#bill riviere

[bones-n-bookles]

How to Track and Find Game, an Outdoor Life Book by Clyde Ormond, 1975

Backcountry Camping, by Bill Riviere, 1972

Complete Book of Outdoor Lore, an Outdoor Life Book by Clyde Ormond, 1964, eighth printing 1969

[handeaux]

Here Are 17 Uncommon Curiosities Reportedly Found In The Ohio River

The Queen City, as Henry Wadsworth Longfellow famously wrote, sits “in her garlands dressed, on the banks of the Beautiful River.” Once claimed by the French and named by them exactly that: La Belle Riviere, the Ohio has been the soul and foundation of our city ever since the first houses went up, but our Beautiful River has also proved to be a weird and moody companion, coughing up a bizarre miscellany from time to time.

Alligators In 1879, Dr. A. Jackson Howe procured a live, three-foot long alligator for display at the museum of the Cincinnati Society of Natural History. The reptile had been captured on the Covington shore, while several others were spotted frolicking in the Ohio River among some empty coal barges. Three years later, John Thornton found an alligator sleeping beneath the floorboards of his Newport icehouse. Charles Pitts of Covington lassoed a three-and-a-half-foot alligator from the Ohio River at the foot of Covington’s Main Street in 1870.

Bodies, Lots Of Bodies Almost from the time Cincinnati was first settled bodies have been recovered from the Ohio River including suicides, victims of foul play and accidental drownings. Among the earliest casualties was Francis Kennedy, who operated the first ferry between Cincinnati and Northern Kentucky and who drowned while hauling beef cattle to Fort Washington. Over the years, the old newspapers printed hundreds of inquest reports, often directed toward ascertaining the identities of bodies found overnight.

Catfish Of Unusual Size The Cincinnati Commercial Tribune of 3 February 1849 reports that Frederick Diserens, proprietor of the William Tell restaurant, and Colonel Josiah J. Stratton of the Fire Department, had shipped a “mammoth cat fish” to the Exchange Hotel in Philadelphia. The leviathan, caught in the Ohio River at Cincinnati, measured five feet, ten inches in length and tipped the scales at 158 pounds. Prior to its shipment east, the beast hung outside Diserens’ establishment on the south side of what is now Government Square. In 2009, two fishermen landed a blue catfish measuring four feet, six inches long and weighing 96 pounds within view of downtown Cincinnati.

Chemical “Slug” The Ohio River, lined with heavily fertilized farmland and a multitude of manufacturing plants, is regularly listed as among the most polluted streams in America. Residents of a certain age will recall the great carbon tetrachloride “slug” of 1977. When a tank full of toxic “carbon tet” ruptured at the FMC Corporation facility in February of that year, it released 5000 to 6000 pounds into the Ohio River as a 50- to 60-mile “slug” of highly polluted liquid. Water purification systems up and down the river shut off intake valves until the “slug” passed.

Elephant Bathing All of Cincinnati – and Covington, too – turned out on the morning of 9 August 1860 to watch an elephant swim across the Ohio River. The elephant was Lalla Rookh, star of the Dan Rice Circus. Lalla Rookh had been, for the past decade, a highlight of Dan Rice's big-top extravaganzas. Billed as the “Pachyderm Princess,” she was famous for her tightrope act and she also danced, rang bells and fired a pistol. She was a huge draw and, according to the Cincinnati Enquirer, brought out a good crowd for her river bath, estimated between 15,000 and 20,000

Ghosts No one ever solved the 1890 murder of Billy Fee, who was knifed and shot on the banks of the Ohio River near Lawrenceburg. Almost a year later a young man traveling by boat up the river past the murder scene cried out that he could see shadows on the darkened waters vividly recreating the murder scene. For years, residents of Lawrenceburg venturing near the river at night reported visions of the dreadful crime, accompanied by the sounds of shrieks and gunshots.

Giant Snakes On 11 August 1849, a Clermont County “man of respectability” named John Wait swore to an affidavit in which he claimed to have seen a snake more than 30 feet in length on the banks of Hartman’s mill pond. A posse was assembled and searched all over for the beast with no results, even after draining the mill pond. Sightings, however, continued for the next decade. In 1858, the Cincinnati Commercial Tribune reported that the dam at Hartman’s mill had been badly damaged by a flood and the snake was assumed to have escaped toward the Ohio River. According to a 1940 article in the Cincinnati Post, the Cincinnati Zoo offered to help citizens near Gallipolis locate a snake estimated at 35 feet in length. Coincidence?

Green Clawed Beast It was a sultry afternoon on 14 August 1955 when Naomi Johnson and some friends headed to the Ohio River at Evansville for a refreshing dip. While swimming just 15 feet offshore, something swam up behind Mrs. Johnson and grabbed her leg. She felt claws scratch her leg as the thing pulled her under the water. She began kicking her assailant and was pulled under a second time before her friends lifted her out of the river. Her left leg was extensively lacerated and bruised, with one mark distinctly hand-shaped. Mrs. Johnson claimed to have seen a UFO just before she was attacked, and there were several UFO sightings in the Evansville area around the time of the incident, leading her to believe an extraterrestrial origin for her attacker.

Kentucky Border For most of our region’s history, the entire Ohio River belonged exclusively to Kentucky. That all changed on 21 January 1980, when the United States Supreme Court fixed the border between Ohio and Kentucky at the low-water mark of the river in 1792. With two centuries of dam construction and other navigational improvements, the Ohio River is significantly deeper and wider than it was in the 1790s. The border is now, in some cases, hundreds of feet off the Ohio shore.

Madonna’s Yacht Rusting away in an Ohio River tributary just 25 miles downriver from Cincinnati is a 186-foot yacht originally known as the Celt but probably most famous as the USS Sachem among a variety of names acquired over its 120-year history. Thomas Edison used it for anti-submarine research. It ran out of New York as a recreational fishing vessel and served as a coastal patrol ship during World War II. After the war it hauled tourists around Manhattan. Robert Miller of Finneytown bought the yacht for $7500 in the 1980s and rented it out to Madonna, who filmed part of her “Papa Don’t Preach” video onboard. Miller hauled it upriver to its current resting place shortly after sailing a boatload of friends around the rededication of the Statue of Liberty in 1986.

Man Afloat On 11 March 1879, a crowd of fifteen thousand swarmed the riverfront to catch a glimpse of the “Fearless Frogman,” Captain Paul Boynton, as he arrived in Cincinnati while floating from Pittsburgh to Cairo in a buoyant rubber suit. Outfitted with sails and oars, Boynton’s “peculiar life-saving dress” allowed him to maintain speeds of five or six miles per hour on his downriver odyssey. That night, he attended a performance at the Grand Opera House on Vine Street and, being recognized, was called to the stage and compelled to give a speech.

Mud Mermaids The Cincinnati Enquirer of 6 September 1894 reported two “nondescript creatures, horrible in appearance and strange in habits” at a sand bar in the Ohio River near Vevay, Indiana. The creatures appeared to be carnivorous, dining on fish and mussels plucked from the river. They were described as being yellowish in color, about five feet long, with webbed and clawed hands and feet. Their hairless heads had sharply pointed ears standing straight up. In the years since, the Vevay beings have been dubbed “Mud Mermaids.”

Octoman Police dispatchers along both sides of the Ohio River were swamped with frantic calls from late January to early February 1959 as dozens of residents and travelers reported strange creatures emerging from the depths. Sightings were recorded from New Richmond to the Licking River bridge. One witness compared the critter to an octopus while others said it looked like an immense human, leading to the nickname Octoman. Panic spread, with one 11-year-old boy calling the Cincinnati Post to confirm his teacher’s story that green men were clambering out of the river in platoons of twelve. To add to the mystery, all the streetlights along Kellogg Avenue from Lunken Airport to Coney Island extinguished as the first reports came in. After a week, sightings abated and Octoman seemingly disappeared.

Petroglyphs Just as the Ohio River slips across the state line from Pennsylvania, at the junction with Little Beaver Creek at East Liverpool, it covers a vast array of submerged designs carved into the rock. First recognized by French explorers in 1755, the display has been largely immersed in a much deeper river, only occasionally emerging into visibility in times of extreme drought. Hundreds of these Native American carvings were found for about 10 miles along the Ohio River from Midland, Pennsylvania through Wellsville, Ohio. The origin or date of the petroglyphs remains unknown and will likely never be determined.

Sea Lion In May 1962 several people reported a strange beast frolicking in the Ohio River near the Fernbank locks. The animal was not large; maybe three feet in length, but it was unlike anything naturally associated with the wildlife of the area. An expedition organized by the Cincinnati Zoo discovered that the mysterious visitor was a sea lion named “Playful George” that had escaped from a menagerie in Huntington, West Virginia and made its way nearly 200 miles downriver to the Markland Dam. George was captured and quarantined at the Zoo before returning home.

Sea Serpents In the dim, pre-dawn light of Friday, 11 January 1878, Ben Karrick was driving his horse-drawn delivery wagon over the Roebling Suspension Bridge when he saw a most unusual sight in the Ohio River below – a sea serpent. He told the Cincinnati Gazette that the creature’s serpentine head protruded from the water some twelve or fifteen feet and it lashed the water into foam with its tail. Karrick told the newspaper that the beast made a noise similar to the deep lowing of a cow, interspersed with a loud hissing noise. A day previously, John Davidson, master of the Silver Moon steamboat, saw a nearly identical monster while docked at Vevay, Indiana. In July 1893, pleasure boaters near Blennerhassett Island saw “a monstrous submarine animal or serpent, with an immense head and staring, bulbous eyes” gliding alongside their boat. The witnesses estimated the critter at more than 10 feet in length.

