#Eerste lammetjes

[frisiamedia]

Eerste lammetjes zijn al op de Hoge Berg op Texel waargenomen

Het voorjaar heeft alweer zijn intrede gedaan in de Noordkop. Op Texel zijn op de Hoge Berg de eerste lammetjes weer gesignaleerd. De vogeltjes beginnen weer honderduit te fluiten.

[isrnws]

We zullen ons niet als lammetjes laten afslachten - militair niet - digitaal ook niet (NOOIT MEER) - naar Abba Kovner

Abba Kovner, de Che Guevara van het Joodse verzet tijdens WWII, was een joodse dichter die in 1941 in Litouwen woonde. We bereiden een groter werk over Abba Kovner voor en ook meer propaganda materiaal maar dit is de speech die hij gaf aan een groep jongeren toen duidelijk werd dat in het Getto er Joden waren die dachten dat het zoals vroeger in de geschiedenis wel zou voorbijgaan en dat het ergste al voorbij was en dat we ons vooral niet mochten verzetten omdat het dan erger zou worden terwijl Abba ervan overtuigd was in 1941 dat ze allemaal zouden worden afgeslacht als Joden en dat indien er nog leefden dit slechts uitstel was en indien ze niet actief zouden verzet plegen het nog sneller en massaler zou gebeuren. Dit is in de strijd met Iran niet anders. Zijn pen en tong waren even dodelijk als zijn geweer. Voor alle paranoïde agenten en complotzoekende Hamas supporters, dit is Geen oproep om de wapens op te nemen. Dit is een oproep tot digitaal en politiek democratisch verzet. Niet meer dan dat. Dit is zijn speech, zijn oproep tot verzet en in feite de eerste duidelijk en wijd verspreidde oproep tot Joods Verzet tegen de Nazi. Wij roepen op tot digitaal verzet tegen antisemitisme, terrorisme en voor de bestaansplicht van Israël want zonder Israël hadden honderdduizenden Joden sinds haar stichting geen plaats gevonden waar ze konden wonen of naartoe vluchten. Het is ook belangrijk dat Abba Kovner de enige was die erin geslaagd was om in Litouwen alle Joden van alle politieke strekkingen samen te doen werken. In Polen was dit vb niet het geval. En om Joden met een verschillende opinie te doen samenwerken (en zeker al met niet-joden :) ) heb je veel geduld en overredingskracht nodig maar vooral een heel duidelijk argument. Samen zijn we sterker, zelfs al staan we alleen en zeker als we alleen staan zijn we alleen samen sterker. Indien u vindt dat dit initiatief en vele andere waarmee we hopen samen mee te kunnen werken, moet worden geholpen neem dan contact op met contact @isrnws.com Read the full article

[charleshaddonspurgeon]

Overdenkingen Met Spurgeon | Liefde in de kastijding Gods volk wordt vaak beproefd en de hand van de Heere ligt zwaar op hen. Toch is er vaderlijke goedheid in Zijn kastijdingen en oneindige goedertierenheid in hun bezoekingen. Hebt u ooit de volgende gelijkenis gehoord? Er was een herder, die een schaap had, dat hij naar een andere en betere wei wilde overbrengen; hij leidde het, maar het wilde niet volgen; hij riep het, maar het wilde niet komen; hij dreef het, maar toch volgde het zijn eigen zin. Eindelijk zei hij: dit zal ik doen: het schaap had een klein lammetje naast zich en de herder nam het lam in zijn armen en droeg het weg, en toen volgde het schaap ook. Zo is het ook met u; God heeft u toegeroepen, en u bent niet gekomen; Christus zei: ”kom”en u wilde niet; Hij zond lijden en u wilde niet komen; eindelijk ontnam Hij u uw kind en direkt kwam u; toen volgde u uw Zaligmaker. U ziet, dat dit niet anders dan de drang van de liefde was van de kant van de goede Herder. Het lam nam Hij alleen om het schaap te behouden, en de Heiland nam uw kind naar de hemel, alleen om u ook daarheen te brengen. O, gezegende beproevingen, gezegende verliezen, gezegende sterfgevallen, die uitlopen op winst voor het geestelijk leven! U weet, dat als iemand van een akker een oogst wil verzamelen, hij die akker dan eerst beploegt. De akker zou kunnen klagen en zeggen: waarom doorsnijden deze ploegscharen mijn oppervlakte? Waarom deze opmerking? Omdat er niet gezaaid kon worden, voordat er is geploegd; scherpe ploegscharen maken diepe voren voor het goede zaad. Of neem een ander voorbeeld uit het dagelijks leven: een mens wil uit een verroest stuk ijzer een blinkend zwaard maken, dat bruikbaar zal zijn voor een dappere soldaat. Wat doet hij nu? Hij legt het in het vuur en versmelt het; al het vuile neemt hij weg en hij verwijdert de roest. Voorts bewerkt hij het met zijn hamer, hij slaat daarmee op het aambeeld, hij verstaalt het door het vuur, tot het eindelijk een goede staaf wordt, die niet breken zal in de strijd. - Dit is het, wat God met u doet. Ik bid u, lees toch niet verkeerd in het boek van de Voorzienigheid van God. Als u er goed in leest, zult u er dit in vinden: ”Ik wil deze man genadig zijn, daarom heb Ik hem geslagen en verwond. Zo velen Ik liefheb, die bestraf Ik en kastijd Ik.” Komt dan, laten wij weerkeren tot de Heere, want Hij heeft verwond, en Hij zal helen; Hij heeft geslagen en Hij zal ons verbinden.

[pedaalridder]

Weet je nog?

Zaterdagmiddag (21 maart)

Inmiddels was het alweer meer dan 24 uur lente, een merkwaardiger entree van dit seizoen, zal er wel in de huidige ‘lockdown-wereld’ nooit geweest zijn. Op weg naar het werk, gisterochtend toen het nieuwe seizoen net aangebroken was, ging ik eerst op inspectie. ‘Mijn’ dieren waren allemaal nog aanwezig, de geitjes aan de Groot Bruninkstraat die omgekeerde gekleurde bezems als massagetoestel bezitten en de aan de Badweg voortdurend hooi etende ossen met als overburen vijf ezels, waren allemaal nog aanwezig met als verrassing dat ik bij een aanpalend weilandje pas geboren zwarte lammetjes kon aanschouwen. Boekelo doorkruisend werden wel heel veel honden uitgelaten, iets wat je zo rond 7 uur nooit ziet. Of Fikkie of Brutus nou maar niet al te veel blessures gaan oplopen, nu de baas zo vaak met hun eruit wil. Zelf heb ik geen hond, die trouwens Joop zou heten, want Joop immers doet een hoop, dus moet ik mij dus anders ontspannen. Iets wat je nu wel heel goed kunt gebruiken. Uiteraard fietsend want dat is altijd goed voor- en na het werk. Ook daar is het anders dan anders. De vreemste gewaarwording is wel dat je bijna niemand ziet in de wachtkamers, gangen zijn stil en verlaten, in deze spookachtige omgeving treffen we alvast voorbereidingen voor de tijden die komen gaan. En dan terug op de eerlijk gezegd toch ook wel heerlijk rustige straten verder ontspannen van de mooie bloessem bijvoorbeeld.

Thuis zit je dan in de tweestrijd, tegelijk wil je veel weten in deze crisis en aan de andere kant een weg vinden naar verpozing. Terwijl je een krant leest, word je ‘opeens’ overvallen door weemoed, naar pas twee weken geleden toen je nog kon lopen over een markt in Amsterdam-Noord waar ze zalmkoppen verkochten en je naar het NDSM terrein ging waar in een voormalige loods een leuke rommelmarkt gevestigd is en je daarna nog een broodje kroket kon eten in een vroegere werkplaats en daarna terug naar de stad met de pont over het IJ.

Genoeg gedubt, kom op...ik sleepte een grote stoel naar buiten om buiten de wind in de zon te zitten en met een kop koffie en een reep chocolade te luisteren naar Herman van Veen met, ja ik geef toe het klinkt weemoedig, o zo mooi “weet je nog”.

Het lied begint met de volgende zinnen: ‘Weet je nog? toen de wind de bomen

Tergde en hen de mantels van het lichaam trok

Dat wij samen - de regen kletterde bij stromen

Schuilden en jij zo schrok’.

https://open.spotify.com/track/1k8Z1VQlVCeqHzIP6NZBy0?si=F97zfOyZQLmodV1DsOmSBQ

Naar boven kijkend waar de zon door de nog kale bomen scheen nam ik het lied in me op, in de tuin bleken meer en meer bloemen in bloei, hoe dan ook de lente is begonnen!

[joostjongepier]

Wat?   Het Lam Gods door Francisco de Zurbarán, Interieur van de Sint-Odulphuskerk in Assendelft door Pieter Jansz. Saenredam, Ecce homo door Esteban Murillo, Titus in moniksdracht door Rembrandt van Rijn, De heilige Paulus de heremiet door Jusepe de Ribera en Stilleven met boeken door Jan Lievens

Waar?   Tentoonstelling Rembrandt – Velázquez, Nederlandse en Spaanse meesters in het Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   15 oktober 2019

Het katholieke Spanje en het grotendeels protestantse Nederland: beide kenden ze in de zeventiende eeuw op cultureel gebied een periode van ongekende bloei. Terwijl Nederland zijn Gouden Eeuw beleefde, had Spanje el Siglo de Oro. Op de tentoonstelling ‘Rembrandt - Velázquez’ worden steeds twee schilderijen met elkaar geconfronteerd: één uit Spanje, één uit Nederland. Centraal staan de twee grootmeesters: Velázquez en Rembrandt. Met daarnaast tal van andere grote namen uit beide landen, zoals: Zurbaran, Murillo en Ribera uit Spanje en Hals, Vermeer en Heda uit Nederland. En het zijn geen onbeduidende werken die hier hangen. Topstukken uit Prado en Rijksmuseum houden elkaar op deze expositie gezelschap, aangevuld met werken van elders.

