Tumgik
#Ben gótico
fotograrte · 10 days
Text
Ronda de enlaces (13/05/2024)
Estamos otra vez a lunes, así que aquí va otra ronda de enlaces: Continue reading Ronda de enlaces (13/05/2024)
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
kinocube · 7 months
Text
Un vermello profundo - Recomendacións de Samaín 2023
En Kinocube Cinema gostamos de pasar as datas festivas e especiais acompañándoas de bos filmes. Aquí vai unha pequena selección de filmes para o Samaín deste ano. Guindade as pipocas ao lixo e asade unhas castañas, que a ocasión o merece!
Frankenstein (James Whale, 1931)
Peza inaugural, xunto co Dracula do mesmo ano, dos monstros de terror clásicos do cinema. É preciso tomar con pinzas a adaptación narrativa do clásico gótico de Mary Shelley, que como tal deixaría moito que desexar, e considerar este filme como unha obra en si mesma na que brilla, sobre todo, Boris Karloff como un deses monstros inocentes dos que temos falado na nosa bitácora, unha metáfora, quizabes, de toda aquela persoa que é perseguida por non cumprir co que a sociedade agarda dela.
Frankenstein é o científico. Baixo estas liñas, A Criatura.
Tumblr media
The Birds (Alfred Hitchcock, 1963)
O Samaín é o momento de enfrontarnos aos nosos medos. Se padeces de ornitofobia, este filme clásico de Hitckcock será máis terrorífico que calquera halloween flick con asasinos en serie, pantasmas ou vampiros. E ben, se non tes ornitofobia, tamén.
Ante todo, é unha lección de suspense cinematográfico.
Tumblr media
Profondo Rosso (Darío Argento, 1975)
O noso último vídeo da bitácora esténdese en explicar o xénero do giallo, subxénero do terror italiano con litros de sangue vermello profundo e de traumas freudianos. Se che gusta o gore e o exploitation, aquí a nosa recomendación; pero olliño cos jumpscares e con mortes en pantalla que fan rinchar os dentes...
Tumblr media
The Addams Family (Barry Sonnenfeld, 1991)
Un clásico moderno é a adaptación cinematográfica das tiras cómicas de Charles Addams e da serie de televisión dos anos 60, na que se demostra que o diferente e raro pode ser exquisito ou tenro. Perfecto para facer unha double feature coa súa secuela, tamén memorable.
Tumblr media
Song of the Sea (Tomm Moore, 2014)
Para as crianzas da casa, un filme de Samaín que non tira dos monstros clásicos sen deixar de ser moi axeitado para a data. Esta absoluta xoia da animación do estudo irlandés Cartoon Saloon xoga de maneira maxistral coa mitoloxía gaélica que arrodea o Samhain (Halloween), os sentimentos, o arraigo e a perda nun pequeno núcleo familiar -cun estilo narrativo moi Ghibli-.
Vai de selkies!
Tumblr media
1 note · View note
Text
Londres y sus majestuosos edificios
Tumblr media
La capital británica ofrece tantas opciones para visitar que resulta difícil elegir solo algunos sitios para que formen parte del listado de sitios obligatorios para conocer.
Es una de las ciudades más grandes del mundo por lo que se encuentra llena de monumentos y edificios de gran interés que te mantendrán bastante ocupado durante tu estadía.
BIG BEN Y LA ZONA DE WESTMINSTER
El reloj más famoso del mundo, sin lugar a dudas, es el Big Ben, de los edificios más fotografiados de Londres junto con la zona de Westminster, donde se encuentra ubicado. La torre del Big Ben cuenta con una belleza arquitectónica tal que fue declarada Patrimonio de la Humanidad.
En Westminster se puede visitar también la Abadía de Westminster, la iglesia de estilo gótico que ha sido testigo de algunos de los eventos más recordados de la familia real, como la coronación de la reina Isabel II y más recientemente su funeral y la boda de los príncipes Guillermo de Inglaterra y Kate Middleton.
En esta área se encuentra además uno de los edificios más importantes del Reino Unido, el Palacio de Westminster, que alberga las dos cámaras del Parlamento de UK, la Cámara de los Comunes y la Cámara de los Lores.
PALACIO DE BUCKINGHAM Y EL CAMBIO DE GUARDIA
El Palacio de Buckingham es el hogar oficial de la familia real británica desde el año 1837 y donde actualmente reside el rey de Inglaterra.
El cambio de guardia real es una de las atracciones turísticas más conocidas de Londres y uno de los actos más protocolares e históricos de Europa. Es un espectáculo de 45 minutos que vale la pena presenciar, por lo que hay que consultar los días en los que se lleva a cabo.
LONDON EYE
Otro de los imprescindibles por conocer en la capital británica es el London Eye o Rueda del Milenio, recibiendo este último nombre gracias a su inauguración en el año 2000 para conmemorar el cambio de milenio. A orillas del río Támesis y con 120 mts. de diámetro y 135 mts. de altura resulta uno de los mejores miradores de esta increíble ciudad.
No se trata de una rueda tradicional sino que en lugar de asientos al aire libre hay cabinas para que las personas que se encuentren dentro puedan ir sentadas o paradas admirando las vistas que ofrece.
TOWER BRIDGE
Es el puente más famoso de la ciudad y el puente levadizo más antiguo que aun hoy se encuentra en funcionamiento. Los visitantes pueden cruzar libremente sus 244 mts. de longitud a pie o pagar la entrada para hacerlo por dentro donde hay una pasarela de vidrio a más de cuarenta metros de altura.
También disfrutar de ver el puente elevarse es otro de los eventos para sumar a la lista de infaltables para ver en Londres.
LA TORRE DE LONDRES Y LAS JOYAS DE LA CORONA
Es una fortaleza con gran historia, rodeada por una gran muralla, e incluso un foso. Su construcción fue en el año 1078 para defender a Londres de las invasiones. Tuvo, sin embargo, otras funciones a las originales, ya que por varios siglos funcionó como una prisión, donde fueron ejecutados grandes personajes de la historia como es el caso de Ana Bolena, mujer de Enrique VIII.
Las Joyas de la Corona Británica es el lugar más popular del castillo y se encuentra dentro de una cámara blindada donde se exhiben algunas de las joyas más valiosas de todo el mundo, entre las que se encuentran el diamante tallado más grande.
NOTTING HILL
Quién no ha visto la película que lleva su nombre y se ha enamorado de sus casas de colores y puertas pintorescas?
Es un barrio bohemio de lo más atractivo, lleno de color, ideal para recorrer sus calles y pasear por las tiendas de antigüedades, librerías, mercados callejeros y cafés.
La explosión de color que tienen las residencias privadas obliga a perderse por sus calles e ir encontrando las paletas de colores de lo más variadas.
PICCADILLY CIRCUS
Piccadilly Circus es una intersección de 6 calles en pleno centro de Londres, el equivalente al Times Square de Nueva York, con sus pantallas gigantes de publicidades y una enorme cantidad de personas paseando por ella a toda hora.
En este punto central se encuentran infinidad de tiendas, teatros, cines, restaurantes y cafés, así como también la famosa estatua de Anteros.
CAMDEM TOWN
Es un barrio que resulta de lo más entretenido por su gran oferta gastronómica, famoso por tener el mercado más grande la ciudad.
Uno de los mercados que se debe conocer en este barrio alternativo es el Stables Market, unos antiguos establos para caballos que se reformaron para convertirlos en tiendas.
Y si bien son los puestos de comida los que más se encuentran hay también varias tiendas de ropa, souvenirs y artesanías.
EDIFICIO THE SHARD
Este edificio, con 244 mts. de altura, cuenta con el mirador The View, desde donde se logran vistas de 360° de toda la ciudad de Londres.
Es, sin lugar a dudas, el mejor mirador para poder vivir la experiencia de ver esta apasionante ciudad desde lo alto.
Originally published at on https://estilosviajes.com/March 08, 2023.
0 notes
reverseboy · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
⊹˚BEN TENNYSON BLUE ICONS ◌‧₊˚·
;LIKE/REBLOG IF YOU SAVE/USE.♡̷̷ˎˊ-
• Créditos;🥤
115 notes · View notes
nomadasdigital · 3 years
Photo
Tumblr media
Si eres fanático de la franquicia de películas El señor de los anillos, lo más probable es que después de ver las ediciones extendidas no haya vuelta atrás a los cortes teatrales después de ver cómo el material adicional enriquece la historia. Eso se triplica para Zack Snyder’s Justice League. Lo que se lanzó como un equipo descuidado y alegre de héroes bromistas se levanta como un kryptoniano muerto de una Cámara Génesis ... listo para una segunda oportunidad (ya sabes, después de intentar asesinar a sus compañeros). El legendario "Snyder Cut" eleva a la Liga de la Justicia a algo que vale la pena ver.
La configuración de Zack Snyder’s Justice League, en términos generales, sigue siendo la misma que la del corte teatral: después de que Superman (Henry Cavill) se sacrifica para matar a Doomsday, Bruce Wayne (Ben Affleck) decide formar un equipo de héroes para defender a la Tierra de una amenaza alienígena que se aproxima. Pero con el doble de tiempo de ejecución para establecer el contexto en torno a eventos clave, la forma en que se cuenta esa historia esta vez es mucho más coherente y atractiva. Donde el corte teatral pasó de una escena de acción a otra, Zack Snyder’s Justice League es una película lenta y metódica y tiene un interés mucho más profundo de lo que cabría esperar en explorar sus personajes y su historia.
Tumblr media
Casi todos los personajes de Zack Snyder’s Justice League, de arriba hacia abajo, tienen un viaje más claro y más dimensión. No hay nadie que ejemplifique eso mejor que el Cyborg de Ray Fisher, quien vio la gran mayoría de su historia de fondo en el lanzamiento de Justice League 2017. Es francamente sorprendente lo atractivo que es el personaje de Victor Stone aquí en comparación con la iteración robótica en el corte teatral. La versión de Snyder de Víctor reproduce el aspecto de terror gótico del estudiante universitario al que se le dio una segunda oportunidad en la vida a través de los experimentos de su padre Silas (Joe Morton) con una Caja Madre, y su relación conflictiva adquiere una nueva dimensión en varias escenas nuevas juntos. Fisher juega con matices la lucha de Víctor para aceptar sus nuevas circunstancias y matiza todo lo que hace el personaje, desde su temprana renuencia a ayudar a los héroes hasta su eventual aceptación de su responsabilidad de usar su poder para el bien.
