Tumgik
#flans banda
pigeoninabowl · 9 months
Text
Un poco de LORE sobre mi au del cuarteto de Nos (aunque en realidad no es lore si no funfacts)
no lo sabías, a mi me encanta reciclar personajes antigüos cuyas historias nunca terminé y de ejemplo tienes a un wey llamado John (que se supone que es el OG antes de Mario) Qyan que sería el putón del barrio y un wey llamado Jun que se suponía que es un gameshow host pero acabó siendo el tipo que se ríe mientras come un flan
Decidí hacer una animación toda culera de El putón del barrio en verano 2023 (y dejame decirte que bien culero era my estilo de dibujo en ese entonces) y pues como representante de Rosario puse a Qyan, y como el narrador que cuenta TODAS las personas que se tiró rosario + su esposo que llora cada aniversario a John ya que quedaban a personaje
(también asocié a John con Mario Neta porque tenían el Motif de sobre trabajarse para comprar cual mierda sea)
Y lo de el tio que come 🍮 fue porque jaja seguro que l queda bien la canción
Pd: Jun viene de una historia de medio terror psicologico que planeaba hacer pero la descarté y John + Qyan de una idea de videojuego que tenía en ese entonces
Otra cosa, Jun Kan me recuerda a Spamton y no se porqué
Estos son los dibujos que encontré de ellos (todos de el verano del '23 y no del invierno del '92)
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
5 notes · View notes
nimuspaceblob · 5 months
Note
Mencionas que sueles chocar tu panza ¿Con que la chocas? Tu cuerpo es demasiado grande para el estudio?
Y por cierto, aun se escuchaba tu panza...
"¡Mejor tenés que preguntarme que con qué NO se choca mi panza, pibe! Desde que me despierto, me levanto de la cama a mi ritmo, y lo primero que siento en la panza es una mesita de noche y el suelo, literal todas las mañanas paso tirando una banda de cosas... ¡Che literal hasta he pasado tirando a gente con la panza sin darme cuenta! ¡Y ya me voy cambiando de tres estudios seguidos y aún pasa!".
La VTuber respondía con visible pena mientras se movía de un lado a otro, haciendo que su grasa en exceso se mueva y tiemble como si fuesen montones de flan... Su expresión paso a una de aún más pena al escuchar la parte de la panza.
"¡No me jodas! Aaaaayyy noooo, que pena... ¿P-Pero no se escucha mucho, osea, solo es poquito? ¿¡Por qué hace tanto ruido si acabo de comer!?".
2 notes · View notes
Text
Eddie Munson Argentino
Tumblr media
*Obviamente es el gótico del salón.
*Todas en el salón le tienen ganas.
*Lo conoce medio colegio aunque solo se hable con su grupo.
*Mete cerveza de contrabando al colegio porque le encanta.
*Se junta con el grupo falopero del colegio.
*Casi lo atrapan fumando Mariajuana más de una vez.
*Se lleva bien con las mujeres.
*Las chicas de su salón se la pasan tocándole el pelo y hablando con él.
*Los flacos le tiene envidia.
*Casi se caga a piñas una vez porque insultaron el juego que le gusta.
*Las chicas de otros cursos se la pasan dándole cosas y tarándole besos.
*Tiene un 10 en música.
*Se la pasa gritando boludeces en los actos para que todos se rían.
*Spoiler: FUNCIONA.
*Sus presentaciones son una mierda pero todo el curso le aplaude y le grita como si hubiese sido la mejor.
*Los profesores piensan que es un vago pero lo quieren mucho.
*Tiene una banda de rock del que se la pasa hablando.
*Le va mal en Educación Física Siempre lo cagan a pelotazos
*Le gusta salir a la plaza a tomar birra.
*Sus vecinos lo odian porque pone Rock a todo volumen a penas se levanta.
*Le gusta el Flan con Dulce de Leche.
*En las jodas del curso siempre lo sacan a bailar aunque no sepa.
*Spoiler: Se chapo a medio colegio.
*Si se gradúa, lo más probable es que deje algún tipo de señal o mural que dejé en claro que estuvo ahí.
