#verstoorde relatie

[twafordizzy]

'Een mens die zichzelf had geschapen'

bron beeld: furche.at De verhalen die de Oostenrijkse Marlen Haushofer (1920-1970) schreef in Ontmoeting met een onbekende,  kennen veel bitterheid. In Kruimelgebak en koffie verkeerd gaat het om de relatie tussen een moeder en haar zoon. Die relatie is op z’n minst verstoord. We lezen de gedachten van de zoon: Als kind had hij toch op zijn vader geleken, dat dacht hij tenminste te weten. Het was…

[nature-played-a-trick-on-me]

Mn vriend is aan t rondkijken voor appartementen en hoeveel het hem zou kosten en ik heb geholpen hem een budget te maken en ik wil even in een hoekje huilen als ik zie hoeveel aanvullende stufi hij krijgt vanwege laag inkomen van zn ouders. Ik vind het top dat hij geld krijgt wat hij ook nodig heeft, dat is niet het probleem. Alleen het feit dat mijn ouders weigeren hun inkomen door te geven en dat ik waarschijnlijk sowieso geen recht ga hebben op aanvullende stufi maar dat ze ook geen cent aan mij zullen betalen om mijn studie te financieren.

[fabiobruna]

Wandeling Rustenburg en Oostbroek

Niets is leuker dan een wandeling uit een boekje of website nalopen, zeker als er oude foto's bij staan die je opnieuw kunt maken. Zoals bij deze wandeling van de website nieuwehaagseschool.nl, in Rustenburg en Oostbroek. Twee wijken die oorspronkelijk gebouwd zijn voor de "wat beter gesitueerde arbeidersklasse". Dat herken ik wel. Het deel van mijn familie met iets meer inkomen woonde er. Tegenwoordig is het een multiculturele wijk, op plekken wel vervallen.

Wandeling Rustenburg Oostbroek | Nieuwe Haagse School

Nieuwe Haagse School wandeling Rustenburg Oostbroek: deze wandeling (4 km) voert langs de meest geslaagde monumentale ensembles van de Nieuwe Haagse School.

Nieuwe Haagse School

Het kaartje heb ik overgenomen van de site, want linkjes verdwijnen snel.

Wandeling Rustenburg en Oostbroek

De wandeling begint op de Loosduinsekade, bij voormalige bioscoop Capitool, nu een religieus centrum. Tegenover de straat waar ik ben geboren, de Beeklaan.

Kerk

De historische afbeeldingen komen uit het gemeentearchief Den Haag.

Apeldoornselaan

"Gevelwand van Haagse portiekwoningen boven winkels in drie bouwlagen, op de hoek met de Heelsumstraat verbijzonderd met een extra bouwlaag, balkon en hoogteaccenten."

Apeldoornselaan nu

"Strook Haagse portiekwoningen, als onderdeel van een gebogen gevelwand. Karakteristiek zijn de metselverbanden en dubbel hoge, driehoekige erkers onder het uitkragende, platte dak."

Apeldoornselaan nu

Dierenselaan

De Dierenselaan vormt de belangrijkste verbinding met de wijk Transvaal. Over de volle lengte werd de plint opgebouwd uit winkels met portiekwoningen daarboven.

Dierenselaan nu

Bilthovensestraat

Bij de dakopbouw is niet alleen de relatie met de architectuur van de drager essentieel, maar ook de stedenbouwkundige context. Die kan verstoord maar ook versterkt worden. Deze tweevoudige dakopbouw is symmetrisch gesitueerd vergeleken met de bestaande gevelindeling en de rechter uitbreiding ligt bovendien ‘monumentaal’ in de hartlijn van de Ankeveensestraat.

Bilthovensestraat nu

Ankeveensestraat

De Ankeveensestraat is een korte woonstraat met bajonetvorm in Oostbroek. Opvallend aan de bouwstroken zijn de overstekende kappen met flauwe helling, gemetselde bloembakken en de verbijzonderde hoeken met overluifelde entrees. Hieruit spreekt de invloed van de architectuur van Frank Lloyd Wright.

Ankeveensestraat nu

Tienhovenselaan

Op diverse plaatsen in Rustenburg- Oostbroek zijn de laatste 15 jaar dakopbouwen gerealiseerd. In de regel levert het opmetselen van de bestaande gevel in dezelfde rooilijn, de meest bevredigende esthetische resultaten.

Tienhovenselaan nu

Naarderstraat

Eind jaren twintig werd tussen de Hilversumsestraat en de Escamplaan een complex van drie schoolgebouwen rondom een sportterrein gerealiseerd. De U-vorm werd gesloten met de bouw van het badhuis aan de Escamplaan.

Naarderstraat nu

Gooilaan

De bebouwing vormt met groen en water een ensemble. Voor de inrichting van de openbare ruimte vormde de oprijlaan van boerderij Rustenburg de onderlegger. Tijdens de bouw stonden delen van de boerderij nog aan de nieuwe Hilversumsestraat. De groene as is symmetrisch gericht op een later gebouwd scholencomplex.

