ikbensingle - Tumblr blog

[ikbensingle]

Nieuw: de podcast voor singles!

Nieuw! De podcast voor singles. Daarin hoor je alles over daten, de liefde, breakups en single zijn. Want daar heb ik met mijn jaren aan single ervaring natuurlijk genoeg over te vertellen.

Ik had al heel lang het idee om naast mijn blog ook een podcast te maken over single zijn. Niet alleen schrijven, maar ook praten over single zijn. Zodat je lekker op de fiets, tijdens het schoonmaken of in de auto kunt luisteren naar verhalen over single zijn. Maar het duurde even voordat ik dit durfde. Ik twijfelde: 'kan ik dit wel, wat moet ik dan zeggen, wie zit hier nou op te wachten?' Maar ondanks al mijn belemmerende overtuigingen heb ik doorgezet. Ik wil het echte verhaal delen over single zijn. Niemand hoeft zich te schamen, we laten ons niet langer in hokjes duwen en - het allerengste - ik deel al mijn diepe gevoelens over single zijn, die ik vroeger nooit aan iemand durfde te vertellen. Doodeng. Maar I did it. Hup, uit m'n comfortzone en nu is het een feit! De eerste podcast van Ik ben single staat online en luister je op Spotify en Apple podcasts.

Naast mijn verhalen hoor je ook de adviezen van deskundigen. Die geven tips en tricks om het leven voor singles wat makkelijker te maken. Wat soms is een beetje advies wel handig. Want ja, uiteindelijk doen we allemaal maar wat, toch? Ik zeker. Luister je mee?

[ikbensingle]

De liefde is nog ver te zoeken in B&B vol liefde

Bron foto: RTL.nl

Kijk je ook naar B&B vol liefde? Het nieuwe datingprogramma van RTL4 is om te smullen. Ik zit soms nog net niet naar de tv te schreeuwen. Want oei, oei, oei, wat gaat er veel mis. Communiceren blijkt lastig. Er zijn ruzies. Misverstanden. Ontelbare ongemakkelijke momenten. En de liefde... die is helaas nog ver te zoeken.

In de B&B van Bert in Frankrijk knettert het. Niet van verliefdheid. Bert is het type ruwe bolster, blanke pit. Hij is bot, kortaf in zijn communicatie en de vrouwen hebben veel moeite om door het muurtje van Bert heen te breken. Door zijn lompigheid krijgt hij zelfs ruzie met een van de vrouwen. Niet veel later pakt ze haar spullen en vertrekt naar huis.

Art komt langs om de boel te redden. En dan zien we eindelijk een beetje van wat er achter de hoge muur van Bert zit. Maar volgens Bert moet een vrouw daar maar doorheen prikken. Zij moet haar best doen, hem vragen stellen. Dit was zo'n moment dat ik het uitriep in mijn woonkamer. Wat zegt hij nou?

Gelukkig spreekt Art uit wat ik denk. Bert kan zich zelf toch ook open stellen? Zelf dingen vertellen? Daar hoeft een vrouw toch niet mee te beginnen? En dat is precies waar het misgaat bij de meeste kandidaten uit de datingserie.

Want ook bij Debbie in haar spic en span B&B in Italië is de liefde ver te zoeken. Ze oogt een beetje als een ijskonijn, benadert haar mannen heel zakelijk en worden ingezet om allerlei klusjes voor haar te doen. De band met haar en de mannen is zo kil en afstandelijk, dat er een hechte vriendschap ontstaat... tussen de mannen!

Waar Melvin het koude Italiaanse schip al moest verlaten, heeft Debbie met Jelmer denk ik nog wel een kans op echte liefde. Na aankomt prikt hij direct door het koude gedrag van Debbie heen. Ik hoop zo dat ze zich openstelt voor hem en de lieve, zachte vrouw die achter het schild zit aan hem laat zien. Dan is er kans op liefde in haar B&B.

Ook Jacob heeft het lastig in zijn droomparadijs in Portugal. Daar zijn de vrouwen dikke vriendinnen geworden en arme Jacob hangt er maar een beetje bij. Er wordt wel wat uitgesproken, maar de echte gesprekken, waarin hart en ziel wordt blootgegeven, die zijn er niet.

Moraal van dit liefdesverhaal is dat je je moet openstellen als je de liefde wil vinden. Natuurlijk is dat spannend. Eng. Wil je niet weer gekwetst worden. Want de vorige keer dat je dat deed, ging het mis. Maar als je het niet doet, dan blijf je hangen in oppervlakkigheden, zoals de B&B eigenaren in de serie.

Als je wil dat je date openhartig is, begin er dan zelf mee. Iets van de ander verwachten en het zelf niet doen is niet realistisch. Misschien heb je mazzel en tref je iemand die meteen zijn ziel en zaligheid in je schoot werpt. Dan is het voor jou makkelijk om het ook te doen.

Maar begin er zelf eens mee. Vind je het lastig, oefen dan met familie, vrienden of collega's. Stel je eens kwetsbaar op, vertel iets over jezelf dat niet veel mensen weten. De verbinding van hart tot hart is de basis voor liefde. Praatjes over de afwas en het weer, daar word je niet verliefd van.

[ikbensingle]

Waarom ik niet in hard-to-get spelen geloof

Je kent het vast wel. Je bent aan het daten met een man en ineens hoor je minder van hem. Je checkt je telefoon. Geen bericht. Na een paar uur vraag je je af: 'heb ik iets verkeerds gedaan?'

Je blijft er mee bezig en slaat aan het Googelen. De online datingcoaches vertellen je dat je 'hard to get' moet spelen. Je bent cool, je hebt een eigen leven, je gaat toch niet zitten wachten op een appje van een man?

Inderdaad, denk je, en je probeert het van je af te zetten. Maar ondertussen knaagt het toch. Je voelt je onrustig. Maar je gaat zeker niks sturen, want het is zijn beurt. En ondertussen blijf je je rot voelen.

Ik ben het niet eens met dit soort adviezen van dating coaches. Spelletjes spelen in het daten? Niet doen. Want wat gebeurt er in deze situatie? Juist. Je gaat voorbij aan je eigen gevoel.

Ik heb het ook weleens gehad. Ik zou op tweede date gaan met een man en hij liet vijf dagen niets horen. Vijf dagen. Kan gebeuren, kun je denken.

Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik vind het fijn als de man waarmee ik date met mij in contact blijft tussen de dates door. Daar heb ik behoefte aan. En een man die dat niet doet past niet bij mij.

Ik heb in die vijf dagen geprobeerd om het los te laten en niks in te vullen over waarom hij niks stuurde. Maar mijn gevoel, mijn lijf, wist het al. Het zit niet goed.

En toen ik hem de dag voor de date appte of onze date nog stond, kreeg ik het antwoord dat ik eigenlijk al wist. Hij had geen zin meer in een tweede date en was me dat eigenlijk vergeten te vertellen.

Ja, wat een ... !! (vul hier een scheldwoord in ;-) Vond ik ook. Maar wat ik hiervan heb geleerd is dat ik nooit meer aan m'n eigen gevoel voorbij moet gaan. Ik voelde allang dat deze date was uitgetuned. En met zo'n man wil ik helemaal niet daten.

Dus mijn boodschap is: blijf bij jezelf. Wat voor een vriendin werkt, hoeft niet voor jou te werken. Iedereen is anders en bij iedereen past weer een ander persoon.

Wat voor regels en spelletjes datingcoaches ook adviseren, doe wat voor jou goed voelt. De regels van het daten bepaal jij en niemand anders.

Als je maar in gedachten houdt dat je geweldig bent en een man in z'n handjes mag knijpen dat hij met jou op date mag. En geloof dat ook echt.

Zeg elke dag tegen jezelf: 'Ik ben de hoofdprijs. Ik ben leuk, knap en slim en een enorme catch'. Met zo'n zelfverzekerde attitude ga jij namelijk mannen aantrekken die jou op waarde schatten.

