#Hebban Recensie

[boekbabbel]

Een uitgelezen oktober

Geniet mee van een heel boekige oktobermaand.

Oktober was een maand vol boeken: de officiële opening van Hotel Dumont (de nieuwe stek van Literatuur Vlaanderen en Iedereen Leest), een heel boeiende lezing van Bas Maliepaard op de inspiratiedag van de Leesjury,  het thrillerfestival in Zoetermeer, Boektopia in Kortrijk en onze tweemaandelijkse thrillerclub in de bib. Gevolg: een heel gevarieerde boekenmaand met 13 boeken op de teller. Lieve…

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘Exces’ van Persis Bekkering: rave als de ultieme utopie

Dat Persis Bekkering (1987) indringend over klassieke muziek kan schrijven bewees ze reeds met veel overtuiging in haar debuut Een heldenleven (2018). Met opvolger Exces stort ze zich op een geheel andere soort muzikale beleving: de rave, een subcultuur die op het einde van de jaren 1980 begon tijdens illegale massabijeenkomsten in verlaten fabriekspanden, tunnels en weilanden. Raves ontstonden als eindeloze dansfeesten op het helse ritme van beukende technobeats, aangedreven door de nieuwe drug XTC.

Exces peilt naar de bron van de ravebeweging en de plaats die ze vandaag, zeker in de nasleep van de coronacrisis, nog kan innemen. In vijf hoofdstukken vertelt Bekkeringhet verhaal van Nim, een ongeremde ravester van het eerste uur, een dansende natuurkracht die op alle vlakken het onderste uit de kan wil halen en op zoek is naar vertier, vrijheid en loutering. Over een periode van meer dan dertig jaar, van 1988 tot 2020, en vanuit de invloedrijke techno-epicentra Amsterdam, Berlijn, New York en Londen is Nim de meest fervente volgelinge van een geloofsovertuiging die zich enkel laat belijden op de dansvloer.

In een column op Hebban stelt Bekkering dat rave zich vanaf het begin manifesteerde als utopie, als de uitbundige exponent van een ongebreideld geloof in een nieuwe toekomst. Sterker nog, voor haar is rave ‘de laatste utopie’, meteen ook de titel van het tweede hoofdstuk van Exces én van een uitstekende podcastreeks waarin ze dieper ingaat op het fenomeen. Bij het ontstaan van de ravecultuur — de zomer van 1988, de zogeheten ‘Second Summer of Love’, wordt steevast als startpunt gezien — waren de allesomvattende ideologieën en utopieën van de twintigste eeuw tenslotte verdwenen.

Het was een tijd van grenzeloos vooruitgangsgeloof, multiculturele idealen, economische voorspoed en eindeloos optimisme, een periode die raver-filosoof en ‘Laatste utopie’-interviewee Jannah Loontjens, bijzonder treffend heeft beschreven in haar boek Roaring nineties (2016), onmiskenbaar een inspiratiebron voor Exces. Naar het einde van het millennium toe vonden ravers bevrijding op de dansvloer, net zoals fin-de-sièclekunstenaars zich verloren in esthetisch genot. Er bloeide een gemeenschapsgevoel, een gedeelde amor fati. Voor Bekkering is rave als utopie ‘een viering van collectiviteit’, maar zonder heldere politieke standpunten. Een utopie voor de vorm, zeg maar.

Bekkering — zelf een verwoed raver — beseft maar al te goed dat er veel vastgeroeste ideeën bestaan over rave, clichés die de beweging opzijzetten als hersenloos hedonisme, waar het vooral draait rond niet-gecompliceerde composities met weinig intelligente teksten, overmatig drugsgebruik en snelle seks. Maar zoals ze schrijft in een recensie van twee recente Duitstalige romans (Rainald Goetz’ Rave en Thomas Meineckes Helblauw) is rave voor haar een ‘staat’, een ‘ervaring’. Wie het ravegevoel wil beschrijven aan wie er nog geen beleefde, moet net die directe ervaring, het beleven zélf, weten te vangen in woorden. In de eerder vermelde column schrijft Bekkering dan ook dat ze niet een zoveelste roman over de ravebeweging wilde schrijven, waar het clubleven de achtergrond van het verhaal vormt, zoals in Het licht (2012) van Jeroen van Rooij of Sirius (2020)van Allard Schröder. Haar ambitie reikt verder: ze wil rave oproepen in taal. Dat is een behoorlijk hoog gegrepen premisse, een belofte die Exces naar mijn gevoel maar gedeeltelijk kan inlossen.