Underwater Pedestrian Newspapers around the nation carried the news in July 1878 that Captain John T. Guire, identified as “the celebrated submarine diver,” had entered into a wager that he would walk from Cincinnati to Cairo on the bottom of the Ohio River. Guire’s previous exploits in the Mississippi River at Saint Louis were cited as proof of his skill and determination. Although it was noted that Guire engaged in practice strolls near Cincinnati, it does not appear that the 500-mile underwater hike to Cairo ever materialized.

[willemrichterreisverhalen]

New York en Niagara Watervallen 2024

#1 Start spreading the news .....

Start spreading the news, I'm leaving today (nee, woensdag pas) I want to be a part of it, New York, New York (dat dan wel) These vagabond shoes, are longing to stray (ja, er staan wel wat wandelingetjes op het programma) Right through the very heart of it, New York, New York (zo is dat)

We zijn er bijna klaar voor. Dus hierbij de aftrap van Bill and Reggie - onze aliassen voor de komende weken - in de aanloop naar onze trip naar New York en de Niagara Watervallen (van 8 t/m 20 mei). Dan even over dat liedje: er zijn over New York natuurlijk heel veel liedjes gemaakt, maar The Voice (bijnaam van Frank Sinatra) zit al sinds enkele weken in mijn hoofd. Ik (Willem) betrap me er zelf op dat ik het liedje af en toe neurie. En ik word er heel vrolijk van.

Onze trip naar NY stond voor corona al gepland, maar ging toen natuurlijk niet door. Maar de stad blijft voor ons zijn aantrekkingskracht houden. Dus het moest er een keer van komen. Ik (Bill) zal proberen iedere dag een blog te schrijven met een mooie foto erbij om je aangehaakt te houden bij onze belevenissen. Wij gaan er maar vanuit dat je dat leuk vindt. Op onze beurt vinden wij het leuk als je op ons blog reageert. Dus: vooral doen, zodat wij ook een beetje bij jou aangehaakt blijven.

Bye bye/lieve groetjes,

Bill and Reggie

#2 Het was best wel een lange dag

We vertrokken al om zeven uur van station Apeldoorn Osseveld. Op Schiphol deden we een heerlijk Iers ontbijt bij Murphy's Bar. Daarna was het een hele lange zit. Gelukkig konden we wel naast elkaar zitten nadat we met iemand van plek hadden geruild. KLM was zo onaardig ons niet naast elkaar te laten zitten. Als lunch hadden we lekkere pasta. Verder was het veel lezen, een film (en nog een film) kijken en spelletjes doen. En zo stonden we zeveneneenhalf uur later op Airport John F. Kennedy in New York. En hadden we vooraf niet kunnen bedenken dat we daar nog eens drie uur in de rij zouden moeten staan voor de paspoortcontrole. Dat was echt niet leuk. Maar goed, daarna met de Air Train en metro en bus naar Hoboken in New Jersey. En zo al een eerste indruk gekregen. De eigenaar van onze vakantiewoning had ons via mail de code van het slotkastje gestuurd. Maar wij kregen de deur niet open. Gelukkig kon Erik (zijn zoon) van de eerste verdieping ons helpen. En zo zaten we om acht uur lokale tijd (bij jullie was het toen al twee uur 's nachts) bij de pizzeria op het terras. Zo was het vandaag van alles wat: we begonnen in Nederland, pakten op Schiphol een Iers ontbijt mee, aten Italiaans in het vliegtuig (en ook in New York) en aan het einde van de dag was de bovenstaande foto (bijna) ons uitzicht vanuit onze vakantiewoning.

En nu ga ik ook slapen: sweet dreams

Bill and Reggie

#3 Groen en fatsoen

We hebben de eerste vier dagen in New York een appartement in Hoboken. Dat ligt ten oosten van Manhattan aan de andere kant van de Hudson-rivier. Hoboken hoort wel bij de regio New York, maar ligt in de staat New Jersey. Ons verblijf ligt in een rustige buurt met mooie lommerrijke lanen en veel gebouwen uit begin vorige eeuw. Het is er minder druk en toeristisch - en dus ook minder duur - dan in Manhattan. Daarover straks nog meer. Het kost wel wat meer tijd om met het openbaar vervoer in New York te komen. Zo namen we vanochtend het pontje naar de overkant. Heel opvallend om te zien is dat zich vanzelf een mooie rij vormt waarbij niemand het in zijn hoofd haalt om voor te kruipen (behalve wij dan - zonder dat we dat meteen zo in de gaten hadden). New York is dan wel een hele grote stad (8,5 miljoen inwoners) waar het individualisme hoogtij viert, maar waar ook dit fatsoen nog steeds bestaat.

We waren vandaag in het groen: in ons boekje "Time to momo New York" staan zes wandelingen waarmee je een groot deel van de stad te zien krijgt. Daar hebben we vandaag de eerste van gedaan. De wandelingen waren in de volgende buurten: Nolita, Soho, West Village en High Line. En dat leek dus allemaal een beetje op Hoboken wat betreft begroeiing en de stijl van gebouwen. De High Line (op de foto hierboven) ligt op een oude spoorlijn zo'n tien meter boven de straten van Chelsea en het Meatpacking District. Die spoorlijn werd tot begin jaren tachtig gebruikt voor de bevoorrading van de nabijgelegen pakhuizen. Toen de spoorlijn werd opgedoekt kwamen bewoners op het idee er een "park op hoogte" van te maken. De oude rails zie je hier en daar nog liggen, maar verder zijn er heel veel struiken en bomen geplant. Het is een prachtig park geworden. Maar ook op andere plekken in de stad is er veel begroeiing. En we hebben geluk met het jaargetijde: alles loopt nu prachtig uit.

Gisteravond hadden we Italiaans gegeten in een tentje hier om de hoek. En ook vandaag hebben we hier en daar wat gegeten en gedronken. We waren voorbereid op de hoge prijzen, maar vinden het hier erg duur. En bij het afrekenen wordt er vanuit gegaan dat je nog fooi geeft. Als je pint wordt meteen een aantal opties voor de hoogte van de fooi aangegeven. En dat begint dan bij 18 %. Maar dat vinden we dan - als echte Hollanders - toch net een beetje al te gortig. Dus kiezen we er zelf voor te bepalen wat we aan fooi geven. Meestal ligt dat dan tussen de 5 en 10 procent.

Nou, het is hier ondertussen half tien geweest (half vijf in de ochtend bij jullie al): tijd om er een einde aan te breien. Tot morgen dan maar weer.

#4 Groot, groter, grootst

Het is er gisteren niet meer van gekomen; dus vandaar dat je mijn blog nu pas ontvangt. We hebben net het ontbijt achter de kiezen. Gisteravond waren we naar de musical Chicago in het Ambassador Theatre op Broadway. Het was een leuke musical; revue-achtig. Het was niet een heel groot theater, maar wel met een bijzondere sfeer. De musical draait al meerdere jaren hier. Dat zou je niet zeggen naar de manier waarop iedereen bij aanvang naar binnen werd geleid. Daar moest natuurlijk ook weer zón Amerikaanse rij gevormd worden. Maar met de grote mensenmassa en de beperkte plek op de stoep ging dat niet helemaal vanzelf. Maar Miss Chicago herself riep en schreeuwde net zo lang tot iedereen in het gelid stond. 

Het was nog wel even een dingetje er steeds helemaal bij te blijven. We zijn nu drie dagen hier, maar ´s avonds merk ik dat het lastig is de oogjes open te houden. Nu hebben we ook gisteren weer flink gewandeld. Dus tijdens de voorstelling waren er wel enkele momenten dat ik tegen de slaap aan het strijden was. Thuis hebben we nog even een wijntje gedaan en toen ben ik wel zón beetje ter plekke gecrasht.

Het was gisteren overigens qua weer een mindere dag: een beetje Hollands weer met regen en ook aan de frisse kant. Dus hebben we ook meer van de metro en de bus gebruik gemaakt. Dat loopt hier allemaal als een tierelier. Ook gisteravond terug waren we in een mum van tijd weer terug in Hoboken. We begonnen gisteren bij het Grand Station (op de foto). Echt een enorme hal; echt een bezienswaardigheid. Vandaar door naar nog zo'n immens gebouw: de New York Public Library. En aansluitend zijn we gewandeld naar Union Square. Rondom dat plein zijn verschillende restaurants; daar hebben we dan ook heerlijk geluncht. Met het slechte weer in gedachten zijn we vervolgens naar het Metropolitan Museum for Arts gegaan (The Met, zoals de New Yorkers zeggen). Wat een enorm groot gebouw. Gelukkig maar, trouwens. Want we waren niet de enigen die deze dag hadden uitgezocht om naar het museum te gaan. In het museum moesten we een keuze maken, omdat alles bekijken geen optie is. We hebben gekozen voor Modern and Contemporary.  Met ook verschillende Hollandse meesters (van Gogh, Rembrandt en van Dongen): het museum heeft een enorme collectie. Ter afsluiting nog een theetje in het museumcafé met een gratis concert.

