#AutoModell | Explore Tumblr posts and blogs

yfmeurs · 8 months ago

Text

A p p e l k l i e k

Part 83620125782625

Mars duwde het gordijn een stukje opzij en zag in het avonddonker dat 'n zilvergrijze auto pal achter de blauwe Mini One werd geparkeerd. Het portier aan de bijrijderskant van dit groot gevaarte met ronkende motor zwaaide langzaam uitnodigend open.

Wat 'n bakbeest. Ze herkende het automodel vanzelfsprekend niet. Hoe kan 't ook anders, een perfect gerestaureerde parelgrijze Bentley T2 komt niet iedere dag de straat ingereden.

Nog gauw de makeup checken, spiedend nam ze zichzelf onder de loep en tevreden met het spiegelbeeld streken d'r vingers door de franse bob coupe. Gekleed in 'n wit jurkje, kek en klassiek tegelijk, bovenop de lange slanke benen in roze killer heels 'n verpletterend plaatje.

Daarna sloeg ze haastig 'n witte foulard, omzoomd met kleurig bloemenpatroon om d'r schouders. Romantische bloemenschakeringen, perfect passende bij de zardozi borduursels op de envelope clutch tas die ze voor die avond had uitgekozen en zo liep die avond deze hinde op 'n drafje met opgeladen spanning naar buiten.

Hem, sinds diezelfde dag al 'n onbetwiste soulmate, wist weliswaar iets later dan het zich had voorgedaan bij Mae, toch nog een onuitwisbare indruk op Mars te maken op deze nazomerse avond. Hij had zich vanzelfsprekend in iets totaal anders dan het grijze tweedpak van die middag gehesen. Een kostuum waarvan Mars de auberginekleur lastig kon beschrijven, behalve die van het giletje dan, onmiskenbaar kakikleurig en het klassieke overhemd, wit, zonder stropdas. Auberginekleurige italiaanse snit met roodgoud iriserend zijde pochetje. Te samen het resultaat van verfijnde smaak, feestelijke elegantie en rijke ervaring. Deze vermeende bijlesleraar had zeker geen kostuum gehuurd bij de lokale feestwinkel en de zandkleurige lederen autobekleding waar d'r witte jurkje soepeltjes overheen gleed, gaf aroma's af van ouderwets houtachtige parfums. Geen bekleding van een huurauto waar iemand nog snel even met toiletverfrisser doorheen was gegaan. In tegendeel, ze was terechtgekomen in 'n majestueuze cocon van historische waarde. Maar Mars gleed niet woelig heen en weer over het zandkleurig leer om zich te wentelen in allure. De imposante atmosfeer op dat moment werd volledig overschaduwd door koortsachtige hersenspinsels over wat komen ging, en dat wat komen ging heette Yola.

'Hem, ik moet je iets vertellen.', barstte ze meteen los op de passagiersstoel nadat het portier in het slot viel. Hij boog zich sensueel naar de bijrijderstoel. 'Oh, nu al...we kennen elkaar nog geen dag. Wie is het ?!', grapte Hem en gaf haar de breedste lach die ze vandaag van 'm gezien had.

Ze wijfelde een vertraagde seconde over het sarcasme maar kon door de nervositeit desondanks een spontane giegel niet voorkomen. 'Hihi..nee, het gaat over dat feestje vanavond, bij CO2PR.'

'Maak je geen zorgen, ik heb mijn huiswerk gedaan', zei man-man geruststellend.

'Zullen we dan maar ?!' Hij leunde nog 's flirterig opzij waardoor Mars reflexmatig 'n terugdeinsend gebaar maakte. Niet te enthousiast, vriend. De avond is nog lang. Hij lachtte schappelijk, 'Ik bedoel, zullen we dan maar 's naar CO2PR gaan, anders is het feest straks voorbij.' De versnellingspook werd met drie vingers soepeltjes in eerste versnelling gezet en vervolgens zweefde deze majestueuze cocon, dankzij het sublieme veringsysteem, richting CO2PR.

'Dus je kent Yola ?', vroeg Mars vertwijfeld. Hoe kon hij nou in vredesnaam weten wie Yola is. 'Yola, wat is Yola ?' Hem schudde meewarrig z'n hoofd.

Niet dus. 'Yola is een collega van me, Hem. Altijd in de weer om opdrachten te ontfutselen en mij te diskwalificeren met d'r gigantisch netwerk bij de celebs. Die gaat soms echt alle perken te buiten, maar betrappen, dat kan je wel vergeten. Zo sluw als een vos.' Over die ervaring begon ze Hem in 'n notendop uit de doeken te doen.

'Vreemd', zei Hem met geacteerde overpeinzing, tenslotte kende ie menig 'celebs' zoals Mars het noemt, als de palm van zijn hand. 'Ik heb anders nog nooit van die naam gehoord. Maak je je daar druk over ?!' Dat viel niet te ontkennen.