Een paar jaar geleden heb ik meerdere dagen in het Prado rondgelopen. Diego Velázquez kende ik toen natuurlijk al wel, maar tijdens mijn Madridse week heb ik zijn werk grondig leren kennen. Als ik zie wat voor topstukken nu in het Rijksmuseum hangen, krijg ik bijna medelijden met de mensen die in deze periode het Prado bezoeken. Ze missen veel fraais.

Ik ben niet alleen een groot bewonderaar van Velázquez, maar ook van een andere Spaanse schilder uit de zeventiende eeuw die in het Madridse museum eveneens goed is vertegenwoordigd: Francisco de Zurbarán. Ook van hem hangen enkele topwerken nu in het Rijksmuseum. Gelijk al in de eerste zaal wordt een van zijn bekendste schilderijen, ‘Het Lam Gods’, geconfronteerd met een Nederlands doek: ‘Interieur van de Sint-Odulphuskerk in Assendelft’ door Pieter Jansz. Saenredam. Het liturgisch, mystiek katholicisme van Spanje tegenover het op het Woord gerichte protestantisme in de Nederlanden. Toch hebben beide doeken iets gemeen: soberheid. Saenredam toont ons een sober protestants kerkgebouw. Mensen zitten in banken en op de grond en luisteren naar de man op de preekstoel. Maar ook het werk van Zurbaran is van een verstilde eenvoud. Geen symbolen, geen bloedend lam op het altaar, maar eenvoudig een lammetje dat met samengebonden poten berustend wacht tot het zal worden geslacht. De kracht van beide doeken zit in de eenvoud en de afwezigheid van iedere overbodige versiering.

Die verstilling van het Lam zien we ook terug op twee andere doeken die voor de gelegenheid zijn samengebracht. Links Esteban Murillo’s ‘Ecce homo’, rechts Rembrandts ‘Titus in monniksdracht’. Beide afgebeeld met neergeslagen ogen, in zichzelf gekeerd.

‘De heilige Paulus de heremiet’ van Jusepe de Ribera laat de vergankelijkheid van het menselijk leven zien in, onder meer, de oude verschrompelde huid van de kluizenaar. De schedel die op het boek ligt waarin de heilige leest, laat er geen twijfel over bestaan dat we hier op onze sterfelijkheid worden gewezen. Het ‘Stilleven met boeken’ van Jan Lievens doet dat ook, zij het op een andere manier. De boeken bevatten geen gedrukt werk, maar zijn zogenaamde leggers: gebonden bundels manuscripten, rekeningen, notulen, testamenten, dossiers en soortgelijke officiële stukken. Wat ooit belangrijk was, heeft zijn actualiteit verloren en is achteloos op een hoop gegooid. Een interessant detail dat de twee doeken gemeen hebben, is dat op beide vooraan een broodje ligt: symbool voor het lichaam van Christus. Daarmee worden we niet alleen bepaald bij onze eindigheid, maar wordt ons ook een weg gewezen naar een leven na onze dood.

[nuspeciaalbier-blog]

De top 3 lekkerste lente bieren van dit jaar!

U merkt het al buiten. De dagen worden langer, het wordt warmer, de vogels beginnen steeds meer te fluiten, de bloemetjes beginnen te groeien en de eerste blaadjes komen aan de bomen. Al met al betekent dat maar één ding: het wordt eindelijk lente! Een nieuw seizoen brengt natuurlijk ook nieuwe bieren met zich mee. Het lekkere warme lenteweer nodigt u uit om heerlijk buiten te zitten en te genieten van een overheerlijk biertje. Daarom leest u hier speciaal voor u de top 4 lekkerste lente bieren die u deze lente niet mag missen!

   Jopen Lentebier

 Jopen Lentebier is geen standaard lentebock of maibock. In dit frisse lente bier zitten veel fruitige hoparoma’s en heeft het door de korianderzaad de nodige lente-achtige frisheid. Het lente bier is een lekkere, smaakvolle doordrinker. Door de 7% alcohol wat in het biertje zit moet je daar toch een beetje mee oppassen, als je de rest van de lijst ook nog wilt meemaken. Het biertje valt onder de categorie blond en krachtig en heeft de stijl van een Belgian Ale. Het biertje valt goed te combineren met vette vis, gekruide gerechten, vleesgerechten, pittige en belegen kazen en zoete desserts. De perfecte drinktemperatuur is 7 graden Celsius. Klinkt heerlijk toch?

 Texels Springtij

 Het tweede biertje van de lijst is het Texels Springtij. Texels Springtij is een krachtig blond bier, wat je een echt gevoel van lente geeft. Dit lente bier heeft iets bloemigs, en ook een erg fruitig karakter. Je ziet als het ware de lammetjes dartelen door de Texelse weiden. In 2015 heeft dit bier de gouden plak behaald bij de Dutch Beer Challenge, dat is natuurlijk niet voor niets. Dit lente bier valt onder de categorie amber en elegant, en heeft de stijl van een Maibock. Texels Springtij pas heel goed bij een salade, kip en gevogelte, witvis, vleesgerechten en bij jonge en romige kazen. Ook dit biertje smaakt het best bij een temperatuur van 7 graden Celsius. Meer informatie leest u hier: https://nuspeciaalbiercom.wordpress.com/2020/04/01/lentebier-tip-texels-springtij/.

  Bax Bier Rokkenjager

 Misschien een iets minder bekende, maar toch ook een heel lekker lente bier: de Rokkenjager van Bax Bier. Bij Bax Bier houden ze wel van een beetje humor. Als je de naam leest denk je toch gelijk aan de lente, de rokjesdag, de dag dat de dames voor het eerst van het jaar de benen blootstellen aan de eerste zonnestralen. De brouwers zelf geven aan daarom maar wat graag op het terras te zitten om naar dit ‘natuurfenomeen’ (zo noemen ze het zelf) te kijken. Daarom zeggen ze: dit bier is voor de natuurliefhebbers. Het bier heeft een alcoholpercentage van 6,5% en het valt onder de categorie amber en elegant. De stijl van het bier is een Helles Bock. Dit bier is goed te combineren met salades, kip en gevogelte, witvis en met jonge en romige kazen. De perfecte temperatuur van het lente bier is iets kouder dan de andere bieren, de drinktemperatuur voor de Rokkenjager ligt namelijk rond de 6 graden Celsius. Meer informatie over dit bier vindt u op https://nuspeciaalbiercom.wordpress.com/2020/04/01/bax-bier-rokkenjager/.

 Met deze lekkere lentebieren moet het toch zeker een geslaagde lente worden? Voor andere leuke verhalen moet u zeker een bezoekje brengen aan www.nuspeciaalbiercom.wordpress.com.

[hildeshongarije]

Reiger-stop

Woensdag 13 november 2019

Van de twee lammetjes in de diepvriezer, blijft niet veel meer over.  Nog enkele keren smullen en dan … Maar gelukkig wordt mij de eer toebedeeld om het bot lekker af te knabbelen.  Veel mensen maken niet graag hun handen vuil bij zo’n karweitje, maar ik vind het puur genieten.  Neen, veel vlees hangt er niet meer aan, maar zo een beetje peuzelen is heerlijk. Waarom we zo’n leuk groot bot niet aan onze honden schenken?  Wel, in een ver verleden hebben we dat eens gedaan … Goed het was geen bot toen, maar wel lamsribbetjes, voor elk eentje.  We dachten hen daar dus een groot plezier mee te doen.  Onze honden zijn elkaars beste vrienden, echt waar.  Maar wat er toen gebeurde … een gevecht in regel!  Het was erg angstaanjagend om die lieve en doodbrave windhonden te zien tekeergaan, met donkere ogen … En onze Thor daartussen die zijn heerschappij aangetast voelde worden!  Voor andere lekkernijen doen ze nooit zo en gunnen ze elkaar echt wel een lekkere hap … maar lamsvlees blijkt een echte trigger te zijn. Sindsdien mag ik lekker kluiven en gaan de resten daarna meteen dubbel verpakt de vuilnisemmer in.  Trouwens ook wanneer het lamsvlees arriveert en we het gaan versnijden en verpakken, moeten we erg op onze hoede zijn.  Voor je ’t weet hebben ze een stuk gepikt! 

Poetsdag is een nare dag voor de hondjes.  Allez, ’t is zelfs maar een halve dag, zo groot is ons huisje niet.  Maar dan halen we de kussens weg achter de kachel van de keuken.  Die worden stevig uitgeklopt en de stofzuiger gaat er dan ook nog eens overheen.  En daarna maken we er een stapeltje mee op de gaanderij.  Heel erg hoor … dat in de hondenkamer hun bedjes nog steeds klaar staan en bereikbaar zijn, kan hen niet schelen … ze willen plots allemaal achter de kachel … Tja en op die stapel kan er natuurlijk slechts ééntje een plekje vinden.  Ik moet altijd even denken aan het sprookje van de prinses op de erwt.  Zoek maar eens op, dan snap je wel wat ik bedoel. Deze week was het Xena die als eerste de toren beklom … tot groot verdriet van Pipa die er meestal het eerst mee weg is …  Wanneer de vloer terug droog is en we de kussens terug op hun plaats leggen, kunnen de hondjes niet rap genoeg binnen zijn en met een grote zucht van opluchting hun vertrouwde plaats innemen.  Er zijn nog zekerheden in dit leven!

