#aanzicht

[jblnl180]

#depotbooijmansvanbeuningen #depot #ansicht #aanzicht #ansichtkaart #rotterdam #ansichtkaartrotterdam #rotterdamansichtkaart #uitzicht #uitzichtrotterdam #rotterdamuitzicht (bij Depot Boijmans van Beuningen) https://www.instagram.com/p/Cixthp7NpNJ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[ochtendstorm]

Ik heb mijn buik opengebroken

Het barst en het breekt, maar daar start dit verhaal niet.

Het begint bij het kind dat muren bouwt tussen zichzelf tussen stout en braaf en blij en boos het kind waarvan iedereen denkt ‘hier is niks loos’

Het begint bij het kind dat niet gezien wordt Het kind dat schreeuwt, het kind dat lacht Het kind dat gehoorzaamt zonder klacht

Het begint bij het vergeten Het verdoezelen van wat (n)ooit was

Het eindigt in twijfel, in feiteloze analyses Het eindigt in nooit-genoeg

Het begint bij het beton kappen over het verdriet Het zet zich verder in opengesneden huiden, een verafschuwd aanzicht, barsten in het beton, het eindigt bij het openbreken

(en het begint opnieuw)

[peterpijls1965]

De landbouwplastic in het trapgat was geen muur

Net luisterde ik voor het eerst even naar muziek van Suicidal Tendencies. In mijn studententijd had ik een vriend in Tilburg die een poster van deze band in zijn kamer had hangen.

Door het aanzicht van deze poster, een andere dan hierbij afgebeeld, besloot ik in principe nooit naar muziek van Suicidal Tendencies te luisteren. De poster had iets sinisters, de eigenaar had op de middelbare school spreekbeurten gehouden over elpees van the Beatles die, handmatig achterstevoren afgespeeld, teksten van de duivel ten gehore zouden brengen, in plaats van John Lennon of Paul MaCarthney. Een platenspeler nam hij mee de klas in.

Deze vriend liep de ziekte van Pfeiffer op. Hij zag geel, de lever functioneerde niet goed. Maar hij was ook een hardnekkige liefhebber van Beaujoulais Primeur, die in de schappen van de supermarkt belandde juist toen hij bedlegerig was, en geel zag.

Hij had een hoogslaper, ik stond beneden in zijn kamer, pal bij die poster van Suicidal Tendencies. Met een brede glimlach verzocht hij me vanaf zijn matras om twee flessen Beaujoulais Primeur voor hem te halen. Contant geld gaf hij mee. We dronken later samen op het negeren van doktersadviezen.

In zijn studentenhuis maakte ik een feest mee. Rond middernacht werd er iemand van de trap gegooid. Er hing een grote lap zwart plastic in het trapgat. Iemand moet het plastic voor een muur hebben aangezien, en het nodig gevonden hebben om er iemand anders tegenaan te kwakken, onwetend van de diepe trap achter het zwarte tochtzeil.

We zagen het slachtoffer door het plastic heen vallen. Beneden aangeland, door de zwaartekracht neergekwakt op de betegelde vloer bij de voordeur, stond hij ongeschonden op en besteeg de trap om welgemoed weer mee te doen aan het feest.

[thibautgrossen]

Link naar informatie over het installatie aanzicht van de tentoonstelling "Architectuur- en Ontwerptekeningen": Rotatie 2, MoMA

[regioonlineofficial]

De Melkweg heeft vanaf een donkere plek een prachtig aanzicht. Al eeuwen wordt ze door de mens bewonderd en bestudeerd. Dit leidde tot vele ontdekkingen, ook door Nederlandse sterrenkundigen. Hoe zit het eigenlijk met de ontdekking van de Melkweg? Daarover gaat het publiekscollege dat sterrenkundige Jeffrey Bout geeft op woensdag 8 november bij de Academie van Franeker. Ontzag voor de Melkweg De Melkweg bevat vele verhalen: over het leven van sterren, over gas en stof of over een zwart gat verborgen in het centrum. Onze aarde blijkt onderdeel uit te maken van dit immense en complexe systeem. En de Melkweg blijkt een eiland te zijn in een uitgestrekte kosmische oceaan. Het ontzag dat men in de oudheid al had voor de Melkweg is geheel terecht. Sterrenkundige Jeffrey Bout vertelt in dit college meer over de ontdekking van de Melkweg. November is sterrenmaand bij de Academie van Franeker, met onder meer ook een cursus sterrenbeelden, die gegeven wordt door Adrie Warmenhoven, directeur van een kersvers UNESCO Werelderfgoed: het Planetarium van Eise Eisinga in Franeker. Over de spreker Jeffrey Bout studeerde af in de sterrenkunde in 2010. Al sinds jonge leeftijd is hij gefascineerd door het heelal en wil hij die fascinatie met anderen te delen. Na zijn afstuderen werkte hij een paar jaar bij het Infoversum planetarium in Groningen. Sindsdien is hij nog altijd veel bezig met vertellen over het heelal met gastlessen op scholen, lezingen en cursussen, hoofdzakelijk in bibliotheken. Sinds enkele jaren is hij daarnaast HBO docent elektrotechniek. Jeffrey Bout - Foto: Academie van Franeker Het publiekscollege vindt plaats op 8 november in de collegezaal van de Academie van Franeker (Botniastins, Breedeplaats 1, Franeker). Aanvang: 20.00 uur. Toegangskaartjes à 10 euro zijn vanaf een halfuur voor aanvang verkrijgbaar in de Botniastins. Reserveren kan via academiefraneker.nl

