#oka shokichi x reader

[norimiya]

First kiss

with; reki, langa, hiromi, kaoru, kojiro, and oka.

thank you wattpad user haajar2008 for the idea of Koji's, you a real one 🫶

REKI

Your first kiss with him was an accident. He hadn't meant to kiss you in the beginning. His lips brushed against yours just the slightest, but it still left his heart aching for more than just a simple graze.

You'd tilted your head up simultaneously as him, eyes locked as they touched. Neither of you moved away, seemingly stuck in that position. He mutters a quiet "Sorry." When he pulls back, looking at you through hooded eyes.

"Can I," he swallows his words when you look at him, ignoring the rush of heat to his face when you do. "Can we do that again?"

You bite back a laugh before nodding.

LANGA

He'd planned it. The moment he asked you to race against him the bet of, "Kiss me if I win." Fell from his lips like a prophecy.

Lo and behold, Langa finds himself slumped over like a fool. He'd lost. When you make your way toward him, he straightens out like it didn't mean anything to him. Like you should be upset you didn't lose.

He feels his cheeks heat up when you kiss the corner of his mouth unexpectedly. Lips parted from shock, heart beating rapidly in his chest when you smile at him.

HIROMI

It was unexpected. When it happened, he assumed it was because the worry and the sterile hospital smell clouded your judgment. Definitely not because you were in love with him.

Your hands were holding his cheeks softly, thumbs caressing the apples of his cheeks. A metallic taste filled his mouth when his tongue grazed your lip, you were chewing on it when you arrived.

And when you stumble back, he catches your wrist. Hushing you when you start apologizing, telling you that it was fine. That he was okay with you kissing him, so long as you were.

KAORU

It was long overdue. Through years of pining, back and forth bantering, and bickering. What was once thought to be one-sided love from both sides was something long overdue.

He was frantic, a characteristic rarely paired with Kaoru. His teeth had hit yours, nimble fingers had dug into the skin of your cheeks. It was desperate.

"Sorry," he whispers, a slight rasp in his voice. "Sorry, I didn't hurt you did I?"

You shake your head no and move to catch his lips again.

KOJIRO

He says it was accidental, though everyone within the area could tell he planned it. His arm was loosely wrapped around your waist, palm flat on the table you stood over.

Your attention was set on the chemistry lab in front of you, focused on the bubbling reaction within the beaker while simultaneously slapping Kojiro's chest, nagging him to take notes.

He'd leaned his body so his chin was level with your shoulder, and the minute his breath fanned against your skin, you'd turned, lips grazing against his.

"Sorry." You fumbled over your words as you attempted to back away—hand covering your mouth as you silently cursed him for blocking any exit with his arm.

"Don't be," he'd said, smiling when your shoulders relaxed, your body shifting slightly into his. "Just kiss me properly next time."

OKA

It happened out of the blue on a random Tuesday. He'd always hoped the first kiss you two would share would be through some elaborate, romantic date. Not when he was leaving for work.

A fond smile made its way to his face when you'd sat up in bed just as he exited the bedroom, backtracking his steps to press a light kiss to your forehead. He'd leaned down when you prompted him to, not thinking anything of it at all.

And when your lips meet him in a soft kiss, he becomes putty in your arms. His hands came to rest on either side of your neck, thumbs inches from your jaw, rubbing the warm skin under it.

"Have a good day at work." You'd mumbled.

[jirolcvr]

ANIME RULES & LISTS ☆〜（ゝ。∂）

what i’ll write ~

boku no hero academia [m.list]

• pro heroes (shouta aizawa, hizashi yamada, toshinori yagi, enji todoroki, keigo takami, etc)

• class 1A (izuku midoryia, shoto todoroki, katsuki bakugou, mina ashido, ochako uraraka, etc)

• class 1B (neito monoma, tetsutetsu tetsutetsu, itsuka kendo, yosetsu awase, etc)

• third years (mirio togata, nejire hado, tamaki amajiki)

• villains (dabi/touya todoroki, tomura shigaraki, himiko toga, etc)

sk8 the infinity ~ [m.list]

high school skaters (reki kyan, langa hasagawa, etc)

adult skaters (hiromi higa/shadow, kaoru sakurayashiki/cherry, kojiro nanjo/joe, ainosuke shindo/adam, etc)

younger skaters/additional (miya chinen, shokichi oka, tadashi kikuchi, etc)

haikyuu ~ [m.list]

karasuno (shoyo hinata, tobio kageyama, kei tsukishima, tadashi yamaguchi, etc)

nekoma (tetsuro kuroo, kozume kenma, yaku morisuke, haiba lev, etc)

aoba johsai (toru oikawa, issei matsukawa, hajime iwaizumi, kentarō kyōtani, etc)

fukurodani (kōtarō bokuto, keiji akaashi, etc)

shiratorizawa (wakatoshi ushijima, eita semi, satori tendō, tsutomu goshiki, etc)

inarzaki (shinsuke kita, atsumu miya, osaka miya, rintarō suna, etc)

additional (sakusa kiyoomi, keishin ukai, yuji terushima, etc)

jojo’s bizarre adventure ~ [m.list]

jojo’s (jonathan joestar, joseph joestar, jotaro kujo, josuke higashigata, giorno giovanna, jolyne kujo)

joe-bro’s (caesar zepelli, noriaki kakyoin, okuyasu nijimura, guido mista, ermes costello, etc)

villains (dio brando, pillar men, DIO, yoshikage kira, diavolo, vinegar doppio, etc)

additional fandoms ~

yuri on ice

danganronpa

assassination classroom

attack on titan

tokyo ghoul

ouran high school host club

pokémon

kakegurui

black butler

beastars

demon slayer

general rules ~

requests must include the character(s) you want, along with a small plot/idea of the oneshot you want.

i’m in high school and have other things going on other than writing, so please don’t send me asks asking if your request is done.

i’m not obligated to write every single request i receive. if it makes me uncomfortable or i just can’t write it, i won’t.

YES:

fluff

angst

semi-nsfw

platonic (family, friends, etc)

AU’s

dark content

poly relationships

any gender reader

any race reader

MAYBE:

nsfw

ships (no x reader)

NO:

romanticizing mental health issues (ex. everything gets solved by the readers partner)

heavy gore

pedophilia, zoophilia, homophobia, transphobia, racism, xenophobia, body-shaming, etc within the pairing

[ao3feed-matchablossom]

Grit Phase

by Xscin

SK8 The Infinyty x Male Reader

 -Once a skateboarder always a skateboarder.-

A story about a guy who's way too insufferable for his good. What happens when this young lad comes back from his college desperate for a job?

 Written by: Rey~

Words: 2265, Chapters: 1/?, Language: English

Fandoms: SK8 the Infinity (Anime), SK8 the Infinity (Manga)

Rating: Not Rated

Warnings: Creator Chose Not To Use Archive Warnings

Categories: M/M, Multi, Gen, Other, F/M

Characters: Kyan Reki, Hasegawa Langa, Oka Shokichi, Shindo Ainosuke | Adam, Kikuchi Tadashi, Higa Hiromi | Shadow, Sakurayashiki Kaoru | Cherry Blossom, Nanjo Kojiro | Joe, Chinen Miya, Original Male Character(s)

Relationships: Oka Shokichi & Reader, Hasegawa Langa/Kyan Reki, Kikuchi Tadashi/Shindo Ainosuke | Adam, Higa Hiromi | Shadow & Reader, Nanjo Kojiro | Joe/Sakurayashiki Kaoru | Cherry Blossom

Additional Tags: Fluff and Angst, Fluff, Bull - Freeform, By demonic power I summon thee, male reader - Freeform, Skateboarding, skateboard

source https://archiveofourown.org/works/46336042

[simps4shadow]

Do you...do you mind writing some more relationship hcs for Oka? 😭😭💕 I've been starving so hard for this man...

