#poortwachter

[jurgenameen]

194, 2, berouw

Zou je berouw kunnen hebben bij het openen van het boek van de liefde?

Wat is de voorstelling van het leven?

Ik ken de traan en het verdriet

Maar toch iets zegt ga door ga door

En de kraan gaat door met druppelen

De ogen staan open en helder

Maar toch die stemmen van mijzelf

Wie kent ze niet die poortwachters!

Bescherming mmmmm tegenwoordig denk ik er anders over

De man eet zijn aardbei

De vrouw de perziken

Het hoofdstuk misleiding is echt spannend

Tranentrekker voor de ziel

Leermoment is de volgende leraar

Dat ben ik zelf zegt de dokter

De jongen eet een peer

Het meisje pelt de mandarijn

Ze schommelen zich fijn

Blijf dat zo

-copyrights Ameen 2024-

[certifieddudette]

Bro ik zit hier in de trein in goes en er stappen fucking bossche carnavallers in like waar de fuck heb je het over? Bosschers in goes tijdens carnaval? Echt dus niet. No way José.

Bitchasses verkleden zich zodat ze nie opvallen tussen de echte brabos en limbos bro lieveschat schatteboutje dat je onder de rivieren zit betekent niet dat je 'n carnavallert bent 😤😤😤

Je kan zeggen over gatekeepen wat je wil maar ik gaslicht poortwacht meidenbaas hullie allemaol terug euver de moas, OOK DE SUSSY ZEEUWEN 😤😤😤😤😤😤😤😤😤

[devosopmaandag]

Het ontmoeten van een vreemde

Aan de westgrens van het oude China houdt een poortwachter een oude man tegen. Hij begrijpt dat de man een wijze is die uit teleurstelling niet gehoord te worden zijn land wil verlaten. De poortwachter haalt hem over om zijn ideeën op papier te zetten, voor ze verloren zullen raken. Aldus, zegt de legende, zette Lao Zi zich neer en schreef wat later de Tao Te King zou heten, een boek dat tweeduizend jaar later nog gelezen wordt. Een toevallige ontmoeting die zijn schaduw eindeloos ver vooruit wierp.

Iedereen heeft toevallige ontmoetingen, en niet zelden vinden ze een vaste plek in het geheugen als zo'n ontmoeting met een vreemde leidt tot een gesprek, soms zelfs zonder dat. Ik herinner me de Letse kunstenaar Leonards Laganovskis met wie ik een slaapcoupé deelde in de trein van Berlijn naar Riga, de naamloze Braziliaanse vrouw in de trein van Parijs naar Amsterdam, de tweedehandsboek-handelaar Bill Smith in Edinburgh, die me later boeken als cadeaus stuurde, de volkomen onverwachte ontmoeting met de opgebaarde vrouw in een lege St. Nicholas Church op het eiland Tresco.

Vriendin en galeriehouder M vroeg me of ik een mij onbekende jonge Chinese kunstenaar wilde ontvangen, gewoon voor een gesprek. Ik zei onmiddellijk ja en vroeg hem, via haar: een tekstfragment mee te nemen, een beeld (beide niet van hemzelf) en een object. Ik besloot niet zijn website te bezoeken maar de ontmoeting open tegemoet te treden. H.Z. verscheen, een elegante jongeman met lang zwart haar en een bril. Hij keek nieuwsgierig en afwachtend toen hij binnenkwam en overhandigde mij een emmertje met blauwe bessen, een geschenk dat ik zeer waardeerde. Drie uren zouden we praten, hij vooral. Het viel mij onmiddellijk op hoe rijk zijn Engels was. Zijn zware accent maakte dat ik nog aandachtiger luisterde. Zijn grootouders waren boeren, zijn ouders hadden weinig scholing gehad. De transormatie die hij doormaakte, binnen luttele jaren, is enorm. Hij stuurde zijn ouders een video van zijn allereerste performance ooit. Voor even konden zij een blik werpen in de onbereikbare wereld van hun zoon. Hun reacties waren zowel aandoenlijk als ontroerend. Zelfverwezenlijking vraagt nu eenmaal een hoge prijs, kunstenaar worden een nog hogere.

H. koos het beroemde schilderij met het bruidspaar van Chagall, zwevend hoog boven een dorpje. Het object was een gekregen klein hart van ongebakken klei met een gat erin. Ik kon aan het einde van ons gesprek die twee dingen niet anders zien dan de uitdrukking van een verlangen naar verbinding, misschien ook liefde. Voeg daarbij nog een strofe uit een gedicht van Wisława Szymborska dat hij in een Engelstalig boek over Nan Goldin vond:

…. The little soul roams among those landscapes, / dissappears, returns, draws near, moves away, / evasive and a stranger to itself, / now sure, now uncertain of its own existence, / whereas the body is and is and is / and has nowhere to go.

Na afloop bedankte hij mij voor onze ontmoeting, en ik bedankte hem.

[magheteenonsjeminderzijn]

Rond 10.40 kom ik mijn bed uit. Ik besluit niet te ontbijten omdat ik om 12 uur een lunchdate heb met Tanja bij het Rechthuis in Uithoorn.

Tanja ben ik een maand geleden bij CSU weer tegen het lijf gelopen na ruim een jaar radiostilte. Tanja is behoorlijk ziek geweest vorig jaar. Ze heeft een nieuwe variant Corona gehad (overtuigd Wappie, en nooit gevaccineerd) incl. een dubbele ontsteking en is enorm afgevallen. Ik schrok ook toen ik haar na lange tijd weer zag. We besloten weer eens te gaan lunchen en dat is dus vandaag.

Het was weer als vanouds gezellig. Ze was lekker druk, veel te vertellen vooral over al het daten dat ze de afgelopen jaren heeft gedaan. Ik overdrijf niet als ze wel met een mannetje of 10-15 heeft gedate. En de een is nog een grotere loser dan de andere. Ze trekt het wel aan. Dus misschien moet ze haar pijlen toch op een ander soort man gaan richten.

