#arkadaşlar

[ruhsuzbirsair]

[sahte-psikopat]

Ben bir arkadaş hayal etmiştim sanırım yine sadece hayal etmişim, garip bu sefer ki hayalim baya gerçekti oysa.

[zencinadil]

İnsanlar niye kitap okumaz. Anlamıyorum. Anlayamıyorum, oradaki arkadaşlıklar oradaki muttlulukları görmek istemez.

[kirikhayallerduragi]

Eskiden çilingir yollar açtırırdın kapıyı artık gerek kalmadı… Hiçbir çilingirin ulaşamayacağı kilitler açamayacağı kapılar…

[okumakherseyeir]

Yeni arkadaşlar istiyorum. Sıradan bir arkadaşlık değil gerçek bir sanal dostluk istiyorum var mı aynı fikirde olan? Bu fikirde varsa arkadaş olmak isterim

[mutlulukhirsizi]

Arkadaşlık sahnelerini yazarken çok zorlanıyorum. Hiç yaşamadığım aşk bile beni bu kadar zorlamazken arkadaşlık sahnelerini yazamıyorum. Hiç yaşamadığımdandır belki de...

[earlgreyninja]

Şöyle bir düşünce var kafamda. Bu kadar hedef cart curt koyuyoruz da tam olarak ne istiyoruz? Mutluluk benim için nedir? Ulaşılacak bir şey olmaması lazım mutluluğum, sürekli bir şey olması lazım.

Mesela benim için mutluluk sürekli iyi ilişkiler sahibi olmak ve iyi insanlarla birlikte olmak, bir şeyler paylaşmak, bir yandan da güzel şeyler üretmek, bunları üretirken de geçimimi sağlamak. Tabi bunlar biraz genel. Biraz örnek vermeye çalışayım.

Mutlu Bir Gün

Mesela mutlu bir günüm nasıl geçebilir? Sabah erken kalkarım, şöyle daha kimse kalkmamışken. Bir çay koyarım, doğayla iç içe bir şeyler yaparım. Ne bileyim belki deniz manzarasına karşı çay içer kitap okurum veya belki sessiz bir yürüyüş yaparım. Ondan sonra huzurlu bir ortamda bilgisayarımın karşısında çalışırım.

Ne iş yaparım bilmiyorum ama şu tarz işler olabilir. Kurduğum birkaç işle ilgilenirim. Veya kimbilir belki yazar olmuşumdur yazarım, ilgi alanlarımda bir şeyler kısacası. Gün böyle geçer herhalde ama çalışma günüm erken biter, maksimum 4-5. Sonrasında çıkarım evden deniz kenarı sevdiğim bir yere giderim, denize karşı bir bira içerim. Sonrasında belki arkadaşlarla güzel bir akşam yemeği, sonra yine arkadaşlarla güzel bir Catan döneriz belki, kırmızı şarap eşliğinde. Sonrasında eve dönüş ve uyku.

Bu rutin beni pek baymaz bence ama illa ki rutinlerin dışına da çıkmak gerekir. Gönül ister ki bu rutin şöyle şeylerle bozulsun. Üç dört günlük bir Ankara seyahati veya bir haftalık yurtdışı veya yurtiçi bir seyahat. Yakın bazı arkadaşlarımızın gelip bende kalması bir süre. Yeni bir proje için bir yerlere gitmek, iş için olur başka bir şey olur. Konser olur, bir konuda konferans olur, çeşitli etkinlikler için seyahat etmek. Bu tarz şeyler işte.

Bu çok zor bir hayat mı, çok zor değil bence, biraz zor, ama çok zor değil. Bu hayata ulaşmak için çalışmak lazım. Peki ilk konumuza geri dönersek, şöyle demiştik, mutluluk sürekli bir şey olmalı, sadece ulaşılabilecek bir nokta değil. Böyle bir hayata ulaşmak için çabalamak da insanı mutlu eder mi? Bence eder.

Tabi böyle sürekli mutluluk nedir, ben mutlu muyum diyen insan pek mutlu mudur sorgulamak lazım. Bunların aklımıza gelmediği günlerde görüşmek dileğiyle.