Het PR rewardfeestje van vorig jaar stond nog helder voor de geest. Vooral dat moment bij binnenkomst toen ze ineens tegenover Yola stond, oog in oog, met identieke outfit, tot en met de schoenen en handtasje aan toe. Wie niet beter wist zou hebben vermoed dat er reklame werd gemaakt voor een nieuw pikant stewardessen uniform en wie wèl beter wist kon op z'n vingers natellen dat Yola via de meest dubieuze wegen een en ander had uitgevogeld om vervolgens bijzonder overtuigend tegen potentiële klanten te klagen dat ze een hinderlijke copycat met zich op sleeptouw meezeulde. Naar mens. Een beschamende toestand die misschien vanavond met man-man aan d'r zijde voor een kleine kentering kon zorgen. Nadat deze intelligente aantrekkelijkheid die middag met groot elan een nieuwe tijd voor Mop en de rest van de wereld verkondigde, zomaar ineens had ingestemd om diezelfde avond mee te gaan naar CO2PR, ontstond bij Mars in gedachten een hypothetische beeldrijm van kleine fantasietjes richting 'n horizon aan nieuwe mogelijkheden èn iets minder altruïstische doelen. Vooral daarom, voorzag Mars, zou die avond alleen maar een succesvol beloop kunnen hebben zodra Hem mee zou gaan als haar vriend, niet zomaar 'n vriend maar dé vriend. Wat zou Yola opkijken, zeg. Deze paradijsvogel kon ze absoluut niet zo een, twee, drie, kopiëren. De man was uniek.

'Weet je wat, ik ga je als 'mijn vriend' aan Yola voorstellen, oké ?!' Ze floepte 't eruit, voordat ze er erg in had, onvervloerst rolden de woorden over de tong. Zij weer met d'r grote mond. Gespannen beet ze op d'r lip in afwachting van een mogelijke afwijzing. Zó goed kende ze Hem nou ook weer niet. Het voelde vertrouwd, maar toch. Hij was niet de minste, intuïtief wist ze dat deze filantroop onbeduidend veel invloed in de reklamewereld was toebedeeld, ook al kon ze zijn naam nergens naar herleiden en veel over zichzelf liet ie niet los. Deze niet mis te verstane inschatting had ze correct aangevoeld maar dat een player, hoog op de ladder, een bon vivant met onbegrenste mogelijkheden, dol is op een spelletje had ze even over het hoofd gezien. Zijn reaktie kon dus ook bijna niet anders dan net zo ongecompliceerd zijn toen ie zonder vijven en zessen, eerder die dag, de uitnodiging om Mars te vergezellen naar het bedrijfsfeest van CO2PR zelfs uitdágend met beide handen accepteerde. 'Accoord, goed plan, Mars. Scheelt mij een lang voorspel.' Hem gaf een knipoog en dat was het. Opgelucht zuchtte ze de spanning van zich af en een golf aan optimistische toekomstbeelden van dit tragikomisch spel kwamen weer op de radar.

'Dan moeten we alleen nog een andere naam voor je verzinnen, je weet maar nooit, en een bezigheid.', opperde Mars doortastend. Geen radartje kon nog uit de pas lopen, nu Hem de regie over de avond had gecovered. 'Heb ik al, hoeven we niet meer over na te denken. Ik heet Rein, investeerder, altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden en ben 'n slimme jongen die rijk is geworden met de aandelenhandel.' Nou, nou, daar was niet eens zoveel van gelogen.

Hem kende de weg. Nu pas, nadat ze al een kwartier op pad waren, werd Mars ineens overvallen met de gedachte dat ze ongestoord heeft zitten kwebbelen zonder richtingaanwijzigen te geven, misschien door de ultieme schokdempers waarmee dit high end vehikel stilletjes en soepel ieder wegdek wist glad te strijken. Door de ramen heen, in het schijnsel van de straatverlichting waar de winkelgevels verlicht met vertrouwde namen voorbij zoefden, realiseerde ze zich ineens dat ie warempel op de juiste route zat.

'Weet je waar het is ?', vroeg Mars verbaasd. 'Ik heb geen rij-instructies nodig binnen de reklame wereld. Maar lief dat je het vraagt. Jouw team is niet genomineerd dit jaar, las ik.' Hem zond een krachtig signaal uit, not to worry, en omzeilde de nieuwsgierigheid met die wedervraag. Mars vond het prima. 'Nee, klopt. We zijn bezig met een megaproject voor de stad. Dat kost veel tijd en aandacht voor een breed draagvlak.'

'Ach, nou volgend jaar dan maar. Vertel 's iets over dat megaproject.' Mars vertelde enthousiast over de internationale stunt waarbij de stad als kenniscentrum van Europa opnieuw zou worden geïntroduceerd, met een eigen 'tag', een digitaal parallelle stad, marketing, culturele hoogstandjes en supercoole merchandise. 'Ik heb al een geweldige tagnaam voor dat project, De M van Mind, de O van Omnipresent en de P van Perfect.', zei Hem terwijl ie behendig de Bentley op het nabij gelegen privé parkeerterrein van CO2PR reed.

'Fantastisch idee ! Mop als acroniem, een impliciete trigger. Ik begrijp welke kant je op wil, Hem.' Hij wilde Mop als zijn 'muze' in ruil voor de beloofde droomman en zij was d'r vriendin dus steun aan Mop evident en met Hem's invloed zou ze daarmee voortvarend aan de slag kunnen gaan in de reklamewereld. Als die Yola nou maar niet iedere keer voor de voeten ging lopen. De camaraderie tussen deze twee werd op die ene dag met het verstrijken van minuten steeds knusser. Dat was ook wel prettig als Hem in de rol van dé vriend zich wilde manifesteren. Innig gearmd liepen ze naar de ingang van het imposante gebouw van CO2PR. Altijd al werd het gemoderniseerde pand 's avonds uit de blokkerige landschapsarchitectuur naar een sprookjesachtige sfeer getild met groene verlichting tot 'n opvallende aandachtstrekker tussen de veelal schaars verlichte eenvormige kantoorpanden. Vanavond stonden op de brede bordestrappen aan weerszijde, tot aan het entree, honderden misschien wel 'n duizendtal kleine cilindervormige windlichten van papierdun groen materiaal dat onregelmatig ingekleurd werd door swingende kaarsvlammetjes. Deze woelige zee van koel groene kleuren bescheen met een rusteloze charme de guirlandes van klimop, witte lelies en rozen, die in gevarieerde kleuren regelmatige krullend, paradijselijk om de balustrades waren geslingerd. Bij de entreedeur stonden aan beide kanten van het dubbele deurkozijn twee levensgrote standbeelden gemaakt uit groenkleurige petflessen. Davids, kunstobjecten, gekopiëerd naar Michelangelo's voorbeeld, onlangs nog de belangrijkste showstoppers in een succesvolle commercial ter ere van een nieuw taliaans bronwatertje. Na schrijdende stappen omhoog door het betoverende decor, op iedere vierkante centimeter de belofte tot toegang naar het Hof van Eden, viel bij binnenkomst pardoes het doek voor deze opflikkerende simulatie.

