#pielgrzym

[oldsardens]

Wlastimil Hofman - Kobieta z harfą, skrzydło tryptyku Żem był jak pielgrzym…1954

[szkotkaszkotka]

Smutno mi, Boże, dla mnie na zachodzie 

Rozlałeś tęczę blasków promienistą 

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie 

Gwiazdę ognistą 

Jak puste kłosy z podniesioną głową 

Stoję rozkoszy próżen i dosytu 

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową 

Ciszę błękitu 

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Ale przed Tobą głąb serca otworzę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Jako na matki odejście się żali 

Mała dziecina, tak ja płaczu bliski 

Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali 

Ostatnie błyski 

Dzisiaj na wielkim morzu obłąkany 

Sto mil od brzegu, sto mil przed brzegiem 

Widziałem lotne w powietrzu bociany 

Długim szeregiem 

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Żem często dumał nad mogiłą ludzi 

Żem nie znał prawie rodzinnego domu 

Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi 

Przy blaskach gromu 

Ty będziesz widział moje białe kości 

W straż nieoddane kolumnowym czołom 

Alem jest jako człowiek, co zazdrości 

Mogił popiołom 

Więc, że nieznane gotujesz mi łoże 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Kazano w kraju niewinnej dziecinie 

Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie 

Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie 

Płynąc po świecie 

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie 

Anieli twoi w niebie rozpostarli 

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie 

Patrzący — marli 

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże 

Nim się przed moją nicością ukorzę 

Smutno mi 

Smutno mi, Boże

[famousharmonyluminary]

Wieczernik

Gorąco pragnąłem nawiedzić jako pielgrzym to święte miejsce, aby sprawować tu Eucharystię. Tutaj, gdzie Pan Jezus tej nocy, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, ustanowił kapłaństwo służebne i pozostawił nam w swoim Ciele i Krwi pamiątkę swej chwalebnej śmierci... – mówił dokładnie 24 lata temu 23 marca 2000 roku Ojciec Święty Jan Paweł II Wielki w homilii podczas Mszy Świętej w Wieczerniku, gdzie…

[dodiaska]

skot pielgrzym i ramona kwiaty type beat

[krzysztofiwin]

Krzysztof Iwin – „Pielgrzym” 14x14cm (2003) https://iwin.malarstwo.org/pl/pielgrzym-501.html #14cm #14cm #2003r #biele #fiolety #szarości #art #painting #Iwin #KrzysztofIwin #obrazy #galeria #rysunek #rysunkikredka #rysunkigwaszemlubakrylem

[swiatogorcy]

Parafia w Bielsku Podlaskim przyjęła ikonę św. Zofii

Parafia Prawosławna pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Bielsku Podlaskim przyjęła ikonę św. Zofii, księżnej słuckiej, sprawiedliwej.

ZOFIA, księżna słucka, sprawiedliwa (Prawiednaja Sofija, kniażna Słuckaja) była ostatnią księżną ze znanego rodu książąt słuckich i kopylskich, potomków Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda.

Księżna troszczyła się o własne zbawienie i broniła prawosławnej wiary przed wprowadzoną w 1596 r. unią. Wystarała się m.in. o wydanie przez króla polskiego dokumentu zabezpieczającego miejscową ludność prawosławną przed wpływem unii.

Zofia materialnie wspierała monastery i cerkwie, złotymi i srebrnymi nićmi wyszywała szaty dla duchownych, wielokrotnie jako pielgrzym odwiedzała lokalne parafie. Słuck, gdzie mieszkała, był w tym czasie centrum prawosławia na ziemiach białoruskich.

Księżna Zofia zmarła 19 marca 1612 r. podczas pierwszego porodu, mając dwadzieścia sześć lat. Nie przeżyło go również dziecko. Była ostatnim członkiem swojego rodu. Obecnie relikwie świętej znajdują się w soborze Świętego Ducha w Mińsku. Na Białorusi jej kult jest największy.

W ikonografii święta przedstawiana jest jako młodziutka kobieta, zwykle w ciemnych książęcych szatach, z białą chustą spadającą na ramiona spod książęcej czapy. Dłonie ma zazwyczaj złożone na piersi w modlitewnym geście. Jest jedną ze stałych postaci występujących na ikonach "Soboru świętych białoruskich".

