#μεθύσι

[apopeira-epafhs]

Τόσο νερό που ρίξαμε στο κρασί μας, κοντέψαμε να ξεχάσουμε τι πάει να πει μεθύσι.

[athhenaa]

Φεβρουάριος, 2023

Θυμάσαι πως ξεκίνησε το μεταξύ μας;

Με λίγα βλέμματα. Έναν αγώνα που κάπως τυχαία κάτσαμε μαζί για να τον δούμε και ένα σάββατο βράδυ σε ένα μαγαζί. Καθόσουν τόσο ήρεμος κρατώντας ένα τσιγάρο όπως κάνεις πάντα. Ήξερα πως δεν έπρεπε, μα σου έπιασα την κουβέντα. Σε ρώτησα με λιγοστή αυτοπεποίθηση που ήσουν χαμένος όλη τη βδομάδα, κι αντί να μου απαντήσεις με τράβηξες απ’ τη μέση και με ρώτησες αν μου ‘λειψες. Και ειρωνικά σου απάντησα πολύ. Είχα στηριχτεί στο τραπέζι σου για να πιω το ποτό μου ώσπου με τράβηξες για να χορέψουμε. Θα έλεγα πως τότε ξεκίνησαν όλα αλλά είναι ψέματα. Απλά τότε ήταν μια αφορμή να στηριχτώ. Γιατί ήταν αυτό το δυνατό σου μα συνάμα ειρωνικό βλέμμα. Η ελάχιστη απόσταση μεταξύ μας. Ήξερα πόσο λάθος ήταν, και τότε σε απομάκρυνα με δυσκολία. Κι εσύ πηγές να φύγεις μα τελευταία στιγμή σε κράτησα. Γιατί; Δεν ξέρω γιατί. Μετά σε είδα αγκαλιά με άλλη και έπεισα τον εαυτό μου πως δεν με ένοιαζε.

Μετά από αυτή τη νύχτα όλα έγιναν πιο έντονα. Τόσες επίμονες ματιές και τόσα δήθεν τυχαία αγγίγματα. Να μου ‘χεις πάρει το μυαλό και να μην ξέρω γιατί, να προσπαθώ να ξεφύγω.

Βρεθήκαμε ξανά έξω, σε κοινή παρέα. Πλέον ελεύθερη, να κάνω ο,τι ήθελα σε κοίταγα έντονα. Έκανα τα πάνδεινα για να σου τραβήξω έστω και λίγο την προσοχή μα εσύ, ξαφνικά, σταμάτησες να μου δίνεις σημασία. Και πίστεψα πως το να σε κάνω κάπως να ζηλέψεις ήταν λύση. Ήμουν στα χέρια κάποιου άλλου, μα αυτός δεν ήσουν εσύ. Και συνέχισα. Συνέχισα να προσπαθώ να με πείσω πως δεν είσαι αυτός που μου έχει κάνει άνω κάτω τη ζωή και έστρεψα τα συναισθήματα μου σε εκείνον. Σε κάποιον που δεν άξιζε ούτε λίγο την θέση που τον έβαλα εξαιτίας σου.

Στην τελική καταλήξαμε ξανά στο ίδιο μπαρ, σε ένα παραδίπλα τραπέζι. Καθόλου νηφάλια, με τα χέρια σου στη μέση μου και το κεφάλι μου στηριγμένο στον ώμο σου. Έπινα για να ξεχάσω ότι είσαι εκεί δίπλα μου. Έπινα για να ξεχάσω πόσο πολύ σε ήθελα. Γιατί τι ελπίδες μου είχες αφήσει, μου λες; Δεν είχαμε πει πολλά πιο πριν, μα έστω κι αυτά ήταν αρκετά.

Ριγμένη στο πάτωμα του μπάνιου, έλεγα ποσο πολύ σε ήθελα σε γνωστούς μας. Έτοιμη να ξεσπάσω. Αλλά ανάγκασα τον εαυτό μου να σηκωθεί με ο,τι δύναμη μου είχε απομείνει και να βγω έξω.

