#moed moet

[dutchjan]

February 25, 2023

[leclercss]

Tainted Love, Part 1 (Charles Leclerc)

Masterlist

plot: in an attempt to fix your marriage, you've reluctantly agreed into being in an open relationship with your husband. so far, it's only been your husband that has taken advantage of your recent arrangement until one night out you meet a man who makes you begin to question your marriage.

pairings: charles leclerc x fem!reader

warnings: (+18) mentions of smut, cheating and some swearing

authors note: this is based on a story that i was writing in my spare time but thought it would be interesting to use Charles and a couple of other drivers as characters instead. so Charles is used as a character inspo rather than it including his life as an f1 driver. would love to hear your thoughts and if you'd be open for a part 2. i'm thinking of making this a longer fic.

word count: 4.8k

"[Y/N!]”

You don't really hear your name being called at first. You've been stuck in your own thoughts for the last five minutes, staring at nothing in particular.

"[Y/N]!" It's a little louder this time but still not enough to knock you out of the deep trance you've found yourself in. It's only when you get an elbow into your side and the champagne that's in your hand falls onto your lap that you finally snap out of it.

"Shit!' you squeal as you look down at the champagne that now soaks the bottom of your dress.

"Oh my God! I'm so sorry," the girl beside you laughs, "We've been trying to your attention for the last minute."

You look up at her, eyebrows furrowed. You can't remember her name. Was it Bethany? Stephanie? You didn't care, to be honest. It didn't really matter anyway; she wasn't your friend. You were only here as you were roped into pre-drinks before a girls' night out by your best friend, who was the only person you know here.

"It's fine, I was totally out of it," you mumble as you reach out for a napkin to dry the bottom of your dress.

"No shit," you hear a familiar voice say with a hint of smugness. You look across the table and see your best friend Whitney holding back a smirk. "You're on your fourth glass of champagne. I'd be out of it too if I was drinking as quickly as you've been".

You chuckle half-heartedly. Laughing it off as if it was the bottle of Moet that you mostly managed to get through on your own which caused you to be zoned out for so long. Not the fact that you’ve been replaying the arguments that you’ve been having with your husband over the last few weeks in your head. Nor the fact that you’ve been thinking about your shambles of a marriage.

As Whitney takes her attention off you to start cleaning up the mess, you let out a little sigh to yourself and go back to your previous thoughts.

How had your marriage gotten to this point?

You had been so in love with your husband when you first met. In fact, he’d been the only person you had ever been in love with. There was a ten-year age gap between the two of you but that hadn’t stopped you both falling for each other so quickly. He was one of the first people you had gotten to know when you first moved to London six years ago. You’d met on a night out about three months after moving to the city. The physical attraction was instant but that blossomed into something much deeper and within two years you had gotten married. He was your rock, your entire world. And maybe that was a bit of a risk for a girl, who at that point was in her early twenties, to depend on somebody so much and so quickly.

You had a few sceptics when it came to your relationship back in the early days. A few friends from back home had told you it was just a whirlwind romance with a hot older guy. Your mother had been unsure about the age gap. What would a girl in her early twenties need from a man in his early thirties? And what would a man in his early thirties need from a woman in her early twenties?

Your brother had joked that it was probably daddy issues.

You married him anyway. And the first two years of marriage had been bliss. Until about eighteen months ago when things had started to change.  Your husband spent more time away from home (he said it was work related), the sex had become less regular (not by a lack of trying on your part) and you slowly started to feel like a spare part in your marriage.

You started to have a feeling that someone else was now involved in your marriage. And that feeling was unofficially confirmed to you when your husband had brought up the possibility of having an open relationship - basically, he could fuck whoever he wanted, and you couldn’t (and wouldn’t) complain about it. You reluctantly agreed. You loved your husband, and you were willing to make this sacrifice if it means that you could start to repair your marriage. But you were so wrong.

Deep down you knew that you were never going to leave him. And your husband knew that too. Six months into your “open relationship” and your husband had been taking full advantage of the arrangement. Meanwhile, you took the opposite approach and hadn’t slept with anyone outside of your marriage. Despite that, your jealousy grew towards your husbands’ new partners and your loyalty was wearing thin. You had initially been quiet about your doubts when it came to your arrangement. But lately you had been more vocal to your husband about your feelings. Of course, he dismissed those feelings. That’s why you were arguing lately. He had told you that it was something you both needed in your marriage, you guys were too dependent on one other. You told him that you should be enough for him, you didn’t need other people to fill whatever void he was feeling. But you were beginning to realise that maybe you weren’t enough for him.

“Oi! Snap out of it. I’ve poured you another glass. But you better drink it quickly. And fix your dress because the Uber is getting here in ten minutes,” Whitney scolds as she shoves the champagne glass back into your hand.

“Thanks, Whit.” You can’t help but smile at her. Apart from your husband, Whitney had been your only other source of love and stability during your years in London. And that was why she had dragged you out tonight to pull you out of your recent misery.

“You know what you need? A girl’s night out! And before you roll your eyes and tell me how you’re officially too old for clubbing, we’re going out. You need to spend time with someone else other than him. And it’s been so long since you’ve been shitfaced,” is what Whitney had said when you had told her that you and your husband had been arguing more and more these days. You still hadn’t told her about the open marriage thing. She’d never forgive you for agreeing to it.

You flash her a smile before downing your last glass of champagne. Despite your hesitation, maybe a girls’ night out was what you needed.

-

“To getting shitfaced!” you yell before throwing the hard liquor down your throat. You try not to gag as you slam the empty shot glass down on the bar. Despite your previous doubts of this girl’s night out, you had been having a good time. It wasn’t your usual scene, but you had made an effort to join in and found yourself in a tipsy but playful mood.

“Come on, Stephanie has found a group of hot guys who’ve got a table,” Whitney shouts in your ear. You look at her and giggle, “Seriously?”

“Seriously! Now come on, I think they’re French.”

You allow yourself to be dragged over to the table where the other girls were mingling and flirting with a group of guys. You take a quick glance; they look about two or three years younger than you. Not your type (there was no harm in looking) but they were definitely good-looking.

“This is my friend Whitney, she’s single by the way. And this is her friend, [Y/N},” you hear Stephanie tell them. “But she’s married”.

One of the guys looks at you and lets out a laugh, “What a shame. Lucky guy”. You try to fake a smile at his remark, but your mind momentarily flashes back to your husband.

Rather than trying to come up with a response, you look around the table for something to drink. “Who’s up for some shots?” you ask before grabbing whatever alcohol you can find on the table. God, the hangover is going to be deadly tomorrow.

Just as you’re about to pour yourself something, you feel someone lean over to place a tray of Jager bombs on the table in front of you. “Did someone say shots?” he shouts before being met with a round of cheers. Before you have a chance to look up, the guy has sat down beside you. He leans over and whispers in your ear, “Weren’t you just doing tequila at the bar?” His breath is hot in your ear, his accent even hotter.

“Didn’t know there was a limit to how many shots a girl could have,” you tease, your playful mood apparent.

As you turn to face him, you’re met with a pair of piercing green eyes staring back at you. Fuck, they’re gorgeous. He’s said something to you but you’re too busy staring into his eyes that’s you have no idea what he’s said to you. “Huh?”

You only break eye contact with him as you notice his eyes start to scan your face, most notably he’s looking at your lips before lowering his eyes towards your cleavage. His eyes stay there for a moment before he’s looking into your eyes again. A knot begins to tie in your stomach.

You feel yourself starting to blush at the intense eye contact when you see his mouth start to move again. You really have no clue what he’s said this time.

“I’m sorry, what?”

He chuckles. He quickly scans your face again, smirk still intact, before leaning over to your ear once more. “I said, there’s no limit as long as it doesn’t stop me dancing with you later.”

As he leans back, you can’t help but admire his face. He has a light amount of facial hair, making his somewhat boyish face slightly more mature and handsome. You notice his dimples as he continues to smirk at you before taking a not-so-subtle glance at his lips. As you look back up at his eyes, you realised your staring is painfully obvious.

He leans over you and grabs two glasses from the tray of shots, handing you one. His eyes are back on yours again as he clinks his glass against yours, “Cheers!” You down the shot, wincing in the process before slamming the glass back on the table. “That was disgusting,” you groan before letting out a giggle.

You look back at the Frenchman who’s smiling at you. “Now I’ve gotten you a drink, are you going to tell me your name?” he asks. As he does so, he leans in slightly, so his face is a little closer to yours.

“It’s [Y/N],” you reply. “And yours?”

But before he has a chance to respond, the guy sitting behind your drinking companion leans over and chuckles, “Leave the girl alone, Charles. She’s married,” before turning back to his previous conversation. The beautiful man in front of you, who you’re assuming is Charles, looks back at you. “Married, huh?” He doesn’t look phased.

You nod. “And he’s not with you tonight?”

“No, it’s girls’ night. No husbands or boyfriends allowed,” you reply.

“And what other rules do you have on these girls’ nights?”