*Después de que se graduó los directivos se aseguraron de mantener su señal intacta porque lo extrañan aunque no lo admitan.
11 notes · View notes
ceroporcientoblog · 1 year
Text
POSTRE
Tumblr media
En una cantina de club de barrio dos muchachos de mediana edad retoman la amistad que se vio interrumpida por desentendidos que ocurrieron hace mas o menos unos 5 años (desentendidos que ya han sido aclarados rápidamente durante la comida). Están de sobremesa.
¿Un postre? Puede ser algo con dulce, no sé, una banana con dulce de leche por ejemplo. Una como la de la Velvet de Andy Warhol pero pelada y rellena de dulce de leche bañada en chocolate, como si fuera un churro negro. Es lo que pensé poner en la tapa del disco de mi propia banda. Tenía todo listo: un jugador yanqui con peluca multicolor, llevando como única vestimenta una musculosa amarilla, podría ser la de los Lakers, la musculosa tapándole el bulto y dejando asomar algo de pelo enrulado por debajo. Y la musculosa manchada por gotas blancas.
Genial, y?
Nos separamos antes de grabar…
Con el negro?
Bueno, el negro era parte de la banda, sí. Tocaba el bajo como un animal. Pero abandonamos el proyecto… era una obra de arte conceptual, algo así, teníamos un hit: "Todos los platos por lavar...". Y la dejamos a mitad de camino. Me gustaba la idea de pelar fibra, como quien dice pelar rock, mojar la camiseta y también -algo que tenía la banda- un extremo dulzor con gusto a eyaculación.
Ok, Mejor un flan con crema, como la flaca que está atrás tuyo. La ves por el espejo?
Naaa, esa? Toda siliconada, de plástico, no me va. Me gusta lo fresco, lo natural. Vas con esa mina por la calle y le clavan la vista en las tetas mientras vos de la manito haciédole de Romeo. Una mina así dura como un pedo de buzo… como un pedo de ella que se lo tira y te caga con otro.
Bueh vos te querés casar pelotudo?
Mirá, no sé pero me gusta lo duradero. Nada casual. Una buena charla, un trago, buena música. Algo que se integre con el garche desenfrenado, como corresponde. Ya estamos grandes para boludeces.
Volcán de chocolate entonces?
Sale!
1 note · View note
laguaridadelnagual · 1 year
Text
#ElConfesionario | Estos conciertos ya valieron barriga, señor madre
Tumblr media
Ray Zubiri | @RayZubiri Mediante un comunicado difundido por la promotora Showcase Entretenimiento, varias ciudades que tenía contempladas Black Eyed Peas con su gira Elevation World Tour cancelaron sin decir “agua va”, entre ellas Puebla, debido a “dificultades logísticas”, las cuales generalmente son escasa venta de boletos. La agrupación actualmente formada por Will.i.am, Apl.de.Ap, Taboo y J. Rey Soul (Fergie salió de la banda en 2017) se quedará con las ganas de contestar las preguntas de los reporteros de la farándula poblana como: ¿ya probaron las cemitas?, ¿les gustó el mole? y, la más capciosa de todas, ¿de a cómo son los boletos pa’ su concierto? Pues ya será para la otra. Otro al que también –como dice su canción– le tocó bailar solo fue a Peso Pluma. Este hombre de los pantaloncillos cortos pretendía llenar el estadio de Beisbol Hermanos Serdán, pero, lamentablemente, su público se enteró de que para verlo tendría que pagar y, como diría la India María, “tonta, tonta, pero no tanto”, así que decidieron dejar pasar la oportunidad de admirar sus torneadas piernas para otra ocasión y así comprar las listas de útiles de sus hijos y mientras seguirlo escuchando en la emisora radial de su preferencia. Por cierto, bonito corte de pelo de Peso Pluma. Y ya que andamos en esos menesteres, la lista sigue, porque ya vienen los famosísimos miércoles de 2×1 o de 3×1, unas verdaderas gangas para escuchar eventos en los que los boletos están demasiado sobrevaluados, que bien sale más económico irlos a disfrutar a la Ciudad de México o, en el mejor de los casos, a Las Vegas, con costos exorbitantes para una silla de