#Κύριέ

[romios-gr]

«Άνοιξέ μου, Κύριε, πού είσαι; Πού είναι η Εκκλησία Σου;» (+βίντεο) Ιστορία του Εφραίμ από το Αμβούργο Μία αναγνώστρια μας έστειλε μια ιστορία από τη Γερμανία, που έχει σημασία να τη δημοσιεύσουμε. Ακολουθεί το συνοδευτικό σημείωμά της:«Χριστός Ανέστη! Σας στέλνω μια ιστορία, που μπορεί να φανεί χρήσιμη για την ιστοσελίδα σας. Μου τη διηγήθηκε μία γνωστή μου... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/anoixe-moy-kyrie-poy-eisai-poy-einai-i-ekklisia-soy-vinteo/

[modern-depression]

Διό Βασιλεύ τών Βασιλευόντων καί Κύριε τών Κυριευόντων δόξα σοί. Ο καθήμενος εν τώ φωτί τώ απείρω καί απροσίτω βροτοίς, όπερ είδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων. Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινού δούλου σου Κυπριανού. Ότι ουκ εγίγνωσκον πρότερoν τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών.

Ο ευδοκήσας εξ αναξίου γενέσθαι μέ άξιον καί συζησάμενος τώ εν σοί πόθω καί αγάπη πρός ακοήν τών Αγίων σου Αποστόλων καί Ιερομαρτύρων καί πάντων σου τών Αγίων.

Άγιοι Φλώρος και Λαύρος τα δίδυμα αδέλφια: Με την επίκληση του ονόματος του Χριστού θεράπευσαν το μάτι του γιου του ειδωλολάτρη.

Άρτι δέ Κύριε ο Θεός ημών ικετεύω σέ καί παρακαλώ, ίνα διά τής εμής προσευχής ενώπιόν Σου Θεέ καί Κύριέ του Ελέους ως Θυσία ευπρόσδεκτος γενέσθω σοί. Καί πάς άνθρωπος έχων πνεύμα πονηρίας καθαρισθή όλως. Ή άγρος ή κήπος ή κτήμα ή μύλος ή πλοίον ή αλιεύς ή μελίσσιον ή έμπορος ή επιστήμων ή άρχων ή αρχόμενος ή τεχνίτης ή μεταξοσκώληξ ή καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τών οίκω αυτού. Άν είναι δεδεμένος μέ μαγείας καί πονηρά έργα ή γοητείας ή από 72 γλωσσοφαγιών εστίν εμποδισμένος καί μαγευμένος καί εγκλείη 365 λόγια της Μαγείας άτινα έρχονται πρός βλάβην καί κατανάλωσιν τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού.

Παρευθύς όπου αναγνωσθή η παρούσα ικετήριος δέησις καί προσευχή μου ενώπιόν της Σής χάριτος τού Θεού ελευθερωθή πάς ο κόσμος καί τόπος εκ πάσης οργής τέ καί ασθενείας καί εκ παντός δεσμού καί μαγείας καί πάσης φαρμακείας καί γοητείας, πάσης βασκανίας καί καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, αμελείας ή νωθρότητος, ακρατείας, αφροσύνης, αδυναμίας καί απογνώσεως πάσης αδικίας καί πάσης πλάνης ή απάτης, ή εμποδίου προερχομένων υπό τού διαβόλου ομοίως καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού. Καί έστω λελυμένος καί λελυτρωμένος εν τώ ονόματι τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

[christelgothamite]

{one-shot}

Christel sat one a roof. Feeling pretty conflicted. This is what she wanted

She told herself that again and again.

Others don't matter. She has no control. Plus the power Hades would give her. Makes her join him...

"show me how burned and broken you can be" her mothers voice rang inside her ears. She was finally burned and she broke as soon as she died..

She then felt a familar aura behind her and there stood no one other than Hades himself..

"γιατί γεια σου κύριέ μου" Christel said. The white in her eyes shining brightly. Hades hummed and then grinned the snarky way he always did.

"Christel υπέροχο να βλέπω το αγαπημένο μου.!" Hades said. Of course putting fake emotions inside his voice. Christel caught onto it. "υπάρχει λόγος που ήθελες να με γνωρίσεις ? " she asked.

"απλά ήθελα να σε ελέγξω" he replied.

"πολύ καλά. σε ευχαριστώ για την ανησυχία σου κύριέ μου. αλλά δεν το χρειάζομαι." she said. Feeling more colder than usual. Hades grin widened.

"δεν χρειάζεσαι τις ανησυχίες μου... ακούγεσαι πολύ πληγωμένος. στενοχωριέσαι εξαιτίας της στενής φίλης Εκάτης ή του προδότη Κορβίντ. ή ίσως η θεραπεύτρια Αμέλια?" Hades theoried. Christel bite her lips annoyed.

Of course her lord knew about Hecate's ring, Amelia and of course Corvid..

"οπότε με παρακολουθείς. με παρακολουθεί από τις σκιές που βλέπω.." she whispered, a little disappointed.

