#heel uitbundig

[madeliefkrans]

mijn huisgenoot heeft zijn dochter twee dagen over de vloer. het is wild dat je met iemand kan scharrelen die blijkbaar onregelmatig de pil slikt en dan twee maanden voordat je KIND geboren wordt ontdekt dat je vader wordt en je pas 23 bent en nog studeert en in een studentenkamer woont van vijftien vierkante meter.

[hildeshongarije]

Eindelijk echt lenteweer!

donderdag 20 april 2023

Het was een slecht najaar met veel regen.  Het was een slechte winter met veel regen en niet koud genoeg.  Het was tot nu toe een slecht voorjaar met veel regen, wind en te koud.  Maar nu is er blijkbaar beterschap op komst.

Een straalblauwe hemel met een uitbundige zon en bijna geen wind.  Zo hoort het ook! 

De kersenboom is intussen uitgebloeid, het sneeuwde gisteren bloemblaadjes.  Hopelijk kregen de bijtjes de kans op op de zeldzame mooie dagen toch die bloesem te bestuiven.  De appelbomen beginnen hun bloempjes te tonen, dus dat komt wel goed.  En de ‘dode’ perenboom heeft besloten om toch twee takjes in bloei te zetten .....  

Bij wijze van experiment maaien we een deeltje van de tuin achteraan niet en geven wilde bloemen de kans om te wedijveren met het gras.  Het zal ons heel wat werk besparen, want het is daar een moeilijk stuk om goed te maaien.  Dat deel wordt dus ‘maai april, mei en juni niet’.  Tegen het bezoek van dochter en haar gezin, zullen we het wel terug kort zetten.  

Het is ongelofelijk hoeveel verschillende (on)kruiden zich tonen: Natuurlijk madeliefjes en paardenbloemen, maar ook Brunelletjes en vogelmelk krijgen nu een kans.  

Voor de rest komt alles nu in een recordtempo in bloei.  De tulpen, de dicentra (gebroken hartjes)....

Welkom lente!

[dwalendinhetniets]

Als je mij echt zou kennen...

Als je mij echt zou kennen dan zou je weten dat ik erg van gezelligheid en mensen om me heen houd. Als je me echt zou kennen zou je ook weten dat ik graag op mezelf ben en even de rust op zoek. Ook zou je weten dat ik heel uitbundig kan zijn, ondanks mijn verlegenheid. Je zou weten dat ik graag opgemerkt word, maar dat ik het moeilijk vind om mijn echte zelf te laten zien.

Als je me echt zou kennen dan weet je hoe intelligent ik kan zijn terwijl je ook weet wat voor een domme vragen ik soms kan stellen. Je zou weten hoeveel ik pieker en twijfel over school, werk, vrienden en vooral mezelf.

Als je me echt zou kennen, zou je echter weten dat dat niet waar is. Dan zou je weten dat ik altijd nieuwe dingen over mezelf aan het ontdekken ben. Dan zou je weten dat ik lerende en groeiende ben.

Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat ik nooit dezelfde ben, maar altijd in beweging.

[rotterdamvanalles]

Een stoet van auto's en bussen van de Zomer Avond Competitie (Z.A.C.) in de Rosier Faassenstraat, 1 september 1959.

Uit het Rotterdamsch Parool van 1 september 1959:

Reeds weken tevoren hebben 1800 Delfhavense oudjes en invaliden zich verheugd op de dag van vandaag. Vanmorgen zijn ze allemaal erg vroeg opgestaan en het eerste wat ze deden was een blik naar buiten werpen om te zien hoe het gesteld was met het weer. „De zon schijnt,” juichten ze. De jaarlijkse Z.A.C.-tocht begon veelbelovend. Ver voor tijd waren de meeste bejaarden reeds bij de rijen bussen, die op het Boschpolderplein waren opgesteld. Heel Delfshaven leek uitgelopen. Kinderen zwaaiden met vlaggetjes, gedienstige handen droegen voorraden aan „voor onderweg”. En familieleden van de bejaarden gaven nog allerlei goede wenken. Er waren niet minder dan 20 bussen en 25 luxe wagens. Toen eindelijk het vertreksein werd gegeven stonden honderden mensen op het Boschpolderplein uitbundig te wuiven. Met een escorte van de politie ging het door de stad op weg naar Oisterwijk. Vandaar zou het naar Arnhem gaan. waar men o.m. het Park Sonsbeek wilde bezoeken, daarna kwam een bezoek aan Leusden en Maarn aan de beurt. De stemming inde bussen was opperbest en vele bejaarden hadden zich met de traditionele feesthoedjes getooid. Vanavond om 8.30 uur worden de bejaarden van de Z.A.C. weer terug verwacht.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Rotterdamsch Parool van 1 september 1959.

[scoutingnieuws]

Vrijwilligers Scouting Tono-groep vieren jubileum

Schiedam – In 1921 werd de Scouting Tono-groep opgericht. Dat was geen lang leven beschoren. In 1934 werd de scoutinggroep heropgericht. De vrijwilligers van de Scouting Tono-groep vierden het 90-jarig jubileum.

Foto: Antoinette Zwitserlood

Het gebeurt niet zo heel vaak dat een vereniging de 90 jaar haalt. Bijna was dat de Scouting Tono-groep ook niet gelukt. Na oprichting in 1921 als waterscoutinggroep voor meisjes moest de groep al snel stoppen. In 1934 werd de groep heropgericht. Nu als landgroep voor meisjes Nu, 90 jaar later, is de Scouting Tono-groep een levendige en gezonde scoutinggroep. De vrijwilligers trokken naar Wassenaar om het 90-jarig bestaan uitbundig te vieren.

“De bedoeling was een groepskamp met alle leden”, zo begint Bram Lansbergen, zelf beverleider bij de Scouting Tono-groep. “Het bleek alleen dat veruit de meeste gezinnen dan zelf vakantie wilden houden. We hebben dit toen snel omgezet naar een jubileumweekend voor de vrijwilligers. Op 6 juli vieren we alsnog het 90-jarig jubileum met de gehele scoutingroep”.

Tijdens het jubileumweekend was er voor de vrijwilligers een hike door de duinen, gevolgd door wateractiviteiten zoals kano varen of in een waterbal op het water drijven. ’s Avond werd het feest zelf gevierd.

De Scouting Tono-groep heeft uitgesproken te willen fuseren met de Scouting Taizé-groep. Voorwaarde hiervoor is wel dat er bij de locatie van de laatste beschikking komt over goede spel- en speelruimte voor de scouts en de gemeente hieraan wil mee werken.

