#χωρισμος

[loulouditouheimona]

Νομίζω πως το σώμα μου ήξερε ότι δε θα εμενες

[dyskolosanthrwpos]

Πάντα να προσέχεις

📍 Thessaloniki, Greece

[mikrh-kallitexnhs6]

Και ρε γαμώτο, πάντα μου έλεγες πόσο με αγαπάς.

[orgismenh]

σαν να μου έχει λείψει κάπως η φωνή σου, σαν να την ξέχασα, σαν να σε ξέχασα, σαν να με έπεισα πως σε ξέχασα, κάθε μέρα σε ξεχνώ, μα να τα βράδια, κάποια βράδια, όλα τα βράδια, σε θυμάμαι, σε ζητάω, μου λείπεις.

[i-seirina-filouse-yperoxa]

για ολες τις αναμνήσεις που έχουν γίνει απλά φωτογραφίες..

[monimhgkriniaa]

Δε σου είπα ποτέ πως γραφω.

Δε σου είπα ποτέ οτι ξεσπαω σε χαρτί.

Δε σου είπα ποτέ πως μόνο εκεί βρίσκω ηρεμία.

Δε σου είπα ποτέ οτι έγραψα για εσενα.

Δε σου είπα ποτέ τι έγραψα για εσενα.

Δε σου είπα ποτέ.

Δε σου είπα ποτέ ποσά στιχάκια είναι γραμμένα για εσενα.

Δε σου είπα ποτέ ποσό ερωτευμένη ειμαι μαζί σου.

Ούτε για το πως γίνεται το στομάχι μου όταν σε βλέπω.

Δε σου είπα ποτέ πόση ασφάλεια ένιωθα στην αγκαλιά σου.

Δε σου είπα ποτέ οτι δίπλα σου έκανα τον πιο γλυκό υπνο.

Δε σου είπα ποτέ πως ένιωσα όταν χωρισαμε.

Δε σου είπα ποτέ πως είχα να φαω μια βδομάδα.

Ούτε πως δε κοιμόμουν.

Δε σου είπα ποτέ.

Δε σου είπα ποτέ τίποτα.

Κάποια στιγμή ίσως σου τα πω ολα.

Όλα όσα τόσο καιρό δε σου έλεγα.

Και ίσως τοτε,

Ίσως τοτε καταλάβεις ποσά ήσουν (μεταξύ μας ακόμα είσαι) για εμενα.

Ίσως τοτε καταλάβεις πολλά.

Μα ίσως τοτε να είναι ήδη αργα.

Μα δε γαμιεται;

Σε έχω ήδη χάσει γαμωτο.

[taxianthia]

Δεν σε κατηγόρησα για τίποτα

μα

το μόνο που πιάνω ώρες ώρες τον εαυτό μου να αναρωτιέται

με παράπονο

είναι

γιατί δεν πίστεψες σε εμάς.

[ax-ti-na-se-kanw]

Το πιο περίεργο συναίσθημα είναι να νιώθεις την αγάπη να ξεχειλίζει από μέσα σου για έναν άνθρωπο που πλέον δεν λέτε ούτε γεια

Αύγουστος.

[soullessblondbitch]

Χαράμισα όλα μου τα καλοκαίρια για ένα δανεικό φεγγάρι.

[anthodesmia]

«Συγνώμη που πια δεν με αγαπάς»

Τα λουλούδια που δεν μου πήρες

- δεν έχει να κάνει με τα λουλούδια -

μαραζώνουν στο ανθοπωλείο.

Με κοιτούν θλιμμένα

κι εγώ χαμηλώνω το κεφάλι

μπρος στα λυπημένα τους φτερά.

Από όλες τις γλώσσες των ανθρώπων

καταλαβαίνω καλύτερα εκείνη του να μην σε θέλουν

Την διαβάζω στα μελαγχολικά σου μάτια

ακούω να την τραγουδάς σιγανά στον τρόπο

που εκνευρισμένος με ρωτάς που είναι τα τσιγάρα σου

άλλοτε πάλι τα δάχτυλα σου την γράφουν στο σώμα μου

στον μηρό μου και κοντά στην καρδιά.

Παρατηρώ την πλάτη σου

όπως προπορεύεσαι βιαστικά στον δρόμο

δίχως να με περιμένεις πια -

ήμουν πάντοτε το άτομο που προχωρούσε πίσω

σε μια παρέα από τρεις

και στην θυμωμένη σου πλάτη διαβάζω

πως δεν δίνεις δεκάρα τσακιστή

που τα τακούνια μου γλιστρούν στο πεζοδρόμιο.

