#gisteravond merkte ik het al

[posititties]

I feel like it’s happening again already

[gewoonkarin]

Niet zo mijn dag vandaag. Dat kun je wel eens hebben. Een meh dag. Beetje moe, beetje vol en toch niet vol, deze dag. Ik zou naar de dagbesteding maar moest met jongste liefje naar de ortho. Een uitgebreid behandelplan verder toch enigszins onder de indruk naar huis. Buitenbeugel 's nachts, blokjes en ook nog een plaatje voor dag en nacht. Best veel voor zo'n ukkie, wat ik haar dan vind. Oudste liefje onderging het beugelen stoïcijns en was snel klaar. Weinig gehoord over pijn want daar doet ze niet aan. Jongste liefje moet de volgende keren ook alleen. Ik mag niet mee naar binnen, corona hé. Kutcorona. Bij oudste liefje was ik er altijd bij, pas op het laatst niet meer want dan fietste ze op en neer onder schooltijd of ging net na schooltijd. Nu moet ik in ene wel heel erg loslaten.

Geen dagbesteding vandaag. Het ging me niet lukken zonder enige haast en dat vind ik niet fijn dus dan niet. Ik mis het dan wel. Met wat zere schouders is het misschien ook wel beter, ik sjouw al genoeg op de tuin. Al is dat niet zoveel. Het is nog geen voorjaar. Ik mis het tuinen. Het echte tuinen, zaaien, oogsten, verspenen. Nog even. Al duurt dat even ieder jaar weer lang. In januari wil ik al starten maar dat kan niet.

Meh. Ook om alle onrust, de zorgen van anderen die ik lees, het gemauw van anderen wat ik meekrijg en me wat bozig maakt. Ja, avondklok. Ook zo'n ding. Ik heb er begrip voor en zou niet graag in de schoenen van de beslissers staan. Eén persoon op bezoek of bezoek één persoon. Ook begrip voor maar zo lastig voor velen en ook eenzaam.

Ik zit zelden alleen. Zeker nu. Altijd iemand thuis. Afgelopen week ging beter dan vorige week. Beter plannen helpt. Ik mag ook niet klagen. Doe ik ook niet. Ik schrijf de meh van me af. Dat wel.

Een week van anders koken ook. Koolhydraatarm. Best een uitdaging en veel gegoogled op recepten. Vanavond tomatensoep met balletjes en kip met courgetterijst, bloemkool, radijsjes en edamame bonen. En komkommer. Bloemkoolrijst is lekker. Courgette spaghetti ook. Gisteren kikkererwten geroosterd en dat was ook lekker. Het is even aanpassen maar ik hoop met goed resultaat. Maandag gaat mijn lief naar de diëtist want aan de benodigde calorieën komen is nog niet zo makkelijk en hij mist energie. Niet om gewoon te werken maar wat extra, zoals fietsen of sporten, lukt niet. Het opstarten 's ochtends duurt ook langer. Ik merkte zelf gisteravond dat ik paaseitjes bleef pakken. Ben maar naar bed gegaan. Eten tegen de moe is niet de oplossing. Misschien dat ik daarom nu ook wat meh ben. Ik doe niet met alles mee maar let wel op wat ik eet. Toch samen doen, dat gevoel.

Op naar huis. Voorbereidingen voor het eten. Creatief met koken.

[offtoljubljana]

26. Ik ben nu een personal shopper

28/02/2020

Oké, we komen later wel op het hele personal shopper gedoe. Dit wordt een lange blogpost met best wel wat foto’s, dus haal een zak chips, zet de waterkoker aan voor thee of instant koffie, zet als het moet ook nog de haard aan... Here we go.

Luister ondertussen mee naar UNDERTALE Soundtrack. Ik ben maar ergens in de playlist doorgegaan, want gisteravond had ik de playlist moeten onderbreken om naar de nieuwste Showmance: The Glee Recap with Kevin McHale and Jenna Ushkowitz te luisteren. Het ging over de aflevering Throwdown en ze hadden Harry Shum Jr., oftewel Mike, als gast. Harry vond het best wel hilarisch om gast te zijn, want hij had letterlijk niets te doen in deze aflevering. Nadat Jenna en Kevin hem vertelden dat zij ook niets te doen hadden in deze aflevering, gingen ze verder. 

Man, ik hou gewoon van Showmance. Mijn glee lovin’ heart geniet er zo veel van. Je merkt dat Jenna, Kevin en de gasten echt genieten om naar glee te kijken en om het erover te hebben, terwijl ze ook mega kritisch blijven. In deze podcast aflevering hebben Jenna en Harry het bijvoorbeeld ook over het racisme van glee gehad, aangezien zij 2 van de 3 Aziaten in deze glee club speelden. Ik snap ook nog steeds niet waarom Tina Cohen-Chang en Mike Chang allebei Chang als achternaam hebben. Zoals Jenna ook al zei: het is ook raar, aangezien Jenna/Tina niet eens Chinees is. 

Er is wel altijd behind the scenes informatie. Blijkbaar kreeg Harry het bericht dat hij auditie mocht doen tijdens de begrafenis van zijn oma. Awkward.

Ugh. Genoeg over glee. Terug naar Slovenië.

Aangezien ik dit een chronologisch verhaal wil maken, beginnen we met mijn verhaal van gisteravond. Afgrijselijk nieuws en ik kan het niet geloven, maar ik had gisteren spinazie gekookt en het was niet lekker.

Ja, ik eet dit met stokjes. En wtf, het is raar. De smaak is gewoon raar. Het verklaart wel waarom ik mijn spinazie pasta ook al niet lekker vond. Ik kan niet geloven dat ik in mijn 21-jarig bestaan vieze spinazie heb gegeten. Spinazie is normaal mijn lievelingseten. What the fr-e-sh a-voca-do is this?

Ik was niet de enige met een kookprobleem. Ik vond de zout niet, dus Caroline zei: “In die witte zak daar links.”

Ik draai me om en zeg: “Caroline, dat is suiker.”

Caroline’s gezicht betrekt.

Ik: “Verklaart het iets?”

Blijkbaar had ze een omelet met suiker gemaakt en aangezien ze het mega zoet vond, bleef ze maar extra “zout” toevoegen, maar het werd juist nog viezer. Ach, wat een gedoe met al dat koken.

Oké, terug naar vandaag. Ik schrok wakker om 12:00. Yup. 12:00. Ik zei toch dat ik moe was? Om eerlijk te zijn had ik geen plannen. Ik had verwacht dat ik de hele dag zou gamen. Ik heb gisteren namelijk in één dag de rest van Order of the Phoenix van Lego Harry Potter Year 5- 7 uitgespeeld (tot 1 maart met 50% korting in de Nintendo eShop) en ik wist niet of ik vandaag weer uren wilde gamen, but what do?

Nou, ik schuifelde naar de keuken en... is dat... de zon? Jongens, de zon scheen! De laatste paar dagen waren best kil en grauw, maar nu was de lucht helder en strakblauw. 

Dat rijmde. I oughta be a poet. 

Met dit weer had ik geen zin om de hele dag binnen te zitten, maar what do? Toen kreeg ik ineens een impulsieve gedachte: ik ga naar het Tivoli City Park!

Het Tivoli park is het centrale park van Ljubljana, net buiten het centrum. Het is 5 km2 groot en het is goed onderhouden. Die ene Bosniër van de tour en Caroline zieden beide al dat het heel mooi was.

Nou, perfect.

Verder had ik nog meer obag wensen, dus ik dacht: ik neem eerst de bus naar de obag store, maak wat foto’s en vanaf daar neem ik lijn 8 naar busstation Tivoli, dat naast het park ligt. Daarna ga ik terug naar obag en ga ik lunchen in de stad. Bij het busstation stond ik te wachten en een arme man had autopech bij het stoplicht, dus hij had zijn gevarendriehoekje neergezet. Mooi op 30 meter afstand. Hij was zelfs zijn stappen aan het tellen.

Het gekke is dat sommige auto’s de gevarendriehoek zagen, maar daarna wel stil gingen staan in die 30 meter tussen de driehoek en de auto. Wat bereik je daarmee? Ze moesten daarna als nog van baan wisselen om langs de kapotte auto te gaan. Ach.

Rond 13:47 stond ik voor de dichte deur van de obag store. Er hing een briefje op de deur. Twee andere vrouwen wilden ook naar binnen, dus ze vertaalden het voor me. De winkel was eventjes dicht en ze zouden terug komen rond 14:30. Goed, dan maar het park eerst.

Ik nam de dus naar Tivoli en ik liep door het park en... nou... het is een park.

Dit gebouw is blijkbaar een kunstgalerij. Ik liep er even om heen en aan de achterkant stonden twee cut outs bij het raam, dus ik schrok me dood.

Er waren wel overal kleine paarse bloempjes. De foto laat niet zien hoe mooi het eigenlijk is.

Verder was er ook veel groen. Er was een bos gedeelte, maar er waren ook grote open vlaktes waar mensen met honden wandelden en ik zag twee mensen frisbeeën. 

Vanaf een bepaalde hoogte kon je wel leuk het kasteel van Ljubljana zien. Dat zie je in de foto hierboven. Ik was eventjes gaan zitten op een bankje en ik dacht: wat nu?

Het park is gewoon een park. Er liggen dus wel allemaal dingen in het park, maar ik had geen zin om die hele 5 km2 te gaan lopen. Er lagen ook overal sportgedeeltes, maar dat interesseert me niet. Is het park leuk? Raad ik het aan om helemaal naar het Tivoli City Park te gaan?

Nou, als je van wandelen houdt, dan ja. Als je van sporten houdt, dan ja. Als je van moutainbiking houdt, dan ja (er reed een man op een elektrische mountainbike langs me op volle snelheid).

Maar aangezien ik niet van wandelen, sporten en mountainbiking houdt, weet ik niet of dit het waard was. Er liggen wel allemaal kleinere musea in dit park, dus daar zou ik voor terugkomen. Ik wilde wel Pokémon GO opstarten, want dat spel laat je soms de “hidden gems” van plaatsen zien, maar mijn 4G was weer eens klote.

(Ik weet dat ik niet van plan was om music recs te geven, maar Death By Glamour, het grote nummer tijdens het gevecht met Mettaton EX, is mijn favoriete nummer op deze soundtrack. MEGALOVANIA who idk her?)

Het was wel sterk genoeg om Google Maps te openen, dus ik stippelde een kleine route uit. Ik had namelijk ook genoeg 4G om het park op te zoeken en volgens Wikipedia was er ook een Tivoli Castle in de buurt. Dus ik zou van Tivoli Castle naar de andere kant van het park lopen, want net buiten het park lag een busstation met lijn 14. Vanaf dat busstation kon ik terug het centrum in en dan zou ik naar obag gaan.

Dus ik liep naar het kasteel.

Dat gebouw op de achtergrond lijkt net een berghut, maar het is een restaurant. Het kasteel is ook een expositiehal voor contemporary art, dus misschien kom ik hiervoor ook terug. Verder is het een café. Het is mooi, maar ik liep snel weer door.

Ik heb nog meer foto’s gemaakt van Tivoli park, maar aangezien ik deze blogpost niet nog voller wil maken dan dat het zou worden, zet ik die in een aparte photoset, net zoals bij de musjes.

Ik was me al aan het voorbereiden op wat ik zou zeggen tegen de vrouw achter de kassa. “Hey whassup I’m back!” klonk net niet goed genoeg. Maar van buiten zag ik al dat het mega druk was. Raar.

Ik liep naar binnen en ik kwam er al snel achter waarom het zo druk was. De winkel gaat morgen permanent sluiten. Alle producten waren een beetje per tas bij elkaar geduwd. De muren werden leeggehaald. Alles was kalig.

En alles had 80% korting. Ik weet niet hoe de Slovenen het nieuws hebben gekregen, maar de Slovenen hebben het nieuws gekregen. Mensen waren aan het hoarden. Je kon nu gewoon alle stukken los kopen, dus mensen liepen rond met obag basissen en hengsels en wat nog.