Hades grin soften a little but in an manaic way. "ναι, πρέπει να προσέχω τον κληρονόμο μου. Μόλις αναλάβω τον έλεγχο αυτού του βασιλείου, θα αναλάβεις τον υπόκοσμο... Πρέπει να σου δώσω λίγη προσοχή." he stated.

Christel hummed "Δεν χρειάζομαι την προσοχή σας. Αδης." she replied. Using his name with bitterness.

"Χμ. όπως θέλεις πριγκίπισσα" hades whispered cunningly and left.

[trikumia]

Αν ο θάνατος, κύριέ μου, ήταν κάτι σαν αυτά τα παράξενα και βρωμερά έντομα που βρίσκει καμιά φορά κανείς επάνω του θα μπορούσαμε… Περπατάμε στο δρόμο. Ένας κάποιος τυχαίος περαστικός σας σταματά ξαφνικά και με πολύ λεπτότητα σας λέει τεντώνοντας το χέρι του επάνω σας: «Συγγνώμη, κύριε, μου επιτρέπετε; Αγαπητέ μου, έχετε το θάνατο επάνω σας». Και παίρνει το βρωμερό έντομο απ’ το σακάκι σας και το πετά στο δρόμο… Θα ήταν θαυμάσια ε; Μα ο θάνατος δυστυχώς δεν είναι έτσι. Πολλοί απ’ αυτούς που πηγαίνουν ήσυχοι κι αμέριμνοι τον έχουν ίσως επάνω τους, μα κανένας δεν τον βλέπει. Εγώ παραδείγματος χάριν αγαπητέ κύριε… να… πλησιάστε. Θα σας δείξω κάτι. Βλέπετε εδώ, κάτω από το μουστάκι, αυτή την ωραία βιολέτα στα πάνω χείλος; Ξέρετε πώς τη λένε στην ιατρική; Ω, ένα όνομα πολύ γλυκό, σαν καραμέλα: «Επιθηλίωμα»! Πέστε το, είναι αδύνατο να μην αισθανθείτε κάποια γλύκα στο στόμα. «Επιθηλίωμα!» Ο θάνατος πέρασε και μού έβαλε αυτό το λουλούδι στο στόμα: «Κράτησε αυτό φίλε μου», μού'πε, «θα ξαναπεράσω σε οχτώ δέκα μήνες…» 

Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα, Λουίτζι Πιραντέλο  Μετάφραση: Λ. Μυριβήλη

[kapsales1595]

ΤΕΤΑΡΤΗ 25/08/2021.

Σὰρλ Μπωντλαίρ - Ποιήματα

ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

Charles Baudelaire (1821-67): Γάλλος ποιητὴς καὶ αἰσθητικός

Μεθύστε

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.

Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.

Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου

ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,

πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.

Ἀλλὰ μεθύστε.

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,

στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,

μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,

ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,

ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,

τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,

τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,

ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,

καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,

θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!

Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,

μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Κωνσταντῖνος Χατζόπουλος, Φθινόπωρο. Ἐκδόσεις: Πάπυρος Πρές

ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

ΙΙΙ

Ὁ Στέφανος, γυρνώντας σπίτι, κάθισε στὸ καφενεῖο τῆς ἀκρογιαλιᾶς. Ἡ θάλασσα μπροστά του στρωνόταν κατακόκκινη στὸ ἡλιοβασίλεμα.

Μιὰ ὅμοια λάμψη φώτιζε τὴ θάλασσα τὸ βράδυ ἐκεῖνο ποὺ ἡ γιαγιὰ τὸν ἔκραξε στὸ ἐκκλησιδάκι ἔξω ἐκεῖ στὴν ἀκροθαλασσιά. Ἡ Μαρίκα στέκονταν ὀρθή, καὶ τὸ ἀνοιχτόχρωμο φόρεμά της ἔφευγε κάτω ἀπὸ τὰ ἰσκιωμένα πεῦκα.

Ὁ Στέφανος δὲν τὴ γνώρισε, μάντεψε ὅμως ποιὰ ἦταν ἅμα εἶδε τὴ γιαγιά. Ἔδωσαν τὰ χέρια καὶ κοιτάχτηκαν, παράξενα τοῦ φάνηκε. Τοῦ φάνηκε ἀκόμα πὼς ἡ Μαρίκα κοκκίνισε.

Ὁ Στέφανος ἔλειπε χρόνια, καὶ ἡ γιαγιὰ τὸν ἀγκάλιασε καὶ τὸν φίλησε. Ἡ Μαρίκα τοῦ εἶπε μόνο καλῶς ἦρθες. Ὕστερα τὸν ρώτησε γιὰ τὴ μαμά του.

Ὁ Στέφανος θυμᾶται πὼς τῆς ἀπάντησε μὲ τόνο:

- Ἡ μητέρα μου; Καλά, εὐχαριστῶ.

Ἔπειτα γύρισε στὴ γιαγιὰ καὶ εἶπε:

- Ρώτησα γιὰ σᾶς, νονά.

Καὶ ὕστερα πρόσθεσε:

- Καὶ χάρηκα …

Θυμᾶται πὼς δὲν τελείωσε, γιατὶ τὸν κοίταξε ἡ Μαρίκα· τὸν κοίταξε πάλι παράξενα.

