#ze was ZO LIEF

[sugarspellitout98]

Jongens, ik heb een kleine crush op Eva Jinek

[astarfruity]

.

[madeliefkrans]

soms moet ik denken aan de meiden van volleybal. ik weet niet meer precies wanneer ik stopte, ik geloof toen ik in de tweede of derde klas zat. ze reageren vaak verbaasd als ik zeg dat ik heb gevolleybald. je bent maar een meter drieënzestig, reageren ze dan. ze weten niet dat ik achterin het veld alle ballen opving. de libero, dat was ik. en die ving ik voor mijn team, ik deed alles voor ze.

mijn tenue ligt nog in de kast op mijn oude zolderkamer. net als de drie kampioensmedailles.

[gewoonkarin]

Verandering en ik. Geen combinatie. Geen goede in ieder geval. Ik hou van saai. Van weten hoe een week loopt. Van een vaste poetsdag. Het is al een tijd niet saai en de komende tijd ook niet. Van de leg is ik.

Het werkt aan de ene kant verlammend. Ik plan zelf weinig tot niets. Dat lukt me nu niet. Ik zou wel wat af willen spreken maar ik weet even niet wanneer. Lastig.

Aan de andere kant werkt het activerend. Ik moet en/of wil zaken af hebben. De was en strijk bijvoorbeeld.

Volgende week start voor jongste liefje school weer. Vrijdag krijgt ze haar rooster. Fijn want dan weet ik al weer iets meer. Mijn lief start 1 september met z’n nieuwe baan en ik hoop eind oktober het nieuwe ritme daarin te hebben gevonden. Oudste liefje start ook 1 september, rooster nog onbekend dus ook daarvan hoop ik eind oktober ritme te hebben gevonden.

Ik heb de afgelopen weken anders gewerkt, andere dagen. Deze week weer redelijk normaal. Het was nodig want te rommelig naar mijn zin. Inwerken is nodig maar de tijd van loslaten start deze week.

Loslaten. Oudste liefje vertrekt morgenavond voor haar introductieweek. Kamperen op de campus. Ik ervaar hetzelfde als bij start basisschool en middelbare. Alle vertrouwen in haar maar ook zo spannend. Komt goed maar dat weet je pas zeker als het goed is gekomen.

Daarom zo strijken. Zorgen. Dat is wat ik kan. En me zorgen maken maar dat is inherent aan het moederschap. De bijnaam moederkloek heb ik niet voor niets gekregen.

Onze kleine meisjes worden groot en ik heb moeite met bijhouden. Ik wil ze bij me houden. Loslaten moet. Verandering hoort daarbij.

Ik zucht maar wat vaker. Dat geeft lucht.

[sugdenlovesdingle]

Zou kunnen ja dat het goed uitpakt, hoop dat de pvv gewoon heel hard of zijn bek gaat en mensen die erop gestemd hebben zich eens heel goed achter de oren gaan krabben. Ik geloof (hoop) niet dat dit lang stand gaat houden, maar ik ben huiverig over de mogelijke schade.

En die Agema is inderdaad een heel eng mens, krijg echt de kriebels van haar. Eww.

Maar we gaan zien hoe dit zich ontwikkeld. We leven in interessante tijden...

Ja ik hoop echt dat ze de boel zo verneuken dat kabinet Wilders 1 ongeveer net zo lang duurt als het premierschap van Liz truss (ongeveer een maand). En dat de pvv stemmers zien dat de alle vluchtelingen het land uit partij niet ineens zoon of dochter lief aan een huis helpt of de boodschappen minder duur maakt.

En ja we leven inderdaad in interessante tijden... Maar iets minder interessant zou ik niet heel vervelend vinden. Ik hoop eigenlijk op hele saaie tijden met een stabiele regering die niet zo racistisch als de pest is. Een droomwereld zonder pvv en vvd - of Thierry en z'n nazis. Dat zou mooi zijn.

[uitvaagsel]

Ik geef mijzelf zo open en volledig aan de mensen die ik lief heb

Als ze gaan, nemen ze een stuk van mij met hen mee

Ik hoop dat het het stukje is dat ze nodig hadden

[remidavs]

Wat een vertrouwd beeld…en wat een fijn bezoek ☺️ al had ik me gisteren mijn nacht en weekend anders voorgesteld.

