#gedragen door water

[brilmans]

Nummulietenkalk

Wanneer je vanaf San Pere Pescador de N13 volgt richting St. Martin d’ Empuries, het eerstvolgende gehucht zuidwaarts, dan zie je vlak voordat je het bereikt aan je linkerhand iets dat lijkt op een steengroeve. Althans als je er oog voor hebt; mij viel het gelijk op.

Ik weet niet of we het mogen scharen onder het Pavlov-effect, maar zodra ik iets zie dat op een steengroeve lijkt, begint het bij mij te kriebelen. Dan moet ik er heen. Gewoon een beetje kijken. Vaak levert zo’n bezoek interessante informatie op over de geologie van de omgeving en met een beetje mazzel een paar leuke vondsten.

De Groeve tussen Viladalmat en Albons

Het bleek inderdaad een groeve. Of beter gezegd. Het waren er twee. Een waar nog actief wordt gegraven en een verlaten. De actieve groeve was gesloten voor onbevoegden, de verlaten niet. Daar kon je tot op zekere hoogte en diepte een bezoek aan brengen. Direct boven en onder de kliffen was het, waarschijnlijk vanuit veiligheidsoverwegingen, afgesloten verder kon je gaan en staan waar je wilde. En omdat het kon deed ik dat. Hetgeen behalve een fantastische uitzicht ook de nodige informatie opleverde over de ouderdom van het gesteente aldaar. Ik trof namelijk gesteente met nummulieten erin.

Stuk nummulietenkalk gevonden in de groeve.

Nummulieten

De eerste nummulieten (ik schreef er al eens over) dateren uit het Laat-Paleoceen zo’n 58 miljoen jaar geleden, maar vooral tijdens het Eoceen zijn de nummulieten een groot succes. Tegen het eind van het Vroeg-Oligoceen, sterven ze uit. Wat nu nog rest zijn de ontelbare skeletjes. Skeletjes die uitstekend gebruikt kunnen worden als gidsfossiel voor het Paleogeen. Door ze te bestuderen kun je dus behoorlijk precies bepalen hoe oud gesteente is. Althans als je ze tot op soort weet te determineren. Hetgeen een specialistenwerk is. Omdat ik geen specialist ben, kan ik het alleen globaal. Het betreffende gesteente is tussen de 60 en 28 miljoen jaar oud.

In de branding

Omdat het gesteente in de groeve eerder interessante dan mooie was en omdat alles op de rug gedragen diende te worden, nam ik slechts een exemplaar mee voor de verzameling. En dat was maar goed ook. Een dag later bleek namelijk dat je bij het strand van St. Marti met gemak veel mooiere exemplaren kon vinden. In de branding lagen ze voor het oprapen. Netjes gerold en wel. Al snorkelend pikte ik de mooiste eruit.

Kiezels van nummulietenkalk gevonden in zee.

Uiteenlopende kleuren en vormen

Op de zeebodem tussen de pier van St. Martin d’ Empuries en de restanten van de oude Griekse haven vond ik op de bodem stenen die qua kleur en samenstelling overeen kwamen met de steen die ik in de groeve vond. Precies de zelfde oker en bruin tinten en precies dezelfde nummulieten, maar met dien verschillen dat de stenen uit de branding prachtig gerold waren. Onderwater leek het wel edelgesteente. Maar dat was niet alles. Ik vond namelijk ook anderskleurige stenen met nummulieten erin. Grijze, bruine, rode en in die stenen trof ik nummulieten van verschillende grote en dikte. Terwijl ik ze verzamelde ontsproot mij het idee er cabochons van te maken. Met dat idee in het achterhoofd zocht ik nog wat geschikte modellen.

Verschillende soorten nummulieten. De platte soorten zijn uit ondiep water de bolle meer uit de diepte.

Droog

Eenmaal droog verloren de stenen door de ontelbare minuscule krasjes en oneffenheden op het oppervlak hun glans en veranderde de stenen in een doffe hoop kiezels. En dat is op zich niet erg, ik zou ze in een pot met water kunnen bewaren, probleem opgelost, maar voor een cabochon is dat wel onhandig. Ik moet ze, of in ieder geval een aantal, dus zien te polijsten. Hoe, dat moet ik alleen nog even uitzoeken.

Bronnen en verder lezen

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/nummulieten-geen-versteend-geld-maar-reusachtige-eencelligen/

[bramsnor]

Hallo Kato hier, ik dacht weekend, uitslapen, alles lekker rustig. Vergeet het, vrouwtje vroeg beneden en naar buiten. Oké prima ik pis wel en desnoods een geurige sigaar ook nog. Maar toen kwam het pas, kijk ik weet dat ik wel eens last van angstzweet heb, en dat ze dat niet fijn vinden ruiken. Maar dat ik gedoucht zou worden, daar had ik niet op gerekend.

Maar het was wel erg lekker dat warme water op mijn bontjas, werd heerlijk ingezeept door het vrouwtje en gemasseerd, echt heerlijk. En daarna afgespoeld met warm water, echt super👍. Mocht ik me even uitschudden in die glazen kooi, ja mooi niet, daar heb ik meer ruimte voor nodig, ha ha. Toen werd ik lekker afgedroogd, toptien.

Toen mocht ik naar beneden en ging zij zelf geloof ik. Ze kwam wat later tenminste opgedoft binnen. Kreeg ik als toetje nog een borstelbeurt. Toen ben ik in slaap gedoezeld heerlijk. Opeens hoorde ik mijn riem rammelen en mocht ik mee naar buiten. Kwam goed uit, was wel toe aan een “sigaar” draaien, en toen dacht ik moet wat terug doen. Ik heb een tak gepakt en heb ik de gehele tijd gedragen tot thuis toe, nou ik zag de baas trots kijken naar me.

In de middag begonnen ze beide ineens opgedoft te gaan verzamelen van allerlei pakketjes, en mocht ik mee in dat koekblik. Helaas schrok ik me te pletter van die wisser hop de achteruit, dus ik naar voren. Maar dat pikte die Snor niet, ik moest terug achterin. Toen zijn we met een tussenstop naar dat minimensje gereden. Die bleek jarig en was flink gespannen net als ik trouwens. Wat een mensen kwamen daar, en allemaal met van die pakketten. En die “mini” maar enthousiast uitpakken. Helaas er zat niets voor mij bij, hooguit een super lekker uitziende taart waar ik niets van kreeg grrrr.