Ἔπειτα γύρισε ἡ ὁμιλία ἀλλοῦ. Ἡ γιαγιὰ τοῦ εἶπε πὼς εὐχαριστήθηκε πολὺ ποὺ ἄκουσε πὼς θὰ μείνει τώρα ἐδῶ, νὰ πάρει τὸ γραφεῖο τοῦ πατέρα του.

- Ὁ καημένος ὁ Γιάγκος κουράζεται πολύ, εἶπε.

- Καὶ ἡ Κατίγκω, πρόσθεσε, ναί, τί καλὰ ποὺ θὰ εἶναι καὶ γιὰ τὴν Κατίγκω.

- Ναί, εἶπε ὁ Στέφανος.

- Καὶ ἡ Εὐανθία, νονά; ρώτησε ἔπειτα ἀπὸ μία στιγμή.

Ἡ Μαρίκα τὸν κοίταξε, ἐνῶ ἡ γιαγιὰ ἀπάντησε:

- Προχτὲς μᾶς ἔγραψε. Καλὰ εἶναι. Τὸ χειμώνα ποὺ μᾶς πέρασε ἦρθε καὶ μᾶς εἶδε. Μὰ ἡ θεία της ἀρρώστησε, καὶ δὲν κάθισε πολύ.

- Τὰ ἔμαθα, εἶπε ὁ Στέφανος. Καὶ πρόσθεσε:

- Ἀπὸ τὴ μητέρα μου.

- Ναί, ἡ Κατίγκω τὴν ἀγαπᾶ πολύ· τῆς φαίνεται πὼς βλέπει ...

Καὶ ἡ γιαγιὰ σώπασε.

Ἔπειτα μίλησαν γι᾿ ἄλλα πράγματα. Ὁ Στέφανος τὶς συνόδεψε ὡς τὸ σπίτι. Ὅταν χωρίστηκαν, ἡ Μαρίκα τὸν κοίταξε πάλι παράξενα ἐνῶ τοῦ ἔδινε τὸ χέρι. Καὶ ὅταν ἔμπαινε στὴν πόρτα, γύρισε καὶ τὸν ξαναεῖδε.

Αὐτὸ τὸ βράδυ ἦταν ἡ πρώτη ἀρχή.

- Ὄχι πρωτύτερα;

Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης

ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;»

Εἰσαγωγή, νεοελληνικὴ ἀπόδοσις, σχόλια:

Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών

ᾨδαί [Α] [Β] [Γ] [Δ] [Ε] [Ϛ] [Κοντάκιον] [Μακαρισμοί] [Ζ] [Η] [Θ]

Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας τῆς πέμπτης ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν,

ἀναγινώσκομεν τὸ Μικρὸν Ἀπόδειπνον ὡς συνήθως,

ἀμέσως δὲ μετὰ τὸ Πιστεύω καὶ τὸ Ἄξιόν ἐστιν ἀρχόμεθα

ψάλλοντες τὸν Μέγαν Κανόνα μετὰ στίχου

εἰς ἕκαστον τροπάριον· Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με.

Σὺ Κύριέ μου, τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀμνός,

ποὺ σηκώνεις ὅλων τὶς ἁμαρτίες,

πάρε ἀπὸ πάνω μου

τὸν βαρὺ χαλκὰ

τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς

συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.

Τῆς μετανοίας εἶναι καιρός!

Σὲ Σένα καταφεύγω, τὸν Πλαστουργό μου.

Πάρε ἀπὸ πάνω μου

τὸν βαρὺ χαλκὰ

τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς

συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.

Σωτήρα μου, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς!

Μὴ μὲ πετάξεις μακριὰ ἀπ᾿ τὸ θεῖο πρόσωπό Σου!

Πάρε ἀπὸ πάνω μου

τὸν βαρὺ χαλκὰ

τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς

συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.

Συγχώρεσε, Σωτήρα μου, τὰ ἁμαρτήματά μου.

Ὅλα ὅσα κάνω μὲ τὴ θέλησή μου

ἢ χωρὶς αὐτήν. Ὅσα φανερὰ

καὶ ὅσα κρυφά, ὅσα γνωρίζω

καὶ ὅσα δὲν γνωρίζω. Ὅλα

συγχώρεσὲ τα ὡς Θεός.

Γίνε εὔσπλαχνος καὶ σῶσε με.

Ἀπ᾿ τὰ χρόνια τῆς νιότης, Σωτήρα μου,

περιφρόνησα τὶς ἐντολές Σου!

Πέρασα τὴ ζωή μου ὁλόκληρη

δουλεύοντας στὰ πάθη,

μ᾿ ἀμέλεια καὶ τεμπελιά!

Γι᾿ αὐτὸ φωνάζω δυνατά, Σωτήρα μου:

Ἔστω καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου σῶσε με.

Τὰ δῶρα τῆς ἀθάνατης ψυχῆς

ξόδεψα στὶς ἀσωτίες.

Εἶμαι ἄδειος

ἀπὸ εὐσέβεια καὶ ἀρετή!

