Tumgik
#buyurdu
egesizizmir · 6 months
Text
Zirvesine göz koyduğum dağlara bak.
Koşup takıldığım çitlere bak.
88 notes · View notes
yorgunherakles · 6 months
Text
yanacak ve yanarak tükeneceksin; iyileşecek ve yeniden geleceksin.
dostoyevski - les freres karamazov
27 notes · View notes
siiraze · 1 year
Text
48 notes · View notes
Text
"İnsanların gözünde ben, deli ile ölü arası bir şeyim.."
~Nietzsche~
114 notes · View notes
yinedemeliha · 1 month
Text
Tumblr media
Tam olarak bu:
10 notes · View notes
mevann · 9 months
Text
Telefonun zil sesini Zerda dizisinin müziği ile değiştirdim. İyi oldu sanki hoşuma gitti. Biraz böyle olsun hep öyle olmasına gerek yok.
10 notes · View notes
ahmetcumhur-blog · 2 years
Text
Tumblr media
24 notes · View notes
meroyabiwiski · 2 years
Text
Niceleri kendi zincirlerini çözemezlerde,
dostlarının azatçsıdırlar.
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini :
Önce kül olmadan nasıl nasıl yeni olabilirsin ki?
Zerdüşt Böyle Diyordu*
7 notes · View notes
egesizizmir · 7 months
Text
Bir gece ay'ı izlemek istiyorum, senin yüzüne düşerken ışıkları...
125 notes · View notes
yorgunherakles · 5 months
Text
...çok geç, hep çok geç, gölgeler, yansımalar, çatlaklar, savuşmalar, gülümsemeler, yorgunluk ya da vazgeçiş.
perec - uyuyan adam
16 notes · View notes
turkudostu61 · 2 years
Text
Tumblr media
1 note · View note
Text
"Sağ kalan delidir, biz de o kadar deliyiz işte! Hayatta en büyük delilik de budur.."
58 notes · View notes
aczkelime · 8 months
Text
Tumblr media
Gülüyor ve beni anlamıyorlar. Bu kulaklara uygun ağız değilim ben.
1 note · View note
vedatcelik13 · 9 months
Text
Alman filozof Friedrich Nietzsche, 1889 yılında, İtalya’nın Torino kentinde bir sabah, hayatını sonsuza dek değiştirecek bir olayla karşılacağından habersiz şehrin merkezine doğru ilerliyordu.
Yolda giderken yürümediği için atını kırbaçlayan bir faytoncu gördü. Zavallı hayvan çok bitkin görünüyordu, hiç gücü kalmamıştı. Atın hiç hali olmamasına rağmen sahibi onu hareket ettirmek için hiç durmadan kırbaçlıyordu.
Nietzsche gördüğü şey karşısında dehşete düşmüştü. Hızla oraya yaklaştı. Faytoncunun bu davranışını kınadıktan sonra, Nietzsche yere çöken ata yaklaştı, sarıldı ve ağlamaya başladı. Görgü tanıkları, atlara bir kaç kelimeyi mırıldandığını, fakat ne söylediğini anlayamadıklarını söyledi. Efsaneye göre filozofun son sözleri “Anne, ben bir aptalım” olmuştu. Tam o sırada bilincini kaybetti, zihni sonsuza kadar sürecek bir değişime uğradı.
O sabah her şey değişti.
O günden sonra Nietzsche’nin akli dengesini kaybetmesi tüm dünya çapında doktorları ve aydın kişileri şaşkına uğratmıştı. Konuyla ilgili her türlü spekülasyon yapıldı. Torino’da o sabah meydana gelen olayın en az üç versiyonu yazılıp çizildi. Fakat emin olunan tek şey filozofun asla eskisi gibi olmamasıydı. Ne yazık ki o günden itibaren tam 10 yıl boyunca, yani ölümüne kadar asla konuşmadı.
.
.
İnsan sıkı tutmalı yüreğini; çünkü gitmesine izin verirse, çok geçmeden aklı da gider peşinden.
Böyle Buyurdu Zerdüşt, Friedrich Nietzsche
1 note · View note
ahmetcumhur-blog · 2 years
Text
Tumblr media
18 notes · View notes
meroyabiwiski · 2 years
Text
Niceleri kendi zincirlerini çözemezlerde,
dostlarının azatçsıdırlar.
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini :
Önce kül olmadan nasıl nasıl yeni olabilirsin ki?
Zerdüşt Böyle Diyordu*
3 notes · View notes