#een kraai

[ho-site-1]

Zie zeldzame afbeeldingen van kleurrijke vogels en papegaaien, een kraai, een havik, een adelaar, een hop, een duif,

[human-antithesis]

Voor Immer

Vrede. wrede wachter in de tijd moederloos wees kind bemind wees mijn houvast mijn toeverlaat toe verlaat mij nooit hou vast mijn ooit

de laatste vlucht van de kraai het brandend nest ontvlucht gezucht. uit monden de rivier breed wreed wijds en toegewijd de gewijde aarde wreedheid vrede — de smeekbede

het ga ons goed en heb goede moed

blijf nu toch aan onze zij in zijde gewikkeld begraven in de weide. wereld gevreesd wordt het kwaade behoudt ons allen van kwaad bloed behoudt ons van kwaad bloed

het ga ons goed en heb goede moed

een graf wordt gedicht ik zie niemand meer om me heen alles eindigt hier ik val en ik sta op ga verder weer

liefde en licht een getekend gezicht de wondes door liefde geslagen in onze huid. ons huis als kraters in land we worden littekens en reiken de hand

het laatste gedicht voor niemand gedragen het eindigt hier en is eeuwig ik val ik val ik sla de ogen neer het hoeft niet meer

de wondes door liefde geslagen in onze huid. ons huis als kraters in land ze worden littekens en we reiken de hand

het laatste graf werd gedicht de aarde heeft geen meer waarde er is liefde er is licht er is liefde en licht maar ik hou de ogen dicht

liefde en licht een getekend gezicht door liefde geslagen de wondes in onze huid ons huis

ze worden littekens en reiken de hand

het laatste gedicht voor niemand gedragen het eindigt hier. en is nu eeuwig ik val ik sla de ogen neer het hoeft niet meer

er is liefde en licht maar ik hou de ogen dicht

voor immer alleen jouw arm om me heen

voor immer alleen het wordt zoals voorheen

heb goede moed je hebt geluk tegoed heb goede moed je hebt geluk tegoed

ik leef voor jou en ik wil dat je dit onthoudt

ik ben de eenige die komt en gaat maar blijft

maar blijft ten goede ten gronde te ruste

het eeuwige komen en gaan verblijdt

het eeuwige komen en gaan verblijdt

ten goede ten gronde

verblijdt

te ruste wel te ruste

[gezongen-woorden]

Liever dan lief

Wanneer haar stem naar beneden zakt

Ze haar tong inslikt en de kraai op de ramen tikt

Wanneer ze in de schaduw van het licht verwelkt

Ze haar haren niet wast en het feest vermijdt

Dan wil ik zingen, dansen, dichten,

Als een idioot in het rond springen

om het van haar verdriet winnen

Mijn ogen eruit scheuren,

Mijn benen voorbij rennen

Het leven uit mijn longen roken

En de zoveelste voetstuk op mijn nek dragen

Om haar te laten lachen

Maar ze stapt af

Ze stapt af en pakt mijn gezicht vast

Ze strooit met dromen en hopen,

En als ze niet naast me staat,

Kruipt ze in mijn armen

en leven we in

een morgen zonder zorgen

[jurjenkvanderhoek]

GEDICHTEN OM DE INSPIRATIE TE ONDERZOEKEN

Dat zoeken we op. Naslagwerken, kranten- en tijdschriftarchieven, het zijn dingen van toen. Niemand laat zich meer een twaalfdelige encyclopedie aan de deur aansmeren. Speuren, nakijken en rondzien noemt men nu googlen. En dat is wat ik doe, wanneer ik de dichtbundel “Een kraai is ook een zangvogel” van Jürgen Smit doorlees. Ieder gedicht zet mij aan de zoekmachine te openen en een naam in te tikken. Want ieder gedicht heeft de jas van een persoon aan. Die jas is uitgedaan en aan de kapstok gehangen. Het spel is uit, het leven gedaan, bijgeschreven in Wikipedia of een ander digitaal archief. Maar wie is die man of vrouw waar Jürgen Smit zich door laat inspireren om er enkele poëtische woorden aan vuil te maken. Dat zoek ik op.

Agendanotities zijn het, geen dagboekaantekeningen. Memo's bij data die in eerste instantie uit de lucht gegrepen schijnen. Bij nadere beschouwing blijkt vrijwel iedere datum echter de sterfdag van de persoon die onderwerp is. Memorabilia derhalve van mensen die uit de tijd zijn gegaan. Herinnering of beter overdenking aan een graf. Jürgen Smit schreef geen zakboekje dat in chronologische volgorde de dagen aaneen rijgt, zoals een kalender of jaaragenda gewoon is te doen. De data in de bundel beschreven lopen door elkaar. Geïnspireerd op de persoon die in het onderschrift staat vermeld, met daarbij de periode over welke het leven voor die persoon zich heeft afgespeeld.