Bij onderstaande foto zal je misschien denken dat we flink aan de borrel waren … Hahaha, neen hoor … Het was vanmorgen toen we onderweg waren naar Szigetvár voor de wekelijkse boodschappen.  We reden voorbij een heel groot veld waar het koolzaad begon te groeien.  Het veld zat vol met witte stippen … meeuwen dacht ik eerst. Die komen wel eens beschutting zoeken in het binnenland wanneer er storm op komst is.  Maar toen we wat beter toekeken, werd het duidelijk … het waren zilverreigers.  Zeker 100 maakten hier hun tussenstop op hun vluchtroute naar warmere streken.  We kunnen er elk jaar wel opmerken, maar nooit zoveel bij elkaar!  Dat wil eigenlijk zeggen dat het in de Noordelijke landen vrij plots veel kouder is geworden, zodat ze meteen aan hun trek zijn begonnen.  Ze pauzeren dan in deze streken om hun hongerige magen te vullen. Nu kan ik me best voorstellen dat ze meer dan voldoende insecten, kikkers, padden en zo kunnen vinden in de koolzaadvelden.  Maar we hadden geen camera bij ons en Luc probeerde met zijn gsm een foto te maken. Hij moest zodanig inzoomen dat het allemaal een beetje flou is geworden … Maar we konden dat beeld toch echt niet zomaar voorbij rijden!

Eindelijk is het er van gekomen om het plafond van de keuken een likje verf te gunnen.  Er is nog zoveel buitenwerk dat staat te wachten … maar als het dan een miezerdagje is, dan krijgen de wachtende klusjes binnenshuis een kans!  Nu is het hier zo’n 55 minuten vroeger donker dan in België.  (Het is dan ook even veel vroeger licht ’s morgens hé) We zitten namelijk net aan het andere uiterste van dezelfde tijdzone.  Zeker op zo’n druilerige dag wil dat zeggen dat het om 15 uur al aardig begint te schemeren.  Steek je de lichten aan, dan word je verblind en zie je niet meer waar je al verfde en waar niet.  Dus, Luc op de ladder (meer dan 2 treden zijn not-done voor mij) en ik met een zaklamp aan ’t bijlichten.  Geeft wel een leuk effect vind ik zelf!  

Maar goed, het grootste deel is klaar, het laatste stukje is voor een ander keertje. Morgen komen de tuinhulpen een laatste keer … er worden enkele mooie dagen voorspeld … dus is het buitenwerk weer aan de beurt!

[regioonlineofficial]

Lammetjesdagen bij de schaapskooi

Lammetjesdagen bij de schaapskooi

Well – Tijd voor beschuit met muisjes bij de schaapskooi! De eerste lammetjes zijn weer geboren. Ze dartelen en springen al vrolijk rond. Zondag 3 en woensdag 6 april staan de deuren van de schaapskooi op de Bergerheide open en kun je de lammetjes bewonderen. De schaapskooi is tijdens de lammetjesdagen geopend 14.00 tot 17.00 uur. De herder Ook de herder is tijdens de lammetjesdagen van 14.00…

[kulabata]

Chemka

We hebben weer een patiënt met buikpijn, geelzucht, gewrichtspijn en bloedarmoede. Er zijn bijna drie weken voorbijgegaan sinds we de laatste keer zo’n casus zagen, maar we zijn er blijkbaar nog niet vanaf. De man van begin twintig ligt op bed 10, een bed waarvan ik begin te denken dat het vervloekt is. Alle patiënten die daar komen te liggen, worden stronteigenwijs en doen niets om hun eigen gezondheid te verbeteren. Mitchel lag op dit bed toen er geen land met hem te bezeilen viel, en nu hij terug is, ligt hij op bed 12 en is zo mak als een lammetje. Ik heb Frankie vorige week als grap gevraagd om het bed weg te halen, maar nu we deze nieuwe patiënt hebben en het weer raak is, krijg ik bijna spijt dat ik het niet serieus heb gevraagd. Bijgeloof, het slaat snel op je over. Nadat we hebben vastgesteld dat de man geen malaria heeft een een normale echo van zijn buik, blijft wederom het virale hemorrhagische koortssyndroom over. Gezien de gewrichtspijn denken we dat dengue het meest waarschijnlijk is, maar hier zit meer hoop dan wetenschap in – het zou namelijk van alles kunnen zijn inclusief ebola, en ik heb geen idee wat we dan nog zouden kunnen doen. Sporadische uitbraken van dengue zijn wel beschreven in Tanzania, maar dokter Esther, toch al veertig jaar hier werkzaam, heeft het in Shirati nog nooit gezien. Dat betekent echter niet dat het niet kan. De volgende dag is de diagnose compleet als onze patiënt spontaan uit zijn neus begint te bloeden, en verwijzen we hem met spoed naar Bugando. Daar ziet hij zelf echter niet zo de noodzaak van in. Ook argumenten dat twee van zijn leeftijdsgenoten vorige maand hieraan zijn overleden, maken weinig indruk. Hij ontslaat zichzelf, en gaat naar huis. Met inmiddels een vierde casus en nu een spreiding van het ziektebeeld over meerdere weken, vragen we Chirangi om contact op te nemen met de District Medical Officer. De symptomen moeten regiowijd gemonitord gaan worden, om te kijken of we met een serieuze uitbraak te maken hebben, en welke onbekende dodelijke ziekte er nou eigenlijk rondwaart in ons gebied. Vermoedelijk zien we slechts het topje van de ijsberg, want gesteld dat het dengue is, verlopen de meeste besmettingen mild.

Kort daarop wordt ik zelf ziek, en ik zal direct toegeven dat dat best spannend is gezien de omstandigheden. Ook malaria, een ziekte die de gemiddelde Tanzaniaan al vele malen heeft opgelopen en waarvoor ze derhalve nagenoeg immuun zijn, kan bij een eerste presentatie heel heftig verlopen. Ik wordt echter weinig gestoken, en draag op de afdeling altijd een mondkapje. Dat neemt niet weg dat er een groot scala aan virussen is waarmee mijn immuunsysteem nog nooit in aanraking is gekomen en die ik in mijn vrije tijd natuurlijk gewoon kan oplopen. Ik ben slap en moe, een fenomeen dat we in Nederland kennen als ‘algehele malaise’ en hier als ‘generalised body weakness (GBW)’. Ik heb volgensmij nog geen enkele patiënt gezien die door de clinical officers vanaf de polikliniek is opgenomen en geen GBW zou hebben. In het beste geval zou het, vanwege bijkomende hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid, nog COVID kunnen zijn – dat zou na een eerdere besmetting en drie vaccinaties toch redelijk mild moeten verlopen. De eerste dagen slaap ik zo’n twaalf uur per dag en lijk dan weer wat aan de beterende hand, maar de GBW houdt maar aan. Mijn plek op male ward wordt tijdelijk ingenomen door Nine, de vriendin van Nathan en Constant die hier een paar weken komt meelopen. Na de initiële verbetering lig ik ’s nachts een keer de halve nacht te zweten tot ik me realiseer dat het rond deze tijd normaliter helemaal niet zo warm is, en ik misschien wel eens koorts zou kunnen hebben. Die nacht reflecteer ik opnieuw en opnieuw dat het helemaal niet gek is dat het werkwoord voor koorts hebben, (ku)chemka, in het Swahili hetzelfde is als ‘iets koken.’ De volgende ochtend loop ik 's ochtends wel visite, maar duik nadien direct weer mijn bed in. Ik voel me niet enorm ziek, ik heb geen gewrichtspijn en het wordt allemaal ook niet erger. Ik zie niet geel en ik heb geen buikpijn, dus ik ben ervan overtuigd dat het niet dodelijke mysterieuze ziekte X is, maar het houdt wel vervelend lang aan. Ik laat me in het ziekenhuis op malaria testen - tot grote consternatie bij de verpleegkundige die opeens de dokter moet prikken - en test gelukkig negatief. 

De nacht daarop lig ik weer uren wakker, mijn lakens klam van het zweet. Terwijl ik lig te wachten tot de slaap intreedt, zwelt in de verte een geruis aan, dat langzaam verwordt tot een getik en dan plots een hevige roffel als de nachtelijke tropische bui het dak van ons huis bereikt. De gebruikelijke soundtrack van krekels, in de verte blaffende honden en nabij proestende geiten valt even weg in het geweld, of allicht is alles in stilte aan het schuilen. Even later volgen steeds luider wordende donderslagen, tot er een vlakbij inslaat, misschien wel op de telefoontoren die op het ziekenhuisterrein staat. De klap is zo luid, dat de vuile vaat in de keuken ervan rinkelt. In het gehorige huis met krakend meubilair hoor ik kort na de harde klap diverse tropenartsen zich omdraaien in hun bedden. Het zwaartepunt van het onweer trekt weer wat verder, maar het gerommel houdt nog lang aan. Ik ben gek op onweer, en op binnen zitten als het hard regent. Zo kan ik het ziek zijn nog wel even volhouden.

