#PERO DI KO INEXPECT YUN

[xynnix-stars]

LILIA IS 700 YEARS OLD WTF

[chooey]

gago okay na yun basta pasado 😭

[imblocking-you]

Tangina naubos yung oras ko kahapon kakarewatch ng haikyuu pero naka tagalog dub

[tokwattoge]

Birthday Post; Happy birthday to me!

I'm turning 26 this year! Grabe ang bilis. 26 na yon?! Ang dami kong thoughts kahapon na gusto ko sana ipost pero pagod na pagod na ako at ang sakit na ng ulo ko.

Siguro nagtataka kayo bakit may pa-TV eh ang dami ko ngang utang haha. Nakikita lagi ng mama ko na sa phone nanonood yung anak ko ng youtube, sabi niya bilhan niya daw ako ng TV para birthday gift at malaki yung panoodan ni kiddo. Sino ba naman ako tumanggi sa magandang TV.

Sa totoo lang wishlist ko din naman ang magkaroon ng TV, pero hindi ko lang din inexpect na now siya darating. May mga bagay talagang darating na hindi mo masyado ineexpect. Masasabi kong hindi ito ang kailangan ko ngayon, pero natutunan ko na i-appreciate ang blessing pag dumating.

Nung binabayadan ko na yung TV kahapon, parang lutang ako kasi hindi ako makapaniwala na magkakaTV na ako. Dati gusto ko magkaTV pero hindi ko naman priority kasi nakikita ko siya as luxury. Yung mga bagay na bibilhin mo pag wala ka ng magawa sa pera mo. Hahaha hindi rin naman ako mahilig mag TV in the first place lalo na kung nakikigamit lang naman ako like yung dati nung sa dad ko pa ako nakatira. Pero since akin to, grabe pwede kami manood ng movies and stuff, magvideoke. Hindi na kailangan magtiis sa phone or laptop. Super nakakatuwa lang.

Marami akong ibang mas gusto, like ✓ sana malagyan ng kisame yung sala or yung kabilang room ✓ maayos yung CR namin para magkaroon ng lock, ✓ magawa yung motor ng pump namin para hindi na kami magiigib/tungga ng water ✓ magkaroon ng shelves sa kusina. ✓ makabili ako ng bagong cabinet para mailagay ko yung lahat ng damit ko pati bedsheets doon, yung old drawer naman mapunta na sa baby ko kasi di na talaga kasya haha ✓ makabili ng solar lights para hindi na kailangan na nakakuryente yung ilaw namin sa gabi ✓ aircon sana sobrang init na eh

Ang dami no? Sa totoo lang ang dali lang naman gumusto ng gumusto. Pero sa ngayon, rule ko muna na wag bumili ng kahit ano hanggat di nakakabayad or hindi nagiging tolerable yung levels ng loans ko. Yun na lang muna haha.

[ligayangdala]

📂 KUYA’S BFF EP 10 ALTERNATE ENDING : HABANG BUHAY | MASTERLIST

📣 JAEMIN NA. light angst, fluff(?), smut, kuya’s bestfriend!au, childhood friend!au

✍ written in taglish | ⚠ profanities, mentions pregnancy/solo parenting, unprotected sex (ibalot ang dapat ibalot) | 📅 posted on july 27th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!

🎧 LISTEN: ikaw pa rin ang pipiliin ko by cup of joe | mananatili by cup of joe | himala by ace banzuelo

PAKIRAMDAM NI JAEMIN NA TALO NA SIYA, KAYA NAMAN UMIKOT AT NAGLAKAD SIYA PALAYO SA'YO.

“y/n, kilala mo ba ‘yun? may lalaki kasing nakatitig sa’yo kanina tapos ang gwapo!” tili ng kaibigan mong si lea, “siguro kung ‘di ka nakahawak dito kay mark, siguradong sigurado ko lalapitan ka nun!”

lumingon ka naman sa paligid mo, “wala namang nakatingin sakin?”

“kanina nga kasi ‘teh,” tawa ng kaibigan mo, “eto kasing si mark, kung maka-gatekeep, kala mo naman talaga”

“hey, don’t be like that, lea! i’m just looking after the four months preggo lady here” sabi ni mark, “alam mo, hindi ka nga mukhang buntis eh. paano, lagi kang may suot na malaking bag na tinatago ‘yang baby bump mo”

“malamang, protection ‘yan ano ka ba”

ilang buwan na ang nakalipas simula nung nag umpisa kang magintern dito sa paris, hindi madaling ipagsabay ang pagbubuntis mo at pagiintern. inexpect mo na ngang papauwiin ka sa pilipinas the moment you told your bosses and your school eh, pero pinilit ka nilang ituloy itong internship mo dahil sayang nga naman daw. it was heartbreaking for you to break this news to your family through a video call, kaya hindi nagdalawang isip ang parents at kuya mo na puntahan ka sa paris, isang buwan pagkatapos mong sabihin na buntis ka. ‘dun na rin nabuo ang desisyon mo na ‘wag munang sabihin kay jaemin na ang huling gabi na nagtalik kayo, ay nakabuo. as jeno would joke, dapat ikaw ang magbibigay ng souvenir kay jaemin, pero mukhang si jaemin ang nagbigay ng souvenir. disappointed pero agad nilang tinanggap ang balita na buntis ka, graduating ka naman na at may naghihintay na trabaho sa’yo sa maliit na business ng parents mo in case kailangan mo ng trabaho pagbalik ng bansa.

siguro kaya ka rin umiiyak tuwing gabi kay jeno dahil sa hormones, mag-isa ka lang sa paris at wala pa ang ama ng bata sa tabi mo. tinanong ka pa nga ni jeno kung gusto mo bang sabihin kay jaemin, pero ang sabi mo, hindi ka pa handa— saka na lang siguro. kinakabahan at natatakot ka kasi sa magiging reaction ni jaemin kapag sinabi mo sa kanya na nagdadalang tao ka, hindi ka sigurado kung magagalit ba ito o matutuwa. kating-kati ka rin naman sabihin kay jaemin, ang totoo nyan, palagi kang nakabantay sa social media accounts niya gamit ang dummy account mo. tinitignan mo lang kung anong ginagawa niya sa buhay. mukhang nawiwili siyang magpakulay ng buhok dahil color white na may shades of purple ang buhok niya ngayon. 

day-off niyo ngayon sa internship, kaya naisipan niyong mag-gala gala sa paris. may nadiscover kasing bagong kainan si lea at si sungchan kaya agad nila kayong inaya ni mark. sobrang helpful nilang tatlo sa pagbubuntis mo, minsan sinasamahan ka pa ni lea at sungchan sa apartment mo dahil natatakot kang mag-isa tapos si mark naman ang lagi mong taga-alalay tuwing lumalabas kayo at nasa trabaho. 

minsan iniisip mo ang oa netong mga naging kaibigan mo sa internship simula nung sinabi mong buntis ka, akala nila isa kang porcelain na sobrang fragile kaya bawat galaw mo ay minomonitor nila.

“y/n, may tanong ako, curious lang ako pero kung ‘di ka comfy, ‘wag mong sagutin ah” sabi ni lea habang ngumunguya ng pastry, “may balak ka bang sabihin sa tatay ng anak mo na buntis ka?”

sabi na eh. isip mo, ilang buwan na kasi nilang tinatanong ‘yan sa’yo pero hindi mo laging sinasagot. pero ngayon, handa ka nang sagutin sila. “oo naman, pero… hindi kasi kami in good terms nung tatay kaya, hindi ko rin alam kung paano ‘ko sasabihin” nahihiya mong sabi, instinctively, ang kamay mo ay napunta sa baby bump mo. “hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction niya eh”

“mahal ka ba nung tatay?” tanong ni sungchan, agad naman siyang binatukan ni lea.

“...sabi niya”

“mahal mo ba ‘yung tatay?”

“sobra pa sa sobra” amin mo, “ang totoo nyan, pinipigilan niya kong umalis nung gabi ng flight ko… pero wala eh, makulit akong tao, tumuloy ako kasi akala ko kaya ko na wala siya. lagi din naman kaming gumagamit ng protection pero, mukhang nakalagpas ‘tong baby ko”

nginitian ka ng tatlo mong kaibigan, “andito lang kami, y/n. kahit matapos ‘tong internship natin at umuwi na tayo, lagi lang kaming nasa tabi mo.” sabi ni mark, “gusto mo kunin mo pa kaming ninong at ninang eh”

and mark, sungchan and lea kept their promises until your baby girl was born, they stood by your side. you graduated but never posted anything dahil malaki na ang baby bump mo nung grumaduate ka, kaya nagtataka si jaemin, halos dalawang taon na ang lumipas simula nung umalis ka pero wala siyang balitang nasasagap sa'yo. kahit si jeno ang laging sagot sakanya ay mabuti naman daw ang kalagayan mo. hindi ka rin masyadong pinopost ni jeno, tila naglaho ka sa mundo dahil ni isang bakas mo, wala siyang mahanap.

“kuya, please, please, please don’t give jaein anything sweet and pakainin mo siya ng gulay na hinanda ko.” sabi mo sa kapatid mo habang inaayos ang gamit ng isang taong gulang mong anak, “kapag naparami siya sa sweets, ikaw ang magdudusa. hindi 'yan makakatulog sa sobrang active”

“eto naman, marunong akong mag-alaga ng bata ‘no! hindi ko papakainin ng sweets ‘to, promise” sabi ni jeno habang buhat-buhat si jaein, “we will visit the zoo, di ‘ba jaein?”

“ZOO!!”

ngumiti ka naman sa excitement ng anak mo, saktong sakto pagtapos mong mag-ayos ng gamit. pag tingin mo sa orasan, ilang minuto na lang at kailangan mo na umalis. lumapit ka sa kapatid mo at humalik sa pisngi ng anak mo, “jae, be good to tito ah? don’t be makulit sa zoo. babalik si mommy mamaya,” sabi mo sa kanya at humalik ulit sa pisngi nito. “bye baby, bye kuya, ate ria, paki-update ako from time to time ah”

tumago si ria, “‘wag kang mag-alala, ako talaga magbabantay dito kay jaein.”

dahil sa hindi inaasahang pagkakataon, ang dapat mong day-off ay naudlot dahil kailangan ka sa opisina. parang hindi sila makakafunction kung wala ka kaya naman wala kang choice kundi iwan si jaein sa kapatid mo. tuwang tuwa naman si jeno dahil after ilang months, ngayon lang ulit sila magbobonding netong pamangkin niya dahil busy kayo pareho sa trabaho at most of the time, iniiwan mo sa daycare center si jaein o di kaya sa mga magulang niyo. jaein is really fond of jeno, bukod sa tatay mo, si jeno na rin kasi ang naging father figure ng bata. nanganak ka na’t lahat lahat, hindi mo pa rin sinasabi kay jaemin na nabuntis ka niya.

gabi-gabi mong iniisip, kung sinabi mong buntis ka kay jaemin, siguro may chance na magkasama kayo ngayon, pero tangina, ang taas kasi ng pride mo at talagang pinanindigan mo na hindi sabihin sa kanya. tuwing tinatanong ka nga ni jeno kung kailan mo balak ipakilala is jaein sa ama, lagi mong sinasabi na saka nalang. saka na? kelan ‘yun? kapag may iba na si jaemin? isip mo, hindi naman kasi ganun kadali ‘yung gusto nilang mangyari na agad-agad mo lang sasabihin kay jaemin eh. those things take time. 

kahit anong pilit mong kalimutan si jaemin, hindi mo talaga siya makalimutan dahil kamukhang kamukha ng anak niyo si jaemin. kung anong itsura ni jaemin nung bata pa siya, ganung ganun ang itsura ng anak niyo. naiisip mo nga na parang ang unfair dahil ikaw ang nagdala sa batang ‘to ng siyam na buwan tapos kamukhang kamukha lang ng tatay. tulad ni jaemin, duwag ka rin.