Na verloop van tijd mocht ik met de baas daar ook mee naar buiten. Nou dat vond ik weer niks, wat een pestherrie in die nepstad. Jankende sirenes, rare geluiden van een lang stalen ding op stalen wielen en hier en daar van die pestklappen met lichtflitsen. Maar die “ouwe” doet net of tie niets hoort en loopt gewoon door net als van de week bij die schreeuwende en jankende verzamelplein van minimensjes.

En al die mensen van die pakjes wilde ook nog aan mijn bontjas voelen, opzouten ik vertrouw jullie niet. En dan nog een paar van die rumoerige minimensjes, is allemaal wel wennen hoor, maar heb mij kranig gedragen en heb nu weer heerlijk mijn rust gevonden in mijn nieuwe thuis waar ik morgen alweer twee weken mag wonen. Zo nog even een plasronde en dan de dag verwerken tijdens mijn welverdiende nachtrust.

Kato 🐕

[devosopmaandag]

A path is still a path at night

'Einstein on the Beach, 'Stimmung III', 'The book of Water', 'Bosch' Requiem', 'The Requiem Pages', ik hoorde in negen dagen tijd muziek en woorden die opwindend waren, meeslepend, tergend, ontoegankelijk, verleidelijk, ontroerend. Enkele jaren terug omschreef ik het zo: dat ik bespeeld werd. Dat gebeurde opnieuw.

Ik voel de volkomen ontoereikendheid al die ervaringen samen te brengen. Dat hoeft misschien ook niet. Op een of andere manier zijn ze in mij binnengedrongen, zoals elk mens dat zijn of haar hele leven gebeurt. De vanzelfsprekendheid ervan, dat dingen komen en gaan, dat dingen beklijven en verdwijnen. Dat je geheugen een vuilnisbelt is, een tuin, een kast, een kist, een pedestal, een leerboek, een kasboek, een verhaal, een briefje bij de lommerd, een post-it, een geborduurde wijsheid. De huidige Denker des vaderlands zegt dat wij mensen betekeniswezens zijn....

Zaterdagavond een 3,5 durende vloedgolf van klanken, stemmen, woorden, voortstuwende ritmes: ultieme urbane muziek. Ik zat erin gevangen, en liet mij gevangen houden. “This is the day my friends, this is the day”¹. Zondagavond opnieuw gevangen, nu in een serene en rituele setting van ijle maar ook krachtige stemmen, die een verhaal zongen, waar je soms naar moest reiken, soms je oren voor moest spitsen.“My dear daughter, why do you not come to me”.² Snel de kerk uit, bijna hollend, ondanks mijn zere voeten, G kon me niet bijhouden, ik sloeg rechtsaf, hij liep door naar huis. Hij bezocht twaalf concerten. Ik holde naar het volgende concert, omdat het vorige was uitgelopen.

En daar kwam ik als het ware thuis, dat wil zeggen, ik kwam voor ruim een uur terecht in een leven dat van mijn vader en moeder zou kunnen zijn, samengevoegd in een oude man, alleen in een oud, klein huis. De oude man leek op vader, zoals echt oude mannen allemaal de zelfde man worden. Vader stierf voor hij verloren zou kunnen zijn geraakt in zijn eigen geest. Hij was helder genoeg om bang te zijn voor de dood. Moeder, ja, die raakte verdwaald, en die ik troostte, terwijl ze huilde en dat ik in mijn wanhoop zei: neem het maar zoals het is, moeder, en dat moeder zei: ik weet niet wat is...is. Misschien stokte haar zin alleen maar, maar ik hoorde zuivere filosofie.

En nu zat ik bij het slotconcert van November Music 2022, een fenomeen, waarvan mijn ouders geen voorstelling konden maken, en ik, hun dochter, voelde zich er thuis. Ik voelde me gisteravond gedragen door de muziek, de beelden, de woorden “a path is still a path at night”³. Ik dacht erover na, lopend door stille straten, op weg naar huis. En toen op een meter afstand van mij was daar opeens een egel, doodstil in het licht van een lantaarn, ik ging door de knieën, keek om mij heen om iemand te kunnen zeggen, kijk, een egel! Wij mensen zijn betekeniswezens.

° November Music, festival te Den Bosch

¹ 'Einstein on the Beach, Phillip Glass door het Ictus Ensemble en Suzanne Vega

² ''Stimmung III', Silbersee, Kate Moore

³ 'The book of Water', Michel van der Aa, door Amsterdam Sinfonietta, Samuel West, Timothy West, Mary Bevan, gebaseerd op 'De mens in het holoceen' van Max Frisch

[rotterdamvanalles]

Sterker door strijd Sterker door strijd is de wapenspreuk van de Nederlandse stad Rotterdam. In januari 1948 kreeg Rotterdam van koningin Wilhelmina toestemming de spreuk: Sterker door strijd onder het gemeentewapen te voeren;

“...als herinnering ook voor het nageslacht aan de moed en de kracht waarmede de bevolking van Rotterdam alle beproevingen van de oorlog heeft gedragen en het belangrijke aandeel dat zij genomen heeft in de bevrijding des vaderlands...” (citaat: koningin Wilhelmina in Het Vrije Volk, 1948).

Architect J.J.P. Oud vulde de betekenis van de spreuk aan met de strijd tegen het water, dat bedwongen moest worden met het aanleggen van de dijken, en de strijd tegen het zand, dat telkens weer de vaarroutes dreigt te verstoppen.

Ook de Amerikaanse plaats Rotterdam (New York) hanteert dit motto: Stronger through effort.

Het wapen en Informatie komt van wikipedia.

