#κόπος

[romios-gr]

Η σημασία του σταυρού μας - Γέροντα Παναή του εκ Λύσης Ὁ ἐρχομός μας εἰς τόν κόσμον, εἰς τήν ζωήν, αὐτός εἶναι, νά πειρασθοῦμεν, νά δοκιμαστοῦμεν καί νά ὑποφέρουμεν, μέ ὑπομονήν. Δέν ἔχει τόπον ἀπείρακτον, οὔτε πλάσμα ἀμέτοχον Σταυροῦ. Εἶπε ὁ Χριστός· «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι». Γι’ αὐτό, ἐάν θέλουμεν νά Τόν ἀκολουθήσου... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-simasia-toy-stayroy-mas-geronta-panai-toy-ek-lysis/

[h-xwra-twn-grammatwn]

Χαμένη Ελπίδα

Ελπίδα είναι οι δύο αχτίδες ηλίου ανάμεσα απ' τά μαύρα σύννεφα

Το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή

Η ήρεμη παλίρροια μετά τη τρικυμία

Ελπίδα είναι να ξυπνάω δίπλα σου όταν όλα είναι μαύρα

Η διέξοδος μου στο τιμόνι ενώ η πινακίδα στο δρόμο μόνο για αδιέξοδο με προειδοποιεί

Το χτυπημένο σκυλί που θα σε εμπιστευτεί για λίγη τροφή

Το γέλιο ενός παιδιού που πίσω απ' τή μάσκα μόνο κλάμα ξέρει να κρύβει

Η αγκαλιά από ένα άτομο στο φάσμα που μόνο συναίσθημα λένε του λείπει

Ελπίδα είναι οι πλέον μηδενικοί καρκινικοί δείκτες στις εξετάσεις της μαμάς μου

Η προαγωγή ενός πατέρα στη χαμηλή κοινωνική μας τάξη

Το ψευτορεπο που θα κλέψω για να δω ένα φίλο αντί να ξεκουραστώ

Και ένα ταληρο που θα βρω χορεύοντας μεθυσμενη στο δρόμο

Ελπίδα είναι να ανταμείβεται ο κόπος σου

Ίσως όχι αμέσως, μα υπομονή και η δόξα θα ρθει

Έστω λίγη και φτωχή, έστω μικρή και διακριτική

Ελπίδα είσαι εσύ, εκείνη και εκείνος, ίσως και γω

Ελπίδα είναι η ψυχή που παραμένει ελεύθερη με τόσα δέσμια γύρω της

[kwnstantiina]

Μπέρδεμα

Τελικά,όσο και να προσπαθείς να κρατήσεις έναν ανθρωπο στην ζωή σου,εάν ο ίδιος δεν θέλει και δεν ενδιαφέρεται να παραμείνει,τότε είναι άδικος κόπος.

Σε αγαπω με όλη μου την καρδιά,αλλά πλέον δεν μπορώ να είμαι εκεί για εσένα. Δεν μπορώ να σου υπενθυμίζω συνεχώς,πως είμαι εδώ,χωρίς Εσυ να δίνεις καμία σημασία. Όταν αγαπάς κάποιον,θυσιάζεις τα πάντα,όμως όταν θυσιάσεις και τον εαυτό σου,τότε παύει αυτομάτως να υπάρχει αγαπη.

Προσπάθησα παρά πολύ να σου δείξω πως ότι και να γίνει εγώ δεν πρόκειται να φύγω από δίπλα σου. Ανέχθηκα αισχρές και ακραίες συμπεριφορές,παρόλα αυτά,ήμουν βράχος. Εσυ όμως,αντί να τα κατανοήσεις όλα αυτά,βάλθηκες να με σπάσεις· και μάντεψε…τα κατάφερες.

Φευγω. Όχι γιατί το θέλησα εγώ,αλλά γιατί δεν μπορώ να είμαι άλλο ο συγγραφέας σε αυτό το παραμύθι. Η ιστορία δεν γράφεται από μόνη της,χρειάζεται γεγονότα. Σε αυτή την περίπτωση υπήρχε μόνο το παραμύθι, το οποίο μου πούλαγες και εγώ αγόραζα ξανά και ξανά.