Ter afsluiting van de dag dus de voorstelling op Broadway. Goed te merken dat het weekend voor de deur staat. We kwamen op weg er naartoe nog langs Times Square waar je over de koppen kon lopen.  Ik probeer einde dag je weer blij te maken met ons verhaal over vandaag. Het weer is een stuk beter; we gaan vandaag naar Central Park.

#5 Een dagje naar het park

Het was zaterdag een heerlijke dag en dus gingen we – net als 5 miljoen New Yorkers – naar Central Park. Ongelooflijk dat er midden in New York zo'n prachtig park is. En iedereen loopt, wandelt, rent, fietst, skatet, stept, jogt, segwayt er. En wij hadden na drie dagen stad met veel lopen wel zin in een dagje naar het park. En geweldig dat de weergoden ons zo positief gestemd waren. Het was echt t–shirtweer. Het park ziet er op en top onderhouden uit; ook zie je er weinig zwerfvuil. En het beetje dat er wel ligt wordt dan ook nog eens opgeruimd door een hele stoet vrijwilligers. We zijn het hele park van zuid naar noord en van oost naar west doorgelopen. Onderweg zitten we op een bankje voor ons fruithapje en hebben uitzicht op een groep kinderen dat met hele grote bellenblazers enorme bellen maakt. In het noorden van het park is een grote waterplas die als drinkwaterreservoir voor de stad dient.

Dan was er in het westen van het park deze dag de Japan-parade met aansluitende streetfair. Er wonen ruim veertigduizend Japanners in New York. We hebben het grootste deel van de parade gezien. Er wordt veel gezwaaid. Vooral de grote trommels waar stevig op wordt geslagen hebben indruk gemaakt. Na ruim een uur hebben we het wel gezien. We gaan toch nog maar een stukkie lopen en steken het park over in oost–west richting. Onderweg komen we nog langs het Guggenheim–museum. Daarna gaan we met de metro naar het Rockefeller–centre Observation Deck Top of the Rocks. Het komt heel goed uit qua weer. We zoeven met de lift omhoog naar de 67-ste verdieping en hebben een super uitzicht over de stad. Je kunt helemaal rondlopen zodat je in alle windrichtingen kunt kijken. We zien natuurlijk ook het Central Park waar we vanochtend hebben gelopen. En door het mooie weer kun je heel ver kijken. Wel hoog, hoor. Maar er staan nog een heleboel andere hoge gebouwen omheen waardoor ik minder hoogtevrees heb dan anders. We zien ook het Chrysler-building. In 1930 gebouwd en met zijn 319 meter hoog (77 verdiepingen) ooit het hoogste gebouw ter wereld. Maar het wordt nu omgeven door een heleboel gebouwen die allemaal veel hoger zijn. Het hoogste gebouw in NY is nu het (nieuwe) World Trade Center: 541 meter hoog met 102 verdiepingen.

Na alle inspanning is het goed toeven op een leuk terrasje. We gaan naar Bryant Park. Een groen stukje in de stad met allerlei kraampjes en een heel groot grasveld. En daaromheen een heleboel terrassen. Met een lekker lokaal biertje en een colaatje sluiten we de dag af. We gaan weer terug naar Hoboken met de bus. Ook hier is het druk. Gelukkig komen we redelijk snel de Lincoln-tunnel onder de Hudson door. We stoppen nog even bij Trader Joe's voor onze dagelijkse boodschappen. We eten vanavond uit de microwave en we halen ook wat te eten en drinken voor in de trein morgen. Bij ons appartement hebben we nog even een praatje met onze verhuurder. Dan op de bank met het bord op schoot kijken we nog een paar afleveringen van Baby Reindeer. Een leuke serie op Netflix waar we thuis net mee begonnen waren.

#6 Nee, in Canada was ik nog nooit

Maar nu dus wel. We zitten pal op de grens van de VS en Canada in het Canadese gedeelte van Niagara Falls (op de foto). John - de eigenaar van Bedham Bed and Breakfast waar wij de komende drie nachten verblijven - heeft ons aan de Amerikaanse kant opgehaald. Het B&B ligt hemelsbreed 150 meter van de grens. Er is daar ook een brug naar Canada, maar die mag je alleen oversteken met een speciale vergunning die John niet heeft. En wij ook niet :-( Dus moeten we zo'n drie kilometer omrijden. Maar als we het stationsgebouw uitkomen is John er binnen no time. Met zijn auto zijn we ook in no time bij het B&B.

We vertrokken vanochtend in de regen om half elf vanaf Penn-station in New York. We waren daar mooi op tijd en hadden nog een leuk contact met een Engels echtpaar dat ook naar de Niagara-watervallen gaat. Voor de treinreis van ruim negen uur hadden we gisteren al proviand ingeslagen: een sapje en brood voor de lunch (met peanutbutter) en een kant-en-klare koude avondmaaltijd. Daarmee zijn we de dag prima doorgekomen. En ik had de zondag-editie van de New York Times gekocht zodat ik me onder andere eens goed kon verdiepen in wat er deze week allemaal rond The Donald is gebeurd. Daar hadden we op tv natuurlijk al het een en ander van gezien. In de krant (met heel veel bijlagen) lees ik over een nieuw schandaal over een mega-hotel dat hij in Chicago heeft laten bouwen en waar hij de fiscus ook over heeft voorgelogen. Er is ook een column waarin beweerd wordt dat al deze schandalen zijn uitwerking niet zullen missen: Trump will have to pay for what he has been doing. Maar of dat allemaal nog gaat lukken voor de verkiezingen is maar de vraag. Het eerste deel van de reis ging over vlak land langs de Hudson. Niagara Falls (VS) ligt overigens net als New York in de staat New York. Verder leek het een soort reis langs Europese steden. De stations die we aandeden waren namelijk: Yonkers, Croton-Harmon, Poughkeepsie, Rhinecliff, Hudson, Albany, Schenectady, Amsterdam, Utica, Rome, Syracuse, Rochester en Buffalo. Op Google Maps zien we nog meer plaatsen met een Europese naam.

Morgen en overmorgen gaan we hier de boel eens verkennen. Daarover de volgende keer meer.

#7 Wwwwwwoooooooooooooooooooooooooowwwwwwwooow

Dit is dus ons bed and breakfast. Met een prima bed en ook met een heerlijk ontbijt vanochtend: vers fruit en een ter plekke klaargemaakte omelet. Een goede start van de dag. We konden het gisteravond natuurlijk niet laten alvast een eerste kijkje bij de watervallen te nemen: wow, echt super! Wat een water, wat een kracht. Vanuit ons b&b was dat een wandeling van ruim een half uur. 

Vandaag zijn we in het tunnelstelsel achter de watervallen geweest (the journey behind the falls) en hebben we ook een boottochtje (city-cruise) richting de watervallen gemaakt. En die poncho hadden we echt wel nodig. Wat een water. In het tunnelstelsel voelde je de kracht van het water gewoon. De watervallen worden ook gebruikt voor de winning van energie. Goed dat we buiten het weekend hier zijn trouwens; de drukte viel vandaag erg mee. Hoewel de weersvoorspelling niet zo gunstig was zaten we na de boottocht nog even heerlijk in het zonnetje met een al even heerlijk ijsje.

We gaan morgen naar de Amerikaanse kant. Het uitzicht op de watervallen is hier vanaf de Canadese kant mooier, maar aan de Amerikaanse kant is nog een nationaal park waarbij je tot vlak aan het water kunt komen.

Ik heb een kort filmpje op YouTube geplaatst waar je de watervallen van dichtbij kunt zien en horen.

#8 Ff buurten: van Canada naar de VS en weer terug

We zitten in de trein terug naar NYC. Vanochtend om 06.15 uur zijn we door John op het station afgezet. Pfff …. dat viel nog helemaal niet mee. Van John hebben we een heerlijk ontbijtpakketje meegekregen. Vanmiddag rond half vier komen we weer aan op New York Moynihan-Penn Station. Vandaag geen New York Times: ik lees de Volkskrant online. Even een update van het Nederlandse nieuws: we moeten hier heel wat missen :-) Hier lees je namelijk helemaal niks over de grote bolleboos Joost Klein of de formatie van het nieuwe kabinet.

We hebben bij de Niagara Watervallen erg genoten. Prachtige, indrukwekkende natuur en een heel aangenaam B&B. Gisterochtend hebben we als eerste de White Water Walk gedaan. Heel dicht langs de oever van de Niagara-rivier. Met kolkend water, witte schuimkoppen en een hele harde stroming. Heel indrukwekkend hoe dat water met een giga-snelheid richting het Meer van Ontario stroomt. 's Middags zijn we nog naar de Amerikaanse kant van de watervallen geweest. Een wandeling van zo’n 45 minuten vanaf ons tijdelijke verblijf. En hoewel het uitzicht op de Canadese kant mooier is - zeker hoe je op de Horseshoe Falls kunt kijken - is het verder aan de Amerikaanse zijde veel mooier. Het is een nationaal park (een state parc om precies te zijn). Er is veel moeite gedaan er een natuurpark van te maken. Zoals we dat kennen van de andere nationale parken die we in de VS bezocht hebben. Terwijl het aan de Canadese zijde rondom de watervallen meer een soort Disneyland Niagara is. De locals noemen het niet voor niets Little Las Vegas. Er staan daar veel dure hotels en er zijn heel veel vreetschuren en kermisachtige attracties. Terwijl het oorspronkelijke dorp vooral rond het treinstation en Main Street er behoorlijk vervallen bij ligt. Ook nu hebben we weer heerlijk weer: ik heb voor de gelegenheid de korte broek uit de koffer gehaald. De weersvoorspelling was voor vandaag eigenlijk heel slecht. Ik vermoed dat mijn zus Lida hier achter zit.