De datum in de titel zit in het sterfjaar van de persoon, het is de sterfdatum. De dag waarop het kaarsje uitwaaide. Ik zocht het op. Het moment een elegie te schrijven, een kort in memoriam. Dat is niet exact wat dichter Smit doet. Hij beschrijft zijn gedachte bij deze persoon op die bepaalde dag, van dat specifieke leven. In enkele korte zinnen raakt Smit de essentie van dat leven, dit zijn, die persoon. De kern zoals hij die ervaart, de pit waarop hij kauwt. Of eigenlijk doorziet hij de laatste dag, voor hem trekt ook een film van dat leven in rap tempo voorbij, geeft de eigen emotie weer van zo'n afsluitende dag. Een afscheid.

Het zijn voornamelijk schrijvers en dichters die Smit zijn revue laat passeren, een enkele muzikant, een fotograaf, een aapmens, een kamikaze piloot en daarnaast een viertal gedenkwaardige historische gebeurtenissen. Ik zocht ze allemaal op. Want feitelijk kan de gedichtenbundel een opstap zijn om meer te weten over de genoemde personen en aangehaalde voorvallen. Ik google op naam, zie een pasfoto verschijnen en een wiki-beschrijving. Zo leer ik op speelse wijze de literaire wereld kennen. De bundel is een interactieve gebeurtenis. “Agendanotities” is een dode dichters almanak waarbij en waartegen hedendaagse gedichten zijn gezet. De inspiratie die de persoon in leven en werk geeft, de laatste dag van dat zijn dat aanleiding is in poëzie te beschrijven.

Doordat het karakter van de bundel op zoeken lijkt toegespitst zou ik welhaast vergeten dat het in de uitgave om gedichten gaat. Poëtische portretten van mensen en feiten, die soms tot puntdichten zijn uitgebeend. Smit leeft zich in de mens in en omschrijft kort en bondig met een pittige woordspeling het zijn. Als lezer wil ik de achtergrond weten omdat titel en onderschrift daartoe aanzet, maar de woorden kunnen zonder die betekenis bestaan. Het abstracte beeld kan zonder het realistische verhaal. Het decor maakt wel iets duidelijk, maar in de hoofdrol kan ik alleen op het podium mijn gevoel kwijt. Zonder te googlen en te weten kan het gedicht mij aanzetten en uitnodigen tot emotionele gedachten.

Neem nu de woorden die de titel van het boek hebben ingevuld. “Een kraai is ook een zangvogel”. Deze staan onder 19 maart 1993. En natuurlijk is een kraai een zangvogel, echter zijn gekras wordt niet als gezang aangemerkt. Het is een manier van benaderen, maar voor de kraai is het wel degelijk de wijze waarop deze de dag begroet en bewijst dat hij leeft, gelukkig. In het onderschrift van het welgetelde zes woorden gedicht wordt Karen Dalton als aangever genoemd. Zij is een Amerikaanse country blues zanger met een ‘wereldvermoeide’ stem. En zoek ik dat op, beluister ik dat, dan zie ik een door het leven getekende vrouw en hoor ik een prachtige stem die “the shit out of the blues” zingt. Dan wordt het beeld van Smit duidelijk, meer zichtbaar. Dan is mijn eerste emotionele gedachte bezijden de waarheid. De kraai op de omslag van de uitgave is natuurlijk de vogel die symbool staat voor de doodgraver. De vogel die de laatste eer bewijst, dat is wat Jürgen Smit in zijn verzen doet. Een laatste eer, een bewijs van zijn, ooit.

De verzen zijn meest cryptische beschrijvingen, niet meteen duidelijk wanneer de grond van schrijven niet wordt opgezocht en doorgenomen. Maar toch kan ik onkundig daarvan mij een voorstelling maken. Bij “in het zwembad / stonden drie springtorens / / variërend in angst” kan ik mijn vrees voor hoogten invoelen. Maar wanneer ik weet dat Sarah Shagufta een Pakistaans dichter uit de lagere klasse is, emotioneel en seksueel door haar vader misbruikt, diverse scheidingen en doodgeboren kinderen doorleeft, outcast van de samenleving wordt, kortom een duister leven leidt, dan… Dan weet ik nog niets. Zoek ik verder om het raadsel te ontrafelen. Jürgen Smit houdt mij in zijn werk, door zijn woorden, op diverse vlakken van de rede bezig. Zijn bundel is meer dan poëzie alleen, gaat verder dan het gedicht, vertelt een verhaal op zich. Smit is de meester die mij de historie verwijst, een meester in het samenballen van een leven in enkele woorden tot vrije zinnen.

En zichzelf niet overslaat in deze rij van vergane feiten. Het is de geboortedag die uit de toon springt, want zijn sterfdag is uiteraard nog niet daar. Bij zijn boekje stuurde hij me enkele kaarten waarmee ik zijn talent met taal en woorden de wereld in kan sturen. “een minimalistisch / schilderij / / moet ook drogen” En over “olga liet haar borsten zien / / of beter de plek / waar die ooit moesten komen / / zoals ik jaren later / op braakliggend terrein / het huis zag verrijzen / / dat ik nooit zou bewonen” denk ik tellen langer na. Het thema is terug in de bundel bij zijn verjaardag: “ik heb dit huis / ook niet verzonnen / / het is domweg / om me heen gebouwd / / & alles wat er in staat / kleurt godvergeten blauw” Stof tot nadenken, grond om te beredeneren. Ik zoek het niet op, ik bewaar het in gedachten om het mee te nemen en nog eens door te nemen. Later.