Ook al is de Scouting Tono-groep een gezonden, groeiende groep, meer vrijwilligers zijn van altijd welkom. “Elke week is weer een feestje”, zo vervolgt de 20-jarige Bram. “Voor de kinderen van de Scouting Tono-groep organiseren we uitdagende activiteiten waar ze veel plezier aan hebben, en ongemerkt enorm mee groeien. Ontzettend leuk om te doen. Wie interesse heeft kan een e-mail sturen naar info@scoutingtono.nl. Dan gaan we in overleg om na te gaan wat er goed bij jou past en voor jou leuk is”. Belangstellenden kunnen ook rondkijken op www.scoutingtono.nl.

Bron: Scouting Tono-groep, Schiedam

[peterpijls1965]

Sjtaekbaerevlaai

Broer en zus Hinzen woonden aan de Arixweg in Buggenum (foto Heemkundevereniging Buggenum). Op de pagina Arixjuffrouw lees ik een onthullend stuk over de Arixjuffrouw. Een variant op het Witte Wief, denk ik.

"Hiervoor moeten we terug gaan naar de 16e eeuw toen hekserij veel voor kwam. De Arixjuffrouw zou een heks zijn die vee ziek zou hebben gemaakt en hiervoor werd veroordeeld tot de dood door onthoofding, aldus de sagen.

Na het vonnis werd er uitbundig gefeest en niemand bekommerde zich over het lijk. Toen men de volgende dag naar de plek terug ging om het lijk te begraven was alles verdwenen.

Later heeft men de Arixjuffrouw herhaaldelijk terug gezien bij de Arixkuil aan de Arixweg met haar hoofd in een korfje.

Zie ook het boek Buggenum door de Eeuwen Heen van Lau van Bilsen en Pastoor Florack."

Persoonlijk maakte ik in mijn jeugd nooit kennis met de onthoofde Arixjuffrouw. Wel was ik kind aan huis bij het wegkruis op de Arixweg, onderhouden door mijn vriend Frits Cillekens. Geboren in Roggel had hij in zijn jeugd nog turf gestoken in de Peel.

Links van het wegkruis, achter loonwerker Metsemakers, lag een kleine fruitboomgaard van Frits Cillekens. Ik kwam daar graag. Oom Frits had een buskietkanon om vogels weg te jagen die aan zijn fruit zaten. Het kanon, een soort mortierbuis van vijftig centimeter, ging om het half uur af.

Het effect was zeer tijdelijk, zag ik meer dan eens. Spreeuwen, merels en leeuweriken lieten zich maar even wegjagen door de knal. Daarna gingen ze vrolijk door met het aanvreten van morellen, kersen, peren en appels.

Vanaf mijn 14e plukte ik a raison 5 gulden per uur vaak morellen en kersen bij tuinders. Ik heb daarnaast heel wat kilo's aardbeien en bessen geoogst. Het ergst waren de 'sjtaekbaere' (groene kruisbessen) in onze moestuin. De struiken zaten vol doorns. Mijn moeder maakte er vlaai van.

Oom Frits en tante To hadden achter hun huis een diepe waterput. Daarin huisde volgens oom Frits het Haakmannetje ("hoakmenke"). Ik mocht niet te dicht in de buurt van de put komen, omdat het Haakmannetje (zwart, slijmerig, een halve meter hoog) mij anders naar de bodem zou trekken.

Ook in de tuin of de opstallen van oom Frits zag ik de Arixjuffer nooit. Als het 's zomers heet was, konden op geoogste akkers in het Buggenumse veld wel kleine windhoosjes te zien zijn: zandjmenkes.

To en oom Frits hadden geen auto, een tractor uit ik schat 1953 om fruit mee naar de veiling in Neer te brengen, een houten kippenhok met tachtig kippen en ongeveer zeven varkens. Later werden ze keuterboeren genoemd. Nu zouden het ecoboeren zijn die circulair denken en handelen, niet per se uit op winstmaximalisatie.

Overigens was een broer van Frits Cillekens Heeroom (missionaris) in Papua-Nieuw Guinea. Ooit kreeg ik een plastic rozenkrans van hem.

[keynewssuriname]

Jeugdige Shanairo Kwasie schiet Voorwaarts in slotminuut langs PVV

De Suriname Major League (SML) ontmoeting tussen Voorwaarts en de Politie Voetbal Vrienden (PVV) stevende vrijdagavond af op een doelpuntloos gelijkspel. Een jeugdproduct van de oudste voetbalvereniging besliste echter in de 90e minuut definitief deze strijd in het Franklin Essedstadion. Shanairo Kwasie ontving een steekpass en versloeg heel koelbloedig PVV-doelman, August Hok A Hin. De U-18 speler behoedde de geel-zwarte formatie voor puntenverlies. “Ik ben een doelpuntenmaker”, zei hij na afloop vol zelfvertrouwen. Hij kon zijn blijdschap niet bedwingen en vierde samen met zijn ploegmaten uitbundig het doelpunt. “Die jongens motiveren mij altijd om te komen trainen dus ik was ready.” Kwasie wachtte zijn moment af en kreeg die ook vrijdagavond. Naar zijn zeggen speelde Voorwaarts tactisch een heel goede partij, maar lag het probleem bij het maken van doelpunten. Dat is trouwens de grootste bottleneck gebleken voor de oudste vereniging in deze competitie. Onderling gekibbel Terwijl in het kamp van Voorwaarts vreugde heerste was het bij PVV muisstil. De wedstrijd werd de laatste 10 minuten namelijk met 10 man beëindigd. Onderling gekibbel tussen de ingevallen Melito Brewster met medespelers en coach Ricardo Oehlers resulteerde in wat later bleek een gevoelige klap. Brewster zou bij 1 van de aanvallen een verkeerde keuze hebben gemaakt. Het werd hem niet in dank genomen door onder andere ploegmaat Renzo Akrosie. Brewster liep er nonchalant bij en werd op een gegeven moment flink hierop aangesproken door Oehlers. De middenvelder ging in een woordenwisseling met de oefenmeester, waarna hij vroeg om een wissel. PVV had inmiddels al alle toegestane wissels gepleegd en zou het dus niet kunnen. Brewster ging in de 83e minuut doelbewust op het veld zitten alsof hij geblesseerd was geraakt. Hij werd met de brandcard van het speelterrein verwijderd. Een actie waarmee hij zijn team benadeelde, die zodoende met 10 man verder moest, omdat het niet meer kon wisselen. Voorwaarts maakte van deze gelegenheid gretig gebruik en sloeg haar slag. Oehlers verduidelijkte na afloop het geval. “Er zijn bij voetbal emoties, maar je moet je toch weten in te houden. Het heeft ons de wedstrijd gekost.” De oefenmeester belooft dat er consequenties aan het gedrag van Brewster zullen worden verbonden. “Het heeft consequenties. Hij moet rekening houden dat hij politieambtenaar is en ook nu staat hij in dienst dus hij moet instaan voor de gevolgen”, aldus de waarschuwing van de coach. Hij jammert om het voorval. “Dit zijn wij niet. Wij hebben een strikt gedisciplineerde ploeg.” Echter vindt de coach dat het team in zijn geheel niet verantwoordelijk is voor “uitspattend” gedrag van 1 speler. “Daar kan je de ploeg niets rekenen.” Oehlers erkende dat Voorie met een plan de strijd heeft aangebonden. Naar zijn zeggen betrof het eerste kwartier meer aftasten. Hij meende dat zijn ploeg zoetjes aan begon over te nemen, “maar het heeft niet geresulteerd in doelpunten. Wij hebben wel de kansen gehad, maar als je die niet benut en de tegenstander wel, dan heb je een winnaar.” Aanvaller Densinio Amintanie kwam in de 73e minuut het dicht bij een doelpunt voor PVV toen hij de bal tegen de deklat trapte. De PVV-oefenmeester vindt echter dat uit deze situatie moet worden geleerd. “Het zijn leermomenten uit het voetbal. Wij nemen het mee naar de trainingen en komen terug.” Intussen betreft het de 3e opeenvolgende nederlaag voor PVV. De ploeg kende een goede start en stond aan het begin van de competitie zelfs op de 1e plek. Voorwaarts springt door de overwinning over PVV naar de 4e plek op de standenlijst met 14 punten uit 8 gespeelde wedstrijden. PVV zakt naar de 5e positie met 13 punten. Read the full article

