#een havik

[ho-site-1]

Zie zeldzame afbeeldingen van kleurrijke vogels en papegaaien, een kraai, een havik, een adelaar, een hop, een duif,

[thatsgaming]

Mortal Kombat 1: Khaos Reigns komt met heerlijke launch trailer

Met de komst van Khaos Reigns naar Mortal Kombat 1, hebben Warner Bros. Games en NetherRealm Studios een lanceringstrailer uitgebracht voor de betaalde uitbreiding. De trailer toont de eerste ontmoeting tussen Titan Havik en Fire God Liu Kang, samen met de bewoners van het hernieuwde Earthrealm. Hoewel Titan Havik chaos verspreidt, blijft zijn agenda onbekend. Hij heeft echter meerdere krachtige…

[jurjenkvanderhoek]

DE WERKELIJKHEID VROLIJK VERPAKT

'Ik ben een gedicht / en word nu geschreven, / en naarmate mijn dichter / verder schrijft / krijg ik een gezicht / en een eigen leven. / Ik kom steeds dichter / bij mijn dichter.' Het fleurt de middag op. Het kleurt de morgen in. Door een rose bril bezie ik het vandaag de dag, wanneer ik de bundel "De flamingoballon" opensla en er in ga grasduinen. Lees ik een oneliner en of een gedicht dan word ik even opgetild van de dagelijkse dingen en zweef een enkel moment een stukje boven de wijde woelige wereld. Als in een surrealistisch kunstwerk krijg ik een dubbele kijk op het zijn. Ik moet doorkijken, doorlezen, om te weten wat de strekking van het vers zou kunnen zijn. Maar dikwijls lijkt er geen diepere kennis of een dubbele betekenis, is het gewoon te gek om waar te zijn.

Nelleke Hendriks noemt het vrolijke nonsensgedichtjes, haar poëzie. Maar daarmee haalt zij zichzelf naar beneden. Het lijken onzin verzinsels, flauwekul, maar wie de dubbele bodem doorziet en vooral doorleest merkt dat de zinnen verre van gelul zijn. Hendriks dicht helemaal niet uit haar nek. Het is de waarheid verpakt in een vrolijk papiertje. Zo'n geschenkverpakking voor een viering van de verjaardag of met sinterklaas, waarop de figuren en andere figuraties blijmoedig en opgewekt zich over een jolig gekleurde ondergrond bewegen. Dat is de buitenkant. Maar wanneer die wikkel er dan wordt afgedaan openbaart zich de inhoud, de ware aard. Zo werkt dat ook bij de gedichten en versjes van Nelleke Hendriks. De eerste kennismaking is niet meteen doorslaggevend. Je moet er meer van kennis nemen en er bekend mee worden, dan doorzie ik en krijg beeld van de adder onder het gras.

De bundel zet al meteen de toon bij de binnenkomer, een inval die de sfeer maakt: 'Een kettingroker besloot: / "Ik stop!" / en stak zijn laatste ketting op.' Meteen weet ik wat de bedoeling van de boodschap is. Hoe ik de inhoud van de bundel dien te lezen en moet beschouwen. Een eerste kwinkslag is gemaakt, de stemming is gezet. Ik zal niet oppervlakkig lezen en meteen de lach voorrang geven, maar de woorden wegen en serieus het genoegen beleven. Want een snelle scan van dichters product is niet genoeg, met aandacht zal ik de dubbele bodem openen.

Het vers waar de bundel de titel aan dankt gaat over boven jezelf uitstijgen en beseffen dat het op de top van jou vermogen eenzaam is. Maar meer nog gaat het over vinden van geluk, liefhebben en afscheid nemen, verdriet. Zo heeft ieder vers twee kanten. Blaast de vrolijke sfeer zich op totdat de ballon knapt en er een moraal zit aan het verhaal. Nelleke Hendriks wil meer zijn dan een nonsensdichter, ze wil serieus worden genomen hoewel zij de lachers op haar hand heeft met haar grappen en grollen.

De korte drie- of vijfregelige gedichten zijn eerder quotes dan poëzie. Gedachten bij dagelijkse dingen en momenten. Je ziet het en hebt er een idee bij, maar Hendriks staat er langer bij stil en vindt er wat van. Op papier heb ik dan een aha-moment, van o ja zo had ik het niet gezien maar kan ik het wel bekijken. Achteraf. 'Een havik had geen snavel, / maar in plaats daarvan, / ’t is heus / een kanjer van een haviksneus.' In de langere gedichten, die eigenlijk korte rijmende verhalen zijn – ballades, word ik op een verkeerd been gezet en loop aan het eind pijnlijk tegen de lamp. Aan het gedicht weet Hendriks onderwijl een draai te geven die het spoor naar een ander station leidt dan waarop ik bij aanvang had ingecheckt.