Πεινασμένος πνευματικὰ φωνάζω δυνατά:

Σὺ ὁ Πατέρας ὁ σπλαχνικὸς

φτάσε κι ἐλέησέ με.

Στὰ πόδια Σου πέφτω, Ἰησοῦ!

Σὲ Σένα ἔχω ἁμαρτήσει, γίνε εὔσπλαχνος.

Πάρε ἀπὸ πάνω μου

τὸν βαρὺ χαλκὰ

τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ σὰν σπλαχνικὸς ποὺ ᾿σαι δῶσ᾿ μου

δάκρυα κατανύξεως.

Μὴν καταπιαστεῖς μὲ μένα νὰ μὲ κρίνεις, Παντο-

φέρνοντας στὸ φῶς τὶς πράξεις μου [δύναμε,

ἢ ἐξετάζοντας τὰ λόγια μου

καὶ καλώντας με νὰ λογοδοτήσω γιὰ τὶς ὁρμές μου.

Ἀλλὰ μέσα στὸ ἔλεός Σου τὸ πολὺ

παράβλεψε τὰ φοβερὰ ἁμαρτήματά μου

καὶ σῶσε με.

Δόξα ἀνήκει στὸν Πατέρα

καὶ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

[talmidimblogging]

Revelation 7:14 Lexham Discourse Greek NT

“καὶ εἴρηκα αὐτῷ Κύριέ μου σὺ οἶδας καὶ εἶπέν μοι Οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου ” https://ref.ly/r/ldgnt/Re7.14 via the Logos Bible Android app.

[ser23-4vg]

Η προσευχή που είπε ο Άγιος Γεώργιος λίγο πριν τον αποκεφαλίσουν, για την πίστη του, οι ειδωλολάτρες, όπως καταγράφεται από τον άγιο Συμεών το Μεταφραστή. «Κύριε ο Θεός μου, σ’ εσένα που παραδόθηκα απ’ την κοιλιά ακόμη της μάνας μου, σ’ εσένα που έχω ελπίσει, σ’ εσένα που στηρίχτηκα και μπήκα σ’ αυτόν εδώ τον αγώνα· εσύ είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, εσύ η αψευδής υπόσχεση και ο θείος έρωτας των αγιασμένων ψυχών. Εσύ, που προσέχεις και αυτά ακόμη που θα σου πρωτοψιθυρίσουν οι καρδιές μας. Εσύ, που και πριν να σ’ το ζητήσουμε μας δίνεις αυτό που ποθούμε, δώσ’ μου τώρα τη δύναμη ώστε να βγάλω πέρα τον αγώνα αυτόν, στον οποίο ρίχτηκα για τ’ όνομά σου. Δέξου την ψυχή μου, φύλαξέ την ώστε να ξεπεράσει τα πονηρά πνεύματα του αέρα και συναρίθμησε την με όλους όσοι σ’ έχουν ευαρεστήσει. Συγχώρεσε ακόμη, Κύριέ μου, και αυτόν τον κόσμο για όσα έκαναν εναντίον μου από άγνοια και αξίωσέ τους να σε γνωρίσουν αληθινά, γιατί είσαι ευλογημένος, και αξίζει να Σε υμνούμε για πάντα». (στην τοποθεσία Κάπου Στην Ελλάδα) https://www.instagram.com/p/CObaTd2DRzZ9INQjiHkZxlVyyiZJqDouruMrBU0/?igshid=ix3ptjagz2t5

[elenapsomaworld]

Μέσα μου είναι απομεινάρια των νεκρών, και μια καρδιά που ζητά τους απόντες ευγενικά, γιατί έχουμε κουραστεί να λαχταρούμε. Δεν υπάρχει τίποτα που να εύχομαι στη ζωή μου, αλλά να σε φέρνω πιο κοντά στο άπειρο. Έζησα φαντασία στις θάλασσες της αγάπης, έπλεσα στον κόσμο μου χωρίς λόγους, τα κουπιά μου χάθηκαν, και έγινα λυπημένος, και από μακριά το σύμπλεγμα των συναισθημάτων σας ήρθε να με δώσει στον κόσμο της αγάπης και να ποτίσω τα τριαντάφυλλα της λαχτάρας μέσα μου, και τα λουλούδια του Θεού ξεπήδησαν στον κόσμο μου. Κύριέ μου, μην με χωρίζεις από κάποιον που ξέρεις ότι η ευτυχία μου δεν είναι πλήρης χωρίς να είμαι κοντά του. Η λαχτάρα για αυτόν έχει φτάσει στα όρια του ουρανού. Μερικές φορές αγαπάμε ένα μέρος, όχι λόγω της ομορφιάς του, αλλά επειδή μας φέρνει κοντά με αυτούς που αγαπάμε. Η αγάπη είναι η λαχτάρα για ένα άτομο όταν είστε μακριά από αυτόν, αλλά ταυτόχρονα αισθάνεστε ζεστά επειδή είναι κοντά στην καρδιά σας. https://www.instagram.com/p/CI59ZsAH4qnhD3rZ6nayCrT_toWWcV1-f-mFeM0/?igshid=1p4ccgf95dilh

[our-har-world]

Ελα Εσύ ο Ιδιος μέσα μου να προσεύχεσαι.

