#klaas huizing

[bauerntanz]

Sängers Kulturplauderei(en)

Zum Sonntag: "Sängers Kulturplauderei(en)" - Michael Sänger als Influencer der Kulturszene in #Lingen.

Michael Sänger hatte die Idee zu seinem Youtube-Kanal, nachdem die lokale Lingener Tagespost verkündet hatte, künftig die Berichterstattung über die lokale Kultur drsatisch zu kürzen werden soll. Er dachte, wusste später besagte Lingener Tagespost. Sänger zu seinem Entschluss: “Wenn im Theater an der Wilhelmshöhe 300 oder 400 Menschen eine Vorstellung besucht haben, muss man das doch besprechen.…

[bookish-thinking]

Drei Mini-Reviews - Edition: nur auf Deutsch erhältlich (sorry)

“Der Buchtrinker” von Klaas Huizing

Dieser selten gelesene Roman handelt von der echten Figur des Johann Georg Tinius, einem Pfarrer mit einer Leidenschaft für Bücher, der gern Leute ermordete, um sich ihrer Bücher zu bemächtigen. Dazu kommt ein zweiter Handlungsstrang eines jungen Studenten, der eine Biographie von Tinius findet und prompt ähnliche Anwandlungen entwickelt. Das Buch ist voller interessanter narratologischer Kniffe und hat mindestens fünf Erzählebenen. Beständig wird die vierte Wand gebrochen und einige der narrativen Entscheidungen sind wirklich sehr ... außergewöhnlich. Aber davon sollte man sich nicht abschrecken lassen: es ist ein Buch voller Liebe zu Büchern. Und auch wenn es manchmal seltsam wird, ist es doch sehr interessant.

“Direkt danach und kurz davor” von Frank Witzel

Oh, dieses Buch ... Es ist unmöglich, zu beschreiben, wovon es handelt, oder alle seine Aspekte einzufangen. Es geht um die Nachkriegszeit in Deutschland, so viel steht fest. Und dem Autor (der übrigens kein Zeitzeuge war, wie man glauben könnte) gelingt es, die Unsicherheit und Verwirrung der Menschen perfekt einzufangen. Eine Atmosphäre des "niemand weiß nichts genaues nicht" liegt in der Luft der Figuren und überträgt sich auf den Leser. Es ist schräg, aber wunderbar (auch wenn es in der Mitte ein wenig zerfranst und der Bezug zur Geschichte nicht mehr klar greifbar ist). Ich denke, die Beschreibung "James Joyce trifft deutsche Nachkriegszeit" passt ganz gut. Einige der Aspekte dieses sehr kaleidoskopischen Buches (einiges wird man hassen, anderes lieben): eine geisteswissenschaftliche Analyse eines anderen Textes als Dialog, eine erzählte statt gespielte meta-Theateraufführung, eine dramatis personae mit einer ganz eigenen Geschichte, gestrichene Varianten und Interpretationsvorschläge des Textes im ersten Teil, etc. etc. Definitiv wert zu lesen, aber man sollte einiges an Energie und guten Willen mitbringen, eventuell Alkohol, bzw. eine gute Anleitung. Halt wie bei Joyce.

“Vor der Zunahme der Zeichen” von Senthuran Varatharajah

Dieser Dialog zwischen zwei ehemaligen Flüchtlingskindern ist zwar sehr eindrucksvoll, konnte mich aber vom Stil nicht überzeugen. Die beiden Einwanderer nach Deutschland, geflüchtet aus Bürgerkriegsgebieten, die über ihre Geschichte, die Hybridität ihrer Identität, die Schwierigkeiten und den Alltagsrassismus erzählen, ergänzen sich gegenseitig. Die fließenden Übergänge zwischen beiden Geschichten lassen sie dabei zu Einem werden, dass für alle steht. Das war großartig. Der Stil hat mir nicht gefallen. Es war einfach keine authentische Unterhaltung, da wurde kaum Bezug auf einander genommen, und am Ende brach es plötzlich abrupt ab. Außerdem machen ein paar fehlende Kommas und Kleinschreibung noch lange keine eMails / SMS / Facebook-Nachrichten aus. Die Sprache war einfach viel zu gestelzt. Es ist ein wirkungsvoller, starker Roman, aber für mich wahrscheinlich doch zu modern bzw. nicht zu Ende gedacht.