En dus niet vijf dagen niks laten horen, zoals mijn date. Ik ben lekker doorgegaan. Natuurlijk was ik teleurgesteld, maar ergens ook opgelucht dat het klaar was met deze meneer.

Want het voelde als trekken aan een dood paard. En daten moet juist makkelijk gaan en je moet jezelf kunnen zijn. Zo niet. Next!

Ik hoop echt dat jij jezelf op nummer 1 zet en als een lot uit de loterij ziet. Dan gaan de mannen dat ook doen.

[ikbensingle]

Wat je kunt leren van First Dates

                                                                                          Beeld: Een - First Dates

First Dates is nog steeds mateloos populair. Twee mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten. Het ongemak dat daarbij komt kijken. Het blijft heerlijke televisie. Toch voelt het ook raar om mee te gluren met een eerste ontmoeting van twee mensen. Het is zo kwetsbaar om onder het toeziend oog van duizenden mensen op zoek naar de liefde gaan. Singles worden op deze manier vermaak. Terwijl ik deze mensen juist dapperder dan ooit vind. Daten is al spannend genoeg en om het dan ook nog eens te doen met camera’s erbij…

Laten we in plaats van te lachen om singles die stuntelen tijdens hun eerste date kijken of we er iets van kunnen leren. Wat gaat er allemaal goed? En wat gaat er compleet fout? Hoe kun je dat zelf bij je eigen dates voorkomen? Ik kwam deze date van de Belgische Jaël en Gilles tegen. Ik zat met open mond te kijken. Er gaat zoveel mis! Ik neem je graag mee in mijn observaties.

De ontmoeting tussen Gilles en Jaël gaat volgens het boekje. Gilles blijkt Jaël zelfs al te kennen, hij volgt haar op Instagram. Ze komen erachter dat ze super veel gezamenlijke vrienden hebben. Overeenkomsten zoeken tijdens dates is belangrijk, en dat gaat hier dus vanzelf. Ze zijn beiden op hun gemak en ze praten honderduit. Als het stel aan tafel gaat is Jaël meteen heel open, ze kent weinig gerechten op de menukaart. Hier stelt ze zich kwetsbaar op. Daardoor durft Gilles ook toe te geven dat hij dingen niet kent. Leuk! Ik zie de match helemaal tussen deze twee. Allebei knap, dezelfde leeftijd, dezelfde vrienden. Kat in het bakkie, zou je denken.

Boy, was I wrong. Jaël vertelt dat ze mannen ouder dan 25 maar oud vindt. Gilles zegt daar meteen wat van: ‘al die vooroordelen meteen’. En hij heeft gelijk. Je ziet dat Jaël vastzit in plaatje van haar perfecte man. Ze wil een jongere man dan zij. Ze is zelf bang om ouder te worden en ze wil een man die ook nog mee wil feesten. Dan stelt Gilles zich kwetsbaar op. Hij vertelt over zijn vorige relatie en dat hij nu alleen woont en gelukkig is. Hij is open over de band met zijn vader, die niet in zijn leven is. Een heel mooi moment! Als een van de twee z’n muurtje laat zakken, kan de ander dat ook doen.

Maar Jaël grijpt deze kans niet aan. Op het toilet belt ze een vriendin en ze vertelt dat ze de match wel snapt. ‘Hij heeft super mooie ogen, een mooie mond en tanden. Maar ja… ‘je kent mij, he’ zegt ze. En dan weet ik al dat Gilles het niet gaat redden. Jaël heeft zo’n perfect plaatje in haar hoofd… dan maakt het niet uit of er een fotomodel of een prins tegenover haar wordt gezet.

Jaël wilde veel lachen tijdens de date. En dat doet ze. De twee liggen continue in een deuk. De match is perfect, maar als het ‘willen jullie elkaar nog een keer zien’ moment komt voel je het al aankomen. ‘Ik vind u super sympathiek, maar het romantische is voor mij niet overgesprongen’ zegt Jaël. Waarop Gilles antwoordt: ‘Nee, bij mij ook nog niet meteen’. En daar spreekt hij wijze woorden.

Verliefd word je niet meteen. Tijdens de eerste date meteen in vuur en vlam staan is een illusie. De juiste match is er pas als je ‘m zelf ook kunt zien. En misschien is Jaël daar nog wat te jong voor. Ze heeft in ieder geval nog wat meer levenservaring nodig om daar achter te komen. En Gilles? Het zal niet lang duren voordat er een vrouw voorbijkomt die hem wel op waarde weet te schatten. Want Gilles kan wel door oppervlakkigheden heen kijken. En dat is een voorwaarde voor een geslaagde date.

Kijk hier de date van Gilles en Jaël terug.

[ikbensingle]

Hoe single zijn nog steeds niet geaccepteerd is, zagen we afgelopen zondag in Linda’s Wintermaand

                                                                                        Bron: Talpa, Roy Beusker

Beste Linda,

Wat had je afgelopen zondag bijzondere gasten bij je op de bank in jouw wintermaand. De koningin van het reizen, Floortje Dessing en onze minister-president himself! Zulke inspirerende mensen, daar valt genoeg aan te vragen. En dat deed je ook. Toch zat ik met gekromde tenen te kijken hoe je over de volgens jou ‘roze olifant in de studio’ begon. Het ontbreken van een partner bij jouw gasten. Je sprak het woord ‘partner’ uit alsof het niet hardop uitgesproken mag worden. Alsof je bang was dat je Floortje hiermee zou kwetsen. Je vroeg of zij het hebben van een geliefde miste, op zo’n rode loper van de Televizier. En je kon het je niet voorstellen, maar dat vindt Floortje dus niet erg. Ik begrijp dat het ver van je bed is, want je bent nog nooit echt alleen geweest, zonder partner, maar dat hoeft dus helemaal niet erg te zijn. Floortje vindt het prima. Het is haar leven. Ze heeft die behoefte niet. Zij hoeft niet die arm van iemand op die loper, ze hoeft niemand zoals jij, die je uit een saai gesprek met iemand haalt. Nee, ze kan dat zelf wel. Ze is een volwassen vrouw, met een gezonde eigenwaarde en genoeg zelfvertrouwen om daar alleen voor die camera’s te verschijnen. 

En, probeerde ze je uit te leggen, ze heeft wel die liefde om zich heen. Van haar eindredacteur, van haar familie, haar vrienden. En ze zat daar zelfs met een gebroken hart, want haar relatie was net twee weken uit. Toch hees ze zich in die jurk, wat niks voor haar is en ze ging. Want dat doen singles. We kunnen niet terugvallen op een partner. We hebben geleerd om onszelf te troosten, te steunen en op te pakken als het even niet meer gaat. Hoeveel keren dat we niet alleen naar een bruiloft, borrel, of verjaardag zijn gegaan. Nee, Linda, dat is echt geen issue meer. Ik zou bijna zeggen: probeer het ook eens, een tijdje alleen zijn. Want dan zou je deze vragen niet stellen. 

Aan Mark Rutte vroeg je waarom, WAAROM hij nou geen leuke vrouw had. Je ziet het aan z’n gezicht, die krampachtige glimlach, hij denkt ‘daar gaan we weer’ en dan zegt hij dat het leven loopt zoals het loopt. En zo is het. En Mark Rutte verzet zich daar niet tegen. Jij wel, Linda. Want Floortje en Mark MOETEN toch een partner? Je bleef maar vragen en je kon het niet begrijpen. Mark riep dan maar dat hij ‘toch echt niet zo makkelijk is’. Totaal overbodig, maar ja, je moet wat als je daar bij jou op zo’n bank zit met 5 camera’s en een miljoenen publiek. Want je wilde zo graag een reden horen. Nou, hier, vooruit, Mark geeft je er een. 

