nunnopic

[nunnopic]

The Last Word

The Last Word ( IMDB : 6,6 )

Uzun zamandır arşivimdeki filmleri eritmeye çalışıyorum. Çoğu filmi arşivleyip, bir kenara atmış, ne olduklarını bile unutmuşum. Bu filmde onlardan biri. Tamamen tesadüfi açtığım ve hakkında hiçbir fikrimin olmadığı bir film ancak bu kadar etkileyebilirdi beni, The Last Word, Son Söz.

Harriet, zamanında kendi kurduğu ve mükemmel başarılar yakalayan şirketinden kadın olduğundan dolayı göze batan başarısı ve dobralığı yüzünden kovulmuştur. Karakter olarak da zor bir kadın olan, eşinden ayrılmış, kızıyla senelerdir görüşmemiş olan Harriet yaşlanmış olmanın etkisiyle de bunalımın eşiğindedir. Gazeteleri karıştırırken gördüğü ölüm ilanları, her şeyi kontrol etmeye bayılan Harriet'in aklına kendi ölüm ilanını yazdırma fikrini getirir. İlan yazarı Anne'i zor da olsa bunu yapmak için ikna eden Harriet, hayatının dönüm noktalarından birini genç yazar ile birlikte yaşar.

Çok zor bir karakter olan Harriet, yaşlı olduğundan mı bilmiyorum, karakterin tüm o iticiliğine rağmen benim sempatimi kazandı. Kendi döneminde, kadınların çalışma hayatında yaşadığı onca zorluğa rağmen bir çok şey başarmış olması belki de etkiledi beni. Ve tüm o başarılarına rağmen yalnız oluşu içimi acıttı. Yazar Anne ile yaşadıkları, bu yola çıktıktan sonra birbirlerine kattıkları gerçekten beni derinden etkiledi. Beklentisiz açtığım bir film beni ancak bu derece etkileyebilirdi. Abartısız başucu filmlerimden biri olduğunu söyleyebilir. Ne kadar etkilediği cümlelerimden belli sanırım..

IMDB puanı neden bu kadar düşük anlam veremedim, filmin içinde ders niteliğinde o kadar güzel diyaloglar var ki, aynı zamanda yine hiç beklenmedik bir şekilde müzik ziyafeti yaşatıyor film size. Kaçırmamanızı şiddetle öneriyorum. Puanım, 8,0.

[nunnopic]

The Guernsey Literary and Potato Pie Society

The Guernsey Literary and Potato Pie Society ( IMDB : 7,4 )

Yine sıcacık bir dönem filmiyle geldim. Bu sefer bir Netflix filmi. Ve Annie Barrows'un aynı isimli 2008 yılında yazdığı romandan uyarlanmış film. Tamamen bilinçsizce açıp izlemeye başladığım film adıyla da şahsına münhasır, Edebiyat ve Patates Turtası Derneği.

1941'de Alman işgali sırasında Guernsey Adası'nda ilan edilen sokağa çıkma yasağında, sokakta yakalanan dört arkadaşın, o anın getirdiği stresle kurduğu Edebiyat ve Patates Turtası Derneği, yasak zamanı bu dört arkadaşın hayata tutunmasını sağlayan bir kurtarıcı olmuştur. Dawsey kütüphaneden aldığı bir Charles Lamb kitabının Juliet Ashton'a ait olduğunu görür. Adada sevdiği yazar Charles Lamb'ın Shakespeare'den Hikayeler kitabı olmadığından Dawsey, Juliet'e bir mektup yazar. Kitap yazarı olan Juliet bu mektup karşısında şaşırır. Kendi hayatında da büyük kayıpları olan Juliet, Dawsey'nin mektup arkadaşlığından ve anlattıklarından çok etkilenir, Guernsey Adası'na derneği ve yaşananları yakından görmeye gider.

Küçücük bir adada yaşanan tradeji, hikayeyi öğrendikçe altından çıkan olaylar, günümüz halindeki hikayenin bir ayrı naifliği, Michiel Huisman'ın ayrı karizması.. Aslında çok tahmin edilebilir bir film gibi görünüyor, ki bir bakıma da öyle ama hikaye açısından içinde sürprizleri de barındırıyor film. Kısacası her karakter açısından dolu dolu hikayesi olan film.

Bir netflix filmi olduğunu söylemiştim, platformdan izleyebilirsiniz filmi. Ki bence mutlaka izleyin. Puanım, 8,0.

[nunnopic]

Organize İşler - Sazan Sarmalı

Organize İşler - Sazan Sarmalı (IMDB: 6,0)

Çok, çok uzun bir aradan sonra buraların tozunu bir alayım dedim. Geri dönüş yerli bir filmle, hatta bizi, daha vizyonda olmasına rağmen, internetten izleyebilme fırsatı verdiği için şaşırtan bir filmle yapıyorum. Serinin ilk filminden sonra, izleyicilerde büyük merak uyandıran, kimini tatmin eden ama çoğunluğunda hayal kırıklığı yaşatan bir Yılmaz Erdoğan filmi, Organize İşler - Sazan Sarmalı.