Gooilaan nu

Sint-Theresia van Lisieuxkerk

Over de Gooilaan zegt de site in architectentaal "De bebouwing vormt met groen en water een ensemble". Of het een ensemble is weet ik niet, maar het parkje aan de Gooilaan was echt een aangename verrassing. Mooi, met afwisseling van groen en water, eilandjes. Er lag overal vuil, dat dan weer wel.

Ben je liefhebber van Den Haag en hebt interesse in stadsontwikkeling, dan is deze wandeling zeker de moeite waard. Je ziet ook weer eens andere delen van Den Haag, en dat is altijd de moeite waard.

[peecee-columns]

Het positieve effect van de communicatieve balans

In het online tijdschrift voor taal- en letterkunde Neerlandistiek las ik een artikel dat geschreven was door scholiere Lena Claessen. Ze pleit er in dit stuk voor dat het Limburgse woordje ‘enne’ in de Nederlandse taal zou moeten worden geïntroduceerd, omdat dit woord ‘bijna meer functies heeft dan een zakmes’. Ter illustratie omschrijft ze een aantal situaties die de Limburgse lezer zeker zal herkennen. Bijvoorbeeld wanneer iemand zijn verbazing uitspreekt over iets dat gebeurd is of verteld wordt (‘Enne?!’). Of als iemand tijdens het vertellen van een interessant verhaal wordt aangespoord om vooral méér te vertellen (‘Enne?’), in de vorm van ‘en wat gebeurde er toen?’

Maar veruit in de meeste gevallen wordt ‘enne?’ gebruikt in de vorm van een begroeting. Het woordje is enerzijds een vervanging voor het doorgaans iets neutralere ‘hallo’ of ‘hoi’. Maar tevens heeft het een dubbele lading doordat het meestal op een vragende toon wordt uitgesproken, waardoor je, naast het uiten van de begroeting, tegelijkertijd ook interesse toont in de ander. Afhankelijk van de situatie zal de ander een reactie teruggeven, die kan variëren van ‘alles goed, hè!’ tot het meest voorkomende antwoord: ‘auch enne!’ Met deze reactie geef je op de kortst mogelijke wijze een vorm van erkenning terug aan de ander.

Dat het niet altijd vanzelfsprekend is om een vorm van communicatie te onderhouden waarbij beide partijen aan elkaar gewaagd zijn en er zodoende sprake is van een verbaal treffen dat in balans is, onderstreepte de Amerikaanse columnist en schrijver David Brooks in een interview in de boekenbijlage van De Volkskrant: “Ik vertrek regelmatig bij een feestje met hetzelfde besef, en dat is dat niemand me ook maar één vraag heeft gesteld.” Naar aanleiding van dit gegeven deed hij onderzoek naar de communicatieve omgangsvormen van mensen en schreef hij het boek De kunst van mensen kennen. In het boek schrijft hij onder andere over het feit dat zo’n dertig procent van de mensen die hij tegenkwam vragenstellers zijn en maar liefst zeventig procent dat niet is.

Brooks noemt de mensen die veel vragen stellen tijdens een gesprek en oprecht interesse tonen in de ander Verlichters. Zij zijn nieuwsgierig en geven de gesprekspartner een gevoel van erkenning en gelijkheid, waardoor deze zich gezien en gerespecteerd voelt. Daarentegen noemt hij degenen die geen wedervragen stellen en daardoor amper interesse tonen in de ander Verkleiners, vanwege het feit dat ze erg druk met zichzelf bezig zijn en daardoor de ‘gesprekspartner’ weinig erkenning geven. De schrijver spreekt verderop in het artikel over een huidige ‘crisis van connectie’, waarbij alle verkeerde percentages omhoog gaan, zoals de cijfers die bijvoorbeeld depressie en eenzaamheid in kaart brengen.

Ik ben ervan overtuigd dat wanneer onze gezamenlijke communicatieve vaardigheden meer in balans zouden zijn, er meer positiviteit en wederzijds begrip ontstaat en dit ook een positieve uitwerking kan hebben op ons welbevinden. Wanneer deze balans tijdens een gesprek ver te zoeken is, kan de Verlichter een volgende keer zich anders gaan opstellen tegen deze persoon, die in plaats van de dialoog een monoloog aanging. Met als gevolg een verkreukelde relatie en mogelijk een gedeukt zelfbeeld.

Een verstoorde communicatie, waarbij leerlingen te weinig gezien of gehoord worden, kan ook in het onderwijs voor een bepaalde disbalans zorgen. Drukke leerlingen eisen van zichzelf vaak meer aandacht op, de stillere leerlingen mogen daardoor niet vergeten worden. Investeren in de leerling is dan ook van groot belang bij het onderhouden van een gezond en goed onderwijskundig leer- en leefklimaat, voor alle betrokkenen in de klas. Een vriendelijk en welgemeend Limburgs ‘enne?’ kan daarbij op een simpele maar doeltreffende manier al zorgen voor een weerzien dat in balans is en werkt als een goede basis van de les. Helemaal wanneer je vervolgens als docent lachend een ‘auch enne!’ krijgt te horen.

[erikvisser]

Toen hem werd gevraagd waar hij zijn beschaafde manieren had opgedaan, antwoordde hij: Bij de onbeschaafden. Hij zei, Alles wat mij in hen tegenstond heb ik nagelaten.