In een eerder interview zei onze premier dat single zijn het laatste taboe is. Dat viel eigenlijk wel mee, zei hij zondag. Jij vond het ook geen taboe, want er zijn immers miljoenen singles in Nederland. Inderdaad, miljoenen vrijgezellen, die altijd dit soort vragen voor hun voeten krijgen van hun omgeving. En niet zozeer van hun inner circle, nee, mensen die er niks mee te maken hebben, collega’s, tantes op familiebijeenkomsten, de vriend van een kennis en ook Linda de Mol die BN’ers interviewt. Het feit dat je ernaar vraagt Linda, bevestigt juist dat het nog steeds een taboe is. Als het normaal zou zijn, zou het geen issue zijn, zou het kort aangestipt worden en doorgevraagd worden op andere thema’s. Ik verbaas me over het ouderwetse wereldbeeld dat je nog hebt. Ik denk niet dat je er iets aan kan doen, want jouw wereld zit zo in elkaar. Maar het is 2020. Transgender, gay, open relaties, alles kan en dan hebben we het nog over single zijn? 

Ik ga maar niet door op de kinderwens vraag die je stelde aan Floortje. OMG. En dat je die vraag dan weer niet aan Mark stelde (OMG!!!). Het gesprek voelde voor mij als discriminatie van de single. Als seksisme, maar dan voor singles. En het bewijst dat we er echt nog lang niet zijn. Single zijn is nog steeds een taboe, dat heb jij, Linda de Mol, afgelopen zondag aan ons bewezen.

Veel liefs, Romilde van Ik ben single.com

Kijk hier de aflevering met Mark Rutte en Floortje Dessing terug.

[ikbensingle]

En ze leefden nog lang en gelukkig.... of niet?

Je kent ze vast wel, de Hollywoodfilms waarbij de hoofdrolspelers elkaar ontmoeten en meteen weten: jij bent de ware, waarnaar ik al m’n hele leven heb gezocht! Dit gebeurt natuurlijk als donderslag bij heldere hemel en er zwellen nog net geen trompetten aan. Daarmee wordt gesuggereerd dat als het echte liefde is, je dat meteen voelt en weet. Dat beeld krijgen we al van jongs af aan ingepeperd, in sprookjes, tekenfilms en later dus die romantische films en series. Ik ben echt een sucker voor die laatste, in films kan het me niet zoet genoeg, waarbij het glazuur nog net niet van je tanden springt. Ondertussen is deze boodschap natuurlijk heel gevaarlijk voor ons eigen beeld van de liefde. Want wat als je niet meteen die vonk voelt, niet meteen in katzwijm valt, zoals in die films, dan is diegene dus geen match voor jou. Denk je.

Als ik zo terugkijk heb ik altijd met mannen gedate waarbij ik meteen wat voelde. Maar wat ik dan precies voelde? Want echt verliefd worden, dat heeft toch wel even tijd nodig. Achteraf gezien was het misschien wel lust. Want ja, is dat niet wat je voelt op de eerste date, of je je lichamelijk aangetrokken voelt tot iemand? Maar echte liefde... Nee, zo snel gaat dat niet. Omdat ik eerder veelal onbeschikbare mannen aantrok zal het ook iets van hunkering zijn geweest. Zo van: ‘ik wil je, vind me leuk, wanneer zie ik je weer, als hij me maar leuk vindt!’ en daar heb ik ten onrechte uit opgemaakt dat ik verliefd was. Ik denk dat ik eerder verliefd was op de onzekerheid en het verlangen naar de man in kwestie, dan dat ik echt verliefd was.

En dus was het even wennen toen ik mijn vriend ontmoette. Want we hadden het ‘gewoon’ gezellig. We hadden dat wat ze ‘de klik’ noemen. We raakten niet uitgepraat en ik vond het een leuke man. Ik stond niet in de brand. Ik hunkerde niet naar hem, ik had mijn bruidsjurk in gedachten nog niet aangedaan en een beeld van onze schattige toekomstige kinderen (ja, dat doen vrouwen soms). Nee, ik vond hem gewoon leuk en ik wilde hem nog een keer zien. Maar het maakte me ergens ook onzeker. Moest ik niet in vuur en vlam staan? Hoorde ik niet brandend van verlangen continue mijn telefoon te checken en uit te kijken naar de volgende date? Antwoord: Nee. Dat hoeft niet. En ja, daar moest ik wel even aan wennen. Dus ik drukte alle stemmetjes in m’n hoofd de kop in en ik ging lekker door met daten met deze man.

Ik was zelfs zo relaxed dat ik de eerste paar maanden nog niet eens over onze toekomst samen begon. Het voelde zo ontspannen en goed en hij had zelf notabene al een paar grappen over kinderen gemaakt, dus dat zat wel goed. Heel langzaam groeiden we tot elkaar en werd ik steeds gekker op deze man. Tot ik een soort van kentering voelde. Alsof het niet verder groeide. Na een half jaar vond ik het eigenlijk wel een beetje raar dat we onze toekomst nog niet hadden besproken. Zag hij mij eigenlijk wel in zijn toekomst? Hoe zag hij zijn verder leven eigenlijk voor zich? Toen ik hem ernaar vroeg had hij daar geen antwoord op. Daar had hij nooit zo over nagedacht. Dat vond ik best raar. Als je 36 bent heb je toch wel enig idee hoe je wil dat je leven er verder uitgaat zien?

En met dat gesprek werd het einde van onze relatie ingezet. Want ik wil met mijn man samenwonen, niet ellenlang heen en weer blijven pendelen naar twee huizen. Ik wil een gezin stichten, niet nu, maar toch ook niet over 5 jaar. Ik wil een man die mij in zijn toekomst ziet. Die weet hoe die eruitziet. Die daar met mij over fantaseert. Ik wil samen verder groeien en niet individueel. En hoewel er genoeg liefde was, heb ik een einde gemaakt aan onze relatie. Of ja, indirect heeft hij dat gedaan omdat hij niet wist of ik een plekje in zijn toekomst had. En dat is voor mij een basis ding. Het was heel verdrietig, maar ik wil een man die dezelfde dromen heeft als ik. En dus hebben we elkaar losgelaten. Ik gun deze lieve man het allerbeste, met een andere vrouw, en een leven zoals hij het graag wil. En mezelf ook, met een man die hetzelfde wil als ik.

[ikbensingle]

Echte liefde gaat hartstikke makkelijk

Als je na jaren daten met onbeschikbare mannen ineens een man ontmoet die wel beschikbaar is en moeite voor je doet is dat eh... even wennen. Niet de liefde verklaren en daarna weer van de radar verdwijnen, nee dit exemplaar zei al vrij snel dat hij mij leuk vond. Ik wist niet wat ik meemaakte!

Het gebeurde vorig jaar op kerstavond. Op een kerstborrel met vrienden liep ik tegen deze man op. Ik had hem bijna niet gezien, want normaal val ik op de ietwat macho, tikje schreeuwerige, zichzelf overschattende types. Die zijn oh zo aantrekkelijk, maar zo gevaarlijk. Maar gelukkig had ik mijn eigen date patronen dat jaar eens flink onder de loep genomen en zo zag ik dus deze meneer ineens wel staan.

Ik sprak hem aan en al gauw raakten we verwikkeld in een geanimeerd gesprek. Ik vertelde dingen die ik normaal niet zo heel snel vertel, het voelde meteen heel vertrouwd. De hele avond zochten we elkaar op en die klik waar ze het altijd over hebben was er zeker tussen ons. En dat was blijkbaar te zien toen een stelletje ons vroeg: ‘en hoelang hebben jullie al een relatie?’ Ze konden niet geloven dat we elkaar pas een paar uur kenden. Aan het einde van de avond vroeg hij m’n nummer en nog voordat ik in slaap viel had hij me al geappt met de boodschap dat hij me leuk vond en dat hij me snel wilde zien. Wow….

Jarenlang had ik het idee gehad dat ik hard moest werken voor de liefde. Continue m’n telefoon checken – heeft hij al wat gestuurd? – me afvragen waarom hij nog niets gestuurd had en of ik weer wat moest sturen en wat dat dan moest zijn. Hoeveel uren ik hier mijn hoofd niet over gebroken heb! En nu hoefde ik niets te doen. Want alles ging vanzelf. Als ik nog niks had teruggestuurd, had hij alweer een nieuw berichtje gestuurd. Het was duidelijk dat hij me wilde zien, hij stelde voor wanneer en hij liet op allerlei manieren blijken dat hij me leuk vond. En meer dan leuk dan alleen hoe ik eruitzag. Nee, echt leuk, interessant, om wie ik ben. Hij stelde vragen, deelde zijn eigen verhaal en onzekerheden.