Sommigen kochten drie tassen. Er waren zoveel papieren obag zakken vol met spullen.

Het is echt zo’n winkel die leeggeroofd werd. Je kon nog maar een paar dingen krijgen. Zo had je alleen nog donkerpaarse obag Urbans.

Blauwe obag Moons.

Nog best veel bag City’s.

En ook nog veel obag Pocket (geen foto’s van gemaakt), obag Tote rugzakken (ook geen foto’s van gemaakt, maar je ziet ze in de Moon foto), dat andere formaat die mam in het roze heeft (ik weet even de naam niet), de horloges, de zonnebrillen, heel veel hengels en natuurlijk de normale obag.

Ik kwam eigenlijk voor anderen, maar ik heb toch zelf nog een tas gekocht. Ik wilde eigenlijk gaan sparen voor als Animal Crossing uitkomt, want ik wil ook nog een Switch stand en misschien het Animal Crossing hoesje, maar kom op! 80% korting. Uiteindelijk heb ik een hele obag mini, die ma en Lu ook hebben, voor €18! Nu snap ik wel waarom die ene mevrouw er meteen 3 kocht. Ik wilde eigenlijk altijd wel een obag Pocket, maar ze hadden gewoon nog een mooie bordeaux rode basis. 

Dus uhm, als iemand nog wensen heeft: je hebt tot morgen!

Ik had daarna zo’n grote tas. Ik heb 2 tassen gekocht plus 4 extra paren hengels. Ik had mijn eigen obag Basket, die ik al had, ook in die tas gedaan om plaats te maken op de bus, dus dit had ik op schoot.

Maar ja, daarmee liep ik door de stad. Even terug naar het chronologische verhaal. Ik kwam toevallig Rita en Sanne tegen en ze zagen mij dus met die grote tas. Ik had Rita laten zien wat erin zat en ze vroeg waar je het kon krijgen. Ze was ook wel geïnteresseerd in een goedkope tas van €20. Ik weet niet of ze er echt naar toe is gegaan, want we gingen alle drie verder.

Inmiddels had ik honger en ik had nog steeds zin in een burger. Ik liep langs een Balkan grill genaamd N°12 Grill & Kebab en ik zocht snel op de Boni app of ik daar goedkoop kon eten en yup, voor maximaal €2,51 had ik lunch.

Dus ik bestelde een burger, maar ik kreeg een ander soort brood erbij. Ik klaagde niet. Ook kon je precies zien hoe jij het maakte en je kon zelf kiezen wat je bij je burger wilde. Ik wilde dus geen uien en dat kon.

Ik besloot ook om even binnen te gaan zitten, want het restaurant lag op de 2e verdieping. Het was eigenlijk best wel leuk en het liet me een beetje aan Italië denken.

Aangezien het ook de grote drukke winkelstraat was, had je een goed uitzicht over de winkelstraat en de mooie gebouwen.

Het enige nadeel van burgers is dat ze moeilijk te eten zijn. Alle sla enz. viel er af, de saus lekte en de twee sneden brood verschuiven. Ik heb mijn lekkende broodje dus maar in mijn eco meeneem boterhamzakje gedaan en mee haar huis genomen.

Dat ding is een reddende engel. Al mijn leftovers gaan daarin. Ik had misschien juist een grotere moeten kopen! Ik had het gekocht in Nijmegen, bij de winkel WAAR. Fun fact: WAAR stuurde me een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek de week voordat ik vertrok.

Deze zakjes zijn handig en je kan ze in de vaatwasser of wasmachine wassen. Dat heb ik wel nodig, want de saus van de kipwrap had een beetje gelekt.

Dus toen weer naar huis met bus 14. Deze buslijn is gewoon fijn, want het is minder druk en het station is dichterbij dan het station bij de mainstreet. De grootste reden dat ik de bus bij mainstreet neem, is dat die ook naar Faculty of Arts gaat.

Ik kwam thuis met mijn mega tas en Barbara was verbaasd. “Wow, you’ve been shopping!” oh Barbara, honey, you have no idea. Ik liet Barbara zien wat ik gekocht had en nu is zij ook enthousiast, dus misschien gaan we morgen samen naar de obag store. Ik had haar wel uitgelegd dat het leegverkoop is, dus misschien is er minder een stuk minder over, maar dat zien we wel. Mits, als we gaan. Misschien neem ik toch een obag Pocket. Aan de ene kant vind ik het onnodig om veel tassen te hebben, maar aan de andere kant is er 80% korting, dus is dit een kans.

Maar Animal Crossing...

Maar 80% korting...

Maar je hebt al 2 obag Baskets en nu ook een obag Mini....

Maar een hele obag Pocket voor maar €15 of zo...

Ugh. Ik zie wel.

Nou, uhm, dit is dus nu het zicht dat je krijgt als je mijn kamer binnen komt.

Mam noemde me al haar personal shopper. Misschien moet ik 10% van de prijs gaan vragen als bijbaantje. Of weet iemand de contactgegevens van obag? Ze moeten me aannemen als reclamemaakster.

Jk. Jk... unless??? 😳😳😳

Sorry voor de meme.

Dus ja. Toen nog even boodschappen gedaan bij de Spar met te weinig personeel en ik weet dat ik al eerder een foto van de bergen heb geplaatst, maar nu hing er een mooie lichtroze gloed door de lucht en dat reflecteerde heel mooi op de sneeuw.

Alsnog is het minder goed te zien op de foto. En dat is het voor nu. Mijn niet productieve dag is toch nog zeer productief geweest.

[fionainnl]

Kasper Max

is de naam van onze zoon zoals de meesten weten. Hij is mijn jongste kind nu 28, en heeft zijn eigen speciale plek in m'n hart. Je eerste kind heeft een speciale plek want met haar, in mijn geval, begon mijn moederschap. M'n jongste kind Kasper is de hekkensluiter.

Gisteravond at hij voor het eerst weer bij mij nadat hij en vriendin Jennifer, verhuisd zijn. Ze kregen een eensgezinswoning via loting toegewezen met 3 slaapkamers en een heuse tuin. Ze kunnen nu voor het eerst van hun leven om hun bed lopen! En ze hebben een kastenkamer! Wat een weelde. Dat het een anti-kraak woning is mag de pret niet deren. Ze kunnen maximaal sparen voor de wereldreis die ze willen maken en zitten in een idyllisch stukje van Nederland met de wateren van de Kaag op een steenworp afstand. Ik ben blij voor ze en hoop van harte dat ze er zo lang mogelijk kunnen blijven wonen. Want met anti-kraak weet je dat nooit.

Hij zegt dat hij moet wennen. Aan het nieuwe huis, aan het woon-werkverkeer en aan het samen wonen, wat ook nieuw is. Ga er maar aan staan, denk ik. Dan bedenk ik me dat het altijd zo gaat bij ons Van Alphens; alles komt altijd tegelijk.

In de auto op weg naar het station praten we zoals vanouds. We lachen over voorvallen op het werk en hij vertelt enthousiast over het leuke nieuwe zomer programma wat hij maakt voor VPRO Dorst.

Wat geniet ik van onze gesprekken! En wat geniet ik van hem! Van z'n wijsheid, z'n volwassenenheid en z'n vriendelijkheid. Z'n humor. Als ik terug denk aan het traject wat we samen hebben afgelegd was het niet altijd even makkelijk...

Ik vergeet nooit dat hij als peuter bijna verdronken is in een Spaans zwembad tijdens een vakantie bij mijn ouders in Marbella. Dat is gelukkig goed afgelopen en z'n zwemdiploma heeft hij gehaald hoewel het lang geduurd heeft.

Of dat ik 's nachts met hem in de badkamer zat waar ik een stoombad van had gemaakt omdat hij benauwd was door een astma aanval.

En de keren dat hij niet kon slapen in het nieuwe huis omdat hij zich bekeken voelde en ik een wichelaar heb laten komen om de geesten weg te drijven.

Of het avontuur wat ik met hem op de Molukken heb beleefd waarbij we in levensgevaar verkeerden omdat we op de Banda zee dobberden waar een orkaan vanuit de Filipijnen overheen trok.

En de keren dat fietsen gestolen werden omdat hij ze vergat ze op slot te doen en hij van mij de naam 'verstrooide professor' kreeg. Later pas kwam de diagnose ADD en sloeg ik me voor m'n kop omdat ik het niet in de gaten had gehad. De concentratie problemen, alles viel op zijn plaats. De psycholoog gaf hem een groot compliment namelijk dat het een bijzonder knappe prestatie was om met ADD een universitaire opleiding te volgen en af te ronden.

Hoe stoer was hij op 14 jarige leeftijd toen hij namens zijn hockeyteam een vader op een nette manier berispte omdat deze zich niet kon inhouden langs de lijn en daardoor een grote stoorzender tijdens de wedstrijd was!

Hij is geliefd door z'n vrienden, dat heb ik weer bevestigd gezien toen het leger op kwam draven om hem te helpen met z'n verhuizing. Hij wordt gewaardeerd door z'n collega's. Ook dat heb ik gezien tijdens diverse lanceringen van programma's/projecten waar hij deel van was. Hij is op z'n plek in televisie land, heeft er een realistische kijk op en kent z'n krachten en talenten. Je merkt het, Ik kan blijven doorgaan met deze ode aan m'n kind!

Daarom eindig ik met; wat ben ik trots op de volwassen Kasper Max die hij is geworden en wat kijk ik ernaar uit om te zien hoe zijn leven zich verder ontvouwt!

[saulsplace]

Gideon van Meijeren: ‘Het kaartenhuis van leugens begint in elkaar te storten’

Vanuit het hele land komen boodschappen van horecaondernemers die er niet over piekeren aan de deur QR-codes van klanten te scannen voor ze naar binnen mogen, schreef De Telegraaf onlangs. Tweede Kamerlid Gideon van Meijeren ziet een patroon.

Nadat Mona Keijzer (CDA) zich had uitgesproken tegen het coronatoegangsbewijs, betuigde de Haarlemse CDA-wethouder Michel Rog steun aan de ontslagen staatssecretaris. Hij schreef op Twitter dat de coronapas leidt tot tweedeling in de samenleving en op gespannen voet staat met vrijheidsrechten.

“Ik heb met de tweet haar een hart onder de riem willen steken en haar zo ook willen laten weten dat ze niet de enige binnen het CDA is die er zo over denkt,” zei Rog tegenover NH Nieuws. “Ik ben het gewoon ontzettend met haar eens.”

Bijna 250.000 euro opgehaald

Toen het Utrechtse restaurant Waku Waku gesloten werd, sprak wijkagent Pim Vos uit Vught zich uit via LinkedIn. “Ik sta vandaag vastgenageld aan de grond. Ik ben bij de politie gekomen om mensen te helpen. Ik weet niet wat ik ‘mag’ zeggen in mijn rol binnen de politie, maar alles in mij schreeuwt ‘dit niet’,” aldus Vos.

Waku Waku is ondanks het verbod deels geopend en er verzamelen zich elke dag veel sympathisanten bij het restaurant. Daarnaast is met een crowdfundingactie al bijna 250.000 euro opgehaald voor de eigenaren van Waku Waku.

Onderstaand filmpje, dat gisteravond is gemaakt, toont talloze vrijheidsstrijders bij het restaurant. Ze worden toegesproken door Mordechai Krispijn.

Van Meijeren: Samen vechten we ons hieruit

Tweede Kamerlid Gideon van Meijeren (FVD) merkt op: “Steeds meer mensen komen in verzet tegen de apartheidsstaat. Van restauranthouders, tot bestuurders, tot politieagenten. Massaal gesteund door een leger aan vrijheidsstrijders.”

“Het kaartenhuis van leugens begint in elkaar te storten. HOUD VOL! Samen vechten we ons hieruit!” aldus Van Meijeren.

