#andrzej pilipiuk

[stromuprisahat]

Svářeč Igor vyšel na chatrný balkon a prohlížel si skrznaskrz zkorodované zábradlí. Za sedmdesát let si nenašel čas, aby je opravil, a nyní, když zrovna čas měl, si uvědomil, že nemá čím. Zalitoval, že před krachem Drátovny potají neodnesl z podniku aspoň jednu svářečku.

Conan Destilátor- Krvopijec (Andrzej Pilipiuk)

[ugasaya]

Runika - Egzorcysta z Wojsławic

[sebastianbenbenek]

Fantastyka politycznie poprawna czyli żydowskie gobliny i polskie mizoginy

Fantastyka politycznie poprawna

Szczerze odrzuca mnie twórczość Jacka Piekary czy głupawe wywody Komudy. Istnieje granica, której przekroczenie skutkuje powstaniem zakalcowatego gniota. Pytanie jednak postawmy inne. Czy można stworzyć doskonale poprawną politycznie powieść? (more…) “”

[indira2004]

7.12.2023 czwartek

Słabo spałam, rano obudziłam się rozbita do tego stopnia, że nie poszłam do pracy. Muszę wydobrzeć do jutra, bo nie mam już urlopu na żądanie.

Also, uświadomiłam sobie, że ostatnio tytuły przeczytanych książek wrzucałam w listopadzie 2022. Szybko czas leci.

1. Andrzej Pilipiuk, Zło ze wschodu

2. James Islington, Cień utraconego świata

3 i 4. Peter Flannery, Decimus Fate

5. Brandon Sanderson, Droga królów

6. Kamil Janicki, Źródła nienawiści

7. Michał Gołkowski, Komornik

8. Aleksandra Michta-Juntunen, Finladia. Sisu, sauna i salmiakki

9. Richard Feynman, Pan raczy żartować, panie Feynman

10. Steven Strogatz, Potęga nieskończoności. Jak rachunek różniczkowy...

11. Zofia Wojtkowiaka, Saga rodu Czartoryskich

12. Janusz Gudowski, W poprzek kultur

13. Marta Stacewicz, Lizbona. Miasto, które przytula

14. William Bynum, Krótka historia nauki

15. Izabela Nowak, Albania. W szponach czarnego orła

16. Azja. Opowieści podróżne 2

17. Janina Kumaniecka, Saga rodu Słonimskich

18. Maria Skakuj-Puri, Życie codzienne w Delhi

Bardzo mało.

Oczywiście czytałam po raz kolejny książki, które już znam, noale jednak to się nie liczy.

[darkshuubi]

People you would like to know better

Tagged by: @vincentvampiria beloved <3

1. Three ships: AkuRoku from Kingdom Hearts will always have special place in my heart, Tallstar x Jake from Warrior Cats (how can you not love a pair of gay kitties?!), not in shipping that much but uuuuuh lets say Captain and Pat from BBC Ghosts their interactions with each other are ADORABLE

2. First ever ship: probably SasuNaru lol xDD or maybe Yuki x Shuichi from Gravitation could be first???? i have no clue

3. Last song: Storybook - Geoff Zanelli and Jon Brion from Christopher Robin soundtrack, such a cool chill song, giving strong fantasy dnd vibes <3

4. Last movie: The Super Mario Bros. Movie (2023) good fun many giggles

5. Currently reading: Wampir z MO by Andrzej Pilipiuk (fun story about vampires living in PRL), waiting for Warriors: First Battle to come out (wojownicy slaaaay!)

6. Currently watching: The promised Neverland, i need to finally catch up on the stand up to cancer bake off tho :C

7. Currently consuming: Caramel cappucchino from Aldi mlem mlem mlem

8. Currently craving: never can go wrong with something snacky snacky like a pack of cheetos but anything you can do *chrup chrup* on would do nmn Tagging: @animefanka @proppane @nietoperq @evilcocoabats c'mere do some funsies uwu

[i-eat-vinilinum]

hello hello, for ask game, o/u/v (all and any)

O - Choose a song at random. Which ship or character does it remind you of?

I got "Into Dust" by Mazzy Star and if I were to search for a character I'd say John Reese from Person Of Interest (2011)

U - Three favorite characters from three different fandoms, and why they're your favorites

Penguin from Gotham (2014) - He's uh. absolutely insane and I love that

Finch from Person Of Interest (2011) - What a silly guy!

