May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot
MAY MGA TUGTUGING HINDI KO MALIMOT
O may mga tugtog na nagsasalita,
malungkot na boses ng nagdaralita;
pasa-bahay ka na ay nagugunita’t
parang naririnig saanman magsadya.
Langitngit ng isang kaluluwang sawi,
panaghoy ng pusong nasa pagkalungi;
laging naririnig sa bawat sandali
ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.
Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan?
Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan?
Matutulog ako sa gabing kadimlan
ay umuukilkil hanggang panagimpan.
Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling
tila sumusugat sa ating panimdim;
bawat isang tao’y may lihim na daing,
pinakakatawan sa b’yoling may lagim.
Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi,
kung ako’y hapo na na makitunggali,
ang bawat tugtugi’y kalulwa ng sawi
ako’y dinadalaw sa bawat sandali.
May isang tugtuging hindi ko malimot,
kinakanta-kanta sa sariling loob;
hiniram sa hangin ang lambing at lamyos,
awit ng ligayang natapos sa lungkot.
PAKSA NG TULA:
Ang mga tugtuging hindi malilimutan na nagpapahayag ng lungkot at pag-asa sa mga taong nagdaranas ng pagdurusa at pangungulila.
MENSAHE NG TULA:
Kahit sa gitna ng lungkot at paghihirap, may mga tugtugin na nagbibigay ng kahulugan at nagpapagaan ng damdamin. Ang musika ay nagiging daan upang maipahayag ang mga emosyon at damdamin na hindi madaling ipaliwanag sa salita lamang. Sa pamamagitan ng mga tugtugin, maaaring mabigyan ng pag-asa at ginhawa ang mga pusong nababalot ng lungkot at pangungulila.
0 notes
May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot
O may mga tugtog na nagsasalita,
malungkot na boses ng nagdaralita;
pasa-bahay ka na ay nagugunita’t
parang naririnig saanman magsadya.
Langitngit ng isang kaluluwang sawi,
panaghoy ng pusong nasa pagkalungi;
laging naririnig sa bawat sandali
ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.
Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan?
Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan?
Matutulog ako sa gabing kadimlan
ay umuukilkil hanggang panagimpan.
Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling
tila sumusugat sa ating panimdim;
bawat isang tao’y may lihim na daing,
pinakakatawan sa b’yoling may lagim.
Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi,
kung ako’y hapo na na makitunggali,
ang bawat tugtugi’y kalulwa ng sawi
ako’y dinadalaw sa bawat sandali.
May isang tugtuging hindi ko malimot,
kinakanta-kanta sa sariling loob;
hiniram sa hangin ang lambing at lamyos,
awit ng ligayang natapos sa lungkot.
************
I. PAMAGAT NG TULA
May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot
II. PAKSA NG TULA
Nilalarawan ang kasawain dulot ng pag-ibig na naudlot. Inihalintulad ang pakiramdam sa isang tugtuging hindi maalis sa isipan.
III. MENSAHE NG TULA
Masakit ang mawalan ng minamahal
---Pakiramdam ng paghihiwalay sa taong iniwan ay nakakabaliw.
---Nakakapanghinayang na sa dami ng kanilang pinagsamahan ay mauuwi lang pala sa paghihiwalay.
---Dapat nating pagingatan ang ating relasyon sa ating mga kaibigan at mga minamahal sa buhay.
---Kung hindi na maaayos ang relasyon dapat na silang pakawalan marahil ay mabigat na rin ang sakit na kanilang kinikimkim.
Mahirap makalimot ngunit hindi tayo matatahimik hanggang parati nating inaalala ang mga kabiguan natin sa buhay.
---Kung hindi umaayon ang tadhana, maging bukas tayo sa iba pang mga pagkakataon na darating sa atin.
---May katuturan pa rin ang mga kabiguang ating nararanasan, ito ang magpapaalala sa atin ng ating mga kamalian na magsisilbing aral na pagbutihan sa susunod.
---Huwag tayong magmukmok at mabuhay sa nakaraan, ang pagsubok ay dapat nating lagpasan upang tayo ay magtagumpay.
Source:
https://www.tagaloglang.com/may-mga-tugtuging-hindi-ko-malimot/
Image source:
https://www.pablopicasso.org/three-musicians.jsp
0 notes
May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot
O may mga tugtog na nagsasalita,
malungkot na boses ng nagdaralita;
pasa-bahay ka na ay nagugunita’t
parang naririnig saanman magsadya.