Anything is fine! If you need a topic then maybe...him and his s/o going on vacation together? 🥺 where would he like to go? What would they do together?

Tysm in advance 😔💕

-Oka has planned a little trip for the two of you to get away and relax for a bit

-So he decided to act on it closing up the shop for a week and surprising you with the vacation

-You two go to Miyakojima for some fun in the sun and some hot springs therapy

-While on the ship to get to Miyakojima you two are talking about all the dubs things you both could do

-He’s so happy to see you excited for the trip

-When you guys get there you two grab all your luggage and walk to the hotel he booked

-You both decided to walk to the beach you chose maybe some nice beach clothes or a bathing suit

-He changed into his swim trunks and got a plain white shirt on

-Walking to the beach y’all picked some swim floats (I have a feeling Oka likes to lay around in the water in like one of those floats that moms lounge around in the pool)

-He runs into the water ready to just lounge around in the water and relax

-You either stay on the beach and just relax maybe eating some snacks you brought for the two of you or you are in the water trying to push him the float and play in the water

-Y’all end up playing in the water for hours maybe building some sandcastles if you’re into that stuff :D

-Oka seems the type to not really care if anyone of watching or judging he just wants to have a good time with you

-When you two get back from the beach he ask if you wanna order some food cause you two are so tired so y’all end up ordering some food watching some tv and cuddling

-The next day he just wants to explore the island and see all the sights taking a small camera taking photos of the sights and you

-He wants to keep these memories with you forever

-When sight seeing y’all get to see some cool animals get some sweet or sour treats and souvenirs to bring back home

-I know for a fact y’all will be joking around the entire time cracking jokes or maybe a bird pooped on his head and y’all had to go to a nearby bathroom to clean it off

-I feel this man likes to get small little souvenirs like maybe some T-shirts or hats

-He cannot tan like this man b u r n s in the sun

-You two get to eat at some pretty fancy or cheap restaurants with immaculate food (😩🖐)

-Lots of fun memories were made on the trip getting back onto the ship you two talk about the other things you will do next time

thank you sm for the request I’m sorry if it’s inaccurate ik we didn’t see much of his character in the show but I hope you enjoyed !!! <3

[linkemon]

Hasegawa Langa x Reader x Kyan Reki

[Reader] nienawidziła deskorolki z całej siły. Dopiero Langa i Reki uświadamiają jej, że kawałek drewna na kółkach to coś więcej...

Praca znajduje się również na Wattpadzie (pod tym samym nickiem). Beta: Dusigrosz

Dodatkowe informacje: 1. Zdecydowałam się na romanizację jak chodzi o imiona i nazwiska bohaterów zamiast angielskiej wersji, bo tego się trzymam przy wszystkich shotach (stąd Ranga a nie Langa). W związku z tym występują tu też honoryfikaty i postacie zwracają się do siebie nazwiskami a nie imionami. 2. Kickflip, Grind i Benihana to nazwy trików deskorolkowych.

Ranga rozpędził się i wyskoczył w górę. Deska pomknęła razem z nim. Przez moment miał wrażenie, jakby znowu przemierzał kanadyjskie śniegi.

Nad głową miał czyste niebo. Wciągnął haust zimnego, górskiego powietrza. Gdy pędził, chłostały go ciemnozielone gałęzie. Nawet ich nie omijał. Trochę otarł sobie policzek, ale to nic. Na mrozie ból nie dawał o sobie znać. Zajmie się tym później. Z nieba spadał gęsty, biały puch. Zalegał na czapce i szaliku. Odgarniał go po każdym powrocie na górę, ale przemoczył kurtkę. Mama zdążyła go za to zbesztać zanim poszła na obiad. Powinien dołączyć do niej i taty, ale wciąż miał ochotę jeździć. Za każdym razem powtarzał sobie, że to ostatni raz. Nie był głodny. W brzuchu wciąż jeszcze czuł przyjemne ciepło po niedawno wypitej gorącej czekoladzie. Była ciemnobrązowa, aromatyczna i przyprawiona cynamonem. Do tego dostał podwójną ilość pianek. Pani z kawiarni od zawsze uważała go za swojego stałego klienta. Ulubiony napój czynił to popołudnie jeszcze lepszym. Stanął w kolejce do wyciągu. Wyciągnął rękę, by złapać płatek śniegu. Podobno były niepowtarzalne. Wytężył wzrok, próbując dojrzeć, czy ten, którego złapał, naprawdę jest wyjątkowy. Na tle granatowej rękawiczki dojrzał sześć ramion. Nie potrafił ocenić...

— Hasegawa-kun!

Upadł na beton. Wspomnienie skończyło się w ułamku sekundy. Był w Japonii. Deska miała kółka. Nie mknęła gładko po śniegu. To nie snowboard.

— Wszystko gra? — Kyan podał mu rękę.

— Nic mi nie jest.

Kickflip nie wyszedł. Kolejny raz źle dobrał ilość siły. Rotacja powinna wynieść pełny obrót, tymczasem on wykonał zaledwie trzy czwarte.

Prawa noga pulsowała bólem. Na niej oparł cały ciężar ciała, kiedy się przewrócił. Z pewnością weekend rozpocznie z okazałym siniakiem.

— Jesteś dzisiaj okropnie rozkojarzony. Stary, co się z tobą dzieje?

Chłopak nie wiedział, co odpowiedzieć. Przyjaciel miał rację. Przez całe popołudnie myślał o wszystkim, tylko nie o przygotowaniach do wyścigu. Powinien się starać, aby dorównać Adamowi. Tego właśnie pragnął przez cały poprzedni tydzień, ale dzisiaj coś skutecznie odciągało go od myśli o S.

Mimowolnie zwrócił głowę w stronę oddalonej ławki. Przechodził obok niej codziennie. Nie zachęcała wyglądem. Nie wątpił, że mogła się na niej kryć niejedna drzazga. Farba miała paskudny, ciemnożółty kolor. Odłaziła płatami. Do tego chore drzewo, nieustannie zrzucające liście, i stada kruków. Nikt nie chciał przesiadywać w takiej scenerii. Poza tym okolica była opuszczona. Dawne bloki mieszkalne zburzono. Teraz znajdowały się tu jedynie magazyny i stary skatepark. Deski, rolki i wrotki przejęły ten teren dawno temu. Tak mu kiedyś powiedział Joe.

Dlatego tak bardzo dziwił się dziewczynie czytającej książkę. Odkąd przyjechał do miasta, nie widział ani jednej osoby w tym miejscu. Czuł się zaintrygowany.

Nie umknęło to uwadze Rekiego.

— Już widzę, jak się sprawy mają ��� oznajmił z miną znawcy. — Dziewczyna wpadła ci w oko.

