#onthoofding

[twafordizzy]

Van Oostsanen verbeeldde Salome met het hoofd van Johannes de Doper

Salome, geschilderd door Jacob Cornelisz. van Oostsanen (1475 – 1533), is de stiefdochter van Koning Herodes en toont het hoofd van Johannes de Doper op een schaal. Volgens de Bijbel had zij op een feest van Herodes zo mooi gedanst, dat hij beloofde haar alles te zullen geven waar ze om vroeg. Op advies van haar moeder Herodias vroeg Salome om het hoofd van Johannes de Doper. Herodias wilde…

[moon-kissed-corner]

The painting Salome bespiedt de onthoofding van Johannes de Doper "Salome watching the beheading of John the Baptist" (1873), by Polydore Beaufaux.

[thoughtlessarse]

Whether you’re looking for fluffy baby falcons or just want to see how crowded it is at your favourite beach before you hit the sand, the country’s webcams definitely come in handy. You can even help out migrating fish with one of them. The Fish Doorbell The Visdeurbel (“Fish Doorbell’) in Utrecht has fascinated nature lovers and earned headlines around the world since it first went online in the spring of 2021. Viewers can monitor this interactive webcam and press a ‘doorbell’ if they spot any migrating fish waiting at an underwater sluice gate along the city’s Oudegracht canal. This notifies the lock operator who will open it, but the webcam only works during the spring months when the fish are in the middle of their breeding season. Baby falcons Peregrine falcons are considered the fastest animals on the planet, at least once they grow up. Their childhood, meanwhile, mostly consists of slowly waddling back and forth across their nest, waiting for their mother to show up with some tasty pigeon meat or other grub. While the more famous ABN Amro falcon cam has apparently been deactivated, there are several others posted around the country. Owls The parishioners at the St. Jans Onthoofding Kerk in Liempde have been helping out barn owls since 1969 when they first installed a nesting box for these endangered birds. The box is now co-managed by a local nature group and it has a webcam that offers both live footage and images that update every 10 seconds. If you tune in during daylight hours, there’s a good chance you’ll find an owl snoozing away.

continue reading

[grijsblauwebloemen]

Stedelijk museum 10-6

Het continue geschreeuw van de kunstwerken in het museum

Als ik langs ze loop steken hun blikken in mijn rug en in mijn zij

De schilderijen vol met onthoofde baby's en halfopgerookte sigaretten doen toch iets met mij

Het geschreeuw van de kunstwerken zit vol met geheime boodschappen

Het zegt iets over hun gevangenschap in dit marmeren gebouw

Ze kunnen niet weg en ze willen vertellen aan ons waarom ze hier zijn

Ach ja

Ik versta het toch niet

Ik vindt het maar fijn dat dit schilderij is gemaakt met verf in de tint van een aquamarijn

[joostjongepier]

Wat?   Drieluik van Johannes de Doper en Johannes de Evangelist (1479), Pre-Eyckiaans Ursulaschrijn (ca. 1400/1415) door een anonieme kunstenaar en Reliekschrijn van de heilige Ursula (1482-1489) door Hans Memling

Waar?   Sint-Janshospitaal, Brugge

Wanneer?   9 januari 2024

De kloosterzusters en broeders leefden, vanuit hun gelofte, eenvoudig. Dat betekende echter niet dat dit ook gold voor de ordes waartoe zij behoorden. Die waren welgesteld genoeg om bij de vermaarde kunstenaar Hans Memling werken te bestellen. Zes van die werken bevinden zich nog altijd in het Sint-Janshospitaal. Vandaar dat dit museum ook wel bekend staat als Memling Museum.

In de speciaal voor Hans Memling ingeruimde zaal hangt onder meer het prachtige Drieluik van Johannes de Doper en Johannes de Evangelist. Het linker paneel toont de onthoofding van Johannes de doper. Op het middendeel zit Maria met kind, omringd door heiligen. Wat mij betreft het meest fascinerend is het rechter paneel. Daarop zien we Johannes de Evangelist met beelden uit zijn visioen op Patmos (Apocalyps). Hans Memling staat bekend om zijn aandacht voor detail, rijke kleuren en vermogen om emotie en spiritualiteit in zijn werk over te brengen. Het drieluik was alleen geopend op hoogtijdagen. In gesloten toestand toont het op het linker paneel vier mannelijke en op het rechter vier vrouwelijke heiligen.