Ik bestel een salade carpaccio ossenhaas. Erg lekker! 🤤

Rond 15 uur gaan we weer huiswaarts nadat er eerst weer nieuwe wc foto’s zijn gemaakt 😅

Terwijl ik ging lunchen met Tanja is Marcel even gaan buurten bij zijn moeder.

Als ik weer thuiskom vindt Marcel het leuk om even bij de sneltram te kijken die sinds gisteren officieel rijdt van Uithoorn naar Amsterdam Zuid. We pakken de fiets en rijden naar restaurant Het Spoorhuis. De tram staat er al dus we stappen meteen in. Het is druk in de tram!

We stappen bij Poortwachter uit en lopen even naar Francis om naar haar nieuwe elektrische fiets te kijken maar ze is niet thuis. Ik maak bij haar voordeur dan wel de foto van mijn ogen want dat heb ik vandaag nog niet gedaan.

Onder het mom van elke dag een beetje beter en rustiger zullen we maar zeggen.

Als we weer teruglopen naar het station komt er een videocall van Francis. Ze is bij Elly, even na het werk met haar nieuwe fiets naar haar moeder gereden dus daarom is ze niet thuis.

We stappen weer in bij Poortwachter.

Als we weer uitstappen bij Het Spoorhuis gaan we nog even op het terras wat drinken. De kussens voor de loungebank worden speciaal voor ons neergelegd dus Marcel gaat meteen over tot lounge stand als we gaan zitten. Ik neem een cola zero en Marcel een biertje.

Na het drankje fietsen we weer huiswaarts en gaan we in de overkapping zitten en wat tv kijken.

Om 19 uur ga ik een Greenchef recept maken: volkoren wraps met vega gehakt en groenten. Ik maak er 4 voor Marcel en 2 voor mijzelf.

Daarna is er volop in het nieuws dat Biden zich (eindelijk) terugtrekt dus dat volgen wij ook even.

[stripweb0]

"Strips: onderzoek naar de lagen van creativiteit en expressie"

Strips vertegenwoordigt in essentie een fascinerende weg van creativiteit en expressie, vaak ingekapseld in beknopte kaders van visuele verhalen. Deze beknopte verhalen, die doorgaans in opeenvolgende panelen worden gepresenteerd, zijn een alomtegenwoordige vorm van artistieke expressie geworden, die culturele en taalkundige grenzen overstijgt. Of het nu om stripverhalen, graphic novels of webcomics gaat, strips bieden een unieke mix van visuele en verhalende elementen die het publiek boeien en een breed scala aan emoties oproepen.

Een van de meest herkenbare vormen van strips is het stripverhaal, een medium dat al tientallen jaren floreert in kranten, tijdschriften en online platforms. Van de grillige strips capriolen van personages als Charlie Brown en Garfield tot het tot nadenken stemmende sociale commentaar van werken als 'Calvin and Hobbes' en 'Doonesbury': stripverhalen hebben een onuitwisbare stempel gedrukt op de populaire cultuur. Door middel van slimme dialogen, expressieve illustraties en inventieve verteltechnieken distilleren stripverhalen complexe thema's en ideeën in hapklare vignetten die resoneren met lezers van alle leeftijden.

Grafische romans, een uitgebreidere vorm van sequentiële kunst, bieden een diepere verkenning van de mogelijkheden voor het vertellen van verhalen binnen het domein van strips. Deze werken in langer formaat combineren de visuele rijkdom van strips met de verhalende diepgang van traditionele literatuur, waardoor meeslepende werelden en complexe karakters ontstaan die lang nadat de laatste pagina is omgeslagen in de hoofden van de lezers blijven hangen. Van de epische saga van 'Maus' tot de introspectieve overpeinzingen van 'Persepolis', graphic novels verleggen de grenzen van het medium, dagen conventies uit en herdefiniëren de relatie tussen tekst en beeld.

In het digitale tijdperk zijn webcomics uitgegroeid tot een dynamisch en toegankelijk platform voor makers om hun werk met een wereldwijd publiek te delen. Met de opkomst van sociale media en online publicatieplatforms kunnen kunstenaars de traditionele poortwachters omzeilen en rechtstreeks in contact komen met lezers, waardoor levendige gemeenschappen rond hun creaties ontstaan. Webcomics omvatten een breed scala aan genres en stijlen, van levensechte humor tot epische fantasy-avonturen, die het uitgestrekte en eclectische landschap van de menselijke ervaring weerspiegelen.

Wat strips onderscheidt als vorm van artistieke expressie is hun vermogen om complexe ideeën en emoties over te brengen door middel van beknopte visuele verhalen. Elk paneel fungeert als een microkosmos van narratieve mogelijkheden en nodigt lezers uit om de gaten tussen frames op te vullen en hun verbeelding te betrekken bij het interpretatieproces. Of het nu gaat om het gebruik van visuele metaforen, slimme woordspelingen of subtiele gebaren, strips hebben de unieke kracht om in gelijke mate gelach, tranen en introspectie op te roepen.

Bovendien hebben strips het potentieel om taalkundige en culturele barrières te overstijgen en universele thema's en emoties aan te spreken die resoneren met het publiek over de hele wereld. Door de universaliteit van beeldtaal kunnen kunstenaars ideeën en ervaringen communiceren die de beperkingen van alleen woorden overstijgen, waardoor empathie en begrip bij een divers publiek wordt bevorderd.

