#hoofdgerecht

[bbqbastard]

Warm Gerookte eendenborst met Geroosterde herfstgroenten

[nataschablogt]

Recept: broodje shoarma met groente, srirachamayonaise en knoflook saus

Op zijn tijd lusten wij wel eens een heerlijk broodje met shoarma. Soms kiezen wij de pittige shoarma en soms de normale variant met heerlijk veel knoflook saus met zo weinig mogelijk groente erdoor! Maar dat wilde ik eens wat anders en zo maakte ik dit heerlijke recept voor jullie, die ik graag wilde delen. Ingrediënten: 1 rode ui Halve komkommer 1 rode paprika 500 gram shoarma 4 Volkoren…

[seizoenenblog]

Winter recepten om te smullen!

Winter recepten om te smullen, het zijn recepten die perfect passen in deze tijd van het jaar. Elk recept is heel anders van smaak en anders bereidt. Om elk recept makkelijk te kunnen bereiden, heb ik een link gemaakt naar het recept. Klik een per een of klik naar het recept dat je aanspreekt en probeer maar, daar krijg je zeker geen spijt van en mss zit er al iets tussen om bij het kerstdiner te…

[luckas58-blog]

Dag 13: ongeluksdag van Mantello a Comomeer tot Cremona. Schoteltjes aan de muur in het hotel kwalen me zeer bekend voor. Gietende regen deze morgen. Op Pol’s verzoek route ingekort en na 80 km trein gepland. Regenjas en broek aan en op weg naar grindpad langs de Adda rivier. De kolkende rivier was deels uit zijn oevers getreden en het pad over 100 m overspoeld. Tot knieen in het water er snel doorgesuisd, zonder ongelukken maar wel kletsnat. En een omgewaaide boom. Met hulp van voetganger, de fietsen erover gesleurd en zelf ook. Dan een laaghangende tak in mijn aangezicht gekregen, bloeding aan neus en kin. Grindpad was verderop herschapen in een vijver, met dan een afsluiting wegens gevaar met rivier meegesleurd te worden. Plots hekken en pad afgesloten. Lange trappen met kleine zeer glibberige keitjes moeten nemen om dan terug op het pad te komen. Gegeten op een boot aan het water, en dan begon het opnieuw te regenen, ongeveer 2 uur in regen gefietst. Uiteindelijk, na nog een vreselijke grondweg, de trein genomen. Discussie of de verbinding Brescia naar Cremona open was of een omleiding per bus. Uiteindelijk besloten om de trein toch te nemen en dat lukte tot eindbestemming. Een paar dronken jongeren in het dtation over de rails zien lopen, levensgevaarlijk. Cremona was een verrassing: hotel knal in het schitterend oude stadcentrum met prachtige renaissance architektuur. Buiten onder paraplu wegens regen alweer gegeten, apero, voorgerecht en hoofdgerecht en koffie voir 165€ twee personen. Na een rondje on het stadscentrum, in bed. Morgen vlak naar Regio Emmila

[fransopdefiets]

12-6 Dokkedal

Gisteren in Viborg bedacht ik me, terwijl ik loom in de zon lag, dat het wel weer een s tijd werd om goed te eten. Dus ik zocht een leuk restaurantje uit in het centrum en begon met een tonijntartaar met warme peperige mangosaus en daarna een stuk varkensnek met broccoli en verse krieltjes. Ik maak zelden doto’s van eten, maar dit hoofdgerecht verdient wel een plaatje in het blog. Min ervaring in Schleswig indachtig nam ik geen toetje, maar alleen een espresso toe.

Hoe noordelijker je komt, hoe vroeger de vogels beginnen, vanmorgen was dat om kwart voor vier. Uiteindelijk om zes uur maar opgestaan en mijn boeltje langzaam ingepakt. Er staat een enorme koude harde wind, gelukkig wel de goede richting op. Het is een verraderlijk landschap, het lijkt zacht glooiend maar je gaat voortdurend steil omhoog en steil omlaag. Gelukkig warmt het langzaam op en kunnen de jasjes uit.

Onderweg luister ik naar een aflevering van de Historische Boekencast, waarin nieuwe boeken besproken worden. Aan het eind van de ochtend ben ik in Mariager, de eerste gelegenheid voor een kop koffie bij de bakker. Er is niet veel te doen zo buiten het toeristenseizoen, de meeste restaurantjes zijn nog dicht. Ik bezoek de kerk, want die had ik vorige jeer overgeslagen en werd toch weer beloond met mooie muurschilderingen. Het was nog een hele klus die te fotograferen zonder dat de aanwezige handhavers dat merkten.