Hendriks neemt dagelijkse dingen als onderwerp bij de kop. Het alledaagse leven is haar inspiratie. Maar overgiet dat niet met een saaie saus, maar dramatiseert het en, beter beschouwd, ziet de humor ervan in. Wat ik als gewoon ervaar en beleef drukt zij als abnormaal uit. Het gemeengoed wordt door haar scherpe blik en puntige taal persoonlijk. Voor haar als mens en voor mij als individu. In de glimlach herken ik mezelf. En veelal verschijnt de r op mijn lippen en wordt het een grimlach. Pret hebben om andermans tekortkoming is de steen in de oester. Het klopt niet, het geeft geen pas en doet zeer. Daarom wordt het puntige mineraal een ronde steen. Zodat het handzaam is. De humor leeft daarvan, het cabaret groeit erdoor. Pret om een anders gebrek.

Als fantast leeft Hendriks zich in mensen en dingen in. Zij wordt zelf het laken en ziet het licht. Is getuige van al hetgeen tussen haar als laken voorvalt, de huwelijksnacht, het verwekken en baren van kinderen, een vreemd gaan. Uiteindelijk draagt ze haar bezitster naar het graf: ‘Mijn leven als laken is voorbij / en het was rijk en goed. / Nu ga ik zelf naar de Hemel, naar de Hemel van het Beddengoed.’ Ze is een urn zonder as. Een gevallen engel met een bijna-levend-ervaring. Een vleesetend plantje dat vegetariër wordt, maar niet heus – hap, slik, weg. Ze is een klein kerstboompje. Kortom, zij kan van alles zijn zolang de lezer daar maar in gelooft.

Nelleke doorleeft haar eigen geboorte nog eens voor mij – 'als een wonder lag ik daar / tussen jou billen en je knie'. Ze meent dat Jezus te vroeg geboren is. Uitgeteld op 1 januari van het jaar nul, maar met Kerst ging het mis. Na veel gedol en grappig zijn in taal en tekst, kan Hendriks toch met een kwinkslag serieus zijn. Ze richt zich dan tot moeder op Moederdag als mantelzorger. En tot vader op Vaderdag als ondeugende dochter: 'Jaren later begreep ik pas / dat jijzelf niet deugde, / en wat voor een enorme zak jij was.' Ze neemt geen blad voor de mond en zegt hard haar waarheid, maar is toch ook wel blij met vader want 'er is zoveel liefde tussen ons, zo groots en ook zo teer…' En moeder: 'Er zijn geen woorden / in geen enkele taal / om jouw moederliefde te verwoorden.'

Maar eigenlijk geef ik met al deze citaten al te veel prijs. Breek ik het mysterie van Hendriks’ poëzie open. Prik ik de ballon te vroeg stuk. Dat is jammer, want daardoor bent u als aspirant lezer van haar bundel vooringenomen. Daarom staak ik nu maar verder dat beleven, beschouwen en bespreken. Want ‘De flamingoballon’ moet gelezen worden van voor tot achter, van kaft tot kaft. Welnu, nog ééntje dan omdat ik het niet laten kan: 'Ik ben de spatie in een tekst, / ik lijd een onzichtbaar leven. / Was ik maar een letter, / desnoods een komma of een punt, / dat zou mijn leven inhoud geven. / Maar men leest over mij heen / alsof ik niet besta, / terwijl de geschreven letters, / die klateren elkander / kleurrijk achterna / en vormen zinnen / in prachtige verhalen. /  / Balen, / ja, het is echt balen / als je slechts een spatie bent. / Maar wat jullie nooit mogen vergeten: / elketekstbestaatbijdegratievaneenspatie.'

De flamingoballon en andere vrolijke nonsensgedichtjes. Nelleke Hendriks. Uitgeverij Boekscout, 2023.

[rotterdamvanalles]

Boerengat met een vaartuig van de Koninklijke Marine (Havik). Op de achtergrond de Marinierkazerne en de Nieuwehaven. 1900

[regioonlineofficial]