lámina. Por cierto, si hay algún descuento para Pandora & Flans para su Inesperado Tour –que no tiene nada de inesperado, porque estas chicas saben bien que en Puebla nunca les ha ido bien, por más ruedas de prensa que den y boletos que regalen. Por cierto, mi abuelita ya se apuntó con disco en mano para ir a ver a sus ídolas de juventud para que le firmen su casete. Así que, amigos canaperos (gente que asiste a ruedas de prensa que no son periodistas, no pertenecen a ningún medio, sólo son asistentes espaciales (porque ocupan un espacio), alístense, porque las ruedas de prensa “sangüicheras”, con envueltos de mole, pambazos y cuernitos rellenos con algún embutido cancerígeno, acompañados de su vaso de agua de jamaica de sobrecito, estarán a la orden del día. También vendrán las ruedas de prensa copiosas, con empresarios jugándole al productor tratándonos de engañar de que su concierto esta al 70% vendido, cuando en la realidad están apunto de empeñar las escrituras de su casa y su carro para pagar los gastos del “chou”. Vienen muy buenos eventos gratuitos por parte del gobierno que no se pueden perder. De los demás, yo les recomiendo que compren su boleto a la mera hora, para que no los sorprendan con cancelaciones disfrazadas de fraudes, en las que, lamentablemente, el único perjudicado es el público. Lo que sí les recomiendo ampliamente que vean y que nos les va a costar un sólo peso es Cirque du Soleil, que se transmitirá a través de la pantalla de SICOM Canal 16.1 de su televisión abierta. El próximo 17 de septiembre, a las 18:00 horas, hará un homenaje a México presentando su afamado espectáculo “Luzia”, inspirado en la riqueza de la cultura mexicana, donde se fusiona el sonido de la luz y la lluvia. El próximo 17 de septiembre, a las 18:00 horas, hará un homenaje a México presentando su afamado espectáculo “Luzia”, inspirado en la riqueza de la cultura mexicana, donde se fusiona el sonido de la luz y la lluvia. Tiene, por cierto, muy buenos contenidos que no se pueden perder. GANA BOLETOS PARA VER A LA PELICULA SIN AIRE Esta semana tengo 50 boletos dobles para que vayas a ver la premiere de la película Sin Aire, la nueva producción de Augenschein Filmproduktion, un intenso thriller que pone a prueba las habilidades y el instinto de supervivencia de un par de buzos. Dirigida por el realizador alemán Maximilian Erlenwein, se estreba este martes 19 de septiembre en Cinépolis Boulevard de Puebla, a las 19:30 pm,. Dos hermanas van a bucear a un lugar paradisíaco y remoto. Una de ellas es golpeada por una roca, dejándola atrapada 28 metros bajo el mar. Con niveles peligrosamente bajos de oxígeno y temperaturas heladas, dependerá completamente de su hermana para sobrevivir. Una intrigante y paradójica carrera contrarreloj en la que unas vacaciones entre arrecifes, cardúmenes, espléndidos y enigmáticos paisajes submarinos, se convierten en un batalla de supervivencia contra la naturaleza. La historia es estelarizada por la actriz estadounidense Louisa Krause (The Girlfriend Experience, 2016-2023) en dupla con Sophie Lowe (Beautiful Kate, 2009), de origen australiano. ¿Quieres ganar tu boleto? Lo único que tienes que hacer es seguirme en Instagram o twitter @RayZubiri por MD decirme el nombre del medio donde leíste esta promoción y listo, te contestaré para confirmar que ganaste uno de los 50 boletos dobles. La columna de esta semana ha terminado pueden ir en paz.   Read the full article
0 notes
unorthodoxica · 1 year
Text
Pupunta kami sa palabas mamaya, lalakbay kami ng Mniila banda 5:40 sa umaga at hiNDI AKO MAKATULOG TULONG. Sa awa ng diyos ipa-antok mo naman ako huhu.
Yung palabas ay tawag na "Walang Aray." Siya'y komedyang sinulat ni Rody Vera galing sa zarzuela ni Severino Reyes na "Walang Sugat." Sana magustohan ko siya no? Ang tagal ko nang hindi nakakapanood ng musikal. Ang saya ko talaga, seryoso.