[regioonlineofficial]

Hindeloopen kan rekenen op steun van de gemeente Súdwest-Fryslân als het gaat om de ontwikkeling van woningbouw op een drietal locaties. Dat is het resultaat van een ruimtelijke analyse in Hindeloopen die samen met de inwoners van de Súdwest-Friese kuststad is gemaakt. In totaal zou op deze locaties ruimte zijn voor circa 40 woningen. Plannen voor deze gebieden moeten nog gemaakt worden. Hindeloopen is één van de drie kernen waar de gemeente Súdwest-Fryslân in 2023 aan de slag ging met woningbouwontwikkeling via de kernenaanpak Súdwest-Fryslân. Deze vernieuwende aanpak is opgezet voor (kleinere) kernen die zelf aangeven een sterke behoefte te hebben aan woningbouw, maar waar nog geen perspectief is op woningbouwlocaties. Vanuit deze aanpak werd samen met Hindeloopen gezocht naar geschikte woningbouwlocaties. Aftrap traject Zo wordt het traject afgetrapt met een gezamenlijke stadswandeling langs diverse locaties. Vervolgens zijn in totaal 10 locaties onderzocht, waarvan zeven voor de korte termijn afvallen. De overige locaties lijken op voorhand geschikt voor een woningbouwontwikkeling en kunnen voor rekenen op draagvlak. De stad, die onder andere bekend staat om haar traditionele schilderkunst, heeft al langer behoefte aan meer woningen. De opgave is uitdagend in Hindeloopen, omdat de stad aan drie zijden omgeven is door water en er een aantal bedrijven is met hinderzones die woningbouw belemmeren. De kansrijke plekken en een aantal opties voor de invulling ervan zijn eind september aan de inwoners gepresenteerd. Vernieuwende aanpak voor kernen in Súdwest-Fryslân De kernenaanpak is uniek, omdat de kern het initiatief neemt voor het vinden van potentiële woningbouwlocaties. De gemeente sluit hierbij aan. Zodra er breed draagvlak is voor mogelijke locaties, waar bovendien op het eerste oog geen andere belemmeringen zijn, kan gestart worden met de onderzoeken en planvorming. De gemeente of een externe marktpartij neemt hierin de regie. Wethouder Michel Rietman is blij met de vernieuwende kernenaanpak: “Geen kern op slot, dat hebben we als bestuur uitgesproken. In de praktijk is dat, met 89 kernen, een flinke uitdaging. De pilot kernenaanpak, waar Hindeloopen onderdeel van uitmaakte, heeft nu z’n vruchten afgeworpen en een concreet resultaat opgeleverd, dat gezamenlijk met de stad gedragen wordt.” In maart start uitwerking woningbouw Nu in Hindeloopen de mogelijke locaties in beeld zijn gebracht, kan de gemeente met de volgende stap aan de slag. Door de intensieve samenwerking met inwoners aan de voorkant hoopt de gemeente door te kunnen pakken. “Dat mag niet afdoen aan de kwaliteit. We hebben de locaties in beeld, nu moeten we samen kijken hoe we voor deze locaties een mooi plan kunnen maken waar breed draagvlak voor is”, doelt wethouder Rietman op de invulling van de gebieden. “We hopen dat we samen met de inwoners van Hindeloopen mooie plannen kunnen maken, zodat woningen waaraan behoefte is, gebouwd kunnen worden.” Op twee locaties is de gemeente grondeigenaar en start de uitwerking van de plannen komend voorjaar. Voor de derde locatie hoopt de gemeente op interesse van marktpartijen die in Hindeloopen willen investeren.

[loisliteratuur]

Het Smelt (samenvatting)

Het Smelt is een tweedelig boek waarin er 2 eerste persoons vertellers zijn, namelijk tiener Eva en volwassen Eva. De structuur is als volgt: het grootste deel van het boek wordt vertelt door tiener Eva in dagboek vorm, ze vertelt van alles over haar dag en als gevolg hiervan duwt ze de verhaallijn verder. In de minder voorkomende delen van volwassen Eva, vertelt ze ook over gebeurtenissen die ze meemaakt maar is het veel vager. Haar volwassen perspectief bouwt op haar jeugd, dus moet je verder lezen over tiener Eva om haar volwassen perspectief te kunnen begrijpen. Zo wisselen de hoofdstukken af en helpen ze elkaar om samen een verhaal samen te brengen.

Tijdens haar tienerjaren heeft Eva 2 beste vrienden: Laurens en Pim. Zij brengen de meerderheid van hun tijd samen door omdat zij de enige 3 kinderen geboren waren in hun geboortejaar. In de zomer van 2002 bedenkt Pim een spel, wat ze de hele zomer samen zullen spelen. Ze hadden op de kerkmuur elk meisje van het dorp een score gegeven en het doel van het spel was om de score oftewel vast te stellen of aan te passen. Pim en Laurens vroegen aan Eva of ze een raadsel kon maken voor dit spel. De regels waren als volgt: een van de meisjes komt en probeert het raadsel op te lossen, elke gok is een kledingstuk waard. In het begin zou ze 200 euro krijgen als prijs maar dat veranderde en de winnaar zou de verliezer een uitdaging laten doen. Ook al was Eva er nerveus om had ze eigenlijk een heel goed raadsel uitgevonden, er hangt een man in een kamer met een plas water, voor de rest is de kamer leeg. Hoe stierf hij? Geen enkel van de meisjes die langskwam had dit kunnen gokken en dus moesten ze telkens iets doen. Tenminste tot Elisa speelde. Elisa was niet alleen het allerlaatste meisje die eraan meespeelde, maar ze was vroeger ook voor een tijdje een heel goede vriendin van Eva geweest. Eva wou haar oude vriendin niet een uitdaging laten doen van Pim en Laurens, en dus verklapte Eva haar het antwoord voor ze meespeelde. Op haar laatste gok gaf Elisa het antwoord dat Eva haar had verteld, en won het spel. Oorsponkelijk ging ze alleen aan de jongens straffen uitdelen, maar zij overtuigde haar dat Eva haar paard had vermoord, waardoor zij die wreedheid ook op Eva loste. Ze moesten zich allemaal uitkleden tot Elisa zei dat Pim en Laurens haar allebei mochten neuken op de voorwaarde dat zij Eva eerst een orgasme bezorgen. Ze reageerden door hun rug te keren op Eva voor Elisa en haar op de grond vast te leggen en lijm, hout, en metaal in haar te gebruiken, wat natuurlijk niet werkte. Ze schreeuwde en bloedde en ze bleven maar doorgaan tot de jongens en Elisa dat beseften. Hierna wist zij niet waar te gaan, ze probeerde naar Laurens' moeder te gaan maar hij kwam een aantal minuten daarna binnenrennen en zei tegen haar dat Eva aan het liegen was en zijn neus had gebroken. Natuurlijk geloofde zijn moeder hem en moest Eva naar huis gaan. Maar de dag was nog ver van gedaan. Eens thuis waren Eva en Jolan het eens dat het tijd was dat Tesje de medische aandacht krijgt die ze verdient en nodig heeft. Ze fietsten met haar naar het ziekenhuis, waar ze tegen een psychiater sprak en uiteindelijk verplaatst werd naar een psychiatrische afdeling in een ander dorp.

