#dan passi

[comicwaren]

From Fantastic Four Vol. 7 #015, “The China Brain”

Art by Ivan Fiorelli and Jesus Aburtov

Written by Ryan North

[wwwintinewscoid]

Gubernur Sulawesi Utara Olly Dondokambey Resmikan Gedung Islamic Center Dan Gedung Perpustakaan Di Desa Inuai

INTINEWS.CO.ID, PROV. SULUT – Bolmong, Gubernur Sulawesi Utara Olly Dondokambey resmikan Gedung Islamic Center dan Gedung Perpustakaan di Desa Inuai, Kecamatan Passi Barat, Kabupaten Bolaang Mongondow (Bolmong), Jumat (26/01/2024). Foto tangkapan layar di https://sulutprov.go.id/detailpost/gubernur-olly-harap-gedung-islamic-center-bolmong-, oleh D. Mangambea, (27/1). Perihal ini pun diketahui…

[jurjenkvanderhoek]

ZIJN WIJ NIET ALLEN VERZAMELAARS?

Verzamelen zit de mens in het bloed. Een passie die niet weg te denken is uit onze wereld. Het is van alle tijden en iedereen heeft er een handje van. In prehistorische tijden was de mens jager-verzamelaar. Uit noodzaak jaagde men een prooi na om eten te verzamelen, om te overleven. Graan werd verzameld om brood van te bakken, later. En nog steeds zit die drang in onze genen. We jagen macht en aanzien na om geld te verzamelen, om te kunnen overleven. De verzamelaar is altijd op jacht, eeuwig speurder. Om net dat element aan het bezit toe te voegen dat nog ontbreekt. Men kan stad en land afreizen om juist dit kopje aan het servies toe te voegen. Of die postzegel te bemachtigen om een straatje compleet te maken.

Verzamelingen kunnen geruild worden, althans delen daarvan. Er worden tal van ruilbeurzen georganiseerd, voor ieder attribuut dat maar verzameld wordt en kan worden. Goed beschouwd is een winkel ook een ruilbeurs, echter is dan het verzamelde geld inzet om een nieuw kledingstuk aan de garderobe toe te voegen. En wie op reis gaat verzameld herinneringen, maakt foto's, brengt souvenirs mee. Alles wat los en vast zit valt te verzamelen.

Blijf ik bij mezelf als verzamelaar, dan schreef ik op welke biermerken ik ooit dronk - ooit begon ik aan het afweken van de etiketten en het bewaren van de doppen. Ook ben ik eens begonnen aan een verzameling elpees en cd's. Een collectie kaarsen deed ik de deur uit, ze namen teveel plaats in en moesten voortdurend worden afgestoft. Dat is een bijkomstigheid van het verzamelen, het moet ergens geordend worden opgeslagen of attractief uitgestald zijn. Maar dient het zichtbaar te zijn of zit het geluk enkel in het bezit. Vraag het de kunstverzamelaar, die niet voor alle kunstwerken plek in huis heeft en het onderbrengt in een kluis. Of het uiteindelijk verkoopt of schenkt aan een museum. Of er zelf een museum om laat bouwen en doet inrichten.

Kunsthistorica en archivaris Inge Misschaert schreef een interessant boekje over verzamelen. Als verzamelaar van boeken die ik ben ligt het nu aan mij voor. In "Verzameld!" beschrijft zij gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Een must-have voor de echte verzamelaar. Niet enkel om de bibliotheek uit te breiden, maar zeker om inzage te krijgen over het wat en hoe, het waarom en waartoe. Wat kan verzameld worden, hoe bouw je een verzameling op en op welke manier breid je deze uit. Waarom zou je gaan verzamelen, bijvoorbeeld boeken of platen. Waartoe dient een verzameling. Postzegels en schilderijen vermeerderen in waarde, in de loop van de tijd. Maar voetbalplaatjes en suikerzakjes raken uit de tijd, verliezen waarde.

Een verzameling heeft voor de verzamelaar waarde, maar ieder ander kan dat bezit verwaarlozen. Het is maar net wat het is en hoe het in de smaak valt. Die oermensen bewaarden hun jachttrofeeën door ze op grotwanden te schilderen. Zo hielden ze de herinnering aan wat ze voor wild gezien hadden levend. Wij kijken nu bewonderend naar die verzameling. Het is een best bewaarde collectie. Maar met andere verzamelingen is minder omzichtig omgesprongen. Zo zijn de collecties in de piramiden en grafheuvels door schatgravers bij roof teniet gedaan. Hoewel deze dieven ook weer op jacht waren om hun bezit te vergroten. Zo is een verzameling een levend geheel, toch heel dikwijls zit er beweging in. Wordt het groter of krimpt het. Gaat het over op een andere eigenaar of verdwijnt in de vergetelheid.

Inge Misschaert is in de archieven gedoken om verzamelaars boven water te halen. Een archief is natuurlijk ook een verzameling, een collectie aan kennis en feiten. Zo heeft het aantal samenraapsels dat verzameling genoemd kan worden een eindeloze reeks mogelijkheden. Misschaert is met opzienbarende documenten en voorwerpen uit de kast gekomen, waarmee zij sappige anekdotes kon noteren in haar boek. Als kind legde zij zelf een verzameling vondsten aan en bewaarde deze in een sigarenkistje onder haar bed. Schelpen, stenen en scherven, takjes, knikkers, stickers en later postzegels. Veel dingen waren mooi en waardevol genoeg om ze niet weg te gooien. En heb je eenmaal de smaak te pakken dan is er geen houden meer aan. Dan is er zoveel materie voorhanden om te bewaren. Ga ik nogmaals op mijzelf af, dan zocht ik eieren, blies deze uit en stopte ze tussen houtsnippers in dozen. Vond ik een compleet leeg nest, dan werd mijn verzameling eieren in mijn ogen van groter waarde.

De thema's die Misschaert in haar boek aan bod laat komen zijn even divers als de collecties zelf: literatuur, geschiedenis, kunst, natuur, architectuur, filosofie en nog veel meer. Ze beschrijft verschillende intrigerende verzamelaars. Als student kunstgeschiedenis liep Inge vier jaar tussen allerlei verzamelingen rond. Niet alleen de collecties bestudeerde zij, ook de evolutie van het verzamelen. Want door de tijd veranderden de verzamelaars en werd er verschillend naar het samenstellen van een collectie gekeken. Een verzameling is nooit af, vindt Inge Misschaert, haar boek is dan ook even oneindig. Het is een legering van bontgekleurde en gepassioneerde verhalen zonder volledig te willen zijn.