Maaaaaarrrrssss !', hoorde ze een bekende stem roepen bovenuit de luidruchtige kakofonie van misschien 250 genodigden in de ruime ontvangsthal, de anders zo kille geluidsluwte waar normaalgesproken d'r high heels op het basalte hardsteen met goudkleurig voegsel tegen de hagelwitte muren met oneindige echo's weerkaarste. Yola, natuurlijk was het Yola, alsof ze d'r had opgewacht.

Hem kreeg een porrende elleboog in zijn zij. 'Daar heb je d'r.', fluisterde ze hardop maar Hem maakte aanstalten om de benen te nemen. Wat ?! Liet ie haar in de steek op het gevoelige moment suprême waar Mars zo tegenop had gezien die avond ?! 'Dit kan je aan, sprookjesprinses. Ik zie al meteen 'n zakenpartner waar ik nog 'n appeltje mee te schillen heb. Ben zo terug.' En weg was ie. Hoe kon ie dat nou doen ?! Ze stond perplex, ieder spoor van hun plannetje leek te worden uitgewist maar hij kwam zo terug, had ie gezegd en een ontembaar verlangen naar zijn terugkomst legde beslag op haar gehele gemoedsrust. Yola gaf met de gebruikelijk acteerdrift twee luchtzoenen, dat was geen typisch Yola dingetje maar een ongeschreven conventie in het wereldje. Heb je mijn mailing niet ontvangen ?!', zei ze met knipperende wimpers. Oh dear, daar gaan we weer.

'Já, je weet toch wel wat een mailtje is, Mars ? Ik heb vanmiddag nog op het laatst iedereen gemaild in verband met de dresscode.', zei Yola onversneden cynisch en de avond was nog maar nèt begonnen.

'Er was toch geen dresscode ?!' Mars, altijd georganiseerd, gesteld op 'n ordentelijke aanpak en helemaal geen zin om weer 'n oorlog in te worden gesleept om 'n nieuwe reeks vernederingen, haalde geïrriteerd met haastige vingers de blackberry uit de clutch. Toch gestressed liet ze zich in de boom jagen door gehaast de recente mails te checken alsof dat überhaupt nog iets zou uitmaken. Yola, gebrand om ook deze avond weer voor d'r te verzieken, althans meer dan slechts een zweem van die waarschijnlijkheid hing in de lucht, probeerde mee te kijken. 'Oh Mars, wat vervelend nou !', slaakte Yola onvervalst sarcastisch. Toen Yola de vernedering met een beteuterde grimas stond uit te venten, tuurde Mars met haviksachtige aandacht in het rond en constateerde tot haar schrik dat er inderdaad uitzonderlijk veel conculega's in zwarte jurkjes zich gemengd hadden met de goedgeluimde en vrolijke bende genodigden, net zoals Yola, gekleed in een stijlvol zwart driekwart jurkje. Er was dus echt een dress code en Yola had er voor gezorgd dat zij daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Wat 'n draak. Hoe krijgt ze het voor elkaar. Bah. De aanwezigheid van Hem had moed gegeven om niet rechtsomkeers te maken want waarom zou ze een leuke feestavond weer nodeloos laten verpesten door dat achterbaks geneuzel van dit sujet. Desalniettemin herpakte deze sprookjesprinses zich, schudde zelfverzekerd d'r franse bob coupe naar achteren en riposteerde onderkoeld, 'Je ziet er fantastisch uit, Yola. Maar wat is je punt precies ?' De beteuterde grimas maakte plaats voor beledigde onschuld.

'Punt...punt...., Mars toch ! De dresscode is vanavond van het hoogste belang. Ik heb speciaal vanmiddag nog 'n nieuwe mailinglijst doorgegeven aan de office manager om te voorkomen dat er iets fout kon gaan. Heb je ècht geen mailtje ontvangen?'

Mars knikte ontkennend en vroeg zich af waar die pesterij nou weer goed voor was, maar daar kwam ze binnen een paar seconden achter. 'Echt héél jammer, Mars. Ik had je zó graag een podiumplaatsje gegeven voor onze promo stunt.'

'Welke promo stunt, waar heb je 't over ?' Even leek het alsof de paniekerige act van Yola toch op Mars was overgeslagen.

'Je weet net zo goed als ik dat dit Award feestje een pers evenement is voor het nieuwe koffiemerk dat we aan het promoten zijn, Mars. De andere genomineerden krijgen van ons free publicity. Jij was er niet vanmiddag. Niemand kon je bereiken, vandaar dat we zelf adhoc 'n promostunt hebben voorbereid waarbij alleen de campagne manager in het wit is.'