[vicvvb-blog]

leesautobiografie

Inleiding:

Ik ben nooit een grote lezer geweest, mijn ouders vonden het wel heel belangrijk dat ik veel las en gaven mij dus al op jonge leeftijd een opstapje.

                                                          Kleutertijd:

Op Zeer jonge leeftijd las mijn mama of papa mij voor uit “Op Stap met Kleine Maan”.

Het verhaal ging over grote papa maan die zijn zoon rondleiden door de wereld en hem uitlegede dat wanneer de maan opkwam iedereen ging slapen, in het midden van het boek zat ook een spelletje wat het extra tof maakte. “Lammetje ga nou Slapen” is nog zo een boek wat een emotionele waarde voor me heeft. Er zaten kleine schaapjes in waarmee mijn ouders het verhaal mee zouden spelen terwijl ze me voorlazen.

In het eerste leerjaar zat ik op leesniveau 3 en gingen we maandelijks naar de bib met de school om een boek te kiezen, je moest dat boek lezen en daar wat over vertellen in de klas. “Mijn Papa” was een van de eerste boeken die ik zelf las, een verhaal waarin je jezelf kon herkennen en hoe je avonturen beleefde met je papa.

                                 2de en 3de leerjaar:

Ik was geen grote fan van dikke boeken en fantasieverhalen. Toen ik ongeveer 8 jaar oud was las ik veel liever “weetboeken” zoals dieren encyclopedieën en boeken over de ruimte. Er zaten nog veel prentjes in, en de tekst was gemaakt om kinderen het ingewikkelde goedje te laten begrijpen. Zo zijn er een reeks boeken die ik las van Judy Nayer en Grace Goldberg die over dat soort onderwerpen boeken gingen. Ik las in deze periode ook veel strips, vooral de” FC de Kampioenen” en “Kiekeboe” strips.

                                       4de 5de en 6deleerjaar:

In deze periode begon mijn interesse voor lezen iets groter te worden, ik moest ook meer lezen want we kregen regelmatig de opdracht om een presentatie te doen. Ik had van mijn neef en nicht 3 boeken gekregen van “Waanzinnig om te Weten”, een humoristische boeken serie over alles wat je maar kan bedenken. Mijn persoonlijke favoriet: “Bloed, Botten en de Rest van je Body”. Het is een grappig verhaal over iemand die zijn eigen monster van Frankenstein wilt namaken en dus moet weten hoe het lichaam in elkaar zit. Ik heb dit boek al meer als 3 keer gelezen omdat ik altijd nieuwe dingen leer. “Die Eeuwige Egyptenaren” is nog zo een boek over 2 mannen die de leefgewoontes van de oude Egyptenaren ontdekken. Ten slot is er nog “Echt Gigantisch dat Heelal”, dat gaat dan weer over de ruimte en de verschillende onderdelen ervan. 

                                         Middelbaar tot nu:

In het middelbaar is mijn interesse voor boeken weer afgenomen. Ik lees nog enkel wanneer het moet voor school. In het eerste middelbaar zijn we naar de boekenbeurs geweest en had ik daar het boek ”Hoe Napoleon zijn Verjaardag vierde” gekocht, een boek dat ik tot nu toe nog steeds niet begrijp. Het gaat over een jongen Melle van 14 jaar en die 2 weken alleen thuis is in de zomervakantie. Als straf voor een slechte taak moet hij een stamboom maken van zijn hele familie. En komt hij achter het mysterie van zijn overgrootvader. Het boek heeft een open einde wat ik niet leuk vind. Ik nog verschillende boeken moeten lezen maar er is er een die me nog bij blijft, die van het 3demiddelbaar: “Met Huid en Haar”. Ik vond het verschrikkelijk om te lezen maar toch heeft het een indruk op mij nagelaten. Het boek had twee verhaallijnen en je switchte tussen de jeugd van de opa (Tist) tijdens de oorlog en de jeugd van Joppe, waardoor het heel verwarrend was. Het verhaal was niet vrolijk want op het einde stierf de opa.

                                                        Slot:

Ik ben blij met de boeken die ik gelezen heb en neem me voor terug iets meer te lezen. Want nu ik deze taak heb gemaakt voelt het eigenlijk best speciaal dat ik me al die boeken nog herinner.

[diakenrob]

Een luie herder

Gisteren zagen mijn zoon en ik een arme herder over de muur heen zijn schaapjes tellen. Met spontaan geworpen lammetjes erbij, en af en toe een te oud schaap eraf, steeds zo'n 100 stuks.

De herder met gezin woont waar niemand het hoeft te zien, weg van de winkelstraat. We hadden het nog over die schamele omstandigheden toen we een poos verderop in onze buurt een eenzaam schaap aantroffen. Het leek best in haar nopjes. Toch besefte ik dat wie goed tellen kan, weer op pad moest om dit exemplaar op te sporen. Een goede herder heeft immers niet genoeg aan 99 schaapjes.

De volgende dag ging ik aan het mediteren maar de natuur gaf lichte hints dat er iets moest worden verholpen. Een knakkende twijg. Tussen de bladeren een schuddende schapenkop. En een luie herder, vulde ik aan.

Eerst toch maar mediteren, want geduldig is de schepping. Bovendien was er kans dat herder en gezin voorbij kwamen om het verloren pakketje op te halen.

Zoon en ik gingen net zoals de dag voorheen voor een aantal duizend stappen; voorbij de muur, langs het arme huis en met schroom trok ik de aandacht van de herdersvrouw die zich liever niet liet zien in de context van hun schamele woonst. De Portugese dame begreep me niet, maar ontving genoeg onrustige signalen om later iets te bedenken.

Zoon en ik vonden dat een lange wandeling wel een drankje in de schaduw verdiende, in volle zicht, aan de kant van de winkelstraat. Geen wolkje aan de hemel.

Het was al weer wat later en op de terugweg verschenen plots herdersvrouw en kinderen. Het was niet hun schaap. Dat zouden ze al lang gemerkt hebben.

Het bleek een schaap van een andere herder te zijn. Kijk maar naar de verf op de rug en het teken in het oor van het beest. Vader-herder was toch niet lui en tellen kan hij als de beste.

De andere herder werd gebeld. Die stuurde zijn vrouw en zonen. Ze trokken het arme schaap van de grond. Zelf kon het niet meer. "Zal het nu sterven?" "Ja, hoor", antwoordde de vrouw. En weg waren ze, met schaap op de schouders, wel zeker 5.000 stappen te gaan.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Avond Als lammeren in Zijn armen Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon  "Voor Iedere Avond" Hij zal de lammeren in zijn armen vergaderen. Jesaja 40:11 Onze goede Herder heeft in Zijn kudde allerlei verschillende schapen. Sommige zijn sterk in de Heere, anderen zijn zwak in het geloof; maar Hij zorgt voor al Zijn schapen, en het zwakste lammetje heeft Hij even lief als het meest gevorderde van de kudde. Lammeren hebben de neiging om achter te blijven en af te dwalen, om dan vermoeid te worden. Maar de Herder beschermt hen met Zijn machtige arm voor het gevaar voor al die zwakheden. Hij zoekt de pas bekeerde zielen op, die net als de lammeren, het gevaar lopen om te sterven. Dan voedt Hij ze totdat ze weer krachtig worden. Hij vindt zwakken, die op het punt staan om te sterven. Hij troost ze en vernieuwt hun kracht! Hij vergadert al de kleintjes bijeen, want het is de wil van onze hemelse Vader, dat niemand van hen verloren zal gaan. Wat een scherpe ogen moet Hij hebben om ze allemaal te kunnen zien! Wat een hart vol liefde om voor hen allemaal te zorgen! Wat een ver reikende en machtige arm, om ze allemaal bijeen te vergaderen. In de tijd van Zijn leven op aarde verzamelde Hij graag de zwakken. En nu Hij in de hemel woont, ontfermt Zijn liefhebbend hart zich over de zachtmoedigen en verslagenen, de beschroomden en de zwakken, de bangen en hulpelozen hier beneden. Hoe zachtjes voerde Hij mij tot zich, tot Zijn waarheid, tot Zijn bloed, tot Zijn liefde, tot Zijn Kerk! Met wat een vaderlijke genade dwong Hij mij tot Hem te komen. Hoe vaak heeft Hij mij, sinds mijn eerste bekering, van mijn afdwalingen teruggebracht, en mij weer opgenomen met Zijn machtige armen!  Het beste van alles is, dat Hij dit alles persoonlijk doet, er komen geen anderen aan te pas. Hij heeft Zichzelf vernederend, om de onwaardigste te redden en te behouden. Hoe zou ik Hem ooit genoeg kunnen liefhebben, om Hem naar waarde te dienen? Ik zou Zijn Naam graag groot willen maken tot aan de uiteinden der aarde, maar wat kan mijn zwakheid voor Hem doen? Grote Herder, voeg bij Uw zegeningen nog deze: een hart om U beter lief te hebben dan ik nu al doe! 

[davyroswinkel]

Goedemorgen

Goedemorgen, vandaag op de foto…een lammetje in het hoge gras. Een paar weken geleden in Sellingen. Altijd erg leuk om te wandelen tussen de schapen en de Schotse Hooglanders. Binnenkort weer eens heen, misschien wel dit weekend. Nu eerst de laatste doordeweeksedingen doen en daarna zorgen dat de wekelijkse boodschappen weer in huis komen. En dan…genieten van het weekend! Prettig weekend…

[sirisastensomeren]

Jonge lammetjes in de wei

Voor de lente begint, worden de eerste lammetjes geboren.