Deze uitspraak wordt toegeschreven aan de  Arabische fabeldichter Lokmaan. Ik denk aan hem als ik de kunstenaar bezig zie zijn werk aan de man te brengen op de Grote Beurs. Het werk is gemaakt van honing, hij wil de verstoorde relatie tussen mens en natuur aan de kaak stellen. Hij is een man afkomstig uit Vrouwenakker, een dorp aan de Amstel. Zijn kunst is een wassen neus, maar zijn uitstraling van gebruinde skileraar mist zijn uitwerking niet. De vroeg-islamitische Lokmaan schreef op een dag aan zijn meester: De tong en het hart zijn het zoetst, maar niets is erger als zij slecht zijn. 

[paul-1404]

Wat moet dringend aan stalken gebeuren?

Je kan het maar voor hebben dat je voor welke reden dan ook gestalkt wordt. Het is een dagelijks verschijnsel dat zowel vrouw of man te beurt kan vallen. Een afgesprongen relatie of welke reden dan ook die in het hoofd verkeerd zit bij een psychopatisch ingesteld persoon. Het kan zover gaan dat jou nachtrust erdoor verstoord wordt, dat je niet meer durft buiten komen, dat je hele leven overhoop…

[regioonlineofficial]

Bemiddelaars bemiddelen bij buren die een verstoorde relatie of conflict hebben en hier samen niet meer uitkomen. De overlast kan o.a. gaan over geluid, huisdieren, tuin en erfafscheiding, kinderen, pesterijen en verschil in dagritme. Bemiddelaars die actief zijn bij De Bemiddelingskamer zijn vrijwillig, betrokken, communicatief en professioneel getraind. Met veel passie ondersteunen zij buren om de onderlinge communicatie te verbeteren. Welk communicatief talent kun jij inzetten? Bemiddelaar worden? Wil je je graag aanmelden als één van onze nieuwe collega's in de omgeving van Amsterdam-Alkmaar? Neem dan contact met ons op! Quote bemiddelaar Stef: “Het is ontzetten mooi en dankbaar werk. Je leert er veel van en krijgt professionele trainingen en ondersteuning via intervisie. Het is flexibel (dus je kunt aangeven nu even niet, tijdens een drukke periode) en je hebt er een leuk stel collega’s bij!” Buurtbemiddeling is gratis voor alle inwoners van de gemeente en wordt uitgevoerd door De Bemiddelingskamer. Tips en informatie zijn te vinden op: www.debemiddelingskamer.nl  06 – 41 46 64 50  info@debemiddelingskamer.nl

[throughtheechoes]

Ik heb je gisteren verteld dat ik het voor mezelf allemaal helder heb en het van me af heb kunnen schrijven. Ik vertel het je graag persoonlijk, maar plaats het wel alvast hier:

Ik wist natuurlijk wel dat alles rondom jou best een grote impact op mij had. Maar dat het zoveel zou doen als ik er met iemand over zou praten, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Ik kan er wel een lang verhaal van maken over wat we allemaal hebben besproken maar dat is voor jou denk ik niet zo interessant. Dus maak ik er een lang verhaal van wat ik eruit heb kunnen halen voor mezelf zodat het misschien iets beter te begrijpen valt, vóóral voor mijzelf.

