#yanii models

[yaniimodels]

BRENDA MUTONI for Schön! Magazine

- Brenda Mutoni

Photographer Slovento Ade

Stylist Tor Matthey

Makeup Walter Fuentes

Hair Oluchi Ebere

Photo Assistant Joseph P

#yaniimodels #brendamutoni #schonmagazine

[beautifulfaces2020]

Jaymes at yanii models ny 🖤

[modelsof-color]

YALL , Yanii Gough  is a black model that founded a modeling agency

link for the ig account

 https://www.instagram.com/yaniimodels/

[venuseyolcu]

Abini neden bana iteklemek istiyosun 😢ben senle gezmek yemek yapmak istiyom sonra saçmalar neşeleniriz iyice falan millet deli der bakınca da amaan çokta tınn yanii

Abim 93 model iyi biri çalışkan bak valla evde kalmış masrafsız

[vishnyasoju]

Arabaları sevdiğini biliyorum ama tarzını pek bilmiyorum yani arabalardan anlamadığım iöin de olabilir şeyi merak ediyorum araba alacak olsan nasıl bir model alırsın mesela küçük mü büyük mü vs

Yanii az çok tahmin edilebilir aslında. Büyük, yüksek ve hız yapılabilecek arabaları seviyorum. Küçük, toplu arabalar hem estetik (bazıları hariç) hem de isteklerimi tam olarak karşılamayacakları için hoşuma gitmiyor. Alacak olsam Range rover falan alırım ohş

[therunwayarchive]

Yanii Gough for Collina Strada, Spring 2017

[xuxibelle]

Girl I need headcanons for Alex getting a tattoo because I feel like that would be hysterical.

I tried LMAO this was my first headcannon... wasn’t sure exactly what to do. I don’t think it turned out as funny as I wanted, but I think it’s cute lol

Alex wouldn’t take getting a tattoo lightly. Being in the acting/modeling business, he would want to make sure it was something meaningful to him, something important. 

You had a few yourself, so you weren’t new to the process, which is why he came to you when he had questions, and you were happy to help in any way you could.

He tried to hide the nervousness he was feeling, but you could see it in his eyes, telling him he had nothing to worry about.

“Babe, I promise,” you laughed lightly. “Everything is gonna be okay. I’ll go with you if you want.” You giggle as you watch him nod his head quickly.

You had called the person that had done all of yours and told him what Alex wanted and where and he had told you that he actually had an opening later that afternoon. You looked up at Alex with a smile.

“Good news, babe! He can do it today!” you tell Alex excitedly. You set up the appointment and hang up the phone before you turn your attention back to Alex and see the worry on his face. “What’s wrong?”

“Nothing,” he tells you quietly.

“That’s a lie… Out with it,” you tell him. He looks up at you, biting his lip. 

“I-i… don’t like needles,” he admits. You bite your lip to hold your giggle in, not wanting to make him feel bad, even though you weren’t making fun of him. You thought it was cute.

“Alex… It’s completely different from  needle at a doctor’s office,” you explain.

“Promise?” he asks as you nod your head. You pull him into a hug and he nuzzles his face against your neck, making you giggle.

You take him to the shop later for his appointment. He’s sitting in the chair as the artist, Max, puts the stencil on his upper arm. Alex takes in a breath as he pulls it off. “That where you want it? How you want it to look?” Max asks him. 

Alex looks in the mirror beside the chair at his arm and nods. “Yea, that’s good.”

“Perfect,” Max smiles at him. “Sit back in the chair for me, and just relax. We’ll be done in no time.” Alex turns his head to look at you standing on the other side of the room, worry in his eyes. You walked over and stood beside him, rolling a stool up beside the chair and sitting.

“What’s up?” you ask quietly as you run your fingers through his hair, knowing that relaxes him. He closes his eyes as you do and takes a breath.

“Just nervous,” he admits as you nod.

“Do you need anything?” you ask him. “Before he starts.” He bites his lip as he looks at you and shrugs his shoulders. “What is it?”

“Can… Would you hold my hand?” Alex asks you softly making you smile.

“Of course,” you tell him as you hold your hand out, letting him take your hand however he wanted to. He chose to weave your fingers together.

“Ready?” Max asks. Alex nods at him and Max leans in to begin on the tattoo. He steps on a pedal to send power to his tattoo gun and Alex jumps a little at the noise.You take your free hand and run your fingers just as Max begins the outline of the tattoo, and you do this repeatedly through his hair during the process to help him stay calm.

“Breathe, babe. It’ll be done soon,” you tell him. He asks you how much longer. “Not long. Maybe 10-15 minutes.” He refocuses on his breathing and the feeling of your fingers in his hair and before he knows it, it’s over. “All done! Look!” 

He turns and looks at his arm just after Max has wiped away all the ink and blood, smiling at the Viking symbol now etched on his arm. 