Het absolute meesterwerk van Memling is te zien in de kerk van het hospitaal: de reliekschrijn van de heilige Ursula. Urusla was de dochter van een christelijk koning. Deze wilde haar uithuwelijken aan een heidense Engelse prins. Ursula bedong dat ze drie jaar de tijd zou krijgen om op bedevaart te gaan met tien maagden. De vader van de prins diende haar en elk van deze maagden nog eens 1000 maagden te sturen, die ook met haar zouden meegaan. Tijdens haar afwezigheid kon de prins het christelijk geloof bestuderen en zich laten dopen. Zo geschiede. Op de terugweg uit Rome kwamen de elfduizend maagden aan in Keulen, dat door de Hunen werd belegerd. Alle maagden werden gedood, maar de aanvoerder was bereid Ursula te sparen, mits ze met hem zou trouwen. Ursula weigerde en werd evenals haar gezellinnen gedood. Ze werd doorboord met een pijl.

Tot 21 oktober 1489 werden relieken van Ursula en haar gezellinnen bewaard in een pre-Eykiaanse schrijn. Op die dag, de feestdag van de heilige, brachten de zusters en broeders van het Sint-Janshospitaal de relieken over in de nieuwe, door Hans Memling beschilderde, schrijn. Elk jaar op de feestdag van Sint Ursula werd de schrijn aan het volk getoond.

[rotterdamvanalles]

Parkeren aan de Mauritsweg, 7-14 augustus 1969.

Maurits van Oranje (Dillenburg, 14 november 1567 – Den Haag, 23 april 1625), prins van Oranje en graaf van Nassau was stadhouder en legeraanvoerder van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Tot hij in 1618 de titel prins van Oranje erfde van zijn halfbroer Filips Willem, werd hij Maurits van Nassau genoemd.

Maurits bracht zijn jeugd deels door op slot Dillenburg waar zijn oom Jan van Nassau hem opvoedde. Zijn vader Willem van Oranje kon dat niet op zich nemen omdat hij destijds in de Nederlanden was om de Opstand tegen Spanje te leiden. Na opleidingen in Heidelberg en Leiden werd Maurits op zijn achttiende verjaardag stadhouder van Holland en Zeeland. Hij bracht twee jaar door in het Staatse leger voordat hij het opperbevel kreeg. Maurits werd in 1590 stadhouder over de provincies Gelderland, Overijssel en Utrecht.

Als kapitein-generaal voerde hij het leger aan tegen Spanje. Gedurende de Tien Jaren van 1588 tot 1598 behaalde hij onder het politieke leiderschap van de landsadvocaat Johan van Oldenbarnevelt vele overwinningen. Het was een keerpunt in de oorlog en de Spanjaarden werden uit het noorden en oosten van de Republiek verdreven. Op militair gebied was dit succes mede te danken aan de hervormingen die Maurits samen met de Friese stadhouder Willem Lodewijk in het leger doorvoerde. De goede samenwerking met Van Oldenbarnevelt kreeg een deuk toen Maurits tijdens een expeditie op een Spaans leger stuitte: de Slag bij Nieuwpoort. Tijdens het Twaalfjarig Bestand brak er een religieus conflict uit in de Republiek en koos Maurits de kant van de orthodoxe calvinisten (Gomaristen), waarmee hij recht tegenover Van Oldenbarnevelt kwam te staan, met uiteindelijk een machtsovername en de onthoofding van de landsadvocaat tot gevolg. De jaren erna ging het land zowel op bestuurlijk als op militair gebied achteruit. Op 23 april 1625 stierf Maurits in Den Haag.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[sammyraeymaekers]

De zon prevelt zijn laatste gebed

en de vermoeide muezzin wankelt

op de verhitte treden van zijn hoge minaret

verhaspelt God en profeet en de wijsgeer

die het vloeken vaststelt

tussen zijn lendendoek en de hamer

die geen mens meer moet overwinnen.

Ne panique pas.

Ik staar perplex naar de hemel, het Natronmeer

in Tanzania, zeg je, een rood zoutmeer.

Wereldwijs, zo leer ik je kennen, kennis

die doet wankelen, maar je leert me vertrouwen

op de voorbode van verandering.

Ne panique pas.

Wanneer Kali - aardmoeder van de nacht

met kromzwaard en vier armen chaos slaat

vormen onzekere banen in het oneindige samen

twee vlindervleugels, telkens ze klapwieken wordt

een  zwarte demon onthoofd. Witte tanden

verbijten een bebloede tong.  In deze eindtijd

brandt een vlam in het water.