De uitgave is een verzameling verzamelaars en verzamelingen, een collectie om inzage te krijgen in deze bijzondere menselijke eigenschap. Maar is niet compleet, zoals veelal elke verzameling niet compleet is. Altijd zijn er weer andere inzichten, nieuwe verhalen, verschillende samenstellingen. Zo zoals er altijd uitbreiding is van een verzameling, de verzamelaar op zoek blijft naar een zo compleet mogelijk bezit. Op jacht gaat op beurzen, speurt op markten, doolt in kasten en dozen. Op zoek naar precies die kop en schotel. Mogelijk is daar net dat nog ontbrekende schilderij van die kunstenaar te vinden.

Misschaert citeert in haar boek de Nederlandse dichter en acteur Ramsey Nasr: “Reizen zonder te hoeven bewegen is de drijfveer van veel verzamelaars.” Nasr is een verzamelaar pur sang, zoals er vele in het boek genoemd worden. En hij heeft het bij het rechte eind, want met jou verzameling kun jij onderweg zijn in je hoofd. Je hoeft er je stoel niet voor uit te komen en toch beleef je de meest indringende avonturen. Want ieder onderdeel, elk element in die verzameling heeft een eigen verhaal. Het verhaal van zichzelf, maar ook de herinnering aan waar de vindplaats was en hoe het in de verzameling terecht is gekomen. De meeste verzamelaars zijn geen fijnproevers maar veelvraten, ze willen alles bezitten in het thema of van de maker zonder daarbij kieskeurig te zijn. Want schrijft Misschaert “diep menselijke gevoelens zijn met het verzamelen verbonden: trots, hebberigheid, bezitsdrang, aantrekkingskracht, liefde, verliefdheid, drift, jaloezie, afgunst, koesterdrang. (…) De collectie is voor hen sterk levend en neem een belangrijk deel van hun leven in beslag, of is minstens sluimerend op de achtergrond aanwezig.”

De uitgave “Verzameld!” is een onmisbaar naslagwerk voor de verzamelaar. Om hun passie bevestigt te zien door die andere verzamelaars genoemd in het boek. Verwantschap te voelen met die verzamelaars. Zich te herkennen in de verhalen van Misschaert. In de hoop en in de wanhoop, die op het gebied van verzamelen universeel is. Voortdurend is de verzamelaar alert op een nieuwe vondst, het veroorzaakt stress en geeft problemen bij het behouden en beheren. Ik zie mezelf terug in de teksten, begrijp de achtergronden. Ieder ander zal dat naar mijn menig ook doen, want zijn wij niet allen verzamelaars?

VERZAMELD! Gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Inge Misschaert. Uitgeversmaatschappij Walburg Pers, 2023.

[aaronburrdaily]

June 16, 1809

Couche at 12. Slept sound till 8. It must be the milk or omitting tea which produces this extraordinary sleep. Rained hard, which prevented me from going out. Read in Barre de Venant’s book. Cleared up at 1. Walked an hour sans accident; got very warm ; changed. Milk and bread for dinner. This diet agrees with me exceedingly. Chessed. At 6 to Hartshorne’s; all out. “Parlez vous francoise?” “Pas un mot,” in very perfect French. “Adieu, M’lle.”¹ At 7 to tea chez de Castre. Y: The Baron Krame, arr. de Scanie,² de bon sens et bontè; Chev. Fauvelet emig. fr. 60; Mr. Passi, 19, nev. de Desguillon, tres fort sur le piano; Mr. –––, sectr. du roy Gus. IV.; M’e et M’lle d’C.; Mr. et M’e d’Ar. Mus., chant, dans, cartes, excellent soupè.³ Home at 1/2 p. 12. Mr. de Castre is deemed the first singer in Sweden. M’lle pince le harpe superieurment. Elle dansait le schawl; tres jolie ballet,⁴ which she executed better than I have ever seen. The evening very pleasant. La comtesse. Couche at 1/2 p. 1.

1  “Do you speak French?” “Not a word,” in very perfect French. (But Burr’s French is far from perfect. Should be “Parlez-vous français?” etc.) “Adieu, Mademoiselle.” 2  For arrivé de Scanie. Arrived from Skane. 3  Having good sense and kindness; Chevalier Fauvelet, French emigrant, aged 60; Mr. Passi, 19, nephew of Desguillon; very expert on the piano ; Mr. –––, secretary of King Gustavus IV.; Madame and Mademoiselle d’C; Mr. and Madame d’Ar. Music, singing, dancing, cards, excellent supper. 4  She danced the shawl dance; very pretty ballet.

[discobarskylight]

Zijn passie voor muziek en toewijding aan het leveren van de beste entertainmentervaring maken hem de ideale keuze voor jouw feest. Dus, als je op zoek bent naar een professionele en ervaren DJ Leuven of omstreken, aarzel dan niet om DJ Dirk Alaerts van Discobar Skylight te boeken. 

Maak van jouw feest een geweldige DJ party of een onvergetelijke avond in de dancing met DJ Dirk aan de draaitafels!

DJ boeken

Contactgegevens

Discobar Skylight Dj Dirk Alaerts

[aicobe]

Buro AICO Architecten bvba: Het Toonbeeld van Architectuur in Gent

In het hart van Gent, op de Burggravenlaan 238, 9000 Gent, staat een architectenbureau dat zich onderscheidt van de rest: Buro AICO Architecten bvba. Wanneer men spreekt over een vooraanstaand architect in Gent, komt deze naam onmiskenbaar naar voren. Met een breed scala aan diensten en een indrukwekkend portfolio heeft dit architectenbureau in Gent zichzelf op de kaart gezet, niet alleen in de stad zelf, maar ook in Vlaanderen, Antwerpen, Brussel, Limburg, en Vlaams-Brabant.

De architecten van Buro AICO Architecten bvba zijn niet zomaar architecten; ze zijn dromenbouwers. Elk project, groot of klein, wordt met dezelfde passie en toewijding benaderd. Maar wat maakt dit architectenbureau in Gent nu zo uniek? Laten we hun diensten eens nader bekijken.

Verbouwen en renovatie van bestaande panden: De architecten van Buro AICO zijn experts in het transformeren van bestaande structuren. Ze behouden de karakteristieke elementen terwijl ze moderne touches toevoegen, zodat het pand weer jaren mee kan.

Energetische totaalrenovatie: In het tijdperk van duurzaamheid en groen leven, zorgt Buro AICO ervoor dat gebouwen niet alleen mooi, maar ook energiezuinig zijn.