Na Mariager volgen nog wat klimmetjes, waarvan ik er een aantal afsnijd door de provinciale weg te nemen. Die Denen rijden je echt niet van de sokken en het spaart mijn scharnieren.

In Hadsund koop ik voor 5 euro een bus WD-40 look-a-like omdat mijn kettingslot opeens niet meer open wil. Gelukkig kwam ik daar achter toen ik de fiets op slot wilde zetten en niet andersom. Uiteindelijk lukt het om het slot weer gangbaar te krijgen, maar ik weet niet of ik het nog durf te gebruiken. Morgen maar eens kijken of ik een fietsenmaker zie. Ik kreeg de tip om een Oxlock te kopen, superlicht want van kevlar gemaakt.

Van Hadsund af rij je weer over een oude spoorlijn tot vlak aan Dokkedal. Dan nog een paar kilometer door een wildpark met (onzichtbare) elanden en dan is er een winderige camping. Ik weet dat iets verderop ook een mooie camping is aan de Lymfjord, maar daar waai je nu natuurlijk helemaal weg. Wat me op de gedachte brengt, vaart die pont wel met harde wind? Ik heb morgenavond wel de boot naar Oslo te halen. Vorig jaar had ik ook zo’n akkefietje in Felixstowe en moest ik 35 kilometer omrijden.

Afstand: 107 km

Gefietste tijd: 07:45

Afstand tot de Noordkaap langs de meridiaan: 1. 743 km

[salernoah]

Zaterdag | 18-05-2024 | 21°C | Positano | Dag 5

8:25 ‘s Ochtends. Mijn wekker ging vandaag al om 7:00. Valeria en ik gaan vandaag naar Positano met de veerpond, die om 8:40 vertrekt vanuit de haven van Salerno. Ik heb niet heel lang geslapen vannacht, want Italianen eten laat en gaan dus ook laat slapen.

Ik ben gisteren met de groene Vespa netjes thuisgebracht. Ik had om 20:00 afgesproken met de Italiaan bij Bar Rosa, een makkelijke ontmoetingsplek. We zijn als eerst naar een park gegaan, dat iets buiten het centrum lag. Het Italiaanse verkeer is verwarrend en chaotisch. Hier halen scooters auto’s van rechts gewoon in. Alles gaat hier op z’n Italiaans.

We hebben een rondje in het park gelopen. Ondertussen werd ik onderwezen in het Italiaans. De Italiaan had gereserveerd om 21:15 bij een Italiaans restaurant. Hij had me de beste pasta ter wereld beloofd. Op de groene Vespa reden we erheen. Bij binnenkomst had ik al gelijk door dat ik de enige niet-Italiaanse was. Dat is een goed teken, maar ook voelde ik me erg zelfbewust. Alsof ik een indringer was en niet zou mogen afweten van het bestaan van dit restaurant. [Edit om 19:01: Ik kom er nu achter dat ik het restaurant al had opgeslagen in mijn Google Maps. Niks ernstigs dus.]

Helaas weet ik niet meer welk voorgerecht we aten, maar wel weet ik dat het werkelijkwaar verrukkelijk/heerlijk/zalig/délicieux/deliciozo en vegetarisch was. Echt waar, het was onbeschrijfelijk lekker. Daarnaast is het fijn als er voor je besteld wordt en je het zelf niet hakkelend hoeft te doen. Mozzarella met basilicum en plakjes tomaat (hoe heet dat ook alweer?) en daarna nog beiden een portie spaghetti met zeevruchten (ik maakte hier een uitzondering op mijn vegabeleid, want eenmaal in Italië dient men ook een beetje te genieten, nietwaar?) Uiteraard kon ik zo veel eten niet op. Geen idee hoe de Italianen zoveel kunnen eten: een aperitivo, een voorgerecht, een hoofdgerecht, een nagerecht én koffie? En er dan ook nog zó bijlopen?

Na het diner zijn we naar een van de havens van Salerno gereden, bij Piazza della Liberta, en hebben we daar langs de kade gezeten. Vanaf deze haven konden we de rest van de verlichte stad zien. Uiteindelijk ben ik netjes thuis afgezet en naar bed gegaan.