[fassanda]

Keke's Eindejaarslijstje

Naam: Keke Baas

Leeftijd: 33

Beroep: Freelance flierefluiter

Beste gerecht in 2019 (waar, wat, wie?): Ik heb onlangs een vegetarisch cajun diner gehad bij mijn goede vriend Rikkert Lokhorst. Dit bestond o.a. Uit een vegetarische jambalaya, groene asperges met parmezaan, cheddar-cornbread en een dip van kaas, gepofte knoflook en gekarameliseerde uien die onbeschrijfelijk lekker was. Ik hoop dat Rikkert ooit zijn eigen restaurant begint.

Meest memorabele moment van euforie onder invloed in 2019?: Ik ben in maart, na het concert van Yung Internet in Paradiso, met Donnie, Leipe Dennis en Michael Schaap het boekenbal geprobeerd binnen te sneaken via de artiesteningang. Daar wilde een beveiliger ons in eerste instantie niet binnen laten, maar als we binnen een half uur in dresscode terug konden komen, mochten we naar binnen. We hebben ons toen bij Schaap allemaal omgekleed, met overhemden en colberts van de heer des huizes en zijn toen binnen gekomen. Ik heb daar in 44 minuten (ik heb dit uitgerekend in mijn Bankieren app) 216 euro uitgegeven aan drank. Ik was zo ontzettend dronken dat ik mijn fiets niet meer kon vinden, meerdere keren op straat ben gaan liggen en in slaap ben gevallen met een tosti in mijn hand.

Meest aangename verrassing in 2019?: Echt gelukkig zijn.

Ik heb voor het eerst ....... In 2019?: Van een vrouw gehouden. Niet verwacht dat ik met mijn onwijze bindings- en verlatingsangst mijn volledige hart aan iemand zou kunnen geven.

Beste reis(spot) in 2019?: Ik heb jarenlang een vakantietrauma gehad, na een verschrikkelijke reis naar een Turkse all inclusive buiten het zomerseizoen. Er waren destijds alleen maar Russen en Iraniërs in het hotel die voor veel overlast zorgden en het eten was ook verschrikkelijk. In een recensie van de aanbieder van de reis schreef ik toentertijd ook dat de busreis naar het centrum minder comfortabel was dan een groepsverkrachting op een spijkerbed. Natuurlijk erg overdreven, maar de vakantie was een hel. Ik ben dan ook vier jaar niet op reis geweest. Maar deze zomer nam mijn soulmate me mee op roadtrip langs de Côte d'Azur en dat was ge-wel-dig. Mijn vakantietrauma is helemaal verdwenen en wil volgend jaar nog meer reizen.

Beste collabo(s) in 2019?: Patta x KOZP. Zonder twijfel.

Beste aankoop in 2019?: Patta x KOZP tee. En een nieuw bed.

Meest hinderlijke social mediapersonality in 2019?: Oh, dat was ik zelf op Twitter dit jaar. Note to self: nooit meer tweeten met veel bier op.

Top social mediapersonality in 2019?: De rapper ICE, @icemanvieze op Instagram. 

Beste televisie/YouTube programma uit 2019?: Hot Ones op YouTube. Sean Evans is misschien wel de beste interviewer out there.

Beste influencercampagne uit 2019?: Kan me echt geen enkele goede herinneren.

Domste influencercampagne uit 2019?: Allemaal, I guess?

Domste Vice artikel uit 2019?: Die gesponsorde Wagner Pizza shit. Dat ik een heel artikel over de motivatie van een basketbalspeler aan het lezen was, en dat er dan ergens stond dat hij zo gemotiveerd raakt van Wagner Pizza.