Ne panique pas.

Je ogen staan schelmachtig, als toen

je om mij strengelde als een slang.

Het dons op je wang verraadt je vlucht

je voeten raken de grond almaar lichter,

je verenkleed vangt de wind. Nachtdier.

We spreken af aan het water, waar

uit de navel van een vlam een lotusstengel

naar de oppervlakte groeit.

Ne panique pas.

J’existe.

[reneleijen]

Vrouwen niet langer vervolgd voor opruiing en bedreiging om spotprent

De twee vrouwen (inmiddels 23 en 24, uit Rotterdam) die verdacht werden voor opruiing en bedreiging worden niet langer vervolgd. De zaak dateert uit 2020 toen op het Emmauscollege in Rotterdam de onthoofde Franse leraar Samual Patty werd herdacht. In een klaslokaal hing toen al vijf jaar een spotprent. De twee vrouwen zetten een foto daarvan op instagram, waarna de school en een docent ernstig…

[johnooms]

Wat gebeurde er op 10 januari?

MARINUS VAN DER LUBBE WORDT ONTHOOFD

Hij was een Nederlandse communist die ter dood werd veroordeeld als brandstichter van het Rijksdaggebouw (der Reichstag, het Duitse parlementsgebouw) in Berlijn op 27 februari 1933. Hij was het eerste Nederlandse nazislachtoffer. In de zaak Van der Lubbe is tot lang na zijn dood geprocedeerd. Door toedoen van de Berlijnse advocaat Reinhard Hillebrand werd op 6 december 2007 het doodvonnis tegen Marinus van der Lubbe door het Duitse Federaal Gerechtshof van Karlsruhe opgeheven, waardoor de strafvervolging formeel werd stopgezet en de veroordeelde werd gerehabiliteerd… Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2025/01/10/10-jan/

[drakre52]

Graaf van Horne, Filips de Montmorecy. Weerter geschiedenis. Hij werd in 1568 op de grote markt in Brussel onthoofd. Tekening: Jan van de Laar © Alle rechten voorbehouden

https://fotoalbum.seniorennet.be/janvandelaar

[kikotapasando]

Opnieuw celstraffen geëist tegen Pakistanen voor oproep moord Wilders

Opnieuw celstraffen geëist tegen Pakistanen voor oproep moord Wilders Nieuwsbericht | 02-09-2024 | 15:03 Hij moest worden opgehangen of onthoofd. Twee mannen van 56 en 29 jaar uit Pakistan, een religieus leider en een politiek leider, riepen de afgelopen jaren hun volgelingen op om Tweede Kamerlid Geert Wilders te vermoorden. Het Openbaar Ministerie eiste vandaag 14 en 6 jaar cel tegen hen. De…

[peterpijls1965]

Het altaartje van de tussengod

Maizuru, 8 augustus 2005. De Japanse zomer heet en vochtig. Familiebezoek twee dagen na aankomst afgewisseld met een uitje naar Osaka. De ontvangst hartelijk als gewoonlijk. Uitgelezen voedsel, een traiteur bracht sushi van 8 euro per stuk, Wagyuvlees dat 200 euro de kilo doet.

Bus naar Osaka. De inwoners zoals aangekondigd innemend, direct, bijna brutaal vergeleken met de wat snobistischer Kyoto-Japanners die de geest van de oude keizerlijke hoofdstad nog ademen.

De hitte deed m´n spieren goed. Iedere dag van 9 uur ´s ochtends tot 21.00 uur ´s avonds voornamelijk te voet de stad verkend. Op straat de plaatselijke specialiteit inktvisballen geprobeerd. In yakitori-eetcafe´s geroosterd vlees met koud bier.

Businesshotel in een achterbuurt, 20 euro per nacht. Veel daklozen van de fatsoenlijke soort. Gaf een oude man op een stuk karton bier en sigaretten uit een 7-11. Een andere zwerver stond op, boog voor me en begon traag te applaudisseren. Gene. T. zegt dat Japanners nooit iets geven aan daklozen, omdat de idee van caritas hier nauwelijks bestaat.

Paleizen van warenhuizen met fantastische collecties.

Veel drinken tegen de hitte. In Maizuru koopt otosan iedere dag Kirhin Classic-bier voor me. En of ik Dimple scotch lust.

Makkelijk aanspraak in de yakitori´s in Osaka. Werd op m´n schouders geramd door een salaryman toen ik onthulde dat ik een Japanse vrouw had. Pasfoto´s. Complimenten voor moeder en zoon. Gratis sake.

