Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;
Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..
Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.
Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…
Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.
Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.
Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.
Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.
Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.
Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;
Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.
Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;
…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…
Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..
Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου
Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;
Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι
Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο
Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα
Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.
Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;
Πολυ πεζος δεν εγινα;
Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.
Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.
23 notes
·
View notes
Mε θεα το Λυκαβηττο….(Aπο την ακουραστη Κ.)
Ηταν Δεκεμβρης και ειχαμε παει σε μια γιορτη με το αγορι μου,
σε ενα φιλικο ζευγαρι,παντρεμενο,σπιτι τους..
Ο εορταζων εδω και καιρο δε χορταινε να με κοιταζει..και το ειχα καταλαβει..
Ολο το βραδυ παρολο που δεν πινω και το ηξερε με πιεζε να δοκιμασω διαφορα ποτα..Στο τελος τα καταφερε και ειχα αρχισει να ζαλιζομαι..
Ο τυπος δεν ειχε ξεκολλησει απο πανω μου ολη την νυχτα..
Με κοιταζε συνεχεια στα χειλια σε σημειο που με εκανε να κομπλαρω
και δεν κομπλαρω ευκολα..
Σε καποια φαση μου λεει
"Παμε να σου δειξω ενα γλυκο που εχω παρει για μετα".
Χωρις καν να προλαβω να απαντησω με πιανει απο τη μεση και με προχωραει προς την κουζινα,καταβαθος ήξερα τι θα ακολουθησει αλλα δεν τον ειχα για τοσο θαρραλεο για να κανει κατι..
Μπαινουμε στην κουζινα και ειναι πισω μου,ανοιγει το ψυγειο και βγαζει απο μεσα μια τουρτα με κοκκινο σιροπι απο πανω,την ακουμπαει στον παγκο.
Καθομαστε προσωπο με προσωπο και μου πιανει τα χειλια και μου λεει:
"Kαινουριο ειναι αυτο?" και πιανει το σκουλαρικι που εχω στο στομα μου.
"Οχι,του λεω,αλλα δεν προσεχεις πολυ..¨
"Προσεχω και παραπανω απο οτι θα επρεπε¨μου λεει..
Και πιανει με το δαχτυλο του λιγο απο την ακρη της τουρτα και μου το βαζει στα χειλια με πλησιαζει και με φιλαει..
Δεν ξερω ποση ωρα φιλιομασταν..
Σταματησε ο χρονος,κολλησε το μυαλο μου…
και εκει που φιλιομαστε ωραια και καλα μου ερχονται στο μυαλο ΟΛΑ.
Οτι ειναι παντρεμενος,οτι εχω αγορι,τι κανω?
Ολες οι τυψεις κατακλυσανε το μυαλο μου κ ετσι τον εσπρωξα,του ειπα σταματα και εφυγα βιαστηκά!!
Βγηκα απο την κουζινα και νομιζα οτι ολοι με κοιτανε…Πηγα διπλα στο αγορι μου και του εσφιξα το χερι..
Ενιωθα τοσες τυψεις που νομιζα οτι ειμαι γυμνη μεσα στο δωματιο..
Μετα απο κανενα μισαωρο φυγαμε… ειχα πιει και ημουνα λιγο μεθυσμενη..
ηθελα οπωσδηποτε να πηδηχτω με το αγορι μου,για να εξιλεωθω..
Μεσα στο αμαξι γυριζει και μου λεει οτι πρεπει να παει σε μια δουλεια (την οποια μπορουσε να αποφυγει)
Οι τυψεις μου αρχισαν να φευγουν και εχω αρχισει ηδη να μετανοιωνω που κολωσα και δεν συνεχισα με τον Ν.
Αρχιζω να τσακονομαι με το αγορι μου γιατι του εξηγω πως θελω να γαμηθουμε πολυ αγρια αποψε και μου λεει πως θα πηδηχτουμε οταν γυρισω..
Να μπω στην αναμονη δηλαδη…
Με αφηνει στο σπιτι και φευγει..
Ανεβαινω και ειμαι τοσο θυμωμενη και μεθυσμενη που δε βλεπω μπροστα μου..
Μπαινω στο σπιτι και ειμαι στο τσακ να στειλω μηνυμα στον Ν. αλλα σκεφτομαι οτι ειναι με τη γυναικα του..αν του εστελνα θα ερχοταν το ξερω..
Ηθελα να γαμηθω οπωσδηποτε...
Μπαινω στο φβ και με το που μπαινω μου στελνει ενας πρωην μηνυμα..
"Τι κανεις μουνακι?"
Δεν αργησα να το σκεφτω και πολυ και του απανταω:
"Σε ποση ωρα μπορεις να εισαι εδω?"