Ik ben in een hele verstoorde relatie met mijn moeder opgegroeid. Niks nieuws natuurlijk, maar speelt wel een belangrijke rol. Bij jou heb ik “stukjes” gevonden die ik nooit echt heb gevoeld. Me gehoord en gezien voelen, me begrepen voelen, het gevoel hebben dat ik er mag zijn en goed ben zoals ik ben. Hele simpele dingen voor jou waarschijnlijk, maar voor mij mega groot en belangrijk. Doordat dat soort dingen normaal iets is wat je van je moeder krijgt, koppel ik het al gauw aan moeder gevoelens. Mede door je leeftijd (net zo oud als mijn moeder) maakt dat die stukjes voor mij net beter in dat puzzeltje passen. Wat het tegelijkertijd ook heel verwarrend maakt. Want ik wéét dat je niet mijn moeder bent, nooit zal zijn ook, maar die geborgenheid is iets wat voor mij wel heel sterk aanwezig is. En dat je dan ook nog eens dezelfde leeftijd hebt, maakt dat ik je vrijwel direct als een moederlijk rolmodel zie. Wat je voor me doet en betekend is natuurlijk ook logisch in “normale” vriendschappen. Het probleem bij mij alleen, waar we het ook al heel vaak over hebben gehad, is het stukje labelen. Het niet laten zijn zoals het is maar er een naam aan willen geven. Ikzelf voel natuurlijk wel dat onrustige gevoel dat dat bij mij oproept, maar nu weet ik ook waar het vandaan komt. Normaal gesproken geven moeders een soort “eeuwigheidsgevoel”. Want normaal in de ideale situatie, heb je je moeder totdat zij uiteindelijk sterft. In mijn geval is dat er sowieso niet, dat gevoel met mijn moeder. Maar dat maakt het des te moeilijker en ingewikkelder voor mij om wat wij hebben een plekje te geven. De angst dat je uiteindelijk wegvalt, om wat voor reden dan ook, is heel groot. Juist omdat wat je me geeft en laat voelen zo’n gigantische impact heeft. Vriendschappen veranderen, dat maakt het eng. Ik vertrouw je met mijn leven, maar tegelijkertijd is er altijd een bange kant in mij die jou niet durft te vertrouwen. Jij merkt daar niks van (als het goed is) want ik ben gewoon open en ik vertel je alles. Maar vanbinnen vind ik het vaak moeilijk om mijn vertrouwen in jouw handen te leggen. Want ik stel mij dan kwetsbaar op en dat maakt dat jij mij heel veel pijn zou kunnen doen. En ik wéét dat dat nooit jouw insteek zal zijn, maar voor dat kleine “gebroken” meisje dat toch nog ergens diep in mij zit, is dat haar grootste angst. Wat ik met jou heb en voel wil ik niet verliezen, maar ik wil jou ook absoluut geen “verantwoordelijkheidsgevoel” over mij geven. Ik vind het fijn dat het voor mij zo mag zijn zoals het voor mij voelt, dat waardeer ik heel erg. De ruimte tussen jou en mijn moeder is zo immens groot dat het, hoe fijn het voor mij ook is, heel confronterend is en mij boos maakt en verdriet doet. Boos op mijn moeder omdat ik niet begrijp hoe jij, een wildvreemde, mij zo veilig kan laten voelen terwijl zij mij heeft gebaard en mijn veilige haven had moeten zijn. En juist doordat die ruimte tussen jullie zo groot is, maakt juist dat ik jouw waarde voor mij veel beter inzie. Ik weet hoe het meest tegenovergestelde voelt waardoor ik hetgeen wat jij voor mij doet alleen maar meer waardeer, en ook al ben je allergisch voor dat woord, het maakt me heel dankbaar voor jou. Want mensen zoals jij zijn niet vanzelfsprekend voor mensen zoals mij. Dus dankjewel dat jij voor mij dat verschil hebt gemaakt. Daarbij is het laatste wat ik erover kwijt wil, ik herken mijzelf in stukjes van jou, lang niet alles, maar wel veel. Ik heb vroeger nooit echt een idool gehad of iemand waar ik tegenop kijk, maar nu kan ik wel zeggen dat ik dat heb. Als ik “later als ik groot ben” ook maar half de vrouw mag worden die jij nu bent, dan ben ik daar blij om. Je bent onwijs bijzonder, lang niet perfect, maar precies goed zoals je bent. En ik voel me trots dat ik jou mag kennen. Ik hoop dat je dat, en mij, nooit vergeet.

[jezus-christus-is-mijn-leven]

Ongeachte, hoe druk je ook bent; probeer om niet te vergeten dicht bij God te zijn.

Ongeachte, hoe druk je ook bent; probeer om niet te vergeten dicht bij God te zijn.

In de Bijbel staat: “Naakt tot God, en Hij zal tot u naken. [...]” (JAKOBUS 4:8). Als gelovigen, weten wij allemaal dat wij meer tijd zouden moeten besteden om dichterbij God te komen en een normale relatie met God te hebben. In het echte leven daarentegen, zijn wij vaak veel bezig met andere dingen en dan lukt het ons niet goed om tot God te komen, te bidden en om dichtbij God te zijn. Ook kan het zijn dat wij slechts “gehaast” bidden, net alsof wij bezig zijn met een ritueel. Dit kan er voor zorgen dat wij van God verwijderd raken. In feite, vereist het bidden niet zozeer dat wij veel woorden uitspreken. De lengte van het gebed is ook niet zo belangrijk. Waar het wel om gaat is of wij onze harten voor God kunnen kalmeren, dat wij diep in ons hart eerlijk met God kunnen praten over onze moeilijkheden en over ons gebrek in geloof aan God. Zelfs, als wij slechts een paar oprechte woorden bidden, kunnen wij nog een intieme relatie met God hebben. God zegt: “Begin eerst met het bidden. Wees doelbewust en bid op een vast tijdstip. Het maakt niet uit hoe gehaast je bent, of hoe druk, of wat je overkomt, bid elke dag zoals gewoonlijk en eet en drink van Gods woorden zoals gewoonlijk. Zolang je eet en drinkt van Gods woorden, ongeacht wat je omgeving is, is je geest bijzonder verblijd en word je niet verstoord door de mensen, gebeurtenissen of dingen om je heen. Als je gewoon God overdenkt in je hart, kan datgene wat buiten gebeurt je niet verstoren. Dit is wat het inhoudt om gestalte te hebben.” “Wanneer je je hart aan God kunt geven, zul je elke subtiele werking in je geest kunnen waarnemen. Je zult elke verlichting en illuminatie afkomstig van God kennen. Houd hieraan vast en je zult geleidelijk aan het pad naar vervolmaking door de Heilige Geest binnengaan. Hoe stiller je hart voor God kan zijn, hoe ontvankelijker en gevoeliger je geest zal zijn, en hoe beter je geest de werking van de Heilige Geest kan waarnemen. Zo zal je relatie met God ook steeds beter worden.” Hieruit kunnen wij opmaken dat als wij dicht bij God willen zijn, dit onmogelijk is zonder te bidden. Of we nu spreken over bijeenkomsten, geestelijke toewijding, wandelen op de weg of op een andere manier op reis zijn; we weten hoe wij in ons hart moeten bidden tot God en hoe wij stil moeten zijn voor God. Dit zodat wij over Gods liefde na kunnen denken, zodat ons hart onbewust stiller wordt voor God. Hoe meer wij Gods bedoelingen gaan begrijpen en als wij ons hart aan God geven; zullen wij ook het werk van de Heilige Geest ontvangen zodat wij altijd in Gods aanwezigheid kunnen leven en een intieme relatie met God kunnen hebben.