What do you think?” you ask. He looks up at you and smiles.

“So worth it,” he laughs. You kiss his forehead before he gets up from the chair and thanks Max for his work.

“You gonna get another one?” you ask. He turns to look at you with a deadpan stare.

“Yea... not so sure about that…. Maybe… one day,” he says slowly. “Maybe.”

 @nerdraging4point0 /  @bringmethehorizonandpizza​  /  @sunshine112  /  @summernykole  /  @empressdreams / @justasmisunderstoodasloki / @bisexual-sk8r /  @devildisguiseasangel​ / @fanficparker / @ivaraddict​ / @dangerousvikings​ / @lisinfleur​ / @honestsycrets / @tephi101 / @yanii-the-hippie / @thejemersoninferno /

[thrututchteyes]

GEORGE OKENY, one of the newest official members of our American Family!!! HUGE S/O to the eye-grabbing, soul-inspiring George Okeny on his recently-acquired citizenship, a very important and long-coming step on his storied journey. Although he has been an American icon of the Fashion Industry for some time —- evidenced most recently by his work as the face of SEVERAL of Ralph Lauren’s recent campaigns (google him to see his brilliant work with his son Zola, who is himself already a ground-breaking member of the Family of African-American Male Models, becoming the youngest model to have debuted at New York Fashion Week in 2018 at only 5 months old… working with father George and Moms, Yanii Gough, also a successful model of Haitian-American descent.) . I have a warm spot in my soul for Mr. Okeny for numerous reasons, not the least of which is his difficult journey across the globe as Sudanese Refugee, making him one of the “Lost Boys of Sudan.” Check out what he wrote on his page: . “I’m so happy to announce that as of today I’m a United States citizen, I wanna thank all my family and friends who have been supporting me on this journey. For those who don’t understand the truth about being a refugee please do some research or ask me!! No longer will I miss big campaigns overseas no longer will I miss any family emergency’s or special event because I couldn’t just fly out whenever I want. To all my refugees don’t worry I will always speak up and now will be able to invest and help more then before.” - George Okeny . This TuTchT joint is designed from George’s cover shot for the current issue of GMaro Magazine, shot (as was the previous YahYah joint) by mad-talented photog Mark Elzey. The issue bears the important moniker of “The Refugee Issue.” George is repped by Alex at @systemagency @Afrekh @markelzey @gmaromagazine @zolaokeny @yaniicharms_ @systemagency #TuTchTImaging #TuTchT #ThruTuTchTEyes #GeorgeOkeny #SudaneseAmericanModels #GMaroMagazine #MarkElzeyPhotography #TopMaleModelsofColor #LostBoysofSudan #RalphLauren #Polo #GeorgeandZolaOkeny TopAmericanModels #TuTchTFav #SystemAgency #GeorgeOkenyTuTchT https://www.instagram.com/p/B3gRXTGlUgi/?igshid=ex6lhtfwgxw9

[gothbutterfly]

Photographer: Melissa Chapman

Make-Up: Dk Damico

Kair: Kira Stuger

Model: Yanii C

[neolmuscokkonusuyorsam]

Pasta’ha’ne?!

Ümidim minik bir pastane açmak. Üç dört masa yeter. Bilirsin, kaosla yaşamış, birşeylere yetişme, geç kalma dürtüsünü hayatına zorla da olsa endekslemiş herkesin kurduğu bahsedildiğinde minik, aslında bir o kadar da büyük bir hayaldir bu.

Diğer kadınlar gibi heryer pembe olsun demeyeceğim demek isterdim ama o zaman da ötekileştirmiş olurum, demeyeceğim; pembeyi değil, cümleyi. Ama sarı rengi hakim olurdu, ceviz ağacından bir kaç küçük masa. Bilirsin ceviz ağacını, damarlıdır. Eskitmesi, kırması bir hayli zordur. İşte isterim ki kimse kırılmasın o masalarda. Kimse kimseyi eskitmesin, var olsun. Yaşasın.