Gising na gising ang utak ko, diyos ko po. Ang aga ko dapat magising. Ay, leche flan.
Uhhh tapos nako? Kinailangan ko lang talaga ilabas ang aking pagsabik, lol. Hindi ko alam kung ibubuod ko pang aking isipan ko pagkatapos ko siyang panoorin pero gusto kong mag-post ngayong syld.
0 notes
turnbacktothe80s · 3 years
Text
Tumblr media Tumblr media
Flans - self titled album (1985)
57 notes · View notes
blesstheswag · 3 years
Text
“decha di txora pa mi nsta cu gana odjau, mas nca sta fica li si dan sodadi nta ligau. i tudo qes memórias ca bu manda fora, inda ca sta na hora..”
a mente é uma coisa ridicula. digo ridicula no sentido fascinante. ela faz com que tu olhes pra uma folha seca no chão e isso te lembre em flashes a tua infância inteira. faz com que comas sopa e te lembres da tua avó. faz com que olhes pro mar e te imagines num barco, na maior e melhor viagem da tua vida. estes são exemplos meio cliché. básicos. reais mas, agora foram apenas exemplos de como a nossa mente é incrivel. eu estava a dar uma volta de carro, como tantas outras na verdade. estava a fazer a marginal no sentido Lisboa. pareceu-me comprido o suficiente pra me distrair e, claro seja, é encostado ao mar portanto, tá tudo. estava a conduzir e a música ia tocando. aquelas cenas á filme quando tudo o que é silêncio tem de ter banda sonora sabem? isso. igual. estava a conduzir e esta música em especifico começou a tocar. eu não troquei mas o movimento quase automático de a ir trocar surgiu. surgiu porque não estava a querer enfrentar nada do que a mente ia puxar com a música. mas, por um motivo qualquer ainda desconhecido, não troquei. o nosso sexto sentido é quase tão brilhante como a nossa mente. probably porque ambos coexistem no mesmo sitio, um é quase filho do outro.  anyway, não ouvia esta música há um bom tempo. não sei se o meu lado conas é praqui chamado ou se serei apenas uma pessoa bastante normal mas, não tem como ouvi-la e não me lembrar de certas coisas. chunga, música de bandido, reles, bairrista, o que lhe quiserem chamar. as pessoas têm uma certa tendência a não ligar ás letras quando a música em si não corresponde ao seu reportório habitual. não critico, só não partilho dessa visão das coisas. eu lembro-me de sair do jantar de anos do Alex, o namorado da minha prima, e pegar no carro para ir embora para o café. o jantar foi bem simples, como sempre na nossa familia, mas bem recheado. nada de novo pra nós. foi no quintal, um churrasco enorme com duas mesas cheias de pessoas e de comida. lembro-me de fazer um video e apanhar-nos a todos, super bem-dispostos, a cantar e a dançar no quintal. lembro-me que nesse video, a minha tia já estava doente, já usava o cabelo um pouco mais curto e nós já sabiamos que estávamos num género infeliz de contagem decrescente com ela. ainda assim, ela estava óptima. super animada. lembro-me de publicar esse video nesse final de tarde e escrever na descrição algo do género, “só quero que para o ano estejamos todos juntos aqui na mesma mesa, sem faltar nenhum”. tenho quase a certeza que as palavras foram estas.  eu saí dali e, como estava a dizer, entrei no carro para ir ao café e, a primeira música que começou a tocar pelo caminho foi esta. “decha mundo gira, decha el anda roda. decha bu raiva bai. i flan si bu sta midjor agora, co decha sperança cai..”