— Wcale nie! — Ranga odwrócił głowę. — Nawet jej nie znam.

Złapał za deskę i wrócił do treningu. Miał nadzieję, że tym samym odwróci uwagę przyjaciela od tematu. Poczuł gorąco na twarzy. Od dzieciństwa się rumienił. Niektórzy uważali to za urocze. On jednak nie lubił tego, jak bardzo własne ciało potrafiło go zdradzać.

— Możesz poznać — droczył się Kyan. — Nazywa się [Reader]-san. Przychodzi tu czasami. Zawsze siada w tym samym miejscu i ma ze sobą książkę. Nie dziwię się, że jeszcze jej nie widziałeś. Ostatni raz była tu jeszcze przed twoim przyjazdem. — Objął go ramieniem. — Zapoznałem się z nią, ale zawsze, kiedy chciałem dłużej pogadać, mówiła, że musi już iść...

Ranga wiedział, jak bardzo natarczywy potrafi być chłopak. Jego upór przekraczał zdrowe granice.

— Ile razy próbowałeś?

— Sześć albo coś koło tego. — Podrapał się po głowie.

— Nic dziwnego, że nie było jej tu prawie dwa miesiące. — Hasegawa roześmiał się.

To był błąd. Na twarzy Rekiego pojawił się dobrze znany uśmiech. Zwiastował kłopoty.

—Dzisiaj będzie siódmy. Szczęśliwe liczby nie kłamią. A poza tym pójdziemy tam razem.

Przyjaciel wzmocnił uścisk wokół szyi. Tym samym zmusił go do podążenia za sobą. Na nic zdały się protesty i błagania. Nie udało mu się wyrwać.

— Cześć!

Na dźwięk znajomego głosu [Reader] zamknęła książkę.

— Hej! — odparła niezbyt entuzjastycznie.

— Dawno się nie widzieliśmy. Przyszedłem ci przedstawić mojego nowego przyjaciela. Niedawno się tu przeprowadził. [Reader]-san, to Hasegawa Ranga. Hasegawa-kun, to [Reader].

Chłopak ukłonił się. Czuł zażenowanie. Przeszkodzili dziewczynie w czytaniu. Nie wyglądała na zirytowaną, ale zdecydowanie się zmieszała. Pewnie tak ja on nie przepadała za poznawaniem nowych ludzi.

— Też czytałem „Północny wiatr" — powiedział, chcąc przerwać ciszę. — Podobało mi się, w jaki sposób porusza trudne tematy. W ogóle nie spodziewałem się zakończenia.

Okładka w niebieskich odcieniach rzucała się w oczy. Rozpoznał ją od razu.

— To dosyć niszowy tytuł. — Spojrzała na niego ze zdumieniem.

— Jestem z Kanady.

Autorka książki również z niej pochodziła. Umieściła akcję w jego ojczystym kraju. W związku z tym w Kraju Klonowego Liścia sprzedaż była fenomenalna.

Kupił książkę kilka miesięcy temu. Nie przepadał za taką rozrywką, ale potrzebował czegoś, by zająć myśli. Po stracie ojca zdarzało mu się szwendać bez celu po domu. Nie potrafił usiedzieć w miejscu. Nie chciał, żeby mama się martwiła, więc postanowił spróbować sił w czytaniu. Nie pochłaniał stron w zastraszającym tempie, ale fabuła mocno go wciągnęła. Zupełnie nie spodziewał się tajemnic, jakie skrywała główna bohaterka, i to go najbardziej fascynowało.

— Kurczę, Shadow przyjechał. Powinniśmy się zbierać. — Kyan wydawał się naprawdę zawiedziony.

Najwidoczniej zrozumiał już, że kolejna szansa na pogłębienie znajomości przepadła.

Tej nocy odbywał się kolejny wyścig. Higa obiecał, że zabierze ich ze sobą. Musieli go błagać, żeby w ogóle pozwolił im usiąść w swoim aucie. Dbał o nie bardziej niż o deskorolkę, mimo że było starym rzęchem. Dobiegały z niego dziwne dźwięki, świadczące o tym, że najwyższa pora na wizytę u mechanika. Raz nawet nie chciało odpalić. O mało co nie spóźnili się wtedy na S. Kiedyś próbowali w nim otworzyć po cichu paczkę chipsów na tylnym siedzeniu. Hiromi dostał szału i kazał im poodkurzać wszystko co do okruszka. Zmarnowali całe popołudnie.

— [Reader]-san, powinnaś kiedyś wpaść, żeby zobaczyć, jak jeździmy.

— Chłopaki, ile mam na was czekać? — W głosie kierowcy było czuć zniecierpliwienie.

Reki ruszył przodem, próbując uspokoić Shadowa.

— Przepraszam, jeśli się narzuciliśmy — słowa same wyrwały się z ust Langi — i za mojego przyjaciela. Czasem bywa natarczywy, ale chce jak najlepiej.

— Naprawdę tak myśleliście? — Zamrugała z niedowierzaniem. — Że nie chcę z wami rozmawiać?

Teraz naprawdę poczuł się głupio. Założył, że tak właśnie było. W zasadzie nie miał nic, żeby to udowodnić. Po prostu wydawało mu się to najlogiczniejsze. Szczególnie po tym, co wcześniej słyszał. W końcu sześć razy to wystarczająco dużo, by dać do zrozumienia, że nie chce się kogoś widzieć.

— Wiem, że to dziwnie wygląda, ale naprawdę coś mi przeszkadzało za każdym razem, kiedy próbowałam pogadać z Kyanem-kun. Nie bardzo mogę to wytłumaczyć, ale mam nadzieję, że nie ma mi tego złe...

— Oczywiście, że nie. — Próbował wyratować sytuację. — Bardzo by się ucieszył, gdybyś przyszła do skateparku.

— Tylko, że... ummm... On bardzo lubi jeździć a ja... nie umiem. Tak właściwie to bardzo nie lubię deskorolek... — Wbiła oczy w ziemię.

— Możemy cię nauczyć. A nawet jeśli nie, to po prostu przyjdź poczytać na ławce obok. Mamy lepsze światło niż pod tym drzewem. — Uśmiechnął się zachęcająco.

Nagle do ich uszu dobiegł głośny dźwięk klaksonu.

— Jedziesz z nami, czy popylasz sam?! — wydarł się kumpel.

— Już idę! — odkrzyknął. — Powinienem się zbierać. Miło było cię poznać. — Odwrócił się z zamiarem odejścia.

Kiedy już postawił krok, zatrzymało go ciche pytanie:

— Hasegawa-kun, kochasz deskorolkę?

Zwrócił się w jej stronę i pokiwał głową.

— Dlaczego? — Mocno ścisnęła książkę.

Chłopakowi przyszło na myśl to dziwne, tajemnicze uczucie, którego doznawał za każdym razem, gdy zabierał się do jazdy. Nie potrafił go opisać słowami. To nie była tylko drewniana deska z kółkami. Chodziło o coś więcej.

— Byłem trochę jak bohaterka „Północnego wiatru"... Samotny i zagubiony. Myślałem, że najlepsze jest daleko za mną... ale skateboarding pokazał mi, że to nieprawda. Wyciągnął mnie z czarnej dziury, gdy myślałem, że nie ma dla mnie ratunku. Dał mi przyjaciela, dobre wspomnienia i nowy cel. To więcej, niż kiedykolwiek mogłem chcieć.