Na 22.00 ´s avonds is op straat bijna iedereen bezopen. Niemand lastig, misschien ook dankzij politie te fiets. Kan me een beetje redden met m´n Japans. De weg vragen is al geen probleem meer. Gesprekjes over familie en werk lukken ook wel.

Terug in Maizuru bezoek van N. uit Tokyo. Genoeglijk. Fascinerend de status die ze kennelijk ontleent aan haar goede baan en haar vrijgezelle status. Ze zorgt voor haar vader, een weduwnaar. Ook bezoek van Y. en haar schattige zoontje. Y. is JAL-stewardess, geniet het bijbehorende uiterlijk, is charmant en griezelig goed gemanierd.

Elmer wordt behandeld als het spreekwoordelijke keizerlijke kleinkind, vooral door oma. Iedere avond vuurwerkpijltjes afsteken, veel ijs en meloenen. De natuur. Vanuit de woonkamer met tatamimatten uitzicht op beboste heuvels, iedere dag andere kleurschakeringen in de dichte bamboebomenzee.

Ik wil de heuvels in, maar T. vindt dat niet ok. Beren, slangen, wilde varkens. Ze bedoelt dat ze schrik heeft van de kami, de geesten die daar huizen. Ik ga toch. Stuit op een open plek in het bos met een shintoschrijntje, opgedragen aan de plaatselijke bosgeest. Een duistere plek.

Otosan zei later dat ik er beter niet kon komen, vanwege de beren. Hij bedoelde dat ik daar niets te zoeken had. De bosgeest zou me wel eens niet kunnen diggen. Iets zegt me dat hij gelijk heeft. Animistische reflex die ik kennelijk snel overneem. En toegegeven: het was er spooky.

Bezoek aan het familiegraf. Ik claimde meteen een plekje, diende een officieel verzoek in bij otosan. Hij reageerde niet afwijzend, maar volgens mij choqueerde de directheid van mijn vraag hem. Dood = taboe.

Maakte de fout bij het graf een stapel oude stenen te onderzoeken op de aanwezigheid van urnen. T., ontdaan: ´Je moet je verontschuldigingen aanbieden.´ Dus ik gomenasai zeggen tegen de geesten van de voorouders, want die stapel keien was van het oudste familiegraf.

Elmer zit met otosan naar een tamelijk foute samuraifilm te kijken. Er wordt onthoofd, doorstoken en gekliefd. Hij kijkt er onbewogen naar. Lees De Waterhandel van John David Morley. Klassieker over de hostessbars in Tokyo. Vooral interessant door de uitleg van klassieke Japanse begrippen als uchi (familie) en giri (sociaal evenwicht).

Verder is die Morley een beetje te veel de blanke vrijgezel die verdrinkt in foute bars en dito dames. De geschetste sfeer van het traditionele Japan een beetje achterhaald. Jonge Japanners die ik spreek zijn nogal open, proberen Engels te spreken en ze flirten openlijk. Dat was zeven jaar geleden heel anders, toen ik hier voor het eerst was.

Help oakasan in de keuken met paprika´s snijden. De familie heeft een rijstveld en moestuinen. Alleen voor vlees, vis en zuivel gaan ze naar de winkel, zoals zoveel plattelandsjapanners. Vandaar al die dure Toyota´s en BMW´s, is de uitleg van T.

Vader was tot drie jaar geleden vice-president bij een plaatselijke zakenbank. Nu is hij fulltime rijstboer en tuinder. En die verandering van rol lijkt hij heel vanzelfsprekend te vinden. Zijn vader en grootvader en overgrootvader waren rijstboeren. Het traditionele huis dat hij bewoont werd tachtig jaar geleden door zijn vader gebouwd als boerderij, van eigen hout, zo´n dertig centimeter zwevend boven de grond op stenen palen.

In de relikamer een boeddhistisch en shintoistisch altaar. De portretten van overgrootvader en overgrootmoeder hebben ereplekken. Eerbetoon ook aan de keizer van rond de jaarwisseling. Beeld van een lachende boeddha, maar dat zie ik volgens T. verkeerd.

Volgens haar en otosan betreft het een soort tussengod. Idem dito de altaartjes die je buiten overal ziet. Niet shintoistisch, niet boeddhistisch. Nee, voor de ´tussengod´. Het animisme, dat wil wat.