Με μαλώνεις που κλαίω

και ψελλίζω "συγγνώμη που πια δεν μ' αγαπάς".

Στο μπαρ κοιτάς ανήσυχα τους περαστικούς

και τις κοπέλες με τις λεπτές πλάτες

τα μελαγχολικά μου δάκρυα δεν τα βλέπεις

πέφτουν βροχή στο κοκτέιλ που παρήγγειλα

και κυκλοφορούν στο αίμα μου.

Καμία φορά το βράδυ σηκώνομαι από το κρεβάτι

- προσποιούμαστε τότε πως δεν με ακούς -

γλιστράω στην αυλή και αναρωτιέμαι

αν τελικά σπάει ποτέ μια καρδιά.

Εγώ βλέπεις δεν φοβάμαι το σκοτάδι

ή τα άγρια θηρία

φοβάμαι την μοναξιά και κυρίως πράγματα όπως

το να μην ξέρει κανείς την αγαπημένη μου σειρά

ή πως ήμουν στα δεκατρία

ή γιατί είναι σημαντικό να χορεύω.

Το πώς η καρδιά μου καταλήγει να πεταρίζει

σε αβέβαια και βίαια ακροδάχτυλα

που την συνθλίβουν οριακά

αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Θα στην σερβίρω κάποιο πρωί

μαζί με ελληνικό καφέ και μαρμελάδα

"γιατί δεν με αγαπάς;"

Εσύ θα με κοιτάξεις

- από την χωριστρα των μαλλιών μου

τα μάτια μου

την σχισμή του στήθους μου

την κοιλιά μου

την καμπύλη του γοφού μου

και τα δάχτυλα των ποδιών μου -

κι εγώ θα ξέρω .

[vasoyume]

Δεν προλάβαμε ποτέ τελικά να πάμε στα λαδάδικα…

Πόσο το περίμενα…. πίστευα πως φέτος θα ήταν η χρονιά μας, ότι θα ταξιδεύαμε για δεύτερη φορά στην πιο ερωτική πόλη, να ζήσουμε τον έρωτα μας που αφήσαμε στην άκρη….

Και στην άκρη έμεινε…. Την άφησες❤️‍🩹

[loulouditouheimona]

Τελείωσε πριν καν αρχίσει ρε γαμωτο

[dyskolosanthrwpos]

Και αναζητώ την ευτυχία

Στο ίδιο μέρος που την έχασα

[niwthw-kenh]

Ήμουν τόσο εθισμένη στο να φαντάζομαι την παραλίγο ζωή μας,

Την παραλίγο βόλτα μας,

Τον παραλίγο έρωτά μας

Τόσο που το μυαλό μου άρχισε να πλάθει αναμνήσεις πλασματικές

Κι αν λοιπόν ποτέ μου δεν σʼαντάμωσα,

Κι αν ποτέ δεν βαδίσαμε ένα βράδυ χέρι χέρι,

τι σημασία έχει στʼαλήθεια;

Αφού με τόσο που σε πόθησα τα ʼκανα να συμβούν

Και ας μην σε άγγιξα ποτέ μου...

-niwthw kenh

[feggaroneira]

Ίσως τελικά να υπήρχε κάποιος λόγος για όλα αυτά που συνέβησαν.

Ίσως να γνωριστήκαμε και εμείς για κάποιο λόγο.

Ίσως η ζωή να μας δοκίμαζε ή μάλλον με δοκίμαζε γιατί ήθελε να δω τι δεν αξίζω.

Ίσως όμως να σε αγάπησα πολύ.

Τόσο πολύ που τελικά να έχασα τον εαυτό μου.

Και πάρα τα όσα έγιναν, ίσως εγώ ακόμα να σε περίμενω.

Ίσως όμως να με πόνεσες και να με ράγισες σε χίλια κομμάτια προσπαθώντας να ικανοποιησεις μόνο το εγώ σου.

Χωρίς να σε νοιάζει τι θα απομείνει από την καρδιά που έσπασες.

Αυτήν την καρδιά που σου έδωσε τόση αγάπη και εσύ αποφάσισες να την καταστρέψεις.

Ίσως ακόμα και αν με πόνεσες και με πλήγωσες πολύ, εγώ ακόμα να σε αγαπάω.

Λένε πως αν τα αισθήματα είναι αληθινά, πάντα θα αγαπάς εκείνον ή εκείνη.

Ακόμα και αν οι δρόμοι σας χωρίστηκαν.

Ίσως να είναι αλήθεια.

Ίσως γιαυτό να μου είναι τόσο δύσκολο να σε ξεπεράσω.