Je denkt misschien, duuuh, zo hoort het toch te gaan. Maar dit was voor mij compleet nieuw. Het feit dat ik achterover kon leunen en alleen maar kon ontvangen in het daten, kende ik niet. Ik raakte er een beetje van in de war. Want liefde ging toch gepaard met passie, verlangen, hunkeren? Dit was gewoon heel leuk. Heel stabiel. Niks geen spanning over de beginnende relatie, hoe leuk vindt hij mij en waar gaat dit heen? Op date vier vroeg hij of ik mee ging op wintersport. Had het over kinderen. Dat vond ik op mijn beurt wel weer een tikje snel gaan. Maar ik zei geen nee. Ik ging door, want ik vond daten met deze man super leuk. Maar ik twijfelde ook, juist omdat alles zo soepel ging en er geen heftige gevoelens waren. Want, voelde ik dan wel genoeg?

Ik was zo gewend aan gestruggle in de liefde dat ik echte liefde niet herkende. Want echte liefde is in de basis namelijk hartstikke saai. Een geschikte man is er voor je, reageert snel, maakt afspraken met je en ziet een toekomst met je. Daar zit weinig spanning bij. Maar dat is wel waar de liefde om draait. Het gezegde ‘stille wateren, diepe gronden’, is hier helemaal van op toepassing. Ik moest heel bewust mijn oude patroon van onbeschikbare mannen aantrekken achter me laten om dit te ontdekken. We deden het heel rustig aan en na een paar maanden merkte ik dat ik echt van deze man begon te houden. Juist om de voorspelbaarheid en het gemak waarmee alles ging. Ik had een relatie met een man die ik vroeger nooit zou hebben zien staan. Wie had dat gedacht?

[ikbensingle]

5 tips om toch aangeraakt te worden in Coronatijd

Ik vind het maar heftig, single zijn tijdens Corona. Toen dit jaar de eerste golf uitbrak had ik een relatie en kon ik heerlijk cocoonen met mijn vriend (hier volgt nog een blog over). Ik vond het zalig om met hem te zijn en was er totaal niet mee bezig hoe moeilijk de Corona periode voor singles kan zijn. Nu mijn relatie uit is merk ik hoe groot de impact van een pandemie op het leven van de single is. Wat ik het allermeeste mis is toch wel het aanraken.

Geen knuffel van een vriendin. Geen hand van een collega op je schouder, geen plagerige stomp van je broer als je op familiebezoek bent. Nee, als single word je nu niet aangeraakt. Ik merk dat ik dat moeilijk vind. Aanraken is een eerste levensbehoefte, baby’s kunnen zelfs doodgaan als ze niet aangeraakt worden. Logisch dat we dit dus missen! Gelukkig heb ik er wel wat op gevonden. Hier mijn vijf tips om als single de corona tijd door te komen!

1. Boek een massage. Ga lekker naar de sauna of een massagesalon en trakteer jezelf op een massage. Een half uur of langer door een professional overal goed gekneed worden, als je eruit komt voel je je als herboren

2. Vraag aan een of meer vriend(innen) of ze in je ‘Corona bubbel’ willen. Minister Rutte zal niet blij zijn met dit advies, maar knuffel met sommige vrienden gewoon WEL. Aanraken is van levensbelang en vraag gewoon aan een goede vriend of vriendin of hij of zij dat wil. Als je allebei geen klachten hebt, kun je elkaar een knuffel geven. Knap je toch even van op!

3. Vertroetel jezelf. Koop heerlijk badschuim, laat het bad vollopen of ga douchen met die zalige doucheschuim. Scrub jezelf helemaal schoon en smeer je in met een romige bodylotion. Als je nog zin hebt, pak de massageolie en masseer jezelf. Je zult versteld staan van hoe lekker dit toch is, ook al doe je het zelf.

4. Heb je ergens last van, een blessure aan je rug, schouder, of een ander pijntje? Ga naar de fysiotherapeut! Naast dat je zo snel van je klacht af bent, raakt de fysio je ook aan. Ik word zelf behandeld voor m’n schouder en ik merk dat een afspraak me echt goed doet. Ik word aangeraakt, maak een praatje. Win-win situatie.

5. Knuffel je huisdier helemaal plat. Dieren kunnen heel veel troost bieden en je kunt er zelfs een hechtere band mee opbouwen dan met mensen. Heb je geen huisdier, misschien heb je dan wel een neefje of een nichtje, waarmee je lekker kunt knuffelen of stoeien. Ik knijp mijn neefje in deze periode zowat fijn, haha, en hij vindt het geweldig.

[ikbensingle]

Je relatie mislukt? Hell no!

Als een relatie mislukte voelde dat voor mij vaak als falen. Het is me weer niet gelukt. Ik ben weer alleen. Ik durfde dat ook niet zo goed te vertellen, bang voor wat ze zouden denken. 'Wat is er mis met haar?' 'Die is vast te kritisch, dat het nooit lukt'. Terwijl je er ook anders naar kunt kijken. Je hebt het weer geprobeerd! De liefde ervaren. Jezelf opengesteld. Blootgegeven. Jammer dat het niet gelukt is, maar je hebt weer wat geleerd. Van jezelf, maar ook van de ander. 

De juiste mindset in de liefde is zo ontzettend belangrijk. Hoe kijk je naar dingen en wat voor invloed had jij op de situatie en welk deel was van de ander? Veel dingen zijn niet persoonlijk en hoef je helemaal niet op jezelf te betrekken. Als je dat onderscheid kunt maken ben je ook veel sneller weer op weg naar de liefde. En wordt de liefde als onderwerp ook minder zwaar. 

Probeer een beëindigde liefde dus positief te bekijken. Deze man was het dus niet voor mij. Deze dingen vond ik leuk aan hem, andere dingen minder. Die kennis en ervaring neem je weer mee naar een volgende relatie. En zo ben jij in charge, zeker van jezelf en weet je wat je wel en niet wil in de liefde. Zo ben je weer een stap dichterbij jouw droomrelatie.

[ikbensingle]

Wat als een man niks meer stuurt?

Stay calm. And stay away from your phone!

Niets irritanter dan een man die ineens niks meer laat horen. Of je net de eerste date hebt gehad of al lang en breed in een relatie dacht te zitten, de kans is altijd aanwezig dat je telefoon ineens verdacht stil blijft. Voordat je in paniek raakt, dat hoeft niet, want ik heb het antwoord voor je. En dat is niet je telefoon erbij pakken. Want die moet je juist even wegleggen. Wat je vooral nu niet moet doen is hem een berichtje gaan sturen.

Het feit dat hij niks stuurt hoeft namelijk niks met jou te maken te hebben. Misschien heeft hij een drukke dag. Zit hij even bij zijn vrienden en hebben dates of zijn nieuwe vriendin even niet de prioriteit. Of wil hij gewoon even een momentje voor zichzelf. Mannen hebben namelijk tijd voor zichzelf nodig. Dan trekt hij zich terug in zijn man cave om daar te gamen, lezen, of iets anders wat mannen graag doen. Als jij hem dan stoort is dat voor hem heel irritant. Want de grap is, als je hem lekker met rust laat als hij in die grot van ‘m zit, komt hij vanzelf weer terug. En dan is hij juist blij dat jij hem die tijd voor zichzelf hebt gegund. En is hij extra blij je weer te zien.