Beste klantenservice in 2019?: Ik ben eigenlijk altijd goed geholpen door de NS. Aangename verrassing wel.

Nepste klantenservice in 2019?: Heb dit jaar 5 weken zonder internet gezeten door de klantenservice van Telfort die me keer op keer beloofden dat ik teruggebeld zou worden, wat niet gebeurde. 5 weken. Weet je hoe lang dat is? Zonder internet? Wel veel boeken gelezen destijds.

Beste podcast uit 2019?: Ik ben onwijs fan van de comedian Tom Segura (twee specials op Netflix, check het) en hij heeft samen met zijn vrouw, de comédienne Christina Pazsitzky de podcast Your Mom’s House. Bestaat al sinds 2010, maar heb het eigenlijk pas sinds dit jaar ontdekt.  

Beste meme uit 2019?: Ik ging heel eventjes lekker op de Ok Boomer memes, maar toen het opeens werd besproken bij Buitenhof was de lol er snel vanaf, dus ik ga voor de Me Explaining, de vrouwen en de kat en redelijk nieuw: Bane uit The Dark Knight Rises die het gevecht aan wil gaan met iemand in een roze latexpak. Je moet ‘m gezien hebben denk ik.

Beste Instagram(profiel, post) uit 2019?: Die van Balenciaga waar een meid poseert met een oranje Albert Heijn Hamsteren boodschappen tas. Foto was ook enorm blurry, maar keihard dat dit gewoon gepost werd door een groot modehuis.

Gemiste kans in 2019?: Ik begon in mei dit jaar met veel plezier en enthousiasme bij een platenlabel, maar helaas is dit niet geworden wat ik er van te voren had verwacht. Mijn motivatie verdween, ook wegens persoonlijke omstandigheden, heel snel en dat is heel zonde. Wel een enorme s/o naar het hele team dat daar keihard werkt om te concurreren met de grote jongens.

Beste artikel in 2019?: Artikel over de enige persoon die daadwerkelijk van Fyre Festival genoten had.

Beste expositie in 2019?: Curiosity kills the cat van Saša Ostoja. Op het moment dat ik dit aan het typen ben, is het een dag geleden dat ik er heen ben geweest. Ook twee werken gekocht. Support your local artists.

Grootste deceptie in 2019?: Racisten verstoppen zich steeds minder en worden steeds heftiger in hun taalgebruik.

Het meest hoopvolle in 2019?: Steeds meer mensen spreken zich uit tegen racisme en dat is echt heel goed om te zien.

Persoonlijke overwinning in 2019?: Vaker dingen uitgesproken in plaats van het op te kroppen. 

Gezelligste feestje in 2019?: Ik weet niet waarom, maar ik ben schandalig weinig naar feestjes geweest dit jaar. Misschien word ik gewoon oud, misschien zit ik in een fase waar ik liever naar de kroeg ga, I don’t know. Maar begin september ben ik met een aantal vrienden uit geweest in Enkhuizen en dat was verrassend gezellig. 

Gezelligste festival in 2019?: Ik ben dit jaar ook voor mijn doen naar heel weinig festivals geweest. Dus ik ga toch maar heel saai voor Lowlands, ook al ben ik voor het eerst in jaren afgehaakt op zondagmiddag ipv door te gaan tot maandagochtend.

Beste #hashtag?: #KOZP

Nepste #hashtag?: #zwartepietmoetbijven en alles wat daar bij hoort.

Beste concert in 2019?: Sting coverband in Saint-Jean-Cap-Ferrat.

Tofste clips uit 2019?: Deutschland van Rammstein.

Meest belabberde clip(s) in 2019?: Teveel om op te noemen. Waar is de creativiteit gebleven man? 

Beste film(s) uit 2019?: Heb genoten van o.a. Avengers: Endgame, Joker, The Irishman, Midsommar, Vice, The Favourite en op de valreep nog Marriage Story. 