Ελα Εσύ ο Ιδιος μέσα μου να προσεύχεσαι.

  Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω απο Εσένα. μόνο Εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο απο όσο εγω ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου.

Κύριέ μου, δώσε στο δούλο σου εκεινο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σου ζητιανέψω ούτε απαλλαγή απο πάθη, ούτε αρετές, ούτε απόλαυση χάριτος, παρα μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοιχτή απέναντί Σου.

Συ βλέπεις τις ανάγκες…

[alexanderchalkidis]

Με το ψάρι στο Mall

Αυτός έμοιαζε με ψάρι. Αλλά τον αγάπησε. Καθώς έπαιρνε την σέλφι στις κυλιόμενες σκάλες του Mall απάντησε το κινητό του. Αυτή βγήκε στη σέλφι με αστραφτερό χαμόγελο σαν κοπελούδι 20 χρονών, με ένα κεφάτο όλο ενέργεια χαμόγελο. Αυτός βγήκε σαν ψάρι. Όπως πάντα. Ψάρι με κινητό στο αυτί βέβαια.

“Ελάτε, ελάτε. Κατά τις 9. Εντάξει. Θα ψήσουμε ψάρι στη σχάρα στο μπαλκόνι.” Το έκλεισε.

-Τι κανόνισες αγάπη μου;

“Με τους Παπαδόπουλους μωρέ. Θα έρθουν το βράδυ.”

-Α, ωραία. Άρχισε αμέσως να σκέφτεται πρακτικά. Να σου πω Αλέκο μου, να ανάψουμε και τα καλά τα κεριά.

“Τι λες βρε; Αυτά τα έχουμε για τις ρομαντικές στιγμές μας!”

-Λίγο μωρέ, έτσι για ατμόσφαιρα.

“Τι ατμόσφαιρα βρε αγάπη μου; Εγώ δεν σκοπεύω να πηδήξω τους Παπαδόπουλους, δεν ξέρω για εσένα…”

-Στην αρχή βρε, μετά τα σβήνουμε.

“Αλήθεια; Και πως θα τα σβήσουμε; Με τι πρόφαση;”

-Δεν το είχα σκεφτεί αυτό ομολογώ.

“Εμ. Όλοι λένε ότι θέλουν να σώσουν τον πλανήτη, αλλά κανείς δεν θέλει να σφουγγαρίσει την κουζίνα.”

-Έχεις δίκιο.

“Το ξέρω ότι έχω δίκιο. Είναι θαύμα που δεν έχουμε καταστραφεί οικονομικά και ηθικά με αυτά που προτείνεις εσύ χωρίς να τα έχεις σκεφτεί πλήρως.”

-Καλά, άσε το Αλέκο. Έπαιζε τώρα με το κινητό της για να ανεβάσει την σέλφι μας στο Facebook. Έβαλε και μια ευχή στα Αγγλικά και κάτι emoji.

“Να το αφήσω αλλά θέλω να σκέφτεσαι γενικά περισσότερο πριν μιλήσεις. Να, βλέπεις εκεί αυτήν την ελκυστική νεαρή με την καπαρντίνα;”

-Την βλέπω.

“Πόσα ρολόγια άραγε να κρύβει από μέσα; Πάμε καλύτερα από την άλλη μεριά, δεν θέλω να αγοράσω ρολόι σήμερα.”

-Καλά, Αλέκο σταμάτα με την κοπέλα και τέρμα η συζήτηση με τα κεριά.

Φτάσαμε στο ταμείο και πήγα στο εξπρές. Μέχρι δώδεκα αντικείμενα λέει η πινακίδα, το καλάθι μας πολύ γεμάτο . Ένας εξυπνάκιας μας κοιτάει επίμονα γιατί νομίζει ότι έχουμε πιο πολλά αλλά εγώ τα έχω μετρήσει βέβαια.

-Ε, εδώ είναι το εξπρές! Δεν άντεξε.

“Το ξέρω” λέω ήσυχα και δεν γυρνάω καν να τον κοιτάξω. Επιμένει:

-Ε, εσύ εκεί με το μουστάκι που μοιάζεις σαν Μεξικάνος!

Τον αγνοώ. Απευθύνεται στην ταμία:

“Πείτε του κάτι. Εδώ είναι το εξπρές.” Πετάγομαι πανέτοιμος, τον κοιτάω στα μάτια.

-Θέλετε να τα μετρήσουμε κύριέ μου; Ε; Θέλετε;

Αργά και βασανιστικά, τα ακουμπάω ένα ένα στον πάγκο και τα απαριθμώ.

-….εεεεέντεκαααα…..δώδεκα ακριβώς. Μήπως θέλετε να πάρουμε και ένα μπλοκάκι να τα ξαναμετρήσουμε;

Έπιασα από το ράφι δίπλα στις τσίχλες ένα μπλοκάκι, πήρα το στυλό από την ταμία και έκανα ότι τα μετράω και γραπτώς. Αργά και βασανιστικά.

