#het blauwe huis

[veiligplekje]

Het Blauwe Huis in Ruinerwold, the Netherlands

[itwoodbeprefect]

??? apparently. APPARENTLY the show that was a staple of my childhood and that i know as brown bear in the blue house (because that’s what it’s called in dutch, in words i bet even non-dutch speaking people could guess at - bruine beer in het blauwe huis) IS NOT CALLED THAT in the original english, but is instead. help. it’s bear in the big blue house. why don’t you care that your bear is brown, america? why would you make him look so naked, without even a single adjective? why is that title so heavily weighted in favor of describing what his house looks like? for that matter, WHY do the kids need to know his blue house is big? what is this whitewashed capitalist propaganda? i am shaken to my core.

[vriendenboekjes]

In het jaar waarin we samen gelukkig zijn ga ik niet weg en weet jij altijd wat te zeggen op mijn melancholische overpeinzingen, hoe sneu ze ook zijn. Ik mis je niet, want je bent voor eeuwig naast me. We gaan naar die film waar je het over had en in het donker houd ik je hand vast. Ik slaap op je bank, of misschien je voeteneinde en snauw naar iedereen die te dicht in de buurt komt. Je handen strelen door mijn haar, langs die plek onderaan mijn oor, waar je weet dat ik gevoelig ben. Om me tot rust te brengen, of gewoon omdat je me lieflijk wilt zien. Ik ben leuker dan al je vrienden en het enige avondmaal dat je nog wilt verorberen. Morgen gaan we samen naar die mooie plek waar we zoveel over hebben gehoord, de groene velden en de blauwe lucht en de rijpe pruimen aan de bomen. Het zonlicht in je haar is de mooiste kleur rood die ik ooit heb gezien. Voldaan en met sap druipend van je lippen stappen we op de bus naar huis, waar ik rondjes om je draai en jij me cakebeslag voert. Daarna wil ik niet meer weg en je zegt blijf hier voor eeuwig en we gaan binnenkort een nieuwe kleur verf voor de muur uitzoeken en ik wil je en ik wil je en het eten smaakt niet hetzelfde zonder jou en waarom heb je anders je haar uit laten groeien?

Vanavond was ik je rug en kruipen we samen onder de wol. En de dag erna houd ik je vast en verdwijnen we van de aardbodem waar niemand anders ons vinden kan.

[devosopmaandag]

Terugval

Maan is weer elektrisch vannacht,

Stilte haar gezworen kameraad,

Wind ligt achter Mont Larron op zijn rug te slapen,

de hond van het zwarte huis blaft niet.

Oude balken trekken en krimpen en

delen tikken uit aan mijn hart.

Vandaag groette ik mijn eerste zwaluw,

zoals moeder de eerste vlieg eerbiedig leven liet,

mannetjesorchissen pronken met hun shocking purple

sweaters, de pinksterbloemen verbleken ervan.

De lindeboom gaat al knisperend open,

de spechten knetteren erop los.

Bloeit daar al niet de eerste meidoorn?

Wat doet die blauwe Renault daar,

en waar is de chauffeur opeens gebleven?

Drie maal keek ik losjes achterom.

Seringen groetten mij zwoel,

salomonszegels bogen toen ik passeerde,

landschappen ontvouwden zich

als majesteiten.

Maar nu is de maan weer elektrisch,

de stilte een gestikte deken,

ik wacht op de hond en

roep de morgen aan.

[zondermens]

2014

Af en toe betrap ik mijzelf op toekomstdromen. Alle soorten. Het mooie type waarin alle plannen en rondzwevende ideeën zijn uitgekomen. We hebben geantwoord op het subtiele klopje aan onze psychische voordeur. Ik geloof dat dit mogelijk is en dat het nooit te laat of te vroeg is, omdat er alleen maar het nu is.

En toch betrap ik mijzelf op toekomstdromen. Daarnet nog, in de tuin. We waren een ijsje gaan halen in de Roma en zaten het met z'n allen op te eten. Heel erg simpel, onbenullig bijna. Maar het zijn dit soort momenten waarbij ik het meest melancholisch wordt. Lachend door de angst van het onbekende heen. Angst is eigenlijk, volgens het principe van gradatie, een gebrek aan begrip.