[prijst-almachtige-god]

Thuiskomen

Door Muyi, Zuid-Korea

“Gods overvloeiende liefde, is er voor iedereen, Zijn liefde omringt hem. De mens, onschuldig en puur, zonder belastende zorg, leeft gelukkig in het oog van God. […] Als je een geweten hebt en ook menslievend bent, je voelt je warm, verzorgd en geliefd, je voelt je gezegend met geluk” (‘Hoe belangrijk Gods liefde voor de mens is’ in ‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’). Iedere keer als ik deze hymne van het woord van God begin te zingen, vind ik het moeilijk mijn emoties in bedwang te houden Dat komt doordat ik God ooit uit de weg ging en tegen Hem opstond. Ik was als een verloren lammetje, ik kon het pad terug naar huis niet vinden. Het was de standvastige liefde van God die me terug naar het huis van God leidde. In het onderstaande artikel wil ik graag met mijn broeders en zusters in de Heer en met vrienden die zich nog niet tot God hebben gewend mijn ervaring delen van de terugkeer naar het huis van God.

Als kind leefde ik alle dagen in angst omdat mijn vader en moeder altijd ruzie hadden. Toen ik geslaagd was voor mijn eindexamen, begon mijn moeder op aandringen van een buur in de Heer Jezus te geloven en volgde ik haar in de kerk. Vanaf die tijd weet ik dat God de Heer is van alle schepsels en dat, om de mensheid te verlossen van de zonde, de vleesgeworden God Zelf gekruisigd was om een zondoffer te zijn voor de mens − Gods liefde voor de mens is zo groot! Geïnspireerd door de liefde van de Heer besloot ik serieus in de Heer te geloven en Zijn liefde te beantwoorden en zo vond ik richting en een doel in het leven. Nadien bezocht ik regelmatig bijeenkomsten, las ik de Heilige Schrift en loofde ik de Heer. Na een tijd begon ik me gelukkig te voelen. Vooral toen ik in de Bijbel las dat de Heer in de laatste dagen op een wolk weder zou keren en ons in het hemelse koninkrijk zou verwelkomen, werd mijn hart zelf nog meer met hoop vervuld. Daar kwam bij dat de voorganger ons bij bijeenkomsten vaak een uiteenzetting gaf over het volgende vers in de Heilige Schrift: “Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan” (Handelingen 1:11). Ik raakte er nog meer van overtuigd dat de Heer Jezus op een witte wolk zou neerdalen om ons in ons hemelse thuis te verwelkomen!

In 2005 ontmoette ik een Koreaan, die mijn vriend werd en ik ging met hem mee naar Korea. Vanwege de taalbarrière probeerde ik een kerk van Chinese expats te vinden, maar dat lukte niet en mijn geest werd steeds zwakker. Zonder het te beseffen groeide ik bij God vandaan. We trouwden, maar omdat de cultuurverschillen te groot waren lukte het ons niet bij elkaar te blijven wonen. Al snel scheidden we. Deze tegenslag in mijn huwelijk was spiritueel een flinke schok voor mij en ik had er veel pijn van. En nu ik in een vreemd land was, zonder vrienden of familie, voelde ik me nog meer alleen. Ik kon alleen maar stil tot God bidden en Hem vertellen over het lijden in mijn hart. Ik vroeg God me naar een Chinese kerk te leiden zodat ik naar het huis van God zou kunnen terugkeren.

Een jaar later vond ik Chinese geestelijken van een presbyteriaanse kerk, en ik was ontzettend gelukkig. Eindelijk kon ik weer eens God loven in de kerk. Maar wat me teleurstelde was dat, steeds wanneer we een bijeenkomst hielden, de voorgangers alleen maar passages uit de geschriften voorlazen en ons een korte uiteenzetting gaven over de letterlijke betekenis van de woorden. Hun preken waren volkomen verstoken van licht en vreugde. Ze gaven ons niets voor ons leven en de bijeenkomsten verwerden tot niets dan een formaliteit. Tijdens de bijeenkomsten zaten sommigen met elkaar te fluisteren, een spelletje te spelen op hun mobieltje, te slapen of kwamen alleen maar om een vriendje of vriendinnetje te vinden, en er waren zelfs mensen die de armen om elkaar heen sloegen. Ik dacht: de kerk is een tempel, een plek om God te eren. We komen hier om bijeenkomsten bij te wonen, maar niemand hier heeft ook maar een beetje een godvrezend hart. God moet zo walgen van wat Hij hier ziet! Zou de Heer zo’n lage plek als deze niet opgeven? Maar de voorganger en predikers deden net alsof ze niet merkten dat dit gebeurde en ze besteedden er totaal geen aandacht aan.

Omdat ik leefde in deze enorme smeltkroes van kwaad die de wereld is, begon ik geleidelijk losbandige manieren aan te nemen. Ik ging vaak uit drinken met vrienden in mijn vrije tijd waarbij ik me nooit als een gelovige in God gedroeg. Maar steeds wanneer mijn hart van de Heer weg begon te groeien, verschenen Zijn woorden in mijn gedachten: “Wanneer een onreine geest iemand verlaat, trekt hij door dorre oorden op zoek naar een rustplaats. Maar als hij die niet vindt, zegt hij: ‘Ik zal terugkeren naar mijn huis, dat ik verlaten heb.’ En wanneer hij terugkeert, merkt hij dat het leegstaat, schoongemaakt is en op orde gebracht. Dan gaat hij weg en haalt er zeven andere demonen bij, die slechter zijn dan hijzelf, en zij allen nemen daar blijvend hun intrek. En zo is de mens bij wie de demon intrekt er ten slotte veel slechter aan toe dan voorheen” (Matteüs 12:43-45). De woorden van de Heer hielden mij tegen en beschermden mij, ze weerhielden me ervan te zeer van de Heer te vervreemden of iets te doen dat te ver ging, uit angst dat ik de Heer boos zou maken en dat Hij daardoor van mij zou walgen. Ik was bang door de Heer te worden verlaten en in de handen van de onreine geest te vallen.

Om de stemming te verhogen in de kerk liet de kerk met Kerstmis 2016 een groep getalenteerde broeders en zusters een show opvoeren. Er was een zuster die ik nog nooit had gezien. Ze zong voor ons een loflied voor God: “De scene uit de Bijbel ‘Gods gebod aan Adam’ is ontroerend en hartverwarmend. Ook al zien we alleen de mens en God, de relatie tussen beiden is zo intiem dat we bewondering gaan voelen. Zijn overvloeiende liefde, is er voor iedereen, Zijn liefde omringt hem. De mens, onschuldig en puur, zonder belastende zorg, leeft gelukkig in het oog van God. Hij waakt over en beschermt de mens. Wat de mens doet, zijn woorden en zijn daden, met God verbonden, nooit los van Hem. God heeft de mens geschapen en vanaf dat moment, nam Hij ze onder Zijn hoede. Wat voor soort hoede is dat? Hij waakt over en beschermt de mens. Hij hoopt dat de mens Zijn woorden vertrouwt, vertrouwt en gehoorzaamt. Dit was het eerste God verwachtte verwachtte van de mensheid. Vol van deze hoop sprak God de volgende woorden: ‘Het staat je vrij om te eten van elke boom in de tuin, maar van de boom der kennis van goed en kwaad, goed en kwaad, mag je niet eten, want de dag dat je daarvan eet, dan zul je zeker sterven.’ Deze woorden, staan voor Gods wil, ze laten zien dat Hij toen al om de mens gaf. Door deze simpele woorden, kennen we Gods hart. Is Zijn hart niet vol liefde, zorg en betrokkenheid? Gods liefde en zorg is iets dat, gevoeld en ervaren wordt. Als je een geweten hebt en ook menslievend bent, je voelt je warm, verzorgd en geliefd, je voelt je gezegend met geluk. Wanneer je dit gevoel hebt, hoe handel je naar God toe? Klamp je je aan Hem vast? Voel je in je hart een hoogachtende grote liefde voor Hem? Voel je meer verbondenheid? Dit laat zien hoe waardevol, Gods liefde voor de mensheid is. Maar nog belangrijker dan dit is dat de mens Gods liefde kan voelen en begrijpen” (‘Hoe belangrijk Gods liefde voor de mens is’ in ‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’).