19:30 | Ik eet nu een heel saaie pasta (zelfs voor mijn doen) met tomaat en kikkererwten. Dit omdat ik niks anders in huis heb en omdat ik amenooitniet nu boodschappen ga doen. Niet eens omdat het regent, maar omdat ik best moe ben na onze dag in Positano. Op de terugweg ben ik in de boot in slaap gevallen en nu nog voel ik het schommelen.

Het was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om zo vroeg weer terug in Salerno te zijn, maar het weer sloeg ineens om. Er was wel enigszins regen voorspeld, maar niet veel. Eenmaal aangekomen in Positano begon het te onweren. Valeria kocht bij de eerste de beste winkel een paraplu voor vijftien piek. Het werd ons toen duidelijk dat Positano zó toeristisch is dat de plaatselijke ondernemers niet schromen om de toeristen uit te buiten (snap ik wel; toeristen zijn vreselijk irritant). Zo bleek later dat – zelfs voor Nederlandse standaard erg duur – je al gauw €30 voor een club sandwich of Cesar salade  betaalt en minimaal €18 voor een pasta. Een glaasje huiswijn is €9 en een glaasje sjampie kost je €30. Let op: ik verzin dit niet. Ik vraag me af hoe de zaken op Capri gaan…

Uiteraard had ik domweg niks te vreten meegenomen, en Valeria alleen een pakje Tucs en een proteïnereep (wisten wij veel!?), dus was ik genoodzaakt ergens pasta te consumeren. Alle restaurants waren duur. Peperduur, alsof je van een gouden bordje at (was echter niet het geval, maar dat terzijde). We bestelden ravioli, die erg smaakvol was. Ondertussen regende het steeds harder en harder en knalde het boven onze hoofden. Stof en dennennaalden (of iets dat daarop leek) waaiden in ons eten. Een hele dag doorbrengen in zulk rotweer? De beslissing was al snel genomen: de eerstvolgende boot terug naar huis proberen te nemen. We hadden immers tickets gekocht voor de terugweg. Zonder enig probleem drongen we ons als verstekelingen met de rest van de natte masse op de boot. In de rij raakten we aan de praat met een groepje Amerikanen uit Alabama met vuilniszakken op hun hoofd en maakten een foto met hen voor ons plakboek.

Nu begon onze ochtend in Positano echter beter dan het verhaal doet vermoeden, want nadat de eerste regenbui voorbij was brak een zuinig zonnetje door. Het was aangenaam genoeg om een zonnebril op te zetten en rond te scharrelen in het overvolle centrum. Kronkelstraatjes met hordes toeristen en schattige boetiekjes met vanallesennogwat. Overal waar men keek kon men citroenen zien. De Amalfikust staat bekend om haar citroenen. Nu weet ik zeker dat ik in een vorig leven een Italiaanse was, want mijn obsessie met citrusvruchten werd hierdoor alleen maar aangewakkerd. Citroenkaarsen, citroenzeepjes, citroensnoepjes, citroen huisparfum, limoncello, schorten met citroenmotief, sieraden met citroenen bedeltjes, bikini’s met citroenen, citroenen bij de groenteboer die groter dan mijn hand waren, keramiek met citroenen. Alles in Positano was geelgekleurd. Alles in Positano was in feite indrukwekkend mooi en beeldschoon, heel pittoresk. Alleen jammer van de vele toeristen die rond krioelden als mieren. Goed voor de economie, dat wel.

Bij een winkeltje kocht ik parfum uit Positano. Bij een ander winkeltje kocht ik een keramieken schaaltje in de vorm van een – je raad het al – citroen. Bij nog een ander winkeltje kocht ik zes prachtige aquarel ansichtkaarten. Als het allemaal niet zo duur was, had ik zowat heel Positano leeggekocht. Gelukkig beschik ik over enige zelfbeheersing, maar voor keramiek heb ik een zwak.

Valeria en ik hebben ook nog wat cultuur gesnoven. In de kerk. De Chiesa di Santa Maria Asunta, niet te missen in het kleine stadje. Toegang was gratis, dat dan weer wel. De kerk had mooie gouden details; vooral de gouden sterren op het plafond vond ik mooi. Verder dacht ik vooral dat het heel vreemd moet zijn voor de bewoners in Positano dat al die toeristen alleen maar de kerk bezoeken om een leuk kiekje te maken voor op Instagram. Wat zouden de mensen uit de achttiende eeuw wel niet van ons denken als ze ons nu zo zouden zien? Nog raarder is het feit dat je een recensie over de kerk op Google Maps kunt achterlaten. Eigenlijk heel raar toch? “De mis was erg saai vandaag, maar de pastoor is wel vriendelijk. Ik sla de volgende mis wel even over. Het is hier wel altijd gezellig met Kerst, maar houd rekening met drukte.” Of zoiets.