Κι ενώ απλά ήθελα να πιω κι άλλο, δε μ’ άφησες, με τράβηξες πάνω σου. Άρχισες να με κουνάς στον ρυθμό κι εγώ άρχισα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Σ’ αγκάλιασα όμως, γιατί ποιος θα μπορούσε να σου αντισταθεί γαμωτο;

Ακολούθησα τον ρυθμό μαζί σου. Ώσπου γύρισες και με κοίταξες, και σε κοίταξα κι εγώ. Και με πλησίασες. Και πλέον αυτό που το μέσα μου ζητούσε τόσο πολύ, γινότανε. Με φίλαγες. Και δεν ήθελα με τίποτα να σ’ αφήσω. Δεν σκεφτόμουν κανέναν εκείνη τη στιγμή παραμόνο εσένα και κανένα κακό που ήξερα πως θα προκαλέσω παραμόνο αυτό στον εαυτό μου. Αφέθηκα ελεύθερη. Η ώρα πέρασε, έπρεπε να φύγεις. Μου έδωσες ένα τελευταίο φιλί και πέρασες την πόρτα της εξόδου.

Μετά από ο,τι συνέβη μεταξύ μας το βράδυ αυτό, τα πάντα έγιναν πιο δύσκολα. Ο ύπνος δεν με έπαιρνε εύκολα και ξύπναγα συνεχώς τα βράδια. Η ανάσα μου στέρευε, τα πνευμόνια μου με έκαιγαν. Οι μπουκιές δεν κατέβαιναν. Το σώμα μου δεν ηρεμούσε. Πνιγόμουν. Κι ο μόνος που πίστευα πως μπορούσε να με σώσει ήσουν εσύ.

Ξέσπασα μπροστά σου. Έκλαψα και σε άφησα να με δεις έτσι. Κι εσύ έμεινες εκεί μαζί μου. Δε με άφησες λεπτό. Με κράτησες, με αγκάλιασες. Οριακά πίστεψα ότι ανησύχησες.

Ο καιρός πέρασε. Η κατάσταση μεταξύ μας ήταν ακόμα περίπλοκη. Περίπλοκη μα έντονη. Οι ματιές μας έκαιγαν, τα αγγίγματα μας επίσης. Έκαιγαν σαν τσιγάρο. Σαν αυτό, που κάναμε μαζί σε μια σχολική ώρα, που συνοδεύτηκε από έναν χαζό τσακωμό μα και ένα τόσο όμορφο φιλί.

Στο επόμενο μεθύσι μου ήσουν πάλι εκεί. Βασικά, που δεν ήσουν; Είτε ήσουν όντως παρόν εκεί, είτε όχι, υπήρχες παντού. Η σκέψη σου με ακολουθούσε και δε με άφηνε να ησυχάσω δευτερόλεπτο. Δεν είχα δικιά μου ζωή πλέον. Τα πάντα περιστρεφόντουσαν γύρω σου. Έπινα και φώναζα το όνομα σου. Έπινα κι ήλπιζα να ήσουν εκεί. Έκανα οτιδήποτε που θα μπορούσε να κάνει το μυαλό μου να ηρεμήσει μα τίποτα δεν έπιανε.

Έχουν περάσει κάποιες εβδομάδες από την τελευταία φορά που με έκανες να νιώσω πως ίσως, έστω και ελάχιστα θα μπορούσα να σημαίνω κάτι για σένα. Γιατί κάτι είχε αλλάξει στον τρόπο που με κράταγες. Στον τρόπο που με φίλαγες. Ή έστω έτσι νόμιζα. Ήταν όλα πιο όμορφα. Όλα πιο γλυκά. Σαν εκείνο το φιλί που είχες αφήσει στο κεφάλι μου. Η πλάτη μου ήταν κολλημένη στο στήθος σου και τα χέρια σου ήταν γύρω μου. Και ήταν σαν όνειρο που είχα ξαναζήσει. Μα πια, έτσι σε βλέπω μόνο στον ύπνο μου, κι εσύ αποφάσισες να ξυπνήσεις, και να με βγάλεις κι εμένα από αυτόν τον λήθαργο που είχα μπει.

Κι αν μπορούσα να σου πω ότι είσαι ο,τι πιο όμορφο είχα δει ποτέ μου εκείνη τη στιγμή, θα στο ούρλιαζα. Μόλις είχες ντυθεί, και κάπνιζες απ’ τα τσιγάρα μου. Μόνο εσύ μπορούσες, ή και μπορείς ακόμα να με κάνεις να νιώθω έτσι. Γιατί κάθε φορά που είμαι μαζί σου νιώθω γυμνή, είτε με γδύνεις είτε όχι. Οπότε, αν θα μπορούσα να ευχηθώ κάτι, είναι να γύρναγα πίσω σε εκείνη τη νύχτα, και να σε κρατήσω λίγο ακόμα απ’ το χέρι. Να σε νιώσω άλλη μια φορά. Μόνο μια.

