#ευτυχισμένος

[i-cant-feel-a-damn-thingg]

Έχω σταματήσει να μπερδεύω την ευτυχία με την χαρά.

Μπορεί κάποιες στιγμές να νιώθω χαρούμενη, αλλά μέσα μου ξέρω πως ευτυχισμένη δεν είμαι.

[thenewsmag]

O τυχερός δάσκαλος του Μέριλαντ: Πήγε διακοπές και κέρδισε 250.000 δολάρια στο λαχείο

O τυχερός δάσκαλος του Μέριλαντ: Πήγε διακοπές και κέρδισε 250.000 δολάρια στο λαχείο

Ευτυχισμένος και με τις καλύτερες αναμνήσεις ολοκλήρωσε τις καλοκαιρινές του διακοπές ένας 58χρονος δάσκαλος δημοτικού σχολείου στο Μέριλαντ αφού κατά τη διάρκειά τους κέρδισε 250.000 δολάρια στο ξυστό λαχείο. Ο 58χρονος από την κομητεία της Βαλτιμόρης αγόρασε το δελτίο από τη λαχειοφόρο αγορά Maryland Lottery ενώ βρισκόταν σε διακοπές στο Όσεαν Σίτι του Μέριλαντ, σύμφωνα με ανακοίνωση. Ο…

[0cean--soul]

Ευτυχισμένος θάνατος

Θα υπάρχει πάντα μια θάλασσα

που αν την κολυμπήσεις πολύ βαθιά

Χάνεται κάθε επιθυμία να επιστρέψεις

[sillageee]

Τον αγαπάω ακόμα και τον νοιάζομαι πολύ αλλά δεν θα αντέξω να ακούσω πως έχει ξανά φτιάξει τη ζωή του κι είναι ευτυχισμένος χωρίς εμένα.

[psychotiko-epeisodio]

Γεια σου,

Ξέρω πως πέρασε καιρός αλλά...σήμερα πήρα να ευχηθώ για τα γενέθλια σου.Δεν το σήκωσες και είχα ανάγκη να σε ακουσω,οπότε στα γράφω εδώ,σε ένα γράμμα που μαλλον-δεν θα διαβάσεις ποτέ.

Προσποιουμαι πως όλα πάνε καλά αν και η αλήθεια είναι ότι πάνε λίγο καλύτερα.Αλλα όχι καλά.Απλα σε έχω βάλει σε μια γωνιά της καρδιάς μου και κάνω σαν να μην είσαι εκεί.Περνανε οι μέρες και απορώ πως το έκανες τόσο εύκολα.Πως μετά από όσα περάσαμε μαζί,δεν σηκώνεις καν το τηλέφωνο για να σου ευχηθώ.

Σε ευχαριστω παρόλα αυτά που μου υπενθυμίζεις,το ποιος ήσουν στα αλήθεια.Αλλα είναι που κάθε φορά εκπλησσομαι το ίδιο σαν να είναι η πρώτη που μου το δείχνεις.

Δεν μου άξιζε σε καμία περίπτωση τίποτα από όσα πέρασα και συνεχίζω να περνάω για εσένα.Και δεν θυμώνω μαζί σου,θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν σου έχω κρατήσει κακία και που συνεχίζω να πιστεύω πως είσαι ο άνθρωπος που πίστευα για καιρό ότι είσαι.

Ήθελα να σου πω απλά,πως θέλω να είσαι ευτυχισμένος και υγιείς.Να είσαι χαρούμενος ακόμη και αν δεν είμαστε μαζί.Πως μου λείπεις και θέλω να σε δω.Πως οι μέρες μακριά σου περνάνε δύσκολα και τα βράδια ακόμη πιο δύσκολα αλλά είναι εντάξει,γιατί κάναμε κακό ο ένας στον άλλον.