Nieuwbouwen van gezinswoningen: Van de eerste schets tot de laatste steen, deze architecten in Gent creëren woningen die zowel functioneel als esthetisch zijn.

Aanvraag van een functiewijziging: Wanneer de bestemming van een pand moet veranderen, kan Buro AICO het hele proces van aanvraag tot goedkeuring begeleiden.

Opmaak van een regularisatiedossier: Voor die momenten waarop zaken officieel gemaakt moeten worden, staat dit architectenbureau klaar met de nodige expertise.

Het oprichten van een meergezinswoning: Grotere projecten? Geen probleem. Buro AICO heeft ervaring met complexe, multifunctionele gebouwen.

Bouwen van industriegebouwen en kantoorgebouwen: Van moderne kantoorruimtes tot industriële complexen, deze architecten zorgen voor functionele en indrukwekkende structuren.

Herindelen van Woning, Kantoren of Handelsruimtes: Soms is een frisse indeling alles wat nodig is om een ruimte nieuw leven in te blazen.

Advies bij de aankoop van een pand: Met hun uitgebreide kennis van de markt kunnen de architecten van Buro AICO potentiële kopers adviseren over de haalbaarheid en potentie van een pand.

Plaatsbeschrijving voor aanvang van de werken: Om verrassingen te voorkomen, biedt het bureau gedetailleerde beschrijvingen voor de start van elk project.

Bij het kiezen van een architectenbureau moet men rekening houden met verschillende factoren. Ten eerste is het belangrijk om de ervaring en het portfolio van het bureau te bekijken. Hoe hebben ze vorige projecten aangepakt? Wat zeggen voorgaande klanten over hun ervaringen? Daarnaast is het cruciaal om te weten welke diensten het bureau aanbiedt. Buro AICO Architecten bvba blinkt uit in zowel diversiteit als kwaliteit van dienstverlening.

De locatie van het architectenbureau kan ook een beslissende factor zijn. Hoewel Buro AICO Architecten bvba gevestigd is in Gent, bieden ze hun diensten aan in een groot deel van België, waardoor ze een uitstekende keuze zijn voor een breed scala aan projecten.

In de wereld van architectuur staat Buro AICO Architecten bvba synoniem voor kwaliteit, innovatie en klanttevredenheid. Dus, als u op zoek bent naar een architect in Gent of daarbuiten, overweeg dan zeker dit vooraanstaande architectenbureau. Met hun uitgebreide dienstenaanbod en bewezen track record zijn ze de perfecte partner voor elk bouwproject.

De Reis van Buro AICO Architecten bvba: Van visie naar realiteit

Als we dieper duiken in de wereld van Buro AICO Architecten bvba, wordt het duidelijk waarom dit architectenbureau in Gent zo hoog wordt gewaardeerd. Hun reis van visie naar realiteit is er een van ongeëvenaarde toewijding, innovatie en vakmanschap.

Het Team Achter de Tekentafel

Een architectenbureau is zo goed als zijn team. Bij Buro AICO hebben ze dit ter harte genomen door een groep van getalenteerde architecten samen te stellen. Elk lid brengt een unieke set vaardigheden en ervaringen mee, wat resulteert in een veelzijdig en dynamisch team dat elk project met frisse ogen benadert. Samenwerken met deze architecten in Gent betekent dat klanten niet alleen toegang hebben tot technische expertise, maar ook tot creatieve inzichten die elk project naar een hoger niveau tillen.

Integratie van Technologie

In de hedendaagse architectuur is technologie een onmisbaar hulpmiddel. Buro AICO Architecten bvba heeft dit begrepen en maakt optimaal gebruik van de nieuwste technologische ontwikkelingen. Van geavanceerde 3D-modellering tot virtual reality presentaties, klanten kunnen hun visie tot leven zien komen nog voordat de eerste steen is gelegd. Deze aanpak vermindert niet alleen de kans op fouten tijdens de bouw, maar stelt klanten ook in staat om volledig betrokken te zijn bij het ontwerpproces.

Duurzaamheid en Maatschappelijke Verantwoordelijkheid

Duurzaamheid is niet langer een keuze, maar een noodzaak. Buro AICO heeft zichzelf gepositioneerd als een voorloper op het gebied van groene architectuur. Door te kiezen voor milieuvriendelijke materialen en technieken, en door het ontwerpen van energiezuinige gebouwen, draagt het bureau bij aan een betere toekomst voor iedereen.

Daarnaast toont Buro AICO zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid door betrokken te zijn bij gemeenschapsprojecten en door het ondersteunen van lokale initiatieven. Dit architectenbureau in Gent begrijpt dat gebouwen meer zijn dan alleen stenen en cement; ze zijn een weerspiegeling van de gemeenschap waarin ze staan.

Het Belang van Communicatie

Elk bouwproject, groot of klein, gaat gepaard met zijn eigen set uitdagingen. Wat Buro AICO onderscheidt, is hun toewijding aan open en eerlijke communicatie. Ze geloven dat de sleutel tot een succesvol project ligt in het begrijpen van de behoeften en wensen van de klant. Door regelmatige check-ins en updates zorgen de architecten van Buro AICO ervoor dat klanten altijd op de hoogte zijn van de voortgang.

Conclusie

Het kiezen van het juiste architectenbureau is een beslissing die jaren, zo niet decennia, invloed kan hebben op iemands leven. Het gaat niet alleen om het ontwerpen van een gebouw, maar om het creëren van een ruimte waarin mensen kunnen leven, werken en dromen. Buro AICO Architecten bvba heeft keer op keer bewezen dat zij deze verantwoordelijkheid serieus nemen.

Of u nu een gezinswoning wilt bouwen, een industrieel complex wilt oprichten of advies nodig hebt bij de aankoop van een pand, Buro AICO staat voor u klaar. Als u op zoek bent naar een architectenbureau in Gent dat een combinatie van vakmanschap, innovatie en integriteit biedt, dan is uw zoektocht hier geëindigd. Met Buro AICO Architecten bvba kiest u voor een toekomst gebouwd op uitmuntendheid.

Architectenbureau Gent

[hartenlust]

Hallo Kutrecht anon hiero natuurlijk weer met de spicy takes.

Toch nog effekes terug naar Kutrecht, ik weet mijn god dus niet meer welke plek het precies was (behalve dan Utrecht) maar ik had misschien moeten vertellen dat het mij pijn deed als een autist die architectuur studeert. (Fysieke en mentale pijn btw) Like van alle plaatsen en vooral moderne woonwijken die ik heb moeten aanzien in Nederland, deed deze me fysiek pijn. Het is jaren geleden maar ik lig nog wakker van die architectuur terreur.

