#Tokuzo Tanaka

[uspiria]

The Snow Woman (1968) dir. Tokuzō Tanaka

[may8chan]

The Snow Woman - Tokuzo Tanaka 1968

[fuckyeahmeikokaji]

Meiko Kaji (梶芽衣子) in the TV movie Lone Wolf & Child: Assassin On The Road To Hell (子連れ狼), 1989, directed by Tokuzo Tanaka (田中徳三).

[mater-argento]

Original Japanese poster for "The Snow Women" (1968)

[shinkleitus]

Novo Conto de Zatoichi (1963), dir. Tokuzô Tanaka.

Review originalmente postada: 20/Fev/2023 no Letterboxd.

Neste terceiro longa da franquia, o primeiro filme em cores da franquia, volta com um ritmo parecido com o primeiro filme, dando mais tempo de tela para explorar o drama da vida do protagonista e menos ação, ao contrário do que vimos no segundo. Aqui vamos ver o anseio por uma vida normal por Zatoichi, cansado da violência, inveja uma vida de trabalho humilde, com uma esposa em casa. Nada de uma vida de Yakuza, jogatina ou luta de espadas. Isso foi sondado nos primeiros filmes, mas aqui, o filme todo se envolve neste drama. A questão da moralidade do Zatoichi é posto para pauta. Por isso, somos apresentados a mais personagens do passado do Zatoichi, quando o mesmo decidiu que precisava treinar para sua sobrevivência. Seu sensei, se mostra alguém não confiável. Seu inimigo, se mostra honrado. Diversas dúvidas para o mesmo. Não sei se a mudança para um filme colorido, as cenas de ação ficaram menos interessantes na exploração da cegueira do Zatoichi. Sem dúvidas, dos três primeiros, é o filme com as cenas de ação mais fracas. No entanto, isso não tira o mérito do filme, as melhores cenas são a exploração da perdição da vida do Zatoichi, o seu drama parece nunca acabar, sempre perdendo um amor ou um amigo. Aqui vemos o mais perto de desistir de tudo por esse personagem.

[speedou]

Zatoichi: The Fugitive (Tokuzo Tanaka, 1963)

[cinemaronin]

New Tale of Zatoichi (1963)

新・座頭市物語 New Tale of Zatoichi (1963) directed by Tokuzo Tanaka

[anamon-book]

映画が幸福だった頃〔田中徳三映画術〕 改訂版 田中徳三 編集＝綾羽一紀、山口量紀、西美穂子、村上直美 JDC

[tylermkw]

New Tale of Zatoichi (1963)

[jailhouse41]

Lobby card for Night Flight (Hikisakareta Seiso,ひき裂かれた盛装), 1967, directed by Tokuzo Tanaka (田中徳三) and starring Shiho Fujimura (藤村志保) and Mikio Narita (成田三樹夫).

[365filmsbyauroranocte]

Ghost Story of the Snow Fairy (Tokuzô Tanaka, 1968)

[uspiria]

The Snow Woman (1968) dir. Tokuzō Tanaka

[may8chan]

The Snow Woman - Tokuzo Tanaka 1968

[fuckyeahmeikokaji]

Meiko Kaji (梶芽衣子) and Hideki Takahashi (高桥英树) in the TV movie Lone Wolf & Child: Assassin On The Road To Hell (子連れ狼), 1989, directed by Tokuzo Tanaka (田中徳三).

http://meikokaji.net/

[ponapisach]

To czwarty z cyklu i pierwszy kolorowy film o niewidomym masażyście samuraju z Tokuzō Tanaką na stanowisku reżysera, niezmiennie z Shintaro Katsu w roli Zatoichiego.