[positionerenferredeleu]

Aanzicht/sfeerbeeld

[peecee-columns]

(Niet) ondersteboven door kantelende inzichten

Op de website wordt gemeld dat de oplevering van basisschool de Tweemaster-Kameleon in Oost-Souburg nog voor de zomervakantie kon plaatsvinden. De eerdere streefdatum van 1 april is daarmee niet behaald. Dat is ook niet heel verwonderlijk. Ruim een jaar geleden werd namelijk ontdekt dat de nieuwe school verkeerd om werd gebouwd. De nieuwbouw stond 180 graden gedraaid ten opzichte van de bouwtekening. Er kwam spoedig een oplossing: de school in aanbouw moest worden afgebroken. De focus werd gelegd op het juiste aanzicht van de bouwtekening, waardoor de school nu wél in de juiste richting kon worden gebouwd.

Tegenover deze bouwblunder staat in het Friese Workum het architectonisch prachtig uitgevoerde appartementencomplex Lânskip, dat bewust in zijn geheel ondersteboven is gebouwd. Het schuin toelopende puntdak staat in de grond geprikt en de muren, voorzien van grote raampartijen, wijzen naar de hemel. Het verschil met de eerste bouwpoging van de Tweemaster-Kameleon is dat de architect van het wooncomplex juist bewust voor deze in het oog springende bouwstijl heeft gekozen. Hij werd daarbij geïnspireerd door de oude boerderij die naast het nieuwe appartementencomplex is blijven staan. Bij het ontwerp heeft hij zelfs het volume en de hellingshoeken van deze boerderij overgenomen, waardoor een bijzonder schouwspel ontstaat en de twee gebouwen elkaar versterken.

Bijna tegelijkertijd met het opmerken van de bouwfout van de nieuwe basisschool in Oost-Souburg, werd in het museum Kunstsammlung in Düsseldorf ontdekt dat een schilderij van Piet Mondriaan al sinds de aanschaf in 1980 verkeerd om aan de muur hangt. Na het bestuderen van een oude foto, waarop het desbetreffende schilderij zichtbaar is, kwam men erachter dat bepaalde herkenbare lijnen aan de bovenkant staan afgebeeld, terwijl deze op het schilderij dat in het museum hangt aan de onderkant staan. Dit betekent dat het schilderij 180 graden gedraaid zou moeten worden. Het museum was echter niet van plan om het schilderij alsnog om te draaien.

Het eigenzinnige ontwerpersduo Viktor en Rolf was daarentegen juist wél bereid om hun nieuwste creaties alle kanten op te draaien; liefst zelfs de minst voor de hand liggende. Tijdens een coutureshow in Parijs werd onlangs hun nieuwste zomercollectie getoond en droegen de modellen zeer vooruitstrevende en bizar ogende jurken. Ze werden niet op traditionele wijze gedragen, maar juist ondersteboven, driekwart of half gedraaid en soms zelfs een stukje van het lichaam af. De ontwerpen waren vernieuwend, gedurfd en humoristisch en daardoor ook verzekerd van veel aandacht in de diverse media.

De hierboven beschreven situaties zijn allen voorbeelden waarbij gewaande functionaliteit in strijd is met de interpretatie van een object of situatie. Daarbij is het weliswaar essentiëler dat een school in het juiste aanzicht wordt gebouwd dan dat bijvoorbeeld een couturecollectie op een draagbare en toegankelijke manier wordt gepresenteerd. Er kunnen desondanks duidelijke parallellen worden getrokken tussen de verdraaide gebouwen, de onbewust en bewust gekantelde kunstverschijningen, hoe we ons verhouden tot elkaars denkbeelden en de diverse soorten ontwikkelingen waar we mee te maken krijgen.

Ik krijg geregeld de vraag of ik merk dat leerlingen veranderd zijn, in vergelijking met een jaar of twintig geleden. Het zijn echter niet de leerlingen als persoon, maar de wereld om hen heen die verandert, (in)direct om aanpassingen vraagt en een bepaalde mate van flexibiliteit en wijsheid van ze verlangt. Veranderingen worden namelijk veelal aan ons allemaal opgedrongen. Het is dan juist de kunst om daar op een persoonlijk passende manier mee om te leren gaan. Dit biedt vervolgens ook kansen om een leven te leren leiden dat volgens je eigen bouwtekening wordt vormgegeven, waarbij visies mogen kantelen en je niet ondersteboven bent wanneer je enigszins (b)lijkt af te wijken van heersende normen.