Δεν ήθελα να σου πω τίποτα άλλο.Ολες οι απορίες μου έχουν λυθεί εκτός από μια.Ενιωσες ποτέ στα αλήθεια κάτι για εμένα;Η ήταν όλα μια βολεμενη κατάσταση για εσένα;Αυτό θα ήθελα πολύ να σε ακούσω να μου το απαντάς.Μου το οφείλεις.Μας το οφείλεις.Κριμα που καταστρέψεις μια από τις πιο όμορφες ιστορίες που θα είχα για να διηγούμαι.

[annitagal12]

Εκείνο το βράδυ, την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήθελα να σου πω τόσα πολλά πράγματα, ήθελα τόσο πολύ να σου ανοίξω την καρδιά μου, να μάθεις όλα όσα ένιωσα για εσένα. Αλλά αυτό που μου είπες εκείνο το βράδυ πόνεσε περισσότερο από την λεπίδα , με αποτέλεσμα να μην σου πω τίποτα έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι... Μου λείπεις από δίπλα μου, ήσουν από τους πιο υπέροχους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μου. Ακόμα σε σκέφτομαι και χαμογελάω κάθε φορά που θα μιλήσω για εσένα ... Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένος, μου λείπεις

[mple-selhnhh]

Ευτυχισμένος είναι εκείνος που όταν δίνει δε θυμάται και όταν παίρνει δεν ξεχνά.

-Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

[kwnstantiina]

Καλά(;)

Είμαι καλα πλέον. Βγαίνω έξω,περνάω καλα. Έχω ανθρώπους δίπλα μου που με νοιάζονται και με αγαπούν,και νιώθω το ίδιο και εγώ για αυτούς.

Δεν μου λείπεις πλέον· ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου,για να κοιμάται τα βραδια. Όποτε πάω να σε σκεφτω,η μορφή σου φεύγει γρήγορα από το μυαλό μου. Δεν θέλω να θυμαμαι. Δεν θέλω να σε θυμαμαι.

Δες με. Είμαι καλα μακριά σου. Είμαι καλα χωρίς εσένα. Ζω την ζωή που πάντα ήθελα,χωρίς να σε συμπεριλαμβάνει μέσα,κάτι που Εσυ το επέλεξες. Δεν πειραζει. Όλα με τον χρόνο περνάνε,έτσι θα περασεις και Εσυ.

Εννοείται πως θα ήθελα να ήσουν μέρος και Εσυ αυτής της ζωής,αλλά καταλαβα έπειτα από πονο ότι δεν μπορώ να σε αναγκάσω. Καλύτερα έτσι,εφόσον είμαι χαρούμενη.

Αυτό δεν θα ήθελες για εμένα,εάν με αγαπάς; Να περνάω καλα. Εγώ αυτό τουλάχιστον θέλω από εσένα. Να είσαι καλα και χωρίς εμένα. Να είσαι ευτυχισμένος.

Όταν αγαπάς κάποιον,δεν μπορεί να είσαι εγωιστής.

Μου λείπεις, εννοείται αυτό. Αλλά δεν αντέχω άλλο. Πρέπει να προχωρήσω.

Είσαι πάντα στο μυαλό μου. Πάντα θα τα συγκρίνω όλα με εσένα και θα προσπαθώ να σε εντάξω στην καθημερινότητα μου,έστω και νοητά. Μερικές φορές τα καταφέρνω. Άλλοτε ξεγλιστράς και με ρίχνεις βίαια στην πραγματικότητα.

Δεν πειραζει,όπως και να έχει πάντα θα είσαι κομμάτι μου. Πάντα θα σε κρατάω ζωντανό μέσα μου.

[justforbooks]

Ο Motaz Azaiza, ο Παλαιστίνιος πολεμικός ρεπόρτερ με τους 18 εκατομμύρια followers, εγκαταλείπει τη Λωρίδα της Γάζας

Ο νεαρός αυτοδίδακτος δημοσιογράφος, ο οποίος έχει γίνει διάσημος στο Instagram, πέταξε στο Κατάρ μετά από τρεις και πλέον μήνες κάλυψης του ολέθρου που προκάλεσαν οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί.

