#βόμβα

[romios-gr]

Αποκάλυψη – βόμβα: Η Ρωσία γνώριζε από το 2023 ότι η Ουκρανία είχε σκοπό να εισβάλει στο Kursk – Έμαθε όσα δεν ήξερε η ελίτ του Κιέβου Η βρετανική εφημερίδα φέρνει στο φως της δημοσιότητας έγγραφα του ρωσικού στρατού που φέρεται να γνώριζε εδώ και μήνες τα ουκρανικά σχέδια εισβολής στο Kursk Η στρατιωτική διοίκηση της Ρωσίας είχε προβλέψει την εισβολή της Ουκρανίας στην περιοχή του Kursk ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/apokalypsi-vomva-i-rosia-gnorize-apo-to-2023-oti-i-oykrania-eiche-skopo-na-eisvalei-sto-kursk-emathe-osa-den-ixere-i-elit-toy-kievoy/

[astratv]

Θεσσαλονίκη: Καθημερινό φαινόμενο οι φάρσες για βόμβα

Νέα καθημερινότητα έχουν δημιουργήσει κάποιοι επιτήδειοι στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιώντας κλήσεις στην Ελληνική Αστυνομία για τοποθέτηση βόμβας σε δημόσια κτίρια. Μετά τα δικαστήρια της πόλης που βρέθηκαν στο «στόχαστρο» αγνώστων τον προηγούμενο μήνα, σειρά έχουν πάρει τα σχολικά συγκροτήματα της Θεσσαλονίκης, με τα τηλεφωνήματα – φάρσες να είναι αρκετά. Σχολεία σε όλη την περιοχή της…

[sugaroto]

Με σταμάτησε ένας τυπάς στο Σύνταγμα να με ρωτήσει αν βλέπω "open tv" ή κάτι τέτοιο δεν κατάλαβα και ηταν σε φάση "δεν υπάρχουν κάμερες" ΝΑΙ ΟΚΕΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ SUS και λέω δεν ξέρω λίγο και μάλλον απογοητεύτηκε και κάτι μου δώσανε (δεν έχω ιδέα παίζει να είναι μαντηλάκια)

Και η φάση με ρωταει αυτός αν βλέπω τηλεόραση προσπαθώ να φύγω όχι όχι δεν έχω τηλεόραση και λέει στην άλλη "δωσ'της" και ήταν αυτή που μου έδωσε το μαντηλάκι και κάτι μου είπε είμαστε οι τάδε τάδε και δίνουμε τάδε κάτι και αν είχατε την ευκαιρία θα κάνατε στο πρόσωπο ή στο κάτι αλλο

Μπρο δεν έχω καταλάβει Χριστό ψάχνω μια γωνιά να φάω το σάντουιτς μου άσε με

Είναι δωρεάν είναι δωρεάν ναι οκ χέστηκα δε θελω

Και εκεί που είχα μείνει μαλακας με ρωτάει αυτός πόσο είσαι φαίνεσαι μικρούλα είσαι λιγότερο από 20 και απλά του λέω ξανα δεν θέλω να συμμετέχω και κάνει στην άλλη καλά οκ αστην αφού δεν θελει

Μπρο εκείνη την στιγμή δεν ήξερα αν με συμφέρει να πω ναι είμαι 15, ίσως οι τυπαδες θέλουν ενήλικες για συνέντευξη να ξεφύγω αλλά αν πω ότι είμαι 15 και με πάρουν στο κυνήγι? Και αν πω ότι είμαι μεγαλύτερη και συνεχίσουν ότι σκατα κάνουν? Χελπ

Ευτυχώς με άφησαν να φύγω να πάω να φάω το σάντουιτς 🥳 και κράτησα και το μαντηλάκι που μου φόρτωσαν δωρεάν

Στην χειρότερη περίπτωση είναι πυρηνική βόμβα ή gps για να βρουν που μένω αλλά οκει

Και οκει που σκατα κολλάει η όπεν τιβι με τα δερματολογικά της άλλης που δίνουν μαντηλάκια γιατί συνεργάζεστε?!!?!??