“kuya jaejae, i think abi wants to go there oh! sa may mga bunnies!” sabi ni adi, hawak hawak nito ang kamay ng bunsong kapatid na buhat ni jaemin. nung nasa paris kasi si jaemin, nalaman nila na buntis pala ang tita niya at nasundan pa si adi. kasalukuyan silang nasa zoo dahil si jaemin ang nakatoka na magbantay sa dalawang pinsan habang nagpapahinga ang mga magulang nila. “abi, look, bunnies!”

tuwang tuwa ang batang karga ni jaemin habang pinapanood ang mga kuneho na tumatalon at kumakain ng kung anu-ano. sa hindi kalayuan, may karga ring bata si jeno. tinuro ni ria si jaemin kay jeno, medyo nagpanic sila kaya nagtangkang umalis pero biglang umiyak si jaein. “bunbun!” iyak ng bata, onti pa lang ang tao sa zoo kaya naman napatingin si jaemin at ang mga pinsan niya. “bunbun!”

“sshh, jaein, babalikan natin sila later. babalik tayo sa mga bunbun, pero hindi ngayon, ‘dun muna tayo sa mga oink oink” sabi ni jeno, pero hindi tumigil sa pag-iyak ang bata. “oink oink muna, baby ah? ‘dun muna tayo, mas masaya ‘dun kasi color pink sila!”

“bunbun!”

“jeno?” tawag ni jaemin, lumapit ang magpipinsan sa kanila kaya naman napadasal nalang si jeno sa utak niya na sana ay hindi mamukhaan ni jaemin ang bata. “pre, kayo pala.”

jeno lets out a nervous laugh, “kami nga, kumusta tol?” tanong nito, medyo may katagalan na rin kasi simula nung huli nilang kita. “anak mo?”

“pinsan lang, galing silang paris kaya pinapasyal ko muna” sagot ni jaemin, “anak mo?”

“a-ah, ano… um” nauutal na sagot ni jeno, kung andito ka, malamang nasapok mo na ‘tong kapatid mo dahil sobrang obvious niya. “ano… pamangkin”

“huh? may pamangkin ka?” wala namang anak si y/n, di ‘ba? isip ni jaemin.

buti nalang at mabilis mag-isip si ria, kaya naman siya na ang sumagot. “pamangkin ko, baby ng kapatid ko, jaemin” sagot nito at kinuha si jaein sa pagkakabuhat ni jeno, “alis na kami, jaemin ah? dun muna kami sa mga baboy”

“bunbun!” iyak ulit ng bata, “bunbun!”

napakamot ulo si jeno, “bakit ba kita pinakain ng ice cream… tama nga nanay mo.” sabi nito, “sige na, jaemin. una na kami ah,” naglakad palayo si jeno at si ria, napabuntong hininga ang kapatid mo dahil muntik na sila ‘dun. babalik nalang sila mamaya kapag sigurado na sila na wala na si jaemin ‘dun dahil wala naman sila sa lugar para sabihin ang totoo. they don’t have the right to tell jaemin the truth especially dahil hindi mo ito authorized. mas maganda na siguro na sa’yo mismo manggaling ang totoo. “muntik na tayo ‘dun, babe”

“sa tingin mo, dapat ba natin sabihin natin kay y/n?” tanong ni ria, “i mean, baka pag nalaman niya na nagkaharap na si jaein at jaemin, gumawa na siya ng desisyon.”

“baka magalit si y/n satin” sagot ni jeno, “hindi naman masamang idea ‘yan pero… bahala na”

sa kabilang banda, hindi ka rin mapakali sa trabaho. parang may mali talaga pero hindi mo malaman kung ano ‘yun, kaya kada-breaktime mo, tumatawag ka kay ria at tinatanong kung anong ginagawa ni jaein. nagpapanic ka kasi na hindi mo malaman and you are in constant need to see your daughter. sinabi ni jeno kanina na nagtantrums nga daw itong anak mo dahil hindi siya nakakita ng bunnies— favorite niya kasi ito pero agad namang sinabi ni jeno na tumigil ang bata nung bumalik sila para sa mga bunbun. pagbalik mo naman sa bahay ni jeno at ria, nadatnan mong tulog na ang bata kaya tinulungan ka ni jeno na bitbitin ito pabalik sa kotse mo.

“ingat ah, bakit kasi ayaw mong dito nalang matulog?”

“kuya, marami pa nga akong gagawin bukas.” sagot mo at sinarado ang belt ng car seat ni jaein, “magpapa-laundry ako, magg-grocery ako, may checkup pa pati si jaein bukas sa pedia.”

“okay, pero kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo si ria. may pasok na kasi ‘ko bukas kaya—”

“yes, kuya. i know the drill na” sabi mo, sinarado mo ang pinto ng kotse mo at yumakap kay jeno. “thank you for spending the day with jaein, hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko kung wala kayo ni ate.”

niyakap ka pabalik ni jeno at hinaplos ang buhok mo, “andito lang kami palagi, sila mama rin.” sabi ni jeno, “y/n, may sasabihin pala ‘ko.” bumitaw ka sa yakap at tinignan ang kapatid mo, “um… kanina kasi, di ‘ba sabi ko sa’yo nagtantrums si jaein sa zoo?” tumango ka, hinihintay na ituloy ng kapatid mo ang sasabihin. “nakita siya ni jaemin, hindi namin sinabi na anak mo siya pero tinatanong niya kung kaninong anak siya.”

nakatitig ka lang sa kapatid mo, biglang bumilis ang tibok ng puso mo. ayan na, aware na si jaemin sa existence ni jaein. isip mo, “...hindi pa ‘ko ready kuya” malungkot mong sabi, “hindi ko alam, natatakot ako. hindi ko alam kung anong sasabihin niya”

“y/n… i hate to be the one to say this pero, it’s long overdue. magdadalawang taon na si jaein, hanggang ngayon hindi pa rin siya kilala ng tatay niya.” sabi ni jeno, “bunso, i think it’s time. ipakilala mo na siya, deserve ni jaein makilala ang tatay niya dahil tinago mo na nga siya nung pinagbubuntis mo siya. you are aware na jaemin should also be responsible for her di ‘ba?”

“hindi kasi ganun kadali eh…” naiiyak ka na kasi alam mong tama ang kapatid mo, “pero for the sake of jaein, kakayanin ko naman siguro?”

jeno softly smiled, “ikaw pa, strong ka eh”

hindi ka nakatulog kagabi kakaisip sa sinabi ng kuya mo, to the point where you asked for jaemin’s new number and texted him kung pwede bang magkita kayong dalawa. pumayag naman siyang kitain ka sa isang restaurant, maybe it really is time for jaein to meet her father, magt-two years old na ang bata at ang first word pa nito ay dada imbes na mama. andaming tumatakbo sa isip mo, paano kung hindi pala tanggap ni jaemin si jaein? paano kung ayaw pala niya sa bata? paano kung sinabi mo sa kanya pero hindi niya pala kayang maging ama para sa anak niyo? naiinis ka minsan sa kung paano tumakbo ang isip mo dahil hindi nakakatulong sa sitwasyon mo ang pagooverthink mo.

pagkatapos mong i-drop off ang mga marurumi niyong damit ni jaein sa laundry shop, agad kayong pumunta sa restaurant kung saan sinabi ni jaemin nakikitain ka niya— kayo. hindi pa niya alam na ngayon mo sasabihin na may anak kayo dahil mas maganda sigurong sabihin sa kanya na nabuntis ka niya personally at hindi sa tawag lang. nararamdaman mo ang kabog ng dibdib mo habang hinihintay siyang dumating.

“mama” tawag ni jaein sa’yo, tumingin ka naman sa anak mo at pinakita ang stuffed toy niyang rabbit, “bunbun!”

“yes anak, bunbun” ngiti mo, hinaplos mo ang ulo nito at hinayaan siyang maglaro sa tabi mo habang hinihintay mo si jaemin. lalo kang kinabahan nung natanaw mo na siya sa di kalayuan, “jaein, be good ah” bilin mo sa anak mo nung pumasok si jaemin sa loob ng restaurant at hinahanap ka. ngumiti naman ito nung kawayan mo at naglakad papunta sa’yo. medyo natatabunan kasi ang bata ng mataas na upuan kaya hindi niya agad nakita na may kasama kang bata. “hi”

medyo nawala ang ngiti ni jaemin nung makita niya ang batang naglalaro sa tabi mo pagkatayo niya sa gilid ng lamesa, pinaupo mo siya at tumawag kayo ng waiter. pagkatapos nitong kunin ang mga order niyo, nakatingin lang si jaemin sa’yo na parang atat na atat sa explanation mo. “siya ‘yung hawak ni jeno kahapon…” sabi ni jaemin habang tinitignan ang bata, “anak mo?”

“anak mo rin” sabi mo, napabuntong hininga ka dahil ilang taon mong pinaghandaan ‘tong moment na ‘to tapos ito na— nasa labas na ang totoo. “jaemin, nabuntis ako nung huli nating… alam mo na. it probably slipped on my mind na nago-ovulation ako nung araw na umalis ako and… ito na.” pagtatapat mo, “meet jaein lee— lee kasi nung pinanganak ko siya, hindi mo naman alam and natatakot akong ipagamit ang apelyido mo sa kanya dahil hindi ko naman alam kung anong magiging reaction mo. i’m sorry for keeping her away from you, i was scared and…”

hindi nakatingin sa’yo si jaemin, nakatingin siya sa batang busy maglaro at manood sa ipad na nasa harap niya. ineexamine niya ang mukha nito at halatang halata mong anak niya niya dahil kamukhang kamukha niya— ang labi, ang mata, ang ilong. all of jaein’s facial features screams the na bloodline. napangiti si jaemin, parang naluluha pa nga. hinawakan mo ang kamay niyang nasa taas ng lamesa at sinabing, “i will understand naman kung ayaw mong tanggapin si jaein. gusto ko lang malaman mo na may anak ka nga sakin, it feels so wrong kasi na itatago ko forever sa’yo ang bata kaya kita tinext kagabi para makipagkita.” sabi mo pero hindi ka nakakatanggap ng kahit na anong salita kay jaemin. busy siyang panoorin ang anak. “jaemin, magsalita ka naman”

“baby” sabi nito, after all these years, jaemin na still knows how to make your heart race. you’re feeling the same feeling like you did the first time he called you by that endearment. “baby, mahal na mahal kita” hinawakan ni jaemin ang kamay mo at inilapit ito sa labi niya bago halikan, “c-can i hold her?” tanong ni jaemin, agad ka namang tumango at kinausap si jaein. narealize ni jaemin na napalaki mong maayos ang bata dahil kahit kuhain mo ang gadget ay hindi siya umiyak, kundi ngumiti pa. tumayo si jaemin para kuhain ang bata mula sa braso mo, naiiyak siya ngayon na hindi niya malaman. “hi jaein… i’m your dada”

inaasahan mong iiyak si jaein dahil madalas ay ayaw nitong nagpapakalong sa mga taong hindi niya kilala, pero mukhang may lukso ng dugo ang bata at tinitigan si jaemin. “dada?”

“yes baby, i’m dada…” sabi ni jaemin at humalik sa pisngi ng anak, “alam kong matagal na proseso pa para makilala mo ako at makilala kita, pero anak, mahal na mahal na agad kita— gusto ko lang sabihin ‘yun sa’yo, kahit hindi mo pa ako naiintindihan”

naalala mo nung pinagbubuntis mo palang si jaein, napanaginipan mo si jaemin. hindi mo pa alam kung ano ang kasarian ng magiging anak mo nun, pero halos gabi-gabi nakikita mo sa panaginip mo si jaemin na may bitbit na bata, ngayon na nakikita mo na talaga sa dalawa mong mata, hindi ka makapaniwala. ang sarap sa pakiramdam, nakakataba ng puso. 

the two people you love the most in the universe have finally met.

nagising ka dahil nararamdaman mong may humahalik at bumubulong sa leeg mo, binuksan mo ang isang mata mo para tignan ang orasan— 8:03 a.m., July 27. nag-leave ka sa trabaho dahil anniversary niyo ni jaemin, 5th wedding anniversary at 6th anniversary simula nung maging kayo mismo. sobrang bilis ng panahon, jaein is already 7 and is thriving sa school, nawiwiling mag-aral at makipag-socialize sa mga kaklase niya. hindi ka makapaniwala na pitong taon na simula nung pinakilala mo si jaein sa tatay niya, the two created an inseparable bond right away.