Ο Motaz Azaiza είναι ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα στη Γάζα, με τα ορθογώνια γυαλιά του, τα όρθια μαλλιά και τα μαύρα γένεια του. Επί 108 ημέρες, ο 24χρονος Παλαιστίνιος φωτογράφος κατέγραψε τις συμφορές στον θύλακα, κινηματογραφώντας και μεταδίδοντας, με κίνδυνο της ζωής του και σε πραγματικό χρόνο, εικόνες από τις σφαγές, τις αναγκαστικές εκτοπίσεις και την ανθρωπιστική καταστροφή στη στενή λωρίδα γης που ρημάχθηκε από τον βάναυσο πόλεμο που εξαπέλυσε το Ισραήλ ως απάντηση στις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Στις 23 Ιανουαρίου, ωστόσο, ο νεαρός άνδρας με τους περίπου 18,4 εκατομμύρια followers στο Instagram εγκατέλειψε τη Λωρίδα της Γάζας.

"Είναι η τελευταία φορά που με βλέπετε με αυτό το βαρύ γιλέκο που βρωμάει", είπε σε ένα σύντομο βίντεο, εμφανώς συγκινημένος, πριν βγάλει το αλεξίσφαιρο γιλέκο του και αγκαλιάσει τους συναδέλφους του που μένουν πίσω. Στη συνέχεια, ο Motaz Azaiza βιντεοσκόπησε την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο El-Arich της Αιγύπτου για το Κατάρ. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο, ένδειξη του εγκλεισμού στον οποίο υποβάλλονται οι κάτοικοι της Γάζας εδώ και δεκαετίες. "Θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένος;", σημείωσε σε ένα βίντεο που γυρίστηκε πάνω από τα σύννεφα, προδίδοντας την ένοχη συνείδηση των λίγων κατοίκων της Γάζας που επιτρέπεται να εγκαταλείψουν τον θύλακα, νιώθοντας ανακούφιση που επιτέλους είναι ασφαλείς, αλλά και ενοχές που άφησαν τους αγαπημένους τους κάτω από τα πυρά των ισραηλινών βομβαρδισμών.

Ο δημοσιογράφος δεν εξήγησε τους λόγους της αποχώρησής του. Ήδη από τα τέλη Οκτωβρίου του 2023, ορισμένοι από το περιβάλλον του ζήτησαν να μην κοινοποιούνται άλλο τα προσωπικά του στοιχεία από φόβο μήπως στοχοποιηθεί. Διαβεβαίωνε ότι είχε δεχθεί απειλές θανάτου από τον ισραηλινό στρατό. Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων, περίπου 76 Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι και επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης έχουν σκοτωθεί από τις 7 Οκτωβρίου, καθιστώντας τον πόλεμο στη Γάζα τον πιο θανατηφόρο για το επάγγελμα στην πρόσφατη ιστορία. Το Ισραήλ κατηγορείται ότι στοχοποιεί σκόπιμα δημοσιογράφους, αλλά ο στρατός το αρνείται. Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα κατέθεσαν καταγγελία στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στις 22 Δεκεμβρίου, υποστηρίζοντας ότι "ο ισραηλινός στρατός διέπραξε εγκλήματα πολέμου εναντίον επτά Παλαιστινίων ρεπόρτερ".

Ο Motaz Azaiza γεννήθηκε στον προσφυγικό καταυλισμό Deir Al-Balah στο κέντρο της Λωρίδας της Γάζας και είναι πτυχιούχος αγγλικής φιλολογίας του κατεστραμμένου πλέον Πανεπιστημίου Al-Azhar. Εργαζόταν για την UNRWA, την υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Μετά την 7η Οκτωβρίου, δραστηριοποιήθηκε ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος για να ενημερώνει τον κόσμο για τη συνεχιζόμενη σφαγή στον θύλακα, την οποία χαρακτηρίζει "γενοκτονία". Οι δημοσιεύσεις του στα αγγλικά άνοιξαν ένα παράθυρο σε αυτόν τον πόλεμο που τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης  αναγκάστηκαν να καλύψουν από απόσταση, καθώς το ισραηλινό κράτος τους απαγορεύει να εισέλθουν σε παλαιστινιακά εδάφη. Όπως ολόκληρος ο πληθυσμός της Γάζας, πληρώνει βαρύ τίμημα για τους βομβαρδισμούς: λιγότερο από μια εβδομάδα μετά την έναρξη της επίθεσης, στις 12 Οκτωβρίου 2023, ανακοίνωσε ότι "περισσότερα από δεκαπέντε μέλη της οικογένειάς του δολοφονήθηκαν σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή". Στις αρχές Δεκεμβρίου, δημοσίευσε ένα βίντεο που τον έδειχνε να τρέχει με έναν συνάδελφό του, με κομμένη την ανάσα, για να γλιτώσουν από τα πυρά ισραηλινών τανκς προς το μέρος τους.