Asım Noyan, İstanbul'da organize işlerine tam gaz devam etmektedir. Ama koca İstanbul'un tek sahibi o değildir. Koca Asım Noyan'ın kızı tam evleneceği gün, müstakbel eşi başka bir çete tarafından dolandırılır. Nazlı, Bahadır'ı ne kadar babası ile tanıştırmak istemese de dolandırıldıktan sonra tanıştırmaya mecbur kalır. Bir tarafta Sarı Saruhan, diğer tarafta Asım Noyan bu sazan sarmalını çözmeye çalışırken, Nazlı'da babasını bu işleri artık bırakması için ikna etmeye çalışır.

Kaçma kovalama hikayesinden çok, baba kız ilişkisini anlatan duygusal bir filme dönüşmüş dersem yanlış olmaz sanırım. İlk filmin üzerinden çok zaman geçti ve herkes için artık yeri bambaşka bir filme dönüştü Organize İşler. Belkide o yüzden ikinci filmde çoğu izleyiciyi tatmin etmedi. Bende onlardan biriyim. Duygusal filmlere aşık biri olarak, bu filmde onu beklemediğimden belki de, daha çok aksiyon, daha çok komedi istedim. Ama komediyi geçtim, neredeyse ağlayacağım sahneler vardı.

Genel olarak, izlemeyin, çok kötü bir film diyemem ama ilk filmi düşünüp, aynı etkiyi yakalayacağınızı da hayal etmeyin derim. Puanım, 6,0.

[nunnopic]

Little Women

Little Women ( IMDB: 7,9 )

Uzun, çok uzun bir aranın ardından, filmlerime mecburi dönüş yapmış oldum. Malum karantina günlerinde, eski formumu yakalamam bana da iyi geldi. Güzel filmlere de denk gelince karantina pek etkilemedi. Bilen bilir, dönem filmlerinin hayranıyım. çoğu birbirine benzese de, her yeni gün, önüme yeni bir dönem filmi koysalar ben yine de izlerim. Benim gibi dönem filmlerine aşık film severlere ilaç niyetine mükemmel bir film, Little Women, Küçük Kadınlar.

Louisa May Alcott'un romanından uyarlanan film, Meg, Jo, Beth ve Amy isimli dört kız kardeşin hayatlarını konu alıyor ve bunu anlatırken aslında hikayede de yazar olan Jo'nun gözünden hikayeyi izlememizi sağlıyor. Erkek gibi olmayı, kendi ayakları üzerinde durabilmeyi isteyen Jo, çevresinde dolanan aşk hikayeleri, kız kardeş çekişmeleri ve aile dramları filmin konusunu oluşturuyor.

Bir dönem filminden bekleyebileceğiniz her şey var filmde. Fakirlik, zenginlik, aşk, arkadaşlık, kız kardeş ilişkileri, anne ve babanın kendine özgü hikayesi ve tabii ki güzel elbiseler ve balo dansları.. Standart hikayeymiş gibi gösteriliyor tüm bunlar ve klişeye bağlayacak diye düşünüyorsunuz ama sonuna kadar, öyle düşündüğünüz her anda sizi şaşırtıyor. Beklemediğiniz karakterlerden çok güzel sahneler çıkıyor. Jo ve Laurie'nin deli dolu halleriyle eğleniyor, karakterlerin her yaşının verdiği farklı ruh hallerini izlerken gerçekten keyif alıyorsunuz.

Her karakter için dolu dolu hikayesi olan filmin kitabını da merak ediyor insan haliyle. 1868 ve 1869 yıllarında 2 bölüm halinde yayınlanmış kitap ve arkasından 2 devam kitabını daha yazmış yazar, ilgilenenlere duyurulur. Benim için bu film uzun film arasından sonra ilaç gibi geldi diyebilirim. Puanım 8,0.

[nunnopic]

Megan Leavey

Megan Leavey ( IMDB : 7,1 )

Hikaye yakın zamanda bizimde yanı başımızda gerçekleşen Irak Savaşından bir parça. Köpeklerin her zaman can dostlarımız olduğunu biliyoruz. En zor zamanlarda da bizim için yapmayacakları şey olmadığını, evinden uzak, hiç tanımadığın bir yerde hiç tanımadığın insanlarla birlikteyken, bir köpekle nasıl bütün olunabildiğinin gerçek hikayesini izliyoruz, Megan Leavey, Sadakat Yolunda.

Hayatının çok zor bir döneminde karşısına çıkmış bir fırsat sonucu asker olmaya karar verir Megan Leavey. Kampta zorlu eğitim süreçlerinden geçer. Bu hayatının zorlu sürecinde hayata tutunmasını sağlayan kamptaki Rex isimli köpek olur. Rex agresif bir köpektir ve bombanın yerini tespit etmek üzere eğitilmiştir. Megan zorda olsa Rex ile arasındaki bağı geliştirir ve Irak’a savaşa bir ekip olarak gönderilirler. Çok zor şeyler yaşayan ikili Irak’tan dönerken, Megan değişmiş ve artık sevmeyi öğrenmiştir. Ancak Rex’in görevi daha bitmemiştir. İkilinin ayrılmasıyla Megan, Rex için zorlu bir savaş daha vermek zorunda kalır. 