. fez-me tanto sentido naquela hora. parecia de proposito. essa música é agri-doce. ela consegue deixar-me meio chateada, irritada. e ao mesmo tempo consegue deixar-me triste, calma, de “mãos pra baixo”. perceba-se que a letra da música toda não tem que ver com perdas deste tipo. a letra da música modo geral fala num género de relação estragada e no sentir falta de as coisas correrem bem. ainda assim, a letra tem várias partes que conseguem servir pra tanta coisa diferente e, o refrão fez-me total sentido naquele dia, naquela hora, sobre aquele momento especifico. pedi um desejo nesse dia. nessa mesma hora que a música estava a tocar. fiz uma promessa inclusive. e eu, que levo promessas e desejos a serio, tive de entender um pouco mais tarde, que secalhar Deus está actualmente nalgum género de divida comigo. não fui nem simpática confesso. chamei-lhe tudo o que dava pra chamar e culpei-o de tudo o que dava pra culpar. porque alguém tinha de ter a culpa. nem que fosse só até me “adaptar á ideia” mas alguém tinha de a ter. e Ele pareceu-me estar a jeito.  resumindo, no outro dia, quando estava a andar de carro pela marginal, quando a música começou a tocar, eu fiquei quase em transe a ouvir o refrão e, esse transe, levou-me a um hipotetico pensamento absurdo mas, honesto.  “se Ele está em divida comigo, então eu ainda tenho um desejo disponivel”. ridiculo né? mas eu meio que estava por tudo naquele dia então pedi. e ao pedir não sei se me senti mais ‘aliviada’ por saber que se correr mal eu posso culpá-lo, talvez injustamente, de novo. ou se me senti ‘aliviada’ só pelo facto de meter fé naquilo. I don’t know. a minha avó diz que com fé tudo vai ao sitio e, eu tenho uma tendência enorme pra tomar como lei essas coisas que ela me diz.  no final de contas, nos últimos tempos, se há algo que não me sai da cabeça então porque não desejá-lo?  “nunca desistas de algo que não consegues passar um dia sem pensar”. anotei. na fé sempre. qualquer coisa, foi Ele que não quis. não fui eu. 
8 notes · View notes
kirbtrxsh · 5 years
Note
Okok, me disculpo por lo de flan invertido, pero era eso o pasar vergüenza por escribirlo mal xd Creo que convencí a mi madre, creo ;v Falta mi apa :v Pero pero! Lugares no turisticos (realmente) que tengan pata visitar?
J e r i c a y a
O también llamada Jericalla.
¿Para pasar el rato? Ohh, en ese caso creo que les gustaría ir a Plaza Guadalajara para ver y comer nieves(??, Plaza Patria y ver el bonito Museo degollado, también pueden ir al malecón de Chapala, ahora que ya creció se ve más grande, ahí pueden encontrar muchos restaurantes plazas y comida, además de dulces tradicionales.
Hay una cierta parte donde hay muchísimos restaurantes bastante buenos de mariscos, si van por las tardes casi anochecer la puesta de sol es muy linda sksbkq
OHHH, los restaurantes como el alazan y el rosillo, el restaurante del canelo, el de Vicente Fernández (Chente pa' los cuates), entre otros también son muy buenos, con música en vivo (mariachi o banda), algunos ofrecen espectáculo de charrería Y EL DE CHENTE A VECES VA A CANTAR. ~~~
Yo he ido a comer ahí unas cuantas veces por motivos de celebración xD y te puedo decir que me gusta ir.
Hasta el momento no se me ocurre otro lugar para pasear que puedas encontrar en la zona metropolitana. Ah–
40 notes · View notes
inscmniv · 5 years
Note
Siento que mis preguntas no son muy buenas 😢 but: ¿Qué fue lo mejor que te pasó el verano pasado?, si pudieras disfrutar de un libro otra vez como la primera vez ¿cuál escogerias?, ¿Postre favorito?, ¿Cuál color crees que te representa mejor?, ¿Cuál serie o película siempre te anima?, ¿Canción o canciones que últimamente no puedas parar de escuchar? *Le manda mucho amor y abrazos 💞💞💞* - Anon curioso.
↖ is now accepting curious anons.