In een verantwoording achterin schrijft Bekkering dat Exces begon als een hedendaagse hervertelling van Frank Wedekinds toneelstuk Lulu (1894), schitterend verfilmd als Die Büchse der Pandora door Georg Wilhelm Pabst in 1928 met de legendarische Louise Brooks in de hoofdrol. Wedekinds ‘gruweldrama’ ademt hetzelfde fatale fin-de-sièclegevoel uit als Bekkerings ‘laatste utopie’. Lulu vormt een soort geraamte voor Exces:de structuur in vijf akten en de hoofdpersonages (met licht aangepaste namen, op Rodrigo na: Schöne/Schöning, Alfa/Alwa, De Zwart/Schwarz, de Schaar/ Schigoch, de Gnoom/Dr. Goll) zijn de narratieve ankers. Maar het is in eerste instantie de fragmentarische en episodische opbouw van Lulu, zonder strak uitgewerkte plot en met veel herhalingen (in elke akte sterft een van Lulu’s minnaars bijvoorbeeld), die voor Bekkering het ideale vehikel is om het ravegevoel in een roman te gieten. Rave is voor de auteur van Exces immers‘een herhaling van nu’s, waarin er enkel een intens heden bestaat.’De ondertoon is dat we vastzitten in een repetitief heden, zonder echt toekomstperspectief. Niets gaat vooruit, alles herhaalt zich en de toekomst boezemt angst in, zo schrijft Nim en citeert in dat verband de Britse filosoof Timothy Morton: ‘The end of the world has already happened.’

Exces doet geen moeite om te verhullen een Entwicklungsroman te zijn, de lezer maakt Nims bewustzijnsontwikkeling mee van op de eerste rij. Net als Lulu is Nim een amoreel, seksueel roofdier, met een woelige en duistere jeugd. Exces start in het Amsterdamse atelier van de kunstschilder De Zwart, in 1988, wanneer Nim 18 jaar is en danseres wil worden. Ze heeft enkele sugar daddies of ‘verzorgers’, zoals zij ze zelf noemt: de bankier Schöne (die haar uit ‘het asiel’ haalde), diens zoon Alfa (een Jan Fabre-achtige choreograaf, inclusief metoo-beschuldigingen), de Gnoom (een arts met een ballet-fetisj bij wie Nim woont) en meest recent De Zwart, die haar introduceert tot drugs (‘de nieuwe wereld in de gedaante van een klein, rond blauw pilletje’) én housemuziek.

Nim voelt ‘louter instinct’ wanneer ze op techno danst. De prille minnaars raken steeds meer in de ban van acid house, waar De Zwart lyrisch over is: ‘Zweet druipt van de lichamen, druipt van het plafond. Kletsnat ben je. Mensen met allerlei achtergronden in unieke saamhorigheid, verbonden in extase. […] Dat is acid house. Dat is vrijheid. Het is de toekomst.’ Het is in dergelijke passages dat Bekkering rave invoelbaar weet te verwoorden. Een ander sterk voorbeeld is de openingsscène van het tweede hoofdstuk, waarin Nim de beruchte Berlijnse club Walfisch verlaat.

Helaas zijn er andere passages waar Bekkering stilistisch uit de bocht gaat. Het openingshoofdstuk bijvoorbeeld, dat bol staat van houterige dialogen, heeft niet alleen iets theatraals, maar ook een hoog Turks fruit-gehalte. De seksscènes zijn —in tegenstelling tot bij Jan Wolkers — zo gekunsteld dat ze bijna ridicuul worden. Ook de lange monoloog die de toiletdame (‘de ideale vlieg op de muur’) van een Londense ‘ballentent’ afsteekt, in een soort bargoens dat vermoedelijk Cockney moet oproepen, zal menig Vlaams lezer op de lachspieren werken (‘het loopt hier van tievestein’, ‘helemaal waus’). Dergelijke passussen maken van Exces te veel een geaffecteerde roman.