Οι λογαριασμοί του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναμειγνύουν κλασικές δημοσιογραφικές δημοσιεύσεις, φωτογραφίες ενίοτε πολύ σκληρές  τραυματισμένων παιδιών και εκτοπισμένων ανθρώπων που επιβιώνουν κάτω από φρικτές συνθήκες, αλλά και πιο προσωπικά βίντεο. Για περισσότερους από τρεις μήνες, με μια ήρεμη φωνή που έρχεται σε αντίθεση με το χάος που τον περιβάλλει, ο Motaz Azaiza μοιράζεται τους φόβους του, τα ξεσπάσματα θυμού του για την απάθεια της διεθνούς κοινότητας, αλλά και κάποιες σπάνιες στιγμές ζεστασιάς με τους συναδέλφους του. Στις 14 Οκτωβρίου, βιντεοσκόπησε τον εαυτό του, συγκρατώντας τα δάκρυά του, μέσα σε ένα ασθενοφόρο, κρατώντας στην αγκαλιά του ένα πολύ μικρό νεκρό παιδί. Στις 11 Ιανουαρίου, έγραψε στο Χ: "Θα πρέπει να συνεχίζω να κινηματογραφώ και να καλύπτω όλα αυτά; (...) Ακόμα και αν βγω ζωντανός από αυτό, θα μπορέσω να απολαύσω ψυχικά έστω και μια στιγμή στην υπόλοιπη ζωή μου;

Η φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού παγιδευμένου στα ερείπια του βομβαρδισμένου σπιτιού του στον προσφυγικό καταυλισμό Nusseirat επιλέχθηκε από το περιοδικό Time ως μία από τις δέκα φωτογραφίες του έτους 2023. Ο ίδιος ανακηρύχθηκε άνδρας της χρονιάς από την έκδοση του περιοδικού GQ για τη Μέση Ανατολή. Πριν από αυτόν, μια άλλη "διασημότητα" της Γάζας, η instagrammer Plestia Alaqad, η οποία κάλυψε τους δύο πρώτους μήνες του πολέμου, εγκατέλειψε την παράκτια λωρίδα και πήγε στην Αυστραλία με την οικογένειά της. Όσο για τον Wael Al-Dahdouh, τον ανταποκριτή του Al-Jazeera που έγινε διάσημος από την επιμονή του να καλύπτει τους βομβαρδισμούς, παρά τον τραυματισμό του και την απώλεια της συζύγου του και αρκετών από τα παιδιά του, επέστρεψε και αυτός στο Κατάρ στα μέσα Ιανουαρίου για να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Στο αποχαιρετιστήριο βίντεό του, ο Motaz Azaiza έδωσε μία υπόσχεση: ελπίζει να επιστρέψει σύντομα στη Γάζα, "για να ξαναχτίσει" τη γενέθλια γη του.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[nantoukos]

Σου μίλησα για τον «Χρόνο» ,

ο χρόνος είναι ένα στερεότυπο .

Ο χρόνος χάνετε , λιγοστεύει ή αυξάνετε .

Αν είσαι ερωτευμένος κολλάει σε στιγμές ,

αν πάλι είσαι ευτυχισμένος περνάει γρήγορα .