[mohair-schrijft]

Schaatsfoto

Ik wandel op het fietspad, omringd door een besneeuwde omgeving kijk ik naar de kale boomtakken, tegen een strakblauwe lucht. Hoog op een afgetopte boomstam zit een eend. Ik ruk aan de rits van mijn jaszak, pak mijn fototoestel, trek met mijn tanden mijn handschoen uit, snel. Te laat. Elegant vliegt de eend weg. Ik kom op een driesprong, ook op de visvijver rechts zwieren plukjes mensen rond. Ik ga linksaf, hoor het geluid van mijn telefoon. Handschoen uit, andere jaszak. Mijn broer. Hij doet verslag van het bezoek aan onze moeder in het verpleeghuis, een uur rijden bij ons vandaan. Een persoon per dag, een uur, luidt de afspraak sinds enkele weken.

Mijn moeder herkende hem, maar wilde niet direct mee, de lift in, naar de Brasserie. Ze zaten er nog geen vijf minuten aan tafel. Mijn moeder keek benauwd, mijn broer wist hoe laat het was. Hij kwam voor een aantal dilemma’s te staan in de zorg voor onze moeder, in de toch al tropische temperaturen binnen het tehuis, met mondkapje op. Aandachtig luister ik naar zijn relaas, zie het voor me, laat dat maar aan mijn broer over. Ik stap opzij voor een passerende fietser, knijp in mijn handschoen loze vingers. Ik leef met hem mee. Waardeloos dat hij er alleen voor stond. Hij had het goed opgelost, heeft haar weer even gezien. Ik niet. ‘Maak je daarover geen zorgen’ zegt mijn broer, ‘ze zei dat ze je gisteren nog uitgebreid had gesproken’. Hier moeten we samen om grinniken.

Na een uur ben ik thuis. Even later kijk ik op het scherm naar de foto van mijn schaatsende zoon.

https://www.metronieuws.nl/lezerscolumn/2021/02/schaatsfoto/

[sxns0ne]

Dag 3: Bekerfinale Deportivo das Aves - Sporting CP (2-1)

Lissabon, za 26 mei 2018

Een mooie dag waarin het zonnetje weer helder schijnt in het stadje Setubal. We worden wakker met een aardige kater van gisteravond waar we amper van hebben kunnen slapen. We maken ons rustig klaar om de reis te maken naar het Nationaal Stadion om daar de bekerfinale te bekijken. De bekerfinale word altijd gespeeld in dit stadion. Vorige jaar won Benfica met 2-1 van Vitoria de Guimaraes is het nu de beurt aan Deportivo das Aves en Sporting CP.

Mijn compagnon heeft al 60 flesjes bier gehaald, 30 Saegres & 30 stuks van Super Bok. Daarnaast hebben we nog een fles Bacardi en 2 flessen cola waar we de hele dag zoet mee kunnen zijn. We bereiden ons voor en laden de bier in de auto. Vervolgens rijden we naar het stadion van Vitoria (waar de lads hun eigen opslagruimte hebben) om 2 zwarte, brede tonnen op te halen en kopen bij de grootste vismarkt van Lissabon 1 grote zak met ijs. De vismarkt is een goed georganiseerde markt waar verse vis verkocht word. Een soort markthal.

We vullen de zwarte tonnen deels met ijs en deels met bier zodat het bier koel blijft in de auto om op locatie voor te drinken. Waar wij vaak op locatie drank kopen zal ik verder uit leggen waarom we 2 tonnen volgooien met bier en ijs.

We hebben nu alles gechecked,de drank gekoeld, onze clobber en de tickets voor de wedstrijd. We stoppen onderweg nog 1x bij een pompstation om onze weg te vervolgen naar het Nationaal Stadion. Eenmaal aangekomen kijk ik mijn ogen uit. Het stadion is omringt door een park en de supporters hebben elk een kant van het stadion om hun PMDS uit te voeren. We parkeren onze auto aan de kant van Deportivo des Aves en lopen nog ff een rondje over het terrein. Het terrein is net een grote picknic, iedereen heeft een kleedje bij, BBQ bij de hand en een koelbox met de benodigde middelen voor een goede PMDS. In het centrale punt van deze zijde van het park staat een truck met een DJ die zomerse dance tot aan traditionele Portugese muziek draait. Onderstussen wachten wij op een broodje varkensvlees die van de grill word afgesneden. We halen 1 ton met drank uit de auto en zoeken een mooie spot om te drinken. Ik noem dit weliswaar een PMDS om van te genieten. Heerlijk...

Mijn compagnons hebben contacten met beide supportersgroepen en spreken dan ook eerst af met de sfeergroep van Aves. Ze laten ons zien wat voor banner ze klaar hebben en praten nog wat heen en weer terwijl we genieten van de drank, het weer en de vriendelijke sfeer. Daarna gaan we naar de kant waar we afgesproken hebben met de jongens van Sporting CP. Het is wel ff een berg op en een berg af maar het terrein waar de supporters van Sporting mogen indrinken is 3 tot 4x zo groot. Rookbommen en fakels overal, er word overal gezongen, er is zelfs een groot podium! De sfeer bij Aves is iets vriendelijker en je merkt dat bij Sporting een andere soort sfeer hangt. De sfeer van een veel grotere clubs maar ook dd sfeer van de casuals die hier de baas zijn. Deportivo des Aves heeft uiteindelijk wel gewonnen met 2-1 van Sporting CP. Een ultieme ervaring om mee te maken, dat zeker. Heb zelfs nog een sjaal van sporting eraan overgehouden, die hangt nu in mijn kamer, in het appartement in Alamada.

Dit was mijn eerste weekend in Lissabon/Setubal. Ik heb erg genoten. Heel veel gezien en dat voor mijn eerste weekend. Van lopen door de straten van Lissabon, tot feestend in de bossen, naar heimwee in de avond tot aan drinken tot ik erbij neerval. En dan te bedenken dat ik nog niet eens training heb gehad. Als je ooit in mijn positie zit om in het buitenland te gaan werken, twijfel niet. Ik schrijf over dag 3 maar ik schrijf het op de tweede zaterdag dat ik verblijf in Lissabon (Alamada). De ervaring die ik hier heb gehad is waanzinnig, de mensen waarmee je in aanmerking komt. Maar dit ligt ik wel wat breder toe in het volgend artikel!

Nog even een duidelijkheidje over mijn posts. Ik doe mijn best om alles zo goed mogelijk te verwoorden, mijn grammatica zal hier waarschijnlijk niet echt aan de zonnige zijde zijn. De datum die ik onder de titel plaats is de datum wanneer ik het bericht uitbreng. De dagtitel gaat over welke dag ik schrijf. Ik hoop dat het hiermee een beetje duidelijk voor je is hoe mijn werking in elkaar zit.

[brooksiffs255-blog]

sms contact

Vroeger gingen mijn zuster plus ik samen met onze mannen en het kroost op vakantie naar dezelfde huisje op een park, waar van alles uit te voeren was. De kinderen amuseerden zich de hele etmaal in allerlei avonturen en vooral het zwembad precies waar wij ook wel eens een duik in namen. Helaas de kinderen zijn de deur uit en mijn zuster woont bij haar man 200 km verderop. Het contact blijft daardoor beperkt tot de telefoon. Zowel mijn zuster en haar man en komen langzaam in de leeftijd van de 50tig. Vaak denk ik nog wel eens aan de gezellige tijden die wij daar doorbrachten. Vooral `s avonds in het vakantie huisje met een leuk drankje en leuke gesprekken.

Ik was dan ook erg blij toen mijn zuster op een avond voorstelde om nog ooit een keer naar zo’n huisje te gaan. Weliswaar waren de kinderen vitaal en gingen niet meer mee, maar het voorstel stond mijn man ook wel aan.

En zo arriveerden wij, 25 tijdsperiode later, bij het inmiddels volledig gerenoveerd vakantiepark. De avond was bijzonder leuk ook omdat we elkaar veel te zeggen hadden. Buitendien de nodige wijntjes werden behoorlijk geconsumeerd. De duurde dan ook niet lang of zowel de heren als mijn zuster en ik begonnen zoals ons bed te verlangen. Mijn man en ik sliepen boven en mijn zuster met haar echtgenoot beneden. Het duurde echter even of er klonk een gesnurk door de huisje of dat er iemand de boel aan het verbouwen was. De was gelukkig niet mijn echtgenoot, hoewel deze daar ook wat van moet, maar de man van mijn zuster. Die beneden sliep. Waarschijnlijk gaf zij hem een duw want weinige ogenblikken later was het weer afgelopen. Ik denk dat er die nacht in het huisje wel meer geronkt is maar omdat ik vluchtig in slaap viel ontging mij dat.

De aankomende morgen zaten mijn zuster en ik gezellig boven de zon op ons terras koffie te drinken. Beide mannen waren volgens het dorp om de drankvoorraad weer aan te vullen toen ik opmerkte. Ik dacht even vannacht dat een straaljager ons huisje zou binnen vliegen, die kerel van je kan er wat met. Ja zei mijn zuster daarvan wel. Toen ik vroeg waar dan met niet zei ze. Hij raakt me haast niet meer aan. Nu is mijn eigen man tevens niet meer in zijn beste doen, maar beslist keer in de week moet ik er desondanks nog aan geloven. Ik zou mij er echter niet druk om betreffen zei ik tegen mijn zuster, kerels altijd wat.

Die avond gingen we uit eten in dezelfde restaurantje 15 km evenzo op. Het was heerlijk en ook hier opnieuw ging de wijn rijkelijk rond. Het was namelijk vakantie. Op de terugweg zat ik naast mijn zwager achterin de wagen, en of het nu door de drank kwam of het verhaal met mijn zuster. Ik legde in het donker mijn hand boven op bestaan bovenbenen. Ik denk dat hij het eerst niets merkte maar toen ik met mijn hand zoals zijn dijen en daarna richting zijn kruis ging voelde ik hem verstrakken. Ik nam tussen twee vingers zijn piemel vast en vernam dat die bewoog. Het duurde echter even of zijn hand ging voorzichtig onder mijn rok richting mijn kruis. Hij kon niet rechtstreeks met zijn vinger aan mijn kut komen, echter toen ik mijn benen wat verder uit mekaar deed wist hij evengoed langs mijn slip bij komen om even mijn klitje te beroeren. Gelukkig waren we snel te plekke. Ik zag hoeveel moeite hij moest doen bij het uitstappen om zijn inmiddels stijve lul te verbergen.

Nadat we nog een wijntje hadden gedronken gingen we uitgeput naar onze bedden. Gelijk nog geen half uur later hoorde ik beneden de waskraan lopen en het toilet een enige keer gebruiken. Naast mij begonnen de eerste snurkgeluidjes alweer te komen van mijn eigen trouwe echtgenoot. Tevreden sliep ik bij.

De volgende morgen ondertussen we met ons beiden in de plaatselijke supermarkt liepen zei ik langs mijn neus. Het was op een gegeven moment nogal druk vannacht beneden. Ja zei ze, zojuist heb je maanden niets en plotseling moet de even gebeuren. Toen ik zei, je maakte je toch ongerust zei zij. Het enigste wat ik hier aan overhield was een kwak zaad zojuist snel ging het.

U is misschien nog geeneens zo slecht zei ik tegen mijn zus. Ik bedoel de relaties die een tijdje duren plus dan weer een ander. Volgens mij blijft het heilige vuur dan dikwijls langer branden. Tot mijn verbazing zei mijn zuster. Misschien moeten we maar eens een paar begrijpen ruilen van man. Niet alleen voor onze mannen maar ook voor ons. Hoewel zei denk ik dat je aan mijn man niet veel langduriger zult hebben na gisteravond. Er zullen eerst weer een paar maanden overheen moeten gaan. Ik lachte in mijn vuistje.

Die avond na een rijkelijk gebruik van de wijnfles begon ik heel voorzichtig het onderwerp van gewenning pik kut bij seks te bepraten. Beide heren waren de met mij eens dat ik als vrouw een goede kijk had met de mannelijke behoeftes. Toen ik vervolgens voorzichtig voorstelde dat wij dan toch eens een avond moesten ruilen was het even stil. Blijkbaar maakte dit iets bij beide heren los. Hoe gek u ook klinkt mijn man was de eerste die akkoord was. Dat kwam waarschijnlijk vooral door de grotere borsten die mijn zuster had. Ondanks dat de man van mijn zuster de avond daarvoor met zijn vinger in mijn kut had gezeten duurde het even aan dat jij ook om was.