Beste documentaire uit 2019?: Heb echt met samengeknepen billen en zwetende handen naar Free Solo gekeken, maar Minding The Gap ontroerde me nog echt. Aanrader.

Beste boek uit 2019?: Je kunt het ook nooit goed doen door Carmen Felix. Echt een leuk boek om te lezen als je 30+ (of jonger) bent.

Muzikale hoogtepunten uit 2019?: Ja, ik ga het gewoon zeggen: JESUS IS KING van Kanye is wat mij betreft een topplaat. Verveelt nog steeds niet. Ook de albums/EP’s van S10, DaBaby (alletwee!), Burna Boy, LO-FI LE-VI, Rick Ross, Toro y Moi, Donnie en Floating Points zijn top.  Gucci Mane heeft twee albums uitgebracht en daar word ik altijd blij van. Tot slotte: Ik heb veel naar het album van J. Balvin/Bad Bunny geluisterd, wat ik normaal gesproken nooit zou doen, maar het was echt mijn zomerplaat. Schaam ik me niet voor.

Muzikale dieptepunten uit 2019?: Alle Nederlandse rappers die nog steeds alleen maar rappen over hoeveel geld ze schijnen te hebben. Die shit is zo outdated, kom met iets nieuws.

Beste mixtape uit 2019 (artiest, dj, radioshow)?: Ik geniet van alle Private Hearts van Elias Mazian.

Nepste bitch in 2019?: Jenny Douwes, Wierd Duk, Joost Niemoller, Arnold Karskens, Henk Bres, Thierry Baudet, Jan Roos, Jan Dijkgraaf, Mark Rutte, Klaas Dijkhoff, Kees van der Staaij, Geert Wilders, PVV-senator Faber en de uitsmijter van Garage Noord die me op de donderdag van ADE niet meer naar binnen wilde laten. Fuck you.

Beste bitch vrouw in 2019?: Christina Elizabeth Andrew.

Doelstellingen voor 2019?: Nog meer keuzes maken waar ik direct gelukkig van word.

Uitkijken voor ....... in 2020?: Winterdepressie.

[havenpoort]

Boerderijen in de Zuid van de Amsterdamse Waterleiding Duinen

Grote delen van de Jonge Duinen waren in de Middeleeuwen in bezit van de Graven van Holland. Ze stonden bekend als ‘Graeflijckheijts Wildernisse’. Het beheer van dit uitgestrekte gebied lag bij het ‘College van Houtvester en Meesterknapen van Holland en West-Friesland’. Een bekende houtvester  was Frank van Borssele. Vanuit de strategische vesting Teylingen werden de gebieden door hem beheerd.

  De landerijen bij Slot Teylingen stonden bekend als het keukenduin en dat ontleent zijn naam aan het feit dat de opbrengsten van het duingebied zoals wild, vee en allerlei kruiden en bessen bestemd waren voor de huishouding ofwel keuken van het slot.

  Sasbergen en Starrenbroek behoorden bij het Langeveld dat later in bezit kwam van familie van Limburg Stirum, de heren van Noordwijk. De Hoek van Klaas (met name zijn boerderij) lag deels in het gebied van de familie Barnaart van Huize Vogelenzang.

  Sasbergen

Boerderij Sasbergen stond aan wat vroeger de Zegweg heette, op de plaats waar eens het Huis ter Wilt was dat reeds in een verpachtingsakte van 1625  genoemd werd. (dit is nu een plek waar vakantiehuisjes staan.) De Zegweg sloot aan op Ruigenhoeker Schulpweg, die ten zuiden van het Haasveld dwars door het duin naar het strand liep.

  Omstreeks 1829  stond Sasbergen te boek als een huis met erf en schuur, een boomgaard, een perceel bos en vijf weilanden.

  Voor de naam Sasbergen is tot nu toe nog geen verklaring gevonden. In 1829 werd de boerderij verpacht aan duinmaaister Ariaantje Opdam. In 1848 werd het een hofstede genoemd van twintig bunder.