"Σε 10 λεπτα" μου λεει.
"Ελα σε περιμενω¨του απανταω…
Κλεινω φβ και φευγω απο το σπιτι γιατι πνιγομουνα μεσα..
Μπαινω στο ασανσερ και πανω στη βιασυνη μου παταω λαθος οροφο
και ξαφνικα σκεφτομαι να παω στην ταρατσα..
Ανεβαινω και βγαινω στην ταρατσα..
Ειναι φανταστικα,εχει αερακι, απεναντι ειναι ο Λυκαβηττος και εχω κατσει και χαζευω.
Χτυπαει το κινητο μου και του δινω οδηγιες να ανεβει στην ταρατσα..
Ανοιγω την πορτα και μ εχει πιασει και με φιλαει πριν προλαβει να κλεισει η πορτα.. με ακουμπαει στην ακρη της ταρατσας και οσο με φιλαει αρχιζει να με χαιδευει παντου…
"Μου ελειψες πολυ" μου λεει ..δε του απαντησα καν…
δε μου ειχε λειψει καθολου,ηταν απλα ο πρωτος που εμφανιστηκε εκεινη τη στιγμη που χρειαζομουν και ηξερα οτι το σεξ θα ηταν πολυ καλο..
Του τον εβγαλα εξω και αρχισα να τον γλυφω παντου,
Με επιασε απο τα μαλλια και μου το εβαζε πιο βαθια να με πνιγει οπως μου αρεσει.. Μου χτυπαγε την πουτσα του στο στομα μου και μου τον χαιδευε στα χειλια και μου τον εβαζε παλι μεσα..
Με σηκωσε και μου κατεβασε το κολαν και το εσωρουχο μεχρι τα γονατα..
Σαλιωσε τα δαχτυλα του και μου εβαλε δυο.. με πονεσε πολυ αλλα ηξερα οτι με προετοιμαζει για την πουτσα του που ηταν πιο μεγαλη και χοντρη..
Οσο μου βαζει δαχτυλο με εχει πιασει απο το λαιμο και με δαγκωνει.
Του λεω,¨Σε παρακαλω μη μου κανεις σημαδια" αν και το θελω πολυ.
Με γυριζει να κοιταζω το Λυκαβηττο ορθια και προσπαθει να μπει μεσα μου..
Εχω δαγκωσει τα χειλια μου γιατι ξερω οτι θα πονεσω πολυ..
μπαινει μεσα μου και βγαζω μια κραυγη που κανει αντιλαλο..
Μου λεει "Φωναξε μωρο μου,δε θα σε ακουσει κανεις εδω"
και καυλωνω ακομα πιο πολυ… μπαινει μεσα μου πολυ αγρια και δυνατα,
σχεδον με σκιζει και πεθαινω απο τον πονο αλλα μαρεσει τοσο πολυ που δεν θελω να τον κανω να σταματησει..
οσο πηδιομαστε με φιλαει,μου πιανει το στηθος,με πνιγει, με χτυπαει στο κωλαρακι πολυ δυνατα καθε φορα που δε με ακουει για να βογκαω ολο και πιο δυνατα..
Τα ποδια μου εχουν μουδιασει και ταυτοχρονα παιζει με το μουνακι μου.
"θελω να χυσεις πρωτα εσυ" μου λεει..
Αρχιζω και παιζω το μουνακι μου και μου βαζει τα δαχτυλα του στο στομα μου.
Μετα απο λιγο ειμαι ετοιμη να τελειωσω βαζει το χερι του πανω στο χερι μου και το παιζουμε μαζι,νιωθει οτι θα τελειωσω και μπαινει μεσα μου πιο αργα αλλα πιο βαθια..με το αλλο μου χερι τον τυλιγω γυρω απο το λαιμο του και του πιανω το κεφαλι για να τον φιλησω και αυτο που πιανει το στηθος..
Τελειωνω και αρχιζω να ανασαινω βαθια και να μουγκριζω μεσα στο στομα του και με φιλαει..
μου λεει κ αυτος "Χυνω καυλα μου¨και καθομαι στα γονατα με ανοιχτο το στομα..τελειωνει στο στομα μου και ειναι καυτα,τα καταπινω και εχουν μεινει μερικα στα χειλια μου και ετσι οπως σηκωνομαι προσπαθω να τα φτασω με τη γλωσσα μου.
Τα πιανει με τον αντιχειρα του και μου τα σπρωχνει μεσα στο στομα και το γλειφω.Μετα το βγαζει το γλυφει και αυτος,με φιλαει και μου λεει ξανα
"Μου ελειψες πολυ".