Bij ieder woord van deze hymne begon mijn hart steeds sneller te kloppen en de tranen van emotie bleven over mijn wangen rollen. Ik had het gevoel dat in dit prachtige beeld ik in het gezelschap van God was, door God geliefd was en van alle dingen die Hij de schepping gaf genoot. De lucht, het licht, het water enzovoorts − alles liep over van de liefde van God! Ik genoot van alles wat God ons gegeven had, maar mijn hart was van God verwijderd geraakt. Hoe verdrietig moet God hierdoor zijn geworden. Ik had het gevoel dat God vooral met de woorden: “Als je een geweten hebt en ook menslievend bent, je voelt je warm, verzorgd en geliefd, je voelt je gezegend met geluk” mijn hart en mijn geest leek te roepen. Toen ik in 2007 niet meer met mijn man kon blijven samenwonen en er geen plek was die ik thuis kon noemen, regelde God het Koreaanse Mensenrechtencentrum voor vrouwelijke migranten voor mij. Daar kreeg ik gratis onderdak en eten en werd er een advocaat voor me gevonden. De juridische afwikkeling van mijn scheiding werd kosteloos voor me verzorgd. Toen de tijd daar was dat ik naturalisatie aan kon vragen, schoof God een geestelijke van de presbyteriaanse kerk naar voren die mij sponsorde. Normaalgesproken zijn Koreanen zelden bereid als sponsor voor iemand op te treden. Daar kwam bij dat ik buitenlander was en bovendien slechts drie of vier keer naar die specifieke kerk was gegaan. Ik wist dat dit allemaal door de verborgen hulp van God mogelijk was gemaakt. Daar kwam het feit nog bij dat buitenlanders die naturalisatie aanvragen 30 miljoen won in vast vermogen dienen te hebben, maar ik had zelfs nog geen 3 miljoen. Het immigratiekantoor vroeg me om een bewijs van dienstbetrekking waarmee ik kon aantonen dat ik mezelf kon onderhouden, en ze deden helemaal niet moeilijk … God deed altijd wonderen voor mij als ik het het hardst nodig had, en dat was allemaal een demonstratie van Zijn soevereiniteit! Gods liefde is uitgestrekt en diep. Toch was ik te opstandig. Lang geleden was ik God vergeten en had ik Zijn hart gebroken. Deze lofzang raakte mijn geest en ik besloot mijn geloof te herwinnen en me nooit meer met losbandigheid in te laten en God verdriet te doen.

Op 19 februari 2017 kreeg ik vreselijke pijn aan mijn hoofd en mijn ogen. Ik ging naar het ziekenhuis, maar de behandeling die ik kreeg, hielp niet. Zuster Li, die in onze kerk was, stelde me voor aan een van haar vrienden die traditionele Chinese geneeskunde kende. Ze zei dat de behandeling slechts een week zou duren en dan zou helpen. Ik ging met haar mee voor de behandeling. Die dag ontmoetten we een broeder met de achternaam Jin, een vriend van degene die Chinese geneeskunde kende. Ik verwachtte geen broeder in de Heer te ontmoeten en ik dacht dat God dit zo geregeld moest hebben. Ik raakte in gesprek met broeder Jin over de Bijbel. Broeder Jin las ons de parabel van de tien maagden voor uit de Bijbel. Hij vroeg me: “Zuster, verheug je je op de wederkomst van de Heer?” Ik zei: “Natuurlijk!” De broeder zei: “Hoe komt de Heer dan weder?” Zonder aarzelen zei ik: “In de Heilige Schrift staat dat Hij op een wolk neer zal dalen!” De broeder zei: “Weet je wat? De Heer is al wedergekomen.” Ik was verbaasd toen ik dat hoorde en zei: “In Marcus hoofdstuk 13, vers 32 staat: ‘Niemand weet wanneer die dag of dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader.’ Niemand weet wanneer de Heer zal komen. Je zegt dat de Heer is wedergekeerd, maar hoe kun jij dat weten?” Broeder Jin gaf me geen rechtstreeks antwoord, maar in plaats daarvan vond hij enkele profetieën in de Bijbel over de wederkomst van de Heer. Er staat in Lucas 12:40: “Ook jullie moeten klaarstaan, want de Mensenzoon komt op een tijdstip waarop je het niet verwacht.” Er staat in Lucas 17:24-26: “Want zoals de bliksem licht geeft wanneer hij van de ene naar de andere kant van de hemel flitst, zo zal de Mensenzoon verschijnen. Maar eerst moet hij veel lijden en door deze generatie verworpen worden. En zoals het eraantoe ging in de dagen van Noach, zo zal het ook zijn in de dagen van de Mensenzoon”. Er staat in Openbaring 3:20: “Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij.” In Johannes 10:27 staat: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij.”

Toen hij klaar was met voorlezen, zei broeder Jin: “De Heer vraagt van ons dat we waakzaam blijven, want niemand kent de dag dat Hij zal komen. Maar volgens de profetieën komt de Heer in de vorm van de Mensenzoon, wanneer Hij wederkomt. De Mensenzoon is de mensgeworden God, hetgeen betekent de in het vlees geïncarneerde God. Al weten we niet precies op welke tijd de Heer komt, we zullen Hem kennen aan Zijn stem. Dit komt omdat Gods schapen Gods stem zullen horen, en wanneer ze die horen, zullen ze Hem volgen …” Ik dacht toen aan mijn voorganger die had gezegd dat iedereen een bedrieger was die getuigde dat de Heer Jezus wedergekeerd was in het vlees. Ik kon niet meer luisteren naar wat broeder Jin zei, dus stuurde ik een sms naar de voorganger, waarin stond: “Iemand vertelt me dat de Heer in het vlees is teruggekeerd. Tot welke kerk behoren zij?” De voorganger antwoordde: “Zij zijn van Bliksem uit het oosten.” Hij zei dat ik meteen weg moest gaan en geen contact meer met hen mocht hebben. Ook wilde hij dat ik hun boeken nooit las en verder stuurde hij me een paar preken over hoe ik me kon beschermen tegen hun ketterij. Ik dacht dat wat de voorganger zei juist moest zijn en dus besloot ik niet naar hun communicaties te luisteren en ze gewoon te negeren.

Tot mijn verrassing kwamen broeder Jin en zijn jongere zuster op de middag van de 20e naar de plek waar ik behandeld werd. Hij vertelde me zo veel over het werk van de wederkomst van de Heer. Maar omdat ik die ochtend net het nieuws had gehoord dat mijn moeder was overleden, en ook nog twijfelde over de dingen waarover ze preekten, kon ik gewoon niets in me opnemen van wat ze zeiden. Dit ging zo drie dagen door en het leek erop dat broeder Jin het niet had opgegeven me het evangelie te prediken. Maar vanwege mijn innerlijke verwarring zei ik dat hij me met rust moest laten. Ik zei: “Laat maar. Als je tegen me blijft praten en als je niet weggaat, dan ga ik!” Broeder Jin zag dat ik echt niet luisterde en hij had geen andere keuze dan weg te gaan. Ik dacht dat broeder Jin niet nog eens zou proberen te komen, maar tot mijn verbazing bracht hij de volgende dag iemand onder de naam broeder Cheng mee en ging verder met het prediken van het evangelie. Ik dacht bij mezelf: waarom gaat hij maar door? Om mijn gezicht te redden kon ik het alleen maar voor lief nemen, maar ik ging de discussie niet met hen aan. Hoewel ik koel op hen reageerde, bleef broeder Cheng geduldig tegen me praten. Hij zei: “De Heer is al geïncarneerd wedergekomen op de wereld en Hij voert het werk van oordeel en tuchtiging uit …” Toen ik zag hoe geduldig en liefdevol hij was en hoe hij het geen moeite vond om tegen me te prediken, dacht ik: de mensen in onze kerk zijn zwak. Hun geloof en liefde zijn bekoeld. Hoe komt het dat het geloof en de liefde van de mensen die in Bliksem uit het oosten geloven zo groot zijn? Welke macht is het die hun steunt in hun inspanningen het evangelie met mij te delen? Als de Heilige Geest hier niet aan het werk was, zouden ze nooit in staat zijn dit op eigen kracht te doen!”

In deze tijd was er nog een broeder, met de achternaam Yang, die zich net als ik verdiepte in het werk van Almachtige God van de laatste dagen. Ik had altijd een achteloze en verstrooide houding gehad, maar broeder Yang was serieus in zijn onderzoek naar De Kerk van Almachtige God. Broeder Yang zei dat hij het evangelie van Almachtige God eerder had verworpen toen mensen het hem hadden gepredikt, maar dat het feit dat hij het nu weer hoorde een gelegenheid moest zijn die God hem gaf. Daarom was hij nu bereid dit te onderzoeken. Broeder Yang zag dat ik alleen naar de woorden van de voorganger wilde luisteren en niet open stond voor onderzoek. Hij vond een passage voor mij uit Matteüs 5:3-6: “Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel. […] Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten. Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.” Toen ik het woord van de Heer had gelezen, vroeg ik me af: hoe komt het dat ik mezelf niet rustig kan krijgen in de aanwezigheid van de Heer en de waarheid kan zoeken? Als de Heer toevallig echt wedergekeerd is en ik niet luister naar hun predikingen of deze onderzoek, blijf ik dan niet achter? Ik zou me ook wat meer open moeten stellen en niet blindelings conclusies trekken op basis van mijn eigen fantasieën.” Net toen ik had besloten mijn hart gerust te stellen en eerlijk op onderzoek uit te gaan, belde er zomaar een predikant van mijn kerk op. Hij vroeg mij of ik nog steeds bij de mensen van De Kerk van Almachtige God was. Dat beaamde ik, en de predikant herinnerde me eraan dat ik het contact met hun moest verbreken. De vermaning van de predikant verdreef de gedachten die ik zojuist had gehad over een onderzoek naar De Kerk van Almachtige God. Ik dacht: de voorganger en de predikant begrijpen de Bijbel veel beter dan ik en zij erkennen de wederkomst van de Heer niet. Ik begrijp te weinig van de Bijbel en het ontbreekt mij aan onderscheidingsvermogen. Ik kan dus maar beter luisteren naar wat de voorganger en de predikant zeggen. Toen ik de telefoon ophing, zei ik tegen broeder Cheng: “Als broeder Yang het wil onderzoeken, dan kunnen jullie twee verder gaan met jullie discussies. Ik luister er niet meer naar.” En zo verwierp ik weer abrupt de redding van God.

