Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi. Özdemir ASAF
Şair bu şiiri yazarken ümitsizlik, umut, özlem ve hayal kırıklığı duygusuyla yazmıştır. "Ben beklemedim, o da gelmedi" dizesinde şair beklemediğini söylüyor fakat "Oda gelmedi" derken aslında içinde bi yerde, kimseye belli etmeden onu beklemiş ve "O da" derken şair büyük bir hayal kırıklığı yaşıyor. Şair onun gitmesini ölüme benzetmiş. Ölmemiş ama ruhunu öldürmüş belki de. İnsan beklemediği kişi için neden ölsün ki? Ölmez. Şair her gün gözünü kapıdan ayırmadan bekledi gelmesini. Ona inandı ama bunu kimsenin bilmesini istemedi. Beklemeyen kişi ölmez veya ölmüş olduğunu düşünen kimse nefesinin sonuna kadar bekler. Gelmesini beklerken en sonunda öyle bir ümitsizliğe bürünüyor ki şair artık "Oda gelmedi" diyebiliyor. Ama bekledi, belki de gelmeyeceğini bile bile içinde minicik bir umutla bekledi şair. Fakat bu şiir gibi ümidini hayal kırıklığıyla sonlandırdı.