We eten een burger bij het Hard Rock Café; ik koop daar ook nog een t-shirt. Daarna weer terug over de Rainbow International Bridge. De grens weer over: die grens tussen de beide landen ligt precies op de helft van de rivier onder ons. Terug op onze kamers pakken we de laatste spullen in onze koffers en rugzakken in. Als afsluiting van de dag kijken we de Noorse miniserie Midtsommernatt op Netflix.

#8 Amsterdam in Amerika

Er is dus ook een Amsterdam in de staat New York. Oorspronkelijk heette dat dorp Veedersburgh. Op Wikipedia vind ik het volgende: De plaats ontstond in 1830 als onderdeel van het dorp Amsterdam. Door nieuwbouw in 1854, 1865 en 1875 groeide het aantal inwoners. In 1885 werd Amsterdam een stad en werd de stad groter door annexatie van het voormalige "Village of Port Jackson. De Nederlanders koloniseerden de gebieden van Albany (de huidige hoofdstad van de staat New York) en Manhattan al in 1624". En die Nederlandse invloeden kom je ook in New York overal tegen.

En wij komen vandaag opnieuw langs dat Amerikaanse Amsterdam. Het is toch wel een lange rit; vooral omdat we ook nog een uur vertraging hebben. Maar we hebben ons de hele dag prima vermaakt met kletsen, lezen, spelletjes spelen en af en toe een beetje wegdommelen. Het etenspakket van de B&B is echt top; behalve twee heerlijke sandwiches met omelet hebben we ook een zak vol vers gesneden fruit en twee dikke plakken bananencake. We komen er de hele dag mee door. In de trein kopen we koffie en thee. We komen rond vijf uur (in de regen) aan op Penn-station en moeten dan met de PATH-trein naar ons volgende verblijf in Jersey-city. We zitten deze keer wat zuidelijker als de vorige keer in Hoboken. We hebben opnieuw een appartement in een basement. Met een heleboel harde stenen drempels waar ik later op de avond mijn grote teen enorm aan stoot. Ik heb toen iets minder fraais gezegd dat ik hier niet zal opschrijven. We installeren onszelf en eten vervolgens Italiaans om de hoek. We hebben trek en bestellen pizza en salades, maar onze ogen waren groter dan onze magen. De helft van de pizza gaat mee als doggy-bag. Morgen gaat onze verkenning van New York weer verder.

#9 Let‘s dim sum more

Het is bijna tien uur 's avonds hier. Leuk om aan het einde van de dag weer even terug te kijken op de dingen die we vandaag hebben gezien en ervaren. Na drie dagen Niagara Watervallen vandaag weer terug in de drukte van de stad. 

We hadden vandaag een bijzondere dag met heel veel bijzondere dingen te zien in voornamelijk Lower Manhattan. Te veel om op te noemen, eigenlijk. Je kunt wel op elke hoek van iedere straat foto's maken. Vanochtend eerst even boodschappies gedaan bij een supermarkt om de hoek. We hebben vooral spullen voor de start van de dag gehaald. Na het ontbijt op weg naar het Memorial Monument op de plek waar ooit de Twin Towers stonden. Dat vond ik wel heel indrukwekkend; onvoorstelbaar dat hier twee enorme wolkenkrabbers zijn ingestort. Wat moet dat een enorme puinhoop en stress zijn geweest voor iedereen die daar was. De hele plek is overigens prachtig en stijlvol heringericht en het monument is ook heel erg mooi gemaakt. Mooi ook hoe de namen van de slachtoffers in het metaal zijn uitgesneden. Hier kunnen op de verjaardag van het slachtoffer bloemen in worden gestoken. Ook het nieuwe winkelcentrum The Oculus is heel erg mooi ontworpen. Het licht valt hier op elk moment weer anders naar binnen wat een mooi effect geeft.

Daarna gingen we richting City Hall (hier was een kleine, maar luidruchtige demonstratie van ouderen tegen de gemeente). En vervolgens belandden we in het gedeelte van de stad waar verschillende rechtbanken zijn. En daar was veel politie; veel straatblokkades en ook allerlei auto’s van omroepen met schotelantennes. Toen we weer terug in ons vakantiehuis waren las ik dat er vandaag weer een zitting met Trump was in het Supreme Court. Zijn fixer Cohen stond weer "on the stand" zoals ze hier zeggen. Er vlakbij zagen we opeens een hele wolk met roze piemelballons: zou dat iets met elkaar te maken hebben gehad? Wel een heel erg grappig gezicht.

Onze volgende stop was het Tenement Museum. Daar kon je ervaren hoe het leven voor immigranten in deze buurt rond 1900 was. Er leefden daar toen vooral veel Joden en mensen uit Oost-Europa. Enkele panden in de straat zijn daarvoor in de oorspronkelijk staat teruggebracht. Per verdieping woonden zo'n vier gezinnen met vier tot zes kinderen. En door interviews met (klein)kinderen van de oorspronkelijke bewoners hebben ze veel van die historie terug kunnen halen. Het was een begeleide toer: interessant!

Tot slot lekker eten in Chinatown: dimsum. Let’s dim sum more: heerlijk!

#10 Ander vervoer

In New York reis je natuurlijk vooral met de metro: die brengt je snel, veilig en redelijk comfortabel naar je plek van bestemming. En het is een wijdvertakt netwerk waarmee je heel veel plekken in de stad kunt bereiken. Maar er zijn natuurlijk ook andere vormen van vervoer. Voor ons eerste verblijf in New Jersey hebben we ook gebruik gemaakt van de bus. En vandaag maken we gebruik van de vele pontjes en veerboten die er ook in de stad zijn. We beginnen met de (gratis) veerboot naar Staten Island. Een mooi tochtje waarbij je een prachtig uitzicht hebt op Manhattan. En je komt dicht langs het Vrijheidsbeeld: dat is of course een must see als je dan eenmaal toch in New York bent. We zijn niet op Liberty Island zelf geweest, maar van afstand zie je al dat het echt een enorm beeld is: 93 meter hoog inclusief sokkel. Dat komt aardig in de buurt van de Dom in Utrecht (112 meter). Om je maar even een idee te geven.

Na dit bezoek gaan we richting het VN-hoofdgebouw. Dat ligt aan het andere water oostelijk van Manhattan: de East River. We nemen opnieuw een pontje; het is superlekker weer vandaag. In het VN-gebouw hebben we een begeleide toer. In eerste instantie in een Duitstalige groep, maar omdat er niet genoeg aanmeldingen voor deze groep waren moesten we omboeken naar een Engelse groep. We hebben een Braziliaanse begeleidster die ons in rap tempo door het gebouw trekt. Het is een interessant gebouw: qua architectuur (het is begin jaren vijftig al gebouwd door een internationaal gezelschap van architecten waaronder Le Corbusier en Niemeyer) maar ook qua belang voor besluiten over de toestand in onze wereld. We zien de zaal waar de Veiligheidsraad vergadert en ook de zaal van de algemene ledenvergadering.

Daarna gaan we met de Roosevelt Tram Line de East River weer over. Dat is eigenlijk een gondelbaan die naast de Queensboro Bridge over de East river gaat. Vanaf Roosevelt Island zijn we met de metro (met een hele lange roltrap naar beneden) naar Grove Street gegaan. Van daaruit via de supermarkt naar huis: er staat vanavond een kant en klaar-maaltijd op het menu.

#11 Nog een must-see

We doen vandaag Brooklyn aan. Dat is het zesde wandelgebied uit het boekje Time to Momo New York. Daarmee hebben we heel veel van de stad gezien. We hebben niet alle wandelingen precies zo gedaan zoals omschreven, maar het was wel handig het boekje achter de hand te hebben. In Brooklyn zien we vooral het noordelijke Williamsburg; van daaruit lopen we naar de Brooklyn Bridge. Het is een hippe wijk. Er zijn fietspaden; er wordt veel op straat gegeten, gedronken (foodmarkets) en gesocialized. We zien er zijn ook veel nieuwe en vernieuwde huizen. We drinken koffie in een hip tentje; daar op het terras vinden niet alleen mensen maar ook duiven het kennelijk heel gezellig. Zonder dat ik het in de gaten heb schijt een duif mij onder. Gelukkig komt het meeste op de rugzak terecht die naast mij staat. Thanks, pal!

In het Marsha P. Johnson State Park direct aan de East River is het een drukte van belang. Er wordt hier zelfs buiten ge-bbq-t. We lopen daarna door naar de Brooklyn Bridge. Het is zaterdag; het is behoorlijk druk zelfs nu het weer wat slechter is. We lopen in een klein half uur de brug over. Het is een imposant bouwwerk: een hangbrug met elementen van een tuibrug. Je ziet de enorme hoeveelheid bekabeling terwijl je over de brug loopt. De brug is 1825 meter lang en de grootste overspanning is 486 meter.