-…εεεέντεκααααα…..δώδεκα ακριβώς κι εδώ! Συμφωνεί και η μέτρηση στο χαρτί!

Το άφησα κι αυτό στον πάγκο. Χαλάλι, σκίζω εδώ σήμερα, 2 ευρώ έκανε το μπλοκάκι, κάπου θα χρησιμεύσει. Αλλά δεν υπολόγισα καλά την φάση. Η ταμίας μου χάλασε την μαγκιά:

“Κύριέ μου τώρα έχετε δεκατρία αντικείμενα!”

Με έλουσε κρύος ιδρώτας αλλά νομίζω δεν φάνηκε. Δεν έχω θερμόμετρο για τον ιδρώτα σε εμφανές σημείο του μετώπου μου. Έπιασα τυχαία κάτι από το καλάθι.

-Α, τι κάνει αυτό εδώ; Κάποιος μου έβαλε κάτι στο καλάθι!

Άρχισα να πηγαίνω να το επιστρέψω. Ήταν αλάτι. Έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να βάζουμε τόσο αλάτι στο φαγητό. Καλύτερα που θα το αφήσω. Βέβαια έχουμε πατάτες τηγανητές το μεσημέρι. Xωρίς αλάτι δεν τρώγονται. Ξαναγύρισα προς το ταμείο. Το έκρυψα στο μανίκι μου και περνώντας από τον ηλίθιο που μου έκανε τον μάγκα το έβαλα στο δικό του καλάθι. Αφού το πλήρωσε, καθώς έσκυψε να βάλει το PIN της πιστωτικής του στο μηχάνημα και δεν κοιτούσε προς τα πράγματα, πήρα το αλάτι πάλι εγώ στα κλεφτά και έφυγα. Κερασμένο από τον βλάκα που πήγε να μου κάνει τον μάγκα.

-Καλό σας απόγευμα! Τον χαιρέτισα με περισσή ευγένεια και μια σύσταση: Άλλη φορά να το σκέφτεστε πριν πετάξετε μια κατηγορία έτσι στον αέρα.

Με αγριοκοίταξε. Όταν βγήκα από το σουπερμάρκετ, έβγαλα από την τσέπη το αλάτι και του το κούνησα πίσω από το τζάμι. Αυτός ήξερε ότι κάτι πήγαινε στραβά αλλά δεν ήξερε ακριβώς τι. Απόλαυση!

Λίγες μέρες αργότερα, μια μυστήρια φωτιά στο μπαλκόνι μας έλιωσε όλα τα κεριά. Πολύ ύποπτα πράγματα. Έγιναν ένα μεγάλο βουνό από κεριά όλα μαζί στο πάτωμα, το έξυσα με το φτυάρι για να ξεκολλήσει από τα πλακάκια και το πέταξα. Προφανώς κάτι παίζει με την γυναίκα μου και τους Παπαδόπουλους. Όταν ξαναβουτήξω με το ψαροντούφεκο θα βγάλω μια Σκορπίνα να τους ταϊσω από την δηλητηριασμένη μεριά. Πάω τώρα να αγοράσω δώδεκα κεριά και να πάω στο εξπρές ταμείο. Αν πετύχω τον ηλίθιο πάλι θα μου κεράσει το ένα σίγουρα με το ίδιο κόλπο. Δεν είναι εύκολο πράγμα ο γάμος αλλά κάτι τέτοιες μικρές νίκες με ανανεώνουν.

.

(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης έχει κάνει και ανθρωποθυσία με κεριά.  Χρειάστηκε τρεις βόλτες στο σουπερμάρκετ για να τα μαζέψει όμως.)

from WordPress http://bit.ly/2V7TLvQ via IFTTT

[candyrenton]

late night tales

-«Επιστρέφετε από διασκέδαση;» ακούστηκε η φωνή του ταξιτζή πριν καλά καλά προλάβει να συνειδητοποιήσει που βρίσκεται. -«Σε τι αναφέρεστε κύριέ μου;» απάντησε. -«Μια κοπέλα μόνη, με ένα γιορτινό φόρεμα σαν και το δικό σας, σταματά ένα ταξί ξημερώματα Κυριακής στη μέση της Αλεξάνδρας για να γυρίσει σπίτι μετά από μια νύχτα διασκέδασης. Επιστρέφετε από διασκέδαση;». Η επανάληψη της φράσης αντήχησε πολύ άσχημα στ’ αυτιά της και το άρωμα φτηνής αντρικής κολόνιας της έφερε αναγούλα. -«Μπορώ να καπνίσω;» τον ρώτησε. -«Φυσικά», απάντησε εκείνος. -«Ξέρετε, η διασκέδαση είναι ένα λεπτό ζήτημα, κύριε. Πολλές φορές κι εμένα με μπερδεύει. Αλλά οι δικές μου νύχτες διασκέδασης, σίγουρα δεν έχουν τέτοιο τέλος. Αν, δηλαδή, αυτό είναι που θέλετε να μάθετε». Αισθάνθηκε το χαμόγελό και το παντελόνι του να φουσκώνουν. Την κοίταξε μέσα από τον μεσαίο καθρέφτη. -«Θα ήθελα να σας χαρίσω μια νύχτα διασκέδασης», της είπε. Αναρωτήθηκε πως μπορούσε να είναι τόσο αφελής και γέλασε δυνατά. -«Τι σας κάνει να πιστεύετε πως είστε ικανός για κάτι τέτοιο;» ρώτησε. -«Οι γυναίκες αυτό θέλετε, αυτό αναζητάτε, και το έχω εδώ, έλα γλυκιά μου». Γέλασε ακόμη πιο δυνατά. Είχε περάσει τα προηγούμενα τρία φανάρια με πορτοκαλί. Το επόμενο με μαθηματική ακρίβεια θα έπιανε κόκκινο. Έβγαλε το υπέροχο μαύρο Compact και τον σημάδεψε στ’ αρχίδια. Το αίμα έρεε όμορφα κόκκινο. Χαμογέλασε και κατέβηκε.