Γιατί μετά από αυτό, όλα σταμάτησαν. Κάθε μας επαφή, κάθε κοινό συναίσθημα, κάθε συνήθεια που είχα μαζί σου. Κόπηκε. Κι έμεινα μόνη. Μόνη με κάθε τι που με έκανες ποτέ μου να νιώσω. Μόνη με την κατάρα να είμαι ερωτευμένη μαζί σου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό παραμόνο να περιμένω για ένα σου σημάδι.

Και σε μισώ γι’ αυτό. Σε μισώ για το πόσο άσχημα με χρησιμοποίησες και για την κατάσταση που με έχεις βάλει. Για το κακό που με έχεις κάνει να προκαλέσω στους γύρω μου αλλά πάνω απ’ όλα στον ίδιο μου τον εαυτό.

Μα περισσότερο μισώ εμένα. Γιατί στην τελική εγώ σ’ άφησα. Εγώ σ’ άφησα να με κάνεις ο,τι θέλεις, εγώ σ’ άφησα να μου κάνεις κακό. Εγώ.

Απρίλιος, 2023

Υ.Γ. Αυτό είναι το αντίο, κάθε λέξη που δε μπόρεσα ποτέ να σου πω όσες εύκαιρες και να ‘χα. Με αυτό εδώ, σε αφήνω πίσω, με την ελπίδα ότι θα σε βγάλω απ’ τη ζωή μου οριστικά και ο,τι ένιωσα ποτέ μου για σένα. Κάθε γέλιο και δάκρυ. Όλα μένουν πίσω στον καιρό που πέθαινα για σένα και ‘συ δεν έδινες δεκάρα. Δε σ’ αγαπώ, μα δε σε μισώ. Όσο και να θέλω δε σε μισώ. Μα δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση, οπότε εδώ τελειώνουν όλα. Σ’ ευχαριστώ που με έμαθες πόσο μπορεί κάποιος να με κάνει να μισήσω τον εαυτό μου και σ’ ευχαριστώ που με έκανες να μην ξανά αφήσω κάποιον να μου συμπεριφερθεί έτσι. Αυτά από μένα. Δε σου λέω να προσεχείς και εύχομαι κάποια να σου φερθεί όπως μου φέρθηκες εσύ. Γιατί ήσουν ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να νιώθω τα πόδια μου αδύναμα όταν με φίλαγες μα και να κλάψω έτσι. Αντίο.

[radium-thelastpath]

Το μυαλό μου έχει παρανόηση

Ψάχνει να βρει λύση

Σαν τότε στο σπίτι

που ήπιαμε απο το καλό και μας είχε λυγίσει

Πονάγαμε απο τα γέλια

Λες και ήταν το πιο ακραίο μεθύσι

Μην μου μιλάς λες και θα πεις κάποια ρήση

Όλοι για τους άλλους έχουμε τη λύση

Μα εγώ θέλω να μου πεις τι να κάνω όταν θα ��ύσει

[elafriacomedi]

Μὲ γνώρισες νὰ γέρνω στὴν ἀγάπη σου

σὰν πεταλούδα στὸ ἄλικο λουλούδι

καὶ νὰ σκορπίζω ὅσο ἡ καρδιά μου ἐδύνοταν

μεθυστικὸ τὸ ἐρωτικὸ τραγούδι.

Γνώρισες τῆς χαρᾶς μου τὸ ἄγριο ξέσπασμα

στὸν ἀνοιξιάτικον ἀγρὸ ποὺ εὐώδα

λαχτάρας κύμα ἐγίνονταν ἡ ἀγκάλη μου

τὰ νειάτα σου νὰ σφίγγη καὶ τὰ ρόδα.

Ἐσὺ ποτὲ κρυφὰ δὲν ἀκολούθησες

τὸ βῆμα μου σὰν φεύγω ἀπὸ κοντά σου

κι᾿ ὅμως καὶ μὲ τὴ σκέψη σου μοῦ δόθηκες

καὶ μὲ τὴ φλόγα ἀκόμα τοῦ ἔρωτά σου.