Net in het duister sigaretten getrokken uit een automaat verderop. Begrip voor het ontzag en de angst voor de natuur die hier leeft. Peilloze duisternis. Overal het koor van de krekels, stromende beekjes. En nu, plotsklaps, een gordijn van regen. Wachten op de eerste bevrijdende donder en bliksem.

Column voor het Boeddhistisch Dagblad

[keynewssuriname]

500 Dia’s VOOR Shrí Rám

Op maandag 22 januari jl. vierde ook de vereniging Rádhe Krishna in haar mandir aan de Mariestraat, Paramaribo onder voorzitterschap van Pt. Haridath Madho, de rehabilitatie van de Shrí Rám Mandir in de stad Ajodhyá in Bhárat (India). Daarbij werden 500 dia’s door de leden van de vereniging aangemaakt. Het evenement werd in meer dan 60 landen, waaronder Saudi-Arabië, de Verenigde Emiraten, Indonesië, Frankrijk, Italië, Duitsland, Amerika, Canada etc. uitbundig gevierd. Met de rehabilitatie van De Shrí Rám Mandir en daarmee de erkenning van de meer dan 5000 jaren oude Sanátan beschaving, is het nieuwe tijdperk van solidariteit, dialoog en ontwikkeling voor elk mens op aarde ingeluid. Langer dan duizend jaren was India het handels- en wetenschappelijk centrum van de wereld. Terwijl in Europa mensen op de brand stapels belanden die durfden te beweren dat aarde rond was, spraken de Bháratiyá wetenschappers (Indiërs) 5000 jaren terug reeds over 9 planeten en konden ze zonder telescopen en andere instrumenten de stand van alle planeten in het heelal bepalen. Terwijl de planeet Pluto door de westerse wetenschappers nog in 1930 per ongeluk werd “ontdekt”. Zelfs Christopher Columbus was op reis naar India toen hij verdwaalde in 1492 en bij de Amerika’s belandde. Niet alleen handelaren bezochten Bhárat maar ook kennisrovers. Die vertaalden de geschriften in Europese talen en claimden de inhoud als hun eigen vindingen. Een goed voorbeeld daarvan is Machiavelli die “schreef “over de democratie. Onlangs nog won India de strijd tegen de Amerikaanse multinational Monsanto. Die had patent aangevraagd op de Ním plant. Terwijl Ním al duizenden jaren door Bhárat wordt verbouwd en in verschillend producten verwerkt. De beroving van Bhárat gebeurde niet alleen materieel maar ook geestelijk. De Shrí Rám Mandir werd rond 1526, samen met nog meer dan 1000 Mandirs, bibliotheken en universiteiten met de grond gelijkgemaakt door Mongoolse barbaren in hun poging alle Bháratiyans (Indiërs) te onderwerpen en ze tot de Islam te bekeren. Behalve geweld, waarbij zij die weigerden zich te bekeren, werden onthoofd, vergrepen ze zich ook aan de vrouwen om hun doel te bereiken. Dit fenomeen herhaalden de Europeanen ook in Zuid-, Midden en Noord-Amerika. Wat de wereld nu als Brazilianen, Colombianen, Argentijnen etc. kent, zijn nazaten van verkrachte en onderdrukte inheemse vrouwen. De Britten die Bhárat op de Mongolen veroverden waren niet minder wreed tegen de Bharatiyans. Die mochten geen voedsel dan alleen grondstoffen produceren voor de Britse industrie. Dat beetje voedsel dat werd geteeld werd hun ook afgepakt om de Engelse heersers en leger te voeden. Bharatiyá “Redie” musus werden/worden betaald om de Sanátan literatuur te vervalsen en alles wat Bháratiyá was/is als minderwaardig te bestempelen. Zo werd wereldwijd, ook op de scholen in Suriname, verkondigd dat de Sanátan beschaving door de zgn. Ariërs uit Perzië (nu Iran) in de Indus Vallei van Bhárat werd gevestigd. Sanátani’s en bekeerde Bháratiyas(moslims) werden tegen elkaar uitgespeeld. Daardoor kon India later ook gesplitst worden in India, Oost- (nu Bangladesh) en West Pakistan. Het zgn. kastenstelsel werd zeer negatief beschreven en ook in de praktijk door de Britten uitgevoerd. Dat, zelfs in de moslimgemeenschap. Tot vandaag gebruiken Europese en Amerikaans imperialisten dat als middel om Bhárat te ondermijnen. Daarin lopen mediahuizen zoals CNN, BBC, The New York Times voorop. Ook China betaalt miljoenen dollars aan lokale journalisten en media huizen om negatieve berichten over Bhárat te schrijven. Echter, zij kunnen door de ontwikkeling van de wetenschap de wereld niet langer misleiden. Niet zo lang terug werd de brug van Shrí Hanumán, van India naar Shrí Lanká, via satellietfoto’s teruggevonden. In Saudi-Arabië zal op kort termijn de Bhagwat Gítá op de lagere scholen onderwezen worden. Terwijl in de UAE een grote Mandir door PM Modi geopend zal worden. Ook in de economie heeft men gezien dat de joint familie zoals dat door de Sanátan Dharm wordt gepropageerd tot maximale ontwikkeling leidt en ontwikkeling brengt voor elk individu. Terwijl het westers kapitalisme leidt tot individualisering, inefficiëntie van kapitaal en kapitaalgoederen en verder verarming van de wereldbevolking op alle fronten veroorzaakt. Met de rehabilitatie van de Shrí Rám (Janmabhúmi) Mandir is daaraan een halt toegeroepen en mag de mensheid zich nu klaarmaken voor dit nieuw tijdperk. Immers Shrí Rám is van iedereen en iedereen mag volgens de SanátanDharm via zijn eigen weg en op zijn manier contact met Hem zoeken en onderhouden. Jai Shrí Rám K.Sukul   Read the full article