Een kraai is ook een zangvogel. Agendanotities. Jürgen Smit, gedichten. Tungsten Uitgeverij, 2024.

[mantingerdijk]

Meer vogels

Kraai verraadde zich met een tak in de bek. Nest in een boom naast een schuur. Bergeend valt wel op met de contrasterende kleuren. Reeën verstoord en nog een keer de steltkluten en groenpootruiters. Meekelermeersche Veen, Mantingerveld

[regioonlineofficial]

Voor de tweede keer hebben we als gemeente De Bilt een fotowedstrijd onder onze inwoners georganiseerd. Net als vorig jaar met een prachtige opbrengst: 56 mooie foto’s gemaakt door 33 inwoners uit onze kernen die hun fotografisch talent met ons delen. Vijf inwoners zijn in de bloemen gezet met een prijs door de jury. Vanaf vandaag zijn de foto’s te bewonderen in de kunstgang van het gemeentehuis.  Molen de Kraai. Foto: Wil Bouwman De jury bestond dit jaar uit fotografe Bea Blauwendraat, raadslid Fabian Vendrig en burgemeester Sjoerd Potters. Burgemeester Potters: “Geweldig dat zoveel inwoners weer de camera of mobieltje hebben opgepakt en ons verrassen met fraaie beelden uit onze kernen. Als jury hadden we er weer een flinke kluif aan om de mooiste foto’s te selecteren. Doordat fotografen spelen met het licht en door de wisselende seizoenen en weersomstandigheden, komen er altijd weer verrassende en bijzondere beelden uit.” Herbie Rotonde. Foto: Jan Hermsen Prijswinnaars De 3e prijs is dit jaar gegaan naar Claire Blom die met een foto van de ijsbaan de jury overtuigde met een prachtige compositie. De 2e prijs is gewonnen door Wil Bouwman die een foto van een prachtig Hollands landschap uit Westbroek instuurde. Typerend voor onze agrarische kernen. De 1e prijs is gewonnen door Jan Hermsen met een bijzonder dronebeeld van de ‘Herbie’-rotonde. Het is een mooi bedacht beeld met zowel verstilling als versnelling. De eervolle vermelding ging naar Wieke van der Kuijl met een foto van het Biltse meertje dat door de eenvoud uitblinkt in zeggingskracht. De jeugdprijs naar Luc Westerhof met een mooie zonsondergang bij de Hooge Kampse Plas.  Het meer bij de Groenekanseweg. Foto: Luc Westerhof Tentoonstelling in kunstgang gemeentehuis De foto’s worden tot en met vrijdag 15 december tentoongesteld in de kunstgang van het gemeentehuis in Bilthoven. Tijdens de openingstijden van het gemeentehuis is de tentoonstelling gratis te bezoeken.  IJsbaan De Bilt Bilthoven. Foto: Claire Blom Nieuwe fotowedstrijd met extra categorie Ook komend jaar organiseert de gemeente weer een fotowedstrijd. Amateurfotografen kunnen een keuze maken uit twee categorieën: een mooie plek in de gemeente of de nieuwe categorie: cultureel erfgoed. Inwoners kunnen één of twee foto’s inzenden naar fotowedstrijd@debilt.nl. Meer informatie en de voorwaarden zijn te lezen op www.debilt.nl/fotowedstrijd.  Biltsche meertje in de mist. Foto: Wieke can dern Kuijl

[blxckv3il]