Nou ben ik helaas ook weleens in Frankrijk geweest (tegen mijn wil), en tja… Kutrecht is nog zo slecht niet in vergelijking met. Bijlmer bajes was nog humaner uitziender dan sommige van de woningen in Frankrijk die ik zag. En mind you, ik woon al mijn hele leven in sociale huur, dus ik heb ervaring met on humane woningen!

Misschien moet ik een blog maken waar ik mijn passie deel over het haten van pipo de clown huizen in Nederland. Ik ga in ieder geval eens effkes kijken of de naam Kutrecht nog vrij is…

ik respecteer architectuur autisme zo enorm eigenlijk dus ik steun je

[detournementsmineurs]

Jamais vu autant de couronnes florales encore présentes sur les tombes anciennes que dans le cimetière de Passy, Paris, février 2023.

[nevereveragainnottoday]

Interview van eigen cultuur

Beschrijf je eigen cultuur. (Gebruik je interview)

Geef een inleidende omschrijving van wie je bent en waar je vandaan komt. Wat is jouw ervaring met cultuur?

      a.    Wat vindt je mooi, interessant, (on)interessant of stom aan je

             Cultuur (gewoonten, tradities). Leg uit waarom.

Ik heb een grootte passie voor kunst en kan er uren mee bezig zijn dus steek ik er extra tijd en extra energie in. Ik heb altijd bij een oppas gelopen omdat mijn ouders altijd te werk waren. Mijn vader en moeder zijn uitelklaar since dat ik 9 maanden oud ben dus ben ik opgegroeid met 4 ouders en weinig aandacht van mijn moeder want ik heb 2 zusjes en 2 broertjes aan mijn moeders kant en 2 zusjes bij mijn vader maar die zijn nog zeer jong. Mijn opa en oma zijn gelovig maar mijn ouders en ik niet dat zijn wij redelijke wijs afgeleerd mijn vader de allen bidden als er echt iets mis was of zijn leven niet meer bij een kreeg.

      b.   Welke overeenkomsten en verschillen zijn er tussen jou en

             Je ouders/verzorgers? Legt uit waardoor dit komt.

Ik en mijn vader hebben een connectie in crossen en ik en mijn moeder met mijn kleding en make up en ik en mijn stiefmoeder in kunst ik ben de enige die echt super gek is op honden en de katten de rest van de familie vindt paarden leuker. Ik moest snel verstandig zijn mijn vader wordt nu nog steeds door mijn oma als een klein kind opgevoed en alles en ik was zeer snel zelfstandig.

Beschrijf je ervaringen met kunst tot nu toe. Doe dit aan de hand van alle 8 kunstdisciplines: architectuur, beeldende kunst, muziek, film, fotografie & nieuwe media, theater, dans, design.

Welke kunstdiscipline(s) spreken je het meest en het minst aan.

Bespreek ze alle 8. Leg uit waarom je dit vindt.

Ik hou van architectuur en dat wil ik later graag gaan doen. Muziek ik ben er mee opgegroeid bijna al mijn ouders luisteren alleen maar naar muziek en ik luister zelf er ook graag naar. 3 ooms van mij zaten in een band of zitten nog. Theater ik ben since dat ik 4 ben ga ik met mijn opa en oma naar een musical en mijn allereerste musical is sneeuwwitje en de 7 dwergen. Ik heb wel eens een naai machine gehad en kleding genaaid dat was zeer zeker leuk maar het is niks voor mij. Ik heb zelf vroeg op ballet gezeten maar dat Was ook niks voor mij. Ik ben volgens vrienden van mij ben ik geweldig in foto’s maken en dat doe ik soms nog steeds.

Tot slot beschrijf je dromen en wensen wat betreft cultuur en kunst.

Welke kunstdisciplines en buitenlandse culturen zou je meer over willen weten of leren, leg uit waarom.

Ik zou graag veder in kunst zelf studeren maar dat kan helaas niks en ik hou ook van huizen maken en schetsen dus ik zou graag veder willen in de architecten gaan want ik zou daar een baan in kunnen vinden en mijn leven zou er wel van af hangen dus ik ben wel blij dat ik een passie en iets wat ik leuk vind kan samenvoegen.

Wat betekend kunst voor jou?

Kunst is voor mij mijn emoties en gevoel teken mijn hoofd leeg maken en overzetten in beeld dus mijn hoofd is leeg en dan heb je ook weer een kunst werk. Al mijn kunst dat ik maak heeft een betekenis voor mij behalve het paard dat ik wil teken voor een vriendin van mijn vader p de camping.

Wat betekend cultuur voor jou?

Kerst vieren 5/12 en meerdere veestdagen.

[liefsjojo]

Visuele stoornissen: meer dan alleen je ogen

Dit keer wil ik het graag hebben over visuele stoornissen. Nu denk je misschien gelijk aan problemen met je ogen, maar wist je dat visuele stoornissen ook kunnen optreden door schade in je brein? Dit komt vaak voor bij mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Helaas hebben veel artsen hier weinig kennis over, waardoor mensen vaak worden weggestuurd omdat de oogarts niets kan vinden. Gelukkig bestaan er gespecialiseerde centra zoals Koninklijke Visio die wel begrijpen wat er aan de hand is.

Laat me je eerst iets over mezelf vertellen. Als je mij persoonlijk kent, weet je dat ik altijd met een camera in mijn hand rondliep, op zoek naar prachtige plekken in de natuur om te fotograferen. Fotografie was mijn grote passie, totdat ik in 2019 een terugval kreeg.

In 2017 kreeg ik de diagnose Multiple Sclerose (MS), een chronische ziekte die ontstekingen veroorzaakt in het centrale zenuwstelsel, met name in de hersenen en het ruggenmerg. In 2019 kreeg ik een heftige terugval die mijn visuele vermogen opnieuw aantastte, maar dit keer in ernstige mate. Ik moest afscheid nemen van mijn leven als fotograaf.

Deze terugval veroorzaakte verschillende visuele stoornissen die helaas niet omkeerbaar zijn. Om je een idee te geven, hier zijn enkele van mijn visuele beperkingen:

Vonken/sterren Ruis Swirls Schaduwbeeld Nabeelden Vertraagd beeld Verminderde contrastgevoeligheid Gezichtsveldstoornis Stoornis in visuele verwerking Verminderde visuele aandacht Stoornis in visuele selectie Visuele ruimtelijke stoornis Stoornis in visuele waarneming Stoornis in visuele vormherkenning Stoornis in visueel schakelen Exoforie in oogstand Verstoorde volgbewegingen van de ogen (zowel horizontaal als verticaal)

Je ziet dus dat mijn problemen niet worden veroorzaakt door mijn ogen zelf, maar door mijn beschadigde brein. In de wereld van MS is hier nog weinig over bekend, maar het kan zeker iedereen overkomen die een terugval krijgt.