Kolejny głośny sygnał z auta Higi dał znać, że przeciąga strunę.

— Do zobaczenia! — rzucił i pobiegł w stronę samochodu.

Nie widział tego, ale dziewczyna wpatrywała się w skatepark jeszcze przez długi czas po jego odejściu.

***

Reki mocno się zdziwił, widząc [Reader] na ławce przy torze do jazdy.

— Przyszłaś zobaczyć, jak śmigamy? — zapytał entuzjastycznie.

— Hasegawa-kun mówił, że tu jest lepsze światło do czytania. Wpadłam zobaczyć, czy to prawda. — Uciekła wzrokiem.

Coś go leciutko ukłuło. Znał to uczucie. To była zazdrość. Nikła i niepozorna, ale jednak. W głębi ducha mówił sobie, że ma do niej prawo. Próbował nawiązać kontakt z dziewczyną wielokrotnie. Zapraszał ją kilka razy, ale nigdy nie przyszła. A teraz wystarczyło, że pojawił się jego kumpel, i od razu się udało. Jakby tego było mało, prześcigał go w ulubionej dyscyplinie. Jeszcze dwa miesiące temu był nowicjuszem. Totalnym żółtodziobem. Nie potrafił nawet utrzymać równowagi na desce. Kyan stał się nauczycielem nieporadnego znajomego. Jednak teraz uczeń przerósł mistrza. Nie zostało już nic nowego, co mógłby mu pokazać.

— To my idziemy poćwiczyć. — Uśmiechnął się Ranga.

Zrobił to naturalnie. Jakby wcale nie musiał się zastanawiać nad tą reakcją.

— Zerkaj na nas czasem! — rzucił Reki.

Jego uśmiech był inny. Przyklejony do twarzy. Wymuszony.

Zaczął się zastanawiać, kiedy zamienili się rolami. W którym momencie przestał być tym pogodnym gościem, zawsze gotowym kogoś rozweselić?

Ścisnął mocno deskę — ten od lat wyjeżdżony kawałek drewna, który przynosił mu tyle radości. Sam zamontował specjalne kółka. Spojrzał na pociągniętą kolorowymi sprayami powierzchnię. Niedawno razem ją odnawiali. Kumpel pomógł mu wybrać kolory i wzory. Spędzili razem zabawne popołudnie w garażu.

Odepchnął się mocno lewą nogą. Znał tylko jeden sposób na radzenie sobie z problemami — jazdę. Jego Grindy potrzebowały dopracowania. Postanowił, że skupi się na nich, ale niechciane myśli wciąż pchały mu się do głowy.

Nie chciał się złościć na przyjaciela. Obwinianie go o coś, na co nie miał wpływu, byłoby chamskie. Szczególnie że przez długi czas dobrze się z Hasegawą bawił. Razem chodzili do szkoły, spędzali czas i rozmawiali o wspólnej pasji. W dodatku łączyły ich nielegalne wyścigi. Nie pamiętał, kiedy ostatni raz w jego życiu działo się tyle dziwnych, ale dobrych rzeczy.

Dopiero od niedawna zatruwały go myśli o tym, że jest gorszy. Próbował sobie tłumaczyć, że tylko w tym jednym aspekcie. W końcu nie mógł pokonać czyjegoś talentu samą ciężką pracą. Nieważne, jak bardzo by się nie starał, stało się jasne, że w skateboardingu Hasegawa będzie o krok przed nim.

Teraz jednak wyglądało na to, że zabrana zostaje kolejna rzecz, na której mu zależało.

Szybko zganił się za te słowa. Przedmiotowe myślenie o dziewczynach było niewłaściwe. Poczuł się przez to jeszcze gorzej.

Kolejny raz spróbował powtórzyć Benihanę. Palce ześlizgnęły się z krawędzi deski. Rozpaczliwie próbował zdążyć, ale przez to noga zamiast stabilnej powierzchni napotkała powietrze. Wydawało mu się, że wszystko wokół na moment zamarło. Jakby na ułamek sekundy czas się zatrzymał. Zaraz potem upadł na twardy beton.

— Cholera — mruknął cicho.

— Wszystko w porządku? — krzyknął Ranga.

— Jest git!

[Reader] odłożyła książkę na ławkę, zabrała torbę i podeszła do niego.

— Bardzo boli? — Kucnęła.

— To nic takiego. Skater bez siniaków jest jak żołnierz bez karabinu.

Parsknęła cicho, próbując ukryć to dłonią.

Nie był to pierwszy i nie ostatni raz, kiedy zrobił sobie krzywdę. Sport wiązał się z kontuzjami. Już od małego przyzwyczajał go do zadrapań i ran.

Z całej siły wykręcił do tyłu głowę, próbując zobaczyć, w jakim stanie jest prawa ręka. Trochę krwi i brudu, ale poza tym wydawało się, że wszystko jest w porządku.

— Mogę to opatrzyć, jeśli chcesz. — Złapała za torbę.

— Nie wolisz oglądać, jak jeździ Hasegawa-kun? — Zgryźliwy komentarz opuścił jego usta zanim zdążył się powstrzymać.

[Reader] zamrugała parę razy.

Zrobiło mu się głupio. Co się z nim ostatnio działo? Miał dosyć samego siebie.

— Przepraszam. Zapomnij, że cokolwiek mówiłem.

— Nic nie szkodzi. — Wyciągnęła buteleczkę, gazę i bandaż.

— Masz w środku całą apteczkę? — Spojrzał na to wszystko wielkimi oczami.

Widział czasami, jak dziewczyny nosiły ze sobą plastry. Zazwyczaj na wypadek obtarcia nóg po wysokich butach. Zastanawiał się, po co sobie to robią. Może i wyglądały ładnie, ale nie zamieniłby wygodnych, znoszonych trampek na szpilki.

To jednak było o wiele więcej niż przeciętna zawartość torebki.

— To dlatego, że... jestem niezdarna. No wiesz... często się wywracam i takie tam — powiedziała cicho.

— Dlatego nawet latem nosisz długie rękawy?

Przedtem nawet nie zdawał sobie sprawy, że to zauważył. Zdecydowanie za często patrzył w jej stronę przez ostatnich kilka miesięcy.

— Tak. Mniejsza o to — ucięła.

Nasączyła gazę. Delikatnie złapała go za rękę i zaczęła przemywać czerwone miejsce.

— Auauaua! — Wyrwał się.

— Musi trochę poszczypać.

— To boli. Myślałem, że masz Octenisept albo coś takiego. Może jednak zostawimy to, jak jest? — zaproponował, czując łzy wzbierające w kącikach oczu.

Popatrzyła na niego karcąco. Poczuł się jak małe dziecko.

— Woda utleniona jest tańsza. Po co niepotrzebnie wydawać pieniądze? — Wzruszyła ramionami. — Daj mi to dokończyć, bo jeszcze wda się zakażenie.

Zniósł więc nieprzyjemne uczucie. Nie syknął ani razu. Nie chciał wyjść na okropnego mięczaka.

[Reader] sprawnie uwinęła się z opatrunkiem. Musiała mieć spore doświadczenie.