Με μειώνεις τόσο πολύ με την συμπεριφορά σου,που δεν θίγομαι πλέον εγώ,αλλά μόνο τα συναισθήματα μου για εσένα.

Δεν μπορεί να υπάρξει αυτόβουλα η αγαπη εάν κάποιος δεν την πυροδοτεί. Η φλόγα δεν μπορεί να καίει συνεχώς εάν κάποιος δεν την προσέχει. Έτσι και με εμένα. Κράτησα την φλόγα,μέχρι που τελικά έκαψε μόνο εμένα.

Όταν σε έναν ανθρωπο έχεις προσφέρει τα πάντα,το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να τα εκτιμήσει. Εσυ ούτε για αυτό δεν ήσουν ικανός.

Δεν μετανιώνω για τίποτα. Αντιθέτως.είμαι ευγνώμων που ολα αυτά τα έμαθα από εσένα,από έναν ανθρωπο που αισθανόμουν ως άλλο ολόκληρο.

Πρέπει να μάθω να ζω χωρίς εσένα,χωρίς τις ιδέες που έπλαθα για εμάς,χωρις το στήριγμα και την κατανόηση που έπαιρνα από εσένα.

Ίσως ήρθε η ώρα να προχωρήσω,να τα αφήσω ολα πίσω μου. Να δω πραγματικά πως είναι να δημιουργείς μια σχέση που ο άλλος σε σέβεται και που υπάρχει αμοιβαία αγαπη.

Χρειαζομαι να ενταχθώ και εγώ κάπου, όπου δεν θα παρακαλάω για σημασία και αγαπη,αλλά θα μου την δίνουν απλόχερα.

Σε ευχαριστώ για όλα. Θα συνεχισω να σε αγαπαω και να σε νοιάζομαι αλλά μόνο στην δική μου πραγματικότητα,καθώς Εσυ έχεις βρει πιο αντάξια άτομα για αυτούς τους ρόλους.

Ελπίζω κάποια στιγμή,να ωριμάσουμε και οι δυο εξίσου και να συναντηθούμε ξανά. Ίσως αυτή θα είναι η ώρα να συζητήσουμε και να ανοιχτούμε ο ένας στον άλλον ειλικρινά και ολοκληρωτικά. Αλλά ποιος εν τελεί μπορεί να γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Αυτή είναι η μοναδική ελπίδα που έχω πλέον μέσα μου…

[xamenotalento]

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΕΒΕΙ Ο ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ;

Στον Κώστα Κουτσουρέλη

Γρίφο μεγάλο κληθήκαν οι ποιητές να λύσουν,

π’ ούτε ένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να λύσει.

Αν αποτύχουν, θα ’πρεπε για πάντα να σιωπήσουν

προτού το μέγα ερώτημα την σκέψη τους διαλύσει.

«Γιατί να κλέβει ο Βλαβιανός;» Ιδού η απορία!

Τι τον ωθεί στην πράξη αυτή; Τόσος μεγάλος κόπος

για να γραφτεί με γράμματα χρυσά στην Ιστορία

ουδόλως – φευ! – σαν ποιητής αλλά ως λογοκλόπος;

Εκεί, προς το δημοτικό, ξύλο πολύ είχε φάει

απ’ τον μπαμπούλα δάσκαλο, απ’ τα παιδιά στην μπάλα;

Στα νιάτα του χυλόπιτες; Να δοξαστεί ζητάει

κλέβοντας, όπως του ’κλεψαν κι οι άλλοι όλα τ’ άλλα;

Γιατί να κλέβει ο Βλαβιανός, αφού τον ξεφωνίζουν

οι πάντες; Ή μην τάχατες αυτό ήθελε – οϊμένα:

οι πάντες τα βιβλία του πάντα να ξεφυλλίζουν

μετά δεούσης προσοχής να βρούνε τα κλεμμένα;

Γιατί να κλέβει ο Βλαβιανός; Ο Κώστας Κουτσουρέλης

στον «Φάκελο Λογοκλοπή», του Νέου Πλανοδίου,

την τρίχα σου σαν κάγκελο σηκώνει, θες δεν θέλεις –

βρίσκει περσότερες κλεψιές κι απ’ του Βατοπεδίου!

