#zinnen

[stormvanwoorden]

Ik ben echt niet gemaakt voor deze wereld en ik wil niet in clichés vervallen, maar het is zo gemakkelijk. Want ik wil gewoon dansen en zingen en poëzie schrijven en kunst maken. Ik wil in een bos zitten en rondlopen en paddestoelen bekijken. En natuurlijk wil ik mij als persoon (blijven) ontwikkelen, maar ik wil geen cursussen volgen, noch webinars bekijken of seminaries bijwonen. Ik wil gewoon paarden aaien en daaruit leren dat een dier dat mij met één welgemikte trap kan doden ook kan schrikken van mijn plotse beweging. Net zoals ik kan schrikken van iemand die een plotse beweging maakt. Want wij zijn beiden prooidieren. Maar ik ben ook een roofdier. Zie je dan niet hoe ik op mezelf jaag? Omdat ik alles goed wil doen. Alleen, geld en succes interesseren mij helemaal niets en mijn grootste "ambitie" is om zo mens mogelijk te zijn. Perfect imperfect zijn. Maar ik ben zo'n gevoelige persoon en de meningen van anderen zijn wel belangrijk voor mij. Zo belangrijk zelfs dat ik soms niet kan maken wat ik wil maken, want het zal toch niet goed zijn. Zo belangrijk zelfs dat ik mezelf in stukken snijd en al mijn "tekortkomingen" uitvergroot. Altijd maar in cirkels lopen om uit te dokteren of ik nu wel of niet schoon ben zoals ik ben, of ik nu toch de moeite waard ben of niet. En natuurlijk ben ik dat, want tekortkomen voor wat? En voor wie? Voor mensen die mij niet kennen? Voor een systeem dat toch niet om zijn mensen geeft? Maar natuurlijk ben ik dat niet, want de maatschappij legt zoveel eisen en (schoonheids)idealen op, en we zijn zo zo gemeen voor elkaar. Elke uiterlijke en innerlijke afwijking van die opgelegde idealen, van het vooropgestelde maatschappelijk en sociaal pad, wordt zo zwaar bestraft. Maar dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn overtuiging dat kunst maken en dansen en zingen niet gaat om "goed of slecht zijn", maar om creëren en zich (emotioneel) uiten. Zelfexpressie is per definitie subjectief en gaat zoveel dieper dan of iets commercieel is of niet. Dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn wil om zoveel mogelijk mens te zijn. Want wat dan als mijn tanden een beetje scheef staan of niet schitterend wit zijn? Of wat dan als ik eens compleet naast het ritme dans? Zie je dan niet dat ik leef? Dat ik een dier van vlees en bloed ben? Een mens. Geen robot of object dat naar de pijpen van de poppenmeester danst.

[mompelen]

Ik begin me terug meer en meer te verwonderen aan het feit dat jij misschien niet zo speciaal was als ik dacht. Maar dat alles speciaal was omdat ik het mee speciaal maakte. Dat ikzelf de glitters en confetti meenam naar alle herinneringen. En nu ik dit zelf niet meer altijd kan opbrengen opmerk dat alles maar heel gewoontjes rondom u is. Misschien begin ik dan nu eindelijk mijn eigen waarde in te zien en te beseffen dat ook ik ertoe doe.

[thingsdavidlikes]

Dolomiti Sunrise by Florian Ziereis https://flic.kr/p/2owJthc

[123dontfwithme]

Sinds een tijd wil ik weg

Weg van hier, weg van alles

Zo ver als maar kan

Want hier is alles giftig

De een is beschadigd en de ander beschadigd

Vreugde is tekort

We zoeken naar begrip, steun, erkenning

Voldoening tekort

Ben ik de enige die me zorgen maakt?

Zorgen voor de toekomst

Het is ieder voor zich

Waarom lijkt het alsof niemand het “samen” mist?