“happy anniversary, baby” bulong ni jaemin sa tenga mo, napangiti ka naman kahit nakapikit at umikot para yakapin siya. “6 years na, tapos limang taon na tayong kasal… i always knew we’d find ourselves back and end up with each other after we first ended things”

“happy anniversary, jaem” sabi mo, binaon mo ang sarili mo sa leeg ng asawa. gustong gusto mo pa matulog dahil maaga pa naman. “si jaein?”

“hinatid ko na sa school, hindi na kita ginising kasi mukhang masarap tulog mo eh” sagot nito, naramdaman mong inalis ni jaemin ang ulo mo sa leeg niya at hinalikan ka sa labi ng dahan-dahan, “baby, we’re alone na… can we…?”

“nahihiya ka pa as if hindi mo ‘ko tinitira dati sa likod ni kuya” asar mo

“baby naman, iba na kasi ngayon… mag-asawa na tayo oh tapos anniversary pa natin” he pouted, tumawa ka naman at hinalikan ito sa labi, hinayaan mong siya na ang magtuloy ng kung anong inumpisahan niya kanina. “i’ll do most of the work, baby… higa ka lang dyan, misis” kinilig ka naman dahil tinawag ka niyang misis— ilang taon na ang nakalipas pero alam pa rin ni jaemin kung paano ka pakikiligin. itinaas ni jaemin hanggang dibdib mo ang suot mong maluwag na t-shirt, hinalikan niya ang dibdib mo bago ulit halikan ang mga labi mo habang binababa niya ang boxers niya at sinunod ang panty mo. “napaka-ganda mo, misis ko” sabi nito at unti-unting pinasok ang ari niya sa butas mo. napaungol ka at dumiin ang ulo mo sa unan, sa sobrang busy niyong dalawa sa trabaho, may katagalan na rin nung huling beses kayong nagtalik.

pinapanood ni jaemin ang mukha mo kung paano ka umungol, kung paano niya patirikin ang mga mata mo, kung paano ka niya dinadala sa langit sa tuwing tumatama sa kadulu-duluhan mo ang tite niya. pinapanood niya kung paano tumalbog ang suso mo kada bayo, napapakagat labi siya sa nakikita niya kaya hindi niya maiwasang hindi ito hawakan at pisilin. bumabagal, bumibilis ang pagbayo ni jaemin kaya nararamdaman mong malapit ka na. lalo mong binuka ang mga hita mo kaya naman napangiti si jaemin, binaba niya ang sarili niya at hinalikan ka sa labi.

“y/n, tangina… malapit na ‘ko” bulong ni jaemin sa leeg mo bago ito kagatin at mag-iwan ng marka, “fuck, baby… don’t clench…” he begged, pero hindi mo maiwasan dahil malapit ka na. 

“jaemin…!” naramdaman mo ang mainit niyang tamod sa loob mo, agad na nilabas ni jaemin ang sarili niya at tinignan, andami niya palang nilabas— agad siyang nagsuot ng boxers at kumuha ng tissue sa side table niya bago ibalik ang panty mo at ibaba ang suot mong tshirt. tatayo ka na sana pero pinigilan ka ni jaemin, “bakit nanaman? gusto mo round 2?”

natawa si jaemin sa sinabi mo, “bakit gusto mo ba?” ngisi nito, “pinagluto kasi kita ng pagkain, breakfast in bed para sa misis kong napakaganda— ‘wag kang tatayo, baby. dyan ka lang!”

lumabas ang asawa mo pansamantala at bumalik na may bitbit na maliit na lamesa, may lamang pagkain at juice. ‘di mo na idedeny, mas magaling talaga magluto ang asawa mo kesa sa’yo kasi kahit ikaw mas gusto mo ang luto niya kesa sa sarili mong luto. habang kumakain, nagkukwentuhan kayo ni jaemin. parang hindi kayo nauubusan ng kwento dahil simula mga memorya niyo nung mga bata kayo ay pinaguusapan niyo. natapos ang umaga niyong mag-asawa na nagtatawanan at pinapakilig ang isa’t isa, inaya mo si jaemin na sunduin niyo si jaein sa school para kumain sa labas pero sabi niya, bago kayo dumiretso sa eskwelahan ng bata, may dadaanan muna siya.

“may surprise ako sa’yo mahal,” sabi nito at inabutan ka ng blindfold. “suot mo”

“baby, di ‘ba sabi ‘ko sa’yo no gifts or surprises na?” sabi mo, pero sinunod mo si jaemin na isuot ang blindfold. naramdaman mong gumalaw ang kotse, nagmaneho siya ng ilang minuto bago tumigil. “hoy lalaki! saan mo ‘ko dinala ha?”

“surprise nga mahal eh” sagot nito at bumaba, ilang segundo pa ay bumukas ang pintuan sa tabi mo. “hawak ka sakin, gagabayan kita bumaba” sabi nito, naramdaman mong hawakan niya ang bewang mo at ginabayan kang lumabas ng kotse. inayos ni jaemin ang pwesto mo saka tinanggal ang blindfold.

“ano bang—” nanlaki ang mata mo nang makita mo ang bahay sa harap mo, “ano… anong meron?”

“i thought it’s time for us to move into a bigger place kasi lumalaki na si jaein. it’s much better kung lalaki siya sa bahay mismo at hindi sa condo,” sabi ni jaemin, “i bought it as a foreclosure and ako na rin mismo ang nagdesign. it took one year to finish it sa construction and hide it as a secret to you kasi—”

naputol ang sinabi ni jaemin dahil sinunggaban mo siya ng halik at yakap, ramdam na ramdam ni jaemin kung gaano ka kasaya ngayon kaya niyakap ka niya pabalik. “jaemin na, nakakainis ka” sabi mo.

“happy anniversary, mahal ko” ngiti ni jaemin, “do you like it?”

“like it? i love it! siraulo na ata ako pag sinabi kong hindi ko gusto!” tawa mo, “nakakainis ka, dapat mamaya ko pa sasabihin eh, pero deserve mo rin naman malaman…” sabi mo, bumalik ka sa kotse at kinuha ang bag mo, naglabas ng maliit na envelope at inabot kay jaemin. nagtaka naman siya at agad itong binuksan, bumukas ang bibig niya at nanlaki ang mga mata. “2 months pregnant na ‘ko, and we really do need a bigger place kasi magiging apat na tayo, mahal”

lumuhod si jaemin sa harap mo at hinarap sa tyan mong natatabunan ng damit, “bunso, you made mommy and daddy’s anniversary extra special.” sabi niya, humalik si sa tyan mo, “mahal na mahal ko kayong tatlo… sobra pa sa sobra.” muling tumayo si jaemin at hinarap ka, hindi maiwasang hindi ka halikan sa labi.

“y/n na, kahit ilang taon pa ang lumipas, ikaw pa rin ang pipiliin ko”

[strawberryancake]

enhypen jungwon as a law student

tags: smut, written in taglish lol

jungwon has a mommy kink

You went to the bar alone. Sobrang wala ka na sa katinuan kaya hindi mo na napigilan magpunta sa labas at uminom. Usually, sa condo mo lang naman ginagawa ‘yun pero dahil gusto mo rin ng panibagong environment, you decided to go out.

You did not invite your friends as well. Naisip mo kasing may mga pamilya at mga anak na rin sila kaya hindi mo na inabala. Besides, kaya ka lang naman nagpunta sa bar kasi grabe na rin ang pressure ng magulang mo.

You’re already 25, last year mo na rin sa doctorate degree

mo, kung kaya’t samu’t saring kantiyaw at ‘kailan ka magkaka jowa?’ na tanong ang lagi mong naririnig, usually from your relatives.

As you situate yourself against the bar counter, you immediately order a margarita. It’s either ito ang inoorder mo o ‘di kaya ilang baso ng whiskey.

“Hi, Ma’am, here’s your margarita,” masiglang bati ng bartender. Agad mo naman siyang pinasalamatan at sinimulan na ring inumin ang alak.

The place you went to is far from how a bar looks like. Kumbaga ito ‘yung bar ng mga taong tapos na sa phase ng maingay, walwal, at tanging sopistikadong musika at mga taong nakabusiness attire lang ang nakikita mo sa paligid.

You bitterly laughed nang mapagtanto mong para sa mga kagaya mo ang ganitong mga lugar—mga nawawala sa landas kahit matanda na, mga naghahanap ng taong makakausap, at literal na malulungkot na tao ang talagang sineserve nila rito.

Malapit na mawala sa kalendaryo edad mo, pero imbis na maghanap ka ng lalaking bubuntis sa’yo, heto ka, nagpapakasasa sa isang high-end na bar sa BGC mag-isa.

Your drinks piled up. Sunod-sunod mong ininom ang mga basong inaabot sa’yo ng bartender. Hindi mo na rin pinapakialaman ang mga tao sa paligid mo kahit medyo dumadami na sila.

“Isa pa pong baso, Sir,” ani mo sa bartender. Nakarinig ka ng boses na unti-unting lumalapit tungo sa direksyon mo ngunit hindi mo na lang ito pinansin.

“Uh, Kuya Reston, ‘wag mo na po siyang bigyan. Kanina ko pa kasi napapansin na medyo napaparami na siya.”

“Are you alone?” Baling niya sa’yo.

Agad mo naman siyang sinamaan ng tingin kung kaya’t padabog mo rin siyang sinagot.

“Don’t fucking mind me,” sabi mo. “Kung kanina ka pa nandito, dapat alam mong hindi mo dapat ako pinapakialaman.”

Natawa naman siya.

Natawa amputa?

“Concerned lang po,” aniya. “Do you mind if I join you?”

Hindi ka na lang sumagot at inabot ang shot glass mula sa bartender.

“What brings you here?”

The man tried to converse with you but you did not mind him. Mas iniisip mo ang problemang matagal na bumabagabag sa’yo kung kaya’t tumuloy ka lang sa pag-iinom.

“Sungit.”

“Can you leave me alone?” Mataman mo siyang tinitigan to scare him off, however, the man just smiled fondly at you—at dahil d’yan, nakita mo rin ang lubog na lubog nitong dimples.

“Paano kung ayoko?”

“Eh ‘di ako na lang aalis!”

Kukunin mo na ang bag mo para sana umalis at nagbill out ka na rin sa counter ngunit pinigilan ka niya.

“Don’t leave,” aniya. “I’m not gonna harm you. Nandito lang din ako kasi bored ako. Saka wala akong balak sa’yo, Miss, gusto ko lang makipagkwentuhan.”

Hindi mo alam kung ano mararamdaman mo—kasi alam mong pumunta ka sa bar para lunurin lang ang sarili mo sa alak, pero dahil may makulit sa tabi mo, parang nabagabag tuloy ang payapa mong buhay.

“Ang dami mong alam.”

“I know. Kaya nga ako nakapasa sa UP Law.”

Agad ka namang napatingin sa kanya.

“You’re from UP Law?!”

Natawa naman siya. “Sa kasamaang palad.”

“I went here alone because I was so stressed out. Hindi ko naman inexpect na sobrang hirap pala ng law school, let alone in UP.”

You scoffed.

“Malamang. Law school nga, eh. I have a friend in UP Law. She’s already in her fourth year. Ayun, nasiraan na siya ng bait.”

“Ni hindi na nga namin siya nakakausap.”

Nagpatuloy pa ang kwentuhan niyo—from Law School, to your doctorate degree, hanggang sa hindi mo na rin namalayan na medyo nahihilo ka na.

“Are you okay?” Tanong ni Jungwon. You introduced yourselves to each other at nagulat ka dahil ang unusual ng pangalan nito—only to realize he’s a full-blooded Korean na dumito sa Pilipinas ang magulang dahil mas maayos daw dito.

Na ikinatawa mo na lang.

“Yeah,” sagot mo. “Kinda dizzy. But ‘m fine.”

“Are you sure? Kaya mo pa ba?”

“Oo nga,” at this point, ramdam mo na talaga ang tama ng alak sa’yo. Kumukulit ka na rin at hindi mo na rin napipigilan ang tabas ng bibig mo.

