#zaprzęg

[oldsardens]

Zygmunt Kaczowka - Zaprzęg zimowy

[witeksphotosart]

Carrozze and other stuff to carry the popes in the past times in Musei Vaticani (Vatican’s Museums) - underground level in the backyard.

[bierki-sztuki]

"Togo"

“Togo”

      Może ktoś traktować ten film jako gatunek familijny, przez to że zabrał się za to Disney. Jednak uważam, że jest to dosyć mylne podejście i warto zwrócić uwagę na ten tytuł, gdyż jest to dosyć dramatyczna opowieść ale zarazem także piękna i czysta w swoim przesłaniu przyjaźni zwierzęcia z człowiekiem.  Sama fabuła filmu jest zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami, więc tym bardziej potrafi…

[studiokorba]

Akwarela + tusz, miniatura #miniatures #aquarelle #watercolours #akwarela #akwarela_pl #akwarele #miniatura #chatawlesie #houseinthewoods #las #forrest #lasy #koń #bryczka #zaprzęg #horse #aqualovers #instaart #instaartist #instaartwork #sketching #sketch #artwork #grass #instagallery #instaarts #daily #artoftheday #arts #sketchbook https://www.instagram.com/p/CA7XxaljDLp/?igshid=1iwneb652sqz6

[zyciestolicy]

Sprawdź gdzie jest Święty Mikołaj! Pokaż dziecku, że Mikołaj istnieje!

Sprawdź gdzie jest Święty Mikołaj! Pokaż dziecku, że Mikołaj istnieje!

Jak co roku Święty Mikołaj wraz ze swoim zaprzęgiem przemierza świat, aby dzieciom dostarczyć prezenty pod choinką. Renifery tworzące zaprzęg, który tradycyjnie ciągnie sanie Świętego Mikołaja i pomaga mu dostarczać bożonarodzeniowe prezenty mają swoje imiona. Jakie? Zwykle wymienia się: Kometka, Amorka, Tancerza, Pyszałka, Błyskawicznego, Fircyka, Złośnika, Profesorka oraz najsłynniejszego –…

[crazynauka]

Nome to niewielkie miasteczko leżące dosłownie po środku niczego – Alaska, wybrzeże zatoki Beringa, 100 km w linii prostej do najbliższej miejscowości. W 1925 roku ta izolacja stała się ogromnym problemem. W grudniu 1924 roku w miejscowym szpitalu, w którym pracował jeden lekarz i cztery pielęgniarki, pojawiła się rodzina Inuitów z chorym dwulatkiem. Lekarz zdiagnozował zapalenie migdałków, ale chłopiec zmarł następnego dnia, a rodzina nie zgodziła się na autopsję. W kolejnych dniach pojawiało się coraz więcej chorych dzieci, dwoje z nich zmarło. Dopiero jednak 20 stycznia 1925 roku lekarz prawidłowo zdiagnozował u kolejnego dziecka błonicę. Niestety zapas anatoksyny przeciw błonicy przeterminował się, a zamówiona dostawa nie dotarła przed zimą do miasta. 22 stycznia wysłano telegram z prośbą o pilne dostarczenie anatoksyny, okazało się jednak, że nie ma sposobu na dostarczenie przesyłki – morze było zamarznięte, a transport lotniczy był zbyt mało rozwinięty. Jednocześnie sytuacja stawała się dramatyczna, bo do końca stycznia zdiagnozowano błonicę u kolejnych 20 osób, a u 50 podejrzewano. Mimo wprowadzenia kwarantanny rozwijała się epidemia. Cześć zamówionej anatoksyny udało się dostarczyć do oddalonego o niemal 800 km miasta Nenana. Transport trzeba było zorganizować błyskawicznie, bo w zimowych warunkach nie przetrwałaby dłużej niż przez 6 dni. Zdecydowano się na niezwykłą akcję – zorganizowano sztafetę psich zaprzęgów, która musiała pokonać 1085 km. Udział w niej wzięło 20 maszerów (przewodników) i około 150 psów – głównie husky i malamutów. Sztafeta wystartowała 27 stycznia z Nenana, jednak wkrótce po jej rozpoczęciu pogoda zaczęła się gwałtownie pogarszać, następnego dnia temperatura spadła do -49 °C. W ciągu dwóch dni dzięki 10 zaprzęgom udało się pokonać 274 km. Temperatura nadal spadała osiągając -57 °C, wiejący wiatr sprawiał, że odczuwalna zbliżała się do -70 °C. Kolejny zaprzęg dotarł do brzegu zatoki Beringa, okazało się jednak, że nie da się skrócić drogi przecinając morze. Kolejni maszerzy wraz z psami podejmowali niezwykły wysiłek i mimo dramatycznych warunków zbliżali się do celu. Ostatni odcinek pokonał Gunnar Kaasen. Na przewodnika swojego zaprzęgu wybrał psa Balto, który po raz pierwszy biegł w tej roli. Sytuacja pogarszała się, wzmagająca się burza śnieżna groziła całkowitym zasypaniem trasy. Po całonocnej jeździe Kaasen dotarł do Nome o 5.30 nad ranem 2 lutego 1925 roku dowożąc anatoksynę. Bohaterska akcja ludzi i psów pozwoliła powstrzymać epidemię i uratować wszystkich, którzy byli wówczas chorzy. Wszyscy uczestnicy sztafety otrzymali listy pochwalne od prezydenta, a największą sławę zdobyli Gunnar Kaasen i Balto (obaj na zdjęciu). Ten ostatni został uczczony pomnikiem, który do dziś stoi w nowojorskim Central Parku.