Heb je na een paar dagen nog steeds niks van hem gehoord, kun je hem een ‘hallo, ik ben er nog’ berichtje sturen. Daarmee laat je weten dat je er nog bent en dat je aan hem denkt. Maar, let op: stel géén vraag in je berichtje! Stuur gewoon een luchtig berichtje waarin je iets over jezelf vertelt en hem het beste wenst. Dus bijvoorbeeld: ‘Heej, wat een lekker weer vandaag! Ik ben gewoon een beetje verbrand op het terras. Geniet van ‘t mooie weer en fijn weekend!’ Je hoort dan vanzelf wel wat van hem en hierdoor weet hij dat je niet boos bent dat hij even niks heeft laten horen. Dat doen mannen namelijk soms gewoon. Bloed irritant, maar zo werken ze nou eenmaal. Door jouw berichtje ‘herinner’ je hem dat je er nog bent en kan hij in actie komen.

Doet hij dat niet, dan zou je er na een paar dagen nog zo’n berichtje aan kunnen wagen. Of, als jullie al een tijdje aan het daten waren, kun je een voorstel doen om iets af te spreken. In alle andere gevallen zou ik dat vooral niet doen. Ik zou dan lekker om me heen gaan kijken. Naar andere mannen. Want dan lijkt het erop dat deze man niet (meer) geïnteresseerd in je is en dat op een heel onvolwassen manier aan je laat weten. Door je te ghosten. Heel pijnlijk. Niet fijn. Maar wel duidelijk. Ga dan vooral door daten met iemand anders, werp je hengel uit, wie weet wie eraan blijft hangen. En dan zal je zien dat de man in kwestie zich over een tijdje weer meldt. Dan kun je altijd nog bedenken wat je daarmee wil doen. En zo niet, kun je blij zijn dat je van hem af bent en dat je geen tijd meer aan hem hebt verspild. Moving on!

[ikbensingle]

Happy new me

Van kinds af aan schrijf ik vlak voor het nieuwe jaar in mijn dagboek. Dan schrijf ik op wat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt, wat leuk was en wat minder leuk en wat ik hoop voor het nieuwe jaar. Nog steeds doe ik dit elk jaar op oudjaarsdag. Als ik mijn oude dagboeken erbij pak lees ik wat ik als 16jarige bezighield: ‘1997. Ik vond het een gaaf jaar. Als ik dit later lees weet ik of ik schrijver ben geworden. Ik wil misschien lerares worden, ik weet het niet. Ik hoop dat ik met Maarten krijg en ik wil iedereen een gaaf 1998 toewensen’. Compleet met handtekening en de welbekende xxxjes en groetjes. Als ik kijk naar de verhalen die ik nu op 31 december opschrijf is er eigenlijk weinig veranderd. Het gaat over werk, leuke dingen die ik heb gedaan en wil doen en… (heel verrassend) mannen!

Als ik zo door de dagboeken blader moet ik glimlachen om de kinderlijke onschuld die ik had. Al lezend vraag ik me af waar deze een aantal jaar later gebleven is. Want zo rond m’n 13e komen de zelfcriticus en onzekerheden erin geslopen. Ik schrijf dat ik puistjes heb en minder vette dingen moet eten, want daar krijg je puisten van en dan word ik lelijk en ‘dan zien de jongens me helemaal niet meer staan’. De namen van knullen waar ik helemaal ‘in love’ mee ben veranderen nog vaker dan de jaarlijkse seizoenen. Gelukkig blijft het bij rood worden als ik ‘hoi’ zeg in de gang en niet veel later wordt de onschuldige eerste zoen uitgewisseld. Mijn vriendinnen laten me soms helemaal in de steek en verder rep ik met geen woord meer over hobby’s, schoolresultaten of doelen die ik wil behalen. Vriendschappen en mannen lijken mijn leven te beslaan. Ergens een beetje sneu, maar als ik verder blader blijkt er in de loop der tijd – erg genoeg – weinig veranderd.

De avond voordat ik 16 word kwel ik mezelf met existentiële vragen: ‘Ik schrijf dit nu ik 16 ben. Overmorgen schrijf ik niet meer als een 16jarige, maar als een 17jarige. Ik vind 16 zo’n mooie leeftijd. Je mag brommer rijden, je bent jong, uitgaan, mooi, make-up. Maar 17 is al zo oud. Voor je het weet ben je 18, 25, 30, vriendje, samenwonen, trouwen, 35, kind, 45 tweede kind groeit ook al op, 50, 60, kinderen gaan uit huis. 70. Ja, en dan? Wachten op de dood? Nee, dit gaat allemaal te snel!’ Ik lig dus nu al achter op m’n door mezelf opgelegde schema. Dat samenwonen had al op m’n 30ste gemoeten en dat eerste kind had er al moeten zijn. Gelukkig zie ik het ouder worden niet meer als wachten op de dood. En heb ik mezelf ontdaan van het verplichte tijdsschema. Had ik toen maar aan mezelf kunnen vertellen dat het leven veel meer is dan wie-er-op-wie-is, hoeveel vriendinnen je hebt en vastgelegde levensplanningen.

Vandaag schrijf ik weer in mijn dagboek. Naast de welbekende mannenbeslommeringen, hoogte en dieptepunten van afgelopen jaar, schrijf ik ook een wens voor over 10 jaar op. Een boodschap aan mijn toekomstige 48jarige ik. Ik hoop dat ik dan ontzettend geniet van mijn leven, hoe die ook is gelopen. Het afgelopen jaar heb ik na jaren ertegen vechten neergelegd bij hoe mijn leven eruitziet. Natuurlijk had ik allang die leuke vriend willen hebben. En dat alles erop en eraan plaatje dat ik op mijn 16e in mijn hoofd had. Dat het nu niet is zoals ik dat had gewild, is heel jammer, maar die weerstand heb ik losgelaten. Ik ben blij met mijn leven en hoe die nu is. En dat scheelt een hele hoop verdriet en bakken met energie. Ik tel mijn zegeningen, mijn leuke baan, lieve vrienden en familie, mijn heerlijke huis, mooie reizen, bijzondere ontmoetingen en momenten. Wat dat is waar het leven om draait en daar mag je op dit soort dagen best even bij stilstaan.

[ikbensingle]

Zo vier ik kerst als single

Wat doe jij met kerst? En oud & nieuw? Vanaf november begint deze vraag al rond te zingen in mijn omgeving. Ga je naar je familie of de schoonfamilie? Als single heb ik geen last van dat laatste, wat de planning voor mijn kerstdagen een stuk gemakkelijker maakt. Mijn familie is sowieso relaxed, mijn moeder roept altijd: ‘je bent welkom, maar als je andere dingen wil doen, snap ik dat!’ Met als gevolg dat iedereen graag naar huis komt voor de kerst. Traditiegetrouw organiseert een vriendin van mij op kerstavond een diner voor vrienden en iedereen is welkom. Met de gedachte ‘niemand hoeft alleen te zijn met kerst’ (is dat er niet een van Robert ten Brink?) levert dat een avond vol nieuwe ontmoetingen op. Met een kroegentocht erna voor de liefhebbers. Eerste kerstdag ben ik bij mijn familie en tweede kerstdag eet ik met vrienden de restjes op en gaan we de stad in. Zo zie je maar, schoonfamilie past bijna niet in het schema.

Oud en nieuw daarentegen is een stuk lastiger. Vroeger was het vaste prik om het te vieren bij een vriendin die in de binnenstad woonde. Ontelbaar flessen champagne (of, vooruit Cava) werden ontkurkt tot diep in de nacht. Spelletjes, vuurwerk, meezingen met de karaoke op tv, het waren onvergetelijke avonden. Helaas is dat sinds de komst van hun kinderen geen optie meer. De desillusie van een groot nieuwjaarsfeest bespaar ik mezelf sinds een aantal jaar. Voor veel geld een kaartje scoren voor een hip feest, waardoor je je warme huis na 12 uur moet verlaten, met gevaar voor eigen leven door het vuurwerk fietst, moet wachten in die ellendige rij en eenmaal kom je tot de conclusie dat het thuis eigenlijk veel leuker was. Nee, dan kun je maar meteen thuisblijven. Alleen… waar? En bij wie?