Concluderend vertegenwoordigen strips een rijk scala aan creativiteit en expressie, waarbij visuele en verhalende elementen samenkomen in een naadloos tapijt van verhalen vertellen. Of het nu gaat om stripverhalen, graphic novels of webcomics, strips bieden een venster op de grenzeloze verbeeldingskracht van kunstenaars en de gedeelde ervaringen van de mensheid. Terwijl we de lagen van creativiteit en expressie binnen dit dynamische medium blijven verkennen, ontdekken we nieuwe diepten van betekenis en mogelijkheden die ons leven verrijken en onze perspectieven verbreden.

[keynewssuriname]

De Cruciale Rol van Persvrijheid in Suriname: Een Terugblik en Vooruitblik van de Surinaamse Partij van de Arbeid

In de schaduw van de Internationale Dag van de Persvrijheid reflecteert de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) op een verleden, getekend door onderdrukking en geweld tegen journalisten. De jaren 80, met name 1982, staan gegrift in ons collectief geheugen als duistere tijden waarin journalisten werden geïntimideerd, onderdrukt en zelfs vermoord vanwege hun moedige pogingen om de waarheid aan het licht te brengen. Aanvallen op mediahuizen waren schering en inslag, een sombere herinnering aan de gevaren die gepaard gaan met het uitoefenen van journalistiek in een klimaat van onderdrukking. Helaas constateert de SPA dat zelfs na het einde van dit tijdperk van openlijke repressie, het beroep van journalist nog steeds onder druk staat. Het verzamelen van informatie is vaak een gevaarlijke onderneming, met journalisten die regelmatig worden blootgesteld aan intimidatie en geweld. Het streven naar waarheid en transparantie wordt bemoeilijkt door obstakels die worden opgeworpen door diegenen die de waarheid liever verborgen houden. Een van de cruciale stappen die de SPA graag zou zien, is de implementatie van een wet op de openbaarheid van bestuur. Deze wet zal journalisten in staat stellen om gemakkelijker toegang te krijgen tot de informatie waar ze recht op hebben, zonder het risico te lopen op represailles of tegenwerking. Het is essentieel dat journalisten vrij zijn om hun werk te doen zonder angst voor repercussies. Op deze dag van erkenning en solidariteit willen wij als SPA alle mediawerkers feliciteren en onze steun betuigen aan hun nobele streven naar waarheidsvinding. De rol van de pers binnen een democratie kan niet worden overschat. Het is de waakhond van de samenleving, de poortwachter van de waarheid en de stem van degenen die geen stem hebben. Persvrijheid is dan ook van cruciaal belang voor een volwaardige democratie. Read the full article

[regioonlineofficial]

Uithoorn - De dienstregeling van de Uithoornlijn, die vanaf 21 juli 2024 gaat rijden, is bekendgemaakt door de Vervoerregio. Ook is bekend wat het effect is van de tramlijn op de buslijnen in de regio.  De Uithoornlijn, die officieel de Amsteltram gaat heten, rijdt als tramlijn 25 van Uithoorn Centrum via Amstelveen-Westwijk naar Amsterdam-Zuid. Frequentie in dienstregeling Er wordt gereden met dubbele tramstellen, die overdag iedere 10 minuten vertrekken. In de vroege ochtend (06:00 tot 07:00 uur) en de avond (na 19:00 uur) vertrekt de tram ieder kwartier. Tussen 05:00 en 06:00 uur in de ochtend rijden enkele vroege ritten ongeveer op de tijden van de huidige busverbinding volgens de dienstregeling. Busverbinding naar Amsterdam Al bij de start van het project is afgesproken dat concurrerende busverbindingen tussen Amsterdam en Uithoorn worden opgeheven. Dit zijn de lijnen 347, 348 en 358. Lijn 357 van Aalsmeer busstation naar de Elandsgracht in Amsterdam blijft wel rijden en gaat van 4 naar 8 keer per uur overdag. Een deel van de bussen van lijn 357 gaat bovendien doorrijden naar Kudelstaart, in ieder geval 4 keer per uur. Dat is twee keer zoveel als nu. Lijn 174 van Uithoorn Amstelplein – Amstelveen rijdt niet meer via de wijk Legmeer, maar via de wijk Zijdelwaard naar het ziekenhuis en busstation in Amstelveen en vice versa. Deze lijn zal altijd 2x per uur rijden. In de spits wordt een extra bus ingezet om de 174 te versterken: dat is de 274. Reizigers met tram 25 uit Uithoorn richting Amstelveen Centrum kunnen straks op drie plekken overstappen op een bus: Sacharovlaan, Poortwachter en Ouderkerkerlaan. Samengevat  De lijnen 347, 348 en 358 worden opgeheven; Lijn 357 rijdt vaker, soms naar Kudelstaart; Lijn 174 rijdt via Zijdelwaard in plaats van Legmeer en Lijn 274 gaat in de spits bus 174 versterken. Meer informatie Heeft u vragen over de Uithoornlijn? Op de website www.uithoornlijn.nl vindt u meer informatie over het project. U kunt ook mailen naar info@uithoornlijn.nl. Voor meer informatie over de dienstregeling van lijn 25 kunt u terecht bij het GVB. Voor informatie over de bussen kunt u zich tot Connexxion wenden.

[evamels]

NXT museum UFO – Unidentified Fluid Other

Hoe balanceren we tussen virtuele en fysieke werelden? Wat is er allemaal mogelijk wanneer we de vaste grenzen van de fysieke wereld loslaten?

De kunststroming 'surrealisme' zag het licht tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, te midden van en grieppandemie (Influenza). In een traumatische tijd leek de stroming voort te komen uit escapisme of ontkenning, maar het liet vooral het potentieel van de geest zien om de diepere werelden in onszelf te verkennen. De kunstenaars van toen schilderden vervormde figuren in dromerige landschappen om het sterfelijke lichaam te overstijgen. Nieuwe technologieën doen nu hetzelfde voor ons, in een tijd waarin 'fake news', complot denken, oorlog en de pandemie ons culturele bewustzijn beinvloeden. We verliezen vertrouwen in instituten en bestaande normen, waardoor social activistische bewegingen ruimte krijgen. Dit triggert kunstenaars 100 jaar later om terug te keren naar de surrealistische erfenis van toen. Met één verschil: dankzij het gebruik van technologie worden deze kunstenaars niet meer gehinderd door de beperkingen van het canvas, hebben ze en bijna oneindig bereik en zijn ze in staat om een vloeibare toekomst te creëren.