Eens in het heden als een volwassen, krijgt Eva een uitnodiging voor de herdenking van Jan. Dit is waar ze haar plan in actie begint te zetten. Dankzij de hulp van haar buur vriest ze een grote bak water, die ze eens bevroren meeneemt naar de herdenking. Ze gaat niet naar binnen. Ze observeert wie is gekomen en hoe ze zich gedragen, maar ze laat zichzelf niet gekend maken. Na de herdenking gaat ze naar Laurens en zijn moeder's winkel en bedekt al het vlees voor kerst met mest en sluit de ramen voor extra effect. Daarna gaat ze naar Pim's stal en plaatst het blok ijs daar neer. Ze hangt de strop op en gaat met haar nek in het touw op de ijsblok staan. Dit is wanneer ze zegt dat ze voor altijd een raadsel wil blijven, en de lezer realiseerd wat ze van plan is. Op het laatste moment belt ze Tesje. Ze weet niet of ze de telefoon heeft opgenomen of als ze nu tegen een voicemail zit te praten, maar in haar laatste momenten praat ze er toch even tegen. Dit is het laatste wat er gebeurt voor het touw rond haar nek verstrakt en ze haar raadselwens heeft gekregen.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods. 1 Korinthe 1:24 Verder lezen: Handelingen 10:34-43 Christus is de kracht van God, want Hij is de Schepper van alle dingen en door Hem bestaan alle dingen. Maar toen Hij naar de aarde kwam, nam Hij de gedaante van een mens aan, woonde in de herberg en sliep in de voerbak. Toch bewees Hij voortdurend dat Hij de Zoon van God was. Niet zozeer toen Hij geboren werd en de Onsterfelijke de Sterfelijke was en de Oneindige een Baby, niet zozeer in Zijn jeugd - maar daarna, toen Hij Zijn openbare bediening begon, gaf Hij overvloedige bewijzen van Zijn kracht en goddelijkheid. De wind bedaarde doordat Hij Zijn vinger ophief. De golven kalmeerden door Zijn stem, zodat ze onder Zijn voetstap vast als marmer werden. De storm bedaarde onder Zijn voeten als voor een overwinnaar die hij kende en gehoorzaamde. Deze zaken, deze stormachtige elementen, de wind, de hevige storm en het water, gaven een afdoende bewijs van Zijn overvloedige macht. De lamme die sprong, de dove die hoorde, de stomme die zong, de dode die opstond - ook dit waren bewijzen dat Hij de 'kracht van God' was. Toen de stem van Jezus het dodenrijk deed opschrikken en de banden van de dood verscheurde, met Zijn 'Lazarus kom uit!' en toen het lichaam dat reeds aan het vergaan was in het graf weer tot leven kwam, was daar een bewijs van Zijn goddelijke kracht en godheid. Wel duizend andere bewijzen gaf Hij. We hoeven daar voor jou die een Bijbel in huis hebt en deze iedere dag kunt lezen, niet over uit te wijden. Uiteindelijk gaf Hij Zijn leven over en werd in Zijn graf gelegd. Hij sliep echter niet lang; want Hij gaf een ander bewijs van Zijn goddelijke kracht en godheid: na zijn doodsslaap werd Hij weer wakker en joeg de wachters angst aan met de luister van Zijn majesteit. De banden van de dood hielden Hem niet vast. Ze waren als groene takjes voor onze overwinnende Simson, die intussen de poorten van de hel had opgenomen en ze op Zijn schouders ver weg had gedragen. Ter overdenking Deze zelfde kracht van God is machtig om gelovigen door het evangelie te behouden (Rom. 1:16). Hij werkt in hen (Ef. 1:19) en kan hen in staat stellen de goede strijd van het geloof tegen alle boze machten te strijden (Ef. 6:10-13). Preek nr. 132

[romaweddingstyling]

Voor een mooi en succesvol begin Een bruiloft is een ceremonie waarbij twee mensen in het huwelijk zijn verenigd. Huwelijkstradities en -gewoonten variëren sterk tussen culturen, etnische groepen, religies, landen en sociale klassen. De meeste huwelijksceremonies omvatten een uitwisseling van huwelijksgeloften door het paar, presentatie van een geschenk (offer, ring (en), symbolisch item, bloemen, geld) en een openbare proclamatie van het huwelijk door een gezagsdrager. Speciale trouwkleding wordt vaak gedragen en de ceremonie wordt soms gevolgd door een huwelijksreceptie. Muziek, poëzie, gebeden of voordrachten uit religieuze teksten of literatuur worden ook vaak in de ceremonie verwerkt. Sommige culturen hebben de traditionele westerse gewoonte van de witte bruiloft overgenomen, waarbij een bruid een witte trouwjurk en sluier draagt. Deze traditie werd gepopulariseerd door het huwelijk van koningin Victoria. Sommigen zeggen dat Victoria's keuze voor een witte jurk misschien gewoon een teken van extravagantie was, maar ook beïnvloed kan zijn door de waarden die ze had en die seksuele zuiverheid benadrukte. Binnen de moderne 'witte bruiloft'-traditie zijn een witte jurk en sluier ongebruikelijke keuzes voor het tweede of volgende huwelijk van een vrouw. Het gebruik van een trouwring maakt al lang deel uit van religieuze bruiloften in Europa en Amerika, maar de oorsprong van de traditie is onduidelijk. Een mogelijkheid is het Romeinse geloof in de Vena amoris, waarvan werd aangenomen dat het een bloedvat was dat van de vierde vinger (ringvinger) rechtstreeks naar het hart liep. Dus toen een paar ringen aan deze vinger droeg, waren hun harten verbonden. Historicus Vicki Howard wijst erop dat het geloof in de 'oude' kwaliteit van de praktijk hoogstwaarschijnlijk een moderne uitvinding is. "Dubbele ring"-ceremonies zijn ook een moderne praktijk, de trouwring van een bruidegom verschijnt pas in het begin van de 20e eeuw in de Verenigde Staten. De huwelijksceremonie wordt vaak gevolgd door een huwelijksreceptie of een huwelijksontbijt, waarbij de rituelen toespraken kunnen omvatten van de bruidegom, de getuige, de vader van de bruid en mogelijk de bruid, de eerste dans van het pasgetrouwde stel als koppel, en het aansnijden van een elegante bruidstaart. Muziek die op westerse bruiloften wordt gespeeld, omvat een processielied om door het gangpad te lopen (bijvoorbeeld: huwelijksmars) voor of na de huwelijksdienst. Een voorbeeld van een dergelijk gebruik wordt vermeld in het huwelijk van Nora Robinson en Alexander Kirkman Finlay in 1878. Relevante muziek omvat: Verschillende werken voor trompet en orgel, waarvan de bekendste misschien wel de Prince of Denmark's March van Jeremiah Clarke als processie zijn, de "Trumpet Tune" van Henry Purcell en de "Trumpet Voluntary" van John Stanley als recessies. Selecties door George Frideric Handel, misschien wel het meest in het bijzonder de "Air" uit zijn Water Music als processie en de "Alla Hornpipe" als recessief. Het "Bruidskoor" uit Lohengrin van Richard Wagner, vaak gebruikt als processie en algemeen bekend als "Here Comes the Bride". Richard Wagner zou antisemitisch zijn geweest en als gevolg daarvan wordt het bruidskoor vaak niet gebruikt op joodse bruiloften. De Canon in D van Johann Pachelbel is een alternatieve processie. De "Wedding March" uit de toneelmuziek van Felix Mendelssohn voor het toneelstuk van Shakespeare, A Midsummer Night's Dream, gebruikt als een recessie. De "Toccata" uit Charles-Marie Widor's Symfonie voor orgel nr. 5, gebruikt als een recessie. Segmenten van de Ode aan de Vreugde, het vierde deel van de Negende symfonie van Ludwig van Beethoven. Andere alternatieve overwegingen zijn verschillende hedendaagse melodieën zoals One Love van Bob Marley, die vaak wordt uitgevoerd door een steeldrumband. € #slider #romaweddingstyling #photooftheday #india #indianclothes #indiandresses #webshop https://romaweddingstyling.nl/2017/05/17/for-a-beautiful-beginning/?feed_id=148300&_unique_id=63a4c3295e54f