En zo bracht ik de nacht door bij mijn zwager. Zijn lul was een stuk korter als van mijn eigen man, maar daar stond tegenover veel plus veel dikker. Ik kwam met hem vaginaal klaar doordat hij bij u heen en weer neuken bijna de voering betreffende mijn kut mee naar buiten nam. Dat was heerlijk.

Toen ik de volgende dag mijn zuster vroeg of ze tevreden was knikte ze. Jouw zult het nu al weten zei ze je man heeft een dikwijls grotere lul dan die van mij. Ik heb nu een lul gevoeld op plekjes in mij waar nog nooit iets geweest is.

Die week hielden we het maar zo. Ikzelf kwam er gerust twee keer klaar wanneer ik bij hem boven bed lag. Hijzelf had bij het wakker word alweer een stijve. Iedere morgen voor het ontbijt kreeg ik nog een heerlijke beurt waarbij de binnenkant van mijn vagina geiler als geil werd.

Hoe het mijn zuster vergaan is vertel ik later als de lezers dit verhaal weten te waarderen.

Inmiddels is afgesproken om met ons vieren twee keer per jaar als vanouds naar een huisje te gaan.

[underthinq]

Hoofdstuk 3: Blij.

Om alles echt goed af te sluiten moet ik positief eindigen. Als ik de voordelen opschrijf van dit alles, ga ik het misschien zelf wel geloven. Mijn lichaam heeft er bijvoorbeeld nog nooit zo fantastisch uitgezien als nu, alleen een beetje jammer dat helemaal niemand het onder alle dikke truien ziet. Ik heb er echt op gelet dat ik genoeg bleef eten maar toch vlogen de kilo’s eraf. Tja, ik kan niet zeggen dat ik er mee zit. Sleutelbeenderen staan me wel.

Verder vertelt iedereen me natuurlijk dat het goed is dat ik van hem af ben. Ik hoop dat ik dat na dit hoofdstuk ook geloof. Ik ga dit hoofdstuk eindigen met de conclusie dat het goed zo is, en ik ga dat heel erg hard proberen te menen.

Een ander voordeel is dat ik me geen zorgen meer hoef te maken over dat hij zich bedenkt. Ha! Dat is al gebeurd. Ik kan hem nu in ieder geval niet meer kwijtraken, dat scheelt alweer. Ik hoef nu ook geen rekening meer te houden met hem wanneer ik plannen voor de toekomst maak. Dat was altijd een vaste stresspost omdat ik aanvoelde hoe breekbaar zijn belofte aan mij was. Hoeveel tijd ik toch op 9292 heb gezeten om de kortst mogelijke treinafstand te berekenen, om het hem zo makkelijk mogelijk te maken om bij me te blijven.

Uiteindelijk blijk ik voor hem het perfecte meisje geweest te zijn om erbij te hebben voor tijdens de depressie. Zoals je een kom kippensoep goed kan gebruiken als je griep hebt. Ik paste echter minder goed in zijn nieuwe leven zonder geestesziekte. Niemand eet kippensoep als ze weer beter zijn. Dat hij mij heeft gebruikt weten we allebei. Nu moet ik er alleen nog een positieve draai aan weten te geven. Positief, positief, positief. Hoe maak ik dit positief?

Het is niet een hele sterke positieve wending, maar ik heb er wel wat van geleerd. Ik dacht dat ik de les van eigenwaarde jaren geleden al kende, daar had de puppetmaster wel voor gezorgd. Blijkbaar niet. Jammer dat ik na zoveel jaar zo weinig vooruit gekomen ben. Maar nu zit hij er echt in hoor. Als je me 's nachts wakker maakt en vraagt wat ik nooit meer mag vergeten in relaties, zal ik zonder aarzeling "Eigenwaarde!" naar je roepen, om vervolgens totaal relaxed weer in slaap te vallen. Ik ken mijn waarde en ik zal het nooit meer accepteren als iemand anders die niet ziet. Ik zal me nooit meer laten gebruiken. Ik ben geen fucking kippensoep.

Vannacht droomde ik dat ik met hem aan het dansen was. Terwijl de tranen bij allebei over onze wangen stroomden, zwierde hij me in het rond. Hoewel deze dans in droomrealiteit een stuk beter verliep dan hij in het echt zou hebben gedaan, voelde er iets niet goed. Hij zei dat het aan mij lag, dat mijn hart er niet in lag. Met alle macht probeerde ik mijn hart erin te krijgen. Op de achtergrond speelde een André Hazes-achtige smartlap waarin enkel de woorden "blijf bij me" werden herhaald. Uiteindelijk stonden we te slowen. Met mijn hoofd op zijn borst wiegden we zachtjes samen heen en weer. Ik voelde hem langzaam verdwijnen maar wilde mijn ogen niet open doen, wilde het nog niet zien. Minutenlang bleef ik door dansen op de woorden "blijf bij me" met een lege jas in mijn armen. Uiteindelijk liep er een kind naar me toe en vroeg me waarom ik zo gek aan het doen was met die jas. Ik liet de jas vallen en opende mijn ogen. Ik was wakker.

Als het nog niet duidelijk genoeg was in de echte wereld, heeft de droomwereld het er nu wel heel dik opgelegd. Het is echt helemaal over. Zelfs als hij ooit nog terug zou komen zou het nooit meer kunnen zijn hoe het was, daarvoor is teveel gebeurd.

Ik moet leren om me niet meer te laten beïnvloeden door herinneringen aan zijn bestaan. Het is nou eenmaal zo dat ik niet alles kan controleren, hoe ver weg ik die sokken ook achter in mijn kast verstop. Dat ik tijdens het googelen van een analyse techniek de scriptie van zijn broer als eerste zoekresultaat tegenkwam is kut toeval. Met toeval kan je niet vechten. Je kan er wel mee leren omgaan. Daar moet ik maar eens mee beginnen.

Na het schrijven van het hoofdstuk Boos merkte ik dat ik me minder boos voelde. Zoals altijd, hielp het opschrijven van gedachten om ze letterlijk minder ruimte in te laten nemen in mijn hoofd. Hoewel ik het natuurlijk niet mis om boos te zijn, heeft het wel een vervelend bij-effect. Zonder boosheid is er een stuk meer gemis. Ik vind het zwak van mezelf dat ik op moeilijke momenten nog steeds zo graag vastgehouden wil worden door hem. Ik mag hem niet meer willen want hij wil mij ook niet.

Ik wil zo graag weer blij zijn. Ik wil het echt maar het lukt niet. Het missen doet gewoon zo veel pijn. Die pijn wordt duizendmaal versterkt door de kennis dat hij mij niet op die manier mist, dat hij gelukkiger is nu.

Ik wil dit niet meer. Ik wil me niet meer zo voelen. Ik wil het echt niet meer. Het is niet leuk om het meisje te zijn dat aan het huilen is in haar kamer, op haar fiets, in de winkel, op de uni, op straat, onder de douche. Vroeger was huilen voor mij een rariteit. Het was een kenmerk van mij dat ik zelden huilde, ik was er bijna trots op. Nu is het mijn staat van zijn: huilend. Gisteravond ben ik weer veel te diep onder water getrokken. Dit was een van de ergste keren ooit. Ik huilde tot mijn oogleden te dik en opgezwollen waren om nog tranen door te laten. Het is best schrikbarend om jezelf van een afstandje te bekijken op die manier. Midden in de nacht slenterend door een op sommige momenten doodse, en andere momenten levenslustige stad. Onder mijn lange jas droeg ik enkel een versleten onesie. De dronken mensen lieten me met rust. Ze wisten dat ze me niet konden helpen. Het was koud en nat, maar in plaats van richting huis liep ik telkens verder weg. Anywhere but home. Afgelopen maand heb ik alle stadsdelen leren kennen. Ik weet nu waar Nijmegen begint en eindigt, waar de rijke mensen wonen en de basisscholen zitten, waar 's nachts zwervers buiten slapen en waar tot de vroege uurtjes nog lampen branden. De stad is besmet geraakt met mijn verdriet. Als een bode heb ik het overal verspreid. Elke uithoek heeft mijn tranen gekend.

Waar ik eerst nog eerlijk was tegen anderen, ben ik nu weer karakteristiek begonnen met liegen over hoe het met me gaat. Het is niet meer sociaal geaccepteerd om na zo'n lange tijd nog steeds compleet gebroken te zijn. Ik wil het ook van mezelf niet accepteren. Ben teleurgesteld in mezelf dat ik nog steeds zo verdrietig ben. Ongeduld is niet bevorderend voor het genezingsproces maar ik heb het wel.

Deze week viel ik flauw tijdens het bloed doneren. Ik weet niet precies hoe lang ik buiten westen was maar het moet best een tijdje geweest zijn omdat toen ik wakker werd er een vers verbandje om mijn arm zat, mijn stoel verplaatst was en er een paar lieve zusters om me heen stonden. Tijdens mijn bewusteloosheid voelde het alsof ik zweefde. Ik droomde zonder verhaal. In weken heb ik  me niet zo rustig gevoeld. Ik had geen gedachten of stress of verdriet. Gewoon rust en leegte. Dat is wat ik nastreef voor de toekomst.

Volgens 'the law of attraction' moet je niet zeggen wat je wil dat er gebeurt, maar het uitspreken alsof het al zo is. Alleen op die manier komen je wensen echt uit. Het is een beetje een vreemde filosofie maar desperate times call for desperate measures dus: Ik ben gelukkig. Ik mis hem niet. Ik ben beter af zonder hem. Het maakt me niet uit wat hij doet of hoe het met hem gaat. Ik ben rustig. Ik ben blij. 

[aupairananterre-blog]

La Rentrée

Goeienavond! Het is vandaag dinsdag 5 September en ik kan je zeggen dat de tijd werkelijk nu al vliegt.

De kindjes zijn vandaag voor de 2e dag naar school geweest. Ze gaan alle 3 naar een andere school. Het schoolsysteem werkt hier behoorlijk anders dan in Nederland. Ze tellen bijvoorbeeld op de middelbare school terug van 6e naar 1e.

Ik moest maandagochtend de jongste naar school brengen met zijn ouders en dat is zo'n dropje. Op de eerste dag, maakt niet uit welke klas, is het hier heel normaal dat je als ouders meegaat. Het was voor mij heel leuk om een basisschool van binnen te zien. Elke school wordt hier veilig beschermd door een poort. Er wordt veel gedaan om te zorgen dat de kids echt worden opgehaald door de juiste persoon, om terrorisme te voorkomen.

Om 15.45 moest ik de jongste weer ophalen. Ik had van de moeder gehoord dat het de 1e dag na de zomervakantie behoorlijk druk kon zijn maar het sloeg werkelijk alles. Alle kindjes op die school waren op hetzelfde moment uit , het was niet normaal de drukte, alle ouders drongen voor om hun kind als eerst op te kunnen halen. Ik heb me werkelijk verwonderd haha.

Ik zal nog even kort vertellen over afgelopen week.

Woensdag ben ik met de oudste naar Parijs gegaan met zijn 2tjes. Hij wou supergraag naar "Musée de la magie", wat in het 4e arrondissement lag. Ik vond het best spannend om alleen met hem te gaan, je weet nooit wat er gebeurd en we gingen met de trein en de metro. Maar alles goed gegaan en hij vond het superleuk!

Donderdag ben ik met de 3 kids thuisgebleven, vooral de jongste is een echte huismus. Hij wil het liefst de hele dag in zijn pyjama rond lopen en lekker thuis blijven. Hij houdt van het huis, dat zegt hij ook steeds. Soms moet ik wel streng zijn voor hem. Hij wil niet altijd luisteren. Ik moet alleen heel snel om hem lachen omdat hij zo schattig is maar tegelijk zo overtuigend iets kan ombuigen naar zijn wil haha, een voorbeeld: We gingen eten en ik vroeg of hij zijn handjes had gewassen. Dat had meneer wel gedaan. Dus ik vroeg hem: mag ik ruiken? En toen bleef het even stil en was het nee. Je moet hem soms een beetje forceren dingen te doen maar hij is echt een schatje.