Στερεότυπο ,

γιατί ποτέ δεν πηγαίνει με την "συνηθισμένη" ροή ,

αλλά επηρεάζετε από τους εξωτερικούς παράγοντες.

[ouranos77]

Είχα ξεχάσει το πρώτο μας μπάνιο με βροχή,

είχα ξεχάσει ποσο όμορφος ήσουν εκείνη την μέρα..

Είχα ξεχάσει το χτυποκάρδι μου όταν με πλησιαζες…

πρώτη φορά

πρώτη φορα που θα με άγγιζες το σώμα μου,

έτσι όπως είναι πραγματικά.

Τα χέρια σου στην μέση μου και τα μάτια σου πάνω μου

Φαινόσουν ευτυχισμένος.

Μα τι είναι ευτυχία ;

Ευτυχία δεν είναι η αγάπη ;

Τι ψάχνουμε τελικά ;

Ψάχνουμε το πνεύμα ή την ύλη ;

Κοιτάμε τυποποιημένες σχέσεις της εποχής μας ή μάτια που λιώνουν για εμάς ;

Έλιωνα εκείνη την μέρα ,

Έλιωνα να κοιταω τα βρεγμένα σου μάτια

Ήσουν…

Ίσως ήσουν ένα πλάσμα όχι από δω

Ίσως ήσουν το πλάσμα μου

Ναι το πλάσμα μου. Αυτή είναι η σωστή έννοια

Ήσουν δικός μου εκείνη την μέρα.

Ήμουν πλήρης

Ήμουν ολόκληρη επιτέλους

Δίχως… δίχως αναπνοή

Την είχες εσυ όλη στα χέρια σου

Κρύωνα αλλα δε με ένοιαζε

Τωρα με νοιάζει, δε θέλω να κρυώνω ,

φοβάμαι

Φοβάμαι να κρυώνω πια , φοβάμαι να σε εμπιστευτώ. Γιατί;

Γιατί μου έκλεψες το καλύτερο συναίσθημα ;

Την ασφάλεια ��ου ένιωθα για σενα.

—-

Ύστερα, άρχισε να βρέχει,

τρόμαξες,

ήθελες να φύγουμε

Εγώ σου είπα ζήσε λίγο τη στιγμή

Τι;

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζ η σ ε λ ι γ ο τ η σ τ ι γ μ η

Που θα την ξανά βρεις;

Το ακριβότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι στιγμές

Το καλύτερο κινητό να πάρεις,

το καλύτερο στυλ να φτιάξεις ,

στο καλύτερο κλαμπ να πας

με τις καλύτερες γκόμενες

Τέτοιες στιγμές είναι χαραγμένες μέσα μας που δε θα τις ξανά ζήσεις,

δε θα είσαι ποτε ξανά 19 σε μια θάλασσα στη βροχή με τον έρωτα σου,

δε θα είσαι ποτε ξανά ο ίδιος,

και το ίδιο άτομο που μιλάς δε θα είναι ποτε ξανά αυτό,

θα είναι κάτι παρόμοιο που του μοιάζει.

Καληνύχτα έρωτα μου.

Θα έγραφα κι αλλα,

αλλα είναι ώρα για ζωή

Καινουρια ζωη,

έναν καινούριο έρωτα

Καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινούριο τέλος

——

Μετά βγήκαμε,

Κρυωνες,

σηκώθηκα έψαξα ότι στεγνό υπήρχε για να το ρίξω πάνω σου

Αντέδρασες, δεν ήθελες,

με τράβηξες

μα εγώ δε σε άκουγα

Το μόνο που ήθελα ήταν να ζεσταθείς

Πάντα έβαζα εσένα μπροστά από εμένα,

όχι από υποχρέωση,

επειδή δίπλα σου δεν υπήρχα,

εξιλεωνόμουν

Υπήρχα μέσα σου, η χαρά μου ήταν να βλέπω το χαμόγελο σου, να βλέπω ότι περνάς καλά.