Langitngit ng isang kaluluwang sawi,
panaghoy ng pusong nasa pagkalungi;
laging naririnig sa bawat sandali
ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.
Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan?
Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan?
Matutulog ako sa gabing kadimlan
ay umuukilkil hanggang panagimpan.
Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling
tila sumusugat sa ating panimdim;
bawat isang tao’y may lihim na daing,
pinakakatawan sa b’yoling may lagim.
Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi,
kung ako’y hapo na na makitunggali,
ang bawat tugtugi’y kalulwa ng sawi
ako’y dinadalaw sa bawat sandali.
Paksa ng Tula
Ang tulang MAY MGA TUGTUGING HINDI KO MALIMOT ay tula ni Jose Corazon de Jesus na tungkol sa sawing pag-ibig ng persona. Ang di-malayang tulang ito ay naglalaman ng mga alaala ng persona sa kanyang nasawing relasyon, at ang tugtuging tinutukoy ay maaaring metapora sa pagmamahal niya na hinding hindi malilimutan o mabubura sa isipan.
Mensahe ng Tula
“O may mga tugtog na nagsasalita, malungkot na boses ng nagdaralita”
Ang persona ay nakakaramdam ng kalungkutan dahil sa kanyang mga naririnig na tugtog at mga nakikita niyang bagay. Nabanggit niya rin ang b’yolin na sumusugat sa kanyang puso kapag naririnig niya. Bilang tao, may mga bagay tayo na naikokonekta sa mga pangyayari, mapabuti man o mapasama. Uso na ngayon ang tinatawag nila sa Ingles na “nostalgia”.
“Hiniram sa hangin ang lambing at lamyos, awit ng ligayang natapos sa lungkot.”
Makikita na ang persona ay hindi pa natatanggap ang sakit na naranasan niya pagkatapos ng napakasayang pagmamahalan. Isinaad niya na ang awit na noo’y pinapaligaya siya ay ngayong nagpapalungkot sa kanya. Maikokonekta ito sa mensahe ng isa pang tula ni de Jesus, ang “Agaw-Dilim”. Naipakita ng parehong tula na may hangganan madalas ang pag-ibig.
0 notes
KOLEKSYON NG MGA PAGSUSURI NG MGA TULA NI JOSE CORAZON DE JESUS
Ang mga tula ni Jose Corazon de Jesus, o mas kilala bilang "Huseng Batute," ay naglalaman ng makabayan at makataong damdamin na nagpapahayag ng kanyang pagtutol sa pang-aabuso ng mga dayuhan sa Pilipinas noong kanyang panahon. Sa kanyang mga akda, mababasa ang kanyang pagnanais na makamtan ang kalayaan mula sa pananakop at kanyang pangarap para sa katarungan. Sa pag-aaral ng kanyang mga tula, mas magiging malinaw ang ating pang-unawa sa kahalagahan ng kanyang kontribusyon sa panitikang Pilipino at sa pagpapahayag ng damdamin ng mga Pilipino sa kasaysayan.
"KAMAY NG BIRHEN"
Mapuputing kamay, malasutla’t lambot,
kung hinahawi mo itong aking buhok,
ang lahat ng aking dalita sa loob
ay nalilimot ko nang lubos na lubos.
At parang bulaklak na nangakabuka
ang iyong daliring talulot ng ganda,
kung nasasalat ko, O butihing sinta,
parang ang bulaklak kahalikan ko na.
Kamay na mabait, may bulak sa lambot,
may puyo sa gitna paglikom sa loob;
magagandang kamay na parang may gamot,
isang daang sugat nabura sa haplos.
Parang mga ibong maputi’t mabait
na nakakatulog sa tapat ng dibdib;
ito’y bumubuka sa isa kong halik
at sa aking pisngi ay napakatamis.
Ang sabi sa k’wento, ang kamay ng birhen
ay napababait ang kahit salarin;
ako ay masama, nang ikaw’y giliwin,
ay nagpakabait nang iyong haplusin.
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus, "Kamay ng Birhen (Hands of a Virgin)," ay may pangunahing paksa ukol sa pagkilala sa halaga at kahalagahan ng kababaihan sa lipunan. Ipinapakita ng tula ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kababaihan bilang mga mayamang bahagi ng kultura at lipunan.
Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula na ito ay patuloy na may kahalagahan. Nakikita natin ang kahalagahan ng pagsusulong ng pantay-pantay na karapatan para sa kababaihan sa iba't ibang aspeto ng buhay, mula sa pagtanggap ng mas mataas na edukasyon hanggang sa oportunidad sa mga trabaho at liderato. Ang tula ay nagpapakita ng halaga ng pagkakaroon ng mga babae sa bawat sektor ng lipunan.
Sa konteksto ng kaunlarang panlipunan at pangkatauhan, ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagtutulungan at respeto sa pagitan ng mga kasarian. Ito ay makatutulong sa pag-unlad ng isang lipunan na may pantay-pantay na oportunidad at pagkilala sa mga kontribusyon ng kababaihan sa iba't ibang aspeto ng buhay. Ang pagpapahalaga at respeto sa kababaihan ay nagbubukas ng mga pinto para sa mas malawakang kaunlaran at pagsulong ng isang mas magandang kinabukasan para sa lahat.
Sa kalaunan, ang tula ni Jose Corazon de Jesus ay hindi lamang isang makatang pagnanasa, kundi isang paalala sa atin na ang kababaihan ay may mahalagang papel sa pag-unlad ng lipunan at dapat itong yakapin at suportahan sa lahat ng aspeto ng buhay.
"MAY MGA TUGTUGING HINDI KO MALIMOT"
O may mga tugtog na nagsasalita,
malungkot na boses ng nagdaralita;
pasa-bahay ka na ay nagugunita’t
parang naririnig saanman magsadya.
Langitngit ng isang kaluluwang sawi,
panaghoy ng pusong nasa pagkalungi;
laging naririnig sa bawat sandali
ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.
Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan?
Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan?
Matutulog ako sa gabing kadimlan
ay umuukilkil hanggang panagimpan.
Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling
tila sumusugat sa ating panimdim;
bawat isang tao’y may lihim na daing,
pinakakatawan sa b’yoling may lagim.
Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi,
kung ako’y hapo na na makitunggali,
ang bawat tugtugi’y kalulwa ng sawi
ako’y dinadalaw sa bawat sandali.
May isang tugtuging hindi ko malimot,
kinakanta-kanta sa sariling loob;
hiniram sa hangin ang lambing at lamyos,
awit ng ligayang natapos sa lungkot.
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus, "May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot," ay tumatalakay sa pagpapahalaga ng makata sa mga alaala at karanasan ng kanyang kabataan, partikular ang mga musikal na tugtugin o awit na nagbigay-kulay at saysay sa kanyang buhay.
Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula ay may kaugnayan sa pagpapahalaga sa kultura at kasaysayan ng bansa. Ito'y nagsisilbing paalala na mahalaga ang pagturing natin sa mga tradisyon, awit, at sining ng ating mga ninuno. Ang mga tugtuging hindi malilimutan ay mga yaman na nagpapakita ng pagiging Pilipino at nagpapabatid ng mga karanasan ng mga nakaraang henerasyon.
Ang tula ay may kapakinabangan sa halaga ng kaunlarang panlipunan at pangkatauhan dahil ito'y nagpapalaganap ng kamalayan sa pagpapahalaga sa sariling kultura at kasaysayan. Ipinapakita nito na sa pamamagitan ng pagkilala sa mga karanasan at kultura ng mga nakaraan, maari nating mapanatili ang pagkakakilanlan natin bilang mga Pilipino. Ito ay isang paraan ng pagpapalaganap ng pagmamahal sa bayan at pagtutulungan na mapanatili ang ating kultura sa kabila ng modernisasyon at pagbabago.
Sa huli, ang tula ni Jose Corazon de Jesus ay nagbibigay-inspirasyon sa atin na alagaan ang mga tugtuging hindi malilimutan at pahalagahan ang ating kultura at kasaysayan. Ito ay isang paalala na ang pag-unlad ng lipunan ay hindi dapat kalimutan ang mga pag-asa, karanasan, at mga awit na nagbukas ng daan sa ating kasalukuyang pag-iral. Ang pagpapahalaga sa ating kultura ay mahalaga sa pagpapalaganap ng pagkakaisa at pag-unlad bilang isang bansa.
AGAW-DILIM
Namatay ang araw
sa dakong kanluran,
nang kinabukasa’y
pamuling sumilang,
ngunit ikaw, irog, bakit nang pumanaw
ay bukod-tangi kang di ko na namasdan?
Naluoy sa hardin
ang liryo at hasmin,
Mayo nang dumating
pamuling nagsupling,
ngunit ikaw, sinta, bakit kaya giliw
dalawang Mayo nang nagtago sa akin?