“Get as drunk as humanly possible with a group of hot guys.”

-

You’ve spent quite a while talking to Charles. He’s still flirting with you, lightly pushing the boundaries of “I know you’re married”. You’ve learned he’s from Monaco, not France. And he’s been living in London for about a year with a group of his friends from back home. He’s single (you’re not entirely sure how when he looks like that) and he’s better at handling his alcohol than you are.

You’ve spent a short amount of time getting to know some of his friends. His best friend Joris has been getting cosy with Whitney. You didn’t even get a chance to learn one guy’s name before he had started making out with Stephanie. The others you’re too drunk to remember they’re even here. However, your attention always falls back on Charles. And his attention always falls back on you.

You hadn’t even spared a thought about your husband until you saw your phone light up. First you notice your phone background, a picture of you and your husband kissing in front of the Eiffel Tower (and you’re aware that Charles is looking at your phone too). Then his name pops up on your screen. You glance at the message through your alcohol-blurred vision. It says something along the lines of how your night was going and if you were coming back home tonight. You roll eyes before swiping away the message.

“Husband?” Charles asks you. His finger has been tracing your knee for the last few minutes. You nod, trying to push the face of your husband to the back of your mind.

“Yeah, nothing important.”

Charles smiles at you. “How long have you two been married?”

“Four years, together for six.”

“Six years, you must have been late teens when you got together right?” you think it’s his attempt of saying you look good for your late twenties (as if that’s old). But it works on you momentarily, or it’s the fact that the finger tracing your leg has now turned into a hand.

“Well, I was twenty-one. He’s ten years older,” you tell him.

“And how’s that going? Is he okay with these girls’ nights out?”

You’re not sure why he’s quizzing you. It’s probably because of the face you pulled when you saw your husband’s name pop up on your screen. Or the fact that you haven’t mentioned him once all night. Most girls Charles has come across quickly name-drop their partner into conversations quite quickly if they aren’t interested but not you. Your body language has changed since the mention of your husband. And you’ve only been giving short answers when being questioned about him which tells Charles that your husband may be the reason you’re here tonight.

“He has his nights out, I have mine,” you lie before having a quick look around the table. “I’m not here to talk about married life.”

You momentarily look back to Charles who seems a bit taken back by your bluntness before looking back across at Whitney who’s no longer being occupied by Joris. “Whitney, can we go dancing?”

“Let’s do it!”

You stand up from your seat and look down at Charles. “I’m going to go dance. Whenever you want to do another shot come grab me,” you tell him before Whitney takes your arm and leads you to the dance floor. You feel a bit rude for ending your conversation with Charles so abruptly. But you weren’t here to spend the night talking about a man you’re trying to avoid.

-

Swaying your hips to the music and dancing with your best friend was exactly what you needed. The alcohol was well and truly coursing through your body at this point and it gave you the confidence you needed to feel sexy on the dancefloor. You weren’t a bad dancer by any means, but the numerous shots and glasses of champagne were a big help.

Whitney had reunited with Joris on the dancefloor, grinding and making out with one another. You didn’t mind dancing on your own. You were lost in the rhythm of the music, attracting some bystanders who you subtly moved away from when they got too close.

That was until you felt someone place their arm around your waist from behind. The hand felt familiar, but you couldn’t quite place it until you felt a mouth press against your ear. “You were looking a little lonely, thought I’d come and join you.”

You could get used to that voice whispering in your ear.

You look up at him and smile, “How thoughtful of you, Charles.” You were a little too drunk to care about the fact that his other hand found itself around your waist, pulling your body towards gently towards him. Mostly because you were enjoying it.

You felt his torso press against your back, and you leaned against his body as his hips joined yours in swaying to the music. As the both of you found your rhythm, you pressed your ass against his crotch and grinded a little harder on him. Truly letting yourself get lost in the moment with him. You think you hear Whitney cheer at the sight in front of her, but your only focus is on your movements against Charles. You feel one of his hands slide from your waist towards your ass, squeezing it a little before running it back up your waist to just below your breasts.

Fuck, that felt good.

You lean the back of your head against Charles’ chest and peer up at him through your lashes. He’s looking down at you and slowly moves his face towards yours, hips still moving in synchronisation. You look into his eyes, his attention fully on you before you take a quick glance at his lips. They’re slightly parted and if you didn’t have a slight nagging voice in the back of your head you totally would have kissed him. You’re suddenly nervous, you haven’t felt like this with a guy since you first met your husband. It’s new territory but it excites you. Is this why your husband wanted an open relationship? For the thrill and excitement of being so close and almost intimate with someone that wasn’t you?

Charles notices that you’ve gotten lost in your thoughts but wants your attention back on him. He lifts your chin with his thumb, so your face is closer to his and mimics your actions from a few moments ago – looking into your eyes before looking at your lips. You can feel his breath hitting your face and so you lick your lips. If he wants to kiss you, he’s going to have to make the first move.

He senses this and leans in; your parted lips meet his. You’re not sure if it’s nerves but it’s almost like you’ve forgotten how to kiss. The feeling of Charles’ lips against yours has caused all thoughts and logic to leave your body. You’re thankful that he takes the initiative once again and starts to move his lips against yours. You find your momentum again as your place one of your arms behind your head and place your hands on Charles’ cheek, your back still firmly pressed against his torso. As you continue to kiss, you notice that his crotch is still placed firmly against your ass, the bulge in his pants is slightly harder this time and it causes you to feel a slight tingle in your underwear.

As your kiss becomes more passionate, Charles turns you around so you’re face to face. He cups your cheeks with one of his hands, his thumb firmly under your chin and he reconnects your lips together. This time he slips his tongue into your mouth, and it begins to move against yours. The tingly sensation in your underwear is back again and it causes you to moan against Charles mouth. You can feel him smile against your lips, but it doesn’t stop him, it only encourages him to deepen this kiss even further. It’s like you’re the only two people in the room. Your body is tightly pressed against his, slowly tracing his chest with your fingers while Charles’ hands are covering as much body surface as possible. The hand that was cupping your cheek is now on your breast, his thumb grazing over the area where your nipple is. You’re not wearing a bra, so your nipple hardens at his touch, causing him to smile into your kiss once again. His other hand is very low on your back, his fingers spread across the top of your bum.

You’re not sure how long you’ve been kissing for, it could be thirty seconds or thirty minutes but you don’t want to stop. One of your hands finds its way into his silky brown hair and you tug on it lightly. In retaliation, he squeezes one your bum cheeks. This time you’re the one smiling against his lips.

After what feels like an eternity, you both part from the kiss. Your eyes meet his and it feels like you’re in a trance with him. All you can do is just look at him, only him. You’re not sure how long you’ve been standing like this, your hands on his chests, his on your waist. Once again, it’s Charles that takes the initiative but this time in conversation.

He leans down to your ear, your body lightly pressed against his. “Do you want to come back with me tonight?” He leans his head back slightly to gage your reaction. You quickly lick your lips. Your body is telling you to say yes – the tingle in your underwear is only getting bigger. But your head is pounding and you’re not able to open your mouth. The only thing you can do is move and so you move one of your hands from his chest up to Charles’ cheek, your thumb slow soothing the soft skin beneath you.

He's still waiting for an answer. His green eyes staring into yours.

As you finally muster up the courage to speak you feel you feel a strange hand placed on your shoulder. You jump slightly at the sudden touch of contact which clearly isn’t from Charles and turn your head into the direction it came from. Stephanie, the queen of impeccable timing, is smiling at you. She’s saying something to you but you’re not really paying attention.

Only until she starts waving your phone in front of your face do you realise what she’s saying. You thank her before taking your phone and looking at the screen.

It’s your husband. Out of all the nights he could have given you attention, it had to be tonight. You quickly look at your phone and see a missed call accompanied by three or four more unread texts. From a quick glance, you see he’s a bit concerned that you hadn’t responded to his previous message telling him what time you’d been home. He’d never usually ask so it’s a bit baffling to you why he’d suddenly care now. Then again, it’s the first “girls’ night” you’d gone out to in about two years. And you remembered the arguments you guys had been having for the past few weeks and the way you stormed out of the flat this morning.

And what you didn’t realise is that he had seen you pack one of your more revealing dresses in anger when you told him you were going out with Whitney and a few of her girlfriends tonight.

He was worried. Not about you. But about what you might be doing.

“Is everything okay?” Charles voice brings you back to reality and you look up at him for the first time since Stephanie had given you your phone. You hope he hasn’t seen you gulp but he has. He notices a flicker of hesitation in your eyes.

You nod and smile at him, but he’s not convinced. Your husband’s messages have brought you back to reality and your body language has become closed off. You’re no longer touching Charles. He removes his hands from your waist and you’re both left standing there awkwardly on the dancefloor.

You open your mouth to say something but at first nothing comes out. You let out a deep breath before you finally allow yourself to speak, “I can’t. I’m… I’m married, Charles.” He breaks eye contact with you and place his hands into his jean pockets. He’s nodding but doesn’t really say anything.