Tijdens het isolement van de lockdown hielden kunstenaars zich bezig met geavanceerde virtual reality-technologie en CGI om nieuwe werelden te bouwen en te bewonen. Deze nieuwe, virtuele wereld bood ruimte om ritueel gemaskerd te dansen en verbinding te maken, terwijl COVID-19 het sociale leven in de openbare ruime onderbrak. Hierbij gebruikte ze software die eerder alleen beschikbaar was in Hollywood. Ze bouwen buitengewone plekken waar we opnieuw met elkaar in contact kunnen komen, nieuwe gemeenschappen vormen, helen en plezier hebben. Sommige nieuwe, vreemde entiteiten (’xenos') - die deze werelden bewonen - zweven nog in het ongewisse, terwijl andere worden verhandeld als NFT's. Deze digitale ruis van figuratieve en psychedelische kunst omringt ons, maar wat zegt het over de mensheid, ons verleden, onze culturen en het najagen van kennis?

Mensen zetten al millennia lang mythen in om antwoorden te verzamelen op onze belangrijkste vragen. Deze 'hyperealiteiten’ zitten vol bovennatuurlike wezens - van Narcissus uit de Griekse mythologie tot de 'machine elfen' die al velen van on hebben ontmoet op psychedelische reizen. Terwijl de vragen al die jaren hetzelfde zijn gebleven, zoeken we de antwoorden inmiddels op andere plaatsen. Ooit kwamen we samen rond een vuur, nu zijn het de pixels op onze schermen die ons toevluchtsoord zijn voor verhalen. Gezichtsfilters, digitale maskers en body-trackingtechnologie geven ons toegang tot het virtuele kampvuur van de toekomst. Deze bijna oneindige realiteit kent nieuwe kansen, maar ook nieuwe dilemma's.

Zullen de digitale wezens van UFO - Unidentified Fluid Other ons welkom heten, als poortwachters van de Metaverse, of verbloemen ze en duistere waarheid door ons als Sirenen naar binnen te lokken?

Ksawery Kirklewski

Ieder moment dat je technologie gebruikt - of er zelfs maar in de buurt komt - neem je deel aan actief en passief uploaden van data. Wanneer je je telefoon ontgrendelt of je foto's beheert, wordt je telefoon een gegevensstroom. ‘ENTER' is een opdracht aan ons toetsenbord, een interface die zegt: "vooruit". In dit kunstwerk word ook jij een datastroom. Met hulp van buitenzintuiglijke hulpmiddelen, zoals infrarood, registreert dit kunstwerk jouzelf, berekent het je afmetingen en verleidt het je om jezelf op uitvergrote schaal te zien.

Technologie is steeds minder zichtbaar: schermen en telefoons zijn dunner dan ooit en telefoonpalen begraven we diep onder de grond. De kronkelende kabels op deze vloer herinneren je aan deze verborgen infrastructuur - een massa draden die zichzelf herschikt in een scherm. De beelden die dit kunstwerk produceert, brengen je terug naar vroeger, toen lagere resoluties niet meer dan gestileerde versies van de werkelijkheid konden maken en je je verbeeldingskracht moest gebruiken voor een compleet beeld. Terwijl jij wordt omgezet in gegevens, veroorzaken je acties en waterval aan feedback. 

Jouw reflectie wordt verstoord door beelden van videogames in de jaren'80, terwijl je bewegingen ervoor zorgen dat de audio reageert op je aanwezigheid. Het geluidssysteem van Arkadiusz Krupinski reageert als een instrument, waarbij elke geluidslaag met jou in verbinding staat. Onze handelingen veroorzaken storingen en modulaties in de compositie. Ieder bezoek is uniek en slechts een van de vele mogelijke configuraties. Zo creeer je met iedere ontmoeting een nieuwe versie van jezelf in een oneindig mulitversum.

Even voel jij je gezien, je bestaan bevestigd door de industriele tonen die aanzwellen. De gegevens worden van je digitale essentie gelend - voordat de lichten wegglippen naar een plek buiten het zicht. Door de uitnodiging voor 'ENTER' te accepteren, offer je jouw lichaam op om het cyber-organisme te voeden en versmelt je met het virtuele object van LED draden. Wanneer individuen tot data kunnen worden verpakt, worden ze een extraheerbare hulpbron: er ontstaat een virtuele dubbelganger die door conglomeraten kan worden verhandeld. Deze paranormale ander wordt vaak genoemd in fictie en mythen: als een spookachtige tweeling en een duster voorteken van wat komen gaat.

Jacolby Satterwhite

Over the course of her life Jacolby Satterwhite’s mother Patricia Satterwhite (who is herself an artist) created thousands of drawings – mostly diagrams of household machines and devices. As his mother’s schizophrenia progressed, Jacolby noticed these drawings evolve from functional, realistic structures – to abstract, poetic gestures. Birds in Paradise by Jacolby Satterwhite, gathers and transforms his mother’s drawings into energetic worlds and scenes – soundtracked by music that samples her a cappella singing. Jacolby approaches creating these worlds through the lens of Afro-Futurism (an effort to create science-fiction that incorporates African-American experiences, so that the black-diaspora might be reconnected with their ancestry). Ambiguity is important in this artwork – is this heaven or the apocalypse?