Al igual que Cyborg, la caracterización de Batman es casi completamente diferente esta vez. Este Bruce Wayne ha sido cambiado irrevocablemente por el sacrificio de Superman, y aquí sirve como abanderado de la esperanza de que Jor-El envió a su hijo a la Tierra para inspirarlo. La lucha de Bruce por dejar atrás el aislamiento que ha venido a definirlo y asumir un papel de liderazgo entre estos héroes tremendamente diferentes se ve agravada por la seriedad con la que Affleck muestra su reverencia por el Hombre de Acero y el ideal que representaba. Este es el tipo de Bruce Wayne que se volverá hacia un Alfred escéptico (Jeremy Irons), sonreirá y dirá "¡Fe, Alfred! ¡Fe!" Eso está muy lejos de estar a una "Martha" de atravesar a Superman con una lanza de kryptonita. 
Tumblr media
La fe de Bruce en Superman, como sabemos, da sus frutos. La resurrección de Superman juega mucho mejor con más anticipación y, una vez que supera su instinto de "destruir a quienquiera que vea", Clark tiene un momento para brillar en la granja de la familia Kent. Su reencuentro con Lois Lane (Amy Adams) y Martha Kent (Diane Lane) es mucho más emotivo gracias al mayor enfoque de Snyder en lo devastados que estaban los dos por su muerte. Sin embargo, una forma en que el corte de Snyder no varía mucho del corte teatral en la concepción es que el papel de Superman está limitado por el diseño; pero aquí al menos, es mucho más frecuente como símbolo de nuestros héroes.
Snyder presenta a Barry Allen de Ezra Miller más avanzado en el dominio de sus poderes de lo que lo hizo el corte teatral, incluida una escena de introducción completamente diferente. El impulso en la confianza que obtiene de eso nivela la energía maníaca de la versión anterior. Él sigue siendo el personaje de alivio cómico y cumple bien ese papel, ya que todavía es un héroe lo suficientemente verde como para asustarse cuando ingresa a la Baticueva por primera vez. Snyder duplica a Flash en el final, con un uso espectacular de Speed ​​Force que eleva el listón para su eventual película en solitario.
Tumblr media
Al igual que Cyborg, Arthur Curry (Jason Momoa) tiene poco interés en jugar bien con el equipo al principio. Snyder extrae la eventual decisión de Aquaman de unirse a la Liga con más explicaciones sobre por qué se resistió a su herencia atlante, el enfoque de escenas restauradas con Vulko de Willem Dafoe. La historia de Arthur se siente como poco más que una configuración para darle un arco más completo en su propia película, pero al menos esta vez tenemos una imagen más clara de dónde está Arthur y algunas de las razones por las que alberga tanto resentimiento hacia Atlantis.
De todos los héroes, Wonder Woman (Gal Gadot) termina beneficiándose menos del tiempo de ejecución adicional. Como las Amazonas demuestran tener la mayor cantidad de información sobre Darkseid y su fracaso previo para conquistar la Tierra, Diana a menudo es relegada a ofrecer una exposición histórica. En la batalla, sin embargo, Wonder Woman es mortal como el infierno. Libre de las restricciones de la clasificación PG-13 impuestas en el corte teatral, Snyder no tiene ningún problema en dejar que el semidiós interno de Diana se salga de la cadena, especialmente en su primera escena de pelea en la que simplemente destruye una habitación llena de terroristas y rompe un par de cráneos contra las paredes a medida que avanza.
Tumblr media
Mientras tanto, se presta atención a las críticas casi universales lanzadas contra el villano Steppenwolf del corte teatral, donde sus vagos motivos y su personalidad poco interesante dejaron su única contribución real a la película, dándole a la Liga a alguien que golpear en la batalla final. La Liga de la Justicia de Zack Snyder reposiciona a Steppenwolf como un paria, desesperado por recompensar sus fracasos y volver a la gracia de Darkseid entregándole la Tierra. Con un disfraz más imponente y salvajismo en el campo de batalla que aprovecha la calificación R, Steppenwolf comienza con motivaciones reales esta vez. Pero una vez que Darkseid decide comenzar a atender sus llamadas nuevamente, Steppenwolf se demora un poco. No ayuda que Snyder presente otro McGuffin para Darkseid, y el deseo del villano comienza a eclipsar lo que Steppenwolf está haciendo con las Cajas Madre en la Tierra.
La acción se beneficia de la mano experimentada de Snyder en ese departamento. Los enfrentamientos entre héroes y villanos se sienten más viscerales esta vez y cada héroe tiene múltiples momentos para brillar. Sin embargo, si bien cada batalla se desarrolla con más energía, es en estas escenas donde parte del trabajo adicional de efectos visuales menos pulido es más notable.
Tumblr media
No es solo la acción lo que se ha renovado: la partitura de Danny Elfman ha sido reemplazada por una mucho más contundente, cortesía de Junkie XL, también conocido como Thomas Holkenborg. Zack Snyder’s Justice League también evita el formato de pantalla ancha de su estreno en cines a favor de un marco cuadrado 1:33:1 que parece destinado a llenar las pantallas IMAX cuando estamos en tiempos más felices. El nuevo encuadre no quita valor a la experiencia de mirar desde casa, pero ciertamente se siente más adecuado para una pantalla grande. Si es una molestia lo suficientemente grande, la mayoría de los televisores tienen una función de zoom que puedes usar para llenar la pantalla.
Si bien la mayoría de los cambios que Zack Snyder's Justice League hace en el corte teatral se sienten vitales, algunos de los materiales se desvían al servicio de los fans por sí mismos. Cuando gran parte de la película funciona solo con lo que necesita para girar su hilo de cuatro horas, eso se vuelve más notable. Por ejemplo, si bien el traje negro de Superman puede ser exacto en los cómics para un Hombre de acero revivido, solo se hace referencia a su significado de manera pasajera, lo que se sintió como una oportunidad perdida para decir algo sobre la ideología de Clark después de la resurrección. Y no es ningún secreto que Martian Manhunter debuta aquí en esta versión de La Liga de la Justicia, pero sus contribuciones son mínimas y hacen más para distraer que para servir la historia. Caso en cuestión: su entrada arruina retroactivamente un dulce momento entre dos personajes una vez que sabes que uno era en realidad el hombre verde del espacio que cambia de forma.
Tumblr media
De manera similar, si bien la escena Knightmare recién filmada del epílogo puede darnos otra ventana a los días del futuro de DC que aún no han pasado, se siente un poco indulgente dedicar tiempo a sembrar arcos de la historia que probablemente no se cumplirán; especialmente porque esta escena se agrega después de una historia por lo demás convincente que resume muy bien los arcos de los personajes. Dicho esto, el conocido encuentro entre Batman de Ben Affleck y el Joker de Jared Leto, aunque breve, no decepciona. La sangrienta historia entre los dos se cierne sobre su tenso intercambio, que es un punto culminante para la permanencia de ambos actores en sus roles.
Zack Snyder's Justice League es una reivindicación sorpresa para el director y los fans que creyeron en su visión. Con un enfoque maduro de su drama de superhéroes, antagonistas mejor realizados y acción mejorada, la versión de Zack Snyder's Justice League salva la película del basurero de la historia, algo que probablemente solo podría haber sucedido en una plataforma de streaming. Aunque no todas las adiciones se sienten totalmente necesarias, y algunos efectos visuales nuevos sobresalen como sin pulir, es difícil exagerar cuánto más agradable es esta versión de La Liga de la Justicia.
3 notes · View notes
brainterrorist · 4 years
Text
F**King Corridor
Quinientos dólares invertidos en unos stilettos para terminar esquivados ante el repaso abiertamente sexual, elevadamente obsceno, claramente vejatorio, que le dedica el chico gótico del pasillo. Que no note que te afecta, Anna. Pero le afecta. Pisa con fuerza la moqueta y una sensación antigua hormiguea en sus tobillos y araña sus piernas, trepándole hasta el coño. Que palpita. Maldito. Tan asalvajado, tan a la suya, queriendo recibir a un desconocido en escenas que imagina y desecha por considerar vulgares. Su coño le dice: Déjale entrar. Queremos que entre, vieja pasa. Deja que nos folle. Encima de la mesa de la cocina. Calla. Guarra. ¿Cuánto hacía que no la miraban así? ¿Que no encontraba los ojos de alguien desnudándola, follándosela, en lugar de escapándose con discreción al encuentro de un cuerpo más joven, o de un rostro más bonito? ¿Que no era ella la causante de ese apetito? Fija el frente como objetivo inamovible. 
