Sahte olan güzel iltifatlar yerine icten gelen sırf karşı tarafı kızdırmak için söylenen hakaretler daha samimi geliyor. Çünkü iltifatları ederken karşıdakine özel şeyler söylemezsin herkesçe bilinen güzel, kandırılacak sözcükler söylersin ama karsidakine tatlı itismeli hakaretler edeceğin zaman onun için o hakareti düşünüp soylersin hatta bazen özel sözcük bile olur. En azından daha doğal.
Katıla katıla gülmek istiyordum. Tüm bunlar şakaydı, değil mi? Hayat denen bu şey şakaydı, kırıldığımız ve hiç umurumuzda değilmiş gibi yaptığımız, sonra bir parça duygu daha hissettiğimiz ve insanların bunu kullanıp bizi daha da kırdığı bu hayat...
Bazen bir şey yapmaya karar veriyorum. Hatta saatlerce oturup nasıl yapacağımı planlıyorum ve sonuç yapmaya gelince bilmiyorum ama yapamıyorum. Kendimden o kadar nefret ediyorum ki hem o kadar saat boyunca ne yapacağımı düşünüyorum hem de iş uygulamaya gelince uygulamıyorum. Neyin kafasındayım onu da bilmiyorum. Çünkü aynı şeyleri yapmayı tekrarlayıp duruyorum.😶