De kerk is inderdaad een uitermate geschikte plek voor contemplatie, dacht ik zo.

[mollidays]

BUENOS AIRES (27.03-30.03)

Alvorens huiswaarts te keren, spenderen we opnieuw enkele dagen in Buenos Aires. Ideaal om wat souveniers te shoppen én een kookcursus te volgen met typische Argentijnse bereidingen.

We starten met chipas, smeuïge kaasballetjes uit de oven. Vervolgens frituren en bakken we onze heerlijke zelfgemaakte empanadas; met ernaast chimichurri, een populaire dipsaus. Als hoofdgerecht wordt het een humitastoofpot, opnieuw een voltreffer. We eindigen met cacaocrepes gevuld met dulce de leche, een soort karamelstroop waar elke Argentijn zot van is. Een geslaagde avond met het nodige vertier en drank à volonté.

De perfecte afsluiter van onze reis. We kenden een moeizame start met aankomst in het hoogseizoen. Ook de bankrekening bloedde de eerste weken in Patagonië. We hebben waanzinnige afstanden afgelegd, maar werden beloond! Ruwe natuur en gletsjers in het zuiden, massas beesten onderweg, cultuur in Buenos Aires, jungle in het noorden, knappe Braziliaanse stranden en bijna uitsluitend mooi weer. Een ideale manier om te overwinteren.

[bogdanklimowicz]

Kerstmenu. . “(KERSTMENU vegetarisch - AARDPEER - I tallegio | ricotta creme | waterkers | hazelnoot | - *** - GNOCCHI - | zeesla | gepocheerd ei | reggiano | paprika | - *** - TARTE TATIN - | witlof | bapao | duxelles | pastinaak | truffelroom | - *** - CHOCOLADE - | cremeux | framboos | moelleux | mandarin|)” “CHRISTMAS MENU vegetarian - Jerusalem artichoke - I tallegio | ricotta cream | watercress | hazelnut | - *** - GNOCCHI - | sea ​​lettuce | poached egg | reggiano | paprika | - *** - TARTE TATIN - | chicory | bapao | duxelles | parsnip | truffle cream | - *** - CHOCOLATE - | cremeux | raspberry | moelleux | mandarin|)” . Ate… in Tilburg on Thursday… a Christmas Menu, at De Nieuwe Vorst. . Drank… a Corsendonk Christmas Ale beer brewed by Brouwerij Corsendonk. Advertised as “This typical deep red-brown end-of-year beer was made from roasted special malts, the finest hops and selected yeasts and seasoned with a hint of coriander. Corsendonk Christmas gives the best of what a Christmas beer can give, a round balanced taste with a dry and refined adonk.” . Listened… to Ik wil een huisdier by Kinderen voor Kinderen. What title song would you ask them to play? . Singing… “(Ik wil een hond, ik wil een hamster. Een konijn of een parkiet. Of desnoods wel een kanarie. Maar ik mag 't allemaal niet. Maar wat ik niet begrijpen kan. Het doet me heel veel pijn. Bij ons staat op het kerstmenu. Als hoofdgerecht konijn.)” “I want a dog, I want a hamster. A rabbit or a parakeet. Or maybe a canary. But I can't do it all. But what I can't understand. It hurts me a lot. It's on our Christmas menu. Main dish rabbit.” . Cinecitta, Willem II straat 29, Tilburg, Netherlands (Nederland). . . . . . #kerstmenu #christmasmenu #kerst #christmas #vegetarian #vega #gnocchi #lunch #dinner #supper #food #drink #corsendonkchristmasale #brouwerijcorsendonk @brouwerijcorsendonk #cinecitta @cinecitta.tilburg #ristobar29 @ristobar29 #waartilburgeet @waartilburgeet #tilburgfood #tilburgdrink #lokalezaken #willemii #tilburg #nederland #netherlands #holland . #bogdanklimowicz #foodie #foodblogger #ikwileenhuisdier #kinderenvoorkinderen . (at Cinecitta) https://www.instagram.com/p/Cmq1FNtqt4m/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[recipecollector-cor]

Aubergine Gehaktschotel met Aardappelpuree en Kaas

Deze aubergine gehaktschotel is een heerlijk hoofdgerecht met laagjes rundergehakt, aubergine, tomatenblokjes en romige aardappelpuree. Afgewerkt met een knapperige kaaslaag.