Vrijdag ging het meisje weer naar het centre de loisirs en ging ik met de jongens naar een Parc Valérien. Het uitzicht was prachtig, helemaal over Parijs. Maar van te voren hadden ze niet gezegd dat het een hele klim zou zijn. En het was die dag ook weer bloedheet! Haha was wel echt superleuk.

Het weekend heb ik lekker tijd voormezelf genomen, ik moest echt bijkomen van de week. Zondag kwam er nog een tante langs met 5 neefjes en nichtjes. Zondag merkte ik echt al stress voor het nieuwe schooljaar. In feite hebben de kids 2 maanden zomervakantie en elke 6 week 2 week vrij. Dat is echt veel vind ik.

Maandag ben ik met de oudste en de moeder van mijn gezin naar "La Défense" gefietst. De oudste hoefde namelijk pas om 14 u te beginnen. In 10 min sta je in Paris. De moeder van mijn gezin werkt daar in een bank. Het is erg bizar om het verschil te zien tussen arm en rijk. La Defense is een echte zakenwijk waar hele hoge gebouwen-wolkenkrabbers staan, de grande arche, het shoppingscenter les 4 temps en waar heel mooi uitzicht is op de Champs-Elysées. Overal lopen mooie mensen, ze zijn netjes gekleed en bijna alle vrouwen dragen een jurkje of mantelpakje en makeup die die ochtend zelf nog door iemand van een schoonheidssalon lijkt te zijn gedaan. Ook bijna alle mannen lopen in pak. Echt chique wel..

Achter la Défense, waar wij langsfietsten zijn flats gebouwd voor mensen die in de bijstand zitten. Ook zijn er zo ontzettend veel bedelaars en zwervers en ik schrik vooral als ik weer vrolijk de hoek van een metro punt kruis en daar ineens een compleet gezin op de koude vloer zit met een bordje 'j'ai faim- ik heb honger' en nog niet te vergeten: de mensen in de trein die superhard praten om te zorgen dat de hele trein ze hoort om te vragen om geld. En dat je dan ziet aan de mensen die niet eens opkijken dat dit een zaakje is van alledag. Dit is echt Parijs.

Vandaag is het dinsdag en heb ik voor 09 u de jongste 2 kids naar school gebracht. Het was eigenlijk niet het plan gisteravond maar vanochtend kwam het toch beter uit. Daarna heb ik de vaatwasser geleegd en me omgekleed en ben rond 10 u richting de trein gelopen om naar Parijs te gaan. Ik had met Ileane afgesproken op Gare St Lazare. Het was zo leuk om elkaar te zien. We zitten echt in hetzelfde schuitje en wonen nu allebei echt super vlakbij elkaar. We hebben heerlijk genoten en lekker samen bij een Patisserietje gegeten en Parijs verder ontdekt. Ik ben heel blij dat zij ook hier zit!

Over 2 week ga ik ook naar de universiteit hier. Dat vind ik best spannend. Ik heb de uni gezien en die is aardig groot. Ik ga daar een programma volgen speciaal voor studenten uit het buitenland. Ik volg dan 6 u per week vakken samen met buitenlandse studenten. Ik hoop echt heel erg op leuke mensen!

Ik slaap trouwens elke avond best wel vroeg, de dagen vreten veeel energie en ik moet er morgen weer vroeg uit! Dus ik ga nu heerlijk slapen.

Doeg!

Kusjes Jac

[moosinfrance]

Vakantie - 3 juni 2017, 12:46

Wat is het hier ontzettend heerlijk! ☀️ Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen met schrijven over de afgelopen dagen, maar ik zal mijn best doen. Dinsdagavond kwam ik aan in Castagnols, opgehaald door Marjoleine. Het was zo fijn om hun huis weer binnen te stappen! De gasten die er waren, een Nederlands en een Belgisch stel, zaten op het kleine terras. Ze waren ontzettend aardig en nieuwsgierig, het was meteen heel gezellig. Er was ook nog een Frans stel, en toen we even later aan tafel zaten hing er een heel ontspannen, gezellige sfeer. Het eten was heerlijk! De reis was toch wel vermoeiend geweest merkte ik, ondanks dat alles goed ging. Eenmaal in bed sliep ik meteen 😌 De volgende dag heb ik waar het kon al meegeholpen. Marjoleine was boodschappen doen, en Henk-Jan liet mij alles zien die dag. Het was heel ontspannen en gezellig, en 's middags hebben we heerlijk geluncht op het terrasje, in de zon! Er kwamen die dag een aantal nieuwe gasten, dus moesten we de kamers schoonmaken en opnieuw klaarmaken. Het opmaken van de bedden op de juiste manier heb ik inmiddels onder de knie 😉 Na de lunch was het even wat rustiger, Henk-Jan ging aan de slag met de administratie en ik kon even gaan zitten met een boekje. Rond vier uur was Marjoleine terug en begonnen we met koken. Voorgerecht, hoofdgerecht, en het dessert (dat is elke dag het leukst om te maken ;)). Alles wordt met zoveel zorg en liefde voorbereid! De sfeer in de keuken als we daar bezig zijn is heel gezellig, dat is zo fijn. En de maaltijden 's avonds zijn ook een feestje. Elke avond is er wel een nieuw verhaal, van één van de gasten. De afgelopen twee avonden was het wat rustiger, zodat we echt met z'n allen aan tafel zaten en konden praten. 🍷Gisteravond waren er meer gasten, en ook Duitsers, zodat er wat meer onderlinge gesprekken waren. Het is heel leuk om te merken dat de sfeer telkens anders is, en bepaald wordt door de verschillende gasten en de verschillende avonden. ☀️ Intussen heb ik een beetje gevoel gekregen voor het dagritme: ontbijt klaarmaken, daarna afruimen, als de gasten op pad zijn gaan we zelf ontbijten met z'n drietjes, vaak op het terras in de zon. Daarna beginnen we met het in orde maken van één of meer kamers, en het ophangen en draaien van wassen. Als dat klaar is gaan we lunchen. De gasten zijn meestal weg tot een uur of 4/5, dus dan is het wat rustiger. Gisteren heb ik samen met Marjoleine een wandeling gemaakt. Die momenten zijn heerlijk, even uitwaaien in de bergen en genieten van het gevoel van 'niets hoeft'. 😇🙏🏻 Aan het eind van de middag beginnen we met koken en het voorbereiden van de maaltijd voor 's avonds. Ook dat is heek leuk en gezellig, ondertussen leer ik van alles over de verschillende gerechten en het koken. Henk-Jan en Marjoleine hebben vaak ook nog leuke verhalen over gasten die geweest zijn 😉 Ik geniet hier heel erg, van de plek, de gasten, het weer, het eten... alles eigenlijk 😊☀️ Ik ben zo blij dat ik hier ben, het is hier echt heerlijk (ik zeg dat te vaak, maar het is écht zo 😌) Door alles op te schrijven voelt het bijna als een stage waarvoor ik een verslag moet schrijven, maar ik doe het graag 😇 Het leuke van steeds nieuwe gasten is vooral wanneer er buitenlanders zijn. Fransen, Duitsers, gisteren waren er zelfs twee Amerikanen. Die waren erg gezellig en luidruchtig ;) Met de Fransen kan ik al een aardig gesprek voeren, dat is heel leuk om te merken! Met de Duitsers praat ik niet zoveel, ik begrijp de verhalen die ze vertellen goed, maar terug praten is nog steeds moeilijk 😏 Misschien is dit lange verhaal niet superinteressant om te lezen, maar wie weet ;) Heel veel liefs! Moos ☀️

[26within]

Neun

Ilona Spatelspuwer Wat bazel je nou? Je doet alsof er ergens een geheimzinnig zwart boekje rondgaat met de volgorde van de vrouwennamen…..Inez? Ik ken helemaal geen Inez, en waarom zou zij nu aan de beurt zijn? Vorige keer al aangekondigd? Door wie? Grazia, ik ken ook geen Grazia. Het enige dat ik momenteel weet is dat de schrijver van de reeks mijn naam boven dit stukje vervolg heeft geplempt….Nou? Dat zegt toch alles? Waarom zou hij anders beslissen als hij de beurt aan die Inez zou gunnen?...Ik hoor niks, kun je even wat harder praten? Hahaha…Stilgevallen en dikke doei dan maar. Blijkbaar, lieve regelvolgers van die luie chroniqueur, ben ik veel interessanter dan al die andere vrouwen…En dat terwijl ik Klone vanochtend pas heb leren kennen. Ow wacht, toen had hij het inderdaad over die Inez en dat hij er helemaal niks mee kon op dat moment. Wacht eens even…Dat betekend dat ik nu live te volgen ben via het smoelenboek…..Euhm….Ik ga even naar het toilet hoor…… Klone, met mij…Nee, niet met Grazia, met Ilona….Die van vanochtend in de bus. Je weet wel, die blonde st….Ja die, ik krijg vragen van mij totaal onbekenden die vragen waarom ik ben gekozen als jouw titel? Nou ben ik zelf ook wel benieuwd geworden naar de beweegredenen van deze onverwachte wending? Wat? Klootzak, neem een ander in de maling!.... En met een vuurrood hoofd en een pontificaal vingertje op de rode telefoontoets drukt madame Spatelspuwer ietwat gepikeerd ondergetekende naar de eeuwigdurende pieptoonvelden. Ze staat op, doet de deksel van de bril omhoog en draait het slot op groen. Vergeet bijna dat ze op belachelijk hoge hakken loopt en verzwikt dus bijna haar linkerenkel….kijkt wat ongelukkig in de spiegel en grist in haar tasje naar haar lipstick en tuit bevallig haar lippen naar het evenbeeld. Het kan nog wel even duren voordat Ilona haar gezicht weer buiten het damestoilet laat zien. Ik ben wel benieuwd hoe ze reageert als ze merkt dat ik hier aan de bar van deze kroeg op haar zit te wachten….Met een cameraploeg. Nee geintje….Ja, doe er nog maar een halve liter in, het schiet nog niet op met mijn hoofdpersoon van vanavond. Had ik trouwens ook niet verwacht hoor…Ilona is van het soort dat…Maar ik wist meteen dat zij vanavond de titel zou dragen. Er viel echt een behoorlijke last van me af en daar ben ik haar echt dankbaar voor. Zij is het type vrouw dat me een ingewikkelde verhaallijn scheelt, Het enige waar ik op moet letten is dat ze niet gaat lopen voor de duizend-woorden-grens. Moet lukken toch? Iedereen houd van een beetje persoonlijke aandacht….. Nou, daar zal je hem hebben…Hij kan mooi de pot op met zijn gladde praatjes. Ilona, je hebt mijn dag gered, Ik ga van jou een ster maken, Jij bent de inspiratie die een schrijver over de hoogste barricades tilt. Mannen, allemaal hetzelfde..Bah! Ben je nou voor mij hier Sideburner? Wil je even stoppen met filmen nu? Man, doe die mobiel even weg. Wat? Ikke…..Nu al gelezen door tien vrienden, twee tantes en wat vage kennissen? Echt, nu al? Ik wist niet dat je zo populair was op het smoelenboek…..Weet je Klone Sideburner, bij nader inzien bedank toch maar liever voor de twijfelachtige eer! Jij integreert mij zomaar in een van die verhaaltjes van je zonder dat je jezelf maar een seconde de vraag stelt of ik dat wel op prijs zou stellen…Nou ja, misschien wel, maar waarom vraag je het eerst niet even? Waarom kom je nu pas met die vraag? Waarom denk je dat ik het wel oke vind om als aangeschoten wild hierna over straat te moeten, althans als de praatjes kloppen die je mij op de mouw speld….Nee, ik denk dat we nu afscheid van elkaar moeten nemen…Droge witte? Een hele fles? Op jouw kosten? Oke, wat wilt jouw publiek allemaal van mij weten dan…Wacht even, gaan we wel daar aan een tafeltje zitten. Ik vind de bar hier niet echt een plek voor een mooi verhaal…..Maar Klone, no dirty questions! Omdat ik denk dat jij zo’n mannetje bent die stiekem wilt weten of ik wel een slipje draag onder mijn rok. Nou ik heb nieuws voor je…. Ilona praat honderduit en ik heb werkelijk geen idee op welke vraag ze nu eigenlijk een antwoord geeft. Volgens mij heb ik nog niet eens een vraag kunnen stellen. Al weet ik nu wel hoe haar twee poezen heten…Boffie en Baffie, dat haar moeder Annie heet en dat de naam Spatelspuwer een overblijfsel is uit de Pre-victoriaanse tijd toen haar over- over- overgrootvader aan het Pruisisch Romaanse hof te Bratislava de keuken runde, althans chef was van de deserts. Het schijnt dat de spatels brandend onder de pomp geblust moesten worden aan het eind van weer een volgepropte avond. De wrijving he…Ze heeft het over haar duffe vriendinnen en over de saaiheid van haar kantoorbaantje in de torenflat…Over haar liefde voor schoenen en laarsen en alles waar vrouwen van haar leeftijd (Pre-milf) problemen mee hebben. (onbeschofte mannen, vertraagde streekbussen en slome laptops). Ze bazelt over haar sexleven alsof ze een recept probeert uit te leggen en beaamt zonder vragen dat ze soms wel erg eenzaam is in haar appartementje op drie hoog…reutel….rammel….bazel….Klone? Luister je wel? Ja Ilona…Wat wil je vragen? Hij ging zo maar mee naar mijn appartement voor een “afzakkertje”. Ik hoefde niet eens aan te dringen. Het was zelfs wel wat snel, al vond ik hem erg stil. Dat kon ik van mezelf niet zeggen haha, het hele blok weet er weer van. Misschien kan het wel wat worden tussen meneer de beroemde schrijver en moi….Stel je toch eens voor, Ik en Sideburner over de rode loper bij Tushinski terwijl de papparazi ons helemaal lek knipsen. Mooie gouden glitterjurk aan, leuke hakjes en vragen beantwoorden over de verfilming van zijn bestseller “zonder flauw benul”. Ja, dat boek moet echt wel verfilmd worden. Zal hem de volgende keer als ik hem zie eens over aanspreken. Heeft hij eigenlijk wel zijn nummer achtergelaten?....He shit, is die knuppel vergeten zijn 06 te geven. Ik heb hem toch ook de mijne toevertrouwd…. Klone lul, was dat blonde hete hertje nog een beetje bronstig gisteravond?.......Ik kan je wel haar nummer geven Diederik-Jan, ouwe geilbeer. Oh wacht, nummertje 14 in de reeks zie ik hier….Red ow dermet! Klone