[havenpoort]

ONTWIKKELING VAN HET LANDSCHAP VAN DE DUIN- EN BOLLENSTREEK 2

In de Middeleeuwen waren de graven van Holland de baas over het land in onze omgeving. Het beheer lieten zij over aan houtvesters, die hun zetel hadden in Teylingen. Meestal woonden de houtvesters er echter niet.

Een houtvester moest toezicht houden op de jacht in het grafelijk gebied en er voor zorgen dat de graaf en zijn hof beschikten over voldoende brandstof en wild voor op de grafelijke tafel. Het was een immens jachtgebied, die grafelijke ‘Wildernisse’’.

Er is een verhaal dat een eekhoorn van het Haagsche Bosch naar de Haarlemmerhout,  allemaal bij het domein van de graven van Holland behorend, kon reizen zonder ooit de grond te raken.

Jacoba van Beieren (1401- 1436) is wel de bekendste houtvester. Zij woonde de laatste jaren van haar leven op slot  Teylingen. Daar komt het verhaal over haar kruidentuin de Keukenhof vandaan. In haar jachtgebied, in de Wildernisse, vinden we de oorsprong van de naam Keukenhof.

Op een kaart van 1589 staat ‘Cookenduin’ . Op een latere kaart staat ‘de Koecken Duyn’. Verschillende  schrijfwijzen, ook Cochenduin, wat allemaal te herleiden zou zijn tot Rode Duinen. Het zou duiden op duinen begroeid met heide. Minder prozaïsch dan de hof voor de keuken (de kruidentuin) van Jacoba van Beieren op Teylingen.

De dorpen ontstonden langs wegen, aan de windluwe oostzijde van de oude duinen. Her en der liepen dwarswegen, die de duinen en strandvlakten overstaken. De oudste kastelen werden midden in de natte strandvlakten gebouwd.

Dat lijkt ongemakkelijk, maar zo waren ze ook moeilijk bereikbaar voor vijandelijke legers en was er altijd water in de slotgracht.

Aan de randen van de oude duinen, langs de wegen, ontstonden op regelmatige afstanden boerderijen. Die lagen daar droog, langs een weg en konden van daaruit de vruchtbare strandvlaktes ontginnen.

In latere tijd werden sommige boerderijen omgebouwd tot adellijke hofsteden, voor een sterk groeiende "middenstand" adel. Die was welvarend, maar niet zeer rijk, zodat deze huizen alleen voor de vorm verdedigbaar waren. Zij werden hofsteden genoemd.

In de 17e en 18e eeuw veranderde het aanzicht van onze streek aanzienlijk. De streek werd geroemd om zijn aantrekkelijke duinen, bossen en veenweiden. Dat trok bezoekers aan die in de zomer maar al te graag de benauwde steden wilden ontvluchten en geld hadden.

Langs de Heereweg en in de buurt van de trekvaart tussen Haarlem en Leiden werden vele buitenplaatsen aangelegd.

Natuurlijk met prachtige tuinen waarin men vast ook gepronkt heeft met de tulp die eind 16e eeuw in Nederland was gekomen. Keukenhof was een van die buitenplaatsen, het werd in 1641 gebouwd. Iets noordelijker was Zandvliet, ook met een zeer fraaie tuin, maar vooral beroemd om de exotische dieren die er gehouden werden.

Omgeven door een woest oud duinlandschap lagen de buitens met hun gecultiveerde tuinen te pronken.

Sedert de Middeleeuwen werden strandwallen, vooral die ten noorden van de Oude Rijn op kleine schaal afgezand. Het zand werd gebruikt als wegverharding en in woningen als strooisel op de houten vloeren.

In de 17e en 18e eeuw werd op een meer commerciële basis onder leiding van de Amsterdamse burgemeester Jan Six afgezand. Er werden zandvaarten gegraven om het gewonnen zand naar de steden (Amsterdam) af te voeren. Het Elsbroek kanaal was een dergelijke gegraven zandvaart, deze stond eerst in verband met het Haarlemmermeer en thans met de Ringvaart.

De zanderijen hadden tot dan een dusdanig lokaal karakter, dat de natuurlijke omgeving niet wezenlijk werd aangetast.