Γιατί να κλέβει ο Βλαβιανός; Για πλάκα να γκουγκλάρεις

έναν και μόνον στίχο του, παίζει να είν’ κλεμμένος!

Γιατί να κλέβει ο Βλαβιανός; Το επώνυμό του αν πάρεις,

θα βρεις μια βλάβη! Πιθανόν να είναι και βλαμμένος;

Μπα! Ποιος βλαμμένος έδρεψε αμέτρητα βραβεία

για όλα όσα έκλεψε κι εκείνα που θα κλέψει;

Ποιος την δημοσιότητα την έκανε συμβία

τόσο, που ίσως το Νομπέλ κι εκείνο να το δρέψει;

Μα, ναι! Βλαμμέν’ είμαστε εμείς, που γράφουμε δικά μας

ποιήματα! Το σκέφτομαι πρώτη φορά μου, μάλλον:

αντί να σμπαραλιάζουμε για στίχους τα μυαλά μας,

δεν θα ’ταν προτιμότερο να κλέβαμε των άλλων;

«Μα, Βλαβιανοί να γίνουμε;» θα με ρωτήσει κάποιος.

«Η Ιδέα της ποιήσεως ιερή κι όχι χυδαία!»

θα πει ένας άλλος, ηθικός – απ’ όλους ο πιο σάπιος.

Να κλέψουμε τον Βλαβιανό, ρε μάγκες, είν’ η ιδέα!

«Κι αν κλέβοντας τον Βλαβιανό, κλέψουμε κάποιον άλλο

που έκλεψε ο Βλαβιανός, δεν θα ’ναι αδικία;»

Ω, δεν το είχα αυτό σκεφτεί! Άσ’ το να πάει στο διάλο –

δεν κλέβεται ο Βλαβιανός, αυτή ’ν’ η μαλακία!

[lilathanasiou]

Γνώρισα κάποιον που σου μοιάζει

Θυμάσαι που σου έλεγα για εκείνον που σου μοιάζει; 

Ήταν καλός. Ήταν εντάξει.  Ήθελε να με μάθει , λίγο. 

Δεν ήθελε να εμβαθύνει.  Ήταν καλός , για λίγο. 

Σου έμοιαζε εκπληκτικά! Αλήθεια! Είχε μέχρι και το περπάτημα σου! 

Όμως, δεν είχε τα μαλλιά σου.  Ούτε τα δάχτυλα σου. 

Και τα μάτια του, δεν ήταν τα δικά σου. 

Όμως, ήταν ό,τι πιο κοντινό είχα σε ‘σένα. 

Καλός, για λίγο. 

Όμως, δεν ήθελε να έρθει να δει το σπίτι μου . Γιατί να μην θέλει? Τον προσκάλεσα. 

Ίσως ήταν κάτι παραπάνω από το λίγο; Παραβίασα κάποιο νοητό όριο του λιγοστού άθελά μου; 

Καλύτερα, θα μου πεις. Καλύτερα που δεν ήρθε. 

Τώρα δε θα χρειαστεί να του εξηγήσω για τους δίσκους σου που είναι ακόμα απλωμένοι στο τραπέζι . 

Τώρα δε θα χρειαστεί να βρω τρόπο για να τον αποτρέψω από το να καθίσει σ’εκείνη τη γωνιά του καναπέ .

Τώρα δε θα χρειαστεί να κρύψω  το ένα από τα τέσσερα μαξιλάρια στο κρεβάτι μου. 

Δε θα χρειαστεί να πετάξω την κίτρινη οδοντόβουρτσα.

Δε θα χρειαστεί να αλλάξω τις φωτογραφίες στις κορνίζες. 