Audrey Large

The Waters In Between' van Audrey Large torent hoog boven je uit en druipt van verwrongen elegantie. Het is tegelijk een barokke fontein, amorfe gel en 4D-object dat drift in de 3D-ruimte. Deze onmogelijke totem likt maar half echt. Het is alsof een slecht getimede bries het terug naar zijn eigen wereld kan blazen. De sculptuur is gebouwd met behulp van CGI-software die normaal gesproken wordt gebruikt om structurele modules te ontwerpen. Het resultaat een vertaling van een vertaling - een export van een compressie, fysiek gemaakt door middel van een 3D-afdruk waarvan de afzonderlijke modules zijn samengevoegd. Van een object afhangt van hoe het wordt aangetroffen - elke nieuwe ontmoeting stapelt zich op de laatste. Omdat deze ontmoetingen het object opnieuw definiëren, gelooft ze dat “je niet moet focussen op wat echt is, wat niet, wat het origineel is, of wat de bron is [-], maar dat we met het feit moet leren omarmen dat materie, entiteiten en identiteiten fluide zijn."

The Fabricant

Dit zijn de kledingstukken, maskers, gezichtsfilters en hoofdtooien van digitaal modehuis The Fabricant. Zij willen je niet analoog aankleden, maar digitaal - en op die manier een mode renaissance creëren, waarin een verschuiving plaatsvindt naar gedemocratiseerde digitale trends en nieuwe, gedecentraliseerde economieën die op de blockchain leven. In hun visie werken artiesten uit alle hoeken van de wereld in realtime samen, verkopen ze hun eigen collecties buiten de reguliere markten en worden ze beloond met online commissies en digitale activa. Op deze manier kunnen creatievelingen het mode-etablissement van machthebbers - die ons goederen verkopen die alleen maar verloren gaan - omzeilen. Bevalt een outfit je, hou hem dan. Niet jouw smaak? Dan overschrijf je simpelweg het bestand, in plaats van dat je de look naar naar de vuilstort stuurt.

[regiowestfriesland]

Zes personen beroven man Risdammerhout in Hoorn, politie zoekt getuigen

Zes personen beroven man Risdammerhout in Hoorn, politie zoekt getuigen

Hoorn – Een zestal personen heeft zondagavond rond 19.45 uur een man beroofd in de Risdammerhout in Hoorn. Het slachtoffer fietste door het park en werd door een groepje mannen tegen gehouden. De belagers stopten de man en hielden hem vast in de Risdammerhout ter hoogte van de Poortwachter. Ze ontnamen hem zijn spullen en liepen daarna in verschillende richtingen weg. SignalementDe verdachten…

[chitradraws]

[heleentje]

The people in Schemermeer are suddenly aware of the Night Watch’s true identities. 

What is Nachtwacht?

Subbing master list

Subbing notes:

One right off the bat: the original title of this episode is “Kerberus, de poortwachter.”

That combination of Greek and Latin spellings was like nails on a chalkboard to me, so I decided pretty quickly it was going to be either Kerberos or Cerberus. Since the show mostly draws on Latin for inspiration, I went with Cerberus.

The birthday song they sing for Vlad, as you can hear, is not Happy Birthday. While that one does get sung in the Dutch language area, the one they sing in the episode is a well-known one called Lang zal hij/zij leven (long shall he/she live). Since a literal translation would mean nothing to most of you, I translated it as the more common Happy Birthday.

The original song goes like this:

Lang zal hij leven Lang zal hij leven Lang zal hij leven in de Gloria In de Gloria In de Gloria

Long shall he live Long shall he live Long shall he live in the Glory In the Glory In the Glory

(There might be something ironic about singing this song for a vampire, but I’m not sure this show is smart enough for that.)

Whoever came up with Vega’s Spanish title was clearly going for something like ‘Expert on Everything’ but missed the mark by about fifteen miles.

Episode notes:

Sacha and Helena are clearly the real MVPs here.

If only for that, I really like this episode. Sacha has consistently proven to take any monster reveal in stride and immediately look for ways to help her friends, and nowhere is it clearer than in this episode. I also adore her glee at the idea of the Watch and her immediate acceptance of it.

Helena is a lot more skeptical but also quite concerned about the Watch and willing to give them the benefit of the doubt when the rest of the village is quite literally calling for their blood. And when it comes down to it, she’s the one with the initiative and authority to shut everyone else up.

I get the feeling that Cooper would have broken through the mind control as well given sufficient time and I’m kind of sad it didn’t happen, but there wasn’t enough room for that in the episode.

The lore here is interesting even though I don’t care much for the monster itself (those pants look exceedingly uncomfortable). They’ve hit their stride and they’re really getting their lore and backstory together in the fourth season and the movie, and I’m greatly enjoying that.

Also, Helena and Vlad are my BroTP forever and ever amen.

[feliksvg]

Thuis

Mijn huis

Mijn ouderlijk huis

Mijn jarenlange

Thuis

Het voelt

Niet meer

Als een woning

Om in te wonen

Meer een gevangenis

Met poortwachters

En de rest van de wereld

Als een vrijheid

In de ochtend mag ik weg

Naar school

Mijn enige

Ontsnap

Maar in de avond

Voel ik me misselijk

Door al dat

Poortgewacht

Dit huis

Een ouderlijk huis

Mijn jarenlange

Tehuis

[adhd4me]

#NOFILTER

Een uitdrukking die op social media een heel andere betekenis heeft als in het brein van een adhd-er.