This is gonna be a bit obscure - Locksmith Marek (Ślusarz Marek) from the "Wampir z M3" books by Andrzej Pilipiuk... Not sure if they're even translated from Polish! He's just such a cool guy

V - Which character do you relate to most?

I am absolutely terrible at relating to characters, but I can remember that when I started Six Feet Under (2001) (didn't keep on watching tho), David for some reason resonated with me a scary amount

[orange-photoproject]

“Diabli nadali te kamery. Jak u jakiegoś Orwella naćkali tym miasto... Ruszyć się nie można, żeby człowieka nie nagrali. -Robią to dla bezpieczeństwa. Żeby ograniczyć przestępczość... -tłumaczyła Katarzyna cierpliwie. - Dawniej nie było potrzeby wieszania kamer. Łapało się przestępców, wieszało i spokój był - westchnęła alchemiczka. -Każde większe miasto miało własnego kata i własną szubieniczkę... Recydywista dostawał stryczek na szyję i więcej nie broił. Inni na to patrzyli i robili w gacie. A tych, co narozrabiali mniej, zakuwało się w łańcuchy i do kamieniołomu. Pomachał taki oprych kilofem dwadzieścia lat, wietrzyk syberyjski ochłodził mu rozpalone czoło, to i głupie pomysły z głowy wywietrzały. To właśnie ograniczało przestępczość, a nie jakieś głupie kamery. A teraz... Pseudohumanizm dwudziestego pierwszego wieku..." - Andrzej Pilipiuk, Zaginiona

[aimless-pilgrims-silva-rerum]

Andrzej Pilipiuk - nazwisko, które każdemu, choć odrobinę interesującemu się książkami, na pewno obiło się o uszy. Jest to obecnie jeden z lepiej sprzedających się rodzimych autorów, może też za sprawą ilości dzieł, które wychodzą spod jego klawiatury. Sławę zyskał tworząc postać Jakuba Wędrowycza - egzorcysty bimbrownika i pisząc o nim humorystyczne powieści-gawędy. Jednym z moich celów jest przeczytanie pierwszego tomu tych przygód, by choć troszkę poznać ten fenomen. W poprzednim roku jednak, na targach książki w Krakowie, do ręki trafił mi egzemplarz jego najnowszego wówczas zbioru opowiadań "Zło ze wschodu". Dodatkowo na stoisku był sam autor, więc udało mi się uzyskać jego autograf. Pomyślałem, słusznie zresztą, że zbiór zamkniętych historii będzie dobrym punktem zaczepienia w poznaniu tak płodnego warszawskiego pisarza. Dzisiaj zajmę się krótkim opisem tego dzieła. Środkiem czerwca poświęcałem wieczór na każdą z pięciu historii, z wyjątkiem ostatniej tytułowej, która objętościowo stanowiła całą drugą połowę tomu. Ta trzynasta (czternasty gdy wliczamy "Traktat o higienie: Z dziejów dra Skórzewskiego") część cyklu "Światy Pilipiuka" zabiera nas na wędrówkę po różnych miejscach i czasach, gdzie głównym spoiwem jest ogólnie pojęte zło. Zresztą nie jest to już najnowszy zbór opowiadań, bo "Czasy, które nadejdą" zostały wydane w tym roku.

