#was alleen maar gemeen tegen de jongens die mij leuk vonden

[madeliefkrans]

hou zo erg van young adult boeken. hou van lezen hoe zeventienjarige meiden voor het eerst verliefd worden en ontdekken dat die verliefdheid wederzijds is. en hoe ze vervolgens de meest domme, gênante, schattige acties pullen omdat ze nog maar zeventien zijn.

[madeliefkrans]

ik herinner me het moment dat mijn beugel eruit mocht. de volgende dag had ik biologie. in de rechtervleugel van mijn middelbare school. op de gang wachtten we op onze docent. ik lachte naar de jongen die altijd naast me zat. hij moest blozen. door mijn hoofd schoot: is het waar wat mijn moeder zegt? ben ik een mooi meisje? is het waar wat ze zegt tijdens open dagen van universiteiten bij bètaopleidingen? ik knipper met mijn ogen, ik plaag, ik lach, en ze helpen me bij alles wat ik vraag? 

macht is niet goed voor een onzeker meisje dat nog niet volwassen is. je had jongens die verliefd op me waren en niet uit hun woorden kwamen, me niet durfden aan te raken. ik was gemeen, probeerde de grenzen op te rekken. tot welk punt zouden ze me nog steeds leuk vinden? nog steeds als ik ze wakker hield tot drie uur ‘s nachts, nog steeds als ik ze vroeg om zich volledig bloot te geven, nog steeds als ik met hun vrienden flirtte, nog steeds als ik tegen ze snauwde als ik een slechte dag had, nog steeds als ik ze niet liet uitpraten terwijl ze probeerden te zeggen dat ze me leuk vonden, nog steeds als ik tegen ze loog, nog steeds als ik ze alleen sprak als ik zelf in de knoop zat, nog steeds als ik ze bot afwees?

tijdens mijn bachelor volgde ik een aantal vakken van andere opleidingen. ik herinner me een jongen die me mooi noemde terwijl ik panikeerde tijdens een werkcollege logische complexiteit. ik herinner me een jongen die alleen mij aankeek tijdens zijn presentatie. ik herinner me een jongen die me schattig noemde en vervolgens tegenover me in de trein terug naar zijn thuisstad met zijn knieën tegen de mijne aandrukte. bij elk vak had ik een liefje, ik hield ze zolang het vak duurde aan een lijntje en daarna liet ik ze gaan met een leugen. 

ze wisten niet dat ik altijd met meerdere jongens tegelijk appte, datete. ze wisten niet dat ik hen gebruikte om een gat op te vullen, om maar niet te hoeven stilstaan en geconfronteerd te worden met mijn eigen gedachtes. ik liet een spoor achter. macht is niet goed voor een onzeker meisje dat nog niet volwassen is. mijn eigenwaarde werd bepaald door de aandacht die ik kreeg, door de blozende blikken die ik ontving. ik liet nooit toe dat ze dichtbij kwamen.

ik creëerde mijn eigen toneelspel en ze speelden mee zonder dat ze het doorhadden.