#Erik Scherder

[haarlemupdates]

Je puber niet laten drinken tot zijn 18e. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe voer je het gesprek over alcoholgebruik met pubers? Op de eerste Nationale Ouderavond NIX18 helpen hersenwetenschapper Erik Scherder en alcoholexpert Ninette van Hasselt ouders op weg. Meld je aan voor de online ouderavond op maandag 2 oktober om 20:00 uur op nix18.nl. Deelname is gratis. NIX18 betekent geen alcohol onder de 18. Het liefst stel je het alcoholgebruik van je puber zo lang mogelijk uit. Tijdens de Nationale Ouderavond NIX18 ontdek je waarom én hoe je het gesprek over alcohol voert met je puber. De wereld van pubers Hoe werkt het puberbrein eigenlijk? En wat is de invloed van alcohol op de hersenen? Hersenwetenschapper Erik Scherder neemt ouders mee in de ontwikkeling van het puberbrein. Alcoholexpert Ninette van Hasselt van het Trimbos Instituut geeft ouders belangrijke inzichten en praktische tips. Wanneer is het slim over alcohol te gaan praten? Wat doe je als andere ouders het wel oké vinden dat hun kinderen drinken? En is het verstandig om je puber thuis het eerste drankje te geven? De hosts van de avond zijn Saskia en Martine van het ouderplatform Tis Hier Geen Hotel. Met al meer dan 1.100 aanmeldingen belooft het een leuke en leerzame avond te worden vol herkenning en praktische tips. De Nationale Ouderavond NIX18 is een initiatief van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) en NIX18-partners, zoals het Trimbos Instituut en GGD GHOR. Info Nationale Ouderavond NIX18 Datum: maandag 2 oktober 2023 Tijdstip: 20:00 tot 20:45 uur Locatie: online Aanmelden: op https://nix18.nl Deelname: gratis

[homoerotisch]

Nu het leven zich langzaam weer naar buiten verplaatst, draag ik altijd twee platte objecten bij me in de binnenzakken van mijn jas. Links mijn telefoon, rechts een notitieboekje.

Ik zou vaker naar rechts willen grijpen, en minder vaak naar links. Maar de geest is zwak. Die laat zich maar wat graag afleiden. Terwijl ik weet dat ik als ik met de hand schrijf altijd helderder denk en formuleer. Daar bestaan allerlei theorieën over, waarover straks. Eerst moeten we stilstaan bij een aantal paradoxen van onze tijd.

Vlak bij de NRC-redactie, op de hoek van de Nes en de Langebrugsteeg, pronkt achter een etalageraam een molen met dure notitieboeken in alle kleuren van de regenboog. Tweehonderd stappen verderop: een Moleskine Store. Tweehonderd stappen in de andere richting: een cadeauwinkel vol houten, hervulbare notitieboeken. Zo wemelt het in elke grote stad van de Moleskines, Leuchtturms, Rhodia’s, Legami’s en Blackwings. Maar zie je er ooit iemand in schrijven?

Oké, laatst, één keer. Al was dat helemaal in het Franse Mulhouse. Na een journalistieke klus was ik er een volle dag gestrand wegens stakingen. In het Elzasstadje was de lente alvast begonnen. Het was een perfect decor voor een volle schrijfdag. Het was er namelijk adembenemend saai.

De dag ervoor had ik al een geschikt koffietentje gespot en berekend dat hier ochtendzon zou zijn. Ik verheugde me er buitensporig op. Het was half tien toen ik er plaatsnam. De zon scheen precies zoals gecalculeerd. Meteen nadat ik mijn notitieboekje en vulpen op het formicatafeltje had uitgestald, zag ik hem. Een jongeman, in de twintig, slordige bos krullen, driftig rokend en al even driftig met zijn pen in de weer in een A5-formaat notitieboek, zwart, precies hetzelfde als het mijne.

Altijd als me dit overkomt, prevel ik in mezelf een zin van Cees Nooteboom, die in een drukke Spaanse herberg ook zo’n medeschrijver opmerkt: „Onze blikken vermijden elkaar, zoals van honden die weten dat ze dezelfde ziekte hebben.” (De omweg naar Santiago, 1992).