Zoals in het plaatje is er geen filter in mijn brein dat filtert waar het mee bezig moet zijn. In een sessie van psycho-educatie werd mij eens een voorbeeld gegeven van een karavaan van 15 vrachtwagens. Ze hadden allemaal de zelfde eindbestemming. Aan de eindbestemming stond een poortwachter die besloot wat wel en niet naar de eindbestemming moest. Zo gaat het ook in een neuro typical brein. Alleen de weg naar de eindbestemming toe maakt het verschil. Mijn karavaan vertrekt met 15 wagens. Na een kilometer gaan er 10 links en de andere 5 gaan rechts. Er sluiten zich 10 vrachtwagens aan bij de 10 die links gingen. Elke vrachtwagen staat voor een gedachte/gebeurtenis/prikkel/herinnering. De 5 vrachtwagen die rechts gingen maken een tussenstop en wanneer ze weer vertrekken blijven er 3 achter (meestal vrachtwagens met belangrijke lading, een afspraak, een verjaardag of een belangrijke to-do) en er sluiten er weer tien anderen aan omdat het kan. Inmiddels zijn er dus 32 vrachtwagens onderweg naar de eindbestemming. Vlak voor de poortwachter is er nog een parkeerplaats, waarbij alle gedachten die niet van belang zijn geparkeerd staan. Doordat het er druk is gaan alle vrachtwagens door elkaar. Hier ontmoeten alle vrachtwagens elkaar! Een gezellige boel, maar de 32 vrachtwagens die onderweg zijn naar de poortwachter raken elkaar kwijt. Ze vinden nieuwe vrachtwagens en laten oorspronkelijke vrachtwagens achter op de parkeerplaats. De karavaan die uiteindelijk vertrekt is groter dan toen deze aankwam op de laatste parkeerplaats. Hij is verdubbeld namelijk 64 vrachtwagens. Waarbij de oorspronkelijke 15 vrachtwagens niet allemaal meer mee kunnen komen.

Ze komen luid toeterend aan bij de poortwachter (het filter) van mijn brein. De poortwachter heeft een paklijst voor 15 vrachtwagens, maar doordat het er nu 62 zijn die luid en ongeduldig allemaal tegelijk aankomen weet hij niet welke wel en welke niet door mogen. Hij laat ze allemaal door, tegelijk. Resultaat? Complete chaos. De vrachtwagens die de meest heftige emotionele lading hebben overheersen de vrachtwagens die stilletjes meerijden. Heftige emoties als vrolijkheid, verdriet, blijheid, boosheid, onrust en alles door elkaar. Mijn brein moet vervolgens 10 x zo hard werken als een neuro typical brein. Want wat moet waar? En dat gaat nogal eens fout. Waardoor ratio en redelijkheid verdwijnen. Reageren vanuit emotie is daardoor een eerste reactie.

Bij een “normaal” brein met een werkende poortwachter weet deze welke vrachtwagens wel en welke niet verder mogen. Hij filtert de juiste vrachtwagens van de rest, en kan ze daardoor ook nog vertellen waar in het brein ze vervolgens moeten zijn.

Wanneer alles gaat zoals het hoort en er voldoende rust is kan mijn brein deze karavaan wel aan. Mijn brein werkt immers altijd 10 keer harder, dus heeft een conditie van heb ik jou daar. Maar… als er weinig rust is, veel aan de hand en er geen tijd is om te ontspannen, dan loopt het fout. De karavanen blijven komen en het wordt drukker en drukker. Ik mis afspraken, vergeet dingen, ben prikkelbaar en mijn lontje is korter dan ooit te voren. Tot het te druk is, en de emmer overloopt. Het water dat over de rand gaat uit zich in tranen. Tranen die ik niet kan stoppen. De poortwachter neemt ontslag en alles kan naar binnen.. en komt ook harder binnen. Geluiden, beelden, details die normaal niet eens opvallen. Maar ook opmerkingen, blikken van mensen, het slaat mijn zelfvertrouwen knock out en maakt de baan vrij voor onzekerheid en twijfel. De kracht die ADHD mij normaal gesproken geeft, die kracht wordt dan door mijn brein gebruikt om het negatieve te vergroten, het verdriet omhoog te trekken en de pleister van alle wonden te trekken.

Het kost tijd om alles weer in lijn te laten lopen. Om de emmer weer leeg te krijgen. Ik wordt er steeds beter in om dit te bereiken. Leer steeds meer wat er nodig is om de emmer weer leeg te krijgen. Maar ook wat ik moet doen om te voorkomen dat die emmer überhaupt vol raakt. Want voorkomen is beter dan genezen.

Bron plaatje: https://www.addept.org/living-with-adult-add-adhd/how-to-understand-hypersensitivity-in-adhd

[regioonlineofficial]

Het einde van de lange wegafsluiting komt in zicht. Vanaf eind juni zijn de Bennekomseweg en de Edeseweg weer volledig in twee richtingen geopend. De Edeseweg is al eerder klaar om in twee richtingen te rijden. Deze weg wordt medio april weer geopend, fietsers kunnen daar al in maart gebruik maken van het nieuwe fietspad. Wethouder de Pater (verkeer): “Er wordt ontzettend hard gewerkt om de nieuwe Parklaan af te ronden, ook vandaag weer. Helaas duren de werkzaamheden langer dan gehoopt. Ik ben blij dat het lukt om de wegafsluitingen in fases op te heffen, zodat we de overlast voor de weggebruiker zo beperkt mogelijk houden. " Opening Bennekomseweg en Edeseweg in 3 fases Ondanks het winterse weer wordt de wegafsluiting van de Bennekomseweg en de Edeseweg in 3 fasen weggehaald: Vanaf medio maart kunnen fietsers vanaf de Zandlaan over het nieuwe fietspad van en naar Bennekom.  Vanaf begin april kunnen automobilisten vanuit Bennekom weer via de Edeseweg tot aan de rotonde met de Zandlaan rijden. Dan is ook de Hoekelumselaan van/naar de Poortwachter in twee richtingen open. Uiterlijk eind juni gaat de Bennekomseweg weer in twee richtingen open. Tegenslag eind 2023 In het laatste kwartaal van 2023 zat er veel tegen bij de aanleg van de nieuwe Parklaan. Er werden onbekende (asbest)leidingen in de grond gevonden die voor veel extra werk zorgden. Daarbovenop viel er zoveel regen, dat de grond verzadigd raakte waardoor er tijdelijk niet geasfalteerd kon worden. Er is met man en macht gewerkt om de afslag naar de Zandlaan voor de kerst te kunnen open. Dat is gelukt. In het nieuwe jaar zorgde de vorst voor vertraging bij het asfalteren en het verleggen van kabels en leidingen voor De Reehorst. Werkzaamheden Bennekomseweg Aan de Bennekomseweg wordt de komende periode nog volop gewerkt. De asbestcementbuis moet in dit deel nog verwijderd worden. Daarna worden de kabels- en leidingen verlegd, zodat aannemer Van Gelder kan beginnen met het maken van de westzijde van de weg. Voor de zomer wordt dan ook dit deel van de Parklaan-route opengesteld in twee richtingen. Van Gelder heeft dan nog wel tijd nodig om de weg helemaal af te maken. Meer informatie Op de website parklaan.ede.nl staat een overzicht van alle lopende werkzaamheden en het laatste nieuws.