Ακόμη και αν δεν θέλω να σε σκέφτομαι.

Ίσως η σκέψη μου να κάνει κύκλους γύρω από την μορφή που μου χάριζε η καρδιά σου.

Αυτήν την απατηλη μορφή που ήταν βυθισμένη μέσα στην υποκρισία και στο ψέμα.

Γιαυτό και είδα τι αξίζω. Γιαυτό και κλείνω το κεφάλαιο σου στο βιβλίο της ζωής μου.

Ίσως κάποια στιγμή να ξανά συναντηθούμε.

Και τότε να είμαστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι με τελείως διαφορετικές εμπειρίες, σκέψεις, πεποιθήσεις.

Ίσως το κεφάλαιο μας να τελείωσε με πόνο αλλά ίσως να σε νιώθω ακόμα κομμάτι της ζωής μου.

Ναι είσαι.

Ίσως να ξανά βρεθούν τα βλέμματα μας και τότε ίσως να είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι και καλά, μακριά ο ένας από τον άλλον.

Θα σε θυμάμαι ως τον πρώτο μου έρωτα.

Αυτόν που μου έδειξε τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη και ο έρωτας.

Αυτόν που με έκανε να χάσω τον εαυτό μου αλλά στο τέλος με βοήθησε να με βρω χάνοντας εκείνον.

Ίσως να μου λείπεις λίγο μα ξέρω πως ποτέ δεν ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.

Ίσως ακόμα να σε σκέφτομαι σε τυχαίες μικροστιγμες της ζωής.

Αλλά ξέρω πως για σένα τελικά δεν ήμουν τίποτα.

Ίσως αυτό να πονάει περισσότερο από όλα.

Ίσως όλο αυτό να ήταν ένα μάθημα ζωής.

Και γι αυτό ίσως τελικά να υπήρχε ένας λόγος για όλα αυτά που συνέβησαν.

Ίσως.

[megamhses]

Οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι ο ένας για τον άλλον...

Αυτό ήμασταν. Δε ξέρω αν είμαστε πια. Μου λείπει αυτό που ήμουν μαζί σου. Μου λείπει να νιώθω κάτι για κάποιον. Μου λείπει να νιώθω. Δε μπορώ να το κάνω αυτό πια. Ούτε αν γυρνούσες δε νομίζω ότι θα τα κατάφερνα, δεν νομίζω ότι μπορώ να το φτιάξω αυτό. Αλλά μου λείπουμε. Πολύ...

Σε χρειάζομαι δίπλα μου. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που νιώθω ότι μου δίνει δύναμη. Δε το λέω καθόλου επιπόλαια 8 χρόνια μετά. Το εννοώ στο 100%. Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος, η μοναδική σκέψη που μου δίνει σκοπό να υπάρχω και να μη τα βάζω κάτω.

Συγνώμη... Μόνο συγνώμη μπορώ να σου ζητήσω σε αυτή τη φάση. Διαλύομαι ξανά. Μου λείπεις απελπισμένα... Δε ξέρω τι να κάνω. Με παίρνει από κάτω πάλι και δε μπορώ να το διαχειριστώ. Νόμιζα ότι μια μέρα απλά θα σταματήσω να σε σκέφτομαι. Αλλά τις μέρες που γινόταν αυτό κατέληγα να σκεφτόμουν γιατί δε σε σκέφτηκα. Ποιο το νόημα; Με κοροϊδεύω... Αφού εσύ είσαι ο άνθρωπος που θα έκανα τα πάντα για να είναι καλά. Θα παρατούσα τα πάντα για εσένα. Ακόμα και τώρα... Ακόμα και αύριο... Μόνο για εσένα όμως. Θα ήθελα πολύ να μιλάμε και να μπορώ να σε καλέσω σπίτι μου το καλοκαίρι, έστω για τρεις μέρες... Όχι, δε το λέω με καμία ερωτική διάθεση. Αλλά θα ήθελα να ήσουν εδώ... Γιατί όταν πρωτοήρθα είχα σκεφτεί ότι αν ερχόσουν σπίτι μου θα ήθελα να πάμε σε κάποια μέρη πολύ όμορφα... Αλλά δε θα γίνει ποτέ αυτό. Πονάει αυτο το ποτέ. Μου ρίχνει μπουνιές αυτό το ποτέ. Δε μπορώ να το δεχθώ, παρόλο που με αναγκάζω να το τηρήσω... Καταλαβαίνεις;

Δε ξέρω αν βγάζω νόημα πάλι. Βγάζω δε βγάζω... Ένα είναι το θέμα. Σε αγαπάω. Αυτό είναι όλο.