Wanneer je visuele wereld verandert, komt er een rouwproces bij kijken. Je moet afscheid nemen van het oude vertrouwde en tegelijkertijd de nieuwe "jij" verwelkomen en omarmen. Telkens wanneer ik moet toegeven dat ik iets niet kan zien, voel ik een vlaag van verdriet in mijn achterhoofd opkomen. Het is iets onverdraaglijks dat ik meestal voor mezelf houd, omdat ik anderen er niet mee wil belasten.

Opeens is mijn gezichtsvermogen onvoorspelbaar geworden. Ik moet leren leven met blijvende schade en niemand kan me garanderen dat de MS niet nog een keer toeslaat op visueel gebied.

Gelukkig ben ik terechtgekomen bij Koninklijke Visio, een gespecialiseerd centrum dat zich richt op visuele stoornissen. Wat een wereld van verschil! De expertise die zij hebben, zul je niet snel vinden in het ziekenhuis.

Mijn eigen neurologe zei zelfs: "Wat zij doen is ongelooflijk werk, dat gaat me boven de pet. Het is zoiets unieks en tegelijkertijd heel complex."

Ik heb bij Visio een Licht Verrichtingsonderzoek (LVO) laten doen, ook wel bekend als een "Lichtlab-onderzoek". Het doel van dit onderzoek is om een veiliger en fijner thuis te creëren met behulp van de juiste verlichting en contrast. Dit onderzoek vond plaats in een "Lichtbeleving Ruimte", die was ingericht als een thuisomgeving. Daar heb ik verschillende soorten verlichting uitgeprobeerd.

Het verlichtingsonderzoek was intens en duurde twee uur, maar het was de moeite waard. Tijdens het onderzoek moest ik aangeven welke objecten ik kon zien, of ik me prettig voelde, of ik veilig kon rondlopen en hoe het licht op mij van invloed was. Er zijn zoveel verschillende soorten verlichting en belichtingsmogelijkheden dat het onderzoek lang duurt. Dus als je eraan begint, moet je goed uitgerust zijn. Het is namelijk belangrijk dat je de test voltooit. Als dat niet lukt, mag je de test niet nog een keer in dezelfde ruimte doen en moet je het op een andere locatie proberen. Na afloop van het onderzoek krijg je advies over wat er nodig is om jouw huis zo prettig mogelijk te maken.

Uit mijn testresultaten bleek dat ik een soort "Maankind" ben (ik ben geboren bij volle maan, misschien heeft dat er iets mee te maken). Ik voel me namelijk het prettigst bij maanlicht, dat ongeveer 5 lux is. Ter vergelijking: daglicht is ongeveer 15.000 lux, zonlicht is 100.000 lux en een bewolkte dag is ongeveer 1.000 lux. Ik kan dus heel weinig licht verdragen, wat het lastig maakt om naar buiten te gaan. Hoe meer licht, hoe meer problemen ik ervaar.

Mijn appartement is echter heel licht, met een woonkamer en dakterras op het zuiden. In de zomer kan het hier binnen wel 34 graden worden en op mijn dakterras zelfs tot 50 graden. Het advies voor mij was om multifilms op de ramen aan de binnenkant te plaatsen en screens aan de buitenkant. De multifilms filteren het daglicht en verminderen de scherpte, speciaal afgestemd op mijn persoonlijke situatie. Dit zorgt voor meer rust. De screens aan de buitenkant helpen vooral omde warmte buiten te houden.

Met de resultaten van beide onderzoeken krijg ik een verslag waarmee ik naar de WMO (Wet maatschappelijke ondersteuning) kan stappen. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat niet alle gemeenten even flexibel zijn als het gaat om het verstrekken van de benodigde aanpassingen. Het kan soms een uitdaging zijn om de juiste ondersteuning te krijgen.

Als ik één advies zou kunnen geven aan mensen die visuele klachten hebben maar waarbij de oogarts niets kan vinden, is het om niet op te geven. Vraag je neuroloog, huisarts of revalidatiearts om een doorverwijzing naar een expertisecentrum zoals Koninklijke Visio of Bartiméus. Deze centra zijn gespecialiseerd in visuele stoornissen en hebben de kennis en ervaring om jou verder te helpen.

Visuele stoornissen kunnen een grote impact hebben op je leven, maar het is belangrijk om te blijven zoeken naar oplossingen en ondersteuning. Het is een proces van acceptatie en aanpassing, waarbij je afscheid neemt van het oude en leert om de nieuwe "jij" te omarmen. Het is niet altijd makkelijk, maar met de juiste hulp en steun kun je jouw weg vinden in deze nieuwe realiteit.

Dus, mocht je ooit te maken krijgen met visuele stoornissen, onthoud dan dat je niet alleen bent en dat er experts zijn die je kunnen helpen. Blijf positief en geef niet op. Samen kunnen we leren omgaan met onze visuele uitdagingen en genieten van het leven, zelfs als de wereld er soms wat anders uitziet dan voorheen.

Liefs Jojo,

[partenaires-jaiunticket]

SHERLOCK HOLMES ET L'AFFAIRE DU PONT DE THOR

Au théâtre de Passy 

Une comédie familiale débridée qui nous entraîne dans l’enquête de Sherlock Holmes sur la célèbre affaire du Pont de Thor qui défraya la chronique au XIXe siècle.

Sherlock Holmes (Bernard Menez), fine mouche s’il en est, et son fidèle Dr. Watson (Philippe Chevallier), toujours aussi dévoué à son mentor, mènent l’enquête : qui a tué Maria, l’épouse du milliardaire Neil Gibson, dans leur propriété du nord de l’Angleterre? Est-ce vraiment leur gouvernante, la ravissante Grace Dunbar, mise peut-être un peu trop rapidement sous les verrous par la police locale?

Dans cette comédie familiale débridée, le plus célèbre détective d’Angleterre va de nouveau nous épater de sa sagacité légendaire. Le grand Sherlock Holmes, aidé de son souffre-douleur préféré, le docteur Watson tout juste rentré des Indes, va démêler le vrai du faux dans la fameuse « Affaire du Pont de Thor » qui défraya la chronique au XIXème siècle!

Le duo drolatique nous entraîne dans cette fantaisie policière jusqu’au dénouement où on apprend enfin que l’assassin est…. mais chut!