No va a darle el lujo de mirarlo dos veces. Y como si el chico supiera que le ignora voluntariamente la castiga, tirándole el humo con deliberada lentitud, a la altura del pecho. —Beherit La nube de humo asqueroso la envuelve y se expande. Y ella lo avienta con un gesto de superioridad y una mueca de asco en la cara. —Maldito crío maleducado —masculla para sí mientras se aleja. Pero una indescriptible fuerza de superioridad la acompañará todo el camino, viéndose reflejada en cada escaparate y cada espejo, retocándose el carmín, buscándose en la mirada de los hombres, altiva, alzando el mentón y envarando la espalda cada vez que se tope con uno. Y en casa, cuando se quite ese vestido de perlé... —¿Quieres pasar? El culo de Anna y sus stilettos desaparecen en las sombras del pasillo, aunque él puede imaginarla tocándose en la cama. Puede oírla gemir. Escucha, incluso, el susurro que le dedicará a Valery antes de salir, cuando pregunte: ¿Quién es ese chico? O quizá ¿Cuánto cobra él? No está a la venta. Imagina responder a Valery, encogiéndose de hombros. Él... hace lo que quiere. Una lástima. Se lamentaría ella. Podría enseñarle modales. Sucia. —Estoy trabajando —le contesta a la contorsionista. Y cuando se da la vuelta encuentra la cuidada escena ya en su cenit. La luz que sale del cuarto baña la mitad del pasillo en el que se encuentra Vi, reflejándose en la crema que ha esparcido por su piel inmaculada, haciéndola parecer un hada, o la diosa plateada de algún cuento japonés. Imagina el azote de una de sus lenguas de cuero, sesgando y abriendo esa piel perfecta. La promesa de sexo está implantada en todas partes. Desde esas yemas que acarician melosas el marco de la puerta, hasta esa mirada anhelante que desabrocha los botones de su camisa y tira del cinturón de su pantalón. Un fuerte olor dulzón se ha extendido tentando a su paso al pasillo, a la moqueta, a las luces y los cuadros. En la mitad en la que se encuentra Ben mandan las sombras. Con ese rojizo parpadeante, simulando una luz de emergencia, que tiñe el negro de su traje cada vez que le da por funcionar. Entre sus dedos, pálidos, sostiene el cigarrillo, del que emanan lenguas grisáceas y malolientes que se elevan hasta lamer el techo. Frente a él una figura que se revela desnuda y angelical, oliendo a paraíso y prometiendo plumas y pasteles, corridas y gemidos. A su espalda una gruesa puerta de madera que oculta, sobre la que se silencian gritos y llantos, cadenas y cuchillos. Una extraña punzada cósmica le advierte; Es una trampa. Ya te echaron una vez. —Esta se llama como tú —le dice Vi. Ben se apoya en la puerta con el hombro y baja la vista, dejándose seducir por la alimaña y su reptar, por la erótica forma en que escala buscando el arco de triunfo. La mira fascinado. Siempre le han gustado esas bestias, como las arañas y los escorpiones, las pirañas, las aves rapaces o los grandes felinos. Le parecen magníficas, indómitas, fieles a su naturaleza salvaje a pesar de todos los intentos del ser humano por domesticarlas. —Lucifer. Y él sonríe. Y eleva la mirada a los ojos de Vi. —Somos iguales —bromea. Aunque si él fuera la serpiente la escena no sería solo sugerente. Se incorpora y se acerca aún fumando. Aspira y cuando aparta el cigarrillo de la cara deja salir el humo por la nariz. Agarra el cuello del batín de la chica con la mano libre para terminar de abrirlo por un lado, despacio, bajando la mirada en busca de Lucifer. Que seguía subiendo por la espalda y asoma ahora la cabeza, sibilante, por su cintura. Suelta la tela y lleva los dedos a la cintura desnuda de Vi, acariciando la piel con las yemas, dejando que Lucifer se acerque y le huela, que le rocen sus escamas, que le acaricie en su ascenso, mientras trepa buscando sitio en el que asirse. —Es bonita —le dice, embelesado. En uno de esos susurros que escapan con lo que piensas realmente, que no pasan el filtrado y salen sin querer. Le dan ganas de sujetarla de las muñecas y metérsela por dentro. A ver hasta dónde la sierpe es capaz de llegar y a ver cuánto tardaría en ponerse nerviosa por el calor, la humedad, la falta de oxígeno. A ver cuánto tiempo pasaría entre sus paredes vaginales hasta que sacara los dientes y la desgarrara por dentro para intentar salir. —Pero también es ilegal —eleva la vista de nuevo a los ojos de Vi y hoy no la sondea, ni la intimida, ni pretende derribarla con ellos. Solo alza las cejas y pregunta— ¿Lo sabes, no? Podrían cerrarnos el chiringuito por tener a esta cabrona sin licencia.
1 note · View note
fredymetalshow17 · 2 years
Photo
Tumblr media
14 de enero de 2003. Se publica el tercer EP de la banda de metal gótico Evanescence, llamado ''Mystary''. Fue publicado antes de su disco debut Fallen, para promocionarse. Casi todas las canciones son las mismas que se publicaron en el disco Fallen, a excepción de “Farther Away”,"Missing" (siendo descartadas en el mismo) y "Anything For You" (canción inédita). Y al igual que todas las demás canciones, cuentan con un sonido menos trabajado que en Fallen. Este EP es especialmente difícil de encontrar, ya que se hizo un límite de copias y solo en la ciudad originaria de la banda, en Arkansas. Mystary se comercializó a USD 5 y sin portada, ya que Ben Moody decidió que sería mejor y que así se ahorrarían dinero. https://www.instagram.com/p/CYuPaUgPdzt/?utm_medium=tumblr
0 notes
mikachusz · 3 years
Video
HAGI$HIDA x Lil Bowika - Sucesso e grana [Prod. byscorez] HAGI$HIDA x Lil Bowika - Sucesso e grana [Prod. byscorez] lil bowika,hagishida,hagi$hida,sucesso e grana,grana,sucesso,lil bowika sucesso e grana,hagishida sucesso e grana,trap,trabr,trap nacional,jovem dex,byscorez,porche e love,porsche e love,hyperpop,glitchcore,soundcloud,underground,hype,mainstream,porsche & love,bowika,bowika lil,gunna,young thug,matue,teto,novo teto,kayblack,trap brasil,rap,hip hop,dollar,rei da lacoste,m4 gritando meu nome,for real,vampiro gótico,quer voar,vampiro,pop,hip,hop,trapbr,plug 👻 Música: sucesso e grana 👻 Gênero Musical: trap 👻 Voz/Letra: Lil bowika e hagishida 👻 Beat: byscorez 👻 Mix/Master: Lil bowika 👻 Ilustraçâo: hagishida https://lnkd.in/djWQ_9wg entrem ai :3 Bem vindos, podem me chamar de Mika ❤ Siga nas redes sociais : https://lnkd.in/dHjqNyn https://lnkd.in/d95xxMU https://lnkd.in/d3-fm5x letra: Hagi$hida : Esses pussy niggas querem sauce Esses pussy niggas querem molly Fujo da polícia com a patty Então pussy nigga não da mole Eu já falei que não ando de glock Só vou na espada tipo Blade Nigga noiz invade a sua block Então me chama de sensei Com a minha samehada Pronto pra batalha Essa bih é safada Sempre joga na cara Na sua cara é só bala O ninja já pegou a bala Essa bih é mó chata Rosinha Tipo Sakura Toda Gamada Ela é tipo a Hinata Bih não para Balança essa raba Bih não para Balança essa raba Todo mundo quer a minha chain Todo mundo quer a minha gang Bih eu te levo pro além Faca na boca tipo Stain(3x) So Runaway(woah) Sai da minha way So Runaway(woah) Esse é meu grave Tipo Hype Williams, Tipo Franchise Pego essa bih levo pra Dubai Lil bowika : bitch safada kikando e rebolando muito cash ela me chupando com a gang nois cola glock na cara ela molha todo dia essa noite ela me chupando kikando ooou de lacoste tou traficando plug na bag estou lucrando foda-se os haters estou indo pro spaco fazendo esse hit mano daqui a pouco voce pede feat tou igual ninja na fendi usando maconha usando kendi mercedes bens dirigindo a lua ligo pra sua mina e ela ta nua cheio de grana fila no meu pe hater mora na lama conquistando a fama sucesso e grana que eu tenho eu conquistei essa porra mano sai daqui e morra sucesso e grana sucesso e grana sucesso e grana sucesso e grana
0 notes
noticiasbh · 3 years
Text
Conhecendo a terra da Rainha – Londres
Ônibus vermelhos de dois andares, cabines telefônicas, rio Tâmisa, táxis padronizados, o famoso Big Ben… Londres é uma mistura entre os ícones seculares e a modernidade de seus arranha-céus, repletos de tecnologia e inovação. Rafael Libman diz que se vê claramente o passado e o futuro juntos, em uma só cidade.
Londres é uma das cidades mais globais do mundo. Conta com mais de 300 nacionalidades juntas e, essa mistura transformou a cidade em um dos lugares mais dinâmicos e interessantes para se conhecer. Toda essa movimentação atrai muitos estrangeiros, por ser extremamente cultural, cosmopolita e histórica, sendo até 20 milhões por ano. Por isso, conheça algumas dicas incríveis para se apaixonar pela terra da Rainha.
Dinheiro Como em todo o Reino Unido, a moeda oficial de Londres é a libra esterlina (GBP, £), e em inglês, pound sterling. Cada libra é dividida em 100 pence. Rafael Libman diz que a melhor forma de evitar surpresas é trocando reais por libras esterlinas. Porém, por motivos de segurança, não é recomendável sacar todo o dinheiro durante a viagem em espécie, mas sim tentar usar cartões pré-pagos e de crédito, sempre tomando cuidado com as taxas do banco.
Locomoção Londres tem um dos sistemas de transporte mais completos do mundo, por isso é extremamente importante entender os métodos de transporte público em detalhes, especialmente porque a cidade é grande. As opções podem ser metrô, ônibus, táxi ou até mesmo bicicleta.
Pontos turísticos Rafael Libman explica que é possível visitar a cidade durante semanas e mesmo assim não conseguir ver tudo o que ela tem para oferecer. Palácio de Westminster: também conhecido como Casas do Parlamento, é um edifício gótico vitoriano que abriga as duas Câmaras que compõem o Parlamento Britânico. St James ‘s Park: é o parque real mais antigo da cidade. É um pulmão verde em pleno centro de Londres. Abadia de Westminster: é o templo mais antigo e famoso de Londres. Construída ao longo de vários séculos, foi sede de famosos acontecimentos como o lar de Henrique VIII e o local do funeral da princesa Diana.
The post Conhecendo a terra da Rainha – Londres first appeared on Notícias BH.
from WordPress https://ift.tt/2PFDbW1 via IFTTT
0 notes
praza-catalunya · 3 years
Text
Vidreiras, artesanía entre o Medievo e os Tempos Modernos
 A pandemia provocada polo virus covid-19 segue impondo as súas leis. Nestes tempos de clausura social e de escuridade cultural, semella un paradoxo que o Museu del Modernisme programe unha magnífica exposición sobre vidreiras de hai un século. Os xogos de luz e cores que emiten tales elaboracións translúcidas iluminan negritudes e perspectivas. Promoveu o Modernismo as artesanías? É un oxímoro xuntar “modernismo” e construción de vidreiras, unha técnica tan antiga? Ogallá as pezas da mostra Elogi al Color sexan luminoso presaxio do resplandor que logo chega.