Het areaal aan bollenland breidde zich tussen 1860 en 1900 spectaculair uit. Vanuit het

bollendistrict Haarlem (Noord-Holland) waaierde de bollenteelt zowel in zuidelijke als noordelijke richting uit. De uitbreiding naar het zuiden was het grootst en vond plaats vanuit

de straatweg Haarlem-Leiden. Deze weg loopt over de oostelijke strandwal. De hoge

zandpercelen, die aanvankelijk met hout waren beplant, werden afgezand en geschikt

gemaakt voor de bollenteelt. De bloembollenteelt ging eerst nog samen met de vroegere bedrijfstak, de veehouderij.

Hillegom ligt op het breedste deel van de meest oostelijke strandwal en wordt vanaf 1860 sterk betrokken bij de bloembollenteelt.

Gelijktijdig met Hillegom wordt ook het aangrenzende Lisse bij de ontwikkeling in de bollenteelt betrokken. In de laatste eeuwen bleek dat zand met grondwater op 60 centimeter diepte, dus de geesten, uitstekend geschikt was voor de teelt van bollen.

Toen de bollenteelt zich uitbreidde was er meer van die grond nodig en werd een groot deel van de oude duinen afgegraven tot op de juiste hoogte van het grondwater.

Er kan gesproken worden van een gefaseerde ontwikkeling. Zo worden als tweede gebied (+ 1890) de zuidelijker gelegen gronden van de gemeenten Sassenheim en Voorhout ontgonnen ten behoeve van de bloembollenteelt.

Als derde gebied worden Noordwijk en Voorhout en het gebied tussen de al genoemde oostelijker gelegen gemeenten voor de bollenteelt geschikt gemaakt.

Deze gefaseerde ontwikkeling bracht verschillen in de structuur van de bollenteelt tussen enerzijds de gemeenten Hillegom, Lisse en Sassenheim en anderzijds Noordwijk en Noordwijkerhout. Voor Lisse, Hillegom en Sassenheim geldt, dat de gronden deels van nature geschikt waren voor de bloembollenteelt.

Dit worden de Zanderijen genoemd (3). Van de Kagerplassen werden kleine stukjes ingepolderd en drooggemalen (7).

Na 1888 veranderde het karakter van de afzanderij door de vestiging van verschillende kalkzandsteenfabrieken. Kalkzandsteen was evenals cement een nieuw materiaal voor de bouw.

De waterhuishouding bleek hier buitengewoon geschikt te zijn voor de teelt van bloembollen, maar ook was de aanwezigheid van kalk in het zand was aantrekkelijk voor de bollenteelt. Vooral hyacinten zijn hier gevoelig voor. Tulpen en andere bloembollen kunnen zelfs wel op klei floreren. Maar hiermede is de relatie van bollenteelt en steenfabriek toch duidelijk geworden.

Naast de kalkzandsteenfabrieken bevonden zich langs de Oude Rijn bij Valkenburg, Rijnsburg en Leiden verschillende steenfabrieken, -ovens en pannenbakkerijen.

Langs de weg van Katwijk aan Zee naar Wassenaar waren reeds in 1850 gronden van de binnenduinen afgezand (Koestal) ten behoeve van de akkerbouw.

Na de ruilverkaveling in 1958 is een deel van de Oosterduinen ten noorden van Noordwijkerhout bestemd voor zandwinning. Door afgraving is het Oosterduinsemeer ontstaan. De zand put is gemaakt, omdat er geen duinen meer afgezand mochten (en konden) worden ten bate van zandwinning voor de kalkzandsteenfabriek van Xella Van Herwaarden in Hillegom. Het meer is ongeveer 1 km lang en 400 meter breed en heeft een maximale diepte van 13 meter. Het meer maakt deel uit van het boezemstelsel ter plaatse, het Hoogheemraadschap van Rijnland voert het waterbeheer uit.

Ook de Klinkenbergerplas is ontstaan door zandwinning. De  grote (zuidelijke) plas is diep en daarom vooral geschikt om te zwemmen, vissen of duiken. De kleine (noordelijke) plas is ondieper, heeft een minder steile oever. In 2017 en 2018 heeft de gemeente Oegstgeest  het gebied verfraaid en verbeterd tot een aantrekkelijk recreatie- en natuurgebied. Hoe keek men in die tijd tegen de fabriek en de activiteiten aan? In 1916 verscheen het boek Beschrijving en kleine Kroniek van Hillegom van J.B. van Loenen. Hij maakte, net als ds. Craandijk indertijd, een wandeling. Hij loopt van Lisse naar Hillegom over de Heereweg en passeert de steenfabriek. Hij meldt:

“Het natuurschoon wint niet bij dit bedrijf! Het is inderdaad bedroevend om aan te zien, hoe die schoone  wildernisbosschen met hun hoog en laag – zulk een aangename afwisseling in het vlakke land – verdwijnen. Edoch, mooie wildernissen leveren geen practisch nut voor de samenleving op en de buitenplaatsen niet veel meer dan genoegen voor de bezitters, terwijl de intensieve bloembollencultuur, waarvoor de tot het vereischte peil afgegraven landen gereed gemaakt worden, en de zandsteenfabriek aan zeer velen blijvend werk verzekeren en bovendien het afzanden zelf weer velen anderen tijdelijk werk verschaft”.