You both stand there awkwardly for a few moments before you speak again, “I think I need to go. I’m sorry, Charles”. You lean up to place a soft kiss on his cheek. His posture softens a little bit, but he’s disappointed.

“Don’t worry about it,” he says. It sounds a little deflated and you can’t help but feel guilty. Moments before Stephanie had handed you your phone, you would have easily said yes to anything Charles would have asked you but now you find yourself in a weird mindset. You’re curious and you want to know what going home with him feels like, but your husbands’ messages are now imprinted in your brain. And so, you take the easier option which is to go home to your husband and be the loyal wife you’ve talked yourself into being for the last eighteen months.

“Have a good night, Charles,” you say softly before flashing a sympathetic smile. You turn away to leave the dancefloor when you feel Charles’ hand wrap around your arm. He tugs you back towards him and grabs your phone out of your hand. He gestures for you to put in your pin, and you oblige. He takes your phone once again and taps away on the keyboard before handing your phone back to you. You look at your screen to see he’s put his number into your phone.

“For whenever you need another “girls’ night”,” he whispers into your ear before letting you leave.

You quickly search for Whitney to let her know that you’re leaving before ordering an Uber home. As you hug Whitney goodbye, she leans in and whispers, “I hope you had fun tonight. I won’t say anything”. And you know she’s referring to the kiss that you’ve shared with Charles not so long ago. You thank her before making your way out of the club and getting into the Uber which arrives a few minutes later.

-

You rest your head against the window as you the Uber takes you through the busy London streets. You can’t help but feel disappointed with how your night ended and your mind flashes back to the look on Charles’ face when you told him you were leaving. A part of you wishing you had stayed.

You let out a little sigh and shut your eyes, pushing the image of Charles and the feeling of his lips against yours to the back of your head before opening your eyes again. Your phone lights up, catching your attention and you see a text from Whitney asking if you had made it home yet. You scroll down a little further on your notifications to see the unread text messages and missed calls from your husband.

You unlock your phone and start to type up your replies.

The first text.

Whitney: Just in the Uber now, be home in 20 x

The second text.

Lewis ♥: Staying at Whitney’s tonight. I’ll be home before noon tomorrow. Love you xx

You close your conversation with your husband and click on the + icon to open a new message. You let out another sigh before you begin typing the message.

To Charles: Hey, it’s [Y/N]. We didn’t get to finish our dance, mind if I come to yours? X

Your thumb hovers over the send button. You’ve typed your message, now all you have to do is send the it. Shit! You’re such a coward. You tell yourself that if you count to five you’ll send the message. Okay…

5…

4…

3…

2…

1…

Sent.

You quickly lock your phone out of embarrassment and throw it onto the seat beside you. Shit, why did you just do that? You refuse to look at your phone and tell yourself it was a dumb idea to message Charles. You just need to get home, get to bed and pretend like it never happened.

It’s about fifteen or so minutes later and you’re only a few streets away from your apartment. You’ve told yourself not to look at your phone but at the same time you’re curious to see if Charles has responded.

You pick up your phone quickly and see a couple of texts.

First from Whitney:

Text me when you’re in. Love you! Thanks so much for a great night xxx

Then from your husband:

Okay, text me if you need me to pick you up in the morning. Night, love you x

But it’s the third message that piques your interest the most. From Charles:

You changed your mind? We’re on the way home now. Here’s my address if you’re still up for it? X

You can’t help but smile to yourself. As the Uber driver pulls up outside of your apartment building, you look up towards your apartment window, the curtains are closed but a flicker of light is breaking out from the lamp on inside. Knowing Lewis is awake prompts you to make your next decision and you hand your phone to the Uber driver.

“Sorry, I need to go to this address instead”.

The Uber drive grunts at you but he begrudgingly types in the new address before pulling off. You can’t help but smile to yourself as he drives away from your building , and you let out a little giggle as excitement starts to course through your body. That tingly sensation is back as you type your next text:

Charles: I’m on my way x

[bucklemonster2]

Uncaring Col''ony

ENGLISH (Dutch below, Nederlands beneden)

4.57 Uncaring Colony

Poem by Emilia Sameyn 15/04/2024

Warning: Dep''ression, Narc''otics, Sui''cide, Dy''stopia

All Heroes turn out Mo''nsters,

Allies become Ene''mies,

Machines Scream and Holler

All Dark Long

Friends look For Legal Le''thal Lanes

One Tries to Move,

Learn, Improve

Yet is Hidden

Keeping Id''iot Ideas

Alive and Well

One must Swa''llow Abnormalities

Try to Stay a Docile Mammal

In a Mad World for Mad Mad Men

Cre''ep, Crawl, Cover

Give, Grow, Go-On

Keep on Caring

In a Uncaring Col''ony,

In a Uncaring Col''ony

------------------------------------------

DUTCH NEDERLANDS:

ENGELS (nederlands hieronder, english beneden) 4.57 Koude Kolonie Gedicht van Emilia Sameyn 15/04/2024 Waarschuwing: Depre''ssie, Nar''cota, Zelfd''oding, Dy''stopie Alle Helden worden Mo''nsters, Kennissen in Vij''anden, Machines Schreeuwen en Gillen Heel de Donker Lang Vrienden Zoeken Achter Doodnormale Deuren des Do''ods

Men Poogt te Bewegen, Leren en Verbeteren Toch is Alles Verborgen Idi''ote Ideeën

Levend en Wel Gehouden

Afwijkingen Moet ment Sli''kken Probeer Volgzaam Vee te Zijn

In een Gestoorde Wereld voor Gesto''orde Ge''kken

Kruip, Krioel en Graaf

Geef, Groei en Ga Door.

Geef Warmte In een Koude Kolo''nie In een Koude Kolo''nie

[jurjenkvanderhoek]

HANNEKE FRANCKEN TEKENT ZICH EEN NIEUWE WERELD

In haar mysterieuze tekeningen voegt Hanneke Francken ongelijksoortige zaken samen zodat er nieuwe samenstellingen ontstaan. Het lijken verschillende onderdelen uit de natuur te zijn, samengebracht als een collage. Geknipt en geplakt. Landschapselementen die nooit met elkaar in samenhang waren of ooit hadden kunnen zijn. Francken verstrengelt deze, vlecht aaneen en weeft ineen. Er ontstaan nieuwe werelden, andere omgevingen. Het boek “Intertwine”, een uitgave in eigen beheer met teksten van Arno Kramer, Diana Wind en Patty Wageman, is een kaartenmap om die werelden gewaar te worden. Een reisgids om ontdekkingen te doen. In de getoonde tekeningen kan ik zoeken en vinden, kijken en zien. Er is echter niets verborgen, alles is helder en klaar in beeld gebracht. Het is een positieve wirwar, waarbij de ogen de kost krijgen. Hongerig sla ik het boek open en laaf mij aan deze overvloed aan lijnen, vlakken en kleuren.

Hanneke Francken heeft de natuur als inspiratiebron, als basis voor haar werk, als uitvalsbasis om te scheppen. Want dat is wat ze doet, scheppen. Onwezenlijke omgevingen bestaansrecht geven. Nieuwe natuur creëren. Niet voor handen zijnde samenstellingen grijpbaar maken. Alle elementen die existeren samenbrengen en er een vernieuwd inzicht mee tekenen. Als het ware de natuur ofwel de zichtbare werkelijkheid recyclen. Hergebruiken in een ander beeldend leven. De reïncarnatie van de oorspronkelijkheid.

Met de natuur als uitgangspunt neemt Francken geen genoegen alleen de werkelijkheid te reproduceren, na te maken, in beeld te brengen. Ze streeft geen perfecte nabootsing van de wereld om zich heen na. “Zij tekent als het ware een ander leven in het werk”, lees ik in de inleidende tekst van tekenaar, curator en dichter Arno Kramer. “Zij speelt op een evidente manier met drama, met het bovennatuurlijke en misschien met het esoterische en religieuze, zonder larmoyant te worden.” Het boek toont ouder werk en meer recente tekeningen van Hanneke Francken. De vroege werken hebben nog de mens in alle oorspronkelijke naaktheid als onderwerp. De menselijke figuur wringt zich in alle bochten om zich te verwonderen over de natuur. Niet om er de baas over te spelen, maar één te zijn met en er opgaan in. Tekeningen waarin kleurpotloden in de doos blijven, in grijzen is de werkelijkheid eer aan gedaan.

Dan in het weergeven van gestorven dieren komt er kleur in de flora rond de fauna. Door de bloemen en planten levend te kleuren is de fazant en is het konijn echt levenloos. Zo dood als een pier. Tekeningen die qua onderwerp niet oogstrelend zijn, echter de manier waarop Francken deze dode werkelijkheid tot leven brengt is onnavolgbaar. De ondergrond is nog helder wit, het wit van de drager. Maar dan krijgt ook het papier kleur en stap ik echt een andere wereld binnen. De harde realiteit wordt ingewisseld voor een onwezenlijke zachtheid. Het onderwerp is nog even meelijwekkend, maar gevat in een legendarische onderwereld. Legendarisch als in fabelachtig, wonderlijk en verbazingwekkend. De onderwereld omdat het beeld duister is, geheimzinnig en onverklaarbaar.

