#πίνω και μεθώ

[mikrofwno]

«Σάββατο Με Φίλους» με τον Χρήστο Φερεντίνο | Καλεσμένος ο Μπάμπης Τσέρτος (Trailer)

Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στις 21.00, ο Χρήστος Φερεντίνος μας προσκαλεί σε ένα γλέντι με ρεμπέτικα, αρχοντορεμπέτικα, σμυρναίικα, ρετρό αλλά και μεγάλα λαϊκά τραγούδια, με πρωταγωνιστή τον Μπάμπη Τσέρτο. Ένας καλλιτέχνης που υπηρετεί με αγάπη και ήθος περισσότερο από 30 χρόνια όλα αυτά τα είδη μουσικής και που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με αφορμή το «Πίνω και μεθώ» μας ξαναθύμισε ρεμπέτικα…

[made-in-greece18]

Στην υγειά μου πίνω και μεθώ και τα λάθη μου μετρώ..

@made-in-greece18

[feggaroneira]

Και ξέρεις τι.

Μερικές φορές σε σκέφτομαι ακομα.

Σε σκέφτομαι εκεινες τις ώρες που είναι όλα σκοτεινά γύρω μου.

Στις 3 το χάραμα, με τα φώτα όλα σβηστά.

Σε σκέφτομαι.

Σκέφτομαι αυτά που ζήσαμε.

Τα καλά.

Τα ωραία.

Μερικές φορές σε σκέφτομαι όταν πίνω.

Όταν μεθώ.

Σκέφτομαι πόσο πολύ σε αγάπησα και ποσο μου έλειψε το χαμόγελο σου.

Το γελιο σου.

Η φωνή σου.

Παράλληλα ομως σκέφτομαι και ποσο πολύ με πλήγωσες.

Σε πόσα κομμάτια έσπασες την καρδιά μου.

Πάτησες πάνω της και την έκανες χίλια κομμάτια.

Ήσουν γεμάτος υποσχέσεις.

"θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο μαζί" μου είπες μια μέρα.

"Σε θελω. Νιώθω πολλά για εσένα" μου είπες μια άλλη

"είσαι τα πάντα για εμένα, δεν θέλω να σε χασω. Σε αγάπω"

"εμείς οι δύο θα ζήσουμε μαζί. Στο υπόσχομαι"

"Σε θελω στην ζωή μου. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ"

Έλεγες και έλεγες και έλεγες.

Μεγάλες κουφιες κουβέντες που έκρυβαν ένα βάθος μέσα τους.

Ένα βάθος που προσπαθούσες να πλησιάσεις αλλά τελικά δεν τα κατάφερες.

Και έτσι διάλεξες το ψέμα.

Αλλά εγώ χαμογελου��α με την ψυχή μου γιατί νόμιζα πως ότι έλεγες το είχες δέσει κόμπο στην καρδιά σου.

Σε αγκάλιαζα σφιχτά με δάκρυα συγκίνησης, ίσως και λίγο πόνο, λες και ήξερα πως κάποια στιγμή όλα θα γίνουν ένα πουφ και θα εξαφανιστείς.

Που να ήξερα ότι όντως θα έφευγες;

Και έτσι όπως ήρθες ξαφνικα στην ζωή μου, έφυγες το ίδιο ξαφνικά χωρίς να πεις αντίο.

Τι έγινε; Τι άλλαξε; Γιατί;

Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ.

Και έτσι κάποια στιγμή όλα αυτά που περιγράφω έγιναν ιστορίες.

Εκεί στο πουθενά.

Με άφησες.

Βρίσκοντας ηλιθιες δικαιολογίες για να κρύψεις την αλήθεια σου.

Έλα όμως που όλα βγαίνουνε στην φορά σιγά σιγά.

Έστω τώρα, μετά από μήνες.

Και αυτό που μου προκαλεί πιο πολύ πόνο ξέρεις ποιο είναι;

Πως πίστεψα σε εμάς. Πίστεψα στα λόγια σου.

Και τελικά έφαγα τα μούτρα μου.

Γιατί είμαι αυτό το άτομο που πάντα βλέπει μόνο το καλό στους άλλους.

Και αφήνω τους ανθρώπους να παίζουν μαζί μου.