Εντωμεταξύ όσο περπατούσα σκεφτόμουν No comprendo, perdón no habló tu idioma, no habló Greco για να το παίξω τουρίστας και να ξεφύγω από τέτοιους και αυτός με πέτυχε 😔

Δεν κατάλαβα καν ποτέ γύρισα το κεφάλι μου δεν κατάλαβα ότι μιλούσε σε μένα ήταν σε φάση συγνώμη σε τρόμαξα όχι μπρο απλά δεν έχω ιδέα ποτέ ξεκινήσαμε συζήτηση??

[radium-thelastpath]

Δεν έχω πλάνο , ούτε στρατηγική

Άμα σε δω , χάνω την λογική

Το μυαλό μου σαν βόμβα , ατομική

Γράφω μπάρες , να μην εκραγεί

[mama-lykainaa]

Δεν είναι ότι δεν θέλω να νιώσω, αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι μην ξαναπληγωθώ όπως πληγώθηκα.

Αμέτρητα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ, από το κλάμα και από τις ατέλειωτες σκέψεις μου. Μέχρι και τώρα, χρόνια μετά, σκάνε στο κεφάλι όλα σαν βόμβα και δεν μπορώ να γίνω καλά. ΠΑΝΤΑ με βασάνιζε το «γιατί». Γιατί δεν ήμουν αρκετά καλός φίλος, αρκετά καλός σύντροφος κλπ. Πάντα πίστευα ότι εγώ ήμουν το λάθος. Όσα άτομα αγάπησα με πλήγωσαν. Είτε σε φιλικό επίπεδο, είτε σε ερωτικό. Και πέρασε ο καιρός και άρχισα να πληγώνω και εγώ. Γιατί αυτό ένιωθα ότι είναι η αγάπη. Ένα συναίσθημα που σε ταλαιπωρεί και σε πονάει. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. Η αγάπη μόνο χαρά πρέπει να σου δίνει. Τίποτα άλλο. Αλλιώς δεν είναι αγάπη, είναι εμμονή, είναι ενθουσιασμός, είναι είναι είναι…Συνηθίζουμε από μικροί να νιώθουμε ότι δεν μας αξίζουν οι υγιείς καταστάσεις, τα απολύτως αυτονόητα.

Μαθαίνουμε στην τοξικότητα και στα λίγα. Και κάθε φορά που κάποιος/κάποια μας φέρεται καλά, το σαμποτάρουμε οι ίδιοι και τον απωθούμε μακριά. Η ζωή είναι μικρή και εύθραυστη για να χάνουμε χρόνο. Οπότε μην σπαταλάς τον λίγο χρόνο που σου έχει χαριστεί για κάτι το οποίο δεν σου αξίζει.

Αγάπα ανιδιοτελώς και θα σου γυρίσει πίσω.

Να σε αγαπάς όμως πρώτα απ’όλα, το αξίζεις….

[justforbooks]

Θα ήθελα να έβλεπα την έκφραση του προσώπου μου στον καθρέφτη όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα αυτού του μυθιστορήματος. Έκπληξη; Δέος; Θαυμασμός; Πάντως, αν ήμουν λετριστής κι έγραφα ένα κείμενο για το βιβλίο του Χιλιανού συγγραφέα Μπένχαμιν Λαμπατούτ, θα ήταν μάλλον κάπως έτσι:

What The Fuck ❗❗❗

Ωστόσο, καθώς ο λετρισμός ανήκει στην ιστορία της λογοτεχνίας, θα προσπαθήσω να μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο με απλές, κατανοητές λέξεις.

Ένα ερώτημα που θα καλείται να απαντήσει ολοένα και περισσότερο μελλοντικά ο αναγνώστης είναι το εξής: αυτό που διαβάζω τώρα, το έγραψε άραγε άνθρωπος ή κάποια εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη;

Θα μου πείτε ότι ξεφεύγω του θέματος, αλλά όχι. Επειδή το θέμα του βιβλίου με τίτλο «MANIAC» έχει να κάνει ακριβώς με την τεχνητή νοημοσύνη. Ο συγγραφέας του ξεκινάει πρώτα με την ιστορία του Τζων φον Νόυμαν, ενός προικισμένου Ούγγρου που μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και αφού έφτιαξε τον MANIAC –τον υπολογιστή που αποτέλεσε το πρότυπο για όλους τους κατοπινούς υπολογιστές–, στη συνέχεια κατασκεύασε τη βόμβα υδρογόνου – προφανώς απεχθανόταν το ανθρώπινο είδος (δεν τον αδικώ).