Yola had Mars helemaal niet proberen te bereiken vammiddag, Mars is zeker niet de campagne manager en hoe kon Yola weten dat Mars in een wit jurkje zou komen ?! Ze had alleen bij de boetiek, waar ze vaste klant was, tussen neus en lippen door laten ontvallen dat ze iets zocht voor een promotiefeestje deze week...

'Nu kan je niet meer meedoen. Dat gaat nu echt niet meer, Mars. Straks denkt de klant natuurlijk, 'Oh, daar heb je weer zo'n PR advisor die naast d'r schoenen loopt en denkt dat ze de baas is.' Yola sloeg aanvallend d'r armen over elkaar. 'Volgende keer beter, Mars.' Ze deed een stap opzij om triomfantelijk de menigte in te verdwijnen, toen ze tegen iets aanliep dat haar pad doorkruiste. 'Lompe hork', had je Yola kunnen horen mompelen als de synthesizers en het vermakelijke gekakel van een tweehonderd genodigden niet lawaaierig door elkaar meanderde. Het postuur dat opdoemde en makkelijk vergeleken kon worden met die van 'n topatleet was van Hem.

'En wie is deze Cassandra ?!' Hij belemmerde Yola brutaal de doorgang maar zocht dankzij het kophoogteverschil, meteen oogcontact met Mars. Ze maakte inwendig een sprongetje van vreugde. Daar was ie, eindelijk ! Mijn God, wie had gedacht dat ze zo intens blij kon worden van Hem's aanwezigheid, ze kenden elkaar notabene nog maar een halve dag. Een last viel van d'r schouders af of misschien juist wel niet. Ze was namelijk absoluut niet het type dat een afhankelijkheidsrelatie ambieerde. Bruusk draaide Yola zich om, zichtbaar verbouwereerd. Precies de gemoedstoestand waar Mars de dominante Yola wilde hebben. Dat trof.

'Rein, dit is Yola. Yola, dit is Rein, mijn vriend.' Yola wilde Rein een hand geven maar Rein vouwde zijn handen onverwachts samen in 'n bidgebaar en maakte theatraal 'n lichte buiging alsof man-man een heilige had ontmoet, negeerde ook nog 's Yola's commentaar door zichzelf op eerbiedige toon en diepzinnig te herhalen. 'Cassandra !'

'Nee, je ziet me voor iemand anders aan. Ik ben Yola.' Was ze nou serieus beledigd ?! 'Ik herken een Cassandra als ik een Cassandra zie, ontkennen heeft geen zin', zei Hem streng en emotieloos. Mars deed er nog een schepje bovenop, 'Sorry Rein, ik dacht Yola. Maar als jij zegt n Cassandra dan is het 'n Cassandra.'

'Volgende keer beter, Mars.', grijnste ie breeduit met pretlichtjes in z'n ogen.

'Over naam en faam gesproken, wàt is Yola. Is Yola 'n geregistreerde merknaam ?!' Hij fronste quasi serieus zijn wenkbrauwen en onderzoekend nam ie Yola op, van top tot teen, zonder enige gène. 'Ik zie een gloednieuwe marketingstrategie voor me met die kreet.' Hij richtte zich naar het hoge plafond waar de kristallen bollen in een kolossale kroonluchter van Maretti op de gasten neerkeek en mijmerde zachtjes met van die typisch liederlijk godsdienstige toonladders, 'Ik ben zó Yola vandaag..hmmmm....doe niet zo Yolááá !' Na dit transcendente momentje, waarmee ie Yola in een staat van verwarring figuurlijk wegvaagde, keek ie voor het eerst Yola streng en indringend aan. 'We moeten alleen nog een bijpassend produkt ontwikkelen. Een remedie voor als je je Yola voelt.' Ze probeerde tevergeefs, gevangen door z'n predatorale blik, haar ogen af te wenden, tijdens deze suggestieve Yola-haat. Toen neens, hield het spartelen tegen deze mastodont op want hij liet Yola uit zijn charisma ontsnappen door Mars 'n ontladende en luidruchtige zoen op de wang te geven. Zoiets overkwam Mars niet iedere dag. Ondanks een lichte opschrikking door de plotselinge smakkerd, genoot ze van ieder moment met Rein aan d'r zijde die avond. Nu stond zij 's aan de kant van de overwinnaars. Een zwaktebod ?! Beetje cheesy was het zeker. Ze hoefde zichzelf heus geen moralistisch schouderklopje te geven. De tribale plannen die ze vanmiddag in grove pennestreken hadden besproken waren heus geen bewijs van karakter en voor de manier waarmee deze herder haar gevoel van eigenwaarde streelde, Yola daarentegen er als 'n gedumpte puppy in de berm verloren bij liet staan, kon ze 'm op dit moment alleen maar adoreren.

'Heb jij daar nog een mening over, ...Cassandra ?!'

Yola's grote woorden van zonet waren verstomd. 'Kom op, Cassandra, issue making is a 24/7 business... Ikzelf denk al aan een nominatie voor de nieuwe Van Dale.'

Yola begon langzaam weer te ontdooien uit de freeze-reaktie en probeerde grip te krijgen op deze spindoctor en de woorden, die ze onthutst maar rakelings had opgevangen. 'Nieuwe vandalen? Ik ben geen vandaal !' Dit vergezicht, de inspiratie voor 'n gedepersonaliseerd abstract produkt te worden gebruikt, voelde voor Yola niet als 'n vriendelijke lofzang op de muze die Hem's scheppingsdrang aanwakkerde en dat was in een mug en een scheet zo ongeveer niets minder dan de ontluisterende waarheid. De plaats voor 'n muze die wèl liefdevol geabstraheerd zou worden, de zetel voor 'n goddelijke entiteit had Hem gereserveerd voor iemand anders. Een Yola was een ziekte, iets waar je van af wilde, iets dat je kwijt moest, troep. 'Wóórdenboek, Cassandra, het woordenboek. Je weet toch wel wat een woordenboek is, hè ?!'