[darklittlecorners]

Zwaar klotsend water maakt mijn hoofd zwaar

Onbeweeglijk gedragen door mijn nek

Zwalk niet zucht niet

Stil maar het gewicht maakt geluid

Grauw en traag

Zo langzaam

Alsof je in een trein landschap aan je voorbij ziet trekken kijk ik naar buiten. Kijk ik om me heen.

Plof platte pudding mijn lijf

Bewust van het gebrek aan gevoel

Alert op de veranderlijkheid ervan

[dromen]

‘Het is alsof ik ben losgekomen van mijn oude zelf—’ zegt de slang tegen de nacht terwijl ze de laatste resten van haar vorige huid uitglijdt. ‘Letterlijk, natuurlijk, maar ook anders dan dat.’

De frisse herfstwind prikt op de nieuwe, prille schubben die voor het eerst wind voelen. Het regent misschien, het prikt een beetje.

‘Het is alsof ik loskom van mijn eerder zijn, maar er is nog geen geheel nieuwe zelf. Ik moet het nog uitvinden, de dingen moeten nog op hun plek vallen. Er zijn nog geen nieuwe dingen om de leegtes mee op te vullen. En nu is het gewoon vooral leeg. Het prikt.’

‘En wie ben ik zonder oude ik?’ De slang staart naar de huid die als een schaduw van haar lijf overeind blijft. Mijn nieuwe huid is er wel, maar er zitten nog geen krassen op. Er zit nog bijna geen leven in. Enkel ik.’

Een plotselinge windvlaag tilt het rest van vorig leven op en neemt het mee met de herfstbladeren.

‘Ik hoop dat het in water landt, in de zachte armen van de zee misschien. En dat het gedragen mag wegdrijven. Ik wens dat mijn oude zelf toe. De krassen in die huid. De littekens die me herinneren aan alle keren dat ik openbrak, te pletter viel of door iets of iemand geraakt werd.’ Ze kijkt om naar haar elegante slangenlijf, glanzend in het licht van een zon die net onder is — een avond waar de maan nog wacht met zich te laten zien.

Het is geen dag en ook geen nacht, het is net overal tussenin. De stilte tussen twee stormen. De stilte tussen twee nummers, of eigenlijk de stilte tussen het wisselen van een cd of elpee.

De slang luisterde naar het ruisen van de bomen en zag hun laatste bladeren ook op de wind meevaren. In deze stilte is alles goed. Alles open. Het prikt, maar het is open. Ik ben benieuwd naar nieuwe muziek.

[bonjouronourtour]

BLOG 1: Denemarken 🇩🇰 en Zweden 🇸🇪 (2 aug - 13 aug)

Eindelijk op pad!

Na een week van olie(v)lekken controleren en constateren dat Franky (onze camper) nog altijd niet gereed is, komt daar eindelijk onze dag van vertrek. De zon schijnt al lekker, het olieprobleem blijkt verholpen, de thee staat te trekken en wij pakken onze laatste spullen in. Lees: Hendrik sleept de boel aan en Jacqueline doet de tactische opstelling van al ons spul. Een beetje zoals Louis van Gaal en Memphis, zoals Pep Guardiola en Kevin De Bruyne: De één assisterend en hard zwoegend, de ander door middel van een geniaal en voortschrijdend inzicht de juiste formatie kiezend.

🚐 En zo vertrekken we op dinsdag 2 augustus 2022 met Franky, niet naar het zuiden maar op naar het hoge noorden. Eerst door Duitsland om hier nog 1 keer echt goedkoop te tanken en vervolgens net over de grens in Denemarken om hier onze eerste stop voor de eerste overnachting te maken. Een rustige picknickplaats, iets van de snelweg af. De bossen geven een impressie van rust en kalmte, maar de weg die erlangs gaat verraad toch de nodige tekenen van leven. De plek vonden we via Park4night, een app waarmee we al behoorlijk vertrouwd beginnen te raken. Nog een vrachtwagen en een personenauto stoppen hier om de nacht door te brengen en de volgende dag hun reis te vervolgen. Wellicht ook naar het noorden, of juist zuidwaarts, misschien wel naar Nederland, wie zal het zeggen?

☕️ Na voor ons nog een ietwat onwennige eerste nacht, draaien we onze gaskraan open, zetten we de stoeltjes en tafel uit. Jacqueline zet het water ondertussen op voor een lekkere bak thee bij ‘t ontbijt en de rest voor de koffie later. Even een foto uploaden in de Park4night app om nog een betere indruk te geven van deze fijne plek voor andere potentiële gasten, met als resultaat een mail: “Foto geweigerd vanwege niet toegestaan gedrag”. Camping-gedrag welteverstaan, blijkbaar niet de bedoeling om je hier als kampeerder te gedragen. Lesje geleerd, staat genoteerd.