Hanneke Francken maakt cryptische tekeningen. De waarheid verbergt zich in raadselachtige samenstellingen. Want de dierfiguren gaan zich min of meer verbergen in de vegetatie. “Zij gaan soms op in de duizeligmakende hoeveelheid lijnen en het is de vraag of er nog een voorgrond en een achtergrond bestaan”, schrijft Arno Kramer. “De lijnen zijn zo gevarieerd en zo gevoelig en ook intuïtief getekend, dat ze nooit van te voren zo bedacht kunnen zijn.” En Kramer besluit zijn betoog met “De tekeningen van Hanneke Francken hoeven niet begrepen te worden, ze moeten beleefd worden, je kunt er in dwalen, je kunt er zelfs in verdwijnen.” En inderdaad raak ik mezelf kwijt in de meest recente, intertwine, composities. Denk ik een rotspartij met mos begroeid te zien, kan zich daar zomaar een vogelbeest uit los maken. Meerdere keren moet ik mijn blik over het getekende laten gaan, mijn ogen goed de kost geven in en aan de voorgeschotelde composities, om de ware aard ervan te doorzien.

Francken fantaseert vanuit de werkelijkheid cellen, organismen, gevogelte, wild en vegetatie. Zoals de schepper de aarde construeerde. Het afpellen van de werkelijkheid, noemt directeur Stichting Oude Groninger Kerken Patty Wageman dat. Tot je op dat deel van de evolutie stuit waar het allemaal begon. “Op zoek naar de oorsprong om er vervolgens een nieuw begin aan toe te voegen.” Door mythologie, natuur, evolutie en eeuwigheid vloeien dieren en planten tot onwerkelijke sferen samen. In deze werken doet zich veel voor, er staat van alles te gebeuren. Iedere vierkante centimeter is benut om de beschouwer te dwingen geconcentreerd te kijken. De aandacht te vestigen op de dynamiek van de slingerende lijnen en de in elkaar grijpende elementen. De natuur heeft de overhand in de tekeningen. Knoestige bomen, bebladerd geschubde stammen, sprietende takken, een bast als een prentenboek. Daaromheen verwaaien twijgen en loof, de blik laat zich stroomlijnen in deze wildernis. Werken waarin Francken zich zichtbaar zorgen maakt over de toekomst van ons bestaan. “Zij beweegt zich in haar werk tussen wat vanzelfsprekend was, de levenscyclus”, schrijft curator hedendaagse kunst Museum Rijswijk Diana Wind, “naar nieuwe mogelijkheden, microben en andere eencellige wezens, tot geen invulling weten van wat gaat komen, de lege plekken in haar tekeningen.”

“Het is een weelderig en bewegend spel van kleur en lijn dat als resultaat een attractieve manifestatie heeft. Begeeft de blik zich op korte afstand langs de getrokken lijnen, de afgebakende velden, dan merk ik tussen de veelvormige vegetatie weleens een addertje onder het gras, kijk ik niet zelden de kat uit de boom en vind ik soms een vreemde eend in de bijt. Kortom er beweegt zich meer tussen deze hemel en aarde van Hanneke Francken”, schreef ik geboeid door haar werk bij de tentoonstelling Synthese vorig jaar in Galerie Getekend in Heerenveen.

Gefascineerd door de cyclus van het leven laat Francken een nieuwe wereld ontstaan in haar werken. Ze illustreert haar fascinatie in een rijke schepping van samenvloeiende planten en dieren, met incidenteel in de achtergrond een teken van menselijke activiteit. Maar vooral draait het in haar werk om die eerste dagen van het scheppingsverhaal, om het creëren van een synthese van waaruit nieuw leven ontstaat. Het nieuwe landschap is een visioen, een voorspelling van een apocalyptische toekomst, een nieuw begin.

“Tekenen is voor Hanneke Francken een manier om beeldend te schrijven”, schrijft Patty Wageman. “Een tekening moet in haar ogen bruisen, energie uitstralen en beweging laten zien. Het moet dynamisch zijn en het statische van het vlak overstijgen. (…) Met haar cycli probeert ze de kijker bewust te maken van de wereld om ons heen, van wat de aarde met ons doet en wij met de aarde.”

De in het boek opgenomen en door de tekeningen gestrooide gedichten zijn even mysterieus als de tekeningen dat in eerste beschouwing zijn. De beelden vergen het om lang naar te kijken, erin te duiken als het ware. De poëzie heeft een lange adem nodig om de woorden te laten indalen. Ik citeer: “Onder golven duiken - Niemand weet als niemand ziet het gezicht wat in het grafiet verdwijnt. / In de weerspiegeling is zij niet opgehouden met bestaan / slechts klanken die terugkeren, soms in wankel evenwicht. / / Als je schrijft: dat er geen ik meer is, of niet meer dezelfde ik, / legt zij afstanden af, zodat het oog niet went aan de verdwijning.”

Intertwine. Tekeningen en gedichten Hanneke Francken. Teksten Arno Kramer, Diana Wind, Patty Wageman. Oplage 150 exemplaren. Uitgave in eigen beheer, oktober 2022.

[semetje]

cw - suïcidaliteit

Het proefwerk was slecht.

In de les daarvoor kwam een universiteit studente een vertelde ons over haar leven – vooral over de kosten een hoe moeilijk het was.

Ik wilde zelfs voor de studente kwam bij de les meedoen omdat ik me al een tijdje een beetje beter voelte. Maar na deze les ben ik weer ernstig geestelijk ziek ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯

Back on my shit basically.

Alles waar ik aan kon denken tijdens het proefwerk was suïcide.

Ik haat leven. Ik kan 's morgens niet opstaan. Ik kom altijd laat en alles wat docenten mij zeggen is dat ik stoppen moet, lui te zijn. Het gaat alleen om cijfers. Ik kan zo verdrietig zijn hoe ik wil – niemand heeft erom(?).

Ik kan niet eens de makkelijkste zaken doen – ik ga sterven zodra ik geld bruik. Ik ga nooit naar een universiteit gaan. Ik ga nooit naar werk gaan. Ik ga nooit dit huis verlaten. Ik ga zelfmoord plegen zodra ik volwassen ben.

Proberen is zinloos. School, cijfers, leven – het kan me geen reet schelen. Ik heb de moed en hoop opgegeven. Ik laat het leven gewoon an me voorbij gaan.

[zoueriemandzijnopmars]

Dracula Characters as K3 Quotes

English translations behind the cut

Dracula: Slaap nu maar zacht en laat je ramen open, ik kom er aangeslopen

Lucy: Wie neem je als je geen van beiden wil verliezen? Ik schrijf hun naam in het zand en ik zing van "Eeny meeny miney mo"

Mina: Baby, come back. Süßer, ich lieb' dich. Liefste schat, wanneer kom je bij mij terug?

Jonathan: Waar ben ik nu in hemelsnaam beland? Het lijkt wel of m'n leven niet meer dan een spel is. [...] Wie helpt me weer op weg, reikt me de hand? Waar moet je heen als waar je bent gestrand de hel is. [...] Want ik wil naar huis. Laat me gaan. Spaar me jou verhalen.

Quincy: Net als in Amerika

Seward: Wie is wel en niet normaal? Als we zoveel van elkaar verschillen allemaal

Bonus

Mina: Meisjes, daar draait de wereld om. Meisjes zijn zo lief en zacht. [...] niks heeft zoveel kracht als een meisjeslach

English

Dracula: Now sleep softly and leave your windows open, I will come sneaking up to you

Lucy: Who do you take if you don't want to lose either of them? I'll write their name in the sand and I'll sing like "Eeny meeny miney mo"

Mina: Baby, come back. Süßer, ich lieb' dich. My dear when will you come back to me?

Jonathan: Where did I end up in heavens name? It seems like my life is no more than a game. [...] Who will help me back on track, reaches out to me? Where do you have to go when you stranded in the hell? [...] Because I want to go home. Let me go. Save me from your stories.

Quincy: Just like in America

Seward: Who is and isn't normal? If we all differ so much from each other

Bonus

Mina: Girls, that's what the world's about. Girls are so sweet and soft. [...] Nothing has as much power as the smile of a girl.

[gewoonkarin]

Morgen is het twee weken geleden dat m'n laatste tanden zijn getrokken en een volledig kunstgebit is geplaatst. Het zou de hel worden, zo had de tandarts al gezegd. Nou denk ik bij de hel aan chemo en ongeneeslijk ziek, niet aan een nieuw gebit.

Het is ook niet de hel. Het is op het moment geen leven. Klinkt dramatischer dan het is. Ik kan niet zoveel. Niet eten, ja, vloeibaar of heel zacht en dan bij voorkeur zonder gebit in. Ik kokhals me suf als ik geen smintje ofzo in m'n mond heb. Zelfs met afleiding dus dat psychische gaat niet op.