Daan Kool heeft zilver behaald op de Kilometer op het EK Baanwielrennen in Apeldoorn. Alleen de Italiaan Matteo Bianchi bleek te sterk voor de Nederlander. Kool - al Europees kampioen op de kilometer bij de beloften in het verleden op dezelfde piste - was vierde in de kwalificatie. De Italianen wonnen ook de ploegachtervolging vrouwen, een onderdeel dat bij de mannen werd gewonnen door de Britten, terwijl de Duitsers de koppelkoers op hun naam brachten. De Française Clara  Copponin wist in de afsluitende scratch te zegevieren. EK Baanwielrennen Kool was dolblij met de zilveren plek. "Ik wist echt boven mezelf uit te stijgen vandaag, voor eigen publiek kon ik net iets meer vandaag. Ik hoorde de mensen te keer gaan en toen wist ik dat ik iets moois kon neerzetten. Dan ga je ook even geloven in een wonder, weer een titel, maar helaas was de Italiaan net te sterk voor me vandaag. Maar ik ben ook heel blij met zilver. Deze prestatie heb je als jonge renner nodig om die olympische droom levend te houden." De Duitsers Roger Kluge en Theo Reinhardt schreven de koppelkoers voor mannen op hun naam.  Frankrijk won zilver, brons was er voor Denemarken. Nederland werd achtste, Yoeri Havik en Jan Willem van Schip konden als wereldkampioenen niet meedoen voor de prijzen zoals zij gehoopt hadden. "Dat is zuur" erkende Havik na afloop. "We wilden hier op ons thuis EK zo goede zijn als op het WK in 2018 toen we zilver wonnen. Maar we maken een verkeerde beslissing door de Britten de kastanjes uit het vuur te laten halen, maar die konden ook niet. En dan rijd je achter de feiten aan." In de afsluitende scratch voor vrouwen won Clara Copponi uit Frankrijk. Lana Wittewrongel uit België werd tweede, derde was de Italiaanse Martina Fidanza. Op de ploegachtervolging werden de Deense wereldkampioenen in de finale verslagen door de Britten. Ethan Hayter, Daniel Bingham, Charlie Tanfield en Ethan Vernon wisten op weg naar de Olympische Spelen een gevoelige tik uit te delen aan de Vikingen. Brons was er voor de Italianen. Bij de vrouwen won Italië – met oud-wereldkampioene op de weg Elisa Balsamo  maar ook Martina Fidanza, Vittoria  Guazzini en Letizia Paternoster – juist van de draagsters van de regenboogtruien: de Britse vrouwen. Brons was er voor Duitsland. Dit EK Baanwielrennen duurt tot en met zondag. Kaarten zijn te bestellen via www.ekbaanwielrennen.nl.

[ahospers]

Busgshne Natureview 14M kon je een voorzetlens voorzchroeven, ideaal voor zitstokken. Roofvogeldag Meppel . Havik grondbroedend op Ameland. (bij Schouwburg Ogterop) https://www.instagram.com/p/CohhF_XIULh/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[peterpijls1965]

BOVEN HET DAL

In de branding bij Maizuru de fietssleutel verdrinken, hoewel nog niet jezelf, is nog beter dan de serveerster van het plaatselijke soepcafe.

Boven het dal van het familiehuis de herfstkreet van de havik. En taboes alom om te betreden met voeten.

In de vissershaven ook een pantserkruiser en een torpedojager

De zoon ging naar de vissersboot, vader meer van 's avonds binnen.

(Maizuru Harbor at Night, 1936. Tsuchiya Koitsu.)

[brilmans]

Inleiding tot een zuur verhaal over ‘duivendieven’ In de zomer van 2020 kocht ik in Diever bij een oude dame die haar overtollige inboedel middels een garageverkoop aan het venten was een opgezette sperwer. Omdat het ding duidelijk bedaagd was, gezien de staat waar in hij verkeerde hoogst waarschijnlijk uit de DDT-tijd, kreeg ik het voor een prikkie mee. Leuk voor in de verzameling en prima voer voor een verhaal.

De sperwer staat net als de havik en slechtvalk in de Lage Landen bekend als ‘duivendief’ en hoewel hij van die drie het minst aanspraak maakt op die titel leek mij dat een mooi uitgangspunt voor dit verhaal.

De roofvogelstand

Aan het eind van de DDT-tijd was de sperwer net als de meeste roofvogel een zeldzaamheid in ons land. Nu gelukkig niet meer. Het gaat namelijk steeds beter met onze roofvogels. Zowel het aantal individuen, het aantal broedparen als het aantal soorten is de afgelopen dertig jaar toegenomen. Van sommige soorten heeft de populatie ondertussen weer haar natuurlijke waarden. En dat is goed nieuws. Althans… voor de echte natuurliefhebber. Voor duivenmelkers bijvoorbeeld, zo heb ik mij laten informeren, niet!

De duivenmelker Duivenmelkers zijn mensen die op geheel onnatuurlijke wijze de huisduif Columba livia domestica aanpassen aan hun eigen wensen. Door een streng cohabitatie- en dito selectiebeleid wordt er gepoogd de ‘uberduif’ te creëren. Een super snelle of één om mee te showen. En geloof me, zo’n topduif kan een aardig zakcentje opleveren.

In de stad Het gaat niet alleen goed met de roofvogels in onze natuur. Ook in de stad doen ze het prima. Een toenemend aantal roofvogels lijkt zich steeds makkelijker aan te passen aan ‘de snel veranderende maatschappij’ ofwel de verstedelijking van ons land. Zo worden slechtvalk, havik en sperwer steeds vaker ik de stad gezien. Blijkbaar valt daar wat te halen. Wat dacht u van een sappige show- of sportduif?

Omgekeerde wereld Dat het niet leuk is om een fris gefokte topduif in de klauwen en vervolgens de maag van een roofvogel te zien verdwijnen, snap ik. Ik ben zelf ook niet weg van dat soort taferelen. Maar, het is wel de natuur. Vooral Havik, slechtvalk en sperwer zijn er door natuurlijke selectie in gespecialiseerd. Zo moest het zijn. Al moet ik daar voor de volledigheid wel bij vermelden dat het mannetje van de sperwer vanwege zijn formaat (een stuk kleiner dan het vrouwtje) zich liever op kleinere vogels richt.