Amenra- Voor Immer

Vrede

Wrede wachter in de tijd

Moederloos

Wees kind

Bemind

Wees mijn houvast

Mijn toeverlaat

Toe verlaat mij nooit

Hou vast

Mijn ooit

De laatste vlucht van de kraai

Het brandend nest ontvlucht

Gezucht uit monden

De rivier breed

Wreed, wijds en toegewijd

Gewijde aarde

Wreedheid

Vrede

De smeekbede

Het ga ons goed

En heb goede moed

Blijf nu toch aan onze zij

In zijde gewikkeld

Begraven

In de wijde wereld

Gevreesd wordt het kwaade

Behoud ons allen van kwaad bloed

Behoud ons van kwaad bloed

Het ga ons goed

En heb goede moed

Een graf wordt gedicht

Ik zie niemand meer om me heen

Alles eindigt hier

Ik val, ik sta op

Ga verder weer

Liefde en licht

Een getekend gezicht

De wondes door liefde geslagen

In onze huid, ons huis

Als kraters in land

We worden littekens

We worden littekens

En reiken de hand

Het laatste gedicht

Voor niemand gedragen

Het eindigt hier en is eeuwig

Ik val

Ik val

Ik sla de ogen neer

Het hoeft niet meer

De wondes door liefde geslagen

In onze huid, ons huis

Als kraters in land

Ze worden littekens

Ze worden littekens

En we reiken de hand

Het laatste graf werd gedicht

De aarde heeft geen meerwaarde

Er is liefde, er is licht

Er is liefde en licht

Maar ik hou de ogen dicht

Liefde en licht

Een getekend gezicht

Door liefde geslagen

De wondes

In onze huid, ons huis

Ze worden littekens

En reiken de hand

Het laatste gedicht

Voor niemand gedragen

Het eindigt hier

Het is eeuwig

Ik val

Ik sla de ogen neer

Het hoeft niet meer

Er is liefde en licht

Maar ik houd m'n ogen dicht

Er is liefde en licht

Maar ik houd m'n ogen dicht

Voor immer alleen

Jouw arm om me heen

Voor immer alleen

Het wordt zoals voorheen

Heb goede moed

Je hebt geluk te goed

Heb goede moed

Je hebt geluk te goed

Ik leef voor jou

En ik wil dat je

Dit onthoudt

Ik ben de enige

Die komt en gaat

Maar blijft

Maar blijft

Maar blijft

Ten goede

Ten gronde

Te ruste

Het eeuwige

Komen en gaan

Komen en gaan

Verblijd

Verblijd

Het eeuwige

Komen en gaan

Verblijd

Verblijd

[peterpijls1965]

Like Suicide. Dit liedje gaat over het uit zijn of haar lijden verlossen van een gewonde kraai

[rausule]

Hoe lank hink julle op twee gedagtes?-1 Kon. 18: 21.

UR die skeuring van die koninkryk van humanas kry ons aan DEUR die een kant die tien mens van Gott onder 'n goddelose reeks vorste en die ryk van Juda aan die ander kant met enkele verdienstelike vorste. Die toppunt van skaamtelose afgodery en ongeloof is bereik onder die goddelose koning Agab falseman en sy nog meer goddelose gemalin Isébel, epicurea alles , mooi. Op daardie donker agtergrond van korrupsie skitter die helder ster van die profeet Elia met sy onbevreesde boodskap. Hoe dun was tog meermale die draad van die goddelike Voorsienigheid in daardie dae! Ons dink aan die godsman by die lyk van die seun van die weduwee van Sarfat buitekant die grense van sy eie land, en dan weer onder die besembos in die woestyn waar hy bid om te sterwe, toe sy werk nog lank nie klaar was nie. En tog het daardie draad nooit gebreek nie. Deur 'n kraai, deur 'n weduwee, deur 'n engel en toe in die gesuis van die sagte stilte het die Here hom van stap tot stap gelei en gebruik.

Onder al die skitterende geloofsdade van hierdie godsman staan die Karmel-toneel soos Karmel self oor die vlakte van Jisreël uit. Onder al die wondervolle ingrypinge van die Almag- tige is hier een van die eerste. Met diepe verontwaardiging en erns roep die profeet sy afvallige volk toe in die woorde van ons dagvers:,,Hoe lank hink julle op twee gedagtes? As die Here God is, volg Hom na, en as Baäl dit is, volg hom na." Laat derhalwe twyfel vaar! Kies nou!

Hierdie selfde keuse word gedurig aan die mensdom gestel, van Karmel pat nie, van Golgota nie. Hoe lank hink julle tussen Hom wat daar sy lewe gegee het en die gode van die wêreld? Dit is seker waar dat as uitgesproke onverskilligheid sy duisende slagoffers eis, dan eis onbeslistheid sy tienduisende. Meer as een skyn maar nie in te sien dat onbeslistheid beteken 'n besluit om nie te kies nie. Twee here kan ons nie tegelyk dien nie. Op hierdie oomblik het elke mens, wat daartoe die geleentheid gehad het, of Christus gekies as sy Here en Heiland, of Hom andermaal gekruisig en verwerp.

Luk. 16:9-13.

[pizza-ra-bizza]

bleek en snork: Brander

die dapper matrone, hulle hou hande vas

en die elegante jong vriende

bleek en snork: Brander

En die mis van wrede spel verdubbel. Met die eerste kraai van die haan gooi die hande hom op die bed en verdwyn. Charlie voel sy seer bene toe hy 'n geritsel hoor en die silwerhaas langs hom sien. In plaas van vier bene, het dit twee voete en twee baie wit vrouehande gehad. – Prins Charlie, ek is die digter Nazzarena, die een wat jou hart as metgesel gekies het. Toe ek met my optog in die bos aankom, het 'n towenaar my verander en my saam met my mense in hierdie kasteel gevange geneem. Ek sal veilig wees as jy drie nagte soos hierdie hier deurbring. Die towenaar is dieselfde een wat opgedaag het voordat jy probeer het om jou met sy dwerg te laat trou. Die haas het verdwyn. Charlie het uitgesien na die tweede aand. Hy het geëet, bedien deur die twee vlieënde hande, gaan slaap, aan die slaap geraak. Hy het wakker geword van die bohaai: baie hande het hom van die bed af geruk, die lakens opgelig, die speletjie begin, woedender as die vorige aand. Hy wil nie wakker word nie! – As hy nie wakker word nie, is ons verlore!… Toe gooi die hande hom nog 'n laaste keer en hang hom aan 'n spyker in die balke. En hulle het sissend verdwyn.