[kulabata]

Kitanda

Los van mijn naasten en mijn kat, is wat ik het meest van huis mis mijn douche en mijn bed. Een douche met een goede straal, direct warm, ook op dagen dat het bewolkt is geweest: ik heb er nieuwe waardering voor gekregen. In plaats daarvan loop ik bijna dagelijks drie keer tussen keuken en badkamer heen en weer met een volle waterkoker om een poedelbadje te bereiden. Liever dat, dan een koude douche te nemen. En de bedden in Shirati zijn stuk voor stuk schuimrubberen matjes die minimale steun bieden. Vergelijk dat met mijn heerlijk zachte, ondersteunende matras in Nederland, en ik mis de dagen dat ik opstond zonder eerst weer alle rugspieren los te moeten stretchen. Bovendien is warm douchen, als het al kan, per definitie niet iets wat je in de ochtend kunt doen, omdat onze zonneboiler dan nog niet is opgewarmd, wat het opstaan nog wat zwaarder maakt.

Na een week met afgunst naar Joost z’n boxspring met houten ombouw te hebben gekeken, was het al snel tijd voor actie, en heb ik in Mwanza eenzelfde matras besteld. Singh de Indiase matrassenman verkoopt de enige niet-schuimmatrassen ten westen van de Kilimanjaro en heeft er toevallig precies een op voorraad. Voor een omgerekende 280 euro is het van mij – dat is vanaf het aankoopmoment 2 euro per goede nachtrust, en dat heb ik er wel voor over. In een verrassend moderne wending blijkt Singh bovendien ook een bankoverschrijving te accepteren. Zo lijkt het allemaal heel simpel te gaan, maar nadat dat geld drie weken lang spoorloos is, boekt ABN Amro het terug en moet Nathan als hij een keer in Mwanza is alsnog contant betalen. Daarna laat Singh er echter geen gras over groeien, en komt het matras met een klein vrachtwagentje de volgende ochtend nog in Shirati aan, terwijl Nathan en Constant nog in Mwanza zijn. Ons huis heeft geen adres, want de straten hebben geen namen, dus wordt Joost op zondagochtend als ik nog lig te slapen gebeld door de poortwachters van het ziekenhuis dat er een bestelling voor ons is bezorgd. Die dag wordt ik wakker van Thijs en Joost die met een enorm matras van 1,5 bij 2 meter (de standaardmaat is hier eerder 80 cm bij 1,80 meter) mijn kamer komen binnengesjouwd. Ze hebben het gevaarte het hele ziekenhuisterrein over gesjouwd en deponeren het bovenop mij terwijl ik nog in bed lig. Zowel in de lengte als in de breedte neemt het ongeveer de hele kamer in.

Een paar dagen later, ik heb dan al een aantal dagen geslapen op mijn nieuwe matras dat simpelweg bovenop mijn oude bed ligt, komt houtbewerker Justis de maten opnemen om er een kitanda omheen te bouwen. De klus is geen probleem, en gaat naar verwachting zo’n twee weken duren. In mijn naïviteit betaal ik de hele 200.000 shilling vooraf, en begin me te verlekkeren op het vooruitzicht van een echt bed – met klamboe! Het blijkt echter het startschot voor een lange reeks loze beloftes. Na twee weken gaan we eens bij Justis langs om te kijken hoe het ervoor staat. Breed lachend vouwt hij zijn eeltige schop van een hand om de mijne.

‘Oh, het bed, ja dat gaat heel goed, ik moet alleen het hoofdbord nog maken!’ Jullie kunnen het vrijdag komen ophalen. Nou, dat valt me alleszins mee. Op vrijdag zijn we terug.

‘Nee, ja, het is heel druk geweest, en mijn vader was ziek.’ De handen blijven ditmaal in de zakken van de gescheurde overjas vol splinters. Justis staat er wat ongemakkelijk bij te draaien, waardoor door de scheuren zijn enorme borstspieren nog wat beter zichtbaar worden. ‘Komende week ga ik ’s avonds voor je doorwerken!’

De volgende keer is zijn oma overleden. De keer daarna is er een leveringsprobleem van hout. De keer daarna is er geen verf te krijgen. Ik word steeds achterdochtiger en vraag of ik even de werkplaats in mag om te kijken wat hij tot nu toe heeft. In de werkplaats staat een groot hoofdbord, met sierlijke patronen erin die allemaal met de hand zijn uitgesneden. Dat valt me niet tegen! Het bord blijkt echter voor iemand anders te zijn, maar, zo verzekert Justis me: de mijne wordt net zo mooi. Ja ja.