Aubergine Gehaktschotel met Aardappelpuree en Kaas Deze aubergine gehaktschotel is een heerlijk hoofdgerecht met laagjes rundergehakt, aubergine, tomatenblokjes en romige aardappelpuree. Afgewerkt met een knapperige kaaslaag. braadpanovenschaalsnijplankmes 2 eetlepels olijfolie2 aubergines (in blokjes)500 g rundergehakt1 theelepel korianderpoeder400 g tomatenblokjes uit blik900 g…

[regioonlineofficial]

Op zaterdag 14 september vond er tijdens de Smaakweek een succesvolle Culinaire Wandeling door Nijkerk plaats, verzorgd door Museum Nijkerk. Deze unieke ervaring vond plaats op 14 september en combineerde de culinaire hoogstandjes van lokale ondernemers met de rijke historie van de stad. Deelnemers genoten van een onvergetelijke avond vol heerlijke gerechten, verrassende drankjes en een fascinerende stadswandeling. Culinaire Wandeling De wandeling, die samenviel met de Nationale Open Monumentendag, begon bij de Postkamer, waar de deelnemers werden verwelkomd met een glas prosecco en een heerlijke amuse. Onder leiding van de professionele gids, de heer van de Castel, werd de groep meegenomen op een ontdekkingsreis door de straten van Nijkerk, waarbij historische verhalen tot leven kwamen. wandeling. Foto: gemeente Nijkerk Een van de hoogtepunten van de avond was het bezoek aan Museum Nijkerk, waar de deelnemers genoten van een smaakvol voorgerecht. Terwijl zij nipten aan een verfrissend sapje, gaf Bram, een bevlogen gids van Museum Nijkerk, uitleg over het historische pand en de betekenis ervan voor de stad. wandeling. Foto: gemeente Nijkerk Tijdens de wandeling werd ook een bezoek gebracht aan Slijterij De Moor, waar de deelnemers kennismaakten met de prachtige wijnen van De Breede Beek, de perfecte wijn-spijscombinaties en natuurlijk was er de gelegenheid tot het proeven van de Nijkerkse bonbon. De sfeer was gemoedelijk en de gasten kregen volop de gelegenheid om te proeven en te leren. wandeling. Foto: gemeente Nijkerk De culinaire tocht eindigde op spectaculaire wijze bij restaurant De Dolle Joncker, waar een uitgebreid hoofdgerecht en dessert werden geserveerd, onder begeleiding van een schitterende vuurwerkshow. De combinatie van lekker eten, prachtige locaties en interessante verhalen zorgde voor een avond die de deelnemers niet snel zullen vergeten. wandeling. Foto: gemeente Nijkerk Deze uitverkochte Culinaire Wandeling was daverend succes, met veel positieve reacties van de gasten. Aanstaande donderdag 19 september vindt de culinaire wandeling nog een keer plaats, er zijn nog een paar plekjes vrij.

[backpackerwithtrustissues]

De vloek van Siargao

Eén maand en één dag alweer. Ik zocht even een rustig plekje om te schrijven. Want ik heb weer zoveel meegemaakt. Niet jaloers worden, maar ik lig nu in een hangmat onder palmbomen. Ikzeitochdatikeenrustigplekjezocht. Ikzegtochsorry. 

Ik ben nu op m’n vierde eiland. Van Manilla naar Palawan met een groot vliegtuig. Van Palawan naar Coron met de speed ferry. En van Coron via Cebu naar Siargao met hele kleine propellor vliegtuigen. Dat was best wel spannend. Want het regende kei- en keihard. Waardoor de vliegtuigen niet konden landen. Vertraging dus op een heel klein vliegveld.

Een groepje jonge Spaanse mannen klaagden volgens mij bij de grondstewardess. Alsof zij iets aan de vertraging konden doen. Het leek of ze maar bleven zeiken. Ik had medelijden met de stewardess. Maar toen deed het vliegtuig een poging om te landen. 