Να με ξεγελάνε.

Είμαι κλόουν το ξέρω.

Αλλά σε αγάπησα πολύ γαμωτο.

Δεν μετανιώνω για αυτά που ζήσαμε.

Όπως είπα θυμάμαι μόνο τα καλά. Τα ωραία.

Τις στιγμές που ένιωθα πως ήμασταν όντως ο ένας για τον άλλον.

Όλα αυτά τα στιχάκια, τα ποιήματα, οι ιστορίες αφορούσαν εσένα.

Πόση νοσταλγία και πόνο κρύβουνε.

Η πρώτη αγάπη. Πρώτο γερό χαστούκι.

Ένα χαστούκι που με ξύπνησε.

Ένα χαστούκι που έγινε μάθημα ζωής.

Που θα θυμάμαι και θα πορεύομαι με αυτό.

Και ίσως ακόμα να μου λείπεις.

Ίσως ακόμα να σε αγαπάω πολύ.

Αλλά μέσα μου έχεις τελειώσει.

Τώρα που είδα τα αληθινά σου χρώματα, συνειδητοποίησα πως δεν είσαι τελικά τοσο υπέροχος οσο νόμιζα πως ήσουν και έλεγα στους γύρω μου.

Πόσο πολύ έχεις πέσει στα μάτια μου.

Κατάφερες να με απομακρύνεις τόσο πολυ σε σημείο που δεν θέλω να σε ξανά δω μπροστά μου.

Σου εύχομαι όμως τα καλύτερα.

Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.

Κι όταν το βρεις, μην κάνεις τις ίδιες μαλακιες.

Αυτό που ζητάω μόνο από εσένα είναι να προσέχεις.

Τίποτα άλλο.

Δεν απαιτώ τίποτα.

Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσένα.

Οι πράξεις σου με έκαναν να καταλάβω τι δεν θέλω στην ζωή μου.

Τι ανθρώπους δεν αξίζω.

Και ναι με βοήθησες να καταλάβω την αξία μου.

Να καταλάβω ότι αξίζω ανθρώπους με αληθινή ψυχή.

Ανθρώπους που θα με αγαπήσουν για αυτό που είμαι.

Και όχι ανθρώπους που θα με πλησιάσουν γεμάτοι ψέματα, και στο τέλος θα ανοίξουν την πόρτα και θα φύγουν.

Προσπαθησα πολύ για εμάς. Ήμουν πάντα εκεί για εσένα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Μάλλον δεν σου ήταν αρκετό γιατί έψαχνες κάτι άλλο.

Κάτι που σε έκανε να με πλήγωσεις 100χιλιαδες φορές.

Και όταν δεν το βρήκες, ή μάλλον δεν ��ο πήρες από εμένα εξαφανίστηκες.

Αυτό που πήρες όμως μακριά είναι την εμπιστοσύνη μου, την αγάπη μου.

Τα πήρες και τα δυελισες.

Τι σε νοιάζει; Πότε σε ένοιαξε πραγματικά;

Έκλεισες όλο αυτό με ένα:

"δεν θέλω να σε πληγωσω. Αξίζεις κάποιον καλύτερο. "

Αυτή την γαμημενη φράση που έχει γίνει καραμέλα.

Κι όμως με πλήγωσεις.

Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να ανοιχτω σε άνθρωπο τώρα.

Γιατί μέσα μου φοβάμαι μην ξανά νιώσω τον ίδιο πόνο που μου προκάλεσες.

Ίσως το έκανες επίτηδες γιατί ο εγωισμός σου δεν έχει όρια.

Γελάω. Γιατί μόνο αυτό μου προκαλείς πλέον.

Αλλά karma is a bitch να το θυμάσαι.

Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορες.

Τελειώνοντας με τις σκέψεις μου θα ήθελα να σου πω ένα αντίο.

Ένα αντίο που δεν ειπώθηκε ποτέ πριν.

Γιατί πίστευα πως κάποια στιγμή θα ξανά επιστρέφαμε και θα το ξανά ζούσαμε αλλά αυτή την φορά βελτιωμένοι.

Μάλλον έκανα λάθος.

Υποσχεσου μου πως θα προσέχεις.

Μόνο αυτό.