Aan het einde van de brug duiken we een tunneltje richting Chinatown in. Het dimsummen is twee dagen geleden zo goed bevallen dat we het nog eens over willen doen. We gaan dus weer naar Dim Sum Palace aan Division Street. Er blijkt vanaf 16.00 uur een privé-feestje te zijn. Maar ja, als vaste klant krijg je een VIP-behandeling. Dus mogen we nog even aanschuiven. Als souvenir neem ik de eetstokjes mee.

's Avonds pakken we alles in voor de volgende dag. We vliegen om half zeven, maar moeten al drie uur van tevoren op het vliegveld zijn. Wat ons ook nog eens anderhalf uur aan reistijd zal kosten.

#12 Back home

Het is onze laatste dag. Einde middag vliegen we vanaf John F. Kennedy Airport weer terug naar Nederland. We besluiten 's ochtends een ontbijtje buiten de deur te doen. Het restant brood en beleg maken we klaar om tijdens de lunch te eten. De pot pindakaas is pas half leeg: die gaat in de koffer mee naar huis. We eten een eiergerecht; het is ok maar niet meer dan dat.

Na het ontbijt pakken we de laatste spullen in en doen nog een bakkie in ons vakantiehuisje. We moeten rond elf uur de keet verlaten. In de buurt van ons vakantiehuis is een leuk park; we besluiten daar nog wat te hangen voordat we naar het vliegveld gaan. Er zijn veel mensen uit de buurt die ook van het park genieten. We realiseren ons dat het mensen zijn met een huis zonder de mogelijkheid daar buiten te zitten. We zien enkele mensen een ijsje eten en vragen waar zij dat ijs gehaald hebben. Rond een uur of één gaan we via het World Trade Center op weg naar het vliegveld. We lopen nog een keer door The Oculus. We reizen via Jamaica Station van waaruit we de Air Train naar het vliegveld kunnen nemen. Net als op de heenreis staat er weer een mega-rij wachtenden voor ons. Gelukkig gaat het inchecken relatief snel. Wel wordt mijn koffer uit de rij gehaald: die moet open. Die pot pindakaas mag niet mee: zo jammer.

We vliegen om half zeven vanuit New York. We zullen de volgende dag om half negen lokale tijd in Amsterdam aankomen. Uiteindelijk slapen we amper op de terugreis zodat we bij aankomst in Nederland nog een hele lange dag voor ons hebben. 's Avonds rond acht uur houden we het dan echt niet meer vol en slapen het klokje rond tot de volgende dag acht uur: back home. Het was een fantastische belevenis.

[nightsidewrestling]

D.U.D.E Bios: Genesis Winter

Nathan's Wife Genesis Winter (2020)

The wife of Nathan and daughter-in-law of Byron and Geia, Genesis.

"I don't really understand this wrestling thingy."

Name

Full Legal Name: Genesis Sibyl Winter (Née Rivers)

First Name: Genesis

Meaning: Means 'Birth, Origin' in Greek.

Pronunciation: JEHN-e-sis

Origin: English

Middle Name: Sibyl

Meaning: From Greek 'SIbylla', meaning 'Prophetess, Sibyl'.

Pronunciation: SIB-el

Origin: English

Surname: Winter (Née Rivers)

Meaning: Winter: From Old English 'Winter' or Old High German 'Wintar' meaning 'Winter'. (Rivers: Denoted a person who lived near a river, from Middle English, from Old French 'Riviere' meaning 'River', from Latin 'Riparius' meaning 'Riverbank'.)

Pronunciation: WIN-tar (RIV-erz)

Origin: English, German, Swedish (English)

Alias: None

Reason: N/A

Nicknames: Gene

Titles: Mrs, Ma'am

Characteristics

Age: 34

Gender: Female. She/Her Pronouns

Race: Human

Nationality: American

Ethnicity: White

Birth Date: August 5th 1986

Symbols: None

Sexuality: Straight

Religion: Christian

Native Language: English

Spoken Languages: English, Spanish, Russian

Relationship Status: Married

Astrological Sign: Leo

Theme Song (Ringtone on Geia's Phone): 'I Do Adore' - Mindy Gledhill

Voice Actor: Jennifer Lawrence

Geographical Characteristics

Birthplace: Sunnyvale, Santa Clara County, California, USA

Current Location: Sunnyvale, Santa Clara County, California, USA

Hometown: Sunnyvale, Santa Clara County, California, USA

Appearance

Height: 5'5" / 165 cm

Weight: 145 lbs / 65 kg

Eye Colour: Blue

Hair Colour: Brown

Hair Dye: None

Body Hair: N/A

Facial Hair: N/A

Tattoos: (As of Jan 2020) None

Piercings: Ear Lobes (Both)

Scars: None

Health and Fitness

Allergies: None

Alcoholic, Smoker, Drug User: Social Drinker

Illnesses/Disorders: None

Medications: None

Any Specific Diet: None

Relationships

Allies: N/A

Enemies: N/A

Friends: Gardenia Lum, Hortensia Marino, Pelageya Winter, Rosaleen O'Sullivan, Haf McFarlane, Olwen McDermott, Llinos McConnell, Gethsemane Rhydderch, Ginger Rhydderch

Colleagues: N/A

Rivals: None

Closest Confidant: Nathan Winter

Mentor: Venus Rivers

Significant Other: Nathan Winter (33, Husband)

Previous Partners: None of Note

Parents: Silas Rivers (54, Father), Venus Rivers (55, Mother, Née Adair)

Parents-In-Law: Byron Winter (53, Father-In-Law), Pelageya Winter (33, Mother-In-Law, Née Volkov)

Siblings: Sebastian Rivers (30, Brother), Unity Rivers (27, Sister), Saul Rivers (24, Brother), Rochelle Rivers (21, Sister)

Siblings-In-Law: Sarah Rivers (31, Sebastian's Wife, Née Adams), Zinnia Turner (30, Nathan's Sister, Née Winter), Patrick Turner (31, Zinnia's Husband), Laurence Winter (27, Nathan's Brother), Xanthia Winter (24, Nathan's Sister), Joseph Winter (21, Nathan's Brother), Venetia Winter (18, Nathan's Sister), Isaiah Winter (15, Nathan's Brother), Uliana Winter (12, Nathan's Half-Sister), Emil Winter (9, Nathan's Half-Brother)

Nieces & Nephews: Bethany Turner (10, Niece)

Children: Quincy Winter (13, Son), Hadley Winter (10, Daughter)

Children-In-Law: None

Grandkids: None

Great Grandkids: None

Wrestling

Billed From: N/A

Trainer: N/A

Managers: N/A

Wrestlers Managed: N/A

Debut: N/A

Debut Match: N/A

Retired: N/A

Retirement Match: N/A

Wrestling Style: N/A

Stables: N/A

Teams: N/A

Regular Moves: N/A

Finishers: N/A

Refers To Fans As: N/A

Extras

Trivia: Nothing of Note

[vintagecamping]

Back Country Camping by Bill Riviere, 1971

Author Bill Riviere was doing backcountry camping before it was cool, then he did it when it was cool, and kept doing it after it fell out of popularity again. Bill has so much knowledge and experience that he provides in his book with stories and anecdotes. Reading them is a rich and enlightening experience. We can gain a glimpse into what back country camping was like a few decades ago - less populated, of course, but much like today. Some of the equipment has changed, but not really all that much. The suggestions Bill gives are as relevant today as they ever were. Bill gives clear advise that cuts through the confusion of the many choices we have today on equipment, technique, etc. Bill not only makes suggestions and recommendations, but he also explains the logic and reasoning behind WHY he makes his recommendations. This book is a wealth of information and a joy to read cover to cover.

[toutplacid]

Petit pont Catinat, sur un bras de l'Huisne — carnet nº 128, stylo-bille 8 couleurs, février 2020.

[equatorjournal]

Tom Lyman, The Raglet at Franconia Notch, N. H., 1972. From "The field book of mountaineering and rock climbing" by Tom Lyman and Bill Riviere, 1975. https://www.instagram.com/p/CV8cJUst61V/?utm_medium=tumblr

[moonsandmelodies]

Sophisti-Pop Serenade

Sophisti-Pop Summer / Sophisti-Pop Stroll

Elegant ballads and slow grooves from the eighties suggest tall cities deep in the night. Distant cars and lost ‘smooth’ radio show blur into the air as hundreds of tiny lights liven up the darkness.

See also: Is It A Crime?

Track listing

golden war - blue camera / subterraneo amor - cecilia toussaint / lilly et bill - blues trottoir / living in confusion + living all alone - phyllis hyman / midnight mood - kashif / victor should have been a jazz musician + i’ve done it again - grace jones / make me a believer - luther vandross / esquinas - djavan / pleurer des rivieres - viktor lazlo / ten minutes - isabelle antena / to tak jak gdyby ktos - ewa bem / all the world loves lovers - prefab sprout / che vita ha fatto - lucio battisti / fantasy (pioneerball remix) - tesla boy / cowboys and angels - george michael / fear - sade / from a late night train - the blue nile / when all things are well - dani lee pearce / no te cuesta nada - javiera mena / love is here where i live - everything but the girl / scarlet ribbons - roisin murphy / holding back the years - simply red / gullible fool - la roux

[billandkenride]

Religion

September 6, 2021

Good morning,

Yesterday the rain came. As we cycled into Trois-Rivières, the sky let loose. The biggest downpour we have had on our ride since Thunder Bay. We are still drying out. A bit of hangover from hurricane Ida. Before the torrent the ride was awesome. We pedalled on peaceful Sunday trails. The river continues to widen as we head north. The city of Trois-Rivieres was founded in 1634. Crazy!