De groep Spanjaarden keek naar de landingsbaan en begonnen in koor ‘oooeeee’ te roepen. Ze deden de vleugels van het vliegtuig na met hun armen. En toen begonnen ze keihard te juichen! De landing was gelukt! Dat was zo ontzettend grappig. Er hing meteen een super goede sfeer op het mini vliegveldje. 

Ik vloog in ruim een uur naar Cebu. Daar had ik toegang tot de VIP lounge gekregen van de ticket office. Ze hadden bananencake en Filipijnse Ube gebakjes. Die heb ik allemaal opgegeten. Zo lekker. 

Use is een typisch Filipijnse aardappel-achtige. Fel paars van kleur. Met een soort vannootachtige-vanille smaak. Erg lekker. 

Na zo’n 4 uur vloog ik door naar Siargao. Het eiland met de vloek. Men zegt dat als je eenmaal in Siargao bent, je niet meer weg kunt. Beetje zoals Hotel California, stel ik me voor. 

Ik had op aanraden van wat vrienden gekozen voor hostel Three Little Birds. Geen idee wat ik moest verwachten. Ik kwam van een super-de-luxe groot hostel met zwembad in Coron. Dit was eerder het tegenovergestelde. Het is klein, eenvoudig en informeel. Er hing een groep locals rond. Stoere, gespierde, getatoeëerde donkere jonge mannen met lang haar. Leek op een ‘gang’. Maar het bleek het personeel te zijn. Althans, er is een manager en een chefkok. De andere mannen weet ik eigenlijk niet wat ze doen. Althans, eentje is surf-instructor. 

En er waren een paar stoere gespierde mannen die niet Filipijns waren. Maar ze leken er wel thuis te horen ofzo. Eentje leek op Floki uit de Netflix serie Vikings. Gespierde man met millimeter haar en punt baard. Ik stelde me voor. Hij was Frans en heette dus echt Floki. Althans dat was z’n bijnaam. Super stoere en aardige vent. 

Die avond kookte Italiaanse Francesca een heerlijke vegetarische pasta. Floki deelde brood uit dat hij bij de Franse bakker had gehaald. Dat brood was zo ontzettend lekker! Niet normaal. Een fantastische en super gezellige maaltijd. De Filipijnen aten als een grote familie rijst met kip. 

Ik had 3 nachten geboekt. Om daarna te zien of ik bij zou boeken of dat ik naar een nieuw hostel zou gaan. Ik was er nog niet helemaal uit. Maar op de tweede avond kookten de Filipijnen een family dinner. Je kon je er voor opgeven voor 300 pesos. Da’s ongeveer 5 euro. En dat was zo super gezellig! Heerlijk gegeten. Pasta soep vooraf. En rijst met malse kip als hoofdgerecht. Ik had in een kleine locale supermarkt Kitkat puur gevonden. Die heb ik uitgedeeld als toetje. Feestje compleet.

Stroomstoringen zijn hier dus elke dag. Op zaterdag was deze zelfs aangekondigd. Een hele dag geen stroom. Niet in het hostel maar ook niet in de restaurants en winkels. Dus ook nergens wifi. Bijzondere ervaring. ’S Avonds om 18:00 uur deed alles het weer. Gelukkig. 

Ik heb een dag surfles genomen. Super tof! Maar ook super vermoeiend. M'n ribbenkast voelt helemaal gekneusd van het peddelen voor de golf uit en het zo snel mogelijk opstaan. En ik heb medelijden met m'n schouders. Dat roeien terwijl je op je plank ligt... pfffff zo zwaar. Maar wel super tof! Als ik weer herstelt ben wil ik zelf proberen of ik het kan.

Ik heb 2 nachten bij geboekt. Ik twijfel nog of ik in de kamer zonder airco blijf. In zo’n tropisch en vochtig klimaat als hier heb je binnen echt wel airco nodig. Maar het is nog uit te houden, zolang de ventilator het doet. 

Mijn visum is nog 1 maand geldig. Dan moet ik de Filipijnen weer verlaten. Ik denk dat ik de hele maand hier blijf. Dan kan ik tenminste wat structuur in m’n dagen brengen. Want dat mis ik wel. Nu is het nog best veel uitzoeken. De afstanden zijn te groot om te wandelen. Je hebt echt een scooter nodig. Want elke keer tuktuks wordt te duur. Telkens onderhandelen over de prijs is trouwens ook vermoeiend. Want de eilandbewoners voeren altijd de prijs op als je toerist bent. 