Ο φον Νόυμαν ανήκει στα σπουδαία μυαλά εκείνης της εποχής, συνεργάζεται με τον Γκαίντελ, τον Οπενχάιμερ και είναι φίλος με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ο συγγραφέας μάς βάζει στον κόσμο αυτού του εξαιρετικού πνεύματος μέσα από τις αφηγήσεις κοντινών του προσώπων.

Κι έπειτα, λες και παίρνει τα ηνία η τεχνητή νοημοσύνη, ο θεός αλγόριθμος, ξεκινάμε να διαβάζουμε για το αρχαίο κινέζικο παιχνίδι γκο, ένα παιχνίδι στρατηγικής που αφήνει λεύγες πίσω του το σκάκι και παίζεται πάνω σε ένα απλό ταμπλό με μαύρες και άσπρες ψηφίδες. Στόχος του παιγνίου αυτού (μια και ο Νόυμαν ασχολήθηκε με τη θεωρία των παιγνίων) είναι να καταλάβει ο παίκτης περισσότερο ζωτικό χώρο στο ταμπλό ώσπου να εκτοπίσει ολοσχερώς τον αντίπαλό του.

Θυμόμαστε όλοι τα παιχνίδια που έπαιξε στο σκάκι ο μεγάλος μετρ Γκασπάροφ με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή Deep Blue τη δεκαετία του ’90. Και δεν ξεχνάμε την ήττα του Ρώσου πρωταθλητή.

Εδώ, σε αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας περιγράφει τον αγώνα ενός Κορεάτη γκραν μετρ με την τεχνητή νοημοσύνη πριν πέντε έξι χρόνια. Μόνο που τώρα δεν πρόκειται για το σκάκι αλλά για το γκο, το περίπλοκο αυτό παιχνίδι που έχει εκατομμύρια φανατικούς ανά τον κόσμο. Ο Κορεάτης γκραν μετρ έχει να αντιμετωπίσει έναν αλγόριθμο που κατασκεύασε ο Ελληνοκύπριος Ντέμης Χασάμπης. Ο υπολογιστής αυτή τη φορά ονομάζεται AlphaGo και είναι ανίκητος. Θα διεξαχθεί ένας αγώνας πέντε αναμετρήσεων και έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. (Μπορείτε να τον δείτε στο Διαδίκτυο φτάνει να πληκτρολογήσετε AlphaGo versus Lee Sedol, όμως τίποτα δεν φτάνει τη συγγραφική δεινότητα του Χιλιανού πεζογράφου όπως τον αποτυπώνει στο χαρτί).

Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις – αλλά δεν είμαι αλγόριθμος. Μπορώ, ωστόσο, να ευχαριστήσω τη μεταφράστρια Αγγελική Βασιλάκου και τις εκδόσεις Δώμα για την αναγνωστική απόλαυση που μου πρόσφεραν.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[konmarkimageswords]

Αίθουσα αναμονής/Humanity

Έξι άνθρωποι σε μια αίθουσα αναμονής, ζουν τον εφιάλτη και την ομορφιά του να είσαι Άνθρωπος. Αναπαριστούν, αφηγούνται, γελούν, κλαίνε, περιγελούν, θυμώνουν, βιαιοπραγούν, σκοτώνουν, γεννούν και εντέλει ταΐζουν τον καλό και τον κακό λύκο μέσα τους. Πόσο εύκολο είναι να πράττεις το κακό ή το καλό αναρωτιούνται, τι έφτιαξαν οι άνθρωποι αυτά τα χιλιάδες χρόνια στη γη και τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές; Με όχημα προσωπικές ιστορίες, γεγονότα και μεγάλες στιγμές επιτευγμάτων ή σκοτεινών σελίδων της Ανθρώπινης Ιστορίας, οι ερμηνευτές στήνουν ένα υπαρξιακό freakshow και θέτουν το μεγάλο ερώτημα αν γεννιόμαστε καλοί η κακοί και το γιατί καταλήγουμε στο σκοτάδι ως ανθρώπινο γένος.