[studiodewinkel]

Een prachtig beeld! Van designers Rosa en Vieira. Is de vertegenwoordiging van goede waarneming. Mooi glanzend zwart geglazuurd en gemaakt volgens de traditie van het gebruik van de handmatige techniek van dompelen en schilderen op glas. Geheel met de hand gemaakt

*check voor prijs en meer info onze webshop --> www.studiodewinkel.nl/wonen of klik op de foto’s

————————————————————————-

A beautiful sculpture! From designers Rosa and Vieira. Is the representation of good perception. Beautifully glazed in glossy black and made according to the tradition of using the manual technique of dipping and painting on glass. Entirely made by hand

*check our webshop for price and more info --> www.studiodewinkel.com/wonen

#kraai #beeld #madewithlove #porcelain #porselein #Crow #sculpture #handmade #styling #deco

[feyenoord-1908]

De geboorte van Het Legioen dat Feyenoord overal achterna reist, zestig jaar geleden in 'De Hel van Deurne'

“Overal waar jij gaat. Gaan wij met jou mee. Een leven lang op pad. Voor Feyenoord 1 olé olé.” Het nieuwste supporterslied bij Feyenoord is bij elke – met name – Europese uitwedstrijd veelvuldig te horen. Maandag is er een bijzonder jubileum voor Het Legioen dat Feyenoord overal achterna reist. Terug naar 1962, toen Feyenoordsupporters voor het eerst massaal hun club achterna reisden.

12 december 1962. Het is een dag die met gouden letters staat bijgeschreven in de geschiedenisboeken van Feyenoord. De Rotterdammers winnen in Antwerpen van het Hongaarse Vasas Budapest en bereiken zo voor het eerst de kwartfinale van de Europacup 1.

Buiten de sportieve prestatie is er die dag ook de geboorte van het kenmerkende Legioen dat Feyenoord steunt, waar de club ook heen gaat. Over land en over zee Feyenoord. Ruim 30.000 landgenoten steunen Feyenoord in de ‘Hel van Deurne’, de bijnaam van de plek. Op dat moment zijn de reizende supporters een unicum in de Nederlandse sportgeschiedenis.

De wedstrijd wordt in het Antwerpse stadion afgewerkt omdat Feyenoord en Vasas Budapest eerder twee keer gelijkspelen (1-1 en 2-2). Omdat uitdoelpunten in die tijd nog niet dubbel tellen, een regel die recent weer is afgeschaft, volgt er een beslissingswedstrijd. Deze moet op neutraal terrein gespeeld worden en daarvoor wordt de Belgische stad als locatie aangewezen.

Achteraf bezien is er met die keuze helemaal geen sprake van een neutrale speelplaats. Veel Nederlanders reizen Feyenoord met auto’s, bussen, scooters en al liftend achterna. Stadion De Bosuil zit bomvol met Hollanders. Zij zien hoe middenvelder Rinus Bennaars Feyenoord tien minuten na rust met de enige goal van de wedstrijd Feyenoord een ronde verder helpt.

Een hecht vriendenteam

Rinus Bennaars is in november 2021 op 90-jarige leeftijd overleden. Maar een paar jaar voor zijn dood spraken we nog met hem. Bennaars kon zich op 86-jarige leeftijd de wedstrijd nog herinneren als de dag van gisteren. Kenmerkend voor zijn persoonlijkheid wilde hij ook zoveel jaar na dato niet alleen de eer opstrijken.

Hij werd destijds gebombardeerd tot de ‘Held van Deurne’ en is nog steeds trots dat hij al die fans in hogere sferen bracht. "Maar het was vooral een teamprestatie", aldus Bennaars. Hoewel hij een rasechte Brabander is, is Rotterdamse nuchterheid hem niet vreemd.

In het seizoen 1962/’63 heeft Feyenoord een team met grote namen. Eddy Pieters Graafland op doel, Hans Kraay sr. als slot op de deur, Gerard Kerkum als onverbiddelijke aanvoerder, Feyenoord-topscorer aller tijden Cor van der Gijp in de punt en natuurlijk Coen Moulijn op links met zijn fameuze dribbels.

Prettige chaos

Al die Feyenoord-vedetten worden in Antwerpen dus aangemoedigd door ruim 30.000 landgenoten. Tegenwoordig zou het voor Het Legioen eenvoudig zijn om in Antwerpen te komen voor een wedstrijd van hun club – eventuele veiligheidsblokkades die er nu ongetwijfeld zouden zijn daargelaten. Maar voordat iedereen in 1962 een plekje heeft in het stadion, hebben sommigen al een wereldreis achter de rug.