Ik zal ondertussen moeten uitzoeken welk land m’n volgende bestelling wordt. Vietnam? Thailand? Indonesië? Cambodja? Laos? Of zal ik last hebben van de Siargao vloek en nooit meer weg kunnen??

[vrijaziatisch]

"Een van de beste plekken om dit te eten is Pho Saigon, waar je een pho vanaf 12 euro kan krijgen.

Een andere plek is Xia Fusion in de Oude Kijk in ‘t Jatstraat, waar je bijvoorbeeld kimbap (10,50), ramen (vanaf 11 euro) en bibimbap (vanaf 11 euro) haalt."

[nataschablogt]

Recept: Turkse pizza van pizzadeeg

Bij ons in Hoge Vught zit er een Turkse supermarkt, met een heerlijke bakkerij waar je dus ook heerlijke Turkse pizza’s kan halen. Maar niets is zo lekker als een eigen gemaakt bordje eten op tafel! En daarom heb ik vandaag deze heerlijke Turkse pizza gemaakt van pizzadeeg voor jullie! Ingrediënten: Een rol pizzadeeg Knoflookpoeder (naar smaak) 300 gram gehakt 1 ui 1 rode…

[seizoenenblog]

Pangasiusfilet met rijst en tuinerwten

Pangasiusfilet met rijst en tuinerwten is mijn eenvoudige en tegelijk voedzame menu voor vandaag. Nauwelijks voorbereiding nodig en klaar in 15 minuten. Een visgerecht voor alle seizoenen.

Pangasiusfilet met rijst en tuinerwten is mijn eenvoudige en tegelijk voedzame menu voor vandaag. Nauwelijks voorbereiding nodig en klaar in 15 minuten. Een visgerecht voor alle seizoenen. Ook een super recept om doordeweeks te maken. Omdat het snel te bereiden is en superlekker! Wat willen we nog meer ☻ Tips: als je van kaas houdt, kun je wat geraspte kaas over de pangasiusfilet strooien als…

[magheteenonsjeminderzijn]

Vandaag alweer de laatste werkdag. Er wordt weer lekker veel gebeld dus de dag vliegt om.

Vanochtend mijn 3 crackers met humus gegrilde groenten gegeten, tussendoor mijn kiwi gold en als lunch nog een kopje koolrabi soep en een gekookt eitje. In de middag een bakje kwark 0% vet en daarna ben ik weer even klaar met eten.

Marcel is vanmiddag even op neer geweest naar Almere om daar een automatische loopband te kopen en bij thuiskomst zet hij de band meteen in elkaar.

Om 17 uur klap ik mijn laptop dicht en rij ik naar Yvonne in Haarlem. Dit keer gaan we niet uiteten maar heeft Yvon het eten klaargemaakt.

Keurig gedekte tafel. Vooraf een lekkere courgettesoep en als hoofdgerecht volkoren pasta met kip en groenten in een roomsaus. Lekker gegeten. De roomsaus zal niet helemaal NF proof zijn maar de rest wel. Het zit wel in mijn hoofd ‘mag ik dit wel eten’ en ‘is het niet teveel pasta’. Thuis weeg ik nl alles netjes af.

Toe een cappuccino met een beetje suiker want Yvon had geen zoetjes. Gezellig gekletst en voor ik het wist was het 22.30. Tijd om naar huis te gaan. Om 23.25 toch nog even op de loopband gestaan en mijn eerste 30 min. (2,1 km) gelopen op de loopband terwijl ik naar de nieuwe Netflix serie One day kijk. Heel goed te doen.

Om 00.00 uur komt Marcel ook weer thuis, die heeft een avondje geschaakt met zijn team van Zukertort. Niet gewonnen maar remise 4 - 4. Nog even beetje uitzweten en aflevering One day afkijken en dan lekker naar bed.

[fransopdefiets]

7-6 Schleswig

Gisteren at ik bij de Griek tegenover het hotel. De keuze is in deze stad tussen pizza, döner of sushi en dan was er dus die Griek. Het werd gefrituurde aubergine en courgette vooraf en wat taaie lamskoteletten als hoofdgerecht. Maar dat werd dan weer gecompenseerd met Griekse gastvrijheid bestaande uit gratis ouzo bij aankomst en bij vertrek.