Μὰ ποιὸς τὸ ξέρει ἄν, μία στιγμὴ βρισκόσουνα

κάπου ποὺ νὰ μὲ βλέπεις ὅταν γέρνω

καὶ σκύβω μαζωχτὴ κάτω ἀπὸ τἄγριο

χτύπημα, τὶς στριγγὲς φωνὲς ποὺ σέρνω

ἂν ἄκουες, καὶ στοῦ πόνου τὸ ξεχείλισμα

τὸ δόσιμο στὸ ξέψυχο μεθύσι,

τὰ δάκρια, ὤ, θὰ μ᾿ ἀρνιόσουν ὅλα ἂν τἄβλεπες.

Κι᾿ ὅμως μου λὲς πὼς μ᾿ ἔχεις ἀγαπήσει.

[aut0katastrofikhh]

Γιατί η ζωή έχει πάντα δύο όψεις.

Γιατί κάθε ιστορία κρύβει πολλές πλευρές και βαθιά χτυποκάρδια.

Άλλωστε, από το μεθύσι του έρωτα δεν είναι καμωμένη η ευτυχία;

[xeiromant1a]

Ζηταω να γυρισω τον χρονο πισω

. Στον χρόνο που το χαμόγελο έστω και για λίγο ήταν αληθινό,στα συναισθήματα που ένιωσα χωρίς να τα σκέφτομαι και να πονάει, στο πρωτο μεθύσι που αντί να το χαρω κοιμήθηκα σε ένα παγκακι. Στο σώμα που μπορούσα να κοιτάξω έστω και με μίσος χωρίς να νιώθω χέρια που δεν έπρεπε να με ακουμπησουν. Απόψε πίνω και αυτό που νοσταλγώ είναι ο παλιός μου παιδικός εαυτός. χωρίς μίσος και απαισιοδοξία,χωρίς δάκρυα και λύπες,χωρίς ανησυχία. Όσο γράφω αυτά τα πράγματα νιωθω όλο και πιο ευσυνείδητα χαμένη.

[xamenotalento]

Ο Κοροπούλης ο Γιωργής κι ο Νιόνιος του Καψάλη

κι ο Λάγιος του Κωστή

τα μεσημέρια εσούρωναν (καθείς κι ένα ρεμάλι)

στη Σίνα εκεί ψηλά, στο «Κοπερτί».

Κι εκεί απαγγέλλαν Σολωμό σ’ όποια ενδημούσα κόρη

—ξεφτίλα φοβερή!—

και να, σε λίγο βλέπανε τον Βάγγο τον Μπιτσώρη

να σέρνει τον Φατούρο του στουπί.

Με τον γραμματολόγο ευθύς και με τον νέο Φελίνι

βραχνά να τραγουδούν,

«Χίλια εννιακόσια» πήγαιναν, που της Μαρίας το μίνι

έκαμνε τους λαιμούς να ξεραθούν.

Και βλαστημώντας η Μαρία τη μαύρη μέρα που ’ναι,

τη μοίρα την κακή,

σε μια γωνιά τους έβαζε κρυφή, να μην τους δούνε

κι έτσι ξεφτιλιστεί το μαγαζί.

Κι ως να φτιαχτούν και να σιαστούν και να τους τα σερβίρουν

κοκταίηλς και ποτά,

κι αυτοί ψιλολουφάζανε, μην τύχει και τους δείρουν

μ’ αιτία τα βερεσέδια τα πολλά.

Μα τη γουλιά ως κατέβαζε την πρώτη και βεβαίως

τελείως γινόταν γκολ,

ξεσάλων’ o Φατούρος πια κι έτσι άκουγε ο μοιραίος

ακόμη και τον Μότσαρτ ροκ εντ ρολ.

Και λίγο λίγο αρχίζοντας για τη χριστιανοσύνη

τραυλά να τους μιλά

όλο και δεν παρέλειπε το μάτι του να κλείνει

σ’ όποιαν ορθοβυζάτη κοπελιά.

Kι εκείθε που όλοι πάγωναν, τέτοιο τρανό ρεζίλι

βλέποντας να κινά,

τον Γκαίρινγκ ως θυμότανε, σήκωνε το μαντίλι

και σκούπιζε τα δάκρυα τα καυτά.

Κι όπως ετύχαινε συχνά σε τέτοιες σούρες να ’ναι

ευέξαπτοι κι αυτοί,

τ’ αριστερά τους ένστικτα άκουαν να ξυπνάνε

κι αισθάνονταν αντάρτες τρομεροί·

κι ευθύς τον Βάγγο Ντεριντά, τον Σαίξπηρ τον Διονύση,

τον Κίρκεγκααρντ Γιωργή

έβλεπες τον Φατούρο τους στη μέση να ’χουν στήσει

και σαν γυναίκα να τον βρίζουνε κοινή.