Na een behandeling van een week keerde ik terug naar mijn werk. Door het overlijden van mijn moeder was mijn hart vol verdriet en leed en ik dacht onophoudelijk aan haar. Iedere dag als ik thuiskwam uit mijn werk keek ik naar een foto van mijn moeder en praatte ik tegen haar. Op een dag, dacht ik ineens: ik ben een gelovige in de Heer en steeds als ik moeilijkheden of zwakheden ondervind, kan ik dat aan de Heer vertellen. Als ik daarna met tegenspoed te maken kreeg, verscheen ik voor de Heer en bad en vroeg de Heer me te troosten. Maar hoe ik ook bad, het raakte me nooit vanbinnen. Soms viel ik onder het bidden in slaap. In die tijd leefde ik iedere dag in een staat van ernstige angst, zo erg dat ik van het minste geluid achter me onbeschrijflijk bang werd. In mijn angst en hulpeloosheid bad ik ernstig tot de Heer: “O Heer! Mijn hart is met duister gevuld en ik tril van angst. Zou ik ergens een fout gemaakt kunnen hebben? O Heer! De laatste dagen hebben mensen mij verteld dat u als Almachtige God bent wedergekeerd. O Heer! Als u echt bent wedergekeerd en echt de Almachtige God bent waarover ze me vertelden, dan vraag ik u een tijd vast te stellen en geschikte omstandigheden te bereiden zodat broeder Yang me kan bellen of een sms kan sturen. Als ze terugkomen zal ik, wat ze ook zeggen, een hart hebben dat uw nieuwe werk en woorden gehoorzaam en gretig aanvaardt. Als het niet uw werk is en als de boodschap die zij prediken vals en bedrieglijk is, blokkeer dan de weg voor hun en laat ze nooit meer terugkomen.”

Verbazingwekkend, maar nadat ik zo had gebeden verhoorde God mijn gebeden precies. Broeder Yang belde me echt en ik vertelde hem over alles wat er de laatste paar dagen was voorgevallen. Broeder Yang zei dat mijn hart verduisterd was omdat ik Gods werk van de laatste dagen had verworpen en tegen Hem in opstand was gekomen. Hij hoopte dat ik het werk van God van de laatste dagen zou blijven onderzoeken en deze keer verwierp ik zijn voorstel niet.

Niet lang daarna stuurde broeder Yang me een evangeliefilm. In die film kwam een regel voor in een dialoog die me wakker schudde: “Wij geloven in God en dus moeten we naar God luisteren, niet naar mensen.” Dat klopt, dacht ik, het is God waar ik in geloof, en het is God waar ik naar zou moeten luisteren! Maar in de tijd dat broeder Jin en broeder Cheng me vertelden over Gods werk van de laatste dagen, bleef ik de voorganger er vragen over stellen. Ik legde me neer bij wat de voorganger en de predikant zeiden en wilde het nieuwe werk van Almachtige God niet serieus onderzoeken of naar Gods woord luisteren. Ik had in de Heer geloofd, maar had niet tot Hem gebeden of bij Hem gezocht, maar in plaats daarvan had ik blindelings vertrouwd op wat de voorganger en de predikant hadden gezegd. Wat stom van mij! De Bijbel zegt: “We dienen God te gehoorzamen in plaats van de mens” (Handelingen 5:29). Ik geloofde in de Heer maar gehoorzaamde Hem niet. In plaats daarvan gehoorzaamde ik mensen. Ben ik daarom niet iemand geworden die in mensen gelooft en hun volgt? Is dit niet verzet bieden aan de Heer en Hem bedriegen? Als Almachtige God de wedergekeerde Heer Jezus is, en ik zo in opstand ben gekomen tegen Hem en me tegen Hem heb verzet, niet bereid Almachtige God te aanvaarden, ben ik dan geen blinde dwaas geweest? Heb ik de Heer dan niet buitengesloten?” Met dit in gedachten had ik diep berouw en de tranen welden op in mijn ogen.

Weer kwam ik in de aanwezigheid van de Heer en bad ik: “Heer Jezus Christus! Iemand heeft het evangelie gepredikt en zei dat u al geïncarneerd weder bent gekeerd en dat u Almachtige God, de Christus van de laatste dagen bent. Ik kan mezelf er niet toe zetten hiervan overtuigd te zijn, maar ik ben bereid in uw aanwezigheid te verschijnen om te zoeken en u te vragen mij te verlichten, zodat ik uw stem kan herkennen. Als u echt bent wedergekomen en Almachtige God bent, wil ik u mijn berouw tonen en uw werk en redding aanvaarden. Ik vraag u mij terug te voeren naar uw aanwezigheid.” Nadat ik had gebeden voelde ik een soort vreugde en een soort gevoel van troost dat ik niet onder woorden kon brengen. Het was iets wat ik allang niet meer had gevoeld en ik wist dat de Heer mijn gebeden had gehoord, dat het de Heer was die mij troostte en dat dit het bewijs was dat God mij had gegeven. Ik wilde meteen naar De Kerk van Almachtige God gaan om het te onderzoeken, maar ik dacht eraan hoe ik de broeders en zusters van De Kerk van Almachtige God beledigd moet hebben, dus schaamde ik me te zeer om naar hun kerk te gaan.

Midden in dit dilemma belde broeder Yang me en vroeg of ik tijd had. Hij zei dat hij hoopte dat ik het werk van Almachtige God van de laatste dagen kon blijven onderzoeken. Ik vertelde hem over mijn onzekerheden. Broeder Yang zei: “Dat is geen probleem. Wij gelovigen in God zijn een grote familie en de broeders en zusters in De Kerk van Almachtige God storen zich daar helemaal niet aan.” Toen ik broeder Yang dit hoorde zeggen, wist ik dat God begrip toonde voor mijn onvolwassen gestalte. Dus ging ik de volgende dag met broeder Yang mee naar De Kerk van Almachtige God.

De broeders en zusters waren blij te zien dat ik de weg terug had gevonden naar het pad. Ze getuigden formeel tegenover mij dat de Heer Jezus wedergekeerd was om de waarheid uit te drukken en het oordeelswerk uit te voeren, te beginnen in de laatste dagen in het huis van God. Ook communiceerden ze naar mij de betekenis van het werk van de vleesgeworden God in de laatste dagen en het belang van de incarnatie om de mensheid te redden. Daarna las ik Gods woorden waarin stond: “Ik zeg jullie, wie in God gelooft vanwege de tekenen, behoort zeker tot de categorie die vernietigd zal worden. Wie de woorden van Jezus die naar het vlees is teruggekeerd niet kan accepteren is zeker het nageslacht van de hel, de afstammeling van de aartsengel, de categorie die aan de eeuwigdurende vernietiging zal worden onderworpen. Veel mensen geven misschien niets om mijn woorden, maar toch wil ik iedere zogenaamde heilige die Jezus volgt vertellen dat als jullie met je eigen ogen Jezus vanuit de hemel zien neerdalen op een witte wolk dit de openbare verschijning van de zon der rechtvaardigheid zal zijn. Misschien is dat een tijd voor je van veel sensatie. Toch moet je weten dat het moment waarop jij getuige bent van de afdaling van Jezus vanuit de hemel ook de tijd is waarin jij naar de hel afdaalt om gestraft te worden. Het zal het einde van Gods managementplan inluiden, en het zal de tijd zijn waarin God de goeden beloont en de slechten straft. Want het oordeel van God zal voorbij zijn voordat de mens de tekenen ziet, als er alleen uitdrukking van de waarheid is. Wie de waarheid aanvaardt en niet op zoek is naar tekenen, en zo gezuiverd is, zal naar de troon van God en in de omarming van de Schepper zijn teruggekeerd. Alleen wie volhardt in het geloof dat ‘de Jezus die niet op een witte wolk rijdt een valse christus is’, zal aan eeuwigdurende straf onderworpen worden, want ze geloven alleen in de Jezus die tekenen laat zien, maar erkennen niet de Jezus die een streng oordeel uitspreekt en de ware weg van het leven uitvaardigt. Dus kan het alleen gebeuren dat Jezus hen aanpakt als Hij openlijk op een witte wolk terugkeert. Ze zijn te eigenwijs, hebben te veel vertrouwen in zichzelf en zijn te arrogant. Hoe kunnen zulke ontaarde mensen door Jezus worden beloond? De terugkeer van Jezus betekent een geweldige redding voor hen die de waarheid kunnen aanvaarden, maar voor hen die dat niet kunnen is het een teken van veroordeling. Jullie moeten je eigen pad kiezen, en jullie mogen de Heilige Geest niet blasfemeren en de waarheid verwerpen. Jullie zouden geen onwetende en arrogante personen moeten zijn, maar mensen die gehoorzamen aan de leiding van de Heilige Geest en hunkeren en zoeken naar de waarheid; alleen zo zullen jullie profiteren” (‘Tegen de tijd dat je het spirituele lichaam van Jezus ziet, zal God de hemel en de aarde opnieuw gemaakt hebben’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’).