...

-Mutluluk Tanımlama Çabası

[delikiz]

“Yalnızlık paylaşılmaz

Paylaşılırsa yalnızlık olmaz”

~Özdemir Asaf~

[elbetunuturuz]

Olur ya böyle ansızın belki bir gece yarısı belki bir sabah televizyon karşısında, kahvaltı masasında… gördüğünüz, işittiğiniz ya da o an anımsadığınız bir kokudan çok farklı duygular ve anlamlar yaklarsınız. Öyle derindir ki ifade etmek isteseniz edemezsiniz. Etseniz anlamı kaçacak gibi olur. Hissedince daha değerlidir. Dile dökünce anlam kaybolur. Bunu neden yazdım sevgili okur… gece saat 4:43 instagram da dolaşırken yıllardır tanıdığım ama ortaokuldan itibaren konuşmadığım zamanında çok sevdiğim bir arkadaşımın storysine rastladım. Büyümüştük ve yollarımız ayrılmıştı. Üniversite bitmiş iş hayatına atıldık ve belkide artık evlenecektik. Zamanında aynı frekansta olduğun, aynı konulardan sohpet edip gülebildiğin ve yine ortak bir acıda üzülebildiğin o insanın -aynı zamanda senin-hayatına yeni insanlar girmiş birbirinizden habersiz koca yıl devirip bir hayat yaşamışsınız. Aslında konu o kişi olması değildi… konu biz büyüdük. Büyüyorduk.. hayatımıza sürekli birilerileri giriyor birileri çıkıyor ve biz bazı şeylere yakınlaşıp bazı şeylerden de uzaklaşıyorduk. Belkide böyle unuttuğumuz çok insan vardı. İyiydik ama uzaklaştık. Güzeldi ama bitti. Kötü diyemezsin ama iyi de… Neden mi ? Hayat şartları. Garip değil mi ? Aslında sevdiğin sevildiğin anlaşabildiğin bi ilişki. Ama zaman, hayat, yaşadıklarınız sizi çok farklı noktalara getirdi. Öylece hayatını bir bölümünde  yer almış. Dönüp baktığında bir kaç güzel anı dan ibaretti. Güzel anılar hatırlatan o güzel insanlardan biri olmuştu… öyle garip öyle hüzünlü bir duygu kaplamıştı içimi. Büyümenin ve sevdiğin insanlarla uzaklaşmanın gerçekliği çarpmıştı ruhuma. Büyürken hayatınızda kalıcı kalbi güzel insanlara denk gelesiniz..hayat yolculuğunuz sizin kadar güzel olsun kalbi güzel dostlarım

[firleyuzela]

Kayıp ikizim 🫶🏻

[ladyddnight]

İnsanlar ne değişik yaaa valla ben artık çözmeyi bıraktım

Herkese de iyi davranmayacağım

Valla billa ya sen üzülmesin diye sürekli alttan al et adam gelsin sana saçma sapan şeyler desin ben hala alttan alayım bıktım valla bıktım

Biriyle birgün sağlam kavga edeceğim ya yeterrrr

Artık ağzıma geleni söylemek istiyorum

[sahte-psikopat]

Uzaylının biri gelip de 'hadi gidiyoruz' dese sorgusuz sualsiz giderim, öyle sıkıldım. . . Ne olurdu benim hayatımda da her şeyi beraber yapabileceğim manyak bir arkadaşım olsaydı azcık çatlak birazcıkta deli biri.

[yakazakalb]

Atı alan Üsküdar'ı geçmiş...

[bitmisimyaben]

" Kimseler demedi hiç nasılsın? "

[sazolane]

Sabaha nasıl çıktığımızı düşünmediğimiz geceleri tekrar tekrar yaşayasım var.. O zaman şerefe!

[mutlulukhirsizi]

Ağlayayım mı ben🥺

Eğer bir gün Tumblr hesabı açarsan görürsün bu gönderiyi bil ki seni çok seviyorum. Birçok kötü arkadaşın ardından geldin sen ve iyi ki geldin. Çekinmeden, acaba bunu anlatmam doğru mu olur diye düşünmeden saçmaladığım tek insansın...