[znienawidzmnie]

Na błękicie jest polana

Powiedz mi, co byś chciała? Cuda ja czynię, Mała! Martwe zamieniam w żywe. Zgasłe w płonącą grzywę. Powiedz mi, co byś chciała? Na błękicie jest polana. Dwa obłoki to hosanna. Jeden chłopak, drugi panna. Jeśli chcesz jeszcze więcej, Wezmę cię ja na ręce: W góry uniosę dzikie. Zaprzęg latawców skrzyknę, Jeśli chcesz jeszcze wyżej. Na błękicie jest polana. Dwa obłoki to hosanna. Jeden chłopak, drugi panna. Powiedz mi, co byś chciała? Cuda ja czynię, Mała! Chęć masz na lody może? Albo na młode zboże? Wszystko dla ciebie zrobię.                 (Mój ty mały, wielki Boże!) Na błękicie jest polana. Dwa obłoki to hosanna. Jeden chłopak, drugi panna. ------------------------------------------ Jadą razem do Poznania. ~Edward Stachura

[bigmadowl]

I poszli. Szkoda, że to nie ba gwiazdkę, bo można by dzieciakom pokazywać zaprzęg Mikusia 😁 #starlink (w: Sochaczew) https://www.instagram.com/p/CO_OZ1znpys/?igshid=xvdl66jhm678

[poezja-wlasna]

Z krwi mojej i mej kości

Rzuciłem się w pogoń za cmentarną aleją

  Podczas burzy samotnią tnącej

I gdym ujrzał na końcu kamienny ołtarz,

  Wyobraźnia ton tęsknej ucieczki

Uderzyła i niespełnieniem wypełniła…

 Oblicze me trądem okryło się –

  Ariuszem jestem wśród grona rodziny,

A dusza w aloesie spalona,

  Czeka od żywych kolejnego znaku,

By iść ścieżką życia nowego.

 Jeszcze światła ni raz nie zobaczyłem…

  W odwrocie od rzeczywistości,

Marzę o tej, co z mojej krwi i mej kości jest –

  O Siostro, czemuż mi cię zabrali,

Na pnączach z harf ku niebiosom powzięli?...

 Leżę chyba szpadą przebity;

  Pół-z dala, pół-z bliska pod tym ołtarzem:

Jak ołtarz zielenią porasta,

  Tak też istnienie w rozżaleniu wzrasta –

O Siostro, czemuż mi cię zabrali?

 Zawędrowałbym w zakazane księgi,

  By choć na jedną i ponurą noc,

Móc dłonią przenikać powierzchnię morką,

  Aż zwilgłe palce się spotkają

I wzmogą zaprzęg rytmu rwących naszych serc!

 Pieściłby język  przestrzenie lóż,

  Wzrok cyrklem zakreślał kształt przyjemności,

Krzyk ten jęku głębin  P o e z j i

  I szept węgielnego pomiaru wszechczynów:

Skąd idzie stado, skąd nadchodzi Wschód?

