#kwentoko

[psycholojay]

Let's all be better than we are last year.

Happy New Year Everyone! 💙

[tumblethattt]

03-03-2023

It's been a while since I had my last entry. Surprisingly, last year I applied for a job that has been my goal eversince with the help of my mama, tita nicky,tito weng, tito bong & tita michelle I am here now, Last stage for filling. I even sacrifice my ASCPi review for this and so many things and still believing, hoping and claiming that this would be my MIRACLE 2023. Eto yung time lapse AUGUST FIRST WEEK - NAG SUBMIT AKO NG REQUIREMENTS AUGUST 3RD WEEK - NAG EXAM OCTOBER - FITNESS TEST NOVEMBER - INTERVIEW JANUARY - MEDICAL FEBRUARY - NEURO MARCH -WAITING ...... ( CLAIMING!) Siguro i-bblog ko nalang ito ng mas detailed next time. Ang daming nangyari nakakaexcite, nakakakaba at nakakadrain din emotionally & physically lalo na after pumunta sa office balik work naman minsan kailangan kong i leave madalas exchange duty para lang makatapos. Malaki na rin nagastos ko medcial palang at kung susumahin yung pinamasahe ko every report. Pero ang point ng kaya ako nag entry was to make kwento sa last na punta ko ng V.luna Si tin ang nag encourage sakin mag motor para di ako mahirapan bumyahe pauwi imagine 5pm kami natapos last time pero nakasakay ako 7pm na kaya anong oras na ako nakauwi. and so, last february 28, nag try akong mag motor mula bahay hanggang v luna, medyo confident na ako kasi nag aangkas ako before at tinitingnan ko yung route every time na aangkas ako or mag jjoyride, tinanong ko rin si Ma'am V kung kaya ko ba? Nag ayos muna ako at prinepare yung gamit at tsaka na nag gear. Ayoko talaga sa lahat yung traffic at sisingit pero wala akong magagawa kung ganon talaga sa QC esp. pag sa commonwealth na at malapit. At yung nga puro singit sa gilid kaliwa kanan ginawa ko kahit malalim yung lubog o magigipit nako, nakakirita pero kako di naman ako nagmamadali kaya di ko pinepressure sarili ko at pag dating sa commonwealth naka stay lang ako sa motorcycle lane hanggang di safe mag over take di ko ginagawa. Nakakatuwa lang na nasurvive ko yung unang ride ko ng commonwealth mag isa mas lalo na akong tumatapang sa daan ngayon at nagiging confident kahit muntikan ko nang mabunggo yung sedan sa east ave hahaha jusko muntik na talaga kung hindi ko lang na ibaling sa kanan kada stop over ko kasi nag mmessage sila tin at nirreplyan ko. ganon din may problem pala yung cellphone holder ko bumabagsak ng kusa in short yung screw para tumayo eh maluwag. Masaya pero nakaklungkot din na naeexperience ko ito mag isa. Drama. Anyway, Claiming for my promotion 2023!!

[boss-arte]

Matagal na rin akong di nagkwekwento dito. Hmm I dunno where to start. char haha akala mo naman andami nangyare sakin, e halos ung araw araw ko pare parehas lang walang bago. Yung mas nagmamatter nalang sakin is kung pano matulog ng maaga haha kasi jusq pa late na ng pa late ung tulog ko, minsan umaabot ng 4am na wala naman akong ginagawa kundi tumitig sa phone ko, tapos may times naman na halos di ko pakielaman phone ko hayy. 

Kumusta ako? Hindi ko alam. Miski sarili ko hindi ko alam kung paano sagutin pag yan na yung tanong pero pag ibang tao nagtanong syempre laging okay dapat haha. Pero okay naman ako, napapagod, nasasaktan, nahihirapan pero kaya. Yung mga tao sa paligid ko? Ayun ganon pa din sila at hindi ko na pinapakielaman yun. Hinahayaan ko nalang kasi nakakasawa na din patulan. 