In de maanden april en mei waren de bollenvelden natuurlijk prachtig en trokken veel toeristen. In de andere maanden was het maar een troosteloze, vlakke, kale toestand. Velen zullen vol heimwee gedacht hebben aan de tijd van de Wildernissen.

25-5-2023

[paneelgigant]

Fijn om iemands dagelijkse aanzicht zo mooi te maken! #passievoorpaneelgordijnen #strak #trend #paneelgordijnen #zwartebaleinen #adviesopmaat #mooiwonen #interieur #stijlvolwonen #interieurinspiratie #interiordesign #interior #raaminspiratie #wooninspiratie #hetperfecteplaatje #raaminrichting #binnenkijken #wonen #raamdecoratie #woonkamer #binnenzonwering #youthinkwecreate #zuidlimburg #parkstad #paneelgigant #0031623567396 (bij Nulland) https://www.instagram.com/p/CoNrCeMAX4d/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[actuma]

OM eist 22 maanden celstraf tegen Haagse oud-wethouder De Mos

Het openbaar ministerie (OM) heeft woensdag bij de rechtbank Rotterdam tegen de Haagse oud-wethouders Richard de Mos en Rachid Guernaoui gevangenisstraffen van 22 maanden en 16 maanden waarvan 6 voorwaardelijk geëist vanwege ambtelijke omkoping, meineed, schending van de wettelijke geheimhoudingsplicht en deelname aan een criminele organisatie. Ook wil het OM dat zij voor een periode van vier jaar ontzet worden uit het recht een bestuurlijk ambt te bekleden. Tegen De Mos eiste het OM bovendien een geldboete van 8500 euro. Beiden hebben zich volgens het OM laten omkopen door giften, beloften en diensten aan te nemen in ruil voor gunsten. Tegen drie vastgoed- en twee horecaondernemers eiste het OM vanwege omkoping gevangenisstraffen van 11 tot 12 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Het OM eiste tegen N.D., oud-raadslid van Groep De Mos/Hart voor Den Haag, een werkstraf van 240 uur vanwege meineed. Het OM ziet haar als pion in de criminele organisatie van de oud-wethouders en ondernemers. Op de tenlastelegging van De Mos staat verder nog het inhuren van een illegale klusjesman. Een van de ondernemers staat ook terecht vanwege het bezit van een vuurwapen met munitie. Veelvoud aan corruptie De officieren van justitie schetsten hoe het onderzoek van de rijksrecherche een veelvoud aan corruptie heeft blootgelegd. “Corruptie schaadt een ieder wiens leven, levensonderhoud of geluk afhankelijk is van de integriteit van mensen in een gezagspositie. Het draait dus om de ongerechtvaardigde beïnvloeding van gezaghebbers en hun criminele netwerk, wat door de ondermijnende werking ervan het goed functioneren van de rechtsstaat zal aantasten”, aldus het OM Volgens het OM gaat het bij corruptiezaken veelal om personen die binnen de ambtelijke en bestuurlijke organisatie te boek staan als opvallende, kleurrijke en geslepen regelaars. “Zij eisen vaak - subtiel of minder subtiel - de vrijheid om zelfstandig zaken te regelen en staan bekend als doortastend en ondernemend. Meestal kennen de omkoper en omgekochte elkaar voorafgaand aan het strafbaar handelen al goed.” De officieren van justitie wezen de rechtbank op de voedingsbodem voor het ontstaan van corruptie bij lokale overheden. “De integriteit van bestuurders is echter van fundamenteel belang voor een zo goed mogelijk functionerende overheid en het vertrouwen van de burger in die overheid; zij dienen objectief en onafhankelijk te zijn. Een beetje integer bestaat niet.” Vriendjespolitiek “Ongeacht of zij nu landelijk of lokaal opereren, als politici of bestuurders dat vertrouwen beschamen, schaadt dat de democratie. Het aanzicht van de volksvertegenwoordiging wordt ermee geschaad”, zo beklemtoonde het OM. De officieren noemden het van niet te onderschatten belang dat corruptie blijvend wordt onderzocht en waar nodig aangepakt om zo de integriteit van het bestuur zoveel als mogelijk te kunnen waarborgen. De door De Mos en Guernaoui gepropageerde ‘ombudspolitiek’ klinkt volgens het OM heel sympathiek, maar is in de praktijk pijnlijk ondemocratisch. De wijze waarop door hen politiek werd bedreven is pure vriendjespolitiek. “Er is dan sprake van verrotting van het politieke en democratische proces en de besluitvorming in het  toch al kwetsbare politieke domein. Integere bestuurders worden weggespeeld en de werking van de rechtsstaat  wordt in de kern aangetast. Daarmee wordt een voedingsbodem geschapen voor de zware georganiseerde misdaad. Zucht naar macht In de ogen van het OM heeft De Mos jarenlang zijn politiek positie strafbaar ingezet. Hij heeft daarin ook anderen meegesleurd. “De Mos werkte hard, ook voor de stad waar hij zonder twijfel oprecht van houdt. Als leider van zijn politieke partij is hij de essentiële cultuurdrager en rolmodel. Dat had positief kunnen uitpakken. Hij heeft zich echter laten leiden door zijn zucht naar macht, prestige en status, en misbruikte de verworven macht en status.” De conclusie van het OM is dat een stevige onvoorwaardelijke gevangenisstraf gerechtvaardigd is. Het strafproces wordt de komende dagen en volgend week voortgezet met de pleidooien van de advocaten van de verdachten. De strafzaak tegen een medeverdachte vastgoedondernemer wordt op 7 maart door de rechtbank behandeld. Read the full article