Het gemaniëreerde van Exces uit zich ook in enkele vreemde kronkels in de plot — als die er al is, want net als in Lulu zitten er heel wat losse flodders bij de verhaallijnen. Het slot van het tweede hoofdstuk, waarin Nim en Schöne Fennesz (zoals De Zwart heet in het Berlijn van 1992) van de dood proberen te redden, is verwarrend en weinig geloofwaardig (er ligt een dode in de badkamer, maar Schöne en Nim kijken naar de televisie). Of hoe de Schaar — Nims ‘eerste verzorger’ — plots opduikt in de Londense club en haar meest duistere geheimen onthult. En was het echt nodig om de drang tot herhaling zo expliciet te maken door twee personages op een toilet te laten sterven?

Exces wil veel ideeën overbrengen, maar dat is niet altijd even geslaagd. Bekkering heeft zich klaarblijkelijk ingelezen in verwante theorieën om haar stelling van ‘de laatste utopie’ te onderbouwen. Het integreren van denkers in het verhaal gebeurt soms wat gratuit: zo begint Nim voor te lezen uit Audre Lorde om een minnaar die haar oraal bevredigt op andere gedachten te brengen en legt Alfa lijntjes coke op de spiegelende cover van Sadie Plants cultboek Zeros + Ones (2016). Uit haar ongeplande wandeling in het New York van 9/11 blijkt Nims nihilistische en escapistische houding: 'Ze wil niet dat alles betekenis heeft, ze wil dat er dingen zijn die zinloos zijn, die gebeuren zonder dat zij daar beter van wordt. Daarin ligt het overschot, het ware exces.’ Nims gedachtegoed lijkt inderdaad vaak niet meer dan een lege huls. Zo komt ze geregeld de straat op om te betogen, maar waarvoor is niet helder, ‘als ze maar iets kan schreeuwen’.

Het hoogtepunt van al dat getheoretiseer is echter het laatste hoofdstuk, waarin Nim, inmiddels een vijftiger, in volle lockdown een lange mail aan Alfa schrijft. Ze stort ‘een boekenkast’ over hem uit en citeert uitvoerig denkers als Judith Butler, Mark Fisher en Jacques Rancière (Alfa’s favoriet) om haar nogal weeïge theorie over het ego in 2020 uit de doeken te doen. Boeiend allemaal, zeer zeker, maar het verlamt de spanningsboog van een verhaal waar al weinig rek op zit.

Bekkering zit met Exces als auteur stevig in het literaire zadel, maar vergaloppeert zich meer dan eens aan een te gezochte stijl. En zal ze aan de verleiding kunnen weerstaan om haar volgende roman evenzeer vol te stouwen met ideeën en theorieën?

Verschenen op: De Lage Landen, 25 augustus 2021

Persis Bekkering, Exces, Prometheus, Amsterdam, 2021, 272 p.

[leablog]

recensie opdracht

Voor mijn eerste blogpost heb ik twee online recensies van het boek "Wees onzichtbaar" van Murat Isik gevonden en grondig doorgelezen. Deze recensies bieden verschillende perspectieven op het boek, en ik zal hierop reageren en mijn eigen leeservaring delen. Hier zijn de links naar de recensies die ik heb gelezen

eerste recensie

Wie Wees Onzichtbaar achter de kiezen heeft, kan niet anders dan onder de indruk zijn door de razende vertelkracht van deze coming of age, overlevingsstrijd en kroniek van de Bijlmer in één. Het is méér dan het verhaal van de schuchtere jongen Metin die opgroeit in het decor van de verloederende Bijlmer en er zich er ontworstelt aan zijn autoritaire en tegelijk apathische vader. Het is vooral het universele verhaal van elk van ons die zijn plek zoekt in het leven, leert te vertrouwen op zijn eigen talenten, droomt, hunkert naar vertrouwen, en geblutst raakt. Isik geeft met Wees Onzichtbaar een stem aan een personage dat veel te vaak onzichtbaar bleef in de Nederlandstalige literatuur. Hij doet dat met een knipoog, met een een onstuimig verteltempo en met empathie. Tegelijk blijft hij ver weg van het al te makkelijke tranentrekkerij. Als kind werd Isik - net als zijn geliefde hoofdpersonage - bestempeld als een buitenbeentje en ‘schoonmaker’ genoemd, waardoor opgroeien niet echt een walk in the park was. Maar als schrijver lijkt die positie als buitenstaander alleen maar een grote kracht.