[anoniemdagboek]

Liefdesbrief aan YS

Dinsdag 20 juni 2023, 22:09

Lieve YS,

Ik heb jou een week geleden ontmoet. Ik luister naar "Satellite" van Harry Styles. Het doet me aan jou denken. Een verlangen om bij je te zijn, de hele dag aan je denken en vlinders voelen. Het is een tijdje geleden dat ik verliefd was. Het is een intiem gevoel. Je doet me ook een beetje aan Harry denken. In zijn vroegere jaren dan, een beetje stuntelig en ongemakkelijk maar heel lief, respectvol en getalenteerd. Misschien komt het doordat je ook zo erg jong bent. Je bent 6 jaar jonger dan ik ben. Het voelt bijna verkeerd, aangezien je dichter bij mijn broertjes in de buurt komt dan bij mij. Er is echter iets aan jou wat me zo diep aantrekt, dat ik mezelf niet kan inhouden. Ik moest je mee uitvragen. Ik hoop dat we over een paar jaar bij elkaar komen en een geweldig leven tegemoet gaan. We zouden een geweldige match zijn. Jij zoekt overal betekenis in en ik zie nergens betekenis in. Wil jij mijn betekenis zijn?

Ik vraag me af of je me vervelend vindt. Ik denk het niet. Ik voel me wel vervelend. Ik kijk de hele dag naar alles wat met je te maken heeft. Ik ben gek op je passie en je eigenzinnigheid. Je hebt me verteld van de ziekte die je vroeger had, en vreemd genoeg trekt dat me juist meer aan dan dat het me afstoot.

Ik heb ook mijn bagage. Vreemd genoeg hebben we veel met hetzelfde onderwerp geworsteld. Dat is vorige week ook duidelijk geworden.

Je reageerde heel lief op mijn vraag. Zoals ik eigenlijk wel verwacht had. Het maakt me alleen maar gekker van je. Je bent zo volwassen voor je jaren. De manier waarop je naar het leven kijkt trekt me aan. Ik heb je vader vorige week gesproken, en de manier waarop hij over je sprak, vertelde me ook veel. Je bent respectvol, creatief, gepassioneerd en creatief. We zouden perfect zijn samen. Wie weet, over een paar jaar.

[jurjenkvanderhoek]

HET GRENSGEBIED VAN FRIES LANDSCHAP EN AMERIKAANS STADSGEZICHT

Marije Bouman brengt abstract poëtisch werk dat voortkomt uit de passie voor de natuur. De composities relateren aan wolkenluchten en landschappen. In enkele gebaren is de verf in het beeld gezet. Acrylverf op rijstpapier op doek, aquarelverf op papier. Het betreffen een grensgebied. Het terrein tussen droom en werkelijkheid. Het niemandsland tussen abstractie en realiteit. Een omgeving die zich voordoet in gedachten bij het zichtbare onderwerp. Kijk in het rond, aandachtig naar wat je ziet. Sluit de ogen, dan verschijnt dit beeld op het netvlies. Als het ware een projectie achter de oogleden. 

De schilderijen van Marije Bouman, zoals te zien bij galerie Alta Bosca in Gorredijk, zijn gezet in zachte pasteltinten. Nergens bederft een donderslag bij heldere hemel de atmosfeer. Het wolkige aanbrengen van de verf straalt tederheid uit en liefde voor de materie. In gemengde techniek op papier kan de kunstenaar feller uit de hoek komen. Ook de aquarel heeft een aangescherpte tong. Wanneer Bouman de abstractie verlaat om in realiteit aan te spreken, zie ik minder gedicht en meer verhaal. Dan wordt de poëzie van de schepping het proza van het landschap. De dichterlijke vrijheid is een verhalende non-fictie geworden. Ik denk een golf in de branding te zien. Een monumentale wolk boven dat Friese dorp aan de horizon. Een beekje tussen groen, een paadje in het bos. 

De werken van Marije Bouman stemmen verlangend. Een heimwee naar hoe aangenaam en aantrekkelijk de natuur kan zijn. Zonder besmetting en vervuiling door het actuele misbruik van de aarde. Zo zoals het was en waarvan we kennisnemen hoe het kan zijn, nog. Bouman ervaart de ruimte van het landschap. De oneindige beweeglijkheid van water, licht en lucht, de natuur. Iedere dag oogt het verschillend en ziet ze andere dingen. Het water ligt nooit stil. De lucht is nooit hetzelfde. Het licht valt altijd anders. Een weerspiegeling van iets ongrijpbaars dat heel werkelijk is. In haar werk probeert ze dit ongrijpbare begrijpelijk te maken. 

Die tere verwerking van het landschap staat in schril contrast met de stalen objecten van Ids Willemsma. In dezelfde expositieruimte zijn twee van zijn werken op sokkels neergezet. Feitelijk horen ze niet bij de tentoonstelling, maar zijn er wel in zichtbaar. Ze vallen stevig op en passen zich door de tegenstelling juist wonderwel aan. Bij Alta Bosca staan een danser gestileerd in staal, en vleugels met veren van ijzer. Willemsma is een meester in het vereenvoudigen van meervoudige voorstellingen. Een enkele beweging van het lichaam kan voldoende zijn om te smeden in staal. Dynamische abstractie, het vrije vers in cortenstaal.

Schilder Martin de Jong houdt van steden. Hoe groter, hoe beter. Hoe hoger, hoe mooier. Zakelijke gebouwen, woontorens, met in de gevels rijen gerangschikte ramen. Complexiteit daagt hem uit. In de stad heb je geen last van de horizon. Daar staat het landschap overeind – hoe hoger de gebouwen des te verticaler de blik. Zijn schilderijen zijn geïnspireerd op New York, het zijn portretten van deze metropool. Een wiskundige opbouw gevat in strakke verticalen en rechtlijnige horizontalen. De regelmaat onderbroken door rijen ramen die in cadans donker of verlicht zijn. Er hangen enkele van deze composities in Alta Bosca. Maar De Jong toont daar voornamelijk zijn recente werk onder de noemer ARK, gereedschap. Het doek en penseel heeft hij aan de kant gelegd. Hij gebruikt het materiaal voor houtbewerking dat zijn overleden vader hem naliet. Deze erfenis is voor Martin het begin van nieuwe inzichten en een gewijzigde manier van werken. 