Κι όποιος ακόμη απ’ το πολύ μεθύσι δεν μπορούσε

ν’ ακούσει και να δει,

κι αυτός κρυφομαντεύοντας στα γέλια σπαρταρούσε

(μιλάμε για τον Λάγιο του Κωστή).

Κι ο Νίκος, συνονθύλευμα σχιζοφρενείας και τρέλας

—μεγάλε Νικολή!—

επέμενε — κι εθαύμαζες και τον επεριγέλας

πως έσμιγε στο ουίσκι το κρασί…

Μα εκείθε που ο λογαριασμός έφτανε πια στα ύψη

κι οι τσέπες αδειανές,

σ’ όλων κινούσε τις ψυχές και τις καρδιές μια τύψη

που αφήσαν τις συζύγους μοναχές.

Καθώς η νύχτα ήταν βαθιά κι είχαν οι γκομενίτσες

γκόμενο στο πλευρό,

μετάνιωνεν ο Νικολής κι άρχιζεν αγκαλίτσες

κι έδινε και φιλάκι ρουφηχτό

στη Νίκη τη Φραντσέζα μας (το βρόμικο ρεμάλι!)

και σκύβοντας στους τρεις

τους σουρωμένους του υβριστές, οπού ’χαν το κεφάλι

βαρύ σαν να περνούσ’ οτομοτρίς,

τους έλεγε (ο μεθύστακας!) πως δεν ήταν η τάξη

η Σόλωνος να δει

ποιητές, εκδότες, κριτικούς (που δεν τα ’χουν αρπάξει)

σαν τον Φατούρο να μην στέκονται ορθοί.

Κι ενώ τους έλεγεν αυτά, στα γύρω τραπεζάκια

κουνάαν τις κεφαλές

και κλαίγαν για το φέσι τους οι μπάρμαν, και φιλάκια

σκόρπαγε ο Νικολής στις θηλυκές.

Μες στων πολυελαίων το φως η Πόπη του χυμούσε

(πού το ’χε μυριστεί;)

κι όλοι λουφάζαν, κι απ’ τ’ αυτί βρίζοντας τον τραβούσε

— και τ’ άλλα, μια ιστορία θλιβερή…

[prigkipissaanasfaleia]

Μεθύσι από πρεζοκρασο>>>

[mysterydark]

Σεξουαλικές φαντασιώσεις! Πόσος λόγος γίνεται γι αυτές! Και όμως, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Αποτελούν μια υγιή λειτουργία του μυαλού, ενώ φαίνεται να αυξάνουν την επιθυμία, τη διέγερση και να διευκολύνουν την επίτευξη οργασμού, τόσο στον άνδρα, όσο και στη γυναίκα. Τα φαντασιωσικά ερωτικά παιχνίδια μπορούν να μετατρέψουν την ερωτική σας ζωή σε μια ερωτική περιπέτεια αληθινής δράσης και ηδονής.

Οι σεξουαλικές φαντασιώσεις κάνουν την εμφάνισή τους και έχουν παίζουν πρωταρχικό ρόλο από την περίοδο της εφηβείας και στα δύο φύλα, όπου σηματοδοτείται η σεξουαλική αφύπνιση με το ξύπνημα των ορμονών και την έναρξη της αυνανιστικής πράξης. Έτσι, στην εφηβεία, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις συνοδεύουν την διαδικασία του αυνανισμού, λειτουργώντας διεγερτικά.

Προκαταλήψεις και φαντασιώσεις

Αρκετές είναι οι προκαταλήψεις γύρω από τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, όπου μάλιστα, αρκετές φορές αποτελούν θέμα ταμπού, καθώς ταυτίζονται με το χυδαίο και το ανήθικο. Μένουν στην σφαίρα του ασυνείδητου, μαζί με άλλες «νοσηρές» σκέψεις λόγω του φόβου και της ενοχής, με αποτέλεσμα συχνά να καταπνίγονται και να μην εκφράζονται. Και όμως, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις δεν αποτελούν ψυχοπαθολογία. Αντίθετα, θεωρούνται αποδεκτές, με βασική προϋπόθεση την συναίνεση και των δύο συντρόφων. Μάλιστα, μπορούν να συμβάλλουν ποιοτικά στο ερωτικό παιχνίδι, αυξάνοντας την ερωτική διέγερση μέσα από την δυνατότητα πειραματισμού και τη χρήση της φαντασίας, επιτρέποντας στους δύο συντρόφους να αφεθούν, να τολμήσουν αλλά και να εκφράσουν ενδόμυχες επιθυμίες τους, ξυπνώντας στιγμές πάθους.