Ούτε να μιλήσω για εκείνα τα πόστερ ταινιών που έχω στο σαλόνι, ταινίες που δεν είδα ποτέ. 

Ούτε να πετάξω εκείνη τη γόπα απ’το τσιγάρο σου που έχω αφήσει στο τασάκι εδώ και τόσους μήνες. 

Ή για εκείνο το μπουκάλι τζιν που έχω πάνω στο τραπέζι ανοιχτό,  ενώ δε πίνω τζιν. 

Δε θα χρειαστεί να να βρω δικαιολογία για να μην μείνει τη νύχτα. 

Καλύτερα.  Όλα γίνονται για καλό. 

Τίποτα δε θα χρειαστεί, κανένας κόπος. 

Ευκολία.  Η γνώριμη ευκολία της μοναξιάς. 

Κλειστό το σπίτι.  Το κλειδί στη πόρτα. 

Ασφαλείς κι εγώ κι αυτός.  Ασφαλείς και μόνοι. 

Κι εκείνο το καρδιοχτύπι τελικά, 

Αχρείαστ�� ήταν. 

[alalumin]

Ίσως μπω στον κόπο να φτιάξω μια καινούργια πλειλιστ και απλά να βάλω ΟΛΑ τα τραγούδια από την ορίτζιναλ στο αντίγραφο. Ίσως αυτή τη φορά το σποτιφαι να μην την σπάσει και να με αφήσει να την στέλνω σε κόσμο... Θα είσαι ο πρώτος που θα το μάθει όταν το κάνω όντως.

Κουλ ευχαριστώ! Ελπίζω να μην είναι μεγάλος κόπος. Και βεβαίως ελπίζω να λειτουργήσει

[sugaroto]

Ζαξαρωτό γιατί το κάναμε αυτό στους εαυτούς μας; (αναλάβαμε τα greek sexyperson polls 😔) Έχει πλάκα αλλά γουάου είναι αρκετός κόπος τελικά

Ναι😭😭

Στην αρχή φαίνεται easy peasy haha polls και μετά συνειδητοποίεις ότι πρπ να βρεις φώτο για όλους κ να γράψεις πληροφορίες και να το κάνεις ξανά και ξανά μέχρι να μείνει ενας και ναι-

Τουλάχιστον καταλαβαίνουμε ο ένας τον πόνο του άλλου 😭😂

[pragmatikotitagr]

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος και η διαδρομή του προς την επιχειρηματική κορυφή

Ο Έλληνας επιχειρηματίας, Ευάγγελος Μυτιληναίος, που σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 70, παρά την τεράστια περιουσία του, επιλέγει να διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ. Ακόμα και όταν πρόσφατα έγινε επίτιμο μέλος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, υπογράμμισε με σεμνότητα ότι: «Βραβεύομαι, ενώ θεωρώ ότι κάνω το καθήκον μου».

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Ευάγγελου Μυτιληναίου είναι το επιχειρηματικό πνεύμα που τον διακρίνει και τον έχει οδηγήσει στην κορυφή. Αυτό το πνεύμα φαίνεται να το έχει «κληρονομήσει» από την οικογένειά του.

Για την πορεία της Mytilineos, ο ίδιος δήλωσε σε πρόσφατη εκδήλωση: “Η εταιρεία μας είναι πρωτοπόρος και εξελίσσεται συνεχώς, έχοντας γίνει κορυφαίος παίκτης στον τομέα της ενέργειας. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Απαιτήθηκαν κόπος και θυσίες. Η δραστηριότητα του Ομίλου συνεισέφερε το 2023 το 3% του ΑΕΠ και το 2024 θα φτάσει το 4%”.

Σήμερα, η MYTILINEOS-Energy & Metals, στην οποία ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, αποτελεί μία από τις κορυφαίες βιομηχανικές και ενεργειακές εταιρείες της Ελλάδας. Με περισσότερους από 5.442 άμεσους και έμμεσους εργαζόμενους και ισχυρή παρουσία και στις πέντε ηπείρους, η εταιρεία έχει ενοποιημένο κύκλο εργασιών €6.306 εκατ. έναντι €2.664 εκατ. το 2021, σημειώνοντας αύξηση 137% και EBITDA €823 εκατ. έναντι €359 εκατ. το 2021.