[regioonlineofficial]

Terwijl de pakjesboot vanuit Spanje onderweg is naar Nederland maakt Losser zich op voor de grootse sinterklaasintocht. Op zaterdag 18 november gaat het gebeuren en nog feestelijker en uitbundiger dan voorheen. De Sint en zijn pieten –het zijn er dit jaar wel zo’n 50 -  hebben er onmeunig veel zin in! Kom op tijd, want van samen dansen en zingen worden de Sint en zijn pieten blij. DJ Piet draait vanaf 13.30 uur gezellige sinterklaasliedjes die iedereen kent op het Martinusplein. Er zijn genoeg enthousiaste pieten die meedansen en zingen. En kijk goed om je heen want je ziet vast een aantal pieten die vanuit de Oale Toren abseilen. Rond 13.45 uur wordt de Sint onthaald met de sinterklaasdans opgevoerd door de dansertjes van Dansstudio Juf op het grote podium op het plein. Muziekkapel De Anklojers zorgt voor een gezellig deuntje. Niet lang daarna ontvangt Praatpiet burgemeester Cia Kroon én kinderburgemeester Gijs Evers met zijn elf kinderraadsleden. Daarna toert de Sint met zijn gevolg door Losser: door de Sint Maartenstraat, achter het Lossers Hoes langs richting de Brink met stops bij Eetcafé ’t Raedthuys en Grand Café Smit. Speelparadijs op het Raadhuisplein En de pieten? Die dansen, doen gekke dingen en hebben heel veel pepernoten en snoepjes bij zich voor alle kinderen. Er is zelfs een glutenpiet aanwezig voor kinderen met een glutenallergie. En hebben de kleintjes even genoeg van al die snoepjes en pepernoten dan is er nog een leuk speelparadijs op het Raadhuisplein. Ze kunnen in een e-car een ritje maken of even lekker ronddraaien in draaimolen. Voor de wat oudere kinderen is er een hele gave stormbaan. De Sint is verhuisd Niet meer in zijn bungalow, nee, de Sint betrekt dit jaar twee vertrekken. Dat mag ook wel, want er zijn zoveel kinderen in de gemeente Losser. Hij heeft het er maar druk mee. In de Vicaryzaal van Zorggroep Sint Maarten staan zijn werkkamer en zijn slaapkamer. Zo krijgt hij regelmatig gezelschap van de bejaarde bewoners van de zorgorganisatie. Tot aan zijn vertrek op 6 december zijn alle kinderen en andere belangstellenden daar dagelijks welkom tussen 10 en 12 uur en tussen 13 en 16 uur. Start sinterklaasbonnenactie De Sint is weer in het land en dat betekent dat iedereen die zijn inkopen doet in het centrum van Losser mee kan doen met de welbekende sinterklaasbonnenactie. Tot en met 9 december ontvang je coupons twv je aankoopbedrag. Deze coupons kun je inleveren bij Bruna, Wigger Mode of Primera Marcel. Iedere zaterdag is er een trekking. Wat valt er te winnen? Cadeaubonnen met een waarde van 50% van je aankoopbedrag. Een hele goede reden om je sinterklaas- en kerstinkopen lekker bij de lokale ondernemer te doen. Wanneer: zaterdag 18 november Tijdstip: 13.30 uur Locatie: Centrum Losser

[jurjenkvanderhoek]

SCHWUNG, UITBUNDIG ENTHOUSIAST MET FLAIR DOORLEVEND

Hij swingt door zijn korte verhalen. Vertelt bevlogen zijn bevindingen. Observaties van een creatief energiek leven. Met flair rijgt hij woorden aaneen tot dynamische zinnen. Zoals hij de snaren van de contrabas tokkelt, zo bespeelt hij mijn gedachten. Wilfried de Jong heeft een elastische souplesse om werkelijkheden te verdraaien. Met enthousiasme hang ik aan zijn lippen. Zwierig volg ik de zinnen. Want hij heeft de leiding. Bepaalt de vertelling. In een geestdriftige pas de deux bekijk ik door hem van een andere kant zijn realiteit die de waarheid is. Het had zo kunnen zijn. In de woorden van Wilfried de Jong is het zo.

In zijn bundel met korte verhalen zit vaart, Schwung. Op de kaft van het boekje lijkt de schrijver daarvan onder invloed. Hij weet zich wonderwel staande te houden in een onmogelijke houding. Een moment van onevenwichtig evenwicht. Met zijn lange armen en benen aan een uit balans gebogen torso. Het staat symbool voor de bochten waarin Wilfried de Jong zich wringt in de verhalen. Maar telkens komt hij weer op zijn pootjes terecht. In de tien verhalen en een blues gebruikt hij de zeven levens van een kat moeiteloos op.