[reliance31406crk]

Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen

clubgreen.nl – Voor het groene nieuws!

Het enige dat een nieuwe ouder kan maken of breken, is slaap, of een gebrek daaraan!

Een baby die de hele nacht slaapt, is echt de heilige graal … En gedurende die eerste paar maanden dat ononderbroken slaap helemaal niet bestaat, heb je oprecht het gevoel dat je gek wordt. Veel verhalen vertellen ik vaak kleine fragmenten van Frankie die naar bed gaan, of zich klaarmaken voor haar dutjes over de dag, en zoveel vragen van jullie krijgen over haar slaapgewoonten. Dus ik dacht dat ik onze ervaring zou delen.

Voordat ik begon, wilde ik benadrukken dat baby's en hun slaap een zeer persoonlijke kwestie zijn en aan het einde van de dag kun je alleen maar je darmen volgen … Er is geen verkeerd antwoord! Ik deel een paar dingen die voor ons werkten, maar wat voor ons werkt, werkt misschien niet voor anderen, en dat is helemaal goed.

In de eerste paar maanden dat ik Frankie had onderzocht, heb ik met vrienden gepraat en vrijwel iedereen gevraagd wat voor hen werkte, waarvan ik dingen probeerde en uitwees welke we wilden gebruiken. Het was lukraak maar het was nuttig. De eerste maand was er geen rijm of reden voor Frankie's slaap, en ze werd gewoonlijk 's nachts twee of drie keer wakker en ik voedde haar en zette haar in slaap. Toen we haar op een paar maanden begonnen te stimuleren om zichzelf te kalmeren, ging ze een nacht eten (rond 4 uur 's morgens), en rond de 3 maanden was dat uitgelopen tot 6 uur' s ochtends. Op welk punt we het niet vermeldden, we tolden gewoon rond alsof we het zouden herkennen door ons te erkennen. En ik geef toe, ik ben een beetje bang om er nu over te praten, opdat we de kosmische balans niet weggooien en ze besluit nooit meer te slapen. Maar hier ga ik!

Ik zal als zo'n gebroken plaat klinken als ik dit zeg, maar het boek van dr. Michel Cohen De nieuwe beginselen is de basis geweest van mijn (enigszins) soepele ervaring van nieuw moederschap. Eerlijk gezegd. Zijn ontspannen benadering, zonder al het drama, de rigiditeit en de druk van zoveel andere experts, heeft ertoe geleid dat Frankie over het algemeen gelukkig was, en dat geldt ook voor ons. Het hele boek is eigenlijk gratis beschikbaar hier dus je kunt zijn slaapadvies nu lezen als je het nodig hebt, maar als je het boek bij de hand hebt, is het handig om weg te blijven van Google. Zie andere boeken die ik leuk vind voor ouders hier.

Over 'Door de nacht door slapen'

Zoals ik uit het boek ontdekte, is 's nachts doorslapen een beetje een verkeerde benaming, en het idee kan verwarring veroorzaken en extra stress toevoegen wanneer je baby om de paar uur wakker wordt. Een citaat uit het boek: 'Slaap is geen continu proces. Probeer je te herinneren hoe je gisteravond geslapen hebt. Aan het einde van elk van je nachtelijke cycli werd je wakker (minstens vijf of zes keer per nacht), maakte je jezelf gezellig, rolde je naar je andere kant en viel je weer in slaap. Hetzelfde gebeurt voor Lucy, behalve dat voor haar knuffelen zuigen betekent. Dit begint direct na de geboorte. Als Lucy een pasgeboren baby is, voed je haar elke keer dat ze opstaat uit de sluimer of rock haar, waardoor ze weer in slaap valt. Na de eerste tien keer begint ze te verwachten dat je haar kalmeert elke keer dat ze wakker wordt aan het einde van haar slaapcyclus. Wanneer maken mensen de overgang van door ma naar slaap gekalmeerd te worden om zichzelf te kalmeren? Dat is de vraag van tienduizend dollar. Maar wanneer het gebeurt, zal Lucy 'de hele nacht door slapen'. Het was zo handig om te horen dat het ontwaken van een baby niet het einde van de wereld is, het is in feite normaal! Het is hoe ze terug in slaap komen, dat is de sleutel.

Ik denk dat als we terugkijken, het belangrijkste dat Frankie al vroeg leerde (dankzij het advies van dr. Cohen) was hoe hij zichzelf moest kalmeren. De eerste paar maanden bracht ik haar in slaap en zodra ze sliep, zou ik haar naar de wieg verplaatsen, helemaal doodsbang dat een plotseling geluid of beweging haar wakker zou maken. En dat deed het vaak! Want wie zou niet op een warme borst willen slapen in plaats van in een wiegje? Na een tijdje was ik zo ongelooflijk uitgeput, dat snikkend-at-10:00 een soort uitputting, en ik wist dat er iets moest geven. Dr. Cohen sprak over het aanleren van een baby om zichzelf te kalmeren, dus daar hebben we ons op geconcentreerd. Dit betekende dat Frankie wakker werd gemaakt (gevoed, veranderd van blij enz.), Haar liet kronkelen, zuigen en soms grizzle en uiteindelijk in haar eentje in slaap viel.

Het duurde niet lang voordat ze hieraan begon te wennen, en ja, er waren een paar nachten dat ze meer grizzly was, maar binnen een paar dagen was ze gewend geraakt aan haar eigen slaap. Dr Cohen zegt: 'In de eerste paar maanden, stel ik voor dat je niet naar haar kleinste piepgeluid springt en dat je haar kleine zeuren negeert, zodat ze zichzelf in slaap kan sussen. Dat betekent dat ze haar een tijdje moet laten wiebelen, ruziën of zuigen. Als ze erin slaagt om zonder je hulp nog een keer in slaap te vallen, heeft ze de basis van zelfverzorgend geleerden het zal de tweede keer natuurlijker gebeuren '. Dit was voor ons een compleet spelwissel, want na een tijdje kon Frankie zichzelf in slaap brengen als ze van nature 's nachts ontwaakte uit een slaapcyclus en het ook geen moeite zou hebben om overdag in slaap te vallen. Natuurlijk, als ze echt wakker zou worden en begon te snikken, zou ik haar voeden, maar niet alleen als een manier om haar terug in slaap te krijgen (iets wat heel gemakkelijk is om te doen als het midden in de nacht is en ik wilde dat ze ging terug in slaap!).

Een routine vinden

Meestal zijn we vrij casual en ontspannen. Maar wat me verbaasde, was hoe belangrijk routine voor Frankie was. Ze bloeide op regelmatige dutjes en liet haar slaap niet onderbreken. Eén ding zal ik zeggen: terwijl we een algemene routine hebben, proberen we haar humeur en wat ze wil te matchen. Ik lees 'Save Our Sleep' van Tizzie Hall die de meest INTENSE routines heeft, waaronder veel van het wakker worden van de baby als ze te lang slapen en het voeden uitstellen zodat het precies op het juiste moment valt enz. Voor mij voelde dat gewoon niet natuurlijk helemaal. Dus terwijl ik helemaal voor routine ben en over het algemeen één volg, benadruk ik niet dat haar dutje voorbij gaat of dat haar voer op het verkeerde moment is. Het leven is zonder dat stressvol genoeg!

Frankie's kreet begrijpen

Het moeilijkste deel van de eerste maand is dat je geen idee hebt wat de huil van je baby betekent. Je springt op bij elke piep en maakt je zelfs echt zorgen over enig geluid. Maar na verloop van tijd merkte ik dat je de huil van je baby leert kennen, en je kunt beter begrijpen of het een echte kreet is of alleen maar dat je baby uit een slaapcyclus ontwaakt. Na verloop van tijd (en ik denk dat dit bij de meeste mensen gebeurt) wordt het huilen een tweede taal en je werkt wanneer je je zorgen moet maken en wanneer niet.

Het droomvoer

Ik gebruikte het droomvoer met Frankie tot ze ongeveer 6 maanden oud was, wat betekent dat je badtijd en bed doet, en dan doe je nog een keer rond 10 uur 's avonds eten waar je ze voedt zonder ze wakker te maken. Dit verlengt hopelijk de slaaptijd en zorgt ervoor dat ze te vroeg in de ochtend wakker worden. Ik vond dit nuttig, hoewel ik merkte dat toen ik het liet vallen ze klaar was en nog beter sliep door de nacht zonder het droomvoer.

Minimaliseren van boeren en veranderen

Ik merkte dat Frankie na ongeveer drie maanden niet zo veel veranderd hoefde te worden in de nacht, en zodra we het konden, gaven we het allemaal samen op. Door het boeten en veranderen gedurende de nacht tot een minimum te beperken, merkte ik dat we veel meer kans hadden om een ​​volledige nachtrust te krijgen.

Badtijdroutine

Voor het slapen gaan is het nuttig voor iedereen, vooral baby's. In het begin adopteerden we badtijd, verhalen en een algemene ontspannende routine waarvan ik denk dat het Frankie hielp te weten dat het tijd was om langer te slapen.

De juiste set-up

Eindelijk, zoals ik eerder heb genoemd in mijn Newborn Essentials-bericht, we hielden van de Gro Bag, die we gebruikten met de slaapkop voor de eerste paar maanden. Nu is Frankie in een Stokke Crib. In die eerste paar maanden is een heel gezellige set-up met een swaddle of grobag ideaal voor hen.