Dus: we zaten in de tuin met z'n allen een ijsje te eten. Seppe met z'n rosse haar en blauw gestreept t-shirtje en blauwe hoog opgetrokken sokjes. Het was allemaal zo normaal en surrealistisch tegelijkertijd. Hoe dit op een dag allemaal geen zak uitgemaakt zal hebben.

Ik stelde me voor hoe Seppe eruit zou zien over pakweg 10 jaar. Even oud als wij. Ik zal het huis uit zijn en alles zal veranderd zijn. Soms betrap ik mezelf op toekomstdromen en nostalgie tegelijk.

De geur van wierrook. Steken in het hart, vergeten door wie ze oorspronkelijk begonnen waren. Dat meisje dat me pestte op de grote nieuwe school? Wie weet. Ik denk het niet. De cellen van mijn hart zijn ondertussen gestorven en volledig vernieuwd.

Tijd is iets raars. Oneindigheid, waar je altijd middenin zit. Geen idee waar vandaan komend of waar naartoe gaand.

[magheteenonsjeminderzijn]

Ook vandaag weer vroeg mijn bed uit want ik heb al om 8.45 een afspraak bij de nagelstyliste. Ik heb vannacht goed geslapen maar ik was wel heel vroeg wakker: 5.30. Ik heb al een bericht van mam, die slaapt bijna niet door de gordelroos dus die vroeg om 4 uur al of ik wakker was. We hebben even gekletst en daarna zijn we allebei toch weer in slaap gevallen.

Ik heb niet echt pijn maar mijn mond en kaak zijn wel gevoelig. En mijn mondhoek doet zeer en bloedt nog een beetje. Wang is een beetje dik. Goed openen van mijn mond lukt ook niet. Ze hebben mij toch wel even goed te grazen genomen gisteren.

De nagelstyliste zorgt weer voor mooie pink nagels met een glittertje. Ik krijg last van mijn buik dus als ik klaar ben, app ik Marcel om de voordeur open te doen en ben ik net op tijd thuis.

Thuis neem ik de pijnstiller van het ziekenhuis en daarna rij ik door naar New Fysic. Weer een mooi resultaat behaald:

Nog 12 kg to go 😅

Na NF rij ik naar mam. De gordelroos heeft haar aardig in zijn greep en het zou fijn zijn als dat eens minder werd.

Rond 12.30 ga ik naar huis en ga dan voor het eerst wat eten, een zakje drink yoghurt, dan hoef ik niet te kauwen 😅

Om 14 uur ga ik Ivy ophalen. Die wil nog even naar Topbroodje en haar kaasbroodje en muffin eet ze dan lekker in de tuin op: “het is 17 graden oma dus dan kan ik lekker buiten eten”.

Als Ivy alles op heeft gaan we Ryan halen, ik eet nog snel een kiwi. Kleine stukjes dan krijg ik het wel weg. Ryan weer enthousiast als we komen en hij is helemaal blij als hij bij thuiskomst ziet dat opa thuis is. We spelen een beetje buiten en ik maak ook alvast het eten voor vanavond: kip tariyaki met zilvervliesrijst. Om 17.30 komt Natas de kinderen ophalen. Ryan heeft geen zin om mee te gaan 😅

Normaal gesproken blijven ze eten maar wij zouden vanavond oppassen op Manuel bij Koen en Hannah thuis. Daar is het weer ziekenboeg dus dat feest gaat niet door.

We eten de teriyaki en ik neem ook een kopje cappuccino toe.

Ik ga ook beginnen met spoelen vanavond. Geen spuitje er meer bij, gewoon spoelen. Ik begin ook wel weer last t te krijgen en ik heb ook het gevoel dat ik toch nog een kies voel. Knowing my luck, is wellicht de verkeerde kies eruit gehaald?

Om 21.30 neem ik de pijnmedicatie. Ik zie ook dat er een blauwe plek onder mijn kaak verschijnt. Dus niet zo gek dat ik mijn mond/kaak voel. Ik heb het ook koud dus ik lig lekker onder mijn kleedje op de bank en ga maar weer op tijd naar bed.

[pandaklas]

Thema: het huis. Een huis heeft ramen, een deur, een dak, bakstenen 🧱… we maken een huis voor panda, we maken ook een appartement voor panda met grote en kleinere hokjes waar we grote panda en kleine panda in passen (meetoefening)

We knippen een huis in 4 stukken en puzzelen het weer samen.