[fionainfrankrijk]

Good girls

Onze labrador meiden zijn ‘Good Girls’ met hoofdletters. Het is nog steeds een cadeautje om iedere dag mijn leven met hen te delen.

Zelfs de kleinste meid Pommetje-horle-piep, is een echte Good Girl aan het worden. Ze komt als een kanon aangesjeesd als ze buiten geroepen wordt en doordat ze zo’n aanhankelijk blij ei is vergeef je haar puberstreken. Als je met je 9 maanden je eigen ijsbeer knuffel onthoofd of op de bank springt als we er niet zijn dan valt het mee toch?!

Inmiddels zijn we terug in Nederland en is de zomer voor ons in Frankrijk voorbij. In Frankrijk zijn ze Good Girls want daar zijn het de enige honden in ons dorp die niet blaffen, op de lange autorit op weg naar Nederland zijn het Good Girls want ze geven geen kik, en terug in ons piepkleine huisje ook want daar pakken ze de draad van hun leven probleemloos op. Alles is best en alles is goed wat hen betreft.

In Frankrijk hebben ze geleerd om tijdens de wandeling met de neus op de grond overheerlijke hertenkeutels of zwijnendrollen te vinden en de lekkernij op te eten. Ja, het zijn heuse stofzuigers! In Nederland zouden ze dit missen. Nederland is een schoon land en wild en de sporen ervan vind je niet in de Randstad. Althans, dat was mijn gedachte.

In de week van aankomst was het in Nederland erg warm. Daarom wilde ik m’n Good Girls tracteren op een uitje naar het hondenstrandje in Scheveningen. Samen met ome Frutsel de Norfolk terriër van dochterlief trokken we er op uit. Even later keek ik met lede ogen hoe Biba op het volgeladen strandje een groot stuk plastic met inhoud naar binnen werkte. Hap slik weg! Haar getrainde neus had deze tractatie heel snel in het zand weten te vinden. Wat een knappie he?!

Maar dit was foute boel. Niet lang hierna zat ik met Biba bij de spoedeisende hulp van de Dierenarts. Het stuk plastic moest eruit gebraakt worden en ze had hiervoor een prikje gekregen om de braakneiging op te wekken. Wat was ze misselijk en wat was ik opgelucht toen de boosdoener, een enorme plastic bal, eruit kwam. Haar darmen hadden het niet gered, nee Biba had dit voorval zeker niet overleefd. Ik was dankbaar dat ik het had gezien ondanks het feit dat ik het niet verwacht had op het ‘schone’ Nederlandse strand!

Maar onze grote Good Girl was de volgende ochtend weer volledig zichzelf en gelukkig hebben we op 14 september haar 3e verjaardag kunnen vieren. Een dag ervoor hebben we in Maastricht haar halfzusje Nova gezien en hebben 4 Good Girls heerlijk samen kunnen ravotten, wat werkelijk een genot was om te zien!