Μέσα στον καθένα μας γίνεται μια μάχη, δύο λύκοι βρίσκονται στις ψυχές μας, ένας πράος, γεμάτος καλοσύνη και αγάπη και ένας γεμάτος φθόνο, μίσος και απληστία και πάντα στο τέλος της μέρας κερδίζει εκείνος που ταΐζουμε καλύτερα. Η ανθρωπότητα σε αναμονή, η ανθρωπότητα είμαστε εμείς. Με αφορμή χώρους αναμονής, ιστορίες μετάβασης, τύχης, πένθους, ερώτων, πολέμων, άλλοτε σε σταθμούς τρένων και άλλοτε σε κάποια αίθουσα νοσοκομείου, παρελαύνουν ανθρώπινες ιστορίες και μεγάλα γεγονότα της Ανθρωπότητας. Γεννιόμαστε καλοί ή κακοί; Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε τον κόσμο ή «δεν βαριέσαι γιατί να τον αλλάξουμε»; Σε ποια πλευρά τον γεγονότων στεκόμαστε; Η ανθρωπότητα παράγει τέχνη, θαύματα, πολέμους, στρατόπεδα συγκέντρωσης, τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα× άραγε από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι και πως το μεταλαμπαδεύουμε; Πως η 11η Σεπτεμβρίου συναντιέται με το Άουσβιτς; Τι είναι η διάχυση ευθύνης; Πώς μπορεί ένα εικοσάλεπτο σεντς να σε ταράξει συθέμελα, πώς δένουν τα Πατήσια και το πρώτο σκυλί που πήγε στο διάστημα; Άραγε είμαστε μόνοι ή περιμένουμε το θάνατο; Ποιος ήταν ο ασθενής μηδέν του Aids; Πως μια ατομική βόμβα πυροδότησε νέα μόδα στις κομμώσεις; Μιλούν οι νεκροί; Πως δημιουργήθηκε η Αστυνομία Πόλεων στη Ελλάδα και γιατί ο αγώνας των γυναικών και των σκλάβων γινόταν αντικείμενο ταύτισης με το δίχως δικαιώματα status των ζώων; Η παράσταση κινείται ανάμεσα στο mockumentary- documentary είδος, αντλεί όχι μόνο το προσωπικό υλικό των ερμηνευτών αλλά, μέσα από την ιστορική έρευνα και καταγραφή γεγονότων, φθάνει στις παρυφές της ανθρωπότητας και δημιουργεί ένα παγκόσμιο παζλ σκηνικής εγκατάστασης. Εντέλει, όλα αυτά τα συστατικά αποτελούν την σκηνική ιστορία του καθενός μας και το Θέατρο της Μνήμης. Και εμείς κυλάμε σε κοιλάδα πόνου και αβάσταχτων δακρύων, προσπαθώντας να επουλώσουμε τις πληγές με προσευχές, θέλοντας να σώσουμε τα τραύματά μας σε μια σιωπηλή αμαρτωλή αγιότητα αθανασίας του πνεύματος.

[mplepetaloudes]

Soulmates

Συναντιόνται τυχαία, γνωρίζονται και σε μικρό χρονικό διάστημα είναι αχώριστοι. Ξέρεις, οι soulmates νιώθουν τόσο έντονα μεταξύ τους και οι μικρότερες στιγμές τους, δημιουργούν τις καλύτερες εμπειρίες. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα σε όλο αυτό. Δεν μπορούν να επιβιώσουν μαζί για πάντα λόγω τον πολλών συναισθημάτων που λειτουργούν σαν ωρολογιακή βόμβα. Έτσι όταν πια σκάσει, θα σου πάρει καιρό να το αποδεχτείς και θα σου δημιουργηθούν κάποια απωθημένα γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να ζήσεις στιγμές σαν αυτές ξανά.

🦋

[eclecticstarlightblogger]

ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση και διχασμός στην Κεντρική Επιτροπη

Eκλογή νέου προέδρου στις 24 Νοεμβρίου και επαναληπτικό γύρο, εάν χρειαστεί, την 1η Δεκεμβρίου αποφάσισε προχθές η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση που όχι μόνο δεν ανέκοψε την πορεία προς τη φθορά, αλλά πρόσθεσε μια βραδυφλεγή βόμβα, που θα προκαλέσει την αναπόφευκτη διάσπαση μια ώρα αρχύτερα. Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου Πρωταγωνιστής, όπως αναμενόταν, […] ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση…

[romios-gr]