Dat is de tweede paradox. Niemand schaamt zich om naast een andere telefoongebruiker zijn apparaat tevoorschijn te trekken, maar met pen en papier schrijven is naast iemand die datzelfde doet ineens hopeloos aanstellerig.

Voorgebakken chocoladeletters

Schrijfschaamte. Is dat waarom je notitieboekjes alleen in etalages aantreft? Gebruiken we ze alleen discreet binnenshuis?

Eén ding weet ik wel. Als iemand hier een zieke hond is, dan is het juist die smartphoneverslaafde. Mij hoef je niet meer te vertellen waarom schrijven met de hand juist de mentale gezondheid stimuleert.

De onderzoeken zijn bekend. Nota bene De Telegraaf, krant van de voorgebakken chocoladeletters, pleitte onlangs in het hoofdredactionele commentaar voor het verplichten van schrijven met de hand in het basisonderwijs.

Elders in die krant pleitte hersenprofessor Erik Scherder (VU) voor het vervangen van laptops door schrijfblokken, waarmee je je hersenen „echt aan het werk zet”. Handmatig vormen van de letters activeert motorische en ruimtelijke breincircuits. Daarom onthouden studenten handgeschreven aantekeningen beter, blijkt uit meerdere onderzoeken.

Ook lezen van papier stimuleert het geheugen meer dan lezen van het scherm. Elke boekenlezer herkent dit. Je bladert terug om iets te zoeken en weet: het stond linksonder, of rechtsboven. De wetenschap hierachter is dat je na elke gelezen passage een korte verificatie doet (‘heb ik dit begrepen?’) en de plek in je hoofd opslaat, waardoor er een mentale routekaart ontstaat.

Op een bepaalde manier lijkt dit debat al achterhaald. Gaat het grote schrijfdilemma van de toekomst immers niet langer tussen typen en schrijven, maar tussen schrijven en voor je láten schrijven, door ChatGPT?

Zoals elke fundamentele vernieuwing roept dit schrijfalgoritme nu vooral twee reacties op. De een wil het met alle macht uitbannen, blokkeren, verbieden op scholen. De ander omarmt het met de gretigheid van elke moderniteitszeloot. Ik ken allebei die stemmen. De ene grijpt naar mijn linker-, de ander naar de rechterbinnenzak.

Stijve clichétaal, harkerig denken

Die verdeeldheid is misschien te danken aan wat wij onder taalvaardigheid zijn gaan verstaan. In de meeste kantoorberoepen is taal een middel om rapporten mee op te stellen en presentaties te houden. Het is de grondstof voor nota’s en andere ‘stukken’. Een werknemer bij een overheidsinstelling of commercieel bedrijf moet met een computer informatie kunnen verzamelen, knippen, rangschikken en presenteren in een heldere structuur.

In het schoolvak Nederlands maakt ‘begrijpend lezen’ 50 procent uit van het eindexamenvak. In feite programmeert dit leerlingen tot algoritmes die structuren leren ontleden middels ‘signaalwoorden’, en die matrix vervolgens leren toepassen op bijeengezamelde informatie die ze ‘in hun eigen woorden’ navertellen in een Word-document. Dat is nagenoeg exact wat ChatGPT heeft leren doen. De vrees dat robots ons schrijfwerk overnemen komt doordat mensen zijn gaan schrijven als robots.

Microsoft Outlook trakteerde e-mailgebruikers jaren geleden al op slimme ‘voorgestelde antwoorden’. In plaats van zelf iets te formuleren, volstond je met één muisklik op ‘natuurlijk’, ‘ik ga het regelen’ of ‘ik kom erop terug’. Is dat erg? Moeten we in plaats hiervan deze woorden met vulpen op handgeschept papier schrijven en versturen per post? Dat niet, maar dit automatiseren zorgt wel voor een wildgroei aan stijve cliché-taal, die ook ons denken harkerig maakt.

George Orwell beschreef dat genadeloos in zijn essay Politics and the English language (1946). Gemakzuchtig schrijven leidde volgens hem tot gemakzuchtig denken. „Proza bestaat steeds minder uit woorden die omwille van hun betekenis zijn gekozen, en steeds meer uit zinnen die aan elkaar zijn geplakt als de delen van een geprefabriceerd kippenhok.”