Mijn fysieke conditie valt me alleszins mee, de knieën kraken steeds minder, blijkbaar moeten die gewoon veel bewegen, dan worden ze vanzelf gesmeerd. Van al dat kantoorwerk worden ze maar stram. Mijn achterwerk moet nog wel even wennen aan het uren zitten op het harde zadel, maar verder voel ik dat de benen al gespierder worden. Kortom, er is hoop voor alle gepensioneerden, fiets ouwe knarren, fiets! (En niet elektrisch natuurlijk, want dan gebeurt er nog niks).

Even een vies praatje tussendoor, ik meende toch echt te ruiken dat de voetzweetbacterie weer de kop heeft opgestoken. Daar heb ik in het verleden ook al heel wat mee te stellen gehad en ik dacht dat ik het onder controle had met het dragen van merinowollen sokken. Dat bestreed ik dan met spray van Dr Scholl met matige resultaten. Deze situatie vraagt wel om directe actie en die vond ik in een goedje dat wordt aangeprezen tegen SARS en COVID en belooft 99% van alle bacterién te doden. Daarmee mijn schoenen volgespoten en verdomd, vanmiddag rook ik niks meer! Nu die laatste procent nog decimeren tot eentiende promille usw.

De zon schijnt volop als ik vertrek en dat is alweer tegen alle voorspellingen in. Toen ik gisterenavond naar het journaal keek, zag ik donkere wolken en regen boven Sleeswijk Holstein, geen zonnetje. En de wind staat nog steeds gunstig, ik krijg een duwtje mee. Het is wel behoorlijk fris en als dan aan het eind van de ochtend de zon verdwijnt en er toch af en toe een spatje valt, is het ronduit koud. Meer dan 12 graden kan het niet zijn.

Ik steek het Kieler kanaal over met een gratis pont en fiets dan een heel stuk langs het kanaal. Grote coasters worden afgewisseld met kleine jachtjes. Toen ik mijn Waarschip 900+ nog had, was het mijn plan om in het voorjaar door dit kanaal naar de Oostzee te varen, daar de zomer te zeilen en dan de boot achter te laten. In het jaar daarop kon ik dan nog een zomer zeilen en dan weer terug varen, hetzij weer door het kanaal, hetzij boven Denemarken langs. Het is er jammer genoeg nooit van gekomen.

Om half een kom ik bij Bootsman, de camping waar ze ook wijnvaten verhuren om in te slapen. Helaas zijn alle vaten bezet, dus ik besluit eerst wat hotels te bellen. Hotel Hohenzollern in Schleswig klinkt goed en past qua naam wel bij mijn stand, bovendien nemen ze de telefoon op en er is een kamer beschikbaar. Nou dat is nog wel 45 kilometer verderop, maar dat kan er nog wel bij.

Onderweg probeer ik nog wat kerkjes te bezoeken, maar daar doen ze hier niet aan, alles zit op slot.

Vlak bij Schleswig ligt een militair vliegveld, waar ik omheen moet fietsen en elke 4 minuten gaat er een straaljager met donderend geraas de lucht in. Vroeger ergerde ik me dood aan dat lawaai, maar nu denk ik, laat je maar horen aan die kleptokraten in Moskou! Het is verdomd jammer dat we in Nederland zo’n anti-Europese en deels zelfs pro-Russische coalitie hebben, we kunnen alleen maar hopen dat die snel het loodje legt. De enige fout van het democratisch bestel is dat de partijen die de democratie om zeep willen helpen aan de macht komen dankzij diezelfde democratie.

Het blijkt met het hotel al net als met de Hohenzollerns zelf, vergane glorie en een pijpela om in te slapen. Die is hooguit een derde van de kamer waar ik gisteren sliep voor dezelfde prijs. Het personeel gaat om zes uur naar huis en er hangt een briefje in de kamer met een nummer dat je kunt bellen in noodgevallen. Maar wat fantastisch is, de verwarming staat hier aan, dus ik was meteen al mijn vuile goed en hang het over de radiator, want vanaf morgen krijgen we een aantal dagen serieus regen en dan valt er geen was meer te drogen. Ja echt waar, alle weerapps zijn het er over eens. Dus als morgen de zon schijnt, eet ik mijn pet op.

Afgelegde afstand 104 km

Gefietste tijd 7,5 uur

Afstand tot de Noordkaap langs de meridiaan 2.015 km