An Pauwels 11 maart 2020 op Hebban

tweede recensie

Ik ben zeer geboeid begonnen met lezen maar na zo'n 180 blz verloor ik mijn interesse. Er zit geen duidelijke lijn in het verhaal, geen evolutie of toch nauwelijks. Ik weet niet of het nog ergens naartoe gaat maar het zijn nog teveel blz om mezelf door te slepen om dit te ontdekken. Ben daarom gestopt.

BrigitteGoemaere 20 augustus 2022 op Hebban

Eens met de recensenten

Recensie 1

De recensent van Hebban is vol lof over "Wees onzichtbaar" en prijst het om de razende vertelkracht en de diepe emoties die het boek oproept. Ik ben het hier volledig mee eens. Murat Isik weet met zijn onstuimige verteltempo en empathische benadering de lezer vanaf het begin mee te slepen in het leven van Metin. Het boek is inderdaad méér dan alleen een coming-of-age verhaal; het biedt een diepgaand inzicht in de worstelingen van een jongen die opgroeit in de Bijlmer, een omgeving vol sociale en economische uitdagingen.

De recensent benadrukt dat Isik erin slaagt om met humor en zonder sentimenteel te worden, de complexe relaties binnen Metin's familie en zijn zoektocht naar identiteit en vertrouwen te verbeelden. Dit aspect vond ik ook bijzonder sterk. Isik's vermogen om zware thema's zoals racisme, uitsluiting, en familieconflicten met een lichte toon te benaderen, maakt het verhaal toegankelijk en herkenbaar.

Recensie 2

De tweede recensent van Hebban heeft een minder positieve ervaring met het boek en geeft aan dat na ongeveer 180 pagina's de interesse verloren ging vanwege het ontbreken van een duidelijke verhaallijn en evolutie. Hoewel ik deze mening begrijp, ben ik het niet volledig eens met deze beoordeling. Het klopt dat "Wees onzichtbaar" geen traditionele verhaallijn volgt met duidelijke pieken en dalen; in plaats daarvan kiest Isik voor een meer episodische aanpak die het leven van Metin in fragmenten weergeeft. Dit kan soms traag aanvoelen, maar ik vond dat deze aanpak juist bijdroeg aan de authenticiteit van het verhaal.

Niet eens met de recensenten

Recensie 1

Hoewel de recensent van Hebban vooral lovend is, wordt er weinig kritiek gegeven op mogelijke minpunten van het boek. Naar mijn mening had de recensent ook aandacht kunnen besteden aan het feit dat de episodische vertelstijl soms kan leiden tot een gevoel van herhaling. Sommige lezers, zoals de tweede recensent, kunnen hierdoor hun interesse verliezen. Het is belangrijk om te erkennen dat deze stijlkeuze niet bij iedereen in de smaak zal vallen, ondanks de vele positieve aspecten.

Recensie 2

De kritiek van de recensent van Hebban op het ontbreken van een duidelijke evolutie in het verhaal, deel ik niet volledig. Hoewel het waar is dat de ontwikkeling van het plot subtiel en soms traag is, ligt de kracht van het boek juist in de gedetailleerde en levensechte beschrijving van Metin's ervaringen en groei. Het is een boek dat vraagt om geduld en aandacht voor de nuances in de personages en hun interacties. Voor mij persoonlijk maakte deze gedetailleerdheid het verhaal juist rijker en realistischer.