De laatste bewoner was Jan Meiland (1850-1930), zoon van Ouwe Klaas, boer en jachtopzichter. De boerderij is in 1924 gesloopt, maar teelhoeken bleven in gebruik tot 1936.

Om bij het voormalige Sasbergen te komen moeten we lopen in de richting van de Wei van Sasbergen via het Rommelbos, welke in de verte op de bovenstaande foto te zien is.

De vroegere stropers porden/rommelden met stokken in de holen om de dieren eruit te drijven, vandaar de naam van dit bos.

 Langs de Wei van Sasbergen loopt de Beek van het Paardenkerkhof welke vroeger voor de afwatering van het overtollige water in dit gebied zorgde. De Wei van Sasbergen behoorde tot de landerijen van de voormalige boerderij Sasbergen.

Door het graven van de kanalen is het gebied sterk uitgedroogd en nu is deze beek overbodig geworden. Maar gelukkig bestaat de beek nog wel en is hij vrij makkelijk terug te vinden in het landschap.

We volgen de Beek van het Paardenkerkhof helemaal naar het hekwerk helemaal aan het eind van Sasbergen, vandaar loopt de voormalige beek buiten de AWD door in de richting van Noordwijkerhout.

Starrenbroek

Als we het Oosterkanaal passeren en verder lopen in de richting van de vijfsprong, komen we na een 50 tal meters op de plek waar de voormalige jachtopzichters woning Starrenbroek moet hebben gestaan volgens de oude kaarten. Het wordt wel de Pan van Janus genoemd. 

Bij de voormalige jachtopzichters woning stond ook de Pomp van Janus, dus ook die zal naar de bewoner zijn genoemd.

  De naam Starrenbroek is bekend vanaf de 17e. eeuw en wijst op een zompig veenmoeras. ‘Starren’ zijn sterntjes (visdiefjes) en die hebben veel ruimte en open water nodig om te broeden. Tussen 1900 en 1910 stond het water nog zo hoog dat je er zonder laarzen niet doorheen kon. Gelegen aan de benedenloop van de Haasveld Beek en op de rand van het vroeger slecht afwaterende Langeveld dat voor de afwatering afhankelijk was van kilometers lange Donderdagse Wetering, die regelmatig dichtstoof

  De naam komt reeds voort op de kaart van Rijnland uit 1746. Het Huis van Starrenbroek werd in 1906 gebouwd door Graaf van Limburg Stirum. Het was het eerste stenenhuis.  

De eerste bewoner was Knelis van der Klauw (1867-1940). Daarna kwam Frans van den Berg, beter bekend als Frans van Toone. In 1916 kwam Piet Rolvers. Acht jaar later betrokken Janus van der Meulen en diens zoon Engel het huisje tot 1937. Tenslotte kwam Janus’ neef Krijn van der Meulen tot 1947.

Op de voerakker van Starrenbroek werden gewassen geteeld die reeën graag lustten, zoals topinamboer. Het Vlakje van Starrenbroek is jaren als teelhoek gebruikt, maar Janus liet er zijn geiten lopen.

Omstreeks 1950 werd het huis afgebroken. De pomp van Janus was nog tot het einde van de 20e eeuw zichtbaar. De oude vlier met de ijzeren ring om een geit of hond vast te maken, was al eerder vergaan.

Hoek van Klaas

Klaas Meiland woonde in de hoek van Klaas, nu aan de oostkant van het Oosterkanaal. Zijn huisje stond aan de Vogelenzangse Schulpweg, nog net in de gemeente Zandvoort, maar Klaas voegde volgens zeggen daar altijd aan toe: “mijn kippen staan in Noordwijk, mijn geiten in Bloemendaal en mijn aardappels in Noordwijkerhout."

De Vogelenzangse Schulpweg kwam uit op de Kerklaan en dat zijn vervolg vond in het Schoolpad waarlangs de kinderen naar de Zilker school liepen.

Klaas was een zoon van Arie Meiland van het Vogelenveld en zijn eerste vrouw Marijtje Zwaneburg.