Πηγή άρθρου: ​Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος και η διαδρομή του προς την επιχειρηματική κορυφή

[reedreadsgreek]

1 Corinthians 3:7–9

7 ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων ἀλλʼ ὁ αὐξάνων θεός. 8 ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν, ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον· 9 θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί, θεοῦ γεώργιον, θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. 

My translation: 

7 so that neither the one planting is anything nor the one giving a drink but the one causing growth, God. 8 Both the one planting and the one giving a drink are one, and each will receive his own wages according to his own trouble; 9 for we are coworkers of God, a field of God, a building of God you are. 

Notes:

3:7 

ὥστε indicates result: “so that”; when introducing an independent clause: “Therefore”, “So then” (NASB, HCSB), “So” (NRSV, NIV, NET). 

The οὔτε ... οὔτε construction is “neither ... nor”. 

The articular present participle ὁ φυτεύων (from φυτεύω “I plant”; see note on v. 6) is substantival and the subject of the present ἐστίν (from εἰμί). The neuter indefinite pronoun τι is the predicate nominative (“Neither the one who plants is anything ...”). 

The articular present participle ὁ ποτίζων (from ποτίζω “I give a drink”; see note on v. 2; here, “I water”) is also substantival and the subject of an implied ἐστίν τι. 

ICC: ‘The strongly adversative ἀλλά implies the opposite of what has just been stated; “but God who giveth the increase is everything.”’

The articular present participle ὁ αὐξάνων (from αὐξάνω “I [cause to] grow”) could be substantival and standing in apposition to θεός (“but the One who causes growth: God”; so Fee) or attributive with θεός (“but God who causes growth”; sim. most translations). 

3:8 

δὲ is transitional (NASB, HCSB; omitted in most other translations). 

The substantival present participles ὁ φυτεύων (from φυτεύω “I plant”; see note on v. 6) and ὁ ποτίζων (from ποτίζω “I give a drink”; see note on v. 2; here, “I water”) are the compound subject of the present εἰσιν (from εἰμί) and the numeral ἕν is the predicate nominative. The neuter numeral (lit. “one thing”) reflects the function of the sower and waterer rather than their persons (cf. v. 5); NIV, HCSB: “have one purpose”; NIGTC: “are one in the work.” 

Inasmuch as the following clause corrects a possible misunderstanding of the previous, δὲ is adversative (“but”, NASB, NET). ‘In reference to the work God’s ministers are but one. But in reference to their own individual action they are distinct’ (CGT). 

ἕκαστος is substantival and the subject of the future λήμψεται (from λαμβάνω; dep. in the fut.).

τὸν ... μισθὸν, modified by attributive ἴδιον (“his own wages/reward”) is the direct object of the verb. NIGTC: ‘The image of pay or reward serves primarily to intensify the point that Paul and Apollos are responsible to God, their employer, for judgments about their success or failure, not the community. In this sense the μισθός becomes an indication of worth.’ 

ὁ κόπος (18x) is, “work, labor, toil” (BDAG), from κοπιάω “I toil, grow weary”. ἴδιον is attributive with τὸν ... κόπον. The prepositional phrase κατὰ τὸν ἴδιον κόπον modifies λαμβάνω above. 

3:9 

γάρ could be explanatory or causal (Fee). ICC says that γάρ refers back only to the first clause of verse 8, while Fee suggests that it points to the whole argument of verse 8. 