“Jungwon,” tawag mo sa kanya. “Your dimples look so cute. Can I poke it?”

Bahagya naman siyang natawa. Pansin mo rin na medyo magkalapit na ang distansya niyong dalawa at amoy na amoy mo na rin ang pabango nitong pamilyar ka—Mango Thai Lime by Jo Malone.

S’yempre pamilyar ka. Suki ka sa Jo Malone store sa Podium eh.

“P’wede naman,” natatawang tugon nito.

You did not mind the distance—agad mong nilapitan ang mukha niya to poke his dimples.

Muntik ka pang ma-out of balance mula sa pagtayo, kung kaya’t agad ka namang inalalayan ng lalaki.

You suddenly felt the hot temperature inside the bar. Nagtataka ka kung bakit biglang uminit ang lugar, gayong kaninang pagkapasok mo ay kulang na lang magpatong ka ng jacket dahil sa lamig.

Not to mention you wore a slightly slutty dress tonight—gold sleeveless dress na may kababaan ang neckline, habang ang dalawang magkabilang gilid ng tela ay may bilog na butas.

Kaya siguro ramdam mong mainit. Kasi ang init ng palad ni Jungwon sa bewang mo.

“Gonna poke your dimples na,” sabi mo, medyo kinakain mo na ang mga salita mo dahil sa pagkahilo at lasing.

“Hmm.”

Matapos mong ilang ulit hinahawakan ang dimples niya ay natatawa-tawa ka rin. Lasing ka na nga.

“Hey,” tawag niya. “Are you sure you’re okay? Lasing ka na yata.”

Bahagya kang kinilabutan dahil tapat na tapat sa tenga mo ang boses niya. You can clearly hear how his breath brushes against your ear, kung kaya’t napakapit ka sa malapad nitong balikat.

“Oo..”

“I’m fine,” pagpupumilit mo. Alam mo sa sarili mong hindi mo na rin kaya, however, gusto mo lang din talaga magpakalasing ngayong gabi.

Plus ang gwapo pa ng kasama mo.

“I don’t think you still are,” sagot niya. “Hahatid na kita sa place mo.”

Hindi mo na rin pinilit na tumanggi. Either way, inaantok ka na rin naman na.

“Saan ba location mo? Pin natin sa Waze,” salubong ng lalaki nang makapasok na kayong dalawa sa kotse niya. His car is so spacious—kulay silver ang Mazda SUV nito, at nang titigan mo ang likod ay sobrang luwag lalo pa’t ang mga upuan ay nakatupi.

You did not answer right away. Nadistract ka dahil ngayon ka lang din talaga nakakita ng ganitong kaluwag na kotse.

Naisip mo tuloy na talagang batikan na ang lalaki sa mga galawan niya. Sino ba naman kasing bachelor ang bibili ng spacious na kotse? ‘Di ba dapat ‘pag gano’n ay convertible o two-seater lang ang kotse mo?

Napasinghal ka naman dahil sa naisip mo.

“Ah, ano,” sabi mo. “Teka, type ko,” still slurry, you managed to type your address.

Na eventually ay in-autocorrect ng Waze dahil mali-mali spelling mo.

“Your seatbelt, please,” aniya. Dalawang beses niya itong inulit pero dahil abala ka ring ifocus ang sarili mo sa thought na kailangan mong magpatanggal ng amats, hindi mo siya pinansin.

At bahagya kang nagulat nang biglang lumapit siya sa harap mo. Noong una, wala siyang ginagawa. Nakatingin lang siya sa’yo.

Pero dahil hindi mo rin talaga alam kung anong pakay niya, sinunggaban mo siya.

Hinalikan mo siya nang mariin.

Hinapit mo siya papalapit sa’yo. You can also feel his hot and breathy moans against your kisses. Pakiramdam mo, mas lalo kang nalalasing sa paraan ng paghalik niya sa’yo.

Para ka kasi niyang nilolooban.

“J-Jungwon,” tawag mo sa kanya habang naghahalikan kayo. “Fuck,” mura niya.

“Sorry..”

“Aayusin ko lang talaga seatbelt mo, sorry, I went too far,” mabilis niyang balik matapos ilock ang seatbelt.

Eh kaso horny ka na.

Kaya nang simulan niya ang pagmamaneho, inabot mo ang kamay niya.

Tapos pinatong mo sa exposed mong hita.

God, ang init ng kamay ni Jungwon, ani mo pa sa isip mo. Hindi naman din tinanggal ni Jungwon ang kamay niya at patuloy lang din siya sa pagmamaneho.

Maya-maya pa ay ramdam mo na kung paanong tumataas ang kamay niya papunta sa gitna ng hita mo.

You can’t help but to omit a very unexpected moan, kung kaya’t tinakpan mo ang bibig mo. When you looked at Jungwon, you saw him smirked.

And then you felt his hand grip your thigh more. His fingers are drawing circles against your skin, while his other hand maneuvers the vehicle.

“Jungwon,” tawag mo sa kanya. Hindi ka nito pinansin. Bahagya ka pa ngang nagulat dahil ilang minuto pagkatapos mo siyang tawagin ay pamilyar na ang mga buildings na nakikita mo, hudyat na malapit ka na makauwi sa condo.

“We’re here.”

“Kaya mo ba umakyat?”

Hindi ka nakasagot. Bagkus, hinila mo siya papalit sa’yo saka muling siniil ng halik ang lalaki.

“Babe,” tawag mo. “God, I can’t fucking believe I’m gonna say this,” you said in between your kisses.

“Sex tayo.”

——————-

Nang makapasok kayo sa loob ng condo mo ay hindi mo na pinalampas ang pagkakataon. Muli kayong naghalikan sa likod ng pinto. You kissed each other hungrily; kulang na lang ay kainin niyo ang mukha ng isa’t isa.

“You are so hot,” tawag niya. “Mommy.”

As if something sparked in you, agad kang napatigil sa pakikipaghalikan.

“What did you just call me?”

“Mommy.”

Ah pota.

Bahagya mong hinalikan muli ang lalaki. Naramdaman mo ring hinahapit ka niya papalit sa’yo, at ang mga kamay niya ay abala rin sa paglalakbay.

Minsan sa bewang mo.

Minsan sa leeg.

Minsan naman dumadako ang mga ito sa dibdib mo—pero saglitan lang, and your annoyance grew bigger. Naiinis ka na kasi halatang inaasar ka ni Jungwon.

Pero dahil gusto mo ngang nasusunod ka, you spoke.

“Jungwon,” tawag mo rito. “Hawakan mo boobs ko.”

You felt him smile while kissing you, at agad mo namang naramdaman ang isang kamay niya na hinihipuan ka.

“Ah,” you shamelessly moaned. “Sarap,” naputol ang halikan niyo dahil binuhat ka niya.

“Laki ng dede mo, tangina,” aniya. “Hindi kasya isang kamay ko.”

Bahagya mong hinalikan muli ang lalaki. Hindi mo na rin alam kung nasaang banda kayo ng condo mo, ngunit nang maramdaman mo ang mattress ng kama mo ay napagtanto mong dinala ka na niya sa kwarto mo.

“Mommy,” tawag niya. “Hubaran kita?”

Nakaramdam ka naman ng kiliti sa tanong nito. Gago talaga.

Tumango ka naman bilang sagot.

Nang mahubaran ka habang nakahiga ay tinitigan mo si Jungwon. Matalim ang paraan ng pagtitig nito sa’yo, at dahil gusto mong mas makita ka pa niya ay ikaw na ang nagtuloy ng paghuhubad niya sa’yo.

“Wala kang bra,” aniya, hinihingal pa. “You didn’t wear anything.”

“Paano kung hindi ako ‘yung nakausap mo ru’n?”

You smirked. “I don’t know. Baka siguro hindi ikaw ang nasa ibabaw ko ngayon.”

You exposed yourself in front of him. Nakatukod ang tuhod nito sa pagitan mo. Kasalukuyan kang nakabukaka sa harap niya.

“Look at your pussy,” aniya. “Wala pa akong ginagawa sa kanya pero tignan mo, basang-basa na siya.”

Nakaramdam ka ng kiliti sa mga sinabi nito.

“Eh ‘di gawan mo na ng kung ano-ano para mas lalo pa siyang mabasa.”

Agad naman siyang pumatong sayo. The brush of his suit against your bare skin makes you feel so hot. Ang gaspang kasi ng suot niya tapos maya’t maya pa ang pagtama nito either sa puke mo o sa legs mo.

He massaged your breasts. Hindi niya inaalis ang tingin niya sa’yo, kung kaya’t sinusubukan mo ring magpinta ng sarap sa emosyon mo.

“Laki talaga.”

Nang sinabi ‘yun ay agad mo ring inabala ang sarili mo sa paghubad sa kanya. You started taking off his black suit and his slacks. Natitira na lang sa kanya ay ang puti niyang t-shirt at kulay gray na boxers. Mas nahighlight pa ang sobrang lapad na balikat ni Jungwon.

From your view, kitang-kita mo rin ang bakat na tite ni Jungwon.

And he’s still kneading your breasts. Feeling mo tuloy favorite niya ang suso mo.

“Fuck,” aniya. “Dede ako.”

Pumayag ka naman. Naramdaman mo ang labi niya na biglang nilalaplap ang kaliwang suso mo habang ang kanan ay hinihimas pa rin niya. Hindi mo mapigilang mapaliyad dahil sa sobrang ligalig ng dila ni Jungwon sa utong mo

“Ah!”

Binilisan ni Jungwon ang pag-abuso sa dede mo. Nang hindi makuntento ay nagsimula na ring maglakbay ang kanyang kaliwang kamay pababa sa’yo.

Patuloy lang niyang hinahaplos ang balat mo hanggang sa huminto ito sa puson mo.

Kinilabutan ka dahil nagsimula ang mga daliri niya sa paggalaw. Naiinis ka na lalo dahil hindi niya ito binababa pa.

“Jungwon!”

You frustratedly called him.

“Pasok mo na ‘yan. Or rub mo clit ko, please, god,” sabi mo.

“Hindi po ako si God.”

Mas lalong nangasim ang ekspresyon mo kung kaya’t nang titigan mo siya habang nilalamutak pa rin ang suso mo ay nakatingin na agad ito sa’yo.

“Joke lang,” aniya.

You felt his finger teasing your clit. Hindi mo na talaga mapigilan kung kaya’t mas bumukaka ka pa para malibot niya ang kanyang kamay.

“Fuck!”

“Tangina,” mura mo. Mabagal niya kasing hinihimas ang puke mo at dahil do’n, sobrang nasasabik ka.

And then you felt his finger go inside you. His thumb is lightly massaging your clit habang ang kanyang middle finger ay mabagal ding lumalabas-masok.

“Sarap.”

“Bilisan mo pa, please,” tugon mo.

His thrusts became faster. Kung kanina, isang daliri lang ang nagpapaligaya sa’yo, ngayon, ramdam mong dinagdagan niya ng isa ang daliri niya sa loob mo.

You can’t help but moan in satisfaction.

Ang dulas din kasi ng mga daliri niya.

“Oh, God!”

“Faster, please!”

“Fuck!”

Ramdam mo ring tinigilan na ni Jungwon ang paglamutak sa suso mo, at unti-unti na rin siyang bumababa ng halik. Mula sa dibdib mo, ang mga labi niya ay nasa tiyan mo na. Tapos ilang segundo lang, naramdaman mong hinipan niya ang puke mong kanina niya pa finifinger.

“Shit!”

Narinig mo siyang tumawa.

Wala pang ilang pagkakataon at naramdaman mo na ring kinakain ka na niya. His tongue gently swifts your folds; lumilikha pa ng malalaswang tunog ang bibig nito mula sa pagkain sayo.

Agad mong hinawakan ang ulo niya dahil sa sarap ng sensasyon. Diniin mo ang bibig niya sa puke mo at dahil dito, mas binilisan niya ang pagkain at pagfinger sa’yo.

“Fuck!”

“Lapit na ako, shit,” nanghihina mong tugon.

“Dagdag pa ako isang finger, hmm?”