Begin bij het begin. Trekken, tanden in, bed in. Pijn. Pijnstillers. Dag erna terug, mochten de tanden er even uit. Dag daarna tanden er 's ochtends zelf weer in doen. Bijna flauw gevallen van de pijn. Bellen. De persoon die me zou begeleiden blijkt vakantie te hebben. Tandarts keek, vijlde wat af en het ging weer een beetje. Kokhalzen kwam en bleef. Vrijdag weer terug. Andere tandarts, weer wat eraf. Kokhalzen bleef. Maandag. Weer wat eraf bij een "expert". Kokhalzen bleef een uur weg. Woensdag. Terug naar de "expert". Het gevoel een zeur te zijn was groot en hij frotte er een zacht laagje in "omdat ik bij de kleine groep hoor die niet kan wennen aan een kunstgebit". Dat geeft de burger moed. Kokhalzen bleef. Ik heb donderdag gebeld voor een afspraak voor morgen. Dan is de vakantieganger terug.

Ik kan mijn tanden niet de hele dag inhouden want het past niet. Onder zit een bult waar ik m'n lippen overheen moet werpen en ik een apentoet heb. Gevolg daarvan is veel spanning op mijn gezicht, als ik m'n tanden uit doe trilt alles.

Ik ben er boos om. Was heel verdrietig omdat ik zo hoopte op beter en ik zo nergens met goed fatsoen heen kan. Praten is lastig en helemaal met een smint in de mond en tanden die eruit willen. Ik had al geen vertrouwen meer in tandzorg maar nu is het nog minder dan geen. Als het morgen niet goed wordt opgelost ga ik een klacht indienen heb ik besloten. Het kan toch niet zo zijn dat er betaald moet worden voor een slecht gemaakt gebit en waardeloze nazorg tot nu toe. Na dik 25 jaar tandenverdriet is de koek op. Klaar mee. Er was anders beloofd dan nagekomen, dat moet recht gezet worden.

's avonds ben ik nu tandeloos. Waar ik zo tegenop zag is nu een bevrijding. Wel voel ik me lelijker dan ooit en misvormd. Zelfvertrouwen is nu afwezig. Het liefste mijd ik mensen. Ik heb vrijdagochtend wel op het werk gewerkt. Een hele stap. Op de helft van de dag lukte het praten helemaal niet meer. Moe van.

Morgen. Misschien gaat het dan beter.

[ralph-mulder]

Waarschuwing!!! dit is een heftig gedicht, komt uit de tijd dat het heel slecht met mij ging en dit gevoel komt nu weer bij mij boven na het horen dat er twee verschillende mensen in korte tijd suïcide hebben gepleegd

Een aanstormende trein

Je bent op het verkeerde terrein

Een gebroken raam

Een dieptepunt waarvoor ik me schaam

Een overdosis pillen

De pijn je zou wel willen gillen

Vallen en opstaan

Maar hoe kun je in hemelsnaam doorgaan

Smijt jezelf tegen de muur

Luister er is geen genezende kuur

Je zult er mee moeten leren leven

Maar hoe kun je dan nog naar het hoogste streven

Ik voel de wind langs mij heen gieren

De duivel zit mij telkens te klieren

Hoe moet je de moed erin houden

Is dat wat de stemmen wouden

Gedachtes zijn brengen mijn hoofd op hol

Ik wordt van die stemmen dol

Beelden vol bloed

Heb ik niet genoeg geboet

Ik sta met mijn blote voeten in de glasscherven

De pijn en het bloed die mijn trots bederven

Rust is het gene wat je zoekt

Maar dat heb je niet zo geboekt

Is dood een antwoord

Je hangt al aan zo’n dun koord

Ik weet het niet

Ik zie het niet

Een aanstormende trein

Het maakt me machteloos en klein

Een gebroken raam

Een bloederig lichaam

Een overdosis pillen

Kunnen zij de pijn stillen?

Snij in je armen om wakker te worden

Hoe zal je, je gedachtes goed kunnen ordenen

Ik verlies de macht over mezelf

En val in de verkeerde helft

Dood lijkt de enige weg

Dat is wat mijn gedachtes zegt

Iets binnen mij wil niet

Maar als die geen andere uitweg ziet

Ik moeten een opening zien te vinden

Voordat ze me hier verslinden

De stemmen mogen niet winnen

Ze moeten op gaan in de zinnen

Maar ik ben uit gestreden

Ik heb te veel geleden

Een aanstormende trein

Hoe had het anders kunnen zijn

Een gebroken raam

Een gebroken lichaam

Een overdosis pillen

Niemand kan deze pijn stillen

© Ralph Mulder 22-02-2006

[chrisutranslations]

Moment Joon - Hold Me Tighter Lyrics [JPN/ROM/VIE]

Track title: Hold Me Tighter

Music/Lyrics/Rap: Moment Joon

Track #06

Album: Immigration EP

Label: GROW UP UNDERGROUND RECORDS

Release date: 2019/04/30

Buy/stream this album to support the artist and label GROW UP UNDERGROUND RECORDS // Spotify // YouTube Music // Apple Music // Amazon Music

Another version.

Credit goes to Moment Joon.

歌詞：

Tomorrow we’ll be born again

Tomorrow we’ll be born again

Hold up, ちょっと待って

冷たく切らないで 夜１２時に電話する男の友達は要らないって

何言ってるんだよ じゃ何だよ 先週の君からの相談

自分でも夜中に電話かけるくせになぜ出来ないの共感

誰でもたまにはblue 今日が俺にとってそんな日

普通ならリリック書いてるはずだよね on the beat

でもそれも僕たちの話だし

何も言わなくて良いからちょっと聞いてくれよ 歌詞

Just hold me tighter

告白させてくれよ my love

送れなかったメールの内容

実は対してことじゃないよ

I just wanna say

まるで小さい子供みたいに

それとも思春期の男の子みたいに

それとも初恋の思い出でボイフレンドの電話を待つ女の子みたいに

何かが燃えてなかなか眠れない

だけど体は逆に震えてるよ 抱きしめてくれない？

Please？皆がやってる恋愛かセックス

じゃなくて本当に欲しいのは君の熱

How you feel? (넌 모르겠지만 )

How I feel? (널 좋아해 난)

ただ生きるだけで精一杯 right?

でも俺がおごるなら別に飲めるでしょう 酒一杯ぐらい

なら let’s 乾杯, bottoms up, 忘れようぜ 現実

僕たちの関係って曖昧でしょう 厳密にはね

しゃねぇ ロマンチックなことは彼氏とやりな

心までは要らない I just need your body now

Just hold me tighter

告白させてくれよ my love

送れなかったメールの内容

実は対してことじゃないよ

I just wanna say

We’ll ride tonight We’ll die tonight

Tomorrow we’ll be born again

-----

Romaji:

Tomorrow we’ll be born again

Tomorrow we’ll be born again

Hold up, chotto matte

tsumetaku kiranaide yoru jūni ji ni denwa suru otoko no tomodachi wa iranai tte

nani itterun da yo ja nan da yo senshū no kimi kara no sōdan

jibun de mo yachū ni denwa kakeru kuse ni naze dekinai no kyōkan

dare demo tama ni wa blue kyō ga ore ni totte sonna hi

futsū nara RIRIKKU kaiteru hazu da yo ne on the beat

demo sore mo bokutachi no hanashi da shi

nani mo iwanakute ii kara chotto kiitekure yo kashi

Just hold me tighter

kokuhaku sasete kure yo My love

okurenakatta MĒRU no naiyō

jitsu wa taishite koto janai yo

I just wanna say

marude chiisai kodomo mitai ni

soretomo shishunki no otoko no ko mitai ni

soretomo hatsukoi no omoide de BOIFURENDO no denwa o matsu onna no ko mitai ni

nani ka ga moete nakanaka nemurenai

dakedo karada wa gyaku ni furueteru yo dakishimete kurenai?

Please? mina ga yatteru ren'ai ka SEKKUSU

janakute hontō ni hoshii no wa kimi no netsu

How you feel? (neon moleugessjiman)

How I feel? (neol joh-ahae nan)

tada ikiru dake de seiippai right?

demo ore ga ogoru nara betsuni nomeru deshō sake ippai gurai

nara let’s kanpai, bottoms up, wasureyou ze genjitsu

bokutachi no kankei tte aimai deshō genmitsu ni wa ne

sha nē ROMANCHIKKU na koto wa kareshi to yari na

kokoro made wa iranai I just need your body now

Just hold me tighter

kokuhaku sasete kure yo My love

okurenakatta MĒRU no naiyō

jitsu wa taishite koto janai yo

I just wanna say

We’ll ride tonight We’ll die tonight

Tomorrow we’ll be born again

-----

Lời dịch:

Ngày mai, ta sẽ lại được tái sinh

Ngày mai, ta sẽ lại được tái sinh

Khoan đã, chờ chút

Đừng cúp máy lạnh lùng thế chứ

12 giờ đêm anh gọi điện, bảo rằng không cần mấy thằng bạn nữa

"Anh đang nói cái gì vậy? Rồi giờ sao?” Lời tư vấn của em tuần trước

Dù anh gọi điện vào giữa đêm nhưng sao em vẫn không chịu hiểu cho?