Vooral politici bezondigen zich eraan, volgens Orwell: vage formuleringen, pasklaar, ogenschijnlijk deskundig jargon, versleten metaforen (‘in troebel water vissen’, ‘in de hand werken’). Inmiddels kan 90 procent van wat politici zeggen en schrijven als illustratie van Orwells bewering dienen. ‘Er zijn verbeteringen nodig op een aantal grote processen’, ‘in gesprek gaan met de samenleving’, ‘in de kaart spelen’. Het is een doodvermoeiende verbositeit, een wildgroei aan gebabbel in een en hetzelfde register.

Tekstrobots excelleren daarin. Ze vergaren razendsnel bestaande, voorgevormde frasen en rangschikken die naar de regels van de grammatica. Ze zijn de onvermoeibare timmermannen van talige kippenhokken. Als dit ons beeld is van taalvaardigheid, dan is kunstmatige intelligentie niets minder dan een verwoestende komeet die ons nadert.

De notitieboekjes van Joan Didion

Gelukkig gaat schrijven om veel meer. In een van haar iconische essays uit de jaren zestig onderzocht de legendarische Amerikaanse essayiste Joan Didion (1934-2021) waarom ze van jongs af aan al in notitieboekjes schrijft. Hoewel ze verwachtte hier later iets uit te kunnen gebruiken, bleek het in de praktijk vooral nuttig om zichzelf aan specifieke situaties te herinneren, zoals foto’s dat doen. „Zo voelde ik dat toen: hiermee komen we in de buurt van waar het bij een notitieboekje om draait.” In On Keeping a Notebook (1968) stelt ze dat die boekjes een gevoel van heelheid en coherentie geven, door een „goede verstandhouding’ te onderhouden met ons ‘vroegere zelf’.”

Bijna had ik een bod gedaan op een stapeltje van haar notitieboekjes. Afgelopen najaar werden er spullen geveild, waaronder dertien onbeschreven boekjes, in allerlei formaten, met een koordje samengebonden.

Uiteindelijk gingen ze weg voor 9.000 dollar. Wat zou de eigenaar ermee doen? Zijn het koffietafelboeken geworden, om te pochen tegenover de visite? Maar als ik ze bemachtigd had, had ik dan de onterende overmoed gehad om er ook maar één zin in te schrijven?

Het mooie van notitieboekjes is juist het achteloze, het schetsmatige dat je behoedt voor kramp, zodat je zonder pretentie invallen en observaties kunt vastleggen. Didion stelt: „Neem zo veel mogelijk in ogenschouw en schrijf het op, hou ik mezelf voor, en als er dan ooit een dag aanbreekt waarop de wereld zijn magie lijkt te hebben verloren, een dag waarop ik alleen nog maar werktuiglijk zit te doen wat er van me verwacht wordt, namelijk schrijven, op die waardeloze dag kan ik dan gewoon mijn boekje openslaan, en dan is het er allemaal weer, als een vergeten bankrekening mét rente.” (vertaling: Koos Mebius).

Het handmatig vormen van letters brengt je tot het soort concentratie dat elk fysiek handwerk geeft. En het dwingt je tot coherentie. Het notitieboekje is een convergerende lens die alle denkchaos bundelt in één brandpunt, één lijn van taal, één tekst waarin je, als in een steigerconstructie, opklimt naar een ruimer uitzicht. In Why I write zegt Didion: „Ik schrijf alleen maar om uit te vinden wat ik denk, waar ik naar kijk, wat ik zie en wat dat betekent.”

ChatGPT denkt niet, heeft geen innerlijk dat ervaart en kan daarom ook geen oorspronkelijke, eigen gedachtengang ontwikkelen, en heeft evenmin een brandend verlangen om de wereld te doorgronden. Het doorzoekt en combineert, en produceert iets wat alleen de oppervlakkige schijn van menselijkheid heeft.

Al het gereedschap om zelf te schrijven vormt een medicijnkastje tegen al die geestdodendheid en handmatig schrijven is hierin het krachtigste panacee.

Mijn zoon (13) leerde nog schrijven in verbonden schuinschrift. Mijn dochter (11) moest dat een paar jaar later inruilen voor ‘blokschrift’, vanuit de filosofie dat handschriften in de toekomst toch steeds minder belangrijk zijn. Zelfs deze Montessori-basisschool, met ‘schrijfdansen’ voor de kleuters en ‘zintuiglijk materiaal’ als heilige rekwisieten, zwichtte voor het ‘blokschrift’ van losse letters. Makkelijker aan te leren, naar het schijnt, en je staat meteen voorgesorteerd voor de digitale snelweg.