Αντίο λοιπόν.

Και πότε κανένας δεν λέει αντίο αν πρόκειται να τον ξανά δεις

[mariexdiary]

✦ Βραδινές σκέψεις ✦

Έτσι με θέλεις.. Υπάκουη!

Να νιώθω την ηδονή στο γυμνό και υγρό κορμί μου..

Να υποφέρω κάτω από την πλήρη κατοχή σου, κάνοντας την επιθυμία μεγαλύτερη.

Να κλαίω από ηδονή, να σου λέω να με λυτρώσεις και εσύ να θέλεις ακόμα να με κάνεις να ξεπερνώ τα όρια μου.

Ξέρω πως έτσι με θες. Έτσι με απολαμβάνεις περισσότερο. Μα εγώ ζητώ περισσότερα από αυτό. Ζητώ κάτι που -μάλλον- το δίνεις αλλού.

Και κάπως έτσι, στην συνομιλία μας την Τρίτη (7/4) ταράχτηκες. Γιατί ήξερα από παλιά πως δε ζηλεύεις. Πως δε με ζηλεύεις. Μου έλεγες μπράβο γι’ ότι έκανα. Με ενθάρρυνες τόσο σε καθημερινό, όσο και προσωπικό επίπεδο. Εκείνο το βράδυ -που έβλεπα τις 365 μέρες-, είδα έναν ζηλιάρη, γοητευτικό άνδρα. Ζηλιάρη! Δε περίμενα να έλεγα αυτή τη λέξη γι’ σένα.

Μίλησα και είπα λόγια που δε τα σκέφτηκα, άλλα εκείνο το λεπτό δε μίλησα εγώ, αλλά το μέσα μου και.. ίσως σε πείραξε. Πάντα όταν μιλούσε η καρδία ή η ψυχή μου, έκανες πίσω. Σα να ήξερες ότι δένομαι περισσότερο μαζί σου. Πράγμα μου κατάλαβα -με τα χρόνια- πως δε ήθελες να γίνεται, οπότε έκανα πίσω και είπα μόνο αυτό που -μάλλον- ήθελες να ακούσεις. Γιατί πληγώθηκε ο εγωισμός σου, όπως μου είπες.

Ο Μαριότ είχε πει το εξής: Είναι κακός εραστής ο άνδρας που σε ποθεί περισσότερο από ό,τι σ’ αγαπά.

Θεέ μου, θα μάθω πότε τι εστί αγάπη; Μήπως είναι κάτι παραπάνω από αγάπη αυτό που νοιώθω; Ξέρω, πως είναι λάθος. Ένα λάθος που το πληρώνω 5 χρόνια. 5 χρόνια! Υποθέτω πως δεν είναι λίγα. Προσπαθώ να ξεχνώ, να βγαίνω, να διασκεδάζω, να πίνω, να μεθώ, να κάνω αλλόκοτα πράγματα, μα όταν έρχομαι στην πραγματικότητα η σκέψη μου είναι εκεί.

Εδώ πρέπει να έρθει ο Marquez και να μου απαντήσει: Ίσως ο Θεός θέλει να συναντήσεις πολλούς λάθος ανθρώπους, πριν γνωρίσεις το σωστό, έτσι όταν αυτό συμβεί να είσαι ευγνώμων.

Κι’ όμως με έκανες να τα βάλω με τον εαυτό μου -ή μάλλον αυτό ήθελες-, οποίος ξέρει. Σου ζήτησα συγγνώμη, μα δεν την δέχτηκες γιατί μου είπες πως δεν έφταιγα εγώ. Ισχύ η συγγνώμη που σου είπα. Όταν λέω Sorry, συνήθως δε το εννοώ, όμως όταν λέω συγγνώμη, την εννοώ και την λέω σπανία.

Μήπως με θες πλήρως υποταγμένη; Για την ακρίβεια.. Μήπως με θέλετε πλήρως υποταγμένη;

Με ρώτησες γιατί δε γραφώ πλέον ερωτικές ιστορίες. Ιδού η απάντηση μου:

Την έμπνευσή μου δεν τη θέλω εύκολη, ερωτική και γλυκανάλατη, ρομαντικά και τρυφερά να με θωπεύει. Τη θέλω άγρια και απρόσιτη!