Je leven delen met 2 van die kanjers betekent voor mij Geluk. Bij het slechte familie nieuws van laatst hielpen ze me er doorheen en lieten ze me weer lachen. Ik zou niet zonder mijn Good Girls willen zijn!

[joostjongepier]

Wat?   Loth et ses filles (1628) door Orazio Gentileschi, Esther et Assuérus (ca. 1628) door Artemisia Gentileschi, Judith et sa servante (ca. 1612) door Orazio Gentileschi en Judith et sa servante (ca. 1615) door Artemisia Gentileschi, David et Goliath (ca. 1605-1607) door Orazio Gentileschi, Suzanna et les vieillards (1610), Yaël et Siséra (1620) en Judith et sa servante avec la tête d’Holopherne (ca. 1640-1642) door Artemisia Gentileschi

Waar?   Tentoonstelling Artemisia – Heroïne de l’Art in Musée Jacquemart André, Parijs

Wanneer?   13 juni 2025

De directe aanleiding voor mijn weekend Parijs is de tentoonstelling die ik vanochtend ga bezoeken. Musée Jacquemart André eert een kunstenares waar ik grote bewondering voor heb: Artemisia Gentileschi. Niet alleen was het een geweldige schilder, die wat mij betreft Caravaggio naar de kroon steekt (en dat zeg ik als groot Caravaggio-fan niet snel!), ook was het een sterke, zelfbewuste vrouw in een volledig door mannen gedomineerde wereld. Eerder zag ik een tentoonstelling van haar werk in Rijksmuseum Twenthe, nadat Covid mij de Londense expositie door de neus had geboord. Hoewel er enkele déjà vu’s langskomen (waaronder enkele schilderijen van Cleopatra), overlapt het merendeel van de geëxposeerde werken niet met wat ik in Enschedé heb gezien.

In de eerste zaal hangen niet alleen werken van Artemisia, maar ook enkele van haar vader Orazio, waaronder Lot en zijn dochters. Het is zeker geen werk van een slechte schilder, maar vergelijking van dit werk met Esther en Ahasveros van dochter Artemisia laat onmiddellijk zien wie van de twee de betere schilder is. De scène uit het Bijbelboek Esther lijkt eerder de afbeelding van een sprookje dan een bijbelscène. De afgebeelde kleding stamt uit verschillende perioden. De koning is een jonge knul, die als prins zo uit Doornroosje afkomstig lijkt. Koningin Esther valt flauw op een zo theatrale wijze dat het niet zou misstaan in een soapserie. De koning staat op niet minder toneelmatige wijze op van zijn troon om zijn vrouw te hulp te schieten

In een volgende zaal kunnen we het werk van vader en dochter nog beter vergelijken. Naast elkaar hangt twee keer Judith. Het ene schilderij is van de hand van vader Orazio, het andere van dochter Artemisia. Judith is een heldin uit het gelijknamige deuterocanonieke Bijbelboek. De stad Betulia wordt belegerd door de Assyriërs onder leiding van Holofernes. Artemisia trekt met haar bediende Abra naar het legerkamp van de legeraanvoerder en verleidt hem. Als hij, na teveel te hebben gedronken, in slaap valt, hakt Judith hem met zijn eigen zwaard het hoofd af. Beide schilderijen tonen niet, zoals gebruikelijk, de onthoofding maar het moment direct erna. Abra draagt het hoofd van Holofernes. De twee vrouwen luisteren scherp, zich voorbereidend op hun vlucht uit het kamp. Artemisia heeft duidelijk de compositie van haar vader overgenomen, maar haar werk oogt natuurlijker. De gezichtsuitdrukkingen zijn realistischer en de plooien in de kleding van de vrouwen zijn prachtig weergegeven. Artemisia beheerst het caravageske clair-obscur tot in de puntjes. Ook bij vergelijking van deze twee werken wint de dochter het van de vader.

Dit betekent echter allerminst dat Orazio een slechte schilder was. Dat blijkt bijvoorbeeld als je zijn David en Goliath bekijkt. De compositie is prachtig. Het enorme lichaam van Goliath vult vrijwel het hele onderste deel van het schilderij. Op de voorgrond liggen nog de slinger en de steen waarmee de jonge herder de reus heeft geveld. De knaap heeft het zwaard in de aanslag om het hoofd van de gevallen Goliath af te hakken. Het zwaard is haast net zo breed als het schilderij en enorm in verhouding tot de lichaamslengte van David. Goliath probeert vergeefs de slag af te houden. Zijn enorme hand steekt haast uit het doek. Met zijn voeten zoekt David evenwicht om het zwaard met optimale kracht te laten komen. Hij plaatst daarbij zijn  linkervoet op het lichaam van de reus.