[miejert]

THORPEDO

Artez Zwolle- 2019

Papenstraat theater Zwolle- 2019

Een voorstelling over het leven van Olympisch zwemmer Ian Thorpe en diens verstoorde relatie met de media Tekst en regie door Marit van der Vlist

[ruurdsnotes]

Donderdag 19 december – De crisis, de stad en haar leiders

We zijn als mensheid – en dus ook als Amsterdammers – in een ecologische en sociale systeemcrisis beland. Voorkomen dat de crisis een catastrofe wordt vraagt om een systeemverandering; een razendsnelle. Mensen weten dit en anders voelen ze het wel. Dat verklaart de maatschappelijke onrust en de enorme behoefte aan krachtig verbindend leiderschap, een hoopgevend verhaal en duidelijkheid over hoe iedereen hierin mee doet. Ik mis deze drie elementen allemaal in Amsterdam. De politiek en het bestuur van de stad gaan er over, maar de Amsterdammer merkt geen verandering, zeker niet vanuit visie en ook niet op systeemniveau. En als je zelf leiderschap toont mag je soms even meepraten, maar daarna gaat de deur dicht, sta je weer buiten en mag je blij zijn als je ooit weer wat hoort. Dat is mijn ervaring de afgelopen jaren, ook sinds het nieuwe college. Ik weet eind 2018 even niet beter wat te doen dan delen wat ik samengevat over de drie elementen heb geleerd. Bij deze. Wellicht is het van nut.

Eerst over leiderschap. Wie de voorhoede van de klimaatwetenschap volgt heeft er een stevige uitdaging aan niet depressief te worden. De kans dat we ons als mensheid nog uit het catastrofale ‘hothouse earth’ scenario kunnen werken wordt daar namelijk als minimaal ingeschat. Sterker: informeel geven de wetenschappers toe dat we als gevolg van de bereikte kantelpunten te laat zijn – maar dat kun je uit morele overwegingen niet hardop zeggen. Niet depressief worden vraagt om persoonlijke moed. Niet in een hol kruipen en ontkennen, maar zeggen ‘what the hell’ en het gewoon gaan doen. Die persoonlijke moed kun je vinden in compassie en liefde. Dan ga je het zo belangrijk vinden dat je het gewoon gaat doen, als vrij mens, zonder angst. Dan kan jouw zelfvertrouwen in telkens grotere kringen steeds meer mensen inspireren. Dan kan de stad een lichtend voorbeeld in de wereld worden. En misschien lukt dat niet, maar dan heb je er alles aan gedaan en kan je dat je kinderen zeggen, als ze ouder zijn en vragen wat jij deed – toen er nog iets aan te doen was. Dit is het grote denken en type leiderschap dat zoveel Amsterdammers volgens mij zo graag willen zien.

Dan over het hoopgevende verhaal. De catastrofe die op ons afkomt is in essentie het gevolg van onze verstoorde relatie met de natuur. We denken dat wij centraal staan en de natuur straffeloos kunnen misbruiken. Terwijl leven alleen bestaat dankzij en binnen de natuurlijke systemen. De stervende natuur slaat nu hard terug omdat wij halsstarrig blijven geloven in het verhaal dat ons tot de afgrond heeft gebracht: consumptie maakt gelukkig, creëert een betere wereld en het enige wat we daarvoor nodig hebben is eindeloze economische groei – met hebzucht als motor. Vooruitgangsgeloof in meer van hetzelfde. Tegenover dit valse verhaal staat wat iedereen van binnen weet: niet consumptie, maar liefde, voelen samen deel van iets groters te zijn en dingen maken, creatief zijn, dat maakt gelukkig. Daarom willen mensen ten diepste een stad waarin alles wat leeft kan bloeien, binnen eerlijke en veilige sociale en ecologische grenzen. Zo’n stad kan Amsterdam zijn. Een stad als verzameling inclusieve wijken, waarin iedereen meedoet en -werkt, binnen de principes van een ‘biobased circular economy’. En stad waarin de energietransitie snel en soepel verloopt, omdat mensen in de wijken daar zelf vorm aan geven en werk in vinden. Waarom combineren we dit soort inzichten en ideeën niet in één even aantrekkelijk als activerend verhaal van ons allemaal. Of durven we niet te geloven dat dit kan? Crisis schept kansen, toch?