Bu hikayenin en güzel yanı, izlerken gerçek olduğunu bilerek izlemek. Bu bağ gerçekten kurulmuş, savaş anında gösterilenler gerçekten yaşanmış, bir kadın olarak Megan tüm bunları yapmayı göze alabilmiş. En etkileyici kısımları bunlar zaten filmin. Onun dışında Kate Mara’nın filmde en çok verilmesi gereken duyguyu tüm donukluğuyla yok etmesi, köpeğin ondan daha duygusal oynuyor olması en büyük eksilerden tabi. 

Biyografi filmlerini genelde severim ancak bu filmle ilgili nedense fazla övgü dolu şeyler söyleyemeyeceğim. Tesadüfen denk geldiğim ve muhtemelen kendim özellikle açıp da izlemeyeceğim bir filmdi. Puanım, 6,0.

[nunnopic]

Gifted

Gifted ( IMDB : 7,6 )

Chris Evans’a yakışmayan tek bir rol var mı, söyleyin bana? Romantik bir aşık, süper kahraman, harika bir ebeveyn.. Her rolün altından o müthiş karizmasıyla kalkabiliyor dersek yalan olmaz sanırım. Farklı bir filmle yine karşımıza çıkan oyuncu küçük partneriyle birlikte göz dolduruyor. Dokunaklı bir film, Gifted.

Bir zamanlar üniversitede çalışan Frank, kız kardeşi Diane’nin intihar etmesiyle yeğeni Mary’nin bakımını üstlenir ve bambaşka bir hayat yaşamaya başlar. Annesi matematik dehası olan Mary, tıpkı annesi gibi yaşıtlarından çok farklı bir çocuktur ve okula başladığı an öğretmeni tarafından bu farklılığı fark edilir. Anneanne Evelyn’in kulağına Mary’nin bu yeteneği gider ve kızı için gerçekleştiremediklerini torunu için gerçekleştirmek ister. Bu imkanları sağlayabilmek içinde kendi oğlu Frank’e dava açar. Birbirine çok bağlı olan Mary ve Frank’in mahkeme süreci boyunca yaşadıkları ilişkilerini oldukça zorlayacaktır. 

Film boyunca sinir olduğum bir sürü karakter oldu. İlki Mary’nin öğretmeni Bonnie. Bir öğretmen olarak kızın dehasının harcanmamasını istiyor, anlayabiliyorum ama ebeveyni istemedikçe kendi başına bir şeyler yapmasını anlayamıyorum. İkincisi ise tabii ki anneanne Evelyn. Kızı Diane ile hikayelerinin bir kısmını çok üstü kapalı öğreniyoruz filmde. Mahkeme kısımlarında bazı konular fazlaca geçiştiriliyor. Buda konuyu kavramamızı engelliyor. Ama yine de Evelyn’e sinir olmamıza engel olamıyor. Mükemmel olmasa da kurulu bir düzenleri ve mutlu bir hayatları olan Frank, Mary ve komşuları Roberta’nın hayatları karıştıkça, elinizde değil, bu karışıklığa sebep olan herkese kızıyorsunuz.

Mckenna Grace. Evet bu filmde Chris Evans harika ama onun kadar harika olan bir diğer isimde Mckenna Grace. Böyle ukala ve gıcık bir tipe dönüşebilecek bir rolü tatlılığıyla ve yeteneğiyle sempatik bir hale dönüştürmüş. Octavia Spencer’ın da dahil olduğu bu dram filmini kaçırmayın derim. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

Jane Eyre

Jane Eyre ( IMDB : 7,4 )

Daha önce bir çok defa beyaz perdeye uyarlanan, Charlotte Brontë'ın 1847'de yayımladığı, bir bölümünde yazarın kendi hayatından da kesitler sunan, derinliği fazla ve oyuncuları sayesinde çok daha etkileyici olmuş bir film, Jane Eyre.

İngiltere’de Victoria döneminin yaşandığı zamanlarda geçen hikayede, 10 yaşında öksüz kalan Jane, kendisine kötü davranan halası tarafından çok katı bir disiplini olan yatılı okula gönderilir. 10 yıl sonunda okuldan öğretmen olarak mezun olur ve Edward Rochester’ın malikanesinde mürebbiyelik yapmaya başlar. Kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan Jane, bu malikanede hayal bile edemediği duyguları tadacak ve aklına gelmeyecek acılar yaşayacaktır.  