Persoonlijke Leeservaring

"Wees onzichtbaar" heeft mij diep geraakt door de herkenbare thema’s van identiteit, acceptatie en veerkracht. Als lezer werd ik meegenomen in de wereld van Metin en kon ik zijn emoties en ervaringen bijna aan den lijve voelen. Het verhaal biedt een unieke blik op de migrantenervaring en zet aan tot reflectie over maatschappelijke en persoonlijke kwesties. Isik’s schrijfstijl is vloeiend en beeldend, waardoor de personages en hun ervaringen echt tot leven komen.

In conclusie, "Wees onzichtbaar" is een krachtig en ontroerend boek dat belangrijke thema’s aansnijdt en de lezer meeneemt op een emotionele reis. Hoewel er punten zijn waar ik het niet helemaal eens ben met de recensenten, ben ik over het algemeen zeer positief over het boek en raad ik het ten zeerste aan.

[inge-universe]

David Persons - Wiel van Fortuin @auteurdavidpersons #davidpersons #wielvanfortuin Wie heeft hem nog meer gelezen? Wat vond je er van? .......... Mijn mening: #mijnmening #recensie #review Daan stapt na een bevlogen tijd op het vliegtuig naar Vegas. Hij wil weg uit de rompslomp en wil tijd voor zichzelf. Weg van alles. De situatie rondom de ziekte van zijn vader en de financiele ouderenmishandeling van de laatste vriendin van zijn vader Bianca (in een lange rij van vriendinnen en surogaatmoeders) en weg van zijn eigen vriendin Laura. In Vegas leert hij verschillende soorten mensen kennen en komt hij regelmatig dezelfde personen tegen. Je leert Daan best goed kennen tijdens zijn verblijf in Vegas. De relatie vader-zoon wordt goed uitgediept. Ik heb sympathie opgebouwd voor Daan. Hij komt er uiteindelijk achter dat hij en zijn pa meer op elkaar lijken als hij dacht. Bianca is iemand waar ik geen sympathie voor had, want denk ik logisch is, na wat zij de vader aan doet. Daan zijn vriendin Laura is denk ik een complex persoon. Een beetje egocentrisch en staat ineens voor zijn neus in Vegas. Veel aandacht nodig binnen de relatie. En vooral met zichzelf bezig. Dus een mooi debuut. Goed beschreven familie roman met verschillende hedendaagse thema's die een ieder zou kunnen overkomen. Benieuwd naar de volgende boeken van de schrijver David Persons. 4⭐ https://www.hebban.nl/recensie/inge-over-wiel-van-fortuin .......... Ik heb dit boek eerder gelezen met de Hebban #leesclub @hebbannl #hebbanleesclub .......... #bookstagram #bookstagrammer #bookstagrammers #bookstagramnl #dutchbookstagram #dutchbookstagrammer #dutchbookstagrammers #instabook #sfbook #scifibooks #instaboek #lezenisleuk📚 #samenlezenisleuker #debuut #debuutroman #roman #familie #familiedrama #familieroman https://www.instagram.com/p/Clbtkbvrwj_/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[pieterserrien]

Tweede druk voor 'In opstand!' en andere geuzennieuwtjes

Tweede druk! Verzamelen van lokale geuzenverhalen! En een geuzenlezingentournee! #inopstand #geuzen

Drie weken geleden verscheen mijn geuzenboek In opstand! en vandaag mag ik het nieuws delen dat er een tweede druk komt! Ondertussen staat het boek reeds drie weken in de verkooptop, zowel de algemene als die van Standaard Boekhandel. Dank aan alle lezers en boekhandelaars! Laat vooral weten wat je van het boek vindt. Recensies op Goodreads, Hebban of een online winkel zoals die van je lokale…

[suzannaesther]

Giftig staat op nummer 14 in de Hebban Tiplijst en nummer 88 in de Hebban Rank! 🥰🎈🎂🎉 Op vrijdag 22 oktober 2021 verschijnt mijn nieuwe boek Giftig bij @poseidonuitgevers. Zet jij ook alvast mijn boek Giftig op jouw verlanglijstje? Giftig verschijnt als paperback, e-boek en luisterboek. #suzannaesther #suzannaesthernl #suzannaestherofficial #poseidonuitgevers #giftig #boek #paperback #eboek #ebook #audioboek #22102021 #nieuwboek #leeseenboek #boekentip #recensies #recensie #hebban #hebbannl #hebbantip #hebbantiplijst #hebbanrank #hebbanranking #psychologischeroman #psychologischeromans https://www.instagram.com/p/CVFgaveApF4/?utm_medium=tumblr

