#Danuta Szaflarska

[mynawyspie]

''When I arrived in Warsaw the first time, I got of the train, I looked at Jerozolimskie Avenues and I said to my companion: ‘This is the city of my life!’ I have never been fallen in love at first sight with a man, only with Warsaw.'' - Danuta Szaflarska

[365filmsbyauroranocte]

Films watched in 2019.

#109: The Devils, the Devils (Dorota Kędzierzawska, 1991)

★★★★★★☆☆☆☆

“Devil is surrounding you.”

[lamus-dworski]

Actresses Danuta Szaflarska and Zofia Mrozowska wearing stylized 16th-century Polish costumes in a theatre play ‘Droga do Czarnolasu’, 1952.

Photography by Edward Hartwig, via wspolczesny.pl

[gawlak]

piękna i mądra.

time to die.

[pannaaaanna]

Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.

Danuta Szaflarska

[maryfelicity]

There was a time when I was always in a hurry. For example, I would ride a tram and want it to go even faster. I had this inner rush. But one day I thought: “Wait, where am I rushing? After all, at the end there’s a coffin waiting for me.” Get rid of that inner rush. Watch the world, observe what’s going on around you, because we’ve got one life and there’s so much beauty to be found in everything. Actually, the fact that we’re alive itself is something wonderful.

Danuta Szaflarska

[wstarymstylublog]

19. lutego w wieku 102 lat odeszła Danuta Szaflarska - legenda polskiego kina i teatru. Była wieloletnią aktorką m.in. teatrów warszawskich, od 2010 roku okazjonalnie występującą na deskach stołecznego Teatru Rozmaitości. Jej debiut sceniczny odbył się w Nowym Sączu jeszcze w czasach szkolnych, zaś pierwszy profesjonalny występ miał miejsce w roku 1939. W roku 1946 rozpoczęła karierę filmową - wcieliła się w postać Haliny Tokarskiej w pierwszym powojennym polskim filmie fabularnym, czyli "Zakazanych piosenkach" L. Buczkowskiego. Do najważniejszych należą też role główne w obrazie"Skarb" (1948 r.) tego samego reżysera oraz wielokrotnie nagradzana kreacja w dramacie "Pora umierać" Doroty Kędzierzawskiej z 2007 roku. Niemal 80-letni staż pracy Szaflarskiej obfitował w występy w produkcjach filmowych, teatralnych, w serialach, w telewizyjnych filmach i spektaklach. Aktorka pełniła funkcję łączniczki w czasie Powstania Warszawskiego. Oprócz uwielbienia widzów Danuta Szaflarska zdobyła też wiele nagród i wyróżnień, w tym "Złotą Kaczkę"  i "Orła", została również odznaczona Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"oraz Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Zachwycała talentem, pracowitością, poczuciem humoru i pogodą ducha. Oto jak mówiła o sobie: - (...) jestem optymistką z natury. To znaczy – nie załamuję się w ciężkich chwilach. Czasami, oczywiście, gdy dopada jakaś tragedia, to w pierwszym momencie człowiek się załamuje, trudno, żeby było inaczej. Ale ja nie rozpamiętuję tego, co się stało, myślę do przodu: co zrobić, co zmienić. Inaczej bym nie mogła żyć i pracować tyle lat w tak ciężkim zawodzie. Bo ludzie nie wiedzą, że aktorstwo to ciężki zawód. - Jeżeli ktoś urodził się pod zaborami w 1915 roku, to wzrastał, uczył się już w niepodległej Polsce, a gdy wybuchła II wojna najczęściej zakładał rodzinę i pracował, wchodził w Polskę Ludową po trzydziestce, a gdy dochodził do wolnej Polski w 1989 roku miał już dobrze po 70. A co jak się dożywa setki w pełni sił życiowych i twórczych…? To się tak wiele przeżyło i widziało. Bogate jest życie staruszki. Wszystko się przy mnie zmieniło. - W tym, co robię, staram się zachować naturalność. Uważam np., że nie ma sensu ukrywać na siłę wieku. Wszelkie próby odmładzania się podkreślają tylko, że się jest starym. Myślę, że trzeba się normalnie, spokojnie starzeć. Każdy wiek ma też swoje radości, nie tylko zmartwienia. Źródło: kolaż produkcji własnej z wykorzystaniem zdjęć Marleny Bielińskiej opublikowanych w czasopiśmie "Zwierciadło" w 2015 roku; dane biograficzne na podstawie informacji z serwisu filmpolski.pl, twojsacz.pl, akademiapolskiegofilmu.pl; wypowiedzi aktorki zaczerpnięte: z wywiadu udzielonego Alinie Gutek dla czasopisma "Zwierciadło" w 2015 roku http://zwierciadlo.pl/magazyn-zwierciadlo/spotkania-danuta-szaflarska wywiadu dla portalu Mówią Wieki, za http://twojsacz.pl/danuta-szaflarska-konczy-sto-lat/ oraz wywiadu dla "Rzeczpospolitej" z 2002 roku, za http://natemat.pl/92689,dzis-danuta-szaflarska-konczy-99-lat-przedstawiamy-sylwetke-fantastycznej-aktorki © 2017 W STARYM STYLU