Lito Caramés
Tumblr media
Camaló. Sant Ferran i Sant Agustí
Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme. Museu del Modernisme
La catedral de León posee un conjunto que cierra ciento treinta ventanales y tres grandes rosetones. En las vidrieras de León está reflejada toda la esfera de lo natural y lo sobrenatural y sus constructores conocían suficientemente la ciencia óptica para controlar los efectos lumínicos y, a través de ellos, generar o manipular el espacio arquitectónico. En la ejecución de semejante conjunto trabajaron muchos artesanos del “fuego”, un pequeño ejército que, de forma paralela a la construcción de la iglesia, diseñaba, decoraba, cortaba y colocaba los vidrios para cerrar los huecos a medida que se iban terminando los ventanales. (Fundación Jacobea, 2020).
O Museu del Modernisme de Barcelona retoma o seu programa de exposicións temporais cunha mostra moi especial. Segundo a familia Pinós Girao, propietarios do museo e organizadores desta presentación pública de vidreiras, é una exposició extraordinària i única en tot el món. Con razón, Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme vén sendo un exercicio de xenerosidade e, ao tempo, de exhibición da dedicación desta saga de xestores da arte ao modernismo e as súas variadas manifestacións artísticas.
Preséntanse nas súas salas da céntrica rúa Balmes unha 50 vidreiras, confeccionadas en moitos obradoiros entre mediados do século XIX e mediados do XX. Un percorrido colorista e valioso por un século de artesanía artística. Como viaxar ao século XIV! Os temas que o artesanado traballou para lucir neses vidros de tantas cores e de tempos modernos son ben diversos. Por unha banda non faltan as escenas relixiosas; o modernismo en Cataluña (como noutros lugares) coincidiu co pulo da burguesía local e, xa que logo, coa Renaixença, razón pola que certas iconografías propias foron moi valoradas (a de Nosa Señora de Montserrat, é un bo exemplo). E os que non poden faltar, tratándose do Modernismo, son os motivos naturais. Os artistas modernistas en xeral refusaban as liñas rectas e a natureza está inzadas de liñas curvas. O canto á natureza en tempos do Modernismo ten máis motivacións: o seu gusto polas artesanías e os tempos pasados. Por tanto, en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme o que máis abundan son os motivos florais. A flor é a raíña dos modernistas; as filigranas de pétalos e talos atópanse en mobles, carteis, reixas de balcóns, etc. Esas flores vanse combinando con animais, abundancia de plantas e outros elementos naturais. E por suposto tamén están moi presentes as figuras humanas. De estas figuras humanas o modernismo sempre tivo preferencia pola figura feminina, estilizada, idealizada, que tanto se pode ver nos carteis de artistas como Mucha ou mesmo Ramon Casas. Por se o dito ata agora non chegar, os vitrals mostrados están fabricados con diversas técnicas, sendo a dos vidros chumbados a máis habitual e clásica, mentres que tamén é doado admirar a técnica do cloisonné (ou Cloisonné Glass), especialidade non tan fácil de ver e valorar. Outro dos feitos sobranceiros desta mostra é que as espléndidas cincuenta vidreiras presentes agora no Museu del Modernisme son propiedade do mesmo museo. Non hai préstamos neste caso. A familia Pinós Girao só tivo que botar man dos seus propios fondos.
Tumblr media
J. Mir/Rigalt. VITA, 1911
Nos actuais tempos de pandemia, de escuridade para a cultura e a vida en xeral, é de agradecer que a empresa privada decida atacar iniciativas coma esta. Máxime cando o panorama de museos e xestións artísticas en Cataluña está a pasar os seus peores tempos: eiva de presupostos públicos, alongamento artificioso de cargos responsables e outras inoperancias, fan que hogano máis de 10 museos públicos estean en Cataluña sen dirección estable. As cousas comezaron a ir mal xa cando, en 2015, expulsaron ao director do MACBA polo escándalo da peza HC4 Transport, na que seica saía Juan Carlos I en non moi boas posturas.
Evidentemente, ao falar de vidreiras (vitralls, en catalán) a calquera persoa lle voa a mente á visión aérea e policroma do interior dalgúns edificios góticos (mormente as coñecidas catedrais), pois foi nos tempos baixomedievais cando esta técnica artística e artesanal tomou forza e presencia por toda Europa. As técnicas construtivas argalladas a partir do arco oxival ou apuntado foron baleirando de muros os edificios e, ao tempo, foron metendo luz nos seus interiores. Efecto ineludible deste proceso foi a ausencia de paredes de pedra aos que ornamentar con pinturas, tal e como fixeran séculos anteriores (X, XI, XII) os edificios que se coñecen como románicos. E a solución decorativa e magnífica atopada na Baixa Idade Media por construtores e artesáns foi encher as fiestras de iconografía e de cores, o que contribuíu moito a alimentar que actualmente se coñece como a “espiritualidade do gótico”.
Como xa se dixo, perante o Modernismo retomáronse (ou mellor, seguiuse) cos motivos decorativos de inspiración relixiosa. Na exposición Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai unhas cantas vidreiras que iluminan escenas relixiosas (entre outros temas o de Nosa Señora de Montserrat). E tamén está presente a vidreira que leva por nome o dos santos alí representados: Sant Agustí i Sant Ferran, vitral saído do gran taller da familia Camaló. Este obradoiro de traballadores do vidro tivo continuidade desde finais do século XVIII ata o ano 2001. Mágoa que precisamente na entrada do novo milenio desaparecese. Trátase dunha vidreira de tamaño considerable (arredor dos 2 metros de alto) e que se circunscribe claramente dentro do estilo neogótico. A estrutura, as imaxes dos dous santos, fan pensar que é unha peza do século XIV. Os arcos oxivais que dominan sobre as figuras humanas, e o mesmo arco que pecha toda a composición retrotraen ao Medievo. A técnica e a clásica, a dos vidros rodeados de chumbo, e a policromía é riquísima: vermellos, amarelos, azuis, verdes axudan á escenificación xeral, e mesmo potencian a tonalidade dourada que se forza no conxunto.
Tumblr media
Vidal. Prato, técnica cloisonné
 Elogi al Color. A técnica do cloisooné. A natureza como inspiración
El Cloisonné Glass és una tècnica importada d’Anglaterra en 1899 per Frederic Vidal i Puig que es va formar en la Cloisonné Glass Company de Londres. (...) Són moltes les qualitats d’aquesta tècnica: major lluentor i llum, el disseny queda suspès a l’espai, sense tirants metàl.lics. I al seu torn està més protegida gràcies a que la càmera interior queda assegurada entre el doble vidre. (Brots Creatius).
A familia Pinós Guirao leva tempo ofrecendo importantes mostras temporais na cidade de Barcelona. Na súa galería Gothsland son quen de programar traballos moi meritorios, como o que dedicaron a Els Quatre Gats, restaurant e foco cultural (Gabriel Pinós é un gran especialista neste tema). E no Museu del Modernisme o mesmo. Cómpre mencionar que esta entidade privada foi a primeira (privada e pública) en preparar e ofrecer unha mostra monográfica da excelente pintora Lluïsa Vidal. A primeira, no ano 2014. E tamén organizou mostras sobre Santiago Rusiñol e a ampla Ramon Casas. La vida moderna.
Dentro dos traballos artesáns relativos ás vidreiras existe unha técnica ben especial e delicada. Coñécese co nome de técnica do cloisonné. Para elaborar calquera iconografía que se queira con esta técnica especial, cómpre seguir uns pasos que pouco teñen que ver cos empregados nas vidreiras máis coñecidas e tradicionais. No século XIX esta técnica tan especial foi introducida en Barcelona polo ebanista Frederic Vidal i Puig que se formou nesa técnica perante as súas estancias na cidade de Londres, na Cloisonné Glass Company. Desde alí Vidal chegou a Barcelona con esa técnica en 1899. Concretamente, daquela, Londres e mais Barcelona pasaron a ser as únicas vilas onde se traballaba as vidreiras con esa delicada técnica do cloisonné.
Tumblr media
Vidal. Biombo
O nome desta técnica é francés, pois semella que se iniciou alí (aínda que non faltan estudosos que manteñen que xa se practicaba no antigo Exipto, e que veu de oriente, China seguramente). O traballo de elaboración é delicado e longo. Sobre o cartón onde se deseña o motivo a representar, ponse un vidro relativamente groso ao que se aplica unha fina capa de goma arábiga. Entón (como o deseño está por baixo) vanse colocando sobre ese vidro e goma unhas tiras finas de latón ou combinación similar, que virán sendo as liñas definidoras do debuxo e mais as separacións dos alvéolos de diferentes cores que concretarán o vitral. Eses espazos entre as tiras de latón énchense con diminutas pezas de vidro triturado da cor que se queira en cada caso. Cando os alvéolos xa estean cheos das areas de vidro das cores decididas, cómpre fixalas nos seus sitios con outro lixeiro emplasto de goma; para remate hase situar outro vidro sobre toda a composición para garantir a consistencia do traballo. E xa só restará repasar os bordes. Un traballo complexo e de miniaturistas que aprendeu Frederic Vidal en Londres. Curiosamente Frederic Vidal era irmán da pintora Lluïsa Vidal, unha artista totalmente esquecida principalmente por ser muller. Valla como exemplo que no ano 2010 o MNAC organizou e celebrou unha magna exposición: Convidats d’Honor, 75 obras elaboradas en Cataluña, de outros tantos artistas para conmemorar os 75 aniversario do museo. Para completar a nómina de artistas repetíronse algúns dos creadores masculinos (Miró, Dalí, Picasso). E por contra NON se incluíu a ningunha muller! E iso que o MNAC ten obra dunhas cantas.