Ai mà chẳng có lúc buồn, hôm nay là ngày như thế đối với anh

Thường thì anh sẽ viết thành lời trên nền nhạc nhỉ?

Nhưng đó cũng là câu chuyện của chúng ta mà

Nên em chẳng phải nói gì cả đâu, chỉ cần lắng nghe những ca từ này chút thôi

Cứ ôm anh thật chặt

Hãy để anh tỏ lòng mình, tình yêu của anh

Anh đã không thể gửi nội dung của tin nhắn ấy

Thực ra thì nó không về cái gì cả

Anh chỉ muốn nói rằng

Quả thật, như một đứa con nít

Như một thằng nhóc đến tuổi dậy thì

Hay như một cô bé ngóng chờ cuộc gọi từ bạn trai trong ký ức về mối tình đầu

Có cái gì đó rạo rực khiến anh không tài nào ngủ được

Ngược lại thì cơ thể anh lại đang run rẩy; ôm anh có được không?

Đi nhé? Yêu đương hay tình dục, ai cũng làm mấy chuyện đó

Nhưng không, cái anh thực sự muốn là thân nhiệt của em

Em nghĩ sao? (Em cũng chẳng biết đâu)

Anh nghĩ sao? (Anh thì thích em)

Chỉ việc sống thôi đã phải gồng gánh quá nhiều, phải không?

Nhưng nếu anh đãi thì làm một ly cũng được mà em nhỉ?

Vậy thì cạn ly, nốc cho say, cùng quên đi hiện thực

Để mà nói thì mối quan hệ giữa chúng ta chỉ là thứ mơ hồ

Thôi đành vậy, mấy chuyện lãng mạn em cứ làm với bạn trai ha

Anh không cần đến trái tim em đâu, giờ chỉ cần cơ thể em mà thôi

Cứ ôm anh thật chặt

Hãy để anh tỏ lòng mình, tình yêu của anh

Anh đã không thể gửi nội dung của tin nhắn ấy

Thực ra thì nó không về cái gì cả

Anh chỉ muốn nói rằng

Ta sẽ thăng hoa và ch���t đi trong đêm nay

Và ngày mai, ta sẽ lại được tái sinh 

[keynewssuriname]

Minister Mathoera bij bevordering: “Zij verdienen het en zijn ook een inspiratie voor anderen”

Het ministerie van Defensie heeft 128 militairen bevorderd in een naast hogere rang. Volgens minister Krishna Mathoera van Defensie hebben de militairen deze bevordering verdiend door hun harde werk, moed, durf, verantwoordelijkheid en dienstbaarheid. “Zij verdienen het en zijn daarnaast ook een inspiratie voor anderen die ook de moed zullen hebben hierna. Deze toewijding die gedemonstreerd is, is essentieel om de defensieorganisatie tot het beste te maken. Een professionele, dienstbare en gezaghebbende organisatie. Een Nationaal Leger dat vertrouwen wekt, durft en verantwoordelijkheid neemt. Een organisatie die dienstbaar is aan de samenleving, die ons land beschermt en anderen ondersteunt. Dat is onze missie. Wij moeten doorgaan en dat is de enige manier om ons land en Defensie te ontwikkelen”, zei de bewindsvrouw. Zij deed een oproep aan ieder, in welke organisatie dan ook, elke ambtenaar, particulier en elke persoon om het land te blijven dienen, ontwikkelen en op een hoger niveau vooruit te brengen. De bevelhebber van het Nationaal Leger, kolonel Werner Kioe A Sen, merkte op ingenomen te zijn met het feit dat de organisatie wederom erin is geslaagd om op tijd bevorderingen te laten plaatsvinden. “Want hoe lastig is het niet wanneer personeel zich bijzonder inzet en waarderingen uitblijven? Hoe lastig is het niet wanneer hardwerkende mannen en vrouwen zelf moeten vechten voor hun eigen rechtspositie?”, stelde hij. De bevelhebber is ook blij dat een heel groot deel van de defensieorganisatie zich blijft inzetten voor land en volk, en dit ondanks de vele beperkingen, de vele periodes ver van de familie, en ondanks de vele gevaren voor eigen leven. “Dat deel van de organisatie maakt dat wij veiligheid kunnen brengen naar onze samenleving. Het is dat deel van de organisatie waar ik bijzonder trots op ben. Helaas is het de afgelopen tijd vaker voorgekomen dat militairen een scheve schaats hebben gereden. Militairen die bewust kiezen voor criminaliteit, kortom militairen met een criminele inborst. Laat het duidelijk zijn: voor rotte appels is er geen plek binnen onze organisatie”, benadrukte de legertopman. Volgens kolonel Kioe A Sen is het Nationaal Leger een professionele organisatie die opereert op basis van wet en recht, respect naar de grondwet, integriteit, discipline, en waar vooral de totale samenleving op moet kunnen rekenen. “Per slot van rekening is het gezamenlijk dienen van ons land Suriname in termen van garanderen van nationale veiligheid, prioriteit nummer 1. Dus voor u, voor ieder lid van de organisatie, ook voor de leiding van de defensieorganisatie. Het besef is wel degelijk aanwezig dat wanneer het keiharde veld- en militair werk uitgevoerd moet worden dat u daarvoor paraat staat. En dit besef bestaat bij grote delen van onze organisatie. Vandaar dat wij van de leiding ons zullen blijven inzetten voor u als defensiepersoneel. Militairen die er aanspraak op maken om bevorderd te worden naar een naast hogere rang, maar die nog niet aan de beurt zijn gekomen: we zijn u niet vergeten. U krijgt zeker ook wat u toekomt. Zij die vandaag bevorderd zijn wil ik het volgende meegeven: blijf uw uiterste best doen. Blijft u zich correct gedragen, wees een meerwaarde voor de organisatie en voor ons land. Blijf naar behoren invulling geven aan uw taken en opdrachten. Gaat u oprecht en vooral met tact om met uw verantwoordelijkheden”, aldus de bevelhebber. Read the full article

[mygedagtes]

Sondae, Ongemaklike stilte wat skree in my ore.

Maar tog wil ek nie ophou luister nie.

Dis hard, opdringerig, besitlik.

Die afwesigheid van woorde.

Alle geluk en hartseer van die verlede

Gekonsentreer op een stil aand.

In die stilte het ek wel geleer

Dat nie almal wat jou hoor verstaan jou siel nie,

Dat ek my gedagtes duidelik kan hoor,

Dat dit ironies is hoe stilte soms te raserig kan wees en leegheid soms te swaar kan wees.

My foon laat my voel soos 'n vreemdeling.

Geforseerde goeie môres.

Liefdelose konneksies.

Sosiale media wat voorkom as intimiteit.

'n Eindelose soektog na my identiteit.

Maandae het ek nogsteeds nie die moed gekry om op te staan nie.

"Selfde" sê my vriende, 'n liefdes taal miskien?

Ek is gesê dat ek die stilte moet omhels

Is ek dan 'n anomolie dat ek net wil omhels word?

[paardencoach]

Paardencoaching voor het coachpaard

Een enkele keer gebeurt het dat een paard niet alleen helpt met coachen, maar dat hij zelf ook geholpen wordt door de coaching. Een mooie ervaring, maar wel iets waar ik als coach niet altijd op bedacht ben. 

Onlangs heb ik samen met Pascal en Mo een coachee geholpen om een rouwproces door te gaan. Het was me al opgevallen dat Mo heel graag bij deze sessie wilde zijn. Van tevoren had ik met Pascal afgesproken dat hij zou helpen, maar Mo liep uit zichzelf mee. En dat mag natuurlijk! Het gebeurt wel vaker dat een paard aangeeft bij een sessie te willen zijn. Dan voelen ze een bijzondere band met de coachee of het onderwerp en hebben dan ook een duidelijke boodschap over te brengen.

Na afloop van de sessie, hebben coachee en ik de paarden uitgebreid bedankt voor hun mooie en fijne hulp - een teken voor alle deelnemers dat de coachsessie echt voorbij is en dat iedereen alle energie mag loslaten en weer helemaal zichzelf mag zijn. Een manier van werken die heel goed werkt!

Maar dit keer ging het anders. De volgende ochtend kreeg ik een berichtje van de eigenaar van Mo dat hij de hele avond tot aan die ochtend heel onrustig was. Hij was duidelijk uit zijn doen. Ze vroeg wat het kon betekenen en wat er tijdens de sessie de vorige dag was gebeurd? Ik beloofde dat ik contact zou leggen met Mo.

Ik was een beetje geschrokken. Hadden we dan toch niet goed afgesloten? Had ik iets niet gezien of gevoeld bij Mo? Toen ik het hem vroeg, liet hij me verdriet voelen. Normaal kan ik dan ook invoelen of het zijn eigen verdriet is of dat van coachee. Maar dit keer was dat niet duidelijk voor me. Daaruit maakte ik op dat het van beide een beetje was.