Να της γυρεύω ένα φιλί και να περνώ χίλιες φωτιές μήπως και το κερδίσω. Να της ζητώ να υποταχτεί κι αυτή να κάνει αντάρτικο!

Δική σας, Μαρία

https://www.youtube.com/watch?v=wpR-OKoAtmQ

[nightr1der]

Και λοιπόν,έχω καταλήξει τον τελευταίο καιρό να πίνω παραπάνω ,μπας και ξαναβρω τον πραγματικό μου εαυτό.

Μην φανταστείτε κάτι..wow,η κάτι προστοιχο είμαι απλός άνθρωπος.

Ίσα ίσα ,όταν μεθώ δεν θέλω ουτε σεξ,ούτε όργια ούτε τίποτα , χαμογελώ σαν μικρό παιδί,και νιώθω τόσο χαρούμενη..σαν να χάνονται όλες μου οι έγνοιες ,όλα μου τα βάσανα,όλα μου τα βάρη,και απλά θέλω μια αγκαλιά,να κρυφτώ εκεί μέσα μέχρι

Δεν έχω κάτσει ποτέ να το σκεφτώ αυτό το συγκεκριμένο θεμα ,αλλά όσο γράφω κάτι συνειδητοποιώ. Ότι ο πραγματικός μου εαυτός ,αυτός που έχω χάσει δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιδί,ένα παιδί που από μικρό του έπεσαν πολλά βάρη και δεν μπόρεσε να ζήσει τα παιδικά χρόνια που ήθελε.

[onwednesdayswewearonlyblack]

Κάθε εβδομάδα τα ίδια. Ντρέπομαι,λυπάμαι,απογοητεύομαι και τελικά βγαίνω μπας και αλλάξει κάτι. Πίνω και πίνω και μεθώ, χορεύω, γνωρίζω αγνώστους, γελάω και διασκεδάζω εκείνη τη στιγμή. Μετά το κενό επιστρέφει και τα απωθημένα επίσης και ο συνδυασμός αυτών των δύο με κάνει να θέλω να εξαφανιστώ από τον πλανήτη, να ησυχάσω, να ξεφύγω...Αντ'αυτού πάω σπίτι και κοιμάμαι με μια δόση πίκρας από ανείπωτες λέξεις και τσαλακωμένα όνειρα.

[stigmography]

νεορεμπέτικο Μια Αποκριά της νέας χιλιετίας τρύπωσε σε μια ταβέρνα της δεκαετίας του ’60 με ζωντανή μουσική. Τα έμβια τραγούδια, που γένναγαν μεσήλικες φωνές συνοδεία ηλεκτρικών μικροφώνων, εξελίσσονταν σε λιτανεία αρχέτυπων συναισθημάτων. Και κάπου εκεί -ανάμεσα στους παλιότερους σκοπούς, τις νεότερες συγκυρίες και τον αιώνιο αλκοολούχο χυμό των σταφυλιών- νόμισε πως άκουσε κάποιους νέο-ρεμπέτικους στίχους, που πήγαιναν κάπως έτσι: «Λιωμένες αυταπάτες σε νέρινο ποτήρι τις πίνω και πιστεύω πως δήθεν δεν μεθώ, κι αυτά που βλέπω γάτες τρεφόμενες με γύρη ανθών που δεν μαζεύω και πάντα θα πενθώ. Μεσάνυχτα στο χώμα γυαλί να γίνω θέλω να λειτουργώ σα πρίσμα και σένα να πετώ. Μα όμως μένω σώμα γερμένο σ’ ένα βέλο -με γαριασμένο χρίσμα, γυαλάδα που να βρω;»

---

neorebetiko During new millenium’s carnival, he slipped in a sixties tavern with live music. The songs, which were born by electric middle-aged voices, seemed to be part of a procession of archetypical emotions. And among the old musical motives, the new historical context and the eternal alcoholic juice of grapes, he thought he heard the following incoherent neorebetikal lyrics:

"Molten illusions in watery glass drinking and thinking in vertiginous rush seeing a vision of anthophagus cats. 

(…)Shedding you not like a prism lost of gloss after the schism.”