Müşterisin mesela, geldin oturdun bir masaya. Karnın acıkmış ama çok da aç değilsin, bir kaç kurabiye yiyip kalkalacaksın. Mideni kandırmaya gelmişsin. Son model telefonunun şarjı azalmış, piriz de uzağında kalmış. Bilirsin bu çok kötü bir durumdur, çok sevdiğimiz herşeyden herkesten uzak durmak dahi bu kadar rahatsız etmiyor bizi son zamanlarda. Telefonundan daha çok birşeyi özleyen, yani kendim gibi İnan çok az insan gördüm. Neyse, konumuza dönelim; telefonunu kullanamadığın için oraya koyduğum edebiyat dergilerini karıştıracaksın mesela. Hepsi sahaflardan alınmış, yırtık pırtık. Sayfaları çevirmeye korkacaksın yırtılır diye. Narince değiştireceksin. Belki bir süre sonra dergiler kesmeyecek seni de benim gibi, kitaplara mey’ledecek ellerin. Uzun bir soluk arayacaksın. Kurabiyeleri unutacaksın, sıcak birşeyler içerken okumaya dalacaksın ve kimse sen bir şey istemedikçe yanına gelip boşlarını toplamayacak, bir siparişiniz var mı diye psikolojik baskı uygulamayacak sana. Bunların tam aksine hep çok rahat otur diye koltuk-sandalyelerden alacağım. Hem de her biri yepyeni! Dergiler gibi değil. Bir tane “ varlık “ dergisi olacak masanda, bir tane de Oğuz Atay romanı, diğer müşteriler tüm boş bardaklarının yanında duran o iki güzide esere bakacak, deli bu herhalde diyecekler! N’olur desinler. Çünkü dünyayı değiştirmeye tek başıma merhaba diyemem, eğer tek başıma delirmediysem, bırak bir çok deli el ele verip değiştirelim dünyayı.

Saatler geçireceksin böyle, günler belki. Sonra ceviz ağacından o masaya her oturduğunda belki cevizin o kendinden masaörtülü doğasında damarlarına bakarak hayaller kuracaksın, belki sana göre değil imkansız aşklar. Kur! Kim tutar ki seni?

Herşeyi düşündük de isim konusunda yine takıldım. Çok değişik bir isim koymalıyım pastaneme. Kim bilir, belki işler tutar, işler tutarsa paraya para demem. Tutmazsa, paraya para derim. Markalaştıracağım belki tüm düşüncelerimi. Bilemezsin ki, ben de bilemem. Bilinmezi ne güzel seviyor insan önce, bildiği şey değişmediğinde ne özel bağlanıyor. Hayatın içinde raks ettiği iddia edilen o karmaşık gürültüde bizim gibiler fısıldayarak ne kadar güzel anlaşıyor birbirleriyle. Hayran olmamak için aptal olmak gerekir, hayran olmak içinse abdal.

Hayatı melodram gibi yaşayan insanlar ne büyük kazandı, bizler; realistler! Nasıl güzel kaybettik ama. Kazandıklarımızdan elde ettiğimiz herşeyi kolayca bıraktık ama kaybettiklerimizden elde ettiklerimizi ne güzel koyduk heybemize. Sonra bulduğumuz canlı kanlı doğruya inandığımızda koyduğumuz boş sandalyedeki o heybeyi ne güzel aldık tam sandalyenin yanında duran yerdeki boşluğa, nasıl muazzam yer açtık o doğruya. Doğru doğru olduğu için mi düşledik hep, yanlış dediklerimizse sonunda muhakkak bir şeyi ya da hepsini tümden kazandırdığı için mi bu kadar gerçekti? Bak bu büyük ikilem. Ama ben tarafımı kaybettiklerimden kazandıklarımı saklayarak, kazandıklarımdan tutunduklarımı zaten kolay amorti ederim düşüncesiyle bir kenara rahatça bırakmak üzerine seçtim.

Zorlanmak öyle güzel ki, bir sermayem yok o yüzden pastaneyi açarken, ya batarım ya çıkar. Ortası yok, hayat da öyle. Hırs ne enerjik bir kelime! Hırs değil o yüzden bendeki, acelesiz ve rahat sevmek. Hayal bu elbet kurulur ama gerçek muhakkak yaşanır. Bir şey yaşanıyorsa, beş duyu organından biriyle muhakkak hissediyorsan, kaynar su yakıyorsa mesela hala seni yaşıyorsun ya tam olarak öyle. Neden korkar insan yanmaktan, yara izi almaktan. Yara izleri kadar gerçek ne gördük ki çocukluğumuzdan bize kalan. Babanın seni götürdüğü lunapark gezilerini muhakkak unutursun ya da her gün hatırlamazsın. Yara izlerinin neden olduğunu her baktığında hatırlayacaksın ama. Burdan örnekle babanla gittiğin lunapark gezilerini unutup maçları hep hatırlaman çok normal mesela. Sonu belli olmayan, kazanmaya istekle ve o kazanım için zorlayarak oynanan o futbol müsabakasını nasıl unutursun? Annenin tüm ikazlarına rağmen yediğiniz o sosisliyi, içtiğin colayı unutmak bu kadar kolay mı? Yokuş aşağı bisiklette iki elini bırakmayı büyüdükçe o yüzden bırakıyorsun, ya da ikiyüzle duvara tosluyorsun. Yok ortası, çok benziyor bu ikisi, bilirsin. Bilmesen de anlarsın, anlayabilirsin sen beni. Bir şey zor olmazsa terkederim değil demek istediğim, okumayı mesela, beş yaşımda kendi kendime bir çırpıda öğrenivermişim, bıraktım mı okumayı şimdi? Her gün daha da arttırarak devam ettim. Bahsettiğim zorluk, uğraşı, bizi insan yapan, insanı büyüten, midesini bir ağrıtan bir kelebeklerle dolduran ya da kazanmaya azimle