Now for religion. Big RC parishes here. Enough said.

This morning we are heading out early. We want to make it to Quebec City. It is still sprinkling out. Hearty breakfast and then we will ramble along the immense river.

The Bombers got lucky.

Au revoir,

Bill & Ken

Song of the Day

[xan-hast]

“Together to Bloom”- July 3rd 2021

“Wake up; you’re going to be late!” I heard my older sister yell from outside my room. I can’t get up right now; it’s like six o’clock or something. I turned to grab my phone from the counter as I turned it on. Its harsh light beamed my delicate eyes. I blinked, trying to recover from the pain in my eyes. Alas, I looked at the time. It was seven-thirty! I hopped out of bed with no time to waste as the final day of school was here! I couldn’t be late for the last day of school before summer break! I’d worked so hard all year long, not just to waste it all for being late! I rushed, grabbing whatever I could get from inside my closet. I then went inside the bathroom to brush my teeth and grabbed my comb to fix my hair later in class. I put my phone in my pants right pocket, grabbed my backpack for school, and a granola bar before running through the front house door.

As I locked the front door, I started running to school. First period starts at eight-ten, so I should have about thirty minutes to make it to class since I probably only took ten minutes getting ready. This should be perfect because it takes less than half an hour to get to school. But it’s all estimates right now; I can’t check my phone right now because it’ll just slow down my time. I’ll just wait until I have to cross the street to check my phone.

So far, they’ve all been red lights! I’ve been lucky so far, but that would also mean the drivers aren’t sharing this same luck. I only need to cross the street one more time, and I’ll be at school. I’m praying for a green light because I’ve gotten tons of notifications coming from my phone. I know that I’m not late, but there must be some big news! Maybe Eric’s mom finally let him get the gaming PC he wanted. Or maybe River finally wants to talk about what happened this week. Or Jake (my online friend) finally got the new game we planned to play during the summer! Or maybe Brittany jus-. You know what, I could just keep guessing the endless possibilities. But from the void of possibilities, I really hope it’s River.

As I was approaching Breeze High, I could see students around the entrance of the school building. With the usual people staying outside until classes started, the students already inside, some buses being late, and parents dropping off kids. But I would be a mix of two; I would stay inside sometimes or outside depending on what friend I saw first. This time there wasn’t anyone outside waiting for me. So I would go inside, but I’d rather check who was spamming me with text messages. As I turned on my phone, I saw the top message from Eric saying, “Zachary come to the cafeteria know!” I scrolled through some other text messages, but the top fifteen were from Eric. They’re all the same text with the exact grammar mistake of know instead of now; he must’ve just copied and pasted the text. But I wonder what he would want so urgently. After that was one text message from Brittany saying, “If you can come to the Student Council class really quickly, I have some things to discuss.” I guess Brittany just wants me to help her again. Under her text were two messages from Marcel saying, “Hey Zachary want to meet before first period starts?” “We can meet right outside our class.” Well, now I have to choose between three people. But under Marcel’s text was a message from my mom saying, “Goooood Morning Hun! I hope you have an amazing last day of school! And I remember that you have thirty dollars in your backpack for the Farewell Bloom Festival! Have fun!” How could I have forgotten it was the Bloom Festival today! They even do it every year for the last day of school, but it always passes my mind. Thankfully Mom gave me money. Now I feel even more guilty for not checking hard enough for money for the homeless. But the first text message I got in the morning was again from Eric saying, “Meet me in the cafeteria!” Eric seems like an urgent matter, I could help Brittany after school, I’ll need to buy things for the Bloom Festival, and Marcel just wants to talk. He never wants to talk! I guess things change before summer break starts.

I looked inside my backpack for the money that Mom had given to me. It was located where she’d always put stuff for me. In a little section of the front of the backpack, that was easy to find.

As I walked inside the school, I could see tables spread throughout the hallways. These tables at the front of the school are always the most populated. And it was all in the spirit of Farewell to some and Later to others. The tables, filled with beautiful roses and little cards where you could add a message on them. But for those who weren’t as creative, the cards already had something sweet written. I looked through the hallways trying to find a table that didn’t have so many people. I then stumbled across a hallway filled with tables and the sellers, but no buyers. So I went over to one of the tables and said, “Can I buy five roses and five cards?” But that’s when I noticed the person wasn’t looking at me, but down on the floor. He then said, “That’ll be ten dollars, sir,” as he had his hand out in front of him. I don’t remember it costing this much! But it doesn’t matter because at least I’ll “Bloom a good smile,” which is the motto of the festival. I then placed the only two five-dollar bills I had on his hand. He swiftly took the money and said, “Thank you.” As he grabbed the roses behind him and the cards on the table, he continued, “Here are your roses and cards.” “Thank you,” I said as I left. I don’t really know who that was because they didn’t show their face, but they did it so well.

Now on who to go to; Eric or Marcel. They’re both amazing friends of mine, but technically Eric messaged me first. So I’ll quickly see what Eric needs and then go talk to Marcel. Sounds like a game plan; hopefully, it doesn’t backfire!

As I went inside the cafeteria (which was near the middle half of the school), I saw it near empty. From all the tables, only one had students- Dillion, Rivier, and Eric. They seemed to be talking; maybe I should just leave them alone. River and I aren’t on good terms. As I turned around to leave the cafeteria, I heard someone yell, “Watch out!” I looked back and noticed that Amy (the vice principal of Student Council) and Gregory had bumped into each other creating a mess around them of red roses. I walked over to help the two as everyone else was just watching.

As I went to pick up a rose, Amy said, “You don’t have to help Zachary. If anything, Gregory over here should be helping!” With a strict emphasis on Gregory’s name. As I stood back up, I saw that Amy was looking at Gregory with a strict look; Gregory was looking away and seemed like he’d run away any second. I then responded to Amy, a calm look and tone, “It really is okay. I can help out. But remember not to be so harsh on your tone,” as I handed her a rose I picked up. Amy grabbed the rose I handed to her and continued to pick up the other roses. Gregory looked up at me and nodded his head as if he said, “Thank you.” I then handed him one of my own roses and the card attached. He then approached Amy with the rose and card. Amy turned to him and grabbed the rose in a more calming way. I guess my work here is done. Now to go find Marce-.

I then felt a slight tap on my shoulder, I looked back and saw Eric. “Zachary, where’ve you been! I’ve tried texting, but nothing! You’re so late! Anyways, come and have a seat,” Eric said as he pointed at the table River was sitting at. Before I could say anything, he was already walking me to the table.

River seemed to be on his phone and didn’t look up. Eric then sat me down across from River. Eric tapped his shoulder, and in an instant, River looked up. We made eye contact which felt like my own eternity until he said, “What are you doing here Zachary!” He then turned to Eric and said, “You promised we were only going to talk! Not Zachary'' Seems like I should just go. But before I could leave and before Eric could say something, River already left running. Eric then said to me, “Sorry, I thought this would help you two.” I responded, “It’s okay. Thank you for trying.” Before I could give Eric a rose and card, he’d already left running after River. I got up from the blue table I was sitting at and started walking to English class to talk to Marcel.

How did I mess up so badly with River? It all started on a very blue Monday, just after lunch. As I was walking to the Student Council class, River came up to me with tears. He said the exact words, “It’s over! I can’t believe I could even trust you!” And he ran off without another word. I was shocked at what had happened, I looked over to see people whispering at their blue lockers. Eyes from all directions made me question what I did. It was later that day when Eric came up to me to talk about it. A rumor, breaking the forever bond that I had with River. It was finally found out that River and I had been dating. River and I had already been dating for almost the whole school year, but his parents weren’t as supportive. On that day, River and I faked breaking up, it was like a little bump in the road. Luckily no one from the school noticed that we were dating as we had just been dating for a month. But during that same day, I promised to never tell another soul that we were dating. That once it was all over, we’d live the life we imagined.

Now, the whole school knew, but the thing is that I didn’t tell anyone. Not even Eric! Actually, the only person that I did tell was Jake. He was extremely supportive of how I found out my true self so fast and young. And Jake doesn’t have any way to contact anyone at this school except for me since he lives in New York. I don’t know how this person found out or why they would spread it, but it does hurt to see him gone.

I tried explaining to River, but he doesn’t answer any of my texts or calls. Even at school, he wouldn’t talk to me all week. But I guess he was talking to Eric for comfort. My biggest concern is how hurt is he. Especially with this school spreading this rumor outside of school and onto social media. I know that by now, his family must’ve seen the rumor. I just wish I could talk to him and tell him the trut-.