Mars glimlachte venijnig naar Yola. 'Of...'n liedje ?' Hem's bron aan affiliatie marketing bleek nog lang niet uitgeput. 'Ik heb vriendjes in de muziek, Cassandra.' Man- man zette sarrend 'n stupide lied in, 'Yola Hi, Yola Ha, Yola hieti !'

Yola, inmiddels in aanvalmodus met de handen demonstratief in de zij geplant, sputterde ontdaan, 'Luister, ik kan je in 'n handomdraai op de stoep laten zetten. Dus pas een beetje op je woorden.'

Dàt was voor Hem 'n brug te ver. Op zijn beurt werden nu de handen demonstratief in de zij gezet, 'Luister, Cassandra. Ik ken de eigenaar van dit pand en kan jou èn je bedrijf zó op straat zetten. Dusssss....', hij siste door zijn tanden, '...een beetje liever voor Mars zijn, begrepen ?!'

Er werd nog geen Yola gelanceerd, er ontplofte wel iets en dat iets was niets minder dan Yola. Met rood aangelopen hoofd van kwaadheid draaide blonde smurfin in kek zwart jurkje zich stuurs om en verliet de scene. Yola's vileine concurrentieslag was gelukkig onaf, weliswaar een gedeeltelijk echec, nu het witte jurkje waar Mars d'r opgang in had gemaakt ook bij de andere conculega's niet onopvallend gebleven. Commentaar of vragen bleven echter uit want de rest had het wonderwel zichtbaar veel te plezierig druk. Tegelijkertijd met de wegmarcherende bewegingen van Yola, werd, alsof de duvel ermee speelde, de elektronische muziek langzaam zachter gedraaid om 'n mannenstem ruimte te geven op 'n geïmproviseerd podium het geroezemoes van de bonte verzameling mensen te overstemmen met een korte visionaire speech. Het was de campagne manager, een excentriek flamboyante reklameman, zelden op kantoor, altijd en route, precies zoals je je 'n reklameman voorstelt en inderdaad in een witter dan wit tweedelig pak waarvan alleen de driekwart lengte van het colbert de enige uitzondering was op de conventionele pasvorm. 'People, people !!!' Hij maakte clownesk 'n huppeltje, hief zijn armen in de lucht, lachte vrolijk.

De geroezemoezige sfeer werd vager, lomer totdat de aandacht van de genodigden als een zwerm zich stilletjes op de witte bohémien richtte. 'Welkom, welkom, wereldburgers ! Trots als wij zijn, willen we aan U de genomineerden voorstellen. Ons platform is de wereld en die kijkt ongemerkt over onze schouders mee. Door de mondialisering en het internettijdperk gaat bereik voor merkbeloftes alleen maar groter en grandiozer worden. We zullen daarom het publiek opnieuw moeten verdelen en aan ons opnieuw proberen te binden met 'n collectieve waarheid. Een innovatieve collectieve waarheid gaan we samen met issue'makers nieuwe content geven want publiek wil tegenwoordig weten wat ze niet weten. Die evolutie, dáár liggen grote kansen. Misschien komt er ooit een tijdperk dat publiek kan kiezen wat ze willen ervaren, maar zo ver is het nog niet. En omdat de kennis van publiek gaat meegroeien, mondiger worden, betrokkener en politieker zal er meer kritiek komen, meer verontwaardiging, meer ironie maar ook meer angst. En dat, lieve wereldburgers, zien we als 'n cadeautje om onszelf in de markt te zetten, inspelend op de toekomstige ontwikkelingen. Aanpakken die handel !! Ons vlaggenschip voor vanavond is het koffieconcept 'O.'

We noemen het vanaf nu geen merk meer maar 'n concept. Geteisterd in de publiciteit door negatieve berichten van mensenrechtenorganisaties werd het tijd voor 'O' om na de revival van fairtade en de recente fusie met 'n amerikaanse koffiebranderij om 'O' opnieuw te lanceren. De vernieuwde beleving, een franchise proeverij waar via speciaal ontwikkeld uitwisselingsschoolprojecten in samenwerking met de overheid, jongelui, waarvan ouders op de plantages werkzaam zijn, zowel kunnen werken en leren. Public matters, mensen !'

Na een kort maar geanimeerd applaus, werd de promofilm voor 'O' met subtitel 'Renaissance' op de brede witte muur van de ontvangstruimte achter het geïmproviseerde podiumpje opgestart. 'Renaissance, creating new memories'. Het logo, een half geopende parelschelp met koffieboon, groots uitgebeeld, introduceerde Renaissance als een doe-woord, iets dat je kan doen. 'I Renaissance. When are you ready to Renaissance ?!' Glansrijk opgeluisterd met muziek van Gabrielle, 'Dreams can come true', straalde het concept niet alleen gezelligheid en dynamiek uit maar ook hoop, een parade van grootmoedigheid voor 'n nieuwe wereld, betere toekomst. Een nieuw bewustzijn dwars over de hele wereldbol, van plantage tot aan de hippe cosmopolite metropolen in kapitaalkrachtige businesscentra. Een aaneenschakeling van beelden uit een utopische wereld vloog over de muur voorbij. 'We are learning', het mantra dat herhaaldelijk in de camera werd uitgesproken door een mixmatch van koffieplukkers, hun kinderen, de manager, de ceo, kinderen op 'n westerse school en ook de casual koffiedrinker in een café, genietend van het eindprodukt.