Ook dat de duivenmelker zijn vliegende creaties wil behoedden voor zo’n tragische dood, al denk ik dat het hier eerder om de portemonnee gaat, snap ik. Zo’n iemand steekt daar toch zijn ziel en zaligheid in. Als ware het een echte dierenvriend. Maar de oplossing die de ‘duivenwereld’ hiervoor in gedachten heeft is de omgekeerde wereld.

Het duivenhouders collectief pleit ter verdediging van hun duiven, lees uberduiven, voor vogelvrijverklaring van de roofvogel. Volgens de duivenhouders is de hedendaagse roofvogelstand door toedoen van beschermingsmaatregelen onnatuurlijk hoog, waardoor er abnormaal veel duiven ten prooi vallen. Hun duiven! Op de vraag ‘willen jullie meer of minder roofvogels’ schalt er in duivenmelkerskringen dan ook steevast een repeterend ‘minder’. Kennelijk zijn de duivenhouders niet correct geïnformeerd, onwetend of blind voor wat echt ‘de natuur’ is. Hoe kun je anders menen dat het eigenhandige selecteren (u kunt vast raden wat er met de ‘unterduiven’ gebeurt) en het loslaten van deze doorgefokte huisdieren in het wild wel een natuurlijk gang van zaken is. En een zich op natuurlijke wijze herstellende roofvogelpopulatie niet.

De weidevogelbeschermers Maar goed, gelukkig zijn duivenhouders een uitstervend soort. Daar schuilt voor de roofvogels weinig gevaar in. Een groter gevaar schuilt in jagers die stiekem de ‘concurrentie’ uitschakelen én een gezelschap uit onverwachte hoek: vogelbeschermers nota bene!

Onder de weidevogelbeschermers, die uit Friesland in het bijzonder (kom niet aan de kievit), is een toenemende groep die er van overtuigd is dat roofvogels hun zorgenkindjes bedreigen. Onder het motto ‘weidevogels eerst’ pleiten zij voor roofvogelvervolging. En helaas blijft het daar niet bij. Steeds meer voegen de daad bij woord. Over de manier waarop zal ik niet uitweiden. Dat het zo is, is al erg genoeg.

Misschien weten die doorgedraaide weidevogelbeschermers niet dat er andere oorzaken aan de teloorgang van de weidevogels ten grondslag liggen. In dat geval zou ik zeggen: het is nooit te laat om te leren; volg hier de online cursus!

Een sperwer (mannetjes) op de loer. Foto: Dolf Siebert (dolfsiebert.nl)

[fabianduijkers-blog]

Dagdeel 6

Vandaag heb ik het pakketje dat achterop de rug van de havik vast komt te zitten meer uitgewerkt. Er zit een fles water in, een mobiel en een GPS met radio en hoogtemeter erin verwerkt.

[zannekinbond]

NAVO-militarisme of kleinburgerlijk pacifisme? Geen van beide!

Andermaal was de haven van Antwerpen-Brugge in de voorbije dagen het toneel van de landing van Amerikaans militair materieel, in het kader van de operatie "Fort to Port" 2022. Drie schepen werden in de Vlaamse haven verwacht en het Belgisch marionettenleger ondersteunde daarbij de roulatie en de levering van het materieel, onder toezicht van de Verenigde Staten. Het materieel en de wapensystemen die afkomstig zijn uit het Texaanse Fort Hood, werden naar Polen doorgestuurd via het spoor en wegtransport. Het Amerikaanse materieel werd opgesteld in een gebied dat "Tijdelijke Militaire Zone" werd genoemd in de haven van Antwerpen. België werkt als trouwe NAVO-lidstaat op deze wijze via de Host Nation Support-overeenkomst mee aan de militaire agressiepolitiek van de Amerikanen in Oost-Europa.

Vlaamse haveninfrastructuur sinds de Koude Oorlog misbruikt voor Amerikaans militair imperialisme Deze transporten van wapens en ander militair materieel zijn een fundamenteel onderdeel van de transatlantische militaire samenwerking waar het Belgisch regime sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog voor koos en die de facto een militaire bezetting van Europa door de Amerikanen inhoudt. Het is een positie van onderdanigheid aan de Amerikaanse oorlogsmachine die erop gericht is Europa verdeeld, liberaal en zwak te houden. Zoals bekend viseert het Atlantische kamp sinds decennia Rusland en eventuele Euraziatische stabiliteit en vrede. België is hier -net als de andere West-Europese staten en hun leidende elites- onlosmakelijk schuldig mee verbonden. Opkomen voor vrede is alle eer waard. Maar uiteindelijk is het alleen nuttig als duidelijk is met wie of tegen wie vrede kan worden bereikt. Er kan geen vrede zijn met het imperialisme (waar de Belgische staat en haar elite zeer actief aan meewerkt), dat de oorzaak is van oorlog, uitbuiting en onderdrukking. Europese politieke NAVO-haviken (genre Theo Francken, Hendrik Bogaert,…) wijzen op 75 jaar Europese vrede zonder erbij te vermelden dat dit gepaard gaat met een culturele, economische en militaire kolonisatie van Europa door de Amerikanen en de aanhoudende medewerking aan Westers militarisme en imperialisme. 