Μήπως το κινητό σου είναι η επόμενη βόμβα; Το σοκαριστικό μάθημα από τις εκρήξεις στον Λίβανο και η κρυφή απειλή για τις συσκευές μας Νέα δεδομένα και ένα σοκαριστικό μάθημα για το κινητό φέρνουν οι εκρήξεις στον Λίβανο – Η κρυφή απειλή Γρηγόρης Κεντητός Κινητό: Οι μαζικές εκρήξεις των pagers στον Λίβανο στις 17 Σεπτεμβρίου 2024, που σκότωσαν τουλάχιστον 9 άτομα και τραυμάτισαν περισσότερ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/mipos-to-kinito-soy-einai-i-epomeni-vomva-to-sokaristiko-mathima-apo-tis-ekrixeis-ston-livano-kai-i-kryfi-apeili-gia-tis-syskeyes-mas/

[astratv]

Θεσσαλονίκη: Τηλεφωνήματα για βόμβα σε δύο σχολεία

Αστυνομικοί έχουν εκκενώσει τα σχολεία και πραγματοποιούν ελεγχους Συναγερμός έχει σημάνει στην Ελληνική Αστυνομία για δύο κλήσεις στο 100 για τοποθέτηση βόμβας σε σχολικά συγκροτήματα στη Θεσσαλονίκη. Η αρχή έγινε στις 12:00 το μεσημέρι, όταν άγνωστος κάλεσε στην Αστυνομία και ανέφερε ότι έχει τοποθετηθεί βόμβα στο σχολείο “Ευκλείδης“, στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Αστυνομικοί μετέβησαν στο…

[thoughtfullyblogger]

ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση και διχασμός στην Κεντρική Επιτροπη

Eκλογή νέου προέδρου στις 24 Νοεμβρίου και επαναληπτικό γύρο, εάν χρειαστεί, την 1η Δεκεμβρίου αποφάσισε προχθές η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση που όχι μόνο δεν ανέκοψε την πορεία προς τη φθορά, αλλά πρόσθεσε μια βραδυφλεγή βόμβα, που θα προκαλέσει την αναπόφευκτη διάσπαση μια ώρα αρχύτερα. Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου Πρωταγωνιστής, όπως αναμενόταν, […] ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση…

[greekblogs]

ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση και διχασμός στην Κεντρική Επιτροπη

Eκλογή νέου προέδρου στις 24 Νοεμβρίου και επαναληπτικό γύρο, εάν χρειαστεί, την 1η Δεκεμβρίου αποφάσισε προχθές η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση που όχι μόνο δεν ανέκοψε την πορεία προς τη φθορά, αλλά πρόσθεσε μια βραδυφλεγή βόμβα, που θα προκαλέσει την αναπόφευκτη διάσπαση μια ώρα αρχύτερα. Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου Πρωταγωνιστής, όπως αναμενόταν, […] ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση…

[skandaladiaplokidiafthora]

ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση και διχασμός στην Κεντρική Επιτροπη

Eκλογή νέου προέδρου στις 24 Νοεμβρίου και επαναληπτικό γύρο, εάν χρειαστεί, την 1η Δεκεμβρίου αποφάσισε προχθές η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση που όχι μόνο δεν ανέκοψε την πορεία προς τη φθορά, αλλά πρόσθεσε μια βραδυφλεγή βόμβα, που θα προκαλέσει την αναπόφευκτη διάσπαση μια ώρα αρχύτερα. Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου Πρωταγωνιστής, όπως αναμενόταν, […] ΣΥΡΙΖΑ: Ακραία πόλωση…

[rulinarulina]

Πόλεμος στην Ουκρανία: Ρωσικά χτυπήματα στο Χάρκιβ με τηλεκατευθυνόμενη βόμβα

12 άνθρωποι τραυματίστηκαν κατά τον βομβαρδισμό της δεύτερης σε μέγεθος μεγαλύτερης πόλης της Ουκρανίας που σφυροκοπείται από τις ρωσικές δυνάμεις. Οι ρωσικές δυνάμεις χτύπησαν την πόλη του Χάρκιβ, την δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Ουκρανίας, το βράδυ, πλήττοντας πολυώροφο κτιριακό συγκρότημα διαμερισμάτων και τραυματίζοντας τουλάχιστον 12 ανθρώπους, ανακοίνωσε ο δήμαρχος της πόλης Ιχόρ Τερέχοφ…

[justforbooks]

Το «προτελευταίο» ποίημα του Κώστα Βάρναλη

Λοιπόν, το 1994 στην ιντερνετική λίστα Hellas, στην οποία συμμετείχαν κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) Έλληνες φοιτητές και μεταπτυχιακοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο φίλος Τάκης Παπαλεονάρδος, Αιγινήτης, αργότερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο, αποκάλυψε «ένα άγνωστο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που το έγραψε ο ποιητής λίγους μήνες πριν πεθάνει».