Een site met Montessoriwerkjes stelt zelfs: „Als Maria Montessori in deze tijd zou leven, zou zij misschien ook wel gekozen hebben voor blokschrift.” Maar het AD liet in februari dit jaar universitaire experts aan het woord die dit „een kleine ramp” noemen. Als je kinderen vóór hun tiende losse letters leert, kunnen ze die niet goed „plaatsen”, en vliegen ze „als pepernoten over het papier”.

Paard en wagen

Het gevaar is dat ik, pen- en papierdweper, overkom als iemand die actievoert voor de terugkeer van paard en wagen. Weg met het internet! Maar ik denk dat het meer een kwestie van noodzakelijke balans is. Het is zinloos en onnodig om AI-schrijfsoftware uit te bannen, maar als we ons bewust worden van dit eenzijdige beeld van ‘taalvaardigheid’, begrijpen we ook de noodzaak om die andere, verwaarloosde kant te versterken.

Maar hoe verslingerd ik ook ben aan notitieboekjes, ik zou niet graag willen zonder wonder Google Keep, de digitale memoblaadjes-app, doorzoekbaar. Opgevangen zinnetjes op straat, bij Didion nog willekeurig verstrooid over verschillende boekjes en pagina’s, zet ik hier keurig onder één label. Sommige zijn op zichzelf al haast een compleet verhaal. („Zo snel al? Met iemand die z’n dochter had kunnen zijn!”).

Mij gaat het om de wisselwerking tussen papier en digitaal, tussen mijn linker- en rechterjaszak, tussen al die verschillende media en hulpmiddelen, met voldoende suddertijd tussen de afzonderlijke fasen in, zodat het onbewuste de ruimte krijgt om zijn onverwachte zegje te doen.

In het schrijfonderwijs en de alledaagse praktijk zou de worsteling niet moeten gaan tussen het een of het ander, maar op zoek moeten zijn naar de juiste balans. In plaats van de hulpeloze oproepen om een rem op kunstmatige intelligentie kun je het ook toejuichen om meer energie te steken in de organische, menselijke kant, zodat die er gelijke tred mee houdt. Dat is een doorgaand gevecht, wat je niet wint door te doen alsof er maar één kamp is of hoort te zijn.

Er is niets mis met het aanklikken van ‘ik kom erop terug’, als je tegelijkertijd ook leert een persoonlijke felicitatie of condoleance te formuleren. Klik gerust op ‘yep, doe ik!’ maar benut de daardoor vrijgekomen tijd meteen aan een secuur verwoorde observatie, met pen en papier, buiten op straat. Zie je iemand hetzelfde doen, vermijd elkaars blikken dan niet, maar knik naar elkaar. Dat deed ik ook naar die jonge schrijfgenoot in Mulhouse. We waren niet ziek, we versterken juist onze mentale gezondheid.

[spotzuydblog]

Loneliness

Hello everyone, 

Today we wanted to talk about the topic loneliness. A lot of people had to deal with loneliness during covid-19 and there are still people who feel lonely today. Loneliness is an issue for young and old. It is still a current topic. If you feel lonely, know that it is okay to talk about it and ask for help. 

Definition loneliness 

Meriam webster says that the adjective lonely means a few different things:  1a: being without company:    b: cut off from others: solitary  

2: not frequented by human beings : desolate  

How often does it occur  Research from the Netherlands showed that 3 in 10 Dutch people experienced loneliness during covid.  Among young people under the age of 25, this had increased to 5 in 10.    More than four in ten Dutch people over the age of 15 felt somewhat or very lonely last year. That is more than in 2019, when about a third of the Dutch population experienced loneliness. This is reported by Statistics Netherlands on the basis of a survey among 7,000 people.    Young people indicate more often than older people that they feel "emotionally lonely". This means, among other things, that they lack a close bond with others or feel abandoned. 