Imię Zofia pochodzi od greckiego słowa sofia - "mądrość".

[savyir-genesizz-the-wizard]

This might or may not be a hot take but Pielgrzym by T.Love is literally the same vibe as Soldier, Poet, King by The Oh Hello's

[naukikatolickie]

Homilie Biskupa Leona Rednera - Zbiór Niesamowitych Kazań na konkretne Niedziele.

Niniejsza publikacja obejmuje wybór tekstów z pisma „Pielgrzym” z 1890 roku od pierwszej niedzieli po Nowym Roku do świąt Wielkiej Nocy. Czytelnik znajdzie tu przede wszystkim teksty Ewangelii oraz homilii, ale też list biskupa chełmińskiego do wiernych, do którego dołączone zostały ustawy postne dla diecezji. Wybór kończy opis obchodów Wielkiego Tygodnia w Rzymie Podług opisu z roku…

[orange-photoproject]

"Statek jest bezpieczniejszy, gdy kotwiczy w porcie, nie po to jednak buduje się statki." - Paulo Coelho, Pielgrzym

[arekmiodek]

JESZCZE NIE

Zasłuchany w serca swego bicie Ukryty w cieniu swego ducha Leci wolno jak ptak po błękicie, Może Bóg modlitwy wysłucha?

Tam na rozdrożu życia niepewnie Stanął nagle przepojony trwogą, Zmęczony, samotny, płaczący rzewnie, Spojrzał i widzi, że nie ma nikogo!

Znowu sam przez życie iść musi Jak pielgrzym obciążony grzechem, Samotność jak pętla powoli dusi, Wspomnienia tylko powracają echem.

Wstecz spogląda już z tamtej strony, Anioł w bieli jego zapał studzi; Słuchaj! Jeszcze nie opadły zasłony! Przytulił go do serca i ciepło obudził…

Wiersz "JESZCZE NIE" (Arkadiusz Miodek)

[beztchnienie]

Juliusz Słowacki

"Hymn o zachodzie słońca na morzu"

Smutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie

Rozlałeś tęczę blasków promienistą;

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie

Gwiazdę ognistą…

Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,

Smutno mi, Boże!

Jak puste kłosy z podniesioną głową,

Stoję rozkoszy próżen i dosytu…

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,

Ciszę błękitu.

Ale przed Tobą głąb serca otworzę:

Smutno mi, Boże!

Jako na matki odejście się żali

Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,

Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali

Ostatnie błyski,

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,

Smutno mi, Boże!

Dzisiaj na wielkiem morzu obłąkany,

Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,

Widziałem lotne w powietrzu bociany

Długim szeregiem.

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,

Smutno mi, Boże!

Żem często dumał nad mogiłą ludzi,

Żem nie znał prawie rodzinnego domu,

Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi

Przy blaskach gromu,

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę,

Smutno mi, Boże!

Ty będziesz widział moje białe kości,

W straż nieoddane kolumnowym czołom;

Alem jest jako człowiek, co zazdrości

Mogił… popiołom.

Więc, że nieznane gotujesz mi łoże,

Smutno mi, Boże!

Kazano w kraju niewinnej dziecinie

Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie

Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,

Płynąc po świecie.

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,

Smutno mi, Boże!

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie

Anieli twoi w niebie rozpostarli,

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie

Patrzący — marli.

Nim się przed moją nicością ukorzę,

Smutno mi, Boże!

[tuitam]

Skała Pielgrzym.

[rp-kat]

Braquemard

2001

Thrash'em All  #5

[needmydarkness]

Nigdy nie aresztowano nikogo z powodu morderstwa; ludzi aresztuje się dlatego, że go porządnie nie zaplanowali.

Terry Hayes “Pielgrzym” 

[ksiendzu]

#droga #cel #pielgrzym #sentirecumecclesia (w: Parafia św. Jadwigi w Zabrzu) https://www.instagram.com/p/CSztt-oIPg1/?utm_medium=tumblr

[thecrimsoncorvus]

Mijam piekło, mijam raj

Mijam królestwa tego świat