Na mostra Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai unhas cantas pezas creadas artesanalmente por medio desta técnica de cloisonné, e dentro dos talleres de Frederic Vidal. Unha destas pezas é un prato que ilustra unha aguia. O traballo delicado é de verdadeiro preciosismo e fineza; resaltando a variedade cromática e mais o detalle de cada parte da peza. Tamén hai un biombo de tres corpos que basea o traballo artesán en filigranas xeométricas e motivos florais, como cómpre a unha obra modernista.  
Ao marxe da técnica cloisonné, e seguindo o percorrido polas salas, unha das pezas presentes en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme e que máis sorprende pola súa fervenza cromática, e por tanto máis dificultade, é a titulada VITA e que foi encargada polo obradoiro de Antoni Rigalt, no ano 1911, ao artista Joaquim Mir. O pintor Joaquim Mir pasa por ser un mago da luz e da cor. As súas creacións semellan un canto á vida, ao Mediterráneo. Hai quen di que o seu vieiro é parello ao de Sorolla, ao de Van Gogh ou ao de Gaugain. Pero, sempre estivo fóra da foto. Se un crítico encasilla a un creador ou creadora como membro dalgunha das tribos que habitaron o século pasado (cubismo, fauvismo, surrealismo, expresionismo abstracto) iso é pasaporte á inmortalidade. Mir sempre foi tido por inclasificable, andou sempre á súa, pelexando coa natureza de Mallorca ou recluído no Vallés. Por tanto, a peza VITA vén estando na liña das creacións de Mir: un canto ás cores, á luz, á vida. Todo un exemplo do que é o modernismo, da inspiración que a natureza provocaba aos modernistas. Nesa vidreira, un tríptico ben grande, rebentan as plantas, as exuberantes flores, e tamén os animais na parte esquerda.
Tumblr media
Maumejean. La Primavera i la Ploma
Elogi al Color. O Modernismo, a artesanía e a figura humana.
(O movemento Arts & Crafts) representa unha revolta contra a dureza da vida mecánica e convencional e a súa insensibilidade cara a beleza. É unha protesta contra o chamado progreso industrial que produce mercancías de mala calidade o baixo prezo das que só é posible a conta das vidas dos que as producen e a degradación daqueles que fan uso delas. Unha protesta contra a conversión dos homes en máquinas, contra as distincións artificiais dentro da arte, e contra o feito de facer do valor de mercado inmediato a principal proba de todo mérito artístico (W. Crane, Arts & Crafts Essays, 1893).
O coñecido aquí como Modernismo (e que adquire diferentes nomes segundos os estados: art nouveau en Francia e Bélxica, Jundendstil en Alemaña e países nórdicos, Modern Style en Gran Bretaña, Sezession en Austria ou Floreale en Italia) ten moito que ver coa filosofía que inspirou o movemento  Arts & Crafts, nacido en Gran Bretaña como reacción á produción industrial, á enaxenación das persoas traballadoras. No ano 2018 o MNAC programou unha extensa e cualificada exposición (William Morris i el moviment Arts & Crafts a Gran Bretanya) sobre ese movemento. Alí quedou comprobado a importancia que Arts & Crafts outorgaba ás artesanías (cousa que logo segue a facer o Modernismo) e outras liñas endereitadas ao respecto polas persoas e non pondo en primeiro termo a produción industrial.
Agora en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme tamén é evidente a preferencia que os profesionais que apostaron polas estéticas modernistas (desde arquitectos a construtores, pasando por propietarios e artífices de calquera material) tiveron pola artesanía. A pouco que se repare no edificio coñecido como La Pedrera, de Gaudí, salta á vista a cantidade de artesáns que colaboraron con ese orixinal arquitecto na creación de diversas partes do mesmo: mobles, portas, forxados.
Tumblr media
Alegoria de l'Estiu i la Tardor
Por outra parte, como evidencian carteis, paredes e interiores de edificios, un dos temas favoritos da estética modernista é a figura feminina. Unha figura feminina idealizada, que moitas veces evoca tempos pasados (medievais?) que se perden en lendas e tradicións (aí están os carteis de Mucha para demostralo). Esa figura feminina foi empregada para moitas cousas, mesmo para a publicidade. O seu uso para as imaxes das marcas industriais ten varias lecturas. Presentar ás mulleres como membros da sociedade “moderna”, mulleres que fuman, beben, conducen, crea o efecto positivo de afirmar que as mulleres participan da vida activa, que son independentes, liberadas. Pero, esa mesma imaxe feminina, romántica, lánguida, sensual, que acompaña tabacos, licores, automóbiles, tamén insistir na imaxe de “muller-floreiro”. Os medios de comunicación social actuais non están ceibes destas imaxes estereotipadas e controvertidas.
Como era de esperar, en Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme hai vidreiras que representan figuras de mulleres. Un perfecto exemplo disto é a vidreira titulada La Primavera i la Ploma, saída dos obradoiros da familia Maumejean. Esta vidreira presenta todo un programa de motivos queridos polos modernistas. No medio destacan os perfís dos corpos de dúas mulleres afrontadas, figuras alegóricas, que están inspiradas en carteis do gran Alfons Mucha. Figuras que por aqueles tempos tamén se empregaron como reclamo publicitario dos chocolates Amatller. A parte inferior das dúas figuras, así como outras partes da vidreira está chea de formas vexetais: follas, talos, flores (campaíñas que colgan). E aínda os artesáns teñen sitio para introducir varios animais estilizados (en concreto aves).
A pouco que se poida, e as restricións impostas polas autoridades o permitan, recoméndase asistir ás visitas programadas polo Museu del Modernisme e contemplar Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme. A súa luminosidade e explosivo colorido animan as almas nestes intres tan complicados.
Lito Caramés
 EXPOSICIÓN:   Elogi al Color. L’Esplendor del Vitrall en el Modernisme
Museu del Modernisme
ata o 14 de marzo de 2021
0 notes
Photo
Tumblr media
*Bom dia, bom fim de semana, e que o próprio Jesus te abençoe hoje e sempre!!* Ildefonso de Toledo (em latim: Hildefonsus Toletanus) foi arcebispo de Toledo, entre 657 e 667. É considerado santo pela Igreja Católica e pela Igreja Ortodoxa. Julga-se que descendesse da família real visigótica. Fez uso dos seus bens para edificar um mosteiro feminino, e mais tarde fez-se, ele mesmo, monge, antes de se tornar arcebispo de Toledo, posição que serviu durante dez anos, sob o reinado de Recesvinto. O seu nome deriva do gótico Hildefuns, donde derivou mais tarde também o nome Afonso. Ildefonso nasceu no dia 08 de dezembro de 607, em Toledo, na Espanha. Segundo os escritos foi por intercessão de Nossa Senhora, que Ildefonso nasceu. Assim, o culto mariano tomou grande parte de sua vida religiosa, ponteada por aparições e outras experiências de religiosidade. Seria membro da família real, que resistiu aos romanos, mas, que se renderam politicamente aos visigodos. Estudou com Santo Isidoro em Sevilha. Depois de fugir para o mosteiro de São Damião nos arredores de Toledo, Ildefonso conseguiu dos pais aprovação para se tornar monge, o que aconteceu no mosteiro próximo de sua cidade natal. *Pouco depois de tornar-se diácono, herdou enorme fortuna devido à morte dos pais. Utilizou a sua fortuna a favor dos pobres e fundou um mosteiro para religiosas.* O seu trabalho era tão reconhecido que após a morte do abade de seu mosteiro, foi eleito por unanimidade para sucedê-lo. Assista de Segunda à sexta-feira, das 15 as 18 h, o *programa Janete Silva Show e o quadro O Doutor Adaian Responde,* na TV CIDADE, CANAL 2.1 HD, ou pelo link do Facebook: https://www.facebook.com/TV-CIDADE-CANAL-21-HD-104492731354316/ *Quem lê mais sabe mais!* *Professor Dr Adaian Lima Advogado* (em Pôrto Grande, Amapa, Brazil) https://www.instagram.com/p/CKYZJ2nMofg2Cdgk9k0Wn8dfayYNmJRAOoFgds0/?igshid=k29cp8od0uje
0 notes
fabioferreiraroc · 4 years
Text
Os 10 melhores filmes que estreiam em setembro na Netflix
Em setembro, a Netflix renova seu catálogo mais uma vez, estreando mais de 70 novos títulos. Considerando apenas os filmes, a Bula reuniu em uma lista as dez novidades que são imperdíveis. Além de longas originais que estão sendo aguardados pelo público, alguns clássicos do cinema também serão adicionados ao serviço de streaming.
Tumblr media
Em setembro, a Netflix renova seu catálogo mais uma vez, adicionando mais de 70 novos títulos à programação. Considerando apenas os filmes, a Bula reuniu em uma lista as dez novidades que são imperdíveis. Quanto aos conteúdos originais do serviço de streaming, os longas mais aguardados são “Enola Holmes” (2020), de Harry Bradbeer, que conta a história da irmã caçula de Sherlock Holmes; e “O Diabo de Cada Dia” (2020), de Antonio Dias, um suspense gótico que tem despertado curiosidade pelo enredo sombrio. Além desses, alguns clássicos também serão adicionados à Netflix, como “Django Livre” (2012), dirigido por Quentin Tarantino. Os filmes foram organizados de acordo com o ano de lançamento.
Imagens: Divulgação / Reprodução Netflix
Enola Holmes (2020), Harry Bradbeer
Tumblr media
Na manhã de seu aniversário de 16 anos, Enola Holmes descobre que sua mãe desapareceu sem deixar nenhuma pista. Depois de uma infância livre e amorosa, ela se encontra sob o cuidado dos irmãos, que ameaçam mandá-la para um internato. Decidida a encontrar a mãe, Enola foge para Londres, onde descobre uma grande conspiração por trás do desaparecimento. Ela se torna uma detetive brilhante, superando o irmão famoso, Sherlock Holmes.