The Relationship of stress and loneliness  Erik Scherder is a Dutch professor of neuropsychology affiliated with the VU University in Amsterdam. He was invited to speak about loneliness on a Dutch programme during covid-19. He said loneliness is linked to stress. Loneliness is ultimately bad for your brain. Because you miss all the social support. You can develop chronic stress which makes your brain more vulnerable. The effect on your body is just as bad as smoking 15 cigarettes a day. This is because you start to produce the stress hormone cortisol and after a long period it will start to affect your vascular system and the functioning of brain areas related to memory and planning. It also will affect your mental state because you don't have the sense of reward.    How to deal with the feeling of loneliness? 

There are a couple ways, but you have to find one that fits you. There is no Nr.1 solution and it takes time to get where you want to be. I’ll sum some tips up; 

Acknowledge your feelings of loneliness. Don’t be ashamed to talk about it with someone you trust. This is what you feel and give these feelings space to be there.  

Know when you engage or disengage from the online world; you can talk with people online and find friends, but it’s also a dangerous way to escape reality and ignore the solutions in real life. 

Join a group to overcome loneliness. There are initiatives and associations who give the possibility to increase your social network. They help you make friends and can give support to improve your social skills. Search online for any possibilities in your area. 

An occupational therapist helps against loneliness. As they coach people in their daily activities, they can search together for activities where someone can improve their social network. An OT helps you participate in society and through that you’ll feel less lonely. To help you cope with loneliness, the OT can talk about the feeling of loneliness using the ABC scheme. Via this method they will examine the cause of certain Behaviour and additional Consequences. By this way they’ll have insight of the thoughts and behaviours which have impact on the feeling of loneliness. 

There is also a method named “presence and care” from professor Baart. This represents an approach where they fully focus on the person. It stand for be there, be there for and with someone; really listening to each other and be there for him. 

It’s important for the OT to do these things step by step. The person who feels lonely has to understand this can’t be dissolved within a week. They have to take small steps and will slowly reach the goal. 

We hope you can use some tips we named and thanks for reading!! Till next blog! 

Sarah & Yrsa 

[atevegter]

2231 Hersengymnastiek

Zo. We zijn er even tussenuit. Even op weg naar nergens. Dat ligt deze zomer voor ons aan de westkust van Frankrijk. Ik ben hier heel vroeger wel geweest en herinner me lekker eten met veel vis, mooi weer en prachtige stranden. Een soort Hemmeland bij Strandvier. In een oorlogssituatie zouden de geallieerde troepen hier heel goed kunnen landen, maar gelukkig leven we nu in andere tijden. Ik hoef…

[zestigplusser]

Ik loop al 21 dagen achter elkaar een Ommetje. Wandel ook mee en download de Ommetje app via https://hersenstichting.nl/ommetje

Lekker toch !!

[innovatietrends]

Nationalistische trends in de muziek: van Vlaemsch tot Frenglish

Pukkelpop stond dit jaar in het oog van de storm door enkele Vlaamse vlaggen. Het deed ons de vraag stellen hoe nationalistisch onze jeugd is. Ironisch genoeg stelde niemand dezelfde vraag over onze muziek anno 2019. Pukkelpop is nog altijd in de eerste plaats een muziekfestival.

Vlaemsch

Op 22 oktober 2011 gaf Jan Hoet in De Morgen zijn laatste grote interview. Hij ging daarbij stevig tekeer tegen het Vlaamse cultuurbeleid. "De grootste dwaasheid die we in België begaan hebben, is de opsplitsing van de twee culturen in afzonderlijke ministeries. Daarmee is cultuur herleid tot taal. Provincialer en parochialer kun je het niet bedenken. Taal is de meest benepen benadering van cultuur. Zet daar maar een expositie van Constant Permeke en René Magritte tegenover. Dan zie je wat cultuur met een mens doet".

Hoet sprak hierbij over de beeldende kunsten, maar zijn kritiek lijkt relevant voor het gehele Vlaamse cultuurbeleid. De muzieksector is hierbij een interessante case, omdat bij deze kunstvorm “taal” een centraal aspect vormt. Om op de vraag te antwoorden hoe “nationalistisch” ons muziekbeleid is, kijken we best naar de cultuursubsidies. Het Kunstendecreet biedt een open en samenhangend kader voor alle kunstvormen, waaronder muziek. Om subsidies te krijgen is nationaliteit van geen tel, maar de aanvrager moet wel steeds betrokken zijn bij het kunstgebeuren binnen de Vlaamse Gemeenschap. Binnen de discipline muziek worden verder geen eisen gesteld, noch is Nederlandstalige muziek een specifiek subgenre om te subsidiëren (muziektheater, klassieke muziek, pop/rock, jazz, folk en wereldmuziek zijn dit wel).