Θυμάται ο Παπαλεονάρδος: Το καλοκαίρι του 1974 λοιπόν είχε έρθει ο Βάρναλης στην Αίγινα, και βρέθηκε με τον Ζωγράφο στο καφενείο. Ήτανε μαζί τους και μερικοί φίλοι. Κάποιος λέει του Βάρναλη, «γράψε κάνα ποίημα». Ο Βάρναλης λέει λοιπόν, «θα γράψω ένα για τον φίλο μου το Νίκο». Και εκεί σ’ ένα χαρτάκι έγραψε το παρακάτω ποίημα που το χάρισε στον Νίκο Ζωγράφο. Η θεία μου το αντέγραψε στο σπίτι του Ζωγράφου. Από παλιά γνώριζα την ύπαρξη του ποιήματος, αλλά η θεία μου αρνιόταν να μου το δείξει γιατί ήταν… «σόκιν». Πάντα μου’ λεγε «όχι, είσαι μικρός». Κάποια στιγμή το ξέχασα κι εγώ και πέρασαν κάμποσα χρόνια. Τα τελευταία Χριστούγεννα, που κατέβηκα Ελλάδα, το θυμήθηκα πάλι και μου τόδωσε επιτέλους.

[Ο Νίκος Ζωγράφος ήταν προσωπικότητα του νησιού, υποψήφιος δήμαρχος και συγγενής του Παπαλεονάρδου]

Ιδού λοιπόν το ως τώρα ανέκδοτο ποίημα του Βάρναλη:

ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ

Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές Παρθενικά μουνάκια! αργοσαλεύουν τα χειλάκια τα χνουδωτά! Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια Σαν στοματάκια διψασμένα από ποια δίψα; Και κάπου κάπου αργοκυλά στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!

Αρχικά, το είχαν χαρακτηρίσει, όπως και ο Παπαλεονάρδος, «το τελευταίο ποίημα του Βάρναλη», αλλά μου επισημάνθηκε ότι, αν το ποίημα γράφτηκε το καλοκαίρι του 1974 δεν ήταν το τελευταίο του Βάρναλη, διότι στη μεταθανάτια συλλογή «Οργή λαού» υπάρχει ποίημά του γραμμένο τον Οκτώβρη του 1974. Έτσι άλλαξα τον τίτλο του πρώτου άρθρου σε «(προ)τελευταίο ποίημα».

Μια μαρτυρία όμως ανατρέπει αυτή τη χρονολόγηση και καθιστά αναγκαίο το σημερινό άρθρο.

Ο Βάσος Βόμβας, δικηγόρος και λόγιος από τη Μυτιλήνη, γιος του ποιητή Γιάννη Αλύτη (δηλαδή του Γιαννακού Βόμβα) είδε το άρθρο της Lifo και μου έγραψε, διότι το ποίημα του Βάρναλη το ήξερε, αν και κάπως διαφορετικό, από τον πατέρα του. Είχαμε μια ανταλλαγή μηνυμάτων, αργότερα γνωριστήκαμε κιόλας, αλλά αμέλησα να γράψω διορθωτικό άρθρο -πιο σωστά: το ανέβαλα διότι δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή, αλλά δυστυχώς μετά το ξέχασα. Πρόσφατα, ξαναήρθε στη συζήτησή μας το θέμα, οπότε σπεύδω να επανορθώσω.

Το ποίημα στην εκδοχή Βόμβα:

Μουνιά φλογισμένα σαν τα ρόδα Σαν του νιοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά παρθενικά μουνάκια π’ ανοιγοκλείνουν τα χειλάκια σας τα χνουδωτά σαν του γαρύφαλου τ’ ανεμόσβυστα χειλάκια σαν στοματάκια διψασμένα -κι από τι δίψα!- Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας ονειρέβεστε νύχτες οργιακές και κάπου κάπου αργοκυλάει από των φλογισμένων σας χειλιών την άκρη της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ.