İngiltere’nin bu dönemlerde geçen bütün hikayelerine aşığım sanırım. Ve bu dönemi anlatan bütün filmleri sürekli, hiç sıkılmadan izleyebilirim. Jane Eyre’in 2011, Mia Wasikowska ve Michael Fassbender’lı uyarlamasını da bu listeye zevkle ekleyebilirim. Hikayenin o kasvetli halini, filmin başında değişik bir anlatımla bize anlatmaya başlayan yönetmen, daha önce izlememiş olanlar ve hikayeyi bilmeyenler için, kendince tahmin yürütme olanağı tanıyor seyirciye. Sizin kafanızda kurduğunuz son ile filmin gidişatının farklılığı sizin için filmi daha etkileyici kılıyor. Özellikle parantez açmam gereken bir konu var ki oda Mia Wasikowska. Muhteşem yansıtmış karakterini ve çok etkileyici oynamış, adeta gözlerinden okuyorsunuz duygularını. Michael Fassbender’ı anlatmama gerek yok zaten, kendisine karşı hissettiğim duygular aşikar. Son zamanlarda hep yeni filmlerine denk gelmiştim kendisinin. Bu filmde daha genç hallerini izlemek, yeniden hayran olmak benim için ayrı bir keyifti.

Özgür ve haklarına sahip çıkan kadın rollerine bayılıyorum zaten. Bu tarz filmleri izlemek ayrıca hoşuma gidiyor. Bir filmden istediğim çoğu şeyi bana sundu kısacası bu film ve uzun zamandır izlemediğim bir tarzı izlememi sağladı. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

The Glass Castle

The Glass Castle ( IMDB : 7,2 )

Bir filmi izlerken kafamda kurduğum hikayeden çok farklı, bambaşka bir hikayeyle karşılaşınca nedense çok mutlu oluyorum. Belki film benim için o an çok yabancı, üzerine düşünülmemiş olduğundan böyle hissediyorumdur. Bu filmi izlememde de en büyük sebep Brie Larson’dı ve filmin konusu aklımda çok farklıydı. Hikayenin sizi bambaşka yerlere götüreceği, bambaşka hislerle baş başa bırakacağı yeni bir biyografi filmi, The Glass Castle.

Jeanette Walls, günümüz başarılı gazetecilerinden. Ancak kendisinin de kaçtığı, herkesten sakladığı bir geçmişe sahip. Rex ve Rose Mary Walls, toplum kurallarına karşı koyarak dört çocuğunu büyütmeye çalışan ebeveynlerdir. Rex, mükemmel bir hayal gücüne sahiptir ancak çoğu zaman sarhoş dolaşır. Rose Mary ise ressamdır ve çocuklarının bakımını üstlenmek istemeyen bir annedir. Kendi başlarına büyümeye çalışan dört çocukla gezgin hayatı yaşamaya bu aile, paraları bitince mecburen yerleşik hayata geçmek zorunda kalır. Çocuklar artık büyümüştür. Çoğu şeyin farkına varan gençler, anne ve babalarının üstlenmediği sorumlulukları kendileri yerine getirmek zorunda kalırlar. Rex ise çocukların bu isteklerine engel olmak için elinden geleni yapar.

Sinirlenmek için öyle çok sebep veriyor ki film size ama yine de kızamıyor, sinirlenemiyorsunuz. Sorumsuz ebeveynlerin çocuklarına yaptıklarını görünce onlara öfkeleniyorsunuz ama ailenin her üyesinin birbirine karşı duyduğu sonsuz sevgiyi gördüğünüzde en azından bir aradalar diyerek yine yelkenleri suya indiriyorsunuz. 127 dakika boyunca aynı dalgalanmayı sürdürüyor film. Bir kısmında günümüz hikayesini, bir kısmında çocukluk, bir kısmında da gençlik hikayesini anlatıyor film Jeanette’in ve onunla birlikte ailenin. Olmaz olsun böyle ebeveyn, böyle baba deseniz de, sevgi her şeyden üstün geliyor. Ve mükemmel bir baba-kız ilişkisi izlettiriyor size.

Brie Larson’da yetişkin rolü bana göre biraz eğreti durmuş olsa da, eşiyle uyumunu pek beğenmesem de yine gençlik ve çocukluk bölümleri için, babanın çocuklarıyla kurduğu hayaller için sevdim diyebilirim bu filmi. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

Girlboss

Girlboss ( IMDB : 7,1 )

Netflix’in 13 bölümlük mini mini bir gençlik dizisi olan, maalesef 2. sezona devam edemeyen ama bu 13 bölümle enteresan bir şekilde kalplere dokunmayı başaran, Sophia Amoruso��nun otobiyografisini konu alan dizi, Girlboss.

Sophia Amoruso’nun yazdığı otobiyografik romanından uyarlanan, e-bay üzerinden açtığı Nasty Gal vintage markasının doğuşunu anlatan dizi, Sophia’nın bu süreç içinde yaşadığı sıkıntıları ve başına gelenleri anlatıyor.

Çoğu kişiye antipatik gelse de benim keyifle bir solukta izlediğim bir karakter oldu Sophia. Dizinin bitmesine sevinenler dahi olmuş. Bu kadar nefret edilecek neyi kaçırdım anlamadım. Ortalama 30 dakika her bir bölümün süresi. Her ne kadar komedi dizisi diye geçiyor olsa da bence daha çok gençlik dizisi kategorisinde değerlendirilmeli çünkü çokta fazla güldürdüğü söylenemez. Dram sahneleri oldukça fazla. Evet belki sonraki bölümünü çılgın gibi merak ettiren bir dizi değil ancak yine de kendini izlettiriyor ve dizi yokluğunda oldukça iyi gidiyor.