[avrupaliasya]

Verder zoeken naar een beter aanzicht

[jblnl180]

#booijmansvanbeuningen #booijmans #gebouw #architecture #architectuur #aanzicht #ansicht (bij Depot Boijmans van Beuningen) https://www.instagram.com/p/CixtOXKNdiu/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[jurjenkvanderhoek]

OP REIS DOOR TIJD MET TON KRAAYEVELD, OM NIET TE VERGETEN

De stofomslag om het zachte kaft van de uitgave LABYRINTH is niet een vlag die de lading dekt, maar is juist het visitekaartje van kunstenaar Ton Kraayeveld. In een enkele oogopslag is daaraan te zien wat hem beweegt en bezighoudt in de kunst. De manier waarop deze omslag is vormgegeven geeft de vorm van deze kunstenaar weer. Hierin ligt ten eerste de gelaagdheid van zijn schilderijen vast, dat gelaagde karakter is tastbaar en voelbaar in stroken over elkaar liggend papier. Maar voor de lezer die het aandurft het papier uit te vouwen merkt dat dit omslag meer in petto heeft dan verwacht. Het is een poster waarop een enkel schilderij meermalen is afgedrukt met daarover de hoofdletters van het woord in de titel geplaatst. In uitgespaarde ruimten staan quotes van de kunstenaar en omschrijvingen van zijn kunst. En er staan stroomschema’s van series werken in een bepaald thema. Het heeft de uitstraling van de verzameling knipsels die Kraayeveld fysiek opslaat. In gedachten zijn de beeldfragmenten vastgehouden, flarden aan ideeën uit de leefbare omgeving. Maar in zijn atelier ligt materieel de inspiratie opgeslagen. Eens gezien, geschetst of uitgeknipt voor later. Dat later kan morgen zijn, maar ook pas kan het over enkele jaren bruikbaar materiaal zijn. Of krijgt het een start vandaag en wordt het volgende week of komend jaar afgemaakt. De ingevingen die kunnen toevallen dwarrelen om het scheppen, Kraayeveld heeft dat nodig om tot een creatie te komen. 

Ton Kraayeveld is een hedendaags kunstenaar die in een moderne stijl werkt. Althans in de idee van het modernisme zijn werken opzet. Omdat er al enige tijd is verstreken voordat hij zijn kunst begon – het modernisme kwam op aan het eind van de 19e eeuw – beweegt Kraayeveld zich in wat genoemd wordt het postmodernisme. In de uitgave LABYRINTH presenteert de kunstenaar een legio aan uitgewerkte invallen, een waaier aan diverse onderwerpen en thema’s, een blauwdruk van zijn oeuvre. Beelden die refereren aan een soms specifiek verleden, maar die beelden worden binnen het werk wel gemanipuleerd en in een andere context geplaatst in relatie tot het hier en nu. Minder de persoonlijke voorvallen en ervaringen als wel de grote gebeurtenissen die in de tijd van zijn leven plaatsvinden, ze vormen de achtergrond van zijn leven en ontwikkeling. 

Maar hoe verschillend van inzicht en aanzicht, er loopt een rode draad door het overzicht. Deze is de onvrede met het vergeten, een manifest tegen het veronachtzamen van wat was. Van wat toen was vormt het van wat nu is, is hij van mening. De tegenwoordige tijd wortelt in de verleden tijd. Ruimte en tijd zijn vloeibaar in zijn schilderijen en tekeningen, de verbeeldingen echter sluiten niet aan en passen niet in deze tijd, dit moment dat ik het beschouw. Het haalt gebeurtenissen en handelingen terug, brengt herinneringen naar boven. In het werk van Kraayeveld is gisteren vandaag, opdat wij niet vergeten. Misschien is het therapeutisch verantwoord de aan dementie lijdende mens zich te laten begeven in het labyrint van Ton Kraayeveld. 