Είναι γεγονός, πως η ικανότητα του μυαλού να δημιουργεί λάγνες εικόνες, προσθέτει στην σεξουαλικότητα άλλο χρώμα, τη μεταβάλλει και την εμπλουτίζει. Στο φαντασιωσικό πεδίο, οι πρωταγωνιστές απενεχοποιημένοι, ελεύθεροι, αποτάσσοντας τις ηθικές αναστολές τους, τολμούν χωρίς όρια να βιώσουν την σεξουαλική τους έκφραση σε όλο της το μεγαλείο.

Μπορώ να τις μοιράζομαι με τον ερωτικό μου σύντροφο;

Το μοίρασμα των σεξουαλικών φαντασιώσεων με έναν σύντροφο που συμφωνεί και επιθυμεί να πειραματιστεί, ενισχύει ποικολοτρόπως το ερωτικό συναπάντημα, καθώς οι φαντασιώσεις τονώνουν το ερωτικό στοιχείο στο ζευγάρι, υπενθυμίζουν τους αρχικούς ρόλους ως εραστές και, απελευθερωμένοι από προκαταλήψεις και ντροπή, απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις την σεξουαλική επαφή. Φέρνουν μία αίσθηση ελευθερίας και φρεσκάδας, που φέρνει τους δύο συντρόφους πιο κοντά σεξουαλικά και τους βγάζει από τη «ρουτίνα» της σεξουαλικής τους ζωής.

Βέβαια, λέμε πως καλό είναι να μην πραγματοποιούνται όλες οι φαντασιώσεις, καθώς μπορεί το άλλο μέλος της σχέσης να μην συμφωνεί ή ακόμη και να θεωρεί πως είναι «τραβηγμένες». Επίσης, ας έχουμε στο μυαλό μας, πως όταν η φαντασίωση πάψει να είναι φαντασίωση και γίνει πράξη, δεν υπάρχει γυρισμός, που σημαίνει πως αν το μετανιώσω δεν μπορώ να την σβήσω…

Αναντίρρητα λοιπόν, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις συμβάλλουν ουσιαστικά στο σεξουαλικό μεθύσι, προσθέτοντας απόλαυση, ηδονή, πάθος αλλά χρειάζεται και η σχετική προσοχή για το ποιες θα θελήσω να πραγματοποιήσω…

[konmarkimageswords]