Tenslotte over allemaal meedoen. Na een lange periode van centralisatie en focus op geld en efficiency, is er nu een oprechte bedoeling de samenwerking tussen het gemeentelijk apparaat en Amsterdammers nieuw leven in te blazen. Dat is een goed idee, want alles om het verhaal hierboven te maken en waar te maken is al in de stad aanwezig. De mensen, de Amsterdammers, ze hebben de veelzijdigheid, de wil, de kennis, de ideeën, de voorbeelden, de energie. Ze doen het al en ze staan klaar voor samenwerking, op alle niveau’s. Natuurlijk is het moeilijk om die samenwerking vorm te geven, omdat het zo nieuw is en vanwege wederzijds wantrouwen. Een ‘Amsterdam Approach’ bedenken is wat anders dan hem strategisch en structureel onderdeel maken van het reilen en zeilen van de stad. Misschien biedt dat een nieuwe opening. Samen bedenken hoe dat zou kunnen. Misschien is dat een idee voor 2019.

Ruurd Priester, december 2018

[actuma]

Kantonrechter ontbindt arbeidsovereenkomst tussen specialist en ziekenhuis

De kantonrechter heeft de arbeidsovereenkomst tussen een medisch specialist en het Radboudumc per 1 augustus 2022 ontbonden. Daarbij veroordeelt ze Radboudumc tot het betalen van een billijke vergoeding van 375 duizend euro, naast de wettelijke transitievergoeding van ruim 40 duizend euro. De kantonrechter komt tot deze beslissing omdat de relatie tussen de medisch specialist en het ziekenhuis ernstig verstoord en onwerkbaar is.  De zaak heeft een lange geschiedenis. Sinds 2018 streeft Radboudumc er naar de arbeidsovereenkomst met de specialist beëindigd te krijgen. De reden was dat de specialist een tijd niet deugdelijk geregistreerd was als internist. Daarnaast had Radboudumc meerdere klachten over haar vakinhoudelijk functioneren ontvangen, van een huisarts en van patiënten. Eerdere verzoeken afgewezen De eerdere verzoeken van Radboudumc om de arbeidsovereenkomst te ontbinden zijn in 3 procedures, te weten door de rechtbank Gelderland, het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden en de Hoge Raad afgewezen. In die uitspraken is geoordeeld dat het disfunctioneren niet voldoende vaststond en dat de specialist - als van disfunctioneren wel sprake was - de kans moest krijgen haar functioneren te verbeteren. Omdat Radboudumc de specialist niet aan het werk liet gaan,  startte de specialist vorig jaar een kortgedingprocedure. Radboudumc werd toen veroordeeld de specialist - onder voorwaarden waaronder supervisie - aan het werk te laten gaan. Tot werkhervatting kwam het niet. Partijen bereikten afgelopen jaar geen overeenstemming over de invulling van de werkhervatting, de supervisie en wijze van beoordeling. Relatie ernstig verstoord en onwerkbaar Omdat de relatie tussen partijen inmiddels ernstig verstoord en onwerkbaar is, ontbindt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst nu op verzoek van Radboudumc. Radboudumc is veroordeeld tot betaling van een billijke vergoeding omdat Radboudumc door de wijze waarop zij met de specialist is omgegaan en zij niet adequaat heeft meegewerkt om werkhervatting te realiseren. Terugkeer is de specialist, ondanks meerdere uitspraken, feitelijk onmogelijk gemaakt. Of in de tuchtzaken die nog lopen bij het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg ooit komt vast te staan dat de specialist wel (grote) fouten heeft gemaakt moet worden afgewacht. Omdat dat niet vaststaat, kan de kantonrechter op de uitkomsten van die procedures niet vooruitlopen. Bron: rechtspraak Read the full article

[regioonlineofficial]