Tumblr media
TUS PREGUNTAS SON BUENAS, y sirven para distraerme mientras voy en el metro gg 💕 Veamos; creo que tomar mis cursos intensivos de inglés fue lo mejor de mi Verano, conocí a un maestro ( curiosamente de mi facultad ) excelente y a compañeritos que hicieron todo muy guay ( no miento cuando digo que yo, que odio siempre a mis grupos, termine amando a este uwu ). AY, NO SÉ, creo que optaría por los de Harry Potter porque los leí en la prepa, cuando estaba en una etapa horrible de la vida, pero leerlos escondida en los salones de arte me traía calidez y seguridad. Sino, tal vez, The Girl in the Train, porque ese libro me trajo de vuelta a la lectura. Mi postre favorito es la tapioca, o el flan casero 🍮. Amo el negro, pero no sé si sea un color que me represente… Podría decir, tal vez, rojo, por la intensidad de emociones que manejo. Mmm… No tengo una serie o película que acuda cuando necesite animarme, pero si una banda… Escuchar a Foster the People me lleva arriba 💓 ( y la canción it’s time de Imagine Dragons me pone a full ). JAJAJAJAJAJA ME DA VERGÜENZA ADMITIR ESTO ÚLTIMO, PERO HAY UNA CANCIÓN DE BELINDA CON NO SÉ QUIENES DE REGGAETON QUE LA AMÉ Y LLEVO TRES DÍAS ESCUCHÁNDOLA ( culpo a mis ganas de ir a bailar, si ) se llama “Déjate llevar” (((((8 gracias por enviar bella Anon.
2 notes · View notes
acasadasreceitas · 6 years
Text
Flan de café (super fácil)
Imos alá cunha receita das máis doadas e rápidas de preparar de todo o noso repertorio, pero non por iso menos sabedeira. Apuntádesvos a facela?
Tumblr media
Os ingredientes que necesitaredes son:
Uns 500 ml de nata líquida (podedes sustitula por leite evaporado, pero non quedará igual)
Uns 400 ml de leite enteiro (podedes usalo semi ou desnatado, pero pode que o flan quede menos cremoso)
Uns 250 ml de café (máis ou menos cargado segundo o voso gusto)
Un sobre de preparado para flan de Royal ou similar
A elaboración será moi sinxela:
1. Nunha pota ou un cazo grande, deberedes poñer a quecer a nata, mesturada co leite.
2. Por outra banda, teredes que diluir no café quente o contido do sobre tipo Royal.
3. Mentres a nata co leite quece, haberá que cubrir un molde axeitado con caramelo líquido.
4. Cando a nata con leite levanten fervor, engadide ao cazo o café co Royal, removendo constantemente.
4. Sen deixar de remover, deberedes deixar a lume medio ata que a mestura volva a ferver.
5. Só quedará retirar do lume, verter no molde, deixar arrefriar e despois introducir no frigorífico, por 2 horas como mínimo, antes de consumir.
E nada máis. Mans á obra e bo proveito!
20 notes · View notes
emilyt21p2 · 3 years
Text
Blog 3
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Yo participé en una fiesta de cumpleaños tradicional de una niña que cumplió quince años. Esto fue cuando yo vivía en Arizona. Esta fiesta tradicional se llama una quinceañera. Todos las damas, sus familias, y yo preparamos en su casa a las seis de la mañana. Su traje era hermoso. Era rojo con acentos dorados. !Su maquillaje era dramático y ella era hermosa también¡ Nos subimos a una limusina para comprar bebidas de Dutch Bros. Desfortunamente, no tenemos Dutch Bros en California, es más popular en Arizona de lo que yo pensaba. Luego, fuimos a la iglesia.  Aunque, no entendí nada. Después de la iglesia, fuimos al lugar para la quinceañera. El lugar era grande y estaba decorado. Yo era una dama, así que tuve que participar en la danza. Solo había un chambelán. Nosotros practicamos una vez en cada semana por seis semanas. Pero solo tuvimos tres ensayos en el lugar para practicar. Después de baile, la cumpleañera bailó con su papá. Su familia estaban emocionadas. Después de todas las tradiciones con su familia, nosotros comimos cena. Se sirvió pasta y pollo. Había muchos postres y bebidas en la mesa como flan, churros y dulces. Luego, la banda entró para tocando música. La música estaba alto y nosotros bailamos hasta las dos de la mañana. Bailamos en tacones, asi que nos duelamos los pies.