Στην Πατησίων φυσούσε ένα γλυκό αεράκι. Το φόρεμά της ήταν ακόμη γιορτινό κι η νύχτα ανέλπιστα διασκεδαστική.

https://eleipsi.blogspot.com/2018/11/late-night-tales.html

[romios-gr]

Μου το υπόσχονται από την τηλεόραση, από το τηλέφωνο, από παντού. Ομως κάτι είναι μοναχικό μέσα μου, μετά από τα λόγια τους, κάτι περισσεύει ανικανοποίητο και είναι αυτό που αφαιρεί το χρώμα από τα νυχτερινά μου όνειρα. Εγώ θέλω όνειρα με φως Κύριε και μέρες με λιακάδα. Κουράστηκα στους χειμώνες τους, βαρέθηκα να τους βλέπω γραβατωμένους και χαμογελαστούς -την ώρα που χάνονται τ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ego-thelo-oneira-me-fos-kyrie-kai-meres-me-liakada-koyrastika-stoys-cheimones-toys/

[frapedoypoli]

Είναι 15 φοιτητές και αποφασίζουν να κάνουν μια πλάκα σ’ ένα περιπτερά. Προτείνει λοιπόν ο ένας να πηγαίνουν και να του ζητάνε τυρί φέτα. Πάει ο πρώτος και λέει:

– Γεια σας! Ένα κιλό φέτα θα ήθελα.

Ξαφνιασμένος ο περιπτεράς του λέει:

– Κύριέ μου, εδώ είναι περίπτερο. Δεν έχουμε φέτα. Φέτα μπορείτε να βρείτε στο super market απέναντι.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ρίγανη: 50χρονος συνελήφθη με 10,8 γραμμάρια χασίς

Φεύγει ο πρώτος και πάει ο δεύτερος και λέει:

– Γεια σας! Μισό κιλό φέτα θα ήθελα.

– Κύριέ μου, λέει πάλι ο περιπτεράς, δεν πουλάμε φέτα εδώ. Εδώ είναι περίπτερο.

Ενώ λοιπόν οι φοιτητές του είχαν σπάσει τα νεύρα, ο περιπτεράς είχε μαζέψει εφημερίδες, περιοδικά κλπ. με σκοπό να τα πετάξει όλα στον επόμενο που θα έρθει και θα του ζητήσει φέτα. Είχαν πάει οι 14 από τους 15. Πάει και ο τελευταίος και λέει:

– Γεια σας, εφημερίδες έχετε;

Αφήνει ο περιπτεράς κάτω τις εφημερίδες και τα περιοδικά, φτιάχνει το πουκάμισό του και λέει γεμάτος ευγένεια:

– Βεβαίως και έχουμε!

– Τύλιξέ μου μισό κιλό φέτα!!!

Πηγή: http://ift.tt/2wX0izh http://ift.tt/2wXhJhF

[orthodoxia-co]

Πατέρα μας!

Ὅταν τὰ σύννεφα βροντοῦν καὶ οἱ ὠκεανοὶ μουγγρίζουν, εἶναι σὰ νὰ σοῦ φωνάζουν: «Κύριέ μας!»Ὅταν οἱ μετεωρίτες πέφτουν καὶ φωτιὲς ξεπηδοῦν ἀπὸ τὴ γῆ, εἶναι σὰ νὰ κραυγάζουν: «Δημιουργέ μας!»Ὅταν τὰ ἄνθη μπουμπουκιάζουν τὴν ἄνοιξη καὶ τὰ χελιδόνια κουβαλοῦν μὲ τὸ στόμα τους ξερὰ χόρτα γιὰ νὰ φτιάξουν φωλιὲς γιὰ τὰ μικρά τους, εἶναι σὰ νὰ σοῦ τραγουδοῦν: «Δέσποτά μας!»Κι ὅταν ἐγὼ σηκώνω τὰ μάτια μου…

[otinanaismos]

ΚΑΘΑΡΣΙΣ

Βέβαια. Ἔπρεπε νὰ σκύψω μπροστὰ στὸν ἕνα καί, χαϊδεύοντας ἡδονικὰ τὸ μαῦρο σεβιότ -πάφ, πάφ, πάφ, πάφ-, «ἔχετε λίγη σκόνη» νὰ εἴπω «κύριε Ἄλφα».