[bookaliciousjourney]

Recensie | De erfenis - Jennifer Lynn Barnes

Recensie | De erfenis – Jennifer Lynn Barnes

Tijdens de Hebban Adventskalander was De erfenis van Jennifer Lynn Barnes één van de boeken die je kon downloaden. De flaptekst sprak mij meteen aan. Een meisje dat miljarden erft van een man die ze niet kent, terwijl zijn familie niks krijgt. En dan moet ze ook nog eens met ze in één huis gaan wonen. Dat is vragen om problemen en trekt de aandacht. De recensies die ik over het boek las waren ook…

[pereiraleest]

Caraval (Stephanie Garber)

Browsend door Amazon, Hebban en goodreads.com, op zoek naar een nieuwe Young Adult stuitte ik op ‘Caraval’ van Stephanie Garber. Goede recensies en filmrechten gekocht door 20th Century Fox. Het boek heeft maar 416 bladzijden, dus lekker snel uit. Vooral de setting is erg leuk in de verhaal. Een soort nachtelijke kermis waarin zich een magisch spel voltrekt. Alle spelers zijn op zoek naar de vermiste Tella, zus van het hoofdpersonage Scarlett en wie haar het eerst vindt, mag een wens doen.

Het verhaal is echter erg oppervlakkig en weinig uitgewerkt. De plotontwikkelingen zijn tamelijk voorspelbaar waardoor het geheel niet erg spannend is. Het idee is leuk, maar de uitwerking minimaal. Voor tieners denk ik wel een aardig boek, omdat je er snel doorheen leest, de setting tot de verbeelding spreekt en er veel actie in het verhaal zit: gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Zelf heb ik na een deel genoeg gelezen over Caraval en zie ik af van het lezen van deel 2 en 3. 

[saartjeinwonderbookland]

https://www.hebban.nl/recensies/saartje-over-kleine-brandjes-overal#hebbanbuzz 4 #CelesteNg #UitgeverijSignatuur #kleinebrandjesoveral Lees mijn recensie over het prachtige boek kleine brandjes overal. Ik dank hebban dat ik dit mooie verhaal mocht lezen. Benieuwd hier alvast een quote van mij uit mijn recensie "je eigen emoties waarvan je niet eens wist dat je ze diep in je had woekeren veranderen in een heuse inferno! Ga je het lezen veel leesplezier met dit bijzondere boek.

[boekbabbel]

Een uitgelezen mei

De blik van Medusa, de VN Detective en Thriller Gids en de bekendmaking van de Leesjuryboeken voor 22-23. Dat en veel meer in mijn leesoverzicht van mei.

Veel vrije dagen in mei. Dat resulteerde in 22 gelezen boeken. Omdat dat een beetje veel is voor één overzicht, maak ik deze maand een selectie. Wat je hier niet terugvindt: de vier prentenboeken, twee kandidaat-vleermuizen en drie YA-novelles die ik eerder deze maand al kort aanhaalde in dit artikel. Continue reading Untitled

[nonfictieblog-blog]

Elk jaar reikt boekensite en lezerscommunity hebban.nl publieksprijzen uit aan de beste boeken van het voorbije jaar. Lezers kunnen vanaf 23 september voor hun favorieten stemmen in vier categorieën: non-fictie, thrillers & spanning, young adult, literatuur & romans. Vandaag werd de shortlist voor de categorie non-fictie bekendgemaakt.

> Volg hier al het nieuws over de Hebban Awards

De boeken die de shortlist haalden zijn volgens de Hebban-redactie “boeken waar we niet omheen kunnen, omdat ze op Hebban en daarbuiten uitzonderlijk populair waren, goed werden verkocht en/of zeer goed werden beoordeeld door lezers.”

Binnen elke categorie kan daarnaast ook gestemd worden voor 25 extra boeken die net buiten de nominaties vielen. Deze zogenoemde ‘runners-up’ werden geselecteerd een random geselecteerde groep van 5.000 actieve lezers (waaronder ikzelf).