Hij is een waarnemer. Hij observeert. Hij vervangt tijdelijk mijn blik door de zijne. Waardoor ik anders kan kijken. Door het onderwerp heen kan kijken, zoals hij mij voordoet. Om de kwestie van een andere kant te bezien. Op te merken dat het niet zo is als dat het zich ogenschijnlijk voordoet. Ik lees en denk aan mijn water te voelen welke kant het op gaat. Maar dan kan De Jong ook wel een heel andere richting inslaan. Dat hij zo aandachtig de zaken beziet waardoor hij meer waarneemt dan ik kan bevatten.

De Jong beschouwt zijn omgeving gedetailleerd. Er vallen hem dingen op die door anderen ongezien zijn. Opent deuren die anders voor mij gesloten blijven. Hij kijkt met de scherpe blik van een fotograaf. Let op ieder klein detail. En maakt een boeiende beschrijving zo zodat ik het levendig voor me zie. Als in een film aan den lijve ervaar, dat ik tijdelijk lijfelijk naast hem zit op het bankje of met hem mee slenter door de straat. Het script schrijft het voor. En voortdurend klinkt er muziek tussen de regels door. Want De Jong is verhalenverteller en muzikant. Hij weet beide passies nauwkeurig in woorden te weven.

Het is een handzaam boekje, dat Schwung met die tien verhalen en een blues. Een uitgave voor in de binnenzak van mijn jas of de kontzak van mijn broek. Om onderweg in de trein aandachtig een verhaal te lezen. Even weg te zijn van alledag, verborgen in de onwerkelijke werkelijkheid, het sur boven de realiteit. Of zittend op een bank in het park. Drukte alom, maar stilte in mij. Wilfried zit naast me en ik hoor hem voorlezen uit eigen werk: “Bij de eerste maten nam de cellist meteen het heft in handen. Eerst nog bedachtzaam zoekend, maar gaandeweg fluiten de noten als kogels door de lucht. Losgeraakte paardenharen van zijn strijkstok wapperden achter zijn onderarm aan.” Het is alsof De Jong in dit fragment zichzelf op de korrel neemt. Want in de eerste zinnen van het eerste verhaal in het boek al neemt hij het heft in handen. Bedachtzaam tussen de regels door zoekt hij mijn aandacht, maar al snel zoeven de woorden langs mijn blik en door mijn gedachten. Ben ik de tweede violist in zijn orkest en dirigeert hij mij strak en vrijwel in een enkele adem naar de finale, het grootse slot.

Het zijn verhalen die schijnbaar niet kunnen, maar toch in de verwoording van De Jong blijkbaar werkelijkheid zijn. De geregistreerde enkelknak bijvoorbeeld. De leeglopende baby. Het van hoes wisselend collectors item. ‘Stand by your man’ voor een man in coma. Het ontslagen circuscombo dat verfijnd muzikaal wraak neemt op de gokverslaafde directeur. Wanneer de oude dame van triplex bij een lelijke val het loodje legt moet er een nieuwe contrabas komen, van echt hout. Het wordt Torch als eerbetoon aan Jan Palach, de Praagse fakkel.

En zo zwaai en zwier ik door het boek, achter de tango dansende Wilfried aan. Dan komt hij nader en daarna neemt hij afstand. Laat mij om mijn as draaien en zet me makkelijk op het verkeerde been. De Jong heeft schwung. Bekijkt de wereld met een knipoog. Een brede lach. Is het fictie of is het waarheid. De flamboyante Wilfried kan het in een notendop best zo ervaren hebben, en in de verhalen aandikken tot de muis een olifant is. Maar altijd op een manier dat de waarheid niet ver te zoeken is. De dramatiek van het goede leven. Dat drama loopt na tien verhalen uit in de blues. “Deze puurheid van de blues deed me denken aan Robert Johnson, de Amerikaanse muzikant die begin vorige eeuw pijnliedjes zong over zijn harde bestaan in Mississippi. Johnson zou maar zevenentwintig worden. In mijn jeugd had ik zijn nummers op een cassette staan. Als de batterijen van mijn recorder bijna leeg waren, ging het bandje slepen. Dan was zijn jankende blues eigenlijk op zijn best: Johnson sleurde de noten uit zijn ziel.”

Schwung lijkt welhaast een autobiografie. Een persoonlijke levensbeschrijving, waarin De Jong het eigen zijn op de hak neemt. Met een korrel zout kruidt. Vooral omdat het telkens in de eerste persoon geschreven is ben ik erbij, sta ik ernaast als lezer. Vrolijk door de uitgave bladerend. Het kleine boekje lijkt een dikke pil. Positief en figuurlijk gesproken. Was het maar een dikke pil, een lijvig boek. Want bij ieder verhaal zit ik op de punt van mijn stoel, heeft Wilfried meteen mijn aandacht, honderd procent. Ondanks de literaire vrolijkheid eindigt het geschrift met een blues. Is het elfde verhaal in stemming mineur. De zwerver verdwijnt als in een treurige rolprent aan de horizon. Rijdt de schrijver van het station af en sterven de laatste tonen weg. “Hij opende zijn tandeloze mond en begon te zingen. Ik kon het niet horen. Raffie van Betty verdween uit beeld.”

Schwung. Wilfried de Jong. Tien verhalen en een blues. Uitgeverij Podium, 2023.

[lesleyschrijft]

BIJ DE PARAGNOST

Nerveus friemelde ik wat aan mijn zwarte haren terwijl ik op de paragnost zat te wachten die me zo naar binnen zou roepen.

Oh jeetje mina mijn lok zat vanmorgen aan de verkeerde kant, volgens mij had ik hem beter aan de rechterkant kunnen doen in plaats van links

Ik pakte mijn spiegeltje uit mijn tas en bekeek wat het beste was, links of rechts, ja toch maar rechts, dan viel hij het beste en had ik meer volume, beter dan links.

Mijn gitzwarte wenkbrauwen waren in ieder geval best wel weer goed gelukt al zeg ik het zelf, net zo "on fleek" als Morticia Addams...mijn idool.

De term "On fleek" gebruik ik best veel tegenwoordig, dat heb ik geleerd van mijn dochters, het is helemaal 2016 volgens hun.

De deur ging open en mijn naam werd geroepen, goedemiddag zei de paragnost, komt u verder, gaat u zitten.

Ik stapte zijn kamer binnen en ging zitten.

Wat wilde u weten? waar kan ik u mee helpen? was zijn vraag.

U komt voor ene Johanna heb ik begrepen?

Heeft u een foto van Johanna, zodat ik via psychometrie haar energie kan voelen.

En ik overhandigde hem de foto die ik mee had genomen

Nou ..ik zit in een moeilijke positie, ik hoop dat u wat dingen door krijgt en wat tips voor me heeft.