Rechtse NAVO-havik Theo Francken: pro Vlaams en Waals belastinggeld voor NAVO-agressie en Belgisch militarisme. Lessen uit het verleden In de beginjaren van het radicale Vlaams-nationalisme (tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog) dat het puur taalkundige flamingantisme oversteeg, groeide een brede verzetsbeweging tegen de Belgische oorlogspolitiek. ‘Nooit meer oorlog’ werd de strijdleuze voor Vlamingen die onder geen enkel beding ooit nog militaire dienst zouden doen in een leger dat betrokken is in een imperialistische oorlogspolitiek. Geen naïef, kleinburgerlijk pacifisme omdat de voormalige Vlaamse Frontsoldaten ook de noodzaak van verdedigingsstrijd erkenden. Sommigen wensten in het revolutionair klimaat na de wapenstilstand van november 1918 dan ook de wapens te behouden om meteen de Vlaamse onafhankelijkheid af te dwingen na het verraad van de Belgische monarchie en de leidende landselite. Bij activisten en fronters weerklonk veelvuldig de oproep voor een eigen Vlaams leger.

Fronters: naast de gekende eisen tot vervlaamsing van openbaar bestuur en hoger onderwijs ook het pleidooi voor een eigen Vlaams leger. Nadien zou bij de beweging van de “dienstweigeraars”, jongeren die onder geen enkel beding hun Belgische legerdienst wensten te vervullen, eveneens bij de grote meerderheid niet het pacifisme als reden opgegeven worden, maar de terechte Vlaamsnationale of socialistische afwijzing van het volksvijandig Belgisch leger. De kleine groep die in de jaren ’30 wel een strikt pacifisme aanhield, verwoordde haar positie kernachtig in 1937 in het Nederlandse blad ’Vredesstrijd’: wanneer “een vreemde macht ons volk dreigt te onderdrukken en onze cultuur te vernietigen, dan verdedigen we ons met onze eigen en verantwoorde middelen: de weigering van elke medewerking, elke dienst, elke betaling; de zelfstandige organisatie van het materiële en geestelijke volksleven, de boycot van de bezetter in handel en wandel; de beïnvloeding door woord en geschrift van soldaten en beambten; de burgerlijke ongehoorzaamheid en lijdelijk verzet.” De feiten van mei 1940 zouden het al snel als een verwerpelijke positie duiden. ‘Nooit meer oorlog’ impliceert dan ook niet de pacifistische afwijzing van (eventueel gewapende) strijd, maar wel de nood aan een eigen verdediging die een strikte afwijzing inhoudt van militaire dienst in een imperialistisch kader. Wij kunnen als socialisten, als nationaal-revolutionairen, niet tegen elke gewapende strijd zijn zonder op te houden nog de belangen van de werkende klasse en het principe van democratische nationale soevereiniteit te verdedigen. Gekoloniseerde of onvrije volkeren hebben het recht op opstand en verzet. Ook de klassenstrijd tegen de kosmopolitische rijke elite kan onder specifieke omstandigheden eveneens een gewapende strijd inhouden. Grootschalige straatprotesten en algemene stakingen tegen het liberale beleid van deze Westerse (of verwesterde) elite zullen ook in de toekomst een prerevolutionair klimaat scheppen. Bovendien kan ook in de 21ste eeuw een nieuw socialisme niet in alle landen ter wereld te gelijk slagen. Waar sommige landen en volkeren door lokale omstandigheden hun eigen weg van verzet tegen de Westers-liberale dwingelandij succesvol uitvoeren, zullen andere landen en volkeren nog een burgerlijk bestuur kennen. Dit veroorzaakt niet alleen politieke (en militaire) wrijving, maar ook directe aspiraties van de machthebbende Westersgezinde elite van andere landen om het zegevierend nationaal verzet van de werkende klasse in een land te vernietigen. Een volksdemocratische militaire organisatie zal dus een noodzaak blijven, echter volstrekt los van elke imperialistische inlijving en puur ter verdediging van de verworven sociale veranderingen en nationale, democratische soevereiniteit. https://www.youtube.com/watch?v=C4HrefGcODk "Somos socialistas, antiimperialistas y chavistas", het Bolivariaanse volksleger van Venezuela als voorbeeld van nationale verdediging tegen Amerikaanse agressiepolitiek: enkel nationale verdediging op socialistische leest geschoeid, geen inmenging in het buitenland. Een andere belangrijke les uit het verleden komt voort uit de grootschalige volksmobilisaties tijdens de jaren ’80, gericht tegen de plaatsing van Amerikaanse kernraketten op Belgisch grondgebied. Deze