Musze powiedzieć, że dość cwanym pomysłem jest stworzenie postaci i umieszczanie jego perypetii w każdym zbiorze krótkich form. Przeczytasz takie jedno opowiadanie i już chciałbyś wiedzieć więcej o tym skąd pochodzi, jakie są jego kolejne przygody i takie podobne. Taką cykliczną postacią u pisarza są Robert Storm oraz Paweł Skórzewski. Ten pierwszy to współcześnie ��yjący poszukiwacz antyków, a ten drugi to lekarz z przełomu XIX i XX wieku. Miłośnika antyków znajdziemy w opowiadaniach "Antykwariat" oraz "Walizka". Lekarz z kolei znalazł się w carskiej Rosji jako bohater "Pokusy uśmiechu". Nie będę streszczał tych opowieści, są na tyle krótkie, że w razie potrzeby mogę je jeszcze raz przeglądnąć. Dodatkowo byłby to spoiler dla tych chcących z pierwszej ręki poznać te fabuły. Mam jednak troszkę miejsca i weny na zapisanie swoich spostrzeżeń. Zacznę od odrobiny krytyki, bo tak jak same pomysły w tekstach były całkiem obiecujące, tak mnie osobiście ich dostarczenie nie powaliło. Zbyt klarownie były przekazywane rzeczy nadnaturalne, bez krzty tajemniczości, a wszystkie wątki, nawet te fantastyczne, były rozwiązywane, albo ich finał bardzo mocno insynuowany. W "Gladiatorze" bardzo malowniczo Pilipiuk oddał stanowisko archeologiczne w Weronie, ale to też pewnie dlatego, że sam studiował ten zawód. Z kolei "Antykwariat" był takim niecodzienną próbą podejścia do "podróży w czasie" i chyba najbardziej klimatyczną. Z kolei "Walizka" była po prostu ciekawym prześledzeniem faktycznego potrójnego morderstwa z elementami głębszej zagadki.

Najbardziej jednak podobał mi się wspomniany doktor Skórzewski i jego miejsce w tekście "Pokusa uśmiechu". Historia rozgrywająca się nad jeziorem Onega była oddana dość dobrze, bym mógł faktycznie się w niej zanurzyć. Poza tym zawierała chyba najwięcej myśli, do późniejszego rozważenia. Nie mówię, że inne ich nie miały, ale zdecydowanie widać, że autor woli chodzić bardziej po ziemi i przesadnie nie moralizować. To z kolei mogłoby mieć znacznie gorszy wpływ na samą jakość dzieła. Jednak nie mogę pozbyć się wrażenia, że cały styl, który krytykuję w tej notce, jest właśnie tym - stylem. Może wynika on z tego, że jego główna seria jest bardziej humorystyczna, co rzutuje też tutaj. Tego jednak nie wiem, a tym bardziej że nie przeczytałem nic o Jakubie Wędrowyczu. W tych wyliczeniach nie brałem pod uwagę ostatniego tytułowego opowiadania, bo jest to kompletnie inna kategoria. Troszkę jakby wszystko poprzednie było przystawką do głównego dania. Nie, żeby mnie jakoś zachwyciła mocno, ale ta drugowojenna historia była ciekawie napisana. W skrócie perypetie chłopaka z Zamojszczyzny, który dostał się na roboty u rodziny nazistowskiej na Mazurach. Było więcej czasu w tekście, by można było budować napięcie, czy jakąś kulminację, która nawet się udała.

Wystawiając ogólną ocenę, to mnie nie urzekło, ale raczej uznaję, że to kwestia gustu. Widzę jak bardzo ceniony jest pisarz, i trzeba mu oddać to, że w istocie są to utwory, które można polubić. Nie żałuję spędzenia z nimi tych dziesięciu dni, choć co prawda wg mnie nie odkrywa żadnej Ameryki tymi opowiadaniami. Ja potraktowałem je jako takie bardziej "czytadła", oczywiście to nie są powieści tendencyjne, romanse, czy obyczajowe, które cierpią na miałkość. Jednak jakoś ze mną nie rezonowały na tyle, bym umieścił tytuł w swojej topce, choć nawet nieźle umiliły mi czas. Jednak raczej nie będzie chciało mi się chwycić po kolejny zbiór opowiadań, a z racji tego jak szybko Pilipiuk tworzy swoje "Światy", to dodatkowo mnie zniechęca. Jednak, jak wspomniałem, spróbuję w swoim czasie przejść przez "Kroniki Jakuba Wędrowycza" i wydać swoją ocenę.

Miłego, Adiabat 22.06.2024

[mschocolateworld]

Prawdziwa starość zaczyna się w chwili, gdy człowiek zrozumie, że nie jest w stanie całkowicie zastąpić snu kawą.