[wrazliwy-ktos]

“Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.

Wiele głupot narobiłam, ale co się będę przejmować tym, co nieodwracalne?”

Danuta Szaflarska

[euthanasia-coaster]

"Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: 'Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna' (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym."

Danuta Szaflarska

[7mm7]

she will be missed.

[lamus-dworski]

Actors Danuta Szaflarska and Henryk Borowski wearing stylized 16th-century Polish costumes in a theatre play ‘Droga do Czarnolasu’, 1952.

Photography by Edward Hartwig, via wspolczesny.pl

[amelietheatrejournal]

review of the film„Między nami dobrze jest”

Teatr telewizji „Między nami dobrze jest”, na podstawie sztuki Doroty Masłowskiej o tym samym tytule, to nietypowe i niepowtarzalne ukazanie polskiej rzeczywistości.

Historia zaczyna się w małym mieszkaniu pewnej rodziny. Trzy kobiety, przedstawiające różne pokolenia - staruszka na wózku inwalidzkim (Danuta Szaflarska), jej córka Halina (Magdalena Kuta) i wnuczka Mała Metalowa Dziewczynka (Aleksandra Popławska) ukazują ich codzienne zmaganie się z rzeczywistością. Bohaterzy drugoplanowi - Bożena, reżyser filmu Koń, który jeździł konno, dwójka aktorów, prezenterka telewizyjna oraz Edyta uzupełniają akcję filmu, dzięki niecodziennym dialogom. To portret społeczeństwa obarczonego traumatyczną historią opowiedziany w zabawny oraz niegroteskowy sposób, który zaciekawia nas swoją prawdą. Podział polskiego społeczeństwa, obserwowany na przykładzie głównych bohaterek filmu „Między nami dobrze jest” był bardzo dobrze widoczny w czasie powojennym. Z jednej strony narodowy patriotyzm oraz duma, z drugiej poczucie wstydu za ówczesne państwo i stereotypowy model zachowania polaków. Ten poruszający model zachowania bohaterów skłania nas do refleksji nad okresem, w jakim znajdowała się kiedyś Polska.

W reżyserii Grzegorza Jarzyny spektakl nabiera modernistycznego klimatu. Chociaż usytuowany jest w czasie powojennym, oglądając film mamy wrażenie jak gdyby patrzył w przyszłość, zamiast w przeszłość. Nowoczesny sposób ukazania mieszkania, zminimalizowana scenografia (Magdalena Maciejewska), wszystkie te czynniki wpływają na nasz sposób odbierania sztuki. Mieszkanie - zbudowane z trzech ścianek i kilku mebli zmusza nas do wykreowania otoczenia wyobraźnią. Ze względu na prawie całkowity brak scenografii spektakl pozostaje w rękach aktorów. To na nich skupia się nasza uwaga, dlatego bardzo ważnym aspektem jest kreacja aktorów filmu, która zaskakuje nas w tym wypadku. Ukazane emocje trafnie identyfikują postać Haliny, jej sąsiadki, czy nawet reżysera. Momentami ich zachowanie jest tak rzeczywiste i naturalne, iż wydaje się, że prawdziwe.