We hebben gepraat. Ik heb hem uitgelegd dat rouwen bij ons leven op aarde hoort. Hier is alles tijdelijk. Onherroepelijk komt aan alles een einde: het leven, zoals dat van Tinky een tijdje geleden, regenbuien die misschien wel intussen oneindig lijken, lekkere hapjes die hij regelmatig krijgt. Alles stopt op enig moment en moet losgelaten worden - het is niet anders, hoe moeilijk dat soms ook is. Overigens herinnerde zijn eigenaar me er achteraf aan dat Mo, toen hij pas bij ons op stal was, inderdaad heel veel moeite had om zijn oude leven als draver los te laten. En dat we daar ook echt wel even aan hebben gewerkt om hem daarbij te helpen.

Het andere stukje verdriet dat hij me liet voelen, was van coachee. Maar, vertelde ik hem, dat hoeft hij niet te dragen. Dat is haar stukje, waar ze nu zelf mee aan de slag is. Wij zien haar weer over een week of twee. Dan kunnen we haar verder helpen, en dat is in de eerste plaats mijn verantwoordelijkheid. Ook die hoeft hij niet op zich te nemen. Hij mag nu gewoon Mo zijn, een mooie, grote, lieve jongen en genieten van de zon én de regen én de lekkere hapjes die hij krijgt.

Intussen is het weer allemaal goed, hij kan weer glimlachen. De rust is terug.

[lifecoachsabina]

EEN KIJK OP APRIL

Geschreven Door Fran Tielemans

Het eclips-venster tussen 25 maart en 8 april kan je – vrijwillig of ongewild - doen focussen op iets dat niet opgelost is of raakt in jezelf of in je leven. Misschien merk je dat telkens opnieuw dezelfde emotie opduikt in bepaalde situaties, dat je niet verder raakt met een bepaalde manier van denken over iets belangrijks in je leven, of dat je stilaan duidelijk wordt dat een keuze of beslissing die je eerder nam, eigenlijk niet de juiste bleek te zijn. Misschien dacht je iets al achter je te kunnen laten, maar zie je nu in dat je er nog op verschillende aspecten mee verbonden bent.

Heel veel stof tot nadenken dus, tijd voor bezinning, herziening, overweging, en daar is volop mogelijkheid toe door de sterke energie van de Mercurius retrograde, nog tot 25 april. Ben je één van diegenen die afgelopen maanden al diep innerlijk werk hebben gedaan en diep hebben getransformeerd, dan kan je in de loop van april steeds meer verlichting, herademing en verfrissing voelen. Je kan de nieuwe wind die in je leven waait haast fysiek voelen, en bent klaar voor de rest van dit jaar.

De Nieuwe Maan van 8 april kan je dan ook een duwtje geven, om dat te doen wat jij nodig hebt nu, om jezelf dat te gunnen waar je lichaam/hart/ziel naar verlangt. Zeker vanaf 19 april zou je vooruitgang kunnen voelen – wanneer je je innerlijke kettingen hebt afgelegd tenminste (ontdekt hebt waar je jezelf had vastgezet, welke emoties nog niet opgelost zijn, welke ego-stukken je verhinderen om die beslissingen te nemen die goed voor je hart en ziel zijn). Alle kosmische invloeden duwen je dan haast vooruit en moedigen je aan om de sprong te wagen, om jezelf toch dié verandering te geven die nodig is, om alle overtolligheden te verwijderen en helder en klaar jouw prioriteiten te zien.

De sterk transformatieve Volle Maan van 24 april helpt je daarbij. Je zou die laatste tien dagen van de maand dan ook verrassingen kunnen krijgen, doorbraken kunnen zien gebeuren, en je zou de moed kunnen vinden om helemaal outside the box te kunnen denken én handelen.

Toch kan de onderliggende energie van april je parten spelen wanneer je te ongeduldig bent, wanneer je je gefrustreerd voelt door dingen die niet lopen zoals je ego zou willen, en kan onopgeloste woede in jezelf zorgen voor plotse irritatie. Je kan jezelf dan ook trainen in geduld en aanvaarding, én in concreet aanpakken wat je niet kan of wil aanvaarden. Deze maand vraagt je ook helder en duidelijk te zijn in je communicaties, want de ander heeft misschien niet door wat je eigenlijk bedoelt. Misschien zie je deze maand ook duidelijker in dat je op een andere golflengte komt in bepaalde relaties, en ga je nadenken en aanvoelen hoe dat verder moet.

Weet wel dat het in deze verwarrende wereld waarin de gemoederen soms hoog oplopen zo hard nodig is dat jij jezelf telkens weer in evenwicht brengt, wat er ook gebeurt om je heen. Dat je dagelijks de stilte opzoekt, ook al is dat dan maar voor een kwartiertje. Dat je luistert naar je innerlijke stem, die je altijd zal vertellen dat het goed is, dat alles oké is, hier en nu, op dit moment. En vraag jezelf dan ook af wat jij zélf van deze nieuwe maand wil maken. Wat wil jij deze maand doen met al je potentieel, met alle tijd, ruimte en energie die je ter beschikking hebt. Waar wil jij heen? Jij creëert jouw wereld. Hoe wil je dat jouw wereld eruit ziet?

Keep the Faith

Fran

http://www.maitreya.be/

[qualitymoondetective]

n "Annerse" ding:

Vandag wil ek my hart oop maak oor n annerse ding soos die ou mense dit sou noem. Die 3 ongelukke. Mense van ouds glo mos alles moet in 3 gebeur voor dit klaar is. Wel ek hoop myne trek nou verby 3 en hou op. Die afgelope paar dae het my baie laat dink. Hoe is ek as mens gevorm? My behoefte was nog altyd om net goed aan ander te doen. Ek help waar ek kan en as ek nie kan nie dan kry ek iemand…

[sergheisaharnean]

[en] BUY VERY NEEDED I OFFER YOU A HUGE SELECTION IDEAS WORK PROJECTS DRAWINGS FAVORABLE PRICES

AND WHAT A VIP MINI HOUSE SHOULD BE ABOUT

SHARE MY IDEAS OF WORK PROJECTS DRAWINGS

[ru] КУПИТЕ ОЧЕНЬ НУЖНЫ ПРЕДЛАГАЮ ВАМ ОГРОМНЫЙ ВЫБОР ИДЕИ РАБОТ ПРООЕКТОВ ЧЕРТЕЖЕЙ ВЫГОДНЫЕ ЦЕНЫ

И КАКИМ ПРИМЕРНО ДОЛЖНЫ БЫТЬ ВИП МИНИ ДОМА

ДЕЛИТЕСЬ МОИМИ ИДЕЯМИ РАБОТ ПРООЕКТОВ ЧЕРТЕЖЕЙ

[zh-CN] 购买非常需要的我为您提供大量的选择想法工作项目图纸优惠的价格

VIP 迷你屋应该是什么样子

分享我的工作项目图纸想法

[ja] 非常に必要なものを購入してください。豊富なセレクションを提供します。 アイデア、仕事、プロジェクト、図面、お得な価格で提供します。

そしてVIPミニハウスとはどうあるべきか

仕事プロジェクトの図面に関する私のアイデアを共有する

[ko] 매우 필요한 것을 구매하세요. 다양한 선택 아이디어를 제공합니다. 작업 프로젝트 도면 유리한 가격

그리고 VIP 미니 하우스의 특징

작업 프로젝트 도면에 대한 내 아이디어를 공유하세요

[hmn] YUAV TSUM PAUB TIAS Kuv muab rau koj xaiv cov tswv yim loj heev ua haujlwm cov phiaj xwm kos duab nyiam cov nqi

THIAB YUAV UA LI CAS VIP MINI lub tsev yuav tsum muaj txog

Qhia kuv lub tswv yim ntawm kev ua hauj lwm PROJECTS DRAWINGS

[ug] سېتىۋېلىشقا تولىمۇ ئېھتىياجلىق مەن سىزگە چوڭ تاللاش تاللاش خىزمەتلىرى تەكلىپ لايىھىسى ياقتۇرىدىغان باھالارنى تەۋسىيە قىلىمەن.

VIP MINI ئۆيى قانداق بولۇشى كېرەك

خىزمەت لايىھەلىرىمنىڭ رەسىملىرى بىلەن ئورتاقلىشىڭ

[vi] MUA RẤT CẦN TÔI ƯU ĐÃI CHO BẠN MỘT LỰA CHỌN LỚN Ý TƯỞNG CÔNG VIỆC DỰ ÁN BẢN VẼ GIÁ HỢP LÝ

VÀ NHÀ VIP VIP NÊN CÓ NHỮNG GÌ?