Andrzej Pilipiuk - “Karpie bijem”

[stromuprisahat]

Mladík opatrně vytáhl druhý šuplík. Ten byl zpola naplněn železnými kříži a jinými nacistickými vyznamenáními, jakož i identifikačními známkami Wehrmachtu a SS. Černobíločervené stužky dávno vybledly. Zatraceně, to je kolekce, pomyslel si Jaworski. Sběratelé by za ni štědře zaplatili, vždyť za hloupou přezku Luftwaffe nabízejí tři stovky. Tady je dokonce železný kříž s meči. Ti dva staří tchoři by si za to mohli nechat opravit chalupu, zapojit elektřinu, zavést vodovod… „Památky z války,“ podal vysvětlení hospodář. „Můžeš je považovat za trofeje. Všechny sebrané mrtvým. Bojovali jsme tady s kámošem v oddílu kapitána Rozparovače. Ve škole ses o něm učit nemohl, poněvadž byl cenzurovanej, i v současnosti o něm historici raději mlčí. Dokonce už za války se k němu žádná partyzánská organizace nechtěla hlásit. Dalo by se říct voják čtyřikrát prokletej – nacisty, banderovci, komunisty i rodáky.“ „Už tenkrát jsem mu vysvětloval, že tak skončí,“ reptal stařec v papaše. „Trochu to přehnal s narážením skopčáků na kůly. A taky jsme je předtím nemuseli znásilňovat. Holt už to nebylo jako za Čingischánových časů. I to nakažení vody v německé nemocnici bakteriemi břišního tyfu se mi teď zdá trochu přehnané. Byl to sice polní špitál Wehrmachtu, ale přesto taková biologická zbraň odporuje mezinárodnímu právu…“ „Citlivko! Prostě dostali, co zasloužili!“

Conan Destilátor- Těžký revír (Andrzej Pilipiuk)

[zyciemprzezzycie]

Kawa to kawa, powinna być czarna i gorzka jak smar do czołgu.

Andrzej Pilipiuk

[audiobookpl]

Pilipiuk Andrzej - Oko Jelenia Tomy 1-7 (komplet)

Nowy cykl Andrzeja Pilipiuka zaczyna się jak u Hitchcocka. W dodatku nie od trzęsienia, lecz od całkowitej zagłady Ziemi. A potem... napięcie wciąż rośnie. Występują: Kosmiczni Nomadzi, którzy rąbnęli 5 milionów książek razem z opakowaniem, czyli gmachem Biblioteki NarodowejPrzypadkowi turyści przeniesieni w czasie, ze swoich światów wrzuceni na dno średniowiecznego slumsu: nauczyciel informatyki, nastolatek z Warszawy, szlachcianka spod XVIII-wiecznego Lublina. W Norwegii Anno Domini 1559 muszą przeżyć. I wypełnić misję - odnaleźć oko jelenia, wpierw ustaliwszy, co to, u diabła, jest!XVI-wieczni hanzeatyccy kupcy z duszą wojowników i explorerów, zaniepokojeni czarnymi chmurami, jakie zebrały się na Hanzą. Jej wrogowie właśnie zwierają szeregi, a byli sojusznicy krążą jak kruki nad padliną. Zapinamy pasy. Biuro Podróży Pilipuk Travel zaprasza na kolejną wyprawę w czasie i przestrzeni. W programie: survival na lądzie i morzu, akcja do utraty tchu. Komplet zawiera: DROGA DO NIDAROS SREBRNA ŁANIA Z VISBY DREWNIANA TWIERDZA PAN WILKÓW TRIUMF LISA REINICKE SFERA ARMILARNA SOWIE ZWIERCIADŁO audiobooka czyta Maciej Kowalik KLIKNIJ ABY POBRAĆ

[pierwszeostatkiksiazkowe]

“Jakub Wędrowycz drgnął nieznacznie, gdy nie wiadomo przez kogo wystrzelona kula, urwała mu kawałek ucha i zagłębiła się w ścianie szopy.”

“Milczało.”

[helloksiazkowecytaty]

- Jaki toast? - zapytał Jakub. W tym momencie przez okno wpadła kula i roztrzaskała cały rządek flaszek. - Kurwa! Co jest? - wściekł się Bardak. - Jakub, to ciebie rano chcieli zabić? Co? - No tak. Może nie zabić, może tak tylko dla postrachu. - Że ciebie chcą zabić, to my tracimy tyle piwa! Won mi stąd, niech cię zabiją przed sklepem.

[cytaty-pl]

W tym kraju niby nic nie ma i nic się nie da zrobić, ale jak trochę pokombinować, to wszystko jest i wszystko da się załatwić...

Andrzej Pilipiuk "Wampir z M3"