Muziek wordt ook gesubsidieerd via de beheersovereenkomst die de Vlaamse overheid afsluit met de VRT. Deze overeenkomst verklaart “De VRT weerspiegelt de rijkdom en diversiteit van de Vlaamse muziekcultuur. Vlaamse muziek, zowel anderstalige als Nederlandstalige muziek, heeft een prominente plaats in het muziekaanbod”. Zo wijdt de VRT meer dan een vierde van de muziektijd aan Vlaamse producties. Dit is meer dan de verplichte 25% quota, die de regering haar oplegt. Uit publieke meerwaardeonderzoek blijkt dat 62% van de Vlamingen vindt dat de VRT voldoende aandacht heeft voor Vlaamse muziek.

Oscar en de wolf

De VRT spreekt hier voor alle duidelijkheid over Vlaamse muziekproducties en niet zozeer over Nederlandstalige muziek. Oscar and the wolf, die in het Engels zingen, horen hier dus ook bij. Over Nederlandstalige muziek is minder informatie te vinden bij VRT. Ze geeft wel aan dat minstens 30% van de muziektijd op Radio 2 en minstens 15% van de muziektijd op Radio 1 Nederlandstalig is. Het gaat daarbij vooral om de klassieke, populaire muziek of kleinkunst.

Over Nederlandstalige muziek op StuBru en MNM is geen informatie terug te vinden. Spijtig, want het is in de muziekgenres van deze zenders (populaire dansmuziek, urban, alternatieve dansmuziek en alternatieve gitaarmuziek) dat de Nederlandse taal een steile opmars kent en zich van haar innovatiefste kant laat zien.

Op deze editie van Pukkelpop kregen 69 Vlaamse muziekproducties een podiumplaats. Dat zijn er 16 meer dan vorig jaar. Beraadgeslagen of Goeie jongens toonden deze editie aan dat Nederlandstalige muziek aanslaat op Pukkelpop. Raketkanon, Brutus of Peuk zingen voornamelijk in het Engels, maar spelen wel onder hun Nederlandstalige naam. Ook buiten Pukkelpop is een Nederlandstalige trend op te merken. Stikstof, Bazart, Eva De Roovere, Tourist LeMC, Zwangere Guy of Luie Louis domineren al langer de (virale) hitparades in Vlaanderen. Allemaal vallen ze buiten het draaicircuit van Radio 1 en 2. Nederlandstalige artiestennamen of nummers zijn alomtegenwoordig in pop, urban en alternatief.

Het Vlaamse cultuurbeleid

De verklaringen voor de opkomst van Nederlandstalige muziekteksten en artiestennamen in deze genres zijn divers. Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder verklaart dat muziek de unieke eigenschap heeft om emoties op te roepen. Het zijn deze emoties waar luisteraars in muziek op zoek gaan. Het Nederlands zou daarbij als voordeel hebben dat je hersenen minder moeite hebben om de teksten te verwerken, waardoor er meer ruimte en tijd is om emoties toe te laten. Omdat het in je moedertaal is, raakt de muziek je dus dieper. Volgens Groothedde speelt ook de herkenbaarheid hierbij een voordeel. Het gebruik van Nederlandstalige teksten en artiestennamen zou ervoor zorgen dat luisteraars zich sneller in de muziek herkennen en er zich verbonden toe voelen. Wie voelt zich niet trots als op vakantie plots Charlotte De Witte op de radio speelt? Vlaamse muziekproducties dragen bij aan onze identiteitsbeleving -of vorming. De startnota van Bart De Wever verwees hier ook reeds naar.