— Muszę wracać, bo się spóźnię. — Nerwowo spojrzała na zegarek.

Kyan zauważył, że wygląda na całkiem stary. Model był zdecydowanie sprzed ostatniej dekady. Zaintrygowało go to. Czyżby podążała za dziwną modą? Ale nigdy dotąd nie widział jej jakoś szczególnie ubranej. Zazwyczaj miała na sobie szkolny mundurek albo wygodną bluzę i spodnie. Stwierdził więc, że pewnie przedmiot ma jakąś wartość sentymentalną.

— Co do tego wcześniejszego pytania... — Zawahała się, jakby nie do końca była pewna, czy powinna odpowiedzieć. — Hasegawa-kun dobrze jeździ, ale wydaje mi się, że ty czerpiesz z tego większą frajdę. Chciałam się przekonać, czy deska rzeczywiście może komuś sprawiać radość. Kiedy patrzę na ciebie, myślę, że to naprawdę możliwe.

Zostawiła go z tymi słowami i zabandażowanym ramieniem. Od tamtego momentu aż do wieczora, każdy trik wychodził perfekcyjnie.

***

— Powinnaś spróbować! — nalegał Reki.

Nadal nie wiedział, jak do końca powinien się czuć ze swoim skateboardingiem. To jednak nie oznaczało, że przestanie namawiać innych do próbowania. Szczególnie że [Reader] nie wyglądała na aż tak mocną konkurencję, by jeszcze bardziej podkopać jego poczucie własnej wartości.

— Sama nie wiem...

Dziewczyna niepewnie zerknęła na deskę. Tyle razy obiecywała sobie, że będzie się trzymać z daleka od znienawidzonego sportu. Ten jednak znalazł ją, choć przez całe życie chciała się przed nim ukryć.

— Będę cię trzymał za rękę przez cały czas, jeśli się boisz. — Wyszczerzył się.

— Może lepiej będzie — podkreślił Hasegawa — jeśli to ja będę ją trzymał za rękę. Kiedy się uczyłem, też mi obiecywał, że będzie bezpiecznie. Zgadnij, co się potem stało...

— Puścił cię i zaliczyłeś glebę?

— Dokładnie. — Spojrzał karcąco w stronę nauczyciela.

— Jej bym nie puścił — odparował Kyan. — Zresztą nieważne. Zawsze mogę asekurować.

Wzmianka o tym, jak dopomógł odwadze przyjaciela nieco go zawstydziła. Tak już miał, że pod wpływem chwili przychodziły mu do głowy różne pomysły. Prawdą było, że trochę za szybko planował usamodzielnić ucznia, ale nie chciał jego krzywdy. Trochę straconej krwi jeszcze nikogo nie zabiło. Nie przewidział, że kiedykolwiek wrócą do tego tematu, a już szczególnie teraz.

Ostatecznie [Reader] dała się przekonać. Z początku lekko się chybotała, ale dość szybko okazało się, że ani dłoń, ani zabezpieczanie pleców nie są potrzebne. Nie upadła ani razu. Ranga nie zobaczył w tym nic dziwnego. W końcu pomimo talentu zajmował się tematem od niedawna. Co innego Reki.

— Nigdy wcześniej nie jeździłaś? — zapytał.

Dziewczyna uciekła wzrokiem i zeszła z deski.

— Może kiedyś, w dzieciństwie. Nie pamiętam — wymamrotała.

Czuł, że to nie jest pełna odpowiedź. Nie do końca kłamstwo, ale też nie całkowita szczerość. Kim jednak był, aby żądać całej prawdy?

— Na dzisiaj chyba wystarczy — stwierdził, chcąc uciąć temat. — Piękne dziewczyny nie powinny mieć zakwasów...

Poczuł się jak idiota. Miał wrażenie, że mózg na moment przestał mu pracować. Albo jeszcze gorzej — zniknął. Takie teksty serwowało się w filmach, nie na żywo. Nawet jeśli uważał, że jest śliczna. A co, jeśli pomyśli sobie, że jest natarczywy? Albo że widzi w niej tylko urodę? I już nie będzie chciała przychodzić do skateparku... Jak się przeprasza za takie rzeczy? Czy to możliwe, że zaraz zejdzie na zawał?

Miał wrażenie, że myśli przelatują mu przez głowę z prędkością rozpędzonej deskorolki. Nie mógł wykrztusić z siebie ani słowa. Teraz był już pewny, że zamienił się rolami z Hasegawą. W końcu zawsze dotąd wiedział, co powiedzieć. Nieważne, czy to był nauczyciel w szkole, gdzie nielegalnie jeździł, czy Adam podczas wyścigu. A teraz go zamurowało.

Mrugnęła trzy razy zanim dotarło do niej, co powiedział. Wiedział, bo liczył. Chwila zdawała się niemiłosiernie dłużyć.

— Jeszcze nikt... nigdy...

Chciał się zapaść pod ziemię. Rozważał nawet zabranie deskorolki i zwianie na niej w najbliższą ulicę.

— ...nie powiedział mi, że pięknie wyglądam. Dzięki, Kyan-kun. — Uśmiechnęła się nieśmiało.

Radość i ulga po tych słowach były porównywalne do wygrania w S.

***

Ranga mijał czerwone, pomarańczowe i żółte drzewa posadzone wzdłuż chodnika. Słońce leniwie wstawało w chłodnym, rześkim powietrzu. Poranek zapowiadał się zimno. Na szczęście zabrał z domu marynarkę. Spojrzał w bok. Sąsiedzi sprzątali trawniki. To przypomniało mu, że obiecał pomóc mamie po powrocie do domu. Jesień w Japonii wyglądała pięknie, ale nic samo się nie uprzątnie. Kilka samotnych, zeschniętych liści przeleciało tuż obok jego głowy.

Jechał do szkoły, czytając książkę. Z jednej strony obawiał się mandatu, ale z drugiej tak się wciągnął, że nie mógł przestać. Miał nadzieję, że uda mu się skończyć rozdział na lekcji. Nauczyciel był nierozgarnięty. Może jak schowa powieść za okładką podręcznika, to jakoś mu się uda. [Reader] podsunęła mu tę radę. W końcu to dzięki niej znalazł przyjemność w nowym zajęciu. Miał ochotę wyjść z nią gdzieś po południu. Miał jednak świadomość, że wypadałoby zaprosić Rekiego. Zazwyczaj spędzali czas we trójkę i jakoś tak się przyjęło, że prawie nigdy nie widywali się w innym składzie. Ostatnio zaczęły go nachodzić myśli o tym, jak by to wyglądało, gdyby zobaczył się z dziewczyną sam na sam. Czy to byłoby jak zdrada przyjaciela? Nie był na tyle ślepy, aby nie widzieć zainteresowania, jakie okazywał jej Kyan. Coś wisiało w powietrzu. Tylko dlaczego miałby rezygnować z potencjalnej szansy? W końcu nie padło żadne oficjalne oświadczenie z żadnej strony. Równie dobrze [Reader] mogła nie być zainteresowana jego przyjacielem w taki sposób.

Ziewnął przeciągle. Na japońskim z pewnością będzie żywym trupem. Miał tylko nadzieję, że nie zaśnie. Wczoraj do późna pomagał przygotowywać prezent urodzinowy.