Hindi mo na rin masyado inintindi at mas dumagdag pa ang sarap ng ginagawa ni Jungwon sa’yo dahil tatlong daliri na niya ang kinakalikot ka. Libog na libog ka na dahil sobrang galing ni Jungwon kumain ng puke, tapos ‘yung paghagod pa ng mga daliri niya sa loob mo ay kakaiba.

Ngayon mo lang naramdaman ang sarap ng pagfifinger. Dati kasi hindi mo gusto.

“Ah!”

“Please—Jungwon, please,” sagot mo. “Pasok mo na, please—fuck.”

Hindi ka niya pinansin. Nagpatuloy lang siya sa pagkain at paggalaw sa’yo. Ramdam mo na talagang lalabasan ka kaya’t humihiyaw ka na rin.

“Fuck!”

“Sarap! Tang ina! More!”

“Jungwon—oh, fuck!”

“Please!”

Kalaunan ay hindi mo na rin napigilan at nilabasan ka habang kinakain ka ni Jungwon.

Nanghihina ka at ang hinga mo ay malalalim; hudyat na napagod ang buong katawan mo. However, may ibang plano pa ata si Jungwon sa’yo.

“Agad agad? Hindi pa nga kita tinitira.”

“Bukaka ka ulit.”

“Or gusto mo pabukaka ulit kita?”

Hindi ka na nagsalita at sumunod na lang.

You saw Jungwon wet his palm at agad niya namang jinakol ang sarili.

You also felt how he damped your wet pussy. Naramdaman mo kung paanong mahinang dinadampi ni Jungwon ang mataba niyang tite sa puke mo. You moaned unknowingly.

“Pasok mo na..”

“Ayaw ko pa. I still wanna feel your pussy against my cock. Liit ng puke mo oh.”

“Kasya ba ‘to?”

Hindi ka nakasagot. Hinayaan mo lang siyang gawin ang gusto niya.

Pinapasadahan lang pataas-baba ng tite ni Jungwon ang puke mo. Ramdam mong basa ka na ulit.

“Pasok mo na, please…”

“Mommy,” aniya. “Do you want me to fuck you already? Maaga pa.”

“Yes..”

“Okay, Mommy. Fuck na kita?”

Hindi ka na naman nakasagot. Naramdaman mo na lang na unti-unting pinapasok ni Jungwon ang ulo ng tite niya sa’yo kaya napaungol ka na rin.

“Hmm,” tugon mo. “Shit.”

Mabagal niyang nilalabas-masok ang tite niya sa’yo. Take note rin na hindi niyo pala naisipang magcondom.

“Buntisin po kita?”

“Yes..”

“Puputok ko lahat sa loob?”

“Yes…”

Matapos ay hindi na rin siguro nakapagpigil si Jungwon sa’yo. Bilis niyang nilalabas-masok ang tite niya sa loob mo at ikaw naman ay sinasalubong din ang bawat bayo niya. Ramdam mo pang tumatama rin sa noo mo ang suot nitong dogtag, kaya tinitigan mo siya saka kinausap.

“Hold your necklace. Kagatin mo ‘yang dogtag mo. Tumatama sa akin. Masakit.”

Jungwon did not say anything and started biting his dogtag. Mas dumagdag ang libog mo dahil ang hot niya sa itsura niya ngayon.

While pumping in and out his dick, he then went to devour your breast. Dinidilaan at hinihimas niya ang dalawang suso mo, leaving nothing but hickeys as well.

“Ah!”

Bahagya kang napaungol nang maramdaman mong mas bumibilis ang kantot niya sa’yo. Wala ka na ibang nagawa kundi lumiyad at napatirik ang mata mo sa sarap.

“Gusto mo ‘to?”

“Sarap na sarap ka ah.”

“Kaya ka siguro nasa bar kasi gusto mong makantot? Ano?”

Bahagya ka namang natawa.

Tama naman siya.

“At least ikaw ‘yung kakantot sa’kin. Jackpot.”

Lumilikha ng malalaswang ingay ang mga ari niyong nagsasalop. Your pussy cries in high habang ang tite naman ni Jungwon ay bahagyang lumalaki sa loob mo.

“Sarap mo talaga,” aniya. “Laki laki ng suso mo. Sarap lamasin tas dilaan. Tapos sikip pa ng pepe mo. Lasang juice pa tamod mo. Fuck.”

“Bakit ngayon lang kita nakilala? Sarap mo, gago,” sunod-sunod nitong tugon.

Di nagtagal ay parehas na kayong hingal na hingal sa ginawa niyo.

Jungwon planted his seeds inside you. Napahiyaw ka pa dahil ang mga panahon bago ka niya labasan ay sobrang bilis ng pagkantot niya sa’yo.

Nang matapos ay walang nagsalita sainyong dalawa. Nakaibabaw lang sa’yo ang lalaki.

Bahagya mo ring hinawakan ang pwet ni Jungwon na agad naman niyang hinawi ang mga kamay mo.

“Hey,” aniya. “Why? Pahawak lang eh.”

“Naiilang ako, bahala ka r’yan.”

“Hawak lang..”

Take note: Nakapasok pa rin tite ni Jungwon sa’yo.

—————

Kinabukasan, nagising ka nang may gumagalaw sa ibabaw mo.

Sakit ng katawan ko, fuck, you mentally noted.

Bahagya ka namang napaungol dahil sa biglang paghugot at pagpasok ng titi sa’yo.

“Jungwon..”

“Maaga pa.”

“Maaga na,” he corrected you.

[idowritesumtimes]

tangina, what if inno!bf!jake mouth fucking you tapos inaasar ka din niya? 🤫

──

"baby tigil na please...  d-diko.. na kaya..." sinabi mo kay jake who's currently mouth fucking you in his apartment. hindi mo talaga inexpect to, kala mo inosente siya, tangina anong nanyare?

"hindi na kaya? eh ikaw nga nag aya para guluhin kita ng ganto eh." sabi niya habang dinidilaan yung clit mo.

"jake... j-joke lang naman kasi yun" sabi mo habang hinihingal ka.

"joke? joke ba yung binubulong mo sakin kanina? na kailangan moko? na you want my tounge inside of your pussy? that's just nonsense."

"im s-sorry... fuck, malapit na a-ako." sabi mo kay jake na hindi parin tumitigil.

as you were about to hit your high, he stopped, he stopped eating you out.

"baby naman..."

"i won't eat you out until you touch yourself, go."

"jake, please please please! do it with your tounge!"

"no, go touch yourself then i'm going to continue eating you out."

kaya ginawa mo utos niya, tangina ulol na ulol ka ba kay jake?

now you were about to touch yourself, sa harap pa talaga ng boyfriend mo na kala mo inosente.

ipinasok mo ngayon ang iyong daliri sa loob mo.

"paglaruan mo lang sarili mo hanggang sa dumating ka, naiintindihan mo ko?"

triny mo magsalita pero wala, hindi mo na kaya magsalita sa sarap na nakukuha mo.

you touched yourself even more faster, getting closer to your high.

"putangina baby... m-malapit na a-ako..."

jake didn't say anything, but you knew he heard you.

you then hit your high, sinara mo mata mo dahil sa pagod.

pero may naramdaman kang.... basa? your thighs got soaked, binuka mo mata mo at nakita mo si jake, nakatulala sayo. dun mo na nalaman na, you squirted. first time mong mag squirt.

"you squirted. my baby squirted. tangina?"

"baby.. please don't talk about it."

"bakit? nahihiya ka sakin?" you nodded sa question niya, biglaan nalang siyang tumawa.

"do you still want baby to eat you out?"

"di ko na kaya."

"that's fine, lilinisin nalang muna kita ha?" sabi niya bago ka niya halikan sa noo.

after he cleaned you up, he then dressed you up gamit yung hoodie nya pati sweatpants nya.

──

"baby, okay lang ba if i invite heeseung and riki over? laro lang kami."

"go lang. i don't mind."

"thank you baby, i love you so much."

"love you too, kahit na you teased me kanina."

"sorry po, hindi ko na po uulitin yun, gusto mo pa ba? sabihin mo lang."

"jake!"

"hehe, joke lang po, love you."

──

sana nagustuhan niyo, sorry in advanced kung nacringe kayo hehe, but hi! bago palang ako sa page mo and i wanna be your "🌬" anon hehe, you should also write more pala, i've read almost lahat ng mga sinulat mo and tangina you never fail to make me happyyyy, looking forward to your next fics! 🤍

I can't stop thinking about Jake these days and the thought of touching urself in front of him is so hawt 😫

"Go on baby, I'm watching you." He'll say habang nilalaro mo ang sarili mo.

Then pag uwi nila Hee, you guys will do it again. He'll eat you out again sa kitchen habang nakabukaka kang naka-upo sa counter top.

+ the aftercare! baka mauwi pa kayo sa bathroom sex then siya pa magpapaligo sa'yo, mag bibihis sa'yo at icu-cuddle ka mag damag. Pag gising mo pa, may breakfast at rose na sa bedside table niyo.

Thank you so much for this anon 🌬️ ! It's actually very cute and it's not cringey ! Nakakademonyo nga eh HAHAHA. Also, thank you vvv much sa support! 😭🤍 I'll write more fics soon. 🥰

[shoodleynoodle]

Super low maintenance ko na friend talaga nakakasurvive ako nang walang kinakausap na kaibigan for months pero wala namang grudge or tampo sa friends ko kasi di naman rin ako madaldal sa chat. Mas prefer ko pa rin yung f2f chikahan. Ahahaha.

Pero simula nung nag-work yung bestie ko parang feeling ko nakakatakot pala na ako lang yung low maintenance friend sa circle namin kasi parang nakakaleft out at ako na lang yung unemployed. Ahahahaha. Feel ko nagiging cause sya ng isolation ko rin tas ang scary rin kasi wala lang, ayoko lang mag-grow apart from them. Toxic siya, alam ko, kaya nga tinatry ko talagang alisin at tinatry ko na ngayong maging mas active sa mga gc kasi ayaw kong madisplace sa kanila yung insecurity ko na yun lalo at wala naman silang ginagawang mali. Minsan lang talaga napepressure ako na mag-work na rin para masabayan ko na sila sa mga gusto nilang gawin sa buhay kahit hindi ko pa kaya at hinihintay ko pa rin talaga yung upcoming business ng family.

Wala, share ko lang naman kasi hindi naman ako makapagrant sa mga kaibigan ko tungkol sa mga ganito kasi hindi ko alam pano ibbring up syempre. Tsaka feel ko di naman necessary kasi it's a me problem. Di ko naman minamasama na employed sila at ako hindi kasi choice ko rin naman na maging unemployed saka super happy naman ako para sakanila kasi naka-bag sila ng work (+++yung iba ay mga dream companies pa ang napasukan). Hindi rin naman ako naiinggit na may work na sila at ako wala, feeling ko, more on fomo lang talaga siya. Lalo pagdating talaga sa mga planong lakad/financial stuff. Ahahaha.

Gagawin ko na lang talagang mantra sa buhay yung "at my own pace" kasi hindi ko pa talaga kayang makipagsabayan sakanila. Hindi talaga ako built for the corporate world. They never made me feel less of a person/friend naman dahil di ako makasabay sakanila. Hindi lang rin ako sanay sa ganito pa kasi first time ko lang naman maging adult. Though, inexpect ko naman na magkakachanges sa dynamics after grad kasi di na kami magkakasama sa iisang environment, medyo mahirap pa rin pala mag-adjust kapag nandun na sa situation. Ahahaha. Siguro kaya ko lang din naramdaman nung nagkawork na yung isang bestie ko kasi wala na akong karamay sa pagiging unemployed. Ahahahahaha. Pero super happy naman ako for her, tagal naming minanifest na matanggap siya dun sa company na yon.

Dami ko pang gusto i-vent out pero di ko rin siya ma-put into words kasi natatakot rin ako magkamali sa magiging choice of words ko tulad ngayon.