Aangezien de gesettelde vrienden geen optie zijn, doe ik een rondje langs de single vrienden. Veel weten het nog niet, anderen twijfelen of ze oud en nieuw dit jaar in het buitenland vieren. Dat is nog wel de beste manier van het nieuwe jaar ingaan. Al is het België. Geen stress, gewoon je koffer pakken en met lage verwachtingen aftellen naar het nieuwe jaar. En valt het tegen is dat ook prima, je bent toch ergens anders en om eerlijk te zijn is 1 januari zonder kater doorbrengen ook weleens lekker. Maar helaas, geen buitenland voor mij dit jaar. Gesettelde vrienden maken samen plannen. Ik voel even een steek als de ene vriendin de andere vriendin uitnodigt om bij haar oud & nieuw te vieren (neem je de kinderen lekker mee, stoppen we ze in bed!) Ik word niet uitgenodigd. Toch is dat gevoel een seconde later weer weg. Want, wil ik wel tussen stellen en kinderen zitten met de jaarwisseling? Nee, dank je, derde wiel aan de wagen zijn is niet mijn idee van leuk oudjaarsavond vieren.

Een single vriendin van mij had helemaal een mooi verhaal. Een vriendin van haar vroeg of ze oud & nieuw bij haar wilde vieren. Met een groep stellen zouden ze een walking dinner houden met vuurwerk & oliebollen om twaalf uur. Daar moest m’n vriendin even over nadenken. Toen ze erop terugkwam en zei dat het haar leuk leek, kreeg ze te horen dat ‘ze het in de groep zou gooien’. Ja, ze moest toch even checken bij de stellen of zij het ok vinden als er een single bij zou zijn. Pardon? Je nodigt eerst iemand uit en moet er dan op terug komen? Het is al moeilijk genoeg om je door die hele feestdagen te slepen met al dat geluk van stelletjes in je gezicht gedrukt en dan moeten ze er ook nog over nadenken? Je begrijpt, mijn vriendin viert geen oud & nieuw met deze gesettelden. Ze sluit lekker bij mij en een groep bijeengeraapte singles aan. Spelletjes, champagne en oliebollen met gelijkgestemden. Ik kan niets leukers verzinnen. Fijne dagen allemaal!

[ikbensingle]

Meezwijmelen met Iris Hond

De afgelopen weken heb ik gesmuld van het tv-programma Iris en de 12 dates. Hoe dapper van Iris dat ze dit avontuur aan durfde te gaan en voor heel Nederland met de billen bloot ging. Want daten is al spannend genoeg (en soms een hel) en je dan ook door de mangel laten halen door een psycholoog met camera’s erbij… respect! Tegelijkertijd baart het me ook zorgen. Want als zo’n knappe vrouw als Iris al een datingprogramma nodig heeft, wat moet de rest van de singles dan nog? Ik weet het, dit is een opmerking in de categorie ‘hoe kan het nou dat jij nog single bent?’ Maar toch: hoe dan? De mannen waar Iris mee op date ging zag je soms compleet dichtslaan door haar schitterende voorkomen. Schoonheid kan in het daten blijkbaar dus ook tegen je werken. Pff. Ingewikkeld.

Iris ging op date met twaalf compleet verschillende mannen. Van een Afrikaanse prins tot een Britse komiek en van een jonge surf dude tot een serieuze vijftiger: alle soorten mannenvlees kwamen voorbij. Iris’ type man is het tegenovergestelde van die van mij: ze valt op een oudere, vaderlijke man en ze kan niks met de actieve jonge vent waar ik altijd op uitkom. Met grote verbazing keek ik hoe ze zich liet inpalmen door de West Afrikaanse prins Randy. Waar de alarmbellen bij mij allang afgingen bij deze man met zijn adellijk bloed, leek de pianiste niets te merken van zijn overheersende gedrag. Ze koos hem zelfs uit voor een tweede date. Bij de pietsie zweverige surfman zaten Iris en ik wel op een lijn. Hoewel ik zijn voorstel om elkaar twee minuten broeierig in de ogen te kijken waarschijnlijk meteen had afgeslagen. Wederom respect voor Iris dat ze deze twee ellenlange minuten toch uit heeft gezeten. Zelfs op de bank was het niet uit te houden.

We mochten werkelijk alles met Iris meebeleven. Het optutten voor de date (wat doe je aan?), de zenuwen de weg ernaartoe, het spannende moment van elkaar voor het eerst zien, het aftasten, de stiltes, maar ook de eerste lange blikken en het ontstaan van die felbegeerde klik. En dan de kwetsbare, diepe sessies met de therapeut. Had ze daar trouwens ook niet een iets te leuke klik mee? De worstelingen van Iris waren zo herkenbaar. Volgens de therapeut moest ze meer de controle loslaten, meer in haar gevoel zitten en niet te streng zijn voor de mannen. Het voelde als een prille vriendschap met Iris die elke aflevering hechter werd. Als haar nieuwste BFF schreeuwde ik nog net niet naar het scherm dat ze toch echt voor Dennis moest kiezen, waarmee ze een leuke squash date had.

Gelukkig luisterde Iris naar me, want Dennis zat tussen de mannen waarmee ze nog een keer op date ging. Twee van de ‘puppy’s’, leeftijdsgenoten van Iris, gingen door naar de laatste ronde en mochten een weekendje weg met de pianiste. Het leek een gelopen race, want de vlinders fladderden al flink tussen Arne en Iris tijdens de date op de boerderij. Weer moest ik me inhouden niet naar de tv te schreeuwen: ‘trap er niet in, Iris!’ ‘Beroepsflierefluiter’ Arne zoog haar helemaal mee in zijn ‘vrijheid, blijheid’ levenswijze, maar een serieus gesprek over de toekomst kon hij niet voeren. Iris, we all have been there, maar niemand van ons is ooit met dit type man geëindigd. Wegwezen voor het te laat is! Gelukkig luisterde Iris weer. En ze eindigde... alleen. Alleen, maar met zoveel nieuwe kennis over zichzelf en relaties. Hierbij een advies van haar nieuwe BFF: Iris, geef de volgende man wat ademruimte zodat hij kan bekomen van je schoonheid, maak een goeie grap, dan weet ik zeker dat het goedkomt!

[ikbensingle]

Ben je geghost? Zo pak je die ghoster aan!

Ghosting, breadcrumming, een beetje ervaren dater is het allang overkomen. Volgens Tinder komen er in 2019 nieuwe datingfenomenen bij. Help! De eerste: ‘Dracula-ing’. Als iemand je alleen ’s avonds of (nog erger) ’s nachts: ‘heej, hoe is het?’ stuurt. Afknapper. Tenzij je er zin in hebt, natuurlijk. Dan hebben we de ‘Three-dot disappearing act’: wanneer je ziet dat de ander aan het typen is, maar dan stopt. En dan nooit meer een berichtje stuurt. Vreselijk! Of dan: ‘Bird boxed’. Wanneer iemand te blind is om te zien hoe slecht de persoon is waarmee hij of zij date. Ik zie mezelf al zitten zwijmelen met de blinddoek van Sandra Bullock voor m’n ogen. Nog eentje dan: ‘iPhony’. Als iemand zweert dat hij echt een voorstel gaat doen voor een date. Maar dat nooit doet. De moed zakt me in de schoenen door deze nieuwe datingapp termen. Waarom gaan we online zo slecht met onze dates om? Hoe houd je online daten dan nog leuk?

Ik geloof dat ik nu middenin een breadcrum & iPhony situatie zit. De man waarmee ik date stuurt eens in de zoveel tijd een berichtje, net vaak genoeg, zodat ik toch geïnteresseerd blijf. Maar een volgende afspraak plannen, ho maar. Heel irritant. Toch blijft ghosting de allerergste. Je hebt een leuke date gehad. Hij vond het heel gezellig, zegt ‘ie nog. Als je thuis bent denk je, fuck die regels van ‘hij moet eerst appen’ en je stuurt hem dat je het heel leuk vond. En dan… niks. Kan, denk je. Hij is druk vanavond. Maar als je de dag erna én de dag dáárna nog niets hebt gehoord. Dan ben je geghost. Zo asociaal. En ik begrijp het ook gewoon niet. Wat is de moeite om even te laten weten, joh, ik laat het hierbij. Zelfs tegen je hond zeg je nog, 'ga af. LIG!' En tegen een date met wie je een gezellige avond hebt gehad zeg je he-le-maal niks meer? Onbegrijpelijk. 