[mantineia-vangalis-blog]

Στην υγειά μου πίνω και μεθώ και τα λάθη μου μετρώ, όλη νύχτα εγώ τραγουδώ 🎙 Στο καλό να πάνε τα παλιά, λέω αντίο κι άντε γεια σ' ο,τι μου μαυρίζει την καρδιά 🖤 #yolo #you #only #live #once 😍 (στην τοποθεσία SOCIALISTA) https://www.instagram.com/p/Bq7B-puH5p_/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=4hh2dxkk3drv

[ask-teapot]

Αναλύσεις τραγουδιών: Έκφραση συναισθημάτων χωρίς αντίκρισμα και διαχείριση μιας σχέσης που τελείωσε.

Τούτη την εβδομάδα, φάνηκε από τα τραγούδια που μας στείλατε προς ανάλυση, πως περισσότερο απασχολούν οι κακοποιητικές σχέσεις όπου τα συναισθήματα δεν έχουν αντίκρισμα ή που ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να φύγει από τον φαύλο κύκλο της οργής και του εγωισμού μετά τη λήξη μιας σχέσης. Μεγάλος ο πλούτος του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού στον συγκεκριμένο τομέα και φυσικά δεν θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε με τον μεγαλύτερο εκφραστή των κακοτοπιών που μαστίζουν τον λαϊκό ήρωα.

1.Παντελής Παντελίδης – Πάμε στοίχημα θα ξαναρθείς

  https://www.youtube.com/watch?v=UXpXAbr8p9A Στο μεγάλο έργο που άφησε ο Π.Π. –αγαπημένος από το πανελλήνιο, όπως εκδηλώνει και ο διακαής πόθος των φίλων της σελίδας να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τους στίχους του- στο μεγάλο αυτό έργο λέγω, έχουμε την επανάληψη ενός προτύπου. Ο Π.Π. έκανε κάτι μοναδικό. Γεννημένος στο youtube, αλλά ταυτόχρονα γαλουχημένος και με την λαϊκή παράδοση, προχώρησε το είδος, εισάγοντας τον νεοτερισμό της Περσόνας. Υπάρχει μια διαφορά στον Παντελή ως ανθρώπου που περπάτησε και έζησε στα ίδια χώματα με εμάς και του Παντελή του χαρακτήρα των τραγουδιών του. Ο Παντελής των τραγουδιών είναι εσκεμμένα ένας χαρακτήρας καταναλωμένος από τα κυρίαρχα συναισθήματα της ζήλιας, του εγωισμού και της άρνησης, ενσαρκώνοντας την πρόσφατη απόρριψη και ερωτική απογοήτευση. Με αυτή την υπερβολή, θέλησε ο πραγματικός Παντελής, που ίσως βίωσε σε κάποιο βαθμό την υπερβολή των ηρώων του αλλά και ξεπέρασε, να δώσει και στο κοινό του την ευκαιρία να δουν τα Σαιξπηρικά μεγέθη των παθών που καταναλώνουν τον Παντελή των τραγουδιών.

Πες στον άλλον πως δικιά μου μια ζωή θα είσαι όσο εγώ κι εσύ τα βράδια που περάσαμε μας καίνε πες στον άλλον και να πάει να γαμηθεί γιατί ποτέ του δε θα δει δυο μάτια αντρικά να κλαίνε

Αμαρτία πρώτη που επισημαίνει ο θνητός Παντελής: Κτητικότητα. Μην σε καταναλώνει φίλε του άσματος η ανάγκη να έχεις δικό σου τον άλλο, αλλά αντίθετα θέλησε το καλό του και δόξασε τις όποιες καλές μέρες περάσατε. Αμαρτία δεύτερη. Περηφάνια. Το κύριο μέλημα του Παντελή-Περσόνα, είναι να μη τον δει ο αντίζηλος να κλαίει. Αντίληψη ριζωμένη στο αρχέγονο παρελθόν του ανθρώπου που όντας περισσότερο κομμάτι του ζωϊκού βασιλείου, δεν ήθελε να δείχνει την αδυναμία, ειδικά δε στον εχθρό ή αντίζηλο. Ακροατή, ξέχνα το βάρβαρο παρελθόν της ανθρωπότητας και ανάλυσε τα συναισθήματά σου. Μόνο έτσι θα ολοκληρωθεί ο κύκλος της απώλειας και θα μπορέσεις να προχωρήσεις.