Het boek in een uitgave van Jap Sam Books vertelt het verhaal van deze kunstenaar. Aan de hand van wat mensen over hem schrijven, bezitters van zijn werk en in een vraaggesprek leer ik de mens achter het werk kennen. Niet dat dit van belang is om het werk te onderkennen, maar het geeft wel inzicht in de mythe van het beeld. Het schilderij of de tekening zal zonder de maker moeten leven en spreken, het verhaal moeten kunnen vertellen. Maar wat in de laag erachter zit is toch interessant om te weten, aangezien de ogen dan toch opengaan en ik met een andere blik naar het werk kijk. Bertus Pieters maakt kunst, kijkt kunst, praat over kunst, schrijft over kunst en beschrijft dus in LABYRINTH het modernisme in de kunst van Ton Kraayeveld. Een verhaal dat nogal eens een filosofische kant heeft, omdat het niet eenvoudig is kunst te beschrijven. En sowieso niet van zo een eigenzinnig kunstenaar met een bijzondere eigenheid. Maar het lukt Pieters en er wordt mij veel duidelijk. Echter niet vrijmoedig meer kan ik het labyrint betreden, er is mij een uitweg voorzegt.

Freelance tentoonstellingsmaker en tekstschrijver Marie Jeanne de Rooij gaat in gesprek met meneer K. In 66 vragen doet zij een poging tot duiding van de kunstenaar. Ze kreeg inzage in het labyrint, zoals ik dat via het boek ook krijg, maar De Rooij nog ik hebben een pasklare routekaart. De antwoorden op vragen geven nieuwe aanzetten voor spannende verdwaalsporen. Vragen ontlokken antwoorden en deze roepen nieuwe vragen op. Eigenlijk eender als met het werk zelf. Na de theorie volgt de praktijk. Dan zet het boek uiteen met een groot aantal werken, die zijn opgesplitst in een tiental thema’s. Het is een lust voor het oog zoveel inzicht te krijgen in de (be)leefwereld van deze kunstenaar. Vooral raakt hij geïnspireerd op en door zijn reizen naar buitenlanden. Daar zet hij zijn werken op als souvenirs, om niet te vergeten. 

Nauwelijks schijnen er mensfiguren te verschijnen in zijn platen die zo uit een stripverhaal getrokken kunnen zijn. De cultuur van de simpele beeldinformatie. Maar toch steken op een moment personen met grote namen en hen voor Kraayeveld inspirerend doen en laten het hoofd om de hoek van het kader. Zo is Franz Kafka een steeds weerkerende begeleider in het werk. De persoon duikt op als de figuur die niets van de wereld begrijpt, maar zich er toch vol vertrouwen aan overgeeft. Het lijkt een zelfportret. In het werk van Ton Kraayeveld zitten patronen en symbolen. Het gaat over hemzelf, zijn leven, zijn reizen, zijn gedachten. 

Het boek leest dwars. Om het internationaal te maken is een Engelse vertaling rechtop op de pagina’s gedrukt, de Nederlandse brontekst is daar dwars tegenaan gezet. Zo zodat ik het boek een kwartslag moet draaien om deze tekst te lezen. Zo slingert mijn blik over de pagina’s om het verhaal te volgen. In deze tekst en door zijn werk nodigt Kraayeveld mij uit te reizen door mijn eigen tijd. Het ruime aanbod en de grote selectie aan beeldmateriaal, reproducties op handzaam formaat, zijn tevens op een creatieve manier in het boek geplaatst. Meermalen lopen beelden over de paginarand naar de volgende pagina. In dat doolhof van halve en hele afbeeldingen kan ik met gemak verdwalen, maar altijd vangt Kraayeveld mijn blik dan weer op om een volgend pad naar de uitgang te kunnen inslaan. Het labyrint is in de klassieke oudheid een groot gebouw met een ingewikkeld stelsel van gangen en kamers om in te verdwalen. Het doel is minder belangrijk dan de weg, volg het pad met alle verwarrende bochten dan kom je vanzelf bij de uitgang. In het meer eigentijdse doolhof is de weg minder belangrijk dan het doel, het vinden van de uitgang. Voor Kraayeveld werkt dat ook zo, daarom kan zijn boek deze titel dragen. Om niet te vergeten dat het vroeger misschien wel beter was. Of eigenlijk niet, want zijn werk verwijst niet naar een specifiek moment maar zet dat ogenblik als model naast het heden. 

Tot slot schrijven een drietal verzamelaars van zijn werk over zijn werk. Wat hen beweegt en heeft bewogen zich in de wereld van Kraayeveld te begeven en dit onderdeel van het dagelijks leven te maken. Die wereld hebben ze door de aankoop van werk “te leen, zijn deelgenoot van het leven van de kunstenaar, maar krijgen niets opgedrongen. Voor onze eigen gedachten is ook ruimte, we mogen onze verbeelding inzetten en daar maken we gebruik van” schrijven Niek van Vugt en Madeleine Steigenga. Zij mogen meereizen door de tijd. Ik kocht een kaartje en stap ook in, om niet te vergeten. 