De schilder kan als timmerman ruimtelijk werken. Eerder schilderde hij bouwvolumes, nu zaagt en timmert hij de afmetingen uit planken. Hout is na de verf zijn taal van spreken geworden. Eerst heeft hij zich het ambacht van zijn vader eigen gemaakt. Daarin zag hij een kans om de afstand die hij had gevoeld tussen hemzelf – de kunstenaar – en zijn vader – een man van ambacht en traditie – alsnog te verkleinen, schijft Feico Hoekstra in de catalogus bij de tentoonstelling. “Houten stadsgezichten maken, dat ging hij doen. Iets in de geest van dat stadsgrachtje aan de muur van zijn atelier, een staaltje inlegwerk van de oude De Jong.” Niet meteen kent hij de weg in het hout. Onwennig begint hij eenvoudig te werken in een enkele laag als maakt hij een tekening. Gaandeweg raakt hij handig en kunnen er meer lagen bij komen. Hij raakt gedreven en bedreven. “De paradox is dat hij met verf en kwast elk probleem de baas was, maar zich nu zonder zijn vertrouwde materiaal en gereedschap veel vrijer voelt.”

De wandobjecten ademen nog de stad. De reliëfs associëren aan het stadsgezicht dat gezien is in de schilderijen. Een collage van figuren gezaagd in en uit hout. Soms onbeschilderd gelaten of de sporen van eerder gebruik dragend. Maar ook geverft met acrylverf of kleur gegeven door verf en epoxyhars. Bij de meest rudimentaire vormen zijn de kruiskopschroeven storend zichtbaar. Met de huid van hars krijgt het materiaal een industrieel karakter. Dan is het stadium van experimenteren en uitproberen voorbij. De schetsen in hout zijn gemaakt. Het echte werk kan beginnen. Hij neemt afstand van het traditionele stadsgezicht. Door het samenvoegen van gezaagde contouren van torenflats en wolkenkrabbers ontstaat een soort van kroonluchter. Met behulp van een motortje aan het plafond kan de mobile draaien. Door dat bewegen in de ruimte wisselen de perspectieven en valt de aanleiding voor de vorm amper nog op. 

ALTA BOSCA, galerie. Marije Bouman, schilderijen en aquarellen. Martin de Jong, objecten en schilderijen. Tot en met 9 juli 2023. 

ARK, goed gereedschap is het halve werk. Martin de Jong. Tekst Feico Hoekstra. Uitgave in eigen beheer, 2023.

[selidren]

Eté 1892 - Champs-les-Sims

7/30

Heureusement pour moi, les préparatifs du départ de Constantin battaient leur plein. Entre Mère qui approuvait la décision de Maximilien tout en déplorant qu’un de ces petits-fils (celui qu’elle couvait le plus) soit envoyé si loin à la capitale, Adelphe qui faisait bonne figure en dissimulant sa peine et les petites que ce grand chambardement déstabilisait, il me fut aisé de mener ma barque et éviter ainsi les affres des discussions gênantes. Ainsi, hier au soir, quand Constantin nous a fait ses adieux, j’avais pu éviter le pire et pouvais à présent penser à notre fuite de la nuit. J’accaparais mes pensées avec les considérations techniques pour éviter de penser au chagrin que j’allais leur causer à tous, de partir ainsi comme une voleuse. 

Je ne pu néanmoins arrêter les larmes quand je vis Constantin étreindre sa grand-mère avec affection, ce qui n’était pas dans sa nature. De sa vie, je ne l’avais jamais vu avoir un tel geste, à part pour sa mère ou pour Adelphe. Mon émotivité surpris tout le monde, car j’ai pris soin tout au long de ma vie de garder mes larmes pour moi, et il n’y avait jamais eu aucun témoin auparavant. Je pensais cependant que cet accès d’émotivité serait sans conséquence.

Transcription : 

Adelphe : A la prochaine Tintin ! Prends garde à ne pas encore trop grandir car je devrai bientôt monter sur une chaise pour te saluer.

Constantin : Je ne crois pas y pouvoir grand chose. Je pourrai t’écrire depuis le pensionnat ?

Adelphe : Bien sur. Ecris moi quand tu en auras envie. 

Constantin : Je t’écrirai dans le train alors. 

Eugénie : Tu es un jeune homme introverti qui cherche encore sa voie, Constantin. Et ce n’est pas ici que tu la trouveras, fais moi confiance. Ton père a eu parfaitement raison de t’envoyer au Pensionnat des Frères des écoles chrétiennes de Passy. 

Constantin : Mais grand-mère, j’ai entendu dire que les Frères veulent le retour de la monarchie.

Eugénie : Tu sais mon cher petit, j’ai vécut une grande partie de ma vie sous une monarchie, et je suis encore là pour en parler. C’est que cela ne doit pas être si mauvais pour la santé. Vois cela comme une épreuve pour tester ta détermination. M’écriras-tu bientôt ?

Constantin : Pourquoi cela ?

Eugénie : Et bien... pour me dire si tu as trouvé ta voie par exemple.

Constantin : D’accord grand-mère, j’y penserai. 

Eugénie : Constantin ? Depuis quand fais-tu cela ?

Constantin : Adelphe m’a dit de le faire, car cela vous ferait plaisir.

[euroadventure]

Waardevolle ontmoetingen (1)

Inmiddels ben ik alweer een maand thuis in Nederland. De tijd vliegt voorbij en mijn roadtrip avonturen worden steeds meer en meer naar de achtergrond gedrongen door het dagelijkse leven.

Om toch het gevoel vast te blijven houden probeer ik voor mezelf met regelmaat momentjes te creëren waar ik even probeer uit te zoomen en weer even rustig terugkijk op mijn afgelopen 16 maanden. 

Ik neem jullie hier graag in mee de komende tijd door bij verschillende momenten weer even stil te staan 😊.

Ik kijk graag terug naar de vele mooie ontmoetingen die ik heb gehad met mensen die ik tot voor kort niet kende, maar waar ik met plezier aan terugdenk. Tijdens het schrijven poppen steeds meer herinneringen op...misschien wordt dit verhaal dan ook wel een twee-, drie-, vier-...of misschien wel een achtluik 😂🤣. 

Ik starte in mei 2021 in Nederland omdat ik in coronatijd nog niet direct de grens over kon zonder de benodigde papieren. Via verschillende stops door het hele land kom ik uiteindelijk uit op camping 't Haldert vlakbij Roermond. 

Deze camping werd op dat moment voornamelijk bezocht door Nederlanders. De mensen op de camping waren relaxed en ik had al snel een gesprek met de verschillende buren en een oud basketbal bondscoach. Maar de ontmoeting met de eigenaar blijft me het meest bij. Naast het runnen van een camping en bloemenzaak helpen zij ook mensen met burn-outs weer te reïntegreren in de arbeidswereld. De gehele camping was een groot openlucht museum met abstracte kunst en vrolijke kleuren. 