Gisteren nog de onzekerheid of de chemotherapie zou kunnen doorgaan om dan ‘‘s avonds met lichte koorts naar het ziekenhuis te moeten voor grondig onderzoek… toen vonden ze niet meteen iets, maar oncologie wou me toch graag hier houden om zeker te zijn dat ze niets over het hoofd zien. Mijn bloedwaarden zijn over de nacht gezakt en de ontstekingswaarde minimaal gestegen dus genoeg om nog verder op te volgen en er snel bij te zijn… echte koorts heb ik niet, wel lichte verhoging met af en toe kou…

Ik heb wel het geluk dat ik onverwacht op de fantastische pneumo-afdeling opgenomen werd. Iedereen is hier zo lief! Ik werd vannacht supergoed onthaald en kan alleen maar blij zijn dat ik hier ben. De nacht was kort en zoals gewoonlijk niet top na de chemokuur maar ik heb toch wat kunnen slapen. 😴 en ik zal dat de komende dagen nog veel moeten doen voel ik.

Jan stond voor een grotere uitdaging… ik mocht gewoon proberen slapen en me laten verzorgen, maar Jan moest thuis wachten tot er iets van nieuws kwam en deze ochtend de kinderen vertellen dat ik naar het ziekenhuis ben moeten gaan. Remi schrok maar reageerde begripvol en was superflink. Ida had het lastig, zocht constant nabijheid en ‘kon met zichzelf geen weg’.

Het was super om ze alledrie op bezoek te hebben! Maar ook best pittig. (Vooral Ida dus) we speelden wat, knuffelden en gingen samen naar de cafetaria. Ze mochten opnieuw de verpleegkundige helpen en namen afscheid… Remi vond het niet fijn maar begrijpt dat ik nog even hier moet blijven. Ida vond het verschrikkelijk. Ze huilde tranen met tuiten, echt verdriet omdat ze mama hier moest achterlaten en ik niet kon beloven wanneer ik terug thuis zou komen.

Dus chapeau voor Jan! En ik ben zo dankbaar voor hem en voor iedereen rond ons. Alle steun en hulp doet zoveel deugd op een moment als deze.

Ikzelf voel me ook niet ziek, gewoon heeeeel erg moe. Maar ik ben me bewust van dat mijn immuunsysteem op dit moment niet zo fantastisch is en ik best gewoon rust neem en hier blijf zolang de dienst oncologie dit nodig acht. Oja, en ik ga ervan uit dat volgende vrijdag een chemoloze vrijdag kan worden…

It has begun…

Chemo en alles wat erbij komt, maar ik blijf ervoor gaan en vechten, dat stopt nooit en lukt door alle steun van rondom! 🤗

[littlesoulfires]

Ik zei altijd dat ik oneindig zou vechten voor liefde, maar de oneindigheid van het gebrek aan leven nadat je ooit van deze wereld verdwijnt is splijtend. lk vind het doodeng. Steeds meer. Hoe meer ik van je houd, hoe meer ik je nooit meer kan missen. Hoe meer ik om je geef, hoe meer ik nooit wil nadenken dat je er ooit niet meer zal zijn. Het is een vloek, om het passerende van het huidige te zien. Altijd maar kijken en denken met het idee dat ik jou ooit niet meer kan kussen. Of zien lachen. Of dat ik je ogen niet meer zie glinsteren.

Existentiële crisis. Alsjeblieft.

En net voordat ik mezelf door de grond kan laten flikkeren bedenk ik me dat we na alle toevalligheden, alle momenten, alle fucking bullshit die het universum ervoor nodig had om ons te creëeren we opeens samen in bed liggen. Elkaar voelen. Lief hebben. Kussen. Dan moet er toch wel meer zijn?

Ik geloof niet, maar jij doet me geloven. Liefde doet me geloven. Dat wanneer je zoveel voor iemand voelt dat meer moet zijn dan enkel het fysiek wat wij kennen. Hoe sterk die connectie is. Ik schaam me terwijl ik dit schrijf voor m'n jaloezie. Voor m'n onzekerheden. Want als ik dit zo voel, voel jij het toch ook? Toch?

En dat is het euvel. De koude kermis waar je van thuis kan komen. Je kunt nooit in het hoofd van de ander kijken. Ik kan alleen hopen dat ze in de verste verte misschien ook een beetje over mij denkt zoals ik jou zie.

[magheteenonsjeminderzijn]

Zondag uitslaapdag dus dat doen we dan ook 😅 Althans ik, want Marcel heeft er al 2 uur fietsen op zitten als ik wakker word. Verkleumd tot op het bot maar hij heeft wel lekker gefietst.