Znalazł w pożyczonej od dziewczyny książce dedykację. Z daty jasno wynikało, że święto wypada dzisiaj. Nie mieli zbyt wiele czasu. Tak więc razem z przyjacielem zakasali rękawy i postanowili zrobić dla niej deskę. Nie chciała kupić własnej, bo mówiła, że szkoda jej pieniędzy. Pożyczanie też nie było idealnym rozwiązaniem, bo ktoś zawsze musiał siedzieć. Do jazdy we trójkę potrzebowali czegoś więcej. Tak więc Reki zebrał całą techniczną wiedzę do kupy i z radością zaczął składać elementy zamówione w Internecie i kupione w Dope Sketch. Wybłagali u Oke-sana zniżkę. Dał ją, choć z bólem serca. Hasegawa nie mógł pomóc w kwestii budowania, więc zajął się ozdabianiem. Zaprojektował wzór na kartce, a potem w ruch poszły spraye i naklejki. Nawet udało mu się znaleźć kilka motywów związanych z książkami, o których mu opowiadała. Miał nadzieję, że dzięki temu poczuje bardziej, że deska należy do niej. W końcu indywidualizm stanowił ważną część skateboardingu.

Na koniec znaleźli w garażu nieużywane pudełko i wpakowali dzieło do środka. Kiedy owijali je papierem, była już trzecia w nocy. Rankiem Rangę ratować musiała kawa do spółki z energetykiem, ale nie żałował. Miał nadzieję, że praca się opłaci i wkrótce zobaczy zadowoloną solenizantkę.

***

Hasegawa trzymał pod pachą prezent i zastanawiał się, czy wygląda dziwnie, jadąc z nim na desce. Głównie dlatego, że ludzie patrzyli na niego z zainteresowaniem. Bardziej prawdopodobne było jednak, że to jego nietypowa uroda przyciągała uwagę. Często brano go za turystę. Nierzadko również zakładano, że nie potrafi mówić po japońsku.

Przyjaciel śmigał tuż obok niego. Co jakiś czas wykonywał triki. Nie dziwił mu się. Sama jazda dosyć szybko się nudziła. Poza tym Kyana rozpierała energia. Widział, jak bardzo nie może się doczekać ujawnienia niespodzianki. Nadmierna ekscytacja udzieliła się też jemu. Niestety zamiast wręczać paczkę, kręcili się po nieznanej okolicy

[Reader] napisała, że nie da rady dzisiaj przyjść do skateparku. Stwierdzili więc, że wpadną do niej do domu. Dopiero potem uświadomili sobie, że nie znają dokładnego adresu. Dziewczyna nie odpisywała na żadne wiadomości, więc wzięli sprawy w swoje ręce (albo raczej nogi). Skierowali się w stronę osiedla, o którym kiedyś wspominała. Wypytywali ludzi w okolicy, mając nadzieję, że ktoś wskaże im odpowiednie mieszkanie.

Szczęście przyniósł im mleczarz. Staruszek miał już najlepsze lata życia za sobą. Siwy, brodaty i pomarszczony niestrudzenie brnął przed siebie. Zgarbione plecy pokazywały, od jak wielu lat jeździł rowerem z przyczepką. Zrównali się z nim.

— [Reader]? Znam ją. Nigdy ode mnie nie kupuje — mruknął. — Mieszka w tamtą stronę, dwie przecznice stąd. Dosyć duży dom, na pewno nie przegapicie.

Podziękowali serdecznie. Mieli już dosyć błądzenia po nieznanym terenie. W ramach wdzięczności każdy z nich kupił po butelce białego, jeszcze chłodnego napoju.

Napisali sms-a do [Reader], że niedługo wpadną. Liczyli na to, że go odczyta i wyjdzie im na spotkanie.

Podążyli zgodnie z otrzymanymi wskazówkami. Mężczyzna miał rację. Nie dało się pomylić budynków. Co prawda dom był mały, ale wyróżniał się na tle innych. Brama była bogato zdobiona. W ogrodzie rosły krzewy uformowane w przedziwne kształty. Nawet chodnikowa kostka wyglądała na niemało kosztującą mozaikę. Na drzwiach zawieszono ozdobny wianek z kolorowych kwiatów. Zamiast dzwonka znaleźli staromodną kołatkę. Niewiele myśląc, złapali deski pod pachy i zastukali.

— Ej, śpiewamy sto lat? — szepnął Ranga.

Nie zdążył otrzymać odpowiedzi.

W drzwiach pojawiła się wysoka i szczupła kobieta. Ciemne włosy upięła w dystyngowany kok. Elegancka, fioletowa sukienka powiewała za nią, gdy do korytarza wtargnęło jesienne powietrze. Wygląd psuł jedynie orli nos, nadający jej twarzy surowy wyraz. Spojrzała na nich podejrzliwym wzrokiem.

— Dzień dobry. Pani [Reader]? — upewnił się Reki.

— Zgadza się — przytaknęła. — Ale nie chcę od was niczego kupować — burknęła, omiatając wzrokiem pudełko. — Mam już garnki, odkurzacze, sokowirówkę... — zaczęła wymieniać.

— Źle nas pani zrozumiała. Szukamy naszej znajomej — [Reader].

Opisał jej wygląd w nadziei, że to pomoże.

— Mojej bratanicy? — Ton głosu od razu się zmienił. Stał się jeszcze zimniejszy niż na początku. — Wysłała was po pieniądze? — Zaśmiała się histerycznie. — Możecie powiedzieć jej i mojemu bratu, że nie dostaną ode mnie złamanego grosza! Na wszystko sobie zasłużył. Nie musiał się rozpijać. Zawsze mu mówiłam, że ten jego cholerny sport nic mu nie da, ale po co słuchać starszej siostry? Zniszczył sobie życie i rozwalił rodzinę...

Nie wiedzieli, co ze sobą zrobić. Byli pewni, że chodzi o ich przyjaciółkę. Tylko o czym dokładnie mówiła ta kobieta? Nie wypadało jej przerywać. Nie mogli też odejść, wplątawszy się w tę dziwną sytuację. Stali więc, słuchając tyrady.

Hasegawa czuł, że wcale nie powinni się tu teraz znajdować. Wszystko brzmiało jak afera rodzinna, a oni nie byli jej częścią. Już chciał się pożegnać, gdy za jego plecami pojawiła się [Reader]. Widocznie w końcu odczytała wiadomość. Wybiegła z jednego z sąsiednich domów. W porównaniu z rezydencją, przed którą stali, budynek wyglądał odpychająco.

— Co wy tu robicie? — W jej oczach widać było przerażenie.

Łzy błyszczały w kącikach oczu. Nieudolnie próbowała je wytrzeć rękawem starego, znoszonego swetra.

Przybiegła w nadziei, że jakoś uda się jej wyprowadzić chłopaków z okolicy. Jednak było już za późno. Ciotka powiedziała, co chciała. Prawda wyszła na jaw. Nie dało się nic zatuszować. Szczególnie że na policzku wciąż widoczny był czerwony ślad po uderzeniu. Historyjki o upadku ze schodów czy potknięciu na drodze nic nie dadzą.

— Wracaj tu! — Krzyk pana [Reader] niósł się echem po osiedlu.