May mga nakakausap akong ibang tao, merong galing sa past ko meron namang naghihintay maging future ko. Haha taraay. Pero totoo yun, I know may isang tao na kaya gawin lahat para sakin at naghihintay lang ng tamang oras ko. At may isa din ngang galing sa past ko na alam kong kaya din isakripisyo sakin lahat (sya may sabi nyan). Nakakagalit minsan ung pagiging isip bata nya sa mga bagay bagay pero wala din naman ako magawa kundi intindihin kasi yun sya e. Haha pate nakakausap ko palang naman sya ulit, nothing more nothing less. Nakakatuwa lang kasi kahit papano alam kong nagmamatter ako sa ibang tao at this time sila ung mga taong trinetreasure ko.

[akushtarmt]

Hindi ko alam pero parang nawawalan na ng gana ang tadhana.

[bebeba]

KWENTO #1

nag start akong tumambay dito nung college 2011 ata, tumigil ng 2015 after ma heart broken. hahaha

almost is never enough. so close. 

4th year college 2nd sem. nag kakilala kami thru my blockmate/clasmate/tropa. Engineer, 5th year, pa graduate na kami. Sya yung hindi ko ineexpect na dumating. hindi ko rin naman inaasahang mapapansin nya ako. Hinawakan niya lang ang kamay ko at tinanong kung pwedeng manligaw. sa kubo, ng aming unibersidad. Pumayag ako. Nakikita ko namang masipag, matalino, independent, sincere, and mabait. Pinakilala ko sya sa magulang ko bilang manliligaw. 

Bakit ba sobrang laki ng Impact sa ating mga girls kapag naipakilala natin ang manliligaw natin. hahaha

Yung Ghosting dati pa uso yan, neto lang nalagyan ng pangalan. haha

Mga masasayang araw,

Nawala rin.

Tawanan,

Napalitan ng walang imikan.

Biglang walang paramdam. Walang maisip na dahilan. Tinatanong ang sarili anong mali? anyare? Bigla nalang nawala, Ganun kabilis. Sobrang sakit. 

Hindi ko alam kung bakit. 2nd sem lang naman yun. ganun lang kaikli, pero bakit masakit.

So nag move on, ng walang closure.

Paano ako nag move on?

Lumipad ako ng Dinagat Island. Naglibot, Inaliw sarili at ipinagdasal sa Dyos ang lahat. Pagbalik ko, nakahanap ako ng trabaho. Naging busy.

2016 nagparamdam siya, paramdam lang, hanggang dun lang.

Siguro yun na yung sign ko na wala hanggang dun na lang talaga yon. Nagka Boyfriend ako. Masaya ako. 

2018 nakita ko sya sa pinag tatrabahuan ko nag aaply/nag eexam. Binati ko sya at kinamusta. Siguro hindi nya akalaing kakausapin ko pa sya. Inaya niya ako mag usap. Inantay niya ako after ng work.

Dinala nya ako sa lugar na tanaw ang City Lights. Tahimik. Payapa. Dun daw sya laging nag pupunta kapag may iniisip, kapag kailangan kumalma. Kinamusta ko sya. Tinanong ko kung may Girlfriend na sya. “nahihirapan akong humanap ng kagaya mo” tinawanan ko sya. “ bat ano bang meron ako “ “Nung hinawakan ko kamay mo.” I smiled and I joked “ Ikaw kasi iniwan mo ko”. He said sorry. “Naging busy rin kasi ako. Dami kong responsibilities sa school, Student Council, Course Representative, Review, and graduating pa ako nung time na yun.”. Again I smiled.

In my mind, Bakit hindi mo sinabi. I can wait. I can compromise. I’ll support you. I’ll be with you. But then kahit sabihin ko yun wala rin namang mag babago and I realize na hindi ka talaga para sakin.

ang dami nyang sana. ang daming what if’s.

Nagtawanan kami. nagkwentuhan.

Nagpaalam kami sa isa’t isa ng masaya. I think this is closure atleast after non naiintindihan ko na.

and we remain friends. :)

To my almost, Thank you. 