Πάμε στοίχημα θα ξαναρθείς πάμε στοίχημα, μακριά μου δεν μπορείς κι αν ρωτάς εγώ, καρδούλα μου, πώς τα περνάω

Συνέχεια της κτητικότητας και της εγωκεντρικής θεώρησης της σχέσης –η οποία μάλιστα έχει τελειώσει. Προσέξτε με πόση μαεστρία ο Παντελής-θνητός συσχετίζει την αρρωστημένη σχέση με άλλα πάθη στη φράση «πάμε στοίχημα» ως άλλος Ντοστογιέφσκι στον «Παίκτη».

Δεν μπορώ να κοιμηθώ, αν δε νιώθω τ’ άρωμά σου δεν μπορώ να κοιμηθώ, όσο δε χτυπάει στο στήθος μου τρελά η καρδιά σου

Εδώ παρότι ακόμα εγωκεντρικός, ο χαρακτήρας αφήνει να φανεί μια αχτίδα ελπίδας για πρώτη φορά, αφού έρχεται σε επαφή με την τρυφερότητα που μαλακώνει για λίγο τις παραληρηματικές σκέψεις.

Έρχομαι με φόρα, πες του έληξε το θέμα σας και γύρισε στον άντρα σου, να πάρει σάρκα τ’ όνειρό μας έρχομαι με φόρα, πες του έκλεισε το σπίτι σας και γέμισε βαλίτσες κι έλα, άδειασέ τες στο δικό μας..

Δυστυχώς ο ήρωας, μέχρι και το τέλος του τραγουδιού, δεν καταφέρνει να εξελιχθεί αλλά βυθίζεται ξανά στην κτητικότητα και τον πλασματικό κόσμο που έχει δημιουργήσει, περιμένοντας πως είναι θέμα ωρών να επιστρέψει ο χαμένος του έρωτας. Προσέχουμε εδώ ψήγματα της αλήθειας όπως το ότι ο χαμένος του έρωτας συγκατοικεί με τον νυν σύντροφό της. Αυτό σίγουρα δείχνει την έλευση ικανού χρόνου και σίγουρα είναι στοιχείο που δείχνει την έντονη πλάνη του χαρακτήρα που περιμένει την άμεση επιστροφή της. Ο ακροατής που ίσως πάσχει από τις εμμονές του Παντελίδη-Περσόνα, βρίσκει έτσι το κλειδί να βγει από το δικό του inception, καθώς συνειδητοποιεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μέσω της αντιπαραβολής με αυτόν τον ήρωα. Αξιοθαύμαστος ο τρόπος που ο ΠΠ για ακόμη μια φορά λειτούργησε θεραπευτικά μέσα από τους εμπνευσμένους του στίχους.

2.Νίκος Βέρτης – Δε με σκέφτεσαι

      https://www.youtube.com/watch?v=_fDRMhDHGOs Συνεχίζουμε με το εγκληματικά πιασιάρικο τραγούδι του Νίκου Βέρτη που θυμίζει σε κάποιους από εμάς εφηβικά καλοκαίρια στο αεράκι της επαρχίας που μυρίζει θυμάρι αλλά και φέρνει την υπόσχεση της φυγής σε μια μεγάλη πόλη, όπως αυτής που επισκέφθηκε ο Ν.Β. χάρη στην τεχνολογία του green screen στο όμορφο βίντεοκλιπ.

Δε με σκέφτεσαι όσο κι αν σε θέλω κι άλλη μια βραδιά φεύγεις κι υποφέρω Δε με σκέφτεσαι σ’έχω και δε σ’έχω δίπλα σου να ζω έτσι δεν αντέχω

Μέσα σε τέσσερις στροφές ο Ν.Β. έχει καταφέρει να χτίσει μια ιστορία που σκηνοθέτες χτίζουν σε ταινία 90 λεπτών. Ο χαρακτήρας θέλει περισσότερα από μια σχέση η οποία έχει ξεκάθαρα σαρκικό χαρακτήρα. Ή μάλλον και όχι, από μια μικρή υπόνοια στο «σ ‘έχω και δε σ’ έχω». Ίσως δηλαδή, ακόμα χειρότερα, η ερωμένη του να παίζει μαζί του.