We kleuren elk een huisje en maken een straat waar een rode, gele, groene en blauwe auto kunnen rijden.

We lezen in 2 groepen: Lexus woont in 2 huizen en De straat van Anna.

[dethijssens]

Maandag 5 september: Andiamo!

Van Rome naar Marseille, naar Port Napoleon…

We worden allerhartelijkst uitgezwaaid door Kailesh! Hij heeft het afgelopen jaar écht een oogje in t zeil gehouden samen met Dr. Alberto.

Het is in alle opzichten een goede overwinteringshaven gebleken voor ons. De eerste stop is de dieselpomp bij Porto Romano, halverwege de Tiber op weg naar de ingang van de rivier. We tanken 100l bij, daar kunnen we voorlopig mee vooruit… Eenmaal op open water de zeilen gehesen.

Altijd even spannend of alle lijnen in één keer goed zullen zitten, en ja! En... of de kapitein het in een keer omhoog krijgt. Daar kan geen sportschool tegenop...

We zijn op weg naar Santa Marinella, 30 mijl noordelijker. We hebben kunnen zeilen, motoren en uiteindelijk weer zeilen, tot bijna 8 knts. De Dutchess en wij kunnen het nog… Bij aankomst blijkt de haven te klein voor ons en dus wordt het buiten ankeren met een beetje deining…!

Dinsdag 6 september - donderdag 8 september

De vrijheid die ankeren je geeft is niet te omschrijven. Niemand om je heen behalve ‘s morgens een paar vissersboten, zwemmen in je nixie, buiten douchen en ontbijten met zicht op ‘t strand en de wijdsheid van ‘t water… Om 10.00 uur anker op en met de wind van achteren en een uitgeboomde fok richting Porto Ercole. Later met de wind die ruimde de Code 0 gehesen en de Dutchess heeft het bepaald naar haar zin, loopt tot 8 knts. Porto Ercole is een vriendelijke, bijzonder rustige vakantieplaats waar onze koninklijke familie vroeger een huis bezat. Alles behalve mondain en we vroegen ons af hoe Prins Bernard zich hier amuseerde… De weersverwachting is onzeker en onvast voor de komende dagen. In de Ligurische zee wordt stormachtig weer verwacht. Nu verder varen levert weinig en het bevalt ons hier. Dus we besluiten te blijven wachten. Twee rustige dagen met wandelingetjes om de berg heen naar het dorp voor wat proviand (die later nog van pas blijkt te komen). Twee jongens van de buurboot komen helpen om een bakstag te bevrijden. Die had zich vastgewerkt om de radardome en de mastlichten.

Vrijdag 9 - Dinsdag 13 september

De weersverwachting is gunstig om te gaan. Wij hebben nog niet besloten hóe we Marseille zullen gaan bereiken. Er zijn twee mogelijkheden. Of de Italiaans/Franse kustlijn volgen met nog heel wat stops. Of oversteken naar Elba en dan een oversteek via noord Corsica naar het Franse vaste land, met twee langere trajecten die vermoedelijk niet in één dag te doen zijn. We besluiten t weerbericht (Windy) heel goed in de gaten te blijven houden en naar Punta Ala, ca. 40 NM naar t noorden te varen. Daarmee kunnen we een beslissing nog even uitstellen. Daar doorheen speelt dat dit onze laatste tocht is en dat maakt de keuzes om allerlei redenen ook weer anders. Het eerste stuk géén wind. Dat is vaker zó. Rond het middaguur trekt de wind aan. Uiteindelijk wind tot 18 knts. De Code O bewijst opnieuw zijn grote verdienste. Een groot zeiloppervlak en heel gemakkelijk in en uit te rollen. Eerst gezeild met de motor erbij, later was dat niet meer nodig. Mooie zeildag! Onze reservering bleek niet geregistreerd maar gelukkig was er toch plek. Matig geholpen bij lastig aanleggen met stevige zijwind. Terwijl wij nog bezig zijn met vastmaken, besluit een Italiaanse charterboot met Polen direct naast ons aan te leggen. Zij verliezen de controle en raken ons aan de zijkant, gelukkig viel de schade achteraf mee. Wat helemaal niet meeviel is dat zij zich later gedroegen alsof er niets gebeurd was. Geen enkel excuus en alleen maar ordinair gekijf. Ontkenning lukte niet écht want het blauw van onze gelcoat zat op hun witte schip… Jammer want zo zou het niet moeten gaan. En of wij t nog gaan claimen bij de verzekering van de chartermaatschappij is erg de vraag.