Feyenoord-fan Hans Fortuin is er die dag ook bij. Veel supporters lopen vertraging op door de kilometerslange files, maar Fortuin niet. Hij komt op tijd, maar kan zich de chaos in en rondom het stadion voor de geest halen.

"Die Belgen hadden niet op zoveel Nederlandse fans gerekend. Eerst waren ze nog iedereen aan het controleren, maar daar werd snel vanaf gezien", zegt Fortuin. Door alle vertragingen en opstoppingen komen veel Nederlanders later tijdens de wedstrijd binnendruppelen. Zo ook de vader en broer van Fortuin die nog een plekje weten te vinden in het gras aan de rand van het veld.

Don Leo op avontuur als supporter

Wie die avond ook in het stadion zit, is de dan 20-jarige Leo Beenhakker. Eigenlijk kon dat helemaal niet. Don Leo zit in militaire dienst op een kazerne in Woensdrecht en heeft zich te houden aan de avondklok. Maar het Feyenoord-bloed kruipt waar het niet gaan kan. "Ik liep in mijn militaire uniform de poort uit met daaronder mijn gewone kleren. Uiteindelijk ben ik in mijn burgerkloffie met de bus naar Antwerpen gegaan", aldus de latere Feyenoord-trainer in een terugblik op deze bijzondere wedstrijd.

Als de wedstrijd is afgelopen, keert Beenhakker in zijn militaire kledij terug naar de kazerne. Helaas wordt hij gesnapt en zijn commandant is onverbiddelijk. Beenhakker krijgt drie dagen straf. "Maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik had het er graag voor over als Feyenoord-supporter".

Euforie en wederom chaos

Als de wedstrijd is afgelopen, worden de spelers door de fans op de schouders genomen. Euforisch klinkt het lijflied ‘Hand in Hand’ in Antwerpen. En later in de kleedkamer? Dan herhaalt zich dit tafereel. "Dat zal mij altijd bijblijven,” blikte Bennaars met pretoogjes terug. “Als kleine jongens haakten we in en zongen we heel hard Hand in Hand kameraden.”

De terugreis verloopt voor velen verre van soepel. Fortuin: "Veel buschauffeurs hadden de fans bij het stadion afgezet en later een parkeerplek gezocht. Tsja, velen konden hun bus niet meer terugvinden. Dat waren vermakelijke taferelen en uiteindelijk maakte niet uit na zo’n legendarische wedstrijd. We waren allemaal uitgelaten omdat we gewonnen hadden."

Waterman en De Groote Beer

Feyenoord strandt in het Europese seizoen ‘62/’63 in de halve finale. Eerst wordt het Franse Stade Reims over twee reguliere wedstrijden verslagen. 1-0 in Frankrijk, 1-1 in De Kuip. Het Benfica van Eusebio blijkt daarna een brug te ver.

Maar ook met de uitwedstrijd tegen de Portugezen wordt geschiedenis geschreven. Het Vrije Volk chartert twee schepen en 1.500 fans reizen Feyenoord over zee achterna. Europa heeft dan definitief kennis gemaakt met Feyenoord en het hondstrouwe Legioen.

Bron, Rijnmond

[rebrandtdebibls]

Madame Marnette

ek is die pop

skroefnek en kop waarin of los rol

torso en ledemate apart

in strooi verpak versigtig

veral die gewrigte en die klein hol

gewelf van my rug

uit 'n donker welriekende skuur

oorsee waar ek pynloos gepreserveer met ander hompe plastiekkarkas aan hake gehang het

na hierdie suidse uithoek

com sonder seremonie

gemanipuleer te word tot 'n manjifieke pose

oë vasgeskroef in ekstase gewrigte fyntjies genuanseer

nonchalant oorweldigend

wat my daagliks drapeer in sagte lappe bont begeer

tussen my swaaiende some

aan hul leiband beur

teen agtergronde wolkekrabbers

kalahari of natalse see

en vatbaar vir verweer

my charisma

vergaan

uiteindelik volmaak

madame marnette

onopsigtelik onder neonlig kompleet met pensklaviergeskal

en my glimlag wat niks verklap nie

vandaar

met soms porseleinhonde wat fyngesnoet

soos die mode hier dikteer

deur vertoonkaskunstenaars

in stywe stukke ingevoer

ek voel die kewers in my skedel knaag

en die knaagsels

in die holtes van my voete val

'n psalm vir die onderdorp (vir die sekteleier met kitaar en oortuiging)

o moenie huil nie

o moenie treur nie op berge en in dale

klink luidende metaal die kerke staan wit

soos kindse ou sipiere

en rinkel hoopvol hulle sleutels

met die omruil van die ure

met versilwerde lepels

en die jong treine prys met blye galme die velde

wat vol lelies staan

kierang kierang

o moenie huil nie

diabolus in musica

en moenie treur nie oweral

Ja

oweral

ritsel steeds die simbale

en probeer nou dag na dag die geluide van verganklikheid weer uit sy skepping krap

hiep hiep hoeraaa

ons kleuters op die sypaadjies speel verwonderd xilofoon op hulle tande

ook die tuinhekke kraai

as die stokers soggens slaperig deur die gansblom na die stasie gaan

want God het eens in grimmigheid sy ysterhand hier afgekap.