Laat ik bij het begin beginnen, tussen mij en Johanna loopt het een beetje ongemakkelijk,

Johanna die ken ik al zo lang, maar we zitten niet echt op een lijn,

Weet u wat het is? Er staat een belangrijke emotionele gebeurtenis in mijn agenda.

Volgende week zaterdag is het groot feest...ik geef een feest omdat mijn schildpadden officieel gaan samen wonen.

Ze zitten nu in een grote bak met tussen wand, met ieder hun eigen slaapkamer, maar die wand gaat eruit.

Mijn man gaat die tussen wand eruit halen zodat ze kunnen paren, want we hopen op gezinsuitbreiding vandaar.

De baby kamer is al bijna klaar, en ik heb ook al romantische muziek uitgezocht om ze in de stemming te laten komen, als u begrijpt wat ik bedoel.

Maar in ieder geval,

Iedereen is dol enthousiast en helemaal nerveus, behalve Johanna.

Ik heb er flink de pest over in, kan ik u wel vertellen.

Ik heb voor de gelegenheid een pakje voor de schildpadden gehaakt,

en Joris en Willie...zo heten ze.. zullen het geweldig vinden als de gasten zich ook feestelijk kleden.

En ik weet zeker dat ze het niet leuk vinden als Johanna op het feest verschijnt in het soort kleding die ze altijd draagt.

Uiteraard is er muziek en de tafels en stoelen gaan opzij zodat er gedanst kan worden,

Ik wil dat het een knalfuif wordt, want de meeste schildpadden gaan maar een keer samen wonen en dat moet dus uitbundig gevierd worden, met lopend buffet en vooral veel alcohol.

En ook veel feestverlichting en disco ballen in hun bak.

Er komt ook zo'n ding bij de voordeur te hangen, zo een u weet wel, hulde aan het paar, met hun namen erop ..."Hoera... Joris en Willie gaan samen wonen"

Ik ben druk bezig om een speech in elkaar te knutselen, en alle gasten zijn al enthousiast in de weer met cadeautjes enzo om het voor de schildpadden een onvergetelijke dag te laten worden, iedereen is ermee bezig,*rolt dramatisch de ogen omhoog* behalve zij.

Nou moet ik zeggen dat het met Johanna toch allang niet meer is zoals het geweest is hoor.

Ik hou van handwerken, vooral haken,.. zij niet ...bergen theemutsen heb ik al gehaakt.

Samen met andere vriendinnen komen we elke maandag avond bij elkaar om te haken,

We hebben van die manies hé, dan is het weken en weken alleen maar theemutsen haken, daarna is het weer pantoffels en sokken, of eierenwarmers en pannenlappen.

Bergen hebben we klaar liggen om te verkopen op de kerstmarkt, waar we ieder jaar staan met onze handwerkjes,

Onze kraam staat altijd naast de gluhwein kraam dus u snapt dat dat heel gezellig is,

Maar ja buiten dat handwerken

Ik hou van ochtend gymnastiek,..zij niet...

Hoe leuk is dat om samen iedere ochtend om half zeven voor je naar je werk gaat voor de tv je gymnastiek oefeningen te doen.

En daarna gezellig een Engels ontbijt naar binnen werken, u weet wel, gebakken eieren met bacon en witte bonen in tomatensaus en toast en een muffin als toetje, heerlijk daar hou ik van...zij niet...

Ik hou er ook van om me op een zaterdagavond klem te zuipen en mijn karaoke set uit de kast te halen en dan lekker keihard zingen zodat je een beetje alle stress van de dagelijkse beslommeringen van je af kan zingen, dat vind ik helemaal geweldig...zij niet..

En dan onze muziek smaak hé , dat is ook zo vreselijk verschillend, kijk ik heb smaak, de muziek waar ik van hou dat is pas goeie muziek...in een woord geweldig.

Maar haar muziek smaak...man man verschrikkelijk...WAAR-DE-LOOS.

En sorry hoor nu ik toch bezig ben...haar schoenen en kleding keuze ook altijd..*rolt nogmaals de ogen omhoog en zucht* ook totaal niet mijn smaak.

Jeetje mina sorry hoor, ook totaal niet mijn stijl, en wat niet "mijn stijl" is, is truttig, stom, simpel, not "on fleek" en zier er niet uit.

Eigenlijk is ze helemaal niet mijn type.

Ik denk dat we een beetje uit elkaar gegroeid zijn sinds ze weigert deel te nemen in het haak clubje.

Oh ja en waar ik ook zo van baal,.. met verjaardagen heb ik altijd hete curry dipsaus voor de kipfingers, maar daar krijgt zij diaree van, dus dan moet ik speciaal een bak knoflooksaus voor haar neerzetten, pff ingewikkeld gezeik allemaal,..nou daar baal ik van,

Maar ik moet zeggen, laatst kwam ze een keer op de verjaardag van Willie, u weet wel de vrouw van Joris, dus ik deed de voordeur open, laat ze nou een keer een zwart shirt aan hebben, ik dacht héhé eindelijk...dus ik zei,..héhé jaa dit is nou leuk, eindelijk heb je eens een keer wat leuks aan.

Kijk dan ben ik ook de beroerdste niet en dan geef ik haar een compliment.

Dus ik trok haar naar binnen de kamer in en duwde een kipfinger met knoflooksaus in haar handen en begaf me naar de keuken waar ik eens een flinke lel wijn inschonk voor mezelf,... ikke ikke ikke en de rest kan stikken.....haha grapje, nee... het is bij ons altijd zelfbediening dus vandaar.

Kunt u het allemaal nog een beetje volgen? vroeg ik aan de paragnost.

Ja.. ik zal wel een zeikerd zijn hoor, maar aangezien ik zo verzot ben op haken vind ik het belangrijk dat mijn vriendinnen hetzelfde denken als ik, maar als een vrouw niet haakt dan is er wat mij betreft geen klik en heb ik eigenlijk ook niks te melden, dan weet ik niet waar ik het over moet hebben.

Ik praat niet zo makkelijk, dat zal u vast al gemerkt hebben.

Kijk het is dat we al jaren sinds onze jeugd samen blokfluiten bij de tamme kanaries, maar als ik haar nu ergens was tegen gekomen, bijvoorbeeld, in de doe het zelf winkel ergens tussen de muurverf en de boormachines dan weet ik niet of ik haar vriendin had willen zijn want ze is helemaal niet mijn type.

Ja ik noem maar wat hoor, de doe het zelf winkel, omdat ik weet dat ze daar heel vaak komt, ze is nogal wispelturig qua muurverf, ze saust de muren vaak omdat ze niet weet wat ze wil.