doofden finaal uit zonder fundamentele politieke gevolgen. Zorgvuldig gehandhaafd door de hervormingsgezinde en pacifistische krachten binnen het restrictieve kader van de vredesbeweging, kon de volksmobilisatie tegen de oorlog niet de politieke rijpheid bereiken die haar in staat zou hebben gesteld het gevolg aan de oorzaak te koppelen: de oorlogsdreiging die haar oorsprong vindt in de kapitalistische productiewijze in zijn imperialistische fase. De gematigde, sociaaldemocratische leiding van de beweging zorgde ervoor dat alleen morele veroordelingen tegen "oorlog" werden toegestaan. Finaal heeft dit mede geleid tot een Vlaamse vredesbeweging die in een lethargische toestand is terechtgekomen. Tegen het revisionisme Regelmatig wordt vanuit een deel van de vredesbeweging opgeroepen tot een "nieuw beleid van ontspanning" als antwoord op de oplopende internationale spanningen. Afgezien van het feit dat er nooit een "oude" politiek van détente is geweest die ook maar iets van doen had met een vredesbeleid, is het de voorstanders hiervan ontgaan wat de zogenaamde politiek van détente in het verleden eigenlijk was: zij was het kernbestanddeel van de imperialistische strategie van de politiek van "verandering door toenadering", die op niets anders was gericht dan de vernietiging van de socialistische staten. Dit "beleid van ontspanning" heeft het imperialisme er nooit van weerhouden zijn militaristisch, agressief beleid voort te zetten. De gevolgen van het "détente-beleid" zijn welbekend. Het imperialisme was in staat het historische offensief te heroveren en het socialisme van de 20ste eeuw een zware nederlaag toe te brengen. De oproep tot een "nieuw beleid van ontspanning" van de kant van de vredesbeweging, is een uiting van de diepste politieke blindheid en vergetelheid van de geschiedenis. Een dominant deel van traditioneel links, de vroegere dragende kracht van de vredesbeweging, heeft verzuimd zich bezig te houden met een geactualiseerde analyse van het tijdperk van het imperialisme. Nogal wat mensen zijn zelfs niet in het reine gekomen met de ineenstorting van het toenmalige socialisme aan het einde van de jaren tachtig. De essentie van de imperialistische ontwikkeling die daarop volgde is hen vreemd gebleven. Ondertussen heeft het nieuwe mainstream links de weg van assimilatie in het liberale systeem gekozen. Men moet rekening houden met de relatieve rijkdom die de leidende figuren in de afgelopen decennia hebben vergaard via het commerciële politieke establishment. Dit verandert mensen hun kijk op de werkelijkheid en doet hen desnoods de escalerende levenssituatie van de werkende klasse negeren. De electorale en inhoudelijke evolutie van de sociaaldemocratie illustreert het perfect. Deze mensen zijn snel gewend geraakt aan de gemakken van hun nieuwe maatschappelijke positie en beschouwen die nu als vanzelfsprekend. Waarom dan consequent en nadrukkelijk "Weg met de NAVO" eisen en daarmee het eigen sociale bestaan op het spel zetten, terwijl dit nu juist een centrale realpolitik-eis is die de heersende klasse vreest? Het is echter niet de taak van de vredesbeweging om te dienen als een uitgebreid speelveld om mislukte partijpolitiek te compenseren. De Russische militaire operatie tegen het Oekraïense Zelenski-regime heeft een spervuur van oorlogszuchtige propaganda ontketend. Politieke wannabe-generaals dringen aan op meer NAVO-interventie en aarzelen niet om het vooruitzicht van een kernoorlog in overweging te nemen. Zij roepen op tot steeds meer sancties tegen Rusland en vertellen de werkende bevolking dat het hun vaderlandslievende plicht is de kosten te dragen. Toch blijft de impact op de publieke opinie gering, ondanks de steeds verslechterende situatie in vele delen van de wereld, niet in het minst in Duitsland en de rest van Europa. De imperialistische staten pleiten steeds openlijker voor een offensief oorlogsbeleid. Onder het voorwendsel van terrorismebestrijding en de vermeende noodzaak om een "Russische dreiging" af te wenden, wordt de bewapening versneld en worden de volkeren met een propaganda-offensief klaargestoomd voor de oorlog. In een dergelijk tijdperk zien we steeds een zeer actieve rol voor de culturele kolonisatie vanuit de USA op o.a. Europa om de publieke opinie in een pro-Amerikaanse stemming te manipuleren.