"Φευγουμε?" του λεω ενω αρχιζω να ντυνομαι..
Γνεθει καταφατικα και φευγουμε.
Γυριζω σπιτι και κανω ενα ντουζ.
Το μουνακι μου καει και προσπαθω να του ριξω νερο για να το ηρεμησω.
Φοραω το νυχτικο μου,ξαπλωνω και με περνει ο υπνος.
Μετα απο μια ωρα ερχετε ο δικος μου.
Ο οποιος αρχιζει να με φιλαει και θελει να πηδηχτουμε.
Του λεω οτι δε θελω αλλα δε το υπολογιζει.
Μου κατεβαζει το βρακακι και αρχιζει να με γλυφει.
Στο μυαλο μου σκεφτομουνα οτι πριν λιγο εκει μεσα ηταν ενας ξενος πουτσος και καυλωνω…
ανεβαινει πανω μου και προσπαθει να μπει μεσα μου,οπως μπαινει αρχιζω να ποναω τοσο πολυ που δεν αντεχω.προσπαθω να πνιξω τον πονο μου καθως με εχει γυρισει στα 4 και εχω δαγκωσει το σεντονι.
Θελεις να προσπαθησουμε απο πισω μου λεει και απανταω αμεσως ναι για να αποφυγω τον πονο που νιωθω.
Μπαινει σιγα σιγα ενω εχει βαλει λιγο baby oil και αντι να πονεσω οπως αλλες φορες νιωθω ανακουφιση.. Μετα απο λιγο τελειωνει μεσα μου…
Κανω παλι ενα ντουζ και ξαπλωνω..
Ολες μου οι τρυπουλες εμειναν ικακοποιημενες σημερα.
3 αντρες.. ο καθενας ικανοποιησε και απο μια…
26 notes
·
View notes
«γιατι το ροζ ειναι το αγαπημενο μου χρωμα» η πτυχιακη μου. ακουγεται χαζη και ισως ανοητη μπορει να πει καποιος. συμφωνω, γιατι να μην συμφωνισω; τι δεν ειναι ανοητο; τ�� ειναι σοβαρο; τι ειναι το σοβαρο; κατι που εχουμε φτιαξει εμεις και απλα το συντιρουμε μεχρι να ερθει η επομενη ευφορικη ανοητη συνηθεια να μετατραπει σε βαρετη και σοβαρη υποχρεωση.
ε, λοιπον προτειμω να περναω τον χρονο μου κανοντας μικρες ανοητες και ασοβαρες επιλογες. για να το παμε και λιγο στο σοβαρο, ειρωνικο δεν ειναι; πως παντα μια συζητηση να κρυβει η να στοχευει κατι σοβαρο η και καταθλυπτικο ισως;
Ακόμα και το θέμα μου φαίνεται ηλίθιο και ανόητο κριβει κάτι πιο σοβαρο, κοινωνικά προβλήματα θέση των φυλλων, ίσως και λίγες ανησυχίες της καθημερινότητας και στεναχώρια, ίσως είναι πάντα πιο εύκολο να γράψεις για κάτι σοβαρό. είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει.
ισως η συνήθεια να μην είναι πάντα καλό πράγμα αλλά είναι μια σιγουριά και οι περισσότεροι αυτο ψαχνουμε. ναι βαζω και τον εαυτο μου μεσα, γιατι σιγουρια ειναι να ξερεις οτι θα γυρισεις και θα εχεις φαι να φας, στρομα να ακουμπησεις, νερο να πλυθεις, ρευμα για να μην περνεις καθε μηνα 5 κερια η να μην καταληξεις με αυτοσχεδιασμους με λαδι. η σιγουρια ειναι καθυσηχαστικη και ειναι αυτο που ζηταν ολοι και οποιος σου πει το αντιθετο τοτε ευχομαι να ειναι τοσο τυχερος ωστε να συνεχησει να νομιζει το ιδιο καθως δεν ειχε ποτε την συνθήκη του να μην ξερει οτι ανα πας σε στιγμη μπορει να βρεθει με τιποτα. το ζηλευω και ελπιζω να νοιωσω καποια στιγμη το οτι και αν γινει θα ειμαι οκ. πολυ βαρια συζητηση και θα με πιασει η γραφικη σοβαροτητα που θυμιζει μπαμπα τις συζητησεις που κανει απτην στιγμη που το παιδι θα αρχησει να κοντευει τα 17 και δεν μαρεσει, ισως επειδη εχω νοιωσει αυτες τις συζητησεις στο πετσι μου.