Bazı sahnelerde yapılan enteresan çekim formatlarına bayıldım. Yer yer yaptığı göndermeler, Sophia’nın giyimi, saç şekli, kendi kendine bir şeyleri başarabilmek için çabalaması, her şeye rağmen ayakta kalması belki de bu diziyi bu kadar çok sevmeme sebep oldu. Çünkü evet, güçlü kadın karakterleri izlemeye bayılıyorum. 

Dizide her bölüm söylediği gibi, “Bu gerçek bir hikayenin gevşek bir anlatımıdır.”. Zaten 13 bölüm, bence sizde seyredin gitsin. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

Big Little Lies

Big Little Lies ( IMDB : 8,6 )

Son zamanlarda elim sürekli dizilere gidiyor, o yüzden oturup bir türlü film izleyemiyorum. Durum bu olunca bende izlediğim diziler hakkında birkaç cümle yazayım dedim. 2. sezonu olmayacak denirken, daha yeni devam haberini aldığımız, bir kadın dizisi olarak da nitelendirebileceğimiz suç, gizem ve dram dizisi, Big Little Lies.

Dışarıdan bakıldığında, herkesin özeneceği mükemmel hayatlara sahip olan 4 kadın Madeline, Celeste, Renata, Bonnie. Bu dört kadının çocukları aynı okula başlamıştır. Kasabaya yeni taşınan Jane’nin oğlu da aynı okula başlayacaktır. Tesadüfen karşılaşan Madeline ve Jane hiç beklemedikleri bir şekilde birbirlerinin hayatlarına dahil olurlar. Güzel evlerin arkasında yaşanan hayatlar, bu kadınların yollarını hiç tahmin etmeyecekleri bir şekilde kesiştirir.

Liane Moriarty’nin romanından uyarlanmış bir mini diziydi aslında Big Little Lies, devam kararı açıklanana kadar. Müthiş bir kadrosu var bana kalırsa. Nicole Kidman, Reese Witherspoon, Shailene Woodley, Alexander Skarsgård, Adam Scott, Zoë Kravitz ve daha önce izlediğimiz, bildiğimiz birçok isim aynı kadroda toplanmış. Kadın oyuncuların karakterleriyle ne kadar müthiş bir uyum içinde olduğunu özellikle vurgulamam gerek. Ki izlerseniz aynı şeyi sizin de düşüneceğimizden eminim. Farklı özellikler öyle güzel bir şekilde oyuncuların görünüşlerine, yeteneklerine, karakterlerine yansımış ki hayran olmamak elde değil.

Birçok Emmy ödülü alan dizi için müthiş bir soundtrack oluşturulmuş. Gerilimi sağlayan en güzel şeylerden biri müzikleriydi. Zaten bence gerilim için en önemli şey kesinlikle müzik, filmlerde de aynı şeyi defalarca söylemişimdir. Kadın dayanışması, hikayenin sürükleyiciliği zaten 7 bölüm olan birinci sezonun hemen bitmesine sebep oluyor. Aslında son bölümü izlediğimde birçok konu havada kalmıştı benim için. Yönetmen her ne kadar ikinci sezon yok dediyse de ve ikinci sezonda devam etmese de, dizinin devam ediyor olması hikaye açısından çok iyi olmuş. Umarım ilk sezondaki etkisini kaybetmeden devam edebilirler. Tavsiyedir, izleyin.

Not: Aslında dizileri böyle film gibi tek bir sayfada yazmak pek mantıklı gelmiyor bana, çünkü her bölüm farklı bir hikaye, anlatacak apayrı konular var. Ama yine de değişik bir yazı olmuş oldu ve bence fena da olmadı. Beğendiğim, kenarda biriken birkaç dizi daha var bu şekilde. Onlarında günü gelir, birkaç bir şey karalarım belki buralara.  

[nunnopic]

Aile Arasında

Aile Arasında ( IMDB : 8,3)

Bu günleri de gördük çok şükür! Öve öve bitiremeyeceğim bir Türk filmini yazmanın mutluluğunu yaşıyorum şu an. Güzel filmlerimiz var elbet ama her şeyiyle beğendiğimiz, aşık olabileceğimiz filmler Türk sinemasında pek karşımıza çıkmıyor. Ama Gülse Birsel yine farkını ortaya koymuş ve kalemini konuşturmuş. Ülkemizde küfürsüz komedide yapılabileceğini gösteren, ince ince göndermeler içeren, sıcacık bir film, Aile Arasında.