> Volg Vreemder dan Fictie op Hebban.nl

Eén bedenking: hoewel de Awards volgens Hebban zijn uitgegroeid tot “de belangrijkste publieksprijzen voor boeklezend Nederland en Vlaanderen” valt toch op dat alle boeken op shortlist voor non-fictie geschreven zijn door Nederlandse auteurs. Benieuwd of dezelfde trend zich aftekent in de andere categorieën.

De shortlist non-fictie

Afbeelding via hebban.nl

1. Judas (Astrid Holleeder)

Het verhaal van Astrid Holleeder over haar broer, topcrimineel Willem ‘De Neus’ Holleeder. Die laatste is wellicht het meest bekend als één van de ontvoerders van biermagnaat Freddy Heineken. Het boek voerde maandenlang de bestsellerlijsten aan. Volgens Hebban-recensent Guy Doms is het “een indrukwekkend en beangstigend familieportret”. Judas is verschenen bij Uitgeverij Lebowski.

2. De levens van Jan Six (Geert Mak)

In De levens van Jan Six vertelt historicus Geert Mak het verhaal van de Sixen, een beroemd Amsterdams patriciërsgeslacht. Mak wist een schatkist aan bronmateriaal om te zetten in een uniek verhaal en maakt geschiedenis tastbaarder dan ooit met deze meeslepende familiekroniek. De levens van Jan Six van is verschenen bij uitgeverij Atlas Contact. Lees de recensie door Vreemder dan Fictie.

3. Thomas Dekker – mijn gevecht (Thijs Zonneveld)

In dit spraakmakende boek maakt de voormalige wielrenner Thomas Dekker komaf met de leugens. De kroonprins van het Nederlandse wielrennen liet zijn verhaal over doping, geld en ‘Oost-Europese hoertjes’ optekenen door wielerjournalist Thijs Zonneveld. “Stof tot nadenken”, aldus Hebban-recensent Dick van der Veen.  Thomas Dekker – Mijn gevecht is verschenen bij uitgeverij Voetbal Inside.

4. Juliana (Jolande Withuis)

Een biografie over de Nederlandse monarch Juliana, ook wel gekend als ‘de koningin der koninginnen’ (1909-2004). Jolande Withuis baseerde haar werk op brieven en ander nooit eerder gepubliceerd privémateriaal. Daarmee schreef ze niet alleen een intieme en indringende levensgeschiedenis, maar ook een portret van een veelbewogen eeuw. Juliana is verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij.

5. Je ziet mij nooit meer terug (Sonja Barend)

Sonja Barend was decennialang een van de meest vertrouwde gezichten op de Nederlandse televisie. In Je ziet mij nooit meer terug gaat ze op zoek naar antwoorden op haar eigen vragen die te maken hebben met het lot van haar vader en moeder in oorlogstijd.  In deze indringende memoires geeft ze inzicht in wat zowel haarzelf als haar televisiewerk beweegt. Je ziet mij nooit meer terug is verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij.

6. MINDF*CK (Victor Mids en Oscar Verpoort)

Victor Mids en Oscar Verpoort geven de geheimen prijs achter hun spectaculaire tv-programma MINDF*CK. Aan de hand van illusies, psychologie, geneeskunde en vingervlugheid geven zij een uniek inkijkje in de werking – en de feilbaarheid – van je brein. Met 101 illusies en experimenten  tonen ze  hoe makkelijk je hersenen en zintuigen je voor de gek kunnen houden. Het boek is verschenen bij Maven Publishing.