«τι θα γινει με την παρτη σου» φαβορι ερωτηση του πατερα μου τους τελευταιους τρεις η και τεσσερεις μηνες, και η απαντηση αλλαζει αναλογα με την διαθεση μου. βλεπεις η διαθεση του ανθρωπου κατα την αποψη μου δεν μπορει να θεωρηθει ποτε σοβαρη, η διαθεση ειναι απτα μονα ελευθερα πραγματα που εχουν απομεινει και ισως το τελευταιο. κανενας δεν μπορει να το ελεγξει, μπορεις να ελεγξεις την αντιδραση αλλα ποτε την διαθεση σου.
το θεωρω πολυ ομορφο, το ελευθερο. θυμαμαι το ειχα πει σε εναν ψυχειατρο αυτο οσο καιρο ημουν στην κλινικη, του ειχα πει πως μακαρι να ημουν ηλιθια γιατι ολα θα ηταν πιο ευκολα στο οποιο ακολουθησε η ερωτηση «τι σημαινει για εσενα να εισαι ηλιθιος;» «ελευθερια» ακολουθησε μετα μια μεγαλη συζητηση που μπορει να αναλυσω αλλα θα την κρατησω για μια αλλη φορα.
ισως ανεβασω και εδω την πτυχιακη μου, θα μου πεις ποιος θα κατσει να την διαβασει; δεν περιμενω πως καθεται και διαβαζει κανενας αυτα που γραφω και ισως να ειναι ο μονος λογος που συνεχιζω να διατυπωνω τις σκεψεις μου ειτε σε χαρτι ειτε σε αυτο εδω το χαζοκουτι, ειδου και ο λογος που ακομα κραταω ημερολογιο, γιατι δεν περιμενει κανενας τιποτα απο εμενα, δεν εχει κανενας προσδοκιες, δεν εχω κανεναν να με κρινει και ισως και να παραδεχομαι με αυτον τον τροπο πως ειναι απτα μονα πραγματα που με κανει να νοιωθω ελευθερη.
0 notes
2018.Διακοπες στην Αλεξανδρουπολη.Σε σχεση τοτε εγω.Μια γνωστη του πατερα μου ηταν εκει και μας προτεινε εμενα και τον αδερφο μου να βγουμε με τον γιο της και την κορη της.Το ιδιο βραδυ θα τους περιμεναμε στον φαρο της Αλεξανδρουπολης. «Εσεις ειστε;» λεμε με την ελπιδα οτι ειναι αυτοι και δεν θα γινουμε ρεζιλι, «εμεις» απαντανε. Και εκει νομιζω κοιταξα πρωτη φορα μεσα στα ματια του ανθρωπου,που αν θα με ρωτησεις μεχρι και σημερα,αυτα τα ματια θελω να κοιταζω οσα χρονια και αν περασουν.Δεν ειπαμε πολλα,σχεδον τιποτα.Κοιταζομασταν λιγο.Σαν να ντρεπομασταν.Αυτο ηταν,γυρισαμε στην πολη μας και δεν ξαναμιλησαμε.Περασε σχεδον 1 χρονος,χωριζω εγω και την ιδια περιοδο χωριζει και αυτος.Ηταν απλα σαν να επρεπε να γινει,και εγινε.Και ηταν υπεροχο οπως ηταν.Και ταξιδια παντου και εκδρομες και συναυλιες και ξενυχτια με μπυρες και χιλιομετρα πολλα γιατι σπουδαζα μακρια αλλα δεν με πειραζε.Δεν με πειραζε καθολου.Τα χρονια περασαν και φτασαμε στο περσινο καλοκαιρι.Ειχαμε καπως ψυχρανθει και αποφασισαμε να ακυρωσουμε τις διακοπες που ειχαμε κανονισε μαζι.Βασικα εγω φταιω,εγω του ζητησα λιγη αποσταση γιατι δεν ημουν καλα ψυχολογικα.Οχι αυτο που λενε «θελω λιγο χρονο να κατσω σε αλλον να σκεφτω»,δεν ηθελα να χαθουμε ουτε να μην μιλαμε,τουλαχιστον να μην παμε διακοπες μαζι.Ειχα δικιο μετα απο 10 μερες ηταν παλι ολα καλα.Πηγαμε σε ενα φεστιβαλ που γινεται στην πολη μου και αφου βρεθηκαμε και επιτελους θυμηθηκα πως ενιωθα καθε φορα που κοιτουσα στα ματια του,ερχεται ο πρωην μου.Λιωμα,να φωναζει και να βριζει.