Nadat ik het woord van God had gelezen, dacht ik zorgvuldig na over de waarheden die mijn broeders en zusters met mij hadden gecommuniceerd en waarover zij hadden getuigd. Ik begreep dat er twee manieren waren waarop de Heer wederkomt in de laatste dagen. Een was de verborgen komst van Christus en de andere de openlijke komst van de Heer voor ons allen. Het oordeelswerk van de vleesgeworden Almachtige God dat begint in het huis van God is inderdaad het werk van de verborgen komst van de Heer. Omdat de vleesgeworden God wedergekomen is onder de mensen, is Hij verschenen als een gewoon mens en kan niemand zien dat Hij God is door gewoon naar Hem te kijken. Niemand kent Zijn ware identiteit en dit wordt geheim gehouden voor de mensen. Alleen zij die Gods stem kunnen onderscheiden zullen Hem kennen, aanvaarden en volgen. Het is precies zoals de Heer Jezus heeft gezegd: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij” (Johannes 10:27). Zij die de stem van God niet herkennen zullen de vleesgeworden God zeker als een gewoon persoon behandelen. Ze zullen God ontkennen en zich tegen Hem verzetten en weigeren Hem te volgen, precies zoals de joodse farizeeërs dat in hun tijd deden. Ze zagen de Heer Jezus maar kenden Zijn identiteit niet en blind veroordeelden zij de Heer. De huidige tijd is de fase van Gods verborgen werk om de mensheid te redden. Almachtige God geeft uitdrukking aan het woord om te oordelen, te zuiveren en mensen te vervolmaken. Voordat de rampen zich voltrekken zal Hij een groep mensen tot overwinnaars maken. Als deze groep overwinnaars eenmaal compleet is, zal het werk van de verborgen komst van de vleesgeworden God ten einde komen. Als de rampen beginnen zal God de goeden belonen en de kwaden straffen en zal Hij openlijk aan alle landen en alle volkeren verschijnen. Tegen die tijd zullen de profetieën dat de Heer openlijk zal komen worden vervuld, precies zoals in de Bijbel geschreven staat: “En dan zal er een teken verschijnen van de Mensenzoon in de hemel: en dan zullen alle volken van de aarde treuren, en zullen ze de Mensenzoon zien komen op de wolken van de hemel met macht en grote glorie” (Matteüs 24:30). “Hij komt te midden van de wolken, en dan zal iedereen hem zien, ook degenen die hem doorstoken hebben. Alle volken op aarde zullen over hem weeklagen” (Openbaring 1:7). Dit is de reden dat alle geslachten op aarde zullen weeklagen wanneer de Heer op een wolk neerdaalt. Op dat moment werd mijn hart plotseling met licht gevuld en zag ik dat het werk van de verborgen komst van de Heer een grootse redding voor ons betekende. Alleen door het oordeel van het woord van God te aanvaarden tijdens de verborgen komst van de Heer kunnen wij gezuiverd worden en Gods redding verkrijgen. Als we Gods oordeelswerk nu niet aanvaarden, dan zullen wij degenen zijn die zich tegen de Heer verzetten als Hij openlijk op wolken komt en dan zullen we zeker huilen en met onze tanden knarsen. Op dat moment komt onze spijt te laat, want Almachtige God zegt: “Het oordeel van God zal voorbij zijn voordat de mens de tekenen ziet, als er alleen uitdrukking van de waarheid is.”

Dank zij Almachtige God! Het woord van God ontsluiert alle mysteriën en werpt een helder licht op de waarheid in alle aspecten − mijn ogen waren geopend en ik was daarna in woord en hart overtuigd. In de daaropvolgende dagen ging ik regelmatig naar de kerk om samen met de broeders en zusters de woorden te lezen die God in de laatste dagen heeft uitgedrukt. We luisterden naar hymnes en zagen muziekvideo’s, video’s van recitaties van het woord van God en evangeliefilms, allemaal uitgebracht door de broeders en zusters van De Kerk van Almachtige God. Ik had het gevoel dat ik bij iedere bijeenkomst iets nieuws ontving en ik voelde me weergaloos gelukkig. Vooral in de evangeliefilms communiceerden de broeders en zusters tot in groot detail en met duidelijkheid over iedere kwestie, zodat alle twijfel en verwarring die ik zoveel jaren had gekoesterd over mijn geloof in de Heer beetje bij beetje oplosten. Ik zag dat De Kerk van Almachtige God werkelijk het werk van de Heilige Geest bezit en dat Almachtige God de wedergekomen Heer Jezus is! Waar ik nog meer opgewonden van raakte, was dat op de derde dag nadat ik me had aangesloten bij de kerk, ik de zuster zag die ik met Kerstmis 2016 had zien optreden met het loflied. Ook zij had het werk van Almachtige God van de laatste dagen geaccepteerd. Ik dank God oprecht, want door Gods hoede en verlichting konden wij gelijke tred houden met de voetstappen van het Lam, konden wij het goede land Kanaän bereiken vanuit de wildernis en terugkeren naar het huis van God en konden wij samen met Hem genieten van de overvloed en de aanvoer van Gods woorden van leven!

Ik denk dat het door een bijzondere vriendelijkheid van God was dat ik in staat was naar het huis van God terug te keren. Hoe had ik in het licht van mijn opstandige aard de wederkomst van de Heer kunnen verwelkomen zonder Gods leiding en hoede of het geduld van de broeders en zusters wanneer ze de woorden van God aan me communiceerden? Gods liefde voor mij is werkelijk zo groot dat ik deze met geen pen kan beschrijven! Ik wil alleen maar van mijn lof voor God zingen met hymnes en onwankelbaar Almachtige God volgen!

[hildeshongarije]

Palmzondag

Zondag 14 april 2019

Ok, ok … we smeekten hier om een beetje hemelwater voor de tuin en de moestuin.  En de regen die toen kwam, was dus heel erg welkom.  Maar nu mag het echt wel stoppen!  60 liter is echt genoeg!!!!!  We moeten nog zaaien en planten, maar kunnen de groentetuin niet in zonder tot onze enkels in de zware leem weg te zakken.  Gelukkig wordt voor de komende dagen weer lekker lenteweer voorspeld!

Luc heeft zijn hart weer kunnen ophalen.  De zaailingen groeiden zeer vlug onder invloed van de voorbije lente-periode met warme temperaturen.  Hij kon dus al vlug aan het verspenen beginnen.  Het resultaat is tal van bakken en schaaltjes met tomatenplantjes van verschillende rassen, paprika’s ook van verscheidenen rassen, courgette, pompoenen, okra, artisjok, aardbeispinazie, meloenpeer, Chinese slangkomkommer, cucamelons, selder, dille, kervel, gember, … die zoals gewoonlijk elke ochtend naar buiten verhuizen.  ’s Avonds mogen ze allemaal overnachten in het gastenhuis!

Maar het minder goede weer schept ook kansen.  De administratie weer even terug in ode brengen bijvoorbeeld.  ’t Is gek, maar van zodra de lente in de lucht zit, worden we naar buiten gelokt.  En dan verdwijnt de administratie wel eens naar de achtergrond.  Ach, de rekeningen worden wel betaald natuurlijk, maar nadien de facturen netjes wegbergen in de daarvoor bestemde mappen, schiet er wel eens bij in.  Ideaal zo’n regenachtige dag!

Van kleinzoon Fenno kreeg bopa Luc een mooi geschenk!  Een houten plank met een opschrift dat helemaal klopt.  Veel te mooi om als snijplank te gebruiken, dus zal ze een ereplekje krijgen aan de muur van de keuken.

Vrijdag mochten we met Xena terug naar de dierenkliniek om de draadjes te verwijderen.  Oooo de teleurstelling op haar snoet wanneer we haar t-shirt terug aan trokken.  Maar die moet ze nog een dagje aanhouden.  Zaterdagmorgen geloofde ze het precies niet toen het shirt uitging en er geen nieuwe kwam!  De wonden zijn mooi maar toch nog erg gevoelig!  Hopelijk blijft ze nu een beetje voorzichtig.  

In België werd het einde van de eerste wereldoorlog herdacht.  Er waren heel wat activiteiten.  Eén daarvan was het plaatsen van kleibeeldjes in domein De Palingbeek in Ieper. Vrijwilligers boetseerden meer dan 600 000 beeldjes, één beeldje per gesneuvelde persoon. Deze werden gedurende enkele maanden tentoongesteld en mochten nadien (gratis) opgehaald worden.  Mijn schoonzus Marleen heeft deelgenomen aan die actie en maakte een aantal beeldjes voor de kinderen en kleinkinderen.  Ook voor ons bracht ze na afloop van de actie een aantal beeldjes mee.  Het maakt voor ons de ‘nooit meer oorlog’-boodschap extra tastbaar.

In de herfst kochten we, recht van een lokale herder, twee lammetjes.  Neen, geen melklammetjes, die hebben nog niet genoeg smaak.  Deze diertjes mochten een hele zomer rondzwerven met de kudde en volop genieten van de grassen en kruiden.  Ze werden geslacht toen ze zowat een half jaar oud waren.  We hebben ze versneden en verpakt in kleine porties.  Maar sommige delen zijn natuurlijk wel groot, zoals de bouten.  Luc wilde graag nog eens een bout klaarmaken.  Maar ja, met ons tweetjes eten we daar een hele week van.  Gelukkig vonden we heel bereidwillige vrienden om te helpen smullen!

Wij Vlamingen blijven Bourgondiërs hé.  Een mooi gedekte tafel met prachtige tulpen uit eigen tuin.  Alvast al een beetje Pasen door de tafelversiering. En dan gezellig en lekker tafelen met prettig gezelschap…. Wat kan er nu leuker zijn! 

Als het weer nu weer beter wil worden, kunnen we weer bezig zijn in de tuin … het kriebelt al!