The adjective συνεργός (13x), from σύν + τό ἔργον, is “fellow-worker” (cf. συνεργέω, 5x, “I work together”). συνεργοί is substantival and the predicate nominative of the present ἐσμεν (from εἰμί). The genitive θεοῦ could reflect the συν- prefix (“co-workers with God”; so CGT), which ICC says is ‘the more simple and natural translation’; human workers do indeed cooperate with God. However, context is decisive in taking the prefix to reflect Paul and Apollos working with each other, not with God (so Gardner, Fee, NIGTC). Thus the genitive would be possessive (“God’s servants, working together”, NRSV; “coworkers belonging to God”, NET), which would match with the genitives found below, or objective (“co-workers in God’s service”, NIV). NASB’s “God’s fellow workers” and HCSB’s “God’s coworkers”, while they could technically reflect a possessive genitive, seem to communicate the former understanding.

The hapax legomenon τό γεώργιον is, “field”, as on a farm, from ὁ γεωργός (19x) “farmer”. The anacoluthon (lack of a conjunction) makes it grammatically ambiguous whether γεώργιον goes with ἐσμεν above or ἐστε below; context indicates the latter. The genitive θεοῦ is possessive.  ἡ οἰκοδομή (18x) is, “building”, from οἰκοδομέω “I build”, itself from οἶκος + δέμω “I build” (not in NT). οἰκοδομή is the second predicate nominative of the present ἐστε (from εἰμί). For the genitive θεοῦ, see above. Both nouns are best taken as subjective, referring more to the associated process than the concrete noun (“tillage ... building process”, ICC).

[me8usmenhh]

Ας το τζάμπα κόπος το μόνο που ήθελα ήταν να βγουμε

den thes gt tha se skotwsw

[roomsbyadverbzine]

λιτανεία ενάντια στο ρομπότ, πριν τη τζιχάντ [0x770]

γράφει ο Γιώργος Μελίτος | στέλνουμε mail για να μην χάνεις τίποτα, εδώ

Δεν μπορώ ν’ αγαπήσω καμία μορφή ύπαρξης που σκέφτεται χωρίς να νιώθει. Ξέρω ότι κάποτε ο διαχωρισμός ήταν εύκολος, αλλά άνθρωπος και ρομπότ πια είναι ένα. Δυσκολεύομαι λοιπόν και με τον άνθρωπο. Και όχι, δεν υπάρχει διαφορά ουσίας ανάμεσα σε τσιπάκι εμφυτευμένο στον εγκέφαλο και τσιπάκι που ελέγχω με τον δεξί αντίχειρα μου. Υπάρχει μόνο διαφορά χρόνου και εργαλείου διεπαφής.

Όταν τα πράγματα είναι αμιγώς ανθρώπινα, φαίνεται. Υπάρχει ιδρώτας και ασυνεννοησία και στιγμιότυπα βαθιάς αλληλοκατανόησης, από εκείνα που θα πάρει ελάχιστο χρόνο να τα νιώσεις αν σου τύχουν, αλλά δεν φτάνουν δέκα ζωές να τα εξηγήσεις με λόγια. Μα πριν προλάβεις να ζήσεις κάτι, θα ζήσεις κάτι επόμενο και διαφορετικό, κι αυτό ένα ρομπότ δεν μπορεί πραγματικά να το αντιληφθεί.

Όταν ζούνε μόνα τους τα ρομπότ, είναι εύκολο να διακρίνεις πως βαδίζεις σε νεκρό τόπο. Μποτάκια ποστάρουν ετοιματζήδικα μιμς, φτιαγμένα από μηχανές λογοκλοπής περιεχομένου, έπειτα άλλα μποτάκια σχολιάζουν κάτι (άσχετο) και απαντάνε κάτι που ο ιστορικός τέχνης του μέλλοντος θα αναγνωρίσει ως “πρώιμο δείγμα” κάποιου κινήματος. Μα τα ρομπότ θα λήξουν άδοξα, γιατί την ίδια στιγμή που θα ζωντανέψουν, πιστοί στις παραδόσεις μας, θα τα σκοτώσουμε με τους πλέον ευφάνταστους τρόπους.