Ik start de zondag met een kom yoghurt met muesli en lijnzaad. Daarna ga ik boodschappen doen bij AH voor het avondeten van vanavond en morgenavond.

Weer thuis ga ik ook meteen koken. Voor Marcel maak ik een ovenschotel tortelloni carbonara en een schotel lasagnette. Daar kan hij vandaag en morgen van eten en de rest kan in de diepvries zodat hij niet hoeft te koken volgende week. En voor de moeders doe ik wat lasagnette in een bakje.

Tijd voor een late lunch met 3 crackers Philadelphia Light. Na de lunch ga ik met een koffer en thuisblijvers informatie naar Mike en Natasja om de Paasei kaarsjes op te halen die mam heeft besteld. In de koffer heb ik een cadeautje gestopt met een kaart. In het pakje zit een lucky shirt dat Mike kan dragen als hij gaat gokken en op de kaart heb ik geschreven hoe leuk ik het vind om deze trip met hem te maken.

Ik blijf maar heel even en ga dan weer naar huis om de kaarsjes leuk in te pakken zodat mam ze als bedankje aan de dames van de wijkverpleging kan geven.

Als dat klaar is pak ik alles voor mam in (de hemdjes die ik gisteren heb gekocht, een kaart en 5 bakjes eten) en rij naar Amstelveen. Ik laat mezelf binnen en schrik een klein beetje als ik mam met open mond in pap zijn stoel zie liggen. Maar ze opent haar ogen. Gelukkig, ze sliep gewoon! 😅

Ik pak alles uit, we kletsen wat en drinken een kopje thee en na een uur ga ik weer huiswaarts. Rond 16.30 kom ik thuis. Ik heb nog 2 kaarten meegekregen van mam om op de post te doen. Ik vergeet ze natuurlijk te posten dus dat doet Marcel nog even. Ik neem een mandarijn als tussendoortje en daarna ga ik beneden nog een beetje stoffen en maak ik de wc’s schoon. Als ik daar klaar mee ben ga ik even op mijn gat zitten.

Ik krijg trek dus ik ga mijn eten voor de komende 2 avonden maken. Ik maak weer de champignons met biefstuk. Dat vind ik zo lekker. Dit keer eet ik het met volkoren basmati rijst. En dan komt er weer even een Yvonnetje voorbij. Ik weeg 80 gram rijst af voor 2 dagen en gooi de rijst terug in de rijstkoker. Ik was even vergeten dat de binnenpan er nog niet in zit. Oeps een deel van de rijst zakt weg naar de bodem. 74 gram krijg ik er uit de rest blijft zitten. Ik roep Marcel en onder ‘ hoe krijg je dit soort dingen toch elke keer weer voorelkaar’ probeert hij de rijstkoker aan de onderkant te openen. Dit lukt niet en uiteindelijk krijgt hij een schroef ook niet meer terug in de pan. De rijstkoker mag niet meer gebruikt worden en wordt weggegooid dus ik moet weer eens op de ouderwetse manier de rijst koken.

Marcel kiest voor de tortelloni vanavond en ik ga lekker aan de biefstuk met champignons.

Als we aan de cappuccino gaan komt Nynke nog even langs om mij een fijne vakantie te wensen. Zo lief en attent! Ook nodigt ze Marcel uit om een avond te komen eten. Dat wordt 1e Paasdag. Leuk voor Mars! Dinsdagavond is hij al uitgenodigd door zijn moeder, dan halen ze wat eten en woensdagavond eet hij bij Koen en Hannah. Hij heeft het nog druk en geen eens tijd om alles wat ik nu van tevoren heb gemaakt op te eten 😅 Hij gaat ook nog 2 avonden schaken dus die avonden kan hij wat eten uit de diepvries halen.

Ik ga mijn benen insmeren met zelfbruinende crème en ga dan met blote benen en voeten een halfuurtje lopen op de loopband. Daarna babbel ik online nog een halfuurtje met Susan die inmiddels zijn aangekomen in Las Vegas. Ik stel voor aan Marcel om nog een film te kijken op Netflix. We komen uit op Equalizer 3 met mijn favoriete acteur Denzel Washington. Ik zie hem liever in een andere rol, maar op zich een lekkere afsluiter van deze zondag.