De 25 runners-up

Bas Heijne – Onbehagen

Bruce Springsteen – Born to Run

Carolijn Visser – Selma

Dalai Lama & Desmond Tutu – Het boek van vreugde

Dick Swaab – Ons creatieve brein

Eva Rovers – Boud

Francine Oomen – Oomen stroomt over

Héctor Garcia & Francesc Miralles – Ikigai

Hugo Borst – Ach moedertje

Jan Brokken – De gloed van Sint Petersburg

Johan Cruijff – Johan Cruijf – Mijn verhaal

Kluun & Ronald Giphart – Het eeuwige gezeik

Margot Vanderstraeten – Mazzel Tov

Maurits Martijn & Dimitri Tokmetzis – Je hebt wel iets te verbergen

Meik Wiking – Hygge

Michel van Egmond – De wereld volgens Gijp

Miriam Lancewood – Mijn leven in de wildernis

Mohamed el Bachiri – Een jihad van liefde

Morten Stroksnes – Haaienkoorts

Olav Mol – Een leven met Formule 1

Sander Donkers – Hay

Suzan Hilhorst – Sara & Liv

Sylvia Witteman – Thuis mag ik niet meer zeuren

Thomas Erdbrink – Onze man in Teheran

Yuval Noah Harari – Homo Deus

Blijf op de hoogte via Facebook en Twitter of abonneer je op de VDF-nieuwsbrief. 

Gerelateerde boeken:

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Een jihad van liefde – Mohamed El Bachiri & David Van Reybrouck (2017)

Homo Deus – Yuval Noah Harari (2017)

De Levens van Jan Six – Geert Mak (2016)

  Hebban Awards 2017: dit is de shortlist voor non-fictie Elk jaar reikt boekensite en lezerscommunity hebban.nl publieksprijzen uit aan de beste boeken van het voorbije jaar.

[boekbabbel]

Een uitgelezen april

April was voor mij een YA-maand met een echte sterrenregen. Een overzicht.

April was een maand met veel vier-en-meer-sterrenboeken, de maand van de novelles en ik las ook drie boeken die kans maken op een Zilveren Vleermuis. Veel Young Adult en ik mocht de Leesjuryboeken voor groep 7 voor volgend jaar kiezen. We maakten een mooie selectie. Al zeg ik het zelf 😉 Continue reading Untitled

[boekbabbel]

Een uitgelezen februari

Eerste zondag van de maand. Tijd voor een terugblik op mijn leesmaand februari.

Februari is traditioneel vooruitblikken naar de Jeugdboekenmaand. Daarover konden jullie deze week al lezen. Gelukkig had ik ook nog tijd over om andere boeken te lezen. Net zoals vorige maand vind je hieronder een overzicht aan de hand van het aantal sterren dat ik ze gaf. (more…) “”

[boekbabbel]

Een uitgelezen januari

Januari was een maand met veel literatuur en poëzie. Een overzicht.

Sterren geven aan boeken. Ik ben er nog altijd geen fan van. Blijkbaar helpt het mensen wel in hun boekenkeuze. Laura vroeg me of ik geen sterren kon geven in mijn maandoverzichtjes. Dat zou haar helpen om een boek te vinden dat bij haar past. Voor jou, Laura en voor mensen die zoals jou op zoek gaan naar een boek: vanaf nu mijn gelezen boeken gerangschikt volgens het aantal sterren dat ik ze op…

[boekbabbel]

Een uitgelezen november

In november las ik 13 boeken. Van mijn topfavoriet ben ik nog altijd stil. Welke dat is, ontdek je hier.

November was niet alleen in Antwerpen boekenmaand. Er was Boektopia, Voorleesweek, de voorstelling van de nieuwe Grote Vriendelijke 100 en voor het werk mag ik ook nog een opleiding Jeugdliteratuur voor bibliotheekmedewerkers volgen. Gevolg: veel prikkels en een uitgebreide WIL-lijst om de winter mee door te komen.November, maand van de doden. En dat zal mijn boekenlijstje geweten hebben. (more…)

[boekbabbel]

3 X inspiratie voor schrijvers

Een schrijver op zoek naar inspiratie. Het is een dankbaar onderwerp voor een schrijver op zoek naar inspiratie. Lees nu de uitgelichte titels op mijn blog.

Een misdaadauteur bevindt zich middenin een moordonderzoek. Meer moet dat niet zijn om inspiratie voor een volgend boek op te doen. Of is het: een misdaadauteur vindt geen inspiratie voor zijn volgende boek en plaatst zijn hoofdpersonage – dat toevallig misdaadauteur is – middenin een moordonderzoek. Toeval of niet? De drie boeken die ik jullie willen voorleggen, spelen zich ook nog eens allemaal…