Op zaterdag 10 september verlaten we deze haven keurig om 9.00 uur, deze keer met een zetje van de marinero op ons verzoek. Op naar Zuid Elba naar de Golfo della Lacona, dat is alvast een beslissing. Mooi voor de wind gezeild, weer met uitgeboomde fok… Allemaal fotogenieke momenten worden ons gegund. De kust is schitterend mooi en het weer ook. Volop genieten dus. Later bakstagwind, tot 15 knts. Fok verwisseld voor Code 0 en later weer terug. Het laatste half uur nog één keer uitgeboomd!!!

Om 13.45 gooien we ons anker uit in de middelste van de drie baaien, naast de Golfo del Campo waar we op de heenweg waren om Ien Fürstner te ontmoeten. Na ons gooien nog een paar schepen om ons heen hun anker uit. Een hele grote baai maar schepen hebben vaak de neiging dichtbij elkaar te kruipen. De wind is nog niet helemaal weg maar de verwachting is dat dat wel gaat gebeuren. Een beetje deining zal wel blijven. Toch blijft het opletten bij ankeren, dat is ook onze eerdere ervaring. Om 16.30 komt er ineens toch nog wat wind over de bergen vanaf de kust onze kant op. De mooie buurjongens met een 50 ft jacht schuiven gevaarlijk dicht onze kant op. Zij begrijpen het spel en besluiten een stukje verderop opnieuw hun anker uit te gooien. Het wordt een rustige nacht met een beetje schommelen en af en toe checken of we nog op dezelfde plaats liggen.

Op zondag 11 september geniet ik van een schitterende stille zonsopkomst. Wat een cadeautje !! Om 9.30 gaat het anker op en we besluiten richting Corsica (Maginaccio) te varen en onderweg te kiezen of we wél of niet zullen doorvaren.

Steven helpt op afstand met informatie over de havens in Antibes en omgeving. Het weerbericht is gunstig dus we besluiten door te varen en Corsica van afstand te bekijken! Een prima nacht en tocht begeleid door een bijna volle maan. Vanaf 4 uur ‘s middags gaat de motor aan, maar na ronding van Cap Corse kunnen we toch nog een paar uur zeilen met een beetje motor erbij.

Mooi avondlicht... vanuit voorluik en aan bakboord! Zicht op Frankrijk...

Als de avond valt, valt ook de wind weg en gaan de zeilen eraf. Zo tjoeken wij met plm. 6 knts richting Franse Riviera. Niets zo veranderlijk als het weer. Het kan hier stevig poeieren maar nu geen aasje wind…

De Franse vlag kan gehesen ... (een beetje te laat...!!!)

Op maandag 12 september komen wij om 13.15 uur aan in de haven van Antibes. Ongelooflijk schouwspel van megajachten en motorboten met verdiepingen…Telefonische en email contacten leverden niks op. Dus maar proberen. Helaas….zonder reservering ben je hier niet welkom. Ook niet bij de buren. Bij de haven lagen wel een paar zeilschepen voor anker, wij hebben ons daar ook bijgevoegd. Palaver en weerbericht bekeken en onze knopen geteld. We gaan in één keer door naar Marseille. Dat vergde even een mentale aanpassing maar die is snel gemaakt! Zwemmen, lunchen, koken, lampje vervangen van het vaarlicht, nog een beetje meer diesel tanken en we verlaten deze Riviera. Om 15.45 gaan we vol goede moed ons laatste traject tegemoet. Na een een paar uur zeilen gaat de motor erbij. Om 21.00 uur de zeilen gestreken en met wind van achteren richting Port Napoleon. Nog steeds bijgelicht door de maan, dat helpt in een donkere nacht. Af en toe een tegenligger. Het blijft opletten, vooral bij de toegangsroute naar de haven van Marseille, maar met behulp van AIS gaat het prima. Ter hoogte van de stad Marseille is het ineens heel druk op het water, wij moeten nog een stukje verder.