LABYRINTH. Ton Kraayeveld. Overzicht en inzage kunstwerken. Uitgave Jap Sam Books, 2022.

[peterpijls1965]

De landbouwplastic in het trapgat was geen muur

Net luisterde ik voor het eerst even naar muziek van Suicidal Tendencies. In mijn studententijd had ik een vriend in Tilburg die een poster van deze band in zijn kamer had hangen.

Door het aanzicht van deze poster, een andere dan hierbij afgebeeld, besloot ik in principe nooit naar muziek van Suicidal Tendencies te luisteren. De poster had iets sinisters, de eigenaar had op de middelbare school spreekbeurten gehouden over elpees van the Beatles die, handmatig achterstevoren afgespeeld, teksten van de duivel ten gehore zouden brengen, in plaats van John Lennon of Paul McCartney. Een platenspeler nam hij mee de klas in.

Deze vriend liep de ziekte van Pfeiffer op. Hij zag geel, de lever functioneerde niet goed. Maar hij was ook een hardnekkige liefhebber van Beaujoulais Primeur, die in de schappen van de supermarkt belandde juist toen hij bedlegerig was, en geel zag.

Hij had een hoogslaper, ik stond beneden in zijn kamer, pal bij die poster van Suicidal Tendencies. Met een brede glimlach verzocht hij me vanaf zijn matras om twee flessen Beaujoulais Primeur voor hem te halen. Contant geld gaf hij mee. We dronken later samen op het negeren van doktersadviezen.

In zijn studentenhuis maakte ik een feest mee. Rond middernacht werd er iemand van de trap gegooid. Er hing een grote lap zwart plastic in het trapgat. Iemand moet het voor een muur hebben aangezien, en het nodig gevonden hebben om er iemand anders tegenaan te kwakken, onwetend van de diepe trap achter het zwarte tochtzeil.

We zagen het slachtoffer door het plastic heen vallen. Beneden aangeland, op de vloer bij de voordeur, stond hij ongeschonden op en besteeg de trap om welgemoed weer mee te doen aan het feest.

Ik werd voor laffe hond uitgemaakt door de beste student van de Academie, die het nodig achtte niet naar de diploma-uitreiking te komen om zijn proeve van bekwaamheid op te halen.

,

[maxbaert-blog]

Finale kopie van Mies van der rohe. Kernwoorden: monumentaal, minimalistisch, frontaal aanzicht, horizontaliteit, contrast licht en donker.

[regioonlineofficial]

Het college van Castricum pakt weer de plannen op voor het verbeteren van de uitstraling van het Kerkplein. De plannen zijn in 2015 na uitgebreide participatie tot stand gekomen. Vanwege corona en bestuurswisselingen zijn ze niet eerder uitgewerkt. Nu wordt een Voorlopig Ontwerp (VO) gemaakt en een voorbereidingskrediet van € 50.000, - beschikbaar gesteld. Dit budget komt uit het programma ‘Versterking winkel- en verblijfsgebieden Castricum’. Oude dorpskerk Castricum Wethouder Roel Beems, Economische Zaken: “De oude dorpskerk is het oudste monument van Castricum en daar moeten we zuinig op zijn. Ik ben blij dat we als college verder gaan met de plannen voor het verbeteren van de uitstraling van het Kerkplein. Dat draagt ook bij onze ambitie dat we het dorpshart van Castricum nog meer willen versterken en we de economische vitaliteit willen stimuleren”. Het verbeteren van de uitstraling van het plein rondom de oude dorpskerk in het dorpshart houdt in dat het beeldbepalend aanzicht van de oude Dorpskerk (uit de 11e eeuw) wordt verbonden met de rest van het dorp. Ook wordt de omgeving heringericht zodat het Kerkplein meer uitnodigend en gebruiksvriendelijker wordt. De plannen voor het verbeteren van de uitstraling van het kerkplein is een idee van Stichting Castricum Monument Ons een Zorg (SCMOZ), ook wel bekend als Stichting Oude Dorpskerk.  Ook andere partijen zijn betrokken zoals het Kerkbestuur en andere partijen. De herinrichting van het Kerkplein sluit ook aan bij andere plannen die vallen onder het project ‘Versterking winkelgebied Castricum’. Meedenken over Voorlopig ontwerp Het uitgangspunt voor het voorlopig ontwerp is dat bijvoorbeeld gekeken wordt naar het groen in de omgeving als ook dat een looproute om de kerk heen wordt ontwikkeld. Directe omwonenden, betrokkenen en belangenorganisaties kunnen meedenken over het voorlopig ontwerp. Verwacht wordt dat begin eind mei en/of begin juni hiervoor de activiteiten worden gestart.