💦Op naar Kopenhagen, is het plan! Alleen blijkt het lastig om een goede gratis plek te vinden die dichtbij het stadscentrum ligt. Uiteindelijk vinden we een plek wat verder er vandaan, maar wel in een mooi groen gebied. We ontdekken hier ook een grote barbecue- en gezelligheidsplek waar een grote Indiase familie de avond doorbrengt en belangrijker: waar een kraan met vers drinkwater is! Hier vullen we lege flessen bij om die vervolgens weer te legen in de watertank van onze camper, heel fijn. Nog fijner: ‘s ochtends vroeg onze koppen onder deze koude kraan en onze haren wassen. We gebruiken namelijk onze eigen douchecabine in de camper als kledingkast, en dat houden we liever zo.

🏰De volgende dag trekken we verder Kopenhagen in, op zoek naar een betere plek om van daaruit de stad te verkennen. De plek moet wederom gratis zijn in verband met ons budget, gebaseerd op spaargeld en niet op inkomsten. Die hebben we helaas niet meer. En op de weg naar Kopenhagen hebben we een dag eerder helaas al wel € 83,84 moeten uitgeven aan de brug die ons van het Deense Syddenmark naar Sjælland, het eiland waarop Kopenhagen ligt, bracht. Uiteindelijk vinden we een goede plek en komen hier enorm veel andere camperaars tegen. Zowel de omgebouwde ‘vanlife’ campervans als de welbekende joekels en de onze ergens daar tussenin. Vanaf hier verkennen we de stad per fiets. De eerste dag in Kopenhagen spreken we af met Roel en Christine die ook op vakantie zijn in Denemarken. Erg leuk om met hen een aantal highlights van de stad te bezichtigen! Kopenhagen is prachtig. Natuurlijk helpt het weer van die dag ook mee met een zonnige 30 graden of misschien wel meer. De stad is een aangename mix tussen Amsterdam met haar grachten en fietspaden, Parijs met haar verbluffend sjieke bouw en architectuur en een vleugje Londen. Waarom die laatste weet ik eigenlijk niet. Wel een topcombinatie, dat weet ik nu wel.

🎂De volgende dag is Jacqueline jarig en is het plan om nu andere delen van deze mooie stad te gaan ontdekken, met onze trouwe tweewielers. Ware het niet dat we die middag ervoor nog besluiten om onze fietsen iets te zwaar te beladen met flessen water, waardoor de achterband van Jacq’s fiets het begeeft. Na het verjaardagsontbijt op 5 augustus en een lokale delicatesse voor bij de koffie (blijkbaar niet voor de koffie van 10:00 maar die van 20:00, want: alcohol) zijn we soort van good-to-go. Op naar de binnenstad! Nou ja niet dus.

Na meerdere banden-plak operaties blijkt de band nog steeds lek, maar het gat onvindbaar. De regen bevordert de sfeer niet zo en oh had ik al gezegd dat van ongeveer al onze apparaten de batterijen inmiddels leeg zijn? Heel romantisch en geheel in stijl brengen we de rest van de middag door bij de McDonald’s op de hoek voor gratis stroom, een bak koffie en gratis WiFi. En wat blijkt, op de andere hoek schuin er tegenover zit een fietsenmaker. Niet heel verrassend aangezien er veel fietsers in Kopenhagen zijn, dus ook veel fietspaden en veel fietsenmakers. Een geluk bij een ongeluk. Deze fietsenmaker blijkt dit klusje wel te kunnen klaren door er snel een nieuwe binnenband in te jassen. Prima.

🍕Na deze verloren dag halen we het de volgende dat ruimschoots in. Met 2 paar goede fietsbanden gaan we vol goede moed (en nog een beetje wantrouwen in die ene achterband) de stad in. We ontdekken nog veel meer leuke plekken, gebouwen, groen, water. We duiken nog wat winkels in en gaan dan voor een pizzeria om Jacq’s verjaardag af te sluiten. Eind goed al g… of wacht nee. Onze wijn komt al snel, evenals een heerlijk knoflookbrood met rozemarijn. Maar de pizza’s blijven uit, een lange tijd. Na driekwartier dit toch maar eens te checken blijkt dat onze pizza’s de oven niet hebben gehaald. Gelukkig is er veel bekijks en zitten we heerlijk in ‘t zonnetje en krijgen we even later alsnog twee heerlijke pizza’s en het knoflookbrood van ‘t huis. Goede deal! Zullen we dan nu doen dat we de pech voor onze reis wel hebben gehad? Jaaa dat deden we: op naar Zweden!

🌉Via de brug tussen Kopenhagen en Malmö, genaamd de Øresundsbron, bekend van de Netflix-serie “The Bridge” (aanrader als je ff door de eerste paar afleveringen kan heenbijten), zetten we voet aan wal in Zweden.€ 105,- mag dit grapje dat Øresundsbron heet, kosten. Namelijk voor onze totale lengte van Franky en achterop de twee fietsen. Gelukkig blijken we al aardig inventief als het gaat om geld besparen en konden we ons voor deze brug alvast online ‘inchecken’ met ons kenteken. En belangrijk: met de totale lengte zònder de twee fietsen achterop, die we namelijk in de camper weten te proppen. Eindstand: € 61,01. Dat is goed voor ons budget in schreeuwend duur Scandinavië. Voorbeeldje: de dieselprijs in Zweden: € 2,22 per liter. Laten we nou net met een oud dieseltje op pad zijn! Top. Desondanks genieten we juist van dit prachtige land. Het heeft zo ontzettend veel natuur, voornamelijk in de vorm van bossen en meren. Heel veel bossen en meren. Toch blijft dat genieten, zo mooi!

🏞We hebben nu al bij 3 verschillende meren gestaan om te zwemmen of om er te overnachten. Bij het eerste meer was er een mooie steiger die het water in loopt om vanaf te springen of om vanaf te vissen. Hier maken we voor het eerst zonder hulpmiddelen, behalve een aansteker, een vuurtje en barbecueën en koken we heerlijk eten. ‘s Ochtends vroeg gaan we op zoek naar elanden maar lopen we alleen een paar grote herten tegen het lijf die snel voor ons weg rennen. Bij het tweede meer, gelegen in meer toeristisch gebied, nemen we tussen het rijden door een verfrissende duik. Ook lekker.