De focus om de top te bereiken

Trek onderweg een ander naar beneden

En eenmaal boven is het koud en zie je hoeveel je hebt geleden

Spijt

[carmen-art]

Layers - Dolomites, Italy 2023

[eltjedoddema]

Zo

Eltje Doddema

[luca19632]

Cortile del Podestà #siena #sienaitaly #cortiledelpodestà #cortile #courtyard #cour #patio #hof #merlatura #merli #battlements #creneaux #almenas #zinnen #paliodisiena #paliodellassunta #palio #torredelmangia #toscana #toscana🇮🇹 #toscanagram #tuscanygram #tuscany #italia #italie #italien #italy #lucacortese (presso Piazza del Campo) https://www.instagram.com/p/Chj--yMIVi3/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[twafordizzy]

Priemende ogen, tandeloze mond

Priemende ogen, tandeloze mond

bron beeld: welt.de In Lage streken vinden we verhalen van de Roemeens-Duitse Nobelprijswinnaar Hertha Müller (1953). Het zijn evenzovele voorbeelden van haar manier van schrijven, die uniek is. Soms zijn de zinnen uitgebeend. Vaak geef ze haar eigen poëtische draai met een eenvoudige taal die de verhoudingen tussen mensen schetst; mens en natuur en gebeurtenissen aan trauma’s knoopt. Of dat nu…

[uwhe-arts]

the three merlons - dolomites . . . | uwhe-arts

[majestic-salad]

Babs/Waarzegster is de lesbische sploshua

[stormvanwoorden]

Ik pluk de dag en stop hem in een doosje voor later

[mompelen]

Een vijf jaar lange strijd komt ten einde. Het niet weten wat er aan de andere kant van de frontlijn gebeurt maakt me angstig. Nog enkele dagen geleden leek het tij gekeerd te zijn en kon het misschien een positieve afloop hebben. Zoals bij elke strijd hoop je zo hard dat het de moeite waard was en het goede gewonnen had. Maar niets is minder waar. Aan beide fronten is er veel schade aangebracht. Schade die heel diep zit en we voor lange tijd zullen meedragen. Mijn gevoel naar u ondanks de harde woorden is nog steeds puur. En zoveel spijt in mijn hart dat ik u zo een slecht gevoel heb gegeven terwijl het enige wat ik wou, was: u niet verliezen. En dat is nu exact wat ik verloren ben. Mijn maag zit helemaal in de knoop en ik heb het gevoel dat ik elke moment moet overgeven. Men gedachten dwalen telkens terug naar onze conversaties en hoe ik bepaalde dingen anders had moeten zeggen. Zodat ze zeker niet verkeerd opgevat konden worden. Op andere momenten denk ik aan al de momenten die nog hadden moeten komen en nu nooit realiteit zullen worden. De dingen die ons “ons” maakten, ga ik deze nog kunnen doen zonder niet aan u te denken. Met tranen in mijn ogen en een bang hartje voor de flashbacks die gaan komen bij dingen die ooit mij zo gelukkig maakte en nu niet meer hetzelfde zullen zijn. Ik haat mezelf dat ik zo slecht ben in loslaten. Ik wil niet opgeven en blijven vechten. Met jij die mijn leven verlaat is een stukje van mij dat je voor altijd bij je mag hebben. Je kan ermee doen wat je wilt, dat stukje zal altijd van jouw zijn. De storm van woorden in mijn hoofd vind geen rust. Ik zou alles geven voor nog uren, dagen, de rest van altijd te kunnen praten zoals we vaak gedaan hebben. Ik probeer me overeind te houden en de sterke vrouw te zijn zoals jij me zag. Maar enkel jij kon van die sterke vrouw ook het kwetsbare meisje maken, die zoveel van u houdt. Nu zit ik hier, met tranen in mijn ogen, hopend dat dit alles zo snel mogelijk over is. En zo ontzettend bang om de pagina voorgoed om te draaien en aan een nieuw hoofdstuk te beginnen, zonder mijn antagonist.

[bergsmotiv]

Veduta dal Picco di Vallandro m. 2840 verso le Tre Cime Blick vom Dürrenstein gegen die Drei Zinnen - Dolomiten

[aneverydaything]

Day 2082, 5 March 2024

[bidonica]

That sticker means "stick your horseshoe theory up your ass". If you even care

[inrng]