Naar mate de weken verstrijken zien we Justis eigenlijk steeds minder. Als we zijn werkplaats bezoeken, vertellen zijn collega houtwerkers die ook een werkplaats hebben op het strookje land langs de hoofdweg dat hij uit lunchen is, of een biertje aan het drinken is in de kroeg. ‘Zeker van mijn vooruitbetaalde geld, waar hij hout van had moeten kopen,’ denk ik zuur. Bellen heeft ook geen zin: de houtbewerker heeft vuisten als bloemkolen en een ieniemienie Nokia 3310. Het lijkt fysiek onmogelijk om met die handen slechts een knopje tegelijk in te drukken, dus houd ik mezelf maar voor dat het wegdrukken van onze telefoontjes per ongeluk gaat.

We zien Justis nog een keer als hij toevallig door het dorp loopt. Met Pasen gaat hij overwerken, beloofd. Ik zeg dat ik zo graag ten minste een nacht van al die maanden hier in een bed zou willen slapen, maar ergens heb ik het al een beetje opgegeven en om eerlijk te zijn: ik slaap ook heerlijk op de bovenop het oude bed geplempte boxspring dat aan alle kanten uitsteekt. Het is een beetje lastig dat ik soms midden in de nacht wakker schrik als ik er bijna uit val wanneer ik weer eens teveel naar een los overhangend randje ben gerold, maar verder interesseert het me niet zo. En het wordt toenemend duidelijk dat Justis worstelt met een alcoholprobleem, mijn hele voorschot er al doorheen heeft gedronken en nu geen geld meer heeft om hout in te kopen. Ook de lattenbodem is er in retrospect nooit geweest.

Ik geef het op. Het is goed zo, en de energie niet waard. Als ik hier iets heb geleerd, is het pick your battles. En in een land waar niemand zich ergens druk om kan maken, is het heel lastig om dat zelf wel te doen.

[actuma]

Aanwijzingen DNB aan bunq gedeeltelijk door rechter geschrapt

Er zijn in Nederland wettelijke regels ter voorkoming van witwassen en terrorismefinanciering. Banken zijn volgens die regels verplicht hun klanten te screenen en monitoren op de risico’s van witwassen en financiering van terrorisme. De Nederlandsche Bank (DNB) houdt hierop toezicht. De handhaving van de antiwitwasregels heeft de afgelopen tijd veel aandacht gekregen en staat centraal in de rechtszaak tussen bunq en toezichthouder DNB, waarin het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) vandaag in hoger beroep uitspraak deed. In deze zaak gaat het om de aanwijzingen die DNB bunq heeft gegeven om te voldoen aan de antiwitwasregels, die deze bank volgens DNB zou hebben overtreden.   Bunq en DNB krijgen elk gedeeltelijk gelijk Bunq en DNB krijgen elk gedeeltelijk gelijk. Het CBb oordeelt dat niet alle aan bunq verweten overtredingen zijn komen vast te staan. Het CBb oordeelt hiermee anders dan de rechtbank Rotterdam, die in een eerdere procedure alle overtredingen bewezen vond. Belangrijkste verwijt Bunq is een jonge onlinebank zonder filialen. Al het bankverkeer gaat via een app. Een belangrijk verwijt dat DNB bunq maakt is dat bunq’s methode om particuliere klanten te screenen op de antiwitwasregels, tekortschiet. Als een particulier zich als nieuwe klant meldt, kent bunq die klant een standaard gebruikersprofiel toe. Bunq gaat ervan uit dat het overgrote deel van de klanten zich volgens dat gebruikersprofiel gedraagt. Dat gebruikersprofiel is tot stand gekomen aan de hand van data-analyse en kunstmatige intelligentie. Dit profiel zou een laag risico op witwassen hebben. In dit profiel is bijvoorbeeld het bedrag dat op de rekening mag staan en het aantal maandelijkse betalingen begrensd. DNB vindt dat bunq met deze methode onvoldoende specifieke informatie over de nieuwe klant inwint om de risico’s goed te kunnen inschatten. Het CBb oordeelt dat DNB niet heeft bewezen dat deze manier van screenen in strijd is met de wet. De wet kent open normen en schrijft niet exact voor op welke wijze banken hun klanten moeten screenen. Bunq heeft in de procedure uitvoerig uiteengezet dat en hoe haar methode, gebaseerd op kunstmatige intelligentie, werkt en waarom die het risico’s op witwassen klein maakt. DNB heeft daar onvoldoende tegenover gesteld.  Dit heeft tot gevolg dat DNB ook niet heeft bewezen dat bunq te kort schiet bij het monitoren van particuliere klanten aan de hand van het standaard gebruikersprofiel. Volgens het CBb heeft DNB ook niet bewezen dat bunq bij zakelijke klanten die al een rekening hadden lopen, onvoldoende informatie heeft ingewonnen bij de opening van de rekening. DNB heeft niet duidelijk gemaakt waarom bunq aan die klanten extra vragen moet stellen over het doel en het gebruik van hun rekening. Dit betekent dat DNB ook de overtreding wat betreft de transactiemonitoring bij deze klanten niet heeft bewezen.  Andere verwijten Het CBb vindt dat DNB wel heeft bewezen dat bunq andere antiwitwasregels heeft overtreden. Het gaat dan onder andere om de verplichting om onderzoek te doen naar de bron van de financiële middelen van een klant. Ook heeft bunq de regels overtreden die vanwege het risico op corruptie voorschrijven dat een bank verscherpt onderzoek moet doen naar klanten met een belangrijke publieke functie.   Aanwijzingen gedeeltelijk geaccepteerd DNB mocht bunq alleen aanwijzingen geven voor de bewezen overtredingen. Die zijn evenredig, omdat bunq een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft als poortwachter van een integere financiële sector.  De uitspraak van het CBb is een einduitspraak. Dat betekent dat de gedeeltelijk geaccepteerde aanwijzing van DNB nu definitief is geworden. Bron: rechtspraak Read the full article