Τέλος πάντων, έγινα κουβαρακι κι με έβαλες στην αγκαλιά σου, σκεπάστηκαμε μαζί, τότε αρχισε το καλο…

Ήρθε το φαΐ! Χα!

Ακόμα περιμένουμε εκείνη την χαρτοπετσέτα,

εκείνη που ζητήσαμε από το παιδί που μάζευε βιαστικός τις ξαπλώστρες.

Φοβόταν την βροχή ο ανόητος.

Γιατί να φοβάσαι τη βροχή;

——

Ώπα λέγαμε για την καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινουριο τελος

Ναι…

Άδικο

Άδικο να δεχτώ κάποιον άλλον στη ζωή μου ενώ θα μπορούσα να τη φτιάξω μαζί σου,

Άδικο να πάω μαζί του ταξίδια, να μου κάνει έρωτα όλο το βράδυ και το πρωι να ξυπνάμε αγκαλιά

——

Μετά,

όταν το πήραμε απόφαση να φύγουμε,

βρεγμένοι κρυωμενοι και μουδιασμένοι από το κρύο,

γελούσα

Πάντα γελούσα με την βλακεία που μας κουβαλάει.

Ήταν η πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πόσο ξεροκεφαλος ήσουν,

δεν άλλαξες ποτε τα βρεγμένα ενώ είχες στεγνά

Θα μου μείνει άχτι.

Την άλλη μέρα ήμασταν άρρωστοι.

—-

‘…εχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…’

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Ένα τέτοιο ποστ δεν κλείνει με κάτι συγκεκριμένο κλείνει με μια μάχη μεταξύ του εαυτού σου και των αναμνήσεων, μουδιασμένη.

Σαγαπαω κι σήμερα αγάπη μου.

7-10-23

[daimewdis]

Ξημερώνει Δευτέρα, κοίταξα για να σιγουρευτώ αν θα’ ναι Δευτέρα. Όμως έκανα λάθος ξημερώνει Τρίτη. Μην με ρωτάς, δεν ξέρω. Έχω χαθεί αρκετά, χάνομαι γενικά. Και δεν έχει να κάνει με ποια μέρα ξημερώνει, άλλα για όλες τις ημέρες που είναι ίδιες, ίδιες μέρες ίδιες ώρες. Δεν έχω θυμό, ούτε χαρά. Κενό. Έστειλα ηχητικά στον Μπάμπη, πριν λίγο. Πως δεν πάει άλλο. Έπρεπε να ‘χω πάει για εξετάσεις, να με δει η γιατρός μου, μα ως συνήθως αργώ. Κάποτε δεν αργούσα. Μόλις τελείωσα αυτό που γράφω, θα στείλω mail, πότε μπορεί να με δει. Συνεχίζω και καπνίζω πολύ, κάποιες μέρες το’ χα ελαττώσει. Τώρα που το γράφω, δακρύζω, χωρίς κάτι να έγινε, ή ίσως σκέφτομαι την αστάθεια. Και όλα αυτά που με βασανίζουν. Δεν ξέρω πως να είσαι καλά, να είσαι καλά και να το εννοείς, ούτε ξέρω πως να ‘σαι ευτυχισμένος. Και είναι θολές οι μνήμες εκεί που πρέπει να μείνουν, και σβήνουν και αφήνουν όλα τα άλλα που ‘θα πρεπε να ‘χες ξεχάσει. Πήρα μιά ανάσα, διέκοψα λίγο. Πρέπει να ξεκινήσω να προχωρήσω. Το μυαλό μου να’ ναι εκεί, όχι εδώ. Όχι κολλημένο. Δεν με χαρακτηρίζει αυτός, αυτός ο εαυτός. Είναι τόσο αδύνατος, κουρασμένος, τόσο ήρεμος, χωρίς αυτή την ηρεμία που να νιώθει γαλήνια. Τόσο ευάλωτος. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι καλός, ούτε κακός. Ή είμαι όλα τα πρόσωπα μαζί, αναλόγως τι θα πάρεις, πως θα μου φερθείς. Δεν είμαι μόνο ένα. Και ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Και αν δεν καταφέρω να βάλω χρώμα, ας νιώθω στο μαύρο τουλάχιστον ασφαλής.