🏊🏼‍♂️We zijn tussen twee gigantische meren verder noordelijk gereden en nu staan we bij meer nummer 3. Hier komen overdag ook veel locals om met het warme weer (plusminus 28 graden) even af te koelen. ‘s Avonds is het de eerste avond heerlijk rustig, gisteravond helaas iets minder. De meren zijn behoorlijk koud en ook ‘s avonds koelt het hier goed af, maar de lokale bevolking lijkt hier geen erg in te hebben. Die zijn echt wel wat gewend hee. Hendrik is inmiddels ook wel wat gewend, maar wel iets anders: teken namelijk. De teller staat op drie en de derde was gigantisch en kwam akelig dichtbij een plek waar de zon niet schijnt. Althans, normaal gesproken niet, behalve 2 ochtenden geleden toen we samen als een stel naturisten in ons blootje een duik namen in het meer om lekker wakker te worden en ons te wassen.

🐿Een Duitse jongen die hier (bij het derde meer) in zijn eentje al een paar nachten verbleef vertelt ons dat hij hier ‘s nachts wolven heeft horen joelen en ‘s ochtends wakker werd met eekhoorns op zijn dak. Ook is hij al een eland tegen het lijf gelopen tijdens een wandeling in het bos, heel gaaf! Wild life genoeg hier dus, ook logisch met zoveel natuur. De wolven hebben we zelf nog niet gehoord, de elanden hopen we ook echt nog een keer tegen te komen, maar de eekhoorns hebben we vanochtend al wel gespot! Verstoppertje spelend voor elkaar op de vroege ochtend, heel gezellig!

🪵Ergens in de komende dagen zullen we nog iets noordelijker gaan waar, zo is ons verteld, het echt iets rustiger wordt qua bewoners, toeristen en de kans op wild life iets groter wordt! Laten we hopen.

Daarna zullen we snel oostwaarts afbuigen, richting Stockholm.

🌻Hälsningar/Groetjes,

Hendrik & Jacqueline

[rotterdamvanalles]

Sterker door strijd. In januari 1948 kreeg Rotterdam van koningin Wilhelmina toestemming de spreuk: Sterker door strijd onder het gemeentewapen te voeren;

Sterker door strijd is de wapenspreuk van de Nederlandse stad Rotterdam.

“...als herinnering ook voor het nageslacht aan de moed en de kracht waarmede de bevolking van Rotterdam alle beproevingen van de oorlog heeft gedragen en het belangrijke aandeel dat zij genomen heeft in de bevrijding des vaderlands...” (citaat: koningin Wilhelmina in Het Vrije Volk, 1948).

Architect J.J.P. Oud vulde de betekenis van de spreuk aan met de strijd tegen het water, dat bedwongen moest worden met het aanleggen van de dijken, en de strijd tegen het zand, dat telkens weer de vaarroutes dreigt te verstoppen.

Ook de Amerikaanse plaats Rotterdam (New York) hanteert dit motto: Stronger through effort.

Het wapen en Informatie komt van wikipedia.

[regioonlineofficial]

Op donderdag 25 mei 2023 organiseren Creative Works en ZWINC de eerste editie van Changemakers bij The Actory, voormalig Philipsfabriek aan de Ceintuurbaan 15 in Zwolle. Het eendaagse festival is bedoeld voor alle creatieve geesten die willen bijdragen aan positieve veranderingen en/of hun creatieve skills willen upgraden. Het festival biedt diverse activiteiten, waaronder de hackathon 'Zwolle onder water', pressure cooker sessies, masterclasses en entrepreneur talks. Aan deelname zitten geen kosten verbonden en aanmelden kan via changemakers.protozwolle.nl. Changemakers is het voorprogramma van PROTO. Het Art & Design Expo dat van 30 juni tot en met 9 juli in Zwolle wordt georganiseerd. Changemakers: actief bijdragen aan oplossingen Changemakers is in het leven geroepen om mensen samen te brengen die zelf verantwoordelijkheid willen nemen voor verandering in plaats van af te wachten op acties van anderen. Door deel te nemen aan pressure cooker sessies, masterclasses en entrepreneur talks tijdens het festival, ontwikkelen deelnemers hun creatieve vaardigheden en doen ze inspiratie op. Bovenal werken ze actief aan oplossingen op het gebied van duurzaamheid, sociale verantwoordelijkheid en innovatie. Hackathon 'Zwolle onder water' Een speciaal onderdeel van het festival is de hackathon 'Zwolle onder water'. Klimaatverandering zorgt voor smeltende poolkappen en een stijgende waterspiegel, waardoor Zwolle te maken kan krijgen met overstromingen. Tijdens de hackathon werken deelnemers in teams, onder begeleiding van Friso Visser van brainstormbedrijf Brain Fuel, aan creatieve oplossingen voor dit vraagstuk op basis van vier reële scenario's van Rijkswaterstaat. Inspirerende en energieke dag In samenwerking met Upgrade Jezelf Regio Zwolle, creatief professionals en onderwijsinstellingen vinden in de middag twee masterclassrondes plaats waar deelnemers inspiratie op kunnen doen, hun creatieve skills kunnen upgraden en nieuwe branstormtechnieken kunnnen leren. Het festival biedt niet alleen de mogelijkheid om vaardigheden te ontwikkelen, maar ook om nieuwe connecties te maken en bij te dragen aan een betere toekomst. Het is een dagvullend programma met na de lunch een energiebooster gegeven door Peppergym uit Zwolle en afsluitend een netwerkborrel, food & drinks en live muziek. Marion Rozendaal, mede-initiatiefnemer van Changemakers en werkzaam bij Creative Works Regio Zwolle: "We zijn ervan overtuigd dat het eendaagse festival een inspirerende en energieke dag zal worden. Het is een geweldige gelegenheid om mensen samen te brengen die een positieve verandering willen bewerkstelligen." Voor inwoners en bedrijven Changemakers is het festival van Regio Zwolle voor iedereen die niet alleen wil praten over verandering, maar ook echt actie wil ondernemen. Iedereen is welkom, ongeacht creativiteit of achtergrond. Van studenten, net afgestudeerde talenten, professionals uit de creatieve industrie tot start-ups en gevestigde bedrijven. Blijvende impact door concrete plannen Met de uitkomsten van het festival wordt ook daadwerkelijk wat gedaan. "Met Changemakers willen we een blijvende impact maken. Hiervoor is het nodig dat de uitkomsten ook gedragen worden door Regio Zwolle en de gemeente." benadrukt Erik Smeele, voorzitter van brancheorganisatie Creative Works. Om dit te bereiken worden de ideeën die voortkomen uit de hackathon en pressure cooker sessies uitgewerkt naar concrete concepten. Deze concepten worden vervolgens tijdens PROTO Innovation Day op 30 juni gepresenteerd en daarna overhandigd aan de opdrachtgevers. ZWINC & Creative Works Regio Zwolle ZWINC is dé plek voor innovatieve startups in de maakindustrie, in Regio Zwolle. De startups krijgen een werkplek, innovatiebudget en coaching, en kennis over techniek en kunststoffen is altijd dichtbij. Zo helpt ZWINC startups én wordt de regionale (kennis)economie vergroot. Creative Works is de regionale brancheorganisatie voor alle creatieven in de Regio Zwolle.