Estou Pensando em Acabar com Tudo (2020), Charlie Kaufman
Tumblr media
Apesar de ter dúvidas sobre seu relacionamento, uma jovem viaja para conhecer os pais do namorado, Jake. Ao chegar na fazenda deles, ela começa a se sentir estranha e acha bizarro o comportamento dos sogros. Mas, apesar disso, ela não pode ir embora, pois uma tempestade de neve atinge a região. Presa no local, ela passa a questionar tudo o que pensava sobre o namorado e si mesma.
Freaks: Um de Nós (2020), Felix Binder
Tumblr media
Wendy, uma jovem mãe que trabalha num fast food, descobre que possui poderes sobrenaturais que foram suprimidos pela medicação que ela tomou a vida toda. Então, ela percebe que seu colega de trabalho, Elmar, também tem habilidades paranormais. Juntos, Wendy e Elmar vão encontrando outras pessoas iguais a eles. Mas, esses mutantes ainda não sabem o que fazer com seus superpoderes.
O Diabo de Cada Dia (2020), Antonio Dias
Tumblr media
A história se passa nos anos 1960, em uma comunidade rural de Ohio, e acompanha vários personagens peculiares que foram afetados pela guerra de diferentes maneiras. O principal deles, Willard Russell, é um veterano atormentado por não ter conseguido salvar a esposa da morte. O filho dele, Arvin Eugene, cresce tentando se tornar um homem bom, mas acaba sendo atingido pela violência que domina a cidade.
The Post: A Guerra Secreta (2019), Steven Spielberg
Tumblr media
Em 1971, Kat Graham, dona do “The Washington Post”, está prestes a lançar as ações da empresa na Bolsa de Valores. Ben Bradlee, editor-chefe, está buscando uma notícia impactante, que faça o jornal subir no mercado jornalístico. É quando ele tem acesso a documentos secretos do Pentágono, que revelam mentiras do governo acerca da participação dos EUA na Guerra do Vietnã. Agora, Ben precisa convencer Kat sobre a importância da publicação da reportagem.
Lady Bird — A Hora de Voar (2018), Greta Gerwig
Tumblr media
Christine McPherson é uma adolescente que vive em Sacramento, na Califórnia, e se autodenomina “Lady Bird”. Ela está no último ano do ensino médio e diz que seu sonho é ingressar em uma prestigiada universidade, de preferência em uma cidade grande, e abandonar Sacramento. Mas, a família de Christine enfrenta muitas dificuldades financeiras e sua mãe diz que não irá apoiá-la na mudança.
Todo dia (2018), Michael Sucsy
Tumblr media
Rhiannon, uma garota de 16 anos, se apaixona por um espírito chamado A, que todo dia habita uma pessoa diferente. Os dois se conhecem quando A acorda no corpo de Justin, o namorado displicente de Rhiannon. Inicialmente, ela acredita que Justin se tornou uma pessoa melhor, mas no dia seguinte descobre que ele voltou a ser quem era. Então, A usa um outro corpo para contar a verdade a Rhiannon e propõe que eles continuem se encontrando, apesar dessa grande dificuldade.
Trama Fantasma (2017), Paul Thomas Anderson
Tumblr media
Nos anos 1950, Reynolds Woodcock é um renomado estilista que trabalha ao lado da irmã, Cyril, para vestir grandes nomes da elite britânica. Sua inspiração vem das mulheres que entram e saem de sua vida constantemente. Mas, tudo muda quando ele conhece a inteligente garçonete Alma, que se torna sua musa e amante. Apesar de amar Woodcock, Alma não aceita seu jeito sistemático e agressivo.
Django Livre (2012), Quentin Tarantino
Tumblr media
Django é um ex-escravo que vive no Sul dos Estados Unidos, no período anterior à Guerra Civil Americana. Dotado de um talento notável para a caça, ele faz uma aliança com Schultz, um caçador de recompensas que está em busca dos irmãos assassinos Brittle. Django aceita ir atrás dos criminosos com o caçador, desde que Shcultz o ajude a encontrar sua esposa, Broomhilda, que há anos foi comprada por um fazendeiro.
Meninas Malvadas (2004), Mark Waters
Tumblr media
Cady foi educada na África pelos pais cientistas. Quando eles voltam para os EUA, ela precisa estudar numa escola regular, onde fica espantada com a fama das Poderosas, grupo de garotas liderado pela bela e cruel Regina George. Apesar de ser alertada para evitá-las, Cady acaba tendo uma conversa com elas, que resolvem convidá-la para ser uma das poderosas. Cady aceita, com o objetivo inicial de se vingar das maldades de Regina, mas logo acaba se deslumbrando com os privilégios que a popularidade traz.
Os 10 melhores filmes que estreiam em setembro na Netflix Publicado primeiro em https://www.revistabula.com
0 notes
Photo
Tumblr media
013 - IDEAS - LAS INFLUENCIAS - EN EL MUNDO ANTIGUO.
El emperador Juliano el Apóstata fue profundamente influenciado por el neoplatonismo, igual que Hipatia de Alejandría. ​ El neoplatonismo también influyó en muchos cristianos, incluido a pseudo-Dionisio Areopagita. ​
Cristianismo.
La filosofía de Plotino tuvo una influencia en el desarrollo de la teología cristiana. En San Agustín de Hipona, el neoplatonismo, y Plotino en particular, fue una fuente filosófica relevante, por la que adquirió herramientas filosóficas.
En Historia de la filosofía occidental, el filósofo Bertrand Russell escribió que:
Para el cristiano, el Otro Mundo era el Reino de los cielos, para ser disfrutado después de la muerte; para el platónico, era el mundo eterno de las ideas, el mundo real en oposición al de la apariencia ilusoria. Los teólogos cristianos combinaron estos puntos de vista y encarnaron gran parte de la filosofía de Plotino. [...] Plotino, en consecuencia, es históricamente importante como una influencia para moldear el cristianismo de la Edad Media y de la teología.
Islam
El neoplatonismo y las ideas de Plotino también influyeron en el Islam medieval, ya que los abasíes sunitas fusionaron los conceptos griegos en textos estatales patrocinados y encontraron una gran influencia entre los chiitas ismailistas. En el siglo XI, el califato fatimí de Egipto adoptó el neoplatonismo y lo enseñaron sus da'i. ​
Judaísmo
Al igual que con el islam y el cristianismo, el neoplatonismo en general y Plotino en particular influyeron en el pensamiento de Solomon ibn Gabirol (Avicebron) y Moses ben Maimon (Maimonides ). Al igual que con el islam y el cristianismo, la teología apofática y la naturaleza privativa del mal son dos temas prominentes que tales pensadores aprendieron de Plotino o sus sucesores.
Las seis Enéadas, a veces abreviadas como Las Enéadas, es la colección de escritos de Plotino, recopilados y editados por su discípulo Porfirio (c. 270 dC). Plotino fue alumno de Amonio Saccas y ambos fueron los fundadores del Neoplatonismo.
Su trabajo, a través de Agustín de Hipona y otros pensadores cristianos y musulmanes posteriores, ha tenido una gran influencia en el pensamiento occidental y de oriente próximo.
Porfirio ​ fue un filósofo neoplatónico griego, discípulo de Plotino. A él le debemos la sistematización y publicación de la obra de Plotino - Enéadas - y su biografía - Vida de Plotino. - Es un temprano expositor de la filosofía del vegetarianismo, que puede verse en su tratado Sobre la Abstinencia.
Neoplatonismo - El término neoplatonismo es la denominación historiográfica de diferentes momentos de la historia de la filosofía en que se produjo una revitalización del platonismo.
El emanantismo, emanantismo​ o emanacionismo es la doctrina según la cual todo el mundo entero, incluso el alma de cada ser humano, proviene por emanación o flujo de la totalidad divina o Uno primordial, mediata o inmediatamente.
La estética de la luz (también llamada metafísica de la luz o teología de la luz) fue una corriente de pensamiento dentro de la filosofía estética de la Edad Media, que identificaba la luz con la belleza divina.
Se desarrolló dentro de la filosofía escolástica - principalmente entre los siglos XIII y XIV, - que pretendía el estudio de Dios desde unos postulados más racionalistas - para lo que se basaron principalmente en la filosofía aristotélica, - pero sin renunciar a la fe. Esta teoría influyó en gran medida en el arte medieval, principalmente el gótico. Historia de las Ideas - [email protected]
0 notes
cine-supremo · 4 years
Text
0 notes
renaultportugal · 6 years
Text
Ao encontro do Douro | Rota II - Figueira de Castelo Rodrigo/Vila Nova de Foz Côa
Tumblr media
Partimos de Figueira de Castelo Rodrigo e vamos de aldeia em aldeia até à foz do Côa, seguindo uma rota que contorna toda a serra da Marofa e que apenas desce até ao Douro em Almendra, para contemplarmos encostas recortadas em socalcos onde crescem vinhedos que produzem alguns dos melhores vinhos desta região.
Tumblr media
Todas as terras que vamos percorrer neste segundo itinerário das Rotas Todo Terreno Dacia Duster no Rio Douro integravam o Reino de Leão. Passaram para a coroa portuguesa há precisamente 720 anos, na sequência do Tratado de Alcanizes, que redesenhou a linha da fronteira, recuando-a desde o vale do Côa até ao vale do rio Águeda. Ambos são importantes afluentes do Douro e correm entre apertadas falésias na fase final do seu curso, antes de alcançarem a foz.
Tumblr media
Pela foz do Águeda, já passámos na primeira etapa: fica em Barca D’Alva, onde terminava a admirável linha de caminho de ferro do Douro. Quanto ao Côa, alcança o Douro praticamente no ponto final desta etapa, à sombra de Vila Nova de Foz Côa, que já foi elevada a cidade e ganhou distinção com a descoberta de importantes núcleos de gravuras rupestres, salvos “in-extremis” de ficarem submersos para sempre pelas águas de uma barragem que já estava em adiantada fase de construção, quando as obras foram interrompidas, no Outono de 1995. Por coincidência, também junto ao rio Águeda há diversas gravuras rupestres, mas neste caso a sua existência não ganhou a visibilidade das do Côa; talvez por não estarem em risco, mas não por serem menos importantes e relevantes...
