haykuworld-blog

[haykuworld-blog]

կդորըմ ես, երաժշտությունը ու լռությունը: 

թե ինչ ստացվեց շատ հուզիչ էր :D

[haykuworld-blog]

[haykuworld-blog]

Մոտիվացիան՝ գրել (Նամակ 2)

Ողջու՜յն:

Հուսով եմ, որ անցած շաբաթվա նամակը գոնե 1%-ով ազդեցություն է գործել ձեր ուղեղի և որ ամենակարևորն է՝ սրտի վրա:

Մենք չափից դուրս շատ ենք ծուլանում, մեզ ուղղակիորեն խեղդում է մեր ծուլությունը ամենուր:

Շաբաթ օրվանից պետք է մի աշխատանք կատարեի՝ ընդամենը 3 էջ ծավալով: Բայց արդեն երեք օր ես տանջվում էի դրա վրա: Ինչու՞: Այո՜, ճիշտ եք, որովհետև ծույլ եմ:

Ցանկացած գործ սկսելուց առաջ հարկավոր է հաղթահարել այդ ֆիզիկական որևէ արտահայտիչ ախտանիշ չունեցող հիվանդության արգելքները:

Ես գիտեմ, որ դուք իմ պես չեք ծուլանում և ամեն ինչ ճիշտ ժամանակին եք անում: Իսկ մինչ այդ՝ այսօր կցանկանայի պատմել մի հետաքրքիր ու շա՜տ օգտակար երևույթի՝ ֆրիրայթինգի (free writing) մասին:

Ողջ աշխարհով մինի ու մեծ կուրսեր են անցկացվում թե՛ համացանցում, թե՛ իրական կյանքում, մարդկանց սովորեցնելու ֆրիրայթինգի արվեստը: Մարդկանց ցույց տալու, որ գրիչը բռնելով ու գրոտելով, համակարգչի ստեղնաշարին մատները հպելով՝ ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐԸ կարող է գրել այն, ինչն իրեն իսկապես անհանգստացնում է, ինչը չի կարող պատմել ընկերոջը/ընկերուհուն, ինչը պարզապես ուզում է անել:

Ֆրիրայթինգի արվեստը, իհարկե, Հայաստանում այդքան էլ ընդունված չէ: Բայց փորձեմ մի քանի փոքրիկ խորհուրդներ տալ, որոնց, համոզված եմ, օգտակար և արդյունավետ կլինեն ընդամենը կիրառելու դեպքում:

Փորձե՞լ եք երբևէ պատկերացնել, որ կարող եք ամեն օր գրել ու ինչու՞ ոչ, հրապարակել դրանք:

Ուրեմն արդեն ժամանակն է փորձելու:

Գնացինք:

Ֆրիրայթինգի կանոնները հեշտ և հասանելի են բոլորին:

Սկզբում վերցնում ենք կամ բացում ենք այն հարթակը՝ թուղթը, բլոգը կամ որևէ այլ երևույթ, որի վրա/մեջ կսկսենք գրել:

Ֆրիրայթինգի ամենակարևոր կանոններից մեկն այն է, որ որոշակի ժամանակի ընթացքում մտքերի հոսքը ամբողջովին գրառում ենք: Այսինքն՝ միացնում ենք հեռախոսի թայմերը կամ ուղղակի նայում ժամին ու ժամ պահում, օրինակ՝ 30 րոպե կամ ավելի քիչ որքան ցանկանում եք:

Ողջ այդ ընթացքում՝ առանց ուշադրությունը այլ երևույթների վրա կենտրոնացնելու, առանց տեղից վեր կենալու, սկսում ենք գրել:

Ինչի մասին ցանկանում եք, ինչը ձեզ այդ պահին անհանգստացնում է, միգուցե ուղղակի իրար հետ կապ չունցող մտքեր, այդ օրվա եղած կամ սպասվելիք դեպքերը: Ամեն բան տեղավորում ենք այդ ժամանակի մեջ:

Ավարտվե՞ց ժամանակը: Ուրեմն ճիշտ պահն է ընթերցելու ու հանգստանալու:

Վերջում կարող եք ինքներդ ձեզ շնորհակալություն հայտնել, միգուցե սուրճ կամ կոնֆետ հյուրասիրել ինքներդ ձեզ: Դուք ամենակարողն եք:

Ֆրիրայթինգը ամեն առավոտ 15 րոպեով՝ միանգամից արթնանալուց հետո, թույլ է տալիս ողջ օրվա համար ունենալ որոշակի տեսլական, նոր գաղափարներ ստեղծել ու գեներացնել: Առավոտյան ֆրիրայթինգը համեղ թեյի կամ տա՜ք ցնցուղի պես օգտակար է: Այն ձեզ նոր շունչ կտա ու մի փոքր էլ ազատություն:

Փորձե՜ք:

Կարևոր չէ՝ երբ կփորձեք ֆրիրայթինգը. առավոտյան, երեկոյան, թե դասամիջոցին կամ միգուցե դասերի ժամանա՞կ. կարևորը ձեզ համոզելն է, որ կարող եք: Մինչ դուք ձեզ համոզեք, ես արդեն դրանում համոզված եմ ☺

Վերջում, կցանկանայի խոսել մի շա՜տ օգտակար կայքի մասին, որ կրում է Daily Page անունը: Կայք կարող եք այցելել հետևյալ հղումով:

Կայքի կարգախոսն է. «Become a better writer» («Դարձի՛ր ավելի լավ գրող»):Իսկ կարգախոսը խոսուն է, քան չափազանցեցված բառերն ու նախադասությունները: Միանալով կայքին՝ կարող եք ամեն օր/շաբաթ ստանալ գաղափարներ կամ մտքեր, որոնց հիման վրա կկարողանաք ձեր ամենօրյա ֆրիրայթինգը կազմակերպել՝ գրել այդ թեմայով: Կյանքի ամենատարբեր ոլորտներին վերաբերող թեմաները իսկական հրավառություն են ստեղծում ամեն օր: Ընդամենը հարկավոր է բաժանորդագրվել և ամեն օր ձեր մեյլին կհրամցվի գաղափարների ու մտքերի յուրահատուկ ամբողջություն:

Հուսով եմ՝ կհավանեք այս միտքը և կգործածեք ձեր կյանքում ^_^

Ֆրիրայթինգի օգնությանն են դիմել այնպիսի հիանալի գրողներ, ինչպիսիք են Ռեյ Բրեդբերին, Թոմ Փիթերս, Էլ Ռայսը, նույնիսկ Նիկոլայ Գոգոլը: Ուրեմն և դու կարող ես: Ուղղկաի հարկավոր է հավատլ ու գնալ առաջ:

Դե ի՞նչ շնորհակալություն ու ցտեսություն: Կրկնում եմ, ես ձեզ բառերին հավատում եմ: Առո՛ղջ եղեք: Մինչ հաջորդ երկուշաբթի:

Սիրով՝

Հայկուհի:

Ժպտացե՜ք ♥

[haykuworld-blog]

Մոտիվացիան՝ գրել (Նամակ 1)

Ողջու՜յն,

Շնորհակալություն «Մոտիվացիան՝ գրել» մինի կուրսին միանալու և բաժանորդագրվելու համար:

Ինչպես արդեն երևի, Ձեզ հայտնի է, ես Հայկուհին եմ և առաջիկա ամսվա ընթացում փորձելու եմ Ձեզ ուժ և հավատ հաղորդել Ձեր երազանքներին ու նպատակներին հասնելու համար:

Եվ որ ամենակարևորն է՝ գրե՜նք միասին :)

Գիտե՞ք:

Մի կարևոր բան եմ նկատել:

Նման մինի կուրսերին մասնակցելը բավականին բարդ է: Երբ ծուլանում ես նույնիսկ մկնիկի վրա սեղմել՝ դիտելու հաղորդագրությունը, ավելի դժվար է դառնում այդ ամենից հետո կարդալը: Չնայած՝ հուսով եմ, որ իմ հաղորդագրությունները կբացեք սիրով, կմոտիվացվեք և ինձ հետ միասին կգրեք՝ խեղդվելու աստիճան … հաճույքով ^_^:

Իհարկե, Դուք մտածում եք, թե ինչու՛ եմ այս ամենը մտածել:

Պատմեմ:

Վերջերս մի գրառում էի կատարել Ֆեյսբուքում, ու այն կարդալով՝ ընկերներիցս մեկն ինձ նամակ էր գրել հետևյալ բովանդակությամբ. «Հա՜կ, ես էլ եմ ուզում գրեմ: Բայց վախենում եմ»:

Մինչ կհարցնեի՝ ինչու է վախենում, կսկսեի մխիթարել ու ապացուցել, որ նա էլ կարող է գրել ինչ ցանկանում է և երբ ցանկանում է, հասկացա՝ ինչոր բան է հարկավոր ձեռնարկել:

Եվ ահա:

Մոտիվացիան՝ գրել:

Ու …

… սկսում ենք ☺

Քանի՜ անգամ է կյանքում Ձեզ հետ հետաքրքիր դեպք կամ հետաքրքիր մարդ հանդիպել, քանի՜ անգամ եք ցանկացել պատմել այդ ամենի մասին, գրել ու հայտարարել ողջ Ֆեյսբուքով, միգուցե՝ ողջ աշխարհով:

Ինչքա՜ն եք ցանկացել բլոգ բացել ու գրել:

Վախեցել եք, ամաչել, մեկ ուրիշ բան:

Չեք արել:

Իսկ ինչու՞:

Երևի այս հարցն էլ չեք տվել:

Իսկ հիմա եկե՜ք հասկանանք մի շատ կարևոր բան: Կարևոր չէ, թե դուք ինչ մասնագիտության տեր եք, կարևորը ցանկությունն է: Եթե բաժանորդագրվել եք, ուրեմն ցանկանում եք ^_^

Միգուցե սիրում եք գրքե՞ր կարդալ կամ սիրում եք համեղ պատրաստե՞լ, երաժշտությու՞ն եք սիրում:

Օու՜: Ես էլ:

Իսկ երբևէ փորձե՞լ եք այդ ամենի մասին գրել:

Եթե ոչ, ուրեմն հենց հիմա!!

Լսու՞մ եք: ՀԻՄԱ:

Ո՛չ մի 5 րոպեից, ո՛չ մի ժամից, չէ՜, վաղն էլ չէ՛:

Այսօր ու հենց հիմա:

Հա ուտելուց կամ դասերն անելուց հետո չէ՜:

Հիշե՛ք: Հենց թողեցիք վաղվան կամ «հետո��-ին, կպարտվեք:

Բա Ձեզ պետք ա՞:

Ըհը: Քանի դեռ հաղթական տրամադրությամբ ենք ու ոգեշնչված բացում ենք բլոգը (ահա հարթակները՝ Blogger, Wordpress, Tumblr, Medium, միգուցե ա՞յլ տարբերակ ունեք, կարող եք կիսվել ☺) կամ Word-ի էջը կամ … կամ… հասարակ թուղթ եք վերցնում՝ տետրակ, բլոկնոտ, ամսագրի կտոր, միևնույնն է, ու ^_^ … սկսում ենք գրել:

Գրում ենք բոլոր այ�� վախերի մասին, որ թույլ չեն տալիս մեզ որևէ քայլ անել:

Ուզում ես մեկի հետ ծանոթանալ, բայց վախենում ես:

Ուզում ես գրել, էլի՛ վախենում ես:

Լիքը-լիքը բան ես ուզում, բայց վախենում ես:

Գրու՞մ ես: Չէ՞:

Է՜: Դե՜հ, գրի՛ր:

Բառերի, համեմատությունների, հայոց լեզվի դասագրքի ճոխ-ճոխ բառերի ետևից մի՛ ընկիր: Գրիր:

Երբ ավարտես, քեզ թեթևացած կզգաս, համոզված եմ:

Հետո՞: Կնայես այդ թղթին ու հերթով, լսու՞մ ես, հերթով, ամեն օր մի վախդ կջնջես ու առաջ կգնաս:

Մինչև անցնի մի շաբաթը ու քեզ նորից հաղորդագրություն գա:

Հետգրություն

Եթե որոշեք բլոգ բացել, եթե հարցեր առաջանան, եթե ցանկանաք պարզապես խոսել, գրում եք ինձ ^_^

Մի՛շտ պատրաստ:

Իսկ եթե ցանկանում եք, կարող եք Ձեր ստացված գրառումներն ուղարկեք ինձ: Ես դրանք կտեղադրեմ մեր «Մոտիվացիան՝ գրել» բլոգում և մերՖեյսբուքյան խմբում:

Գրե՜ք:

Գրե՜ք:

Շնչե՜ք:

Ու կիսվեք ☺

Ես Ձեզ հավատում եմ: Մինչ նոր հանդիպում մեկ շաբաթ անց:

Կսպասեմ ձեր պատասխան հաղորդագրություններին և գրառումներին:

Շնորհակալություն:

Սիրով՝ Հայկուհի☺

Հարցերի դեպքում կարող եք կապվել ինձ հետ՝

Թվիթերում՝ https://twitter.com/haykouhi

Ֆեյսբուքում՝ https://www.facebook.com/haykuhi.grigoryan1

Ինստագրամում՝ https://www.instagram.com/haktorres/:

[haykuworld-blog]

Ձմեռ

Տաք էր: Ու մութ երկնքից

դու նայում էիր ինձ:

Միտքը, որ հուզել էր

ուղեղս,

ճեղքում էր նյարդերս:

Եվ գալիս էի հետ,

հեռանում՝ անհետ:

Ես նայում էի վեր,

որ ընկնեմ անտեր.

անդեր.

անսեր.

անվեր!

Տաք էր: 

Շատ տաք:

Բայց մուք երկնքից

Դու չէիր նայում ինձ:

[haykuworld-blog]

Достань из чемодана пистолет.

 Достань. И заложи его в ломбард. 

Купи на эти деньги патефон 

И где-нибудь на свете потанцуй.

[haykuworld-blog]

արի հաշվենք մեր բացասական պատասխանների քանակը:

հաշվու՞մ ես:

կներես, չի լսվում:

դա էլ դարձավ իմ բացասականության հետքը: հիմքը: վերքը:

մենք քայլ առ քայլ ավելի էինք խոցվում էդ «չէ»-երով:

հա: հա: հա:

կոկորդս պատռվում է այդ հա-երից, որ միշտ մինչ շուրթերիս հասնելը չգիտեմ՝ ոնց, չգիտեմ՝ ինչի, միշտ «չէ» է դառնում:

էդ հույսերը, անզուսպ լույսերը, անգույս տեքստերը, որ վազում են ինձնից քեզ ու հակառակը:

էդ դողերը, որ ուղղակի դուրս են պրծնում մեզնից ու հեռանում:

հեռանում են ինչ-որ տեղ, ինչ-որ կինոյական տրամադրության մեջ ապրելու, սերտելու ու սիրելու:

հետո փախչում են իրականությունից: չնայած չէ, իրենք իրականություն են, որից մենք ենք փախչում:

մեր դողերը փախչում են, որ միասին լինեն:

իրենք գոռան ու ազատվեն էդ «չէ»-երից, որ մեզ խեղդում են:

մենք խեղդվենք, իրենք ապրեն:

մենք մահանանք, իրենք երգեն:

ու մենք դողանք, իսկ թե իրենք …

[haykuworld-blog]

(via :Չէ: | Air Blog)

[haykuworld-blog]

Չակ Պալանիկն այն բառերի մասին, որոնք պետք է մոռանա յուրաքանչյուր գրող

Վեց վայրկյան անց դուք կսկսեք ինձ ատել:

Սակայն վեց ամիս անց դուք կսկսեք ավելի լավ գրել:

Այս պահից, առնվազն, մինչև առաջին կես տարի, ես արգելում եմ ձեզ օգտագործել մտածական բայերը: Ավելի կոնկրետ՝ «մտածել», «իմանալ», «հասկանալ», «գիտակցել», «հավատալ», «ցանկանալ», «հիշել», «պատկերացնել», «ուզել» և հարյուրավոր ուրիշները, որոնք դուք այնքան շատ եք սիրում:

Այդ ցանկի մեջ պետք է ներառվեն նաև. «սիրել»-ը և «ատել»-ը:

Եվ. «լինել»-ը ու «ունենալ»-ը: Նրանց մենք քիչ անց կանդրադառնանք:

Մինչև Սուրբ Ծնունդ դուք չեք կարողանա գրել «Քենի, հետաքրքիր է, Մոնիկան բարկացա՞վ, երբ նա գիշերը հեռացավ»:

Այսինքն դուք ստիպված պետք է գրեք նման մի բան. «Ապա ամեն առավոտ Քենին բացակայում էր, սպասում էր վերջին ավտոբուսին այնքան, մինչև վերցնում էր տաքսին և վերադառնում տուն, որտեղ տեսել էր, թե Մոնիկան ինչպես է քնած ձևանում. ձևանում է, որովհետև նա երբեք հանգիստ քնել չէր կարող այդ առավոտյան: Նա միշտ իր սուրճի բաժակը դնում էր միկրոալիքային վառարանի մեջ: Երբեք նրանը»:

Հերոսներին ինչ-որ բան իմացողը դարձնելու փոխարեն՝ դուք պետք է մտածեք դետալների մասին, որոնք կօգնեն ընթերցողին ավելի լավ նրանց իմանալ: Հերոսներին ինչ-որ բան ցանկանալ ստիպելու փոխարեն՝ դուք պետք է ամեն ինչ այնպես նկարագրեք, որ ինքը ընթերցողը դա ցանկանա: 

Հարկ չէ գրել «Ադամը գիտեր, որ դուր է գալիս Գվենին»: Ավելի լավ է. «Դասերի միջակայքում Գվենը մոտենում էր նրա պահարանին, երբ նա մոտենում է դրան, որպեսզի բացեր: Նա փակում էր աչքերը և դանդաղորեն հեռանում՝ թողնելով սև բարձրակրունկների հետքը ներկված մետաղին և իր օծանելիքի բույրը: Գաղտնաբառով փականը դեռ պահպանում էր նրա հետույքի տաքությունը: Հաջորդ դասամիջոցին Գվենը կրկին այնտեղ կլինի»:

Ոչ մի կրճատում: Միայն յուրահատուկ զգացական մանրամասներ. գործողություն,  բույր, համ, ձայն և զգացմունքներ:

Որպես կանոն, գրողները գործածում են մտածական բայերը գլխի սկզբում: (Նման տեսքով դրանք դառնում են «Հաշվետվության ձև», և ես դրա մասին կխոսեմ քիչ անց): Այսինքն՝ նրանք ամենասկզբից հիմնում են ողջ գլխի ինտենցիան: Իսկ այն, ինչը հաջորդում է դրան, ինչպես պատկերազարդումն է:

Օրինակ. «Բրենդան գիտեր, որ չի հասցնի: Կամրջի ամենասկզբից խցանում էր: Իր հեռախոսի լիցքավորումը ավարտվում էր: Իրեն տանը սպասում էին շները, որոնց պետք էր տանել զբոսնելու, կամ այնտեղ անկարգություն էր: Բացի այդ՝ նա խոս��ացել էր հարևաններին ջրել նրանց ծաղիկները...» Դուք տեսնու՞մ եք, թե ինչպես է առաջին նախադասությունն իր վրա քաշում հաջորդների իմաստը: Այդպես մի՛ գրեք: Դրեք դրա վերջը: Կամ փոխեք. «Բրենդան երբեք ոչինչ ժամանակին չէր հասցնում»:

Միտքը վերացական է: Գիտելիքն ու հավատը ոչ նյութական: Ձեր պատմությունն ավելի ուժեղ կլինի, եթե դուք ցույց տաք միայն ֆիզիկական գործողությունները և նյութապես իրականացնեք ձեր հերոսների առանձնահատկությունները, իսկ ընթերցողին թույլ տաք մտածել և իմանալ: Ինչպես նաև սիրել և ատել:

Մի՛ տեղեկացրեք ընթերցողին. «Լիզան ատում է Թոմին»:

Դրա փոխարեն տվեք որոշակի օրինակ, ինչպես փաստաբանը դատարանում, մանրամասն: Փաստեք ներկայացրեք: Օրինակ. «Անվանականչության ժամանակ ուսուցիչն ասաց Թոմի անունը, իսկ նա դեռ չէր հասցրել պատասխանել. „Այստեղ եմ“, Լիզան բարձրաձայն շշնջաց. „Կեղտոտ հետույք“»:

Սկսնակ գրողների ամենից հաճախ հանդիպող սխալներից մեկն այն է, որ նրանք իրենց հերոսներին միայնության մեջ են թողնում: Դուք գրում եք և միգուցե մենակ եք: Ընթերցողը կարդում է, և նա նույնպես միգուցե մենակ է: Սակայն ձեր հերոսը չպետք է ինքն իր հետ մենակ մնա: Որովհետև նա այդ ժամանակ կսկսի մտածել, անհանգստանալ և հետաքրքրվել: Օրինակ. «Ավտոբուսին սպասելիս Մարկը սկսեց անհանգստանալ, թե ինչքան եկար կտևի ճամփորդությունը...»

Ավելի լավ է գրել. «Ըստ չվացուցակի՝ ավտոբուսը պետք է ժամաներ կեսօրին: Մարկը նայում էր ժամին. 11:57 էր: Այդտեղից երևում էր ճանապարհը մինչև առևտրի կենտրոն, սակայն ավտոբուսը չէր երևում: Առանց կասկածի՝ վարորդը այլ կողմում էր կայանել և քնել էր: Վարորդը քնած է, իսկ Մարկն ուշանում է: Կամ ավելի վատ՝ վարորդը հարբել է, և Մարկը իր յոթանասունհինգ ցենտը տվել է նրա համար, որպեսզի մահանա ճանապարհային պատահարի ժամանակ...»

Երբ հերոսը մենակ է, նա կարող է երևակայել կամ ինչ-որ բա հիշել, սակայն նույնիսկ այդ ժամանկ դուք չպետք է օգտագործեք մտածական բայերը կամ դրանց ինչ-որ վերացական «բարեկամներին»:

Եվ հարկավոր չեն «մոռանալ» և «հիշել» բայերը: Հարկավոր չէ ոչ մի անցում, ինչպես. «Վանդան հիշում էր, թե ինչպես էր Նելսոնն իր մազերը սանրում»: Ավելի լավ է. «Այ ժամանակ, երկրորդ կուրսում Նելսոնը նրա հարթ, երկար մազերով անցկացնում էր իր ձեռքը»: Կրկին. բացահայտե՛ք, հարկավոր չէ կարճ գրել:

Այս ամսվա տնային աշխատանք:

Յուրաքանչյուր նախադասությունից դու՛րս նետեք մտածական բայը. հեռացրե՛ք այն՝ «գաղտնազերծելով»: Իսկ հետո ինչ-որ գեղարվեստական գրականություն թերթեք: Անողո՛ք եղեք: 

«Մարտին պատկերացրեց, թե ինչպես էր ձուկը թռչում լուսնի լույսի ներքո».

«Նենսին հիշեց, թե ինչպես էր փորձում գինին»:

«Լարին գիտեր, որ դիակ է»:

Գտե՛ք և արտագրե՛ք: Արտահայտությունները ուժեղ դարձրե՛ք:

[haykuworld-blog]

Արվեստի գլխավոր գաղտնիքն այն է, որ վերաբերվես գաղափարներիդ, ինչպես կատուների. պարզապես ստիպեք նրանց հետևել ձեզ:

Ռեյ Բրեդբերի

[haykuworld-blog]

Write about your life in the form of a history lesson.

[haykuworld-blog]

Մոտիվացիան՝ գրել

Աշխարհի ամենագեղեցիկ երևույթներից մեկը գրելն է:

Գրել այն, ինչը սիրում ես, ինչի մասին երազում ես, տեսնում ես կամ ցանկանում տեսնել:

Շատերը սիրում են գրել, մյուսներն էլ պարզապես դեռ չեն գիտակցել, որ կարող են ավելին. կարող են գրել, սիրել գրելը ու կիսվել գրառումներով ոչ միայն թղթի կտորների, այլև բոլորի հետ ^_^

Նախագծի նպատակը մասնակիցների մեջ մոտիվացիայի, գրելու նկատմամբ սիրո ու ունակությունները ճիշտ ու տեղին օգտագործելու մեջ է:

Սիրեք այն, ինչով զբաղվում եք: 

ու կհաղթեք :Ճ

[haykuworld-blog]