Door buurtbemiddeling Nijkerk zijn in 2022 in totaal 58 klachten behandeld waarvan er 45 positief zijn afgerond en zeven negatief zijn afgerond. Drie zaken bleken ongeschikt voor bemiddeling, één keer kon geen contact gelegd worden en twee keer weigerde een buur bemiddeling na een informatief gesprek. Van de meldingen waren er achttien afkomstig van bewoners van koopwoningen en zesendertig van huurwoningen. De meeste klachten hebben betrekking op geluidsoverlast, tuin/buiten problemen en verstoorde relaties. Sneller Buurtbemiddeling Buurtbemiddeling onderneemt verschillende initiatieven om meer naamsbekendheid te verkrijgen. Mensen worden opgeroepen eerder en sneller zaken te melden om op deze manier echte escalatie te voorkomen. Het beoogde effect is dat inwoners hun problemen niet bij politie, justitie of woningcorporatie neerleggen wat vaak geen duurzame oplossing oplevert maar proberen er in een vroeg stadium met behulp van buurtbemiddelingen onderling uit te komen. Daardoor moet verdere escalatie worden voorkomen. Werkdruk De effecten van buurtbemiddeling zijn het verminderen van werkdruk van anderen nu werk uit handen wordt genomen van politie en woningcorporaties en vergroting van de veiligheid en leefbaarheid. Maar ook het komen tot een sterkere sociale samenhang en zelfredzaamheid van inwoners. Buurtbemiddeling is een gezamenlijke voorziening van de gemeente Nijkerk, de woningcorporaties en de politie. De uitvoering is belegd bij de stichting Welzin in Amersfoort. Deelname is gratis en daardoor laagdrempelig. Vrijwilligers In het afgelopen jaar is veel aandacht besteed aan het werven van de benodigde vrijwilligers. In totaal zijn er nu 8 vrijwilligers in Nijkerk en wordt nauw samengewerkt met de 6 vrijwilligers uit Putten. Bij een melding wordt twee bemiddelaars gevraagd om langs te gaan bij beide buren om zo alle kanten van het verhaal te horen. Hierna volgt zo mogelijk een gezamenlijk bemiddelingsgesprek onder begeleiding van de bemiddelaars. Een dergelijk gesprek vindt altijd plaats op basis van vrijwilligheid. Maar wordt niet gezien als vrijblijvend omdat het inspanning vergt van partijen. Aangegeven wordt dat uiteindelijk buren zelf verantwoordelijk zijn voor het oplossen van het conflict. Zelfbedachte oplossingen worden gezien als duurzamer dan opgelegde oplossingen. Brief In een aantal gevallen zijn melders geholpen bij het schrijven van een brief aan de buren wanneer er geen bemiddelingsgesprek kan of kon plaatsvinden. De hulp wordt geboden door verwijten te vertalen naar wensen en behoeften.  Komend jaar wordt ingezet op het trainen van coaching indien de andere buur niet mee wil werken aan bemiddeling.

[nathaliedp]

RETHINKING THE MODULAR

RETHINKING THE MODULAR

Een systeem moet niet bedacht worden, je kan het overal vinden. We verdelen oppervlakten in grids, ruimtes in kamers en tijd in ritmische delen. Modulaire structuren kan je overal herkennen, ze zijn als een hulpmiddel om te communiceren. Het is niet de bedoeling om een universeel principe te ontwikkelen, maar om makkelijker te kunnen communiceren tussen verschillende systemen. In het boek “Rethinking the modular” staat een kort interview met Nathalie Du Pasquier en enkele andere kunstenaars/designers die afwijken van de norm. Hieruit haalde ik mijn inspiratie om het interview aan te vullen met enkele extra vragen en quotes van Nathalie.

Nathalie haar werkt beanwoordt aan het modulaire toen ze nog werkte als textielontwerper en designer voor Memphis. De vele patronen die ze ontwierp hadden een bepaalde eigenheid gekregen, terugkerende vormen en figuren. Ze pasten perfect in de denkwijze van de Memphis Group “opvallend en verhoudingen die volkomen verstoord waren.” Nathalie haar tapijten zijn wonderschoon, haar exuberante dessins komen het best tot zijn recht in een interieur waar simpel meubilair staat in gedempte kleuren. Haar tapijten zijn dan ook een van de meest succesvolle producten van Memphis gebleken.

 There is always an alternative, pagina 44

 Vooraleer we starten over alternatieven, kunnen we ons eerst afvragen of er wel nog een soort van alledaags design bestaat dat nog vraagt om een alternatief. Alles is redelijk divers dezer dagen. Het gewone, alledaagse manifesteert zich op veel manieren. Ik zou wel graag meer te weten komen waarom je je hebt geïnteresseerd in het zoeken naar alternatieven, ook waarom je iets produceert en het materiaal waarmee je werkt?

NdP: Ik startte met werken als een designer in 1980 en ontwierp toen veel textiel. Die textielen beantwoorden in een zekere zin aan het idee van het modulaire. Niet zo lang geleden heb ik ook opnieuw patronen ontworpen. Natuurlijk, als ik nu een design maak, start ik vanuit een ander ontwerppunt dan wanneer ik vroeger begon met het ontwerpen van patronen, ik heb het al even niet meer gedaan. Ik ben nu meer geïnteresseerd in de constructie van ruimtes en objecten. Die dienen als model voor mijn tekeningen en schilderijen. Ik ben in de eerste plaats een schilder, maar ik bouw ook sets. Mijn constructies creëren relaties tussen volumes en ruimtes – eigenlijk ook wat gebeurd in architectuur, op een andere schaal weliswaar.

Je startte met schilderen als alternatief van het textielontwerp …

Inderdaad, ik koos voor schilderen als een alternatief omdat het me iets geeft waar ik dan compleet verantwoordelijk ben voor wat ik doe. Ik kende helemaal niets over schilderen, ik zag het als een avontuur en heb het mezelf aangeleerd.

 “It is also important to do something pleasant,

it is maybe a bit an old fashion way of looking at things,

but it is my way.”

  (schilderijen NdP, links; 1988, rechts; 2018)

 Denk je dat je eerste werk als designer je heeft beïnvloed in de manier waarop je kijkt naar design en je werk als schilder?

Ik wou echt helemaal weg van de design wereld. In feite, mijn eerste schilderijen waren niet eens presentabel. Ik wou enkel een volledig andere manier van leven.

 ‘‘I have also always thought that the painting needed to be decorative,

pleasant, what was not very well seen when I started painting.”