Op dinsdag 13 september leggen wij aan in de haven Port Napoleon. Een lange route naar binnen. Het aanleggen was een beetje rommelig met onverwachte ondiepte en weinig ruimte. Gelukkig: behulpzame zeilers kwamen te hulp schieten. Eind goed al goed: keurig vast. Vandaag 14 september waait het de hele dag al plm 30 knts, dus wij zijn heel blij dat we hebben doorgezet.

Nu opruimen en de Dutchess voorbereiden voor vertrek over de weg. Althans ons deel.

Nog een paar foto's gemaakt voor de boeken van de plank gaan en we de kussens gebruiken om in de kastjes te stoppen...

Voor de mast etc, die eraf moet, krijgen we hulp. Van de Wetering uit Loosdrecht zorgt voor het transport.

Wij hebben samen enorm veel avonturen beleefd op en vanuit de Dutchess op veel plaatsen. En ook met anderen.

Wat een rijke ervaring waar wij heel erg blij mee zijn en natuurlijk ook dankbaar dat t zo goed gegaan is.

19.208 mijl verder… daar drinken we op met nog Whisky uit Schotland... !

En deze Scandinavische dolfijn heeft een oogje in het zeil gehouden!!!

[tinky-isabel]

Catch me

Recently my soulmate didn’t show up during my meditations. She is a bit further away. And that is ok. Our love is always palpable. And she has her own plan of course. But quite unexpectedly she was there again, every time putting her arm around my neck, quite tight, as if in a hold. I was surprised. She didn’t answer my questions on why though. I wondered …

A few days ago it was an extremely hot morning and I decided I wanted to wash my horse, to give her a bit of a cooling down. We stood in a small courtyard, next to a paddock. Two horses were there, minding their own business. One of the horses turned out to be a bit jumpy. I had just dropped to my knees, when suddenly the jumpy horse jumped away and ran! And of course the other horse followed - and my horse reacted too by jumping sideways… But I sat there! She knocked me over, first my head hit the floor and then bounced on the gate. I’m not quite sure what else happened, but I had quite a few bruises and scrapes!

When I recovered a bit, I went home. And in the car, I realized that she had been warning me. And I’m convinced that she also had protected me from worse than a few bruises and scrapes. Tinky’s kick and my fall may have ended up much worse. I’m so thankful for her love and protection!

Sinds kort was mijn soulmate niet meer aanwezig tijdens mijn meditaties. Ze is wat verder weg. En dat is ok. Onze liefde blijft voelbaar. En ze heeft natuurlijk ook haar eigen plan. Maar tamelijk onverwachts was ze er ineens weer, ze legde telkens haar arm om mijn nek, heel vast, bijna in een houdgreep. Ik was verbaasd. Ze wilde geen antwoord geven op mijn vragen waarom. Ik vroeg me af …

Een paar dagen geleden was het een extreem warme ochtend en ik had besloten om mijn paard af te spuiten om haar wat af te koelen. We stonden op het plaatsje naast de paddock. Daar stonden twee paarden, hun eigen ding te doen. Eén van de paarden bleek een beetje schrikachtig te zijn. Ik was net op mijn knieën gaan zitten, toen het schrikachtige paard ineens weg sprong en ging rennen. En natuurlijk deed het andere paard mee - mijn eigen paard reageerde ook door opzij te springen. Maar daar zat ik! Ze sloeg me omver, mijn hoofd klapte eerst tegen de grond en toen tegen het hek. Ik weet niet precies wat er verder allemaal gebeurd is, maar ik bleek na afloop de nodige blauwe plekken en schaafwonden te hebben!

Toen ik een beetje was bijgekomen, ben ik naar huis gegaan. In de auto, realiseerde ik me dat ze me daarvoor had gewaarschuwd. En ik ben ervan overtuigd dat ze me ook beschermd heeft tegen erger dan een paar blauwe plekken en schaafwonden. Tinky’s schop en mijn val had veel ernstiger kunnen aflopen. Ik ben haar dankbaar voor haar liefde en bescherming.

[dejufuniverse]

Om te laten zien dat je achter de boeren staat. Laat een boerenzakdoek zien aan je fiets, auto of wat je maar kunt bedenken.