Muziekproducer Gordon Groothedde stelt dat het gebruik van het Nederlands ook een manier is om zich te onderscheiden van de rest. Naarmate meer artiesten in het Nederlands beginnen werken, gaat het algemene niveau en aanzien ervan automatisch omhoog. Hierdoor wordt het steeds populairder in verschillende genres. Niet dat de Nederlandse muziek daarvoor op sterven na dood was. Will Tura of Clouseau worden nu misschien wel omschreven als klassiekere genres, maar in hun tijd waren zij minstens even baanbrekend. Groothedde stelt dan ook dat de “eigen” muziek niet zozeer aan een revival bezig is, maar het tegenwoordig gewoon meer aan de oppervlakte komt. De invloed van de verplichte quota bij de openbare radio’s valt daarbij niet te ontkennen. Daarbovenop onderneemt men nog allerlei andere acties om Vlaamse muziek tegenwoordig een belangrijke plaats in onze samenleving te geven. Denk daarbij aan de Music Industry Awards (MIA’s), Ketnet musical, het gebruik van Vlaamse muziek in tv-series enz.

Et en Wallonie?

In Wallonië en Brussel is het gebruik van Franstalige artiestennamen en muziek al langer ingeburgerd in pop, urban en alternatief. Het Waalse muziekbeleid is dan ook doorweven van de nadruk op taal. Toch zagen we de laatste jaren met artiesten als Damso, Angèle en Stromae ook daar een heuse trendbreuk. Al was het maar omdat deze artiesten met hun muziek een internationaal publiek wensen te bereiken.

Maar er is meer. Ook Waalse bands die in het Engels zingen zijn paradoxaal genoeg een interessante nationalistische muziektrend in het zuiden. Wie Rhythm Inside van de Waalse Loic Nottet (bekend voor zijn deelname aan The Voice Belgique en het Eurovisiesongfestival) vergelijkt met zijn latere album Selfocracy of de nummers On Fire of 29, merkt op dat bij elk nummer het Franse accent van de zanger duidelijker aanwezig wordt binnen de Engelstalige teksten. Frenglish, Engels met een dik Frans accent en Franse woorden tussendoor, is een steeds couranter gebruik in de Waalse muziekindustrie. Het draagt allemaal bij aan de Waalse identiteit.

In conclusie heeft het regionale cultuurbeleid in België wel degelijk voor de opmars en spreiding van het eigen taalgebruik in onze muziek gezorgd. Of dit ook een effect heeft op de kwaliteit van de muziek is onduidelijk. Deze bands domineren met succes de lokale hitparades. Artiesten als Stromae tonen aan dat zingen in een eigen taal geen rem hoeft te zijn op een internationale carrière. Jan Hoet kan er spijtig genoeg niet langer over meediscussiëren. Een van de geniaalste kunstkenners die België ooit gekend heeft, stierf vijf jaar geleden.

Stef Vonk is 28 jaar en werkt als beleidsmedewerker voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media waar hij o.a. mee de innovatie binnen de creatieve sector van Vlaanderen opvolgt.

[robschrijver21]

Kerstgedachte

Ik liep vanochtend mijn (bijna) dagelijkse rondje van een half uur. Daarbij zet ik steevast de app Ommetje aan. Dan krijg ik ook elke keer weer een tip van professor Erik Scherder. Ik doe mijn best om enigszins gezond te bewegen, zeker in een tijd van (alweer) thuis werken. Dat zitten achter de laptop is ook niet de beste manier om te werken. Maar goed, ik heb werk, ik heb contact met mensen en…

[utterego]

Ik heb al ruim 176 uur aan Ommetjes gelopen. Wandel ook mee en download de Ommetje app via https://hersenstichting.nl/ommetje

[regioonlineofficial]

Neuropsycholoog Erik Scherder spreekt gasten Doortrappenbeurs toe

Den Helder – Erik Scherder breekt dinsdag 12 oktober een lans voor onder andere de driewielfiets. De bekende tv-neuroloog weet namelijk dat in beweging blijven op latere leeftijd goed is voor de hersenen. Hij spreekt de gasten op de eerste Doortrappen on Tour daarom toe. Niet live, maar via een groot scherm in theater De Kampanje. Erik Scherder over belang van Doortrappen Doortrappen on Tour is…

[atevegter]

1700 Februari

Het regende de hele dag en Piep was vrij. Ga jij iets leuks met haar doen, had Lief gevraagd, maar liever niet naar een museum, daar heeft ze geen zin in. Ze wist dat ik me zorgen maakte over het rendement van onze museumkaart, maar Piep hoefde daar natuurlijk niet onder te lijden. In de krant las ik over de Huishoudbeurs.

De huishoudbeurs! Daar was ik nog nooit geweest. Piep vond het prachtig en…