Lumipad ang ibon
sa pugad sa kahoy,
dumating ang hapon
at muling naroon,
ngunit ikaw, buhay, ano’t hangga ngayo’y
di pa nagbabalik at di ko matunton?
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Agaw-Dilim" ay nagpapakita ng masalimuot na pagnanasa na mabawasan ang kadiliman at pag-aapi na umiiral sa lipunan noong kanyang panahon. Ang pagkakaagaw-dilim ay isang simbolikong representasyon ng pagnanais na maging malaya at makatarungan ang buhay ng mga Pilipino sa gitna ng mga hamon at pagsubok.
Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula ay nagpapahayag ng kakulangan sa katarungan at pagkakapantay-pantay sa lipunan. Ipinapakita nito na ang pagnanais na makamtan ang kalayaan mula sa mga pag-aapi at dilim ng kahirapan ay nagpapatuloy sa ating mga puso. Ang pangarap ni De Jesus na malutas ang mga suliranin ng lipunan ay isang paalala sa atin na ang pakikibaka para sa katarungan at pag-unlad ay hindi dapat mawala sa ating kamalayan.
Sa konteksto ng kaunlarang panlipunan at pangkatauhan, ang tula ay nagpapakita ng halaga ng pagkakaroon ng malasakit at pag-aalala sa kapakanan ng mga maralita at nangangailangan. Ipinapakita nito ang importansya ng pagtutulungan ng mga mamamayan upang makamit ang tunay na katarungan at kaunlaran para sa lahat. Sa panahon ngayon, ang pangarap ni De Jesus ay patuloy na may bisa at kailangang isabuhay upang mapanatili ang pag-asa at pagtitiwala sa mas magandang kinabukasan.
ANG POSPORO NG DIYOS
Sa dilim ng gabi’y may gintong nalaglag,
may apoy, may ilaw, galing sa itaas;
at dito sa lupa noong pumalapag,
nahulog sa bibig ng isang bulaklak.
Ang sabi ng iba’y kalulwa ng patay,
luha ng bituin, anang iba naman.
Lalo na’t sa gabi ay iyong matanaw
tila nga bituing sa langit natanggal.
Bituin sa langit at rosas sa hardin,
parang nagtipanan at naghalikan din;
nang di na mangyaring sa umaga gawin,
ginanap sa gabi’y lalo pang napansin.
Katiting na ilaw ng lihim na liyag,
sinupo sa lupa’t tanglaw sa magdamag;
ito’y bulalakaw ang dating pamagat,
posporo ng Diyos sa nangaglalakad.
Kung para sa aking taong nakaluhod
at napaligaw na sa malayong pook,
noong kausapin ang dakilang Diyos
ay sa bulalakaw lamang nagkalugod.
Sampalitong munti ng posporong mahal
kiniskis ng Diyos upang ipananglaw;
nang ito’y mahulog sa gitna ng daan,
nakita ang landas ng pusong naligaw!
Ito’y bulalakaw, ang apoy ng lugod,
na nagkanlalaglag sa lupang malungkot.
May nakikisindi’t naligaw sa pook:
Aba, tinanglawan ng posporo ng D’yos.
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Ang Posporo ng Diyos" ay tumatalakay sa kabiguan, pag-asa, at pag-aakala sa kabila ng mga hamon ng buhay. Ang posporo, na kumakatawan sa mga panandaliang liwanag at lakas, ay nagpapakita ng kakulangan ngunit buhay na pag-asa sa gitna ng kadiliman. Ang tula ay nagpapakita ng pag-asa at determinasyon na patuloy na umusbong sa kabila ng mga pagsubok.
Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula ay nagpapahayag ng mahalagang kaisipan sa pagtahak natin sa mga pagbabago at mga pag-aalsa. Ipinapakita nito na ang pag-asa at lakas ay maaaring mahanap sa mga simpleng bagay, at ang pagsusulong ay maaaring simulan kahit sa mga maliit na hakbang. Ang "Ang Posporo ng Diyos" ay isang paalala na huwag tayong sumuko, kahit gaano pa ito kahirap, at ituloy natin ang paglaban para sa mas maliwanag na kinabukasan.