Masłowska ukazuję ówczesną Polskę, za pomocą humoru oraz niepohamowanego języka. Odkrywa prawdę społeczeństwa, które próbuje przetrwać czas biedy i zagubienia, w którym klasa pracująca żyje na skraju ubóstwa i głodu, z wspomnieniami okrutnej przeszłości czyhającej za rogiem. Język w filmie określa status społeczny oraz pokazuję różnice pokoleń.

Scena końcowa, mówi o rzeczywistości polskiej oraz podziale tożsamości narodowej. Opowiada o tym jak Polska jest postrzegana przez swój naród: „Każdy wie, że Polska głupi kraj – mówi Mała Metalowa Dziewczynka. – Biedny i brzydki”. Słowa te sięgają nas i skłaniają do przemyśleń o odczuciach w stosunku do ojczyzny. Jest to moment kiedy zdajemy sobie sprawę jak skomplikowana może być miłość do własnego narodu i społeczeństwa.

source:

https://ninateka.pl/film/miedzy-nami-dobrze-jest-grzegorz-jarzyna-1

[pannaaaanna]

Kiedy pierwszy raz pojechałam do Warszawy, wysiadłam z pociągu, spojrzałam na Aleje Jerozolimskie i powiedziałam do mojego towarzysza: „To jest miasto mojego życia”. Nigdy nie zakochałam się od pierwszego wejrzenia w żadnym mężczyźnie, tylko w Warszawie.

Danuta Szaflarska

[surejaya]

Danuta Szaflarska. Jej czas

Danuta Szaflarska. Jej czas by Gabriel Michalik

Ludzie często mnie pytają, co robić, aby tak długo żyć. Nie wiem. Ja niczego specjalnego nie robię. Po prostu kocham życie we wszystkich jego barwach, odcieniach i cieniach. Życie jest cudem. Zawsze. Danuta Szaflarska 102 lata fascynującego życia, burzliwej kariery i dramatycznych zwrotów historii. Pierwsza biografia Danuty Szaflarskiej. Podobno jak na aktorkę miała zbyt małe oczy. Radziła sobie, trzymając je zawsze szeroko otwarte, nie tylko przed kamerą. Wszak jej świat zmieniał się w szalonym tempie. Danuta Szaflarska dzieciństwo spędziła w galicyjskiej wsi; dorastała w Nowym Sączu i Krakowie, pierwsze kroki wśród kulturalnej elity stawiała w przedwojennej Warszawie. Debiutowała w okupowanym Wilnie, po czym wróciła do ogarniętej wojną Warszawy, by naprawdę przeżyć to, co później zagrała w „Zakazanych piosenkach” – filmie, który przyniósł jej ogromną sławę. Potem przyszły wielkie i małe role w teatrze, kinie i na scenie historii PRL. Piękny finał jej kariery rozegrał się w głośnych filmach Doroty Kędzierzawskiej oraz w Teatrze Rozmaitości. „Pani Danutka kochana” była nie tylko gwiazdą, lecz także wielką aktorką. Grzegorz Jarzyna nazywa ją „aktorką totalną”. Jan Nowicki wspomina: „w tym drobnym, ślicznym ciele (…) była zaklęta nieprawdopodobna, ogromna siła”. Dorota Masłowska przyznaje, że biło od niej jakieś onieśmielające piękno, a Władysław Pasikowski zdradził pani Danucie, że się jej bał. Gabriel Michalik kreśli subtelny portret legendy teatru i kina, ludzi, których napotkała, oraz epoki, którą mimo dramatycznych przeszkód przeżyła z naturalną elegancją, wdziękiem i niezwykłą pogodą ducha.

Download : Danuta Szaflarska. Jej czas Danuta Szaflarska. Jej czas More Book at: Zaqist Book

[vanillaeilhart]

Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.

Danuta Szaflarska

[stupendousunknownstrawberry]

Górale pożegnali legendę kina. Szaflarska spoczęła na Powązkach

Górale pożegnali legendę kina. Szaflarska spoczęła na Powązkach

Wybitna aktorka Danuta Szaflarska spoczęła we wtorek na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Pożegnali ją m.in. mieszkańcy Piwnicznej (woj. małopolskie). Aktorka urodziła się i wychowała w pobliskich Kosarzyskach, a w ostatnich latach co roku wypoczywała latem w swojej rodzinnej miejscowości.