En dan is alles net gesaust en na een poosje is ze het weer zat en moet er weer gesaust worden.

Oh ja ook nog zoiets, ze is veel te blond het lijkt wel een bosje engelenhaar voor in de kerstboom,

De mannen van de tamme kanaries hebben het er zelfs over, echt hé van alle 40 mannen is er niet een die dat mooi vind.

Ik zeg maar niks want dat vind ik ook weer rot, maar ze lachen haar achter haar rug om uit, weet je wat ze zeggen...van achteren atheneum van voren museum.

Ik heb al verscheidene keren subtiele hints gegeven dat een chocolade bruine haar kleur veel mooier zou staan, maar ja ze wil niet luisteren dus laat ik het maar zo.

Ik trek het eigenlijk niet meer om naast haar te gaan zitten blokfluiten enzo,

Eigenlijk wil ik van haar af maar ik weet niet hoe.

Voelt u al wat? ziet u a beelden voorbij flitsen over hoe het nu verder moet qua vibes?

Ik ben reuze benieuwd naar uw mening en wat u door krijgt van gene zijde ziet u.

Het spijt me de praktijk gaat sluiten het is tijd, u kwam om twee uur binnen en het is nu vijf uur, we zijn al twee uur uitgelopen, zei de paragnost terwijl hij de foto van Johanna aan mij terug gaf.

Het enige wat ik erover zeg is...ik denk dat u last heeft van hoogmoedswaanzin.

Wat? wie ik? Hoezo?

Het is tijd? stammelde ik, maar u heeft nog niks gezegd.

Nou goed u weet nu een klein beetje waar het over gaat, dan kom ik morgen wel terug, zelfde tijd?

Nou morgen gaat helaas niet lukken,

Ik denk dat u een ander moet proberen misschien dat die er raad mee weet.

Nee absoluut niet, ik vertrouw op u, oké tot morgen, daaag, een fijne avond nog.

#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal

[actuma]

Mensen willen een traditionele, maar wel betaalbare kerst

Nadat we de Kerstdagen 2 jaar in lockdowns hebben doorgebracht, is dit voor veel mensen het jaar om weer flink uit te pakken in de keuken om een uitgebreid diner op de tafel te zetten. Ondanks de hoge inflatie wordt er dit jaar dan ook een flinke kerstomzet verwacht. In de kerstperiode gaven Nederlanders vorig jaar volgens onderzoeksbureau GfK ongeveer 778 miljoen euro uit in de supermarkten, wat 25% meer is dan in een normale week. Ook in speciaalzaken werd de helft meer uitgegeven eind 2021, in totaal zo’n 45 miljoen euro. GfK "Dit jaar is corona volledig naar de achtergrond en zijn er geen beperkingen meer", zegt Norman Buysse van GfK. "We hebben te maken met een sterke prijsinflatie, die de kerstomzet naar verwachting opnieuw flink zal opdrijven." Inflatie Supermarkten spelen dit jaar vooral in op de inflatie. Zo heeft Albert Heijn dit jaar een kerstdiner-budget van ongeveer 10 euro per persoon. "Het heel uitbundige heeft inmiddels plaatsgemaakt voor 'het moet wel betaalbaar blijven'", zegt een woordvoerder. De laatste weken is er op de website van Albert Heijn vooral gezocht naar recepten voor rollades, garnalencocktails, stoofpeertjes, sgroppino en boeuf bourguignon. Discounters Het aantal klanten is vooral gestegen bij de discounters, zoals de Aldi, en dat is vooral met Kerst het geval. "Er zijn veel nieuwe klanten in onze winkel, dat is echt anders dan vorige jaren", zegt een woordvoerder van Aldi. "Onze omzet stijgt, en we verkopen ook meer artikelen". Bij de Aldi gaan vooral kerststollen, rollades en toetjes erg hard. Speciaalzaken Toch lijken ook de speciaalzaken goede omzetten te draaien. Door de inflatie waren de klantenaantallen behoorlijk teruggelopen, zo laat branchevereniging Koninklijke Nederlandse Slagers weten, maar sinds Sinterklaas neemt het aantal bestellingen en klanten weer toe. "Ik ben verbaasd, want de laatste paar weken waren eerlijk gezegd toch een beetje minder", zegt eigenaar Dennis van Dun van Slagerij van Roessel in Rijswijk. "Ik denk dat mensen misschien in een zorgelijke tijd toch gehecht zijn aan tradities." Slagerij De mensen die in de slagerij komen zijn volgens Van Dun, in tegenstelling tot wat de supermarkten zien, niet heel erg met de prijzen bezig. "Klanten kiezen voor vertrouwde luxe en gemak, dus dat zijn geen goedkopere keuzes. Wel zie ik dat ze iets bewuster kopen. Ze vragen bijvoorbeeld voor hoeveel personen ze vlees nodig hebben. En vaak nemen ze dan toch iets minder." Read the full article

[dagboekliesa3d]