Zataczał się. W dłoni trzymał tanie wino. Resztki czerwonej cieczy tańczyły w butelce przy każdy chwiejnym kroku.

Widok ten nie stanowił nic nowego. Najbardziej żałowała, że znajomi muszą na to patrzeć. Nie bez powodu trzymała się z daleka od ludzi. Z powodu ojca nikt nie miał ochoty zadawać się z kimś takim, jak ona.

Ranga na moment osłupiał. Czuł się, jakby oglądał film. Trudno było mu uwierzyć, że jest świadkiem całej tej sytuacji. Miał świadomość, że ludziom przytrafiają się takie rzeczy. Jednak cała idea był odrealniona, bo nigdy tego nie doświadczył. A teraz okazało się, że ktoś z jego otoczenia jest ofiarą, i to wywróciło wszystko, co do tej pory wiedział, do góry nogami.

Każdy siniak i rana nabrały znaczenia. Noszenie przy sobie apteczki na nagłe wypadki stanowiło konieczność. Zrozumiał, dlaczego dziewczyna tyle czasu spędzała poza domem. Ucieczka w świat książek była jedynym wyjściem. Dotarło też do niego, że nigdy nie widział jej w towarzystwie koleżanek ani znajomych. Nagłe odwoływanie spotkań z dziwnych powodów nareszcie miało sens. Antypatia do deski też nie pojawiła się znikąd.

Kiedy zrozumiał, że ojciec zamierza podnieść rękę na córkę, stanął mu na drodze. Poczuł skok adrenaliny. Jego ciało ruszyło się pod wpływem impulsu. Kyan zrobił dokładnie to samo. Uderzenie przyjęło na siebie prezentowe pudełko. Potem pamiętał tylko mieszaninę krzyków, szarpaninę i telefon na policję. Kiedy funkcjonariusz przyjechał, wciąż był w szoku, ale odetchnął z ulgą.

***

— To zabawne — stwierdziła [Reader]. — Porażka w skateboardingu zniszczyła mojego ojca, dlatego nauczyłam się go nienawidzić. A teraz uratowała mnie deskorolka.

Spojrzała na kawałek drewna na kółkach pod stopami. Wyglądało na to, że jednak polubi ten sport tak mocno, jak czytanie.

— Jesteś pewna, że chcesz zostać u ciotki? Jak znam moją mamę, to nie miałaby nic przeciwko, żebyś u nas na trochę zamieszkała. — Hasegawa poprawił jej ustawienie nóg.

— Nie wiem, co dokładnie ją poruszyło. Może zwyczajnie zrobiło jej się głupio, że bronili mnie obcy ludzie, a rodzina nic nie zrobiła. Zresztą nieważne... — Spróbowała podskoczyć, zachowując balans. — Długo rozmawiałyśmy o wszystkim. Mogę tam zostać. Teraz, kiedy założyli mi niebieską kartę, powinno już być spokojniej.

— Już my tego dopilnujemy — stwierdził Ranga.

— Na rozmawiajmy o tym na razie. Dzisiaj mam ochotę tylko pojeździć.

Jutro czekała ją wizyta u psychologa. Nie dało się na to przygotować. Bała się jej, ale też pokładała w niej nadzieję.

Nabrała w płuca chłodnego powietrza. Świat wyglądał zupełnie inaczej w pędzie. Kolory rozmazywały się w jej oczach. Chciała choć na chwilę zapomnieć o wszystkim. Nie musieć się przejmować przeszłością. Gdzieś z tyłu głowy czaiły się stare myśli. O tym, że w domu może zastać wielką niewiadomą — pozorny ład albo dziki szał. Należało więc potulnie schodzić ludziom z drogi. Na wszelki wypadek. Teraz problemy finansowe w końcu przestały spoczywać na jej barkach i czuła się z tym dziwnie. Nie musiała się zastanawiać, jak zapłaci czynsz za kolejny miesiąc. Dostała nawet kieszonkowe. Wciąż obawiała się je wydać, jakby miało za chwilę stać się potrzebne. Sen stał się dziwnie spokojny. Tak bardzo, że aż czasami nie potrafiła się położyć do łóżka. Nie chodziła już spać w akompaniamencie krzyków na zmianę z przeprosinami i fałszywymi obietnicami lepszego jutra. Wiedziała, że teraźniejszość była normalna, ale wciąż nie umiała do końca tego zaakceptować. Nie dało się nagle wymazać lat pełnych przemocy, alkoholu i bólu. Jednak zamierzała spróbować.

Spojrzała na chłopaków jadących obok niej. Wierzyła, że z nimi wszystko się uda.

[nsfw-penmanship]

Sk8 the Infinity Masterlist

Kojiro Nanjo -

Kaoru Sakurayashiki -

Tadashi Kikuchi -

Shokichi Oka -

[norimiya]

A Totally Romantic Thing

A/n: ... I can explain 😀 but I think it'd be better if I didn't. Oka, pick me choose me.

Warnings: i make it seem like it's something in the beginning but fret not, tis a jest. Sexual innuendo (implications of the ick) Nudity.

Oka Shokichi x Intended Male Reader! Uses boxer/brief talk but yk. 515 words.

"Is this... are we— is this romantic?" You ask, the broken sentences making it clear to him how nervous you were.

He toys at the knot holding his robe in place, rocking back on his feet — a clear sign he's nervous. "We don't have to do this, I just thought since we had a rough couple of days we could... try to do this."

"Right," you murmur. If anything it's him that's had rougher days than you. "Do you want to do this?"

"Only if you want to."

Only if you want to. Oh, how you loved the little —basic human decency— things he said and did for you. But did you want to do this? Shokichi is the most loving, funny, handsome man you've ever met, of course you wanted to.

"Alright," you say with a nod. "Let's do it."

The water sloshes to the rim when you step into the bath, Oka's hands wrapping around your midsection while his chin rests on your shoulder the moment you settle down.

"It's not so bad right?" He asks, and you have to bite your tongue when you feel the tub against your bare bottom.

"Totally." You say, "totally romantic, we should get some candles don't you think? Wine? Um, a charcuterie board?"

"A what?" He mumbled under his breath, though you still hear it from how close you two were. He feels you tense when he moves, lifting his head from your shoulder. "Y/n, if you didn't want to do this you didn't have to."

Again, this man. So perfect.

"What are you talking about?"

"You're uncomfortable!" He says, a laugh following when he catches a glimpse of your face.

You feel heat rush to your face as he laughs, from the sound to the reason behind it. "I just don't like the feeling of it," you mumble, "Being naked and stuff."

He hums, "You can wear boxers, or what do you wear? Briefs?"

"That is for me to know and you to never find out!" You sputtered, hiding your face. "I just wanted to try and be normal about these things."

"You know I never want you to do something you're uncomfortable with, whether it be a bath, something with cooking, something else, or even how we sleep." He mumbles.

You nearly clobber him at his innuendo, but you tell yourself that's for another day.

"I want you to feel safe and comfortable with me, so you don't have to lie and do something you don't want to."

You crane your neck to look at him, a frown on your lips when you wrap your arms around him. "You're so sweet Shokichi!" You sob, burying your face into his shoulder. "I love you."

He couldn't help but laugh at your outburst, rubbing your back —though it felt weird considering you're naked. "I love you too. Just, next time tell me what you want. You don't have to follow my lead."