0 notes
fredymetalshow17 · 4 years
Photo
Tumblr media
24 de enero de 1984. Nace Juan Son en Guadalajara, México, cuyo nombre verdadero es Juan Carlos Pereda Velasco. Es un cantante y compositor, fue vocalista de la banda de rock experimental mexicana, llamada Porter de 2004 al 2013. A lo largo de su carrera ha citado variadas influencias como son: Aterciopelados, Fobia, Caifanes, Jonsi, David Bowie, Mecano, Garbage, New Order, Bjork, Café Tacvba, Radiohead, Soda Stereo, The Strokes, Peter Gabriel, The Cure, Flans, Enrique Bunbury, Joy Division, Agustín Lara, The Carpenters, Matmos, Chetes, Cocteau Twins, Blonde Redhead y Julieta Venegas. Durante su carrera estuvo presentándose en diversos festivales como el Festival Colmena, el Coachella, Vive Latino, Sónar, Creek Music & Arts Festival, MX Beat, Hellow, Loud Blue, Ind-O y el Corona Capital. https://www.instagram.com/p/CKcoJl3L8vI/?igshid=r1hobzzezyze
0 notes
turnbacktothe80s · 3 years
Text
Tumblr media Tumblr media
Flans - Luz Y Sombra (1987)
12 notes · View notes
31211us · 4 years
Text
1ro de enero 2016
Lo inicié con 17 años, historial de daño a mi persona en variadas formas desde tiempo atrás sin atención real alguna (tendencia bulímica, anoréxica, autolesiones, cortarme y fumar a más no poder), y una relación fallida que pintaba para bien. Durante la cena me prometí que todo iba a mejorar, que iba lograr todo lo que traía en mente, estaba convencida que este año iba a ser “el bueno”, que iba a cambiar pero fue el año del inicio de una de mis peores etapas sin duda alguna. 
Mi primer recuerdo que tengo cuando me transporto a ese día es que me quedé sola, creo que porque pasé año nuevo con mi papá y mi hermana no estaba bien con él, no sé dónde estaba ella, mi mamá y mi otra hermana, el punto es que en mi memoria está un momento demasiado triste: 
Tenía todas las ventanas abiertas, ni una sola luz prendida, música de banda con alto volumen, las persianas abajo. Acababa de vomitar todo lo que había cenado y me fui a sentar al piso de la sala, abrazando mis piernas, desnuda, llorando, fumando, tomando no recuerdo qué (creo que eran Skky’s), mientras me cortaba la espalda con una navaja.  Me quedé dormida ahí y lo que me despertó fue el sol.
Mi cuñado quedó en pasar por mí para llevarme a casa de mi tía, salí a comprar cosas al super que quedaba cerca de casa entre ellas una caja de cereal de Froot Loops y un flan instantáneo, había hecho un desmadre en la casa y ellas llegaban al día siguiente, me valió y me fui. Él estaba abajo esperándome (mi cuñado), traía una cara de cruda cañona, en ese tiempo todavía ninguno sabía que el otro consumía polvo, pero era obvio que se había metido unas líneas. Me llevó a la estación de metro de Bellas Artes porque ahí se conecta la línea que va a casa de mi tía. Yo confiaba muchísimo en él, era mi confidente en todo, hoy en día considero que ha sido la persona con la que más me he abierto y más he sido yo en todas mis versiones, quizá por eso yo no lo ví nunca como mi cuñado, siempre fue mi mejor amigo. íbamos por Periférico a más de 120 km/h porque estaba vacío, parecía nuestro. Si no me equivoco aún no habían fotomultas, él solo manejaba así cuando íbamos los dos porque mi hermana se ponía histérica si lo hacía mientras iba ella. Llevábamos la música a todo volumen, fumando, cantando y platicando. 
El metro iba vacío y mientras me comía a puñados el cereal, veía al vacío con mis audífonos puestos. Pensaba en lo que había sucedido, enlistando qué estuvo mal, no me podía recargar por el dolor en mi espalda por las cortadas, traía una playera negra por si llegaba a sangrar no se notara tanto en la ropa. En ese momento se me ocurrió que para marcar el cambio en mí me iba a pintar el cabello, así es, sin cambio físico no se cierran los ciclos ¿no? Así que pasé a un super que está de camino a casa de mi tía y me compré un tinte color entre rojo/morado/negro, el punto es que era obscuro y como soy de piel blanca me iba a ver increíble.