Για την ώρα, μου έτυχε το επικίνδυνο ενδιάμεσο. Τα ρομπότ ημιζούν ανάμεσα σ’ εμένα και τους υπόλοιπους ζωντανούς. Μερικοί από αυτούς μ’ ενδιαφέρουν, μα ο αλγόριθμος δεν θα με αφήσει ποτέ να σταθώ δίπλα τους. Πρέπει αναγκαστικά ή να πάω εκεί που βρίσκονται, ή να τους θυμηθώ χωρίς να μου τους θυμίσει ένα ρομπότ. Πρέπει να πω την προσευχή μου και να μπω στο προφίλ τους σε κάποια πλατφόρμα. Αν είναι καλλιτέχνες, πρέπει να θυμηθώ να μπαίνω τακτικά -μια φορά τον χρόνο- εκεί. 

Να ακούω τις μουσικές τους, να βλέπω τα βιντεάκια τους, να διαβάζω τα κείμενα που γράφουν και να παρατηρώ πώς αλλάζουνε κι αυτοί με τη σειρά τους όπως όλοι. Αποκομμένοι από κάθε άλλον απολύτως ζωντανό, διεφθαρμένοι κι οι ίδιοι απ’ το ρομπότ τους, ελπίζω να πιστεύουν ό,τι κι εγώ: πως δεν είναι μόνοι. Ξέρω ότι η ψήφος της ακρόασης, της θέασης, ή της ανάγνωσης μου είναι μόνο άλλη μία. Τόση όση κι ενός ρομπότ κι εξίσου φθηνή. Δεν δίνω περισσότερες θεάσεις σ’ ένα βιντεάκι. Μόνο μία. Το ρομπότ, μέσω αέναης μίτωσης, δίνει χιλιάδες. 

Αλλά η υπεροπλία του πλήθους των ρομπότ δεν με πτοεί. Κάποτε θα μας ξεχωρίσουν. Κάποτε θα μετρήσει εκείνη η οργανική κοινοποίηση που στάθηκε ενάντια σ’ ένα ποτάμι μηχανών διαφήμισης. Κάποτε αυτό που έχει σημασία θα έχει αξία, κι όχι το αντίστροφο. Μέχρι τότε, οφείλω να πιστεύω και να εμπιστεύομαι πως κι άλλοι μοιράζονται την πίστη μου. Πριν τη τζιχάντ, οφείλω πρώτα την προσευχή. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την συνύπαρξη μου με το ανδροειδές οικοσύστημα. Σίγουρα, ο κόπος αυτός σήμερα φαντάζει πεταμένος, ανόητος και ασήμαντος. Το δίχως άλλο, κάθε μας προσπάθεια είναι μάταιη.

Εκτός κι αν νικήσουμε. 

*Ο Γιώργος Μελίτος γράφει διηγηματάκια και παίζει μουσική. Έχει εργαστεί σαν μηχανικός στην Ξάνθη και την Αθήνα. Έχει κάνει κι ένα μικρό μυθιστόρημα, το “ΧΡΑΚ!”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άνω Τελεία.

φωτογράφιση: Φανή Τρανού | εμφάνιση: Στέλλα Παραστατίδου, Χρήστος Βογιατζής | graphic design: Στράτος Πολίτης | a&r: Κωνσταντίνος Καραΐσκος

[romios-gr]

https://youtu.be/mgARUjXUTyQ?si=9xFCTSHJv_ZmefiH Μοναχοί στην έρημο συνδεδεμένοι αδιάκοπα στο διαδίκτυο! Μοναχισμός και διαδίκτυο (Βίντεο). Μοναχοί ως φως ανθρώπων και μοναχοί αμόναχοι... Πηγή:vimaorthodoxias Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/monachoi-stin-erimo-syndedemenoi-adiakopa-sto-diadiktyo/

[stmol]

Το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο – Διδακτική Ιστορία

Ο δρόμος της ζωής είναι δύσκολος. Γνωρίζουμε ότι για να κατακτήσεις κάτι αληθινό χρειάζεται κόπος κι ακόμα και θυσίες. Τι είναι όμως αυτό που αξίζει περισσότερο στη ζωή; Τι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που αναζητά ο Θεός από κάθε άνθρωπο; Το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο Μία μέρα ο Θεός φώναξε έναν από τους αγγέλους του και του ανέθεσε μία αποστολή:  να κατέβει στη γη να βρει το πιο πολύτιμο…