“You okay, Zachory?” I looked over and saw it was Mr. Johns, the English teacher. I then said, “Yeah, I’m okay, just a little lost in my thoughts.” “Well, Mr. Lost, you’re late for my class. The bell rang. But since it is the last day and I’m running a little late, it’s okay.” Wait, the bell has already rung! That means I wasn’t able to talk to Marcel! I’m just lucky that Mr. Johns is giving me a break. As I walked into class with Mr. Jones, I saw Marcel laying down his head on his desk.

“So it’s just a free day today. I’d be happy to sign your yearbook. If you need to go outside, just ask,” Mr. Johns said. He then sat down at his desk and started reading his book. First, let me write something on these little cards. On this first card, it had a hand’s palm on the front. I opened it and it read, “I’m a friend that’ll always help.” On the bottom, I added with a pen, “We can talk now?” Which was specifically for Marcel. I then brought all the roses with me to talk to Marcel. As I tapped his shoulder, he looked up with a face of concern. I then said, “Sorry, abo-.” “Can we go outside?” Marcel asked while interrupting me. I then walked over to Mr. Johns’ desk. I then tapped his desk and he looked up from his book. I then asked, “Is it okay if Marcel and I go outside?” He looked over at the clock and said, “Yeah sure. Just don’t cause any trouble.”

I walked over to Marcel and tapped his shoulder. He looked up at me, and we left the classroom. As we did, Marcel said, “So I finally learned how to use my phone for more than just sending messages.” “Oh, that’s good,” I added. He continued with a sad tone, “Yeah, but I saw this post thingy on social media, and it was all about you and River… is it true?” Wait, Marcel didn’t know this whole time! He doesn’t talk to too many people, but even for him, it’s kind of much. I then responded with a soft tone, “The rumor about River and I is true. We were dating, but I never told anyone.” He then responded, “It’s okay. The post went into deep detail about the rumor. I just wanted to tell you, but I guess you already knew.” I then concernedly asked, “Actually, it all started on Monday; haven’t you heard or seen anything about River and me?” “No. I’m not that big on rumors or anything. But you should’ve told me. I wanted to help,” he added. “Well thank you. And before I forget,” I said as I handed him the rose attached with the card, “here is your rose!” Marcel then said, “Aw, thank you. Let me check the card.” Wait, the card just has-. Marcel then giggled, “Well, I’m here talking to you now, aren’t I?” I quickly responded, “Yes, but I was supposed to give you that before we talked.” Marcel giggled again and said, “Well, we should get to class now. Just remember I’m always here to talk.” We entered the classroom, Marcel, with a rose, and I had my three roses left.

As the bell rang, Mrs. Jenkins said, “Have an amazing break, everyone!” That’s fourth period done. I just need to get through lunch, fifth period, and sixth period then I’m free from school. I sadly don’t have any of the classes with Eric at all. And for the last two periods, I don’t have any close friends. So lunch is going to be a good time to talk to someone; I hope River and I can discuss. I also still have these three roses.

As I walked into the cafeteria, I didn’t see Eric, Marcel, Brittany, or River. Where is everyone, it’s not like I’m early for lunch. As I was about to look around, I saw Dillon and Gregory talking to each other. I walked over to their table and before I could sit down, Gregory stood up and said, “Can I talk to you real quick?” “Yeah, sure.”

Gregory then took me to an empty hallway where he finally spoke up, “All I wanted to say was… thank you.” In shock, I said, “Oh, you’re wel-.” But before I could finish, he’d already left. I didn’t even notice he left so fast! I guess I helped him; it’s something to lift my spirit. And right now, it helped more than he could imagine.

As I was finally leaving sixth period, I noticed that some left a book on the floor. I picked it up and noticed it was Quincy’s notebook! Quincy is one of the top students in the school, he’d never just leave his notebook on purpose! I need to go find him in this avalanche of people in the halls! But I think Quincy always goes to Ms. Berkeley’s class before leaving school. So I should find him there!

As I finally made it out of the avalanche of students, I noticed someone sitting down in the middle of the hallway. As I approached them, I noticed it was Quincy! You could tell from his light gold hair, skinny pants, and back shirt. As I got closer, I heard him sobbing! As I was next to him, I said, “You left your notebook in class and ar-.” He then interrupted with loud sobs, “Thank you,” as he looked up at me, his face turned pale, he continued, “oh don’t look at me, Zachary.” He then grabbed the notebook from my hands and went in the same position. I then sat next to him and said, “I’m here to talk if you want?” “What, so you can just tell the whole school!” he said with an angry tone. “What do you mean?” I asked in confusion. “I heard the rumor,” he said with big sobs. I then took a deep breath and said, “Quincy, do you really think I would do that to my boyfriend?” He quietly said, “No.” “Exactly, there was just someone that told everyone. I’m in a rough state, but I still want to help you.” He then said, “But we’ve never even talked outside of school.” I then handed him a rose, he looked up and had a brief smile. He then read out loud the card, “It’s never too late to start things.” Then his brief smile turned into a blooming smile. He added, “What is this some kind of proposal?” I then said, “A proposal to become your friend.” He looked over at me and said, “Thank you, this really did help. It’s just that my girlfriend broke up with me. So I guess we kind of share a memory. I hope everything goes well for you. And thank you again for this and my notebook.” But before I could say something, he handed me a little note from his pocket. As he handed it to me, he said, “This is my phone number, maybe we can talk during the summer?” As I grabbed the piece of paper, I said, “Thank you, I’ll make sure to text you when I get home.” He stood up, and we departed ways, Quincy to Ms. Berkeley’s room while I was going to leave school.

As I was walking out of Breeze high for the last time this school year, I saw Eric running towards me. As he was running, he yelled, “Zachary! You really need to go talk to River!” Once he was in front of me, he was out of breath but trying to say something. I then said, “First catch your breath and then you can tell me.” After a few seconds of Eric panting, he then said, “I really messed up with you and River today. You need to talk to him. I’m so sorry, but you might be the only person to make him happy.” I then calmly said, “It’s not your fault at all Eric. Than-. Actually,” I then grabbed from my backpack one of the last roses and continued, “this is your rose. The card will do the talking.” As he took the rose from my hand, he smiled and said, “Thank you, Zachary. Also, River by Café Venteux.” Eric’s French has gotten so good! Even if it’s his third year in French class. “Okay, bye! Talk to you later!” I then left running towards the café.

As I made it near the café, I didn’t see River. But I saw the same homeless man in the morning outside the café. I walked towards him and he said, “Hey again, I hope you have a nice day.” I then searched in my left pocket for the twenty-dollar bill that mom gave me. Once I touched it, I said, “I actually got something for you,” as he looked up, I handed over the twenty dollars. He then smiled with great joy, saying, “Thank you! May God bless you!” He then went inside the café. As my eyes followed him, I saw River at the far end of the café.

As I walked inside the café, it made its little jingle. I walked over to where River was sitting and took a seat across from him. He didn’t look up until I tapped his shoulder. Once he looked up and saw me, he stood up. But before he could run away again, I stopped him. He was weaker now, not like usual, so I was easily about to sit him down on one of the wooden booths. I then sat next to him.

Before I could talk, he sobbingly said, “Why would you do that?” I then quickly responded, “I would never do that. I hope you can understand that I didn’t tell anyone about our relationship.” He responded, “Then how did people know! How come I got hurt!” He’s deeply hurt. “River, I want you to remember who I am. I never would do such a thing. I love you with all my heart. I just,” I started to tear, “I just don’t want it to be over a rumor someone started.” River then hugged me; I hugged back. I then let go with my left hand to grab my last rose. As I did, River looked up at me. As I handed him the bruised, color fading, few pedaled rose, I said, “I don’t ever want to lose you. Let us get through this together.”

[mostlysignssomeportents]

Tesla modder selling discounted upgrades

Guillaume André, owner of the EV repair/resale store Simon André in Trois-Rivieres, Quebec, has developed the "Boost 50," a product that unlocks a bunch of premium modes in Tesla Model 3 cars.

https://ingenext.ca/products/boost-50

For $1100, the Boost 50 unlocks the 50hp boost that Tesla charges $2k for, only Boost 50's performance beats Tesla's in-built one, and it comes with "Drift mode" and other features not offered at all by Tesla.

Boost 50 is a software-only upgrade you can perform yourself. Ingenext - the company André founded to market these aftermarket upgrades have plans to offer more ambitious products that would require professional installation.

https://electrek.co/2020/06/10/tesla-hacker-unlocks-performance-upgrade-acceleration-boost/

Under Section 1201 of the US Digital Millennium Copyright Act, "trafficking" in a tool that bypasses an "access control" for a copyrighted work (like the Tesla's firmware) is a felony punishable by a 5-year prison sentence and a $500k fine.

These apply irrespective of whether any copyright is violated - just selling a tool that bypasses an access control is a crime.

Canada's Bill C-11 (2011) is spookily similar, and its main boosters, Tony Clement and James Moore, both explicitly said that they wanted a bill that criminalized people who modified their own property, even if they didn't violate anyone's copyright.

It remains to be seen whether an (inevitable) attempt by Tesla to shut down M. André's store would have legal force under C-11, though.

[casually-inlove]

7 comfort movies

Tagged by dear Ala <333 @call-me-ala , thank you bunches 💖✨

Heartbreakers (2001), it’s a silly comedy, but the way Sigourney Weaver makes faces never fails to crack me up.

Some Like It Hot (1959), a black&white classics with Marilyn Monroe.