"I just wanted to do something you wanted without hesitating." You mumbled, "But okay. I'll do that, you do too."

"It's a deal."

[norimiya]

WHEN THEY COME OUT TO YOU PT.2

reminder that these are all personal headcanons :]

warnings: mentions scars and surgery in kaoru’s, me being downbad for Oka.

characters: Kaoru, Kojiro, Hiromi, and Oka

KAORU

(thank u to the person who briefly talked ab this with me <3)

still don’t know if this is a stretch or not but I’m fine with taking the Trans!Cherry headcanon to my grave

Honestly, I don't see Kaoru ever verbally saying he’s trans, everyone just finds out one way or another.

For example; Reki, Langa, and Miya had found out when they went to the hot springs after seeing him shirtless, meaning they saw his scars from top surgery and of course, got curious.

Or you’d already known, (saying this as you’d known him for as long as Joe) and helped him during his transition.

But yeah, don’t think he’d say it verbally. Could he be keeping it to himself so people don’t treat him differently? Maybe. Could he be keeping it to himself because everybody just knows him as a man? I don’t know.

This sucked but you know, imagine the first time he walked out shirtless. Sounds fun.

KOJIRO

…bi king? Sure. But methinks, pan.

Yeah, I think this guy is Pansexual okay? Okay.

He doesn’t even say anything, his energy, his flirting with anyone his age that literally just breathes, he’s into everyone.

Got boobs? Cool, he’s down. Don’t got boobs? Cool, he’s down. Got a little friend down under? Sick, so does he.

Sorry that one made me chuckle.

Anyways, if he were to come out to you I think it’d be pretty straightforward.

“Was that a guy just now?” “Yeah, and?”

Okay, that doesn’t work, but still, he doesn’t address anything he just says that. No emphasis.

To be honest, it’d never really cross his mind… if he found someone attractive then he finds them attractive, doesn’t care about the gender, mans is coolin.

HIROMI

not gonna lie here, I’m biased.

Our he/they king :D

I am a Hiromi ‘Shadow’ Higa non-binary truther.

No evidence or anything. I just feel like he’d be the kind of person to not care about how people refer to him as.

Though, I think they’d be a bit iffy on the use of ‘she’ but he does like the feeling he gets when people refer to them with he/they!

Yeah leave me alone I’m having a blast

If he’s scared and nervous about asking out the manager (still mad about that) then he’d be terrified to verbally come out to you.

So, hear me out. He makes a bouquet that are the colors of the non-binary flag.

If you’re slow and he knows, they’d probably write a note or legitimately put a non-binary flag within the bouquet. It’s cute.

OKA

he’s so hot.

Anyways, mlm. This man is gay. Will I cite my sources and provide three pieces of evidence? No. This is from the deep wavy parts of my brain labeled as ‘satisfactory selfishness’ I want this man.

“It’s the woman from the care center isn’t it” Reki exclaimed, snapping a finger at his manager. Oka crossed his arms, head tilted upwards as he huffed, “It’s nothing like that!”

Yeah, that scene? I’m twisting it for my own benefit. I’m off track.

He’d come out to you in a… maybe an embarrassing way. Maybe.

Maybe catching him making out with a guy. Maybe seeing him at like a pride parade. Maybe if you’re a guy (and his age) he’s like.. not so subtly crushing on you (super obvious)

All I’m saying is that it’d be an accident, alright? He might let it slip, and basically out himself without meaning to. Or you know, you’d catch him.

“So I went out with this guy last night and-” “wait I’m sorry, did you just say guy?”

Damn boi u find I won’t you

[norimiya]

Dating Oka Headcanons!

a/n: cough. Did this in a different format (kind of) and yeah! I really like it. ^ ^

warnings: cursing and caps.

Dating Oka… I feel like it’d be a rush. He’s still young I mean- he has these spontaneous outbursts where he wants to take you on a trip, but he still has that sense of responsibility we all know about.

I’m thinking you two met at S, when it was first established, or at least around the same time.

I hate love at first sight but- come on. The second Oka saw you? He was absolutely smitten and needed to get your attention in any way possible.

So he’d challenge you to a race (calling it beef makes me laugh now) and suggest a bet,

“If i win, you let me take you out on a date.”

He was a bit of a try-hard during the race, so I’d guess that’s the reason why he’d bailed out during a turn.

It was a massive bruise to his ego, he won’t lie.

And eventually a while after that, you’d challenge him to a race. Same bet, same prize.

And you win.

Oka would be awfully domestic at the beginning of the relationship, no matter how old you two were, he’d be obsessed with you.

You have him wrapped around your finger. Anything you want or need, he’s going to get it for you. Even if you tell him not to.

Oh? You mention that sweater you saw two weeks ago when you two were walking around town? It’s yours the next day.

He’s a hopeless romantic for sure, full-on ‘this made me think of you.’ And sending you letters even though he can just text you.

The letters are either serious or he’s just messing around. You either get-

My dear Y/n,

I love you with my entire heart, you’ve singlehandedly made my life so much better even though the first time we met I was utterly humiliated. You’re the best thing that’s happened to me and I can’t wait to make more memories with you.

With love, Shokichi.

Or, you get-

Hello love,

Give me back my hoodies, sweatshirts, sweatpants, and shirts. My closet is not your personal clothing store, and unless you’re gonna fucking pay me I want my shit back you dirtbag.

Forever yours (unfortunately), Oka.

Now that I’ve revealed his playful side I think I should get into the “good” part.

I feel like Oka’s love language would be quality time or at least something along the lines of it.

One of his favorite things to do is just spend time with you.

No matter what it is you two are doing, Oka holds it so dear to his heart and absolutely loves it.

But there also is the fact he loves spoiling you, so gift giving is also up there.

He just fell in love with that smile you give him whenever he gives you something, can you blame him?

Ending this with the fact that when you guys kiss, he holds the side of your face and just pressed his chest against yours to be as close as he can to you. And if you pull away first he’ll grab your hands and rest his forehead against yours.

WAIT- the first time you called him by his first name he was so flustered he couldn’t look you in the eyes and kept stuttering okay bye.

Oka, pick me, choose me.

[simps4shadow]

oka headcanons <33 (ik we didn’t see him a lot in the show but I love him a lot)

-Oka seems to me like a very very caring person so with his s/o of course he’s super caring

-He likes to show you around the shop

-When he’s working you and his pet (the little fennec fox) will play in the back of the store

his pet only likes you and him everyone else it will not hesitate to bite :>;

-His love language seems to me like words of affirmation he will tell you all sorts of sweet things and quality he loves getting home and spending time with you

-Around his s/o he can get very nervous and bashful when you two first start dating even now he will blush just thinking of you

-Y’all do tend to joke around a lot around the shop (once he accidentally fell over one of the skateboards that wasn’t put up you laughed for a whole few minutes)

-Sometimes you will get bored around the shop and just wait for him to finish work while you play around with the souvenirs or in the back

-You two live in a somewhat small apartment together

-After work you guys will relax on the couch with his pet and watch some stupid shows together

- He loves when you are off of work and hang out at the shop it makes him super happy that he gets to see you

-bro oka is so cute dksjsbshsjs

ik this may of not been too accurate and I’m sorry about that but I hope you enjoyed <3