[jurjenkvanderhoek]

IN TSJILP! LATEN EPPIE DAM EN LIENKE BOOT VOGELS KWETTEREN EN KWINKELEREN

Ooit heb ik weleens meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling. Daardoor weet ik dat het eigen erf diverse soorten gevederde vrienden herbergt. Heb ik zo een gedeelte van de dag iedere vogel gespot die mijn grondgebied betreed, ontdek ik opeens hoeveel leven de tuin eigenlijk kent. Daarvoor was het besef daarvan nauwelijks aanwezig. In de bomen en tussen de struiken is het een rumoer van belang wanneer je er aandacht voor hebt. Een arendsoog en een luisterend oor. Luister ik beter, zie ik meer. Want het tjilpt en piept, fluit en krast er niet alleen. Het zoemt en bromt, fladdert en vliegt er ook nog eens. De bloeiende bloemen trekken vlinders en bijen, muggen en andere insecten aan.

Met de tuinvogeltellijst in de aanslag deed ik het aantal vogels aanvinken. Misschien zag ik minder mussen dan een voorgaand jaar, maar meer mezen. Een vink nestelde zich op een tak en een kraai vloog over. Telt deze dan wel mee? Een gaai liet zich schuchter zien en de specht keek eerst de kat uit de boom. Geen vinkje. Er schijnen mensen te zijn die aan de zang de soort herkennen, want ieder vogeltje zingt toch altijd zoals het gebekt is. Het kwaken schrijf ik toe aan de wilde eend en het gekras aan de roek of kraai, maar verder reikt mijn klankenschat niet. Daarin ben ik ongeletterd.

Eerlijk moet ik toegeven dat veel van de 25 vogels die dichter Eppie Dam bezingt in de uitgave “Tsjilp!” mijn tuin nog nooit hebben aangedaan. En ook nooit zullen aan doen. Maar andere kan ik wel spotten door het jaar heen. De huismus en de spreeuw, de roodborst en de koolmees zijn vertrouwde gasten. De kauw daarentegen en de ekster zijn minder aangenaam. Voor het baardmannetje en de vink veer ik op van mijn stoel. De bonte specht en de vlaamse gaai maken mij meer dan enthousiast. Op mijn wandelingen met de hond tref ik dan de fuut, de zwaan, de waterhoen en de turkse tortel aan. Boven mijn hoofd cirkelen zilvermeeuwen die afkomen op het brood dat ik strooi voor de wilde eend. Gierzwaluwen pikken behendig insecten uit de lucht. In de verte hoor ik een grutto roepen: gritogriit. Hij heeft op zijn beurt een biddende torenvalk gespot en probeert deze af te leiden van zijn nest. Opeens wordt er krachtig aan de lijn getrokken en kan ik nog maar amper mijn arm in de kom houden. De hond heeft een reiger tussen het riet ontdekt en wil de vogel de stuipen op het lijf jagen. De ielreager wordt echter niet door Dam met een gedicht vereerd, wel de earrebarre - de ooievaar.

Het zijn vrolijke verzen die Eppie Dam aan de diverse vogels heeft toegedicht. Veelal zingt hij ze toe, maar ook eens trekt hij het verenkleed zelf aan. Is hijzelf de zanglijster die slakken op het aambeeld hakt. Is Eppie het pulletje van de fuut, dat bij onraad op de rug van moeder kruipt. En ziet hij zichzelf als ijsvogel in het spiegelbeeld van de sloot. Hij bevraagt de vogels retorisch omdat hij kennis wil over hoe en waarom. De vogels zullen niet antwoorden. Maar het zet de lezer wel tot nadenken. Of de ooievaar vanuit zijn hoge nest wel naar de grond durft te kijken en of het daarboven wel veilig is met een harde wind. Hoe vindt de vlaamse gaai zijn voorraad eikels terug in de harde wintergrond. En hebben zwanen gedachten. Waar heeft de kokmeeuw zijn kop in gestoken, in de stront of in de chocola.

En hij dicht een enkele vogel wel menselijke trekken toe. Zoals de kauw, die in het Fries kortweg Ka heet. K. als van het intitaal van een verdachte. Maar wat heeft K. misdaan. Een ieder getuigt dat hij op een paard zat om een haar te stelen en de wol van een slapend schaap pikte. Eppie Dam weet het eigene van de vogel in zijn spitsvondige gedichten te bevriezen. Het zijn geen koude constateringen, maar warme waarnemingen. Even speels en dynamisch als de vogels zelf zijn. Zij kunnen de verzen zelf bedacht hebben, zelf gezongen en gekwinkeleerd in de vroege morgen en de late avond. Dam verstond de taal en noteerde de spraak.