'Dat lijkt Mop wel....', fluisterde Mars verbaasd. Hem zweeg. Een veelzeggend zwijgen dat suggestief kon worden uitgelegd als 'Ik heb er niks mee te maken, hoor !' Een verraderlijke lach vergezelde plotseling het zwijgen, dat kon natuurlijk zomaar een mysterieuze hint zijn maar afleiding van dat gefilosofeer lag al snel op de loer toen ze zonder enige terughoudendheid zich door hem wederom liet zoenen, een fluweelzachte kus op de wang. Ach, hij was tenslotte vanavond haar vriend, dé vriend. Een hoger doel, zullen we maar zeggen.

Een van de twee vriendinnen op de witte muur, 'n lachend koffiedrinkend gezelschap in een gezellig lunchcafe leek inderdaad sprekend op Mop, geen twijfel over mogelijk. 'When are you ready to renaissance.' De grote zwarte letters bleven aan het einde langdurig geprojekteerd. De campagne manager sprong tijdens een overweldigend applaus energiek het podium weer op en salueerde dankbaar naar de zaal. Een buiging was schijnbaar te gewoontjes voor de reklameman.

'Are you ready to Renaissance !!', riep reklame man, overduidelijk de bezielende kracht achter dit nieuwe geesteskind van CO2PR, enthousiast de zaal in.

'Lieve wereldburgers, dat is nog niet alles voor vanavond, zoals u weet. Met net zoveel trots presenteren wij dan ook nog graag aan U de genomineerde reklame projekten van collega PR BURO 'Common Creatives'. Enjoy !' Het witte pak versmolt weer in het publiek. Waar Mars en Hem nu naar keken op de witte muur was een voetafdruk van babyvoetjes, het Witty logo, verzorgingsproduct voor babies met de tekst 'dierproefvrij'. Schattige leeuwenwelpjes die door vooral hele blije mensen werden geknuffeld kwamen in beeld. Het publiek stond op het punt, net als Mars en Hem, om zich massaal deemoedig te laten meeslepen in gelukzaligheid met een vertederd Ahhhhhh, toen de sfeer en muziek met de seconde 'n grimmiger karakter kreeg. Als een estafette aan beeldmateriaal werd het knuffelhormoon bij de toeschouwers steeds verder afgebroken. Het verhaal van knuffelfarms in Afrika dook op uit een oh zo wonderschone schijn van liefde. De film maakte een sprongetje naar de moderne wereld en zo belandde de toeschouwer ineens in een kinderkamer waar een baby op de arm van zijn lachende moeder een klein knuffeltijgertje van zachte fleece vasthield met daaronder de tekst, 'Omdat we weten hoe het voelt'. Veel tijd voor applaus kregen de genodigden niet. Achtereenvolgens 'n bizarre reklamecampagne voor de seksindustrie, aangeprezen met 'n oud produkt, Viagra, dat nieuw leven kreeg ingeblazen. De 'V van Viagra, voor alles wat het daglicht niet kan verdragen'. Slim ingespeeld op de Hollywoodfilm 'V for Vendetta', binnenkort in première. Het was 'n grappige bedscene waar fnuikend om kon worden gelachen. Gelukkig, geen afkeurend gemompel. Merkwaardig genoeg leek deze vrouw in de commercial dan weer sprekend op Tory, maar dat kon Mars niet weten. Ze had Tory nooit ontmoet. Het laatste promofilmpje dan, Flowerpower confetti verspreidde zich diffuus over de witte muur. Het betrof de lancering van 'n weekendkrantje, genaamd 'Vak W' met vaste columnisten die als sidekicks onder rare synoniemen zoals 'klootviool', 'juniorsoda' en 'bonusbalk' adrem reageerden op actueel city tumult. Oorspronkelijk initiatief van radio deejees die, namens commerciële radiozenders, via crossmedia strategie een grotere doelgroep wilden bereiken. Na afloop van 't betoverende schouwspel op de muur draafde de catering rond met verfijnde hors d'oeuvres en sprankelende champagne, elegant gepresenteerd, delicate flutes op weelderige dienbladen. In die sfeervolle ambiance deed de bittere ernst van de commercials niets af aan de levendige cadans en zorgeloze energie die onder de genodigden hing. Ook Mars en Hem hadden al een elegante flute in hun handen. Hem nam een klein slokje maar zou de champagne omruilen voor spa rood zodra er weer een dienblad vol lekkernijen voorbij kwam gedrenteld. Hij dronk zelden alcohol en immers nog de verantwoordelijkheid om te rijden die avond.

'Yola!.....Yola!.....Yola hietie!!! Waar ben je?!' riep man-man plotseling. Huh...tòch dronken geworden, wat was ie in vredesnaam aan 't doen? 'Waar is die vervloekte meid gebleven?', vroeg ie retorisch, turende door de grote lounge.

'Wat doe je?!" fluisterde Mars, zichtbaar opgelaten. Ze had helemaal geen behoefte aan nog meer Yola die avond.

'Dat hoor je toch?!' antwoordde Hem luchtig. Een paar journalisten van de landelijke krant stonden toevallig vlakbij Hem en keken niet verstoord maar nieuwsgierig zijn kant op. 'Hebben jullie die PR meid gezien in 'n zwart jurkje ?!' vroeg Hem met geveinsde onschuld.