Als ik weer eens merk dat ik geghost ben voel ik me afhankelijk, genegeerd en gedumpt. Door iemand die ik eigenlijk niet eens ken. Dat is gewoon knap. Maar nu heb ik een eigen ‘methode’ ontwikkeld die korte metten maakt met de ghostende mannen onder ons. Ik heb ‘m gedoopt tot de: ‘No-I-am-breaking-up-with-YOU!’ text. Ik garandeer je, 100% succes. De man in kwestie antwoordt altijd. Ik herhaal. ALTIJD. 

Zo ga je te werk: je stuurt een berichtje naar je ghoster van de volgende strekking: ‘Hoi …, Ik vond het gezellig met je. Ik vind je een leuke man, maar als je iets had geappt van ‘ik laat het hierbij’, had ik ook nog respect voor je gehad. Gewoon niks meer laten horen… Afknapper!! Ik wens je het beste…. Take care!’

Maak er zelf de versie van die je wil, maar het is belangrijk om niet agressief te zijn. Scheld hem niet uit, word niet boos, maar zeg iets positiefs over hem of jullie date. Ik weet dat je hem nu haat, maar doe het toch maar. Je vond hem toch leuk? Ooit? Dan laat je weten dat je je niet zo laat behandelen en dat je het hierbij afsluit. Elke man zal hier nog wat op willen zeggen, want oh jee, het lijntje is aan het breken en dat is nu nét wat ze niet willen. Houd wel je poot stijf en laat het hierbij. Deze man heeft laten zien dat hij jou niet waard is. 

Een vriendin van mij heeft mijn anti ghosting bericht laatst uitgeprobeerd. Haar, toch wel bijna, vriendje liet na een paar maanden daten ineens niet meer horen. Het arme schaap bleef volhouden en drie weken lang bleef zij hem om de paar dagen appen zonder iets terug te krijgen. Wat denk je? Twintig minuten na het ‘No-I-am-breaking-up-with-YOU!’ berichtje antwoordt hij al. Laffe excuses. Dat hij iemand anders had ontmoet en niet wist hoe het moest vertellen. Hij hoopte dat ze nog vrienden konden blijven. Keep on dreaming, boy! Het was even slikken voor mijn vriendin, maar ze had eindelijk duidelijkheid. En nee, ze heeft nooit meer op zijn berichtje gereageerd. Keihard terug geghost dus, maar de man weet wel precies waarom.

[ikbensingle]

Happily ever after, of toch niet?

Heel soms tref je iemand waarmee je een mega klik hebt. Ik had dat vorig jaar met een man die ik via een datingapp ontmoette. Op de eerste date raakten we niet uitgepraat. Het voelde super vertrouwd met hem. Als we afscheid namen zeiden we niet van, ‘wanneer zie ik je weer?’ Op de een of andere manier wisten we dat dat zo was. Ik was er ook niet mee bezig. En dus zagen we elkaar zo’n tien dagen achter elkaar. Alsof het altijd al zo geweest was. We gingen naar een concert, uit eten, of zaten gewoon een avondje op de bank. Na een dagje festival praatten we urenlang in mijn bed tot diep in de nacht. ‘Kunnen we niet voor altijd in deze bubbel blijven?’ vroeg ik hem. Ik wilde nog niet denken aan wat dit kon betekenen, niet bezig zijn met 'wat - als - dan’. Nee, gewoon hier en nu. Nu was fijn met hem en dat wilde ik zo houden. Alsof ik iets voorvoelde…

Vertelde hij in de eerste weken nog dat hij echt die reis naar New York met me wilde maken en dat hij zijn familie over mij verteld had, toch kwam al gauw dat telefoontje. Hij vond het te snel gaan. Als we zo doorgingen zaten we middenin een relatie en dat was nu juist wat hij niet wilde. Hij had jarenlang in een relatie gezeten en wilde nu vrijgezel zijn. Daten met andere meisjes. Ik wist niet wat ik hoorde. Hoe kon hij dit zo weggooien? Natuurlijk waren we veel te hard van stapel gelopen en moesten we nu een ander ritme vinden in hoe vaak we elkaar zagen. Maar nee, hij had het zo bedacht en het was over. Juist omdat ik meer voor hem betekende dan een losse scharrel maakte hij er een einde aan. Mijn wereld stortte in.

Het verwarrende was dat hij de volgende dag alweer contact opnam. Blijkbaar kon hij mij toch nog niet helemaal loslaten. Maar ik was super verdrietig en vond het lastig dat hij weer contact zocht. Zo zie je maar dat de scheidslijn tussen wel en niet willen ook niet vastligt. En ook ik ging heen en weer van wel contact tot juist geen contact willen. Het was voor mij ook voor het eerst dat iemand me wel leuk vond, maar dat diegene toch niet wil. Het is veel makkelijker als iemand zegt, je bent niet de juiste voor mij, dit en dat vind ik niet leuk aan je, dus het is klaar, doei. Nu zat ik met een gebroken hart dat langzaam aan het helen was, totdat een van de twee weer contact opnam. Dan krijg je weer hoop, voel je dat het gevoel er nog is en kun je bijna weer van voren af aan beginnen.

Hoewel ik er veel verdriet om heb gehad, ben ik toch heel blij dat ik deze man tegen ben gekomen. Nooit begreep ik hoe het bij anderen allemaal zo vanzelf leek te gaan, iemand ontmoeten en er een relatie mee opbouwen. Bij mij mislukte het altijd. En hoewel dat nu ook het geval is, weet ik nu hoe het moet voelen. Het moet vanzelf gaan. Makkelijk zijn. Op je gemak voelen bij iemand. Het klinkt stom, maar ik heb zoveel mannen leuk gevonden waarbij dat niet zo was. Voelde me opgelaten, zenuwachtig en probeerde me zo te gedragen zodat hij me leuk vond. Mannen die na een date dagen niets lieten horen, waardoor ik super onzeker werd. Had ik dit toen allemaal maar geweten.

Nu weet ik dat ik gewoon mezelf kan zijn bij iemand. En dat als het goed zit, het goed zit. Dat het met deze man niks is geworden, dat is gewoon dikke pech. Ik vind het nog steeds eeuwig zonde en ik zag het helemaal voor me met hem, maar als het niet werkt, werkt het niet. Ik weet zeker dat er iemand voor mij is die er wel voor wil gaan en met wie het net zo goed gaat voelen. En dat ik daar helemaal geen moeite voor hoef te doen. Ik zou het van de daken willen schreeuwen naar iedereen die ook loopt te struggelen met daten en relaties. Wees jezelf. Blijf bij jezelf. Als hij je niet leuk vindt zoals je bent, dan passen jullie niet bij elkaar. En als hij nu iets anders wil dan jij, dan werkt het ook niet. Dan ga je weer verder op je reis door het leven. Totdat je iemand tegenkomt die wel wil. Want trekken en duwen aan een man, dat heeft geen zin. Het moet vanzelf gaan.

[ikbensingle]

Waar is die gedoodverfde klik?

Er is zoveel over te doen. Je hoort erover. Je leest erover. De klik. Hoe bijzonder het is als deze er is. Want de dates waarmee ik een klik had zijn op een hand te tellen. Soms leek de klik er even te zijn. Een date van mij was op de app spitsvondig, grappig en ad rem, maar in real life zat er een verlegen jongetje tegenover me, die zo zachtjes praatte dat ik de de helft van de tijd ‘wat zeg je?' aan het roepen was. Toch geen klik, dus. Het is ook een raar iets, de klik. Want wanneer is die er? Dat weet je meteen zodra die er wel is. Want dan gaat alles makkelijk. Vliegt de tijd. Voel je je op je gemak. Kun je samen lachen, gek doen, praat je uren en uren over van alles en nog wat, krijg je energie van elkaar en kun je helemaal jezelf zijn. Dat is dus wat ze bedoelen met de klik. En ik weet dat, omdat ik vorig jaar een man ontmoette met wie ik een enorme klik had.