Ik hoop dat dit handige jongens zijn geweest. Aan het einde van de dag is er geen eenduidig ​​antwoord en ik denk dat je het gewoon laat uitwerken wat bij jou en je familie past. Succes!

Meer informatie is te lezen hier

Het bericht Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen verscheen eerst op clubgreen.nl.

Source: https://www.clubgreen.nl/hoe-we-frankie-de-hele-nacht-door-hebben-laten-slapen/

[aboutsmallfishingboats]

Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen

clubgreen.nl - Voor het groene nieuws!

Het enige dat een nieuwe ouder kan maken of breken, is slaap, of een gebrek daaraan!

Een baby die de hele nacht slaapt, is echt de heilige graal … En gedurende die eerste paar maanden dat ononderbroken slaap helemaal niet bestaat, heb je oprecht het gevoel dat je gek wordt. Veel verhalen vertellen ik vaak kleine fragmenten van Frankie die naar bed gaan, of zich klaarmaken voor haar dutjes over de dag, en zoveel vragen van jullie krijgen over haar slaapgewoonten. Dus ik dacht dat ik onze ervaring zou delen.

Voordat ik begon, wilde ik benadrukken dat baby's en hun slaap een zeer persoonlijke kwestie zijn en aan het einde van de dag kun je alleen maar je darmen volgen … Er is geen verkeerd antwoord! Ik deel een paar dingen die voor ons werkten, maar wat voor ons werkt, werkt misschien niet voor anderen, en dat is helemaal goed.

In de eerste paar maanden dat ik Frankie had onderzocht, heb ik met vrienden gepraat en vrijwel iedereen gevraagd wat voor hen werkte, waarvan ik dingen probeerde en uitwees welke we wilden gebruiken. Het was lukraak maar het was nuttig. De eerste maand was er geen rijm of reden voor Frankie's slaap, en ze werd gewoonlijk 's nachts twee of drie keer wakker en ik voedde haar en zette haar in slaap. Toen we haar op een paar maanden begonnen te stimuleren om zichzelf te kalmeren, ging ze een nacht eten (rond 4 uur 's morgens), en rond de 3 maanden was dat uitgelopen tot 6 uur' s ochtends. Op welk punt we het niet vermeldden, we tolden gewoon rond alsof we het zouden herkennen door ons te erkennen. En ik geef toe, ik ben een beetje bang om er nu over te praten, opdat we de kosmische balans niet weggooien en ze besluit nooit meer te slapen. Maar hier ga ik!

Ik zal als zo'n gebroken plaat klinken als ik dit zeg, maar het boek van dr. Michel Cohen De nieuwe beginselen is de basis geweest van mijn (enigszins) soepele ervaring van nieuw moederschap. Eerlijk gezegd. Zijn ontspannen benadering, zonder al het drama, de rigiditeit en de druk van zoveel andere experts, heeft ertoe geleid dat Frankie over het algemeen gelukkig was, en dat geldt ook voor ons. Het hele boek is eigenlijk gratis beschikbaar hier dus je kunt zijn slaapadvies nu lezen als je het nodig hebt, maar als je het boek bij de hand hebt, is het handig om weg te blijven van Google. Zie andere boeken die ik leuk vind voor ouders hier.

Over 'Door de nacht door slapen'

Zoals ik uit het boek ontdekte, is 's nachts doorslapen een beetje een verkeerde benaming, en het idee kan verwarring veroorzaken en extra stress toevoegen wanneer je baby om de paar uur wakker wordt. Een citaat uit het boek: 'Slaap is geen continu proces. Probeer je te herinneren hoe je gisteravond geslapen hebt. Aan het einde van elk van je nachtelijke cycli werd je wakker (minstens vijf of zes keer per nacht), maakte je jezelf gezellig, rolde je naar je andere kant en viel je weer in slaap. Hetzelfde gebeurt voor Lucy, behalve dat voor haar knuffelen zuigen betekent. Dit begint direct na de geboorte. Als Lucy een pasgeboren baby is, voed je haar elke keer dat ze opstaat uit de sluimer of rock haar, waardoor ze weer in slaap valt. Na de eerste tien keer begint ze te verwachten dat je haar kalmeert elke keer dat ze wakker wordt aan het einde van haar slaapcyclus. Wanneer maken mensen de overgang van door ma naar slaap gekalmeerd te worden om zichzelf te kalmeren? Dat is de vraag van tienduizend dollar. Maar wanneer het gebeurt, zal Lucy 'de hele nacht door slapen'. Het was zo handig om te horen dat het ontwaken van een baby niet het einde van de wereld is, het is in feite normaal! Het is hoe ze terug in slaap komen, dat is de sleutel.

Ik denk dat als we terugkijken, het belangrijkste dat Frankie al vroeg leerde (dankzij het advies van dr. Cohen) was hoe hij zichzelf moest kalmeren. De eerste paar maanden bracht ik haar in slaap en zodra ze sliep, zou ik haar naar de wieg verplaatsen, helemaal doodsbang dat een plotseling geluid of beweging haar wakker zou maken. En dat deed het vaak! Want wie zou niet op een warme borst willen slapen in plaats van in een wiegje? Na een tijdje was ik zo ongelooflijk uitgeput, dat snikkend-at-10:00 een soort uitputting, en ik wist dat er iets moest geven. Dr. Cohen sprak over het aanleren van een baby om zichzelf te kalmeren, dus daar hebben we ons op geconcentreerd. Dit betekende dat Frankie wakker werd gemaakt (gevoed, veranderd van blij enz.), Haar liet kronkelen, zuigen en soms grizzle en uiteindelijk in haar eentje in slaap viel.

Het duurde niet lang voordat ze hieraan begon te wennen, en ja, er waren een paar nachten dat ze meer grizzly was, maar binnen een paar dagen was ze gewend geraakt aan haar eigen slaap. Dr Cohen zegt: 'In de eerste paar maanden, stel ik voor dat je niet naar haar kleinste piepgeluid springt en dat je haar kleine zeuren negeert, zodat ze zichzelf in slaap kan sussen. Dat betekent dat ze haar een tijdje moet laten wiebelen, ruziën of zuigen. Als ze erin slaagt om zonder je hulp nog een keer in slaap te vallen, heeft ze de basis van zelfverzorgend geleerden het zal de tweede keer natuurlijker gebeuren '. Dit was voor ons een compleet spelwissel, want na een tijdje kon Frankie zichzelf in slaap brengen als ze van nature 's nachts ontwaakte uit een slaapcyclus en het ook geen moeite zou hebben om overdag in slaap te vallen. Natuurlijk, als ze echt wakker zou worden en begon te snikken, zou ik haar voeden, maar niet alleen als een manier om haar terug in slaap te krijgen (iets wat heel gemakkelijk is om te doen als het midden in de nacht is en ik wilde dat ze ging terug in slaap!).

Een routine vinden

Meestal zijn we vrij casual en ontspannen. Maar wat me verbaasde, was hoe belangrijk routine voor Frankie was. Ze bloeide op regelmatige dutjes en liet haar slaap niet onderbreken. Eén ding zal ik zeggen: terwijl we een algemene routine hebben, proberen we haar humeur en wat ze wil te matchen. Ik lees 'Save Our Sleep' van Tizzie Hall die de meest INTENSE routines heeft, waaronder veel van het wakker worden van de baby als ze te lang slapen en het voeden uitstellen zodat het precies op het juiste moment valt enz. Voor mij voelde dat gewoon niet natuurlijk helemaal. Dus terwijl ik helemaal voor routine ben en over het algemeen één volg, benadruk ik niet dat haar dutje voorbij gaat of dat haar voer op het verkeerde moment is. Het leven is zonder dat stressvol genoeg!

Frankie's kreet begrijpen

Het moeilijkste deel van de eerste maand is dat je geen idee hebt wat de huil van je baby betekent. Je springt op bij elke piep en maakt je zelfs echt zorgen over enig geluid. Maar na verloop van tijd merkte ik dat je de huil van je baby leert kennen, en je kunt beter begrijpen of het een echte kreet is of alleen maar dat je baby uit een slaapcyclus ontwaakt. Na verloop van tijd (en ik denk dat dit bij de meeste mensen gebeurt) wordt het huilen een tweede taal en je werkt wanneer je je zorgen moet maken en wanneer niet.

Het droomvoer

Ik gebruikte het droomvoer met Frankie tot ze ongeveer 6 maanden oud was, wat betekent dat je badtijd en bed doet, en dan doe je nog een keer rond 10 uur 's avonds eten waar je ze voedt zonder ze wakker te maken. Dit verlengt hopelijk de slaaptijd en zorgt ervoor dat ze te vroeg in de ochtend wakker worden. Ik vond dit nuttig, hoewel ik merkte dat toen ik het liet vallen ze klaar was en nog beter sliep door de nacht zonder het droomvoer.

Minimaliseren van boeren en veranderen

Ik merkte dat Frankie na ongeveer drie maanden niet zo veel veranderd hoefde te worden in de nacht, en zodra we het konden, gaven we het allemaal samen op. Door het boeten en veranderen gedurende de nacht tot een minimum te beperken, merkte ik dat we veel meer kans hadden om een ​​volledige nachtrust te krijgen.

Badtijdroutine

Voor het slapen gaan is het nuttig voor iedereen, vooral baby's. In het begin adopteerden we badtijd, verhalen en een algemene ontspannende routine waarvan ik denk dat het Frankie hielp te weten dat het tijd was om langer te slapen.

De juiste set-up

Eindelijk, zoals ik eerder heb genoemd in mijn Newborn Essentials-bericht, we hielden van de Gro Bag, die we gebruikten met de slaapkop voor de eerste paar maanden. Nu is Frankie in een Stokke Crib. In die eerste paar maanden is een heel gezellige set-up met een swaddle of grobag ideaal voor hen.

Ik hoop dat dit handige jongens zijn geweest. Aan het einde van de dag is er geen eenduidig ​​antwoord en ik denk dat je het gewoon laat uitwerken wat bij jou en je familie past. Succes!

Meer informatie is te lezen hier

Het bericht Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen verscheen eerst op clubgreen.nl.

source https://www.clubgreen.nl/hoe-we-frankie-de-hele-nacht-door-hebben-laten-slapen/

[saulsplace]

Bredase huisarts die losgaat op ‘antivaxxers’ claimt ‘gehackt’ te zijn: ‘Ze mogen van mij doodvallen’

Toen mensen jonger dan 60 op advies van de Gezondheidsraad niet meer werden gevaccineerd met AstraZeneca, prikte huisarts Berend Nikkels uit Breda gewoon door.

“Ik heb semi-illegaal 100 flesjes extra besteld, zogenaamd voor mensen met overgewicht. Maar ik vind het onethisch om die te geven, want overgewicht is een lifestyleprobleem. Het is een eigen schuld dikke bult-verhaal, die mensen kunnen ook gewoon afvallen,” zei Nikkels tegen Omroep Brabant.

Antivaxxers worden uit mijn praktijk gezet

Gisteravond ging de huisarts uit het niets volledig los op ‘antivaxxers’. Enkele tweets die vanuit zijn naam werden geplaatst: “Wat een stel randdebielen jullie, ongelofelijke aso’s, maar levensgevaarlijk: als jullie covid krijgen: geen medische hulp zoeken, maar gewoon creperen en sterven, het is jullie gegund.”

“Antivaxxers worden uit mijn praktijk gezet, ze kunnen een andere huisarts gaan zoeken, desgewenst.”

“De antivaxxers mogen van mij helemaal doodvallen, geen respect! Aso’s!”

“Ik schop types als jij helemaal naar buiten: ik zeg: lekker niet vaccineren, maar dan ook niet bij ons artsen komen janken als je covid krijgt, want wij hebben wel wat beters te doen dan aso’s behandelen, jullie hebben er zelf voor gekozen!”

Nog veel erger

Het werd nog veel erger. Zo kreeg iemand die de huisarts heeft gemeld bij het tuchtcollege de tekst ‘zieke rukker ben jij, hoop dat ik je nog es tegenkom’ naar zijn hoofd geslingerd.