CHIA SẺ Ý TƯỞNG VẼ DỰ ÁN CÔNG TRÌNH CỦA TÔI

[el] ΑΓΟΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΙΔΕΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΡΓΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΥΝΟΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ

ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ VIP MINI HOUSE

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΡΓΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

[it] ACQUISTA MOLTO NECESSARIO TI OFFRO UNA VASTA SELEZIONE IDEE PROGETTI DI LAVORO DISEGNI PREZZI FAVOREVOLI

E COME DOVREBBE ESSERE UNA MINI CASA VIP

CONDIVIDI LE MIE IDEE SUI DISEGNI DI PROGETTI DI LAVORO

[la] REDIMO NECESSE tibi praebeo INGENS LECTIO IDEAS OPERA PROJECTS DRAWINGS PRETIUM

ET QUID VIP MINI DOMO SIT CIRCA

Ideae meae laboris projects DRAWINGS

[de] KAUFEN SIE DRINGEND BENÖTIGT ICH BIETE IHNEN EINE RIESIGE AUSWAHL IDEEN ARBEIT PROJEKTE ZEICHNUNGEN GÜNSTIGE PREISE

UND WAS IN EINEM VIP-MINI-HAUS SEIN SOLLTE

TEILEN SIE MEINE IDEEN VON ZEICHNUNGEN FÜR ARBEITSPROJEKTE

[fr] ACHETEZ TRÈS NÉCESSAIRE JE VOUS OFFRE UN ÉNORME SÉLECTION D'IDÉES DE TRAVAUX PROJETS DESSINS PRIX FAVORABLES

ET CE QUE DEVRAIT ÊTRE UNE MINI MAISON VIP

PARTAGER MES IDÉES DE PROJETS DE TRAVAIL DESSINS

[tr] ÇOK İHTİYACINIZI SATIN ALIN SİZE BÜYÜK BİR SEÇİM FİKİRLERİ ÇALIŞMA PROJELERİ ÇİZİMLER UYGUN FİYATLAR SUNUYORUM

VE VIP MİNİ BİR EV NE HAKKINDA OLMALIDIR?

ÇALIŞMA PROJE ÇİZİMLERİ İLE İLGİLİ FİKİRLERİMİ PAYLAŞIYORUM

[es] COMPRA MUY NECESARIO TE OFREZCO UNA GRAN SELECCIÓN IDEAS PROYECTOS DE TRABAJO DIBUJOS PRECIOS FAVORABLES

Y DE QUÉ DEBE SER UNA MINI CASA VIP

COMPARTE MIS IDEAS DE DIBUJOS DE PROYECTOS DE TRABAJO

[bn] খুব প্রয়োজনীয় কিনুন আমি আপনাকে একটি বিশাল নির্বাচনের আইডিয়া অফার করছি কাজের প্রকল্প অঙ্কন অনুকূল দাম

এবং একটি ভিআইপি মিনি হাউস সম্পর্কে কি হওয়া উচিত

আমার কাজের প্রকল্পের ধারনা অঙ্কন শেয়ার করুন

[iw] קנייה נחוץ מאוד אני מציע לך מבחר עצום רעיונות עבודה פרויקטים רישומים מחירים נוחים

ועל מה צריך להיות בית מיני VIP

שתף את הרעיונות שלי לציורי פרויקטי עבודה

[ga] GÁ GÁ A cheannach TÁIMÍONN MÉ SMAOINTE ROGHNÚCHÁIN DUITSE TIONSCADAIL OIBRE LÍNÍOCHTAÍ PRAGHASANNA Fabhracha

AGUS CAD A BHFUIL FAOI THEACH MHION VIP

ROINN MO SMACHTANNA AR LÍNÍOCHTAÍ TIONSCADAIL OIBRE

[is] KAUPA MJÖG ÞARF ÉG BJÓÐ ÞÉR MIKIL ÚRVAL HUGMYNDIR VERKEFNI TEIKNINGAR HAGSTÆT VERÐ

OG HVAÐ VIP MINI HÚS ÆTTI UM

DEILU HUGMYNDUM MÍNUM UM VERKVERKTEIKNINGAR

[kn] ಬಹಳ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಯ್ಕೆ ಐಡಿಯಾಸ್ ವರ್ಕ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್‌ಗಳ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್‌ಗಳು ಅನುಕೂಲಕರ ಬೆಲೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತೇನೆ

ಮತ್ತು ವಿಐಪಿ ಮಿನಿ ಹೌಸ್ ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಇರಬೇಕು

ಕೆಲಸದ ಯೋಜನೆಗಳ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳ ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ

[lb] KAAFEN GËTT NÉISCHT ECH BIEDEN DIR ENG GROUSSE SELEKTIOUN IDÉEN ARBEIT PROJEKTEN ZEICHEN GUNSCHT Präisser

A WAT EEN VIP MINI HOUSE ASS IWWERT

DEEL MENG IDÉI VUN AARBECHT PROJEKTER ZEICHEN

[nl] KOOP ZEER NODIG IK BIE U EEN ENORME SELECTIE IDEEËN WERKPROJECTEN TEKENINGEN GUNSTIGE PRIJZEN

EN WAAR EEN VIP MINI-HUIS OVER MOET ZIJN

DEEL MIJN IDEEËN VAN WERKPROJECTEN TEKENINGEN

[or] ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକ କିଣନ୍ତୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକ ବଡ଼ ଚୟନ IDEAS କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ଡ୍ରଇଙ୍ଗ୍ସ ସୁଲଭ ମୂଲ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି |

ଏବଂ ଏକ ଭିଆଇପି ମିନି ଘର ବିଷୟରେ କଣ ହେବ |

କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ଡ୍ରଇଙ୍ଗ୍ସର ମୋର ପରିଚୟ ଅଂଶୀଦାର କରନ୍ତୁ |

[pl] KUP BARDZO POTRZEBNE OFERUJĘ OGROMNY WYBÓR POMYSŁY PRACY PROJEKTY RYSUNKI KORZYSTNE CENY

I NA czym powinien polegać MINI DOM VIP

UDOSTĘPNIJ MOJE POMYSŁY NA PROJEKTY PRACY RYSUNKI

[ro] CUMPARA FOARTE NEVOIE ITI OFER O SELECTIE URIASA DE IDEI PROIECTE DE LUCRARE DESENE PRETURI FAVORABILE

SI DESPRE CE TREBUIE SA FIE O MINI CASA VIP

Împărtășiți-mi IDEILE DE DESENE PROIECTE DE LUCRU

[th] ซื้อสิ่งที่จำเป็นมาก ฉันเสนอให้คุณเลือกมากมาย ความคิด โครงการทำงาน ภาพวาด ราคาที่ดี

และวีไอพีมินิเฮาส์ควรเกี่ยวกับอะไร

แบ่งปันความคิดของฉันในการวาดภาพโครงการทำงาน

[tt] СЕЗГӘ БЕР МӨEDИМ СИН СИЗГӘ САЙЛАУ ИДЕАСЫ ЭШ ЭШЛӘРЕ ТОРМЫШЛАРЫ ТАБЫРЫГЫЗ

ВИП МИНИ Йорты НӘРСӘ БУЛЫРГА тиеш

Эш проектлары белән танышу

[uk] КУПИТЕ ДУЖЕ ПОТРІБНІ ПРОПОНУЮ ВАМ ВЕЛИЧЕЗНИЙ ВИБІР ІДЕЇ РОБОТ ПРООЕКТІВ КЕРТЕЖІВ ВИГІДНІ ЦІНИ

І ЯКИМ ПРИМІРНО ПОВИННІ БУТИ ВІП МІНІ БУДИНКУ

ДІЛІТЬСЯ Моїми ідеями робіт проектів креслень

[sv] KÖP MYCKET BEHÖVS JAG ERBJUDER DIG ETT STORT UTVAL IDÉER ARBETSPROJEKT RITNINGAR FÖRMÅNLIGA PRISER

OCH VAD ETT VIP MINIHUS SKA handla om

DELA MINA IDÉER PÅ ARBETSPROJEKT RITNINGAR

[dv] BUY VERY NEEDED އަޅުގަނޑު ތިޔަބޭފުޅުންނަށް ހުށަހަޅަނީ ވަރަށް ބޮޑު ސެލެކްޝަން އައިޑިއާސް ވޯކް ޕްރޮޖެކްޓްސް ކުރެހުންތައް ފަހި އަގުތަކެއް

އަދި ވީއައިޕީ މިނީ ހައުސްއަކީ ކޮންކަހަލަ ކަމެއް ހެއްޔެވެ

ވޯކް ޕްރޮޖެކްޓްތަކުގެ ކުރެހުންތަކާ ބެހޭގޮތުން އަޅުގަނޑުގެ ޚިޔާލުތައް ހިއްސާކުރުން

[eo] AĈETI TRE BEZONAS MI OFERTAS AL VI GRAN SELEKTON IDEOJ LABORO PROJECTOJ DESEGNOJ FAVORAJ PREZOJ

KAJ PRI KIO VIP MINIDOMO DEVUS ESTI

DIVINGU MIAJN IDEOJ PRI LABORPROJEKTOJ DESEGNOJ