De eigenaar liet mij achter de schermen het grote project zien waar hij met de mensen die reïntegreerden mee bezig waren. Een soort figuren van ongeveer 2 à 3 meter hoog, volledig gebouwd van oude fietsonderdelen. 

De passie en enthousiasme die de eigenaar, het creatief brein, aan mij overbracht liet mij tevens inzien hoe mooi je bijdrage aan het weer laten floreren van mensen kan zijn 🤩💪🏻.

Na Nederland vertrok ik naar Luxemburg. Na een toevallige ontmoeting met een oud-collega die ik al enkele jaren niet meer had gezien staat me hier juist vooral de ontmoeting met een onbekende vrouw, bij de afwasruimte en waar ik de naam niet van heb gekend, het meeste bij. Zij vertelde mij na een paar minuten over koetjes en kalfjes te hebben gepraat een erg emotioneel verhaal. Ze was met haar gezin verhuisd vanuit Nederland naar het buitenland, maar door een tragisch ongeval zijn zij hun zoontje verloren 😪. Ze was nu met haar man en dochter teruggekomen naar Europa om het grote verdriet te verwerken en over hun toekomst na te denken. Daar blijven was te pijnlijk. Ze was huisarts en wilde misschien wel in Zeeland aan de slag, zich settelen in een rustigere omgeving dan Amsterdam waar ze voorheen woonden. Laat ik daar nu net vandaan komen... Ik heb de vragen die ze had over Zeeland en waar ik antwoord op wist uitgebreid beantwoord. Onze ontmoeting was bijzonder, omdat zij het verlies van haar zoontje nog met niemand behalve familie en vrienden openlijk had gedeeld vertelde ze mij, maar ook omdat ik haar kon helpen de vele vragen die ze had over Zeeland te beantwoorden. Ik hoop uiteraard dat ze het nu goed maken en langzaamaan weer de zin van het leven hebben kunnen terug vinden 🙌. 

Na Luxemburg rijd ik via Nederland door naar Denemarken. Ik stop onderweg nog in Nederland voor een vaccinatie tegen corona en bezoek nog even enkele lieve vrienden en familie voor ik in Denemarken arriveer.

Naast de verrassend mooie natuur, is mij ook de vriendelijkheid ban de Denen opgevallen. Echter, Denen laten niet bij een eerste gesprek het achterste van hun tong zien 😉.

Een eerste leuke ontmoeting in Denemarken was dan ook met een Duitse vrouw op dag twee na mijn aankomst in Rømo. Deze vrouw had net als ik een Volkswagen Caddy omgebouwd tot campertje. Ze sprak mij aan en we hebben alle do' en don'ts van onze campertje uitgebreid uitgewisseld, voor zover ik die al wist na een anderhalve maand 😂😉. Zij had een luxe omgebouwde caddy, ik een simpele maar praktische omgebouwde caddy. Ondanks dat die er van haar mooi uitzag, vind ik de mijne stiekem veel gezelliger ����. Ik ga hem dan ook nog lang niet wegdoen!

Overugens is mijn caddy gedurende mijn trip meerdere keren het onderwerp voor mensen om een gesprek met mij aan te gaan. Hieruit vloeien uiteindelijk soms bijzondere gesprekken en ontmoetingen voort. 

Op een hele kleine camping in het noorden van Jutland, waar ik toevalligerwijs in gesprek raakte met een Nederlands echtpaar, heb ik een leuke herinnering. De camping was erg verouderd, maar dat kon mij niet deren. Het warme welkom van de eigenaar die de camping van zijn overleden moeder had overgenomen maakt dan snel veel goed. Het Nederlandse echtpaar die al jaren op deze camping verbleef heeft mij enorm geïnspireerd om het optimale te halen uit mijn roadtrip in Denemarken. In de gezamenlijke 'woonkamer' op de camping hebben we hangend boven de kaart van van het land de mooiste plekjes en routes besproken en aangekruisd. Wat een passie voor dit land hadden zij!

Ruim een week later fiets ik vanaf Kopenhagen naar Zweden. In anderhalve week ben ik van Göteborg via Helsingborg en Malmö naar Simmershamn gefietst, bijna 900 kilometer 💪🏻. Een van de vele ontmoetingen die mij onderweg is bijgebleven is de ontmoeting met Kenneth uit Kopenhagen op een kleine camping in Jonstrop. Hij was net als ik de Kattegatleden (Goteborg tot Helsingborg) aan het fietsen alleen van zuid naar noord in plaats van noord naar zuid. Hij  vertelde mij een persoonlijk verhaal waarom hij aan het fietsen was.

Mensen die ik ben tegengekomen zijn vaak warm en enorm open, waaronder ook Kenneth. Mocht ik nog in Kopenhagen komen dan ben ik van harte welkom vertelt hij mij, een van de vele uitnodigingen die tijdens mijn reis gaan volgen. 

Uiteindelijk kom ik na een kleine week fietsen aan in Malmö. Ik besloot na de Kattegatleden ook nog de Sydkustleden te gaan fietsen. Via ‘warmshowers', een soort 'vrienden op de fiets' zoals we dat in Nederland kennen, beland ik bij Aleksandra uit Polen waar ik wordt verwelkomt met een koffie inclusief wodka!

Een dag later logeer ik nog bij Leonore uit Estland. Beiden geven mij een warm welkom zodat ik na 3 dagen Malmö weer klaar ben voor mijn fietstocht. Er was geen camping in de buurt, maar dit alternatief bij mensen thuis was ook een leuke ervaring. 

Onderweg naar het eindpunt van de fietsroute in Simmershamn heb ik nog talloze gesprekken met mensen die je onderweg vragen waar ik heen ga of op campings wanneer ik mijn tentje opzet. De fietstocht was een mooie belevenis en waardevolle herinnering.

In mijn volgende terugblik, blik ik terug op mijn ontmoetingen op het vaste land in Zweden en Noorwegen. 

[esmeetjeee]

Ik weet nog, vrijdag 16 september, ik kwam uit school en pakte de sprinter van 15:46 vanuit Eindhoven naar Weert toe. Jij stapte er bij Heeze uit en ik heb er best wel spijt dat ik niks heb gezegd want je zag er best wel goed uit. Je was met nog een paar jongens die veel passie hebben voor Brabant maar jij hielt je stil. ik hoop je nog een keer te kunnen zien in de toekomst, en dan hoop ik wel iets te kunnen zeggen want we keken elkaar best vaak aan.