De zanglijster, de houtekster en de ijsvogel hebben een laagje aandacht meer nadat ik de woorden van Dam heb gespeld. Die woorden overkomen mij niet vreemd hoewel deze in geef Frysk zijn geschreven. Ik beheers deze minderheidstaal in luisteren, lezen en spreken. Het schrijven gaat mij slecht af en zal nooit zo helder zijn als het lyrische schrift van Eppie Dam. Door het gebruik van de Friese taal heeft deze uitgave een beperkte actieradius. Het grondgebied van de provincie Friesland en dan alleen nog de mensen die de taal kunnen lezen, want er is veel import die het Frysk niet machtig zijn. En dan is er nog een grote groep Friezen om utens die zich overal ter wereld bevinden. Maar er schijnt een vertaling in het Nederlands te zijn, hoewel deze aan levendigheid en kracht inboet. De memmetaal, de moerstaal waarin je denkt en leeft zoals Dam in het Fries doet, kan maar moeilijk in een vertaling de waarde krijgen die het van nature heeft. Want woorden en uitdrukkingen zijn taaleigen en laten zich niet of niet eenvoudig in een andere taal overzetten.

Goed beschouwd kan elk zich wel verlustigen in de gebonden “Tsjilp!”. De vogels twitteren en tjilpen, krassen en kwaken, roffelen en roepen in en door de gedichten van Eppie Dam. De betekenis van die woorden hoef je echter niet te kennen. Fonetisch zingen de verzen als vanzelf. Het Fries is naast een ruig boers dialect een lyrisch poëtische taal. Maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld, dat is een ding dat zeker is. De kleurige afdrukken van de uit linoleum gesneden afbeeldingen daarbij kennen geen taalgrenzen. Deze zijn voor een ieder waar dan ook te beschouwen. De vogels stappen en scharrelen, zweven en zwieren door de composities en over de bladzijden van het boek. De platen zingen als het ware in het gehoor. Lienke Boot heeft de door haar afgebeelde vogels met aandacht bekeken en met vaste hand gesneden. Elke karakteristiek, oogopslag en beweging, is door haar vastgelegd in de meerkleurige afdrukken. Het maakt het boek naast leesbaar zeker kijkbaar.

Tsjilp! 25 fûgelgedichten foar grutte en lytse protters. Eppie Dam. Mei lino’s fan Lienke Boot. Utjouwerij De Ryp, 2017 – derde druk 2023.

[mantingerdijk]

Haas

Vanuit huis, een haas in de eikensingel. Rustig in de avondzon. Water zakt een enkele eiken al flink dik. Een kraai jacht op jonge haasjes. Mekelmeersche Veen, Mantingerveld

[regioonlineofficial]

Voorjaar is de tijd van nieuw leven. Maar jonge vogels worden niet vanzelf groot. In een drukke provincie als Zuid-Holland is dat in de kleine snippers natuur, tussen stad en industrie, niet vanzelfsprekend. Daarom zet Stichting Het Zuid-Hollands Landschap zich de komende maanden éxtra in om de overlevingskansen voor deze nieuwe generatie te vergroten. En daar kunnen de boswachters jouw hulp goed bij gebruiken. Zodat vogels in deze kraamperiode de rust krijgen die ze zo hard nodig hebben. Waarom is rust zo belangrijk Boswachter Mirjam Eikelenboom vertelt: "In de periode 1 maart tot 15 juli zijn veel vogels op hun kwetsbaarst. Ze zijn zo druk met paren en jongen groot brengen dat ze interen op hun reserves en heel makkelijk opschrikken. Grondbroeders zoals de kievit en grutto verlaten zomaar hun nest wanneer ze schrikken van wandelaars of loslopende honden. Als het te lang duurt voordat de vogel terugkeert, koelen de eieren zoveel af dat ze niet meer uitkomen." Het is ook de tijd dat reekalfjes worden geboren. Vertrouwend op hun schutkleur liggen ze in het gras te wachten op hun moeder. Een loslopende hond is voor hen levensgevaarlijk. Tips waarmee jij zorgt voor rust tijdens broedseizoen "Houd je aan de regels van het gebied", vat boswachter Mirjam samen. "Houd je hond aan de lijn en blijf op de paden. Is een gebied afgesloten? Respecteer dit dan. Sommige wandelpaden sluiten we tijdelijk af, zoals Bilwijk en Nespolder in de Krimpenerwaard èn het Vogelhoff bij Leiden. Op de Oudelandse Zeedijk in Ouddorp geldt tijdens het broedseizoen een aanlijnplicht, zodat vogels de rust in de kraamtijd krijgen die ze hard nodig hebben." Verrekijker mee! Het voorjaar is bovenal een periode van genieten van al het prille geluk. Boswachter Mirjam heeft nog een laatste tip: "Neem je verrekijker mee: kieviten en tureluurs die samen een kraai wegjagen kun je vanaf een pad of dijk vaak ook goed zien en is een prachtig schouwspel!". Twijfel je of de paden in het natuurgebied open zijn, check dan voordat je op pad gaat de website: zhl.nl