Het vertegenwoordigt de creatieve industrie met daarin 374 beroepen. Creative Works heeft als focuspunten: arbeidsmarkt en onderwijs, innovatie en digitalisering en regionale verbinding.

[gekruidengeroerd]

Midzomer

Zij dronk ranja met een rietje, mijn Sofietje op een Amsterdams terras, zij was Hollands als het gras. Oh nee, de tekst is anders… De rest van de dag zoemt dit nummer door mijn hoofd als een mug die zich niet laat vangen.

Het zoemt in mijn oor als de fok omhoog getrokken wordt en zoemt bij het ratelen van de lier als het grootzeil uit haar uit haar vouwen valt.

Josien trekt haar accordeon nog eens uit zodat deze een nieuwe teug adem nemen kan.

Slechts in één tij zeilen we van Lauwersoog naar Baltrum zonder ook maar het geluid van de motor gehoord te hebben. Snel een fotootje naar de Hemelvaartgroep sturen, die dit al vijfentwintig jaar lang probeert, maar waarbij dit record nog nooit behaald is.

Ook de Groninger delegatie is op Baltrum aangekomen en het het nog nooit nog nooit zo donker west of het werd altijd wel weer licht klinkt vanaf het bankje voor de roef.

Bosjes vlierbloesem als bruidsboeketjes worden aan boord gebracht voor de vlier limonade. Het hele ruim geurt naar bloemen en citroen.

Kleine vliegtuigjes stijgen op vanaf het vliegveld op de Oostpunt van Juist. Door het raampje naar beneden kijkend zien de bemanning niet alleen een droogvallend wad maar ook een bijna drooggevallen klipper vlak onder de kust. Rondom het schip duikt de voltallige bemanning voortdurend onder water om even later weer proestend boven te komen om kokkels met een boog in een drijvende puts te gooien.

Kleine golfjes glinsteren als bladgoud om hen heen.

Twee kleine zwarte putsen zijn binnen een half uur goed gevuld met kokkels. Gelijk goed gespoeld zijn ze ook al.

Dat wordt weer een lekkere Friesche Dönner naar oud Vlasbloems’ recept.

Witte vegen slecht uitgesmeerde zonnebrandcrème steken fel af tegen rood verbrande neuzen. Zonnehoedjes kleuren het dek. Zeesla wappert al weer aan de waslijn.

Roelof en Wim gaan met het bijbootje een wedstrijd met de Najade aan. Wie gaat deze Slag in de Rondte winnen?  Wim trekt op het juiste moment het kieltje iets naar boven en Roelof verschuift zijn gewicht naar stuurboord, schurend over het zand komen ze nog net de ondiepte over.

Als eerste schuiven ze de jachthaven van Juist binnen. Deze overwinning smaakt zoet.

‘Garnoat, zo klinkt het in de stroatn”.  Op het bankje achter het roer gaan armen de lucht in. Er  worden rondjes gedanst op het tussendek en gekke bekken getrokken vanaf de bolders.

Willem steekt z’n handen in zijn broekzakken en gaat los. Voluit zingt hij boven de geïmproviseerde microfoon, gevormd door een samengeknepen hand en vergeet even dat zijn stem niet meer zoals vroeger klinkt. Kluten vliegen op bij het aanhoren van dit spektakel. Accordeonklanken worden over het water gedragen en bereiken wandelaars op de kant. Ze zwaaien ons na.

De Najade zeilt de oude zeearm van Greetsiel op. Het stadje ligt in de verte waar een warme Apfelstrudel met ijs in de molen op ons wacht.

Onder zeil laten we Greetsiel de volgende dag weer achter ons. “Tandje piek, ja nu de klauw erbij. Jenny trek die gij-lijn even naar achteren, fok ietsje losser en op de hand bedienen”. Traag doet de Najade haar ronde en net zo stil als we gekomen zijn verlaten we de haven op zoek naar nieuwe avonturen.

“He kijk daaris, ik zie een dromedaris op het zebrapad!

Losgeslagen knopen worden weer aan bloesjes gezet en Het Vlaamse deel van de bemanning gaat op zoek naar een knopenpotteke, wat later op de avond verandert in  een potteke, potteke, potteke, potteke vet...

Gele vaatdoekjes moeten eraan geloven en de lijnen van een zwarte stift toveren ze om tot hippe emblemen met smileys, dromedarissen en zebra-paden. Wat een creativiteit komt er boven water.

De Noordzee is vandaag vlak en stil maar anders dan anders is er zelfs geen deining. Tijd voor een korte zwempauze.  Lange stille golven tillen ons langzaam op en brengen ons met eenzelfde traagheid weer terug. Eindeloze horizonten zo ver als ons oog reikt. Gele trossen dobberen in het water om ons heen en vormen touw houvast.

Als we nog geen kwartier later weer onderweg zijn, verandert het weer en kleurt het dek ineens geel door  regenpakken.

“Oe oe oe oerend hard kwamen wie door aan gescheurd, want wie hadden van de motorcross geheurd”. De hele bemanning brult mee op dit nummer behalve Famke onze jonge maat, die met haar 22 jaar nog nooit van dit nummer heeft gehoord en zich verbaasd hoe tekst vast de rest van de crew is. Hoezo generatiekloof?

“Het is nog nooit nog nooit zo’n feest geweest……”.  Jaap onze sing a song Writer heeft een mooie swung aan de bonte avond gegeven. De schorre scheetjes zorgen voor een muzikale noot als we tegen negen uur in de avond bij de Engelsmansplaat voor anker gaan.

Om drie uur in de nacht staan we  droog, niemand redt het echter om nog even de plaat op te gaan.