11/04/2018

- Weer hele poos niets geschreven: ik voel me sinds een tweetal weken relatief goed, er zijn geen gebeurtenissen geweest die intense emoties veroorzaakten (op 28/03 na, toen Flor op beleidstweedaagse ging en tot laat op café zat met zijn collega’s). De voornaamste reden dat ik schrijf is om mijn boekje te beëindigen en een kleine update te geven over vanalles: 
- mentaal gezien voel ik me redelijk stabiel (sinds 28/03), fysiek gezien voel ik vaak onbewust spanning oplopen door ondiep te ademen van nature en onbewust spieren op te spannen (om me veiliger te voelen?)
 Dmv zelfzorg zou ik die natuurlijke gewoontes kunnen doorbreken, maar het is moeilijk om me bewust te blijven te blijven focussen op die zelfzorg dag in, dag uit. Idealiter maak ik er mijn hoofddoel van maar mijn aandacht wordt vaak afgeleid naar huishoudelijke taken omdat deze dringender zijn en te voltooien op korte termijn. Af en toe word ik me tussendoor bewust van spanningen en probeer ik te stretchen. 
- Mijn gewoonlijke depressie-symptomen heb ik wel nog steeds, bv sommige dagen lusteloos, geen doel waar ik naar kan/wil streven, cynisme, sociale angsten.. maar niets dat me echt bezighoudt, het duikt eerder af en toe op.
 Zolang ik mogelijke taken in mijn hoofd heb lukt het, zo niet ga ik me erg verloren voelen, ik zet veel druk op onze relatie etc. Voorlopig ga ik ’s avonds meestal slapen met een idee wat ik de volgende dag kan doen.
 - Tussen Flor en mij gaat het goed. Tijdens onze citytrip naar Den Haag was hij heel affectief wat me bewust maakte dat hij het meent met mij. Sinds we weer thuis zijn heeft hij weer meer aandacht voor zijn bezigheden en werk, maar dit had ik wel verwacht, zo gaat het meestal. Het is een kwestie van onszelf te pushen om quality time door te brengen met elkaar (bv minigolf in Provinciedomein Kessel-Lo). De tijd thuis zal ik hem moeten gunnen.
 - Ik bedacht me gisteren wel of we nog samen zouden zijn moest ik niet financieel afhankelijk zijn na die hevige ruzies. Ik heb mezelf vastgezet met nergens heen te kunnen. Hij zou heel ver kunnen gaan vooraleer ik echt weg ga. 
Al geloof ik wel dat we elkaar zouden missen na enkele dagen (emotioneel vlak) en weer bij elkaar zouden komen
 - Ik heb Myra 2 weken geleden gemaild ivm een brief van Bpost op zo volwassen mogelijke manier.. waarop ze heel vriendelijk en lief had gereageerd, heel onverwacht. Ze leek duidelijk te veranderen, al lijkt het nog steeds een facade. 
Enkele dagen geleden heb ik ze unblocked op Facebook, dat bleek ze inmiddels ook met mij te hebben gedaan. Met haar profiel te zien, waar ze nu erg actief op lijkt te zijn, werd ik wat jaloers en kreeg een knoop in de maag, omdat ze het leven leek te leiden dat ik ook zou willen: veel weggaan, op reis gaan, haar mooie foto’s daarvan.. 
Ze haalt veel meer uit het leven dan ik, wat voor mij aanvoelt alsof ik de mislukte versie van haar ben: ik deed wat zij deed tot ik op een zijspoor belandde dat doodloopt.
 Flor heeft me dit (vanuit Tielen) mee helpen relativeren dat ik bv. nu meer nood heb aan rust en later nog zo’n leven kan hebben + dat sociale media maar een eenzijdig positief beeld geeft > 2 keer in korte tijd is gebleken dat ik toch echt meer nood heb aan prikkels en een uitbundiger leven 
- Sinds de citytrip naar Den Haag en de pier in Scheveningen te hebben bezocht, ben ik weer veel meer into natuurfotografie, vooral van water. Ik heb toen redelijk wat foto’s getrokken en later bewerkt en op Instagram gezet. Ik voel daarbij veel minder strengheid tov mezelf dan bij comics. Fotografie gaat meer om het natuurlijk talent dan de uitvoering zoals bij comics.
 Het ligt me ook veel zwaarder als Flor niet enthousiast reageert bij een comic-idee dan bij een foto
. - Ik zou nu wel meer willen reizen om aan natuurfotografie te doen zoals op enkele Instagram-accounts maar tickets zijn zo duur.. Misschien doe ik fotografie weer liever omdat ik me minder vergelijk met anderen dan bij comics, of omdat het minder persoonlijk is?
 - Ik droomde onlangs dat ik de psychologe mistte, en eens ik wakker werd was dit ook het geval.. Het is uiteindelijk al 3 weken geleden. Ik ga alleszins al veel te vertellen hebben. 
- Het voornaamste probleem waarmee ik lijk te worstelen is geen levensdoel en dus geen houvast te hebben.. het leven lijkt daardoor eindeloos.


[ilovetheater-nl]

Dido en Aïsha leren een wijze les

Dido en Aïsha leren een wijze les

Recensie: Mieke van der Raay Afgelopen vrijdagavond 2 september vond de première van Dido & Aïsha, van RAAF producties, plaats in het Zuidplein theater in Rotterdam. Dido en Aïsha gaan in het nieuwe schooljaar naar de brugklas. Zij vinden dit het heel spannend. Dido is heel opvallend, uitbundig gekleed en wil populair zijn. Aïsha is juist introvert en wil zo onopvallend mogelijk zijn. Door…

[joostjongepier]

Wat?   Head of a Hound (ca. 1660-65) door Pieter Boel, Interior of a Tavern door Adriaen Brouwer (ca. 1630), The Flower Girl door Bartolomé Esteban Murillo (1665-70), Eucharist door Nicolas Poussin (ca. 1637-40) en William Linley door Thomas Lawrence (1789)

Waar?   Dulwich Picture Gallery, Londen

Wanneer?   7 augustus 2022

Na de tentoonstelling Reframed bekijk ik de vaste collectie van de Dulwich Picture Gallery. Een indrukwekkende verzameling Nederlandse, Franse, Spaanse en Britse schilderijen van hoge kwaliteit.

Naast veel bekende namen, kom ik er ook een tegen waar ik nog nooit van heb gehoord. Het is een Vlaamse schilder en ontwerper van wandtapijten, genaamd Pieter Boel. Boel was gespecialiseerd in uitbundige stillevens en schilderijen van dieren. Bij dit laatste werkte hij direct met levende dieren. Het resultaat mag er, gezien deze uiterst levensechte hondenkop, zijn!

Een andere Vlaming is Adriaen Brouwer. Van hem hangt er een kroegtafereel. Er wordt gerookt, gedronken en gebrald. Maar wat op het schilderij vooral opvalt is de aangeschoten figuur rechts. Hij moet zich aan de paal vasthouden waartegen hij staat te urineren. Ik heb de afgelopen week regelmatig tijd in pubs doorgebracht. Gelukkig hadden ze daar aparte urinoirs en stond er niet iemand naast mijn tafeltje zijn behoefte te doen.

Er hangen in het museum ook enkele schilderijen van Murillo. Soms zijn zijn schilderijen wat aan de zoetige kant naar mijn smaak, maar dat geldt zeker niet voor The Flower Girl. Wat het schilderij precies voorstelt is onbekend. Het kan een bloemenmeisje zijn, maar ook een personificatie van de lente. Hoe het ook zij, het meisje (mogelijk Murillo’s eigen dochter Francisca Maria) maakt een zeer levensechte indruk.

Nicolas Poussin ken ik vooral als schilder van klassieke scènes tegen de achtergrond van landschappen. Een heel ander werk is Eucharist. Poussin schildert het laatste avondmaal als een soort toneelscène. Door de vrijwel lege bovenste helft, krijgt het tafereel op de onderste helft alle aandacht.

William Linley was de jongste telg uit een muzikale familie. Schilder Thomas Lawrence was een vriend van de familie en maakte dit portret van de achttienjarige William. Persoonlijk vind ik het wel een geslaagd portret, maar toen het aan koning George III werd getoond, merkte die spottend op dat de knul wel een kappersbeurt kon gebruiken. Het is maar waar je op let!

