#vossenstaart

[rogez]

flavoured fashion field ¬ @neneh.n #rogezworld #indiansummer #vossenstaart #revisited #latem #model #from #ghana #neneh #september #2022 #indian #summer #shoot #onlocation #laethem #meerstraat #vossestaert #fashionable #shooting #instagood #inspiration #golden #hour #rogéz #mudflowermag #horadorada (at Laethem-Saint-Martin, Oost-Vlaanderen, Belgium) https://www.instagram.com/p/CmTmWz-INO7/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[superkip]

Superkip poster I made using some of my Inktober 2016 art.

[superkip-comic]

Portraits of the Superkip cast.

[anisioluiz]

Vossenstaart * meadow foxtail

Vossenstaart * meadow foxtail

[mollidays]

SAN PEDRO DE ATACAMA (01.10-05.10)

Onze laatste Chileense halte: San Pedro de Atacama. Een woestijnstadje as it should be: bruine huisjes, droog, zonnig en een zandstormpje op de avond dat we toekomen. Heel even lijkt het La-Serena-syndroom ons hier te achtervolgen: er zijn minder toeristen dan de afgelopen week en bijgevolg zijn de tours niet zeker. Gelukkig ontmoeten we de Zwitserse Christelle, zij raadt ons een agentschap aan met de rustige en vriendelijke Raoul. Nog voor we het goed en wel beseffen hebben we een volle planning voor de komende zeven dagen. We gaan diezelfde dag nog sandboarden. Snowboarden maar dan op zand. De prachtige omgeving waar we onze plankstuurskills boven halen is de Valle de Muerte (die zijn naam kreeg van de Waalse Gustave Le Paige, die ze eigenlijk Valle de Marte benoemde door de gelijkenissen met de planeet Mars). We hadden hier echt machtige foto���s kunnen maken, maar mijn fototoestel houdt niet zo van zandkorreltjes dus die bleef in onze hostel (een iglo in de woestijn, woop woop leuk verblijf). Bewijs van onze kunsten zijn terug te vinden op Youtube (https://youtu.be/ATZ71VA0mIE - raad wie wij zijn). De volgende dag trekken we erop uit naar de lagunas Miscanti en Miñiques. Heel de dag door verandert het landschap. Van de beige zoutvlaktes van de Salar de Atacama (met onze allereerste flamingo’s), naar de groene grasplukjes (net allemaal trolletjes die zich verstoppen maar wiens haar nog zichtbaar blijft) verspreid over een bruine ondergrond, naar het knalblauw van de lagunas Miscanti-Miñiques, naar het rood van de Piedras Rojas. Deze rode stenen zijn onze laatste halte van de dag maar eveneens de ultieme halte. Wat een kleurenpracht. Rode organische stenen, witgrijze bergen, water in alle tinten blauw/paars/groen/wit. Echt machtig om hier te zijn! Dit is het voordeel van excursies, er staat vanalles op het programma dat je op het eerste zicht niet interesseert, maar dan dé verrassing van de dag blijkt te zijn. De volgende dag moeten we vroeg uit de veren. De geisers van Tatio zijn het best te bewonderen in de ochtendvroegte. Alias om 4u30 eruit en toekomen met een temperatuur van -11°, we sterven een beetje vanbinnen. De waterdamppluimen zijn wel gigantisch groot en als de gids hoort dat we Belgen zijn, heeft hij meteen een weetje voor ons. De laatste dode in Tatio was een Belgische 65jarige die in de geiser viel bij het maken van een selfie (die oudjes toch). In de terugrit maken we nog enkele typische toeristenstopjes, waaronder het smullen van lamaspiesjes, moerasgebieden met vele watervogels, de vallei van Rio Putana met her en der minicañons en onze eerste viscacha (een soort konijn met een vossenstaart) en een uitzichtspunt over het hele gebied rond San Pedro. Wanneer we denken opgewarmd te zijn, staat er een volgende uitdaging op ons te wachten: laguna Cejar. Het meer waar je kan drijven. Even vergeten vragen welke temperatuur het water heeft, toen we deze excursie boekten. 18 graden, alstublieft en dankuwel. “Gelukkig” vroegen ze hier een hoge toegangsprijs, dus drijven zullen we. En drijven deden we, met billetjes die pikten van het zout. Korte douche en hup naar Tebinquiche, waar we met een pisco sour in de hand genieten van de zonsondergang. Zo komen we reeds aan onze laatste dag in San Pedro. Hoewel de toeristen hier samen “kudden” om en masse de zonsondergang te aanschouwen in Valle de la Luna, kiezen wij voor een iets alternatievere aanpak: te paard. Zonder enige instructies en met weinig tot geen paardrijervaring worden we op dit krachtbeest gezet en rijden we zonder het goed te beseffen meteen de woestijn in. Wanneer onze gids een uurtje later in draf gaat, volgen onze paarden plichtsbewust en enthousiast. Het is even overweldigend maar tegelijkertijd zalig. De hele dag komen we bijna niemand tegen, kronkelen door minicañons, vertoeven in weidse open vlaktes en genieten gewoon van de omgeving. Op het einde van de rit is ons pijnlijke zitvlak en onze vermoeide rug wel blij dat het erop zit. Morgen verlaten we San Pedro, het dorp met lekker lokaal maar niet vettig eten, altijd livemuziek tijdens onze diners, telkens dezelfde toeristen die we tegen het lijf lopen en een hoop supervriendelijke en sociale Brazilianen (topvolk, nu willen we ook naar Brazilië).

[hondjedexter-blog]

Dierenartsen waarschuwen voor de Vossenstaart!

Dierenartsen waarschuwen voor de Vossenstaart!

Dierenartsen waarschuwen voor een hondenmoordenaar die steeds vaker toeslaat en zich schuil houdt in onze achtertuin Als je een hondenbezitter bent en een tuin hebt, is de kans groot dat je hond veel tijd buiten doorbrengt, en wanneer het weer niet meewerkt en een lange wandeling er niet in zit, is het fijn om je hond toch even naar buiten te kunnen laten. Maar wees je wel bewust van een nieuwe…

[superkip-comic]

Fabulous drawing by @webbelart! So cute!