[papersparrows]

🌷 First time kong mag EK for some reason sa tinagal kong nabubuhay sa mundo hahaha. Ewan ko, I think lagi lang talaga akong tinamad sa thought na bumiyahe pa-Laguna para lang magrides before kahit taga south lang din naman ako (pero nakarating sa ibang bansa para mag disneyland at universal ano hahaha). Magbibirthday na kasi mudra at sister ko, magkasunod sila. And eto trip nila this year eh since iilan na lang naman kaming magcecelebrate at ayaw nila magparty nang bongga. And yung sis ko kasi gustong-gusto niya ko mag EK since di siya makapaniwalang di pa ko nakarating doon hahaha. Siya kasi nakailang balik na with friends. So sabi ko sige G kung yan gusto niyo hehe.

🌷 Masaya naman din pala, ang lala nung ibang rides huhu. I was never afraid of heights and dati gora lang ako sa lahat nung extreme rides bcoz adrenaline pero once you reach a certain age.... medyo kakabahan ka na eh HAHAHAHA. Parang di ko kayang ulitin yung drop tower tsaka space shuttle huhu. Pati yung twin spin. Actually pati na rin yung jungle log jam, dun yata ako pinakatakot. Dahil lang dun sa wala kang seatbelt or anything yun yung pinaka nakakatakot na aspect sakin like alam ko namang medyo s****dal ako paminsan pero ayoko namang mamatay nang ganon hello ??? Like wdym kakapit lang ako sa basang bakal tapos yun na yun?! Never again

🌷 May sakit na ko ngayon pero hopefully saglitan lang to. Grabe kasi yung kapaguran buong araw lakad takbo. Naglaro pa kami nung paintball. Di ko naman inexpect na ganon pala yun ????? Ang sakit pala pota ??? Akala ko parang wala lang kasi pintura lang naman as in para ka lang nag water balloon fight. I was so wrong!!! Hahaha. Pagkabili ng tickets nagulat ako pinapirma ako ng waiver 😭? Then nag explain na yung marshall kung anong gagawin jusko ginusto kong magback out pero too late na HAHA. Masaya naman!!! Sabi pa nung marshall samin kinakabahan daw siya panoorin kami kasi ang tatapang daw namin puro sugod hahahaha. Anyway ang sakit matamaan nung bala parang bato.

🌷 Bago nagclose yung park, sumakay kami dun sa rio grande. Nakasakay na silang lahat tapos sabi ko pass muna ako since super sakit na ng katawan ko. Kaso umulit sila at gusto akong isama kasi ang daya daw dapat daw mabasa din talaga ako. Sila pa nagplano kung san ako uupo, so yun sakto sakin buhos nang buhos yung tubig. Basang-basa yung dress ko after ang haba pa naman ng dress ko so super kadiri and uncomfortable natulo pa nga HAHA. May dala akong pamalit, kaso ayaw pa nilang magpalit ng damit since paclose na park gusto humabol sa rides last minute. So pinatakbo nila ako habang tulo nang tulo damit ko sobrang wtf!! I do not recommend. Nakakaiyak mumsh hahahah :(( Then sa pinaka last ride namin pumasok kami dun sa Alcatraz na horror house. Actually ayoko talaga kaso mapilit si sister. Tapos di naman kami aware na may mga actors pala talaga???? Eh malala phobia ko sa mga taong nakacostume ng clown, mime, zombie, multo, etc etc!!! Tapos yung in character pa!! As in MALALANG PHOBIA. So sorry nang sorry kapatid ko kaso too late na nandun na kami. Iyak lang ako nang iyak at sigaw the whole time ang tagal matapos. Sobrang bangungot huhu. Nasigawan ko pa yung isang lalaki dun na kasama namin from another group of friends, akala ko kasi bf ng sister ko. Bf kasi niya yung nasa pinakaunahan para di kami yung unang makakaranas ng scares. Eh akala ko siya yung isang lalaki, so sinigawan ko yung lalaki dahil akala ko nga si bf ni sister sa sobrang takot ko sabi ko "MAUNA KA!!!!!! MAUNA KAAAAAAAAAAAA" paulit ulit HAHAHAHA tas saka ko lang narealize di ko pala siya kilala HAHA 😭😭😭😭 so todo sorry ako nakakahiya hahshwjakkskekr.

🌷 So ngayon nilalagnat na ko sa sobrang pagod at takot na naranasan ko sabay naulanan pa hehe 🥲 but it's ok masaya naman!

[thewallflowersecrets]

since nakita ko naman na din yung blog nung sikat na blogger before, naalala ko yung gumawa ako ng blog last year. siya yung una kong finallow kasi kilala ko na siya way back 2016 (or something) pero hindi kami nagkakausap. he then messaged me, kinamusta niya ako. akala ko "friendly" talk lang pero nagulat ako bigla siyang nahingi sakin ng nudes. kahit yung top ko lang daw. sayang lang di ko nascreenshot 'yon.

nabigla ako sa message niya. syempre, i politely declined and may sinabi pa siya after non. hindi na ako masyado nagpopost that time like i used to kasi naiilang na ako. so nagdecide akong idelete na lang yung account na yun. di ko inexpect na ganun pala siya. nakakadisappoint kasi ibang iba ka sa mga pinopost mo.

[nice2meetyouu]

'Di ko inexpect na sisikat nang sobra 'yung Hidden Love? Dami kong nakikitang meme sa fb eh. I mean, cdramas have always been great for me so kung may sisikat man, ito pala 'yun. Eh maganda rin naman 'yung iba pang palabas.

My friend has been telling me to watch Heartbeat (a kdrama) pero I just can't deal with the endless problems of leads in kdramas. I find them so depressing, and how the leads usually respond to their own problems is equally depressing. I find cdramas to be warm, more upbeat, and a bit more realistic, and though nagkakaproblema din naman ang mga tao dun, the characters tend to be strong and positive about their circumstances, often drawing support from close friends or family.

Granted, cdramas also have their own tropes we have to live with.

[upismediacenter]

FEATURE: TAGUMPAY: Kilalanin ang mga itinanghal na kampeon ng Battle of the Bands 2023

Ito na ang araw ng pagbabalik. Tatlong taon makalipas ang kasagsagan ng pandemya, muling ipinagdiwang ang UPIS Days noong Mayo 8 at 12, na may temang “SIBOL: Simula ng Bagong Taon.” Sa taong ito, sa blended na paraan isinagawa ang nasabing selebrasyon: ang ISKOwela ng K-2, Alternative Learning Classroom Experience (ACLE) ng 3-6, at Seminars ng 7-12 ay idinaos via Zoom. Samantala, kinasabikan naman ng mga mag-aaral ang pagbabalik ng ilang face-to-face na mga aktibidad gaya ng 3-6 Variety Show, Rampa, at Merch Fair.

IMIK. Ipinapanood ang “Paano ka sisibol?” short film presentations na nilikha ng mga mag-aaral mula Kinder hanggang Grado 12. [kuha ng UPIS Media Center 2024]

Damang-dama naman ang kasabikan ng kapuwa mga guro at mag-aaral pagsapit ng dapit-hapon. Muli na namang maririnig ang mga hiyawan, ang ritmo ng mga gitara, at ang astig na pagtugtog sa drumset sa gabi ng pagbabalik ng isa sa pinakainaabangang bahagi ng UPIS Days: ang Battle of the Bands o BOTB. Ngunit bago natin pag-usapan ang mga naging kaganapan para sa BOTB ng taong ito, tara’t balikan muna natin ang kasaysayan ng kompetisyong ito. Unang nagpasimula ang Battle of the Bands sa UPIS upang magsilbing entablado para sa malilikhaing mag-aaral na gustong ibahagi ang kanilang talento at pagmamahal sa musika kasama ang kani-kanilang mga kaibigan. Wala ring palya ang bawat isa sa pagsuporta sa kanilang mga kapuwa mag-aaral, lalo na kung kanilang mga ka-batch ang lumalahok. Kaya’t taon-taon, punong-puno ng music lovers ang mga lugar na pinagdadausan ng BOTB, mapa-Quadrangle man iyan o Gym. Ang ilan sa mga kilalang pangalan sa larangan ng BOTB ay ang bandang Honeyboys ng Batch 2018, 4 Kings ng Batch 2NT, at Prizmo ng Batch 2ONE.

HOMECOMING. Sa kanilang muling pagtapak sa UPIS, tinugtog ng alumni band na Prizmo ang kantang Narda ng Kamikazee. [kuha ng UPIS Media Center 2024]

Malaking bahagi ng selebrasyon ng UPIS Days, at maging ng ating komunidad, ang Battle of the Bands. Sa taong ito, pitong banda ang sumali at sumubok na mag-uwi ng korona, subalit tatlo lamang ang nanaig. Sa isang panayam ng UPIS Media Center, mas alamin pa natin ang mga naging karanasan ng tatlong bandang nagpatibok ng ating mga puso at nagpapaos ng ating mga lalamunan.

Kilalanin na natin ang mga nag-uwi ng titulong TANGHAL: Battle of the Bands 2023 Winners, magbabagsakan dito in 5, 4, 3, 2!

Handa na ba kayo? Oras na para kilalanin ang bandang nagkamit ng ikatlong gantimpala.

ALAS SAIS (Ikatlong Gantimpala)

ALAS SAIS from L-R. Kadisha Pascual (bassist), Rodney Bondal (drummer), JM Navarro (lead guitarist), Cheska Yanga (vocalist), Laarni Lazarra (vocalist), Jed Nuñez (rhythm guitarist). [kuha ng UPIS Media Center 2024]

Tanong #1: Ano ang inyong naging reaksyon nang malaman ninyong isa kayo sa tatlong nagwagi sa Battle of the Bands ngayong taon?

Jed Nuñez: Na-overwhelm kami, kasi ‘di namin inexpect na magthi-third place kami... Pero pinapangako lang namin na sa next BOTB, susubukan naming mag-champion!

Cheska Yanga: Una kasing in-announce yung ‘Crowd Favorite’, isa ‘yun sa hindi talaga namin in-expect na makukuha namin.

Kadisha Pascual: Ako din, hindi ko in-expect na pati yung ‘Crowd Favorite’ makukuha namin, kasi first-ever BOTB ko ‘yun eh. Kaya ‘di ko alam na ganun pala yung magiging pagtanggap sa amin ng audience.

Cheska Yanga: Hakot awards!

Tanong #2: Paano nabuo ang inyong banda?

Kadisha Pascual: Ayan si JM, isa siya sa mga founding members namin.

JM Navarro: Matagal na kaming nag-usap ni Jed na sasali kami ng BOTB. Hindi pa talaga kumpleto ‘yung banda noon kasi dalawa pa lang kami. Hihiramin sana namin si Rodney, tsaka si Vince (Lagunilla) na galing sa kabilang banda, para sana mabuo ang banda namin. Nag-suggest si Vince na kausapin namin si Kadisha na nagbe-bass daw, kaya kinausap siya ni Laarni kung pwede siyang tumugtog kasama namin. Si Cheska naman, sabi niya, manager na lang daw siya, pero sabi namin sumali na lang din siya sa banda.

Laarni Lazarra: Sabi ko— sali ka na, kumakanta ka rin naman eh!

Cheska Yanga: Um-oo na lang din ako.

Tanong #3: Ano ang kwento sa likod ng pangalan ng inyong banda?

Kadisha Pascual: Malapit na kasi yung deadline nung sign-up form. At that time, meron na kaming setlist ng mga audition song, meron na kaming original song, pero wala pa kaming pangalan. Kaya sinuggest ko na lang na ‘Alas Sais’ kasi anim kami. Ayun lang.

Cheska Yanga: Pero actually, naisipan ko ng meaning ‘yun: ‘Alas,’ pwedeng kahulugan ay aces. Tapos ‘yung ‘Sais’ ay six. ‘Alas Sais’: anim kami na aces.

Tanong #4: Ano ang inyong naging inspirasyon sa paglikha ng inyong orihinal na kantang itinanghal sa kompetisyon?

Laarni Lazarra: Nasa guidelines din naman kung saan dapat magre-revolve yung original song, kaya binase ko lang din doon yung lyrics, pati yung mga common experiences ng students para dun sa pagsagot ng tanong na “paano ka sisibol.”

Tanong #5: Ano ang inyong mensahe para sa mga aspiring bands na nagnanais ding lumahok sa Battle of the Bands susunod na taon?