[atevegter]

3261 Belasting betalen via je auto

Het college van de gemeente Waterland heeft het eindelijk voor elkaar, lees ik in Nieuwsblad Waterland, het vroegere Streekblad. De raad mag nu kiezen uit twee varianten parkeerbeleid, eentje met betaald parkeren voor € 1,50 per uur en eentje met een blauwe zone voor de hele binnenstad. Ik denk niet dat de raad zich op die manier in de luren laat leggen. Anders kunnen ze net zo goed naar huis…

[de-meerpeen]

En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Aardhommel' (214)

Natuur: 'En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Aardhommel' (214)'

Het zonnetje schijnt en achter glas is het lekker warm met de zon op mijn arm. Buiten kijk ik naar de Blauwe Druifjes of ik er een insect op zie. Op het pad naar ons huis zie ik wel een insect lopen en ik pak mijn Iphone om dit te fotograferen. Als ik de voordeur open, vliegt er een dikke hommel op. Het is 2 maart even voor 13:00 uur. De warmte zal er wel voor zorgen dat deze hommelkoningin…

[rotterdamvanalles]

De Bergweg in de richting van de Straatweg, beter bekend als het Muizengaatje, 1986.

Het Muizengaatje is de plaats waar de Bergweg onder de treinbaan door gaat, op de grens van de Rotterdamse stadsdelen Rotterdam-Noord en Hillegersberg-Schiebroek. De naam heeft geen officiële status. Oorspronkelijk reed het auto- en tramverkeer – sedert 1927 elektrisch – over hetzelfde traject onder de treinviaduct door waardoor de ter plaatse lager hangende bovenleiding van de tram maandelijks gerepareerd diende te worden omdat een wegvoertuig de draden beschadigd had.

In oktober 2013 is het spoorviaduct aan beide zijden beschilderd: aan de Hillegersbergse zijde groen met in wit de tekst "Uiteindelijk kom ik uit het Oude Noorden, dat moet je nooit vergeten. Coen Moulijn", refererend aan de beroemde linksbuiten van Feyenoord die uit het Oude Noorden kwam dat je van die kant binnenrijdt, en aan de Noorderkanaalzijde blauw met in de witte tekst "Hillegonda, Hillegersberg" en "Zij zocht een plaats voor 't souvenir van haar dierbare grond en 't lieve meisje stichtte hier de berg van Hillegond", regels uit het Hillegondalied. Hillegonda is de hoofdpersoon uit de legende die verhaalt van de reuzin die uit haar schort zand stortte ter plaatse van de oude dorpskern van Hillegersberg, waar nu nog de Hillegondakerk en de restanten van het kasteel Huis ten Berghe zijn.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia

Bericht van 2022

[regioonlineofficial]

Alblasserdam - Woningisolatie zorgt voor lagere stookkosten en meer comfort. Ook levert het een bijdrage aan de energietransitie. Daarom willen we woningeigenaren stimuleren hun huis te isoleren. De gemeente Alblasserdam stelt hiervoor geld en middelen ter beschikking. Zo krijgen inwoners gratis advies op maat en mensen met een laag inkomen krijgen (een deel van) de kosten vergoed. Vragenlijst woningisolatie We beginnen met een korte enquête onder Alblasserdamse huiseigenaren. Daarin vragen we hen bijvoorbeeld wat ze nodig hebben om hun huis te isoleren. En wat ze belangrijk vinden bij isolatiemaatregelen. De vragenlijst is te vinden op www.web.gemeentepeiler.nl. Invullen kost slechts enkele minuten, is anoniem en onder de deelnemers verloten we 3 klus-cadeaubonnen ter waarde van €25. Samenwerking De lokale isolatie-aanpak is een samenwerking tussen de gemeente Alblasserdam en vier andere Drechtsteden. Woningeigenaren met een laag energielabel krijgen bezoek van een adviseur. Samen met de bewoners kijkt de adviseur wat er mogelijk is. Dat advies is deels technisch, maar ook financieel en administratief. Minima krijgen de kosten van de werkzaamheden volledig vergoed. En alle inwoners worden ontzorgd met betrekking tot het aanvragen van offertes, het kiezen van een aannemer en de nazorg. Alles is erop gericht om het voor inwoners zo gemakkelijk mogelijk te maken. Duurzaam dorp De afgelopen jaren is de gasprijs tot recordhoogte gestegen. Daarop zijn veel woningeigenaren al aan de slag gegaan met isolatie. Ook heeft de gemeente in 2023 diverse voorlichtingsbijeenkomsten gehouden waarop inwoners informatie kregen over isolatie. "Op dit moment putten we de aarde uit," vertelt wethouder Marten Japenga. "Dat moet echt anders, want we hebben maar één zo'n blauwe bal waar we met zijn allen op leven. Ik ben ontzettend blij met de lokale isolatie-aanpak. Want hiermee nemen we (financiële) drempels voor inwoners zoveel mogelijk weg."