4:47 ξημερώματα

14/11/23

-Δαιμεώδης

[mpuures-non-verba]

Τι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος/η?

Αυτάρκεια και αγάπη 🖤

[free--writer]

Πολλές φορές ξέχναω

Όχι κάτι συγκεκριμένο

Μερικά πρωινά ξεχνάω πως πινω τον καφέ μου

Άλλες φορές ξέχναω πως λάμπει ο ήλιος και άλλες φορές την γεύση της θάλασσας. Δεν είναι ότι απλά ξεχνάω είναι και το ότι δεν μπορώ να θυμηθώ. Δεν μπορώ να θυμηθώ την δροσιά του Σεπτέμβρη νωρίς το πρωί. Προσπαθώ να θυμηθώ τον ήχο από το ποδήλατο όταν ήμουν μικρός αλλά δεν μπορώ.

Και μετά ξεχνάω και άλλα πράγματα όπως πως ήταν όταν ήμουν ευτυχισμένος, ήμουν ποτέ ; Ξεχνάω πως ακούγεται το όνομα μου στα χείλη των άλλων. Αλλά αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι ξεχνάω το πώς είναι να κλαίω. Πώς να είναι τα δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια μου και να κυλάνε στο μάγουλο. Και κάπως έτσι ξεχνάω να θυμηθώ πως μοιάζω στην πραγματικότητα, ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα, άραγε πως να μοιάζω στους άλλους ; Πώς να είναι η θύμηση μου στο μυαλό τους.

Σήμερα με ξέχασα λιγάκι παραπάνω

Αύριο το ορκίζομαι θα με θυμηθώ.

[psychotiko-epeisodio]

Πονάει τελικά όντως η καρδιά;Η το χρησιμοποιούμε οι άνθρωποι σαν τρόπο του λέγειν,για να περιγράψουμε μια αφόρητη συναισθηματική κατάσταση;

Θα ορκιζομουν πως έχω νιώσει αυτόν τον πονο.Ειναι σαν να την ακούς να ηχεί τόσο δυνατά,που φοβάσαι πως θα σπάσει.Ειναι σαν να την νιώθεις μες το στήθος σου,να προσπαθεί να δραπετεύσει από το σώμα σου για να αναπνεύσει.

Θα έλεγα πως η καρδιά,έχει το δικό της μυαλό,παίρνει τις δικές της αποφάσεις.Ειναι αυτόνομη από το υπόλοιπο σώμα,δίνει της δικές της εντολές.Δεν θα σε ρωτήσει για το πότε θα ντραπεις,πότε θα φοβηθείς,η πότε θα ερωτευτείς,εκείνη θα επιλέξει πότε θα γίνεις ευτυχισμένος.

Με αυτήν την λογική,η καρδιά πονάει.Αυτος ο πόνος μεταφέρεται στο στήθος,η γίνεται κόμπος στον λαιμό και στο στομάχι.

Οι καλλιτέχνες,είναι οι άνθρωποι οι οποίοι βρήκαν τον τρόπο να μεταφέρουν αυτόν τον πόνο στα γραπτά τους,η στους καμβάδες τους.Του δίνουν μελωδία,η τον τραγουδανε.Παντα όμως,η καρδιά τους οδηγεί,έχει το πάνω χέρι σε ολόκληρη τους την ζωή.

Δεν ξέρω αν αυτό είναι προς όφελος τους η όχι.Ξερω μόνο από εμπειρία,ότι έχουν λιγότερα απωθημένα από τους υπόλοιπους,ζουν χωρίς πρέπει στο μυαλό τους και φοβούνται λιγότερο.

Και αν δεν είναι αυτό ελευθερία,τότε τι είναι;

[synais8hmatika-nekros]

«Ο πιο ευτυχισμένος -είτε βασιλιάς είτε χωριάτης- είναι αυτός που βρίσκει γαλήνη στο σπίτι του»

Johann Wolfgang von Goethe