Sürekli her şeyin en kötüsünü düşünen bir adam Fikret ve hayatını tek bir adama adamış müzikhol vokalisti Solmaz. İkisinin ortak noktası ise aynı gün 21 yıllık ilişkilerinin bitmesi. Hayat, bir şekilde bu mükemmel ikiliyi bir araya getirir ve Solmaz'ın kızı Zeynep’in mutluluğu için hayatlarının rolünü oynamalarına sebep olur. Kız isteme ve nikah olarak aile arasında planlanan düğün, erkek tarafının isteğiyle büyüdükçe büyür ve işler çığırından çıkar.

Çok uzun zamandır bir filmde bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum. Oldukça uzun bir film, 125 dakika gibi bir süresi var. Ancak bir dakika bile temposu düşmüyor, formundan bir şey kaybetmiyor ve bir an olsun sıkılıp saate bakmanıza fırsat vermiyor. Özellikle ilk yarısında gülmekten çenem ağrıdı desem abartmış olmam. Zaten izlediğimden beri sürekli her karşılaştığım insana ‘mutlaka gidin’ diye söyleyip duruyorum.

En bi’ sevdiğim Demet Evgar. Nasıl harikaydın bu filmde. Ve nasıl müthiş bir uyum yakalanmış Engin Günaydın’la. Kadronun tamamı harika. Var olan küfürler dozunda. Hep bildiğimiz klasik Türk komedilerinde olduğu gibi baştan aşağıya küfürle güldürmeye çalışmak yok. Ve yerli yerinde, ince ince göndermeler. 

Son zamanlarda komedi dalında böyle güzel bir yerli film izlediğimi hatırlamıyorum ve teşekkür ediyorum Gülse Birsel. Herkese söylediğim gibi sizlere de söylüyorum, Mutlaka gidin! Puanım, 8,0.

[nunnopic]

Zootopia

Zootopia ( IMDB : 8,0 )

Benim için oldukça farklı bir gönderi olduğunu itiraf etmeliyim sanırım. En son yazdığım animasyon filmi Minions, ondan bir önceki de Inside Out’tu. İkisini de pek keyif alarak izlediğim söylenemez. Ancak, bu film benim için çok şaşırtıcı oldu diyebilirim. Vakit geçirmek için açtığım ve bayılarak, keyifle izlediğim, o nadide animasyon filmi, Zootopia.

Bu hayvanlar kendini aşmış. Artık medeni bir hale dönüşmüş hayvanlar alemi teknolojiyi çok aktif kullanmaktadır. Her türlü hayvanın bir arada yaşadığı metropolise yeni görevlendirilen polis memuru Judy Hopps kendinden büyük ve sert görünümlü polis arkadaşlarına kendini ispatlamak istemektedir. Her türlü başarısızlığına karşı yılmayan Judy, kendini ispatlaması için önüne gelen bir fırsatı, hiç istemese de numaracı tilki Nick Wilde ile birlikte çözmeye çalışır.

Yarattıkları dünyaya özenmedim desem yalan olur. Hikayeyi, kurguyu, seslendirmeleri, kaliteyi o kadar güzel yapmışlar ki, benim gibi animasyon sevmeyen bir insanı filme hayran bıraktılar. Hem küçüklere hem de büyüklere hitap eden bir film diyebiliriz. Ayrıca benim bu kadar övdüğüme bakmayın, film zaten 2017 Akademi Ödüllerinden Oscar alarak ayrılmış bir film. 

Güldürmeli, göndermeli, fazlaca gerçekçi bir film. Animasyon filmlerini, diğer yabancı filmlerden farklı olarak, Türkçe dublajlı izlemeyi daha çok seviyorum. Bu filmi de Türkçe izledim. O haliyle de harikaydı. Animasyon severler zaten kaçırmamıştır şimdiye kadar bu filmi, ama benim gibi pek animasyona ısınamayanlara tavsiyedir. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

The Circle

The Circle ( IMDB : 5,3 )

Her şeyi bilmek mükemmel midir? İstediğiniz insanın, istediğiniz şeyin nerede, nasıl, ne yaptığını bulabilmek, istediğiniz zaman istediğiniz her şeye ulaşabilmek harika bir şey mi yoksa korkutucu mu? Dave Eggers’ın aynı isimli romanından uyarlanan film, Çember, The Circle.

Mae bir arkadaşının vasıtasıyla dünyanın en güçlü sosyal medya ve teknoloji şirketinde çalışmaya başlar. Bu hem ailesi hemde onun için çok büyük bir fırsattır. Çalışmaya başlamadan önce kendi halinde sakin bir hayatı olan Mae, şirkette hızlı bir yükseliş yakalar ancak sosyal açıdan geride kalmaktadır. Şirketin politikası ise kişisel özgürlüklerin sınırlarını zorlamaktadır. Aşırı şeffaf bir hayatı denemeye davet etmektedir. Mae ise başlarda bu hayata alışmakta zorlansa da zamanla alışır ve aldığı her karar sadece kendini değil ailesini ve arkadaşlarını da etkiler. 