Pasado alas sais na! Halina’t maghapunan na tayo. Gusto mo bang mag-Foodbanda?

FOOD BANDA (Ikalawang Gantimpala)

FOOD BANDA from L-R. Keane dela Santa (guitarist), CJ Ruiz (drummer), Rachelle Bueno (vocalist), Dzyaireh Santos (vocalist), KC Manalang (guitarist), Elis Reyes (keyboardist). [kuha ng UPIS Media Center 2024]

Tanong #1: Ano ang inyong naging reaksyon nang malaman ninyong isa kayo sa tatlong nagwagi sa Battle of the Bands ngayong taon?

Elis Reyes: Super unexpected. Kasi screening pa lang — at least, personally, I wasn’t expecting na papasa kami ng screening kasi it was such a short amount of time ng preparation. I thought we weren't prepared enough; tapos ‘yung performance din, I wasn't sure if we were at our best. So, ang naging mindset ko: “Let's just enjoy the ride.” Nung announcement, kumakain lang ako ng nachos. It was genuinely unexpected, tapos second place pa kami. And it was flattering na second kami, kasi we were up against many really good bands. It's nice to be acknowledged and awarded for doing something that we just enjoy doing, and for being able to share this feeling with some of my friends.

Rachelle Bueno: During the awarding, nasa stage na kami ng acceptance: “enjoy na lang natin ‘to, tapos palakpakan na lang natin ‘yung mga magpo-podium finish.” Tapos biglang tinawag kami— ‘di pa namin alam kung aakyat ba kami kasi hindi pa nagsi-sink in. Tapos ‘yung Steve Harvey moment, habang binabasa ko ‘yung certificate, napasigaw talaga ako. Hindi pa nga nagsi-sink in ‘yung sinabi nilang 3rd place kami, tapos biglang 2nd place pala kami. It was very overwhelming; emotional upheaval talaga siya kasi lahat kami hindi nage-expect na makakarating kami ng 2nd place amongst all the bands na tumugtog sa BOTB. Kaya sobrang thankful din kami.

Tanong #2: Paano nabuo ang inyong banda?

Dzyaireh Santos: Nabuo ‘yung band kasi gusto ko talaga ng band ever since. Nung nalaman ko magkakaroon ng Battle of the Bands ngayong UPIS Days, naisip ko na bumuo ng banda. Ang una kong nahatak, si CJ. Drummer ‘yung pinaka-mahirap na hanapin, kasi kaunti lang talaga yung alam kong tumutugtog ng drums sa school. At siya ‘yung unang pumasok sa isip ko, kaso hindi ako sure noon kung gusto niya sumama, kaya tinanong ko si Keane kung pwede niyang yayain si CJ. Nung tinanong ko si Keane kung nakausap na niya si CJ, hindi pa daw; nung time na ‘yun, sabi ko, “Ang lapit na ng UPIS Days tapos wala pa akong bandang nabubuo.” Nakipag-usap ako sa ibang friend groups ko, tapos narinig ni KC. Ayun, inalok ko si KC kung gusto niyang sumali sa banda. Magkakaibigan silang tatlo ni CJ at Rachelle kaya agad-agad, nagkaroon ako ng gitarista, drummer, at isa pang vocalist. Si Elis naman, niyaya ko rin siyang maging keyboardist ng band.

KC Manalang: Dagdag ko rin ‘yung time na nasa library kami ni Casey, pinag-uusapan namin ‘yung tungkol sa BOTB. Doon din nagsimulang mabuo talaga ‘yung banda— doon na kami nagsimulang mag-compile ng ideas, mag-usap-usap kung sinong mga isasali pa namin sa banda. Doon ko rin kinausap si Rachelle, kasi siya ‘yung alam kong mahilig magsulat ng kanta.

Tanong #3: Ano ang kwento sa likod ng pangalan ng inyong banda?

Keane dela Santa: ‘Yung kwento talaga sa pangalan ng banda namin, out of the blue ko lang siyang naisip. Na-excite ako na magkakaroon na ulit ng BOTB ngayong taon, tapos sasali kami ng mga ka-banda ko. Nag-isip ako ng mga nakakatawang names na pwedeng malagyan ng salitang ‘banda,’ kasi mahilig ako sa puns. Naghahapunan kami nung bigla kong naisip ‘yun. Naisip ko ‘food,’ tapos “Uy, ‘Foodpanda,’ parang pwedeng maging banda ‘yun.” Nung pinropose ko siya sa group chat namin ng mga ka-banda, nagustuhan nila agad; kasi ‘LT’ daw, nakakatawa. Tapos locked in na ‘yung pangalan na ‘yun, wala nang ibang pumantay.

Tanong #4: Ano ang inyong naging inspirasyon sa paglikha ng inyong orihinal na kantang itinanghal sa kompetisyon?

Rachelle Bueno: Ang title ng aming original song ay ‘Simula.’ Ang naging proseso ko sa kantang ito ay: “BOTB, kailangan ng original song nito. Ano kayang gagawin ko?” Wala pang theme noon, a day before i-release ng guidelines. Iniisip ko na kung Sibol o “Paano ka sisibol?” ‘yung overall theme ng UPIS Days 2023, siguro dapat maging ganito din ‘yung tema ng aming original song. Tinawag ko nun si KC sa Discord, sabi ko, “Tara, samahan mo ako gumawa ng kanta.” Kaso ang ending ako lang ang nagsulat, moral support lang siya.

KC Manalang: Hindi kasi ako marunong magsulat talaga ng kanta, kaya sinamahan ko lang siya.

Rachelle Bueno: ‘Yung process ko lang talaga nun, “Siguro ito ‘yung topic, what if magsulat na ako para handa.” Swerte kami na, the next day, saktong-sakto ‘yung ginawa kong lyrics doon sa theme. Ang daming nangyari sa kanta namin — nakailang cut kami ng lyrics, nakailang bago kami. Pero ang ending, sobrang nakaka-proud ‘yung nabuo naming kanta.

Tanong #5: Ano ang inyong mensahe para sa mga aspiring bands na nagnanais ding lumahok sa Battle of the Bands susunod na taon?

Ang mga susunod na ipapalabas ay rated HSK. Halimaw Sa Kompetisyon.

HSK! (Unang Gantimpala)

HSK! from L-R. Sam Arinto (bassist), Bianca Baguio (vocalist), JC Caparas (drummer), Dean Cabrera (vocalist), Angelo Santiago (guitarist), Nathan Sigarra (guitarist), Eowyn Surigao (keyboardist). [kuha ng UPIS Media Center 2024]

Tanong #1: Ano ang inyong naging reaksyon nang malaman ninyong isa kayo sa tatlong nagwagi sa Battle of the Bands ngayong taon?

Sam Arinto: Sabi samin ni Nathan before mag-perform, mag-enjoy lang kami. Kaya makita lang ‘yung response ng mga tao na naghihiyawan, okay na sa ‘kin ‘yun. Just there for the experience.

Bianca Baguio: Lahat kami, hindi namin hinihintay ‘yung results ng mananalo. Mas masaya kami na nandoon kami sa stage na nagpe-perform, kaysa sa paghihintay ng resulta kung sinong nanalo.

Eowyn Surigao: Mas masaya kami na nakatugtog kami for the last time.

Sam Arinto: Response pa lang ng mga tao, grabe. Sobrang solid, feeling ko nagka-fans ako.

Eowyn Surigao: Tapos may nagpa-autograph pa sa atin! Very rewarding para sa amin ‘yung experience itself.

JC Caparas: Tapos the best din ‘yung sinabi ni Kuya Diego (Sunga): “Mas magaling pa kayo sa ‘min.”

Dean Cabrera: ‘Yung hiyawan ng mga tao, sobrang rewarding. Parang ‘yun na ‘yung prize namin.

Tanong #2: Paano nabuo ang inyong banda?

JC Caparas: Tatlo kaming magkakabanda na noon, si Eowyn at si Nathan. Tapos nasama si Angelo. Nabuo kami kasi nagpapasok-pasok kami ng mga tao.

Sam Arinto: Hindi kasi, diba… Ako naman, si Sam A., tsaka sina Dean, Nathan, at Bianca, magkakabanda na noon. Tapos si JC at Eowyn naman nasa kabilang banda sila, ‘yung Raketship.

Angelo Santiago: Ako lang ‘yung wala pang banda noon. So, first-timer ako. Nagkayayaan lang kami, ‘yun lang talaga ‘yon.

Tanong #3: Ano ang kwento sa likod ng pangalan ng inyong banda?

Nathan Sigarra: ‘Yung HSK kasi… basta nag-iisip kami ng madaling sabihin ng crowd. Madaling maicha-chant. Kaya ayun, naisip namin ‘yung HSK, tapos saka na lang namin ginawan ng meaning.

Eowyn Surigao: Totoo ‘yun, nauna ‘yung abbreviation kaysa ‘yung meaning.

Nathan Sigarra: Pero hindi na namin ire-reveal ‘yung totoong meaning ng HSK.

Angelo Santiago: May back-up story din ‘yan eh, na iku-kwento namin ‘pag sikat na kami!

JC Caparas: Oo, ‘di muna ngayon.

Sam Arinto: Pa-mysterious muna kami.

Tanong #4: Ano ang inyong naging inspirasyon sa paglikha ng inyong orihinal na kantang itinanghal sa kompetisyon?

Sam Arinto: ’Yung title ng kanta namin, A.N.T. Gusto namin, acronym din, parang HSK. Ang meaning nun ay “Aalis Na Tayo,” kasi last year na namin. Tapos ‘yung prompt kasi ay “starting a new chapter”, eh, aalis na kami ng high school, so panibagong chapter na ng buhay namin.

Eowyn Surigao: Tapos sa lyrics — sinama namin si Ate Gemma, ‘yung mais con yelo, ‘yung TC, tapos ‘yung guard na hindi nagpapapasok. Kasi itong mga ‘to, very iconic at makaka-relate ang nakararami sa ‘tin. Tapos, alam niyo, 6 hours lang namin siyang ginawa. Grabe ‘yung thought process namin nun. Ang gagaling ng mga isip nila.

Sam Arinto: Collaborative effort talaga siya mula sa lahat. Tapos sobrang clutch pa nun. Halos 2 A.M. na ata tayo nagpasa for screening.

Bianca Baguio: Tapos ayon, the rest is history.

At dahil sila ay kabilang sa graduating batch ng UPIS, naghanda ang mga kumapanayam ng isang espesyal na tanong para sa kanila.

Tanong #5: Anong pakiramdam na last performance na ninyo ito sa UPIS?

LAHAT: Awww, ‘wag namang ganyan!

Dean Cabrera, Sam Arinto: ‘Uy grabe, babalik kami!

JC Caparas: Next song namin ‘yun.

LAHAT: “Babalik na tayo…”

Angelo Santiago: Ang gandang ending, kasi nanalo kami, tapos last na namin.

Sam Arinto: Siguro gaya nga ng sabi ni Justin Bieber, “never say never…” Kahit last na namin ‘tong pagsali sa BOTB, sana hindi ito ‘yung last namin talaga na performance sa UPIS.

Eowyn Surigao: Ako, masaya ako. Sa lahat ng BOTB na nasamahan ko, ito ‘yung pinaka-nag-enjoy talaga ako. Sobrang close talaga ako sa kanila, tapos na-enjoy ko ‘yung journey mula nung nagpa-practice pa lang kami.

Sam Arinto: Kita niyo naman, sobrang lakas ng chemistry namin. Sobrang saya nilang kasama.

Eowyn Surigao: Maganda siyang ending sa BOTB journey, kasi I found my people. Kasi iba’t ibang banda kami noon, tapos masaya ako kasi sila ‘yung mga kasama ko ngayon.

LAHAT: Awww. Tama, tama. Ayon, basta masaya kami.

Tanong #6: Ano ang inyong mensahe para sa mga aspiring bands na nagnanais ding lumahok sa Battle of the Bands susunod na taon?