[zondermens]

Er hangen donkere wolken in de ether boven de twijfelende bomen. Zouden ze meevloeien met de wind of lekker koppig blijven stilstaan? Niet dat bomen iets te willen hebben, maar ik geef ze graag een personaliteit. Zo voel je je minder alleen in deze wereld waarin alleen mensen spreken. Het is niet te warm en niet te koud. Ik heb relatief normale kleren aan, mijn haar is gewassen er zit geen fluoverf meer verdwaald op mijn lichaam. De mensen zijn niet overdreven blij, maar ook niet bedrukt. Het is een bijna perfecte dag om het uit te maken met uw lief. 2 maanden. Ongeveer. Kort, lang, onbenullig, noem het wat ge wilt. Ik heb eruit kunnen halen wat erin zat en nu wil ik niet meer in de leegte blijven zitten. De 2 dagen durende vrijdagavond was een mooi voorbeeld van het simpele explosieve geluk dat de som van mensen en muziek kan creëren. De openheid, de vrijheid, de liefde, de acceptatie. Mensen zijn eindeloos interessant, stuk voor stuk. Soms kan je ze zo analyseren. Maar soms begrijpt ge er niks van. Dan kan je alleen maar luisteren. Zonder te begrijpen. Communicatie. Ik ben verliefd. Op de pannenkoekenman. Ik heb gedroomd over witte tanden. De goa heeft mij opgeladen. Ik laat mij niet meer leeg zuigen. 't Is allemaal een keuze.

[nihmue]

dit hieronder is een heel ruwe eerste aanzet tot een schrijfsel, ik weet nog niet goed waarom maar ik ratelde het razend snel uit in reeksen die zichzelf aaneenvlechtten, alsof ik niet eens hoefde te denken:

een 'ideatieve abstractie', een soort fantaserend variëren zonder einde, om zo de in-variant te naderen, de Eidos, het liefdesobject

Maar:

eerst was ik verdoofd en verbijsterd, pas dan kwam de nuchtere walging: het is onkenbaar, we weten zelfs niet zeker of het wel bestaat of niet - meer nog: we mogen niet vragen naar de objectieve realiteit van het Ding. Inter-dit.

Ik geloof andere mensen niet zo snel, en ze weten het. Het is vooral dat laatste dat me in de problemen brengt. Husserl zag (en volgens hem mag je dat 'zien' best letterlijk nemen) dat een al te positivistisch misgrijpen van het lijf, Leib, desastreuze gevolgen zou hebben. "Van 'mens' schiet er niets meer over!" Wat overblijft zijn cellulen die informatie uitwisselen, gecoördineerd gelijk een massief Cartesiaans vlak bezaaid met ontelbaar veel discrete torentjes die geen deuren maar wel ramen hebben en van waaruit elk Punt het andere Punt slechts met grote vraagtekens kan aanzien: 'Hoe kan ik nu weten of de andere denkt of leeft zoals mij? Hoe kan ik überhaupt zeker zijn dat de ander niet anders is? Verstaan we elkaar of is dit zo'n MatrixReloaded-situatie, of iets zoals de Trueman Show? En wat met de grote Vraag: als hij lacht naar me, lief en uitdagend, wilt dat dan niet zeggen dat hij me wilt?' Het positivistisch misdrijf, zeker van zijn sciëntistisch stuk, noodzaakte zijn uitvoerders beroep te doen op magische noties: 'empathie', de inductieve berekening dat, aangezien ik lach wanneer ik blij ben, de ander blij is omdat hij lacht. Echter, sommigen lachen wanneer ze zich ongemakkelijk voelen. Empathie is een pleisterconcept. Husserl had gelijk dat de naturalisten niet de kritische reflectie maken op de natuurlijke attitude (waarin a=a, zonder meer en op zich), d.w.z. de zaken zoals ze zich voordoen. Hun 'zelfanalyse' is vertekend door een intern belangenconflict. Waar Husserl verschilt van iemand als Freud, is dat de laatste het conflictueuze van een 'interniteit', van een geesteshuis (psyche), als constitutief voorstelt. Voor Husserl is het belangenconflict intern maar niet hopeloos intern, zoals het dat wel is voor Freud en Kant (de onvermijdelijke want noodzakelijke zelfillusies van de zuivere rede).

kom, zei de muze, zing me een lied tot nu onbezongen door elke dichter, zing me het universele

[ynseincanada]

zaterdag 9/12/2023

(deel 1)

Hallo iedereen. Snel even een update van de afgelopen maand, want ik zit momenteel in deadline seizoen! :(

Op 10 november ben ik op een nachtelijke trip gegaan naar Elk Island National park met Mei om sterren te spotten! De foto's zijn enorm wazig, maar geloof me, het uitzicht was prachtig. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Iemand had een gigantische telescoop mee, en zo hebben we Jupiter en Saturnus kunnen spotten. Ik heb zelfs de ringen rond Saturnus gezien! Jammer genoeg was het noorderlicht niet te zien.