Culturele kolonisatie - films als TopGun en TopGun Maverick: palmbomen, mooie vrouwen en flitsende straaljagers, betaald door het Pentagon om de werkende klasse te winnen voor de Amerikaanse oorlogsmachine De huidige oorlog in Oekraïne is mede kunnen ontstaan door het inhoudelijk bankroet op het einde van de 20ste eeuw bij hen die beweerden voor vrede en de belangen van de werkende klasse op te komen. Hun “beleid van ontspanning” (de facto niks anders dan vaandelvlucht ten voordele van het neoliberalisme), ging gepaard met een stevige opmars van het revisionisme in de arbeidersbeweging in het algemeen en de socialistische kant in het bijzonder. Met inbegrip van openlijke steun aan de contrarevolutie in 1989/90. Zolang de vredesbeweging dit niet beseft, zal zij gedesoriënteerd en ondoeltreffend blijven, tot groot jolijt van de NAVO-haviken in Europa en dus ook in ons land. Nu het oorlogsenthousiasme in het Westen blijft aanzwellen, dienen we ons wat Zannekinbond betreft te spiegelen aan de opvattingen van de Ierse revolutionair James Connolly over oorlog: zijn felle verzet tegen het imperialisme, zijn overtuiging dat oorlog onvermijdelijk was onder het kapitalisme, en zijn argument dat lokale volksopstanden zouden kunnen leiden tot een breder verzet tegen de imperialistische oorlogspolitiek. Een oorlogspolitiek die in het huidige tijdperk uitgedragen wordt door de Amerikanen, de NAVO en hun EU-vazallen. Een vredesbeweging kan alleen effectief zijn als duidelijk is dat zij alleen vrede kan bereiken tégen het imperialisme en zijn regeringen. Het imperialisme de mogelijkheid geven om vrede te bereiken door vrede te eisen via een "nieuw beleid van ontspanning" is uiteindelijk politieke zelfmoord. De succesvolle contrarevoluties in de voormalige socialistische staten zijn het bewijs van waartoe dergelijke illusies leiden.

Read the full article

[actuelekamers]

Woning aan de Vijver te Amersfoort

Woning aan de Vijver te Amersfoort

Te Huur: Vijver 32c, 3811 CM Amersfoort/Binnenstad De Vijver is een autoloze straat tussen De Havik naar De Hof (Horeca /marktplein) Met alles wat je nodig hebt in de directe omgeving. Studio op de 2e etage ca. 34m2 met eigen energie meters en c… voor meer informatie zie Kamerstunt.nl Tehuur voor 810.00 p/m Meer info

[rotterdamvanalles]

Rotterdam Van Alles Overzicht 863

Jonker Fransstraat met de voorgrond de Goudsingel. Vanuit het zuiden. 1905-1910

Oppertbrug, een ophaalbrug die later vervangen werd door een basculebrug, ligt over het Stokvisverlaat, een grachtje met een schutsluis, dat de Rotte verbindt met de Delftsevaart. Op de achtergrond het Hofplein met de bloemenmarkt en de Delftse Poort. 1900

Botersloot met rechts de Vleeshal en op de achtergrond het stadhuis aan de Kaasmarkt. Links op de hoek van de Nieuwemarkt het IJkkantoor. Voor dit gebouw doet het mosselvrouwtje zaken bij haar kar. 1900

De Heulbrug over de Schie Rechts de oostzijde van de Schiekade. Gezien uit het zuidwesten. 1900

Overzicht van het Haringvliet, uit het westen, links de noordzijde met panden, op de achtergrond de Engelse kerk. 1900

De Grote Kerk aan het Grotekerkplein, uit het noordoosten gezien. 1900

Boerengat met op de achtergrond de Admiraliteitskade. 1900

Boerengat met een vaartuig van de Koninklijke Marine (Havik). Op de achtergrond de Marinierkazerne en de Nieuwehaven. 1900

De Oudehaven gezien uit het zuiden, links de Geldersekade, op de achtergrond de Oudehavenkade met Plan C en de toren van de Sint-Laurenkerk. 1900

Een paardetram op de Eendrachtsweg in de richting van het Willemsplein. 1900

[regioonlineofficial]

Wageningen - Woensdag 23 augustus werd tijdens een feestelijke bijeenkomst in de raadzaal van het Wageningse stadhuis te midden van vrienden en familie wielrenner Jan-Willem van Schip in het zonnetje gezet. Burgemeester Floor Vermeulen en wethouder sport, Marije Eleveld, reikten tijdens deze huldiging het Wagenings Erezilver uit aan Jan-Willem. Deze veroverde samen met Yoeri Havik op 9 augustus de wereldtitel in de Koppelkoers op de baan tijdens wereldkampioenschap in Glasgow. Burgemeester Vermeulen: ”Wat een prestatie. Jij hebt laten zien dat hard werken, toewijding en geloof in jezelf kunnen leiden tot buitengewone resultaten. Dat je tot de top behoort en dat is iets waar we als stad ontzettend trots op zijn”. Prestaties Al op jonge leeftijd liet Jan-Willem zijn talent zien en won hij diverse nationale en internationale titels en. In 2015 deed hij voor de eerste keer mee op internationaal niveau bij de beloften. In 2016 maakte hij enorme indruk door als jongste renner in de ploeg op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro de ploegachtervolging te rijden. In 2018 won Jan-Willem zilver op het WK baanwielrennen in Apeldoorn op de puntenkoers. Het was zijn eerste grote internationale medaille en daarmee de bevestiging van zijn talent. In 2019 veroverde hij naast twee keer zilver bij de Europese kampioenschappen de wereldtitel op puntenkoers bij het WK baanwielrennen. Het zilver was op de onderdelen puntenkoers en de koppelkoers. Deze koppelkoers reed hij ook samen met Yoeri Havik. In 2020 pp de Olympische spelen in Tokio werd Jan-Willem 5e op het Omnium en 4e op de koppelkoers. Tekenen gedenkboek Jan-Willem van Schip. Foto: gemeente Wageningen Wageningse gedenkboek Vanwege zijn tweede wereldtitel mocht Jan-Willem zijn handtekening nogmaals in het Wageningse gedenkboek plaatsen. In 2019 zette hij z’n eerste handtekening samen met Annemiek van Vleuten (onlangs benoemd tot ereburger van Wageningen) toen zij samen werden gehuldigd voor hun prestaties als wereldkampioen.