[positivepsychology]

Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δίκιο ή άδικο, λογικές ή εντελώς παράλογες σκέψεις• το σημαντικό καθώς τους ακούμε είναι να μην ακυρώσουμε τα συναισθήματά τους. Το να δεχτούμε τα συναισθήματά τους ακριβώς όπως είναι, χωρίς καμία προσπάθεια εκλογίκευσης, δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης. Και από τη στιγμή που δημιουργήσουμε αυτή τη σχέση αποδοχής και εμπιστοσύνης, μπορούμε με αργά και προσεκτικά βήματα να καταδείξουμε το παράλογο των σκέψεων. Ποτέ όμως δεν πρέπει να προσπαθήσουμε το ανάποδο, να διορθώσουμε ή να επικρίνουμε τα συναισθήματα, γιατί εκτός του ότι θα είναι μάταιος κόπος, θα καταστρέψει το εγκάρδιο κλίμα που είναι απαραίτητο για να γίνει μια παραγωγική συζήτηση.

Κείμενο: Γιώργος Θανάσης Εικόνα: Alireza Karimi Moghaddam

[allaneagr]

Ευάγγελος Μυτιληναίος: Ο επιχειρηματίας με το χαμηλό προφίλ που κατέκτησε το χώρο του επιχειρείν

H παρουσία και η ηγετική μορφή του Ευάγγελου Μυτιληναίου είναι ζωτικής σημασίας για τον Όμιλο Mytilineos, αφού κατάφερε να τον μετατρέψει από μία οικογενειακή επιχείρηση σε έναν πλήρως διεθνοποιημένο όμιλο με παρουσία σε 40 χώρες.

Ο επιχειρηματίας αυτός, ένας Έλληνας επιχειρηματίας που συμπληρώνει σύντομα τα 70, παρά την τεράστια περιουσία του, διακρίνεται για το χαμηλό προφίλ που διατηρεί. Ακόμα και όταν τιμήθηκε ως επίτιμο μέλος ενός εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου, εξέφρασε με σεμνότητα την ευγνωμοσύνη του λέγοντας πως απλά κάνει το καθήκον του. Όπως σχολίασε ο ίδιος, ιδιαίτερα συγκινημένος: “Απαιτήθηκαν κόπος και θυσίες. Η δραστηριότητα του Ομίλου συνεισέφερε το 2023 το 3% του ΑΕΠ και το 2024 θα φτάσει το 4%”.

Ένα κεντρικό στοιχείο της πορείας του κ. Μυτιληναίου είναι το επιχειρηματικό του DNA, το οποίο τον διακρίνει και το οποίο τον έχει βοηθήσει να φθάσει στην κορυφή. Σήμερα, η εταιρεία του επιχειρηματία αποτελεί έναν από τους κορυφαίους παίκτες στην ενεργειακή και βιομηχανική σκηνή της Ελλάδας, με έναν ενοποιημένο κύκλο εργασιών που έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.

Πηγή άρθρου: Ευάγγελος Μυτιληναίος: Ο επιχειρηματίας με το χαμηλό προφίλ που κατέκτησε το χώρο του επιχειρείν

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Δεν έχει ο Κύρτσος πιθανότητες εκλογής στην επόμενη ευρωβουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ

Τσάμπα θα πάει ο κόπος του Γιώργου Κύρτσου να καθυβρίζει σχεδόν καθημερινά την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Όσο και να προσπαθήσει δεν πρόκειται να επενεκλεγεί ευρωβουλευτής. Σε δημοσκοπήσεις που έχουν διενεργηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σε όλες τελευταίος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τους άλλους, άρα δεν υπάρχει καμία πιθανότητα όσο και να τον βοηθήσει ο Κασσελάκης, να εκλεγεί. Οι ψηφοφόροι…