Tumblr media
As gravuras rupestres do Águeda e do Côa são a maior evidência da antiguidade da presença humana nesta região, mas se esquecermos esse passado tão distante, em toda esta zona há vestígios que remontam à ocupação da península ibérica pelo Império Romano. E mais recentemente, temos os castelos que foram originalmente edificados pelo Reino de Leão, para se defenderem inclusive dos ataques dos portugueses, para após a assinatura do Tratado de Alcanizes, a 12 de Setembro de 1297, trocarem de bandeira e manterem a mesma função, mas invertendo o lado inimigo. Nos termos deste acordo, que ganhou especial lugar na história por ser considerado o mais antigo tratado fronteiriço de sempre, Portugal cedeu para os reinos de Leão e Castela desde Ayamonte, na foz do Guadiana, a Aroche e Aracena, as serras vizinhas de Barrancos, mas também as zonas de Ferreira de Alcântara e Valência de Alcântara, entre outras, junto ao actual Tejo Internacional. 
Tumblr media
Em contrapartida, a bandeira nacional foi içada em Campo Maior, Ouguela e Olivença, no Alentejo, mas também em inúmeras povoações beirãs, das chamadas terras de riba-Côa, desde o Sabugal a Castelo Rodrigo e Castelo Melhor, ou seja, quase desde a nascente à foz do rio Côa. Desde então a fronteira apenas pontualmente foi redesenhada: além de termos perdido Olivença em 1802, no decurso das invasões napoleónicas, também Ermesende e Salvaterra do Minho passaram para o outro lado, para a Galiza, e nesta zona, onde nos encontramos, ficamos sem a aldeia de São Félix dos Galegos. E durante o período em que Portugal foi liderado pelos reis de Espanha, entre os séculos XVI e XVII, submetemos todo o território às ordens do “inimigo”.
Tumblr media
Castelo Rodrigo foi um caso singular nesta “reintegração” à coroa espanhola das terras cedidas a Portugal pelo Tratado de Alcanizes. Filipe I de Espanha e Portugal – goste-se ou não, a história já não se reescreve... – distinguiu Castelo Rodrigo como condado, atribuindo o respectivo título a Cristóvão de Moura, que escolheu o ponto mais alto da vila para construir o seu palácio, no local onde se situava a torre de menagem. Ao nomear conde um português, Filipe I despertou profundos ressentimentos entre as gentes locais; de tal modo que em 1640, dias após a Restauração da Independência, o povo arrasou o palácio, que até hoje permanece em ruínas. A retaliação tardou duas décadas, mas nem depois de terem cercado Castelo Rodrigo as tropas castelhanas conseguiram vencer: acabaram derrotadas num confronto que teve como epílogo a batalha travada ali perto, a 7 de Julho de 1664. Já no despontar do século XIX, por lá passaram as tropas de Napoleão e, para correr com os franceses, os mercenários ingleses, liderados pelo famosos General Wellington, o tal que dá nome às “botas de água”, em borracha, e ao apetitoso bife cozinhado no forno, envolto em massa folhada!
Tumblr media
E agora, é raro o dia em que Castelo Rodrigo não seja invadido por hordas de estrangeiros. São quase diárias as visitas das excursões dos turistas que embarcam nos cruzeiros fluviais pelo Douro e que a cada escala trocam os navios pelos autocarros que os levam a passear pelas terras além do rio. Como nós propomos com mais esta Rota Todo Terreno Dacia Duster...
Tumblr media
A ROTA DE CABRAL DO CÔA AO BRASIL
Visitamos Castelo Rodrigo, percorrendo as suas ruelas e se tivermos tempo de sobra, podemos até entrar nas ruínas do Palácio Cristóvão de Moura. Lá do alto, as vistas são ainda melhores. Espreitando para nascente, descobrimos mesmo ali em baixo o Convento de Santa Maria de Aguiar, que pertenceu à Ordem de Cister e que já no século XVI foi alvo de grande contestação pelo povo local, devido, imagine-se, à conduta imoral dos frades! Mistura dos estilos românico e gótico, este convento, que nunca foi de grande importância dentro da ordem cisterciense, passou para a posse de privados em meados do século XIX, quando as ordens religiosas foram extintas e perderam os seus bens. 
Tumblr media
Como estamos mais ali ao lado, não perdemos nada em visitá-lo e depois somente percorremos mais 3 quilómetros até Figueira de Castelo Rodrigo, de onde vamos arrancar, partindo da Avenida 25 de Abril, no centro da vila, junto ao amplo jardim. Na esquina onde se situa o Posto de Turismo, tomamos a direção de Almeida e Pinhel, subindo pela N221, para já depois da vila, na rotunda que distribuiu o trânsito para Castelo Rodrigo, Almeida ou Pinhel, escolhermos esta última possibilidade, prosseguindo à direita, pela N221. 
Tumblr media
Descemos cerca de 5 km, sempre com a serra da Marofa pelo lado direito, até encontrarmos, a meio de uma longa curva para a esquerda, um desvio que nos indica, para a direita, o Colmeal. Vamos até lá conhecer esta antiga aldeia, que foi durante largos tempos sede de freguesia, tal a sua importância.
Tumblr media
A Quinta do Colmeal foi herdada pelo século XV pela mãe de Pedro Álvares Cabral. Muito antes de descobrir o Brasil, o famoso navegador descobrir estes domínios, onde foi sendo construída uma aldeia que em 1957, quando foi abandonada, ainda albergava 14 famílias e seis dezenas de pessoas, num conjunto de casas de xisto dispostas ao lado da pequena igreja e do Solar dos Cabrais. Escondida num recanto por baixo da serra, a aldeia assim permaneceu, sem ninguém, por meio século. Até que os atuais proprietários, encantados com o ambiente de absoluta tranquilidade que ali se vive, decidirem reavivar a aldeia, estabelecendo um plano para a sua recuperação, que neste momento passa pela reconstrução da igreja, depois de já ter sido feita uma profunda intervenção no solar, dentro de cujas paredes nasceu um daqueles hotéis improváveis. 
Tumblr media
Continuando o passeio, retomamos a N221 até à ponte sobre o Côa. Ou quase, pois antes de a atravessarmos desviamos para a direita e trocamos a N221 pela estrada municipal que indica o caminho até Milheiro, Luzelos e Penha de Águia. Para espreitarmos a primeira, onde já só sobram “duas famílias e um homem solteiro”, como nos contaram, há que fazer um ligeiro desvio, que vale a pena, nem que seja para apreciar os burros que correm livres entre um conjunto de algumas oliveiras milenares. Já em Luzelos, que era aldeia mais importante, com paciência encontrará os vestígios de duas villas romanas, entre as ruínas de uma grande casa senhorial, toda em pedra. 
Tumblr media
Em Penha de Águia regressamos à “civilização” e atravessamos a aldeia, para depois continuarmos em direção a Figueira de Castelo Rodrigo até, 2,6 km depois, encontrarmos o desvio à esquerda para Freixeda do Torrão. Nesta, seguimos as indicações para o Solar dos Metelos e vamos espreitar esta enorme casa de pedra, com uma invulgar torre mesmo em frente. 
Tumblr media
Parte do casarão ainda é habitado, mas grande parte está em ruínas, embora a fachada se mantenha de pé e não deixe perceber isso. O solar fica, literalmente, no fundo da aldeia. Vamos sair pela direção oposta  à saída, junto ao cemitério, tomamos a direita, para Vila Nova de Foz Côa. Desde aí até ao entroncamento com a N332 percorremos 3,2 km, sempre pelo planalto, rodeados de campos repletos de barrocos de granito.
Tumblr media
RUMO AO DOURO
Entrando na N332 pela esquerda, vamos atravessar logo de seguida Vilar de Amargo, onde vale a pena entrar e procurar pela fonte romana, chegando mais abaixo a Almendra. Aqui não faltam construções monumentais, nem solares brasonados. Impressiona o enorme Paço do Visconde de Saúde, com uma fachada com 20 janelas, onde as armas da família nunca chegaram a ser lavradas no brasão que encima o balcão sobre a porta principal. Incendiado pelas tropas napoleónicas, ainda foi parcialmente recuperado no início do século XX, mas está em ruinas e abandonado há longos anos. Tomara um dia seja recuperado!
Tumblr media
Após Almendra, a estrada divide-se: para a direita descemos a N332 até à Estação dos Caminhos de Ferro de Almendra, e para a esquerda iniciamos a N222, que segue ao longo da margem esquerda do Douro até ao Porto. 
Tumblr media
Descemos os 10 km até à estação, onde já não passam comboios, apreciando a vista sobre as encostas do Douro e das melhores quintas, como a da Lêda, atual berço do Barca Velha. E depois, tomamos a N222 até Vila Nova de Foz Côa, fazendo no caminho um desvio para subirmos ao Castelo Melhor e, se puder, descer às gravuras rupestres de Penascosa. 
Tumblr media
Em Foz Côa, avance até ao Museu do Côa e desde a ponta do edifício contemple a paisagem sobre o Douro e a foz do Côa. Boa jornada!