How to Steal a Million (1966) with Audrey Hepburn.

The Fifth Element (1997)

Kiss Me Deadly (1955)

Kill Bill (2003 & 2004), oh you know, the Bloody Rampage Of Revenge

Les Rivieres Pourpres (2000)

[felipeandletizia]

Felipe and Letizia retrospective: November 9th

2004: Visit to La Vanguardia newspaper & Meeting with writers Margarita Riviere, Felix Azua, Carmen Riera, Claudio Lopez, Rosa Novell and Eduardo Mendoza, in Barcelona.

2006: Conference with Bill Gates in Asturias & Exhibition “Una mirada singular. Pintura española de los siglos XVI al XIX”

F&L Through the Years: 165/??

[cheapjerseys2013mart-blog]

public education

I showed up at one field, and they had it about 70 yards wide using the soccer sideline. I tried to politely explain that the field had to be 53 1/3 to 60 yards wide, so we would have to use the football sidelines. The coach freaks out because they have played 6 games already with the super wide field and no one has said a word. In Azumanga, this cat follows Sakaki back cheap jerseys to her home town and defends her from the particularly evil neighborhood cats that have it out for Sakaki (or at least for her hands), and Sakaki adopts him. Classmate Chiyo chan assists in the adoption by housing the cat for her, since Sakaki's mother is allergic to cats.The new poll: Do you prefer your adorable animal mascots to talk or to just make cute noises? It's a simple question, but let's face it: it's been on everyone's mind ever since the originally cute noise making Mokona started to speak. Right? Vote here, share your thoughts in the comments, and come back next time for the results!The previous poll:Last week the list was about cool little old people, and let's face it: Rumiko Takahashi is the queen of cool little old people. Cheap Jerseys from china "Mr. Copeland is a highly accomplished, nationally recognized school leader who brings a wealth of skills and experience that will serve him well in Lower Merion," said Robin Vann Lynch, president of the LMSD Board of School Directors. "He will provide strong and capable leadership during a time of increasing challenges in public education.". Cheap Jerseys from china Cheap Jerseys china Well the 8800s are a little expensive, I got one and I really love it, but the cpu you have would bottle neck it a little, dual core X2 2.8 ghz is prolly the lowest to go with out bottle necking it. Then to run your current system with an 8800 you'd probably have to upgrade your power supply, that would add to the cost. The 8600 is still a good card and much cheaper. Cheap Jerseys china cheap nfl jerseys We needed to get the wall down. We took the room apart and performed a complete analysis paint analysis, mortar analysis, brick analysis to see what needed to be repaired and done to the room, Bill Schroh, director of museum operations told CNN. And behold, we found this incredible collection of Madeira. cheap nfl jerseys Cheap cheap jerseys Jerseys free shipping Please do not send me messages of sympathy, or tell me I a great dad or anything like that. It NOT about that, and that NOT why I here. When you have a child like Josh, you get judged everyday from everyone who you interact with including family and friends. Cheap Jerseys free shipping wholesale nfl jerseys from china Rivier (6 5): Rivier's overall record may be a bit misleading, especially when analyzing the team's challenging schedule. Of Rivier's 11 matches, six have been against nationally ranked opposition, all of which were ranked 10th or better at the time. The Raiders are 2 4 against nationally ranked opposition, as cheap jerseys both victories cheap jerseys were recorded against Kean, who was 10th and seventh at the time of its defeats. wholesale nfl jerseys from china cheap jerseys However some things have been lost in terms of our attachment to story and I'm hoping that I can make the game's history come to life."Reflecting on the appeal of history in Jane Austen's Northanger Abbey, heroine Catherine Morland comments, "I often think it odd that it should be so dull, for a great deal of it must be invention." Indeed. And in no field of American endeavor is invention more rampant than in baseball, whose whole history is a lie from beginning to end, from its creation myth to its rosy models of commerce, community, and fair play. The game's epic feats and revered figures, its pieties about racial harmony and bleacher democracy, its artful blurring of sport and business all of it is bunk, tossed up with a wink and a nudge. cheap jerseys wholesale nfl jerseys This chopping tool has an over all length of 26.2 inches. The axe head is a heavy 2 pounds. Over all weight comes in at 47.2 ounces. The odor was pretty noxious but my placement in the class meant no one really noticed. I went to the bathroom, cleaned up as best I could, and skipped the rest of the day by paying a senior who was friends with my brother $10 to give me a ride home. Searched the symptoms on line (which back in 2001, Web MD wasn really the cancer affirming juggernaut it is now) and cleaned myself up and bandaged myself. wholesale nfl jerseys There have also been preliminary studies showing that talcum powder use may be linked to a higher risk of some types of cancer, although there isn't yet enough information to make a definitive connection. That's why you'll see talc free, cornstarch based baby powders on the market. They work just as well as talc based powders. wholesale jerseys from china My husband and I had our turned upside https://www.wholesalejerseyslan.com down when my son was born over a year ago. My husband is studying to get his PhD, and I was going to be a teacher, but we decided that raising him was our priority, so I quit working. We could be making a LOT more money and paying off our student loans if I were working full time, but I can ALWAYS get a job. wholesale jerseys from china wholesale jerseys At the time, I was told that the vehicle was used by reps from the company, that it was never sold. I had access to the car proof report and it had a weird history, cheap jerseys serviced, in chronological order, at 1200 km, 7200, 9100, 50 025 then back at 7200 km. They told me that it was an input mistake, I then called carproof and they told me that it was most probably the case wholesale jerseys.

[toutplacid]

L'Huisne en crue, au pied du village de Mauves (sur Huisne) — carnet nº 128, stylo-bille 8 couleurs, 2 et 3 février 2020.

[nnjzz]

LEILA BORDREUIL + LIFRNDZ + BOBBY TWO + CALCUTTA DESERT /

https://www.facebook.com/events/168062880782597/

Le Non_Jazz       - - - - - - samedi 13 OCTOBRE - - - - - - 22:00 ! LEILA BORDREUIL LIONEL FERNANDEZ BOBBY TWO CALCUTTA DESERT au Petit Café 14, bd de Strasbourg 75010 PARIS M° Strasbourg-St-Denis 6€ 22:00 portes 22:22 début live LEILA BORDREUIL / Française domiciliée à New York, cette jeune violoncelliste-compositrice-artiste sonore a déjà à son actif plusieurs collaborations / projets en commun avec, notamment, excusez de peu : Susan Alcorn, Marina Rosenfeld, Nate Wooley, C Spencer Yeh, Chris Corsano, Bill Nace, Toshimaru Nakamura,  Lee Ranaldo, Lea Bertucci, Weasel Walter, et "ainsi de suite" ... . "Her cello playing is often improvised, and mainly focuses on texture variations and a collage of phantom overtones and pitched utterances. Through an original vocabulary of extended techniques, preparations, and imaginative amplification methods, her instrument is used as an abstract resonant body to challenge conventional cello practice. Her composed works draw from a similar texture-based musical aesthetic, but also focus on the relationship between sound and space. In her site-specific electro-acoustic compositions, architecture is the foundation of the piece and musicality arises from an organized spacialization of sound." (Café OTO) https://www.leilabordreuil.com/

http://kraak.net/avant-guardian/leila-bordreuil

  https://www.youtube.com/watch?v=sMLCytlz3eQ https://www.youtube.com/watch?v=JMCtukP39-s 

LIONEL FERNANDEZ / qu'on ne présente plus ? ? Guitare-bourdon, rampante, abrasive, bouillonnante chez SISTER IODINE - ANTILLES - MINITEL - HAINE - duo avec Jérôme Noetinger -COBRA MATAL  - ... ..

Il "appartient à la frange la plus radicale du rock noise hexagonal… sans vraiment y appartenir d'ailleurs.. ou dans l'extrême marge peut-être. (...) son jeu de guitare chaos-concis a quelque chose à voir avec l'arme électricité, le choc frontal et les lames affutées ; très affutées. " (Instants Chavirés) http://www.sister-iodine.net/

"guitare lacérée  et lance-flammes" " brandissant sa guitare tel un totem-machette menaçant,il taillade à coups de non-riffs malsains des blocs de sons sales et crevassés,où grouillent en combustion lente, des micro-textures gangrénées." (Le Non_Jazz)

BOBBY TWO / LE retour ! ! après un certain hiatus d'une certaine et longue durée, on a hâte de re(ce)voir ce duo (et deux tiers masculins du trio mixte BOBBY MOO !) composé d'Alexandre BELLENGER & Arnaud RIVIERE. Il y aura certainement de l'électronique bricolée maison, peut-être une guitare, peut-être un synthé modulaire, sans doute beaucoup de ferraille & de pinces crocodiles et/ou autres. http://http.http.http.http.free.fr/ http://abworks.org/playing-modular-synthesizer/

CALCUTTA DÉSERT / un bien étrange rituel qui se trame sous cape, sous nos yeux, à deux ou à trois ... va savoir Bandes, voix, boucles, clochettes, cigarettes & alcool ... .. murmures ... .. https://vimeo.com/51363602 https://www.youtube.com/watch?v=9OoYx-V-IrU https://scumyrearth.bandcamp.com/album/calcutta-d-sert-zaraz-wam-zagram-split

Fly:: Jo L’Indien