Μεθύστε Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος. Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα. Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ, πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί; Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Ἀλλὰ μεθύστε. Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ, μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας, ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο, ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ, ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι, καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, θὰ σᾶς ἀπαντήσουν: -Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε! Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή! Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Spleen Εἶμαι σὰν ἕνας βασιλιὰς σὲ βροχερὸ ἕνα μέρος, πλούσιος μὰ χωρὶς δύναμη, νιὸς κι ὅμως πολὺ γέρος, ποῦ στοὺς σοφούς του ἀδιάφορος ποὺ σκύφτουνε μπροστά του, πλήττει μὲ τὰ γεράκια του, τ᾿ ἄλογα, τὰ σκυλιά του. Κυνήγι, ζῶα, τίποτα πιὰ αὐτὸν δὲν τὸν φαιδρύνει, οὔτε ὁ λαός του ποὺ μπροστὰ στ᾿ ἀνάκτορα τοῦ φθίνει. Μὰ καὶ τ᾿ ἀστεῖα ποὺ ὁ τρελὸς παλιάτσος κάνει ἐμπρός του, δὲ διώχνουν τὴ βαρυθυμιὰ τ᾿ ἄκαρδου αὐτοῦ ἀρρώστου· τάφο τὴ κλίνη τοῦ θαρρεῖ, ποὺ ῾χει κρινένιαν ἅρμα κι οἱ αὐλικὲς ποὺ βασιλιὰ σὰν δοῦν τὸν βρίσκουν χάρμα, δὲν ξέρουν πιὰ μὲ τί ἄσεμνες στολὲς νὰ φιγουράρουν, ἴσως ἀπ᾿ τὸ κουφάρι αὐτό, χαμόγελο ἕνα πάρουν. Κι ὁ ἀλχημιστὴς ὅπου μπορεῖ χρυσάφι νὰ τοῦ κάνει, δὲ μπόρεσε ἀπὸ μέσα του τὸ μαρασμὸ νὰ βγάνει, κι οὔτε μὲς στὰ αἱμάτινα ρωμαϊκὰ λουτρά, ποῦ τὰ θυμοῦνται οἱ ἄρχοντες πάνω στὰ γηρατειά, δὲ μπόρεσε τὸ πτῶμα αὐτὸ τὸ ἠλίθιο ν᾿ ἀναστήσει, ποῦ ἀντὶς γιὰ αἷμα μέσα του, τῆς Λήθης τρέχει ἡ βρύση. Στὸν ἀναγνώστη Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας, κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας θρέφουμε στὴν ψυχή μας, καθὼς ποὺ θρέφουν πάνω τους τὶς ψεῖρες οἱ ζητιάνοι. Στὰ μετανιώματα ἄναντροι κι ἁμαρτωλοὶ ὡς τὴν ἄκρια, ζητᾶμε πληρωμὴ ἀκριβὴ γιὰ κάθε μυστικό μας καὶ ξαναμπαίνουμε εὔκολα στὸ βοῦρκο τὸν παλιό μας, θαρρώντας πὼς ξεπλένεται μὲ τὰ δειλά μας δάκρυα. Πάνω ἀπ᾿ τὸ προσκεφάλι μας ὁ Σατανᾶς γερμένος πάντα στὰ μάγια τοῦ κακοῦ τὸ νοῦ μας νανουρίζει, τὴ πιὸ ἀτσαλένια θέληση μεμιᾶς τὴν ἐξατμίζει, αὐτὸς ὁ Μέγας χημικός, ὁ Τετραπερασμένος. Ὁ Διάολος, τὸ νῆμα αὐτὸς κρατᾶ ποὺ μᾶς κουνᾶ! Τὰ πράματα τὰ βρωμερὰ πιότερο τ᾿ ἀγαπᾶμε, κι ὅλο καὶ πρὸς τὴ Κόλαση κάθε στιγμὴ τραβᾶμε, μὲ δίχως φρίκη, ἀνάμεσα στὸ σκότος ποὺ βρωμᾶ. Σὰν τὸ φτωχὸ ξεφαντωτὴ ποὺ πιπιλᾶ μὲ ζάλη μιᾶς παλιᾶς πόρνης ἀγκαλιὰ πολιομαρτυρισμένη, κλεφτάτα ἁρπάζουμε κι ἐμεῖς καμιὰ ἡδονὴ θλιμμένη, ποὺ τήνε ξεζουμίζουμε σὰ σάπιο πορτοκάλι. Σὰν ἕνα ἑκατομμύριο σκουλήκια, μυρμηγκώντας, μὲς στὸ μυαλό μας κραιπαλοῦν τοῦ Δαίμονα τὰ πλήθη, κι ὅταν ἀνάσα παίρνουμε, ὁ Θάνατος στὰ στήθη σὰν ἄϋλος ποταμὸς κυλᾶ, σιωπηλὰ θρηνώντας. Ἂν τὸ φαρμάκι κι ἡ φωτιὰ κι ἡ βιὰ καὶ τὸ μαχαίρι δὲν ἔχουνε τὰ φανταχτὰ κεντίδια ἀκόμα κάνει στὸ πρόστυχο τῆς μοίρας μας ἄθλιο καραβοπάνι, εἶναι ποὺ λείπει ἀπ᾿ τὴ ψυχὴ τὸ θάρρος κι ἀπ᾿ τὸ χέρι. Μὰ μὲς στὶς σκύλες, τοὺς σκορπιούς, τὰ φίδια, τὰ τσακάλια, τοὺς πάνθηρες, τοὺς πίθηκους, τοὺς γύπες, τὰ θηρία ποὺ γρούζουν, σέρνουνται, ἀλυχτοῦν κι οὐρλιάζουν μὲ μανία μέσ᾿ στῶν παθῶν μας τὸ κλουβί, προβαίνει ἀγάλια, θεριὸ πιὸ βρώμικο, κακό, τὴν ἀσκημιὰ νὰ δείξει! Κι ἂ δὲ σαλεύει κι οὔτε ἀκούει κανένας τὸ οὐρλιαχτό του, ὅλη γῆς θὰ ρήμαζε, καὶ στὸ χασμουρητό του θὰ ῾θελε νὰ κατάπινε τὸν κόσμο -αὐτὸ ῾ναι ἡ πλήξη!- πού, μ᾿ ἕνα δάκρυ ἀθέλητο στὰ μάτια τῆς κοιτάζεις, καθὼς καπνίζει τὸν οὐκᾶ, κρεμάλες νὰ στυλώνει. Καὶ ξέρεις, ἀναγνώστη, αὐτὸ τὸ τέρας πῶς δαγκώνει! Ὦ ἀναγνώστη ὑποκριτή, ἀδέρφι ποὺ μοῦ μοιάζεις!