Ang Battle of the Bands ay isinasagawa bilang isang selebrasyon ng musikal na talento ng mga mag-aaral ng UPIS. Ang entabladong ito ay nag-uudyok sa mga mag-aaral na ipamalas ang kanilang pagkamalikhain at pagbubuo ng kumpiyansa sa pamamagitan ng pagganap at pagkakaisa bilang isang banda. Taun-taong pinapatunayan ng mga isko at iska ang kanilang husay at kakayahan sa larangan ng musika. Kaya naman, patuloy nating suportahan ang mga bandang nagpakitang gilas ngayong taon. Samahan niyo kaming abangan ang mga paparating pang bandang susubok at titindig sa tanghalan ng kaisa-isang kompetisyon na ito. Kitakits sa susunod na taon! //nina Sophia Dormiendo at Wynelle Llaguno

[tokwattoge]

part 2

continuation.

Abot abot na sermon ang inabot ko. Umiyak yung mama ko. As in. Di ko alam kung ano yung mararamdaman ko. Hindi ko alam pano magrespond. Halo halong emosyon na naramdaman ko. Frustration, disappointment, sadness, anxiety, embarassment, anger sa sarili, resentment sa decisions. Lahat na siguro ng negative emotions.

Ang hirap kasi sa perspective ko bilang nagkamali, nakikipag argue pa rin ako kay mama nung naguusap kami tungkol dito. Na hayaan na niya ako, hayaan niya ako tumayo sa sarili kong mga paa at bayaran lahat to. Tutal hindi ko naman siya kasama nung umutang ako, bakit kasama siya sa pagbabayad. Sa totoo lang nung pinili ko yung mga desisyon ko hindi ko naman inexpect na baka maging ganito. Hindi ko inisip na what if lumaki tapos malaman nila papa. Masyadong lumakas talaga yung loob ko magloan, at lalong malakas yung loob ko na mababayaran ko WHEN CLEARLY HINDI KO KAYA. Naiinis ako sa sarili ko kasi ayaw ko na maging burden kay mama. Gusto ko kayanin to, pero mas malala pa yung mangyari. Sabagay, kung objective lang, kung ayaw ko mamroblema sakin magulang ko dapat hindi ako nangutang in the first place. Hay. Yun nga. Lesson learned.

Hindi na talaga aabot sa ganito kung:

Nagpakatotoo ako sa sarili ko, at hinayaan ang overdue kung talaga naman walang pambayad - kung ito ang ginagawa ko hindi na magdodoble ang interest at lalaki yung utang.

Hindi na nagutang kung totoo naman na hindi mahalaga. Which clearly yun naman talaga, sana imbis na nagloan ako, nagtipid na lang ako. Kung yun ang purpose ang din naman ay para sa daily expenses. Or di kaya sana nagsacrifice na lang ako pumasok kahit papaano. Admittedly, medyo naging tamad tamad din ako at madaming excuses.

Nanghingi ako ng tulong agad nung nakikita ko na hindi ko na kaya sana hindi na lumaki sa ganito. Pride ko na lang din at boastfulness ang pumigil sakin, sana naging humble na lang ako at umamin na kailangan ko ng tulong.

AT HIGIT SA LAHAT, sana natuto ako mag sorry. Kaya sobrang iyak ng mama ko, natural daw na magalit siya, pero nakikipag argue pa daw ako. Hindi man lang ako nagsorry. Grabe. Wala ako masabi. Kasi totoo naman. Bakit hindi man lang ako nagsorry. Pride ko din? Nakakapaikot ng tiyan yung thought na to. Bakit nga ba hindi sorry ang una kong ginawa at nakipagargue pa ako sa mama ko na pabayaan niya ako. Pinalala ko lang ang sitwasyon.

Yan. Yan yung mga dahilan kung bakit sobrang disappointed ko sa sarili ko ngayon, kailangan ko tong isort out, at gawing motivation para mas maging mabuting tao, anak, at magulang.

[ligayangdala]

tw // mentions death

hi mga nakshie!

hindi ganito yung normal posts namin, at medyo tahimik kami ng ilang linggo ngayon. andami kasing nangyari sa buhay namin ni admin l after ng bagyong paeng, medyo traumatizing rin samin. gusto sana namin mag-take ng break sa pagsusulat ng kahit ilang araw sa ngayon, recently we lost someone so dear to the both of us - our lola. until now, nasa mourning stage pa rin kami pareho kahit two weeks ago na nangyari, pero sobrang influential kasi ng lola namin sa buhay namin and losing her this year is something na hindi namin inexpect dahil unang una, sobrang lakas pa ng lola namin and sobrang biglaan yung nangyari kaya hanggang ngayon hindi pa nag sisink in samin.

gusto lang sana namin mag-sorry sa lack of updates, wala pa kasi kami sa tamang headspace para mag-sulat sa ngayon. ayaw namin mag-promise pero sana bumalik yung hype namin sa pagsusulat in the coming days or weeks. gusto muna namin i-hold yung camboy series kasi nawala na rin yung sparks namin sa series na yun kasi pakiramdam namin parang nag-uupdate na lang kami kasi kailangan, hindi dahil gusto namin yung sinusulat namin. sa totoo lang, di ako masyadong satisfied sa last update ng camboy series kasi feeling ko may chance pa na dapat nasulat namin siya ng maayos, pero hindi namin nagawa. on hold lang naman, hindi discontinued.

as per the new series, ewan ko pa 😂 wala talaga akong idea kung paano, pero may chapter 1 na siya. hindi pa nga lang kumpleto yung separate stories ng members.

yung twitter naman… nagpanic si admin l. akala niya kasi magsshutdown na talaga yung twitter, kaya inuna niya na magdeactivate tapos wala na rin naman kasing masyadong mapopost na visualizers dun kasi tinanggal na rin ni el0n m7sk kaya tuluyan na rin dineactivate.

anyway, sana okay lang kayong lahat! please keep safe always! babalik rin kami, soon ❤️‍🔥

ligayangdala.

[g-rasyaana]

Happy Valentine's day! 💐

Sa tinagal tagal namin, ngayon lang nag bigay ng flowers hahahahahahaha. Last Saturday kasi nag kita na kami, wala naman napag-usapan na iyong date na ang for Valentine's pero inexpect ko na sana man lang bumati na siya at sabihin lang na advance celeb na namin. Kahit yun na lang e dahil alam kong wala naman mangyayari sa mismong 14 dahil may pasok pareho at sa past years e wala namang ginawa un.

E nung pauwi kami, I received nothing, kahit greeting para isabing advance na. Edi ayan umiral nanaman pag iinarte ko. Di ko alam e, parang deprived kasi ako sa romantic gestures, tas inisip ko di naman mahirap bumati na nga lang e, kaya nainis nalang ako hahaha. Nangyari na kasi ung ganon nung anniversary namin, dahil nga wala naman siya palaging ginagawa kundi bumati, sabi ko konting paramdam naman na may pake siya, tas di ko parin nafeel nung Sabado.

Nung nag-away na, sinabi niya na pinangungunahan ko daw kasi e di pa nga tapos. May plano naman daw talaga siya, sinira ko nanaman daw. Katwiran ko, pano ba naman sa tinagal namin wala naman siya ginawa o nag plan e parang inip na ko na kahit ba simpleng gesture di niya parin magawa. Basta't ganyan, tapos nag bati din naman katapos.

At eto na nga, nung kumakain ng breakfast, may dumating na bouquet. Hindi na tuloy ako mashado kinilig :(((((((( Mas nakaka guilty nalang yung feeling. Kasalanan ko din naman nga hahahahaha kaya parang expected na ewan. Tapos yung feeling nga na bumili lang siya ng flowers dahil sinabi ko na gusto ko. E gusto ko bumili siya ng flowers dahil gusto niya. Ewan ko ba. Shempre na-appreciate ko naman, ang awkward lang nung pakiramdam haha.

[lintruly]

omg tagal ko ring di nakapag blog here dahil sa kabusyhan sa buhay at dahil sa totoong letters na ako nagsusulat haha.

di ko rin pwedeng di sulatan tong account na to, syempre dito ko siya unang sinulatan. this is home. yung taong sinusulatan ko rito, ay home ko.

i just wanna share na pwede palang dahil sa kanta, bigla ka nalang din mapaamin no haha. di ko inexpect na magkakaroon ako ng lakas ng loob na umamin but nung narinig ko yung song na yun, nasabi ko tama di na ako pwede magpaka weak at magtago pa. wala ng hiya hiya, wala ng takot takot. ang mahalaga wala ng tinatago at regrets. nahihiya ako, kasi una sa lahat bawal tong feelings na to, pangalawa hindi pwede to, at pangatlo wala naman ako idea sa amin amin na to no... pero kahit pa alam kong hindi pwede tong feelings na to, ayos lang. di ko naman to pinagsisihan. ginusto ko rin to. worth the risk siya. worth it siya eh. kaya sabi ko sa sarili ko, ano mang consequences after lahat ng to, tatanggpin ko. wala naman akong pakeelam kung masaktan ako o anong mangyari, kasi ito naman ang totoo... nahiya ako nung una, kasi natotorpe ako :((( jk hahaha. kasi wala lang basta nahihiya ako aminin. atsaka wala naman akong idea sa pag amin amin na yan. like need pabang umamin? ganyan. haha. lalo na sa sitwasyon na alam mong bawal to, bakit ko pa aaminin diba. ganun nung una. pero narealize ko rin na bakit ko rin naman to itatago. mahirap nang may regrets. mas okay ng sinabi mo na.

this is the first time na umamin ako sa taong gusto ko. malamang siya lang naman kasi tunay kong nagustuhan eh.

nagkakaroon naman ako ng inaadmire dati nung diko pa siya kilala, pero alam niyo yun after ilang days lang wala na di ko na sila inaadmire. parang ilang days nga lang hahaha. basta para sakin noon, basta bihira ka lang ngumiti like parang suplado ka tignan, o masungit ka, para sakin pogi/maganda kana hahaha. kaya nga crush ko talaga nung highschool ako si sehun, krystal at taehyung eh. hahahaha ayan kaka kpop ko yarn.

tsaka napaisip rin ako na hindi naman kasi required na meron diba??? duh. hahahahahaha.

kaya tae wala ako idea kung ano ba feeling na tunay mo ng gusto ang tao. kasi ako nga yung taong after mag admire, o kahit magka happy crush man ako noon, nawawala rin naman kasi agad. like after ilang days, di ko na inaadmire. kahit gaano pa yan kagandang tao, wala parin lilipas parin.

kaya simula nung nakilala ko tong taong to, narealize ko na may mga bagay akong di nagagawa noon, na nagagawa ko na ngayon. nagsimula lahat ng to simula nung makilala kita at habang tumatagal na nagkakausap tayo at nakikilala kita. crush na kita hanggang sa nagugustuhan kita. lahat ng tungkol sayo gusto ko. kahit yung sinasabi mong imperfections mo, nagustuhan ko rin. never ako nagsulat para sa tao. kung magsulat man ako non, about lang sa sarili ko, sa family, ganaps sa life, at sa mga goals ko lang. ako rin yung tao noon na, mainipin akong tao. pero dahil sayo, narealize ko na bakit handa akong maghintay ng gaano katagal, basta ikaw. oo nakakalungkot minsan pero dahil lang yun sa namimiss kita, pero gusto ko ang paghihintay ko kasi alam kong ikaw ang hinihintay ko. nung ikaw? never ako nakaramdam ng inip sa paghihintay sayo.

isa pa, mas gusto ko pa maging better person dahil sayo. mas gusto ko mag improve sa lahat, dahil sayo. lumalabas yung totoong ako, when im with you.

hay basta kapag nakilala niyo siya baka mainlove kayo, syempre hindi niyo siya pwedeng makilala, ako lang pwede, baka mamaya agawan niyo pa ako eh jk haha.

tsaka kahit minsan na kahit sabihin pa nyang i deserve someone better, wala akong pakeelam don. di na ako naghahanap ng mas better pa sa kanya. kung ano o sino pa siya ngayon, siya lang pipiliin ko palagi.

so yun goodevening. sana hindi niya mabasa ang blog na ito kasi im shy natotorpe po aq HAHAHAHAHAHA JK NI-BLOG TAPOS MAHIHIYA EH NOH.

- Lintruly