Tijdens reading week (een week vakantie in November), ben ik naar Calgary getrokken om een weekje bij Anna (mijn huisgenoot in Edmonton) en haar familie te blijven. Dinsdag ben ik naar de mall geweest (echt een ding hier) met Jin (onze andere huisgenoot die ook van Calgary is) en haar lief. s' Avonds zijn we gaan eten in een Koreanse BBQ plek. ZO lekker.

Woensdag ben ik Calgary stad gaan verkennen. Het bekendste monument van Calgary is de toren (zie foto's). Ik wou wel naar boven gaan, maar een ticket kostte 20 dollar........ Help. Anna's papa had vanalles opgeschreven dat ik zeker moest bekijken, dus ik heb zijn lijstje gevolgd. Mijn dag heb ik geeindigd in (weeral) een mall....

Sneeuw woensdagavond!!!! ft. Gypsy <3

Donderdag zijn Anna en ik naar Banff getrokken, op ongeveer een uurtje en half rijden van waar ze woont. Het was daar ongelooflijk prachtig. Ik raad iedereen aan om eens naar de parken van Alberta te gaan, want het is ongelooflijk. Het was wel super glad, omdat het net had gesneeuwd, en ik ben een paar keer net niet gevallen. Het stadje was ook super gezellig, met leuke restaurantjes en winkeltjes.

P.S.: spot de eekhoorn!

Op de terugweg zijn Anna en ik gestopt in Canmore, ook een super schattig stadje. Toen we daar waren, was er een van de mooise zonsondergangen, zeker met de bergen in de achtergrond <3

[bramsnor]

Vuurwerk…….ik begin er aan te wennen, die “ouwe” reageert er toch ook niet op. Maar waar hij mij vanmorgen mee naar toe nam, dat slaat alles. We gingen wandelend langs dat brede water en het was flink koud. Gingen we de dijk af een enorme kamer in, reden zelfs van die gemotoriseerde steekauto’s rond.

En een pestherrie niet te geloven. Ik heb mijn oorkleppen maar over de gehoorgang laten hangen, ze liepen daar met oude verwarmingen te gooien. En de baas vond het maar gewoon, ben dus maar dicht bij hem gebleven. Stonden allerlei bakken met evenzoveel materialen. Na wat rondgelopen te hebben en de baas weer eens aan het kletsen is geweest zijn we weer terug naar huis gelopen.

In de middag mocht ik weer mee in de auto, heerlijk lekker naar buiten kijken. Toen zijn zijn we dat “minimensje” weer op gaan halen bij die plek waar al die minimensjes rondlopen de gillen en te schreeuwen. Ze was heel lief voor me en liep gezellig met ons mee naar haar harige vriendinnetje.

Ik ben daar nu een paar keer geweest en voel me steeds meer op mijn gemak. En ik liet dat minimensje ook met mij spelen…. Ik was het paard, Toen het ging schemeren mocht ik weer mee in de auto, en thuis moest ik eerst mee wandelen om te plassen, terwijl het vrouwtje naar binnen ging! Daarna heb ik heerlijk gegeten en……….geslapen, de baas zei dat ik snurkte, nou ja …… 🙉 heb je hem wel eens gehoord? Nu zijn we net terug van een rondje met z’n drieën en weer zo koud buiten. Kijken wat morgen weer brengt.

Kato🐕

[krullenbos]

Ik had vanavond voor het eerst in tijden weer eens seks met een meisje. Of zeg na al die jaren eigenlijk gerust maar “voor het eerst”. Van tevoren hadden we het goed gehad over mijn spanning, gebrek aan ervaring en ook niet onbelangrijk; onze kinks. Ik vind het echt heel geil om onderdanig te zijn aan iemand en diegene te plezieren, of dat diegene zich kan uitleven op mij. Voor haar was dat ook nieuw, dus een mooie gezamenlijke eerste ervaring.