[panduhsposts]

"5years"

After all the shitty dramas that i've been posted here a year ago maybe around yr 2014 at kanina nabasa ko siya lahat lahat. I think 5yrs was enough for us. Nag matured na ako sa buhay ko at iniwan ko na ang mga kadramahan ko sa buhay, ang pagiging martyr ko. I choose to leave him last 2016 dahil kasi siguro ayun na nga nag matured na ko at naisip ko walang magmamahal sa sarili ko kung hindi ako lang, di ko deserve yung mga ganung klaseng tao. And after 2yrs of being single, I think tama naman ang desisyon ko dahil masyado pa akong bata para sa ganung relasyon. Nakakatawa lang yung mga kadramahang pinost ko dati in the same time naawa ako sa sarili ko, feel na feel ko pa rin yung mga emotions ng mga sulat ko hahaha! Atleast! Now i'm free.

[omgelephantlove-blog]

CHANCE

Paano ka ba mabuhay? 

Paano mo binibigyan kahulugan yung salitang buhay?

Gusto kong ikwento sayo kung paano ako mabuhay. Simple lang ang ako mabuhay sa bawat araw may ilang segundo  at sa iilang segundo na yung pinipili kong piliin ang ikasasaya ko at magpapaligaya sakin kahit alam kong ang pagpili ko ng kasiyahan ay ikakalungkot ko rin , Kasi karugtong ng kasiyahan na pinipili ko ay pagiwas ko sa salitang “ SAYANG”

Napaka dami ko kasing sinayang dati sa buhay ko bilang ako , pamilya ko at lovelife ko. Pero never naging regret lahay yon inisip kong aral sila para sa bukas na haharapin ko ay mas titibay ako at mas magiging matapang ako sa darating na “CHANCE”  sa buhay ko. 

Paano ko ba nakikita ang chance? 

Nakikita ko ang chance sa mabuting paraan. May dalawang konspeto para sakin ang chance “HAPPINESS AND TIME” halimbawa may bagay na sa oras na ito itong bagay na ito ang magpapasaya sayo at kung hindi mo itatake o pipiliin sa oras na ito mawawala na siya. 

Sige alam ko naman palasak pero halimbawa PAGIBIG.

Ito ang kwento ko pero paiikliin ko para hindi masyadong boring.

May guy akong nakilala KIKO ang pangalan niya nakilala ko siya sa mutual friends . Hindi ko inaasahang magkakaintindihan kami at magugustuhan namin ang isa’t isa . Sa totoo lang tipo ko si kiko yung opposite ko kasi chubby ako at maliit kaya gusto ko ng payat na matangkad na lalaki. Naging kami ni kiko yung usual yung puro saya parang perpekto . 

Biglang isang araw  nagtataka nako sa bakit ako lang ang friend niya sa FB. Nang matuklasan kong niloloko pala niya ko , Nang malaman kong sila parin ng ex niya na sinabi niyang hiwalay na sila. Syempre sa normal na pagiging tao umiyak ako pero pinili kong mapagisa mga 5 hours lang para malinawan isip ko para hindi wlaang kwento sasabihin ko . 

Alam ko naman mali , ayokong makasakit na kapwa ko . Sa loob ng linggo na yon alam kong tatlong araw nalang ang natitirang oras . Pero imbis iwan ko siya at hilingin lumayo siya , mas hiniling kong maging masaya kami sa loob ng tatlong araw , tatlong araw na parang walang mali at hindi kami mawawala sa isa’t isa. Naisip ko tong gawin kasi ito yung bagay na alam kong ireregret ko pag hindi ko tinake yung chance , what the best part of this was i accepted completely that we cannot be together . Paano ako lalaban kung “Ako lang talaga lalaban?” 

Ganito kasi yan para mas maliwanagan kayo , Yung ex niya ay este girlfriend niya ay talagang girlfriend na niya since highschool its arrange marriage , dahil sa company 60 percent sa babae 40 sa lalaki . Pag nakipaghilaway si kiko automatic aalisin sila sa share stock at sa lagay na 40 percent malulugi sila kiko. Nakasaad asa mana ni kiko galing sa kanyang lolo ang bahay kotse pera negosyo resort at lupa na makukuha lang niya kung magpapakasal siya sa babaeng arrange marriage niya. 

At sa lagay ng yaman niya alam ko mas pipiliin niya yung girl kesa sakin . Kasi lumaki si kiko na mayaman , alam kong magbaback off siya na piliin ako dahil mawawala ang lahat sa kanya pag ako ang pinili niya. 