[twafordizzy]

Helen Macdonald wordt blij van complexe dingen

Helen Macdonald wordt blij van complexe dingen

Schrijfster en wetenschapshistoricus Helen Macdonald met havik. Haar boek De H van havik werd wereldwijd een bestseller. bron beeld: wbur.org De Britse schrijfster en wetenschapshistoricus Helen Macdonald (1970) schrijft het liefst over de haar omringende natuur. Dankzij mijn werk als wetenschapshistoricus heb ik geleerd dat we de natuurlijke omgeving altijd, onbewust, onvermijdelijk, als een…

[keesenyvonnaardezon]

Slow Slowakije

Het contrast kan niet groter zijn. Gisteren zaten we op een drukke stadscamping in Boedapest en nu zitten we op Dobre Luka in Slowakije. Hemelsbreed 100 km uit elkaar.

Dobre Luka is bekend van het programma ”ik vertrek”. Mark en Margot beginnen een naturistencamping in Slowakije. Je kunt het op NPO.nl terug zien. Dat deed ik ook een paar dagen geleden voordat ik besloot hierheen te gaan.

Heel leuk om te zien dat er mensen zijn die hun dromen waar maken, net als wij doen. Wij hebben geen reisdoel, maar het doel van de reis is het reizen.

Plots moet ik op de rem om te voorkomen dat ik een hert met een reetje aanrijd. Ze rennen over vlak voor de auto. Yvonne schrikt van het bruusk remmen en is te laat om haar camera te pakken. Maar ik denk dat de dashcam het wel heeft opgenomen.

We genieten van het stille heuvelachtige landschap op weg naar de camping. De coördinaten die ik in de navi heb ingetoetst, doen ons bij de buurboerderij belanden. Gelukkig staat hier een bordje, hoe we bij Dobre Luka moeten komen.

We rijden het erf op en lopen naar de boerderij van Mark en Margot. Of we ze al jaren kennen lijkt het wel. Haar ouders zijn er ook en we worden direct getrakteerd op een thee voor Yvonne en een kouwe klets voor mij.

Ze vertellen dat het seizoen eigenlijk is afgelopen, dat zij morgen een week naar Balderin  gaan op Cres in Kroatië. Wij vertellen dat wij daar dit jaar zijn geweest op de heenweg en dat wij ze precies kunnen vertellen hoe het er uit ziet. Haar ouders zullen op de lege camping passen. Een stel krasse knarren zo te zien, in ieder geval gezellige mensen.

Na de grand tour over de camping van Margo zoeken we een mooie plaats op het lege terrein. Leeg,   op de dieren na, we zitten tenslotte op een boerderij. We worden voorgesteld aan Henk de Golden retriever, Hilary het hangbuikzwijn, Hannes en Henny de paarden, en dan zijn er nog geiten, schapen, kippen, konijnen, een koe, parelhoenders die Oelepetaat genoemd worden en varkens. Allemaal hebben ze een naam die met een H begint. Ik ga de namen maar niet uit mijn hoofd leren, morgen gaan we toch weer verder.

Het is prachtig weer en het lijkt wel alsof we weer in het paradijs zijn beland, maar nu met de dieren om ons heen. Ze zijn absoluut niet schuw en komen voor zover het kan even bij ons buurten. Sommige dieren moeten achter het hek blijven anders eten ze onze camper leeg zegt Margot. Hilary is berucht om haar vraatzucht en zit dan ook achter de omheining, net als de andere varkens en sommige geiten. De rest loopt vrij rond.

Overal op het terrein staan appel-, pruimen- en walnotenbomen. We mogen plukken wat we willen en neem alsjeblieft zoveel mogelijk mee, zei Margot. De oogst voor hun is te groot. Ze hebben het zelfs al gratis langs de weg aangeboden, maar het is te veel. Wat op de grond valt wordt door de dieren opgegeten, vooral de appels zijn zo weg. Het is weer heerlijk weer. Vandaag is het niet zo benauwd en er staat een lekker windje. Als we uit het zwembad komen moeten we zelfs een beetje rillen. Gisteren in Boedapest was het nog 30 graden.

Als we op het terras zitten cirkelen een paar roofvogels boven de kippen rond. Henk staat in de starthouding om er op af te springen mochten ze een kip te pakken krijgen. Hij heeft al eerder met succes een kip van een havik gered, door luid blaffend er op af te rennen. De havik liet de kip vallen, deze mankeerde gelukkig niets en legt nog steeds eieren.