Στο τελος βρεθηκα να φταιω γιατι δεν μπορουσε να πιστεψει οτι δεν ετρεχε τιποτα και δεν μπορουσε να καταλαβει πως μετα απο τοσα χρονια ασχολειται ο αλλος ακομα μαζι μου.Μου ζητησε να χωρισουμε.Δεν ειχα λογο να ειχα εγωισμο σε κατι τοσο ομορφο.Μου ζητησε να τον αφησω να σκεφτει αν οντως τον αγαπαω.Το σεβαστηκα.Μετα απο λιγες μερες που ξαναμιλησαμε δεν ηταν ο ιδιος ανθρωπος.Τον ρωτησα ευθεως αν πηγε με αλλη,η απαντηση ηταν θετικη.Και εμενα ο κοσμος μου εσπασε γιατι εγω δεν τον ειχα προδωσει ποτε και ας πιστευε τα χειροτερα για εμενα,και εκει πονεσα γιατι ηξερα οτι ποτε ξανα δεν θα ηταν το ιδιο.Το καλοκαιρι τελειωσε,εφυγα και πηγα στην πολη που ζω πλεον.Εγινα θυμα.Για τρεις μηνες παραπονιομουν οτι με ειχε παρατησει ενω εγω ημουν αυτη που ειχε γινει χαλι.Εμπαινε και εβγαινε στην ζωη μου συνεχεια χωρις ομως να θελει να ειμαστε μαζι και εγω το επετρεπα.Μου ζητουσε ενα παιδι επιμονα να βγουμε.Βγηκα με την σκεψη οτι κατι θα αλλαξει μεσα μου,δεν αλλαξε τιποτα.Ειπα πως δεν ειμαι για πολλα και πηγα σπιτι μου.Το βραδυ σκεφτομουν οτι ισως πρεπει να το προσπαθησω,δεν γινοταν να περιμενω αλλο για κατι που δεν θα γυρισει ποτε,και εκεινη την ωρα χτυπησε ξανα το τηλεφωνο μου.Ηταν 1:30πμ.Μιλησαμε μεχρι τις 7:30.Αφου ξυπνησα,εκλεισα εισητιριο για Αθηνα.Μπηκα στο λεωφορειο χωρις να το ξερει κανεις.Εφτασα Αθηνα,πηρα και αλλο λεωφορειο για να φτασω στην πολη του,χτυπησα την πορτα,ανοιξε και δεν το πιστευε.Με ρωτησε τι εκανα εκει.Του ειπα οτι την απαντηση στην ερωτηση «με αγαπας;» εγω την εδωσα με το χτυπημα της πορτας.Εμεινα εκει 3 μερες.Εξακολουθουσε να μην πιστευει οτι ημουν αθωα τοτε.Το τελευταιο βραδυ καθως κοιμοταν εκλαιγα με λυγμους γιατι ηξερα οτι εκεινη ηταν η τελευταια φορα που τον εβλεπα.Το επομενο πρωι ξυπνησε και μου χαιδεψε τα μαλλια.Ξυπνησα και τον ειδα να δακρυζει.Τον αγκαλιασα σφιχτα και αυτος εφυγε για την σχολη.Του εγραψα ενα γραμμα,του εξηγησα πως δεν ξερω αν φευγω ευτυχισμενη η στεναχωρημενη,αλλα τουλαχιστον ξερω οτι φευγω ολοκληρη και οχι μιση.Εγραψα πολλα.Αφησα και υστερογραφο,παντα μου αρεσαν.Δεν ηταν μεγαλο,ηταν απλα ενα «προσπαθησα ρε γαμωτο»·
Θα ξανανιωσω ποτε ετσι με αλλον ανθρωπο;
Ουφ.Ομορφο ρε.Εννοω οτι ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις,παρα το τελος τους,ομορφες.Αν θα ξανανιωσεις ετσι με αλλον ανθρωπο;Χμ..Μαρεσει να σκεφτομαι οτι αυτος ο ερωτευμενος εαυτος μας που κανει τις υπερβασεις και ζει χτυποκαρδι στο χτυποκαρδι ειναι μεσα μας,οι αλλοι μας τον βγαζουν προς τα εξω αλλα οταν φευγουν δεν τον παιρνουν μαζι.Ναι αν με ρωτας,πιστευω θα νιωσεις ξανα ετσι εντονα,με τον ιδιο τροπο;μαλλον οχι.Δεν θα χε νοημα κιολας αν το ζουσες ξανα και ξανα …αλλα δεν πρεπει να ζουμε εν αναμονη του ερωτα.Ειναι εθιστικος αλλα μην κυνηγας το συναισθημα ,η μαγεια ειναι στα ατομα που στο ξυπνανε,υπαρχουν υπεροχοι ανθρωποι εκει εξω
4 notes
·
View notes