İlk söylemem gereken şu ki filmin kitabını mutlaka okuyun. Hayatımda en etkilendiğim kitaplardan biri olduğunu söylemeliyim. Günümüzde herkesin kullandığı sosyal medyaya olan bakış açınızı değiştirmenize, farkındalık kazanmanıza sebep olabilecek bir kitap, aynı zamanda korkutucu da. Sonunun gerçekten gerçek olabileceğini düşünmek insanı daha da ürkütüyor. 

Filme gelecek olursak; Emma Watson’ın canlandırdığı Mae karakteri kafamda okurken kurduğum karakterle birebir örtüşse de hava da kalan bir sürü konu olduğundan kitap kadar çekemedi beni kendine film. Zaten o derece detaylı işlemeleri mümkün değil elbette ama en azından kitabı bitirdikten sonra hissettiklerimin çeyreğini hissetmek isterdim filmde. Olmadı.

Kesinlikle filmi izlemek yerine önce kitabı okumanızı tavsiye ederim. Puanım, 6,0.

[nunnopic]

The Light Between Oceans

The Light Between Oceans ( IMDB : 7,2 )

Gerçek aşıkların zor bir hikayeyi canlandırmaya çalışmasının hem avantaj hemde dezavantajını yaşayan bu film, konusunun yanı sıra aslında daha çok mükemmel baş rol oyuncularıyla dikkatleri üzerine topluyor ve kendini izletmeyi başarıyor. Sakin ve hatta yorgun bir film, Hayat Işığım, The Light Between Oceans.

Savaşın bitmesinin ardından Avustralya’ya izbe bir deniz fenerinin bekçiliğini yapmak için gelmiştir Tom Sherbourne. Yeni taşındığı yerde fenere gitmeden önce tanıştığı Isabel ile mektuplaşırlar bir süre ve daha sonra evlenmeye karar verirler. Acıları ortak olan bu ikili fenerin ıssızlığıyla birbirlerine daha çok bağlanırlar. En büyük istekleri ise çocuk sahibi olmaktır. Bir gün kıyıya vurmuş bir sandal  fark ederler. Bu sandalla birlikte hayatlarındaki sakinlikte yerini değişken duygulara bırakır.  

Başkaları için oldukça sıkıcı olabilecek, sakin ilerleyen, oldukça durağan bir film The Light Between Oceans. Ancak benim için durum farklı. Dram ve romantizm en sevdiğim kategoriler olunca ve bu kategoriler en sevdiğim oyuncularla birleşince, durum ne olursa olsun film benim beğendiklerim arasına giriyor. Karakterlerin yaşadığı ağır yıkımları mükemmel ustalıkla bizlere hissettiren baş rol oyuncularının yanı sıra filme ikinci yarıda dahil olan Rachel Weisz müthiş bir enerji katıyor. 

Roman uyarlaması olan filmin yazılı hali mutlaka filminden çok daha iyidir ancak bence bu hali de yeterince tatmin edici. Puanım, 7,0 

[nunnopic]

Ayla: The Daughter of War

Ayla: The Daughter of War ( IMDB : 9,4 )

90. Oscar Ödüllerinde ülkemizi temsil edecek duygu yüklü, gerçek bir hikayeden uyarlanmış, kaliteli oyuncu kadrosuna sahip, Türk sineması için umut vadeden, içimizi ısıtan bir film, Ayla.

Bir savaş hikayesi olan Ayla; Türkiye’den Kore’ye savaş için gönderilen askerlerden biri olan Süleyman Astsubay’ın 5 yaşındaki Ayla’yı çok kötü bir şekilde bulmasıyla başlıyor. Astsubay kızı yanına alıyor ve kısa sürede baba-kız gibi oluyorlar. Ancak birlik kuralları ve savaş hali bu ikiliyi hiç istemedikleri bir yola sokuyor.

Müthiş oyuncu kadrosu var filmin. Yan roller dahil, insan her gördüğüne şaşırıyor ve bu da mı varmış filmde diyor. Hikayenin gerçek olması zaten iyi bir film olacağının göstergesidir çoğu zaman ancak işlenebilirse tabii. Bu filmin sahneleri o kadar gerçekçi ve baba-kız ilişkisini oyuncular öyle içten oynamış ki inanmamak, filmin duygusuna kapılmamak mümkün değil. Özellikle İsmail Hacıoğlu ve Ali Atay performansından bahsetmeden geçemeyeceğim. İkisi de muhteşem oyunculuk sergilemişler. İkisi adeta alıp götürmüş filmi.  

Herkes filme gitmeden önce fazlasıyla ağlayacağını düşünüp hazırlıklı gitmiştir, tahmin ediyorum. Bende öyle gittim ve belkide Babam ve Oğlum’dan sonra sinemada en çok ağladığım film oldu Ayla. Çetin Tekindor etkisi mi bu bilmiyorum ama hikaye öyle dokunaklı ki duygulanmamak elde değil. Müziklerinde bu sahnelerle mükemmel uyumunu düşünürsek kaçınılmaz son, ağlamak.

Akademi ödüllerinde şansımız ne olur bilemiyorum. Açıkçası pek ihtimalde vermiyorum kazanırız diye ama kesinlikle izlemenizi tavsiye ediyorum. Zira Türk sinemasında bu tarz kaliteli filmleri bulmak oldukça zor. Puanım, 7,0.