De compositie van het werk heeft duidelijk Artemisia’s Suzanna en de ouderlingen, in dezelfde zaal, beïnvloed. Net als David heeft Suzanna haar hoofd naar rechts gewend, terwijl haar handen zich naar links bewegen. Vader en dochter delen niet alleen Bijbelse helden als thema, maar ook stijl en boodschap: het goede overwint het kwade, de zwakke wint van de sterke. Artemisia was nog maar zeventien toen ze dit werk schilderde. Een jaar later zou ze worden verkracht door een collega van haar vader. Het verhaal van Suzanna kreeg daarmee een persoonlijke lading voor de kunstenares.

Esther, Judith, Suzanna. Het zijn allemaal vrouwelijke helden uit de Bijbel die zich verzetten tegen onrecht en onderdrukking. Op de tentoonstelling is ook nog een wat minder bekend voorbeeld van zo’n vrouwelijke bijbelheld te zien, namelijk Jaël. Het werk hing ook op de Artemisia-expositie in Enschedé. Jaël bood de vluchtende aanvoerder van de Kanaänieten onderdak aan. Toen hij uitgeput in slaap viel, sloeg ze een tentharing door zijn slaap (Rechters 5:17-22).

De gender-inversie, waarbij de vrouw de krachtige partij is en de man niet in staat is zich te verdedigen, is een veelvoorkomend thema bij Artemisia. Daarbij schuwt ze het afbeelden van geweld allerminst.

Aan het eind van de expositie komen we nogmaals Judith tegen. Deze versie schilderde Artemisia in Napels, waar ze de laatste vijfentwintig jaar van haar leven doorbracht. Abra knielt om het hoofd van Holofernes in een laken te verpakken, terwijl Judith een kaars uitblaast. Het licht van de kaars creëert een chiaroscuro dat Judiths hoofd, blouse en armen verlicht. Judith luistert oplettend of de kust vrij is. Abra kijkt aandachtig naar haar meesteres. Enkele ogenblikken later zullen beiden met het hoofd van de legerleider verdwijnen in de nacht.

[rotterdamvanalles]

Parkeren aan de Mauritsweg, 7-14 augustus 1969.

Maurits van Oranje (Dillenburg, 14 november 1567 – Den Haag, 23 april 1625), prins van Oranje en graaf van Nassau was stadhouder en legeraanvoerder van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Tot hij in 1618 de titel prins van Oranje erfde van zijn halfbroer Filips Willem, werd hij Maurits van Nassau genoemd.

Maurits bracht zijn jeugd deels door op slot Dillenburg waar zijn oom Jan van Nassau hem opvoedde. Zijn vader Willem van Oranje kon dat niet op zich nemen omdat hij destijds in de Nederlanden was om de Opstand tegen Spanje te leiden. Na opleidingen in Heidelberg en Leiden werd Maurits op zijn achttiende verjaardag stadhouder van Holland en Zeeland. Hij bracht twee jaar door in het Staatse leger voordat hij het opperbevel kreeg. Maurits werd in 1590 stadhouder over de provincies Gelderland, Overijssel en Utrecht.

Als kapitein-generaal voerde hij het leger aan tegen Spanje. Gedurende de Tien Jaren van 1588 tot 1598 behaalde hij onder het politieke leiderschap van de landsadvocaat Johan van Oldenbarnevelt vele overwinningen. Het was een keerpunt in de oorlog en de Spanjaarden werden uit het noorden en oosten van de Republiek verdreven. Op militair gebied was dit succes mede te danken aan de hervormingen die Maurits samen met de Friese stadhouder Willem Lodewijk in het leger doorvoerde. De goede samenwerking met Van Oldenbarnevelt kreeg een deuk toen Maurits tijdens een expeditie op een Spaans leger stuitte: de Slag bij Nieuwpoort. Tijdens het Twaalfjarig Bestand brak er een religieus conflict uit in de Republiek en koos Maurits de kant van de orthodoxe calvinisten (Gomaristen), waarmee hij recht tegenover Van Oldenbarnevelt kwam te staan, met uiteindelijk een machtsovername en de onthoofding van de landsadvocaat tot gevolg. De jaren erna ging het land zowel op bestuurlijk als op militair gebied achteruit. Op 23 april 1625 stierf Maurits in Den Haag.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.