   De andere reden dat ik stopte met  werken in de design was omdat ik het gevoel had dat we omringd werden door zoveel dingen, zoveel objecten, zoveel designers, zoveel industrieën. In de plaats was ik meer geïnteresseerd in dingen gebruiken in mijn werk dat al bestond, kijken naar bestaande objecten en gebouwen. Als je een alternatieve manier wil vinden om te kijken naar het leven, dan weet je eigenlijk niet waar dit naar zal leiden. Natuurlijk, kunst kan geen producten of gebouwen vervangen, maar je kan wel op een andere manier naar die producten en gebouwen gaan kijken. Dat op een andere, meer poëtische manier. En ja, ik denk dat ik in het werk dat ik de afgelopen jaren gecreëerd heb, de designer af en toe naar boven is gekomen. Om deel te nemen in de constructie van mijn stillevens.

 Waarom en hoe kan je gezien worden als iemand die alternatieve dingen maakt?

Ik denk wat ik doe is ook een reactie op al de dingen die ik niet leuk vind. Op die manier is het wel een alternatieve manier van werken. Elke manier van creatief werk, is alternatief op zijn eigen.

 Naast het ontwerpen van zetels, vazen, tapijten en alles dat we rondom ons zien, zouden designers een alternatieve toekomst moeten ontwerpen als onderdeel van hun werk?

We zijn verantwoordelijk voor onze wereld, zelfs verantwoordelijk voor iedere actie dat we ondernemen. Om alternatief te zijn of iets alternatief te kunnen ontwerpen, moeten we weten wat we afwijzen, zelfs als je niet weet waar alternatieve routes of ideeën naar kunnen leiden.

 Je hebt ook enkele capsule collecties ontworpen, onder andere voor HAY, Valentino, American Apparell en onlangs ook voor Mutina. Hoe kijk je hier naar, om terug in de huid van designer te kruipen?

Voor Hay heb ik onder andere geborduurde en geprinte kussens ontworpen, ook handdoeken behoorden tot de collectie. In 2017 heb ik samengewerkt met mijn man voor Valentino. Piccioli, creatief directeur van Valentino, wou met zijn collectie twee verschillende culturen naast elkaar plaatsen. Zo kwam hij uit bij victoriaanse figuren en levendige patronen. Deze manier van werken is zeer postmodernistisch. In mijn ogen is het dan ook heel interessant om te zien hoe twee werelden kunnen samenkomen.

“it is where cultures come from.”

Ik zou wel nooit deze ontwerpen maken in 1980, maar het is nog steeds ik die ze ontwerp. Mijn stijl is niet zodanig veranderd.

 A/W 17 collection

           Bronnen:

Rethinking the modular, 2016

https://www.youtube.com/watch?v=xIuc9CPn9F4

https://irenebrination.typepad.com/.a/6a00e55290e7c4883301b7c8e603f6970b-800wi

[ruurdsnotes]

Zondag 20 september – Over convergerende positieve verhalen.

Als je op zoek gaat naar positieve ontwikkelingen in reactie op de crises van deze tijd zie je dat er veel beweging is. Denk aan Green Deals zoals in de EU, mondiale jongeren bewegingen zoals Fridays for Future, activistische netwerken van Greta Thunberg, Extinction Rebellion en de Sunrise Movement, zich roerende klimaatwetenschappers, rebellerende economen met nieuwe modellen, vernieuwende NGO’s met klimaatrechtszaken, online netwerken als Avaaz, lokale energiecoöperaties, bewegingen rond thema’s als ‘renature’ en ‘rewilding’, nieuwe politieke partijen zoals de Partij voor de Dieren en ga zo maar door. Deze bewegingen hebben ieder een eigen verhaal, domein en aanpak, waarmee ze een rol spelen in allerlei deels ook overlappende netwerkactiviteit. De bewegingen vormen in zekere zin een familie, maar werken niet planmatig samen.

Mijn hypothese is dat er patronen in de verhalen van al deze organisaties en netwerken bestaan en dat er sprake is van convergentie: de verhalen groeien naar elkaar toe. Dit is grofweg het patroon dat ik meen te herkennen:

Alles hangt met alles samen.

De mens is afhankelijk van natuurlijke systemen en in staat die te vernietigen. Dat laatste is wat nu gebeurt.

Een vervullend leven draait om (werken aan) goede relaties met natuurlijke systemen en andere mensen.

De opdracht van de mensheid is de verstoorde relaties met en binnen de natuurlijke en sociale systemen te herstellen.

Mensen zijn (vanwege direct ervaren effecten en belang) het beste in staat dit te doen vanuit de menselijke maat: in het huishouden, de familie en de lokale gemeenschap.

Systemen (inclusief technologie) moeten hier dienstbaar aan worden gemaakt.

Een specifieke vorm van convergentie is het samenkomen van bewegingen rond sociale en ecologische thema’s. Het feit dat deze onbalansen onlosmakelijk verbonden zijn dringt steeds breder door. Zie bijvoorbeeld artikelen hierover op De Correspondent, zoals Climate change is about how we treat each other, van Eric Holthaus.

Foto: Community spirit fulfils Waikerie's nature park dreams.