Mi tía tenía una estética y me aplicó el tinte, se me veía FABULOSO, en verdad, amaba cómo me quedaba, pero sólo duró así unos días y después poco a poco se fue deslavando hasta ser prácticamente anaranjado. 
Ahorita que escribí todo, lo veo como una historia ajena que conozco muy bien, pero recuerdo a mis emociones de ese momento... Wow, qué rota me encontraba, en verdad, era una persona demasiado inconsciente del daño interno que traía y del mismo modo las acciones que hacía, no sé si para lograr que me dieran la atención que requería y no me daba cuenta lo importante que era que la tuviese.
0 notes
arcesa · 5 years
Text
Mi canción de amor para ti
Que impresionante es lo que escucho cuando las cosas tratan de ti. No se como comenzar a explicar esa atención especial que mis receptores auditivos tienen a la canción que emanas en nuestro día a día.
Siempre soñé tontamente con hacerle una canción a esa persona que me convenciera merecerla. Pero mi talento musical tan mayúsculo fue un impedimento. La verdad sea dicha, tendre gustos variados en música pero eso no significa que yo sea bueno para la música. O así lo entendía. Me llevo un tiempo y muchas sonrisas darme que este impedimento en realidad no existe. Y te quiero contar por qué...
Cada vez que estoy enojado y forzas tu cabeza a través de mis brazos, para postrarnos en un abrazo improvisado al cual nunca eh podido evitar derretirme, (la verdad es que eso es muy tierno) cada uno de esos me daban una melodía igual de tierna.
Cada beso que me dabas en la frente tan sincero, así tan desinteresado, tan confortable y tan protector, me generaban una base ritmica tan sólida, que podría caer de 100 metros y estar seguro que me tenías.
Esos postres que iban tan intencionados a ganarme desde la panza, sabiendo que es de donde soy más débil, esos detalles son los pequeños tonos de una canciones que se llevan la tristeza y llenan la vida de color.
Mis flores para ti siempre tan un poco impuntuales, como ese tono de guitarra latina que le da un toque de especial. Que dibujan la nobleza que de la mano hemos impreso en nuestra relación.
Los tantos te amo intercambiados, las buenas noches juntos, y las que no lo fueron también. Los pleitos y las reconciliaciones casi inmediatas. La ilusión con cada plan que hemos tenido juntos. Y los corajes que ambos nos ocacionamos, todo eso es la base de una batería que lleva el ritmo y el tempo.
Imagina a una jardinera que no lograba hacer que nada se diera en sus tierras, así comenzamos esto. Y luego sin nadie avisarle a la jardinera, le llegaron con un cúmulo de flores enorme, así de sorpresivo fue lo nuestro. Y mejor aún, a esta jardinera, las flores se le lograron y ahora tiene el jardín más hermoso que hay. Esto creo representa el resto de la banda que dan fondo a toda esta melodía.
A ciegas nos entregamos sin saber que esperar y en cada rincón íbamos encontrando poco a poco nuestra canción. Díganle a la jardinera que traemos flores, que traemos amor. Que saque el flan del frío por que esta canción está mostrando ser hermosa. Así como lo son sus componentes, imperfectos, tiernos, desinteresados y llenos de amor en su más puro estado.
Ya se, ya se. ¿Qué hay de la voz? ¿La o el cantante? Creo que aún hay mucho trabajo que hacer en nuestra canción, digo en algún momento alguien cantará tanto que no sabremos quien irá a callarlo cambiandole el pañal o ayudándole con la tarea o recoginedolo ebrio en la casa de su amigo. Perdón en adelantado 😬
A lo que voy es que no soy capaz de hacerte una canción y cantarla tan romántico como en las películas. Pero así, sin darnos cuenta, tu y yo, un dueto, hemos ido haciendo nuestra propia canción. Tu y yo somos nuestra propia canción de amor.
0 notes