'Volgens mij hebben ze allemaal een zwart jurkje aan !', zei een van de journalisten uit het gezelschap grinnikend. 'Tje, nu je het zegt...donder op man...we zitten toch niet in een flashmob à la de 'Thomas Crown Affair, hè ?! Ik vermoedde al 'n dresscode', en keek quasie achterdochtig om zich heen.

'Ahhh, dáár ben je !' Hem wees geheel overbodig naar Mars die nog geen meter van 'm vandaan stond. 'Volgens mij is dat een wit jurkje.', zei de journalist geamuseerd. Hem bekeek een paar seconden overpeinzend het witte jurkje van Mars, terwijl hij haar gefronste nonverbale ergernis volstrekt negeerde.

'Bij deze verklaar ik wit het nieuwe zwart, heren. Mag ik jullie voorstellen...'. Hem stak zijn ene hand uit naar het clubje journalisten en de andere naar Mars. Een van de journalisten, archetypisch beroepshalve herkenbaar tussen de bonte reklame parsdijsvogels door kledingstijl, te weten, oude spijkerbroek en ongestreken pretentieloos tshirt, stak vriendschappelijk zijn hand uit naar Mars.

'Luuk, van krant 'Het gesprek van de Dag. Hallo Yola,. uhhm...de PR meid ?!'

'De PR meid wordt liever Mars genoemd. Yola is zó vreselijk Yola.' Man-man glimlachte vermakelijk.

0 notes

inliminelitis161 · 11 months ago

Text

Wie verwende ich eine Rückfahrkamera und ein Radar in einem Auto?

Wenn Sie am Steuer Ihres Autos sitzen, ist es wichtig, eine klare und genaue Vorstellung davon zu haben, was um Sie herum passiert. Aus diesem Grund sind Rückfahrkameras zu einem unverzichtbaren Element geworden, um sicheres und komfortables Fahren zu gewährleisten.

In diesem Artikel werden die verschiedenen Aspekte im Zusammenhang mit der Installation einer Rückfahrkamera erläutert und Tipps für die optimale Nutzung dieses Zubehörs gegeben.

Welche Vorteile bietet eine Rückfahrkamera für Ihr Auto?

Bevor wir mit der Installation fortfahren, ist es wichtig, die Hauptvorteile einer Rückfahrkamera zu kennen. Mit einer Rückfahrkamera können Sie Hindernisse hinter Ihrem Fahrzeug leicht erkennen und das Unfallrisiko deutlich reduzieren.

Dank der verbesserten Sicht werden Park- und Rückwärtsmanöver deutlich einfacher und angenehmer. Heutzutage sind Rückfahrkameras so konzipiert, dass sie diskret sind und sich nahtlos in die Ästhetik Ihres Autos einfügen. Durch die Vermeidung von Unfällen und Sachschäden sparen Sie auch mögliche Reparaturkosten.

Welche verschiedenen Möglichkeiten gibt es für den Einbau einer Rückfahrkamera?

Es gibt mehrere Möglichkeiten, eine Rückfahrkamera in Ihrem Auto zu installieren. Hier werden wir die beiden Hauptmethoden behandeln.

Einbau mit Nummernschild

Bei dieser Option wird die Kamera direkt am Nummernschild des Fahrzeugs befestigt. Dies ist im Allgemeinen die einfachste und schnellste Lösung, da keine Löcher in die Karosserie gebohrt werden müssen. Die Kamera wird von einer geeigneten Halterung gehalten, die zwischen Nummernschild und Stoßstange platziert wird.

Einbauinstallation

In diesem Fall wird die Rückfahrkamera direkt in die Karosserie des Fahrzeugs integriert, in der Regel im Kofferraum oder in der hinteren Stoßstange. Diese Methode erfordert das Bohren eines Lochs zum Einsetzen der Kamera, sorgt aber für ein saubereres und diskreteres Finish.

Wie wähle ich die richtige Rückfahrkamera für Ihr Auto aus?

Es gibt verschiedene Arten von Rückfahrkameras auf dem Markt, die für verschiedene Automodelle geeignet sind. Hier sind die wichtigsten Kriterien, die Sie bei der Auswahl Ihrer Kamera berücksichtigen sollten:

Bildauflösung: Je höher die Auflösung, desto schärfer und präziser wird das Bild. Entscheiden Sie sich für einen Bildschirm, der groß genug ist, um eine gute Lesbarkeit zu gewährleisten, ohne zu sperrig zu sein

Betrachtungswinkel: Ein großer Betrachtungswinkel ermöglicht es Ihnen, einen größeren Bereich hinter Ihrem Fahrzeug abzudecken. Kompatibilität mit Ihrem Autoradio: Überprüfen Sie, ob die Rückfahrkamera mit dem Bildschirm Ihres Autoradios kompatibel ist, um ein klares und präzises Bild zu erhalten.

Mit der richtigen Installation und einer guten Auswahl an Zubehör holen Sie das Beste aus Ihrer Rückfahrkamera heraus und genießen eine sicherere und komfortablere Fahrt.

Wie installiere ich eine Rückfahrkamera?

Nachdem Sie nun mit den verschiedenen Optionen und Auswahlmöglichkeiten vertraut sind, fahren wir mit den eigentlichen Installationsschritten fort. Stellen Sie vor Beginn der Installation sicher, dass Sie über alle erforderlichen Materialien verfügen:

Rückfahrkamera - Videokabel und Stromkabel - Bohrer und Bohrer angepasst an den Durchmesser der Kamera - Schraubendreher und Steckschlüssel - Isolierband und Kabelbinder - Bleistift und Maßband.