Ὕστερα ἔπρεπε νὰ περιμένω στὴ γωνιά, κι ὅταν ἀντίκριζα τὴν κοιλιὰ τοῦ ἄλλου, ἀφοῦ θά ῾χα ἐπὶ τόσα χρόνια παρακολουθήσει τὰ αἰσθήματα καὶ τὸ σφυγμό της, νὰ σκύψω ἄλλη μιὰ φορὰ καὶ νὰ ψιθυρίσω ἐμπιστευτικά: «Ἄχ, αὐτὸς ὁ Ἄλφα, κύριε Βῆτα...»

Ἔπρεπε πίσω ἀπὸ τὰ γυαλιὰ τοῦ Γάμμα, νὰ καραδοκῶ τὴν ἱλαρὴ ματιά του. Ἂν μοῦ τὴν ἐχάριζε, νὰ ξεδιπλώσω τὸ καλύτερο χαμόγελό μου καὶ νὰ τὴ δεχθῶ ὅπως σὲ μανδύα ἱππότου ἕνα βασιλικὸ βρέφος. Ἂν ὅμως ἀργοῦσε, νὰ σκύψω γιὰ τρίτη φορὰ γεμάτος συντριβὴ καὶ ν᾿ ἀρθρώσω: «Δοῦλος σας, κύριέ μου».

Ἀλλὰ πρῶτα πρῶτα ἔπρεπε νὰ μείνω στὴ σπεῖρα τοῦ Δέλτα. Ἐκεῖ ἡ λῃστεία γινόταν ὑπὸ λαμπρούς, διεθνεῖς οἰωνούς, μέσα σὲ πολυτελῆ γραφεῖα. Στὴν ἀρχὴ δὲν θὰ ὑπῆρχα. Κρυμμένος πίσω ἀπὸ τὸν κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θὰ ὀσφραινόμουν. Θὰ εἶχα τρόπους λεπτούς, ἀέρινους. Θὰ ἐμάθαινα τὴ συνθηματική τους γλῶσσα. Ἡ ψαῦσις τοῦ ἀριστεροῦ μέρους τῆς χωρίστρας θὰ ἐσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ἕνα ἐπίμονο τίναγμα τῆς στάχτης τοῦ πούρου θὰ ἔλεγε: «σύμφωνος». Θὰ ἐκέρδιζα τὴν ἐμπιστοσύνη ὅλων. Καί, μιὰ μέρα, ἀκουμπώντας στὸ κρύσταλλο τοῦ τραπεζιοῦ μου, θὰ ἔγραφα ἐγὼ τὴν ἀπάντηση: «Ὁ αὐτόνομος ὀργανισμός μας, κύριε Εἰσαγγελεῦ...»

Ἔπρεπε νὰ σκύψω, νὰ σκύψω, νὰ σκύψω. Τόσο ποὺ ἡ μύτη μου νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴ φτέρνα μου. Ἔτσι βολικὰ κουλουριασμένος, νὰ κυλῶ καὶ νὰ φθάσω.

Κανάγιες!

Τὸ ψωμὶ τῆς ἐξορίας μὲ τρέφει. Κουροῦνες χτυποῦν τὰ τζάμια τῆς κάμαράς μου. Καὶ σὲ βασανισμένα στήθη χωρικῶν βλέπω νὰ δυναμώνει ἡ πνοὴ ποὺ θὰ σᾶς σαρώσει.

Σήμερα ἐπῆρα τὰ κλειδιὰ κι ἀνέβηκα στὸ ἑνετικὸ φρούριο. Ἐπέρασα τρεῖς πόρτες, τρία πανύψηλα, κιτρινωπὰ τείχη, μὲ ριγμένες ἐπάλξεις. Ὅταν βρέθηκα μέσα στὸν ἐσωτερικό, τρίτο κύκλο, ἔχασα τὰ ἴχνη σας. Κοιτάζοντας ἀπὸ τὶς πολεμίστριες, χαμηλά, τὴ θάλασσα, τὴν πεδιάδα, τὰ βουνά, ἔνιωθα τὸν ἑαυτό μου ἀσφαλῆ. Ἐμπήκα σ᾿ ἐρειπωμένους στρατῶνες, σὲ κρύπτες ὅπου εἶχαν φυτρώσει συκιὲς καὶ ροδιές. Ἐφώναζα στὴν ἐρημία. Ἐπερπάτησα ὁλόκληρες ὧρες σπάζοντας μεγάλα, ξερὰ χόρτα. Ἀγκάθια κι ἀέρας δυνατὸς κολλοῦσαν στὰ ροῦχα μου. Μὲ ἧβρε ἡ νύχτα...

κώστας καρυωτάκης

[tez58]

να βαριέστε για πάντα, κύριέ μου, τι είστε εσείς καλύτερος από εμάς; :ρ

Χαχαχα οχι αλλα ρε φιλε δεν στελνει κανεις μυνημα να σταματησω να βαριεμαι..επισης αν στειλει καποιος σταματαει να βαριεται και αυτος..οποτε στειλτεε