Υπάρχουν πολλές διαφορές με την εκδοχή Παπαλεονάρδου, αλλά είναι όλες δευτερεύουσες.

Σημειώνει ο Βάσος Βόμβας (στο βιβλίο του «Αναμνησιολογία. Η διαδρομή μιας ζωής», Μυτιλήνη, 2020) για το χειρόγραφο της φωτογραφίας: Το ποίημα το έχει αντιγράψει ο πατέρας μου, άγνωστο από ποιον, και έχει τα εξής χαρακτηριστικά. Είναι γραμμένο με μελάνι, σε παλιό χαρτί της Νομαρχίας Λέσβου, που τότε υπηρετούσε ως υπάλληλός της…

Ακόμα, ο Βάσος Βόμβας παραπέμπει σε ένα κείμενο του πατέρα του, στο οποίο ο Γιαννακός Βόμβας μιλάει για τις παρέες της κατοχής και εκεί παραθέτει το ποίημα του Βάρναλη, σημειώνοντας ότι σε μια βεγγερα το είχε απαγγείλει (ο Γ.Β.) με συνοδεία πιάνου. Αυτό το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο Γιαννακός – Αλύτης – Βόμβας, «Οι φίλοι μου κι εγώ» (Σμίλη 2013).

Ποιο συμπέρασμα βγαίνει; Προσωπικά, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και στις δύο πηγές -και στον Βόμβα και στον Παπαλεονάρδο και νομίζω πως οι δυο μαρτυρίες τους δεν συγκρούονται αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Βέβαια, αν θέλου��ε να είμαστε αυστηροί, δεν μπορούμε να αποδώσουμε το ποίημα στον Βάρναλη, τουλάχιστον μέχρι να δούμε το χειρόγραφό του, αλλά κατά τη γνώμη μου η ιστορία έχει ως εξής:’

1 Ο Βάρναλης συνθέτει το ποίημα στον μεσοπόλεμο. Για προφανείς λόγους δεν το δημοσιεύει, αλλά το ποίημα κυκλοφορεί χέρι με χέρι, όπως γινόταν κατά κόρον τότε για «άσεμνα» ποιήματα (π.χ. τους Μπερντέδες του Λαπαθιώτη), αντιγράφεται και διαδίδεται σε παρέες λογίων μέχρι που φτάνει και στη Μυτιλήνη.

2 Το ποίημα το αντιγράφει ο Γιαννακός Βόμβας και το κρατάει μαζί με άλλα, στο τεφτεράκι του. Το απαγγέλλει σε βεγγέρες της παρέας του.

3 Ο Βάρναλης το 1974, ίσως ανταποκρινόμενος σε παρακλήσεις της αιγινήτικης παρέας του, δίνει το χειρόγραφο του ποιήματος στον Ν. Ζωγράφο. Οι μικρές διαφορές ανάμεσα στις δύο εκδοχές μπορεί να οφείλονται είτε στο ότι στο μεταξύ ο Βάρναλης ξαναδούλεψε το ποίημα είτε, το πιθανότερο, στο ότι δεν θυμόταν πώς ακριβώς ήταν -μην ξεχνάμε πως είναι 90 χρονών.

4 Ο Παπαλεονάρδος μαθαίνει για το «άσεμνο ποίημα του Βάρναλη» από κουβέντες της οικογένειάς του, και αργότερα του το δείχνουν και το αντιγράφει. Το 1994 το δημοσιεύει στην ιντερνετική λίστα Hellas. Ακολουθούν άλλες αναδημοσιεύσεις.

Δεν βλέπω κανένα κενό σε αυτό το σενάριο, νομίζω ότι κάπως έτσι θα συνέβησαν τα πράγματα. Βέβαια, αν είναι έτσι που τα λέω, το ποίημα παύει να είναι το τελευταίο ή το προτελευταίο του Βάρναλη. Έχει όμως τόσες φορές χαρακτηριστεί έτσι, που φοβάμαι πως αυτή η ψευδεπίγραφη διάκριση θα το συνοδεύει για πάντα.

Έτσι κι αλλιώς όμως, για λόγους τάξεως ας υπάρχει και το σημερινό άρθρο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com