Ο Γάλλος ποιητής, μεταφραστής και κριτικός τέχνης Σαρλ Μπωντλαίρ (9 Απριλίου 1821 – 31 Αυγούστου 1867)  σημάδεψε με το έργο του την παγκόσμια λογοτεχνία και τον γαλλικό συμβολισμό. Ο Μπωντλαίρ για ορισμένους αποτελεί την κριτική και τη σύνθεση του ίδιου του Ρομαντισμού, για άλλους είναι ο θεμελιωτής του συμβολισμού και για άλλους, αμφότερα. Ο Μπωντλαίρ θεωρείται επίσης ο πατέρας του πνεύματος της παρακμής με στόχο τον σκανδαλισμό της αστικής τάξης. Όλοι πάντως συμφωνούν στο ότι το έργο του άνοιξε το δρόμο για την σύγχρονη ευρωπαϊκή ποίηση.

Με επιρροές όπως οι Théophile Gautier, Joseph de Maistre και Edgar Allan Poe, με τη μετάφραση του έργου του οποίου ασχολήθηκε εκτενώς, ο ποιητής κατόρθωσε να συνυφάνει στο έργο του την ομορφιά και την σατανική κακία, τη βία και την ηδονή, τη φρίκη και την έκσταση, τη μελαγχολία και το σκοτεινό χιούμορ, τη νοσταλγία και την αίσθηση της κατάρας που κατατρέχει το ανθρώπινο είδος.

[orgismenh]

Το πιο ακραίο σου μεθύσι; (storytime)

Μετά από κλαμπ έχω καταλήξει νοσοκομείο 🥲

Αλλά ήμουν νηστική άυπνη και μετά από πρεζοκρασο.

Κατά τα άλλα δεν έχω κακά μεθύσια, μπορεί να κλάψω αν έχω πιει πολύ αλλά μέχρι εκεί.

[mh-hanesai]

Στορυ ταιμ από ακραίο μεθύσι

έχω ποοοολυ καιρό να μεθύσω

[thoughtfullyblogger]

Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να οργανώσει μεθύσι σε μπυραρία!

Για όλους και για όλα μίλησε σήμερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο ένας εκ των πέντε υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, βρίσκοντας την ευκαιρία να «εκτοξεύσει» και την… απίθανη ατάκα «ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να μην μπορεί να οργανώσει ένα μεθύσι σε μια μπυραρία»! «Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή παραδείγματος: Το να δίνουμε χρήματα στις […] Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να…

[eclecticstarlightblogger]

Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να οργανώσει μεθύσι σε μπυραρία!

Για όλους και για όλα μίλησε σήμερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο ένας εκ των πέντε υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, βρίσκοντας την ευκαιρία να «εκτοξεύσει» και την… απίθανη ατάκα «ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να μην μπορεί να οργανώσει ένα μεθύσι σε μια μπυραρία»! «Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή παραδείγματος: Το να δίνουμε χρήματα στις […] Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να…

[greekblogs]

Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να οργανώσει μεθύσι σε μπυραρία!

Για όλους και για όλα μίλησε σήμερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο ένας εκ των πέντε υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, βρίσκοντας την ευκαιρία να «εκτοξεύσει» και την… απίθανη ατάκα «ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να μην μπορεί να οργανώσει ένα μεθύσι σε μια μπυραρία»! «Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή παραδείγματος: Το να δίνουμε χρήματα στις […] Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να οργανώσει μεθύσι σε μπυραρία!

Για όλους και για όλα μίλησε σήμερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο ένας εκ των πέντε υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, βρίσκοντας την ευκαιρία να «εκτοξεύσει» και την… απίθανη ατάκα «ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να μην μπορεί να οργανώσει ένα μεθύσι σε μια μπυραρία»! «Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή παραδείγματος: Το να δίνουμε χρήματα στις […] Ο Τσακαλώτος “τρολλαρει” Μητσοτακη: Δεν μπορεί να…