[devosopmaandag]

Hoe mijn overleden stille broer even twee keer tot leven kwam

Vier broers heb ik, en halfbroers zijn broers. Twee zijn dood, een heeft met mij gebroken. Er is lang betreurde grote broer, die niet deed wat het leven een klein meisje belooft: dat hij er altijd zal zijn. Er is middelbroer in wie zich een man schuil houdt die niemand meer herkent, er is stille broer, die steeds stiller en kleiner werd en op een dag er niet meer was. Jongste broer en ik delen als laatsten de herinneringen aan het dagelijkse leven tussen de muren van ons huis. Hij is heel belangrijk voor mij.

In dat zich voltrekkende leven van elk van ons, gelijk op met het dagelijkse opkomen en ondergaan van de zon, zijn herinneringen de specie van ons innerlijk leven. Ook al zouden we met dat verleden niets te maken willen hebben, zonder verleden vallen we uit elkaar. Na onze dood worden we een beetje specie voor anderen. Stille broer kwam op zondag 3 september even tot leven en op zaterdag 23 september voor de tweede keer.

Ik weet niet meer waarom ik de blauwe schoenendoos met de oudste foto's weer tevoorschijn haalde. Bovenop ligt een cellofaanzakje met de foto's uit Indië, die van de reis en die van het eerste jaar in Nederland. Wij mensen zijn in zo ongeveer twee eeuwen tijd voorgoed veranderd van verhalen-wezens in beeld-wezens. Wat beeld is, dwingt boven alles. Ik liet al die foto's, die ik zo ongeveer uit mijn hoofd ken, weer door mijn vingers gaan. Een foto lag verkeerd om en bleek volgeschreven te zijn door stille broer op zijn zeventiende, met vulpen en in een kinderlijk handschrift. Nooit eerder zag ik zijn handschrift. “In de mark. Ech op z'n Hollands gekleed met een sjaal en een mantel bekleed met wol. Ziet u die boom die kaal is het is herfst die 2 vrienden zitten samen met mij in 't hotel er zijn nog veel Mijn handen in mijn zak dat betekent ik heb koud. Er zijn kouwe dagen. Groeten van Willy”. Vol ongeloof en ontroerd las ik het voor aan G. Is dit stille broer, die slechts in korte zinnen sprak en vooral een beetje lachte? Zeventien is hij, en het leven wacht op hem.

Eergisteren dacht ik aan de vos van vandaag. Weer haalde ik de blauwe doos tevoorschijn. Nu keerde ik elke foto zorgvuldig om. Ik vond een tweede beschreven foto van stille broer, die altijd alleen bleef. “Voor de Hotel. Papie en loeloe staan hier niet op Papie is aan het werken en loeloe naar school. Dat meisje naast tante an met die schort en de middenste die geomarm wordt door die twee meisjes zijn dienstmeisjes van de hotel En dat meisje dat met haar duim naar mij wijs met die zwarte blous heeft mij leren schrijven Een aardig meisje groeten van Willy”.

[spinraggen]

Ik mis je

Ik mis je

Ik mis je in huis

Ik mis je wanneer ik thuiskom

Ik zit boven achter mijn bureau en luister met half oor naar de voordeur

Ook al weet ik dat je niet komt

Het huis mist je

Mist je voeten op het parket

Je lach in de woonkamer

Je gebrom in bed als je wakker wordt

Nu is het stil maar

De ruzie galmt nog na

Als blauwe plekken op anders

Zulke zachte huid