We hebben ook hele fijne gesprekken gehad. Ik had moeite met hard worden. En ik heb haar uiteindelijk niet kunnen penetreren, wat ik natuurlijk wel jammer vind. Maar het lichaam dacht er anders over. Ook daar hebben we fijn over kunnen praten, en het hielp echt enorm om de druk van de ketel te halen en de spanning te verlichten.

Uiteindelijk heb ik me op het laatst gefocust op haar klaar laten komen. En natuurlijk vind ik het wel jammer dat ik niet goed hard kon worden en stijf kon blijven, maar uiteindelijk is dat niet zo waar ik mee zit.

Ze was juist enorm lief en begripvol. En ze vond mijn lichaam fijn, en mijn pik ook wel mooi. Best dik, niet al te lang. En ik had echt enorm zulke complimenten nodig van een vrouw. Het maakt me wel weer een stuk zelfverzekerder van mijzelf waar ik echt blij mee ben.

Wat betreft de toekomst weet ik niet wat ons gaat brengen. Misschien blijft het wel hier bij, en dan hebben we een leuke vriendschap omdat we ook enorm fijn kunnen praten. Maar misschien zit er wel meer seks in. De tijd zal het leren!

[gewoonkarin]

Pinksteren. Het werden drie dagen tuinen met regenjas en soms schuilen voor het onweer. Ik was toe aan tuin.

Het is wat rommelig namelijk. Eindexamentijd voor oudste liefje en jongste liefje had een soort van doeweek. Tel daar Hemelvaartsdag en pinksterweekend bij op en de weken zijn meteen anders. Dan moet ik tuin. Dat doet me goed. Al moet ik nu wel mijn nagels gaan vijlen want m’n handen zien er niet uit natuurlijk.

Over een maand krijg ik implantaten boven. Nouja, krijgen. Kopen. Dag spaargeld. Ik moet van lief en liefjes en ze hebben gelijk. Het is zo niet echt te doen. De rollen stophoest en pepermunt zijn niet aan te slepen en mijn lijf is de overdosis suiker moe. Bedankt Menzis voor het meedenken. Laatste jaar bij jullie. Alle verzekeraars zijn boeven, daar niet van maar deze boef gaat van mij geen cent meer krijgen.

Zo naar huis met peulen, sla en de eerste komkommer. Fijn, zo’n tuintje.

[dwvvprojecten]

Hallo beste Lezer.

En daar zit je dan voor je televisie te kijken hoe hordes mensen op vakantie gaan. Bij de meest zinloze dag vrij staan de rijen bij Schiphol tot aan het centrum van Amsterdam. Soms lijkt het wel als of iedereen de Lotto gewonnen heeft.

Het eerste wat in je hoofd op komt zijn alle mooie bestemmingen waar ik ooit heen zou willen gaan. En wat je allemaal zou willen bezoeken en of beleven. Met wie ik graag zou willen gaan en hoe die gene dat zal vinden. Voor je het weet ben je in gedachten op je eigen mini vakantie.

Helaas word ik daarna wakker geschud door een vervelende timer op mijn oven of mijn hond die me wakker blaft en zegt dat hij een rondje door de regen wil lopen.

Ja want al lijkt het als of iedereen zwemt in het geld de werkelijkheid is anders. Want er zijn genoeg mensen die zich dat door financiële redenen of oorzaken het zichzelf niet kunnen veroorloven een vakantie in te plannen voor zichzelf en de mensen die ze lief hebben.

Maar het moet toch mogelijk zijn in een wereld waar sommige mensen uitgeven aan een brunch waar 2 mensen een week van op vakantie kunnen. Dan denk ik bij me zelf wat gaat hier niet helemaal goed en hoe kunnen we dit positief gebruiken. Dus niet klagen maar denken hoe vinden we de oplossing.

Daar bedacht ik het DWVV project. Een project dat zeer luxe vakantiehuizen (villa’s) wil laten bouwen met het doel daar mensen die het niet kunnen toch de kans te geven te genieten van die zo welverdiende vakantie. DWVV PROJECT

De Wel Verdiende Vakantie Projecten.

Nu kan ik jullie gaan vermoeien met berekeningen over hoe dat zou worden gerealiseerd maar daar heeft niemand wat aan.

Alleen weet ik dat het mogelijk is en dat dit heel veel kansen bied. Het is toch nog veel leuker om op vakantie te gaan als daar mee bij draagt aan de vakantie van een ander. Iemand die dat zelf niet kan. Ik denk van wel.

M. Kouwenhoven bedenker van DWVV