Πριν ξημερώσει ξέρω πάλι θα’χεις φύγει και σαν φωτιά η ίδια σκέψη με τυλίγει αυτό το αντίο που μου λες το έχω άχτι γιατί σκορπίζει τη χαρά μου σαν τη στάχτη

Εδώ καταλαβαίνουμε πως ο χαρακτήρας ή μοιράζεται την ερωμένη του, ως τρίτο άτομο σε μια σχέση, ή βιώνει μια σχέση σαρκική μονάχα, ενώ θα ήθελε κάτι άλλο διακαώς. Χωρίς να αποσαφηνιστεί, μπορεί να είναι βιωματικό για κάθε ακροατή που έχει ζήσει ή ζει κάτι από τα δύο.

Πριν ξημερώσει θα μου πεις μ’ένα σου φιλί σου για μένα ζεις μα δεν μπορώ να’μαι μαζί σου χίλια γιατί κάθε γιορτή μου κάνουν θλίψη κι εσύ να λες κάθε φορά πως σου’χω λείψει

Εδώ πέφτει παραπάνω φως στον συναισθηματικό κόσμο της ερωμένης του. Παρότι δεν αποσαφηνίζεται τι τελικά την κρατάει από το να είναι μαζί του (θα μπορούσαν να ανήκουν σε διαφορετική κάστα λόγου χάρη, ή άλλη εθνότητα/θρησκευτικό δόγμα) προσωπικά πιστεύω πως ο πραγματικός λόγος είναι πως η ερωμένη του τον εκμεταλεύεται. Πιστεύω πως βρίσκεται σε κάποια άλλη σχέση ή γάμο και δίνει την αιώνια υπόνοια πως θα την αφήσει για χάρη του εραστή της, χωρίς όμως ποτέ να την υλοποιεί, κρατώντας τον αιχμάλωτο, ώστε να μπορεί να έχει το κομμάτι της σαρκικής τους σχέσης αλλά κυρίως να αντλεί επιβεβαίωση από μια σχέση εξουσίας πάνω του.

Όποιο δρόμο διάλεξα μ’έβγαλε μπροστά σου άλλαξα συνήθειες, φίλους και ζωή κι όλα μου τα όνειρα έχουν τ’όνομά σου μα δε κάνεις κάτι μάτια μου κι εσύ

Ο πόνος του χαρακτήρα βγαίνει αγνός. Είναι παντελώς παραδομένος στη σχέση αυτή, όσο ολέθρια και αν είναι για αυτόν όπως προκύπτει από τον φαταλιστικό τρόπο με τον οποίο βλέπει πλέον τη ζωή του. Ένας βαθύτατα καταραμένος ήρωας, λόγω του σφάλματός του να αγαπήσει βαθιά και να εμπιστευτεί τα συναισθήματα που του έδειξαν ή υπονόησαν.

3.STAN – Με στεναχωρεί     https://www.youtube.com/watch?v=fsGzFSqeV98 Όσο κι αν αρχικά το όνομά του προδιαθέτει για skater που ρολάρει στο αστικό περιβάλλον με ένα σακίδιο παραγεμισμένο με σπρέι, ο STAN δικαίως έγινε γνωστός στην Ελλάδα για τον αυθεντικό λαϊκό χαρακτήρα των τραγουδιών του και τη στιχουργική δεινότητα που αναγέννησε το είδος από την στασιμότητα στην οποία έπεσε στα μαύρα χρόνια της κρίσης. Αυτό φαίνεται στο παρακάτω τραγούδι με έναν χαρακτήρα φιλοσοφημένο, απαλλαγμένο από κάθε είδους τοξική αρρενωπότητα ή ανώριμη τάση να καταπιεί τα συναισθήματά του.