Ik zette vorige zomer mijn aversie tegen dating apps weer even opzij. Dit is een proces dat in mijn geval als volgt verloopt: ‘bah, ik ben echt klaar met die oppervlakkige (vul hier vloekwoord in) apps’ – DELETE – ‘laat ik het toch weer proberen’ - INSTALLEER – 'sjezus, waarom kunnen ze niet eens wat terugzeggen?’ - DELETE – 'misschien toch weer een poging wagen?’ – INSTALLEER – 'wat een kansloze rukkers zitten hier op, zeg!’ - DELETE– 'er zit toch wel een leuke man op zo'n app?’ – INSTALLEER. En dus plaatste ik mezelf vol goede moed weer op de dating apps. Leuke fotootjes erop en liken maar. Niet afwachten dit keer, nee, ik stuurde leuke, grappige tekstjes richting de virtuele mannen met, zo op de foto’s afgaande, fantastische levens. Ik zat blijkbaar in een goede vibe, want dit keer reageerden er een paar mannen en al gauw had ik een leuk gesprek met een man uit Amsterdam. 

De appjes vlogen over en weer, de een nog scherper, grappiger en plagender dan de ander. Waar de eerste date plaats zou vinden, Amsterdam of Utrecht? Ik mocht kiezen van hem: Londen, Parijs of New York. Die was makkelijk. New York. Daar wil ik al jaren heen. Hij zocht vast naar tickets en ik haalde een reisgids. Je leest het goed: de klik was er op de app dus sowieso. We spraken af voor een paar dagen later, maar na nog een halve dag druk heen en weer appen stelde hij voor om die avond al te meeten. Ik stond klaar in mijn sportoutfit om naar de sportschool te gaan, maar dacht: fuck it. Waarom niet? En dus spraken we af om samen hard te lopen in Amsterdam. Aangezien ik m'n sportkleding toch al aan had… En zo kwam er een goedlachse man op me afgelopen vlakbij de Amstel. Niet het type waar ik doorgaans op val, maar zo op het eerste gezicht super aardig, knap en sportief. 

We begonnen met een drankje op een terras tegenover de Magere Brug. Het voelde meteen vertrouwd, het gesprek verliep heel soepel, we hadden veel gemeen en praatten over van alles en nog wat. Dat hij het ook over serieuzere zaken kon hebben bleek toen ik vertelde over mijn zusje die in verwachting was. 'Hoe is dat voor jou?’, vroeg hij. 'Nou, super leuk toch voor haar!, wuifde ik zijn opmerking weg. 'Nee, hield hij vol, hoe voel jij je daarbij, jij bent ouder dan zij toch?’ Vol ongeloof keek ik hem aan. Wie is deze man naast me die dingen ter sprake brengt die mijn vriendinnen niet eens lijken te zien? 'Ja, heel kut, gaf ik toe. Ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk, maar ik baal daar ook weer van, want ik wil blij zijn voor mijn zusje’. Dat snapte hij wel. Hij vertelde over zijn oudste zus die dat ook had, toen hun jongere zusje eerder een kind kreeg dan zij. Wow. Ik was heel erg onder de indruk van deze stoere, maar van binnen dus ook zachte man. En DE klik, daar hoef je mij niets meer over te vertellen. Ik weet nu precies wat ze er mee bedoelen!

[ikbensingle]

Daten met je buik

‘Misschien ontmoet ik wel nooit meer iemand’, verzucht een vriend van me. We staan bij het voorprogramma van een concert en ineens zitten we middenin een diep gesprek. ‘Gelukkig heb je mij om mee op stap te gaan, want mij lukt het al jaren niet’, grap ik en samen liggen we helemaal in een deuk. Wat is het toch fijn om met leuke mensen te kunnen lachen, maar ook over de diepere dingen van het leven te kunnen praten. Toch snap ik mijn vriend super goed. Ik heb dat moedeloze gevoel ook weleens. Als een liefde de goede richting op leek te gaan toch weer mislukt, of als er al tijden niks gebeurd is op liefdesgebied. Dan kan de moed erin houden echt lastig zijn.

‘Na mijn ex is er nooit meer iemand langsgekomen met wie het zo klikte’, gaat hij verder. Maar waarom ging het dan stuk? ‘Omdat hij nooit naar mij vroeg, dit soort gesprekken konden we niet voeren’, vertelt hij. ‘Maar dan was het ook niet de liefde van je leven! roep ik uit. Dan was het een voorproefje van dingen die fijn waren, maar ook dingen die minder waren. Ik ben ervan overtuigd dat je van je vorige liefdes leert wat je wel en niet wil in een relatie’. Bier. We hebben bier nodig bij dit gesprek. Als we richting bar lopen kom ik een kennis en haar vriend tegen. We praten even en als we verder lopen zeg ik: ‘denk je dat ze nu tegen elkaar zeggen, ‘zo leuk dat Millie weer met iemand is… maar eh.. denk je dat ze weet dat hij gay is?!’ We gieren het weer uit.

‘I’ve got a hole in my heart, where your love used to be’, zingt onze favoriete singersong-writer op het podium. Niet echt opbeurende teksten. Maar gelukkig zijn we blijkbaar niet de enige met liefdesperikelen. ‘Weet je wat ik laatst heb bedacht? begin ik. Ik date niet meer met mijn hoofd maar met mijn buik. Vaak zit je ratio in je hoofd van alles te roepen, maar weet je lichaam het allang. Klinkt misschien een beetje zweverig, maar heb je weleens als je met iemand praat een steek in je buik gevoeld? Of juist dat je heel blij van iemand werd, je energie kreeg? Dat is je buikgevoel’. Mijn vriend herkent dat wel. ‘Ik had laatst een date en op papier was hij helemaal perfect. Maar mijn gevoel zat alleen maar van nee, nee, nee’. Dat is dus typisch een gevalletje buikgevoel.

Mij overkwam het een tijdje geleden. Op een festival had ik een leuke man ontmoet. Na wat heen en weer geapp spreken we af om samen te lunchen. Ik neem mezelf voor: Millie, voelen! Niet denken. Als ik aan kom zie ik hem al staan. Ik zet mijn fiets op slot en loop op hem af. Dan voel ik een hard gevoel in mn buik. Het is een klein gevoel. Als ik er niet op had gelet, was het me misschien niet eens opgevallen. Maar overduidelijk een nee. Alsof ik juist niet naar deze man toe wil. Maar hij staat daar met zijn leuke glimlach en ik zeg tegen mezelf, het is echt een leuke man, Millie! De lunch is gezellig. In mijn hoofd probeer ik mezelf er steeds van te overtuigen dat er niks mis is met hem. Maar nee. Ik heb mezelf beloofd met mijn buik te gaan daten. Dus exit leuke festival man.

Twee weken later wordt mijn goede voornemen al beloond. Ik heb afgesproken met een man via een datingapp. Ik lig meerdere keren dubbel om zijn berichtjes. Maar, dat zegt nog niks, houd ik mezelf voor. We hebben afgesproken om samen te gaan hardlopen. Gek? Ja. Leuk? Zeker! Als we elkaar zien houdt mijn buik zich rustig. Ik voel geen nee. Sterker nog, ik word blij van deze man! Hij ziet er goed uit, is aardig, grappig en heel gezellig. We praten en praten, het is alsof we elkaar al heel lang kennen. Ik voel me heel erg op m’n gemak bij hem. Het lijkt erop dat mijn buik toestemming heeft gegeven… ‘There are some things you, some things you can’t explain’ klinkt het vanaf het podium. En dat klopt. En misschien wordt daten op deze manier ook wel een stuk makkelijker!