Sa pangkatauhan, ang tula ay nagbibigay-diin sa halaga ng pagtibay ng loob at pagtitiwala sa sarili. Ipinapakita nito na sa gitna ng dilim at kawalan ng pag-asa, maaari tayong magtagumpay kung magkakaisa at magtitiwala sa ating mga sarili. Ang pag-asa at determinasyon na itinataguyod ng "Ang Posporo ng Diyos" ay isang inspirasyon sa pag-angat ng moral at kalooban ng bawat isa, upang magkamit ang mas makulay na bukas sa kabila ng mga suliranin.
ITANONG MO SA BITUIN
Isang gabi’y manungaw ka.
Sa bunton ng panganorin
ay tanawin ang ulila’t naglalamay na bituin;
Sa bitui’y itanong mo ang ngalan ng aking giliw
at kung siya’y magtatapat, ngalan mo ang sasabihin.
Ang bitui’y kapatid mo. Kung siya ma’y nasa langit,
ikaw’y ditong nasa lupa’t bituin ka ng pag-ibig;
dahil diya’y itanong mo sa bituin mong kapatid
kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis.
Itanong mo sa bitui’t bituin ang nakakita
nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa;
minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada,
ngunit ikaw na tinawag, lumayo na’t nagtago pa.
"ITANONG MO SA BITUIN" ni Jose Corazon de Jesus ay nagpapakita ng tanyag na paghahangad ng pagbabago at pag-asa na kinabibilangan ng tala o bituin. Ang tula ay nag-uukit ng mga pangarap ng mga Pilipino na makamtan ang mas makulay at mas maunlad na bukas, at sa paggamit ng bituin bilang simbolo, ito ay nagpapahayag ng pag-asa at inspirasyon.
Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula ay patuloy na may halaga. Ito'y nagpapakita ng diwa ng pag-asa at pagtitiwala, na kinakailangan sa gitna ng mga pagsubok at krisis na hinaharap ng lipunan. Ang "ITANONG MO SA BITUIN" ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagtitiwala at pangarap para sa mas maganda at mas makatarungan na kinabukasan. Ito ay isang paalala na sa kabila ng mga hamon, maaari tayong magkaruon ng inspirasyon at pag-asa mula sa mga simpleng bagay tulad ng mga bituin, at ang mga pangarap ay maaaring magkatotoo kung tayo'y magkakaisa at magtutulungan.
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "ITANONG MO SA BITUIN" ay may mahalagang papel sa pagpapalaganap ng pag-asa, pangarap, at inspirasyon sa lipunan. Ito'y nagpapahayag ng katuparan ng mga pangarap at pag-asa na kailangan natin upang itaguyod ang kaunlaran ng ating bansa. Ipinapakita nito na ang mga simpleng bagay tulad ng mga bituin ay maaaring magdulot ng liwanag sa dilim ng ating mga buhay, at ang pangarap para sa mas mabuting kinabukasan ay nagpapalaganap ng positibong pagbabago sa lipunan.
Sintesis na nagbubuod sa lahat ng tula ni JOSE CORAZON DE JESUS na ating tinalakay
Sa mga tula ni Jose Corazon de Jesus, masusing naipakita ang halaga ng pag-ibig, pagtutulungan, at pag-asa sa kabila ng mga pagsubok ng buhay. Ang tula niyang "Ang Tren" ay nagpapahayag ng mga pangarap at layunin na umaandar tulad ng tren sa riles ng buhay. Ito'y isang paalala na kailangang magpatuloy tayo sa pag-asa at pagkilos.
Sa "Pag-ibig," ipinapakita ni De Jesus ang kahalagahan ng pag-ibig at pag-aalaga sa isa't isa sa kabila ng mga hamon ng buhay. Sa "Puso, Ano Ka?" at "Isang Punong Kahoy," ipinakikita ang kahalagahan ng pagmamahal sa kalikasan at pagiging may malasakit sa mga bagay na hindi makakamtan. Sa "Manggagawa," binibigyang-halaga ang dignidad at karapatan ng mga manggagawang Pilipino na magkaruon ng buhay na marangal.
Sa huli, ang "Ang Buhay ng Tao" ay nagbibigay-diin sa kabuluhan ng buhay at kahalagahan ng bawat sandali. Ang lahat ng mga tula ni Jose Corazon de Jesus ay nagpapahayag ng pag-asa, determinasyon, at pagmamahal sa kapwa at kalikasan. Ito'y mga aral na maaaring magdala ng pagbabago sa lipunan sa pamamagitan ng pagtutulungan at pagmamahal sa isa't isa.
0 notes