Bestimmen Sie abhängig von der gewählten Installationsmethode (mit Nummernschild oder versenkt) den optimalen Ort für die Anbringung der Kamera. Berücksichtigen Sie die erforderliche Höhe und den Betrachtungswinkel, um ein klares und vollständiges Bild des hinteren Bereichs zu erhalten.

Es ist wichtig, die Verlegung der Kamerakabel in den Innenraum des Fahrzeugs richtig zu organisieren, um Schäden oder Unfälle zu vermeiden. Bestehende Passagen in der Karosserie nutzen oder bei Bedarf neue erstellen.

Sobald die Kabel richtig verlegt und organisiert sind, ist es an der Zeit, die Kamera an das Display anzuschließen. Stellen Sie sicher, dass die Verbindungen fest und sicher sind, und testen Sie dann die Funktion der Kamera, bevor Sie die Installation abschließen.

Wählen Sie abschließend einen geeigneten Ort für die Anbringung des Bildschirms im Fahrzeuginneren. Stellen Sie sicher, dass es gut sichtbar und zugänglich ist, ohne das Fahren oder andere Bedienelemente zu behindern. Um jegliche Unfall- oder Kurzschlussgefahr zu vermeiden, müssen Sie vor Beginn der Installation den Motor abstellen und den Minuspol der Batterie abklemmen.

Zusätzliche Tipps für die ordnungsgemäße Installation der Kamera in Ihrem Auto

Der beste Ort für die Installation einer Rückfahrkamera ist normalerweise in der Mitte der hinteren Stoßstange, direkt unter dem Kofferraum. Markieren Sie mit einem Bleistift und einem Maßband die genaue Stelle, an der Sie das Loch zur Befestigung der Kamera bohren möchten.

Bohren Sie mit einem Bohrer und einem Bohrer, der für den Durchmesser der Kamera geeignet ist, ein sauberes, gratfreies Loch.

Achten Sie darauf, Kabel und andere Gegenstände hinter der Stoßstange nicht zu beschädigen. Setzen Sie die Kamera in das Bohrloch ein und befestigen Sie sie dann sicher mit den mitgelieferten Schrauben oder Clips. Als nächstes führen Sie die Video- und Stromkabel durch das Loch und in das Innere des Kofferraums.

Wie verbinde ich die Rückfahrkamera mit dem Autoradio?

Um die Rückfahrkamera an das Autoradio anzuschließen, müssen bestimmte Elemente berücksichtigt werden. Führen Sie dazu das Videokabel durch die vorhandenen Kabeldurchführungen vom Kofferraum in den Fahrgastraum. Stellen Sie sicher, dass das Kabel das Schließen des Kofferraums oder der Türen nicht behindert.

Schließen Sie anschließend das Videokabel an den Bildschirm Ihres Autoradios oder einen speziellen Monitor an. Siehe auch : “ 7 zoll bildschirm CarPlay – Android Auto”

Um die Rückfahrkamera mit Strom zu versorgen, müssen Sie sie an die Rückfahrscheinwerfer Ihres Autos anschließen. Identifizieren Sie das Pluskabel (+) und das Minuskabel (-) der Rückfahrscheinwerfer und schließen Sie sie dann jeweils an das Stromkabel der Kamera an. Verwenden Sie Isolierband und Kabelbinder, um elektrische Verbindungen zu sichern.

Sobald die Rückfahrkamera installiert und angeschlossen ist, ist es wichtig, die ordnungsgemäße Funktion zu überprüfen.

Schließen Sie die Batterie wieder an und starten Sie den Motor Ihres Autos. Legen Sie den Rückwärtsgang ein und beobachten Sie das Bild auf dem Bildschirm des Autoradios. Wenn das Bild klar und scharf ist, können Sie die Installation als erfolgreich betrachten. Wenn es hingegen verschwommen, dunkel oder nicht vorhanden ist, überprüfen Sie die elektrischen Anschlüsse und das Videokabel.

Wie pflegen Sie Ihre Rückfahrkamera und sorgen dafür, dass sie ordnungsgemäß funktioniert?

Es ist notwendig, Ihre Rückfahrkamera zu pflegen, um ihre Haltbarkeit und Wirksamkeit zu gewährleisten: Passen Sie den Blickwinkel regelmäßig an: Stellen Sie sicher, dass die Kamera richtig ausgerichtet ist und passen Sie sie bei Bedarf an, um eine optimale Sicht zu erhalten.

Reinigen Sie das Kameraobjektiv: Ein verschmutztes oder beschlagenes Objektiv kann die Bildqualität beeinträchtigen. Denken Sie daran, die Linse regelmäßig mit einem weichen Tuch und geeigneten Produkten zu reinigen.

Passen Sie Ihr Fahrverhalten an: Denken Sie daran, dass die Rückfahrkamera nicht die Verwendung von Spiegeln ersetzt, sondern zusätzlich verwendet werden muss, um maximale Sicherheit zu gewährleisten. Rüsten Sie Ihr System auf: Wenn Sie Ihr Erlebnis noch weiter verbessern möchten, denken Sie darüber nach, Zubehör wie Näherungssensoren oder ein Head-up-Display hinzuzufügen

Zögern Sie nicht, im Falle einer Fehlfunktion einen Fachmann zu konsultieren, um das Problem zu diagnostizieren und zu beheben. Wenn Sie dieser Anleitung folgen, sollten Sie in der Lage sein, eine Rückfahrkamera in Ihr Auto einzubauen und deren Vorteile voll auszuschöpfen. Zögern Sie nicht, Ihre Tipps und Ratschläge in den Kommentaren zu teilen!

#Rückfahrkamera #Head-up-Display #Autoradios #Rückfahrscheinwerfer #Kamerakabel

0 notes