[nunnopic]

Jackie

Jackie ( IMDB : 6,8 )

Bir ölümün perde arkasını izlemenin nasıl olacağını düşünmemiştim hiç. Yaşanmış bir olaydan uyarlanan, belgesel tadında bir filmi bu kadar gerçekçi hale dönüştürebilmenin en büyük payı baş rol oyuncusunda elbette. Natalie Portman’ın kusursuz bir performans sergilediği film, Jackie.

1963 yılında Amerika Başkanı John F. Kennedy karısının yanında ve tüm halkın önünde bir suikasta kurban gitti. Yaşanan olayların ardından yasını tutamadan halkın ve çocuklarının karşısında dimdik durmak zorunda kalan First Lady Jacqueline Kennedy’nin suikast günü ve cenaze hazırlıkları sırasında yaşadıklarını, o zamanlar röportaj verdiği bir dergiden alıntılanarak izliyoruz.

Film, 88. Akademi Ödüllerinde 3 dalda aday gösterilmişti. Ki bu adaylıklardan bir tanesi de en iyi kadın oyuncu ödülüydü. Kesinlikle kazansaydı hakkıyla almış olurdu Natalie Portman, zira muhteşem bir oyunculuk sergilemiş ve tüm filmi 100 dakika boyunca mükemmel bir şekilde sırtlayıp götürmüş. Kendisi, filmi izledikten sonra merak edip First Lady’i incelememe sebep olmuş ve bu kadar örtüşen bir performans sergilemesine şaşırmamı sağlamış bir oyuncu. Aslında çokta şaşırmamak lazım, çünkü Natalie Portman her rolünde aynı şeyleri söylememizi bir şekilde sağlıyor.

Şaşırmama sebep olan bir diğer şey ise genel olarak herkesin Natalie Portman’ı beğenmesine rağmen film için aynı şeyi düşünmemesi oldu. Bense aksine bu kadar güçlü duran bir kadını, yaşadığı olayların arkasında, kendi düşünceleriyle izleyebildiğim için mutlu oldum. Hikayenin donuk ve ağır ilerleyen hali, tüm o bürokrasiyle örtüşünce hiçte soğuk ve sıkıcı gelmedi bana. Aksine, ölümün verdiği o travma ve duygu yoğunluğunu daha iyi hissetmemi sağladı.

11.22.63 mini dizisini izlemeye başlamış ancak bir türlü bitirme fırsatını bulamamıştım. Orada daha çok suikastın öncesine odaklanıyordu hikaye. Ama bu filmden sonra ilk işim o diziyi bitirmek olacak. Bana kalırsa bu film bir kadın baş rolün olduğu, ki bu tarz filmlere çok sık rastlamıyoruz, muhteşem bir filmdi. Puanım, 8,0.

[nunnopic]

Dunkirk

Dunkirk ( IMDB : 8,4 )

Kendini kapana kısılmış, çaresiz gibi hissettirebilen filmleri çekebilmek maharet ister. Büyük beklentilerle vizyona giren filmin, bu beklentileri yaratmasının en büyük sebeplerinden bir tanesi elbette yönetmen koltuğunda Christopher Nolan’ın oturuyor olması. Bunun dışında hikayenin de elbette önemi var ama o müthiş oyuncu kadrosu da filme çeken en büyük etkenlerden. İşte her şeyin mükemmel bir araya geldiği film, Dunkirk.

2. Dünya Savaşının en önemli olaylarından biridir, Dunkirk tahliyesi. Arka tarafında deniz, diğer üç yanında düşman olan İngiliz ve müttefik askerleri, düşman saldırısına karşı çaresizdir ve adeta kapana kısılmıştır. Canlarını kurtarabilmek ve kendi topraklarına ulaşabilmek için insanüstü bir çaba sarf ederek her yolu denerler. 

Üç farklı zaman diliminde geçiyor film; 1 hafta, 1 gün, 1 saat. Ve bu farklı zaman dilimlerinde havada, denizde ve karada bulunan farklı askerlerin kurtulma, kurtarma hikayeleri anlatılıyor. Zaten film daha başlarken şok edici, korkutucu bir sahneyle başlıyor. Ve gerilimi daha ilk dakikadan hissettiriyor. Kadın oyuncunun yer almadığı filmde yer alan erkek oyuncular ise yıldızlar geçidi gibi. Mark Rylance, Tom Hardy, Cillian Murphy... En sevdiğim üç ismin bir araya gelmesi bile benim bu filmi mutlaka izlememi gerektiriyordu. Ve yine harikalardı.

Bu filmle ilgili en sevindiğim kısımlardan bir tanesi de filmi sinemada izleyebilmiş olmam. O gerilimi eminim evde televizyon yada bilgisayar ekranından hissedebilmem mümkün değildi. Büyük beğeni toplayan filmi sizlerde mutlaka izlemelisiniz. Puanım, 7,0.