    W s c h ó d ? –  

Słońce już wstało!…

 Wezwałem cię na ołtarz - odejść musiałaś…

  Mimo mych usiłowań srogich,

Zacisnęły się wokół twej szyi pnącza;

  Tylko ostała się szpada wewnątrz piersi

I plama pod twoim i moim ciałem…

    S z t u k a ? –

Taka jej cena!...

[movies-vood]

Śnieżne psy PL CDA

New Post has been published on https://movies-vod.pl/movies/sniezne-psy-pl-cda/

Śnieżne psy PL CDA

Pewnego dnia Ted Brooks Cuba Gooding, Jr. – wzięty dentysta ze słonecznego Miami – dowiaduje się, ku swemu największemu zdziwieniu, że odziedziczył zaprzęg psów na Alasce. Ted nie ma innego wyjścia, jak porzucić swą praktykę i zaopiekować się ósemką uroczych lecz niesfornych psów, które ani myślą poddać się woli niedoświadczonego “pana”. Sytuację komplikuje dodatkowo Grzmot Jack James Coburn twardy człowiek gór, marzacy o przejęciu psów na własność. Nieszczęsny Ted staje przed największym wyzwaniem swego życia – pomimo śnieżyc, burz, cienkiego lodu, zasp i innych niespodzianek, musi nauczyć się trudnej sztuki powożenia psim zaprzęgiem i stanąć do walki o przyszłość swoich czworonożnych przyjaciół. A do Wielkiego Wyścigu Psich Zaprzęgów zostały tylko dwa tygodnie… Śnieżne psy do doskonała zabawa dla wszystkich – ludzi i psów.

Śnieżne psy PL CDA

[czarnynotatnik]

Poczucie humoru

Wściekle ruda, szalenie wyuzdana, na wskroś pierdolnięta kobieta. Wówczas naszym naturalnym środowiskiem było łóżko. Wiła się po nim z wytkniętym językiem, polując na ofiarę, czyli na mnie w tamtym czasie. Ulec, tylko tyle mogłem. Poczucie humoru czarniejsze od kawy, której nie znosiła. Jej śmiech przypominał żonglerkę ostrymi nożami na linie zawieszonej nad przepaścią.

Między jednym numerkiem, a kolejną jazdą bez trzymanki, jak to po seksie. Trochę czułości, wiele oddechów, głębokich spojrzeń. Patrzyłem w jej oczy, widząc duszę dziewczynki, która śmiertelnie potrzebuje miłości i będzie w stanie zabić dla niej. Szalona. Lubiła też ckliwe gówna takie jak: spacery, prezenty czy listy z opisami, którym moje ciało będzie musieć się poddać. Przyznaję była dobra, nie jednokrotnie poległem w boju. Najlepsza z ustami zajętymi czymś innym niż grząska paplanina. Tak, dobrze to robiła, no, ale cóż, teraz robi komuś innemu. I muszę przyznać, niech stracę, na pewno robi.

O jej niewyrafinowanym poczuciu humoru dowiedziałem się w łóżku, bo gdzie, skoro tylko tam spędzaliśmy czas? A wyglądało to tak. Ogień, ogień, jazda. W górę i w dół. Pęk włosów, zaprzęg zakotwiczony mną, jazda, przyśpieszenie. Finał. Kilka minut przerwy, bliskość, hektolitry wypitej wody. Ona płonie, ja stygnę. Ona tonie w wydzielinie, ja wiotczeję. Dosłownie. Wiedziałem, że tak łatwo nie da za wygraną, ale muszę przyznać przeszła samą siebie, jebana.

Wypięła się przede mną, a musicie uwierzyć brzoskwinię miała nietuzinkową. Wchodzę, chociaż nazwałbym to nagłym wtargnięciem.

— Nie tutaj — wyjęczała.

Nastała przerwa. System rozjebany. Ja w niej i nie wiem, co robić. Myślę, jak nie tutaj? To gdzie? Na balkonie, ma mi, kurwa odmarznąć?  Jadę dalej.

— Nie tutaj. Dziurka wyżej.