So nung linggo last day nagpaalam akong nakangiti sa kanya mas mabilis kong natanggap ang paghihiwalay namin dahil yung iilang araw naging masaya ako. Sa oras na yon natutunan ko yung halaga ng salitang “ SAYA ,ORAS AT SAYANG” Pinili ko maging masaya sa oras na hindi na maibabalik pa kasi ayokong “sayang” nalang ang masabi ko pag alam kong hindi na pwede.

Ayoko lang talaga ng regrets.  

Pero hindi lang yan imply sa lovelife sa mga big events rin na maaring mangyari sa buhay niyo. 

Kaya ito payo ko lalo na sa TORPE NA KAGAYA MO!

Please lang sabihin mo gusto mo siya wag kang matakot , Mas matakot ka sa chance na hindi mo itatake kung hindi mo sasabihin sa kanya. 

Paano kung hindi mo sinabi? naunahan ka? Edi sayang?

Ano naman kung sabihin niyang HINDI ? Diba atleast nalaman mo na wala palang chance kasya nagiisip kana  “ pwede kaya kami?”

At kung OO sagot niyan men masaya ako para sayo.

At para sa lahat  i advice you to choose what makes you happy , no regrets.

[words-underthemoon]

Paglubog ng araw ay aking masayang pinagmamasdan, habang nakangiti ay may pumasok sa aking isipan. sabay sabing “Thrusday pa nga lang pala, puntangina naman”.

Kwentoniace

[psycholojay]

So basically here's how my week went.

I participated sa outreach program which was held at bulacan, a total of 150 kids were made happy and have received foods, shoes, loot bags and school supplies. It was hart warmung to see their smile as they received these things.

Then I went out with a friend whom I met sa tg group for gay/bi people. We've been close now and has been the source of chika for one another.

The rest is just cooking, making coffee and tiktoks, ikaw, how's your day?

[kankenkinkonkun-blog]

So i met this guy dito sa tumblr. Way back late 2014. Pero natakot ako e. Nafriendzoned kasi ako before so takot ako na umasa na naman ako. Then sta galing sa break up. We planned magkita pero hindi natutuloy. Sya yung lalaking super cool lang, wala masyadong drama. Hanggang sa nagkatext nagkachat. Pero syempre di mawawala yung darating na parehas kami magiging busy. Working sya, working ako. At ayun nga nakita ko may girlfriend na sya. Nalungkot ako pero wala naman akong karapatan kasi wala nmang "KAMI". Bihira nalang din kami mag usap, ako rin kasi yung taong 'pag may gf na yung guy di na ko magpaparamdam. Ayoko ko kasi maging dahilan pa. At iwas talaga ako sa gulo. Lagi ko nilalagay ang sarili ko sa magiging pakiramdam ng babae. So few months after. Mejo on the rocks si Bes at yung girl. Di ko alam kung nagbreak nb talaga sila or hindi pa. Nalipat na din ako ng work malapit sa place ni bes. Finally nagkaron na din ng chance na magkita kami. Kabado ang lola ninyo syempre.. Pero nung kasama ko sya hindi pala dapat kabahan. Nafeel ko yung security habang kasama ko sya. Parehas kami ng religion. Ang mature nya pa nga magisip kesa saken. Nakakatuwa lang. Pero okay na sana, kaso ramdam ko mahal nya pa din yung girl. Sayang. Ayoko hilingin na sana maghiwalay na sila ang gusto ko lang sana kung sakaling magkaayos sila sana di na sya iwanan ulit ang baet kasi talaga ni bes.

[boss-arte]

Kahapon first time uli naming magkasama ng ex ko sa isang event. (Debut nung barkada namin parehas) So yun awkward kasi kahit naman nagkakausap pa rin kami iba pa rin yung magkasama talaga haha so yuuun act act lang na parang walang nangyare, ngitian ganern picture picture. Haha tas okay na komportable na uli. Until tumunog sa sound system yung “shoutout to my ex” like wtf hahaha bastusan. Tas yung mga kasama namin sa table puro nag ehem ehem daw. Ayooon awkward uli kain nalang ako. Hahahayss