[rotterdamvanalles]

De Avenue Concordia in Rotterdam in 1932. (Kralingen)

De Avenue Concordia is een bekende laan in Rotterdam. De Avenue Concordia ligt in de wijk Kralingen en loopt tussen de Oudedijk en de Oostzeedijk.

De Avenue Concordia is in 1883 aangelegd op het grondgebied van de toenmalige gemeente Kralingen, weinig later gevolgd door de parallel lopende Avenue Prins Alexander (thans de Voorschoterlaan). De nieuwe avenues moesten waardige buren zijn van de eeuwenoude Hoflaan, waarvan de naam refereert aan het Slot Honingen dat er tot in de 17e eeuw had gestaan. De transformatie van het gebied van landelijke lusthoven en weilanden tot stadswijk werd toevertrouwd aan de Bouwmaatschappij Concordia NV. In 1864 had deze ook haar naam gegeven aan het Concordiahofje in de Amsterdamse Jordaan. Deze filantropische onderneming was vernoemd naar Concordia (Latijn voor "met (één) hart"), de Romeinse godin van de eendracht.

Het grootste deel van de bebouwing bestaat uit herenhuizen in de stijl van de Hollandse neorenaissance. De zijstraten worden gekenmerkt door kleinere woningen en appartementen, oorspronkelijk bedacht voor het huispersoneel dat niet langer inwoonde. Zo kreeg de buurt een gemêleerd karakter. In de Avenue zijn de gevels binnen hun soms uitbundige vormgeving strak en geordend, de erkers, balkons en dakkapellen steeds in overeenstemming, de afwerking met zandstenen accenten en gebeeldhouwde deuren volgens een vooropgesteld plan. Halverwege bij de Lusthofstraat verraden echter enkele asymmetrische bogen en frivoliteiten in glas in lood de aantocht van de jugendstil.

Op de hoek van de Annastraat staat de neogotische Gereformeerde Kerk uit 1888, ontworpen door J.B. Winters. Na de verwoesting van het oude postkantoor in de Vredehofstraat tijdens het bombardement van Rotterdam op 14 mei 1940 deed het gebouw dienst als postkantoor. De postvakken stonden opgesteld onder de kroonluchters. In 1981 werd het gebouw verkocht aan de Evangelische Broedergemeente, de Gereformeerden gebruiken thans het Gebouw Pro Rege aan de Oudedijk.

Door het bombardement is ook de noordzijde van de Avenue Concordia getroffen. Hier staat nu naoorlogse bebouwing.

Meneer Anton Harmsen uit de serie Toen was geluk heel gewoon woont aan de Avenue Concordia 331 (een niet bestaand nummer) samen met zijn moeder en butler Hopjes.

Foto komt van @stadsarchief010 en Informatie komt van wikipedia

[scoutingnieuws]

Explorers van Scouting Boxtel organiseren glitterballenbingo: bitterballen, muziek en glitters!

De explorers van Scouting Boxtel hebben afgelopen zaterdag een fantastische avond georganiseerd met de glitterballenbingo. Deze avond stond in het teken van bitterballen, muziekbingo en heel veel glitters! De explorers hebben de avond tot een succes gemaakt en ruim vijfhonderd bitterballen gebakken voor hun gasten.

De ongeveer vijftig gasten kregen bij binnenkomst een bakje met tien ongebakken bitterballen en een bingokaart met daarop vijfentwintig liedjes. De zaal was uitbundig aangekleed met glitters, vlaggetjes en discoballen. Vervolgens mochten de gasten tien liedjes op hun kaart aankruisen. Na een enthousiast welkomstwoord van de explorers begon de bingo. Elke keer als er een aangekruist nummer werd afgespeeld moest de gast een van de bitterballen in de lucht houden. De explorers haalden deze op en zorgde ervoor dat de bal gebakken werd. Een ingenieus systeem met glowsticks zorgde ervoor dat de juiste gasten de juiste bitterbal gebakken terugkregen. Overigens was het nog maar een verrassing welke bitterbal geserveerd werd. Er waren bitterballen gevuld met pikante kaas, kip en rund. Vanaf buiten was het verschil niet te zien. Opa Jan ging naar huis met een grote beker omdat hij als eerste zijn kaart vol had. Daarnaast waren er nog vele andere prijzen te winnen door de gasten, dankzij een sponsoring van drankenhandel de Leijer.

De kabouterdans "We moesten hard werken om alle bitterballen op tijd bij de gasten te krijgen, maar de avond was erg leuk en we hebben genoten van het enthousiasme van onze gasten. Het was ook fijn dat ons plan met de glowsticks hielp om alles soepel te laten verlopen" zegt een van de explorers. Een van de gasten zei na afloop: "Ik vond het erg leuk om deel te nemen aan de glitterballenbingo. De sfeer was goed en ik heb erg gelachen om het concept van de avond en om het fantastische entertainment!". Om de avond nog feestelijker te maken waren de explorers namelijk bereid om tegen een kleine vergoeding te dansen op prachtige liedjes, zoals hoofd-schouders-knie-en-teen, de macarena en de kabouterdans. Het was entertainment van hoog niveau en de gasten konden niet genoeg krijgen van de dansende explorers.

Scouting Boxtel groeit De explorers zijn de nieuwste speltak van Scouting Boxtel. Wegens een groeiend ledenaantal is deze groep afgelopen jaar opgericht. Er zitten nu acht jongens en meiden bij in de leeftijd van 15 tot 18 jaar oud. Ze organiseren elke donderdagavond onder begeleiding van ervaren vrijwilligers zelf activiteiten voor hun leeftijdsgenoten. Met de opbrengst van de bingo kunnen de explorers een leuke extra activiteit doen tijdens hun zomerkamp. Het was het een geweldige avond en de explorers kijken ernaar uit om volgend jaar weer een glitterballenbingo te organiseren.

Scouting Boxtel Scouting Boxtel is dé Scoutinggroep voor Boxtel, Liempde, Esch, Gemonde en Lennisheuvel. Scouting Boxtel heeft uitdagende programma's voor kinderen van 5 t/m 18 jaar en ook voor scouts met een beperking. Iedere leeftijdsgroep heeft programma's afgestemd op de kinderen in de groep. De diversiteit in het programma betekent dat geen opkomst hetzelfde is. Alle leeftijdsgroepen sluiten het jaar af met een zomerkamp. Dit aangevuld met diverse weekendactiviteiten maakt Scouting tot een veelzijdige hobby.

Bron: Scouting Boxtel