Zatoichi ciągle jest w podróży, tym razem odwiedza wioskę, gdzie cztery lata wcześniej trenował pod czujnym okiem mistrza Banno. Twórcy serii zdążyli mnie już przyzwyczaić do sporego nagromadzenia wątków, ale zawsze udawało im się wychodzić z tego obronną ręką. I tym razem wszystkie ścieżki (teoretycznie rozbiegane) łączą się w dramatycznym finale. Najważniejszy jest tu rzeczywiście wątek mistrza, u którego Ichi pobierał nauki. Jak Sensei sam wspomina, Zatoichi był najbardziej pracowity wśród uczniów. Trenował w dzień i w nocy. Nie zważał na zmęczenie, a swoim uporem zawstydzał wszystkich innych. Stary nauczyciel ma córkę, która w czasie gościnnego pobytu Zatoichiego zbliża się do głównego bohatera. A już za chwilę para myśli o ożenku.

Zatoichi nigdy nie miał łatwo i tym razem okazuje się, że ludzie są z reguły podli i uprzedzeni do niego. Niewidomego kalekę traktują zaś jako gorszy sort. Tak samo reaguje mistrz, gdy dowiaduje się o planach. Wyciąga oczywiście cięższy kaliber, bo przecież Zatoichi, jak słusznie zauważa, jest gangsterem, masażystą yakuza, czyli człowiekiem obdartym z godności, kryminalistą. To prawda, a Zatoichi nigdy temu nie zaprzeczał. Od początku filmowej serii godził się na swoją "ułomność" jako wynik wybranej za młodu drogi, gdy zabijał na zlecenie. Nigdy więc nie narzekał na swój los, który, jego zdaniem, obchodzi się z nim uczciwie i sprawiedliwie. Mistrz nie chce więc poświęcić córki dla kalekiego kryminalisty, chociaż jako widzowie wiemy, jak szlachetnym i empatycznym Ichi jest człowiekiem.

Wiążę się z tym główna wymowa obrazu, bo pomijając już wszystkie inne wątki, to właśnie historia starego mistrza decyduje o filmowym przesłaniu. Mężczyzna prowadzi szkołę w której kształcą się samuraje, jest szanowany wśród społeczności, z jego zdaniem liczą się w wiosce. Teoretycznie więc prezentuje cechy godne pochwały, ale to tylko zasłona dymna, bo tak naprawdę kieruje się niskimi pobudkami. Zleca porwanie bogatego ucznia, by, wykorzystując do tego celu bandę rzezimieszków, wyciągnąć okup od majętnego rodzica. A to tylko czubek góry lodowej wszystkich grzechów, które ciążą na Banno (Seizaburō Kawazu). Finał jest niezwykle gorzki, przegrywają wszyscy, a Ichi jak zwykle odchodzi z niczym.

Nad całą produkcją unosi się więc bardzo bolesny nastrój nadciągającej tragedii, a Tokuzō Tanaką pierwszorzędnie poprowadził wszystkie tematy (również te, o których nie napisałem) przeplatając poszczególne epizody tak, by w filmie sporo się działo, a i głównego bohatera przedstawił jako człowieka, który potrafiłby porzucić żywot tułacza i odrzucić przemoc, jeżeli tylko dostałby szansę na życie u boku kobiety. Dramat Zatoichiego polega jednak na tym, że nawet pomimo jego sympatycznego i otwartego nastawienia do świata, wciąż był obywatelem o statusie nagminnie wykluczanego ze społeczeństwa. Traktowany z wyższością i dystansem, wpasowywał się zresztą idealnie w ten stan, swoją skromną postawą wypracowując przestrzeń, której inni nie chcieli naruszać, a Ichiemi pozwalało to na pewną swobodę.

Ciągnęła się jednak za nim legenda szermierza, która w "Nowej opowieści o Zatōichim" zaczęła już dawać o sobie znać. W znaczącym stopniu ten element wybije dopiero w kolejnej części. To, co lekko doskwierało mi w "Nowej opowieści o Zatōichim" to nieco skąpa realizacja, mało plenerów, akcja w kiepsko oświetlonych pomieszczeniach. Wszystko nadrabia gra aktorska, a i sam dramatyczny wydźwięk losów masażysty (i rzecz jasna pojedynki) pozwala się wczuć w historię, a wszelkie niedogodności schodzą na plan dalszy.

[kaipanzero]

The Snow Woman  怪談雪女郎 1968