De berichten van de huisarts maken veel reacties los. Zo zegt programmamaker Flavio Pasquino: “Langzamerhand lijken ook artsen een tikkeltje uit balans te raken.” Comptess twittert: “Dit is écht een huisarts. En volgens mij zijn zijn uitspraken ook nog strafbaar. Discriminatie, uitsluiting, doodswensen; het is me nogal wat.”

R. Genis merkt op: “Dit is een arts die zelfs Op1 eerder heeft gehaald. Vol haat tegen mensen zonder prik. Gooit ze allemaal op de wappiehoop. Heb net zijn tweets gelezen. Deze man zou geen huisarts mogen zijn. Sorry, triest te lezen wat hij uitkraamt.”

Gehackt

Na alle ophef schreef huisarts Nikkels het volgende op Twitter: “Beste mensen, vanochtend kwam ik erachter dat mijn Twitteraccount kennelijk gehackt is: iemand heeft zich als Berend Nikkels, huisarts uitgegeven en volstrekt abjecte tweets doen uitgaan. Het moge duidelijk zijn dat ik het volstrekt niet eens ben met de teksten in de tweets.”

Opmerkelijk genoeg zijn de tweets op het moment van schrijven nog niet verwijderd. Daarnaast doet Nikkels dergelijke uitspraken vaker. Zo zei hij op 13 april tegen iemand: “Jij snapt er ook geen reet van, zelf een wappie? Luisteren! Garnaal!” Wordt hij vaker gehackt?

Niet onbesproken

Al in 2006 schreef de krant Het Nieuwsblad dat arts Nikkels ‘niet onbesproken’ is en dat zijn ego ‘tot de wolken reikt’.

Een vriend van journaliste Annelies Strikkers heeft met de praktijk van de huisarts gebeld. De assistente schrok van de berichten en verbond hem door met de huisarts. Die klonk niet geschrokken, maar gaf aan ‘gehackt te zijn/het niet zelf te hebben gedaan’.

De journaliste merkt op dat een aantal mensen bezig is met een tuchtklacht tegen de huisarts. “Het begint op damage control te lijken. Hij zal dan waarschijnlijk moeten aantonen dat deze tweets niet vanaf zijn IP-adres verzonden zijn.”

[bockern]

Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen

clubgreen.nl - Voor het groene nieuws!

Het enige dat een nieuwe ouder kan maken of breken, is slaap, of een gebrek daaraan!

Een baby die de hele nacht slaapt, is echt de heilige graal … En gedurende die eerste paar maanden dat ononderbroken slaap helemaal niet bestaat, heb je oprecht het gevoel dat je gek wordt. Veel verhalen vertellen ik vaak kleine fragmenten van Frankie die naar bed gaan, of zich klaarmaken voor haar dutjes over de dag, en zoveel vragen van jullie krijgen over haar slaapgewoonten. Dus ik dacht dat ik onze ervaring zou delen.

Voordat ik begon, wilde ik benadrukken dat baby’s en hun slaap een zeer persoonlijke kwestie zijn en aan het einde van de dag kun je alleen maar je darmen volgen … Er is geen verkeerd antwoord! Ik deel een paar dingen die voor ons werkten, maar wat voor ons werkt, werkt misschien niet voor anderen, en dat is helemaal goed.

In de eerste paar maanden dat ik Frankie had onderzocht, heb ik met vrienden gepraat en vrijwel iedereen gevraagd wat voor hen werkte, waarvan ik dingen probeerde en uitwees welke we wilden gebruiken. Het was lukraak maar het was nuttig. De eerste maand was er geen rijm of reden voor Frankie’s slaap, en ze werd gewoonlijk ’s nachts twee of drie keer wakker en ik voedde haar en zette haar in slaap. Toen we haar op een paar maanden begonnen te stimuleren om zichzelf te kalmeren, ging ze een nacht eten (rond 4 uur ’s morgens), en rond de 3 maanden was dat uitgelopen tot 6 uur’ s ochtends. Op welk punt we het niet vermeldden, we tolden gewoon rond alsof we het zouden herkennen door ons te erkennen. En ik geef toe, ik ben een beetje bang om er nu over te praten, opdat we de kosmische balans niet weggooien en ze besluit nooit meer te slapen. Maar hier ga ik!

Ik zal als zo'n gebroken plaat klinken als ik dit zeg, maar het boek van dr. Michel Cohen De nieuwe beginselen is de basis geweest van mijn (enigszins) soepele ervaring van nieuw moederschap. Eerlijk gezegd. Zijn ontspannen benadering, zonder al het drama, de rigiditeit en de druk van zoveel andere experts, heeft ertoe geleid dat Frankie over het algemeen gelukkig was, en dat geldt ook voor ons. Het hele boek is eigenlijk gratis beschikbaar hier dus je kunt zijn slaapadvies nu lezen als je het nodig hebt, maar als je het boek bij de hand hebt, is het handig om weg te blijven van Google. Zie andere boeken die ik leuk vind voor ouders hier.

Over ‘Door de nacht door slapen’

Zoals ik uit het boek ontdekte, is ’s nachts doorslapen een beetje een verkeerde benaming, en het idee kan verwarring veroorzaken en extra stress toevoegen wanneer je baby om de paar uur wakker wordt. Een citaat uit het boek: 'Slaap is geen continu proces. Probeer je te herinneren hoe je gisteravond geslapen hebt. Aan het einde van elk van je nachtelijke cycli werd je wakker (minstens vijf of zes keer per nacht), maakte je jezelf gezellig, rolde je naar je andere kant en viel je weer in slaap. Hetzelfde gebeurt voor Lucy, behalve dat voor haar knuffelen zuigen betekent. Dit begint direct na de geboorte. Als Lucy een pasgeboren baby is, voed je haar elke keer dat ze opstaat uit de sluimer of rock haar, waardoor ze weer in slaap valt. Na de eerste tien keer begint ze te verwachten dat je haar kalmeert elke keer dat ze wakker wordt aan het einde van haar slaapcyclus. Wanneer maken mensen de overgang van door ma naar slaap gekalmeerd te worden om zichzelf te kalmeren? Dat is de vraag van tienduizend dollar. Maar wanneer het gebeurt, zal Lucy 'de hele nacht door slapen’. Het was zo handig om te horen dat het ontwaken van een baby niet het einde van de wereld is, het is in feite normaal! Het is hoe ze terug in slaap komen, dat is de sleutel.

Ik denk dat als we terugkijken, het belangrijkste dat Frankie al vroeg leerde (dankzij het advies van dr. Cohen) was hoe hij zichzelf moest kalmeren. De eerste paar maanden bracht ik haar in slaap en zodra ze sliep, zou ik haar naar de wieg verplaatsen, helemaal doodsbang dat een plotseling geluid of beweging haar wakker zou maken. En dat deed het vaak! Want wie zou niet op een warme borst willen slapen in plaats van in een wiegje? Na een tijdje was ik zo ongelooflijk uitgeput, dat snikkend-at-10:00 een soort uitputting, en ik wist dat er iets moest geven. Dr. Cohen sprak over het aanleren van een baby om zichzelf te kalmeren, dus daar hebben we ons op geconcentreerd. Dit betekende dat Frankie wakker werd gemaakt (gevoed, veranderd van blij enz.), Haar liet kronkelen, zuigen en soms grizzle en uiteindelijk in haar eentje in slaap viel.

Het duurde niet lang voordat ze hieraan begon te wennen, en ja, er waren een paar nachten dat ze meer grizzly was, maar binnen een paar dagen was ze gewend geraakt aan haar eigen slaap. Dr Cohen zegt: 'In de eerste paar maanden, stel ik voor dat je niet naar haar kleinste piepgeluid springt en dat je haar kleine zeuren negeert, zodat ze zichzelf in slaap kan sussen. Dat betekent dat ze haar een tijdje moet laten wiebelen, ruziën of zuigen. Als ze erin slaagt om zonder je hulp nog een keer in slaap te vallen, heeft ze de basis van zelfverzorgend geleerden het zal de tweede keer natuurlijker gebeuren ’. Dit was voor ons een compleet spelwissel, want na een tijdje kon Frankie zichzelf in slaap brengen als ze van nature ’s nachts ontwaakte uit een slaapcyclus en het ook geen moeite zou hebben om overdag in slaap te vallen. Natuurlijk, als ze echt wakker zou worden en begon te snikken, zou ik haar voeden, maar niet alleen als een manier om haar terug in slaap te krijgen (iets wat heel gemakkelijk is om te doen als het midden in de nacht is en ik wilde dat ze ging terug in slaap!).

Een routine vinden

Meestal zijn we vrij casual en ontspannen. Maar wat me verbaasde, was hoe belangrijk routine voor Frankie was. Ze bloeide op regelmatige dutjes en liet haar slaap niet onderbreken. Eén ding zal ik zeggen: terwijl we een algemene routine hebben, proberen we haar humeur en wat ze wil te matchen. Ik lees 'Save Our Sleep’ van Tizzie Hall die de meest INTENSE routines heeft, waaronder veel van het wakker worden van de baby als ze te lang slapen en het voeden uitstellen zodat het precies op het juiste moment valt enz. Voor mij voelde dat gewoon niet natuurlijk helemaal. Dus terwijl ik helemaal voor routine ben en over het algemeen één volg, benadruk ik niet dat haar dutje voorbij gaat of dat haar voer op het verkeerde moment is. Het leven is zonder dat stressvol genoeg!

Frankie’s kreet begrijpen

Het moeilijkste deel van de eerste maand is dat je geen idee hebt wat de huil van je baby betekent. Je springt op bij elke piep en maakt je zelfs echt zorgen over enig geluid. Maar na verloop van tijd merkte ik dat je de huil van je baby leert kennen, en je kunt beter begrijpen of het een echte kreet is of alleen maar dat je baby uit een slaapcyclus ontwaakt. Na verloop van tijd (en ik denk dat dit bij de meeste mensen gebeurt) wordt het huilen een tweede taal en je werkt wanneer je je zorgen moet maken en wanneer niet.

Het droomvoer

Ik gebruikte het droomvoer met Frankie tot ze ongeveer 6 maanden oud was, wat betekent dat je badtijd en bed doet, en dan doe je nog een keer rond 10 uur ’s avonds eten waar je ze voedt zonder ze wakker te maken. Dit verlengt hopelijk de slaaptijd en zorgt ervoor dat ze te vroeg in de ochtend wakker worden. Ik vond dit nuttig, hoewel ik merkte dat toen ik het liet vallen ze klaar was en nog beter sliep door de nacht zonder het droomvoer.

Minimaliseren van boeren en veranderen

Ik merkte dat Frankie na ongeveer drie maanden niet zo veel veranderd hoefde te worden in de nacht, en zodra we het konden, gaven we het allemaal samen op. Door het boeten en veranderen gedurende de nacht tot een minimum te beperken, merkte ik dat we veel meer kans hadden om een ​​volledige nachtrust te krijgen.

Badtijdroutine

Voor het slapen gaan is het nuttig voor iedereen, vooral baby’s. In het begin adopteerden we badtijd, verhalen en een algemene ontspannende routine waarvan ik denk dat het Frankie hielp te weten dat het tijd was om langer te slapen.

De juiste set-up

Eindelijk, zoals ik eerder heb genoemd in mijn Newborn Essentials-bericht, we hielden van de Gro Bag, die we gebruikten met de slaapkop voor de eerste paar maanden. Nu is Frankie in een Stokke Crib. In die eerste paar maanden is een heel gezellige set-up met een swaddle of grobag ideaal voor hen.

Ik hoop dat dit handige jongens zijn geweest. Aan het einde van de dag is er geen eenduidig ​​antwoord en ik denk dat je het gewoon laat uitwerken wat bij jou en je familie past. Succes!

Meer informatie is te lezen hier

Het bericht Hoe we Frankie de hele nacht door hebben laten slapen verscheen eerst op clubgreen.nl.

Source: https://www.clubgreen.nl/hoe-we-frankie-de-hele-nacht-door-hebben-laten-slapen/