Απόψε βράδυ η μοναξιά με παίρνει βόλτα στα βαθιά και πίνω τον καημό μου Αρρωστημένη η ενοχή για οτι ποτέ δεν σου έχω πει αμαρτωλό όνειρο μου Στη τρέλα και στη λογική όπου κοιτάξω είσαι εκεί αγέρωχα δικάζεις Όσα φαντάστηκα για εμάς έλα και χτύπα με με μιας έλα και μην διστάζεις

Αντιμέτωπος με τα σφάλματά του στη σχέση τους, έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο της ανάλυσης των συναισθημάτων του, έρχεται αντιμέτωπος με τις ενοχές για την συμπεριφορά του. Γνωρίζει πολύ καλά τι οδήγησε σε αυτό το σημείο και αν θα ήθελε να αλλάξει κάτι, θα ήταν να μπορούσε να είχε ζητήσει νωρίτερα όλα όσα θα περίμενε από την σύντροφό του.

Τον εχθρό αγαπώ

Αλλόκοτος στίχος που δείχνει το οξύμωρο της αναγνώρισης της ψυχολογικής κακοποίησης που δέχθηκε και ταυτόχρονα του ενδιαφέ��οντός του ακόμα  και έτσι για τον άλλο.

Με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις Με στεναχωρεί ο έρωτας σου αλήτης και εσύ δεν έρχεσαι Με στεναχωρεί και καπνίζω και πίνω Με στεναχωρεί λίγο λίγο να σβήνω πες μου αν χαίρεσαι

Ο χαρακτήρας του τραγουδιού, στέκεται περίφανα πλάι στην επιλογή του να είναι δοτικός, έναντι του «αλήτη» έρωτα και παρότι αναγνωρίζει πως του προκαλεί πόνο η  συνέπεια των συναισθημάτων του, δεν παραιτείται από αυτά, παρά μόνο ρωτά «αν χαίρεσαι;» αν δηλαδή η συμπεριφορά της συντρόφου του είναι εσκεμμένα σαδιστική και κακοποιητική. Τούτα θα μπορούσαν να είχαν αποφευγχθεί όπως δείχνει και στην αρχή του τραγουδιού η ενοχή του που δεν τα ρώτησε νωρίτερα, όταν ίσως θα μπορούσε να είχε αλλάξει την πορεία αυτής της σχέσης.

Πόσες χιλιάδες σ’αγαπω για ένα θιγμένο εγωισμό πες μου να στα πληρώσω Να ρίχνεις στάχτη στην πληγή και εγώ να θέλω ποιο πολύ αγάπη να σου δώσω Μες τα σκοτάδια να μεθώ να τρέμω να παραπατώ και εσύ να με κοιτάζεις Αφού στο στήθος σου καρδιά δεν έχεις δωσ’μου μαχαιριά έλα και μην δειλιάζεις

Τούτο το κάλεσμα για τον φυσικό θάνατο, δείχνει μονάχα την συνέπεια του χαρακτήρα στην τιμιότητα των συναισθημάτων του, που ακόμη και τώρα παραμένουν αβρά. Παρατηρούμε πως σε όλο το τραγούδι δεν κατηγορεί με μικροπρέπεια και μνησικακία το ήθος της συντρόφου του, όπως συνήθως συμβαίνει στο λαϊκό τραγούδι, αλλά δηλώνει μονάχα περήφανα πως είχε το θάρρος να τσαλακώσει την εικόνα του και να νιώσει, έστω και χωρίς επιστροφή των συναισθημάτων του. Αν ο STAN ήταν τελικά skater, θα συνέχιζε περήφανα να taggαρει πως ένιωσε.   Σας χαιρετάμε για αυτή την Κυριακή και περιμένουμε τα τραγούδια που εσείς θα θέλατε να αναλύσουμε την επόμενη. Στείλτε τα τραγούδια στην φόρμα. Ο ταπεινός αναλυτής, Ανώνυμος Άγνωστος.

[dmargari]

ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΟΓΑΡΙΔΗΣ – ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΜΕΘΩ (ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ) Το 2007 ο Σταύρος Λογαρίδης στο album Ξαφνικά Καλοκαίρι διασκεύασε το τραγούδι Πίνω Και Μεθώ του Σπύρου Περιστέρη. Ένα τραγούδι το οποίο πρώτος ερμήνευσε ο Ζαχαρίας Κασιμάτης το 1934 αλλά έκανε πασίγνωστο ο Μπάμπης Τσέρτος το 1992.