Een linde en een keurig rechthoekig veldje duiden de plek aan waar ‘Ouwe Klaas’ tussen 1860 en 1909 zijn boerenbedrijfje had. Naar hem is het Klazeweitje genoemd dat wat verder westelijk in het Palmveld ligt en dat in 1826 een weideperceel was.

27 november 2019

[atheistmediablog]

Himmlische Lust: Was Sex mit Gott zu tun hat

Himmlische Lust: Was Sex mit Gott zu tun hat

Gemeinhin gelten Sex und Gott als abgetrennte Welten. Obwohl die Bibel vor Erotik strotzt, hat die Kirche Sexualität häufig verteufelt. Dabei könne der intime sexuelle Akt auch ein Vorgeschmack auf die Ewigkeit sein, ist ein Theologe überzeugt.

(…)

Gott lässt sich auch im Sex entdecken

Gott und Sex passen laut Klaas Huizing also zusammen – nicht nur in Hollywoodfilmen. Jedoch auf eine andere,…

[missmamamie]

Opgelet KNT! …wacht ongeduldig op Zijn blijde intrede.

O, wat is het weer plezant, de grote Afdreigman is terug in het land… Durven we dat niet allemaal een beetje doen als Hij in aantrede is? Zo een heel klein, klein beetje, veel… Ik pleit volkomen schuldig… Heel eventjes flakkert, bij mij de hoop op mijn kleine monsters, die ik zo dicht bij mijn hart draag, voor een korte periode in het gareel te kunnen houden. Want! Pas op! Hij ziet alles, hoort alles en weet alles en wie stout is krijgt… uiteindelijk ook… alles. Heeft u misschien al die ouder ontmoet, die de wilskracht had na tal van loze dreigementen zijn kinders de Sint te ontzeggen? Ik niet, gelukkig maar. Het blijft telkens opnieuw een gebeurtenis om jaarlijks reikhalzend naar uit te kijken. Die tevreden gezichtjes bij het ochtendlijk weerzien van hun schoen, gevuld met wat prularia en een paar speculooskoekjes… Drie maal mag dat van MissMamaMie, voor de grote dag, want de Sint komt stipt op 6 december, maar zolang kan ik meestal zelf niet wachten: zet maar je schoen en doe er maar een mooie tekening of leuke brief in en ja, de Sint heeft graag een pintje,… Hij brengt zowat alles wat op hun lijstje staat en deze worden elk jaar langer tot ze blijkbaar écht klaar zijn met al dat Sintgedoe. Zo vroeg ik laatst mijn oudste: wat wil je voor Sint? Doe maar iets, zei hij. Ja lap, nu stond ik daar mooi, m.a.w, moeder, want zo noemt hij me het laatste jaar, zoek het zelf maar uit… Zolang het nodig was heb ik me voor het invullen van die lijstjes in allerlei bochten gewrongen. Complete winkels heb ik ingericht, barbiehuizen gerestaureerd, drums ontsmet, ridderpakken genaaid, enzovoort en zo verder…Eenmalig zelfs werd  het pakje echt overgebracht uit Spanje omdat dat blijkbaar de enige plek was waar ik opdat ogenblik nog een Playmobil-Romeinen-arena kon vinden… toen pakjes verzenden en online-winkelen nog geen vertrouwde routine was en bol.com een vage onbekende, … Gelukkig kon Sint toen nog rekenen op zijn Pieten… Maar dit jaar zal het enigszins anders zijn…

Mama, klonk het deze zomer toen ik lekker gezellig met de dochter naar de wolken lag te staren, Mama, ik heb een groot geheim…

Ik weet al keilang dat de Sint niet bestaat!

Alarm! Alarm! Die kleine meid wordt echt groot …en zonder verpinken voegde ze er nog aan toe: de kerstman ook niet en de paashaas ook niet…dat zijn gewoon jullie!!! Ik herinner me nog hoe ontgoocheld broerlief was toen hij deze wereldschokkende ontdekking deed en het schreien hem nader stond dan het lachen,…zijn zus daarin tegen, verliest met de glimlach, terug een sprankeltje van kinderlijke onschuld!