Leję, muszę dodać, że ze śmiechu w myślach. Dziurka, co to za słowo. Nie musiała długo prosić, all inclusive. Powoli, nieznane tereny. Delikatnie.

— Kurwa! — wydarła mordę na całe mieszkanie. Wstała, upadła nagą dupą, a raczej pizdą na dywan, który leżał przy łóżku. Ociera się i jeździ po nim jakby była driftowozem z uturbionym boxerem pod maską. Przestała. Replay.

Wróciliśmy to punktu wejścia. Powoli, poznane tereny. Delikatnie. Jedziemy. Ona jęczy. Dobra przejażdżka. Egzotyczne podłoże, podoba mi się. Pędzimy terenówką w stronę zachodzącego słońca. Grzęźnie, opona, kurwa grzęźnie w błocie. Nosz kurwa. Bajoro. Wychodzę. Zapytała się, co się stało. Stałem przed nią nagi z postawionym masztem. Patrzy na mnie w niezręcznej ciszy. Brecht, śmiech, łzy.

— No kochanie, gówniana sprawa — wypowiedziała przez śmiech.

Dochodzę do wniosku, że gówniane sprawy chodzą w parze z gównianym poczuciem humoru.  

[martawioleta]

Zaprzęg konny... kulig, kto pamięta? Konie wyszły z użytku, a weszły w modę, jednak ilu z nas wie, że mamy rasę, która jest bezpośrednim potomkiem dzikich koni, zyjcych niegdyś n terenie Polski? Jest to niewielki konik polski, używany chętnie w hipoterapii, oraz objęty programem ochrony zasobów genetycznych. https://www.instagram.com/p/B8jE8PfBjjl/?igshid=1v65tw479td9b

[naszeszlaki]

Na każdym kroku widać że święta tuż tuż 🙂 Zaprzęg konny zawsze kojarzył mi się ze świętami. Z czym Wam kojarzy się ten czas? ❄️ #naszeszlaki #święta #bożenarodzenie #konie #doroszka #anglia #nationaltrust #tyntesfield #oldhouse #traditional #podróże #zwiedzanie #zwierzęta #zabawa #goodtime #lovelytime #zdjeciazpodróży #wielkabrytania #bristol #bristol #blogpodróżniczy ☃️ www.naszeszlaki.pl https://www.instagram.com/p/B6Vl4X7gDHP/?igshid=vpn04egxvc0f

[bohunwilk]

Ostatnie zdjęcie ekspedycji saneczkowej Far Eastern party, podczas Australazjatyckiej Ekspedycji Antarktycznej (Australasian Antarctic Expedition), 17 listopada 1912 r. W skład Far Eastern party wchodzili: australijski odkrywca sir Douglas Mawson, brytyjski porucznik Belgrave Edward Sutton Ninnis oraz szwajcarski alpinista i narciarz Xavier Mertz.     14 grudnia 1912 roku, 500 km od bazy, zaprzęg Ninnisa wpadł w szczelinę lodowcową i polarnik zginął. Wraz z nim utracono znaczną część żywności i sprzętu. Mawson i Mertz zmuszeni byli żywić się mięsem psów. Trzy tygodnie później, 8 stycznia 1912 r., Mertz zmarł na hiperwitaminozę, spowodowaną spożywaniem bogatych w witaminę A psich wątrób. Mawson kontynuował powrót do bazy, a kiedy tam w końcu dotarł, okazało się, że statek "Aurora", którym miał wrócić do domu, odpłynął kilka godzin wcześniej. Na jego powrót Mawson musiał czekać kolejne 9 miesięcy.

[kej-ti]

Wizyta u Saamów i zaprzęg reniferowy na północy Norwegii

Wizyta u Saamów i zaprzęg reniferowy na północy Norwegii

Po kilku latach ponownie zaliczyliśmy spotkanie z reniferami. Tym razem poszliśmy o krok dalej w naszej znajomości. Mogliśmy nie tylko dotknąć poroża, stanąć z nimi oko w oko, ale i je pokarmić. A potem je zjeść. Brzmi brutalnie? Zapraszam na przewodnik po wiosce reniferów i kulturze Saamów. Pół godziny jazdy od Tromso w okolicach Tønsvik znajduje się farma reniferów Johana-Isaka. To było nasze…

[kindersky]