-bak ama hırsla değil-

geceler boyu uykusuz bırakan, ayakları parçalanıncaya kadar hareketi doğru yapmaya ümitle hareketi tekrarlamaya devam eden balerinin yaşadığı gibi bir zorluk. Duyduğu yalanlardan yara alarak ama yaşamaya devam ederek tahlil yapma yeteneğini malesef iğrenç bir zorlukla kazanarak ama o yeteneğini çok severek devam eder gibi hayata. Anlıyorsun beni, eminim. Seninle aynı zamanda geçmesek de bu yollardan sen de ben de geçtik elbet bir şekilde. Bizim gibi olan herkes geçti, bu yollar bakma mevsimi değişse de hep aynı. Farkındalığı normal seviyenin bir kademe yukarısında olan herkesin yolları muhakkak aynı. Sen diyorum ama kusura bakma, müşterilerimle yakınlık kurmayı hep sevmişimdir. Hayalimde yanii. Samimiyet çok mühim. “Siz” bırak bizim dışımızdakileri diyelim o sizi, biz biz oluruz. Tüm deliler, zorluğu sevenler, insanlığı bazen kaybeden, ama içinde soğanın cücüğü gibi en ortaya saklayanlar. Saklı kalmışlar, gizlenmişler, yalnızlığıyla beslenmişler, kalabalık olmayı sayıyla doğru orantılı tutmayanlar, düşlemeyi bilen ama hep kendine saklayanlar. Biz ne güzel azınlık bir kalabalığız böyle!

Bakma ben bıraksan neler yazarım ama sen bırakma. Deliyim de, hemen de çok delirmek değil niyetim. Mesela bu yazıyı duygusal bir paylaşım gütmeden yazdım, neden biliyor musun? Çünkü o kadar ihtiyacımız var ki, hala! İnan bana hala. O minik pastanelere, güzel mi güzel ceviz masalara, yanda sürekli burnunu çeken teyzelere, hep siyah giyinen cool kadınlara, her türden insana ve insanlığa, öyle ihtiyaç var ki!

[andthatisnotfake]

Moodboard tag meme

I was tagged by @itsalliepg and @lorirwrites (obrigada lindas!).

Rules: Make a mood board based on yourself but only with photos saved to your device. Tag Others.

First picture is an actual moodboard made from pictures cut from magazines that I made as a model for my students. Then Funko Pops, typical gaúcho (from the south of Brazil, Argentina and Uruguay) barbecue, brigadeiros (typical Brazilian dessert), one of my favorite paintings (and my mom's favorite), a map of Central and South America with all the different ways the people in these nations say "pussy", my dad's cat Layla and, finally, myself.

Tagging @shin-yanii @endlessflame @indescribablechoices @ktfranceebee @loftec @thevioletjones and @koganphrancis.

[yaniimodels]

BRENDA x D. PICARD - Model @BRENDAMUTONI Photographer @d.picard #yaniimodels #brendamutoni

[kineticportraits]

www.esowe.com Yanii. A model, mother, creative, and owner of @yaniimodels. It’s her birthday so happy birthday to you!!! ___________________________________________ . . . #portrait #portraiture #portraitphotography #flashportrait #flashphotography #streetportrait #streetphotography #godox #godoxad200pro #model #agent #southsudanese #southsudan #yaniicharms #yaniimodels #yaniigough #nigerianphotographer #esowe #apehouse #esoweimages #nigerianphotographershub #pursuitofportraits #ocfportraits #happybirthday (at New York, New York) https://www.instagram.com/p/CKsTWa1n53C/?igshid=w6vh6vle02rn

[divalocity]

“Captain Planet”

Model Yanii Gough for Volt Cafe

Photography: Arron Dunworth Styling: Carlton Jones Make-up: Abbie May Hopkins

[exploredexposure]

Could you be more in love with this girl and her golden goddess outfit by Laurel DeWitt? I mean this is absolute perfection. Taken during a photography workshop with the lovely Lindsay Adler Fashion Photography MUAH: Grisellemua Model: Yanii Charms Styling: Lisa Smith Craig http://ift.tt/2j1tlso

[lacourstudio]

Yanii Gough, model/photographer, Chelsea, New York City, 11/11/2016⠀ ⠀ #yaniigough #ericlacour #lacourstudio #light #bw #portrait #model #agent #street #ericlacourstealssouls #student #minimalism ⠀ ⠀ @yaniicharms_ (at Chelsea Gallery District)