Moet wel zeggen dat ook ik het ook ga missen, het naar bed toegaan met lichte buikpijn op 5 december en die nervositeit op 6 december tot de bel gaat en de Sint daar met zijn zwarte Pieten aan de deur staat. Ook ik, wetende dat manliefs collega zich weer goed heeft uitgedost, tot gouden schoenen toe, blijf onder de indruk van  de Sint, die enkel door zijn verschijning zoveel respect en ontzag afdwingt.

Uhh, dag Sinterklaas, komt u binnen…

En toch blijft, het dubbel…zo vraagt de oudste een week later of hij toch nog een brief mag schrijven en vertelt de dochter dat ze niet meer in Sint-nico-laas geloofd maar wel nog in Sint-er-klaas…

De zwarte Pieten discussie daar doe ik niet aan mee, zwarte Piet komt langs de schouw en laat zo de pakjes achter… Welke 50 tinten zwart hij daardoor aanneemt hangt volledig af van de diameter van de schouw, hoe kleiner hoe zwarter, en wanneer die het laatst gereinigd werd of door het simpele feit: dat Piet misschien net als vele van zijn kleine vriendjes niet graag in bad gaat… Ik besef dat er heel veel racisme is in de wereld, maar denk luidop dat er wel belangrijkere plekken zijn om dat te bestrijden, dan door van zwarte Piet – roet Piet te maken en die discussie buiten alle proporties op te blazen… Van horen zeggen heb ik, dat de echte Sinterklaas kinderslaven redde van schepen en ze in dienst nam als betaalde knechten, wat hen een zelfstandige status bezorgde. Zodat zijn zwarte knechten oorspronkelijk symbool stonden tegen slavernij  en onderdrukking…maar dat is ook weer van horen zeggen….laat elkeen het voor zichzelf maar uitzoeken…ten onze huize blijft Piet zo zwart al roet, met al die vuiligheid op zijn snoet!!!

Beetje koppig, ja, ligt in mijn aard…Ik blijf daarom ook trouw aan de bloederige legende overgeleverd van mijn Sintmama naar mij en van mij naar de volgende generatie Sintenpapa’s en Sintenmama’s…

~Sinterklaas goed heilig man.~

Er was eens een reiziger. Hij had die dag, door regen en wind, een zware tocht achter de rug en klopte aan bij een herberg. Of hij hier welkom was voor de nacht … De herbergier, die zag dat het om een rijk man ging, liet hem binnen en gaf hem een mooie, ruime en warme kamer, in de hoop de volgende dag rijkelijk beloond te worden. De reiziger viel in slaap onder heerlijke dikke dekens, want het was koud buiten, de daken waren bedekt met sneeuw en op de ruiten tekende de gure wind prachtige ijsbloemen. Midden in de nacht werd de reiziger wakker met een knorrende maag. Het was stil en donker in de herberg en in het duister met een kaars in zijn hand daalde de reiziger de houten krakende  trap af  naar de keuken op zoek naar iets om zijn honger te stillen… De keuken was leeg en nergens vond de reiziger iets te eten… Toen zag hij in een donkere hoek een ijzeren kuip staan. De reiziger was nieuwsgierig naar wat er in die kuip verborgen zat. Hij opende ze en keek er voorzichtig in. Tot zijn grote afschuw, trof hij  in die kuip drie kinderen aan, aan stukken gesneden en gepekeld als varkensvlees. De reiziger verzamelde al zijn moed, naam de stukken uit de kuip en puzzelde ze  per kind samen op de koude keukenvloer. Toen hij daarmee klaar was,   raakte hij de kinderen liefdevol aan en als bij wonder, kwamen de kinderen terug tot leven… Van de herbergier heeft niemand, tot op heden, nog iets gehoord…

 Yours truly,

 MissMamaMie.