A Rota I do Douro em http://bit.ly/2zf7BW0
A Rota III do Douro em http://bit.ly/2AQo8jB
A Rota IV do Douro em http://bit.ly/2BRdrdA
Texto: Auto Foco/Alexandre Correia*
*Diretor da revista Todo Terreno
1 note · View note
getupidiomas · 5 years
Text
Estudiar en Londres - Guía práctica
Tumblr media
¿Estás organizando o preparando un viaje de estudios a Londres? ¿Vas a hacer un curso de inglés en Londres para jóvenes? Si ese es tu caso, te presentamos una guía práctica de la ciudad con consejos e informaciones que te ayudarán a navegar por ella aprovechando al máximo todas sus posibilidades. No te olvides de visitar la sección Trucos y Recomendaciones de viajes donde seguro que encontrarás elementos sorprendentes que harán de tu estancia un recuerdo inolvidable. ¿Por qué viajar o estudiar en Londres? Existen multitud de razones para visitar la capital de un país por razones obvias y cada una de ellas presentan sus peculiaridades. Desde nuestra agencia de Idiomas destacaríamos las siguientes: Es una ciudad multicultural. Podrás conocer gente de muchísimos países y culturas diferentes, es una experiencia enriquecedora. Para disfrutar de sus mercadillos. Distribuidos a lo largo y ancho de su territorio, tenemos cada día un sitio abierto donde encontrar las cosas más pintorescas de la vida londoniense. Posee museos y monumentos históricos. Con miles de años de historia tiene mucho que enseñar y cuenta con una importante red de museos para ello. Está de moda en Europa. Salir de compras, marcas exclusivas, fabulosos centros comerciales y clubs nocturnos hacen las delicias de los urbanitas más exigentes.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Información general Documentación necesaria Los ciudadanos con nacionalidad española, y del resto de la Unión Europea, sólo necesitan el pasaporte o el DNI para entrar en Inglaterra (si el Brexit no lo cambia). No se necesita visado. Idioma Como bien sabemos, el idioma oficial es el inglés y, aunque es posible al caminar por la calle muchas veces oigamos hablar español por la gran afluencia de turistas, en restaurantes y sitios públicos es muy raro encontrar a alguien que hable otro idioma. Tiempo La fama de ciudad gris y nublada, con un tiempo que varía constantemente durante el día, la tiene bien ganada, aún así estos periodos más adversos no suelen durar mucho. En una misma jornada es habitual ver nubes, lluvia, frío e incluso sol. Las lluvias son frecuentes durante todo el año, por lo que siempre es importante llevar un paraguas o chubasquero. Los meses más fríos están comprendidos entre diciembre y marzo, cuando las temperaturas medias están entre 0 y 8 grados.  Los meses más cálidos del año son julio y agosto, durante los cuales se alcanzan 20 grados de temperatura media. Moneda Igual que en el resto del Reino Unido, la moneda oficial en Londres es la libra esterlina (GBP, £), en inglés, pound sterling. Cada libra está dividida en 100 peniques. Los billetes más comunes tienen un valor de 5, 10, 20, 50 y 100 libras esterlinas. Las monedas en circulación son de 1, 2, 5, 10, 20 y 50 peniques y de 1 y 2 libras. De vez en cuanto también se lanzan ediciones especiales de monedas de 5£ pero, al igual que sucede en España con estas series, su circulación es meramente teórica. La opción más económica para obtener libras es directamente a través de los cajeros automáticos. La comisión habitual por sacar dinero en moneda extranjera es del 4%. Lo mejor es que antes del viaje consultéis en vuestro banco la comisión que aplican por sacar dinero en divisa extranjera. Londres es una ciudad cara y esto es algo que se nota especialmente en todo lo relacionado al ocio, comida y alojamiento. Aún así, ofrece muchas opciones gratuitas y cuando vayáis conociendo vuestro entorno seguro que encontráis formas de ahorrar y gestionar mejor vuestro presupuesto.
Tumblr media
Días festivos Es interesante conocer con antelación los días festivos del lugar al que vamos a viajar para poder organizarnos mejor: Año Nuevo: 1 de enero. Viernes Santo: (fecha variable) Lunes de Pascua (fecha variable). Día del trabajo: 1 de mayo. Fiesta de la primavera: Último lunes de mayo. Fiesta del verano: Último lunes de agosto. Navidad: 25 de diciembre. Boxing Day (St. Stephens Day): 26 de diciembre. Distritos y zonas Un total de 33 distritos forman la ciudad de Londres. Repasamos los más importantes:
Tumblr media
Whitehall y Westminster Centro del poder político y religioso de Inglaterra, por lo que cuentan con una gran riqueza monumental, escasa en otras zonas de la ciudad. Visitas imprescindibles son el Big Ben, la Abadía de Westminster, Las Casas del Parlamento y la Catedral de Westminster. Piccadilly y St James's La arteria principal del West End. En el siglo XVIII estaba rodeada de residencias reales y era el lugar favorito de compras para los cortesanos. La zona más elegante de Londres sigue siendo Mayfair, al norte. Piccadilly Circus marca el comienzo del Soho. Soho y Trafalgar Square Creado a finales del siglo XVII, fue durante sus primeros cien años el lugar más elegante de Londres. Artistas e intelectuales frecuentan sus informales pubs y clubes. Hoy es la zona más permisiva y uno de los distritos más multirraciales. Se le conoce por su barrio chino Chinatown. Covent Garden y Strand Es uno de los distritos más animados de Londres. El gran atractivo turístico de la zona reside en sus cafés al aire libre, los artistas callejeros, las tiendas de lujo y los mercados. En su centro se alza la Piazza diseñada en 1630 por Iñigo Jones. The City Es el distrito financiero de Londres, sede de la Bolsa de Valores y el Banco de Inglaterra, con una intensa actividad durante el día. ¿Cómo llegar? Compañías de bajo coste que llegan a Londres: Vueling - Desde A Coruña, Bilbao, Sevilla y Vigo. Ryanair - Desde Alicante, Almería, Fuerteventura, Girona, Gran Canaria, Ibiza, Jerez, Lanzarote, Madrid, Málaga, Murcia, Palma de Mallorca, Reus, Santander, Santiago de Compostela, Sevilla, Tenerife, Valencia, Valladolid y Zaragoza. Easyjet - Desde Alicante, Almería, Barcelona, Bilbao, Fuerteventura, Gran Canaria, Ibiza, Lanzarote, Madrid, Málaga, Mallorca, Menorca, Murcia, Oviedo, Sevilla, Tenerife y Valencia. Una vez en el aeropuerto, Londres cuenta con una red de transporte muy puntera para satisfacer todas las exigencias de los viajeros. Se aconseja preguntar en el servicio de información donde tienen documentación en diferentes idiomas. Transporte Metro Con sus 11 líneas, la red del metro de Londres es una de las más extensas del mundo. Prácticamente, estéis donde estéis habrá una parada de metro muy cerca. Para referirse al metro, los londinenses utilizan la palabra "Tube" y, en menor medida, "Underground". Autobús Los famosos autobuses rojos de dos pisos de Londres no son el medio de transporte más rápido de la ciudad. Sin embargo, constituyen una sugestiva forma de recorrer el centro de Londres. La red de autobuses de Londres está compuesta por casi 400 líneas y más de 15.000 paradas, por lo que tratar de orientarse no es sencillo. Taxi A pesar de ser grandes, atractivos y confortables, los famosos Black Cabs de Londres son de los más caros de Europa. La capacidad de los "taxis negros" es de 5 personas además del conductor. Bicicleta Muchos son los londinenses utilizan la bicicleta para desplazarse por la ciudad, a pesar de la extensión y del clima de la capital británica. Lo dicho, si el clima acompaña. ¿Qué visitar? Según sea tu estancia, corta o larga, si es para trabajo o estudios para aprender inglés en Londres, deberás planificar tus visitas turísticas. Te presentamos, según nuestra experiencia y la opinión de nuestros alumnos, los lugares imprescindibles que visitar:
Tumblr media
El puente de la torre de Londres Uno de los iconos de la ciudad (seguro que lo has visto en alguna película o serie de TV). El Tower Bridge atraviesa el río Támesis a la altura de Southwark. En su interior se encuentra una exposición.
Tumblr media
El Parlamento Británico y Big Ben Tiene para la vida política del Reino Unido sino porque se trata de un edificio victoriano de corte gótico que es una belleza de la que no podrás olvidarte. El Big Ben es un curioso monumento que se ha convertido en el símbolo de la ciudad. Este nombre es el que recibe el reloj de la torre principal del Palacio de Westminster.
Tumblr media
Abadía y Catedral de Westminster Es uno de los edificios más antiguos de Londres que se ha ido construyendo poco a poco, siglo a siglo y que, junto con la Catedral de nombre homónimo son los edificios religiosos más relevantes de la ciudad. En ellas se han celebrado importantes bautizos y bodas, así como también se han firmado tratados icónicos a nivel histórico entre Estado e Iglesia.
Tumblr media
London Eye Construida en el comienzo del nuevo milenio para recibir el futuro y cuya fama ha sido tal que se ha exportado a numerosas ciudades a lo largo del mundo. Desde el London Eye no sólo podrás apreciar toda la ciudad sino las zonas alejadas, el campo verde de los alrededores e incluso, si es un día con buena visibilidad otros distritos de la periferia londinense.
Tumblr media
Piccadilly Circus En pleno centro de Londres se caracteriza por tener enormes carteles luminosos y concentrar en sus cuatro esquinas una agitada y exquisita vida urbana. A un lado encontrarás la animada plaza de Leicester Square, el Soho y muy cerca el Chinatown. Seguramente has visto la estatuilla de Eros ubicada en Piccadilly Circus, en más de una película o publicidad. Una parada de metro casi obligatoria en cualquier viaje a Londres.
Tumblr media
La Torre de Londres En la Torre de Londres no sólo podrás ver las Joyas de la Corona sino recorrer los pasillos de un edificio que durante mucho tiempo fue escenario de violencia y terror pero que, a día de hoy, es uno de los lugares más visitados y amados de la ciudad.
Tumblr media
Palacio de Buckingham Es la residencia oficial de la realeza británica. Aquí es el lugar dónde cada día tiene lugar el famoso cambio de guardia. Si bien es un precioso edificio, enclavado junto al precioso parque Green Park, posiblemente te resulte mucho más interesante la visita a este parque que al edificio.
Tumblr media
Covent Garden Color y alegría especiales en Londres que debes visitar. Es uno de los rincones con más encanto de toda la ciudad. Entre las cosas más llamativas de este sitio se encuentra el Covent Garden Hall, donde se realizan conciertos sumamente interesantes y abiertos a diversas edades y el variopinto mercado junto a la plaza del barrio.
Tumblr media
Trafalgar Square Es una de las plazas más populares de Londres, con el imponente monumento que recuerda la victoria de la corona británica frente a franceses y españoles, este rincón se caracteriza por marcar el inicio del SoHo, donde se concentra la vida comercial más variopinta de toda Londres. En la plaza de Trafalgar también podrás visitar La Galería Nacional (National Gallery).
Read the full article
0 notes